ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Α'. ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
1-13
1. Αντί για πρόλογο. — 2. Τι είναι Πολιτικός Πόλεμος. — 3. Οι δημιουργοί του «πολιτικού πολέμου». — 4. Οι μορφές του «πολιτικού πολέμου» — 5. Τα μέσα του «Πολιτικού Πολέμου». — 6. Σημασία και αποτελέσματα του πολιτικού πολέμου. — 7. Η ανάγκη αμύνης. — 8. Η μελέτη της Προπαγάνδας. Β'. ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ I. ΣΗΜΑΣΙΑ - ΟΡΙΣΜΟΣ
14-17
1. Η σημασία της Προπαγάνδας. — 2. Τι είναι Προπαγάνδα. — 3. Κατηγορίες της Προπαγάνδας. ΙΙ.
ΙΣΤΟΡΙΑ
18-25
1. Προϊστορία. — 2. Η Αρχαία Ελλάς. — 3. Η Ρώμη. — 4. Το Βυζάντιο. — 5. Ο Μεσαίωνας. — 6. Ο όρος «Προπαγάνδα». — 7. Η Γαλλική Επανάστασις. — 8. Τα Νεώτερα Χρόνια. III. Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ
26-35
1. Η διαφοροποίησις της Προπαγάνδας. — 2. Τα αίτια της διαφοροροποιήσεως. — 3. Οι δημιουργοί της σύγχρονης Προπαγάνδας: Μπολσεβίκοι. — 4. Ο Φασισμός προωθεί την Προπαγάνδα. — 5. Σύγκρισις κομμουνιστικής και φασιστικής Προπαγάνδας. — 6. Η δημοκρατική Προπαγάνδα. Γ'. ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ I. Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
36-47
1. Η Ψυχοπολιτική. — 2. Η επιστημονικοποίησις της Προπαγάνδας. — 3. Ο Παυλωφισμός. — 4. Το πείραμα του σκύλου και τα «σήματα». — 5. Εφαρμογή της θεωρίας των «σημάτων». — 6. Η διατήρησις του συνειρμού «σήμα» - πραγματικότης. — 7. Η «Μουδιασμένη» Συνείδησις. — 8. Τα λεκτικά «σήματα». — 9. Η μεταβολή του νοήματος των «σημάτων». — 10. Συμπεράσματα. II. ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ 1. Σημασία των κινήτρων. — 2. Το πολεμικό κίνητρο. — 3. Το κίνητρο των αναγκών. — 4. Το κίνητρο της χαράς — 5. Το κίνητρο της στοργής. — 6. Η κατάταξις
48-57
του κοινού. — 7. Η αξιοποίησις των κινήτρων. — 8. Η συνύπαρξις των κινήτρων. — Αρχή της ταυτοχρόνου κλήσεως. III. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΜΑΖΑ
58-67
1. Το κίνητρο της εξουσίας. — 2. Σύνθεσις της Επαναστατικής μάζας. — 3. Η επαναστατική ομάδα. — 4. Η Επανάστασις. — 5. Ή «επανάληψις» της Ιστορίας. — 6. Η αντιμετώπισις της «επαναστατικής μάζας». IV. H MAZOΨΥXH
68-77
1. Tι είναι Μάζα. — 2. Ποιότης της μαζοψυχής. — 3. Ιδιότητες της μαζοψυχής. — 4. Ο ρόλος της Μάζας. — 5. Ποιότης της Μάζας. — 6. Κοινή Γνώμη. V. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
77-84
1. Οι ηλικίες. — 2. Οι νευροψυχικοί τύποι. Δ'. ΚΑΤΑΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ I. ΟΙ ΚΛΑΔΟΙ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ
85-88
1. Οι τρεις κλάδοι. — 2. Η ευρύτης της Πολιτικής Προπαγάνδας. — 3. Σχέσις Πολιτικής και Εμπορικής Προπαγάνδας. — 4. Σχέσις Θρησκευτικής και Πολιτικής Προπαγάνδας. II. ΤΑ ΕΙΔΗ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ
89-92
1. Τα διάφορα είδη. — 2. Διάκρισις κατά προέλευσιν. — 3. Διάκρισις κατά το κοινόν. — 4. Διάκρισις κατά τον στόχον. — 5. Διάκρισις κατά το περιεχόμενον. III. ΟΙ ΔΥΟ ΤΥΠΟΙ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ
93-100
1. Προπαγάνδα και Αγκιτάτσια. — 2. Η κυρίως Προπαγάνδα.— 3. Η Αγκιτάτσια. — 4. Η χρήσις των δύο «τύπων». — 5. Η κομμουνιστική Αγκιτάτσια. — 6. Εφαρμογή των δύο τύπων. — 7. Συνδυασμός των δύο τύπων. — 8. Κοινότης αποτελέσματος. Ε'. ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ I. Η ΦΥΣΙΣ ΤΗΣ
101-104
1. Είναι Αγκιτάτσια. — 2. Ιστορικά στοιχεία. — 3. Αγκιτάτσια ειδικού τύπου. II. Η ΜΟΝΙΜΟΤΗΣ
105-108
1. «Παντού και πάντα». — 2. Ο τύπος του κομμουνισμού. — 3. Η κάλυψις της Αγκιτάτσιας — 4. Συμπέρασμα. III. Η ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΣ 1. Η αρχή της καθολικότητας. — 2. Η Παιδεία. — 3. Η Τέχνη. — 4. Υποταγή της αλήθειας. — 5. Η Επιστήμη.
109-121
— 6. Η Πληροφορία. 7. Καθολικότης των στόχων. — 8. Καθολικότης στον χρόνο. — 9. Προπαγάνδα και εξουσία. — 10. Συμπέρασμα. IV. Ο ΑΝΤΙΑΤΟΜΙΣΜΟΣ
122-132
1. Η σύγκρουσις βουλήσεων. 2. Ατομική και ομαδική βούλησις. — 3. Στόχος ή Μάζα — 4. Το άτομο στον Κομμουνισμό. — 6. Ο Μαζάνθρωπος. — 6. Το άτομο στο Κ.Κ. — 7. Το εφιαλτικό μέλλον. — 8. Το ψεύτικο δίλημμα. — 9. Εσωτερική υπονόμευσις του ατόμου. — 10. Συμπέρασμα. V. ΤΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟΝ
133-142
1. Ο κομμουνισμός ως άρνησις του Διαλόγου. — 2. Αποτελέσματα του Μονολόγου. — 3. Εσωτερικός Διάλογος. — 4. Η θεωρία του Μονολόγου. — 5. Οι πελάται του Μονολόγου. — 6. Ο φόβος του Διαλόγου. — 7. Η κατάργησις του Διαλόγου. — 8. Η Λογοκρισία. — 9. Η Αυτολογοκρισία. — 10. Συμπέρασμα. ΣΤ'. Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ I. ΑΡΧΗ 1η : TOΥ ΣΥΝΔΤΑΣΜΟΥ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΕΥΕΛΙΞΙΑΣ 1. Στρατηγική και τακτική. — 2. Ένα κλασσικό παράδειγμα. — 3. Η κομμουνιστική «ηθική». — 4. Η τεχνική των «στροφών». — 5. Συμπέρασμα. II. ΑΡΧΗ 2α : ΤΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΩΝ ΠΥΡΩΝ
143-147
148-150
1. Ο καθορισμός του στόχου. — 2. Η προσβολή του στόχου. — 3. Η μέθοδος των «σταθμών». — 4. Συμπέρασμα. III. ΑΡΧΗ 3η : ΤΗΣ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΕΩΣ
151-152
IV. ΑΡΧΗ 4η : TOΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΣΜΟΥ
153-155
V. ΑΡΧΗ 5η : ΤΗΣ ΕΠΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΟΣ 1. Η Επαγωγή. — 2. Η Επικαιρότης. — 3. Η Ταχύτης. - 4. Η έννοια της προπαγανδιστικής Επικαιρότητος. VI. ΑΡΧΗ 6η : ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΕΩΣ
156-160
161-168
1. Τα πλεονεκτήματα της επιθέσεως. — 2. Η τεχνική της επιθέσεως. — 3. Ο πόλεμος των νεύρων. VII. ΑΡΧΗ 7η : ΤΗΣ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΕΩΣ
169-172
VIII. ΑΡΧΗ 8η : ΤΗΣ ΜΙΣΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
173-174
IX. ΑΡΧΗ 9η : ΤΗΣ ΑΝΑΜΙΞΕΩΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΨΈΥΔΟΥΣ
175-176
Χ. ΑΡΧΗ 10η : ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΤΗΤΟΣ
177-178
Ζ. Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΑΛΑΜΙΟΥ - ΟΡΙΣΜΟΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ, ΤΕΧΝΙΚΗ, ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ 1. Εισαγωγή. — 2. Το πείραμα της Ουγγαρίας. — 3. Η ανατολική Ευρώπη. — 4. Ο Στάλιν. — 5. Η Κίνα. — 6. Η Κούβα. — 7. Το Ιράκ. — 8. Η Ζανζιβάρη. — 9. Η Βραζιλία. — 10. Η τακτική του σαλαμιού στη χώρα μας. — 11. Η ανάγκη επαγρυπνήσεως. — 12. Το παράδειγμα της Αυστρίας. Η . Η ΠΛΥΣΙΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ - ΤΕΧΝΙΚΗ, ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ, ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ Ι. Ή θεωρητική βάσις. — 2. Η έμπρακτη επαλήθευσις. — 3. Η μέθοδος. 4. Η προπαρασκευή του θύματος. — 5. Η «ανάκρισις». — 6. Η τελική φάσις. — 7. Η ομολογία. — 8. Τα στάδια. — 9. Η Κορέα. — 10. Μαζική πλύσις εγκεφάλου. — 11. Τα φάρμακα. — 12. Δείγματα «ομολογιών».
179-195
196-210
Θ'. Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΥΠΟΒΟΛΗΣ I. Η ΥΠΟΒΟΛΗ
211-221
1. Αναγκαιότης και σημασία. — 2. Ο Σίγκμοντ Φρόϋντ. — 3. Φροϋδισμός και Μαρξισμός. — 4. Το Υποσυνείδητο. — 5. Η επαφή με το Υποσυνείδητο. — 6. Εφαρμογές της Υποβολής. — 7. Το Ψυχόραμα. — 8. Το σοβιετικό Ψυχόραμα. II. Ο ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ
222-236
1. Τι είναι Μύθος. — 2. Η χρησιμότης του Μύθου. — 3. Είδη του Μύθου. — 4. Η γέννησις του Μύθου. — 5. Η εξέλιξις του Μύθου. — 6. Η αιωνιότης τοΰ Μύθου. — 7. Αναγκαιότης του Μύθου. — 8. Μύθος και Προπαγάνδα. — 9. Ο υποβλητικός Μύθος. — 10. Η ελκυστικοτης του Μύθου. — 11. Το Εσχατολογικόν του Μύθου.— 12. Ο Ολοκληρωτισμός του Μύθου. — 13. Η Απλότης του Μύθου. — 14. Η Θρησκευτικότης του Μύθου. — 15. Η Πολεμικότης του Μύθου. III. ΤΟ ΑΞΙΩΜΑ
237-239
1. Η ανάλυσις του Μύθου. — 2. Η μορφολογική αποκρυστάλλωσις του κομμουνιστικού Μύθου. — 3. Το «σήμα» του Μύθου. — 4. Η ανάγκη του αξιώματος. IV. Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΙΣ
240-243
1. Η αμνησία των μαζών. — 2. Η ανάγκη της επαναλήψεως. — 3. Η αξία της επαναλήψεως. — 4. Η τεχνική της επαναλήψεως. — 5. Η «αλήθεια» της επαναλήψεως. — 6. Ο Μιθριδατισμός. V. ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΔΥΝΑΜΕΩΣ 1. Η αναγκαιότης του. — 2. Η κομμουνιστική Προπαγάνδα ισχύος. — 3. Η μονολιθικότης. — 4. Τα «άσκοπα» εγκλήματα. — 5. Εφαρμογή από το Κ.Κ.Ε. —
244-247
6. Η φασιστική Αποτελέσματα.
προπαγάνδα
δυνάμεως.
—
7.
VI. Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ
248-251
1. Αναγκαιότης. — 2. Η εξομοίωσις με το κοινό. — 3. Το κύρος. — 4. Η κολακεία. — 5. Ο συνεχής συνδυασμός των τεχνασμάτων. — 6. Η σχετικότης των τεχνασμάτων. VII. ΤΟ ΣΥΜΒΑΔΙΣΜΑ ΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΑΙΣΘΗΜΑ
252-257
1. Η αναγκαιότης. — 2. Το σοβιετικό παράδειγμα. — 3. Ο τύπος και η ουσία. — 4. Η τεχνική. — 5. Ποτέ εναντίον του ρεύματος. — 6. Οι αποστολές θυσίας. — 7. Συμπέρασμα. VIΙΙ. ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΑΡΧΕΣ
258-260
1. Οι «μαγικές λέξεις». — 2. Ο «ενικός αριθμός». — 3. Η «λαϊκότης». Ι. Η ΑΝΤΙΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ
261-269
I. Σχέσις με την Προπαγάνδα. — 2. Πρώτη αρχή : Η ανεντιμότης απέναντι στον αντίπαλο. — 3. Δεύτερη αρχή : η μόλυνσις του εχθρού. — 4. Τρίτη αρχή : Ο κακός βοσκός. — 5. Τετάρτη αρχή : Της αμφιβολίας. — 6. Πέμπτη αρχή : Του μίσους. — 7. Έκτη αρχή : Της υπερβολής — 8. Έβδομη αρχή : Της γενικεύσεως. — 9. Όγδοη αρχή : Της ασφαλείας. — 10. Ένατη αρχή : Της διαψεύσεως. — 11. Δεκάτη αρχή : Του μπούμεραγκ. ΙΑ'. ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΑΙ ΑΡΧΑΙ I. Ο ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΗΣ
270-275
1. Η ανάγκη μονίμων στελεχών. — 2. Η αρχή του επαγγελματισμού. — 3. Τα είδη των στελεχών. — 4. Η επιλογή των στελεχών. — 5. Ο επί κεφαλής της Προπαγάνδας. II. Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ
276-283
1. Η ανάγκη κεντρικού επιτελείου. — 2. Ο ρόλος της Κεντρικής Υπηρεσίας. — 3. Προϋποθέσεις της Κ.Υ. — 4. Εσωτερική οργά-νωσις της Κ.Υ. Διαφωτίσεως. — 5. Ο ρόλος της Διευθύνσεως Μελετών και Προγραμματισμού. — 6. Ο Ρόλος της Διευθύνσεως Επαφών Πληροφοριών. — 7. Ο ρόλος της Διευθύνσεως Διαφωτίσεως Εσωτερικού — 8. Ο ρόλος της Διευθύνσεως Διαφωτίσεως Εξωτερικού. — 9. Ο ρόλος της Διευθύνσεως Διοικητικού. — 10. Ο μηχανισμός της Προπαγάνδας. III. ΤΟ ΑΓΚΙΤ - ΠΡΟΠ
284-287
1. Τι είναι. — 2. Η διάρθρωσίς του. — 3. Η διοικητική διάρθρωσις. — 4. Δραστηριότης. — 5. Όργανα. ΙΒ'. Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ I. ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
288-294
1. Η ανάγκη Προγραμματισμού. — 2. Τα δύο προγράμματα. — 3: Οι παράγοντες της Προπαγάνδας. — 4. Η επεξεργασία του σχεδίου. — 5. Η Ισχύς της Προπαγάνδας. — 6. Και οι περιορισμοί της. — 7. Η πρόβλεψις του προπαγανδιστικού αποτελέσματος. II. Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΣ
295-299
1. Η αρχή της συνεχείας. — 2. Κανόνες της Προπαγανδιστικής επιχειρήσεως. — 3. Η απαντητική Προπαγάνδα. — 4. Είδη προπαγανδιστικής επιχειρήσεως. — 5. Η προπαρασκευή της επιχειρήσεως. ΙΓ'. ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ I. ΓΕΝΙΚΟΤΗΤΕΣ
300-301
1. Εισαγωγή. — 2. Γενικές οδηγίες. II. Ο ΠΡΟΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ
302-303
1. Σημασία. — 2. Γενικές οδηγίες. — 3. Οι μορφές του Προφορικού Λόγου. — 4. Ο ψίθυρος. — 5. Η Αγόρευσις. — 6. Ο Ραδιοφωνικός Λόγος. III. Ο ΓΡΑΠΤΟΣ ΛΟΓΟΣ
311-319
1. Γενικά. — 2. Τα Τρικ. — 3. Η Προκήρυξις. — 4. Η επιστολή. — 5. Η εφημερίδα τοίχου. — 6. Το φυλλάδιο (μπροσούρα). — 7. Η εφημερίδα. — 8. Το βιβλίο. IV. ΤΑ ΑΛΛΑ ΜΕΣΑ
320-332
1. Γενικά. — 2. Η Εικόνα. — 3. Το Θέαμα. — 4. Η Μουσική. — 5. Ο χορός. — 6. Η Λογοτεχνία και η Τέχνη. — 7. Η Αρχιτεκτονική. — 8. Το Χρώμα. — 9. Η Συγκέντρωσις. — 10. Το Φως - Η Φωτιά. — 11. Οι Εκλογές. — 12. Οι Κηδείες. - Οι Δίκες. — 13. Η Υπόσχεσις. — 14. Τα «Πειστήρια». — 15. Τα άλλα μέσα. V. ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ
333-335
1. Τι είναι. — Τα είδη. — 3. Η Σκοπιμότης. — 4. Οι ιδιότητες. — 5. Οι Τύποι. VI. ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ
336-338
1. Ορισμός. — 2. Ιδιότητες. — 3. Η Τεχνική—. 4. Η διάδοσις. — 5. Το παραπλανητικό σύνθημα. VII. Η ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ
339-342
1. Η συγχώνευσις Ιδεολογίας και Πολιτικής. — 2. Η υποταγή της Ιδεολογίας στην Πολιτική. — 3. Η ιδεολογία όργανο Προπαγάνδας. — 4. Τα θύματα της ψευδό - ιδεολογίας. — 5. Το αποτέλεσμα. ΙΔ'. ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΑΠΑΡΙΘΜΗΣΙΣ ΚΑΙ ΕΞΕΤΑΣΙΣ ΤΩΝ
343-352
1. Γενικά. — 2. Ο Ρωσισμός. — 3. Η υποταγή στην Μόσχα. — 4. Ο Αντιατομισμός. — 5. Η Μονοτονία. — 6. Η Αναξιοπιστία. 7. Η άγνοια της κοινής γνώμης. — 8. Η εμμονή σε ξεπερασμένα δόγματα. — 9. Η αντίθεσις προς την πραγματικότητα. ΙΕ'. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΕΠΙΛΟΓΟ
