அந்தி
வானம்,
புதுமணப்பெணின்
அழகாகசிவந்திருக்க,மமகக்கூட்டங்கள்
குங்குமக்
யாருக்மகா
ெயந்து
கன்னமாய்
தாறுமாறாக பதரித்து
ஓட,
நிலாப்பெணின் வருககக்காக மலர்கள் ஒற்கறக்காலில் நின்று தவம் பசய்தன, அந்தரத்தில் ஊஞ்சலாடும் மின்மினிகள், மஞ்சள் கவரங்களாய் மவுன பமாழி மெசியெடி நட்சத்திரங்கள்
ஒளிர்ந்தன,
தன்
கிகளகளில்
இருந்த
மலர்ககள
உதிர்த்து
பூமிப்பெண்ணிடம் நலம் விசாரித்தன மரங்கள், ெச்கசப்ெட்டாய் ெரந்து விரிந்திருந்த புல்பவளிகய ரசித்தெடி ஜன்னமலார இருக்ககயில் அமர்ந்திருந்தாள்
மான்சி,
மொய்பகாண்டிருந்தது வயது
ெதிமனழு,
மகாகவயிருந்து
மொய்க்பகாண்டிருந்த
மநற்றுவகர
அரசு
மகாயமுத்தூர்
பொள்ளாச்சிகய மெருந்தில்
அரசு
மநாக்கி
அமர்ந்திருந்தவளுக்கு
பெண்கள்
விடுதியில்
தங்கி,
அரசுப்ெள்ளியில் ெனிபரண்டாம் வகுப்புெடித்தவள், ெரிச்கச முடிந்து ஹாஸ்டகல காலி பசய்துவிட்டு தன்கன ெடிக்ககவத்த பெரியமனிதகர மதடி பசல்கிறாள், மான்சியின் அப்ொ மாணிக்கம் ஒரு பதாழிலதிெரிடம் டிகரவராகமவகல பசய்து ஒரு கார் விெத்தில் தனது முதலாளியின் உயிகர காப்ொற்ற தனது இன்னுயிகர பகாடுத்து அந்த ெணக்கார குடும்ெத்தின் பதய்வமாக ஆனவர், மகனவி
துளசிகயயும்,
மாணிக்கம் ெவித்ரமாக
மொய்
மசர்ந்துவிட,
இருந்த
கம்ெகலயுமாக
மகள் துளசி,
மான்சிகயயும், மாணிக்கம் கணவன்
இருந்துவிட்டு,
ஆறுதல்
அனாகதகளாக
இருந்தவகர மகறந்தெின்
பசால்ல
வந்த
தனது
தவிக்கவிட்டுவிட்டு பெயருக்மகற்றெடி
சிலநாட்கள் அத்கத
கண்ணரும் ீ
மகனுடன்
தனக்கு
இருந்த ெகழய உறகவ புதுெித்துக் பகாண்டு மாணிக்கம் மகறந்த சிலமாதங்களில் ெத்து வயது மககள துறந்து தன் காதலனுடன் கம்ெி நீட்டிவிட, மான்சி இருந்த ஒரு உறகவயும் இழந்து முற்றிலும் அனாகதயாக்கப்ெட்டாள் துளசி பசய்தது அருவருப்ொக இருந்தாலும், தன் உயிகர காப்ொற்றிய மாணிக்கத்தின் மககள
அனாகதயாக
விட
மனமின்றி,
ஐந்தாம்
வகுப்ெில்
இருந்து
மகாகவயில்
விடுதியுடன் கூடிய ஒரு ெள்ளியில் மசர்த்தார் மாணிக்கத்தின் முதலாளி சாமிநாதன், அன்றிலிருந்து மான்சியின் பொறுப்புகள் அகனத்தும் சாமிநாதனுகடயது என்று ஆனது, ஆனால்
இது
மான்சிகய அறமவ
சாமிநாதனின்
ெிடிக்காது
ெிடிக்காமல்
மகனவி
என்ெகதவிட, மொனது,
விஜயலட்சுமிக்கு
துளசி
பசய்த
தாகயப்மொல
தான்
ெிடிக்காமல்
ஈனக்காரியத்தால் மகளும்
மொனது, மான்சிகய
இருப்ொள்,
எப்மொதுமம ஒரு இளக்காரமான ொர்கவகய மான்சியின் மீ து வசுவாள் ீ
என்று
விஐயா எவ்வளவு பவறுத்தாலும், மவறு மொக்கிடமின்றி மான்சி ஒவ்பவாரு வருட விடுமுகறக்கும் சாமிநாதனின் ெங்களாவுக்கு தான் வந்தாக மவண்டும், ஆண்டு ெள்ளி விடுமுகறக்கு
வரும்
மான்சிகய
ஆவலுடன்
எதிர்ொர்க்கும்
ஒமர
ஜீவன்
சகமயல்காரம்மா ஜானகியம்மாள் தான், தனது உறவுகளால் பவறுத்து ஒதுக்கப்ெட்ட மான்சிகய
தன்
மெத்தியாக
நிகனத்து
ஆதரிக்கும்
பெண்மணி,
விஜயாவின்
தீப்
ொர்கவயில் இருந்து மான்சிகய காக்கும் வித்கத பதரிந்தவள், இவ்வளவு ெிரச்சகனககளயும் தாங்கிக்பகாண்டு மான்சி சாமிநாதன் ெங்களாவுக்கு வரக் காரணம்,
அவகள
தனது
புன்கனககயால்
கவர்ந்து,
சிரிப்ொல்
மலரகவக்கும்
சத்யமூர்த்திதான் சத்யமூர்த்தி,, சாமிநாதனின் ஒமர மகன், தாயின் பசல்ல கவணிப்ெிலும், தகப்ெனின் பசல்வ பசழிப்ெிலும், என்ெது சதவிகித தருதகலயாக மாறியவன், அவன் என்ன தவறு பசய்தாலும் விஜயாவுக்கு ஒரு புன்னகககய பகாடுத்ததும் தாய் குகழந்துவிடுவாள், சாமிநாதனின் கண்டிப்பு இருவரிடமும் எடுெடாமல் மொனது, மககனப் ெற்றிய கவகல ஒவ்பவாரு நாளும் விஷமாக ஏறியது அவர் பநஞ்சில் கடந்த
மூன்று
வருடங்களாக
என்னபவன்றால்
அது
சத்யன்
மான்சிக்கு மட்டுமம,
சந்மதாஷம்
அவனின்
சிவந்த
தரும்
ஒமர
விஷயம்
நிறம்,
பநடுபநடுபவன்ற
உயரம், மதாள்வகர வழியும் கிராப், மராமானியர்ககள மொன்று அகன்ற பநற்றி அதில் அடர்த்தியான அளவான
புருவம்,
அரும்பு
சிறுத்த
மீ கச,
சிகபரட்கட
கவ்வும்
தாளமிடும்
ககவிரல்கள்,
ஆனால்
மலசாக
உதடுகள்,
ட்ரிம்
திமிரான
இப்ெடி
குறுகுறுத்த
பசய்யப்ெட்ட
நகட,
சத்யனின்
கண்கள்,
தாகட,
ஸ்கடலான
ஒவ்பவாரு
இருெது
வயதுக்கு
அலட்சியமாக
உகட,
எப்மொதும்
அகசவும்
மான்சிக்கு
காவியங்கள், மான்சியின் ெதிநான்காவது வயதில் இருந்மத சத்யகன மகறவாக ரசிப்ொள், அவனது அகறகய சுத்தம் பசய்யப் மொகும்மொபதல்லாம் மான்சியின் உடலில் ஒரு கிளர்ச்சி, எப்மொதும் ொர்த்து
அலட்சியமாக
இருக்கும்
புன்னககத்துவிட்டான்
சத்யன், என்றால்
எப்மொதாவது அன்று
மான்சிகய
மானசியின்
நிமிர்ந்துப் மனசுக்குள்
வாணமவடிக்ககயுடன் ஒரு திருவிழாமவ நடக்கும், தனது தகுதிகய மறந்து சத்யன் மீ தான அவளது ரசகனகள் ெறந்து விரிந்தது சத்யன்
தன்கன
இயற்ககயாக
கவணிக்க
பகாடுத்திருந்த
மவண்டும் அழகக
என்ெதற்காகமவ, மமலும்
இகறவன்
ெலமடங்கு
அவளுக்கு
அதிகமாக
காட்ட
நிகனப்ொள், சத்யன் கவணிக்கிறாமனா இல்கலமயா, மான்சி தன்கன அலங்காரித்துக் பகாண்டு அவன் முன்னால் நடப்ெது பராம்ெ ெிடிக்கும்,
ஆனால் சத்யனின் மதடல்கள் அகனத்தும் மார்டன் பெண்களிடமம இருக்கும், அவன் அழகுக்கும்
ெணத்திற்கும்
மயங்கி
விழும்
விட்டில்
பூச்சிககள
நசுக்கி
சுகவப்ெமத
ெிடிக்கும், அவனுகடய பசக்ஸ் வாழ்க்கக அவனுகடய ெதிபனட்டாவது ெிறந்தநாளின் மொது
அவன் நண்ெர்கள் அவனுக்களித்த ெரிசில்
இருந்து
ஆரம்ெித்தது, பெண்ககள
அவன் மதடிப் மொகமவண்டியது இல்கல, அவன் ஸ்கடலில் மயங்கி மொட்டிமொட்டுக் பகாண்டு அவர்கமள வந்து விழுவார்கள், சத்யனின்
இந்த
இருெத்மதாரு
வயதில்,
காண்டம்
ொக்பகட்டுகளும்,
அது
தவறும்
ெட்சத்தில் அொர்ஷன்களும், சர்வசாதாரணமான விஷயமானது, சாமிநாதன் மமாட்டார் உதிரிொகங்கள் தயாரிக்கும் கம்பெனி நடத்துவதால், சத்யகன பமக்கானிக்கல் இன்ஜினியரிங் ெடிக்க கவத்தார், உல்லாசம் மொக மீ தி மநரத்தில் தனது ெடிப்ெில்
கவனம்
பசலுத்துவான்,
ஒவ்பவாரு
பசமஸ்டரிலும்
ஓரளவு
மனம்
பூச்சியாய்
மதறியும்
விடுவான், ஆனால்
இகவபயல்லாம்
பதரியாத
மான்சியின்
விட்டில்
சத்யன்
எனும் பநருப்கெ சுற்றி வந்தாலும், இன்னும் பநருப்ெில் விழாமல் தப்ெித்து வந்தது, இந்த வருடம் லீவுக்கு வரும் மான்சியின் மனதில் சத்யகனப் ெற்றிய நிகனவுககள தவிர
மவறு
எதுவுமில்கல,
மொன
வருடம்
ொர்த்த
அவனுகடய
அரும்பு
மீ கச
இப்மொது எப்ெடியிருக்கும்?, முன்னாடிமய அன்னாந்து ொர்க்கனும், இப்மொ இன்னும் வளர்ந்து
இருப்ொமனா?,
பவளியில
சுத்துறதால
சிவப்பு
கலர்
மாறியிருக்குமா?
மதாள்வகரக்கும் தகலமுடி அப்ெடிமய இருக்குமா? இப்ெடி ஏகப்ெட்ட மகள்விகளுடன் சத்யகன காணத் தயாராக இருந்தாள் மான்சி பசன்ற
வருடம்
ஏற்ெடுத்தியிருக்க,
வந்தமொமத, மான்சியின்
மான்சியின் மீ து
ொர்கவகள்
எப்மொதுமம
தன்
விஜயாவுக்கு கவனத்கத
சந்மதகத்கத
கவத்திருந்தாள்,
அதிலும் நாளுக்கு நாள் அெரிமிதமாக ஏறிவரும் மான்சி அழகும் கவர்ச்சியான உடலும் விஜயாவுக்கு பெரும் ெயத்கதமய கிளப்ெியிருந்தது, இம்முகற
ெள்ளிப்ெடிப்கெ
முடித்துவிட்டு
வரும்
மான்சிகய
வரவிடாமல்
பசய்ய
எவ்வளமவா முயன்றாள் விஜயா, ஆனால் சாமிநாதன் “ அந்த பொண்ணு மொறதுக்கு மவறு இடமில்கல விஜி, பரண்டுமாசம் மட்டும் நம்ம வட்டுல ீ இருக்கட்டும், அப்புறமா ஏதாவது
காமலஜில்
மசர்த்துவிட்டுடலாம்”
என்று
ெலவககயில்
சமாதானம்
பசய்து
விஜயாகவ சரிகட்டினார் , “ அப்ெடி அந்த பொண்ணு இந்த வட்டுல ீ இருக்கனும்னா, ஜானகி கூடத்தான் தங்கனும், சகமயலுக்கு
மதகவயான
உதவிககள
பசய்துகிட்டு,
சகமயக்கட்கட
விட்டு
வட்டுக்குள்ள ீ
வரக்கூடாது,
கண்ணுலயும்
ெடக்கூடாது,
தப்ெித்தவறி அப்புறம்
கூட
நான்
என்
கண்ணுலயும்,
மனுஷியா
என்
இருக்கமாட்மடன்”
மகன்
என்ற
ெல
கண்டிஷன்கள் மொட்ட ெிறகுதான் மான்சியின் வருகககய அனுமதித்திருக்கிறாள், சத்யகனப் ெற்றிய இளகமக் கனவுகளுடன், இறங்கி,
ஒரு
காத்திருந்த
ஆட்மடாவில்
விஜயா,
ஏறி
மான்சி
சாமிநாதனின்
ஒற்கறவிரல்
நீட்டி
மகாகவ
மெருந்து
வட்டுக்கு ீ
மதாட்டத்தில்
நிகலத்தில்
வந்தமொது,
இருந்த
வாசலில்
சகமயல்காரம்ம
ஜானகியின் அகறகய கககாட்டினாள் விஜயாவின் குணம் மான்சிக்கு பதரியும் என்ெதால் சரிபயன்று தகலயகசத்து விட்டு மதாட்டத்தில் இருந்த ஜானகியின் சிறு வட்கட ீ மநாக்கி தகலகவிழ்ந்த ெடி நடந்தாள், அகறக்கு வந்த சில விநாடிகளில் ஜானகியின் மூலமாக மான்சிக்கான உத்தரவுகள் வந்துமசர்ந்தது, இனிமமல் சத்யகன ொர்க்கமுடியாது என்றவுடன் மான்சிக்கு கண்ண ீர் முட்டியது,
ஆனால்
தன்
கண்ணகர ீ
பவளிக்காட்டாமல்
தனது
மவகலககள
கவனித்தாள் அன்று
இரவு
அமர்ந்தாள்,
தூக்கமு
அன்று
வராமல்
முழுவதும்
மதாட்டத்தில் சத்யகன
இருந்த
மகிழம்பூ
ொர்க்கமவயில்கல,
மரத்தடியில்
அவன்
குரல்கூட
மகட்கவில்கல, எங்மக மொனான்? என்று மான்சியின் ெிஞ்சு மனம் ஏங்கியது, விஜயா
ஒன்ெது
மதாட்டத்தில்
மணிக்பகல்லாம்
அமர்ந்திருந்தாள்,
தூங்கிவிடுவாள்
அப்மொது
என்ெதால்
சிகபரட்டின்
மான்சி
கதரியமாக
வாசகனகயத்
பதாடர்ந்து
ெழக்கப்ெட்ட காலடிமயாகச மகட்க சட்படன்று திரும்ெினாள் மான்சி வந்து
பகாண்டிருந்தது
அவளின்
கனவு
நாயகமனதான்,
விருட்படன
எழுந்த
மான்சி
முகபமல்லாம் பூரித்து புது மலராய் பூத்தாள் ஸ்கடலான நகடயுடன் அவகள மநாக்கி வந்த சத்யன், “ ஹாய் மான்சி நீ எப்ெ வந்த?, நீ வந்தகத யாருமம என்கிட்ட பசால்லகலமய?” என்று மயக்கம் சிரிப்புடன் மகட்க அந்த
சிரிப்கெ
காகலயில
எதிர்பகாள்ளும்
ெதிபனாரு
மணிக்கு
சக்தியற்று வந்மதன்
தகலகுனிந்த சார்”
என்று
மான்சி
பவட்கம்
“
இன்னிக்கு
ொதியும்
ெயம்
மீ தியுமாக மான்சி கூறியகத காதில் வாங்காத சத்யனின் ொர்கவ அவளின் வகளவு பநளிவுகள், மமடுெள்ளங்கள், ஏற்ற இறக்கங்ககள, பவகு நிதானமாக தன் ொர்கவயால் அளந்தான்
“ அவள் ொலாகடயால் பசய்த சிற்ெம்! “ காட்டுத்தீகயப் மொன்று காற்றில் அகலயும் கூந்தல்! “ ெவுர்ணமி நிலகவ பவட்டி ஒட்டியது மொன்ற பநற்றி! “ ஓவியனின் தூரிகககய மொன்று விசிறியாய் ெடெடக்கும் இகமகள்! “ கந்தர்வகனயும் கவ்வி இழுக்கும் காந்தம் மொன்ற கண்கள்! “ மராஜாக்ககள கூழாக்கி அச்சில் ஊற்றி வார்த்த கன்னங்கள்! “ பசவ்வாய் இவள் பகாவ்வாய், என்று கவிகத ொட தூண்டும் இதழ்கள்! “ இவகள முத்தமிட முயன்றால், கூர் நாசிமய ஆயுதமாகுமமா என்றபதாரு அச்சம்! “ கெடற்று சிரித்து, ொர்ப்ெவர்ககளயும் சிரிக்க அகழக்கும் முத்துப் ெற்கள்! “ வலம்புரி சங்காய் வகளந்த பவண்சங்கு கழுத்து! “ இன்னும் அதற்கு கீ மழ என்ன ? அதற்கும் கீ மழ? “ ம்ஹூம்... ஓ..... என்னுள் கிளரும் நீண்டபதாரு பெருமூச்சு! “: அவள் ஆகடக்குள்மள என்ன? என்ன? என்ன? “ எப்மொதும் ஏங்ககவக்கும் ெிரம்மனின் அற்புதங்கள்! “ யாருக்கு கிகடக்கும் இந்த புகதயல்?
சத்யனின்
ொர்கவ
தகலகவிழ்ந்து
தன்கன
நின்று
அணுவணுவாக
கால்
மமய்வகத
பெருவிரலால்
புல்
கவனியாது
தகரயில்
பவட்கத்தால்
துகளயிட்டவள்,
பவகுமநரமாகியும் அப்ெடிமய நிற்ப்ெதுமொல் மதான்ற சட்படன்று நிமிர்ந்தவள், அடுத்த நிமிடம்
திககத்து,
ெின்
சுதாரித்துக்பகாண்டு
சத்யனுக்கு
முதுகு
காட்டி
திரும்ெிக்பகாண்டாள், மான்சி திரும்ெியதற்கு காரணம், சத்யனின் ொர்கவ அவளின் இறுக்கமான டாப்ஸ்க்குள் திமிறிய மலர்ெந்துகளின் மமமலமய இருந்தது, அவன் ொர்கவ ஏற்ெடுத்திய தாக்கத்தால் மான்சியின் கன்னங்கள் பவட்கத்தில் சிவக்க, காதுமடல்கள் சூடாகி விகடத்தது, அந்த இரவின் குளிரிலும் கழுத்தடியில் மட்டும் துளித்துளியாய் வியர்த்தது, “ நான் மொமறன்” என்று
மட்டும்
ெதட்டத்துடன்
பசால்லிவிட்டு
தனது
அகறகய
மநாக்கி
அவசரமாக
ஓடினாள் “
ஏய்
மான்சி
பகாஞ்சம்
நில்லு?”
என்ற
சத்யனின்
குரல்
அவகள
துரத்தினாலும்
திரும்ெிப் ொர்க்காமல் தனது அகறக்குள் பசன்று ககதகவ மூடிக்பகாண்டாள் அகறயின்
ஒரு
விரித்திருந்த
மூகலயில்
ொயில்
முழங்காலில் மகட்டுவிடுமமா அளவாக்கினாள்
மான்சி
தாங்கி என்று
ஜானகி அமர்ந்து
கவிழ்ந்தாள், ெயந்து
ொயில்
ெடுத்து
உறங்க,
முழங்கால்ககள
அவள்
மூச்கச
இதயத்தின்
மறுமூகலயில்
கட்டிக்பகாண்டு துடிப்பு
நிதானப்ெடுத்தி
முகத்கத
எங்மக
ஜானகிக்கு
இதயத்தின்
மவகத்கத
அவன்
ொர்கவ
தாறுமாறாக
இருந்த
துடித்தது,
இடம்
மறுெடியும்
முழங்காகல
ஞாெகத்திற்கு
கட்டியிருந்த
வர,
ககககள
இதயம் நீக்கி
மறுெடியும்
வலதுகககய
பநஞ்சில் கவத்துக்பகாண்டாள், அவள் ககப்ெட்ட இடத்தில் ஏமதாபவாரு உணர்வில் குறுகுறுக்க
“
ச்சீ”
என்ற
பசல்ல
சினுங்களுடன்
கககய
உதறிக்பகாண்டு
எடுத்துவிட்டாள், இப்மொது குறுகுறுப்பு உடல்முழுவதும் ெரவ, ஒருவிதமான தவிப்புடன் ொயில் கவிழ்ந்து தகலயகணகய அகணத்துக்பகாண்டாள், அன்று இரவு மான்சியின் விழிகள் மூட பவகு மநரமானது, விழிகள் மூடியதும் இளகமக் கனவுகளால் மனம் விழித்துக்பகாண்டது அதிகாகல
ஜானகியின்
தூக்கமின்கமயால் குளித்துமுடித்து
உலுக்கலில்
சிவந்திருந்தாலும்,
தான்
உத்தரவிட்டுருப்ெதால்
சகமயல் ஜானகி
கண்விழித்த ககளப்ெின்றி
மவகலயில்
முதலில்
மான்சியின் புத்துணர்வுடன்
இறங்கமவண்டும்
குளித்துவிட்டு
விழிகள் எழுந்தாள்,
என்று
பெரியவட்டுக்கு ீ
விஜயா
மொய்விட,
மான்சி தன்னிடமிருந்ததிமலமய அழகான உகடகய மதர்வு பசய்து எடுத்துக்பகாண்டு குளிக்கப் மொனாள், குளிக்கும் மொதும் சத்யனின் ொர்கவ வந்து அவளுக்கு மிகுந்த இன்ெ பதால்கல பகாடுத்தது, தன் மார்புகளுக்கு மசாப்புப் மொடமவ ெயந்தவள் மொல் பமன்கமயாக மதய்த்தாள், ஏமனா அவனின் ொர்கவயில் இருந்த வக்கிரத்கத அவளின் ெிஞ்சு மனம் அறியமவயில்கல, கருநீலத்தில
மராஸ்நிற
பூக்ககள
வாரியிகறத்திருந்த
ொலியஸ்டர்
ொவாகடயும்,
அதற்கு மமட்சாக மராஸ்நிற ரவிக்ககயும் , மராஸ்நிற தாவணியும் அணிந்து பவளிமய வந்தவள், மநரமாகிவிட்டமத என்று ெதட்டத்துடன், அவசரமாக தகலவாரி பொட்டிட்டு, பெரியவட்டுக்கு ீ ஓடினாள், சகமயலகறயில் உத்தரவிட்டுக்
நின்று
ஜானகிக்கு
பகாண்டிருந்த
அன்ற
விஜயா,
சகமயல்
சம்மந்தமாக
மான்சிகயப்
ொர்த்ததும்
சரமாரியாக இடுப்ெில்
கககவத்துக்பகாண்டு அவகள ஏறஇறங்க ொர்த்து “ என்னடி குட்டி, மவஷபமல்லாம் ெலமா
இருக்கு?
உன்
ஆத்தாளுக்கு
பசாந்தக்காரன்
எவனாவது
உன்கனய
பொண்ணுமகட்டு வர்றப்மொறானா?” என்று குரலில் அளவுக்கதிகமான நக்ககல விரவி மகட்க மநற்று இரவிலிருந்து இருந்து மனதுக்குள் தடுமாறிய இனம்புரியா இனிகம ெட்படன்று பதாகலந்து வார்த்கதகள்,
மொனது,
‘
உன்
ொலியஸ்டர்
விஜயாகவ ஏறிட்டாள்
தாய்
தரங்பகட்டவள்
ொவாகட
கட்டியது
என்று
மவஷமா?
பசால்லாமல் மான்சி
பசால்லும்
கண்கள்
மிரள
“ என்னடி குட்டி அப்புடிப் ொர்க்கிற?, சகமயல் பசய்றதுக்கு இவ்வளவு அலங்காரம் மதகவயில்கலமய, ெத்தாவது
உங்கம்மா
நாமள
மகட்மடன்?
கூட
ஜிகுஜிகுன்னு
உன்கனயும்
இப்ெடித்தான்,
கலர்கலரா
எவனாவது
உங்கப்ொ
புடகவ
பொண்ணு
மாணிக்கம்
கட்டிக்கிட்டா,
ொர்க்க
பசத்த
அதனாலதான்
வர்றாங்களான்னு?”
என்று
மறுெடியும் நாக்கக சாட்கடயாக மாற்றி அகத மான்சிகய மநாக்கி வசினாள் ீ விஜயா, விஜயா
மறுெடியும்
பொள்ளாச்சி
மான்சியிி்ன்
வந்ததிலிருந்து
சாட்கடயடியில்
சிகதந்து,
தாகயப்ெற்றி
இறக்ககக்கட்டிப் உகடந்து
ரத்தம்
மெசி
சாட்கடகயச்
சரியாக
ெறந்த
மான்சியின்
மனச்சிறகு
கசிய
அவளுக்குள்
ஒரு
சுழற்ற, அந்த
மூகலயில்
சுருண்டது,, மான்சியின் மிரண்ட விழிகளில் கண்ணர்ீ குளம்கட்டியது மான்சிகயப்
ொர்க்கப்ொர்க்க
விஜயாவின்
அருமக
ஜானகிக்கு
வந்து
“
‘
அய்மயாபவன்று
நான்தான்ம்மா
இந்த
இருக்க
ொவாகட
மவகமாக சட்கடகய
மொடச்பசான்மனன்,, மநத்து வரும்மொது அழுக்குன்னு பசால்லி துகவக்கப் மொட்டுச்சு, அவ்வளவு அழுக்கா இல்ல, இன்னிக்கு ஒருநாள் இகதமய கட்டிட்டு துகவக்கப் மொடு மசாப்பு மிச்சம்னு பசான்மனன், அதான்மா இந்த துணிகய கட்டுச்சு” என்று ஜானகி பூசி பமாழுக,
விஜயா
அகத
நம்ெினாளா
என்று
பதரியவில்கல,
ஆனால்
மவறு
வார்த்கதகளால் மான்சிகய குத்தாமல் அங்கிருந்து பவளிமயறினாள் விஜயா பசன்ற மறாவது பநாடி “ அம்மாச்சி” என்ற பமல்லிய கதறலுடன் ஓடிவந்த மான்சி ஜானகிகய அகணத்துக்பகாள்ள,, மான்சியின்
கூந்தகல
இப்ெடித்தான்
வருடிய
இருக்கும்னு
ஜானகியின்
பதரியும்ல?
விரல்கள்
அப்புறமா
“
எசமானி
ஏன்மா
இந்த
அம்மா
மெச்சு
மாதிரி
நல்ல
துணிபயல்லாம் உடுத்துற?” என்று வருத்தமாக ஜானகி மகட்டதும்.... “
இனிமம
நல்ல
துணி
கட்ட
மாட்மடன்
அம்மாச்சி”
என்று
விசும்ெிய
மான்சிகய
தன்மமல் இருந்து நகர்த்தி “ சரி மொய் மவகலகயப் ொரு, மறுெடியும் வந்தாலும் வருவாங்க” என்று அனுப்ெி கவத்தாள் ஜானகி அன்று முழுவதும் அவள் மனம் சத்யகன தற்காலிகமாக தள்ளி கவத்தது, தன் தாய் பசய்த தவறால் தான் ஏளனப் பொருளானகத எண்ணி கலங்கினாள் மான்சி,, சகமயல் மவகலயில்
உதவி
பசய்யும்மொது
அடிக்கடி
உதடுககள வலிக்கும்ெடி கடித்து அடக்கினாள்,
முட்டிக்பகாண்டு
வந்த
கண்ணகர ீ
விடுமுகற
நாட்களில்
மடெிளுக்கு அழகான
வரும்மொபதல்லாம்,
எடுத்துச்பசன்று ொத்திரங்களில்
சாமிநாதன்,
விஜயா,
பெண்ணும்
கவனமாக
அடுக்கி
இருந்த
சத்யன்,
கவக்கும்
உணகவ
மூவரும்
உணகவ
மதிய
உணகவ பொறுப்பு
மடெிளில்
சாப்ெிட
தயாரித்து
மான்சிமயாடது,
மநர்த்தியாக
அமர்ந்ததும்,
ெரிமாறினார்கள்,
முடித்ததும் அடுக்கினாள்,
ஜானகியும்
மான்சி
அன்று
மற்பறாரு
சகமயலகறயிலிருந்து
பவளிமய வரவில்கல, அப்மொது “ மான்சி ெில்ட்டரில் தண்ணி ெிடிச்சிட்டு வந்து கவமா” என்ற ஜானகியின் குரல்
மகட்டதும்,
மான்சி
கண்ணாடி
ஜக்கில்
தண்ணர்ீ
ெிடித்து
எடுத்துக்பகாண்டு
கடனிங் மடெிளுக்கு வர, காலியாயிருந்த சத்யனின் க்ளாஸில் தண்ணர்ீ ஊற்றுமாறு ஜானகி ஜாகட பசய்ய, க்ளாஸில் தண்ணகர ீ ஊற்ற சத்யகன பநருங்கினாள் மான்சி தண்ண ீர்
ஊற்றிய
மான்சி
நின்றாள்,,
குனிந்து
சாப்ொட்டில்
மான்சியின்
கதி
நகரமுடியாமல் கவனமாக
அமதாகதிதான்,
ெகெகபவன்று இருக்கும்
சங்கடமாக
விழித்தெடி
விஜயா
சத்யகனப்
அங்மகமய
நிமிர்ந்தாள்
ொர்த்தாள்,
என்றால்
அவன்
இவள்
கீ மழ
இருந்த
இருப்ெகதமய உணராதவன் மொல சாப்ொட்கட ஒரு ெிடி ெிடித்தான் அவனின்
வலதுகக
சாப்ொட்கட
ஒரு
ெிடிெிடித்தாலும்,
மடெிளுக்கு
இடதுகக மான்சியின் தாவணி முந்தாகன பசாருகியிருந்த இடுப்பு ெகுதியின் உள்மள இருந்தது,
நான்கு
பவளிப்ெக்கமாக
விரல்கள்
தாவணி
அவள்
ொவாகட
இடுப்புச்
இரண்கடயும்
சகதகய மசர்த்து
வருட,
பெருவிரல்
ெற்றியிருந்தது,
உள்மள
இருந்த விரல்கள் நான்கும் மான்சியின் பவண் இடுப்ெில் சிவந்த தடங்ககள ெதிக்க, மான்சியின் தவிப்பு அதிகமானது, அவனிடம் அவகளப்
ொர்கவயால் ொர்க்காமல்
நிமிரக்கூடும்
என்ெதால்
பகஞ்சலாம்
உணமவ
என்று
ொர்த்தால்,
கவனபமன்று
மான்சி
ஒரு
மயாக்கியவானாக
இருந்தான்,
முடிவுடன்
தன்
எந்த
ககயால்
நிமிர்ந்து
நிமிடமும்
விஜயா
அவனின்
கககய
முரட்டுத்தனமாக ெற்றி பவளிமய எடுத்துவிட்டு அவசரமாக அங்கிருந்து அவள் நகரவும் விஜயா
நிமிரவும்
சரியாக
இருந்தது,
மான்சி
மவகமாக
திரும்ெி
சகமயலகறகய
மநாக்கி மொனாள் “
ஏய்
குட்டி
என்னாடி
இளவரசி
மாதிரி
முந்தாகனகய
ெறக்க
விட்டுட்டு
மொற,
இழுத்து பசாருகுடி” என்று விஜயாவின் குரல் கரகரபவன்று ஒலிக்க, மான்சி குனிந்து தாவணியின் தகலப்கெப் ொர்த்தாள், சத்யனின் விரகல உருவும்மொது பசாருகியிருந்த
முந்தாகனயும்
பவளிமய
வந்து
தகரயில்
புரண்டது,
அவசரமாக
தகலப்கெ இழுத்து இடுப்ெில் பசாருகிக்பகாண்டு சகமயலகறக்குள் மகறந்தாள்
எல்மலாரும் சாப்ெிட்டு முடித்து மவகலக்காரர்கள் சாப்ெிட அமரும்மொது மான்சியும் அமர்ந்தாள், பநஞ்சு முழுவதும் சத்யன் நிகறந்து இருக்க, ஒரு கவளம் மசாறு கூட உள்மள இறங்கவில்கல, ‘ எவ்வளவு துணிச்சலா எல்லார் முன்னாடியும் இடுப்புல கக கவப்ொன்’
அய்மயா
கடவுமள
என்று
மறுெடியும்
மறுெடியும்
எண்ணி
எண்ணி
ெகதத்தாள் அன்று
மவகலகள்
முடிந்ததும்
வட்டுக்கு ீ
வந்தவள்
ஜானகி
உறங்கியதும்
கநசாக
பவளிமய வந்து மதாட்டத்தில் உலாவினாள், அகரமணிமநரமாக நடந்தாள், ‘ அவன் நிச்சயமாக வருவான் என்று அவள் மனம் பசான்னது அவளின் எண்ணம் மொல் வந்தான் சத்யன், அமத மவகநகட, உதட்டில் பதாற்றியிருந்த அமத
சிகபரட்,
அவளுக்கு
எதிமர
நின்று
காந்தம்
மொல்
அமத
ஊடுரும்
ொர்கவ,தவிப்புடன் தகலகுனிந்தாள் மான்சி ஒற்கற விரலால் அவள் முகம் நிமிர்த்தி “ எனக்காகத்தான பவயிட் ெண்ற மான்சி” என்று கிசுகிசுப்ொன குரலில் சத்யன் மகட்க... அவனுகடய
குரலில்
இருந்த
ஏமதாபவான்று
அவள்
இகமககள
இழுத்து
மூட,
மயக்கமாக தகலகய ெக்கவாட்டில் சரித்தாள் மான்சி, அவள் தகல சாயாதவாறு தன் கககளால் அவள் தாகடகய தாங்கி நிமிர்த்தியவன், இன்னும் சற்று பநருங்கி அவள் உடலின்
மமடான
விழிகள்
ெட்படன்று
ொகங்ககள
தன்
உடலால்
திறந்துபகாண்டது,
பதாட,
ெரெரப்புடன்
அடுத்த
பநாடி
அவனிடமிருந்து
மான்சியின்
விலகி
தள்ளி
நின்றாள் அவள் விலகிய தூரத்கத விட சில அங்குலங்கள் அதிகமாக பநருங்கிய சத்யன் மொன
வருஷம்
ொர்த்தகதவிட
இப்மொ
நீ
பராம்ெ
அழகா
இருக்க
மான்சி,
“
நாமன
எதிர்ொர்க்ககல இவ்வளவு அழமகாடு நீ வருமவன்னு ” சத்யன் அமத கிசுகிசுப்ொன குரலில்
கூறியதும்
,
மான்சியின்
முகம்
பவட்க
சாயம்
பூசிக்பகாண்டு
அவகனமய
ொர்த்தது, இம்முகற அவள் விழிகள் மூடிக்பகாள்ள வில்கல, மாறாக அகல விரிந்தது, “
ஏய்
என்ன
அப்ெடி
ொர்க்கிற
?,
பநசமாத்தான்
பசால்மறன்,
நீ
பராம்ெமவ
அழகா
இருக்க மான்சி” என்றவன் அவள் கககயெிடித்து சுண்டிவிட மான்சி ஒரு மலர்ச்சரமாக சத்யனின் பநஞ்சில் வந்து விழுந்தாள், அவள் விலகும் முன் சத்யனின் வலிகமயான கரம்
அவகள
சுற்றி
வகளத்து,
அவள்
முகத்கத
மநாக்கி
சத்யன்
குனியும்மொது
அவகன
உதறி
விலகிய
மான்சி,
திரும்ெி
ொர்க்காமல்
தனது
அகறகய
மநாக்கி
ஓடினாள், மநற்று மொலமவ இன்றும் அவள் ஓடியதும் எரிச்சலுடன் கககயககள உதறிக்பகாண்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தான் சத்யன் அடுத்து
வந்த
நாட்களில்
பதாட்டுக்பகாண்டும்,
சந்தர்ப்ெம்
கிகடக்கும்
அகணத்துக்பகாண்டும்,
தன்
மொபதல்லாம்
மதகவகய
மான்சிகய
அவளுக்கு
உணர்த்த
தயங்குவது இல்கல சத்யன், அவகள தன் ொர்கவயாமலமய வழ்த்தினான் ீ தன்னுகடய அழகு சத்யகன தன் ெின்னால் சுற்ற விடுகிறது என்ெதில் மான்சிக்கு அலாதியான
கர்வம்
புரியமவயில்கல,
உண்டானது,
அவனின்
அவனிடம்
சின்னச்சின்ன
அவள்
சீ ண்டல்களும்,
மதாற்ெது
அவளுக்கு
தீண்டல்களும்
அவகள
பசார்கத்துக்மக அகழத்து பசன்றது விஜயாவுக்கு சந்மதகம் வராதவாறு இவர்களின் விகளயாட்டுகள் பதாடர்ந்தது, மான்சி தன் காதல் சிறகுககள விரித்து விண்ணில் ெறந்தாள் ஒருநாள்
வட்கட ீ
சுத்தம்
பசய்யும்
மவகலக்காரி
வராததால்,
மான்சிமய
வடு ீ
முழுவதும் சுத்தம் பசய்தாள், விஜயா மலடிஸ் கிளப் மொகமவண்டும் என்று கிளம்ெி மொய்விட, பெரும் தயக்கத்துடன் சத்யனின் அகறக்கு மொனாள் மான்சி அகறயில் சத்யன் இல்கல , ொத்ரூமில் தண்ணர்ீ பகாட்டும் சத்தம் மகட்க, அவன் வருவதற்குள்
அகறகய
சுத்தம்
ககயிலிருந்த
விளக்குமாற்றால்
பசய்து
அகறகய
முடித்துவிடலாம்
என்ற
கூட்டியவள்
இருந்த
தூசு
எண்ணத்தில் இடங்ககள
துணியால் துகடத்தாள், மடெிளில் இருந்த கம்ெியூட்டரில் தூசி ெடிந்திருக்க துணியால் தட்டி
எல்லாவற்கறயும்
தட்டியவளின்
விரல்கள்
மவுஸில்
ெட்டதும்,
மானிட்டரில்
ஏமதாபவாரு ெடம் விரிந்தது, மான்சி
துகடப்ெகத
மநாக்கினாள், திகரயில்
விட்டுவிட்டு
அடுத்த
ஒரு
ஆணும்
உதட்மடாடு
உதடு
பெண்ணின்
உடல்
விநாடி
பநருப்கெ
பெண்ணும்
கவத்து மூழுவதும்
ஆர்வத்துடன் உடலில்
அழுத்தி அந்த
இருவரும் முழுக்க முழுக்க நிர்வாணம்,
மானிட்டரில்
மிதித்தவள்
மொல்
ஆகடயின்றி உடல்
ெட்டு
ெடத்கத
துடித்துப்மொனாள்,
இறுக்கமாக
முத்தமிட்டுக்பகாண்டு ஆணின்
பதரிந்த
அகணத்து
இருந்தார்கள், நசுங்கி
அந்த
ெிதுங்கியது,
இங்கிருந்து
உடமன
மொய்விடு
என்று
மூகள
எச்சரிக்கக
பசய்ய
அவசரமாக
திரும்ெியவள் ொத்ரூமிலிருந்து ரகசியமாக வந்து ெின்னால் நின்றிருந்த சத்யன் மீ து மமாதி கீ மழ விழ தடுமாறியவகள சத்யனின் கககள் ெற்றி மநராக நிறுத்த, அவகன உதறிவிட்டு வாசகல மநாக்கி மொனாள் மான்சி அவள் இப்ெடி அடிக்கடி தன்கன உதறிவிட்டு மொவதால் எரிச்சலகடந்த சத்யன், ஒரு முடிவுடன் விகரப்ொக நிமிர்ந்து “ மான்சி நில்லு” என்றான் குரலில் கடுகமயுடன் கதகவ
திறக்க
கககவத்தவகள
அவன்
குரலில்
இருந்த
கடுகம
தடுத்து
நிறுத்த,
திககப்புடன் நின்று திரும்ெினாள் ெின்னால் கககட்டி விகரப்ொக நின்றிருந்தவன் “ இங்மக வா மான்சி” என்று அமத கடுகமயுடன்
அகழக்க,
மான்சி
இருந்த
இடத்திலிருந்து
நகராமல்
அப்ெடிமய
நின்றிருந்தாள், “ இமதாொர் மான்சி என்கன உனக்கு ெிடிக்கும் தான?” என்று சத்யன் மகட்க ஆமாம் என்ெது மொல் தகலயகசத்தாள் மான்சி “
அப்ெடின்னா
எப்ெவுமம
கதகவ
சாத்திட்டு
ொர்க்கமுடியாதெடி
இங்க
வா?
ெண்ணிடுமவன்”
நீ
வரகலன்னா,
என்று
இனிமமல்
சத்யனின்
குரல்
என்கன
மிரட்டலாக
ஒலிக்க, மான்சி
மிரண்ட
விழிகளுடன்
சத்யகன
பநருங்கினாள்,,
அவள்
வருவகத ொர்த்ததும் சத்யன் கர்வமாய் பநஞ்கச நிமிர்த்தினான் " பதன்றல் எப்மொது சுகமாகிறது? " காதலியின் வாசத்கத அதன்... " ககயில் அள்ளி வரும்மொது " இரவு எப்மொது விழித்துக்பகாண்மட முடிகிறது? " பொட்டு கவத்த பெண்பணாருத்தி.. " முதல் எட்டுகவத்து மனதில் நுகழயும்மொது! " கனவுகள் எப்மொது சூடாகிறது? " ஒருவர் உதடுகளின் உஷ்ணத்கத.. " மற்றவர் உதடுகள் உணரும்மொது!
தன்கன
மநாக்கி
" ஆணின் லட்சியம் எப்மொது தீவிரமகடகிறது? " ஒரு பெண் வந்து அடிக்கடி உசுப்மெற்றும் மொது! " கடிகாரம் எப்மொது திட்டப்ெடுகிறது? " காதலியுடன் உகரயாடுககயில்... " அது கடகடபவன ஓடும்மொது! " ஒரு ஆணின் வாழ்க்கக எப்மொது அர்த்தமாகிறது? " அவன் அத்தியாயத்தில் ஒரு ெக்கத்திலாவது... " ஒரு பெண்ணின் பெயர் எழுதப்ெடும் மொது! சத்யன் அகழத்ததும் வந்த மான்சியின் நகடயில் பமன்கம, முகத்தில் ஒருவித ெயம் கலந்த பூரிப்பு, அடிமமல் அடிகவத்து நிமிர்ந்து நின்ற சத்யகன மான்சி பநருங்கியதும், ெின்னால் கட்டியிருந்த ககககள ெிரித்து அவகள மநாக்கி விரித்து “ வா” என்றான் சத்யன் அவனுகடய வந்தாள்
வார்த்கத
மான்சி,
திருப்ெினான்,
தன்
மந்திரத்திற்கு
கட்டுப்ெட்டு
கககளுக்குள்
திரும்ெி
கககளால்
சுற்றி
உச்சந்தகலயில்
தன்
ஏமாத்தலாம்னு
நிகனக்கிற?
ஹாஸ்டலில்
தங்கி
தாகடகய ,
இருந்த
வகளத்து
ெதித்து
“
ெடிக்கிமறன்னு
நான்
பசால்லிட்டு
விரித்த
அவகள
அவகள
இன்னும்
இனிமமல்
அவன்
கககளுக்குள் தன்
ெக்கமாக
அகணத்து
எத்தகன
அவளின்
நாகளக்கு
கூப்ெிட்டதும் வட்கடவிட்டு ீ
என்கன
வரகலன்னா மொயிடுமவன்,
அதுக்கப்ெறம் நீ எப்ெவுமம என்கன ொர்க்கமுடியாது மான்சி ” என்று பமன்கமயான குரலில் மிரட்டிய சத்யன் அவகள இடுப்ெில் கககவத்து தூக்கி மசாொவில் அமர்ந்து மான்சிகய தன் மடியில் ெடுக்க கவத்து அவள் இதழ் மநாக்கி குனிந்தான், மான்சியின் சந்மதாஷத்திற்கு அளமவயில்கல, எத்தகன நாட்களாக சத்யன் தன்கன ஒரு ொர்கவயாவது ொர்க்கமாட்டானா? என்று ஏங்கியிருப்ொள், இமதா இன்று அவன் மடியில் ஒரு குழந்கதயாகமவ தான் கிடப்ெகத எண்ணி எண்ணி பூரித்தாள், இப்மொமத பசத்துவிட மான்சி,
பசான்னாலும்
அவன்
மீ தான
அவன்
கககளில்
தன்
கண்மூடித்தனமான
உயிகரவிட
காதல்
தயாராக
இருந்தாள்
சிந்திக்க
விடாமல்
அவகள
மூகளகய மழுங்க பசய்தது, அவன் அகணப்ெில் ஒரு ெதுகமயாக கிடந்தாள் மான்சி அவன்
தன்
இருந்தாள்,
உதடுககள
பநருங்கும்
முன்மெ
தன்
இதழ்ககள
அவளின் சிவந்த மதன் இதழ்கள் ெிளந்து உள்மள
ெிளந்து
தயாராக
கீ ற்றாக வரிகசயான
முத்துக்ககள மகார்த்த ெற்கள் பவகு கவர்ச்சியாக இருக்க, சத்யன் அந்த தன நாக்கக நீட்டி உதடுகளின் ெிளவில் பசலுத்தி முத்துப்ெற்ககள வருடினான், அதுமொல் நீண்ட மநரம்
நாக்கக
நீட்டி
அவளின்
இதழ்ககளயும்,
ெற்ககளயும்
ரசகனயுடன்
அவன்
வருடிக்பகாடுக்க,, அவனின் நுனி நாக்கில் இருந்து உமிழ்நீர் சுரந்து மான்சியின் ெிளந்த இதழ்களுக்குள்
மதனமுதாக
வழிய,
மகாயிலில்
கிகடத்த
தீர்த்தம்
மொல்
விழிமூடி
அவன் உமிழ்நீகர உள்வாங்கினாள் மான்சி நாவால்
வருடிய
சத்யன்
தன்
உமிழ்நீரால்
ஈரமான
அவளின்
இதழ்ககள
கவ்விக்பகாண்டு சுகவக்க, மான்சிக்கு பசார்க்கம் கண்முன்மன வந்துமொனது, அவனின் உதடுகள் பசய்த வித்கதயில் மயங்கி அகரப்ொர்கவயாக கண்ககள திறந்து அவன் மடியில் கிடந்தாள், இதழில்
முத்தத்தின்
கீ மழயிருந்த மமமலறி
கககய
அவளின்
வருடினான்,
மகத்துவத்கத
அவளுக்கு
உருவிக்பகாண்டு மலர்
ெந்துககள
பமன்கமயான
வருடல்
உணர்த்தியெடி
மமமல
வயிற்கற
அவமள
உணரா
அவன்
அவளின்
தடவியெடி வண்ணம்
விரல்களுக்கு
முதுகுக்கு சிறுகச்சிறுக
பமன்கமயாக
மொதவில்கல
என்றதும்
கககய அகல விரித்து பமாத்தமாய் அந்த முதிராத தனங்களில் ஒன்கற அழுத்தமாக ெற்றினான் அதுவகர மயங்கி அவன் மடியில் கிடந்த மான்சிக்கு அவன் விரல்களின் அழுத்தம் என்ன நடக்கிறது என்ெகத உணர்த்த “ ஏய் என்ற சிறு கூவலுடன் அவன் கககய தட்டிவிட்டு அலறிப்புகடத்து துள்ளி அவன் மடியில் இருந்து எழுந்தவள் அவகனவிட்டு நான்கடி
தள்ளி
நின்று
தன்
டாப்கஸ
சரி
பசய்துபகாண்டு
அவகன
பரௌத்திரமாக
முகறத்தாள் அலட்சியமாக
தகலகய
சிலுப்ெியெடி
எழுந்த
சத்யன்
“
என்கன
உனக்கு
பராம்ெ
பராம்ெ ெிடிக்கும்னு எனக்கு பதரியும், உன்கன எனக்கு ெிடிக்கும்னு உனக்கும் பதரியும், அப்புறமா
ஏன்
மான்சி
இன்னும்
இந்த
மாதிரி
ஓவரா
சீ ன்
மொடுற?”
என்று
தன்
தாகயப்மொலமவ அலட்சியமான குரலில் சத்யன் மகட்க மான்சி
துடித்துப்
மொய்
அவகன
நிமிர்ந்து
ொர்த்து
“
ெிடிக்கும்ங்கறதுக்காக
இப்ெடிபயல்லாமா ெண்ணுவாங்க,, ச்மச அசிங்கம் ” என்று பமல்லிய குரலில் கூறிய மான்சி விட்டாள் அழுதுவிடுவாள் மொல் இருந்தது, சட்படன அவகள பநருங்கிய சத்யன் அவள் மதாள்ககள ெற்றி “ ஏய் எதுடி அசிங்கம்” என்று அவகள மறுெடியும் கம்ெியூட்டரின் முன்பு இழுத்துச்பசன்று மவுகஸ அகசத்து
அமத நிர்வாண காட்சிகய காட்டி “ இந்த ெடத்கத நீ ொர்க்கும் மொது , இமத மாதிரி நீயும் நானும் கிஸ் ெண்ணா எப்ெடியிருக்கும்னு நீ பநகனச்சு ொர்த்தியா? இல்கலயா? பொய் பசால்லாம பசால்லு?” என்று சத்யன் மகாெமாக மகட்க என்ன
பசால்வது
தகலயகசக்க,
“
என்று ம்ஹூம்
புரியாமல் நான்
நம்ெ
விழித்த
மான்சி
மாட்மடன்”
என்று
இல்கலபயன்ெது ெதிலுக்கு
மொல்
தகலயகசத்து
மறுத்தான் சத்யன் தகலகய
குனிந்த
மான்சி
சிறிதுமநரம்
கழித்து
ஆமாம்
என்று
தகலயகசக்கவும்,
அவகள இழுத்து அகணத்துக்பகாண்ட சத்யன் “ அப்புறம் ஏன் மான்சி அசிங்கம் அது இதுன்னு
பெரிய
எப்ெடின்மன
வார்த்கதபயல்லாம்
யாருக்கும்
பதரியாதப்ெ
பசால்ற,
இமதா
இருக்கு
ொர்
நாகளக்கு
நிமிஷங்ககள
பொழுது
சந்மதாஷமாக
கழித்துவிட்டு மொகலாம் மான்சி” என்று பமன்கமயாக கூறியெடி அவள் இதழ் மநாக்கி குனியவும் கீ மழயிருந்து “ மான்சி” என்று ஜானகி அகழக்கவும் சரியாக இருந்தது, இருவருமம
ெட்படன்று
விலகிக்பகாண்டனர்,
மான்சி
தன்
உகடககள
சரிபசய்துபகாண்டு அவகன ொர்க்காமல் அந்த அகறயிலிருந்து பவளிமயறினாள் உடலில் ஏற்ெட்ட நடுக்கத்கத மகறத்தெடிமய கீ மழ வந்தவகள “ என்ன மான்சி கூட்டி சுத்தம்
ெண்ண
மவகலகயயும்
இவ்வளவு முடிக்கனும்
மநரமா? வா
வா”
விஜயா என்ற
அம்மா
ஜானகி
வர்றதுக்குள்ள
கூறியதும்,
எதுவும்
எல்லா மெசாமல்
சரிபயன்று தகலயகசத்து விட்டு மற்ற மவகலககள ொர்க்க ஆரம்ெித்தாள், அன்று
இரவு
மதாட்டத்தில்
உலாவும்
மொது
அவளின்
காதலன்
வரமவயில்கல,
மாடியிலிருந்த அவன் அகறயின் ஜன்னகல பநாடிக்பகாரு தரம் நிமிர்ந்து ொர்த்தாள், விளக்குகள் அகணக்கப்ெட்டு இருட்டாக இருந்தது, பவகுமநரமாகியும் அவன் வராததால் மசார்ந்துமொய் தன் அகறக்கு பசன்று ெடுத்துக்பகாண்டாள் அவன் ஏன் வரவில்கல என்று மயாசித்து மயாசித்து கசியும் கண்களுடன் பவகுமநரம் கழித்மத உறங்கினாள் மான்சி மறுநாள்
காகல
சத்யனுக்கு
உணவு
உணவுக்கு
சாமிநாதனும்
மவகலக்காரன்
ரங்கன்
விஜயாவும் மூலமாக
மட்டுமம
மாடியில்
வந்து
அவன்
அமர,
அகறக்மக
மொனது, மான்சி தவிப்புடன் மதிய உணவு மநரம் வகர காத்திருக்க, சத்யன் ெடிக்கும் கல்லூரி வட்டுக்கு ீ பவகு அருகிமலமய என்ெதால் எப்மொதும் சத்யன் மதிய உணவு வட்டில் ீ
சாப்ெிடுவது
தான்
வழக்கம்,
அன்றும்
அதுமொல்
வந்தவன்
கல்லூரி
மகண்டீனிமலமய
மதிய
உணவு
சாப்ெிட்டு
விட்டதாக
கூறிவிட்டு
தன்
அகறக்கு
மொய்விட்டான், அன்று மட்டும் இல்கல அடுத்து வந்த சில நாட்களும் இமதநிகல பதாடர மான்சி அழுவதற்க்பகன்மற அவளால்
மதாட்டத்தில்
சத்யனின்
இந்த
இருந்து
குளியலகறகய
அலட்சியத்கத
பொறுக்க
அடிக்கடி
நாடினாள்,
முடியவில்கல,
சந்தர்ப்ெம்
கிகடக்கும் மொபதல்லாம் அவகள இழுத்து அகணத்து தன் உதட்டால் உரசியவன் இப்மொது
அவகள
ஏபறடுத்தும்
ொர்க்காதது
அவள்
இதயத்கத
ெிகசந்தது
குமுறி
கண்ண ீர் விட்டவளுக்கு அவன் ஏன் அப்ெடி பசய்கிறான் என்று புரியமவயில்கல, சரியாக எட்டு நாட்கள் முடிந்தது, அதற்குள் மான்சிக்கு பெண்கள் கல்லூரி ஒன்றில் BBA ெடிக்க சாமிநாதன் ஏற்ொடு பசய்திருந்தார், அந்த கல்லூரி சாமிநாதன் வட்டுக்கு ீ பவகு அருகில்
என்ெதால்
மான்சி
விடுதியில்
தங்கமவண்டாம்
ஜானகியின்
அகறயில்
தங்கிக்பகாண்மட கல்லூரிக்கு மொய் வரட்டும் என்று ஏற்ொடானது, வட்டு ீ மவகலயும் பசய்தமாதிரி இருக்கும் என்று விஜயாவும் இந்த ஏற்ொட்டுக்கு ஒத்துக்பகாண்டாள் மான்சியின் கல்லூரி திறக்க இன்னும் இரண்டு மாதங்கள் இருந்த நிகலயில், சத்யனின் ொராமுகத்தால் மனம் பநாந்தெடி அகமதியாக தன் மவகலககள பசய்தாள் மான்சி, ெத்தாவது நாள் வழக்கம் மொல் இரவு ெத்தானதும் மதாட்டத்தில் வந்து உலாவியவளின் ொர்கவ சத்யனின் அகற ஜன்னகல ஏறிட்டது சத்யன் அகறயில் விளக்குகள்ஓளிர்ந்தன, ஆனால் ஜன்னல் மூடியிருந்தது, மான்சியின் மனதில்
ஒர
மூகலயில்
சந்மதாஷம்
குமிழியிட
அந்த
ஜன்னல்
திறக்காதா
என்று
ஏக்கத்துடன் ொர்த்திருந்தாள், ம்ஹூம் திறக்கமவயில்கல, பநாடிகள் நிமிடங்களாகி , நிமிடங்கள்
மணித்துளியாகும்
மநரத்தில்
மான்சி
மனதில்
ஒரு
முடிவுடன்
தன்
அகறக்கு மொனாள் ெகபலல்லாம் அங்மக
அடுப்ெடியில்
எறிந்த
ஜீமரா
தகலயகணககள
உகழத்த
வாட்ஸ்
கவத்து
ககளப்ெில்
ெல்கெயும்
மொர்கவயால்
ஜானகி
ஆப்
அயர்ந்து
பசய்துவிட்டு,
மூடிவிட்டு
உறங்க,
மான்சி
தனது
ொயில்
அகறகயவிட்டு
பவளிமய
வந்தாள்,, மதாட்டத்துக்கு
வந்து
எரிந்துபகாண்டிருந்தது அவனுடன்
மெசிமய
சத்யனின்
அகறகய
நிமிர்ந்து
கண்ணாடி
ஜன்னல்
வழியாக
ஆகமவண்டும்
என்ற
முடிவுடன்
ொர்த்தாள்,
இன்னும்
கலட்
பதரிந்தது,
மான்சி
இன்று
வட்டுக்குள் ீ
பசல்லும்
வழிகய அகடந்து கதகவ திறந்து உள்மள மொய் வட்டின் ீ ஹாகல அகடந்தாள்
ெின்
அகனத்து விளக்குகளும் அகணக்கப்ெட்டு அந்த பெரிய ஹால் இருளில் மூழ்கியிருக்க சற்றுமநரம்
அங்மகமய
சற்றுமநரத்தில்
நின்று
அகனத்தும்
கண்ககள
கண்களுக்கு
இருளுக்கு புலப்ெட்டது,
ெழக்கப்ெடுத்திக் சாமிநாதன்
பகாண்டாள்,
விஜயா
அகற
சலமின்றி இருக்க, மான்சியின் கால்கள் பெரும் தயக்கத்துடன் மாடிப்ெடிககள மநாக்கி அடிபயடுத்து கவத்தது, பூகன நகடமொட்டு மாடிக்கு பசன்றவள், சத்யனின் அகறகய பநருங்கியதும் சிறிது தயங்கி
நின்று
ெின்னர்
வலதுகக
ஆள்காட்டிவிரகல
மடக்கி
கதகவ
தட்டினாள்,
இரண்டு முகற தட்டியெின் “ யார்?” என்று ஒற்கற வார்த்கதயில் மகட்டான் சிறிது தயக்கத்திற்கு ெிறகு, “ நான்........ நான்தான் .. மான்சி வந்திருக்மகன்” என்றாள் திக்கித்திணறி... அடுத்த
நிமிடம்
கதவுகள்
திறக்கப்ெட்டாலும்,
திறந்தவன்
அவகள
திரும்ெியும்
ொர்க்காமல் மொய் கட்டிலில் சாய்ந்து ெடுத்து தனது மலப்டாப்கெ வயிற்றில் தாங்கி விரல்களால்
கீ மொர்டில்
விகளயாடினான்,
மான்சி
வந்தகத
பொருட்ெடுத்தாத
முகொவகனயுடன்,, கதவருமக தயங்கி நின்ற மான்சி, அவன் ஏதாவது மெசுவான் என்று காத்திருந்தாள், அவன்
இவள்
அந்த
அகறயில்
இருப்ெகதமய
கவனியாதவன்
மொல்
மலப்டாப்ெில்
மும்முரமாக இருந்தான், மான்சி தன் தயக்கத்கத உதறிவிட்டு அவனிருந்த கட்டிலருமக பசன்று பதாண்கடகய பசருமி
தான்
இருப்ெகத
அவனுக்கு
உணர்த்த,
அவகள
நிமிர்ந்து
அலட்சியப்
ொர்கவப்ொர்த்து புருவம் உயர்த்தி என்ன என்று மகட்டான் சத்யன் அவனின்
அலட்சியம்
பெரிய
அவமானமாக
இருந்தது
மான்சிக்கு,
ஆனால்
அவமானத்கத விட அதிகமாக காதலால் கசிந்தது அவளின் ெிஞ்சு உள்ளம், அவன் மீ தான காதல் அவகள தயக்கம் உதறி வாய் திறக்க கவக்க “ ஏன் என்கூட மெசமவ மாட்மடங்குறீங்க?”
என்றாள்,
இகத
பசால்லி
முடிப்ெதற்குள்
அவள்
விழிகள்
மலப்டாப்கெ
ெக்கத்தில்
நீர்மணிககள சிந்தியது சத்யன்
ஒரு
நீண்ட
பெருமூச்சுடன்
தன்
மடியில்
இருந்த
கவத்துவிட்டு விரல்ககள முறுக்கி பசாடுக்பகடுத்தெடி அவகள நிமிர்ந்து ொர்த்தவன் “ யாரு நான் மெசகலயா?” என்று நிதானமாக மகட்டவன் “ ஆமா நான் ஏன் உன்கிட்ட மெசனும்?” என்று மறுெடியும் அவகளமய திருப்ெி மகட்க
இப்ெடி மகட்ெவனுக்கு என்ன ெதில் பசால்வது என்று புரியாமல் விழித்தாள் மான்சி,
அவகனமய
ெரிதாெமாகப்
ொர்த்தவகள
கண்டு
சத்யனுக்கு
என்ன
மதான்றியமதா “ ஆமாம் மான்சி, நான் பசால்றதுல என்ன தவறு இருக்கு, நான் மெசினா நீ தகலகய குனிஞ்சுக்குற, நான் பதாட்டா கககய தட்டி விட்டுட்டு ஓடிப் மொயிர்ற, என்கன ெிடிக்காம தாமன நீ இவ்வளவும் பசய்ற, அப்ெடியிருக்கும் மொது நான் மட்டும் ஏன்
உன்
ெின்னால
கெத்தியக்காரன்
மாதிரி
சுத்தனும்,
அதான்
என்கன
நாமன
கட்டுப்ெடுத்திக்கிட்மடன்” என்று சத்யன் நல்லவன் மொல் உகரயாற்ற .. மான்சி அகத மகட்டு பகாஞ்சம் அதிகப்ெடியாகமவ மயங்கித்தான் மொனாள், இவ்வளவு மநரமும் மனதில் இருந்த வருத்தமும் ஆற்றாகமயும் இருந்த இடம் பதரியாமல் மொக ‘
அய்மயா
என்னாலதான்
இவரு
மெசகலயா?’
என்று
எண்ணியவள்
மறுெடியும்
பவட்கத்துடன் தகல குனிந்து “ அது வந்து.......... எனக்கு உங்க முகத்கத ொர்க்கமவ பவட்கமா இருக்கு, அப்புறம் நீங்க பதாட்டா?........” என்று முடிக்காமல் மான்சி நிறுத்த, சத்யன் கட்டிலில் இருந்து எழுந்து அவகள பநருங்கி நின்று
“ நான் பதாட்டா? ம்
பசால்லு ” என்று அவகள பமன்கமயாக மகட்க குரல் அகடக்க பமல்லிய குரலில் “ நீங்க பதாட்டா, எனக்கு ஒரு மாதிரியா இருக்கு, அமதாட நீங்க எங்கங்கமயா எல்லாம் கக கவக்கிறீங் க, அது ஒரு மாதிரியா இருக்கு, அதனாலதான் நான் ஓடிப் மொயிடுமறன், நீங்க அதப்மொய் தப்ொ எடுக்கிட்டீங்கமள?, இது பதரியாம, நீங்க ஏன் என்கன பவறுக்குறீங்கன்னு இந்த ெத்து நாளும் எவ்வளவு அழுமதன்
பதரியுமா?
அப்ெடிமய
பசத்துடனும்
மொல
இருந்துச்சு?”
என்று
மான்சி
கண்ண ீர் கலந்த குரலில் கூறியதும் சத்யன்
அவகள
அங்குலம்
இகடபவளியில்
இன்னும்
பநருங்கி
நின்று,
“
உனக்கு
என்கன அவ்வளவு ெிடிக்குமா மான்சி?, ஆனா உன் நடவடிக்கக எல்லாம் என்கன பராம்ெ ெிடிச்சவள் மாதிரி இல்கல?” என்று மமலும் தூண்டில் மொட , அவகன சிறு மருட்சியுடன் அன்னாந்து ொர்த்த மான்சி “ ஏன் அப்ெடி பசால்றீங்க? எனக்கு உங்ககள பராம்ெ பராம்ெ புடிக்கும்,, நான் என்ன ெண்ணா நீங்க நம்புவங்க?” ீ என்று தானாகமவ தூண்டில் மாட்டினாள் மான்சி குனிந்து அவள் கண்ககளமய ொர்த்த சத்யன் “ நான் பசால்றகத பசய்தா நம்புமவன்” என்றான்
அவன் ொர்கவயின் வரியம் ீ தாங்காமல் தகல குனிந்த மான்சி “ என்ன பசய்யனும் பசாலலுங்க?” என்றாள் காதல் வழியும் குரலில் “
என்கன
உனக்கு
எவ்வளவு
புடிக்கும்னு
நிரூெிச்சு
காட்டு,
உன்கன
நம்புமறன்”
என்றான் குறும்ொன குரலில் சத்யன் “ அபதப்ெடி காட்டமுடியும்” என்று அப்ொவியாக மகட்டாள் மான்சி, “ அது எனக்குத் பதரியாது? உனக்கு என்ன மதானுமதா அகத பசய்து நிரூெி?” என்றான் அவளின் இரக்கமில்லாத காதலன் அவன் என்ன விரும்புகிறான் என்று மான்சிக்கு ஓரளவுக்கு புரிவது மொல இருந்தது, சிறிதுமநரம்
அகமதியாக
இகடபவளிகய இருந்த
இவள்
டீசர்ட்கட
நின்ற
விலக்கி
பகாத்தாக
மான்சி, அவகன
அவன்
ஏற்ெடுத்திய
அந்த
அங்குல
அவன்
இடுப்பு
ெகுதியில்
பநஞ்சில்
தன்
பநருங்கினாள்,
ெற்றிக்பகாண்டாள்,
அவன்
இதழ்ககள
அழுத்தமாக ெதித்துவிட்டு அவகன நிமிர்ந்து ொர்த்தாள், அவமனா
மொதாது
என்ெதுமொல்
அமத
அலட்சியத்துடன்
நின்றிருந்தான்,,
மான்சி
விழிகளால் சினுங்கியெடி கால் கட்கட விரலால் பமல்ல உயர்ந்து அவன் கழுத்தடியில் தன் இதழ்ககள ெதித்துவிட்டு நிமிர்ந்தாள், அவன் ொர்கவயில் அமத அலட்சியமான ொவகனமய அழுத்தி
பதடர
“
ம்ஹும்”
நுனிவிரலில்
உயர்ந்து
என்ற
சுக
பெருமூச்சுடன்
பசாரபசாரப்ொன
அவன்
பெருவிரகல தாகடயில்
அதிகமாக தன்
பமன்
இதழ்ககள பமன்கமயாக ெதித்துவிட்டு அவகன ொர்க்காமமலமய அடுத்த கன்னத்கத திருப்ெி அங்கும் தன் இதழ்களின் பமன்கமகய அவனுக்கு உணர்த்தினாள், அவன் இன்னும் அகசயாமல் அப்ெடிமய நிற்க,, மான்சி மனதுக்குள் “ சரியான முத்தத் திருடன்” அவகன பசல்லமாக கவதவாறு அவன் தாகடகய தன் கககளில் ஏந்தி தன் விழிககள
மூடியவாறு
அவன்
உதட்கடத்
மதடி
அதில்
தன்
மராஜா
இதழ்ககள
ெதித்தாள் அவ்வளவு
மநரம்
அலட்சியமாக
இருந்த
சத்யன்
,
அவளின்
பமன்
இதழ்கள்
தன்
உதட்டில் ெட்ட அடுத்த பநாடி அவகள தன் உயரத்திற்கு தூக்கிக்பகாண்டான், அன்று ொதியில்
விட்ட
கவ்விக்பகாண்டான்,
முத்தத்கத
இன்று
பதாடர
எண்ணி
அவள்
இதழ்ககள
சத்யனின்
இந்த
ஆர்வமிக்க
முத்த
வித்கதயில்
மயங்கிப்
மொன
மான்சி
இன்னும்
ஏதாவது இருந்தால் மதடி எடுத்துக்பகாள் என்ெதுமொல் தன் வாகய ெிளந்து அவன் உதடுகளுக்கும் உறிஞ்சிய
அதகன
உமிழ்நீகர
ெின்பதாடர்ந்த
நாவுக்கும்
திரும்ெப்பெறும்
சுலெமாக
ஆமவசத்தில்
வழிவிட்டாள்,
சத்யன்
சரமாரியாக
அவன்
அவள்
உதடுககள கவ்வி உறிஞ்சினாள் முன்பு முத்தமிட்டமொமத மான்சிக்கு சிகபரட் வாசகனயுடன் கூடிய சத்யனின் வாய் வாசகன
பராம்ெ
ெிடித்துவிட்டது,
இப்மொது
அவன்
உமிழ்நீரும்
மசர்ந்துபகாள்ள
சத்யன்
இதழ்ககள
சுகவத்தெடிமய
அவளுக்கு இன்ெத்தின் உச்சிக்கு எடுத்துச்பசன்றது அவளின்
ெின்புறத்தில்
கககவத்து
தூக்கிய
அவகள எடுத்துச்பசன்று கட்டிலில் பூகவப்மொல் கிடத்தி தானும் அவள் ெக்கத்தில் சரிந்து பநருங்கி அவகள ொதியாக அகணத்துக்பகாண்டான், அவன் கட்டில் கிடத்திய மொது ஏற்ெடாத நடுக்கம் அவன் அகணத்ததும் ஏற்ப்ெட்டது மான்சிக்கு, பமதுவாக அவகன விலக்கி எழுந்தவகளப் ொர்த்து முகறத்த சத்யன் “ எனக்குத் பதரியும் நீ இப்ெடித்தான் ெண்ணுமவன்னு” என்று முகறப்புடன் கூறி சுவர் ெக்கமாக திரும்ெி ெடுத்துக்பகாண்டான் மான்சிக்கு கண்ண ீர் வரும்மொல் இருந்தது , பமதுவாக அவன் மதாளில் கககவத்து “ கிஸ் ெண்றது ெரவாயில்கல, ஆனா இந்த மாதிரி இருக்குறது பராம்ெ தப்ெில்கலயா?” என்று பமல்லிய குரலில் மகட்க.. சட்படன்று அவள் ெக்கம் திரும்ெிய சத்யன் “ எதுடி தப்பு? உனக்கு என்கன ெிடிக்கும், எனக்கு உன்கன ெிடிக்கும், அப்மொ எதுவுமம தப்ெில்கல” என்று அவன் பசால்ல மான்சியின் முகத்தில் மாற்றமில்கல அமத கண்ணர்ீ கண்களில் அவகனப் ொர்த்தாள், சத்யனின் கண்கள் மகாெத்தில் மின்ன அவள் மதாள்ககளப் ெற்றி “ இமதாொரு மான்சி நான் உன்மமல பராம்ெ ஆகச வச்சிருக்மகன், ஆனா நான் பநருங்கும் மொபதல்லாம் நீ விலகுறது எனக்கு பவறுப்ொ இருக்கு, பரண்டு மெருக்கும் இருக்குற ஆகசககள கூட நிகறமவத்தாம
யாருக்கு
ெயந்து
நாம
வாழனும்
மான்சி,,
ஆனா
ஒன்னு
மட்டும்
பதரிஞ்சுக்மகா? இவ்வளவு மனசுல ஆகசகய வச்சுகிட்டு நாகளக்மக நான் ஏதாவது ஆக்ஸிபடண்ட்ல ஆகசய
கூட
பசத்துட்மடன்னு
கவயி
நிகறமவத்தகலமயன்னு
‘
அய்மயா
நீதான்
காலம்
அவமனாட பூராவும்
ககடசியா கண்ணர்ீ
மகட்ட
விடனும்”
என்று சத்யன் சரியான ெடி ஒரு அஸ்திரத்கத ஏவியதும், அதன் இலக்கக சரியாக பசன்று தாக்கியது அந்த அஸ்திரம் அய்மயா என்ற கதறலுடன் அவகன இறுக்கி அகனத்த மான்சி, அவன் முகபமல்லாம் எச்சில்த் பதரிக்க ஆமவசமாக முத்தமிட்டு அவகன திணற கவத்துவிட்டு, அவளின் எச்சில்ப்
ெட்ட
அவனின்
ஈர
முகத்கத
தன்
கககளில்
தாங்கி
“
என்ன
வார்த்கத
பசால்லிட்டீங்க, நீங்க நூறு வயசுக்கு மமமல வாழனும், இனிமமல் ஆக்ஸிபடண்ட் அது இதுன்னு
மெசின ீங்க
கண்ண ீர்
வழிய
அப்புறமா
அகத
குழந்கதயாய்
மகட்க
நான்
கூறியவள்
இருக்கமாட்மடன்
அவன்
முகத்கதமய
ஆமா”
என்று
சிலவிநாடிகள்
உற்றுப்ொர்த்து “ இப்மொ உங்களுக்கு என்ன மவனும், என்னிக்கு இருந்தாலும் என்கிட்ட இருக்குற
எல்லாமம
உங்களுக்குத்தான்,
அது
இப்ெமவ
உங்களுக்கு
மவனும்னா
எடுத்துக்கங்க, நான் தகட பசால்லமாட்மடன்” என்று மான்சி காதல் பொங்க ரகசிய குரலில்
பசான்னதும்
சத்யன்
அவகள
வாரிபயடுத்து
தன்
பநஞ்சில்
மொட்டுக்பகாண்டான், அவனின் இளகம ததும்பும் ெரந்த மார்ெில் மான்சி ஒரு புறாக்குஞ்சாய் அடங்கினாள், சத்யனின் விரல்கள் அவள் உடகல வகணயாக்கி ீ மீ ட்ட ஆரம்ெிக்க “ ஜானகி அம்மாச்சி சீ க்கிரமா எழுந்துடுவாங்க” என்று அவனுக்கு ரகசிய தகவல் பசான்னாள் மான்சி “ ம்ஹும்’ என்ற ஓங்காரத்துடன் அவகள புரட்டி கட்டிலில் ெடுக்ககவத்துவிட்டு சத்யன் கட்டிலில் இருந்து இறங்கி தனது டீசர்ட்கட அவிழ்த்து விட்டு மறுெடியும் அவளருமக ெடுத்தான்,
மான்சி
பவட்கத்தால்
விழி
மூடியிருக்க,
அவள்
இகமகளின்
சத்யன்
முத்தமிட்டதும் அவள் இகமக்கதவுகள் உடமன திறந்து பகாண்டது, எதிரில் இருந்தவனின் முகத்தில் இருந்த சந்மதாஷத்கதப் ொர்த்த மான்சிக்கு, இந்த சந்மதாஷத்திற்கு
எகத
மவண்டுமானாலும்
காணிக்ககயாக
பகாடுக்கலாம்,
என்று
எண்ணி அவன் முகத்கத தன்னருமக இழுத்தாள், மீ ண்டும் ஒரு முத்தத் திருட்டில் ஆரம்ெித்த அவர்களின் உறவு, பகாஞ்சம் பகாஞ்சமாக மமாகத் திருட்டுக்கு மாறியது, அந்த இளவயதில் காமத்தில் ககமதர்ந்த சத்யன் அவமள அறியாமல் அவள் உகடககள ஒவ்பவான்றாக ககளந்தான், இதுவகர ஆகடகளின் மமலாக அவன் ரசித்த அவள் உடகல ஆகடகளின்றி அணுவணுவாக ரசித்த சத்யன் முதலில் தன் விரல்களால் அவள் உடலின் அத்தகன ொகங்ககளயும் பமன்கமயாக வருடினான், ெிறகு தன் முரட்டு உதடுகளால் ஆமவசமாக ஆளுகம பசய்தான், ெிறகு தன் நாவால் அவள் உடகல அர்ச்சித்தான், ஒரு கட்டத்தில் விரல்கள், உதடுகள், நாவு, என மூன்றாலும் அவளின் அழகு உடலில் காமப் மொரிட்டான்
அவள் உடலில் மிகவும் ெிடித்த இடமானது அவளின் பவன்ெஞ்சு மார்புகள், அவற்கறப் ொர்த்துப்ொர்த்து அதிசயித்தான் சத்யன், மான்சியின் வயதுக்மகற்ற முதிராத அளவான மார்புகள், இப்ெடி அப்ெடி சரியாமல் மொர் வரனின் ீ நிமிர்வுடன் திமிராக நின்றன, அதன் நடுமவ கறுப்புமின்றி சிவப்புமின்றி பசம்மண் நிறத்தில் ஒரு வட்டம் அதன் நடுமவ இது முகப்ெருமவா என்று சந்மதகம் பகாள்ளகவக்கும் சின்னச்சிறய காம்புகள், பவகுமநரம் அந்த அற்புதங்ககள ொர்கவயிட்டான் சத்யன் அவனின்
வருடல்களுக்கு,
சிலமநரங்களில் மறந்து எண்ணி
சுகமாக
துன்ெத்தில்
சிலமநரங்களில் விழிமூடினாள்,
முனங்கியவள்,
மசாகத்தில்
இன்ெத்தில் சிலமநரங்களில்
சிலமநரங்களில்
முனங்கினாள்,
அவளின்
விழிமூடிய தவிப்புடன்
தவிர்க்கமுடியாத
உடல்
பமல்ல
மான்சி, தன்நிகல
தன்நிகலகய
பமல்ல
அவனின்
ஆளுகமயின் கீ ழ் வந்தது , அவன் மனம் அறுெது சதவிகிதம் ஆதரித்தது நாற்ெது சதவிகிதம் எதிர்த்தது, சத்யன் அவள் உடலில் இறுதிப் மொர் பதாடுக்க ஆகசப்ெட்டு தன் இடுப்ெில் மிச்சமாக இருந்த நிஜாகர உறுவி எறிந்துவிட்டு அவள் மீ து
தாவி ஏறி அவள் பவட்கத்தால்
மொர்த்தியிருந்த மொர்கவக்குள் புகுந்தான், மொர்கவக்குள் புகுந்த அமத மவகத்தில் தன் காலால்
அவள்
வாகழத்
பதாகடககள
விரித்து
அவள்
பெண்கமக்குள்
தனது
ஆண்கமகயயும் புகுத்த முயன்றான், மான்சியின் ெதிமனழு வயது இளம் பூ தடாகம் அவனின் முரட்டு ஆண்கமக்கு துளிகூட வழிவிடாமல் முரண்டியது ெலமுகற முயன்று மதாற்ற சத்யன் இகடயூறாக இருந்த மொர்கவகய விலக்கி தூர எறிந்தான், மொர்கவ விலகியதும் கூச்சத்துடன் கால்ககள இடுக்கிய மான்சி புரண்டு ெடுக்க
முயன்றாள்,
அவகள
புரள
விடாமல்
இகடகய
இறுகப்
ெற்றிய
சத்யன்
“
மான்சி இன்னும் பகாஞ்சமநரம் தான் என்கன ஏமாத்தாமத?” என்றெடி அவள் கால்ககள மறுெடியும் விரித்து சற்று முரட்டுத்தனமாக தனது உளவாளிகய உள்மள அனுப்ெினான், மகாட்கடவாசல்
மூடியிருக்கிறது
என்று
முட்டி
நின்றான்
உளவாளி,
மகாட்கடச்சுவர்ககள தகர்த்துவிட்டு உள்மள நுகழயச் பசான்னான் சத்யன், உத்தரகவ ஏற்ற உளவாளி முட்டிமமாதி பகாஞ்சம் பகாஞ்சமாக உள்மள நுகழந்தான், அவனின் ஒவ்பவாரு மமாதலுக்கும் வலியால் கண்ண ீருடன் உதடுகடித்து பொறுத்துக்பகாண்டாள் மான்சி, அவள் கககள் ெடுக்கக விரிப்கெ கசக்கி ெிய்த்தது, பவற்றிகரமாக உள்மள நுகழந்து இறுதியாக தடுத்த உட்புறச் சுவற்கற ஒமர அடியாக தகர்த்துவிட்டு அவளின் கருவகற மாளிககயின் கதகவ தட்டியது சத்யனின் ஆண்கம,
இறுக்கமான பநருப்ொய்
உட்புறச் எறிந்தது
சுவர்கள் சத்யனி
தகர்ந்ததால் உறுப்பு,
மசதாரம்
இருவருக்கும்
உகலக்களத்தில்
இருந்து
என்றானது,
எடுத்த
காச்சிய
இரும்கெ உள்மள விட்டதுமொல் இருந்தது மான்சிக்கு, அவன் எடுத்துவிட மாட்டானா என்றிருந்தது அவளுக்கு, என்ன ஆனாலும் முன்கவத்த காகல ெின்கவக்க கூடாது என்ற
முடிவுடன்
அவகள
இறுக்கி
அகணத்துக்பகாண்டு
சிறிதுமநரம்
அகமதியாக
அவள்மீ து கிடந்தான், தனது
பெண்கம
மமாசமான
தகர்க்கப்ெட்டு
வலிகய
விட்டது
பகாடுக்கும்
என்று
இதற்காகவா
மான்சிக்கு
இவன்
இப்ெடி
புரிந்தது,
இவ்வளவு
அகலந்தான்
என்று
எண்ணியெடி அவன் அகணப்ெில் சுருண்டு கிடந்தாள் மான்சி சத்யனுக்கு இல்கலமய
சற்று
வலி
மான்சி,
குகறந்ததும்
பமதுவா
அவள்
பசய்யட்டுமா?”
காதருமக என்று
குனிந்து
அனுமதி
“
இப்மொ
மகட்டவன்,
வலி அவள்
அனுமதிக்கும் முன் அராஜகமாக தனது இயக்கத்கத ஆரம்ெித்தான், அவனின் மவகத் தாக்குதலில்
அதிர்ந்த
மான்சியின்
பமல்லிய
உடகல
இருககயால்
ெற்றிக்பகாண்டு
இயங்கினான் சத்யன், முதலில்
அதிகமான
வலியில்
ஆரம்ெித்த
புணர்ச்சி,
மொகப்மொக
மிதமான
சுகமாக
மாற, மான்சி கண்கள் பசாருக அனுெவித்தாள், சத்யனின் இறுதி தாக்குதலின் மொது அவளிடம் மிச்சமிருந்த நாற்ெது சதவிகித எதிர்ப்பும் காணாமல் மொக, முழுமனதுடன் அவகன இறுக்கி அகணத்து, தன் கால்களால் அவன் இடுப்கெ சுற்றி வகளத்தாள், மான்சியின் மீ தான சத்யனின் நீண்டநாள் ஆகச பவறியாக மாற ஆக்மராஷத்துடன் அவள்
பெண்கமகய
தீர்த்தான்,
அவன்
தகர்த்து
தனது
ஆண்கமயின்
அணுக்ககள துடிப்பு
அவள்
அடங்காமல்
கருவகறயில் ககடசிச்
பகாட்டித்
பசாட்டுவகர
அவளுக்குள் வடியவிட்டது மான்சிக்கு எல்லாம் புரிந்தது, தனக்கு என்ன நடக்கிறது என்று அவள் பெண்கம அறிந்து பகாண்டது, வலிகள் மொய் சுகங்களின் மிச்சம் அவள் உடலில் மதங்கி நிற்க, உடல் நடுங்க தன்மீ து கிடந்தவகன ஆறுதலாக அகணத்துக்பகாண்டாள் பெரியப்பெரிய மூச்சுகள் விட்டு ஒரு நிதானத்துக்கு வந்த சத்யன் அவளின் இருபுறமும் ககயூன்றி எழுந்து அவள் முகத்கதப் ொர்த்து உண்கமயான சந்மதாஷத்துடன் “ மான்சி இதுமொல என்கனக்குமம நான் அனுெவிச்சதில்கல, பசார்க்கம்டி உன் உடம்பு ” என்று கூறி அவகள உதட்டில் அழுத்தி முத்தமிட்டான்
ெிறகு
அவன்
முதலில்
இறங்கி
கீ மழ
கிடந்த
மான்சியின்
உகடககள
பொறுக்கி
அவள்மீ து மொட்டு “ மான்சி மநரமாச்சு எழுந்து ொத்ரூம் மொய் க்ள ீன் ெண்ணிகிட்டு வா நான் உன்கன மதாட்டத்தில் விட்டுட்டு வர்மறன் ” என்று கூற சரி என்ெது மொல் தகலயகசத்து எழுந்தவள் அவளின் உகடககள அள்ளிக்பகாண்டு ொத்ரூமுக்குள்
நுகழந்தாள்,
தண்ண ீகர
திறந்துவிட்டு
தன்கன
சுத்தம்
பசய்தவள்
கால்களில் வழிந்த உதிரத்கத கண்டு கண்கலங்கினாள், தான் இனிமமல் கன்னியல்ல என்ற எண்ணம் அவள் பநஞ்சில் நங்கூரமாக வலுவாக இறங்கியது, ரத்தககரயுடன் தன் கண்ண ீர் ககரகயயும் மசர்த்து கழுவிவிட்டு உகடககள அணிந்துபகாண்டு பவளிமய வந்தாள் மான்சி சத்யன் நிஜாரும் டீசர்ட்டுமாக அவளருகில் வந்து “ வா மான்சி மொகலாம்” என்றான் அவன் முகத்கதப் ொர்க்க கூசி “ ெரவாயில்கல நாமன மொய்க்கிமறன்” என்றவகள தடுத்து அகறக்கதகவ திறந்து அவமளாடு பவளிமய வந்து மாடிப்ெடிகளில் பமதுவாக இறங்கினார்கள் , சத்யனின் விரல்கள் அவள் இடுப்கெ அழுத்தமாக ெற்றியிருந்தது, மான்சிக்கு
இருந்த
மனநிகலயில்
இந்த
ெற்றுதல்
ஆறுதலாக
இருக்க
அவகன
ஒன்றியெடிமய வந்தாள் மதாட்டத்துக்கு வந்து மான்சியின் அகறகய ொர்த்து அங்மகமய நின்ற சத்யன் “ ம் மொ மான்சி” என்றான் மான்சி
அவகனப்
எங்கிருந்மதா இழுக்க,
ொர்க்காமமலமய
வந்த
ெயத்தில்
சத்யன் மான்சி
வட்டு ீ
தன்
நாய்
ஓபவன்று
அகறகய
ெிரவுனி
மநாக்கி
மான்சியின்
அலறியதும்
சத்யன்
நடக்க
அப்மொது
ொவாகடகய
ஒமர
எட்டில்
ெற்றி
அவகள
பநருங்கி அவகள இழுத்து அகணத்து “ ஸ்ஸ்ஸ் சத்தம் மொடாமத மான்சி” என்றான் ரகசியமாக, சத்யகன கண்டதும் நாய் வாகல குகழத்துக் பகாண்டு அவன் கால்ககள நக்கியது, மான்சியின்
நடுக்கம்
நிற்காததால்
முதுகக
வருடிய
சத்யன்
“
ெிரவுனி
ஒன்னும்
ெண்ணாது மான்சி, இந்த மநரத்தில் உன்கனப் ொர்த்ததும் வந்துருக்கு அவ்வளவுதான் ெயப்ெடாமத
,
நாகளயிலிருந்து
ெிரவுனிகய
நல்லா
ெழக்கப்ெடுத்திக்க,
இனிமமல்
ஒன்னும் ெண்ணாது” என்று ஆறுதலாய் கூறிவிட்டு மான்சியின் அகறவகர அவகள நடத்திச்பசன்று “ ம் மொ மான்சி ” என்றான் ரகசியமாக மான்சி ககரெடிந்த கண்கமளாடு அவகன நிமிர்ந்து ொர்க்க, சத்யன் அவகள மறுெடியும் அகணத்து சிறிதுமநரம் அகமதியாக நின்று, ெிறகு பமல்லிய குரலில் “ மான்சி இகத
அசிங்கம்,
மகவலம்,
அவமானம்னு
பநகனக்காமத,
நம்முகடய
மதகவகய
தீர்த்துகிட்டதா பநகனச்சுக்க, மற்றெடி நடந்தது தவறு ஒன்னும் இல்கல மான்சி, நம்ம பரண்டுமெருக்கும் மதகவகள் இருந்துச்சு, அகத தீர்த்துகிட்மடாம், அவ்வளவுதான், வனா ீ மனகச மொட்டு குழப்ெிக்காம நிம்மதியா இரு, இந்த நிமிஷம் கிகடச்ச சந்மதாஷத்கத மட்டுமம என்று
நிகனச்சுப்
ொரு
புதுகமயான
மான்சி,
நாகளக்கு
தத்துவம்
ஒன்கற
கதகவ
சாத்திவிட்டு
வரப்மொற
துன்ெத்கத
பசால்லிவிட்டு
மயாசிக்காமத"
அவகள
அகறக்குள்
அனுப்ெினான், அகறக்குள்
நுகழந்து
நடந்தகவககள
எண்ணி
கண்ண ீர்
தன்
விட்டாலும்
ெடுக்ககயில்
சத்யனின்
விழுந்த
ஆறுதலான
மான்சி,
அகணப்பும்
வார்த்கதகளும் அவளுக்கு ஓரளவுக்கு கதரியத்கத பகாடுத்தது, ஆனால் இந்த இளம் மெகத பெண் சத்யன் வார்த்கதகளில், நடத்கதயில் இரண்டு விஷயங்ககளப் ெற்றி மயாசிக்கும் திறகன இழந்திருந்தாள்,, ஒன்று,
அவன்
உன்கனப்ெிடிக்குது,
உன்மமல்
ஆகச
வச்சிருக்மகன்
என்பறல்லாம்
பசான்னாமன, ஏன் ஒருமுகற கூட காதலிக்கிமறன் என்று பசால்லவில்கல?,, இரண்டு,, இவ்வளவு மநரம் நடந்த உறவில் அவனுகடய ஈடுொடும், திறகமயும் எப்ெடி ஏற்ெட்டிருக்கும்?? இத்தகன வித்கதககள எப்ெடி கற்றான்? இகவ இரண்கடயுமம மான்சியின் காதல் மனது மயாசிக்கமவயில்கல அதுமட்டுமின்றி ஏற்ப்ெடப்
இப்மொது
மொகும்
நடந்த
சம்ெவத்தால்,
மாற்றங்ககளயும்,
அதனால்
தன்
வாழ்க்ககயிலும்
ஏற்ெடப்மொகும்
உடலிலும்
அவமானங்ககளயும்
ெற்றிகூட மான்சி மயாசிக்கவில்கல இகதப்ெற்றி பகாஞ்சமும் மயாசிக்காத இந்த முட்டாளுக்கு எல்லாம் புரிய வரும்மொது இவளின் நிகல என்னவாக இருக்கும்????? " காதல் என்ெது அஹிம்கச! " காமம் என்ெது வன்முகற! " சிலமநரங்களில் இரண்டுமம வன்முகற ஆகலாம்! " சிலமநரங்களில் இரண்டுமம அஹிம்கச ஆகலாம்! " வன்முகறயால் பஜயித்தவரும் உண்டு! " அஹிம்கசயால் பஜயித்தவரும் உண்டு! " ஆனால் இகவ இரண்டிலும் மதாற்றவர்கமள அதிகம்!
மான்சி
அலுப்ெினால்
குழப்ெமின்றி
தூங்கிவிட,
காகலயில்
ஜானகி
குளித்துவிட்டு
வரும்வகர உறங்கினாள் மான்சி, ஜானகி வந்து எழுப்ெியதும் முகத்கத ொர்க்க கூசி தகலகவிழ்ந்தெடி எழுந்து குளிக்கப்மொனாள் அன்று முழுவதும் மான்சியின் மனம் குற்றக்குறுகுறுப்ெில் பநாந்தது, யார் முகத்கதயும் ொர்க்க
கூசினாள்,
ொர்க்கவில்கல,
உணவு
அவன்
மநரத்தின்மொது
ொர்கவ
கூட
சகமயலகறயில்
சத்யகன
அவகள
மதடும்
ஏபறடுத்தும்ப் மொபதல்லாம்
அவன் ொர்கவயில் ெடாமல் ஒதுங்கினாள், ஜானகி விசாரித்தமொது தகலவலி என்று மமாசமான பொய் கூறினாள், வழக்கமாக ஏதாவது குகறபசால்லி திட்டும் விஜயா கூட அன்று
மான்சியின்
முகத்கத
ொர்த்துவிட்டு
அகமதியாக
சாப்ெிட்டுவிட்டு
எழுந்துமொனாள் சகமயலகறயில்
ஜானகிக்கு
உதவினாலும்,
சத்யன்
கல்லூரிக்கு
பசல்ல
கெக்கக
ஸ்டார்ட் ெண்ணும் ஓகசகய மகட்க காகத கூர்கமப்ெடுத்தி காத்திருந்தாள் மான்சி, பவகுமநரமாகியும் கெக்கக கிளப்பும் சத்தம் மகட்காததால் ‘ இன்னிக்கு காமலஜ்க்கு மொககலமயா?’ என்று
மான்சி
சத்யன்
பராம்ெ
அய்யாவுக்கு
மயாசிக்கும் மொமத மவகலக்காரன் ரங்கன் வந்து தகலவலிக்குதாம்
சூடா
காெி
மகட்டாரு?”
“
என்று
ஜானகியிடம் மகட்டான் உடமன ெதறிய ஜானகி “ அதான் புள்ள பரண்டு இட்லிமயாட எழுந்திருச்சுதா? சித்த இரு உடமன காெி மொட்டு தர்மறன்” என்று காெி தயாரிப்ெதில் ஜானகி ஈடுெட, சத்யனுக்கு தகலவலி என்றதும் மான்சிக்கு பநஞ்மச பவடித்துவிடும் மொல வலித்தது, ஆனால் அந்த
உணர்கவ
யாரிடம்
காட்டமுடியும்?
இறுகிய
இதயத்துடன்
காய்ககள
பவளிமய
வரமவயில்கல,
பவட்டினாள் அன்று
முழுவதும்
சத்யன்
அகறகய
விட்டு
நன்றாக
தூங்குவதாக கூறி மதிய உணவுகூட மாடியில் அவன் அகறக்மக மொனது, மான்சி தவிப்புடன் அவன் முகம் கான காத்திருந்தாள் ‘ ச்மச காகலயிலமய ொர்த்திருக்கலாம், ஏமதா வம்புல ீ இருந்துட்டு இப்மொ இவ்வளவு அவஸ்கத ெடமவண்டியிருக்கு’ என்று தன்கனமய பநாந்துபகாண்டள் வழக்கம் மொல இரவு ெதிமனாரு அகறகயவிட்டு பவளிமய வந்த மான்சி சத்யனின் அகற ஜன்னகல ொர்த்தாள், இன்று திறந்திருந்தது, இவளுக்காக காத்திருப்ெவன் மொல சத்யன் ஜன்னமலாரம் சாய்ந்து நின்றிருந்தான், இவகளப்ொர்த்ததும் கீ மழ வருவதாக கூறி ககயகசத்துவிட்டு ஜன்னகல மூடினான்
சற்றுமநரத்தில் அவகள
மதாட்டத்தில்
இழுத்து
இறுக
மான்சியின்
எதிரில்
வந்து
அகணத்துக்பகாண்டான்,
நின்ற
அவன்
சத்யன்,
வந்ததுமம
அகணப்ெில்
அவளது
தவிப்பெல்லாம் தீர, அவளும் ெதிலுக்கு அவகன இறுக்கிக்பகாண்டாள் “
என்ன
மான்சி
மநத்து
கநட்
நடந்தகதமய
பநகனச்சு
வருத்தப்ெட்டியா?,
இதுல
வருத்தெட ஒன்னுமில்ல மான்சி, நமக்கு ெிடிச்ச ஒருத்தருக்கு நம்கமமய தர்றது எப்ெடி மகவலமாகும்,
இனிமமல்
நடந்தகத
ெத்தி
மயாசிக்காமத
மான்சி?”
என்று
மநற்று
பசான்னகதமய வார்த்கதககள மாற்றிப்மொட்டு பசான்னான் சத்யன் அவன் பநஞ்சில் இருந்தவாறு “ உங்களுக்கு தகலவலின்னு ரங்கண்ணா பசான்னாமர இப்மொ எப்ெடியிருக்கு?” என்று மான்சி மகட்க “ ம்ம் இப்மொ ெரவாயில்கல, காகலயிலதான் பராம்ெ அதிகமா இருந்துச்சு, நல்லா ெடுத்து
தூங்கிமனன்
அகலயவிட்டெடி
“
சரியா மநத்து
மொச்சு”
என்றவன்
உனக்கு
ெிடிச்சதா
தன்
விரல்ககள
மான்சி?”
என்று
அவள்
பராம்ெ
உடலில்
ரகசியமாக
அவளிடம் மகட்க மான்சி
மலசாக
உதட்டால்
உடல்
அவளின்
ெண்ணலாமா
விகரத்தாமள
வலத
மான்சி?
காகத
ஏன்னா
தவிர,
ெதில்
வருடியெடி எனக்கு
“
எதுவும் உனக்கு
பராம்ெ
பசால்லவில்கல, ெிடிச்சுதுன்னா
ெிடிச்சிருக்கு”
என்று
தன்
அடிக்கடி சத்யன்
பசான்னதும்.. அவனிடமிருந்து
பமதுவாக
விலகிய
மான்சி,
“
எனக்கு
தகலவலிக்குது
தூங்கனும்”
என்று மட்டும் பசால்லிவிட்டு தகலகவிழ்ந்து நிற்க, அவகளமய உற்றுப்ொர்த்த சத்யன் “ சரி மொய் தூங்கு” என்றான், அவன் குரலில் மகாெமில்கல என்றதும் அவகன நிமிர்ந்துப்ொர்த்து ொர்கவயால் நன்றி பசால்லிவிட்டு மான்சி
திரும்ெி தன் அகறக்கு மொக, சத்யன் அவள் மொகும்வகர
ொர்த்துவிட்டு ெிறகு வட்டுக்குள் ீ மொனான் அன்மறாடு
சத்யன்
அவகளப்ொர்க்கும்
அவகள மொபதல்லாம்
விடவில்கல
முன்பு
மொலமவ
அகணத்துக்பகாண்டான்,
கிகடத்த
தனிகமயில் மநரத்தில்
முத்தமிட்டான், அவசரமாக இருந்தால் பநற்றியில், சரியான சந்தர்ப்ெம் கிகடத்தால் நிதானமாக இதழ்களில் என ஏதாவது பசய்து அவகள திணறடித்தான்
ெத்துநாட்களுக்குப் ெிறகு இரவுமநரத்தில், மதாட்டத்தில் கவத்து ஒரு ஆழமான இதழ் முத்தத்கத
வழங்கிவிட்டு
“
மான்சி
இன்கனக்கு
பராம்ெ
ஆகசயாயிருக்கு
ப்ள ீஸ்
ஒமரபயாரு முகற மட்டும் ப்ள ீஸ்டி” என்று பகஞ்சுதலாக அவன் மகட்க, ஏற்கனமவ அவன்
பகாடுத்த
தகலகுனிய,
அற்புத
அவளின்
முத்தத்தில்
பவட்கத்கதமய
மயங்கிப்மொயிருந்த சம்மதமாக
மான்சி
பவட்கமாக
எடுத்துக்பகாண்டு
அவகளத்
தூக்கிக்பகாண்டு சத்தமில்லாமல் தன் அகறக்குப் மொய் கதகவ சாத்தினான் சத்யன் முன்பு நடந்தகத விட அழகான ஆனால் திருட்டுத்தனமான ஒரு முகறயற்ற உறவு மீ ண்டும் அவர்களுக்குள் பவகு நிதானமாக நடந்மதறியது, இந்த முகற மறுநாள் காகல மான்சி தவிக்கவில்கல துடிக்கவில்கல யாகரயும் ொர்க்க கூசவில்கல, புருஷனுடன் நிகறவானபதாரு உறவு பகாண்ட மகனவின் மனநிகலயில் இருந்தாள் மான்சி, அது கழிந்து சிலநாட்கள் கழித்து மதாட்டத்துக்கு வந்த சத்யன் தகலவலிப்ெதாக கூறி மான்சிகய உட்காரகவத்து அவள் மடியில் தகலகவத்து ெடுத்துக்பகாள்ள.... மான்சி இதமாக அவன் பநற்றிகய
ெிடித்துவிட்டாள், அவளின் இதமான வருடலில் சத்யன்
தூங்கிப்மொனான், இப்மொபதல்லாம் ப்ரவுனி அவர்களுக்கு காவலாக இருந்தது, சத்தமின்றி அவர்ககள சுற்றிவரும்,
தூரத்தில்
யாராவது
வரும்
அரவம்
மகட்டால்
ஓடிவந்து
சத்யனின்
கால்ககள சுரண்டி எச்சரிக்கக பசய்யும், இவர்களின் திருட்டு உறவுக்கு அந்த நாயும் துகணயாக இருந்தது, அதன் ெிறகு ஒருநாள் ஜானகி தன் உறவினர் வட்டுக்குப் ீ பெண்ணின் கல்யாணத்திற்கு என்று
இரண்டுநாள்
மான்சியின்
லீவு
அகறக்மக
எடுத்துக்பகாண்டு
வந்து
அவளின்
மொய்விட,
கிழிந்த
சத்யன்
ொயில்
துணிச்சலுடன்
ெடுத்து
பசார்கத்கத
ொர்கவயிட்டான், ஜானகி வராத இரண்டுநாளும் சத்யனின் ொடு பகாண்டாட்டமானது, அதிகாகல நான்கு மணிவகர அவகள அகணத்துக்பகாண்டு உறங்கினான், மான்சிக்கு அவளின் இந்த இழிநிகல மனதுக்கு அருவருப்ொக இருந்தாலும்.... சத்யனின் மெச்சுக்கும் பசயலுக்கும் அடிகமயாகி இருந்தாள், அவனின் ஒவ்பவாரு பதாடுககக்கும் அவகளயறியாமமலமய அவள் உடல் இணங்கி வழிவிட்டது, எல்லாம் முடிந்து அவன் எழுந்து மொனெிறகு தன் நிகலகய எண்ணி சுயெச்சாதாெத்தில் கண்ண ீர் விடுவமத அவளுக்கு வாடிக்ககயானது, அவன் பதாட்டவுடமனமய துவளும் தன் உடகல எண்ணி அவளுக்மக
அருவருப்ொக
இருந்தது,
தாகயப்
உதாரணமாகிட்மடாமமா என்று தன்கனமய அருவருத்தாள்,
மொல
மகள்
என்று
ஆனாலும் “மான்சி”
சத்யனின் என்ற
விநாடிமய
அவனது
தன்
நிகனத்து
ொர்கவ
உடல்
திணபவடுத்து
ஒன்மற
வசீ கரக்
மொதும்
குரல்
ரகசியமாக
திருட்டுத்தனமான அகலயும்
அவகள
அந்த
இந்த
வழ்த்தி ீ
காதுகளில்
உறவுக்கு
உடகல
விழகவப்ெதற்கு, ஒலித்த
தயாராகி
பநருப்ெிலிட்டு
அடுத்த
விடுவகத
சுட்டால்
என்ன?
என்று தன்கனத்தாமன மகள்வி மகட்ொள், ஆனால் அடுத்த பநாடி அவன் பநஞ்சில் அவனின் இறுகிய அகணப்ெில் இருப்ொள், அவன் உதடுகளுகள் பசய்யும் லீகலக்கு அடிகமயாய் கிடந்தாள், இந்த ெதிமனழு வயதில் அவளுக்கு எல்லாம் புரிந்தது, இவ்வளவுக்கும் காரணம் நிச்சயம் சத்யன் தன்கன திருமணம் பசய்துபகாள்வான் என்ற மான்சி
நம்ெிக்கக
காத்திருந்தான்
ஒன்மறதான்,
சத்யன்,
ரிசல்ட்
இன்ஜினியரிங்
வந்து
அவன்
ெடிப்பு
முடிந்து
அப்ொவின்
கம்பெனி
ரிசல்ட்
வர
பொறுப்புககள
ஏற்றப்ெிறகு அடுத்ததாக தங்களின் கல்யாணம் தான் என்று திட்டவட்டமாக நம்ெினாள் மான்சி, ஆனால் இப்ெடிபயல்லாம் சத்யன் ஒருமுகற கூட பசான்னதில்கல, எல்லாம் இவளின் கூற்றுதான், அவனும்
அவகள
அந்தளவுக்கு
நம்ெிக்ககமயாடு
நடத்தினான்,
தாலி
கட்டிய
புருஷகனப் மொல் அவகள அகணத்துக்பகாண்டு தூங்கினான், தன் அகறயிலிருந்து அவள் கதகவ
பவளிமயரும்
மொது
ொதுகாப்ொக
அகறவகர
வந்து
அனுப்ெிவிட்டு
அவள்
மூடியப் ெிறகுதான் தன் அகறக்குப் மொவான், அடிக்கடி அவனுக்கு வரும்
தகலவலியின் மொது மான்சியின் மடிகய மதடினான், தகலவலி வரும் அந்தமநரத்தில் உறவு
பகாள்ளாமல்
அவள்
மடியில்
தகலகவத்து
அவளின்
இதமான
வருடலில்
மான்சியின்
அழகு
பெருமளவு
சுகமாக உறங்கினான், ஆனால்
அவனிடம்
பகாண்ட
உறவுக்குப்
ெின்
கூடியிருந்தது. மதகவயற்ற இடங்களில் இருந்த சகதப்ெற்று குகறந்து, மதகவயான இடங்களில்
சகதப்ெற்று
ஏறி,
உடலில்
ஒரு
மினுமினுப்புடன்
பமருமகறியிருந்தாள்,
அந்த அழமக சத்யகன மறுெடியும் மறுெடியும் அவகள மதடி நாட கவத்தமதா? சத்யனின்
இந்த
பசயல்களுக்கு
எல்லாம்
அவனது
பெரிய
வடு ீ
பராம்ெ
ஏதுவாக
இருந்தது, ெங்களாக்களில் வழக்கமாக இருக்கும் அடுத்த அகறயில் என்ன நடக்கிறது என்று அறிந்துபகாள்ள முடியாத நிகல இவர்களுக்கு சாதகமாக இருந்தது, யாருக்கும் பதரியாமல்
ரகசியமாக
ஆனால்
சுதந்திரமாக
இருந்தனர்,
மான்சி
விஜயாவின்
ொர்கவயிமலமய ெடுவதில்கல என்ெதால். அவளின் மதள் வார்த்கதகளில் இருந்தும் துகளக்கும் ொர்கவயில் இருந்ததும் தப்ெித்து வந்தாள்,
சத்யனுடன்
வாழ்ந்த
நாட்களில்
ஆண்
பெண்
உறவின்
அத்தகன
ரகசியங்களும்
மான்சிக்கு பதளிவானது, சத்யனின் ஒவ்பவாரு அகசகவயும் ரசித்தாள், சத்யகன தன் கணவனாகமவ வரித்தாள், அவன் தகலவலி தீர விரதமிருந்தாள், கிகடக்கும் மநரத்தில் அருகில்
இருக்கும்
மாரியம்மன்
மகாவிலுக்கு
பசன்று
அடிப்ெிரதட்சணம்
பசய்தாள்,
இத்தகன நாளில் ஒருமுகற கூட அவள் மனம் அவகன துளிகூட சந்மதகிக்கவில்கல, அவகன முழுவதுமாக நம்ெினாள், மான்சி கல்லூரி பசல்லும் நாளும் வந்தது, முதல்நாள் இரவு சத்யகன பவகுமநரம் அகணத்தெடி
இருந்தாள்,
கல்லூரிக்கு
மொனால்
அவகன
ெிரியமநரிடுமமா
என்று
மனதுக்குள் ெயந்தாள் ஆனால் சத்யன் அவளுக்கு நிகறய புத்திமதி பசான்னான், “ நன்றாக ெடித்து நல்ல மவகலயில் அமர்ந்து, பசாந்தகாலில் நின்று பெரிய ஆளாய் வரனும் மான்சி” என்று இன்னும் ஏகப்ெட்ட அறிவுகரகள் பசான்னான், அன்றுதான்
மான்சியின்
கல்யாணம்
ெண்ணப்
நிக்கனும்? இருப்ெமத
நான்
நம்ெிக்கக
ெிறகு
ஏன்
நான்
பெரிய
மொதுமம?
முதல்முகறயாக ஏன்
ஆளாய்
சத்யனின்
மவகலக்கு வரனும்?
ஆட்டம்
மொகனும்?
இன்னும்
மகனவிக்கு
கண்டது, ஏன்
இவகன
பசாந்தகாலில்
மகட்டால்
மவண்டுமானால்
ெடிப்பு ஒரு
கூட டிகிரி
மதகவப்ெடும்? மற்றெடி எனக்கு இவன் மட்டுமம மொதுமம?, முதன்முதலாக மண்கட குழம்ெியது மான்சிக்கு, ஆனால் சந்மதாஷமான முகொவகனயில் பசால்லும் அவகன துருவ மனமின்றி சரிபயன்று தகலயகசத்து கவத்தாள் ஒருவாரம் கல்லூரிக்கு மொய் வந்தாள், அந்த ஒரு வாரமும் இரவில் சத்யன் அவகள சந்திக்கவில்கல, ஜன்னல் மெசுவதும்,
காற்றில்
வழியாக
இவகளப் ொர்த்து
முத்தமிடுவதுமாக
இருந்தான்,
ககயகசப்ெதும்,
ஞாயிறன்று
ஜாகடயில்
ஒருநாள்
மட்டும்
இறங்கி வந்து அவகள அகணத்துக்பகாண்டான் மான்சி அழுவதுமொல் முகத்கத கவத்துக் பகாண்டு காரணம் மகட்டமொது “ இல்லடா, என்னால
உன்
ெடிப்பு
ொதிக்கக்கூடாதுன்னு
தான்”
என்று
அவள்
தகலகய
வருடியெடிமய கூறியவன் தன் பநஞ்சில் இருந்த அவள் முகத்கத நிமிர்த்தி “ ஆமா நீ ஏன்
பராம்ெ
டல்லா
இருக்க?,
இன்னிக்கு
காெி
மகட்க
கிச்சனுக்கு
மொறப்ெ,
ஜானகியம்மா புலம்புறத மகட்மடன், நீ சரியாமவ சாப்ெிடுறதில்கலயாமம? ஏன் மான்சி” என்று சத்யன் மகட்க அவன்
கழுத்தில்
உங்ககள
இருந்த
ொர்க்காம
கணமான
எனக்கு
பசயிகன
சாப்ெிட
இழுத்து
ெிடிக்ககல,
விகளயாடியெடி
அப்புறம்
“
ெின்ன
காமலஜ்க்கு
மொக
ெிடிக்ககல” என்று விகளயாட்டாக பசான்னவள் “ காமலஜில் பசமத்தியா தூக்கம் தான் வருதுங்க” என்று பசல்லம் பகாஞ்சினாள் மான்சி “
இவ்வளவு
நாள்
வட்டுலமய ீ
இருந்மதல்ல
அதான்
அப்ெடியிருக்க,,
மொகப்மொக
சரியாயிடும்” என்றவன் அவகள விலக்கி அகறகய மநாக்கி தள்ளிக்பகாண்டு மொய் “ சரி மவகளமயாடு தூங்க நான் கிளம்புமறன்” என்று கூற மான்சி
அவன
முகத்கதமய
ஏக்கமாக
ொர்த்தாள்,
அவள்
ொர்கவ
அவள்
என்ன
மகட்கிறாள் என்று பசால்ல, சத்யன் அவகள இறுக்கி அகணத்து முகத்கத வகளத்து அவளின்
மதன்
சுரக்கும்
இதழ்ககள
கவ்விக்பகாண்டான்,,
எப்மொதும்
ஆமவசமாக
முத்தமிடும் சத்யன் இன்று பமன்கமகய ககடெிடிக்க, மான்சி ஆமவசமானாள், தன் இரு
ககயாலும்
உதடுககள
அவன்
ெிடரி
முரட்டுத்தனமாக
மயிகர
பகாத்தாக
கவ்விக்பகாண்டாள்,
ெற்றியவள் முழு
அவனின்
உதட்கடயும்
முரட்டு தனக்குள்
உறிஞ்சி குடித்தவள் ஆமவசம் அடங்காமல் மறுெடியும் மறுெடியும் அவன் உதட்கட இழுத்து சப்ெினாள், சத்யன் மூச்சுக்கு திணறுவது மொல் ஆனது, பவகுமநரம் கழித்து அவகள தன்னிடமிருந்த ெிய்த்து எடுத்த சத்யன், அவள் முத்கத தன்
கககளில்
ஏந்தி
சிறிதுமநரம்
உற்றுப்ொர்த்து
விட்டு
“
மொய்
தூங்கு
மான்சி”
என்றான் அகமதியாக..... மான்சிக்கும் ஏமதா மொல் இருக்க சரிபயன்று தகலயகசத்துவிட்டு தன் அகறக்குள் மொனாள் மறாவது வாரம் இரண்டாவது நாள் மான்சி அதிகாகலயில் எழுந்து வட்டு ீ மவகளககள முடித்துவிட்டு
கல்லூரிக்கு
கிளம்ெி
மதிய
உணவுக்காக
ஜானகி
தரும்
காகலயில்
மீ ந்தகத வாங்க டிென்ொக்ஸுடன் சகமயலகறக்கு வந்தாள், ஆனால் ஜானகி இல்கல, உதவி பசய்யும் பெண் மட்டுமம இருந்தாள், மான்சி அவகள பநருங்கி “ வாசுகி அக்கா அம்மாச்சி எங்க காமணாம்?” என்று மகட்க .. “
அவங்களுக்கு
மொன்
வந்ததா
ரங்கன்
வந்து
பசான்னாரு,
அதான்
மெசப்
மொயிருக்காங்க” என்று பசான்னாள் அந்த பெண்.. “ ஓ அப்ெடியா?” என்று மான்சி திரும்பு மொமத, ஜானகி முகபமல்லாம் சந்மதாஷமாக உள்மள வந்தாள்
ஜானகியிடம் ஓடிச்பசன்று “ என்னா அம்மாச்சி முகத்துல இவ்வளவு சந்மதாஷம்” என்று மான்சி மகட்க, மான்சிகய
பநருங்கிய
கல்யாணம்னு
ஜானகி
ஊருக்கு
“
மொன
மொமனன்ல
மாசம்
மான்சி,
என் அந்த
மக
வயித்து
மெத்தி
மெத்திக்கு
இப்மொ
புள்ள
உண்டாயிருக்காளாம், என் மகதான் மொன் ெண்ணா, அவளுக்கு மெரக்குழந்கத ெிறக்கப் மொற சந்மதாஷம், நானும் நாலாவது தகலமுகற ொர்க்கப் மொமறன்ல அதான் எனக்கு சந்மதாஷம் ” என்று ஜானகி கூற .. “ அய்ய அம்மாச்சி....... மொன மாசம் தான கல்யாணம் ஆச்சு, சரி பசான்னா ஒன்றகர மாசம் ஆகுது அதுக்குள்ள எப்ெடி ொப்ொ உண்டாகும்?” என்று மகட்க.. ஜானகி எதுவும் பசால்லாமல் சிரித்துவிட்டு மொக, வாசுகி மான்சியிடம் வந்து அவகள சற்றுதூரம்
தள்ளிக்பகாண்டு
ஆளுதான்
வளர்ந்திருக்க,
மொய்,
மத்தெடி
அவள் ஒரு
தகலயில்
தட்டி
மண்ணாங்கட்டியும்
“
அடி
கெத்தியக்காரி,
பதரியகல?
இமதாொர்
மான்சி புள்கள உண்டாக கல்யாணம் ஆகி வருஷக்கணக்கில் ஆகனும்னு இல்கல, கல்யாணத்தன்னிக்கு
ராத்திரி
மட்டும்
மொதும்
புள்கள
உண்டாக,
என்
பெரிய
மக
கல்யாணம் முடிஞ்ச ெத்தாவது மாசமம பொறந்திட்டா, என் கல்யாணத்துக்கு முன்னாடி எங்கம்மா நான் தகல குளிச்சது தான், அப்ெடிமய என் மக நின்னுட்டா” என்று வாசுகி பெருகம மெச. மான்சி சங்கடமாக சிரித்தெடி தகலயாட்டி விட்டு “ இப்மொ புரியுதுக்கா” என்று கூறி அங்கிருந்து பகாடுக்க கூறிவிட்டு ொக்கஸ
நழுவினாள்,
மான்சி தன்
அகத
ஜானகி
வாங்கிக்பகாண்டு
அகறக்கு
கவத்துவிட்டு
இட்லிகய
வந்து
கண்ணாடி
“
கவத்து நான்
காமலஜுக்கு முன்னாடி
டிென்ொக்கஸ
கிளம்புமறன்
அம்மாச்சி”
எடுத்துச்பசல்லும்
நின்று
எடுத்துவந்து
கெயில்
ககலந்திருந்த
என்று டிென்
கூந்தகல
சரி
பசய்தாள் அப்மொது வாசுகி கூறிய விஷயங்கள் மான்சியின் மனதில் ஓடியது, ம்ம் எனக்கும் சத்யனுக்கும் கூட கல்யாணம் ஆன ெத்தாவது மாசம புள்கள ெிறக்கும், என்னமமா இந்த
அக்கா
மட்டும்
உலகத்திமலமய
ஓவியமா
ெிள்களப்
பெத்துக்கிட்ட
மாதிரி
ெீத்திக்கிறாங்க, என்று வாசுகியின் மமல் மகாெம் பகாண்டாள் சத்யனின்
குழந்கதகய
தன்
வயிற்றில்
தாங்கினால்
எப்ெடியிருக்கும்
என்று
அவள்
சிந்தகன விரிந்தது, பமதுவாக விரலால் வயிற்கற தடவினாள்,, வாசுகி பசான்ன நாள்
கணக்கக எல்லாம் கபரக்டா ஞாெகம் வச்சுக்கனும் என்று, தன் மனதில் ெதிவு பசய்து பகாண்டாள் மான்சி அப்மொதுதான்
ஹாஸ்டலில்
இருந்து
வந்த
ெிறகு
தான்
இன்னும்
தகலக்கு
குளிக்கவில்கல என்ற ஞாெகம் வந்தது மான்சி, வயதுக்கு வந்த நாட்களில் இருந்து எப்ெவுமம
ெலநாட்கள்
கவத்துக்பகாள்வது
ெின்
தங்கி
இல்கல,
வரும்
ெீரியட்ஸால்
ெள்ளிப்ெடிப்கெ
அவள்
முடித்து
ஞாெகம்
எதுவும்
ஹாஸ்டகல
காலி
பசய்யும்மொது ஆறாவது நாள் என்ெது மட்டும் சரியாக ஞாெகம் இருந்தது, சுவற்றில் மாட்டியிருந்த மாத காலண்டகர எடுத்து அன்கறயமததி வகர கணக்கிட்டு ொர்த்தாள் மான்சி இன்மறாடு பராம்ெ
எழுெத்தியாறு
நாட்கள்
மலட்டாயிருச்மச?
காலண்டகர
ஆகிவிட்டதாக
எப்மொ
மாட்டிவிட்டு
கல்லூரி
வரும்னு
கணக்கிட்டவள்,
பதரியகலமய?
கெகய
குனிந்து
ச்மச
என்று
எடுக்க,
இந்தமுகற எண்ணியெடி
சற்றுமுன்
ஜானகி
பகாடுத்த இரண்டு இட்லி பதாண்கடயில் வந்து எட்டிப்ொர்த்தது, அப்ெடிமய வாகய பொத்திக்பகாண்டு ஓரம்
ஓடிய
நிமிர்ந்தவள்,
கால்வாயில்
வாந்திபயடுத்து
விட்டு
அவசரமாக
இட்லிகய
பவளிமயறி
கக்கினாள்,
, பூச்பசடிகளுக்கு
மொகும்
வட்டின் ீ
குடமல
காம்ெவுண்ட்
வந்துவிடும்
கெப் கலனில்
சுவர்
ஓங்கரிப்புடன்
தண்ணர்ீ
ெிடித்து
வாகயயும் முகத்கதயும் கழுவிக்பகாண்டு அகறக்கு வந்தாள், பராம்ெவும் ககளப்ொக இருக்க ொயில் சுருண்டு ெடுத்துக்பகாண்டாள் ‘
ச்மச
மநத்து
காமலஜ்லயும்
இப்ெடித்தான்
மதியம்
பரண்டுவாய்
மசாறு
தின்னுட்டு
நாலுமுகற வாந்தி வந்தது, எல்லாரும் ஏதாவது ஃபுட் ொய்ஸன் ஆயிருச்சான்னு ெதறிப் மொனாங்க” என்ற எண்ணமிட்ட ெடி ெடுத்திருந்தவள் தன் ககயில் இருந்த இருெது ரூொய் வாட்சில் மணி ொர்த்தாள், 10- 13 என்று சரியாக பசான்னது அந்த வாட்ச், “ ம்ஹூம்
இதுக்கு
மமல
காமலஜ்க்கு
மொன
பவளியதான்
தள்ளுவாங்க,
அகதவிட
நாகளக்மக மொகலாம்” என்று அப்ெடிமய ெடுத்துக்பகாண்டாள் மான்சி சற்று மநரத்தில் அங்மக வந்த ஜானகி ெடுத்துகிடந்த மான்சிகயப் ொர்த்து ெதறிப்மொய் “ கண்ணு என்னம்மா ஆச்சு?, காமலசுக்கு மொககலயா?” என்று மகட்க ொதி
உறக்கத்தில்
விழித்த
மான்சி
“
இல்ல
அம்மாச்சி
தகலவலிக்குற
மாதிரி
இருந்துச்சு, அமதாட கிளம்ெ பராம்ெ மலட்டாயிருச்சு, காமலஜ்ல பவளியதான், அதான் நாகளக்கு
மொகலாம்னு
ெடுத்துட்மடன்”
ஆமா
வந்துட்டீங்க அம்மாச்சி?” என்று மான்சி மகட்க
நீங்க
என்ன
இவ்வளவு
சீ க்கிரமா
“ என் மெத்தி முழுகாம இருக்கான்னு காகலயில மொன் வந்துச்சில்ல, அவ வாந்தியும் மயக்கமுமா ெடுத்மத பகடக்காலாம், அதான் ஒரு எட்டு மொய் ொத்துட்டு வரலாம்னு விஜயாம்மா வரனும்னு முடியும்”
கிட்ட
லீவு
பசாபலலி என்ற
மகட்மடன்,
லீவு
இன்னிக்கு
குடுத்தாங்க,
ஜானகி
ஒரு
இப்ெ
கெயில்
மொய்ட்டு
மொனாதான்
ஒரு
நாகளக்கு மினி
புடகவ
ராவுக்குள்ள
ெஸ்கஸ
ெிடிக்க
ரவிக்கககய
சுருட்டி
கவத்துக்பகாண்டு மறுெடியும் மான்சியிடம் வந்து அமர்ந்தாள், “
ஏம்மா
கண்ணு
பராம்ெ
தகலவலிக்குதா?,
இப்புடி
சுருண்டு
பகடக்கிமய?
இப்மொ
உன்கனய விட்டுட்டு நான் எப்புடி மொறது?” என்று வருத்தமாக கூற ககககள ஊன்றி எழுந்து அமர்ந்த மான்சி
“ அய்மயா அம்மாச்சி எனக்கு ஓன்னும்
இல்ல, பகாஞ்ச மநரத்தில் சரியாயிடும், நீங்க பமாதல்ல அக்காகவ மொய் ொருங்க” என்று கூறிவிட்டு வரட்சியாய் புன்னககக்க... மான்சி கூறியதும் நிம்மதியாக எழுந்த ஜானகி “ ம்ஹும் இமதமாதிரி உனக்கும் ஒரு நல்லவனாப்
ொர்த்து
கல்யாணத்கத
ெண்ணி
உன்
வயத்து
புள்களககளயும்
ொர்த்துட்டா அமதாட என்கன எமன் வந்து கூப்ெிட்டா கூட நிம்மதியா மொயிடுமவன்” என்று
கூறிவிட்டு
தன்
முந்தாகனயின்
முடிச்கச
அவிழ்த்து
அதிலிருந்து
இரண்டு
நூறுரூொய்ககள எடுத்து மான்சியின் ககயில் தினித்து “ ஏமதா மநாட்டு வாங்கனும்னு பசான்னிமய
கண்ணு,
இந்த
ரூவாவுல
வாங்கிக்க,
பெரியய்யா
குடுத்ததும்
அந்த
ரூவாகய மவற ஏதாச்சும் பசலவுக்கு வச்சுக்க” என்று கூறிவிட்டு அகறயின் வாசகல பநருங்கிய
ஜானகி
“
நான்
வாசுகி
கிட்ட
ஒரு
வார்த்கத
பசால்லிட்டுப்
மொமறன்,
அப்புறமா அம்மா இல்லாதப்ெ மொயி சூடா ஒரு காெி வாங்கி குடி சரியாமொயிடும்” என்று கூறிவிட்டு, தனது கநந்து மொன பசருப்கெ அகறயின் வாசலில் மதடினாள் ஜானகி மான்சி
பமதுவாக
எழுந்து
வந்த
பசருப்கெ
கண்டுெிடித்து
ஜானகியின்
காலருமக
மொட்டுவிட்டு “ ஏன் ொட்டி மாசமா இருந்தா பநகறய வாந்தி எடுப்ொங்களா என்ன?” என்று மகட்க காலில் அவசரமாக பசருப்கெ மாட்டிக்பகாண்டு “ ெின்ன புள்களன்னா சும்மாவா, அது எப்ெ
வயித்துல
எடுத்துடுமம,
ஜனிக்குமதா
ெச்சத்
தண்ணிய
அப்ெயிருந்து கூட
ெல்லுல
ஆத்தாள
வாந்தி
ெடவிடாது
”
மயக்கம்னு
என்று
ெடுத்தி
மொகிறமொக்கில்
பசால்லிக்பகாண்மட மொனாள் ஜானகி மான்சி
அகறக்கதகவ
மூடிவிட்டு
வந்து
அகமதியாக
ொயில்
அமர்ந்தாள்,
முழங்கால்ககள கட்டிக்பகாண்டு அதில் தன் முகத்கதப் ெதித்தாள், சற்று மநரம்வகர
அகசயாமல்
அப்ெடிமய
அடிவயிற்கற அப்ொ,,
ககயால்
மாணிக்கம்
காறித்துப்பும்
இருந்தவள்
ெடி
திடீபரன
அழுத்திக்பகாண்டு
பொண்டாட்டியும்
ெண்ணிட்மடமன
“
வரிட்டு ீ
அப்ொ
உன்
சரியில்கல
அப்ொ”
என்று
அழ
ஆரம்ெித்தாள்,
மெகர
மகளும்
வாய்விட்டு
தன்
பகடுத்துட்மடமன
சரியில்லன்னு கத்தியெடி
ஊர்
ஓபவன்று
கதறினாள் மான்சி அவளுக்கு
எல்லாம்
பதள்ளத்பதளிவாக
புரிந்துமொனது,
புரிந்துமொனது,
இப்மொது
சற்றுமுன்பு
தன்நிகல
வகர
இருந்த
என்ன
நிம்மதி
என்று
பதாகலந்து
மொக, வாசுகி ஜானகி இருவரின் வார்த்கதககள கவத்து தனக்கு இது வழக்கம் மொல தாமதமாக
வரும்
மாதவிடாய்
அல்ல,
சத்யனின்
ெிள்கள
தன்
வயிற்றில்
உருவாகிவிட்டதால் தள்ளிப்மொன மாதவிடாய் என்ற உண்கம முகத்திலகறய “ அப்ொ அப்ொ” என்று புலம்ெியெடி இகடவிடாமல் அழுதாள், திடீபரன
எழுந்துமொய்
அந்த
காலண்டகர
எடுத்து
கெயிலிருந்த
சிவப்பு
கம
மெனாவால் ஒவ்பவாரு நாகளயும் கவணமாக அடித்துவிட்டு எண்ணிப் ொர்த்தாள், அமத எழுெத்தியாறு நாள் கணக்குதான் வந்தது ‘ அப்ெடியானால் இரண்டு மாதம் முழுதாக முடிந்து
மூன்றாவது
மாதம்
பதாடங்கி
விட்டதா?’
மான்சியின்
வயிற்றில்
பநருப்பு
ெற்றிக்பகாண்டது, மயக்கம் வரும்மொல் இருக்க அப்ெடிமய ெடுத்துக்பகாண்டாள் மதியம்
ஒரு மணிவாக்கில்
விழிப்ெவள்
மொல்
முகத்கதப்
ொர்த்து
எழுந்து “
வாசுகி
வந்து
அமர்ந்தாள்
என்னம்மா
மான்சிகய மான்சி,
விஜயாம்மா
எழுப்ெ
அழுதழுது
உறக்கத்தில் வங்கிய ீ
திட்டுனாங்களாடா?
இருந்து
மான்சியின்
அவங்க
குணம்
பதரிஞ்சது தாமன? இதுக்கு மொய் நீ அழுவலாமா கண்ணு? சரி இரு உனக்கு சூடா காெி மொட்டு
எடுத்துட்டு
அர்த்தத்கத
கூறி
வர்மறன்”
எழுந்தவகள
என்று
மான்சியின்
தடுத்த
மான்சி
“
கண்ண ீருக்கு அக்கா
காெி
தவறானபதாரு
மவனாம்,
பராம்ெ
ெசிக்குது, பகாஞ்சூண்டு சாதத்தில் ரசம் ஊத்தி குடுங்கக்கா?” என்று கண்கலங்க மகட்க, இரண்டு
பெண்
குழந்கதகளுக்கு
தாயான
வாசுகி
தாயன்புடன்
மான்சிகய
அகணத்துவிட்டு “ இருடா கண்ணு இமதா எடுத்துட்டு வர்மறன்” என்று ஓடினாள் சற்றுமநரத்தில் ஒரு கிண்ணத்தில் உணவுடன் வந்த வாசுகி “ இந்தா மான்சி,, சாப்ெிட்டு ொத்திரத்கத கவ,
நான்
மொய்
அய்யாவுக்கும்
அம்மாவுக்கும் சாப்ொடு
மொடுமறன்,
மநரமாச்சு” என்று கூறிவிட்டு மறுெடியும் ஓடினாள் மான்சி கககழுவிவிட்டு வந்து கிண்ணத்தில் இருந்த ரசம் சாதத்கத குகழய ெிகசந்து அவசரமாக சாப்ெிட்டாள், சாப்ெிட்டதும் உடலுக்கும் மனதுக்கும் புது கதரியம் வந்தது, வயிற்றில்
இருக்கும்
ெிள்களகய
எண்ணி
புதிய
கற்ெகனகளும்
ஆகசகளும்
மதான்றின, நான் ஏன் அழனும்? என் சத்யமனாட ெிள்கள இது? இது என் வயிற்றில் உருவானதுக்கு சந்மதாஷம் தாமன ெடனும்? என்ன இன்னும் பகாஞ்ச நாள் கழிச்சு நடக்கப் மொகும் கல்யாணம் இப்ெமவ நடந்தாகனும் அவ்வளவுதான், என் சத்யன் கிட்ட பசான்னா
எல்லா
ெிரச்சகனகயயும்
அவர்
ொர்த்துக்குவாரு”
என்று
தனக்குத்தாமன
சமாதானம் பசய்துபகாண்டவள் இரவுக்காக காத்திருந்தாள் மாகல ஆறுமணிக்கு மதாட்டத்கத ொர்கவயிட வந்த விஜயா அகற வாசலில் நின்று “ ஏய்
குட்டி
பவளிமய
வா?”
என்று
குரல்
பகாடுக்க,
ெடுத்திருந்த
மான்சி
ெதறியடித்துக்பகாண்டு எழுந்து வந்தாள் “
என்னடி
குட்டி
தகலவலின்னு
காமலஜ்க்கு
மட்டம்
மொட்டுட்டியாமம?
நாகளயிமலருந்து ஒழுங்கா மொய்ட்டு வா, ஏன்னா உன் ெடிப்புக்கு ெணத்கத ெணம்னு ொக்காம பசலவு ெண்றது நாங்க” என்று நக்கலாக பசால்ல, மான்சி தகலகய குனிந்தெடி “ இனிமமல் கபரக்டா மொமறன்மா” என்றாள் குரல் நடுங்க “ம்ம்”
என்றுவிட்டு
விஜயா
அங்கிருந்து
நகர,
மான்சி
குழாயடிக்கு
பசன்று
முகம்
கழுவிவிட்டு சத்யகன சந்திக்கப் மொகும் நிமிடங்களுக்காக காத்திருந்தாள் இரவு உணவாக இரண்டு சப்ொத்தியும் குருமாவும் எடுத்துவந்து வாசுகி பகாடுக்க, ெிறகு சாப்ெிடுவதாக கூறிவிட்டு வாங்கி கவத்துவிட்டாள் மான்சி இரவு
வாட்ச்மமகனத்
அகனக்கப்ெட்டு
ெிரவுனி
தவிர
அகனவரும்
மொய்விட
அவிழ்த்துவிடப்ெட்டது,
மதாட்டத்து
மதாட்டத்தில்
இருள்
விளக்குகள் கவிழ்ந்ததும்
அகறக்கதகவத் திறந்து பவளிமய வந்த மான்சி சத்யனின் அகறகய அண்ணாந்து ொர்த்தாள், கலட் எறிந்தது, ஜன்னல் திறந்திருந்தது ஆனால் சத்யகன காணவில்கல,‘ ம்
ொத்ரூம்
மொயிருக்கலாம்,
நிச்சயம்
வருவான்,
என்று
அவன்
அகறகயமய
ொர்த்தெடி கழுத்துவலிக்க அண்ணாந்திருந்தாள், பவகுமநரம்
கழித்து
சத்யன்
ஜன்னலருமக
வர,
துள்ளி
குதித்து
எழுந்த
மான்சி,
அவசரமாக ககயகசத்து ‘கீ மழ வாங்க’ என்று அகழக்க, அவமனா இன்று முடியாது என்று கசககயில் பசான்னான், ‘ அப்மொ நான் அங்மக வர்மறன்’ என்று ஜாகடயில் பசான்னாள் மான்சி சிறிதுமநரம்
மவுனமாக
இருந்த
சத்யன்
பசய்துவிட்டு ஜன்னகலவிட்டு அகன்றான்,
‘
இரு
நாமன
வர்மறன்’
என்று
கசகக
சற்று
மநரத்திற்க்பகல்லாம்
அவபளதிமர
நின்ற
சத்யகன
எந்த
மெச்சுமின்றி
உரிகமமயாடு தாவியகணத்தாள் மான்சி, அவன் பநஞ்சிமல பகாஞ்சமாக முத்தமிட்டு, முகத்தில்
சற்று
அதிகப்ெடியான
என்னாச்சு
மான்சி?
இன்னிக்கு
முத்தங்ககள
மகட்காமமலமய
வாரியிகறத்தவகளப்
ொர்த்து
“
இவ்வளவு
கிகடக்குது
”
என்றான்
குறுகுறுபவன்று
குறும்புடன்
ொர்த்தவள்,
சத்யன் அவகனவிட்டு
விலகி
நின்று
அவகனமய
அவனின் வலது கககய எடுத்து ெட்படன்று தன் அடிவயிற்றில் அழுத்திக்பகாண்டாள், அவளின்
பசய்ககயில்
சிலநிமிடங்கள்
குழம்ெிய
சத்யன்,
உடமன
பதளிந்தான்
தன்
உதடுககள குவித்து “ ஓ” என்றுமட்டும் பசான்னவன் அவளிடமிருந்து
கககய
உருவிக்பகாண்டு
அங்கிருந்த
சிமிண்ட்
பெஞ்சில்
மொய்
அமர்ந்தான், உடமன ெிரவுனி வந்து அவன் காலருமக மண்டியிட்டது மவகமாக அவனருகில் வந்து அமர்ந்த மான்சி “ என்ன பவறும் ஓ மட்டும்? எனக்மக பதரியாது
இன்னிக்கு
காகலயிமலதான்
கண்டுெிடிச்மசன்,
முழுசா
எழுெத்தியாறு
நாளாச்சு, அதாவது மூனாவது மாசம் இது ” என்று மான்சி உற்சாகத்துடன் கூவ “ ஸ் சத்தம்மொடாமத” என்று எரிச்சலாக கூறியவன், “ என்னா பொண்ணுடி நீ இத்தகன நாள் வகரக்கும் கண்டுெிடிக்காம இருந்திருக்க, பரண்டு மூனுநாள்
டிமல
ஆனதுமம
கண்டுக்க மவனாமா? ச்மச இவ்வளவு முத்தவிட்டுட்டு இப்மொ வந்து தகவல் பசால்ற, இப்மொ
எவ்வளவு
சிக்கல்
பதரியுமா?
”
என்று
சற்று
அதிகமாகமவ
சத்யன்
தன்
எரிச்சகல காட்ட மான்சி
மசார்ந்து
மொனாள்,
அவன்
பசால்வது
மொல்
இது
சிக்கல்
தான்,
எப்ெடி
எல்லார்கிட்டயும் பசால்லி உடமன கல்யாணத்கத நடத்தமுடியும்?’ என்று எண்ணியெடி அவன் முகத்கதமய வருத்தமாக ொர்த்தாள் சற்றுமநரம் தகலகய கககளில் தாங்கி மயாசித்த சத்யன், சட்படன்று ஒரு பெரிய மூச்கச பவளிமயற்றி விட்டு எழுந்தான் “ சரி நீ காகலயி காமலஜுக்கு மொமறன்னு கிளம்ெி ெஸ்ஸ்டாப்ெில் மொய் நில்லு, நான் காகர எடுத்துக்கிட்டு வர்மறன், எனக்கு பதரிஞ்ச
மலடி
ொர்க்கலாம்,
டாக்டர்
என்ன
ஒருத்தர்
நிலவரம்னு
இருக்காங்க,
பதரியும்
”
பரண்டுமெருமா
என்று
கூறிவிட்டு
மொய்
டாக்டகர
அங்கிருந்து
உடமன
கிளம்ெினான் அவன் முதுககமய பவறித்த மான்சி ‘ ஆமால்ல டாக்டர்கிட்ட முதல்ல பசக்கப்புக்கு மொகனும், உள்ள ொப்ொ நல்லா ஆமராக்கியமா வளர மருந்பதல்லாம் தருவாங்க, அது
பராம்ெ
முக்கியமாச்மச
’
என்று
வழக்கம்
மொல
தனக்குத்தாமன
சமாதானம்
பசய்துபகாண்டு அகறக்குள் மொய் ெடுத்துக்பகாண்டாள் மறுநாள்
காகல
கல்லூரிக்கு
தன்
மசார்கவ
கிளம்ெி
காத்திருந்தாள்,
சத்யன்
அவகள
விரட்டி
அழகான
பசான்னமாதிரி
பவகுமநரம்
காக்க
சுடிதார்
அணிந்து
அவசரமாக
ெஸ்ஸ்டாப்ெில்
கவக்காமல்
உடமன
அவனுக்காக வந்து
நின்றது
சத்யனின் கார், சத்யன் எட்டி ெக்கத்து கதகவ திறக்க, மான்சி காரில் ஏறி அவனருமக அமர்ந்தாள்,
ெஸ்ஸ்டாப்ெில்
மவடிக்ககப்
ொர்த்தவர்ககள
இருவருமம
சட்கட
பசய்யவில்கல, ஊடுருவும்
ஏசியின்
சிகபரட்கடக்கு
குளிரில்,
உதட்கடக்
கண்களுக்கு
பகாடுத்து
குளிர்
ஸ்கடலாக
கண்ணாடிகய
சத்யன்
கார்
பகாடுத்து,
ஓட்டும்
அழககமய
கண்பகாட்டாமல் ரசித்தாள் மான்சி, சத்யன் சாகலயில் கவனமாக இருந்தாமனத் தவிர மான்சிகய ொர்க்கவில்கல, கார்
பவகுதூரம்
ஆஸ்ெிட்டல்
ெயணிப்ெது
மொல்
இருக்க
இருக்கு? ெக்கத்துலமய ஏதாவது
“
என்ன
இவ்வளவு
ஆஸ்ெிட்டல்
தூரத்திலயா
இருந்தா ொர்க்கலாமம?”
என்று மான்சி பமதுவாக கூற .. அவகளத் திரும்ெி ொர்த்து கடுகமயாக முகறத்த சத்யன் “ ஏன் எவனாவது ொர்த்துட்டு எங்கப்ொ கிட்ட மொட்டுபகாடுக்கவா?” என்றான் மான்சி கப்பென்று வாகய மூடிக்பகாண்டாள், சற்றுமநரத்தில் அந்த ஊருக்கு ஒதுக்குப்புறமான மகப்மெறு மருத்துவமகன வந்துவிட, மான்சியின் மனம் துள்ளியது, இன்னும் பகாஞ்ச மநரத்தில் என் வயித்துக்குள்ள ொப்ொ எப்ெடியிருக்குன்னு பசால்லிடுவாங்க’ என்று உள்ளுக்குள் பூரித்தாள் காகர
ஓரமாக
நிறுத்திவிட்டு
இறங்கி
அவளுக்கு
கதகவத்
திறந்து
இறக்கிவிட்டு
சத்யன், அவகள மதாமளாடு அகணத்து சிறிதுமநரம் அகமதியாக இருந்தான், ெிறகு “ யார்
என்ன
மகட்டாலும்
எதுவும்
பசால்லக்கூடாது,
எதுவாயிருந்தாலும்
நான்
மெசிக்கிமறன், என்ன சரியா? ” என்றான் அவள் கண்ககள ொராமல் “
ம்
சரிங்க”
என்ற
மான்சிகய
அகணத்தெடிமய
உள்மள
அகழத்துச்
பசன்றான்,
மருத்துவமகன பவறிச்மசாடிக் கிடந்தது, ஒமரபயாரு பவள்களப் புடகவ கட்டிய நர்ஸ் மட்டும்
ஹாலில்
இருந்த
மசாொவில்
அமர்ந்து
டிவி
ொர்த்துக்பகாண்டிருந்தாள்,
அவகளப் ொர்த்தால் யாருமம நர்ஸ் என்று நம்ெமாட்டார்கள், பதருமவாரம் மகறவாக
கஞ்சா
விற்கும்
பெண்கணப்
மொல
இருந்தாள்
இவர்ககளப்
ொர்த்ததும்
மவகமாக
எழுந்து “ அடமட சத்யன் தம்ெியா? வாங்க? என்ன பராம்ெ நாளா இந்தெக்கம் ஆகளமய காமணாம்” என்று மகட்டெடி சத்யகன உரசுவது மொல வந்து நிற்க, சத்யன்
சட்படன்று
மான்சியுடன்
விலகி
மசாொவில்
அமர்ந்து
“
மநத்து
கநட்மட
டாக்டர்க்கு மொன் ெண்மணன், ப்ரீயா இருக்காங்களான்னு ொரு முனியம்மா?” என்று சத்யன் இறுகிய குரலில் கூற, அந்தப்பெண் சரிபயன்று ெக்கவாட்டில் இருந்த கதகவத் திறந்துபகாண்டு உள்மள மொனாள், மான்சிக்கு அந்த மருத்துவமகணயின் மதாற்றமம வயிற்றில் கிலிகய ஏற்ெடுத்தியது, ஏன்
இங்கு
யாகரயுமம
காணகல?’
என்று
அவள்
மயாசிக்கும்
மொமத,
பநடுகிலும்
இருந்த அகறகளில் ஒன்றின் கதகவத் திறந்து பகாண்டு, அடிமமல் அடிகவத்து ஒரு பெண்
நடந்து
வந்தாள்,
அவள்
நகடயிமலமய
மநாயாளி
என்று
முனியம்மா
உன்கனய
புரிய,
மான்சிக்கு
நிம்மதியாக மூச்சு வந்தது, சற்றுமநரத்தில்
பவளிமய
வந்த
“
மட்டும்
வரச்பசான்னாக
சத்யா” என்று கூற, சத்யன் தகலயகசத்து எழுந்து “ நீ இங்கமய இரு நான் இமதா வர்மறன்” என்று கூறிவிட்டு மொனான், அவன் ெின்னாமலமய மொன முனியம்மா “ சத்யா மொனவாட்டி வந்தப்ெ தர்மறன்னு பசால்லிட்டு ககடசியா ஏமாத்திட்டு மொய்ட்ட, இந்த முகறயாவது என் கணக்கக கபரக்டா குடுத்துட்டு மொ அப்பு” என்று கூற, சத்யன் எதுவுமம மெசாமல் அகறகய திறந்து பகாண்டு மொனான் அவளின்
மெச்கச
கவனித்த
மான்சி
அலட்சியமாக
மதாள்ககள
குலுக்கிக்பகாண்டு
சுவற்றில் மாட்டப்ெட்டிருந்த ெடங்களில் கூறப்ெட்டிருந்த கர்ப்ெிணிப் பெண்களுக்கான அறிவுகரககள கவனமாக ெடித்தாள், பவகுதூர
கார்ப்
ெயணம்
என்ெதால்,
பகாஞ்ச
மநரத்தில்
மான்சிக்கு
வயிறு
முட்ட,
டிவியில் மூழ்கியிருந்த முனியம்மாகவ பநருங்கி “ ொத்ரூம் எங்க இருக்கு? ” என்று மகட்டாள், அவமளா டிவியில் கவனமாக சத்யன் பசன்ற அகறக்கு ெக்கத்து அகறயின் கதகவ காட்டினாள் மான்சி அவசரமாக நகர்ந்து அந்த அகறயின் கதகவ திறந்து உள்மள மொனாள், உள்மள மொனதுமம அது ெிரசவம் ொர்க்கும் அகற என்று புரிய பவளிமய வர மயாசித்தவள், அங்மக
டாய்பலட்
திறந்து
உள்மள
என்று
ஆங்கிலத்தில்
மொனாள்,
எழுதிய
சற்றுமநரத்தில்
கதகவப்
ொர்த்து
விட்டு
சுடிதார்
ொட்டத்தின்
அகதத்
முடிச்கச
இறுக்கிக்பகாண்மட பவளிமய வந்து உகடகய சரிபசய்து பகாண்டாள், பவளிமயவர
திரும்பும்மொது அங்கிருந்த மற்பறாரு கதவின் வழியாக சத்யனின் குரல் மகட்க சற்று நிதானித்து அந்த கதவருமக மொனாள், கதவு
ொதி
மூடிய
நிகலயில்
இருக்க
உள்மள
சத்யன்
குரலுடன்
இன்பனாரு
பெண்ணின் குரலும் பதளிவாக மகட்டது, இவ்வளவு மநரமா அப்ெடிபயன்ன மெசுறாங்க என்ற ஆர்வம் உந்த கதவருமக நின்று அவர்களின் மெச்கச மகட்டாள் “ இல்கல சத்யன் இத்தகன முகற அொர்ஷன் ெண்ணப்ெ வாங்குன ெணத்கத விட இப்மொ இரண்டு ெங்கு அதிகமா மவனும், இந்த ெில்டிங் ஓனர் வாடகககய இரண்டு ெங்கா ஏத்திட்டாரு சத்யன், அமதா முன்ன மாதிரி மகஸ்ஸும் நிகறய வர்றதில்கல” என்றது பெண் குரல் “ அதுக்காக இப்ெடி ஒமரடியா ெிப்டி தவுசண்ட் மகட்டா எப்ெடி டாக்டர்” என்று சத்யன் மகாெமாக மகட்டான் “
ஆமாம்
சத்யன்,
எத்தகனமய
முகற
நீங்க
கூட்டிவந்த
பொண்ணுங்க
எல்லாரும்
மமஜர் பொண்ணுங்க, அமதாடு அவங்க சம்மதத்மதாடு அொர்ஷன் ெண்மணன், இப்மொ நீங்க கூட்டி வந்திருக்கிறது கமனர் பொண்ணுன்னு பசால்றீங்க, அதுவும் அவளுக்கு எதுவும் பதரியாதுன்னு மவற பசால்றீங்க, நாகளக்கு அவ வட்டுல ீ ஏதாவது ெிரச்சிகன ெண்ணி மகார்ட்டு மகஸ்னா யாரு அவஸ்கத ெடுறது, முடிஞ்சா குடுங்க இல்மலன்னா மவற ஆஸ்ெிட்டல் மொங்க சத்யன்” என்றது பெண் குரல் “ இல்ல டாக்டர் இவளுக்கு யாருமம இல்கல, என்ன நடந்தாலும் மகட்க ஆளில்கல, நீங்க ெயப்ெடமவண்டிய அவசியமில்கல, இட்ஸ் ஓமக இனி வன் ீ வாதம் மவண்டாம், என்கிட்ட நாற்ெதாயிரம் தான் இருக்கு, வாங்கிட்டு இந்த பொண்ணுக்கு க்ள ீன் ெண்ணி அனுப்புங்க” என்று சத்யன் கூறினான் மான்சிக்கு பதாண்கட வரண்டது, எச்சிகல கூட்டி விழுங்கினாள், பநஞ்சு திகுதிகுபவன எறிய, காது மூக்கு பதாண்கட எல்லாம் கெகெபவன சூமடறியது, தகல சுற்றுவதுமொல் இருந்தது, ெற்றுதலாய் சுவற்கற ெிடித்துக்பகாண்டு நின்றாள் “ அடப்ொவிகளா” என்று முனகி சுருக் சுருக்பகன குத்திய இதயத்கத ஒற்கற விரலால் அழுத்திக்பகாண்டாள் “ மகாச்சுக்காதீங்க சத்யன் இப்ெல்லாம் அதிகமா மகஸ் வரகல அதனால்தான் கறாராக மெசமவண்டியிருக்கு,
ொருங்க
நீங்கமள
இங்க
வந்து
நாலஞ்சு
மாசம்
ஆகுது,
உங்ககளப்மொல ஆட்ககள நம்ெி பதாழில் நடத்துற நாங்கல்லாம் என்னப் ெண்றது பசால்லுங்க?” என்று அளவுக்கதிகமாகமவ வழிந்தது பெண் குரல்,
“
ம்ம்,
சீ க்கிரமா
வட்டுக்கு ீ
மவகலகய
பகாண்டு
மொய்
முடிங்க,
விடனும்”
ஈவினிங்
என்ற
நாலு
சத்யன்
மணிக்பகல்லாம்
மசகரத்
அவகள
தள்ளிவிட்டு
எழுவது
மகட்டதும், மான்சியின் மூகள சுறுசுறுப்ெகடந்தது, ெட்படன்று கதகவ திறந்துபகாண்டு அவர்கள் இருந்த அகறக்குள் நுகழந்தாள் மான்சிகயப்
ொர்த்ததும்
எழுந்துவிட்டாள்,
சத்யன்
அதிர்ச்சியுடன்
அவகளப்ொர்த்தால்
டாக்டர்
கவர்ச்சியான துகண நடிகக மொல்
நிற்க,
மொல்
அந்த
டாக்டர்
இல்கல,
பெண்ணும்
சினிமாவில்
வரும்
இருந்தாள், அவள் மதாற்றமம அவள் தரத்கத
பசான்னது மநராக
சத்யனிடம்
வந்தவள்
ஆளில்கலயா?
அடப்ொவி
ெண்ணிட்டமய?
உனக்கு
“
என்ன
உன்கன
மதகவ
என்
என்
பசான்ன உயிரா
உடம்பு
என்ன
நடந்தாலும்
நம்ெிமனமன,
மட்டும்
தானா?
இப்ெடி நீ
என்
மகட்க துமராகம்
வயித்துல
இருக்குற புள்களய நல்லெடியா வளர்க்க மருந்து வாங்கி குடுக்க தான் ஆஸ்ெத்திரிக்கு கூட்டி
வந்மதன்னு
பநகனச்சிருக்கமய?,
பநகனச்மசன், ககடசில
உன்
ஆனா
நீ
ெணக்கார
அகத
புத்திய
அடிமயாட
கான்ெிச்சுட்டிமய?
அழிக்க துமராகி,
என்கன சீ க்கிரமம கல்யாணம் ெண்ணுமவன்னு நம்ெிமனமன ொவி ககடசில இப்ெடி ஏமாத்திட்டமய,
இப்ெடி
ஈவு
இரக்கமில்லாம
ஒரு
குழந்கதகய
அழிக்க
கூட்டி
வந்திருக்கமய, ச்மச நீபயல்லாம் மனுஷனா?” என்று ஆமவசமாக மெசிவிட்டு டாக்டர் ெக்கம் திரும்ெியவள் “
ஏன்டி
இபதல்லாம்
ஒரு
பொழப்ொ?
ஊருக்கு
ஒதுக்குப்புறமா
இருக்கும்
மொமத
சந்மதகப்ெட்மடன், இப்ெடி டாக்டர் பதாழிகல மகவலப்ெடுத்தி சம்ொதிக்கிறகத விட நீ இந்த மாதிரி ெணக்கார ெசங்களுக்கு முந்தாகன விரிச்சி நல்லா ெணம் சம்ொதிக்கலாம், அட த்தூ” என்று வராத எச்சிகல டாக்டர் முன்பு மான்சி துப்ெ “ ஏய் நாமய யாகரப் ொர்த்து என்னடி பசால்ற?” டாக்டர் மகாெமாக எழுந்தாள், அதற்குள் சுதாரித்த சத்யன் மான்சிகய எதுவும் பசால்லாமல் டாக்டகர பநருங்கி “ ப்ள ீஸ் பகாஞ்சம் அகமதியா இருங்க, அவ பராம்ெ மகாெமா இருக்கா, நான் அவகள சமாதானம் ெண்மறன்” என்று கூறிவிட்டு மான்சியின் அருமக வந்து அவகள பதாட முயன்றான் அவன் இரண்டடி பநருங்கியதும், இவள் நான்கடி ெின்னால் மொனாள், “ மான்சி நான் பசால்றகத மகளு, இந்த நிலகமயில் இகதத்தவிர மவற வழியில்கல, அதனால்தான்
உன்கன அொர்ஷனுக்காக இங்க கூட்டி வந்மதன், மவற வழி கிகடயாது மான்சி” என்று பகஞ்சுவது மொல் சத்யன் கூற.. அவகன அருவருப்புடன் மநாக்கிய மான்சி “ ஏன் இல்கல, வா இப்ெடிமய மொய் உன் அப்ொ அம்மா காலில் விழுமவாம் நிலகமகய எடுத்துச்பசல்லி மொராடி கல்யாணம் ெண்ணிக்குமவாம்” என்று மான்சி முடிவுடன் கூற.. அவகளமய விமனாதமாக ொர்த்த சத்யன் “ கல்யாணமா? எனக்கும் உனக்குமா? ஏய் என்ன விகளயாடுறியா? என்னிக்காவது உன்கன கல்யாணம் ெண்ணிக்கிமறன்னு என் வாயல
பசால்லிருக்மகனா?
நல்லா
மயாசிச்சு
பசால்லு
”
என்று
சத்யன்
மகட்ட
ஒவ்பவாரு மகள்வியும் மான்சியின் காதுகளில் காய்ச்சிய ஈயமாக பகாட்டியது அவன் வார்த்கதககள கிரகித்துக்பகாள்ள சிறிதுமநரம் ஆனது, இவ்வளவு மநரம் இருந்த ஆமவசம்
ெட்படன்று
வடிய,
அவன்
முகத்கத
ெரிதாெமாக
ொர்த்து
“
அப்ெ
நீங்க
என்கன காதலிக்கமவ இல்கலயா?” என்று பமல்லிய குரலில் மான்சி மகட்க மான்சியின் ொர்கவயில் எரிச்சலான சத்யன் “ காதலாவது மண்ணாங்கட்டியாவது, ஒரு மசுரும்
இல்கல,
ஒழுங்கா
வயித்கத
க்ள ீன்
ெண்ணிகிட்டு
காமலஜ்
மொய்
ெடிச்சு
முன்னுக்கு வர்ற வழியப் ொரு” என்று உரக்க கத்தியவன் பவளிமயப் ொர்த்து “ ஏய் முனியம்மா” என்று குரல் பகாடுக்க, அடுத்த நிமிடம் முனியம்மா வந்து நின்றாள் “ இவகள கூட்டிப்மொய் உள்ள ெடுக்க கவச்சிட்டு எல்லாம் பரடி ெண்ணு” என்று விட்டு டாக்டரிடம் திரும்ெி “ இவளுக்காக நான் ஸாரி மகட்டுக்கிமறன் டாக்டர், இனிமம முரண்டு ெண்ண மாட்டா, நீங்க பரடி ெண்ணுங்க,
நான்
பவளிமய
பவயிட்
ெண்மறன்”
என்று
கூறிவிட்டு
கண்ணருடன் ீ
நின்றிருந்த மான்சிகய இரக்கமாக ொர்த்துவிட்டு அகறயிலிருந்து பவளிமயறினான் “ முனியம்மா இந்த பொண்கண பரடி ெண்ணி உள்ள கூட்டிப்மொய் ெடுக்க கவ, நான் ஒரு கப் காெி குடிச்சிட்டு வர்மறன் ” என்று கூறிவிட்டு அகறயிலிருந்து பவளிமயமொக முனியம்மா அகறக்கு
மான்சியின்
ககககள
அகழத்துச்பசன்று
ஒரு
ெற்றிய ெச்கச
முனியம்மா
கவுகன
ெக்கத்தில்
மான்சியிடம்
இருந்த
பகாடுத்து
ெிரசவ “
இத்த
மாட்டிகிட்டு உன் டிரகஸ எல்லாம் கழட்டி ஓரமா சுருட்டி கவ, வட்டுக்கு ீ மொறப்ெ மாட்டிக்கலாம், நானும் மொய் காெி குடிச்சிட்டு வர்மறன்” என்று கூறிவிட்டு டாக்டர் மொன அமத வழியில் முனியம்மாவும் மொய் விட..
மான்சி ககயிலிருந்த கவுகன வசி ீ எறிந்தாள்,, டாக்டரின் அகறக்கதகவ தள்ளினாள், பவளிப்
புறமாக
பூட்டியிருந்தது,
கதகவப்
ொர்த்தாள்,
ஹாகல
மநாட்டம்
அது
தான்
திறந்மத
விட்டாள்,
ஏற்கனமவ
இருந்தது,
முன்பு
நடந்த
ொத்ரூம்
அதன்
மொவதற்பகன்று
இகடபவளியில்
மநாயாளிப்
பெண்
மட்டும்
வந்த
பவளிமய இடுப்ெில்
இரண்டு ககககளயும் தாங்கி நடந்து பகாண்டிருந்தாள், சத்யன் இல்கல, ஹாலில்
இருந்து
சிந்தகனயுடன்
மதாடடத்துக்கு
சிகபரட்கட
பசல்லும்
புககத்துக்
கதவு
திறக்கப்ெட்டு
பகாண்டிருந்தான்,
மதாட்டத்தில்
மான்சியின்
காமலஜ்
தீவரீ மெக்
ஹால் மசாொவில் கிடந்தது, பமதுவாக கதகவத் திறந்து பவளிமய வந்த மான்சி, பூகன மொல் நடந்து மசாொவில் கிடந்த தன் கெகய எடுத்துக் பகாண்டாள், பதரு ெக்கத்து கதகவ மநாக்கி பமதுவாக நடந்தவள், இப்ெடி
வாசகல
பசய்வாள்
கடந்ததும்
என்று
திபுதிபுபவன
யாரும்
மராட்கட
எதிர்ொர்க்காததால்
மநாக்கி யாரும்
ஓடினாள், அவகள
மான்சி
கவனிக்க
வில்கல, மராட்டில் ஓடிய மான்சி எதிர் திகசயில் வந்த ஒரு ெஸ்கஸப் ொர்த்ததும் ஓட்டத்கத நிதானப்ெடுத்தி ெஸ்கஸ மநாக்கி கககாட்டினாள், பகாஞ்சம் பகாஞ்சமாக பமதுவான ெஸ்ஸின் மொர்டில் திண்டுக்கல் என்றிருக்க, நடத்துநர் தகலகய நீட்டி ‘ எங்கம்மா மொகனும் என்று மகட்க “ திண்டுக்கல் சார்” என்றாள் மான்சி ெட்படன்று,, ...... “ சரி சீ க்கிரம் ஏறும்மா, ஸ்டாப்ெிங் இல்லாத
இடத்துமல
சலித்துக்பகாள்ள,
மான்சி
எல்லாம்
வண்டிய
உடமன
ஏறினாள்,
நிறுத்திக்கிட்டு” அடுத்த
நிமிடம்
என்று ெஸ்
நடத்துநர்
சீ றிக்பகாண்டு
கிளம்ெியது, உள்மள வந்த மான்சியிடம் டிக்பகட்கட பகாடுத்துவிட்டு ெணத்துக்காக நடத்துனர் கக நீட்ட,
மநற்று
ஜானகி
பகாடுத்த
ெணத்கத
எடுத்து
பகாடுத்து
விட்டு
மீ திகய
வாங்கினாள், “
உள்ள ஒரு சீ ட் இருக்கு
ொரும்மா,
அங்க
மொய் உட்காருங்க”
என்று
நடத்துனர்
பசால்ல.. மான்சி ஓடும் ெஸ்ஸில் கம்ெிகயப் ெற்றியெடி தடுமாறி நடந்து நடத்துனர் பசான்ன சீ ட்டருமக வந்தவள், அங்மக உட்காரத் தயங்கி அப்ெடிமய கம்ெிகய ெிடித்தெடி நின்றுபகாண்டாள்,
அங்மக
அமர்ந்திருந்தவர்
தகலகய
வாரி
கவத்ததாக
வயது
ெின்னலிட்டு
முப்ெதிலிருந்து மல்லிககப்பூ
இருக்கமவண்டும்
வதங்கி
முப்ெத்கதந்து
கவத்திருந்தார்,
இருந்தது,
வகர
மதிக்கலாம்,
அந்தப்பூ
பநற்றியில்
காகலயில்
பெரிய
ஸ்டிக்கர்
பொட்டும், அதற்கு மமமல விபூதி கீ ற்றும் குங்குமமும் இருந்தது, கழுத்தில் கனமான பெரிய
டாலர்
கவத்த
கவரிங்
பசயின்,
அழகான
ஆரஞ்சு
வண்ணத்தில்
புடகவ
கட்டியிருக்க, அதற்கு மமட்ச்சான ரவிக்கக அணிந்திருந்தார், ொர்த்தவுடன் பசால்லலாம் ஏமதா
மகாவிலுக்கு
மொய்விட்டு
வருகிறார்
என்று,
ஆணிலிருந்து
பெண்ணாக
மாறியதன் அகடயாளமாக மமலுதட்டில் இருந்த ெச்கசகய ெவுடர் பகாண்டு மகறக்க முயன்றிருந்தாள்,
அகன்ற
தாகடயுடன்
கடமலாரக்
கவிகதகள்
ெடத்து
ரஞ்சனிகய
ஞாெகப்ெடுத்தினாள் ( இவர்கள் தங்ககள பெண்களாகமவ நம்புவதால், இனிமமல் இவர் இல்கல இவள்) வியர்த்து
விறுவிறுத்துப்
மொய்
மான்சி
நின்றபகாண்மட
வருவகத
ொர்த்து
“
ஏன்
ொப்ொ ெடிச்ச நீங்கமள இப்ெடி எங்ககள மகவலமா பநகனச்சு ஒதுக்கி வச்சா, ெடிக்காத சனம் என்ன பசால்லும், இபதல்லாம் நாங்களா விதிச்சதா? ஆண்டவமனாட ெகடப்பு அந்தமாதிரி, நாங்களும் மனுஷப் ெிறவிங்க தான் தாயி” என்று அந்த அரவாணிப் பெண் கூற.. மான்சி சங்கடமாக பநளிந்தெடி “ இல்கலங்க நான் அப்ெடிபயல்லாம் நிகனக்ககல” என்ற கூறிவிட்டு ெட்படன்று அந்தப்பெண்ணுக்கு ெக்கத்தில் அமர்ந்து பகாண்டாள், உடமன சந்மதாஷமான அந்தப்பெண் “ நன்றிமா” என்றாள் மான்சி
அந்தப்
பெண்கணப்
ொர்த்து
புன்னககக்க
முயன்று
மதாற்றுப்மொய்,
முகம்
மகாண முன்சீ ட்டின் கம்ெிகயப் ெற்றி கவிழ்ந்து பகாண்டாள், சற்று
மநரத்தில்
சாப்ெிட
இறங்க
மதிய ெஸ்
உணவுக்காக
ஒரு
காலியானது,
மஹாட்டலில் மான்சியின்
ெஸ்
நிற்க,
எல்மலாரும்
சீ ட்
பெண்ணும்
ெக்கத்து
இறங்குவதற்காக எழுந்திருக்க, மான்சி எழுந்து அவளுக்கு வழிவிட்டாள் “ ஏன் ொப்ொ நீ சாப்ெிடகலயா? நான் மவனா ஏதாவது வாங்கியாரட்டா?” என்று அந்த பெண் மகட்க.. “
இல்கலங்க
மவனாம்
அமர்ந்து பகாண்டாள்,
எனக்கு
ெசியில்கல”
என்று
கூறிவிட்டு
மீ ண்டும்
சீ ட்டில்
அந்தப்பெண் சாப்ெிட இறங்காமல் தயங்கி நின்று “ ொப்ொ நான் மகட்கிமறன்னு தப்ொ பநகனக்காத,
ெஸ்ஸுல
ஏறுனதுல
இருந்து
உன்
முகமம
சரியில்கல,
எகதமயா
ெறிபகாடுத்த மாதிரிமய இருக்க, அதுவுமில்லாம இம்புட்டு தூரம் தனியா மவற வர்ற, ஏதாவது
ெிரச்சிகனயா
ொப்ொ,
யாராச்சும்
உன்கன
விரட்டுறாங்களா?
எதுவாயிருந்தாலும் ெயப்ெடாம என்கிட்ட பசால்லும்மா, என்னால முடிஞ்ச உதவிகய பசய்மறன்” என்று பெரும் தயவுடன் அந்தப் பெண் மகட்க மான்சிக்கு அந்த ஆறுதல் வார்த்கதகளால் கண்ண ீர் வந்தது, கலங்கிய கண்களுடன் “ அப்ெடிபயல்லாம் ஒன்னுமில்லீங்க, திண்டுக்கல்லில் என் ொட்டிக்கு உடம்பு சரியில்கல, வட்டுல ீ
எல்லாரும்
ஏற்கனமவ
மொய்ட்டாங்க,
நான்
இப்ெதான்
மொமறன்”
என்று
சரளமாக ஒரு பொய்கய பசால்லிவிட்டு கம்ெியில் தகலகய கவிழ்ந்து பகாண்டாள் சற்று மநரம் மான்சியமவ ொர்த்த அந்தப்பெண் மவறு எதுவும் மகட்காமல் அந்த பெண் இறங்கி சாப்ெிட மொனாள், மான்சிக்கு அன்று காகலயிலிருந்து நடந்தபதல்லாம் ஞாெகத்திற்கு வந்து துக்கத்கத அதிகப்ெடுத்தியது,
தன்
காதல்
பெருங்குரபலடுத்து
கதறியது,
பொய்த்துப்
பொய்யாய்
மொனகத
மவடமிட்டு
எண்ணி
தன்கன
அவள்
ஏமாற்றிய
உள்ளம் சத்யகன
பகால்லாமல் வந்தகத நிகனத்து தன்மீ மத மகாெம் வந்தது மான்சிக்கு அந்த
டாக்டரும்
நடத்கத
மான்சிக்கு
மருத்துவமகனக்கு நிகனப்மெ
சத்யனும்
மெசிக்பகாண்டகத
பவட்டபவளிச்சமானது, அொர்ஷன்
மான்சிக்கு
இவகளப்
பசய்வதற்காக
அடிவயிறு
வகர
கவத்து அவன்
அவனுகடய
மொல
ெலபெண்ககள
அகழத்து
குமட்டியது,
மகவலமான
வந்தான்
இப்ெடிப்ெட்ட
அந்த என்மற
மகவலமான
ஒருவனுக்காக ஏங்கி தவித்து தன் உடகலமய அவன் காலடியில் கவத்த தான் ஏன் இன்னும் உயிமராடு இருக்கமவண்டும் என்று ஆத்திரமாக நிகனத்தாள் ஆத்திரத்துடன்
கம்ெியில்
குத்திய
மான்சி,
ம்ஹூம்
என்
அம்மா
பசய்த
அமத
மகவலத்கத நானும் பசய்யமாட்மடன், மாணிக்கத்மதாட மகள் மானமுள்ளவன்னு ஊர் பசால்லனும், நிச்சயம் என் உயிகரவிட்டு என் அப்ொமவாட மானத்கத காப்ொத்துமவன், என்று மனதுக்குள் செதபமடுத்தாள் மான்சி கம்ெியில்
கவிழ்ந்திருந்த
மான்சியின்
தகலகய
திககப்புடன் சராபலன நிமிர்ந்தாள் மான்சி,
யாமரா
பதாடுவதுமொல்
இருக்க
அந்தப்பெண்
தான்
நின்றிருந்தாள்,
“
,
ககயில்
நான்தான்
தண்ண ீர்
ொப்ொ
ொட்டிலும்
ெயந்துட்டியா?
ஒரு இந்த
ெிஸ்பகட்
ொக்பகட்டுமாக
ெிஸ்கட்கடயாவது
தின்னு
தண்ணி குடி தாயி, உன்கனவிட்டுட்டு சாப்ெிட எனக்கு மனமச வரகல தாயி அதான் வாங்கியாந்மதன்” என்று அந்தப்பெண் பகஞ்சினாள் மான்சி
அவள்
முகத்கதமயப்
ொர்த்துவிட்டு
“
எனக்கு
ெிஸ்கட்
மவனாம்,
தண்ணி
மட்டும் மொதும்” என்று தண்ணர்ீ ொட்டிகல வாங்கி திறந்து மடமடபவன குடித்தாள், இகதயாவது
வாங்கிக்பகாண்டாமள
என்ற
நிம்மதியுடன்
அந்தப்பெண்
நிம்மதியாக
மூச்சுவிட்டு மான்சியின் ெக்கத்தில் அமர்ந்தாள், சற்றுமநரத்தில் சாப்ெிட மொனவர்கள் அகனவரும் வர ெஸ் கிளம்ெியது “ என் மெரு ராகினி, முன்னாடி என் மெரு துகரராசு, எனக்கு ெகழய நடிகக ராகினிய பராம்ெ ெிடிக்கும், அதான் இந்த மெர்,, உன் மெர் என்னப் ொப்ொ?”என்று ராகினி மகட்க “ மான்சி” என்றுமட்டும் பசால்லிவிட்டு சீட்டில் சாய்ந்து கண்ககள மூடிக்பகாண்டாள் மான்சி, ெஸ் சீ ரான மவகத்தில் பசல்ல ககளப்ெினால் மான்சிக்கு உறக்கம் வந்தது, தூங்கியெடி ெக்கவாட்டில் சரிந்தவகள தன் மதாளில் சாய்த்துக்பகாண்டாள் ராகினி, ெஸ்
ெழனிகய பநருங்கும்
நடுமராட்டில்
மொது
நிறுத்தப்ெட்டது,
டமால்
ெயணிகள்
என்ற
சத்தத்துடன்
அகனவரும்
டயர்
இறங்கிவிட,
பவடிக்க,
ெஸ்
ெஸ்
நின்றதுமம
தூக்கம் ககலந்த மான்சி, ராகினி டயர் பவடித்த விெரம் பசான்னதும் தன் கெகய எடுத்துக்பகாண்டு கீ மழ இறங்கினாள், சற்றுத்தள்ளி இருந்த ஆலமரத்தடியின் மவரில் பசன்று அமர்ந்து மடியில் மெக்கக கவத்து அதில் கவிழ்ந்து, அடுத்து என்ன பசய்வது என்று மயாசித்தாள் ெயணிகள் அகனவரும் டிக்பகட்கட பகாடுத்து மீ தி ெணத்கத வாங்கிக்பகாண்டு மவறு மவறு ெஸ்ககள நிறுத்தி ஏறிக்பகாண்டு கிளம்ெ, ராகினி மட்டும் மான்சிகயப் ொர்த்தெடி தயங்கி ஓரமாக நின்றாள், ஒரு
முடிவுடன்
எழுந்த
மான்சி
அங்கிருந்து
எதிர்திகசயில்
மவகமாக
நடக்க
ஆரம்ெித்தாள் , அவள் மொன திகசயில் ரயில் தண்டவாளம் பதரிய மராட்கடவிட்டு இறங்கி முள் புதர்களில் நடந்து தண்டவாளத்தில் ஏறினாள்,, ஏறியவள் தண்டவாளத்தின் நடுமவ
விறுவிறுபவன்று
யாருமில்கல,
அப்மொது
நடக்க
ஆரம்ெித்தாள்,
அவளுக்குப்
அவகளத்
ெின்மனயிருந்து
ரயில்
தடுக்க வரும்
அக்கம்ெக்கம் ஓகச
மகட்க,
சட்படன்று நின்று வரும் ரயிகல எதிர்பகாள்வது மொல திரும்ெி கண்மூடி நின்றாள்
ரயில் இவகள பநருங்க இன்னும் சில அடி தூரமம எனும்மொது, ஒரு முரட்டுக் கரம் அவகள
இழுத்துக்பகாண்டு
ெக்கத்தில்
இருந்த
புதரில்
சரிந்தது,
மான்சி
சுதாரித்துக்பகாண்டு எழுவதற்குள் ரயில் அவர்ககள கடந்து மொய்விட்டிருந்தது, யார் தன் மரணத்கத தடுத்தது என்று ஆத்திரத்துடன் திரும்ெி மான்சி அங்மக ராகினிகயப் ொர்த்து “ ஏங்க என் ெின்னாடிமய வர்றீங்க?, என்கன நிம்மதியா சாக விடமாட்டீகளா?” என்று மகட்க “ ஏன் ொப்ொ ஆத்தா அப்ென், கூடப் பொறந்தவக எல்லாரும் ஒதுக்கி வச்ச நாமன தன்மானத்மதாட
உகழச்சி
வாழுறப்ெ,
நல்ல
நிகலயில
இருக்குற
நீ
ஏன்
ொப்ொ
சாகனும், ஆரம்ெத்துல இருந்மத எனக்கு உன்மமல சந்மதகம், அதான் ெின்னாமலமய வந்மதன், பகாஞ்சமநரத்துல என்ன காரியம் ெண்ணிருப்ெ ொப்ொ” என்று வருத்தமாக ராகினி கூற மான்சி முகத்கத மூடிக்பகாண்டு கதற ஆரம்ெித்தாள், அவகள பநருங்கிய ராகினி “ ொப்ொ பமாதல்ல இங்கருந்து மொயிடனும், இல்மலன்னா ரயில்மவ மொலீசுக்கு தகவல் பதரிஞ்சு
மதடி
மான்சியின்
வருவாங்க,
மதாளில்
வா
ொப்ொ
கககவதது
அந்த
தள்ளியெடி
,
ெக்கமா கீ மழ
மொய்
கிடந்த
மெசலாம்”
மான்சியின்
என்று கெகய
எடுத்துக்பகாண்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தாள் ராகினி பகாஞ்சதூரம் மொனதும் ஒரு ஓகடயின் அருமக இருந்த மரத்தடியில் அமர்ந்து “ இப்ெ பசால்லு ொப்ொ என்ன நடந்தது, ஏன் இந்த முடிவுக்குப் மொன,, நீ பசால்லமலன்னா நான்
உன்கனயவிட்டு
எங்கயும்
மொகமாட்மடன்,
உனக்கு
காவலா
இங்கமய
உட்கார்ந்திருப்மென்” என்று கூறிவிட்டு சம்மனமிட்டு அமர்ந்துபகாண்டாள் ராகினி சிறிதுமநரம்
அகமதியாக
இருந்த
மான்சி
ெிறகு
மகடதிறந்த
பவள்ளமாக
தன்கனப்ெற்றிய சகலத்கதயும் பசால்லிவிட்டு கதறலுடன் முகத்கத மூடிக்பகாள்ள.. மான்சியின் ககத மகட்டு ராகினியும் அழுதாள், சத்யகன மகவலமான வார்த்கதகளால் திட்டி “ சனியன் புடிச்சவன் நல்லகதிக்மக மொகமாட்டான்” என்று சாெமும் வழங்கினாள் ெிறகு ஒரு தீர்மானத்மதாடு எழுந்த ராகினி “ இமதாொர் தாயி என் கூட என் வட்டுக்கு ீ வா,
உன்கன
தங்கமா
வச்சு
நான்
காப்ொத்துமறன்,
நான்
தனிக்கட்கட
தான்
எனக்குன்னு யாருமில்கல, மநத்து மாசானியம்மன் மகாயிலுக்கு மொய்ட்டு இன்னிக்கு ெஸ்ல வரும்மொது நீ எனக்கு கிகடச்ச, இது அந்த சாமி ெண்ண ஏற்ொடு மாதிரிதான் எனக்கு மதானுது, என் கூட வா தாயி, நான் உகழச்சு உன்கனயும் உன் வயித்துல
இருக்குற
புள்களகயயும்
காப்ொத்துமறன்”
என்று
குரலில்
உறுதியுடன்
ராகினி
மான்சிகய ககநீட்டி அகழக்க மான்சி அழுகககய நிறுத்திவிட்டு விழிகளில் வியப்புடன் ராகினிகயமய ொர்த்தாள் .. “ என்ன தாயி அப்ெடி ொர்க்கிற, நாங்கல்லாம் கடவுமளாட அவதாரம், அர்த்தநாரீஸ்வரர் அவதாரம்,
எங்களால
எதுவும்
முடியும்,
என்கன
நம்ெி
வா
தாயி
இனி
உன்
வாழ்ககயில நல்லமத நடக்கும், இனிமம உனக்கு ஆயி அப்ென், அக்கா தங்கச்சின்னு அத்தகன உறவும் நான்தான் எதுக்காகவும் கலங்காத தாயி, எங்கள மாதிரி ெிறவிங்க பொண்ணா மவஷம் மொட முடியுமம தவிர ஒரு பொம்ெகளயா புள்களப் பெத்துக்க முடியாது, நீ எனக்கு அந்த மாசானித் தாய் குடுத்த மகளா பநகனச்சுக்கிமறன், என்கூட கதரியமா வா தாயி” என்று ராகினி இருகரங்ககளயும் மான்சிகய மநாக்கி நீட்ட , மான்சி
விழிகளில்
வழிந்த
அம்மா,
இவ்வளவு
வர்மறன்
நீகர
புறங்ககயால்
நாளா
ஒரு
துகடத்துவிட்டு
மகவலமானவளுக்கு
“
நான்
மகளா
உங்ககூட இருந்மதன்,
இனிமமல் உங்ககளப் மொல ஒரு உன்னதமான ெிறவிக்கு மகளா இருக்மகன்” என்றெடி ராகினியின் கககயப்ெற்றிக்பகாண்டு எழுந்தாள் மான்சி வயிற்றுப் அவகள
ெிள்களயின் தன்
மதாளில்
உொகதயால்
மான்சிக்கு
தாங்கிக்பகாண்டு
மலசாக
நடத்திச்பசன்றாள்,
தகலச்
சுற்ற,
கீ ழ்வானில்
ராகினி
சூரியகன
மகறத்த மமகங்கள் விலகி சூரியன் சுள்பளன்று காய,மான்சியின் மீ து பவயில் ெடாமல் தன் முந்தாகனயால் அவள்தகலகய மூடி நிழல் மதடி அகழத்துப்மொனாள் ராகினி " மனித உயிர் விகலமதிப்ெற்றது! " அகத இழப்ெது... " உண்கமயான மநசத்திற்காக.. " மட்டுமம இருக்கமவண்டும் ! " பொதுவாக புயல் தான் கமயம் பகாள்ளும்! " ஒருத் தீவிரப் புயலுக்குள் நாம் கமயம் பகாள்ளவமத காதல்! மான்சியுடன் ெஸ்கஸ
பமயின்
கககாட்டி
மராட்டுக்கு நிறுத்தி
வந்த
ராகினி
மான்சியுடன்
அந்த
வழிமய
ஏறிக்பகாண்டாள்,
வந்த அந்த
ஒரு ெஸ்
மினி ெழனி
ெஸ்ஸ்டாண்டு வகர பசல்லும் என்ெதால், ெழனி ெஸ்ஸ்டாண்ட்க்கு இரண்டு டிக்பகட் வாங்கினாள் இருவரும் ெஸ்ஸ்டான்டில் இறங்கி அங்கிருந்து ஒட்டன்சத்திரம் பசல்லும் ெஸ்ஸில் ஏறி, ஒட்டன்சத்திரம் வந்தனர், அங்மக ஒரு ஆட்மடா ெிடித்து மகாடாங்கிெட்டி வந்தனர்,
மகாடாங்கிெட்டியிி்ல்
அரசாங்கம் கட்டிக்பகாடுத்த இரண்டு
அகறகள் பகாண்ட சிறிய
வடு ீ ராகினியின் வடு ீ , தன்னிடமிருந்த சாவியால் கதகவ திறந்த ராகினி, மான்சியின் கககயப்ெிடித்து “ சங்கடப்ெடாம உள்ள வா தாயி ” என்று அகழக்க, மான்சி பமலிந்த புன்னககயுடன் வட்டுக்குள் ீ நுகழந்தாள், இரவாகியிருந்ததால் உள்மள நுகழந்ததும் கலட்கட மொட்டுவிட்டு, மான்சிக்கு ஒரு ொகய எடுத்துப்மொட்டு “ இதுல உட்காரம்மா”
என்று
கவத்துவிட்டு
கூறிவிட்டு
ெக்கத்தில்
மான்சியின்
இருந்த
தடுப்கெ
காமலஜ் நீக்கி
மெக்கக
உள்மள
ஒரு
மொய்
ஓரமாக
ஒரு
சில்வர்
ொத்திரத்கத எடுத்து வந்த ராகினி “ கண்ணு இதுக்கு மமல நாம சாப்ெிட எதுவும் பசய்யமுடியாது, சித்த மநரம் இரு ெக்கத்துல ஒரு ஆச்சி இட்லி விக்குது அங்க மொய் இட்லி வாங்கிட்டு வர்மறன், நீ ெயப்ெடாம இரு , என் வட்டுக்குள்ள ீ எவனும் நுகழய மாட்டான்”
என்று
உறுதியாக
கூறிவிட்டு
மான்சியின்
ெதிகல
எதிர்ொர்க்காமல்
பவளிமய ஓடினாள் ராகினி அதிகமான
ெஸ்
ெயணத்தில்
ெடுத்துக்பகாண்டாள்,
சற்று
பராம்ெ மநரத்தில்
ககளத்துப்மொன
மான்சி
கண்ணயர்ந்தவகள
அந்த
ராகினி
ொயிமலமய
வந்து
எழுப்ெ
பமதுவாக எழுந்து அமர்ந்தாள் “ தாயி அந்த கதகவ திறந்தா ெின்னாடி மதாட்டமும் ொத்ரூமும் இருக்கு, நீ மொய் முகம் கழுவிட்டு வாம்மா, நான் இட்லிகய எடுத்து கவக்கிமறன், சாப்ெிட்டு உடமன ெடுத்துக்மகா” என்று ராகினி ஒரு தாயின் கருகணமயாடு கூற அந்த கருகணயும் மான்சியின் பநஞ்கச கனக்க கவத்தது, சரி என்று தகலயகசத்து விட்டு
எழுந்து
கதகவ
திறந்து
மதாட்டத்திற்கு
மொனாள்,
ஓணான்
பகாம்ெில்
மவலியிட்டு, ஒரு எலுமிச்கச மரம், இரண்டு வாகழமரம், மவலிமயாரம் குட்கடயான இரண்டு பதன்கனமரம், ஒரு பசம்ெருத்தி பசடி, இரண்டு மராஜா பதாட்டி, இவற்றுக்கு நடுமவ பெரிய தண்ண ீர் பதாட்டி, என மிகச் சிறிய மதாட்டம், வட்கட ீ ஒட்டி இரும்பு கதவு
மொட்ட
ஒரு
ொத்ரூம்,
மான்சி
அந்த
கதகவ
திறந்து
உள்மள
மொனாள்,
அரசாங்கம் கட்டிக்பகாடுத்த டாய்பலட்டுன் கூடிய ொத்ரூம், மிக சுத்தமாக இருந்தது , மான்சி
ொத்ரூம்
மொய்
முகம்
கழுவிவிட்டு
உள்மள
வந்தமொது
தட்டில்
சூடான
இட்லிகய கவத்துவிட்டு காத்திருந்தாள் ராகினி “ வா தாயி சூடு ஆறுரதுக்குள்ள சாப்புடு, உன் வாய்க்கு நல்லாருக்கும்னு பமாளாகாச் சட்னி வாங்கிட்டு வந்மதன்” என்று ராகினி கூற,
எங்மக
உணவு
இறங்கப்
மொகிறது
என்று
மான்சி
மவண்டா
பவறுப்ொகத்தான்
அமர்ந்தாள், ஆனால் மிருதுவான இட்லியும், காரமான மிளகாய்ச் சட்னியும் எப்மொதும் மூன்று இட்லி சாப்ெிடும் மான்சிகய ஐந்து இட்லியாக விழுங்க கவத்தது, சாப்ெிட்டு தட்கட
முடித்தவகள நான்
கழுவிக்கிமறன்,
தூங்கவிடுமவன், தான்
ொர்த்து
“
என்னடா
தட்டுலமய
ஆனா
நாகளயிமலருந்து
தூங்கனும்,
நீ
கண்ணு
கக
இன்னிக்கு
சாப்ெிட்டு ொக்குற,
கழுவிட்டு மட்டும்
பகாஞ்சமநரம் புள்ளத்தாச்சி
ெடுத்துக்க
தான்
தாயி,
சாப்புட்டதும்
நடக்கனும், பொண்ணு
அப்புறமா
சாப்புட்டதும்
தூங்குனா சீ ரனமாகாது கண்ணு அமதன் பசால்லுமதன்” என்று ராகினி சாப்ொட்டுக்கும் தூக்கத்துக்கும் ஒரு நீண்ட விளக்கம் பகாடுக்க, மான்சி ராகினி ொர்க்க முதன்முகறயாக மனநிகறமவாடு புன்னகக பசய்து “ சரிக்கா, இனி நீங்க பசான்னது மாதிரிமய பசய்மறன்” என்றாள் ராகினியும் சாப்ெிட்டு முடித்து அந்த அகறயின் மற்பறாரு மூகலயில் ொகய விரித்து ெடுத்துக்
பகாண்டாள்,
ஆனால்
வரும்மொது
ெஸ்ஸில்
உறங்கியதாமலா
என்னமவா
இருவருக்கும் அவ்வளவு சீ க்கிரம் தூக்கம் வரவில்கல ராகினியின்
ெக்கம்
திரும்ெி
ெடுத்த
மான்சி
“
அக்கா
என்கனயப்
ெத்தி
எல்லாமம
பசால்லிட்மடன், நீங்க உங்ககளப்ெத்தி எதுவுமம பசால்லகல, இதுதான் உங்க பசாந்த ஊரா?” என்று மகட்க ொயிலிருந்து
எழுந்து
மானாமதுகர,
அப்ொ
அமர்ந்த அம்மா
ராகினி
“
இல்ல
கூடப்ெிறந்தவக
கண்ணு
நாலுமெர்னு
எனக்கு பெரிய
பசாந்த
குடும்ெம்,
ஊரு சின்ன
வயசுமலமய நான் இந்த மாதிரி மாறுனதும் என்வட்டுல ீ என்கனய பராம்ெ மகவலமா ொர்க்க
ஆரம்ெிச்சாக,
எப்ெடிமயா
பவளிய
தப்ெிச்சு
திருட்டு
விடாம ரயிமலறி
வட்டுக்குள்மளமய ீ திண்டுக்கல்
அகடச்சு
வந்மதன்,
வச்சாங்க,
அங்கருந்து
நான் ெஸ்ல
ஒட்டன்சத்திரம் மார்க்பகட் வந்து மவகல மகட்மடன், அங்க காய்கறிக் ககட வச்சிருந்த ஒரு ொய் என்மமல எரக்கப் ெட்டு காய்கறி மூட்கட தூக்குற மவகல குடுத்தாரு, நாலு வருஷம்
அங்கமய
இருந்மதன்,
எல்லாரும்
பமாதல்ல
என்கன
ொத்து
கிண்டல்
ெண்ணாக, அப்ெறம் மொகப்மொக ெழகி மொச்சு, மார்கட்டுக்கு பவளிய மசாத்து ககட வச்சிருந்த ொட்டிமயாட மொச்சு,
ஒரு
ஊர்தான்
பசாந்த
வந்துருச்சு,
ொட்டிகிட்ட இந்த
ஊருக்கு
காசு
குடுத்து
மகாடாங்கிெட்டி,
மொமறன்னு
சாப்ெிட்டு ஒருநா
பசால்லி
கிட்டு
ொட்டிக்கு
எல்லாத்கதயும்
இருந்மதன், மமலுக்கு
அந்த
முடியாம
அள்ளிகிட்டு
இங்க
"அப்புறம் இங்க வந்து நாலஞ்சு வரும் இட்லி
ககட மொட்டுகிட்டு
உசிமராட தான
இருந்துச்சு, நானும் அது கூடமவ இருந்து ககட மவகலபயல்லாம் ொத்துக்குமவன், பொறவு
ஒரு
நா
ொட்டி
பசத்து
மொச்சு,
சாவுறதுக்கு
முன்னால
இந்த
இடத்கத
என்மெர்ல எழுதி வச்சுட்டு மொயிருச்சு, அப்புறம் நானும் இந்த ஊகரவிட்டு மொககல, ொட்டிகிட்ட கத்துகிட்ட சகமயல் மவகல எனக்கு பராம்ெ உதவியா இருந்துச்சு, இந்த ஊர்
சனம்
எந்த
சகமஞ்சாலும் கூப்ெிடுவாக,
நல்லது சரி,
பகட்டதுக்கும்
கல்யாணம்
வகளகாப்பு,
என்கன
ெண்ணாலும்
ெிரசவம்னு
எதுவும்
ஒதுக்கி சரி
கவக்ககல,
பொண்ணுக
எல்லாத்துக்கும்
என்கனய
நானில்லாத
நடக்காது,
இந்த
ஊரு
ெஞ்சாயத்து தகலவர் என்மமல இரக்கப்ெட்டு அரசாங்க வடு ீ கட்டி குடுத்தாரு, ஊர்ல ஏதாவது விமசஷம்னா சாப்ொடு பசய்ய மொமவன், இல்மலன்னா கிராமத்து மவகலகள் பசய்மவன்,
எனக்கு
என்கனப்மொல
இருக்குறவக
மாதிரி
ரயில்ல
ெஸ்ல
ககதட்டி
ெிச்கச எடுக்க பதரியாது, மவற எந்த அசிங்கத்கதயும் பசய்யத் பதரியாது, எனக்குத் பதரிஞ்சபதல்லாம்
நல்லா
உகழக்கனும்
சாப்ெிடனும்,
மகாயில்
குளம்னு
சுத்தனும்
அம்புட்டுதான், ஆண்டவன் புண்ணியத்தால இன்னிய வகரக்கும் வயித்து பொழப்புக்கு எந்த பகாகறயும் இல்ல தாயி, இனிமமலும் வராம அந்த ெழனி முருகன் என்கனய காப்ொத்துவான்,
இனி
என்மனாட
மசத்து
உன்கனயும்
அந்த
ெழனி
முருகன்தான்
காப்ொத்தனும்” என்ற ராகினி இருந்த இடத்தில் இருந்மத ெழனி இருக்கும் திகசகய மநாக்கி பெரிதாக ஒரு கும்ெிடு மொட்டாள்.. ராகினியின்
ககதகய
மகட்டு
மான்சிக்கு
வருத்தமாக
இருந்தது,
பெத்தவங்களுக்கு
எப்ெடிதான் மனசு வந்தது இவங்ககள பவறுத்து ஒதுக்கினாங்கமளா? என்று மான்சி நிகனக்கும்மொமத ‘ ஏன் உன் தாயில்கலயா?’ என்று அவள் மனம் அவகள மகள்வி மகட்டது, மான்சியின் முகம் வாடுவகத கண்டு, “ ஏன் கண்ணு நான் ஒன்னு மகட்டா தப்ொ பநகனக்காத, இந்த ஊர் தகலவரு பராம்ெ நல்லவரு, எனக்குன்னு மகட்டா எதாவது பசய்வாரு,
அவர்கிட்ட
பசால்லி
அந்த
ெயமமல
மொலீஸ்
கம்ப்களண்ட்
குடுத்து
இழுத்துட்டு வந்து உன் கழுத்துல தாலி கட்ட கவக்கலாமா?” என்று ராகினி மகட்க மான்சி சற்றுமநரம் அகமதியாக இருந்துவிட்டு, ெிறகு “ இல்லக்கா மவண்டாம், தப்பு என்மமலதான், அவன் ஈனபுத்திகய கண்டுெிடிக்க பதரியாம மொய் மாட்டுனது நானு, ஒருநாளும்
அவனா
என்கன
மதடி
வரகல,
அவகனத்மதடி
என்கன
தான்
வரவகழச்சான், அமதாட எப்மொ அவன் என்கனய கல்யாணம் ெண்ணிக்க இஷ்டம் இல்மலன்னு இனிமமல்
பசான்னாமனா, அவன்கூட
பொண்ணுக்பகல்லாம்
அப்ெமவ
எனக்கு
இவமனாட
நான்
வாழ்க்கக குழந்கத
அவகன
மனசார
மவனாம்,
ெிறந்திட
பவறுத்துட்மடன்,
அவன்கூட
கூடாதுன்னு
பராம்ெ
ெடுக்குற கவனமா
இருந்துருக்கான்,
ஆனா
நான்
எப்ெடியாவது
என்
வயித்துல
இருக்குற
புள்கள
நல்லெடியா பொத்து அந்த மகாடீஸ்வரன் வட்டு ீ பமாத வாரிகச எங்கயாவது அப்ென் மெர்
பதரியாத
தண்டகன, இதுதான்
அனாகதயா
அந்த
ெணக்காரகன
எனக்கு
என்கனயும்
வளர
பதரிஞ்ச
கூட்டிட்டுப்
விடனும், எதிர்த்து
வழி,
மொங்க,
அதுதான்
என்னால
நான்
பஜயிக்க
நாகளயிமலருந்து
நானும்
அவனுக்கு
நீங்க
உகழக்கிமறன்”
முடியாது மொற
என்று
குடுக்குற அக்கா,
மவகலக்மக
மான்சி
உறுதியாக
கூறினாள் “ ஆமா வயித்துல புள்களய வச்சுகிட்டு மொய் உகழக்கப் மொறாளாம், அட நீமவற மொம்மா” என்ற ராகினி மறுெடியும் ொயில் ெடுத்துக்பகாண்டு “ கண்ணு என் உடம்புல வலு இருக்கு உகழச்சு உனக்கும் உன் ெிள்களக்கும் கஞ்சி ஊத்துமறன், என்னிக்காவது என்னால முடியகலன்னு என் தகல சாஞ்சா அன்னிக்கு நீ மவகலக்கு மொ,, அப்புறம் காகலயில ஊருசனம் உன்கனய ொத்து யாருன்னு மகட்டா, என் அக்கா மக, ஊருக்குப் மொய் கூட்டியாந்மதன்னு பசால்லுமறன், உன்கனய மகட்டா நீயும் அகதமய பசால்லு, இப்மொ ெடுத்து தூங்கு ொப்ொ” என்று பசால்லிவிட்டு கண்கண மூடினாள் ராகினி மான்சிக்கு தான் அவ்வளவு சீ க்கிரமாக தூக்கம் வரவில்கல, இந்த மூன்று மாத கால வாழ்க்கக பநஞ்சில் பமௌனப் ெடமாக ஓடியது, அன்று புரியாத ெல அர்த்தங்கள் இன்று புரிந்தது, சத்யனின் ொர்கவக்கான அர்த்தங்கள் புரிந்தது,, ெிறகு அவன் விலகியிருந்து நடித்து
தன்கன
கட்டத்தில் புரிந்தது,
வரவகழத்து
அவமன
இறுதியாக
கதிபயன்று இன்று
கட்டிலில் தன்கன
காகலயில்
வழ்த்தியதன் ீ மாற்றிய
அவன்
ெிள்களக்கறி
அர்த்தம்
புரிந்தது,
பசயல்களின்
தின்னும்
ஒரு
அர்த்தமும்
மருத்தவமகனயில்
நடந்த சம்ெவங்ககள நிகனத்ததும் மான்சிக்கு ஃமென் காற்றிலும் வியர்த்து பகாட்டியது, தன்கனத் மதடியிருப்ொனா? அல்லது சனியன் ஒளிந்தது என்று அந்த ஏமாளிகய மதடி மொயிருப்ொனா?
தான்
எவ்வளவு
புரிந்தமொது
மகவலமாக
ஏமாற்றப்ெட்டிருக்கிமறாம்
என்று
மான்சிக்கு
இப்மொது
அந்த மவதகனயின் தாக்கம் அதிகமாகமவ அவகள ொதித்தது, அவன்
எத்தகனமயா நாள் மான்சியின் மடி சாய்ந்து உறங்கிய மொபதல்லாம், ‘இவனால் இவன் வாழ்வில்
நான்
இல்லாமல்
இருக்கமுடியாது’
என்று
எவ்வளவு
கர்வமாக
எண்ணியிருப்மென், இப்மொ அத்தகனயுமம பொய்யாப் மொச்மச, என்று மனம் பநாந்து அது பமல்லிய அழுககயாய் பவடித்தது. நடு இரவில் மான்சியின் விசும்ெல் ஒலி மகட்டு கண்விழித்த ராகினி ெதறி எழுந்து மான்சியின் அருகில் வந்து அமர்ந்து “ அய்மயா கண்ணூ என்னம்மா இது நடு சாமத்துல
அழுதுகிட்டு இருக்க?” என்ற ராகினி சகமயல் தடுப்புக்குள் மொய் பசாம்ெில் தண்ணர்ீ எடுத்து வந்து
“ராசாத்தி எழுந்து பகாஞ்சம் தண்ணி குடிம்மா? ” என்று மான்சியின்
மதாள் ெற்றி எழுப்ெி தண்ண ீகர ெருக கவத்தாள் தண்ண ீர்
குடித்ததும்
ெண்மறனா?
என்கன
அழுகக
அடங்க
“
ஏதாவது
அனாகத
அக்கா
உங்ககள
விடுதியில
பராம்ெ
பகாண்டுமொய்
பதாந்தரவு மசர்த்துடுங்க
அக்கா” என்று மான்சி விசும்ெிக் பகாண்மட பசால்ல .. “
என்னா
ொப்ொ
இப்புடி
பசால்லிட்ட,
உன்கனய
எனக்கு
கடவுள்
குடுத்த
மகளா
பநகனக்கிமறன் ொப்ொ, இன்பனாரு வாட்டி அப்ெடிபயல்லாம் மெசாத ொப்ொ” என்ற ராகினிக்கும் இப்மொது அழுகக வந்தது “
இல்லக்கா
அவகன
ஏமாத்திருக்கான், பகடந்திருக்மகன்,
ஆனா
நான்
பராம்ெ
விரும்ெிமனன்,
அகதபயல்லாம்
இப்மொ
அவன்
அப்மொ
சுயரூெம்
அவன்
கண்டுெிடிக்க
பதரியும்மொது
என்கன
நல்லா
பதரியாம
மயங்கி
என்மமல
எனக்மக
அருவருப்ொ இருக்கு அக்கா, என் அம்மாமவாட புத்திதான் எனக்கும் இருந்திருக்குன்னு பநகனக்கும்
மொது
ெட்ட
அவமானம்
இரண்டு
ெங்கா
பதரியுது”
என்று
மான்சி
தன்கனமய பவறுத்து மெச.. மான்சிகய தன் மதாளில் சாய்த்த ராகினி “ அப்ெடிபயல்லாம் மெசாத தாயி, நீ மனசுக்கு ெிடிச்சவனுக்கு ெிடிக்காதவன்
முந்தாகன ெிள்களயா
விரிச்ச
அவகனமய
இருந்தாலும்
அகத
பநகனச்சு
காப்ொத்த
வாழ்றதுக்கும்,
ஊகரவிட்டு
ஓடிவந்த
உனக்கும்,, புருஷன் பசத்ததும் உடம்பு சுகத்கத மதடி பெத்த மககள கூட மறந்து ஓடின உன் ஆத்தாளுக்கும் நிகறய வித்தியாசம் இருக்குது கண்ணு, நீ மனகச மொட்டு குழப்ெிக்காம ெடு, அந்த ெழனி ஆண்டவன் நல்லதா ஒரு வழி காட்டுவான்” என்ற ராகினி மான்சிகய ெடுக்ககயில் கிடத்தி பமதுவாக தகலகய வருட மான்சி சற்று மநரத்தில் உறங்கி மொனாள் ஆனால்
ராகினி
உறங்கவில்கல,
இந்த
புள்களக்கு
ஏதாவது
நல்ல
வழி
உண்டாக்கனுமம என்ற நிகனப்மொடு விழித்துக் கிடந்தாள், மறுநாள்
காகலயும்
ராகினி
அமத
நிகனப்புடமனமய
எல்லா
மவகலகயயும்
முடித்துவிட்டு “ கண்ணு நீ சாப்புட்டு டிவிகய வச்சு ொத்துகிட்டு இரு, நான் டவுனுக்கு மொய் உனக்கு மதகவயான உடுப்பெல்லாம் வாங்கிட்டு வர்மறன்” என்று கூறிவிட்டு மறக்காமல் மான்சியின் உகட அளவுககள குறித்து வாங்கிக்பகாண்டு மொனாள் ராகினி
அடுத்த இரண்டு மணிமநரத்தில் வடு ீ திரும்ெிய ராகினி மான்சிக்கு இரண்டு சுடிதாரும், மூன்று கநட்டியும் சில உள்ளாகடகளும் வாங்கி வந்தாள் “ கண்ணு இப்மொகதக்கு இகத
மொட்டுக்க
தாகயப்மொல்
பொறவு
பநகறய
கரிசகனயுடன்
துணிமணி
ராகினி
கூற,
வாங்கித்
மான்சி
தாமறன்”
குழந்கத
என்று
மொல்
ஒரு
சரிபயன்று
தகலயாட்டினாள் மான்சி குளித்து உகட மாற்றிவிட்டு வரும்வகர காத்திருந்த ராகினி “ ஏன் ொப்ொ நீ ெனிபரண்டாவது ெடிச்மசன்னு பசான்ன, மமல காமலசுக்கு மொய் ஒரு வாரம் தான் ஆச்சுன்னு பசான்ன, இப்மொ நீ மமல ெடிக்க முடியுமா? ” என்று மகட்க.. ராகினிகய ஆச்சர்யமாக ொர்த்த மான்சி “ முடியும்க்கா, நான் பஜராக்ஸ் சர்டிெிமகட் தான் அந்த காமலஜ்ல குடுத்மதன், ஒரிஜினல் எடுத்துட்டு வரச் பசான்னாங்க, அதுக்காக மநத்து
காகலயில
என்
மெக்குல
ஒரிஜினல்
சர்டிெிமகட்ஸ்
எல்லாம்
எடுத்துக்கிட்டு
தான் வந்மதன், இப்மொ என்கிட்ட தான் இருக்கு” என்று மான்சி கூறியதும் “ சரி ொப்ொ நீ இரு, நா மொய் இந்த ஊரு தகலவகர ொர்த்து ஏதாவது ஏற்ொடு ெண்ணிட்டு
வர்மறன்,
அவரு
நிகறய
ெடிச்சவரு,
ஏதாவது
மயாசகன
பசால்வாரு
அவருக்கு உன்கன மாதிரி பரண்டு மக இருக்கு” என்று கூறிவிட்டு ராகினி மறுெடியும் பவளிமய கிளம்ெினாள் அதன்ெிறகு ஊர் தகலவரின் ஆமலாசகனப் ெடி மான்சி கர்ப்ெிணி என்ெதால், வட்டில் ீ இருந்த ெடிமய தொல் மூலமாக ெட்டப் ெடிப்பு ெடிக்கட்டும், குழந்கத ெிறந்து பெரிதான ெிறகு
சிறிது
நாள்
கழித்து
மமல்
ெடிப்புக்கு
கல்லூரிக்கு
பசன்று
வரலாம்
என்று
முடிவானது, அவமர
மான்சி
ெடிக்க
ஏற்ொடு
பசய்தார்,
அது
மட்டுமின்றி
மான்சிக்கு
மாகல
மநரங்களில் கிராம நூல் நிகலயத்தில் கலப்ரரியன் மவகலயும் மொட்டு பகாடுத்தார், முதலில் மான்சிகயயும் அவள் வயிற்கறயும் ஒரு மாதிரியாக ொர்த்த கிராம மக்கள், அதன்ெிறகு மான்சியின் ெரிதாெ நிகலக்கு வருந்தி சகஜமாக ெழக ஆரம்ெித்தனர், ராகினி
மான்சிக்கு
பெரும்
ொதுகாப்ொக
விளங்கினாள்,
யாராவது
இளவட்டங்கள்
மான்சிகய ஏளனமாக ொர்த்து குறும்பு பசய்தால் உதடு கிழிந்து ரத்தம் வருமளவுக்கு ஒரு
அகறவிட்டு
எவனும்
மான்சிகய
பநருங்கா
வண்ணம்
ொர்த்துக்பகாண்டாள்,
மான்சி கர்ப்ெத்தின் உொகதயால் கண்ணர்ீ விடும்மொது, அவகள மடியில் சாய்த்து தாயானாள்,, அவளுக்கு ஆறுதல் பசால்லி மதற்றும் மொது மதாழியானாள்,, அவகள துரும்பும்
தீண்டாமல்
கவணிக்கும்
விதத்தில்
சமகாதரியானாள்,
ஈனர்களின்
ொர்கவயிலிருந்து மான்சிகய காப்ெதில் சமகாதரனானாள், மான்சி தன் அனாகத அல்ல என்ெதற்காக
கடவுள்
பமாத்தத்தில்
மான்சி
பகாடுத்த பசய்த
உறவாக
எண்ணினாள்
முப்ெிறவியின்
ராகினி,
ெலன்தான்
ராகினி
மான்சிமயா இப்ெிறவியில்
மான்சிக்கு கிகடத்தது மான்சி தனது கடந்த கால கசப்புககள மறந்து, ெடிப்ெில் கவனம் பசலுத்தினாள், மாகல மநரங்களில் கலப்ரரியில் ெிள்களகமளாடு நிகறய புத்தங்ககள ெடித்து உலக அறிகவ வளர்த்துக்பகாண்டாள்,
இரவுமநரங்களில்
துமராகத்கத
நிறுத்தி
மனதில்
எழும்
விரட்டினாள்,
சத்யனின் முடிந்த
நிகனவுககள
அளவு
அதில்
அவன்
பவற்றியும்
கண்டாள், ஆனால்
ெிரசவநாள்
பநருங்க
பநருங்க
ராகினி
பெரும்ொலும்
மான்சிகய
விட்டு
நகராமல் அருகிமலமய இருந்தாள், கிராமத்து பெண்கள் பசான்ன கசாயங்ககள கவத்து மான்சிகய
குடிக்க
கவப்ெதும்,
கலப்ரரி
வரும்
சிறு
ெிள்களகளுடன்
அவகள
நகடெயிற்சி பசய்ய கவப்ெதும் ராகினியின் அன்றாட மவகலயானது, ஒரு
புதன்கிழகம
நல்லிரவில்
சுகாதாரநிகலயத்தில்
பகாட்டும்
மான்சியின்
மகழயில்
தவப்புதல்வன்
,
அந்த
ஊரின்
சத்யனின்
அரசு
ஆரம்ெ
மவண்டாத
மகன்,
அழகான விக்ரகம் மொல் வந்து ெிறந்தான், மயக்கம்
பதளிந்து
ெக்கத்தில்
முதலில்
நிகனவுக்கு
கிடந்த
வந்தது
சத்யன்
தன்
மககன
தான்,
‘
கண்ட
அடப்ொவி
மாத்திரத்தில் இந்த
மான்சிக்கு
மராஜாப்பூகவயா
பமாட்டிமலமய கருக்கி நசுக்கப் ொர்த்த’ என்று பநஞ்சு பகாதித்தது, மககனப் ொர்க்கப் ொர்க்க மான்சியின் கவராக்கியம் உரமமறியது, வாழ்க்ககயில் எதிர் நீச்சலிட்டு பவன்று காட்டும் கவராக்கியம் ஆலம் விருட்சமாக மவரூன்றியது ராகினிமயா தனக்கு கிகடத்த இரட்கட பொக்கிஷமாக மான்சிகயயும் அவன் பெற்ற மககனயும்
பகாண்டாடினாள்,
ெிறந்த
குழந்கதக்காகவும்
மசர்த்து
உகழக்க
ஆரம்ெித்தாள், மான்சியின் பசல்வமனா அந்த சின்னஞ்சிறு வட்கட ீ பதய்வமலாகமாக மாற்றினான், தனக்கு ொலூட்ட ஒருத் தாய், சீ ராட்ட ஒருத் தாய் என இரண்டு தாய்களின் கவனிப்ெில் பசல்லவச் சீ மானாக வளர்ந்தான் சத்யகன விட்டுப் ெிரிந்த மான்சியின் வாழ்க்கக பூந்மதாட்டமானது!
மான்சிகய ெிரிந்த சத்யனின் வாழ்க்கக??????????? " சத்யன் ஒரு காட்டுத்தீ! " மான்சி ஒரு கவிகத புத்தகம்! " காட்டுத்தீ கவிகதப் புத்தகத்கத எரித்தது! " அந்த சாம்ெலில் கிகடத்தது ஒரு அழகு ஓவியம்! " ஓ... இந்த ஓவியத்கத சட்டமிட்டு மாட்டத்தான் சுவறில்கல! மருத்துவமகனயின்
மதாட்டத்தில்
அகமதியற்ற
மனநிகலமயாடு
சிகபரட்கட
புககத்துக் பகாண்டிருந்த சத்யனுக்கு, சற்று முன் மான்சி ொர்த்த ெரிதாெமான ொர்கவ திரும்ெ திரும்ெ கண்முன் வந்து மனதிகன வண்டாக குகடந்தது, இந்த குழந்கத தன் வயிற்றில் உருவானதற்கு தனக்கு
பகாடுத்து
முத்தங்களும்
ஞாெகம்
மநற்று
வர
தன்
அவள் ெட்ட சந்மதாஷமும், கன்னங்ககள
தடவிப்ொர்த்து
கண்கலங்கினான், ஆனாலும் மவறு வழிமய இல்கலமய, இப்ெடிபயாரு சூழ்நிகலயில் இந்த ெிள்கள அவள் வயிற்றில் இருந்தால் அவள் எதிர்காலமம அல்லவா அழிந்து மொகும், ஏற்கனமவ தன்னால் சீ ரழிந்த அவள் வாழ்க்கக இப்மொது தான் பகாடுத்த கருவாலும் சீ ரழியமவண்டுமா? என்று இளகிய மனகத அடக்கினான் சத்யன் ொதுகாப்ெின்றி
மான்சியிடம்
உறவுபகாண்ட
தன்
மடகமகய
எண்ணி
பநாந்துபகாள்ளும் மொமத, அந்த ொதுகாப்பு சாதனம் தன்னிடம் இருந்தும் மான்சியிடம் உறவுபகாள்ளும்
மொது
அகத
விரும்ொத
தன்
மனமும்
ஞாெகம்
வந்து
அதிக
குகடச்சல்ககள பகாடுத்தது ககயிலிருந்த சிகபரட் முடிந்துவிட மற்பறாரு சிகபரட்கட எடுத்து பசத்து சாம்ெலான ெகழய
சிகபரட்டால்
புதியதின்
தகலகய
சுட்டான்,
அதகன
உதட்டில்
பொறுத்தி
இரண்டு இழுப்பு இழுத்துவிட்டு மூன்றாவது இழுப்ெின் மொது முனியம்மா ஓடிவந்தாள் “ தம்ெி அந்த பொண்ண காமணாம், கதகவ பதாறந்து பவளிய ஓடி மொயிருச்சு” என்று ெதட்டமாக பசால்ல “ அய்மயா மான்சி ” என்று அலறிய ொதி எரிந்த சிகபரட்கட கீ மழ மொட்டு விட்டு அவசரமாக அங்கிருந்து மருத்துவமகனக்கு உள்மள ஓடினான். அவன் ெின்னால் வந்த முனியம்மா “ உள்ள ொர்த்தாச்சு தம்ெி, அந்த பொண்ணு பவளியதான் ஓடியிருக்கு, அவ கெகயயும் காமணாம்” என்று கூறினாள்
சத்யன் அவகள திரும்ெி ொர்த்து முகறத்துவிட்டு பவளிமய ஓடி பநடுஞ்சாகலயின் இருமருங்கிலும்
மதடினான்,
காணமுடியவில்கல,
சில
அவன்
வாய்விட்டு
அலறியவன்,
சாகலயின்
வலப்புறம்
கனரக
பநஞ்சு
மவகமாக
வாகனங்ககள
உலர்ந்தது, காரில்
விரட்டினான்
ஏறி
“
தவிர
அய்மயா
மவறு
எங்கடி
அசுரமவகத்தில்
கிட்டத்தட்ட
நான்கு
எகதயுமம
மொன”
கிளப்ெி
என்று
முதலில்
கிமலாமீ ட்டர்
வகர
ெயனித்தும் மான்சி சாகலமயாரங்களில் பதன்ெடவில்கல என்றதும் மறுெடியும் வந்த வழிமய திரும்ெி சிறிதுதூரம் மொய் மதடினான், மான்சி இல்கல, ஏதாவது
ஆட்மடாவில்
ஏறி
ெஸ்ஸ்டாண்டுக்கு
மொயிருப்ொமளா என்ற
எண்ணத்தில்
பொள்ளாச்சி ெஸ்ஸ்டாண்டுக்கு காகர விரட்டினான், மொகும்மொமத சில நண்ெர்களுக்கு மொன் பசய்து ெஸ்ஸ்டாண்டில் வந்து இருக்குமாறு பசால்லிவிட்டு மவகபமடுத்தான் அவனுக்கு முன்மெ மூன்று நண்ெர்கள் அங்மக வந்து தயாராக இருக்க, சத்யன் காகர ஓரங்கட்டிவிட்டு இறங்கவும் அவகன பநருங்கிய நண்ெர்களில் ஒருவன் “ என்னாடா மச்சான் இவ்வளவு அவசரமா ெஸ்ஸ்டாண்டுக்கு வரச்பசான்ன?” என்று மகட்க ெஸ்ஸ்டாண்டில் இருந்து பவளிமயறும் ெஸ்களில் தன் ொர்கவகய ெதித்தெடி “ ஒரு பொண்கண மதடனும்
மதடனும்டா பராம்ெ
மச்சி,
அவசரம்”
எனக்கு என்று
பதரியாம
சத்யன்
வந்துட்டா,
முயன்ற
உடமன
அளவுக்கு
அவகள
ெதட்டத்கத
தனித்துக்பகாண்டு கூறினான் “ ஏன்டா மச்சான் ொர்ட்டி ெணம் ெத்தகலன்னு ெடிய மாட்மடன்னு ஓடி வந்துட்டாளா? விடுடா மவற ொர்த்துக்கலாம்” என்று சத்யனின் நண்ென் கூற . நண்ென் கூறிய வார்த்கதகள் சத்யனின் பநஞ்கச ெிளந்தது
“ மடய் சந்த்ரூ” என்று
மகாெமாக நிமிர்ந்த சத்யன் “ அவ அந்த மாதிரி இல்லடா? இது மவற ப்ள ீஸ்டா பஹல்ப் ெண்ணுங்க” என்றான் மகாெத்கத தனித்து அவன் முகம் என்ன ககத பசான்னமதா “ சரிடா நீ கவகலெடாமத , ஆள் அகடயாளம் மட்டும் பசால்லு மதடிடலாம்” என்றான் சந்த்ரூ .. சத்யன்
மான்சி
அணிந்திருந்த
உகடககளயும்
எல்லாவற்கறயும்
பசால்லிவிட்டு,
எடுத்தது
ஞாெகம்
வர,
அனுப்ெி
“
இவதான்டா,
தனது
எப்மொமதா
பமாகெகல
பவளிமய
மொற
அவளின் அவகள
உயரம் தன்
மற்றும்
பமாகெலில்
எடுத்து
அவள்
ெடத்கத
எல்லா
ெஸ்கஸயும்
நிறம், ெடம்
நண்ெர்களுக்கு
ஏறி
ொருங்கடா,
எகதயும் மிஸ் ெண்ணாதீங்க, நான் என் வட்டுக்குப் ீ மொய் அங்மக வந்திருக்காளான்னு
ொர்க்கிமறன், நீங்க என்ன தகவலா இருந்தாலும் எனக்கு உடமன கால் ெண்ணுங்க ” என்று கூறிவிட்டு சத்யன் தன் காரில் ஏறி கிளம்ெினான், வட்டில் ீ
வந்து
காகர
நிறுத்திவிட்டு
அவசரமாக
உள்மள
ஓடினான்,
வாசுகிதான்
சகமயகலகறயில் இருந்து வந்தாள், “ மான்சி காமலஜ் மொய்ட்டாளான்னு ொருங்க வாசுகி?”
என்று
பசால்லிவிட்டு
கடனிங்
மடெிளின்
மசரில்
அமர்ந்திருந்தான்,
ெதட்டத்கத தணிவிக்க எதிமர இருந்த நீகர ெருகினான், மதாட்டத்தில் இருந்து வந்த வாசுகி “ இன்னும் வரகல தம்ெி, எப்ெவும் சாயங்காலம் நாலகரக்கு தாமன வரும் இப்ெ என்ன திடீர்னு மகட்குறீங்க” என்று வாசுகி மகட்டதும் ஒரு கணம் தடுமாறிய சத்யன் “ இல்லக்கா கார்ல வரும்மொது அவகள மாதிரிமய ஒரு பொண்கண ொர்த்மதன், மநரங்பகட்ட மநரத்தில் இவ பவளிய சுத்துறாமளன்னு தான் மகட்மடன், விடுங்க நான் ொர்த்த பொண்ணு மவற யாராவது இருக்கும் ” என்று கூறிய சத்யன் தன் அகறக்கு மசார்வுடன் நடந்தான் அகறக்கதகவ திறந்து கட்டிலில் விழுந்தவனுக்கு வழக்கமாக வரும் தகலவலியின் அறிகுறிகள் பதன்ெட்டது, வலது ெக்கம் ெின் மண்கடகய ககயால் தாங்கியவன், “ மான்சி
சீ க்கிரமா
வந்துமடன்,
இனிமமல்
உன்கன
அந்த
ஆஸ்ெத்திரிக்கு
கூட்டிட்டு
மொகமாட்மடன் மான்சி” என்று பமல்லிய குரலில் புலம்ெியவன், வலி அதிகரித்ததும் தன் ெின்னந்தகலகய அழுத்தியெடி எழுந்து கம்ெியூட்டர் மடெிளின் டிராகவ திறந்து தனது மாத்திகரககள மதடி எடுத்தான் கலர்க்கலராக ெல மாத்திகர அட்கடகள், ஒவ்பவான்றிலும் ஒரு ஒரு மாத்திகரககள எடுத்தான், ெத்து
பமாத்தம்
சதவிகிதம்
விழுங்கினான்,
ெதிமூன்று
கூட
மாத்திகரகள்,
குகறக்காது,
அதற்குள்
வலி
தண்ண ீர்
அதிகரிக்க,
அத்தகனயும் கூஜாகவ
அவன்
எடுத்து
மவதகனயுடன்
“
தகலவலிகய மாத்திகரககள அம்மா”
என்று
முனங்கியெடி கட்டிலில் விழுந்தான், அவனுகடய
மவதகன
அதிகரிக்கும்
முயற்சியாக
அவனது
பமாகெல்
அகழக்க,
எடுத்து ொர்த்தான் , சந்துருதான் , ஆன் பசய்த சத்யன் “ பசால்லுடா, ஏதாவது தகவல் பதரிஞ்சதா?” என்று சத்யன் முனங்கலாக மகட்க.. “ என்னடா சத்யா குரல் ஒரு மாதிரியா இருக்கு? மறுெடியும் தகலவலி வந்திருச்சா?” என்று சந்துரு கவகலயாக மகட்டான்
“ ம்ம், வலி பராம்ெ சிவியரா இருக்கு,, சரி நீ பமாதல்ல தகவகல பசால்லு சந்துரு?” என்றான் சத்யன் “
இவ்வளவு
ஸ்டான்டுல
மநரமா கூட
மதடிமனாம்
எந்த
அகடயாளம்
ெஸ்லயும்
பசால்லி
இல்கல,
அமதாட
ஆட்மடா
எந்த
தகவலும்
விசாரிச்சுட்மடாம்,
பதரியகலடா, மச்சான், இப்மொ என்ன ெண்றது ” என்று வருத்தமாக மகட்டான் சந்துரு சற்றுமநரம் மவுனமாக இருந்த சத்யன் “ சரி சந்துரு உன்மனாட டிக்கட்கட மகன்சல் ெண்ணிடு,
நான்
மட்டும்
பசன்கன
மொமறன்,
ஆஸ்ெிட்டல்ல
பசக்கப்
முடிச்சுட்டு
உனக்கு மொன் ெண்மறன், நீ இங்மக இன்னும் நாலு ப்ரண்ட்ஸ் வச்சு ெக்கத்து ஊர்மல எல்லாம் மதடிப் ொரு, இகதத் தவிர மவறு வழியில்கல, அப்புறம் ஒரு விஷயம், மான்சிகய மதடுறது ரகசியமா இருக்கட்டும்” என்று சத்யன் கூறியதும் .. “ சரிடா மச்சான், நீ ெத்திரமா மொய்ட்டு வா, நாங்க அந்த பொண்கண எப்ெடியாவது கண்டுெிடிச்சு
கவக்கிமறாம்,
மறக்காம
இங்மக
டாக்டர்ஸ்
பகாடுத்த
ரிப்மொர்ட்ஸ்
எல்லாத்கதயும் மறக்காம எடுத்துட்டுப் மொடா மச்சான், நான் அப்ெப்ெ உன்க்கு கால் ெண்ணி தகவல் மகட்டுக்கிமறன், ஆல் தி பெஸ்ட் சத்யா” என்று கூறி இகணப்கெ துண்டித்தான் சந்துரு, சத்யன்
மருந்தின்
உதவிமயாடு
பகாஞ்சம்
குகறந்த
தகலவலிகய,
மான்சியின்
நிகனவுகளால் மறுெடியும் வரவகழத்தான், இப்ெடி ஒரு நிகலகம வரக்கூடாதுன்னு தாமன மான்சி வயித்துல இருந்தகத க்ள ீன் ெண்ண நிகனச்சமத? இப்மொ அவகள இந்த
நிகலகமயில
எங்கமயா
பதாகலச்சுட்டு
நான்
மட்டும்
நிம்மதியா
மொமறன்,
அவளுக்கு எந்த சூதும் பதரியாமத, இந்த நிகலகமயில எங்கமொய் என்ன ெண்றாமளா?’ என்று
மறுெடியும்
மறுெடியும்
மயாசித்து
மண்கட
குழம்ெிய
சத்யன்
எழுந்து
ஜன்னலருமக வந்து வழக்கமாக மான்சிகய ொர்க்கும் இடத்தில் நின்றான் அவள்
அகறக்கதவு
மூடியிருந்தது,
இனிமமல்
என்
விஷயத்தில்
இந்த
கதகவப்
மொலமவ அவள் மனக்கதவும் மூடித்தான் இருக்கும், என்கனப் ொர்த்து ொர்த்து தகல குனிஞ்சவ இன்னிக்கு காகலயிமல எவ்வளவு திட்டிட்டா? அவளுக்கு நான் பசய்தது துமராகமா? இல்கலமய? நன்கமதாமன பசய்திருக்மகன், என்மனாட நிகலயில நான் மவபறன்ன ெண்ணமுடியும்?, அவகள வயத்துல குழந்கதமயாட நிராதரவா விட்டுட்டு மொறகதவிட
அந்த
குழந்கதகய
ககலச்சுட்டு
அவ
ெடிச்சு
முன்மனறி
மவபறாரு
நல்லவகன கல்யாணம் ெண்ணனும்னு தாமன நான் இந்த மாதிரி ெண்ண துணிஞ்மசன், என்கன
மறந்து
கஷ்டத்கத
காலம்
இன்பனாருத்தகன மாத்திடுமம?
இது
ஏத்துக்குறது புரியாம
கஷ்டம் எவ்வளவு
தான்,
ஆனா
மெசிட்டா?
அந்த
எனக்கும்
அவளுக்கும்
கல்யாணமாம்,
அய்மயா’
என்று
பநற்றியில்
அகறந்து
பகாண்டவன்
ஓடிச்பசன்று கட்டிலில் விழுந்து தகலயகணகய எடுத்து பநஞ்மசாடு அகணத்தான் ‘ மான்சி, மான்சி, என்று புலம்ெியது அவன் உதடுகள், உனக்கும் எனக்கும் கல்யாணமா? நடக்காமத மான்சி? நடக்காமத? என்று புலம்ெி தீர்த்தான், நான் ஒரு மநாயாளி மான்சி என்மனாடு உன் வாழ்வு மகள்வி குறி மான்சி” என்று வாய்விட்டு அலறினான் , அப்மொது
அவனது
பமாகெல்
அலற,
எடுத்துப் ொர்த்தான்,
பசய்யும்
மகாகவ
டாக்டர்
தான்
கலனில்
அவனுக்கு
இருந்தார்
,,
ட்ரீட்பமண்ட்
சத்யன்
தன்கன
கட்டுப்ெடுத்திக்பகாண்டு பமாகெகல ஆன் பசய்தான் “ பசால்லுங்க சார்” என்றான் “ என்ன சத்யன் கிளம்ெிட்டீங்களா, மறந்துடாதீங்க இன்கனக்கு கநட் ெத்து நாற்ெதுக்கு உங்களுக்கு அப்ொயின்பமன்ட்” என்றார் டாக்டர் “ மறக்ககல டாக்டர், இமதா பரடியாயிட்மடன், ஈவினிங் பசவன்த் மதர்ட்டிக்கு ெிகளட், இங்மகருந்து ஒரு மணிமநரத்துல மகாகவ ஏர்மொர்ட் மொயிடலாம், அதனால இன்னும் நிகறய மநரம் இருக்கு டாக்டர் ” என்று சத்யன் பசால்ல “
சரி
சத்யன்,
மொங்க,
உங்ககூடமவ
முடிந்தவகர
அந்த
இருக்குறமாதிரி துகண
உங்க
துகணக்கு
மெரண்ட்ஸா
யாகரயாவது இருந்தா
கூட்டிட்டு
நல்லது”
என்று
டாக்டர் கூற சத்யன் சற்றுமநர மவுனத்திற்கு ெிறகு “ இப்மொ தனியாத்தான் மொமறன் சார், பசக்கப் முடிஞ்ச
ெிறகு
மதகவபயன்றால்
என்
மெரண்ட்கஸ
வரவகழச்சுக்கிமறன்”
என்று
தீர்மானமாக கூறினான், “ சரி உங்க இஷ்டம் சத்யன், நான் நாகளக்கு உங்ககள பசன்கனயில் சந்திக்கிமறன், மடக் மகர் சத்யன்” என்றதும் கலன் கட்டானது, சத்யன்
மொகன
கட்டிலில்
சுவிட்ச்
சாய்ந்தான்,
ஆப்
பசய்துவிட்டு
மான்சிக்கும்
தனக்கும்
ெக்கத்தில்
மொட்டுவிட்டு,
கண்மூடி
ஏற்ெட்ட
பநருக்கத்கத
மீ ண்டும்
நிகனத்துப்ொர்க்க ஆகசப்ெட்டது அவன் மனம், இதுமொல் ெலமுகற ரீகவண்ட் பசய்து ொர்த்த
காட்சிகள்
தகலவலிகய
என்றாலும்
குகறத்து
அவளுக்கும்
சுகமாக
அவளின்
உறங்கச்
நிகனவுகளுக்குமம
பசய்யும்
சக்தியுண்டு,
சத்யனின் மான்சிகய
மதாட்டத்தில் சந்தித்த அந்த முதல் நாள் அவன் நிகனவில் பகாண்டு வந்தான்
இரவின்
மின்மினிப்
மராஜாவாக
மொல்
தகல
விழிகள்
கவிழ்ந்த
ெடெடக்க
மான்சிகயப்
அவகனப்ொர்த்து
ொர்த்து
முதலில்
விட்டு
இரவு
ெிரமித்துப்மொனான்,
எல்மலாகரயும் ெிரம்மன் தான் பசதுக்குவான் என்றால், இவகள ெிரமனும் மன்மதனும் கூட்டனி
அகமத்து
பசதுக்கி
பசப்ெனிட்டிருந்தார்கள்,
விரலால்
அழுத்தினாமல
சிவப்ொமளா எனும்ெடியான மதகக் கட்டு, ஒரு மஞ்சள் மராஜாவுக்கு புருவம் பசதுக்கி, விழிகள் வகரந்து, கமயிட்டு, பொட்டிட்டு, உதடுகள் பசதுக்கியது மொன்றபதாரு முகம், பூக்களாலும் உறுதியாக
ெழங்களாலும் கூறுவது
ஒரு
மொன்ற
ஒவ்பவான்கறயும்
பூக்களுக்கும்
பஜாலிக்கும்
மவுனச்
அந்த
மாளிகக
கட்டினால்
அதுதான்
உடலகமப்பு,,
ஆம்
ெழங்களுக்கும்
ஒப்ெிடலாம்,,
சிற்ெத்கத
உடமன
அவள்
ஆண்டு
மான்சி
என்று
உடல்
ொகங்கள்
இரவின்
ஒலியில்
அனுெவிக்க
மவட்ககதான்
எழுந்தது சத்யனுக்கு, முதலில் அவன் கண்ககள கவர்ந்தது, கனிந்தும் கனியாத பசங்கனி மார்புகள் தான், கனியாத அந்த கனிககள தன் ொர்கவயாமலமய கனியகவக்க ஆகசப்ெட்டான், கனி கனியவில்கல, அவள் முகம் கனிந்தது, தங்கக் மகாப்கெக்குள் கவரங்ககள மொட்டு குலுக்கியது மொன்றபதாரு சிரிப்புடன் அவகன ொராமல் பவட்கத்கத மொர்கவயாக்கிக் பகாண்டு ஓடியது அந்த இளம் பெண்கமத் மதாட்டம் இரவு
மநரத்து
வானவிலாய்
அவன்
மனதில்
புதுகமயாய்
புகுந்தாள்
மான்சி,
அன்றுமுதல் அந்த உடகல ரசித்து ருசித்மத ஆகமவண்டும் என்ற ஆர்வம் அவகன ஆக்கிரமிக்க, அவளுக்கு தன்மீ து இருந்த ஆர்வத்கத ெயன்ெடுத்தி கண்டும் காணாதது மொல் இருந்தால் தானாக வந்து விழுவாள் என்று எண்ணமிட்டான், அவன் நிகனப்பு சரியானது,
மான்சி
அவகன
மகறந்திருந்து
ரசித்தான்,
விழுந்தவகள
தன்னுகடய
மதடினாள், இறுதியாக
தவித்தாள், வந்து
துடித்தாள்,
அவன்
அகதபயல்லாம்
அகறயில்
மரணபமனும் வார்த்கதகய பசால்லி
விழுந்தாள்,
ெடுக்ககயிமலமய
விழகவத்தான், சாதரணமாக
ஒரு
பெண்கண
உறவுபகாள்வதாக
எண்ணித்தான்
சத்யன்
அவகள
கட்டிலில் வழ்த்தினான், ீ ஆனால் அவளின் காதலும் அந்த காதலுக்கான எதிர்ொர்ப்ெற்ற அவளின்
அர்ப்ெணிப்பும்
சத்யகன
அன்மற
வழ்த்தியிருக்க ீ
மவண்டும்,
இல்கலபயன்றால் அவகள பதாட்ட ெின்பு ஏற்ப்ெட்ட சந்மதாஷம், நிம்மதி, திருப்தி, இகவ எல்லாம் கலந்த புதுகமயான பதாரு உணர்வில் அவகள முத்தமிட்டு தனது சந்மதாஷத்கத அவளிடம் பவளிப்ெகடயாக பசான்னான்
அதன்ெிறகு
அவன்தான்
அகணப்ெில்
கிடக்க
கட்டியகணத்தான்
அவகளத்
மனம்
மதடினான்,
ஏங்கியது,
முத்தமிட்டான்,
சமயம்
ஆனால்
ஒவ்பவாரு
நிமிஷமும்
கிகடக்கும்மொபதல்லாம்
இவற்றுக்பகல்லாம்
அவன்
அவள் அவகள
கற்ெித்துக்
பகாண்ட இரண்டு காரணம் மான்சியின் அழகு தன்கன மயக்கிவிட்டது, அவளுக்கும் பசக்ஸ் மதகவயான ஒன்று, அது தன்னிடம் தீர்த்துக் பகாள்கிறாள் என்றுதான்.. அவன் தன்கனமய முழுதாக புரிந்துபகாண்ட அந்த நாளில் இமதமொல் தான் ெயங்கர தகலவலி, ெின் மண்கடயில் யாமரா கட்டாரியால் ெிளப்ெது மொன்றபதாரு ெயங்கர வலி,
ஒரு
ெிடிப்ெற்று
அவன்
ெடுக்ககயில்
உருளும்
மொதுதான்
வந்தாள்
மான்சி,
கட்டிலில் அவன் ெக்கத்தில் அமர்ந்து உருளும் அவன் தகலகய எடுத்து தன் மடியில் இருத்தினாள், அடிவயிற்மறாடு அவன் தகலகய அழுத்தி ெின் மண்கடகய பமதுவாக ெிடித்துவிட்டு சுகமாக பநற்றிகய வருடினாள் என்ன
மாயமமா
அவள்
விரல்களில்,
சத்யனுக்கு
வலி
மறந்தது,
சுகமான
உறக்கம்
வந்து கண்ககள தழுவ அவள் இகடகய தன் கககளால் சுற்றி வகளத்து வயிற்றில் முகம் புகதத்து சுகமாக உறங்கினான், மறுெடியும் அவன் கண் விழித்தமொது விடிந்து மணி
ஐந்து
ஆகியிருந்தது,
அதுவகர
அவன்
தகலகய
ெிடித்துவிட்டுக்பகாண்டு
உறங்காமல் கிடந்த மான்சிகய ொர்த்ததும் முதலில் அவன் மனதில் எழுந்த மகள்விகள் ‘
இவகளயா
பவளிப்ொடு
பசக்ஸ்க்கு
அல்லவா?,
அகலகிறாள்
அப்மொ
என்மறன்?,
எனக்கும்
இது
இவளுக்கும்
தூய்கமயான
என்ன?
இந்த
அன்ெின்
மகள்விகள்
அகனத்திற்கும் அவனுக்கு ெதில் பதரிந்தும் அகத ஒத்துக்பகாள்ள மறுத்து ெிடிவாதம் பசய்தது அவனது ெல கனிகள் மதடும் புத்தி, அதன்ெிறகு வந்த நாட்களில் சத்யன்தான் மான்சியிடம் விழுந்தான், ஜானகி ஊருக்குப் மொன நாளில் அவனுக்கு பசார்கத்கதமய அறிமுகம் பசய்தாள் மான்சி, அந்த இரண்டு நாளும் தான் சத்யன் தன்கன முழுகமயாக உணர்ந்தான், இனி மான்சியில்லாத ஒரு வாழ்க்கக தன்னக்கில்கல என்று உணர்ந்தான் அவளின்
காதகல
இவன்
ஏற்கும்
நிகலமொய்,
தன்கனப்ெற்றிய
அகனத்து
உண்கமயும் பதரிந்தால் மான்சி தன்கன ஏற்ப்ொளா என்ற ெயம் முதன்முகறயாக வந்தது சத்யனுக்கு.... அவளின் தூய்கமயான அன்புக முன்பு நான் மதாற்றுவிடுமவமனா என்று அஞ்சினான், ஆரம்ெத்திமலமய
அவகள
ொதுகாக்க
மவண்டும்,
அலட்சியமின்றி
அன்ொக
நடந்துபகாண்டது, அகதவிட அவளிடம் பகாண்ட உறவின் மொது இயந்திரத்தனமாக ொதுக்காப்கெ மதடாதது, எல்லாம் சத்யனுக்கு புரிந்தது
அவளிடம்
தன்கனப்ெற்றி
பசால்லமவண்டும்
என்று
சத்யன்
முடிவு
பசய்த
அமத
நாளில் தான் மறுெடியும் கடுகமயான அந்த தகலவலி மறுெடியும் வந்தது, அன்று கார் ஓட்டும்மொது
இவன்
துடித்த
துடிப்கெ
ொர்த்து
சந்துரு
தான்
வற்புறுத்தி
சத்யகன
மகாகவயில் ெிரெலமான நியூமரா நியூராலஜிஸ்ட்டிடம் அகழத்துச்பசன்றான் காகலயில் பசன்றவகன இரவுவகர ெல ெரிமசாதகனகள் பசய்துவிட்டு இறுதியாக அவர் மகட்டது “ சில நாட்களுக்கு முன்பு ெின் மண்கட ெலமாக மமாதும் அளவிற்கு ஏதாவது விெத்து நடந்ததா?” என்று மகட்டார் சத்யன் மயாசிக்கும் மொமத சந்துரு முந்திக்பகாண்டு “ ஆமாம் சார் மொன வருஷம் நாங்க ஆகனமகல ொரஸ்ட்க்கு மொயிருந்மதாம் அங்மக காட்டுக்குள்ள ஒரு ொல்ஸ் இருந்தது அதுல எல்லாரும் குளிக்கும் மொது, சத்யன் மட்டும் வழுக்கி விழுந்து ெின் மண்கட ொகறயில மமாதிருச்சு, ஆனா ரத்தகாயம் எதுவும் இல்ல, வக்கம் ீ மட்டும் இருந்தது, நான்தான் ரூமுக்கு வந்ததும் கதலம் மதய்ச்சு விட்மடன், ஏன் சார்? அதனால இப்ெ என்னாச்சு? ” என்று சந்துரு கலவரமாய் மகட்க.. டாக்டர்
சத்யகன
புரிந்துவிட்டது விஷயத்தில்
சங்கடமாக
“
ெரவாயில்கல
நான்
யாகரயுமம
ொர்த்ததும்
சத்யனுக்கு
எதுவாயிருந்தாலும் முடிபவடுக்க
ஏமதா
விெரீதம்
பசால்லுங்க
அனுமதிப்ெதில்கல,
என்று
டாக்டர்,
என்
அதனால
நீங்க
தாராளமா பசால்லுங்க ” என்று சத்யன் குரலில் உறுதியுடன் கூறியதும் .. ஒரு நீண்ட பெருமூச்கச பவளியிட்ட டாக்டர் “ இந்த இருெத்திமூன்று வயசுக்கு உங்க மெச்சுல முதிர்ச்சியும் அனுெவமும் அதிகமா இருக்கு சத்யன்,, அதுவும் நல்லதுதான்” என்றவர் இருக்ககயில் நிமிர்ந்து அமர்ந்து “ அன்கறக்கு அடிெட்டதும் அந்த இடத்திமல ப்ளட் க்ளாட் ஆயிருக்கு சத்யன், அது இப்மொது பெரிய ப்ளாக்கா மாறி சிக்ககல உண்டு ெண்ணிருச்சு, அகத உடமன ரிமூவ் ெண்ணியாகனும், அதுக்கான ஸ்பெஷாலிட்டிஸ் இங்மக இல்கல, நீங்க பசன்கனக்கு மொறதுதான் பெட்டர்” என்ற டாக்டர் சீ ட்டிலிருந்து எழுந்து
வந்து
சத்யனின்
மதாளில்
கககவத்து
“
நீங்க
பராம்ெ
அொயக்கட்டத்தில்
இருக்கீ ங்க சத்யன், இம்மீ டியட்டா ஆப்மரஷன் ெண்ணி ெிளாக்கக ரிமூவ் ெண்ணிமய ஆகனும்,
இல்மலன்னா
உங்கமளாட
நாட்கள்
எண்ணப்ெடும்
சத்யன்”
என்று
பசால்லிவிட்டு அகமதியாக நின்றார் சத்யன் முன்னால் இருந்த மமகசயில் தகலகவிழ்ந்தான், டாக்டர் பசான்ன பசய்தியின் ொதிப்கெ மான்சிகய
விட
அவன்
எப்ெடி
யாருமில்கலமய?,
மனதில்
மவபறான்று
வாழகவப்ெது
என்ெமத?,
தான்
அச்சத்துடன்
அவளுக்கு
ஓடியது,
என்கனத்
அது தவிர
சத்யன் மரணத்தின் வாயிலில் நிற்கும் அந்த தருணம் தான் அவன் காதலின் அளமவ அவனுக்கு
புரிந்தது,
ஓடிச்பசன்று
மான்சியின்
மடியில்
கவிந்து
ெடுத்துக்பகாள்ள
மவண்டும் என்ற ஆகச சுனாமியாய் எழுந்து அவகன சுருட்டியது, கவிந்திருந்தவன் கண்களில் கரகரபவன்று வழிந்தது பெரும்
அதிர்ச்சியில்
இருந்து
விடுெட்ட
சந்துரு
சத்யனின்
மதாளில்
கககவத்து
உலுக்க, கண்ண ீருடன் நிமிர்ந்த சத்யகனப் ொர்த்து சந்துரு, டாக்டர், இருவருமம சத்யன் மரணத்கதக்
கண்டு
ெயப்ெடுகிறான்
என்மற
நிகனத்தார்கள்,
ஆனால்
அவனது
ெயபமல்லாம் தான் இல்லாமல் ஒருத்தி வாழமாட்டாமள என்ற ெயம்தான் கண்ககள
துகடத்துக்பகாண்டு
எழுந்த
சத்யன்
“
ஓமக
சார்
நான்
என்கனக்கு
பசன்கனக்குப் மொகனும்?” இன்று மகட்க அவன் கதரியத்கத பமச்சி தகலயகசத்த டாக்டர் “ என்கனக்மகட்டால் இன்று இரமவ நீங்க
பசன்கனயில்
இருக்கறதுதான்
நல்லதுன்னு
பசால்லுமவன்”
என்று
டாக்டர்
பசால்ல “ எனக்கு ஒருவாரம் கடம் மவனும் டாக்டர்? சில ஏற்ொடுகள் பசய்யனும் ” என்றான் சத்யன் அந்த
ஒரு
திகசதிருப்ெ
வாரமும்
மான்சிகய
நிகனத்தான்,
ஆனால்
விட்டு ெிரிவு
ஒதுங்கி இவன்
அவள்
கவனத்கத
காதகலயும்
அவள்
ெடிப்ெில்
தவிப்கெயும்
அதிகப்ெடுத்தியது, அவளுக்கு எவ்வளவு புத்திமதி பசால்லியும் அவள் மனம் தன்கனச் சுற்றிமய
வந்தகத
உண்கமகய ெண்ணுமவ சாகவ
எண்ணி
பசால்லி என்ற
சந்மதாஷப்ெட
கலவரப்ெடுத்தவும்
மகள்விக்மக
எதிர்பகாண்டுள்மளன்
அவனுக்கு என்று
முடியவில்கல
சத்யனால்,
விரும்ெவில்கல, தன்கனமய
பதரிந்தால்
பசத்துட்டா
தந்தவள், தன்
அவளிடம் என்ன
உண்கமயிமலமய
உயிகரமய
அல்லவா
விட்டுவிடுவாள்? எகதயாவது பசால்லி அவகளத் தவிர்க்க மவண்டும் என்ற நிகனப்ெில் தான் மநற்று இரவு
கீ மழ
தாயான
வந்தது,ஆனால்
விஷயத்கத
அவள்
பசால்லி
முத்தமிட்ட
சத்யனின்
சந்மதாஷம்
பநஞ்சில்
இடிகய
அடங்குவதற்குள் இறக்கினாள்
தான்
மான்சி,
தாயனகத எண்ணி அவள் சந்மதாஷப்ெட, அதனால் அவள் வாழ்க்கக மமலும் சீ ரழிந்து மொகுமம என்று கலங்கிப்மொனான் சத்யன்
நாகளய
என்
நிகலமய
கவத்துக்பகாண்டு
உறுதியாக
இவள்
பதரியாத
சீ ரழியாமல்
அகத
மொது
என்
ெிள்களகய
ககலத்துவிடுவமத
வயிற்றில்
சரியானது
என்று
அவனது இருெத்திமூன்று வயது அனுெவம் பசான்னது அகத பசயல்ெடுத்த தான் மான்சிகய மருத்துவமகனக்கு அகழத்துச்பசன்றது, ஆனால் அவளுக்கு
உண்கம
பதரியாதவாறு
எல்லவற்கறயும்
முடித்துவிட்டு
ெிறகு
பசால்லலாம் என்று எண்ணினான், இந்த சிறு வயதில் அவள் ெிள்களயுடன் சிரமப்ெடக் கூடாது என்ெதில் பராம்ெமவ சத்யன் உறுதியாக இருந்தான், ஆனால்
மான்சிக்கு
அவகளப்
உண்கம பதரிந்து
ொர்த்து
அவள் பகாதித்து
ஆச்சரியமாகத்தான்
இருந்தது,
குமுறியமொது
மவறு
ஒரு
சத்யனுக்கு
சூழ்நிகலயாக
இருந்திருந்தால் அவள் பகாதிப்கெ தன் உதட்டாமலமய அடக்கி குளிர கவத்திருப்ொன், ஆனால்
இன்று
வார்த்கதககள ொர்த்தமொது
அவகள
சமாதானம்
ெயன்ெடுத்தினான்,
சத்யன்
உயிகரமய
பசய்ய
அகதத்
வழியின்றி
தான்
தாங்கமுடியாமல்
உருவியது
மொல்
அவள்
இருந்தது,
கடுகமயான ெரிதாெமாக
அவகள
மமலும்
ொர்க்கமுடியாமல் தான் அகறகய விட்டு பவளிமய வந்தது, ஆனால் மான்சி தப்ெித்து மொவாள் என்று சத்யன் எதிர்ொர்க்கமவயில்கல சத்யன்
கட்டிலில்
இருந்து
எழுந்து
மொய்
வாஷ்
மெஸினில்
முகம்
கழுவிவிட்டு
வந்தான், அவனுக்குள் ஒரு சிறிய சந்மதாஷம் மனதின் ஒரு மூகலயில், தன் குழந்கத காப்ொற்றப்ெட்டு விட்டது என்று சந்மதாஷம் தான் , ஆனால் உலகம் பதரியாத என் மான்சி எங்மகமொய் எப்ெடி ெிகழப்ொள்?, அவள் பசான்னதுமொல் அவளுடன் வந்து காலில் விழுந்து நிகலகம எடுத்துச்பசால்லி கல்யாணத்கத முடித்திருக்கலாம் தான், ஆனால் என் அப்ொ சரி, அம்மா? நிச்சயம் என்னுகடய இந்த நிகலகமக்கு மான்சிதான் காரணம் என்று அவள் மீ து ெழி மொடுவாள், அத்துடன் மீ ண்டும் ஒரு நரக வாழ்க்கக தான் மான்சிக்கு, அவகள நன்றாக வாழகவக்கும் நிகலயிலா நான் இருக்கிமறன்? மநரமாகிவிட்டகத
கடிகாரம்
உணர்த்த,
மான்சிகய
எப்ெடியாவது
கண்டுெிடித்து
விடுவார்கள் என்ற எதிர்ொர்ப்புடன் பசன்கனக்கு கிளம்ெினான் சத்யன், பசன்ற
வாரம்
வங்கியிலிருந்து பகாடுத்து தனது
வட்டில் ீ எடுத்து
லாக்கரில் ெீமராவில்
கவத்துக்பகாண்டான்,
சில
ெர்னிச்சர்ககள
வந்த
கவக்கச்
மூன்று பசால்ல,
கவத்திருந்தான், நண்ெனுக்கு
மாற்றிவிட்டு
லட்ச
ரூொய்
புதிதாக
ெணத்கத
சத்யன்
அந்த
அந்த
ெணத்கத
திருமணம்,
அதனால்
ெணத்கத
வாங்குவதற்காக
விஜயா
மகனிடம்
முன்மனற்ொடாக
எடுத்து
பசன்கனக்கு
சூட்மகசில் பசல்வதாக
பசால்லிவிட்டு, முதன்முகறயாக அந்த வட்டின் ீ பூகஜயகறயில் கண்மூடி நின்றான்
அவன்
மனம்
அவனுக்காக
மவண்டவில்கல,
மான்சிக்காக
மவண்டினான்,
அவள்
வயிற்றில் இருக்கும் ெிள்களக்காக மவண்டினான், நான் உயிர்ெிகழத்து வரும்வகர அவர்கள்
இருவரும்
யாராவது
நல்லவரின்
ொதுகாப்ெில்
இருக்கமவண்டும்
என்று
மவண்டினான் அன்று
இரவு
ெத்து
மணிக்கு
அனுமதிக்கப்ெட்டான், அவனிடம்
எதுவும்
பசன்கன
விடியவிடிய பசால்ல
அப்ெல்மலா
ஏகப்ெட்ட
மறுத்தனர்
மருத்துவமகனயில்
படஸ்டுகள்
மருத்துவர்கள்
எடுக்கப்ெட்டு,
அவனுகடய
சத்யன்
இறுதியாக
பெற்மறார்கள்
கன்டிப்ொக வரமவண்டும் அவர்களிடம் மட்டுமம அவன் நிகலகய பசால்லமுடியும் என்று ெிடிவாதமாக மறுத்தனர் மவறு
வழியின்றி
சத்யன்
சாமிநாதனின்
மொன்
நம்ெகர
மருத்துவக்குழுவிடம்
பகாடுக்க, மறுநாள் அதிகாகலமய மருத்துவமகனயில் இருந்து சாமிநாதனுக்கு மொன் பசய்து உடனடியாக கிளம்ெி வருமாறு தகவல் பசான்னார்கள், சாமிநாதன் ெதட்டத்துடன் சத்யனின் பமாகெலுக்கு மொன் பசய்ய “ ஒன்னுமில்லப்ொ பமாதல்ல நீங்க கிளம்ெி வாங்க, ப்ள ீஸ் மவற எதுவும் மகட்காதீங்க” என்று சத்யன் இகணப்கெ துண்டிக்க, சாமிநாதன் விஜயாவுடன் அன்று இரமவ வந்து மசர்ந்தார், ஏசி அகறயில் ஏகப்ெட்ட வயர்கள் சூழ சுவாசித்த மககனப் ொர்த்து மயக்கமம வந்தது இருவருக்கும், மருத்துவர்கள் சத்யனின் நிகலகமகய எடுத்து பசால்லி “ இன்னும் மூன்று
நாளில்
இருக்கார்”
அவருக்கு
என்று
மூடிக்பகாண்டு
தகலகம
கதறியழ,
ஆப்மரஷன்
ெண்ணனும்,
மருத்துவர்
விஜயா
பராம்ெ
கூறியதும்
திக்ெிரகம
அொயக்கட்டத்தில்
சாமிநாதன்
ெிடித்து
தன்
முகத்கத
அழமுடியாமல்
அப்ெடிமய
அமர்ந்திருந்தாள் அழுது ஓய்ந்து சாமிநாதன் மருத்துவர்கள் காட்டிய இடங்களில் ககபயழுத்திட்டதும், அவகனப்
ெற்றிய
சாமிநாதன்,
சத்யன்
நிகனத்தான்,
கசப்புகள்
மறந்து
மான்சிகயப்
ஆனால்
மான்சி
மககன
ெற்றிய
மீ து
அகணத்தெடிமய
உண்கமககள
விஜயாவுக்கு
இருந்த
அமர்ந்திருந்தார்
பசால்லிவிடலாமா பவறுப்பு
அவன்
என்ற வாகய
கட்டிப்மொட்டது, ஆப்மரஷன்
பசய்தாலும்
வார்த்கதயால்
பநாந்து
பவற்றி
முப்ெது
மொயிருந்தார்
சதவிகிதமம சாமிநாதன்,
என்ற அப்ெடி
தகலகம
டாக்டரின்
ெிகழத்பதழுந்தாலும்
பமாத்தத்தில் உங்களுக்கு மகனாக மட்டுமம இருப்ொன் என்றார் டாக்டர்
எப்ெடியும்
உயிர்
ெிகழப்மொம்
என்ற
நம்ெிக்கக
சத்யனுக்கு
இருந்தது,
அப்ெடி
திரும்ெியதும் மான்சியுடன் இவர்கள் காலில் விழுந்து, இவள் இல்லாமல் நான் இல்கல என்று பசால்லி விடலாம் என்று நிகனத்து அகமதியாக இருந்தான், அவன் உடல் ெலகீ னமகடய மனம் மான்சியின் அருகாகமக்கு ஏங்கியது அப்ொ அம்மா இல்லாத மநரம், அல்லது ொத்ரூமில் இருந்து என அடிக்கடி சந்துருவுக்கு மொன் பசய்து மான்சிகயப் ெற்றி ஏதாவது தகவல் பதரிந்ததா என்று விசாரித்தான், அவன்
இல்கலபயன்றதும்,
கண்ண ீருடன்
மனகதயும்
அடக்கிக்பகாண்டு
கிடந்தான்
சத்யன் அடுத்த வாழ்ந்த
நாள்
முழுவதும்
நாட்கள்
அவளுடன்
மருந்துகளின்
மட்டுமம
சுகித்த
அந்த
அவன்
உதவியுடன்
நிகனவில்
நிமிடங்கமள
தூங்கினாலும்,
மான்சியுடன்
இருந்தது,
மறுெடியும்
மறுெடியும்
மனகத
வட்டமிட்டது,
அவகளத்
சத்யனின்
பதாட்ட இடங்களும், முத்தமிட்ட இடங்களும் ஞாெகத்தில் வந்து சத்யனின் வாழும் ஆகசகய தூண்டியது மறுநாள் அறுகவசிகிச்கச என்று நாள் குறித்தனர் மருத்துவர்கள், ஆனால் முதல் நாள் காகலயில் ெடுத்திருந்த சத்யனின் மூக்கில் இருந்து வழிந்த ஒரு துளி உதிரம் அவன் மிகுந்த அொயத்தில் இருக்கிறான் என்று அறிவித்தது அடுத்தடுத்து சத்யன் சுயநிகனகவ இழப்ெதும், மீ ண்டும் நிகனவு வருவதும், அவகன வாழ்வின் ககடசி ெடியில் நிறுத்தியது, நிரந்தரமாக அவன் மகாமாவுக்கு மொவதற்கு முன் ஆப்மரஷன் பசய்துவிடுவது நல்லது என்று முடிவாக தீர்மாணிக்கப் ெட்டது சத்யன் தான் எங்மகா மொய்க்பகாண்டிருப்ெகத உணர்ந்தான், திரும்ெ வருமவாமா என்ற சந்மதகம் அவனுக்கு மதான்றமவயில்கல, அகதப்ெற்றி மயாசிக்கும் அளவுக்கு அவன் மூகள மவகல பசய்யவில்கல, மயங்கி
வரும்
நிகனவுகளில்
நட்சத்திரத்தின்
ஒளியாக
மான்சியின்
நிகனவுகள்
மட்டுமம அவனிடம் மிச்சமிருந்தது, அவகள முத்தமிட்ட முதல் நிமிடங்கள், அவளுடன் சத்தமிட்டு உறவு பகாண்ட அந்த நிமிடங்கள், உறவுரும் மநரத்தில் அவள் முகத்தில் பதரிந்த
உணர்ச்சிகளின்
கலகவ,
ககளப்புடன்
கட்டிக்பகாண்டு
தூங்கியது,
என
எல்லாமம அவளின் நிகனவுகளுடமனமய அவன் நிகனவுகள் மங்கியது, அவனின் இள வயது, அவளிடம் கண்ட சுகங்ககள மட்டுமம நிகனவுகூர்ந்து தன்னிடம் தக்ககவத்துக் பகாண்டது
அன்று மான்சியுடன் இருக்கும்மொது நடந்தகவகளுக்காக இன்று மயக்கத்தில் புன்னகக பசய்தான் சத்யன், அவன் நிகனவுகள் மறந்து மங்கிவரும் மவகளயில் அந்த புன்னகக பெற்றவர்கள் பநஞ்சில் பெரும் ெீதிகய உண்டாக்கியது, விஜயாவின் பெற்ற வயிற்றில் பநருப்பு ெற்றியதுமொல் எறிந்தது சத்யன்
அழகான
ஆப்மரஷன் நிகனவு
கர்லிங்
பசய்யப்ெட்ட
திமயட்டருக்குள் திரும்ெ,
புன்னககயுடன்
சுத்தமாக
அகழத்துச்பசல்லப்
தன்கனச்
ொர்த்தான்,,
மகசம்
சுற்றியிருந்த
மயக்கம்
பமாட்கடயடிக்கப்ெட்டு
ெட்டான்,
அதற்க்குமுன்
மருத்துவர்ககள
பகாடுக்கும்
டாக்டர்
மலசாய்
ஒரு
பமலிந்த
சத்யனின்
நிகலகய
ெரிமசாதித்து, அவன் எந்த மாதிரி மயக்கம் பகாடுத்தால் தாங்குவான் என்று தகலகம மருத்துவரிடம் ஆமலாசகன பசய்தார், சத்யன் தகலகம டாக்டரிடம் ொர்கவயால் எகதமயா மவண்ட, அவர் அவன் அருமக வந்து " என்ன சத்யன், ஏதாவது மெசனுமா?" என்றார் காய்ந்து மொன உதடுககள ெிரித்து " என்.......... ப்ரண்ட் கிட்ட..... முக்கியமா மெசனும், பசல்மொன் மவனும்.......... " என்று சத்யன் திக்கித்திணறி பசால்லிவிட்டு பமாகெலுக்காக பமதுவாக கககய நீட்ட. டாக்டர் சுவிட்ச் ஆப் பசய்திருந்த தனது பமாகெகல ஆன் பசய்து, " நம்ெர் ஞாெகம் இருக்கா சத்யன்?" என்று மகட்க சத்யன் மிக பமதுவாக சந்துருவின் விட்டு விட்டு நம்ெகர பசான்னான்,, டாக்டர் அந்த நம்ெருக்கு கால் பசய்ததும் உடமன சந்துரு எடுக்க, டாக்டர் சத்யனின் காதில் கவத்து " ம் மெசுங்க சத்யன்" என்றார் சத்யன்
முகத்தில்
ஒரு
ஒளியுடன்
"
சந்துரு......நான்...
சத்யன்....,
மான்சி
......கிகடச்சாளா?" என்று ஒவ்பவாரு வார்த்கதகயயும் திணறி மகட்க " இல்லடா மச்சான் மதடிக்கிட்டுதான் இருக்மகாம், ஆமா உனக்கு இப்மொ ஆப்மரஷன்னு அப்ொ பசான்னாமர , நீ இப்மொ எங்கிருந்து மெசுற?" என்று சந்துரு குழப்ெமாக மகட்க " மான்சி..... கிகடச்சா........... நான் வந்துருமவன்னு பசால்லு சந்து........." சத்யனின் குரல் அதற்கு
மமல்
விட்டத்கத
மெசமுடியாமல்
பவறித்து
மூடிக்பகாண்டன
மான்சி
மதய்ந்தது, என்ற
கண்கள்
நிகல
வார்த்கதயுடன்
தடுமாறி
கண்களும்
இறுதியாக உதடுகளும்
டாக்டர்
ெரெரப்புடன்
பமாகெகல
ஆப்
பசய்ய,
மயக்க
டாக்டர்
சத்யனுக்கு
மயக்க
மருந்கத பசலுத்தினார் மயக்க மருந்கத விரட்டி மான்சியின் நிகனவுககள தக்ககவக்க மொராடியது சத்யனின் பசயலிழந்து வரும் மூகள, அவளுடன் மதாட்டத்தில் உலாவிய நிகனவுகளுடன் நின்று மொனது சத்யனின் நிகனவுகள் டாக்டர்கள் தங்களின் மவகலகய பதாடங்கினர் " மனிதனுக்கு மறதி மாபெரும் ஒரு வரம்! " ஜனனம் முதல் மரணம் வகர.... " மனிதன் ெடிப்ெடியாக மறக்கிறான்! " மறதியின் மாயக்கரங்கள்.. " மனிதனின் மனகதத்பதாட்டு... " ெல மர்ம முடிச்சுககள அவிழ்க்கின்றன! " மறதி இல்லாத மனிதன் மறத்து மொவது உறுதி! " ஆனால் காதகல மறந்தவன் மரணிப்ெதும் உறுதி! " காதல் நிகனவுகள் மரணத்தின் வாசலிலும் அவகன உயிர்ெிக்கும்! மயக்க மருந்கத விரட்டி மான்சியின் நிகனவுககள தக்ககவக்க மொராடியது சத்யனின் பசயலிழந்து வரும் மூகள, அவளுடன் மதாட்டத்தில் உலாவிய நிகனவுகளுடன் நின்று மொனது சத்யனின் நிகனவுகள் டாக்டர்கள்
தங்களின்
மவகலகய
பதாடங்கினர்,
தகலகம
மருத்துவர்
சத்யனின்
மூகள ெலகீ னமாக இருப்ெதால், மயக்கமருந்கத சிறுகச்சிறுக பசலுத்தும்ெடி கூறினார், சத்யன் இடப்ெக்கமாக ஒருக்களித்து ெடுக்ககவக்கப் ெட்டான், மயக்கமருந்தின் வரியம் ீ சத்யகன பகாஞ்சம் பகாஞ்சமாக ெின்மனாக்கி அகழத்துச்பசன்றது மான்சி
வந்தாள்,
அழுதாள்,
பநஞ்சில்
முத்தமிட்டாள்,
ெிறகு
கன்னத்தில்,
அப்புறம்
உதட்டில், ஆமா அவமளாட உதடுகள் ஏன் இனிப்பு சுகவயாக இருந்தது?, அப்ெடிமய கிஸ்ெண்ணிகிட்மட மொமறன்னு
இருக்கனும்
பசான்னதும்
மொல
எப்புடி
இருக்மக,
அழுதா,
அப்புறம்
அப்புறமா
அன்னிக்கு
என்கூடமவ
நான்
பசத்து
இருந்தா,
நான்
பசார்க்கம் எப்ெடி என்று முதன்முதலாக உணர்ந்த நாள், அந்த இன்ெம் நீடிக்காதா என்று ஏங்கிய நாள், மறுெடியும் மறுெடியும் ெண்ணனும் ெண்ணிகிட்மட இருக்கனும், அந்த புகதயல்
எல்லாம்
எனக்குத்தான்,
யாருக்குமில்கல,
அப்புறம்
ெிரவுனி
வந்துச்சு
ெிரவுனிய
ொத்ததும் எப்ெடி
அடங்குற
மாதிரி
எப்புடி
மிரண்டு
வந்து
ஒடினா,
ஒட்டினா,
ம்ம்
நான்
கட்டிப்ெிடிச்சதும்
இதுக்காகமவ
எனக்குள்ளமய
தினமும்
ெிரவுனிகய
விரட்டச் பசால்லி கட்டிப் ெிடிச்சிருக்கலாம்’ அன்கறய நிகனப்ெில் சத்யனின் காய்ந்து மொன உதட்டில் ஒரு சிறு கீ ற்றாக புன்னகக... “ சத்யன், ஹமலா சத்யன், இங்க ொருங்க” எங்மகா இருந்து யாமரா அகழத்தார்கள் சத்யகன,
அவகனச்சுற்றி
ெலதரப்ெட்ட
குரல்கள்,
அத்தகனயும்
ஆங்கிலம்
மெசின,
ஸ்டீல் உெகரணங்கள் ஒன்மறாபடான்று உரசும் சப்தம் காதுகளில் நாரசமாய் விழுந்தது தன்
நிகனவுககள
தடுத்த
குரகலக்மகட்டு
சத்யன்
எரிச்சலுடன்
முகம்
சுழித்தான்,
கூர்ந்து
ொர்த்து மறுெடியும் தன் கனவு
‘ம்ம்ம்’ என்றான் எந்த இடத்தில் விட்மடாம் என்று
நிகனவு
ெயணத்கத ஆரம்ெித்தான் தனக்கு தகலவலி என்று அவள் மடியில் ெடுத்த முதல் நாள் ஞாெகம் வந்தது, .....இரண்டு கககளால் அவள் இடுப்கெ தன் கககளால் சுற்றி வகளத்துக்பகாண்டு, அவள் அடிவயிற்றில் முகம் ெதித்து, ........... ஓ அந்த வாசகன.... ம்ம்.. சத்யன் நாசியில் இழுத்தான், நாப்த்தலின் வாகட மூக்கில் ஏறியது,, அய்மயா இது மான்சிமயாட
வாசகன
இல்கலமய,
..........
எங்மக
எங்மக
என்
மான்சி,.....
சந்துரு
சீ க்கிரமா மான்சிய கூட்டி வாடா,.......... நான் தினமும் மான்சி மடியில தூங்கனும்........ அந்த வாசகன........ ஓ........ அது இப்மொ மவனுமம, ெின் மண்கடயில் சுரீபரன்று ஒரு ெயங்கர வலி........... மான்சி சீ க்கிரமா வா, எனக்கு மான்சி மடி மவனுமம........... மான்சி வர்ற
வகரக்கும்
எதுவும்
ெண்ணாதீங்க......
மவனாம்......... ,, சத்யன் வலது
ககயால்
காற்றில் தூளாவின், யாமரா அவன் கககய ெிடித்து ெடுக்ககயில் கவத்தார்கள், சத்யனுக்கு
மிச்சமிருந்த
நிகனவுகள்
தப்ெியது,
ெிடிவாதமாக
ெிடித்து
கவத்தான்,......
மான்சி மான்சி அய்மயா என் மான்சி வயித்துல ொப்ொ இருக்மக........ குழந்கத நல்லெடி ெிறக்கனும்.......... சீ க்கிரமா மொல
அது........
அது....
என்
மான்சிய
கண்டுெிடிடா?....
ெயங்கரமாக
வலித்தது,
குழந்கத......
மறுெடியும்
ஒருநாள்
எனக்கு
நங்கூரத்கத
தகலவலியுடன்
மவனுமம........... தகலயில்
சந்துரு
இறக்கியது
மான்சியின்
மடியில்
ெடுத்தமொது அவள் ொடிய கந்தசஷ்டி கவசத்தின் வரிகள் ஞாெகம் வந்தது, சத்யன் உதடுகள் அவற்கற முனுமுனுத்தது, “ எத்தகன குகறகள், எத்தகனப் ெிகழகள்” “ எத்தகனயடிமயன் எத்தகன பசயினும்” “ பெற்றவன் நீ குரு, பொறுப்ெது உன் கடன்! “ பெற்றவள் குறமகள் பெற்றவளாமம!
“ ெிள்களபயன்றன்ொய்ப் ெிரியமளித்து! “ கமந்தபனன் மீ து மனமகிழ்ந்தருளி! “ தஞ்சபமன்றடியார் தகழத்திட அருள்பசய்! “
டாக்டர்
இவர்
ஏமதா
முனுமுனுக்குறார்,
இன்னும்
பகாஞ்சம்
கான்ஷியஸ்
இருக்குன்னு நிகனக்கிமறன்” என்றது ஒரு பெண் குரல் அடுத்ததாக ஆண் குரல் ஒன்று குகழவான ஆங்கிலத்தில் ஏமதா பசால்ல, சத்யனுக்குள் மறுெடியும் ஏமதா மருந்து பசலுத்தப்ெட்டது சத்யனின்
நிகனவில்
மான்சியும்,
சந்துருவும்,
கந்தசஷ்டிகவசமும்
மட்டுமம
மிச்சமிருக்க நிகனவுகள் பதாகலந்து எங்மகா உயர உயர ெறந்தான் சாமிநாதன் பெஞ்சில்
ெதட்டத்துடன் சுருண்டு
காகலயிலிருந்மத
ஆப்மரஷன்
கிடந்தாள்
திமயட்டரின்
விஜயா,
விரதமிருந்தது,
காத்திருக்க,
அவளின்
மகன்
பெற்ற
குணமகடய
சுவமராரம்
வயிறு
ஆயிரம்
கிடந்த
மகனுக்காக பதய்வங்ககள
துகணக்ககழத்தாள், கண்ண ீகரத் துகடத்துத் துகடத்து முந்தாகன நகனந்தது சாமிநாதன் அந்த அகறயின் கதகவப் ொர்ப்ெதும், ெிறகு நடப்ெதும், அழும் மகனவின் அருகில்
அமர்ந்து
ஆறுதல்
பசால்லமுடியாது
தவிப்புடன்
ககககளப்
ெற்றுவதுமாக
இருந்தார்,, அவருக்கு மகனின் ெிரச்சகனமயாடு இப்மொது இன்பனான்றும் மசர்ந்து பகாண்டது, அது நான்கு நாட்களுக்கு முன் மான்சிகய காணவில்கல மொன்
தான்,
எங்மக
மொனாள்
என்று
வட்டு ீ
என்று வட்டில் ீ இருந்து வந்த
மவகலயாட்ககள
விட்டு
மதடச்
பசான்னதில் எந்த தகவலும் கிகடக்கவில்கல, விஜயாவிடம் பசான்னமொது “ அவ அம்மா
மாதிரி
எவன்கூடயாவது
ஓடி
மொயிருப்ொ”
இந்த
உடன்ொடு
என்று
ஒமர
வார்த்கதயில்
இல்கலபயன்றாலும்,
இப்மொகதய
முடித்துவிட்டாள் சாமிநாதனுக்கு
கருத்தில்
சூழ்நிகலயில் மககனப் ெற்றி மட்டுமம அவரால் மயாசிக்க முடிந்தது, இருந்தாலும் தனக்குத் பதரிந்த மொலீஸ் அதிகாரி மூலமாக மான்சிகயப் ெற்றி ஏதாவது தகவல் பதரிகிறதா என்று ரகசியமாக விசாரிக்கச் பசான்னார், வயசுப்பெண் என்ெதால் விஷயம் பவளிமயத் பதரியமவண்டாம் என்று உறுதியாக கூறிவிட்டார், ஆனால் மான்சிகயப் ெற்றி எந்த தகவலும் பதரியவில்கல என்ற ெதில்தான் வந்தது,
சத்யனுக்கான
அவர்களின்
ஆறுமணிமநரமாக
நடந்த
காத்திருப்பு
மணிக்கணக்காய்
அறுகவசிகிச்கசக்குப்
ெிறகு
நீண்டது,
பவளிய
கிட்டத்தட்ட
வந்த
மருத்துவக்
குழுவில், மகாகவ டாக்டரும், தகலகம டாக்டரும் மட்டும் ெிரிந்து சாமிநாதனிடம் வந்தனர், சாமிநாதன் டாக்டரின் கககய எட்டிப்ெிடித்து கண்களால் மவண்ட, அவர் மதாகளத் தட்டிய
தகலகம
கதரியமா
டாக்டர்,
இருங்க
“
நாங்க
சாமிநாதன்,
எங்கமளாட கடகமகய சரியா பசய்திட்மடாம்,
நல்லமத
நடக்கும்”
என்று
கூறிவிட்டு
அங்கிருந்து
நகன்றார் சாமிநாதனும் விஜயாவும் மககனப் ொர்க்கும் அந்த தருனத்திற்க்காக காத்திருந்தார்கள், இரவு
ஆப்மரஷன்
திமயட்டருக்கு
எடுத்துச்பசல்லப்
ெட்ட
சத்யன்,
அதிகாகல
ICU
ெகுதிக்கு மாற்றப்ெட்டான், கண்ணாடி கதவுக்கு அப்ொல் மககன ொர்ப்ெதற்கு முன்பு மககனச்
சுற்றியிருந்த
மருத்துவக்குழுகவ
ொர்த்மத
மயங்கி
சரிந்தாள்
விஜயா,
சாமிநாதன் மட்டும் இதயத்கத விரலால் அழுத்தியெடி மகன் முகத்கதப் ொர்த்தார், அவருக்கு மககன அகடயாளம் காணமுடியவில்கல, “ என் மகனா இது? எப்மொதும் சிரிப்பும்
துள்ளலுமாக
எவ்வளவுதான் நிகலகம
இருக்கும்
கதரியத்கத
அவரது
என்
மகனா
இழுத்துப்
கதரியத்கத
இது?
ஏன்.........
ெிடித்துக்பகாண்டு
சுக்குநூறாக
உகடத்தது,
ஏன்..
இப்ெடி?
நின்றாலும்
“
அவனின்
தகலயிலடித்துக்பகாண்டு
மகாபவன்று கதறியவகர பவளிமயத் தள்ளிக்பகாண்டு வந்தனர் மருத்துவமகனயின் ஊழியர்கள், அடுத்துவந்த
ஏழு
நாட்களும்
சத்யன்
ICU
ெகுதியிமலமய
இருந்தான்,
அவனுக்கு
நான்காவது நாமள நிகனவு திரும்ெிவிட்டாலும் அவன் எல்மலாகரயும் அலட்சியமாகப் ொர்த்தான்,
அவன்
கண்கள்
அகறயின்
வாசல்
வகர
யாகரமயா
மதடியது,
ெிறகு
மூடிக்பகாண்டது, மற்றெடி அவன் உடல் பவகு ஆமராக்கியமாக மதறி வந்தது, டாக்டர்களுக்கு அவன் விஷயத்தில் பதளிவாக புரிந்தது ஒன்மற ஒன்றுதான், அவனுக்கு யாகரயுமம அகடயாளம் பதரியவில்கல, பதரிந்துபகாள்ளவும் அவன் விரும்ெவில்கல என்ெது
அவன்
அலட்சியத்தில்
நன்றாகமவ
புரிந்தது,
யாகரப்
ொர்த்தாலும்
யாமரா
என்ெதுமொல் ொர்த்தான் சாமிநாதன்
கண்ண ீருடன்
இப்மொகதக்கு மத்தபதல்லாம்
டாக்டகரப்
உங்களுக்கு
மகன்
ெடிப்ெடியாகத்தான்
ொர்க்க,,
“
பவயிட்ப்
கிகடச்சுட்டான், நடக்கும்,
ெண்ணுங்க
அகத
அவனுக்கு
சாமிநாதன்,
மட்டும் பதரிஞ்ச...
நம்புங்க, ெிடிச்ச
விஷயங்ககள மட்டும் சிரிச்ச முகத்மதாட அவன் எதிரில் மெசுங்க, நிச்சயம் ஏதாவது
மாற்றம்
வரும்,
இனிமமல்
சத்யன்
உயிருக்கு
எந்த
ஆெத்தும்
இல்கல”
என்று
கூறிவிட்டுப் மொனார் தனக்கு
மகன்
உயிருடன்
கிகடத்தமத
பெரிய
விஷயமாக
பதரிந்தது
விஜயாவுக்கு,
மகனிடம் வந்து கண்ண ீருடன் “ கண்மண நான் அம்மாடா?” என்றாள் அவகள
நிமிர்ந்து
ொர்த்து
“
அம்மாவா,
ம்ம்
அம்மா,
சரி
அம்மாதான்”
என்றான்
வித்தியாசமாக, சாமிநாதன் “ நான் அப்ொடா” என்றார் “ சரி அதனால என்ன?” என்றான் அமத அலட்சியத்துடன், அடிக்கடி தனது பமாட்கடத் தகலகயத் தடவிப் ொர்த்தான்,, “ ெல் மதய்டா” என்று விஜயா பசான்னால் “ ஏன்?” என்று எதிர் மகள்வி மகட்டான், ஒரு ஆண்
நர்ஸ்
நியமிக்கப்ெட்டு
அவனுக்கு
மதகவயானவற்கற
கற்றுபகாடுக்க,
எல்லாவற்கறயும் “ ம்ம்” என்று உடமன புரிந்து பசய்தான் “
அவனுக்கு
பதரியகல,
எல்லாமம
நாம
பதரியுது,
பசான்னதும்
ஆனா
சரியாப்
அகதபயல்லாம்
புரிஞ்சுக்கிறான்
ஏன்
பசய்யனும்னு
ொர்த்தீங்களா
சாமிநாதன்?
இமதமொல மொகப்மொக எல்லாம் மாறும் கதரியமா இருங்க, இப்மொது ெலமிழந்த அவமனாட மூகள எல்லாவற்கறயும் ஞாெகத்திற்கு பகாண்டு வராது, நாமலும் அகத வலுக்கட்டாயமாக
தினிக்கமுயன்றால்
அது
பெரிய
ஆெத்தில்
மொய்
முடியலாம்
சாமிநாதன், நான் என்ன பசால்மறன்னு புரியும்னு பநகனக்கிமறன், அதாவது அவன் மூகள
தாங்கும்
அளவுக்கு
விஷயங்ககள
புகுத்துங்க,
பகாஞ்சம்
அதிகமானாலும்
அவன் பமண்டல் ஆகிறதுக்கு நிகறய வாய்ப்புகள் இருக்கு ” இது டாக்டரின் கூற்று அதன்ெிறகு சாமிநாதன் விஜயாவும் பமாத்த பொறுப்புககளயும் அந்த ஆண் நர்ஸிடம் விட்டுவிட்டு,
சிறு
குழந்கதயிடம்
மெசுவதுமொல
அவனிடம்
மெசினார்கள்,
மீ ண்டும்
அவகன குழந்கதயாக ொர்த்தனர் ஆனால் இரண்டு நாட்களிமலமய அன்றாட மதகவகள் சத்யனுக்கு புரிந்தது, யாரும் பசால்லாமமலமய தன் மதகவககள ொர்த்துக்பகாண்டான், தகலகயத் தடவிப்ொர்த்து “என்ன
கட்டு
மொட்டிருக்கு?”
என்று
சாமிநாதனிடம்
மகட்டான்,
அவர்
உண்கமகய
மகறக்காமல் கூறினார், “ ஓ.........” என்று அகமதியானான் அடிக்கடி சஷ்டிகவ வரிககள அவன் உதடுகள் முனுமுனுத்தது, அகத உற்றுக் மகட்ட சாமிநாதனுக்கும்
விஜயாவுக்கும்
பராம்ெமவ
ஆச்சரியம்,
பநற்றியில்
விபூதிக்
கூட
இட்டுக்பகாள்ளாதவன் இன்று கந்தசஷ்டிகவசத்கத மனப்ொடமாக பசால்கிறாமன என்று வியந்தனர்,
ஆப்மரஷன்
முடிந்து
ெத்தாவது
நாள்
காகலயில்
தான்
சந்துரு
வந்தான்,
மமலும்
இரண்டு நண்ெர்களுடன், மான்சிகயத் மதடி பெங்களூர் பசன்று வந்தவன் உடமன தனது தாத்தா காலமானதால் சத்யகன இன்றுதான் ொர்க்க வந்தான், மூவரும் நண்ெனின் நிகலகயப் இருக்கும்
ொர்த்து சத்யன்,
கண்கலங்கி
நின்றிருந்தனர்,
பொழிவிந்த
ஓவியமாக
எப்மொதும்
கட்டிலில்
அழகும்
ஸ்கடலுமாக
கண்மூடிக்கிடந்த
காட்சி
அவர்ககள வருத்தியது தூங்கிய
சத்யன்
கண்விழித்ததும்
முதலில்
ொர்த்தது,
சந்துருகவத்தான்,
இத்தகன
நாட்களாக ஜீவனிழந்து இருந்த முகத்தில் அப்ெடிபயாரு பவளிச்சம் “ மடய் சந்துரு மச்சான் எப்ெடா வந்த” மநாயுற்றவன் மொல் இல்லாமல் சத்யன் உற்சாகத்துடன் வினவ. அங்கிருந்த
அத்தகனப்
மெரும்
அதிர்ச்சியுடன்
சத்யகனப்
ொர்த்தார்கள்,
சத்யமனா
இயல்ொக சந்துருகவ மநாக்கி கககய நீட்ட சந்துரு மவகமாக வந்து சத்யன் கககயப் ெற்றிக்பகாண்டான் “ மடய் மச்சி என்கன பதரியுதாடா?” என்று கண்கலங்க மகட்டான் சந்துரு, அவனுக்கு மனதில் ஒரு சந்மதாஷம் கலந்த நிம்மதி இதுவகர யாகரயுமம அகடயாளம்
பதரியாமல்
இருந்தவனுக்கு
தன்கன
மட்டும்
பதரிகின்றமத
என்று
சந்மதாஷம் “ ஏன்டா பதரியகல, நீ சந்துரு, அகதவிடு மான்சிகய கண்டுெிடிச்சயா? அவ எங்க இருக்கா? உன்கூட கூட்டிட்டு வரகலயா?” என்றான் சத்யன் மான்சி
என்ற
பெயகர
சத்யன்
கூறியதும்
அங்கிருந்த
அத்தகன
மெருமம
திககத்துப்மொனார்கள், ‘ மான்சி காணாமல் மொனது இவனுக்கு எப்ெடி பதரியும்? இது சாமிநாதனின்
குழப்ெம்,
“
முதல்முதலா
மொயும்
மொயும்
அந்த
ஓடுகாலி
மெகரச்
பசால்றாமன?” இது விஜயாவின் ஆத்திரம், “ சாவின் நுனிக்கு பசன்று வந்தும் அந்த பொண்கண
இன்னும்
ஞாெகம்
வச்சிருக்காமன?”
இது
சந்துருவின்
ஆச்சரியம்
“
என்னடா அப்ெடி முழிக்கிற? மான்சிய கண்டுெிடிக்கச் பசான்மனமன? எங்க அவ?” இது சத்யனின்
ஆதங்கம்,
யாருக்கும்
ஒன்றும்
புரியாமல்
ஒருவர்
முகத்கத
ஒருவர்
ொர்த்துக்பகாண்டனர் சற்றுமநரத்தில்
அந்த
இடத்தில்
இருந்த
அகனவருக்கும்
பெரும்
இடியாப்ெச்
சிக்கலானது சத்யனின் ெிரச்சிகன , முதல் நுனி எங்மக என்று யாராலும் கண்டுெிடிக்க முடியவில்கல,
எல்மலாரின்
தர்மசங்கடத்தில் பநளிந்தான்
ொர்கவயும்
சந்துருவின்
ெக்கம்
திரும்ெ,
அவன்
சத்யனின்
பெற்மறார்
முன்பு
எப்ெடி
இந்த
விஷயத்கதப்
ெற்றி
மெசுவது
என்று
புரியாமல் அவன் சத்யனின் முகத்கதப் ொர்த்தான் சாமிநாதன்
சந்துருகவ
பநருங்கி
“
மான்சிகய
உன்கனவிட்டு
மதடச்பசான்னானா
சத்யன்? உனக்கு என்னத் பதரியும்னு பசால்லு சந்துரு ப்ள ீஸ் ” என்றார் “
அய்மயா
என்னப்ொ
நீங்க
பசால்லுடான்னா
பசால்லப்மொமறன்,
அதுவந்துப்ொ
ெதிமனழு நாளுக்கு முன்னாடி ஒருநாள் காகலயில எங்ககளபயல்லாம் பொள்ளாச்சி ெஸ்ஸ்டாண்டுக்கு வரச்பசால்லி மொன் ெண்ணான், நாங்களும் என்னமவான்னு ெதறி வந்ததும்”
என்று
மான்சிகயத்
ஆரம்ெித்து..
மதடிச்
ஆப்மரஷன்
பசான்னது
வகர,
திமயட்டரில்
எல்லாவற்கறயும்
இருந்து
பசான்னான்
ககடசியாக சந்துரு,
தன்
பமாகெலுக்கு சத்யன் அனுப்ெிய மான்சியின் புககப்ெடத்கதயும் காட்டினான் சாமிநாதன் காதில்
தகலயில்
விழுந்த
கககவத்துக்பகாண்டு
எகதயுமம
நம்ெமுடியாமல்
மசரில்
அமர்ந்துவிட்டார்,
திககத்து
விழித்தாள்,
விஜயா
ஆனால்
தன்
சந்துரு
மட்டும் சத்யனிடம் ஒரு விஷயத்கத உற்று கவனித்தான், அதாவது சந்துருவுடன் வந்த மற்ற நண்ெர்ககள சத்யனுக்கு அகடயாளம் பதரியவில்கல, அவர்கள் வழியப் மொய் மெசியும், சத்யன் யாமரா என்ெதுமொல் அவர்ககளப் ொர்த்தான், சந்துரு
குழப்ெத்துடன்
பமதுவாக
தான்
கூறினான்,
கண்டுெிடித்தகத
அவனது
சாமிநாதனிடம்
குழப்ெம்
இப்மொது
தாழ்ந்த
குரலில்
சாமிநாதகனயும்
பதாற்றிக்பகாண்டது, இருவரும் பமதுவாக பவளிமயறி டாக்டகரத் மதடிப் மொனார்கள்.. சிறிதுமநர
காத்திருப்புக்குப்
உள்மளப்
மொய்
பதாடங்கும்
முன்பு
ெிறகு
டாக்டரிடம் அவரது
டாக்டகரப்
ொர்க்க
நடந்தவற்கறக்
மொனிலிருந்து
அனுமதி
கூறினர்,
தான்
சத்யன்
கிகடக்க,
சத்யனுக்கு
இருவரும் ஆப்மரஷன்
சந்துருவிடம்
மெசினான்
என்ெதால், டாக்டருக்கும் ஓரளவுக்கு விஷயம் புரிந்தது, “ சரி வாங்க சத்யன் கிட்டமய மெசிப்
ொர்க்கலாம்”
என்று
அங்கிருந்து
பவளிமயறி
சத்யனின்
அகறக்குப்
மொனார்
டாக்டர் டாக்டர் வந்ததும் எல்மலாரும் ஒதுங்கிவிட, அவனுகடய சாட் எடுத்து ொர்த்துவிட்டு சத்யனிடம்
சம்ெிரதாய
விசாரிப்புக்குப்
ெிறகு
சத்யனிடம்
பமதுவாக
டாக்டர் “ சத்யன் இவர் யார்னு உங்களுக்குத் பதரியுதா?” என்றார் “ ஓ...... என் ெிரண்ட் சந்துரு” என்றான் சத்யன்
ஆரம்ெித்தார்
“ ம் சரி, நீங்க ககடசியா எப்ெ இவகர மீ ட்ப் ெண்ண ீங்க? ” சிறிதுமநரம்
கண்மூடி
ெஸ்ஸ்டாண்டில்
மயாசித்தவன்
ொர்த்மதன்,
“
மான்சி
மான்சிகய
என்கனவிட்டுப்
இவகனத்
மொன
அன்னிக்கு,
மதடச்பசான்மனன்”
என்றான்
சத்யன் பதளிவாக “ சரி மான்சி யார்? அவங்க ஏன் உங்ககள விட்டுப்மொனாங்க?” மறுெடியும் கண்மூடினான், முன்புமொல் அதிகமநரம் மயாசிக்கவில்கல “ மான்சி என் காதலி, என் உயிர், அவ இல்மலன்னா எதுவுமமயில்கல, ஆனா அவ ஏன் மொனா?” புருவம் சுருக்கி மயாசித்தான், அவன் அதிகம் மயாசிப்ெகத விரும்ொத டாக்டர் “ சரி விடுங்க சத்யன் ெரவாயில்கல அகதப்ெற்றி ெிறகு ொர்க்கலாம்,, நீங்க அவங்ககளத் மதடின ீங்க?, அதான் மான்சிகய மதடின ீங்களா?” அவன் முகத்தில் பதரிந்த மாற்றங்ககள உற்று கவனித்தெடி மகட்டார் “ மதடிமனனா?” மறுெடியும் புருவங்கள் முடிச்சிட மயாசித்தான், ெிறகு தகலயகசத்து “ ம்ஹும் பதரியகலமய?” என்றான் “ ஓமக விடுங்க,, அடுத்து நான் மகட்கிற மகள்விக்கு மட்டும் பகாஞ்சம் மயாசிச்சு ெதில் பசால்லுங்க சத்யன்” என்ற டாக்டர் சத்யன் அருகில் மசகர இழுத்துப் மொட்டு அமர்ந்து “
மான்சியும்
நீங்களும்
லவ்வர்ஸ்
சரி,,....
நீங்க
பரண்டு
மெரும்
எங்க
சந்திச்சீ ங்க?,
அவங்ககூட எப்ெடி மெசின ீங்க?, உங்க பரண்டுமெருகடய உறவு எப்ெடிப்ெட்டது?” சத்யன்
சிறிதுமநரம்
தண்ண ீகர
எடுத்து
மான்சிகய
குடித்தான்,
எனக்குத்
சந்திச்மசன்னு அப்புறம்
தகலகய
ஞாெகம்
நானும்
ெின்னால் மறுெடியும்
பதரியும், வரகல,
அவளும்
சாய்த்தான், நிமிர்ந்து
அதுமட்டும் அவ
நிகறய
விடியவிடிய
அமர்ந்து
தான் நாள்
ஒன்னா
ெிறகு
ெக்கத்தில்
மெச
ஞாெகம் கநட்ல
ஆரம்ெித்தான் இருக்கு,
என்கூடமவ
தூங்குமவாம்,
இருந்த
எனக்கு
“
எப்மொ இருப்ொ,
தகலவலி
வரும்மொது அவ மடியில ெடுத்துக்குமவன், மான்சி சஷ்டிகவசம் பசால்லிகிட்மட என் தகலகய
ெிடிச்சுவிடுவா
அப்புறம்
தூங்கிடுமவன்,
அப்புறம்
ெிரவுனி
எங்ககூடமவ
இருக்கும், ஒருநாள் கநட் நிகறய கிஸ் ெண்ணா, அப்புறம் அவகளக் காமணாம், நான் சந்துரு கிட்ட மதடச் பசான்மனன், அவ எனக்கு மவனும்” என்று சத்யன் தன் ஞாெக அடுக்குகளில் இருந்தவற்கற துண்டு துண்டாக பசால்ல, அங்கிருந்தவர்கள் எல்லாவற்கறயும் மசர்த்து மகார்த்துப் ொர்த்தனர், எல்லாம் சரியாக வந்தது, ஆனால் மான்சி ஏன் மொனாள் என்று மட்டும் யாருக்கும் புரியவில்கல,
எல்லாவற்கறயும் மகட்ட விஜயாவின் வயிறு காந்தியது, ‘ அடப்ொவி அந்த ஓடுகாலி மக தானாடா உனக்கு கிகடச்சா?’ என்று மககன மனசுக்குள் திட்டினாள் சாமிநாதனுக்கு
எல்லாம்
பதளிவானது,
மான்சியும்
இவனும்
காதலித்திருக்கிறார்கள்,
ஆனால் இருவருக்குள்ளும் ஏமதா ெிரச்சகனயில் மான்சி இவகனவிட்டு ெிரிந்திருக்க மவண்டும், அது என்ன ெிரச்சகன? டாக்டர் மசரில் இருந்து எழுந்து “ ஓமக சத்யன் மான்சிகய சீ க்கிரம் கண்டுெிடிச்சிடலாம் கதரியமா இருங்க” என்று கூறிவிட்டு அங்கிருந்து நகர... “ டாக்டர் பகாஞ்சம் இருங்க, இன்பனாரு விஷயம் ெத்தி நீங்க மகட்கமவயில்கல?” என்று சத்யன் அவருக்கு ஞாெகப்ெடுத்த............. அவர் என்ன என்ற மகள்விக்குறியுடன் அவகனத் திரும்ெி ொத்தார், அவர் மட்டுமல்ல அங்கிருந்த அகனவருமம சத்யகன மகள்வியாக ொர்த்தனர்... “ ொப்ொ... ொப்ொ,..... டாக்டர், எனக்கும் மான்சிக்கும் இன்னும் பகாஞ்சநாளில் குழந்கத ெிறக்கப் மொகுது, அதுக்குள்ள அவகள கண்டுெிடிக்கனும், இல்மலன்னா தனியா பராம்ெ கஷ்டப்ெடுவா
டாக்டர்”
என்று
அகமதியாக
மெசியெடி
அந்த
இடத்தில்
பெரிய
பவடிகுண்கட வசினான். ீ இகத எதிர்ொர்க்காததால் டாக்டமர சிறிது அதிர்ச்சியுடன் “ என்ன பசால்றீங்க சத்யன், மான்சி
உங்ககள
விட்டு
மொகும்மொது
கன்சீ வ்
ஆகியிருந்தாங்களா?
உங்களுக்கு
நல்லாத் பதரியுமா?” என்று மகட்க டாக்டகர
கிண்டலாகப்
வயிற்றில்
இருந்த
ொர்த்த
என்
சத்யன்
“
குழந்கதகயத்
காதலிகயத்
பதரியாதா
என்கனவிட்டுப்
மொனா?
ஏதாவது
ெண்ணியிருக்கனும்,
இல்மலன்னா
ஏன்
மொகமொறா?”
தப்புப்
ொர்த்துக்கிட்டவ
அதுதான்
என்
என்கனவிட்டுப்
புரியகல?
பதரியும்மொது,
டாக்டர்?
நான்தான்
அவ
அவ்வளவு என்று
அவ
ஆனா
அவ
ஏன்
மனசு
மநாகும்ெடி
கவனமா
என்கனப்
டாக்டரிடமம
மகட்டான்
சத்யன் “
அதுதான்
புரியகல
ெண்ணலாம், மான்சிகய
சத்யன்,
இதுக்குள்ள சந்திக்கும்
டாக்டர் கூற...
எதுவாயிருந்தாலும்
நீங்க
மொது
அதிகமா
நீங்க
இன்னும்
மயாசிக்கிறது
ஆமராக்கியமா
பகாஞ்சநாள்
ஆெத்து
இருக்கனும்
பவயிட்
சத்யன்,
உங்க
அல்லவா?”
என்று
சத்யன் ஒரு புன்னககயுடன் அவர் பசான்னகத தகலயகசத்து ஏற்றுக்பகாண்டான்,, டாக்டர் அங்கிருந்து கிளம்ெ, அவர் ெின்னாமலமய மொனார்கள் சாமிநாதனும் சத்யனின் நண்ெர்களும்,
டாக்டர்
அவருகடய
அகறக்குச்
பசன்று
ஒரு
நீண்ட
பெருமூச்கச
விட்டுவிட்டு மசரில் அமர்ந்து “ உட்காருங்க சாமிநாதன்,, நீங்களும் உட்காருங்கப்ொ” என்று இருக்ககககள காட்டினார், அகனவரும் அமர்ந்ததும், “ சாமிநாதன் சத்யன் விஷயத்தில் இனி எந்த குழப்ெமும் இல்கல,
அதாவது
ஆப்மரஷனுக்கு
மயக்கம்
குடுக்குறதுக்கு
சிலநிமிடங்கள்
அவர்
மனசுல ஓடின அத்தகன விஷயங்களும் ஆழமா ெதிஞ்சு மொயிருக்கு, மான்சி, சந்துரு, நாய் ெிரவுனி, மான்சி ொடின கந்தசஷ்டி கவசம், அப்புறம் அந்தப் பொண்ணு வயிற்றில் இருந்த
குழந்கத,
அவள்
ெிரிந்து
மொனது,
சந்துருகவ
மதடச்
பசான்னது,
இகதபயல்லாம் ககடசி நிமிஷம் வகர மயாசிச்சதால எல்லாமம ஆழ் மனசுல ெதிஞ்சு மொயிருக்கு, மற்ற எல்லாம அவர் பமமரில இருந்து மொயிருக்கு, ஆனா மான்சி வந்தா எல்லாமம திரும்ெ வந்துரும்” என்ற டாக்டர் நிமிர்ந்து அமர்ந்து சாமிநாதகன மநராகப் ொர்த்து “ இவங்க பரண்டு மெரும் ெிரிஞ்சதுக்கு காரணம் அந்த குழந்கத உண்டான விஷயமாகத்தான் இருக்கனும்னு நான் பநகனக்கிமறன், நீங்க என்ன பநகனக்கிறீங்க சாமிநாதன்?” என்றார் சற்றுமநரம் அகமதியாக இருந்த சாமிநாதன் “ என்னால எகதயுமம நம்ெ முடியகல டாக்டர்,
என்
வட்டுக்குள்ள ீ
ஒய்புக்கு
அந்தப்
எங்கயுமம
பொண்கண
வரமாட்டா,
சுத்தமா
அதுமட்டுமல்ல
ெிடிக்காது,
அதனால
இன்னிக்பகல்லாம்
அவ அந்த
பொண்ணுக்கு ெதிமனழு வயசுதான் ஆகுது, அதுக்குள்ள எப்ெடி இந்த மாதிரிபயல்லாம்” என்று எரிச்சலுடன் முகம் சுழித்தார் “ அப்ெடிபயல்லாம் பசால்லாதீங்க சாமிநாதன் சத்யன் பசால்றது உண்கமயாயிருந்தா அது
உங்கமளாட
மெரக்குழந்கத,,
அதனால
முதல்ல
அந்தப்
பொண்கண
மதடிக்
கண்டுெிடிக்கும் வழிகயப் ொருங்க, அவதான் மிச்சமிருக்கும் சத்யனின் நிகனவுககள பவளிமய பகாண்டு வரனும்” என்று டாக்டர் கூறினார் சரிபயன்று தகலயகசத்துவிட்டு பவளிமய வந்தார் சாமிநாதன் இந்த
விஷயத்கத
ஜீரணிக்கமவ
முடியாத
ஒமர
நெர்
விஜயாதான்,
அவள்
மனம்
மான்சிகய தன் மகனின் காதலி என்று நிகனத்துப் ொர்க்கமவ மறுத்தது, அப்ெடிமய அவள்
வந்தாலும்
சத்யன்
குணமானதும்
ஏதாவது
பகாஞ்சம்
அனுப்ெிவிடனும் என்று உறுதியாக நிகனத்துக்பகாண்டாள்
ெணத்கத
பகாடுத்து
மான்சிகயத்
மதடும்
ெணி
ஒருபுறம்
தீவிரமாக
நகடபெற,
மறுபுறம்
சத்யன்
தன்
நிகனவுகளில் எந்த முன்மனற்றமும் இன்றி உடலளவில் நல்லெடியாக குணமானான் சத்யன் வடு ீ வந்து மசர முழுதாக ஒன்றகர மாதம் ஆனது, அவன் வந்ததும் சரியாக மதாட்டத்திற்க்குத்தான் மொனான், எங்கிருந்மதா ஓடிவந்த ெிரவுனி அவன் கால்ககள நக்கி தன் விசுவாசத்கத பசான்னது, சத்யன் நட்புடன் அதன் தகலகய தடவினான் , ெிறகு
அவன்
அங்மக
ொர்கவ
மொனான்,
மான்சியிருந்த
கதகவ
திருந்து
அகற
ெக்கம்
உள்மள
திரும்ெியது,
நுகழந்தவன்
விறுவிறுபவன்று
மான்சியும்
அவனும்
ெடுத்திருந்த ொகய வருடி அகத விரித்து அதிமலமய ெடுத்துக்பகாள்ள, மவகலக்காரர்கள் முன்பு சத்யன் அப்ெடி பசய்தது விஜயாவுக்கு பெருத்த அவமானமாக இருந்தது , சாமிநாதன் மட்டும் அந்த சிறு அகறக்குள் நுகழந்து மகனருமக அமர்ந்து “ சத்யா இமதாொர் கண்ணா, மான்சி சீ க்கிரமா வந்துருவா, அவ வந்ததும் நீ இங்கமய வந்து
இரு,,
இடத்துல
இப்மொ
ெடுக்க
உனக்கு
ஆப்மரஷன்
கூடாதுப்ொ,
எழுந்து
ெண்ணியிருக்குள்ள, வா
உன்
அமதாட
ரூமுக்கு
இந்தமாதிரி
மொகலாம்”
என்று
பொறுகமயாக எடுத்துக்கூறி மககன அகழக்க.. “ ம் சரிப்ொ, ஆனா மான்சி வந்ததும் இங்மக வந்துடுமவன்” என்றெடி எழுந்து அவன் அகறக்குப்
மொனான்,
அங்மகயும்
மான்சிகய
ஞாெகப்ெடுத்த
ஏகப்ெட்ட
விஷயங்கள்
இருக்க.. சத்யன்
தன்
கவத்திருந்த அப்ொ
இந்த
கட்டிலில்
ெடுத்து,
ஒருமுகற
மான்சி
தகலயகணகய
எடுத்து
தன்
தகலகாணிகய
மான்சி
தகலக்கு
அவனுடன்
பநஞ்மசாடு
உறங்கிய
மொது
அகணத்துக்பகாண்டான்
வச்சிருந்தாப்ொ”
என்று
“
கெடற்று
சாமிநாதனிடம் கூற .. எந்தமாதிரியான
சூழ்நிகலயில்
அந்த
தகலயகண
ெயன்ெட்டிருக்கும்
என்று
சாமிநாதனுக்கு புரிய.... தர்மசங்கடத்துடன் “ சரிப்ொ நீ தூங்கு அவ சீ க்கிரமா வருவா” என்றார் அதன்ெிறகு சத்யன் ெிரவுனிமயாடு மதாட்டத்தில் சுற்றினான், நிகறய மநரம் மான்சி இருந்த
அகறயில்
மான்சியுடன்
கழித்த
ெடுத்துக்
கிடந்தான்,
நிமிடங்ககள
கண்மூடி
நடு
இரவில்
ரசித்திருந்தான்,
மதாட்டத்தில் அவன்
அமர்ந்து
ஞாெகங்களில்
மான்சியின் ெிரிவுக்கான காரணம் என்ன என்று பகாஞ்சம் கூட புலனாகவில்கல,
வட்டிலிருந்த ீ
எல்மலாருக்கும்
அதுமட்டுமல்ல பதரிந்து
அவன்
மொனது,
விஜயாவுக்கு
குழந்கதகய
ஜானகிக்கு
ெயந்து
பதரிந்து
மொனது
மான்சி
தன்
இருவர்களின்
சந்மதாஷத்கத
மான்சி
சத்யனின்
வயிற்றில்
காதல்
சுமந்து
சந்மதாஷமாக
பவளிகாட்டவில்கல,
ஆனால்
காதல்,
பசன்றதும் இருந்தாலும்,
மகறமுகமாக
தனக்குத் பதரிந்தவர்களிடம் பசால்லி ஜானகி ஒருெக்கம் மான்சிகய மதடினாள், விஜயாவுக்கு இபதல்லாம் பராம்ெமவ பவறுப்கெ வரவகழத்தது, ஒருநாள் ஹாலில் அமர்ந்து
டிவிப்
காதலிச்சிருப்ெ,
ொர்த்த அவ
சத்யனிடம்
மவற
“
அந்த
குட்டிய
யார்கிட்டயாவது
தப்புப்
நீ
மட்டும்
ெண்ணி
தான்
வயித்துல
சத்யா புள்கள
வாங்கிகிட்டு வந்திருப்ொ, அதனால்தான் உன் முகத்துல முழிக்க அசிங்கப்ெட்டு ெிள்கள குடுத்தவன் கூடமவ ஓடி மொய்ட்டா, ஆத்தா புத்தி அவளுக்கு அப்ெடிமய இருக்கு” என்று கநசாக மகனிடம் பசால்ல அவள் பசால்லி முடிக்கும்வகர உண்ணிப்ொக மகட்டுக்பகாண்டிருந்த சத்யன், தன் தாய் முடித்த
அடுத்த
பநாடி
“
ஏய்
அது
என்
ெிள்களதான்,
நீ
பசான்னகத
நான்
நம்ெமாட்மடன் ” என்று ஆக்மராஷமாக கத்தியெடி எதிரில் இருந்த கண்ணாடி டீப்ொகய தன் முஷ்டியால் ஓங்கி ஒரு குத்துவிட கண்ணாடி தூள் தூளாகி சத்யனின் கககய கிழித்து ரத்தம் ஒழுகியது அப்ெடியும் ஆக்மராஷம் அடங்காமல் விஜயாகவ ொர்த்து பரௌத்திரமாய் விழித்தான் விஜயா மககனப் ொர்த்து அலறிப்மொனாள் “ இல்ல.... இல்ல, இனிமம பசால்லகல,, மான்சிகயப்
ெத்தி
பசால்லமாட்மடன்
சத்யா”
என்று
மககன
சமாதானப்ெடுத்த
முயன்றாள், “
ச்மச”
என்று
மான்சியின்
கககய
அகறயில்
உதறியெடி
ரத்தம்
ெடுத்துக்பகாண்டான்,
வழிய மகனின்
வழிய
மதாட்டத்திற்கு
மூர்க்கத்கத
மொய்
முதன்முதலாக
ொர்த்த விஜயா ெிரம்கமயில் அப்ெடிமய நின்றிருந்தாள், சாமிநாதனுக்கு மொன் பசய்து அவர் வந்து மககன சமாதானம் பசய்த ெிறகுதான் அந்த அகறகய விட்டு பவளிமய வந்தான், அதன்ெிறகு
நாட்கள்
மாதங்களாக
மான்சியும்
கிகடக்கவில்கல,
ஆக
சத்யனின்
நிகலயிலும் மாற்றமின்றி அப்ெடிமய கழிந்தன, ஆனால் இந்த நாட்களில் விஜயாவிடம் மட்டும் சில மாற்றங்கள், மகனின் ரீவிரமான காதகல புரிந்துபகாண்டாள், அமதாட மான்சி சிவப்பு கமயால் காலண்டரில் குறித்து கவத்த நாள்கணக்கக எடுத்துவந்து ஜானகி விஜயாவிடம் பகாடுக்க, மான்சி இந்த வட்டுக்கு ீ வந்த ஐந்தாறு நாட்களிமலமய
சத்யன் மான்சி உறவு நிகழ்ந்திருக்க மவண்டும் என்று சரியாக கணித்தாள், அகதமய சாமிநாதனிடமும் பசான்னாள், அந்த
கணக்குப்ெடிப்
ொர்த்தாள்
இப்மொது
குழந்கத
ெிறந்திருக்க
மவண்டும்
என்று
இருவரும் ஒமரமாதிரி நிகனத்தனர், மனநிகல சரியில்லாத தன் மகனுக்குப் ெிறந்த வாரிசு
எங்மக
ஆரம்ெித்தனர்,
எப்ெடி
இருக்கிறமதா
குழந்கத
விலகியிருக்க
என்று
உண்டானதால்
மவண்டும்
என்று
இருவரும்
தான்
மெரக்குழந்கதக்காக
இருவருக்கும்
விஜயா
கூற
ெிரச்சகன
சாமிநாதனும்
ஏங்க
ஏற்ெட்டு
அப்ெடித்தான்
இருக்கமவண்டும் என்று ஒத்துக்பகாண்டார் சத்யனுக்கு
ஆப்மரஷன்
மருத்துவமகனயில் தங்கத்தில்
மவல்
நடந்து
ஒன்றகர
இருந்தமொது
மகன்
சாத்துவதாக
வருடம்
ெிகழத்து
மவண்டுதல்
ஆன
நிகலயில்,
எழுந்ததும்
பசய்திருந்த
ெழனி
விஜயா
அவன்
முருகனுக்கு தன்
கணவர்,
மகனுடன் ெழனிக்கு புறப்ெட்டாள், இப்மொது மெரனும் மான்சியும் கிகடக்கமவண்டும் என்ற மவண்டுதலும் கூட மசர்ந்துபகாண்டது சன்முகா நதியில் குளித்துவிட்டு, ெழனி மகலக்கு மூவரும் நடந்மத மமமலறினார்கள், சத்யன்
துவளும்
கும்ெிட்டுக்கிட்மட
மொபதல்லாம், மகலமயறு
“
மான்சியும்
கண்ணா,
உன்
ெிள்களயும்
அந்த
முருகன்
ெடிமயறினான்
சத்யன்,
கிகடக்கனும்னு
நம்ம
மவண்டுதகல
நிகறமவத்துவான்” என்று விஜயா கூற அமதமொல்
மவண்டிக்பகாண்மட
காகலமவகள
என்ெதால்
முதன்முகறயாக
ராஜா
அலங்காரத்துடன்
தூய்கமயான
உள்ளத்மதாடு
அவர்கள்
முருகன் தன்
பசன்றது
கம்ெீரமாக
மகனும்
நிற்க,
மான்சியும்
மெரக்குழந்கதயும் ஒன்றாக மசரமவண்டும் என்று விஜயா மனதார மவண்டினாள் தங்கத்தில்
மவல்
ஆராதகனக்கு ொதத்தில்
பசய்து
ஏற்ொடு
பசய்யப்ெட்டிருந்தது,
மசர்க்கப்ெட,
அவன்ககயால்
காணிக்ககயாக என்
பசலுத்துவதால் சத்யன்
மெரக்குழந்கத
இமதமொன்றபதாரு
தங்கமவகல
இவர்களுக்காக
ககயால்
தங்கமவல்
கிகடத்ததும்
அடுத்த
காணிக்ககயாக
சிறப்பு
முருகன் வருடம்
பசலுத்துகிமறன்
என்று விஜயா மறுெடியும் ஒரு மவண்டுதகல முருகனின் முன்பு கவத்தாள் சாமிதரிசனம்
முடித்து
மூவரும்
மகாயிலில்
இருந்து
பவளிமய
வந்தனர்,
மூவரும்
ெடியிறங்கி அடிவாரம் வந்தனர், ெிரவுனியும் அவர்களுடன் வந்திருந்ததால் ெிரவுனிகய காரில்
கவத்துக்பகாண்டு
கீ மழமய இருந்த
டிகரவர்
மவகமாக
வந்து
விஜயாவிடம்
இருந்த பொருட்ககள வாங்கி காரில் கவக்க, சாமிநாதன் ெிரசாரம் வாங்கி வருவதாக
கூறிவிட்டு
அதற்காக
ெில்
வாங்க
பசன்றுவிட,
விஜயா
ொத்ரூம்
பசல்லமவண்டும்
என்று கழிவகறகயத் மதடி மொய்விட்டாள், டிகரவர் சத்யகன காருக்குள் உட்காரச்பசால்லி “ பகாஞ்சம் இருங்க தம்ெி நான் மொய் என் வட்டுக்கு ீ ஒரு முருகன் ெடம் வாங்கிட்டு வந்துர்மறன்” என்று கூற சரிபயன்று தகலயகசத்த சத்யன் காரில் ஏறியமர்ந்து கதகவ மூடிவிட்டு தன் ககயில் அம்மா கட்டிய முருகன் டாலர் கவத்த கயிகற ொர்த்தவன், அம்மா பகாடுத்த கவரில் இருந்து இன்பனாரு முருகன் டாலர் கவத்த கயிற்கற எடுத்து ெிரவுனியின் கழுத்தில் கட்டிவிட்டான், சத்யனுக்கு
ெிரவுனி
உடமன
ெிரவுனிகய
அவனுடன்
மான்சியின்
வருடியெடி
விகளயாடியெடி
மடியில்
தான்
மான்சிகயப்
மடியில்
ெடுத்திருந்த
ெற்றிய
ெடுத்துக்பகாள்ள,
ஞாெகம்
சிந்தகனயில்
வந்தது
,
அகமதியாக
அமர்ந்திருந்தான், சற்றுமநரத்தில் காணாமல்
ககயில்
ெிரசாத
குழப்ெத்மதாடு
கவருடன்
சுற்றுமுற்றும்
வந்த
மதடினார்,
சாமிநாதன்
காரருமக
ஒருமவகள
விஜயா
யாகரயும் ஏதாவது
வாங்க சத்யனுடன் மொயிருக்காமளா என்று அவர் எண்ணும்மொமத விஜயா தனியாக வர “ விஜயா சத்யன் எங்மக?” என்று குழப்ெத்துடன் மகனவியிடம் மகட்க விஜயாவும் ொத்ரூமுக்கு மதட
“
என்கூட மொமனன்”
பகாஞ்சமநரத்தில்
வரகலமய, என்று
டிகரவகரப்
கலவரத்துடன்
அவனும்
வந்து
“
ொர்த்துக்கச்
பசால்லிவிட்டு அய்மயா
பசால்லிட்டு இருவரும்
அம்மா
நீங்க
நான்
டிகரவர்த் மொனதும்
சின்னய்யாகவயும் ெிரவுனிகயயும் காருக்குள்ள உட்கார வச்சுட்டு நான் வட்டுக்கு ீ சாமி ெடம்
வாங்கப்
மொமனன்”
என்று
ெயத்துடன்
பசால்ல
,
மூவகரயும்
பதாற்றிக்பகாண்டது, ெரெரப்புடன் சத்யகனயும் ெிரவுனிகயயும் மதடினார்கள்,
" எட்டா வானில் இருக்கும் ..... " நட்சத்திரத்கத ெனித்துளியாக்கி... " ஒரு ஏகழப் பூவின் மடியில் அமர்த்துவது காதல்! " ஆறுலட்சம் நரம்புககளயும் ஒருமசரத்... " துடிக்க கவத்து மவடிக்ககப் ொர்ப்ெது காதல்! " ஆலகால விஷத்கதயும் அமிர்தமாய்... " ருசிக்க கவப்ெது காதல்!
ெதற்றம்
" நீ காதகலத் மதடினாலும்... " காதல் உன்கனத் மதடினாலும்.... " இடமாற்றம் உன் இதயத்துக்கு மட்டுமம! " கண்ண ீருக்கும் புன்சிரிப்புக்கும்... " ொலம் மொட்டு அதில்... " நம்கம நடத்திச்பசல்லவமத காதல்! " தன் இகணயிடம் மதாற்றாலும் பஜயித்தாலும்.... " மறுெடியும் மறுெடியும் மதடி ஓட கவப்ெது காதல்!
மவடசந்தூர் மநாக்கி பசன்றுபகாண்டிருந்த திறந்த மவனில் அமர்ந்திருந்த ஊர் மக்கள் அகனவரும் மூடாமல்
மான்சியின்
மககனத்
கத்திக்பகாண்டு
தான்
வந்தான்,
ொர்த்துக்பகாண்டு
ராகினியும்
மான்சியும்
வந்தனர்,
திறந்த
எவ்வளவு
வாய்
சமாதானம்
பசய்தும் அடங்கவில்கல மான்சிக்கு ஆத்திரமாய் வந்தது, “ அப்ெடிமய அப்ென் புத்தி, அழுமத சாதிக்குது ொரு?” என்றெடி முந்தாகனயால் மூடி ெிள்களக்கு ொல் பகாடுக்க முயன்றாள், அவமனா முந்தாகனகய இழுத்துத் தள்ளிவிட்டு தகலகய பவளிமய நீட்டி மறுெடியும் வரிட்டான், ீ ராகினி குழந்கதகயத் தூக்கி மதாளில் மொட்டுத் தட்டியெடி “ என் ராசா ரிஷி கண்ணு, ஏன்டா
இன்னிக்கு
இப்புடி
எங்க
உசுர
எடுக்குற?”
என்று
ஆதங்கப்ெட்டெடி
ரிஷிகய
மதாளில் மொட்டு தட்டினாள் உட்கார்ந்திருந்த
கூட்டத்தில்
யாமரா
“
குழந்கதக்கு
பமாட்கடத்தகல
எரியுமதா
என்னமவா, பகாஞ்சம் சந்தனம் இருந்தா தடவுங்கமளன்” என்று கூற .. மான்சி
தன்
ககப்கெயில்
இருந்த சிறிய
சந்தன
டப்ொகவ
எடுத்து
தண்ணர்விட்டு ீ
குகழத்து ராகினியின் மதாளில் கிடந்த மகனின் தகலயில் தடவினாள் தகலயில்
சில்பலன்று
ஆனாலும்
மகவல்
இருந்தவகன ஆரம்ெித்தது,
சந்தனம்
நிற்காமல்
மடிக்கு
மாத்தி
ெட்டதும்
சிறிதுமநரம் பமதுவாக
குழந்கத
பகாஞ்சம்
மதம்ெினான்,
தட்டினாள்,
ராகினி
குழந்கத
அகமதியானது, தன்
பமதுவாக
மதாளில் உறங்க
“
இன்னிக்கு
பொழுதுவிடிய
பகளம்புன
மநரமம
சரியில்கல,
வட்டுக்குப் ீ
மொனதும்
ெிள்களக்கு சுத்தி மொடனும்” என்று ராகினி பசால்ல... “ குழந்கதக்கு இப்மொ முடி எடுக்க மவண்டாம்னு பசான்மனன் நீங்க மகட்டா தான, ஒரு
வயசு
முடிஞ்சதும்
ெண்ணிட்டான்”
என்று
முடி
எடுத்திருக்கலாம்,
மான்சி
சலிப்புடன்
ஸ்ஸ்ஸ்
கூறிவிட்டு
யப்ொ
என்னா
மவனின்
ெக்க
கலாட்டா
ெலககயில்
சாய்ந்து பகாண்டாள் “ ஆமா நீ பசால்லுவ.. ஆனா குழந்கதக்கு இப்ெமவ கத்கதக் கத்கதயா ஏகப்ெட்ட முடி, புள்கள எம்புட்டு முடிய பசாமக்கும், சரி விடு இனி சரியாயிடுவான்” என்ற ராகினி ெலகககயப் ெிடித்துக்பகாண்டு நின்றெடி வந்த ஒரு பெண்ணிடம் “ ஏலா மலரு நம்ம ஊரு வர இன்னும் எம்புட்டு பதாலவு இருக்குலா?” என்று மகட்க.. “ இன்னும் ெத்து மயிலு தான் இருக்கும்க்கா” என்றாள் அந்த மலரு ... ராகினின்
மடியில்
உறங்கும்
மககனமயப்
ொர்த்தெடி
வந்தாள்
மான்சி,
பமாட்கட
அடிக்கவும் குழந்கதயின் முகம் எடுப்ொக பதரிந்தது, அப்ெடிமய சத்யனின் ஜாகடயில் இருந்தான் குழந்கத, ெிறந்து ெதிமனாரு மாதமாகிவிட்டதால் குழந்கதக்கு முடியிறக்க மவண்டும்
என்று
ராகினி பசய்த
ஏற்ொடுதான் இது, மநற்று காகலமய ஒரு சிறிய
மவனுக்கு ஏற்ொடு பசய்துவிட்டு, ஊரில் பதரிந்தவர்கள் முக்கியமானவர் என சிலருக்கு பசால்லி
இன்று
அதிகாகல
ெழனி
பசன்று
குழந்கதக்கு
முடி
காணிக்கக
பசலுத்திவிட்டு இமதா வடு ீ திரும்புகிறார்கள், இப்மொபதல்லாம்
மான்சி
சத்யகனப்
ெற்றி
நிகனக்கமவண்டியமத
இல்கல
குழந்கதயின் ஒவ்பவாரு வளர்ச்சியும், குழந்கதயுடன் இருக்கும் ஒவ்பவாரு நிமிடமும் சத்யகனமய
ஞாெகப்ெடுத்தியது,
மான்சி
மனதில்
சத்யன்
மீ து
எவ்வளவு
காதல்
இருந்தமதா அகதவிட ெலமடங்கு இப்மொது பவறுப்பு இருந்தது, அவன்
தன்கன
காதலிக்கவில்கல
என்று
பசான்னகத
விட,
அவன்
பகாடுத்த
குழந்கதகய அழிக்கமவண்டும் என்று மருத்துவமகனக்கு அகழத்துச்பசன்றகதத் தான் மான்சியால்
ஏற்க முடியவில்கல, அவன்
மனதில்
தன்மீ து
காதல்
இல்கல
என்று
இன்னும் கூட மான்சியால் நம்ெமுடியவில்கல, எப்ெடிபயல்லாம் நடிச்சுருக்கான் ொவி... தகலவலி
வர்ற
இருக்குறமாதிரிமய நான்தான் ஆளில்கல
மாதிரி
என்
நடிச்சுருக்கான்,
முட்டாள்,
அம்மா
என்றுதாமன
தூங்கி,
அகதபயல்லாம்
அப்ொ
இப்ெடி
மடியிலமய
என்கூட
உண்கமயின்னு
இல்லாதவ
தாமன
ெண்ணிட்டான்,
என்று
என்ன மான்சி
பநருக்கமா நம்ெி
ெண்ணாலும்
ஏமாந்த மகட்க
எண்ணும்மொமத
‘
இவளுக்கு
யாருமில்கல
ஞாெகத்திற்கு
வர
என்று,
மான்சி
மருத்துவமகனயில்
மகாெத்தில்
ெற்ககள
கவத்து
கடித்தாள்,
சத்யன்
ம்ஹூம்
பசான்னது மகாவிலுக்கு
மொய்ட்டு வரும்மொது பகட்ட சிந்தகனகள் மவண்டாம் என்று மனகத நிகலப்ெடுத்த முயன்றாள் அதற்குள் ஊர் வந்துவிட மவன் பதருக்களில் திரும்ெி ராகினியின் வட்டருமக ீ நின்றது, எல்மலாரும்
இறங்கி
ராகினியிடமிருந்து
அவரவர்
குழந்கதகய
வட்டுக்கு ீ
மொக,
வாங்கி
மதாளில்
முதலில்
மான்சி
மொட்டுக்பகாண்டு
இறங்கி வட்டு ீ
வாசப்ெடியில் ஏறியவகள ராகினியின் குரல் தடுத்தது “ இரும்மா மான்சி , புள்களக்கு இப்ெதான் பொறந்த முடி குடுத்துருக்மகாம், அப்ெடிமய வட்டுக்குள்ள ீ மொறிமய, நீ புள்களமயாடபவளியமவ நில்லு நான் மொய் ஆரத்தி கரச்சு எடுத்துட்டு வர்மறன்” என்ற ராகினி அவசரமாய் பூட்கடத்திறந்து வட்டுக்குள் ீ மொனாள் சரிபயன்று
தகலயகசத்து
விட்டு
மான்சி
வாசப்ெடியிமலமய
நின்றாள்,
அப்மொ
இவர்கள் வந்த மவன் ரிவர்ஸ் எடுத்து திரும்ெ அதன் ெின்னாமலமய ஒரு ஆட்மடா வந்து
நின்றது,
மான்சி
ஆட்மடாவில்
யாபரன்று
ொர்க்க,
சத்யன்தான்
இறங்கினான்,அவன் கூடமவ ெிரவுனியும் தாவி இறங்கியது, மான்சி திககப்ெில் விழிவிரிய அவகனமயப் ொர்க்க, சத்யன் ஆட்மடாக்காரன் சில்லகற இல்கலபயன்று பசான்ன ஆயிரம் ரூொய் மநாட்கட திருப்ெி அவனிடமம பகாடுத்து “ நீமய வச்சுக்மகா” என்று கூறிவிட்டு மான்சிகய மநாக்கி வந்தான் மான்சியின் கககள் மதாளில் கிடந்த மககன அழுத்திப் ெற்றியது, சத்யனுக்கு முன்மெ ெிரவுனி அவள் காலருமக மொய் மண்டியிட்டது, சத்யன் தன்கன மநாக்கி வருவகத ொர்த்து இரண்டடி ெின்னால் நகர்ந்து சத்யகனப் ொர்த்துக்பகாண்மட “அக்கா சீ க்கிரமா வாங்கமளன் ” என்று வட்டுக்குள் ீ குரல் பகாடுக்க... “ இமதா வந்துட்மடன் கண்ணு” என்று ககயில் ஆரத்தித் தட்டுடன் வந்த ராகினி, வட்டு ீ வாசலில் புதிதாய் நின்றவகனப் ொர்த்து குழப்ெமாக “ தம்ெி யாரு?” என்று சத்யகனப் ொர்த்து மகட்க சத்யனுக்கு
எதுவுமம
காதில்
விழவில்கல,
எதுவுமம
கண்ணுக்குத்
பதரியவில்கல,
மான்சிகயத் தவிர, சத்யனின் தீவிரப் ொர்கவயால் மான்சி அரண்டுமொய் ராகினிகயப் ொர்த்து
விழிக்க,
ராகினி
ககயில்
இருந்த
ஆரத்தித்
தட்கட
கீ மழ
ஓரமாய்
கவத்துவிட்டு ெடியிறங்கி மான்சியின் முன்பு மகறத்தார்ப் மொல் நின்று “ யாருமல நீ,.. நான் மகட்குறது காதுல விழகலயா” என்று மகாெமாக மகட்க
சத்யன் திரும்ெி அலட்சியமாக ராகினிகயப் ொர்த்துவிட்டு அவகளச் சுற்றி நகர்ந்து மான்சிகய பநருங்கி “ எங்கப் மொன மான்சி?, உன்கன மதடிகிட்மட இருக்மகன், நான் மதடுமவன்னு உனக்குத் பதரியாதா? ” என்று இயல்ொக மகட்டெடி அவகள பநருங்கி மதாளில் இருந்த ரிஷியின் தகலயில் தடவியிருந்த சந்தனம் மான்சியின் கன்னத்தில் ஒட்டியிருக்க, அகத தன் விரல்களால் துகடத்த சத்யன் அந்த கன்னத்கத மநாக்கி தன் உதடுககள குவித்தெடி மொக... “ ஏய்” என்று அடிெட்ட மவங்ககயாய் சீ றி அவன் பநஞ்சில் கககவத்து ெலம் பகாண்ட மட்டும்
தள்ளிவிட,
சத்யன்
தடுமாறி
ெின்மநாக்கி
விழுந்தான், அதுவகர மான்சியின் காலடியில்
சரிந்து
பமதுவாக
இருந்த ப்ரவுனி
தகரயில்
தன் எஜமான் கீ மழ
விழுந்ததும் தாவிச்பசன்று குகரத்தெடி சத்யகனச் சுற்றி வந்தது, மான்சியின் பெயகரச் பசான்னதும் அவளுக்குத் பதரிந்தவன் மொல என்று ஒதுங்கிய ராகினி,
மான்சி
ஆத்திரத்துடன்
கத்தியெடி கீ மழ
சத்யகனப்
விழுந்து
ெிடித்து
எழுந்து
தள்ளியதும்
அமர்ந்த
சத்யகன
யாமரா
எவமனா
பநருங்கி
“
ஏய்
என்று என்ன
திமிராடா, தனியா இருக்குற பொண்ணுகிட்ட தகராறு ெண்ணலாம்னு வந்தியா? ஒரு குரல் குடத்தா ஊமர திரண்டு வந்து உன்கன காலி ெண்ணிரும், ஒழுங்கா எந்திருச்சு ஓடிப் மொயிரு” என்று ராகினி கத்த, அதற்குள் “ என்ன?” யாரு?” என்று ஒரு சிறு கூட்டம் கூடிவிட்டது மான்சி
நடுங்கும்
சத்யகனப்
ொர்க்க,
கககளால் சத்யன்
ஒட்டியிருந்த மண்கணத்
மககன
அகணத்தெடி
ககககள
தட்டிவிட்டு,
ஊன்றி ராகினி
அதிர்ச்சியுடன்
பமதுவாக
கூறியது
எழுந்து
எதுவும்
கீ மழ
கிடந்த
முழங்ககயில்
காதில்
விழாதவன்
மொல மான்சிகயப் ொர்த்து “ என்ன மான்சி இப்புடி தள்ளிட்ட, மறுெடியும் தகலயில அடிெட்டிருந்தா உனக்குத்தாமன கஷ்டம்” என்று ெரிதாெமாக கூற.. தன்
பசயல்
அவகன
ெயங்கரமாக
பவறிமயற்றியிருக்கும்
என்று
எண்ணியிருந்த
மான்சி, அவன் ெரிதாெமாக மெசவும் குழப்ெமாக ராகினிகயப் ொர்க்க... “ யாரு கண்ணு இவன், உனக்கு பதரியுமா?” என்று ராகினி ொர்கவயில் கூர்கமயுடன் மகட்க, மான்சி
ெதிமலதும்
கூறாமல்
இப்ெடித்தான்
எப்ெொர்த்தாலும்
மான்சிமயாட
லவ்வர்,
அந்த
தகலகய தகலகய ொப்ொ
குனிந்துபகாண்டாள், குனிஞ்சுக்குவா,
என்மனாடது,
நாமன
எனக்கும்
“
அவ
எப்ெவுமம
பசால்மறன்,
மான்சிக்கும்
நான்
ெிறந்தது”
என்று ராகினியிடம் கூறியவன் மான்சியிடம் திரும்ெி “ என்ன மான்சி நான் பசான்னது சரி தாமன, சரி சரி சீ க்கிரமா வா, நம்ம வட்டுக்குப் ீ மொகலாம், அப்ொ அம்மா, சந்துரு, எல்லாரும் உனக்காக பவயிட் ெண்றாங்க” என்று சத்யன் இயல்ொக மெச.. இகடப்ெட்ட உட்செட்ச
காலத்தில்
குழப்ெத்துடன்
ஒன்றுமம
நடவாதது
அப்ெடிமய
மொல்
நின்றிருந்தாள்,
சத்யன்
ராகினி
மெசப்மெச
அவசரமாக
மான்சி சத்யகன
பநருங்கி “ தம்ெி நீங்க பசால்றது பநசந்தான?, மான்சிமயாட புருஷனா நீங்க?” என்று மகட்க. சட்படன்று புருவம் சுருக்கிய சத்யன்“ புருஷனா? ம்ஹூம், அபதல்லாம் கல்யாணம் ஆனா தாமன? எங்களுக்கு இனிமமல்தான் கல்யாணம் ஆகனும், அப்புறம் நான்தான் புருஷன்” என்று சற்று முரண்ெட்டு மெச சட்படன்று சத்யன் மீ து ஒரு மரியாகத வர “ அகதத்தான் தம்ெி மகட்மடன், இத்தன நாளா
எங்கப்
மொன ீங்க,
வயித்துப்
புள்ளக்காரிய
பவரட்டி
விட்டுட்டு
ஒன்னகற
வருஷம் கழிச்சு வந்துருக்கீ ங்கமள இத்தன நாளா என்னப் ெண்ண ீங்க” என்று ராகினி குரலில் ொதி மகாெமும் ொதி நிம்மதியுமாக மகட்க “ அது நான் விரட்டகலமய, மான்சியாத்தான் காணப் மொய்ட்டான்னு நிகனக்கிமறன், சரி மான்சி ஏன் என்கூட மெசகல? ” என்று சத்யன் ராகினியிடம் மகட்க அப்மொதுதான் சுற்றியிருந்த கூட்டத்கத கவனித்த ராகினி “ சரி உள்ள வாங்க தம்ெி மெசலாம்” என்று கூறிவிட்டு வட்டுக்குள் ீ மொக.. சத்யன் மீ ண்டும் மான்சியின் அருகில் வந்து, “ என்மமல அப்ெடிபயன்ன மகாெம் மான்சி, கீ ழ தள்ளிட்டமய மான்சி” என்று மகட்க அந்த
குரலில்
முணுக்பகன்று
இருந்த பூத்த
ஏமதாபவான்று
நீருடன்
“
மான்சி
இங்மக
ஏன்
இதயத்கத வந்த
,
கிழித்தது,
ஓடிப்மொனவ
விழிகளில் இருக்காளா?
பசத்தாளான்னு ொர்க்கவா?” என்று மான்சி பநருப்ொய் மாறி மகட்க மமலும்
அவகள
மதடிக்கிட்டு
தான்
பநருங்கி
“
இருந்மதன்”
ஏன்
மான்சி
என்றவன்
இப்ெடில்லாம் அவள்
மதாளில்
மெசுற, கிடந்த
நான்
உன்கன
குழந்கதகய
அவளிடமிருந்து பவட்டுக்பகனப் ெிடுங்கி தன் மதாளில் சாய்த்துக்பகாண்டு “ அவங்க தான் உள்ள கூப்ெிட்டாங்கமள உள்ள வா மொகலாம்” என்று கூறிவிட்டு விடுவிடுபவன சத்யன் வட்டுக்குள் ீ மொனான்.
மான்சிக்கு நடந்தது புரிய சிறிதுமநரமானது குழந்கத தன் ககயில் இல்கல என்றதும் அவள் உடலில் யாமரா பநருப்பு கவத்தது மொல உள்ளமும் உடலும் ஒமரமநரத்தில் எரிந்தது,
‘எவ்வளவு
கதரியமா
ெிள்களகய
ெிடுங்ககிட்டு
மொட்டான்’
கண்மண்
பதரியாத ஆத்திரத்துடன் வட்டுக்குள் ீ நுகழந்தவள் அப்ெடிமய நின்றுவிட்டாள். ராகினி
விரித்துப்மொட்ட
ொயில்
அமர்ந்து
குழந்கதகய
மடியில்
கிடத்தி
அவன்
முகத்கதமய பவறித்துப் ொர்த்துக்பகாண்டிருந்தான் சத்யன், மான்சியின்
வயிற்றில்
திக்பகன்றது,
அவனுக்கு
இது
மவண்டாத
ெிள்கள
தாமன?
நம்மல மீ றி வந்து பொறந்துடுச்மசன்னு ொர்க்குறானா? ராஸ்கல் குழந்கதகய எதாவது ெண்ணிடப்
மொறான்,
என்று
எண்ணியெடி
குழந்கதகய
அவனிடமிருந்து
வாங்குவதற்காக பநருங்கியவள் மறுெடியும் அப்ெடிமய நின்றாள் சத்யன்
குழந்கதயின்
கன்னத்தில்
பவன்ொதங்ககள
முத்தமிட்டான்,
வருடிவிட்டு
குனிந்து
மிகமிக
பமன்கமயாக,
பமன்கமயாக
குழந்கதயின் ஏற்கனமவ
அதுமொன்ற முத்தங்கள் ெலவற்கற அவனிடத்தில் பெற்றிருந்த மான்சியின் கன்னங்கள் குறுகுறுக்க,
‘
ச்மச
என்ன
பநகனப்பு
ொரு?
இந்த
துமராகி
ெண்ணகதபயல்லாம்
மறந்துட்டு’ என நிகனத்து தன் மீ மத மகாெங்பகாண்டு, அகதயும் அவன்மீ மத காட்ட எண்ணி
“
ஏய்
குழந்கதகயத்
பதாடாமத?
அது
என்
குழந்கத”
என்று
ஆத்திரமாய்
அலறினாள் மான்சி அவகள நிமிர்ந்து ொர்த்த சத்யன் “ இருக்கட்டுமம, நம்ம ொப்ொ தான? ஆமா கெயன் டிரஸ்
மொட்டுருக்காமன?
அப்மொ
கெயன்
தான?
நம்ம
மகமனாட
பெயர்
என்ன
மான்சி?” என்று அப்ொவியாய் சத்யன் மகட்க அவகனப்ொர்த்து
ஆத்திரமாய்
விழித்த
மான்சி
“
மெரு
தாமன
மகட்ட?
பசால்மறன்
மகளு? குழந்கதமயாட மெரு ‘ துமராகின் மகன்’ என்ன மெரு நல்லாருக்கா?” என்று மான்சி மகாணலாய் சிரிக்க..... சகமயலகறயிலிருந்து புள்களயாட்டமா
பவளிமய
மெசுற?”
என்று
வந்த
ராகினி
மான்சிகய
“
என்ன
கண்ணு
அதட்டிவிட்டு
இது?
சத்யனின்
ெடிச்சப் அருமக
மண்டியிட்டு அமர்ந்து “ உன் மகன் மெரு ரிஷிவந்தன் ராசா,, மான்சிதான் இந்த மெகர வச்சுது” என்றாள்
“
ம்
ரிஷிவந்த்,
நல்லாருக்கு
மான்சி
மெரு”
என்று
அவகளப்
ொர்த்து
கூறிவிட்டு,
தூங்கும் மககனப் ொர்த்து “ ரிஷி நான் உன் அப்ொடா, கண்கண முழிச்சுப் ொருடா குட்டி” என்றான் “
அவன்
மவன்ல
தூங்குறான்,,
ஏன்
வரும்மொது தம்ெி,
அழுதுகிட்மட
மான்சி
மமலயும்
வந்தான்
குழந்கத
தம்ெி,
மமலயும்
அதான்
நல்லா
இம்புட்டு
ொசம்
வச்சிருக்கீ ங்க, அப்புறம் ஏன் தம்ெி மான்சிய வயித்துப் புள்களமயாட இப்ெடி நிர்க்கதியா விட்டீங்க?” என்று மகட்கும். சத்யன்
எதுவுமம
பசால்லவில்கல
புருவம்
சுருக்கி
எகதமயா
தீவிரமாக
மயாசித்துவிட்டு “ அதுதான் பதரியகலமய? , நாங்க எல்லாரும் மான்சிய காமணாம்னு மதடிமனாம்,
இன்னிக்கு
ெழனி
மகாயிலுக்கு
அம்மா
அப்ொ
கூட
வந்மதன்,
நானும்
ப்ரவுனியும் கார்ல உக்காந்திருக்கும் மொது, எங்க காகரத் தாண்டி ஒரு மவன் மொச்சு, அதுல
மான்சி
இறங்கி
நின்னுகிட்டு
மவன்
மொயிருச்சு,
இருந்தா,
ெின்னாடிமய
உடமன
ஒரு
ஓடி
ஆட்மடா
நான்
மான்சியப்
வந்மதன், ெிடிச்சு
ொர்த்ததும்
அதுக்குள்ள
மவன்
மவன்
ெின்னாடிமய
கார்ல பராம்ெ
இருந்து தூரம்
மொகச்பசான்மனன்,
அப்புறம் இந்த ஊர் வந்ததும் மவன் காமணாம், உடமன ஒரு டீக்ககடயில மான்சி மெகரச்பசான்மனன்,
அவன்
உடமன
ராகினி
அக்கா
வடுன்னு ீ
மகளுங்கன்னு
பசான்னான், அப்புறம் சரியா கண்டுெிடிச்சு இங்க வந்துட்மடன்” என்று சத்யன் ராகினி மகட்டதுக்கு சம்மந்தமில்லாதபதாரு ெதிகலச் பசால்ல.. “ அடப்ொவி என்னா மாதிரி மெச்கச மாத்திட்டான் ொரு’ என்று மான்சி வியப்புடன் எண்ணியெடி “ அகதத்தான் ஏன் மதடி கண்டுெிடிச்சி இங்க வந்த, உனக்குதான் நானும் மவனாம் என் குழந்கதயும் மவனாம்னு முடிவா பசால்லிட்டமய, அப்புறம் ஏன் இந்த மதகவயில்லாத நடிப்பு, உன்ககத தான் ஒன்றகர வருஷத்துக்கு முன்னாடிமய பவட்ட பவளிச்சமாயிருச்மச
இன்னும்
ஏன்
நடிக்கிற,
உன்
நடிப்கெ
நம்ெி
நான்
ஏமாந்தபதல்லாம் மொதும், நீ பமாதல்ல இங்மகருந்து பவளிய மொ, இல்மலன்னா இந்த ஊர் ஆளுங்க கிட்ட பசால்லி அடிச்சுத் துரத்த பசால்லுமவன்” என்று மான்சி மகாெமாய் கத்த. சத்யன்
அவகள
மெசத்பதரியாமத,
வித்தியாசமாக உனக்கு
ொர்த்தான்
என்னாச்சுடா
“
என்
கண்ணம்மா
மான்சிக்கு ?
”
என்று
இப்ெடிபயல்லாம் சத்யன்
வியப்ொக
மகட்டான் அவன் பசான்ன ‘ என்னாச்சுடா கண்ணம்மா ‘ என்ற ஒரு வார்த்கதயில் தனது இதயம் நழுவி இடமாறுவது மொல் உணர்ந்த மான்சி, மறுெடியும் நடந்தகவககள சிரமப்ெட்டு
ஞாெகத்திற்கு பகாண்டு வந்து “ என்னாச்சின்னா மகட்கிற, இது ஒன்றகர வருஷமா எனக்குள்ள எரியுற பநருப்பு, எனக்கு உன்கன பகாகலப் ெண்ணும்னு ஆத்திரமா வருது, ஆனா
ஏற்கனமவ
கூடாமதன்னு
அப்ொ
தான்
இல்லாத
என்
பொறுத்துக்கிட்டு
மகன்
இருக்மகன்”
அம்மாவும் என்று
இல்லாம
மொயிடக்
வார்த்கதககள
பநருப்புப்
ெந்துகளாக மாற்றி அகத சத்யகன மநாக்கி வசிபயறிந்தாள் ீ ஆனால் அந்த பநருப்பு ெந்துகள் தன்கனச் சுட்டதாகமவ காட்டிக்பகாள்ளாத சத்யன் “ சரி
நான்
சாகனுமா?
வா
பரண்டு
மெருமம
பசத்து
மொகலாம்,
ரிஷி
இந்த
அக்கா
வளர்க்கட்டும், என்னக்கா நீங்க வளர்ப்ெீங்க தாமன? ” என்று இலகுவாக மெச.. ராகினி இவர்கள் இருவகரயும் எப்ெடி சமாதானம் பசய்வது என்று புரியாமல் விழித்து “ மான்சி அதான் தம்ெி மதடி வந்துருச்மச? இன்னும் ஏன்மா வஞ்சம் ொராட்டுற, தம்ெி தப்கெ உணர்ந்து திருந்திரு வந்திருக்கு” என்று மான்சிகய சமாதானம் பசய்தாள் “ திருந்தியா? அக்கா உங்களுக்கு இவகனப் ெத்தி பதரியாது, கிட்டத்தட்ட மூனு மாசமா இவமனாட
நடிப்கெ
நம்ெி
ஏமாந்தவ
எப்ெடிபயல்லாம்
என்கிட்ட
அன்பு
பசத்துடுமவன்னு
பசால்லி
என்கனய
மகன்னு
எனக்கு
அகதபயல்லாம்
மகவலமான
மறக்கமவ
நான்,
காட்டுற
இவன் மாதிரி
என்னபனன்ன நடிச்சான்
ெணியவச்சான்,
பெயகர
முடியாதுக்கா”
என்று
பதரியுமா?
ககடசில
வாங்கி
பசான்னான்,
தாகயப்
குடுத்துட்டான்,
மான்சி
முகத்கத
நான் மொல
என்னால
மூடிக்பகாண்டு
கதறியழ ஆரம்ெித்தாள் அவள் அழுவகதமய ொர்த்த சத்யன் தன் மடியில் இருந்த மககனத் தூக்கி ராகினியின் மடியில்
கிடத்திவிட்டு
முடியிருந்த
அவள்
மவகமாக
ககககள
எழுந்து
விலக்கி
“
மான்சியின் மான்சி
அருமக
என்ன
வந்து
முகத்கத
நடந்திருந்தாலும்
அகத
மறந்துடு, ஏன்னா நான் எல்லாத்கதயும் மறந்துட்மடன், நீயும் எல்லாத்கதயும் மறந்துடு, இப்மொ என் கூட வா நம்ம வட்டுக்குப் ீ மொகலாம் ” என்று கூற மான்சிக்கு அவனுகடய ஒவ்பவாரு வார்த்கதயும் எரிகின்ற தீயில் பநய் வார்த்தது, இவன்
மமல
எந்த
என்ெதால
பசய்த
வார்த்கத
நான்
தப்பும்
இல்லாத
துமராகம் பசஞ்சது
மாதிரிமய
இல்மலன்னு
தவறுதான்னு
மெசுறாமன?
ஆயிடுமா,
இவன்
சம்ெிரதாயத்திற்கு
பசால்லமாட்மடங்குறாமன?
ெணக்காரன் கூட
ஒரு
இவபனல்லாம்
என்ன மனுஷன், என்று நிகனத்தெடி அவன் முகத்கத நிமிர்ந்து ொர்த்தவள் அவன் ொர்கவயில் இருந்த வித்தியாசத்கத அப்மொதுதான் கவனித்தாள்,
ொர்கவயாமலமய இவகள வழ்த்தி ீ விழிகவக்கும் வசீ கரம் அந்த ொர்கவயில் இல்கல, அய்மயா என்று ெரிதாெப்ெட கவத்து அவனுக்கு சாதகமாக்கும் ஒரு மாகய அவன் கண்களில், அவன் கண்ககளமய ொர்த்த மான்சிகய இன்னும் பநருங்கிய சத்யன் “ மான்சி எனக்கு உன் மடியில ெடுக்கனும், அப்புறம் நிகறய கிஸ் ெண்ணனும், அப்புறம் மதாட்டத்துல அந்த சின்ன ரூம்ல மொய் அன்கனக்கு மாதிரி விடியவிடிய கட்டிப்ெிடிச்சு தூங்கனும், அன்னிக்கு விடிஞ்சதும் நீ என் பநத்தில கிஸ் ெண்ணி எழுப்புனமய அந்த மாதிரி தினமும் கிஸ் ெண்ணனும்” என்றவன் அவள் முகத்கத ககயில் ஏந்தி அவளின் விரிந்த மலர் இதழ்ககள மநாக்கி குனிந்து அழகாய் கவ்வி அற்புதமாய் உறிஞ்சி அவள் இதழ்களில் சுரந்த நீகர தனக்குள் ஈர்த்து தாகத்கத தீர்த்தான் . மான்சி
ஏமதா
ெிரம்கமயில்
அவனிடம்
தன்
இதழ்ககள
பகாடுத்துவிட்டு
கண்மூடி
மயங்கி கால்கள் துவள நின்றிருந்தவள் பமல்ல சரிய ஆரம்ெிக்க, சத்யன் ஒரு கககய அவள் இடுப்ெில் மொட்டு வகளத்து தன்மனாடு இறுக்கிக் பகாள்ள, அவள் அவமனாடு ஒட்டி
தன்
ஈர
திருடகனப்மொல
இதழ்ககள விருட்படன
ெிளக்க, நுகழந்த,
அந்த அவள்
ெிளவுக்குள் வாய்க்கு
சத்யனின்
நாக்கு
பசாந்தக்காரகனப்
மொல்
உரிகமயுடன் உறவாடியாது, மான்சியின் கககள் அவகளயறியாமல் எழும்ெி சத்யனின் ெரந்த முதுகக சுற்றி வகளத்து தன்மனாடு அவகன பநருக்கியது பராம்ெ
நிதானமான
நிலநடுக்கத்கத
அழகான
முத்தம்,
ஏற்ெடுத்தினான்
சத்யன்,
தனது அவள்
முத்தத்தாமலமய வயிறு
அவளுக்குள்
தடதடக்கும்
ஓகசகய
சத்யனின் தன் உடலில் உணர்ந்தான் அவர்களின்
இந்த
சங்கடத்துடன்
எதிர்ொராத
மடியில்
முத்தத்கத
இருந்த
ஒரு
குழந்கதகய
நிமிடம்
மதாளில்
ரசித்த
ராகினி,
தூக்கிக்பகாண்டு
அப்புறம் பமதுவாக
மதாட்டத்துப் ெக்கமாக நழுவினாள் சத்யனின் கககள் இடுப்ெிலிருந்து இறங்கி புட்டச் சகதககள பகாத்தாக கவ்விப்ெிடிக்கு ஆர்வமிகுதியால்
அழுத்தமாக
ெிகசந்து
விட,
அந்த
வலி
பகாடுத்த
மவதகனயில்
நிமிடத்தில் சுதாரித்து விலகிய மான்சி, தன் வாயிலிருந்த வழிந்த சத்யனின் எச்சிகல புறங்ககயால் துகடத்துவிட்டு சத்யகனமய பவறித்துப் ொர்க்க, அவன் சிறு சிரிப்புடன் தனது வாகய துகடத்தான் மான்சிக்கு
அவமானத்தில்
உள்ளம்
பவந்து
பநாந்தது,
இவன்
தன்கன
நடத்திய
விதத்கத மறந்து இப்ெடிமயாரு முத்தத்திற்கு மயங்கவிட்மடாமம என்று எண்ணினாள்
சத்யன் மீ ண்டும் மான்சிகய பநருங்க, ெின்னகடந்து சுவற்மறாடு சுவறாக ஒட்டி “ கிட்ட வராத,
மறுெடியும்
நீ
பதாட்டா?
என்
உடம்புல
பநருப்பு
வச்சுகிட்டு
எரிஞ்சுடுமவன்”
என்று கண்களில் கண்ண ீருடன் மான்சி பசால்ல சத்யன் அப்ெடிமய நின்றான், “ வா மான்சி வட்டுக்குப் ீ மொகலாம்?” என்று அவகள மநாக்கி கககய நீட்டினான் அவகனமய பவறித்த மான்சியின் மனதில் வளர்த்துவந்த காலடியில்
பவறித்தனமான
விழுந்தது
மொல
மகாெம்,
இந்த ஒன்றகர இப்ெடி
அவமானமாக
வருடமாக இவன் மீ தி
ஒமரபயாரு
இருக்க,
முத்தத்தில்
இவன்
அவன் கககய விலக்கிவிட்டு
சகமயலகறக்குள் ஓடினாள் அவள்
மொவகதப்
ொர்த்து
அகமதியாக
நின்றவன்
உள்மள
தடாபலன்று
ொத்திரம்
விழும் சத்தம் மகட்டு இவனும் உள்மள ஓடினான், குழந்கதக்கு ொல் கலக்க ராகினி பவண்ண ீர் மொட்டு கவத்திருக்க அந்த ொத்திரத்கத இறக்கிவிட்டு
மான்சி
எரியும்
ஸ்டவ்வில்
தனது
வலது
கககய
காட்டிக்பகாண்டிருந்தாள், பநருப்புக்காயம் கண்களில்
இதுவகர
கண்ணருடன் ீ
அனுெவித்தறியாதது
கககய
என்ெதால்
உதறிக்பகாண்மட
அந்த
எரிச்சல்
தாங்காமல்
சூழ்நிகலயிலும்
மான்சி
அவகனவிட்டு விலகி நிற்ெதிமலமய குறியாக இருக்க.. “ உன் கக என்கன பதாட்டதால தான இந்த மாதிரி ெண்ண, ஆனா உன்கன பதாட வச்சது
நான்
தான,
அதனால
நாமன
இந்த
மவதகனகய அனுெவிக்கிமறன்”
என்று
சத்யன் விருட்படன நகர்ந்து ஸ்டவ்வின் அருமக மொய், இரண்டு உள்ளங்ககககளயும் பநருப்புக்கு மிக அருமக ெிடித்தான், மான்சி ெயத்தில் கககய உயர்த்தி ெிடித்ததால் காயம்
அதிகமில்கல,
ஆனால்
சத்யன்
பநருப்ெின்
அருமக
கககய
கவத்ததால்,
பநருப்பு ஆகசயுடன் சத்யனின் கரங்ககள தீய்த்தது இதுவும்
நடிப்பு
என்று
அலட்சியமாக
நின்றிருந்த
மான்சியின்
நாசியில்
சத்யனின்
கரங்கள் தீய்ந்து கருகும் வாசகன ஏறியது , மான்சியின் அடிவயிறு திக்பகன்று அலற, திரும்ெினாள், சத்யன் கககய அடுப்ெில் நீட்டியெடி அகசயாமல் நின்றான் இரண்மட எட்டில் சத்யகன அகடந்து அவன் ககககள இழுத்து திருப்ெி ொர்த்தாள், இரண்டு உள்ளங்ககயும் பவந்து, மதாள் கருத்து, சகத பவடித்து உள்மள ரத்தச்சிவப்ொன சகத பதரிய,
“ அய்யய்மயா, ஏன் இப்ெடி பசஞ்சீ ங்க, அய்மயா இப்ெடி பவந்து மொச்மச” என்று அவன் முகத்கதப்
ொர்த்து
மான்சி
கத்த,
சத்யன்
வலிகயத்
தாங்க
ெற்ககள
கடித்ததால்
கண்கள் ரத்தபமன சிவந்து கலங்கி இருந்தது, “ அக்கா, இங்க வாங்கமளன், சீ க்கிரமா வாங்கக்கா” என்று மான்சி உரக்க அலற, “ விடு கககய,
அதான்
என்கன
பதாடக்கூடாதுன்னு
தாமன
இப்ெடி
ெண்ண?
இப்ெ
ஏன்
பதாடுற” என்றவன் அவளிடமிருந்து ககககளப் ெிடுங்க முயன்றான் விடவில்கல மான்சி, அவன் விரித்து அவன் பநஞ்சில் விழுந்த கதற ஆரம்ெித்தாள், கக இவ்வளவு புண்ணாகிவிட்டமத என்று அவளால் தாங்கமுடியவில்கல, இதற்குமுன் நடந்தது எல்லாம் மறந்து மொனது, “ என்னாலதான், எல்லாம் என்னாலதான்” என்று அவன் பநஞ்சில் முட்டியவள், மறுெடியும் நிமிர்ந்து “ பராம்ெ வலிக்குதா?” என்று மகட்க.. இல்கலபயன்று சத்யன் தகலயகசத்தாலும், அவள் வலிக்குதா என்று மகட்டதும் தான் அவன் கககள் வலிகய அவனுக்கு உணர்த்த, கண்களில் மதங்கிய நீருடன் மறுெடியும் ஆமாம் என்று தகலயகசத்தான், அவன்
கண்களில்
கண்ண ீகரப்
ொர்த்ததும்
மான்சியால்
பொறுக்க
முடியவில்கல,
சத்யன் முகத்கத இழுத்து தன் பநஞ்சி கவத்து அழுத்திக்பகாண்டு “ மவனாம்ொ அழாத சரியாயிடும் , எல்லாம் என்னாலதான்” தன் மகனுக்கு பசால்வதுமொல் பசால்லி அவன் தகலகய வருடிவிட்டு “ அய்மயா இந்த அக்கா மவற எங்க மொச்சுன்னு பதரியகலமய? சரி
வாங்க
பமாதல்ல
இந்த
ஊர்
ஆஸ்ெிட்டலுக்கு
மொய்
காமிச்சுட்டு,
அப்புறம்
ஒட்டன்சத்திரம் டவுனுக்குப் மொகலாம்” என்று அவகன இழுத்தெடி நகர்ந்து பவளிய வரவும், ராகினி வட்டுக்குள்மள ீ வரவும் சரியாக இருந்தது ராகினிகயப் ொர்த்ததும் “ அய்மயா அக்கா இவ்வளவு மநரம் எங்க மொன ீங்க” என்று மான்சி மகட்டாள் சரி நீங்க ஏதாவது மெசிகிட்டு இருப்ெீங்கன்னு மதாட்டத்து வழியா பதருவுக்கு மொய் அமுதா வட்டுல ீ மொய் உட்கார்ந்திருந்மதன், இப்ெதான் நீ கூப்ெிடுற குரல் மகட்குதுன்னு அமுதா பசான்னா, சரி என்னான்னு மகட்கலாம்னு ரிஷிய அங்மகமய ெடுக்க வச்சுட்டு வந்மதன், என்னா ொப்ொ? என்னாச்சு ” என்று சத்யனின் கககய கவணிக்காமல் ராகினி மகட்க.. “
அய்மயா
இவரு கககய ொருங்க
அக்கா,
மான்சி கட்டுப்ெடுத்த முடியாமல் அலறினாள்
எரியுற
அடுப்புல
காட்டிட்டாரு”
என்று
அவள் அலறல் விெரீதத்கத உணர்த்த, மவகமாய் வந்து சத்யனின் ககககள விரித்துப் ொர்த்த ராகினி “ அய்யய்மயா என்ன பகாடுகம இது, ஏன் தம்ெி இப்ெிடி ெண்ண ீக” என்று கதறலுடன் ராகினி மகட்க.. “
ம்
அவ
கககயயும்
ொருங்க,
ஏன்னு
அவகிட்டமய
மகளுங்க”
என்று
சத்யன்
நல்லெடி
ஒன்னு
பசான்னான் ராகினி
மான்சியின்
கககய
இழுத்து
ொர்த்து
விட்டு
“
அய்மயா
மசர்ந்துட்டீங்க, பரண்டுமெரும் தனியா மெசிக்கட்டும்னு தாமன புள்களய தூக்கிகிட்டு பவளிய மொமனன், இப்ெ ொர்த்தா பரண்டு மெரும் கககய இப்ெடி மவக வச்சிகிட்டு இருக்கீ ங்கமள,
உங்க
பரண்டுமெருக்கும்
எதுனா
ஆனா
அந்த
குழந்கதமயாட
கதிபயன்னான்னு மயாசிக்கமவ மாட்டீங்களா?” என்று அழுதெடி மெசிய ராகினி “ ஏன் தம்ெி அதுதான் உலகம் பதரியாதது, நீங்க ெடிச்சவரு, நாலு விஷயம் பதரிஞ்சவரு, நீங்களுமா இப்ெடி ெண்றது” என்று கண்ணருடன் ீ சத்யனிடம் மகட்க .. “
அவதான்
பமாதல்ல
அனுெவிக்கனும்ல,
பநருப்புல
அதான்
கககய
நானும்
கக
காட்டினா,
வச்மசன்,
அவமளாட
வலிகய
நானும்
ெரவாயில்கல
விடுங்க
எனக்கு
வலிக்ககல” என்று சத்யன் பசான்னதும்.. மான்சி திககப்புடன் அவகனப் ொர்த்தாள், ‘ இவன் என்ன பசால்றான்? என் வலிகய இவன் அனுெவிக்கனும்னா எப்ெடி? அப்ெடின்னா இவகனப் ெிரிஞ்ச இத்தகன நாளா இவனும்
என்கனப்
மொலமவ
மவதகன
ெட்மடன்னு
பசால்ல
வர்றானா?’
மான்சி
அவகன நன்றாகப் ொர்த்தாள், அவன் ொர்கவயில் நகடயில் மெச்சில் முன்ெிருந்த அலட்சியம் இப்மொது இல்கல, ஆள்
எகட
மலசான
குகறந்த
கன்னத்து
கருவகளயம்,
உடுத்துெவனின்
தாகட
விழிகளில்
ஆகடகள்
லூசாக,
தூக்கலாக மசார்வு,
ககளந்து
பதரிந்தது,
எப்மொதும் மொயிருந்தது,
கண்ககளச் ட்ரிம்மாக முன்பு
சுற்றி உகட
கண்களில்
அலட்சியம் மொய், இப்மொது ஒரு மதடல் கலந்த ஆர்வம் பதன்ெட்டது, உதடுகளில் எப்மொதும் அவனின்
பதன்ெடும் வலிகமயான
குறும்பு
சிரிப்பு
மதாள்கள்
காணாமல்
மொய்,
உதடுகள்
இறுகியிருந்தது,
குறுகிவிட்டது
மொல்
இருந்தது,
முன்பெல்லாம்
இவள் எப்மொதும் ெடுத்துறங்க நிகனக்கும் அவனின் உரமமறிய மார்பு அதன் விகடப்பு குகறந்தது
மொல்
இருந்தது,
ொர்த்துக்பகாண்மட
வந்தவளின்
ொர்கவ
அவன்
கககளுக்கு வந்ததும், மான்சிக்கு கண்ணர்ீ முட்டியது, “ அக்கா சீ க்கிரமா ஆஸ்ெிட்டல் மொகலாம்கா” என்று அழுககயுடன் ராகினிகயப் ொர்த்து கூற ..
“ ஆமா இப்ெ வந்து அழு, ஆகசயா வந்த புள்ள ககய இப்புடி மவக வச்சுட்டிமய” என்ற ராகினி,
“
வாங்க
தம்ெி
உள்ளூர்
ஆஸ்ெத்திரிக்கு
பமாதல்ல
மொகலாம்,
நாகளக்கு
டவுனுக்கு மொகலாம்” என்று கூறிவிட்டு வாசலுக்குப் மொக... சத்யன்
மான்சிகயப்
ொர்த்தெடிமய
நின்றான்...
அவகன
பநருங்கிய
மான்சி,
தகல
குனிந்து “ இப்ெடியாகும்னு நான் பநகனச்சுப் ொர்க்ககல, ப்ள ீஸ் வாங்க ஆஸ்ெிட்டல் மொகலாம்” என்று அவனின் வலது கககயப் ெற்றிக்பகாண்டு பவளிமய இழுக்க... சத்யன் அகசயாமல் நின்றெடி அவள் கண்ககளமய ொர்த்தெடி “ நீ என்கூட வட்டுக்கு ீ வந்தா தான், நான் ஆஸ்ெிட்டல்க்கு வருமவன், இல்மலன்னா என் கககள் சீ ல் புடிச்சி அழுகினாலும் இங்கிருந்து நகரமாட்மடன்
”
என்று
அகமதியாக கூறினான், ஆனால்
அந்த குரலில் இருந்த உறுதி மான்சிகய உலுக்கியது, சற்றுமுன்
அவன்
ெிடிவாதத்கத
கண்கூடாக
ொர்த்தவள்
ஆயிற்மற,
இருந்தாலும்
உன்மமல் காதமல இல்கலபயன்று கூறியவன் இப்மொது இப்ெடி பகஞ்சுவகத அவளால் நம்ெமுடியவில்கல,
நாகளக்மக
நான்
பசத்துட்டா
என்னப்
ெண்ணுவ
என்று
அகசயாமல் கூறி என்கன ெடுக்ககயில் ருசித்த முன்பு இருந்தவன் நடிகனா? இல்கல இப்மொது
ககயில்
பநருப்கெ
கவத்துக்பகாண்டு
பவந்து
துவண்டு
நிற்கும்
இவன்
நடிகனா? எதுஎப்ெடிமயா இரண்டுமம மிரட்டல் தான், மான்சிக்கு மண்கட குழம்ெியது, தகலகய இரு ககயால் தாங்கி தகரயில் பதாப்பென்று அமர்ந்தாள், சற்றுமநரம் கழித்து அவளருமக அமர்ந்த சத்யன் “ மான்சி நான் பகட்டவன் இல்கல மான்சி,
நீ
இல்லாம
எனக்கு
வாழ்க்ககமய
இல்கலன்னு
முடிவு
ெண்ணி
பராம்ெ
நாளாச்சு, நம்பு மான்சி” என்று பகஞ்சலாக கூற கண்ண ீருடன் அவகன ஏறிட்ட மான்சி “ நீங்க ெண்ணது , மெசினது , எல்லாம் நான் சாகும்வகர மறக்கமுடியாது, உங்கமமல எனக்கு எந்த சமயத்துலயும் நம்ெிக்கக வராது சத்யன்,
நீங்க
ொர்த்துக்கங்க,
உங்கவட்டுக்கு ீ இந்த
கிளம்புங்க,
மிரட்டலுக்பகல்லாம்
அங்க ெயந்து
மொமய
ககக்கு
உங்களுக்கு
ட்ரீட்பமண்ட்
ெணியும்
மான்சி
பசத்துப்மொய் பராம்ெ நாளாச்சு, இப்ெ இருக்கற மான்சி பநஞ்சுரம் மிகுந்தவள், நீங்க எகத ெணயமாக வச்சாலும் மயங்கமாட்டா, தயங்கமாட்டா, அதனால நீங்க கிளம்ெலாம் சத்யன்” என்று உறுதியுடன் கூறிவிட்டு எழுந்து வாசலுக்கு வந்தவள் அங்மக இருந்த ராகினியிடம் “ அக்கா இவரு அவமராட ஊருக்கு கிளம்ெிட்டாரு, அங்க மொய்
ககக்கு
கவத்தியம்
ொர்க்கட்டும்,
நீங்க
ரிஷிய
தூக்கிட்டு
ெசியாறி பராம்ெ மநரமாச்சு” என்று கூறிவிட்டு வாசலிமலமய நின்றாள்
வாங்க,
ெிள்கள
அகசயவில்கல சத்யன் அப்ெடிமய ககககள நீட்டியெடி அமர்ந்திருந்தான், ராகினி குழந்கதகய தூக்கிக்பகாண்டு வந்து மான்சியிடம் பகாடுத்துவிட்டு, கடிவாளம் இல்லாத
இரண்டு
ெிடிவாத
குதிகரககளப்
ொர்த்து
கண்ணர்ீ
உகுத்துவிட்டு
சாப்ெிட
ஏதாவது வாங்கிவருவதாக கூறிவிட்டு பவளிமய பசன்றாள், மான்சி
மகனுடன்
வந்து
சத்யனுக்கு
முதுகாட்டி
அமர்ந்து
மகனுக்கு
ெசியாற்ற
பதாடங்கினாள், சத்யன் அவள் முதுககமய குறுகுறுபவன ொர்ப்ொன் என்று பதரியும், முந்தாகனயால் முதுககயும் மசர்த்து மூடினாள் குழந்கத ொல் குடித்துவிட்டு மறுெடியும் உறங்கியது, ராகினி ஆச்சி ககட இட்லிமயாடு வந்துவிட்டாள், இன்னும் இருவரும் எதிபரதிர் துருவங்களாக அமர்ந்திருப்ெகத எண்ணி மவதகனயுடன் சத்யன் அருமக வந்து “ அந்த புள்கள பகடக்குது,, நீங்க வாங்க தம்ெி நான் ஆஸ்ெத்ரிக்கு கூட்டிட்டுப் மொமறன்” என்று பகஞ்சினாள் “
இல்லக்கா,
அவ
என்கூட
வட்டுக்கு ீ
வந்தால்தான்
நான்
ஆஸ்ெிட்டல்
வருமவன்,
ெரவாயில்கல நீங்க மொய் சாப்ெிட்டு தூங்குங்க, நான் இப்ெடிமய இருக்மகன்” என்று தீர்மானமாக கூறிவிட்டு அப்ெடிமய சுவற்றில் சாய்ந்து பகாண்டான். “
சரி பரண்டு
இட்லியாவது
சாப்ெிடுங்க
தம்ெி”
என்று
ராகினியின் வற்புறுத்தலுக்கு
சத்யனிடம் ெதிலில்கல. ராகினியும் சாப்ெிடவில்கல,
அகமதியாக சகமயலகறயின் ஓரமாய்
ொகயவிரித்து
அதில் ரிகஷ கிடத்தி அவன் ெக்கத்தில் ெடுத்துக்பகாண்டாள் வாங்கி வந்த உணவு ெிரிக்கப்ெடாமல் அப்ெடிமய இருந்தது, மநரம் கடந்தது, சத்யன் விரித்த
கககய
அப்ெடிமய
கவத்துக்பகாண்டு
அமர்ந்திருந்தான்,
அவனுக்கு
எதிமர
ெிடிவாதமாக கால்ககள கட்டிக்பகாண்டு அமர்ந்திருந்த மான்சிக்கு அவன் ககககளப் ொர்க்க ொர்க்க வயிறு எரிந்தது, எத்தகன வலுவான கககள், இப்ெடி சிதிலமகடஞ்சு மொச்மச, என்று கலங்கினாள் மநரம் ஆக ஆக சத்யனின் கண்கள் பசாருகியது, வலியின் மவதகன அவன் முகத்தில் பதரிந்தது, சத்யனின் முகத்கத ொர்த்து மான்சியின் கவராக்கிய மகாட்கட பமல்ல பமல்ல சரிய ஆரம்ெித்தது,
சத்யகன
ெசியும்
வாட்டுகிறமதா
கவராக்கியத்கத
காதல்
என்று
கலங்கினாள்,
பொடிப்பொடியாக்க,
மவகமாய்
ஒரு
கட்டத்தில்
எழுந்து
தட்டில்
அவளது இட்லிகய
கவத்து சட்னிகய ஊற்றி எடுத்துக்பகாண்டு சத்யனருமக வந்து, இட்லிகய ெிய்த்து சட்னியில்
த*ப ாட்டு
அவன்
வாயருமக
எடுத்துச்பசன்று
"
பமாதல்ல
சாப்ெிட்டு
ஆஸ்ெிட்டல் வாங்க, அதுக்கப்புறம் நான் உங்ககூட வட்டுக்கு ீ வர்மறன், ஆனா அதுக்கு முன்னாடி
எனக்கு
உங்ககூட
நிகறய
மெசனும்"
என்று
கூறிவிட்டு
அவன்
வாயில்
இட்லிகய கவக்க.. சரிபயன்று தகலயகசத்து இட்லிகய வாங்கியவன், அகத விழுங்கி விட்டு, கலங்கி கண்ண ீர்
விட்ட
கண்களுடன்
"
கக
பராம்ெ
எரியுது
மான்சி,
என்னால
வலி
தாங்கமுடியகல மான்சி" என்று ெரிதாெமாக கூற.. அவ்வளவுதான்,
ககயிலிருந்த
தட்கட
தகரயில்
வசிவிட்டு ீ
அகணத்து " அய்மயா சத்யா" என்று கதறினாள் மான்சி
" பெண் என்ற அழகு ெிரெஞ்சமம... " கனவாக நீயிருந்தால்... " கண்விழித்தா நானிருப்மென்! " நிலமாக நீயிருந்தால்... " நடக்கமாட்மடன் , தவழ்ந்திருப்மென்! " முள்ளாக நீயிருந்தால்... " என் பநஞ்சில் குத்திக்பகாண்டு குதூகலிப்மென்! " தீயாக நீயிருந்தால்... " தினந்மதாறும் தீக்குளிப்மென்! " தூசாக நீயிருந்தால் " கண் திறந்து காத்திருப்மென்! " மகழயாக நீயிருந்தால்... " ககரயும் வகர நகனந்து நிற்மென்!
அவகன
இழுத்து
" கடலாக நீயிருந்தால்... " கட்டுமரமா அதில் மூழ்கிவிடுமவன்! " விஷமாக நீயிருந்தால்... " குடிததுவிட்டு உயிர் துறப்மென்!
மான்சி சத்யகன அகணத்துக்பகாண்டு விட்ட கண்ண ீர் சத்யனின் சட்கடகய நகனத்து அவன்
பநஞ்கச
அகடயாளம் நிகறய
ஈரமாக்கியது,
காணமுயன்றன,
வித்தியாசம்,
வருடிவிட்டு,
அவள் முன்பு
சத்யனின்
பநஞ்சில்
இருந்த
விரல்கள்
அவன்
இருந்தவனுக்கும்
தாகட
எலும்புகள்
முகத்கத
முகத்கத
இப்மொது
தூக்கித்
நிமிர்த்தி
“
வருடி
இருந்தவனுக்கும்
பதரிய,
ஏன்
வருடி மான்சி
இப்ெடி
அகத
இகளச்சுப்
மொயிருக்கீ ங்க?” என்று கவகலயுடன் மகட்க.. “ உன்கனப் ொர்க்காமல் தான் மான்சி” என்று ெட்படன்று ெதில் வந்தது சத்யனிடத்தில், அவன் வார்த்கதயில் பொய்யில்கல என்று அவன் கண்கள் பசான்னது அவன் மான்சி,
கண்கள் “
தன்கன
இப்மொ
மறுெடியும்
இவ்வளவு
மகாகழயாக்குவகத
அன்பு
வச்சிருக்க
நீங்க,
உணர்ந்து
அன்னிக்கு
தகலகவிழ்ந்த ஏன்
அவ்வளவு
மகவலமா நடந்துகிட்டீங்க?, உங்ககள நம்ெித்தாமன நீங்க கூப்ெிட்டதும் வந்மதன்? ’’ என்று மான்சி பதாண்கடயகடக்க பமல்லிய குரலில் கூற “ என்னிக்கு மான்சி?” என்று சத்யன் குழப்ெமாக மகட்டான் திக்பகன்றது ஒன்னுமம
மான்சிக்கு, நடக்காதது
இவன் மாதிரி
என்ன
என்கன
மகட்கிறாமன?
முட்டாள்னு
பவடுக்பகன்று
கண்ககளப் ொர்த்து மறுெடியும் குழம்ெியது, அய்மயா இது
பநகனச்சிட்டானா? நிமிர்ந்தவள்
அவன்
என்ன நடிப்ொ? நிஜமா?
இன்னமும் இவகன எகடமொட எனக்குத் பதரியகலமய? தன்மீ மத ஆத்திரமாக வந்தது மான்சிக்கு “ கக பராம்ெ வலிக்குது மான்சி” என்று சத்யன் அவள் கவனத்கத திகசதிருப்ெினான் “ ஏன் கண்ணு தம்ெி எவ்வளவு மநரம் வலிகய தாங்கும், பமாதல்ல ஆஸ்ெத்திரிக்கு கூட்டிட்டுப் அதட்டியதும்,
மொய்ட்டு
வந்து
எங்கனா
விடியவிடிய
மெசுங்கமளன்”
என்று
ராகினி
மான்சி எழுந்துபகாண்டு “ சரி வாங்க மொகலாம்” என்று சத்யகன அகழத்துவிட்டு, சகமயலகற ெக்கம் திரும்ெி “ அக்கா ரிஷிகய ொர்த்துக்கங்க, நான் ஆஸ்ெத்திரிக்கு கூட்டிட்டுப்
மொய்ட்டு
வர்மறன்”
என்று
கூறிவிட்டு
கதகவ
திறந்துபகாண்டு
மான்சி
பவளிமயற, சத்யன் அவள் ெின்னாமலமய வந்தான் ஒருத் பதருத் தாண்டி அடுத்த பதருவின் ககடசியில் ெள்ளிக்கூடம் அருகில் இருந்தது ஆரம்ெ சுகாதாரநிகலயம், மான்சி சத்யகன விட்டு விலகி நடக்க முயன்றாலும் சத்யன் முடிந்தவகர
அவகள
இருவகரயும்
ஒட்டிமய
எல்மலாரும்
மெசிக்பகாண்டனர்,
மான்சி
வந்தான்,
பதருவிளக்கின்
ொர்த்துவிட்டு அந்த
ஊர்
பவளிச்சத்தில்
தங்களுக்குள்
மக்களுக்கு
ரகசியமாக
ஓரளவுக்கு
இவர்கள் ஏமதா
அறிமுகமானவள்
என்ெதால், எல்மலாருகடயப் மெச்சும் இவர்ககளப்ெற்றிமய இருந்தது . ஆஸ்ெத்திரியில் இருந்த இரவு மநர டாக்டர், சத்யனின் காயத்கதப் ொர்த்துவிட்டு “ எப்ெடியாச்சு மான்சி” என்று மகட்க மான்சி ெதில் பசால்ல தினறினாள், “ அது நானா தவறி பநருப்புல ககவச்சிட்மடன் டாக்டர்” என்று சத்யன் பசால்லி சமாளித்தான் மமற்பகாண்டு ஏமதா மகட்க வாபயடுத்த டாக்டர், அவர்கள் இருவரும் ொர்கவயாமலமய ஒருவகரபயாருவர் விழுங்குவகதப் ொர்த்து எதுவும் மகட்காமல் கவத்தியம் பசய்ய ஆரம்ெித்தார், மான்சியின் காயத்கதயும் ொர்த்து மருந்திட்டார் உள்ளங்கககளில்
மட்டுமம
காயமிருந்ததால்
இரண்டு
கககளிலும்
விரல்ககள
விட்டுவிட்டு கட்டுப் மொட்டனர், இரண்டு ெக்க இடுப்ெிலும் ஊசி மொடும்மொது அவகன சிறு குழந்கத மொல் ொவித்து மான்சி அவன் அருகில் நின்று கககய அழுத்தமாக ெற்றிக்பகாள்ள, சத்யன் ஊசி குத்தாத இடமில்கல என்று அவளுக்பகப்ெடி பதரியும், இருவரும் வட்டுக்கு ீ வரும் பதருவில் திரும்பும்மொமத சத்யன் வட்டு ீ கார் ராகினியின் வட்டு ீ
வாசலில்
சாமிநாதனுடன்
நிற்க,
விஜயாவும்
ராகினி
சாமிநாதனிடம்
வந்திருப்ெகதப்
ஏமதா
ொர்த்த
மெசிக்பகாண்டிருந்தாள்,
மான்சியின்
கால்கள்
ெயத்தில்
ெின்னிக்பகாண்டன, மனதில் எவ்வளவு கதரியத்துடன் இருந்தாலும்கூட விஜயாகவப் ொர்த்ததும் மான்சிக்கு ெகழய ஞாெகங்கள் வந்தன மான்சியின் மதாளில்
மனகத
மொட்டு
ெடித்தவன்
மொல்
சத்யன்,
வகளத்துக்பகாண்டான்,
இருக்கமவண்டும் மொல் இருந்தது,
ஏமனா
தன்
வலது
மான்சிக்கும்
கககய
மான்சியின்
அவகனச்
சார்ந்மத
இருவரும்
வட்கட ீ
எங்ககள
இப்ெடி
பநருங்கியதும்,
சாமிநாதன்
அகலயகவக்கிற?,
சத்யனிடம்
எங்ககிட்ட
ஒரு
ஓடி
வந்து
வார்த்கத
“
ஏன்ப்ொ
பசால்லியிருந்தா
எல்மலாருமா மசர்ந்து வந்திருக்கலாமம? ” என்றவர் அவன் கககய இழுத்துப் ொர்த்து “ கககய நீங்க
மவற
காயம்
பரண்டுமெரும்
ெண்ணிகிட்டயாமம?
இந்தம்மா
சின்னெசங்களாடா?”
என்று
தான்
பசான்னாங்க,
அதட்டியவர்
மகன்
இன்னும்
அகணப்ெில்
இருந்த மான்சிகயப் ொர்த்தார் “ என்னம்மா நல்லாருக்கியா?” மான்சி தகலகய குனிந்து பகாண்டு “ நல்லாருக்மகன் அங்கிள்” என்றாள் அவர்களிடம்
வந்த
ராகினி
பமல்லிய
குரலில்
“
பதருவுல
சனம்
கூடிமொச்சு,
எதுவாயிருந்தாலும் வட்டுக்குள்ள ீ மொய் மெசலாம், உள்ளார வாங்கய்யா” என்று கூற, அப்மொதுதான் மான்சி கவனித்தாள், பதருமவ கூடியிருந்தது, மறுமெச்சின்றி மான்சிக்கு
அகமதியாக,
அடுத்த
கண்கலங்க
அகனவரும்
அதிர்ச்சியாக
விஜயா
பகாஞ்சிக்பகாண்டிருந்தாள்,
உள்மளமொனார்கள்,
தன்
மெரகன
மான்சிகயப்
மடியில்
ொர்த்ததும்
உள்மள
மொன
கவத்துக்பகாண்டு “
நல்லாருக்கியா
மான்சி” என்று மகட்க, மான்சியால் தன் காதுககளமய நம்ெமுடியவில்கல, இயந்திரம் மொல தகலயகசத்து ெதில் பசான்னாள் இருந்த ஒரு நாற்காலியில் சாமிநாதன் அமர்ந்துவிட, சத்யன் தன் தாயருமக தகரயில் அமர்ந்தான், மான்சி நின்றெடிமய இருக்க, ராகினி வந்தவர்களுக்கு சாப்ெிட பகாடுக்க இந்த
நடு
இரவில்
எதுவுமில்கலமய
என்ற
வருத்தத்மதாடு
சகமயலகறயின்
மூகலயில் அமர்ந்தாள் விஜயா மகனின் கககயப் ொர்த்து “ என்னடா இது சின்னபுள்ளக மாதிரி பநருப்புல விகளயாடியிருக்கீ ங்க, எதுவாயிருந்தாலும் மெசி தீர்த்திருக்கலாமம, உன் நிகலகமகய பசால்லியிருந்தா
மான்சி
மனசு
மாறியிருக்குமம
ராஜா,
அகதவிட்டுட்டு
இப்ெடி
ெண்றது?,” என்று மவதகனயாக பசால்ல.... சத்யன் நிகலகம என்ன? என்று மான்சி குழப்ெத்துடன் சாமிநாதகனப் ொர்க்க, அவர் ொர்கவயால்
அவகள
அகமதிெடுத்தி
“
சத்யனுக்கு
இப்மொ
ஒரு
ெிரச்சகனயும்
இல்கல மான்சி ெயப்ெடாத” என்றவர் ஒரு நீண்ட பெருமூச்சுடன் மககனப் ொர்த்து “ உன்கனய
காமணாம்னு
ஸ்டான்டுலதான் மான்சின்னு மவகன வட்டுக்கு ீ
பசான்னாங்க,
கத்திகிட்மட
ெின்பதாடர்ந்து மொய்
ெழனி
பமா ுத்தமும்
நாமயாட
ஓடுனாரு,
உன்கனய
எங்க
ஒருத்தர்
அப்புறம்
மொனாருன்னு
மதடுமனாம், ஒரு
இங்மக
இறக்கி
மவன்
வந்து
பசான்னாங்க விட்டார்னு
,
அப்மொ ெின்னாடி
ஒரு
அந்த மகட்டு
ஆட்மடா மான்சி
ஆட்மடாவுல ஆட்மடா
ஏறி
டிகரவர்
கண்டுெிடிச்சு
இங்க
வந்மதாம்” என்று எப்ெடி வந்மதாம் என்ெதற்கான விளக்கத்கத பசால்லிவிட்டு “ சரி பரண்டு மெரும் என்ன முடிவு ெண்ணங்க?, ீ இப்மொ நடுச்சாமம் ஆயிருச்சு, அதனால பொழுதுவிடிய பொள்ளாச்சிக்கு கிளம்ெலாமா?” என்று மகட்டார் “
ம்ம்
மொகலாம்ொ”
மான்சி
என்று
அகமதியாக
ஆர்வத்துடன்
நின்றிருந்தாள்,
முதல்
அவள்
ஆளாய்
நின்றிருந்த
சத்யன்
குரல்
பகாடுக்க,
மதாரகணமய
அவளின்
மறுப்கெ பதரிவிப்ெது மொல் இருக்க .......
“ மான்சி உங்களுக்குள்ள என்ன நடந்தது, ஏன் நீ இவகன ெிரிஞ்சு வந்த? இபதல்லாம் எதுவுமம எங்களுக்குத் பதரியாது,, ஆனா நீ வந்த ெிறகு சத்யனுக்கு என்ன நடந்தது என்ெகத
மட்டும்
ஆஸ்ெிட்டலில்
நீ
பதரிஞ்சுக்கனும்”
அனுமதிக்கப்ெட்ட
என்ற
நாளிலிருந்து
சாமிநாதன் நடந்தகவ
சத்யன்
பசன்கன
அகனத்கதயும்
ஒன்று
விடாமல் கூறினார் “
இப்ெவும்
பதரியகல,
சத்யனுக்கு உன்
மமல
உன்கனயும், பராம்ெ
ெிரவுனி,
அன்பு
சந்துருகவத்
வச்சிருக்கான்
தவிரமவற
மான்சி,
யாகரயுமம
முதல்ல
பவறுத்த
நாங்கமள இவமனாட அன்கெ ொர்த்து திககச்சுப் மொமனாம் மான்சி, நீ இல்லாம இவன் வாழமாட்டான்னு
புரிஞ்சுகிட்மடாம்,
இத்தகன
நாளும்
உன்
நிகனவுகமளாகடமய
வாழ்ந்தான் மான்சி,, நாங்களும் எங்களால முடிஞ்சவகர இந்த ஒன்றகர வருஷமா நாங்க
பகாஞ்ச
பகாஞ்சமா
எடுத்து
பசால்லி
ெலவிஷயங்ககள
புரியவச்சிருக்மகாம்,
ஆனா ககடசியா நீ இவகன விட்டு மொன அன்னிக்கு என்ன நடந்ததுன்னு இவனுக்கு பதரியகல,
அகத
நீ
பசான்னால்தான்
பதரியும்”
என்று
கூறிவிட்டு
அவகள
கூர்கமயுடன் ொர்த்தார் சாமிநாதன்
கூறிய
விஷயங்ககள
மகட்டு
மான்சி
அதிர்ந்து
மொய்
நின்றிருந்தாள்,
சத்யனின் தகலவலிக்கு ெின்னால் இவ்வளவு பெரிய ஆெத்து இருக்குபமன்று அவள் கனவிலும் நிகனத்தாளில்கல, ஒவ்பவாரு நாளும் வலியுடன் தன் மடி சாயும்மொது எத்தகன கடவுகள ெிராத்தித்திருப்ொள், இவன் தகலவலி தீர எத்தகன விரதங்கள் இருந்திருப்ொள், மகாயில்களில் அடி ெிரதட்சணம்,, அங்க ெிரதட்சணம் என்று எத்தகன மவண்டுதல்
பசய்திருப்ொள்,
இபதல்லாம்
ஒன்றுகூட
ெலிக்கவில்கலயா?
அப்ெடியானால் என் காதல் பொய்யா? இல்கல கடவுள் பொய்யா? இந்த சின்ன வயசுல இவ்வளவு மவதகனகயக் பகாடுத்து, மரணத்மதாடு மொராட விட்ட கடவுகள அவள் மனதார நிந்தித்தாள்,
தன் மனதில் ஒடியவற்கற வாய்விட்டுச் பசால்லி மான்சி முகத்கத மூடிக்பகாண்டு கதறியமொது அகனவருமம அகத மகட்டு திககத்துப் மொனார்கள். சத்யனுக்குமம இந்த விஷயங்கள் அகனத்தும் புதிது என்ெதால், அவள் காதலின் ஆழம் பதரிந்து
சந்மதாஷத்தின்
உச்சத்திற்குப்
மொனான்,
தான்
எவ்வளவு
காதலிக்கப்ெட்டிக்கிமறாம் என்று பதரிந்த அவன் மனநிகலகய பசால்ல வார்த்கதகள் இல்கல “ விண்மணாடு வாழ்ந்தாலும்... “ நிலமவாடு ஒட்டாத மமகம் மொமல... “ என்மனாடு வாழ்ந்தாலும்... “ என் மனமதாடு ஒட்டாத நிலவு... “ நீ என்று நிகனத்மதன்! “ இப்மொதுதான் புரிகிறது... “ நீ எனக்காகமவ மதய்ந்து.... “ எனக்காகமவ வாழ்ந்த... “ என் இதய நிலா நீ என்று! மான்சி முகத்கத மூடிக்பகாண்டு தன்கன மீ றி புலம்ெி அழுதெடிமய இருக்க, விஜயா மெரகன இறக்கி தகரயில் விட்டுவிட்டு எழுந்து மான்சியின் அருமக வந்து, “ மான்சி அழாதம்மா,
உன்
ெிரார்த்தகனகள்
எதுவுமம
வன் ீ
மொககல,
எல்லாம்
மசர்ந்துதான்
சத்யமனாட உயிகரக் காப்ொத்தியிருக்கு, இல்மலன்னா மூக்கு வலியா ரத்தம் வந்து சுயநிகனகவ சுத்தமா இழந்த ெிறகு ஆப்மரஷன் பசய்து சத்யன் ெிகழச்சது பதய்வச் பசயல் தான் மான்சி, அவன் நிகலகம என்னன்னு பதரிஞ்சிருந்தா, நானும் கடவுகள மவண்டியிருப்மென் பநகனச்சு
நீ
தான்,
இவ்வளவு
ஆனா
எதுவுமம
ெிரார்த்தகன
பதரியாம,
பவறும்
ெண்ணியிருக்மகன்னா
தகலவலி உன்
தான்னு
மவண்டுதல்கள்
தானம்மா என் மககன என்கிட்ட திருப்ெி தந்திருக்கு” என உறுக்கமாக மெசி மான்சிகய தன்மனாடு அகணத்துக்பகாள்ள, விஜயா கூறிய சத்யனின் அன்கறய நிகலகம மான்சியின் கண் முன்பு ெடமாக விரிய அய்மயா
என்று
அலறியது
அவள்
இதயம்,
சத்யன்
மூக்கில்
ரத்தம்
வந்ததா?
ஆப்மரஷனுக்கு முன்மெ சுயநிகனகவ இழந்துவிட்டானா? அய்மயா என்ன ெயங்கரம், மான்சியால் மமலும் கட்டுப்ெடுத்த முடியாமல் உடல் நடுங்கியது, அவள் நடுக்கத்கத உணர்ந்த
விஜயா
ஒன்னுமில்கல
ெதட்டத்துடன்
“
மான்சி
நல்லாயிட்டான்
”
என்று
குகறக்கமுயன்றாள்
இமதா
ொரம்மா,
ஆறுதல்
கூறி
இப்மொ அவள்
சத்யனுக்கு நடுக்கத்கத
அகத கவனித்த சத்யன் மவகமாக எழுந்து மான்சியின் அருமக ஓடிவந்து, தன் கக காயத்தின் வலிகய கூட உணராது, அவகள தன் தாயின் அகணப்ெில் இருந்து தன் பநஞ்சில்
சாய்த்து
அவள்
கூந்தகல
வருடி,
முதுககத்
தடவி
“
மான்சி
இனிமமல்
எனக்கு ஒன்னுமில்ல, நான் நல்லாருக்மகன் மான்சி, இமதா என்கனப் ொரு மான்சி” என்று அவள் முகத்கத தன் விரல்களால் நிமிர்த்தினான் சத்யன் அவன் அகணப்ெில் நடுக்கம் குகறந்தாலும் உதடுகள் உதறபலடுக்க, “ பமாதல்லமய டாக்டகரப்
ொர்த்திருக்கலாமம?,
இவ்வளவு
மமாசமான
நிகலகமயிலயா
மொய்
ொர்க்கறது?, உங்களுக்கு ஏதாவதுன்னா நான் எங்க இருந் ாலும் அடுத்த நிமிஷமம என் உயிர்
மொயிருக்கும்
பசால்லகல,
நான்
பதரியுமா? மவற
நீங்க
இது
இப்ெடியிருக்கீ ங்கன்னு
பதரியாம
உங்ககள
ஏன்
பநருப்புல
முன்னமம
கக
கவக்க
விட்டுட்மடமன” என்ற மான்சி அவனுகடய கட்டுப்மொட்ட கரங்களில் தன் முகத்கத கவத்து “ என்கன மன்னிச்சுடுங்க” என்று மவண்டினாள் தன் கரங்களில் பவன் தாமகரயாய் மலர்ந்திருந்த அவள் முகத்கத தன்னருமக இழுத்த சத்யன்
“ மன்னிப்பெல்லாம்
என்கூட
இருந்தாமல
பநருங்கிய
சத்யகன
எதுக்கு
மொதும்” நாங்க
மான்சி,
என்று
நீயும் ரிஷியும் நம்ம வட்டுக்கு ீ
காதமலாடு
இங்மகதான்
கூறிவிட்டு
இருக்மகாம்
என்ற
அவள்
வந்து
முகத்கத
சாமிநாதனின்
இருமல்
உணர்த்த, மான்சி பவட்கமாக அவனிடமிருந்து விலகி நின்றாள் “
நீங்க
பரண்டுமெரும்
நடவடிக்கககமள காணமல்
எவ்வளவு
பசால்லுது,
மொறதுக்கு
ஆனா
முன்னாடி
உயிருக்குயிரா சத்யன்
என்ன
இருந்திருக்கீ ங்கன்னு
பசன்கன
நடந்ததுன்னு
மொறதுக்கு நீ
உங்க
முன்னாடி,
பசான்னாதான்
நீ
மான்சி
ெிரச்சகனகளுக்கு ஒரு முடிவு கிகடக்கும்” என்று சாமிநாதன் கூறியதும்,, இவ்வளவு மநரம் காதலுடன் சத்யகனவிட்டு சில அங்குலங்கள் விலகியிருந்த மான்சி இப்மொது விகறப்புடன் சில அடிகள் தள்ளிப்மொனாள், தான் எந்த நிகலயில் அவகன விட்டு
விலகிமனாம்
என்ற
நிதர்சனம்
அவள்
முகத்தில்
அகறந்து
அவகள
நிதானத்துக்கு பகாண்டு வந்தது, பசால்லமவண்டும், எல்லாவற்கறயும் பசால்லித்தான் ஆகமவண்டும், அப்மொதுதான் தன் மகனின் லட்சனம் இவர்களுக்கும் பதரியும் என்ற உறுதியுடன்
தகலகயத்
திருப்ெி
மற்றவர்ககள
ொர்ப்ெகத
தவிர்த்து
சுவற்கற
ொர்த்தெடி பமதுவாக ஆரம்ெித்தாள் மான்சி “
நான்
இவகர
வருஷமும்
என்மனாட
லீவுக்கு
வரும்
ெதினாலாவது மொபதல்லாம்
வயசுல
இருந்து
இவகர
மநசிச்மசன்,
மகறஞ்சு
ஒவ்பவாரு
மகறஞ்சு
ொர்த்து
ரசிப்மென்,
ஆனா
இவருக்கு
அப்மொல்லாம்
என்கன
ெிடிக்ககலப்
மொல?
என்கன
ஏபறடுத்தும் ொர்க்கமாட்டார், இந்த வருஷம் நான் வந்ததும் இவகரத்தான் மதடிமனன், அன்னிக்கு கநட்தான் மதாட்டத்துக்கு வந்து என்கனப் ொர்த்து ‘ பராம்ெ அழகா இருக்க மான்சின்னு அப்புறம்
பசான்னாரு,
ஒரு
வாரமா
அந்த
ஒரு
என்கனப்
வார்த்கதயிலமய
நான்
ொர்க்கும்மொபதல்லாம்
மயங்கிப்
மொமனன்,
சீண்டிகிட்மட
இருந்தார்,
பதாட்டுத்பதாட்டு மெசுவார், இவருக்கும் என்மமல் காதல்னு நான் நம்ெிமனன், அப்புறமா திடீர்னு ஒரு வாரம் என்கன ொர்க்கமவயில்கல, பராம்ெ அவாய்ட் ெண்ணார், எனக்கு ஒன்னுமம
புரியகல,
இவமராட
புறக்கணிப்கெ
என்னால
தாங்கமுடியாம
ஒருநாள்
கநட் நாமன இவமராட ரூமுக்குப் மொமனன்” என்று கூறிவிட்டு நிறுத்திய மான்சி தன் கண்களில்
வழிந்த
கண்ண ீகர
துகடத்துக்பகாண்டு,
தான்
ெணயமாக
ெயன்ெட்ட
அவமானத்கத பசால்ல ஆரம்ெித்தாள் “ ஏன் மெசகலன்னு மகட்கத்தான் நான் மொமனன், ஆனா இவரு என்னபனன்னமவா மெசி, ககடசியா....... இவ்வளவு ஆகசகய மனசுல வச்சுகிட்டு நான் பசத்துட்டா என்ன ெண்ணுவன்னு என்கன மகட்டார், அதுக்கப்புறம் மவற வழியில்லாம நான் இவருக்கு ெணிஞ்சு மொமனன், அப்புறமும் நிகறய நாள் என்கன இதுக்காக மதடினார், நானும் இணங்கிமனன், ககடசியா ஒருநாள் ஜானகி ஆச்சிமயாட மெத்தி கர்ெமாயிருக்கான்னு அகதப்
ெத்தி
மெசும்மொது
தான்
எனக்கு
என்மனாட
நிகலகம
பதரியும்,
முதல்ல
அழுதாலும் ெிறகு சந்மதாஷப்ெட்மடன், எப்ெடியும் இவர்கிட்ட பசான்னா சந்மதாஷப்ெட்டு என்கன கல்யாணம் ெண்ணிக்குவாருன்னு ெகல் கனவு கண்மடன், அன்னிக்கு கநட் மதாட்டத்துல இகதக்கூட
இவகரப் கவனிக்காம
ொர்த்து
விஷயத்கத
இருந்திருக்க,
பசான்னப்ெ,
நீபயல்லாம்
என்ன
‘
இவ்வளவு
பொண்ணுடி
நாளா
அப்ெடின்னு
மகாெமா என்கன திட்டினார், ‘ சரி நாகளக்கு காகலயில ஆஸ்ெிட்டல் மொகலாம்னு பசால்லிட்டு மொயிட்டார், மறுநாள் காகலல ஆஸ்ெிட்டல்க்கு பசக்கப்புக்கு கூட்டிட்டுப் மொறாருன்னு இவரு
ெல
பநகனச்சுதான்
இவர்
பொண்ணுங்ககள
கூட
வயித்துல
மொமனன், இவமராட
ஆனா
அந்த
கருமவாட
ஆஸ்ெத்திரிக்கு
கூட்டிட்டுப்
மொய்
பராம்ெ ெழக்கம்னு அங்மக மொனதும்தான் பதரிஞ்சுது, என் வயித்துல இருந்த கருகவ ககலக்க ஆயிரக்கணக்கில் மெரம் மெசினகத நான் என் காதால மகட்மடன், அப்புறம் கதகவத் திறந்து மநரடியாமவ இவர்கிட்ட நியாயம் மகட்டப்ெ ‘ என்கன காதலிக்கமவ இல்கலன்னு
பசான்னாரு,
அந்த
நிமிஷமம
நான்
பநருங்கிப்
மொமனன்”
என்று
கூறிவிட்டு மான்சி முகத்கத மூடிக்பகாண்டு கதறி அழ,, சத்யன்
அவகள
பநருங்கி
மதாளில்
கககவத்தான்,,
அழுதுபகாண்டிருந்த
மான்சி
பவடுக்பகன்று அவன் கககயத் தட்டிவிட்டு “ மீ திகயயும் மகளுங்க, அப்புறம் எனக்கு கண்டிப்ொ நர்ஸும்
அொர்ஷன் என்கன
ெண்ணிமய
ரூமுக்குள்ள
ஆகனும்னு வச்சு
இவர்
பூட்டிட்டு
பசான்னதும்,
காெி
குடிக்க
அந்த
டாக்டரும்
மொனாங்க,
நான்
இன்பனாரு கதவு வழியா தப்ெிச்சு மராட்டுக்கு வந்து எதிரில் வந்த ெஸ்கஸ நிறுத்தி ஏறிட்மடன்,
அந்த
ெஸ்ஸுல
தான்
ராகினி
அக்காகவ
ொர்த்மதன்,
அவங்க
நான்
அழுவுறகதப் ொர்த்து எவ்வளமவா மகட்டும் எதுவுமம நான் பசால்லகல” எனற மான்சி நிற்கமுடியாமல் தகரயில் மண்டியிட்டாள் உள்மள
இருந்து
வந்த
ராகினி
கண்ணருடன் ீ
மான்சிகய
தூக்கி
தன்
மதாளில்
சாய்த்துக்பகாண்டு சாமிநாதகனப் ொர்த்து “ நான் எவ்வளமவா மகட்டும் இந்த புள்ள ெதில்
பசால்லகல,
சாப்ெிடாம
அழுதுகிட்மட
வந்துச்சு,
வழியில
ெஸ்
ெஞ்சராகி
நின்னுருச்சு, எல்லாரும் இறங்கி மவற ெஸ் மாறி மொய்ட்டாங்க, ஆனா மான்சி மட்டும் முள்ச் பசடி ெக்கமா மொச்சு, எனக்கு சந்மதகம் வரமவ நானும் ெின்னாடிமய மொமனன், இந்தப்
புள்ள
மொகுதுன்னு
ரயில்
தண்டவாளத்தில்
புரிஞ்சுமொச்சு,
நான்
ஏறி
நடக்கவும்
ஒடுறதுக்கும்
ரயில்
எனக்கு வரவும்
என்ன சரியா
நடக்கப் இருந்தது,
நிமிஷத்தில் நான் மான்சிகய இழுத்துகிட்டு முள் புதர்ல விழுந்மதன், ஒரு நிமிஷம் தாமதிச்சிருந்தாலும் ரயில்ல விழுந்திருக்கும், அப்புறமா எல்லாத்கதயும் விசாரிச்சுட்டு, நான் காப்ொத்துமறன்னு பசால்லி என்கூட இந்த ஊருக்கு கூட்டிட்டு வந்மதன்” என்ற ராகினி
சத்யனிடம்
ெண்ணலாமா?
திரும்ெி
நாமன
“
ஏன்
தம்ெி
ொர்க்ககலன்னா
ெணம்
இன்மனரம்
இருக்குன்னா இந்த
புள்ள
என்ன பசத்து
மவனாப் ஒன்றகர
வருஷம் ஆகியிருக்கும்” என்று மகாெமாக மகட்க. ஏற்கனமவ அதிர்ந்து மொயிருந்த சத்யன் ஏதும் பசால்லாது தகலகுனிய... சாமிநானும் விஜயாவும் தன் மகனின் இன்பனாரு ெக்கம் பதரிந்த அதிர்ச்சியில் உகறந்து மொய் அமர்ந்திருந்தனர், அொர்ஷனுக்காக அவர்ககள
சத்யன்
மான்சி
உறவு
மருத்துவமகனக்கு
பராம்ெமவ
பதரிந்தது
தான்,
ஆனால்
அகழத்துச்பசன்றுள்ளான்
ொதித்துவிட்டிருந்தது,
சாமிநாதன்
ெல
பெண்ககள
என்ற
தகவல்
அருவருப்புடன்
மககனப்
ொர்க்க, அய்மயா என்னடா இபதல்லாம், நீயா இப்ெடி’ என்று ஆத்திரமாய் ொர்த்தாள் விஜயா ராகினியின்
மதாளில்
அழுதுபகாண்டிருந்த
மான்சி
தன்கன
கட்டுெடுத்திக்
பகாண்டு
நிமிர்ந்து தன் மககன தூக்கி தன் மதாளில் சாய்த்துக்பகாண்டு சாமிநாதகன மநராகப் ொர்த்து “ நான் வந்த ெிறகு உங்க மகனுக்கு என்ன ஆச்சுன்னு நீங்க பசான்ன ீங்க, நடந்தது பமாத்தமும் எனக்கு மவதகனயும் கண்ணகரயும் ீ தரக்கூடிய விஷயம் பராம்ெ வருந்தகூடியது, நடந்தகவகள் அவமானங்கள்
நான் பமாத்தம்
ெிரிந்து
வர்றதுக்கு
ெதிமனழு
அசிங்கங்கள்,
நாமன
வயசு
முன்னாடி பொண்மணாட
பநகனச்சு
ொர்க்க
நான்
பசான்னகவகள்
வாழ்க்ககயில் விரும்ொத
நடந்த
மகவலங்கள்,
இதுக்பகல்லாம் இவர்தான் காரணம்னு பசால்லி நான் வாதாட விரும்ெகல, எனக்கும் முழுக்க முழுக்க ெங்கிருக்கிறது, நான் காதல்னு பநகனச்சகத, இவர் பவறும் கடம்
ொஸுக்கு
ெண்ணிருக்கார்னு
பதரியாமல்
நான்
பதரிஞ்சு
இவகர
மொச்சு,
காதல்
நம்ெியதற்கான
எது,
மவஷம்
தண்கடகய
எதுன்னு
இத்தகன
நாளா
அனுெவிச்சிட்மடன், இப்மொ நான் என் வாழ்க்ககயின் அடுத்த கட்டத்தில் இருக்மகன், நான் இப்மொ கரஸ்ல டிகிரி ெடிக்கிமறன், இனிமமல் ெடிப்புதான் எனக்கு வாழ்க்கக ெடிக்கனும், நிகறய ெடிக்கனும், ெடிச்சு முடிச்சு மவகல பசய்து ராகினி அக்காகவயும் என் ெிள்களகயயும் நல்லெடியா காப்ொத்தனும், இதுதான் என் முடிவு” என்று மான்சி தீர்மானமாக கூற அவள் பசால்வகத அகமதியாக மகட்ட சாமிநாதன் மகன் ஏமதா பசால்ல வந்தகத ககயமர்த்தி
தடுத்துவிட்டு
அவமர
“
மான்சி
நீ
ெடிக்கனும்னு
பசால்றது
நல்ல
விஷயம்தான், ெடிப்பு பெண்களுக்கு அவசியம், அதனால அகத தடுக்கமாட்மடன், ஆனா எங்கப்
மெரகனயும்
மருமககளயும்
காப்ொத்தி
பகாடுத்த
ராகினிகய
ொத்துக்க
மவண்டிய கடகம எங்களுக்கும் இருக்கு, அமதாடு என் மெரன் ரிஷி, அவனுக்கு ஒரு உயர்வான
அந்தஸ்கத
பசால்றகத
ொர்த்தா
பகாடுக்கும்
எங்ககூட
கடகமயும்
வராமல்
எங்களுக்கு
எல்லாத்கதயும்
இருக்கு,
நீமய
ஆனா
நீ
ொர்த்துக்கிமறன்னு
பசால்ற மாதிரி இருக்மக?” என்று மகள்விகுறியுடன் மான்சிகய ொர்த்தார் “ ஆமாம் அங்கிள், என்ன நடந்ததுன்னு நான் பசான்னது உங்க
மகனுக்கு
சுமந்திருக்காங்க. அகதபயல்லாம் ெண்ணிருக்காரு,
நான்
மட்டும்
இவரு
ெிள்களகய
ககடசியா
சுமக்ககல,
அவங்ககளபயல்லாம்
ஆயிரக்கணக்கில்
ெணத்கத
என்கன
கூட்டிட்டுப்
உங்களுக்கு புரியகலயா? நிகறய
ஆஸ்ெிட்டல்
பகாட்டிக்
பகாடுத்து
மொனதும்
பொண்ணுங்க கூட்டிமொய் அொர்ஷனும்
அதுக்காகத்தான்,
என்ன
எனக்கு அதில் உடன்ொடு இல்லாததால் தப்ெிச்சு வந்துட்மடன், ஆக உங்க மகனுக்கு எல்லாகரயும்
மொலத்தான்
நானும்,
அப்ெடியிருக்க
நான்
மட்டும்
எப்ெடி
காதலி,
மகனவி, மருமகள், என்று உரிகம பகாண்டாட முடியும்?, ஆப்மரஷனுக்கு முன்னாடி அவமராட மனநிகல எப்ெடியிருந்ததுன்னு நான் மநரடியாகமவ ொர்த்து புரிஞ்சுகிட்டது, அப்ெடியிருக்க
காதமல
மட்டும்
ெடுத்திய
ெயன்
இல்லாத ஒருத்தர்,
ஒருத்தர்
என்கன
ஆப்மரஷனுக்கு
பவறும்
ெிறகு
ஆகசகய
தீர்த்துக்க
மாறியிருப்ொர்ன்னு
நீங்க
எப்புடி நம்புறீங்க?” என்று சாமிநாதன் முன்பு கனமானபதாரு மகள்விகய கவத்தாள் மான்சி. “
ஏன்மா
முடியாது,
அவகன
நிகலகமகய
இவ்வளவு
பசால்லியும்
உனக்கு
புரியகலயா? சத்யன் மகறக்க நிகனச்சிருந்தா ஏன் நீ குழந்கத உண்டான விஷயத்கத பசால்லி
என்
பசால்லனும்?
மான்சியும் இதுலமய
குழந்கதயும்
புரிஞ்சிருக்குமம
எனக்கு
மவனும்னு
சத்யனும்
உன்கன
எல்லார்
முன்னாடியும்
விரும்ெியிருக்கான்னு?
இல்ல
நாங்க
பசால்றது
பொய்யின்னு
நிகனக்கிறயா
மான்சி?
”
என்று
சாமிநாதன்
கூறிவிட்டு கூர்கமயாக மான்சிகயப் ொர்க்க மான்சி மமலும் விகறத்து நிமிர்ந்து “ அய்மயா நீங்க பசால்றகத நான் பொய்யின்னு பசால்லகல
அங்கிள்,
நிச்சயம்
அவர்
என்கனயும்
என்
வயித்துல
இருந்த
குழந்கதகயயும் மட்டுமம பநகனச்சுகிட்டு இருந்திருப்ொர்னு நான் நம்புமறன், ஆனா அதுக்கு பெயர் காதல் இல்கல அங்கிள், அவர் என்கன மதடியதற்கான காரணத்கத நான்
பசால்மறன்
மகளுங்க,
அவர்
ஆஸ்ெிட்டல்ல
அட்மிட்
ஆகுறதுக்கு
முன்னாடி
நடந்தது என்ன? என்கன அொர்ஷனுக்காக கூட்டிட்டுப் மொனார், அவமராட எண்ணப்ெடி என் கருகவ ககலக்க முடியகல, அதனால ஆப்மரஷன் திமயட்டர்ல இருந்த ககடசி நிமிடம் வகர அமத நிகனப்புல இருந்திருக்காரு, "
ஆப்மரஷன்
முடிஞ்சதும்,
நானும்
என் வயித்துல
இருந்த
குழந்கதயும்,
எங்ககள
மதடச் பசால்லி நியமிச்ச சந்துருவும் மட்டும் இருந்திருக்மகாம், மற்றபதல்லாம் மறந்து மொச்சு, இவர் என்கிட்ட மநரடியாக பசான்ன இல்லாத காதல் இப்மொ வந்திருக்குன்னு இகத
மட்டுமம
வச்சு
முடியாத
ஒன்னு
வந்ததால
நீங்க
எப்புடி
மனசுக்குள்ள எல்லாரும்
அங்கிள்
நம்புறீங்க?,
ஆழமா
ெதிஞ்சு
அகத
உண்கம
ககடசி
இப்மொ
காதல்னு
நிமிஷத்தில்
இவரால
அகரகுகறயுமா நம்புறீங்க,
பவளிமய
ஆனா
காதமல
இல்மலன்னு இவர் பசான்னகத என் காதால மகட்டவ நான் என்னால இகத நம்ெ முடியாது, " இப்மொ உங்க மெச்கச மகட்டு இவர் கூட வந்தால், நாகளக்கு என்றாவது ஒருநாள் இவருக்கு
பூரணமா குணமாகி
பதளிவகடஞ்சதும், காதல்
பகாஞ்சம் கூட இல்லாம
பவறும் உறவுக்காக ெயன் ெடுத்தின ஒருத்திய நாம கல்யாணம் ெண்ணிகிட்மடாமம என்று
நிகனத்து,
இதுதான்
சமயம்,,
ெணக்காரன்
கிகடச்சுட்டான்னு
கல்யாணம்
ெண்ணிகிட்டயான்னு அருவருப்ொக என்கனப் ொர்த்தார்னு கவங்க...... அகத தாங்க கூடிய
சக்தி
எனக்கு
வாழ்ந்துதான்
இந்த
இல்கல
அங்கிள்,
குழந்கதகய
அகதவிட
நான்
பெத்துக்கிட்மடன்
என்
மனசுல
என்ற
காதமலாட
திருப்த்திமயாட
வாழ்ந்துடுமவன், எனக்கு காதமல இல்லாத வாழ்க்கக மவனாம் அங்கிள், நீங்க உங்க மகமனாட கிளம்புங்க ” என்று தனது முடிகவ கூறிவிட்டு தகரயில் அமர்ந்து மககன மடியில் மொட்டு தட்டி தூங்க கவக்க முயன்றாள் மான்சியின் மகாணத்தில்
வார்த்கதகள்
பெரும்
சிந்திக்கவில்கல
தாக்கத்கத என்ெது
ஏற்ப்ெடுத்தியிருந்தது,
அவர்களின்
யாருமம
முகத்திமலமய
இந்த
பதரிந்தது,
சாமிநாதன், விஜயா, ராகினி எல்மலாரும் அதிர்ச்சியுடன் மான்சிகயப் ொர்க்க, சத்யன் மான்சிகயப்
ொர்த்த
ொர்கவயில்
நிகறய
வித்தியாசம்
இருந்தது,
அவகளமய
சிறிதுமநரம் பவறித்தவன் அமர்ந்து,
மககனத்
,
ெிறகு
தட்டிய
எழுந்து
அவகள பநருங்கி
அவள்
ககககள
எதிமர
சம்மணமிட்டு
தன்
கன்னத்தில்
எடுத்து
கவத்துக்பகாண்டு “ மான்சி உன் மனசு எனக்கு புரியுது, நீ மெசினகத நிகனச்சு எனக்கு பெருகமயாவும் இருக்கு, ஆனா இது நம்ம குழந்கதமயாட வாழ்க்கக மான்சி, நான் ஒமரபயாரு
கருத்து
பசால்மறன்
அகதமட்டும்
மயாசிச்சுப்
ொர்த்து
உன்
முடிகவ
பசால்லு ப்ள ீஸ்” என்று சத்யன் அவள் கண்ககளப் ொர்த்து மெச.. “ இன்னும் என்ன மயாசிக்கனும்னு பசால்றீங்க? பசால்லுங்க மயாசிக்கிமறன் ” என்று சலிப்புடன் கூறினாள் மான்சி கன்னத்தில்
இருந்த
அவள்
ககககள
தன்
பநஞ்சில்
அழுத்திக்பகாண்ட
சத்யன்
“
உனக்கு அொர்ஷன் ெண்றதுக்காக கூட்டிட்டுப் மொமனன், அங்க நீ மகட்டப்ெ உன்மமல காதமல
இல்மலன்னு
உன்மமல்
நான்
இருந்த
பசான்மனன்
அளவுகடந்த
என்ெது
தாமன
காதலால்
உன்
தான்
குற்றச்சாட்டு, அபதல்லாம்
ஆனா நான்
பசாி்ல்லியிருப்மென்னு நீ ஏன் மயாசிக்கமவயில்கல மான்சி” என்று சத்யன் மகட்க ... மான்சி அவகன குழப்ெமாக ொர்த்தாள், இவன் என்ன பசால்ல வர்றான், அபதப்ெடி மனசு
நிகறய
காதலிக்கிற
காதகல
வச்சுகிட்டு
ஒருத்திகிட்ட
எப்ெடி
அொர்ஷன் காதமல
ெண்ண
கூட்டிட்டுப்
இல்கலன்னு
மொகமுடியும்?.
முகத்திலடித்தாற்மொல
பசால்ல முடியும்?, இதுல மயாசிக்க என்ன இருக்கு? மான்சி மயாசித்தாள், குழப்ெமாக ொர்த்தவளின் முகத்தில் ஆர்வத்தின் அறிகுறி பதன்ெட...... “ ஆமாம் மான்சி, நல்லா மயாசிச்சுப்ொரு, என்மனாட தகலவலியின் காரணம் பதரிஞ்ச ெிறகுதான்
உன்கனய
ஆஸ்ெிட்டல்க்கு
ஆப்மரஷனுக்கு
ெிறகு
ெிகழப்மெனா
நிகலகமயில்
நிர்கதியா
கூட்டிட்டுப் என்ற
விட்டுட்டுப்
மொயிருக்மகன்,
ெயத்தில்,
மொக
உன்கன
மனசில்லாமல்
அதாவது
நான்
இந்தமாதிரி
ஒரு
கூட
உன்கன
அொர்ஷனுக்காக கூட்டிட்டுப் மொயிருக்கலாமம மான்சி, தான் உயிரா காதலிச்ச ஒருத்தி தனக்குப் ெிறகு கஷ்டப்ெடக் கூடாது என்ற எண்ணத்தில் கூட இகதபயல்லாம் நான் பசய்திருக்கலாமம
மான்சி,,
உனக்காக
இவ்வளவு
மயாசிச்சுப்
மெசிய
நீ ,
எனக்காக
பகாஞ்சம் மயாசிச்சுப் ொரு மான்சி” என்று சத்யன் வற்புறுத்தலாக கூறியதும் மான்சியின் முகத்தில் சிந்தகனயின் முடிச்சுகள், சாமிநாதன் ஓடிவந்த மககன எழுப்ெி பநஞ்மசாடு
அகணத்துக்பகாண்டார்,
“
என்
மகன்
தப்ொன
வழியில
மொறான்னு
பதரியும்டா, அகத பநகனச்சு நான் மவதகனப்ெடாத நாமள இல்கல, ஆனா இப்மொ மான்சி பசான்னகதபயல்லாம் மகட்டு இப்ெடிபயாரு ெிள்கள நமக்கு மதகவயான்னு நிகனச்மசன், நீ இப்மொ பசான்னகத மகட்டதும் என் மனசுக்கு சந்மதாஷமா இருக்குடா
மகமன, நிச்சயமா நீ பசான்ன காரணமாகத்தான் இருக்கும்னு என் மனசு பசால்லுதுடா சத்யா, உன் உயிருக்கு உத்ரவாதம் இல்லாத நிகலயில மான்சிய இப்ெடி விட்டுட்டுப் மொகக்கூடாதுன்னு
தான்
நீ
இந்த
முடிபவடுத்துருப்ெ
சத்யா,
இகத
நான்
கற்பூரம்
அடிச்சு சத்தியம் ெண்ணி பசால்மவன், என் மகன் ஒழுக்கமில்லாதவன் தான், ஆனால் ஒரு பகாகல ொதகத்கத பசய்யும் அளவுக்கு மகடுபகட்டவன் இல்கல,, மான்சிகய அங்க கூட்டிட்டுப் மொறதுக்கு முன்னாடி நீ எவ்வளவு மவதகனப் ெட்டிருப்ெடா மகமன?” என்றவர் மீ ண்டும் மககன அகணத்து கண்ண ீர் விட்டார், தன் அப்ொ தன்கன புரிந்து பகாண்டதில் சத்யனுக்கு சந்மதாஷம்தான், ஆனால் மான்சி?, தன் ஆயுள் மரகககய அவள் முகத்தில் மதடிய சத்யனுக்கு அவள் முகத்தில் இன்னும் குழப்ெ மரகககள்தான் ஓடுகிறது என்ெகத ொர்த்துவிட்டு, தன் அப்ொவிடமிருந்து விலகி அவள்
முன்பு
மறுெடியும்
மண்டியிட்டு
“
என்கன
நம்பு
மான்சி,
நான்
பொய்யா
நடிச்சகதபயல்லாம் நீ நம்ெிமனன்னு பசான்ன,இப்மொ இந்த நிமிஷம் நான் உன்கனய உயிருக்குயிரா லவ்ப் ெண்மறன், இகதயும் நம்பு மான்சி, இகதமட்டும் நம்ெி என்கூட வா மான்சி?” என்று அவள் முன்பு காதல் ெிச்கச மகட்டு சத்யன் ககமயந்தி நிற்க........... அதுவகர அகமதியாக இருந்த விஜயா மகன் இப்ெடி மண்டியிட்டு ககமயந்துவகத காணப்பொறுக்காமல் அமர்ந்து
“
மான்சி
எழுந்து வந்து, அவகன எழுப்ெிவிட்டு அவன் இடத்தில் நானும்
கூட
உன்கன
ஏமதமதா
திட்டியிருக்மகன்,
நீ
தான்
எவ்வளவு
மராஷக்காரின்னு இப்மொ புரியுது, அகதபயல்லாம் மனசுல வச்சுகிட்டு என் மகமனாட வாழ்க்கககய ெழிவாங்கிடாதம்மா, சத்யன் பகட்டுப் மொக நானும் ஒரு காரணம், என் அளவுக்கதிகமான ஆக்கிருச்சு,
நீ
பசல்லமும், அங்க
நம்ெிக்ககயிருக்கு,
நான்
வந்துட்டா
நீ
நம்ம
பகாடுத்த
எல்லாம்
வட்டுக்கு ீ
ெணமும்
நல்லெடியா
வந்து
தான்
அவகன
இப்ெடி
மாறிடுவான்மா,
விளக்மகத்தனும்
எனக்கு
அதுதான்
எங்க
எல்மலாருகடய ஆகசயும்” என்று விஜயா தழுதழுத்த குரலில் மாண்யிடம் கககூப்ெி மவண்ட மான்சி தர்மசங்கடத்துடன் “ என்ன இப்ெடிபயல்லாம் மெசுறீங்க? நான் என் மனசுல ெட்டத்கத
பசான்மனன்,
யாகரயும்
காயப்ெடுத்த
நிகனக்ககல,
உங்க
மகன்
பசய்த
எல்லாத்துக்கும் நியாயம் பசால்ற நீங்க, என் மனகச தயவுபசய்து புரிஞ்சுக்கங்க, நான் நல்லது கிடச்சா சாப்ெிடனும்னு பநகனக்கிற ஏகழதான், ஆனா எகதமவண்டுமானாலும் தின்னுட்டு உயிர் வாழ நிகனக்கிற ெிச்கசக்காரி இல்கல, அவர் ெல பெண்கமளாடு ெழக்கம்
உள்ளவர்னு
ஆஸ்ெிட்டல்ல
பசான்னகத
என்
காதால
மகட்டப்ெிறகு
நான்
எப்ெடி அவகர இன்னும் காதலிப்மென்னு எதிர் ொர்க்கீ றங் ீ க? எனக்கு அவர்மமல் இருந்த காதல்
பசத்து
வருஷக்கணக்கில்
ஆச்சு
நான்.......
”
என்று
மான்சி
பசால்லி
முடிப்ெதற்குள் தன் அப்ொ அம்மாகவ விலக்கி விட்டு முன்னால் வந்த சத்யன்.....
“ அப்மொ நான் தரங்பகட்டவன்?, என்கூட நீ வாழ்ந்தால் எகதமயா தின்றதுக்கு சமம் அப்ெடித்தாமன?, என்ன பசான்ன? என்ன பசான்ன? என்மமல் லவ் இல்கலயா? இப்மொ நான் வந்ததும் உனக்கு ஒரு முத்தம் குடுத்மதமன? , அப்மொ மயங்கிப் மொய் வாகயத் திறந்து எனக்கு வழிவிட்டு நின்னமய அது லவ் இல்கலயா? என்கனத் தவிர மவற எவன்
குடுத்தாலும்
காயத்துக்கு
உன்
அப்ெடித்தான்
கண்ண ீரால
நிப்ெயா?
மருந்து
இவ்வளவு
மொட்டமய
மநரமா
அதுவும்
என்
லவ்
ககயில
ெட்ட
இல்கலயா?
ஏய்
இபதல்லாம் பெத்தவங்க முன்னாடி நடக்கக்கூடாத விவாதம், ஆனா எனக்கு மவற வழி பதரியகல,
நானும் எவ்வளமவா பசால்லி
புரியகவக்கப் ொரக்கிமறன்
உனக்கு
ஏன்
புரியகல, உன் மனசாட்சித் பதாட்டு பசால்லு உன்கன பதாட்டப் ெிறகு நான் மவற எவகளயாவது பதாட்டுருப்மென்னு நீ நம்புறியா?” என்று சத்யன் மகட்க சத்யனின்
மகாெம்
மான்சிகய
விதிர்க்க
பசய்தது,
திககப்புடன்
அவகனப்
ொர்த்து
விழித்தாள், மான்சியின் மவுனம் அத்தகன மெரின் எதிர்ொர்ப்கெயும் அதிகப்ெடுத்தியது, சத்யன் அவள் கண்ககளமய கூர்ந்தான், அவளின் மவுனம் அவனுக்கு ஆயிரம் ககத பசான்னது “ பொதுவாகமவ பெண்களுக்கு.... “ கண் மெசும், கக மெசும், உதடுகள் மெசும்,, “ உனக்கு மட்டும் எப்ெடி மவுனம் மெசுகிறது? மான்சி
அவன்
மனசாட்சிக்குத்
ொர்கவகய பதரியும்
சந்திக்க
சத்யன்
பதம்ெின்றி
இவகளத்
தகல
பதாட்டப்
குனிந்தாள்,
ெிறகு
மவறு
அவள்
பெண்கண
நாடியிருக்க மாட்டான் என்று,, அமதாடு அன்று அந்த மருத்துவமகனயில் ‘ நீங்களும் இப்ெல்லாம்
யாகரயும்
கூட்டிட்டு
வர்றதில்கல,
என்று
அந்த
டாக்டர்
பசான்ன
வார்த்கதகள் மான்சியின் காதுகளில் இப்மொது ஒலித்தது, அவகளயுமறியமால் அவள் தகல அகசந்து இல்கல என்று மறுத்தது, ெிறகு பமல்லிய குரலில் “ ஆனா அதுக்காக முன்னாடி நடந்தபதல்லாம் சரின்னு பசால்லமுடியும?” என்றாள் ககயில் இருந்த கட்மடாடு மான்சியின் மடியில் தூங்கிய மககனத் தூக்கி தன் தாயிடம் பகாடுத்த சத்யன் அவகள மதாள்பதாட்டு தூக்கி என்கன
காதலிக்கிறதுக்கு
முன்னாடிமய
நான்
தன்
எதிமர
உத்தமனா?
நிறுத்தி
நல்லவனா?
“
அதுக்கு
நீ
அப்ெடின்னு
விசாரிச்சுட்டு காதலிச்சுருக்கனும்? என்னப் ெண்றது மான்சி, உன்கன லவ் ெண்ணதுக்கு அப்புறம்தான் நான் திருந்தனும்னு என் தகலயில எழுதியிருக்குப் மொல, சரி இன்னும் உனக்கு நம்ம லவ் மமல நம்ெிக்கக இல்கலன்னா, நாம பரண்டுமெரும் மறுெடியும் மவனும்னா
புதுசா
லவ்
ெண்ணி
ெிறகு
கல்யாணம்
ெண்ணிக்கலாமா?
குழந்கதகய
மவனும்னா
அம்மாவும்
அப்ொவும்
ொர்த்துக்கட்டும்”
என்று
சத்யன்
குறும்புடன்
கூறியதும்.. அவன் பசான்ன வார்த்கதகள் அவள் இதயத்துக்குள் நுகழந்து இம்கச பசய்ய,, மான்சி அவகளயும்
அறியாமல்
பவட்கத்தில்
வழிமூடினாள்,
சத்யன்
தன்
விரலால்
அவள்
இதழ்ககளத் பதாட்டான், உடமன உடல் சிலிர்க்க விழி திறந்தாள் அந்த காதல் ெதுகம,, “ எல்லா இகச கருவியும் ஏதாவது ஒரு இடத்தில்.. “ மீ ட்டினால் மட்டுமம இகச வரும்! “ நான் எந்த இடத்தில் மீ ட்டினாலும் இகசப்ெது... “ என் காதலி நீ மட்டும் தான்! அவர்களின்
காதலர்களின்
காதல்
மவுனத்கத
ககலக்கும்
விதமாக
“
சரி
மான்சி
பொள்ளாச்சிக்கு பொழுது விடிய கிளம்ெனும் மதகவயானகத எடுத்து கவம்மா, ராகினி நீயும்
எங்ககூட
கிளம்பும்மா,
இங்க
ஏதாவது
பகாடுக்கல்
வாங்கல்
இருந்தா
பசால்லும்மா எல்லாத்கதயும் காகலயில பசட்டில் ெண்ணிரலாம்” என்று சாமிநாதன் தன் மகனின் காதல் வார்த்கதககளயும் ொர்கவககளயும் ஓரக்கண்ணால் ரசித்தெடி ராகினியிடம் பசான்னார் சத்யன்
மான்சி
தாங்கவில்கல தடவி
இருவரும் மவகமாக
திருஷ்டி
மசர்ந்து
நிற்ெகதப்
அவர்களிடம் வந்து
கழித்துவிட்டு
“
என்
ொர்த்து
ராகினிக்கும்
சந்மதாஷம்
இருவரின் பநற்றியிலும் விரல்களால்
ொப்ொகவ
இந்த மாதிரி
ொர்க்கனும்னு
நான்
மவண்டாத பதய்வம் இல்கல ” என்று கண்கலங்கியவள் சாமிநாதனின் ெக்கம் திரும்ெி “
அய்யா
உங்க
பெரிய
மனசு
யாருக்கும்
வராது,
உங்ககளப்
மொல
ெணத்கத
மதிக்காம, மனுசங்கள மதிக்கிறவங்க இருக்கிறதாலதான் உலகத்துல நல்லது நடக்குது, ஆனா அய்யா என்னால உங்க கூட வரமுடியாது, இந்த ஊர் சனம் என்கனயும் ஒரு ஜீவனா
மதிச்சு
வரமுடியாது,
ஆதரிச்சவங்க
அடிக்கடி
உங்க
,,
இந்த
வட்டுக்கு ீ
சனத்கத
வந்து
ெிரிஞ்சு
மான்சிகயயும்
என்னால
எங்கயும்
ரிஷிகயயும்
ொர்க்க
அனுமதி குடுத்தா அதுமவ மொதும், அதுக்கப்புறம் நான் பசத்தா என்கன அனாகத பொணமா விடாம ரிஷி ககயால எனக்கு பகாள்ளி கவக்க நீங்க அனுமதிக்கனும்?” என்று
ராகினி
உருக்கமாக
மவண்டியதும்
அங்கிருந்த
அகனவரின்
கண்களிலும்
“
ஆசிர்வாதம்
கண்ண ீர் சத்யன்
மான்சியுடன்
ெண்ணுங்கக்கா” என்றான்
ராகினியின்
காலில்
விழுந்து
எங்ககள
ராகினி
தன்
கண்ண ீகர
அவர்களின்
தகலயில்
ஆசிர்வதித்தாள், மான்சியின் மதாள் பதாட்டு
தூக்கி
உகுத்து,
தன் எதிரில்
புன்கனககயுடன் நிறுத்தி
“ மான்சி
கண்ணு எனக்கு உன்கன நிகனச்சாதான் பராம்ெ ெயமாயிருக்கு, முன் மகாெத்மதாடு முடிபவடுக்குறகத
குகறச்சுக்க,
நமக்குன்னு
ஆண்டவன்
எகத
விதிக்கிறாமனா
அதுதான் கிகடக்கும், சில விஷயங்களுக்கு நதிமூலம் ரிஷிமூலம் ொர்க்கக்கூடாதுன்னு பசால்வாங்க, அப்ெடி நாம ொர்க்க ஆரம்ெிச்சா அதுல பவளிய வரமுடியாத அளவுக்கு நம்மமல மாட்டிக்குமவாம், நான் எகத பசால்மறன்னு உனக்கு புரியும் ொப்ொ, ரிஷிகய கவணமா ொர்த்துக்க, மாமியார் மாமனார் பசால்மெச்சு மகட்டு நடந்துக்க, புருஷகன எதுக்காகவும்
யாருக்காகவும்
விட்டு
பகாடுக்காமத,
இனி
இவருதான்
உன்
உலகம்,
தம்ெிமயாட மனசு மகாணாமல் நடந்துக்க மான்சி, ரிஷி ெத்திரம் கண்ணு” என்றவள் அதற்கு மமல் மெசமுடியாமல் வாகய முந்தாகனயால் மூடிக்பகாண்டு அழுதாள் “ அக்கா நீங்களும் எங்ககூட வாங்கக்கா?” என்று மான்சியும் அழ ஆரம்ெிக்க, “ மவனாம் கண்ணு, நீ தாய் வடுன்னு ீ வர ஒரு இடம் இருக்கனும்ல அதுக்கு நான் இங்மகமய இருந்தாத்தான் முடியும், நீ பகாஞ்சமநரம் ெடுத்து தூங்கி பொழுதுவிடிய நம்ம தகலவர் ஜயா வட்டுல ீ ஒரு வார்த்கத பசால்லிட்டு கிளம்பு, நீ நல்லாருக்கனும்னு பநகனச்ச மனுஷன் அவரு” என்ற ராகினி சத்யனிடம் வந்தாள் சத்யன் ராகினியின் கககயப் ெற்றிக்பகாண்டு “ கவகலமய ெடாதீங்க அக்கா, உங்க மககள ெத்திரமா ொர்த்துக்க மவண்டியது என் பொருப்பு, மாசம் ஒரு முகற கூட்டிட்டு வர்மறன், நீங்களும் மாசாமாசம் வந்துடுங்க, மொதுமா?” என்று மகட்க அவன் ககககள தன் கண்களில் ஒற்றிக்பகாண்டு “ இந்த வார்த்கத மொதும் ராசா, ஆனாலும் சின்னப்
ஒமரபயாரு
புள்கள
வார்த்கத
சூதுவாது
மட்டும்
பதரியாதவ,
பசால்லிக்கிமறன்
இன்னும்
அதுக்கு
தம்ெி,
நல்லது
ொப்ொ
பராம்ெ
பகட்டது
மெதம்
ெிரிக்க பதரியகல,, நீங்க அதுக்கு கண்ணுக்கு கண்ணா இருந்து வழி நடத்தனும், எந்த சூழ்நிகலயிலும் கண்ல ெட்ட தூசா ஆயிடாதீங்க, அகத அந்த புள்களயால தாங்க முடியாது, அது இந்த ஒன்றகர வருஷமா ெட்ட கஷ்டத்கத நான் மநர்ல ொர்த்ததால இவ்வளவும்
பசால்ல
மவண்டியிருக்கு,
தப்ொ
பநகனக்காதீங்க
தம்ெி?”
என்று
ராகினியின் உறுக்கமான மெச்சு சத்யனின் மனகத பதாட்டது “
நிச்சயமா
கவனமா
ொர்த்துக்குமவன்
அக்கா,
இனிமமல்
என்
உயிமர
பரண்டுமெரும் தான்” என்று சத்யன் ராகினியின் ககயிலடித்து கூறினான்
அவங்க
மணி
2
-50
சாமிநாதன்
ஆகியிருந்தது
பவளித்
பொழு
திண்கணயில்
விடிய வந்து
இன்னும்
காற்றாட
சற்று
மநரமம
இருந்ததால்
ெடுத்துக்பகாள்ள,
விஜயா
தன்
மெரனுக்கு ெக்கத்தில் பவறும் ொயில் ெடுத்து வருடிக்பகாண்மட இருந்தாள், “ நீங்க பரண்டுமெரும் தூங்கறதுன்னா தூங்குங்க, இல்மலன்னா மதாட்டத்தில் மொய் பகாஞ்ச
மநரம்
மெசுங்க,
நான்
உனக்கும்
ரிஷிக்கும்
மதகவயானகத
பொட்டியில்
எடுத்து கவக்கிமறன்” என்று ராகினி கூறியதும் ...... சத்யன்
மான்சிகயப்
சத்யன்
அவள்
ொர்த்தான்,
ெின்னால்
மான்சி
மொனான்,
எதுவும்
பதரு
மெசாமல்
விளக்கின்
மதாட்டத்துக்குப்
பவளிச்சம்
மதாட்டம்
மொக, வகர
வந்தது, பகாய்யா மரத்தடியில் கிடந்த சதுர கல்லில் மான்சி அமர, அவளருமக வந்த சத்யன் அவள் ெக்கத்தில் அமர்ந்து ஆமவசமாக அகணத்து மான்சியின் முகத்தில் தனது உதடுகளால் ஈரமானபதாரு ஓவியத்கத வகரய ஆரம்ெிக்க, மரத்தில் இருந்த இரவுமநர ெட்சி ஒன்று இவனுகடய ஆலிங்கனத்கதப் ொர்த்து மவற மரம் மதடி ெறந்தது தன் முகத்கத ஈரப் ெடுத்தியவனின் ஆமவசத்கத எப்ெடி கட்டுக்குள் பகாண்டு வருவது என்று
புரியாமல்
விலக்கி
திணறித்
ககலந்த
தனது
தவித்து
மூச்சுக்கு
முந்தாகனகய
துடித்த
சரி
மான்சி
பசய்துபகாண்டு
அவகன
பமதுவாக
“
இவ்வளவு
என்ன
அவசரம், நான் பசால்றகத பகாஞ்சம் மகளுங்க ப்ள ீஸ்” என்று பமதுவாக கூற அவள்
சரி
பசய்த
முந்தாகனகய
மீ றி
அவளின்
வனப்புக்குள்
தன்
ொர்கவயால்
அத்துமீ றி நுகழந்த சத்யன் “ ம் பசால்லு மகட்கிமறன்” என்றான் அவன் ொர்கவ நுகழந்த இடங்ககள எண்ணி கூசிய மான்சி “ பமாதல்ல முகத்கதப் ொர்த்து மெசுங்க, அப்ெத்தான் பசால்ல வந்தகத சரியா புரிஞ்சுக்க முடியும்” என்றாள் மான்சி, அவள் குரல் பவட்கத்தில் கநந்தெடி பவளி வந்தது மவண்டாபவறுப்ொக
தன்
ொர்கவகய
அவள்
முகத்துக்கு
மாற்றிய
சத்யன்
“
ம்
பசால்லு “ என்றான் சலிப்புடன் “
இல்ல
நீங்க
பசான்னது,
அங்கிள்
பசான்னது
உங்க
தரப்ெில்
மவனும்னா
சரியா
இருக்கலாம், ஆனா என்னால இன்னும் முழு மனமசாட ஏத்துக்க முடியகல, அன்னிக்கு என்
முகத்துல
அடிச்ச
பசால்லிருக்மகனா,
மாதிரி
நல்லா
'
உன்கன
மயாசிச்சுப்
நான்
ொருன்னு'
காதலிக்கிமறன்னு
பசான்ன ீங்க,
அகதமய
எப்ெவாவது இத்தகன
நாளா பநகனச்சு பநகனச்சு நான் கண்ணர்ீ விட்டுருக்மகன், இப்மொ வந்து அபதல்லாம் காதலியின் மமல் உள்ள அக்ககறயாலன்னு பசான்னா என்னால நம்ெவும் முடியகல
ஏத்துக்கவும் முடியகல, ஏன்னா நான் வாழ்க்ககயில் மதாத்துட்டதா அழாத நாளில்கல, இனிமமல் புதுசா நீங்க பசான்ன விஷயங்ககள என் மனசு ஏத்துக்க எனக்கு பகாஞ்சம் கடம் மவனும், நீங்க என்கன காதலால் தான் இவ்வளவும் ெண்ண ீங்க அப்ெடின்னு எனக்கு
முழுசா
புரியனும்,
அதுவகரக்கும்
என்கன
விட்டுடுங்க,
நாம
ஒதுங்கிமய
இருப்மொம், ஏன்னா மறுெடியும் ஒரு அவமானத்கத ஏத்துக்க கூடிய மன கதரியம் எனக்கில்கல
"
என்று
தகலகுனிந்தவாறு
மான்சி
பசான்ன
வார்த்கதககள
தகல
நிமிர்ந்து மகட்ட சத்யன்.... " அப்மொ நீ இன்னும் என்ன நம்ெகல?" என்றான் அவகள துகளக்கும் ொர்கவயுடன் அவன்
மகட்டதற்கு
மான்சியிடம்
எந்த
ெதிலும்
இல்கல...
கவிழ்ந்த
தகலகய
நிமிராமல் காத்திருந்தாள் சிறிதுமநரம் அவகளமய உற்றுப் ொர்த்த சத்யன், ெிறகு ஒரு நீண்ட பெருமூச்சுடன் " சரி மான்சி நான் ஒத்துக்குமறன், உன் மனசுக்கு
என்மனாட காதல் புரியும் வகர நான்
காத்திருக்மகன், எனக்கு என் காதல் மமல நம்ெிக்கக இருக்கு மான்சி, அது மதாற்க நான்
விடமாட்மடன்
"
என்று
உறுதியுடன்
கூறிவிட்டு
அங்கிருந்து
ெட்படன்று
பவளிமயறி வட்டுக்குள் ீ மொனான் அவன் அங்கிருந்து மொனதும் மான்சிக்கு பநஞ்சுக்குள் ஏமதாபவாரு பவற்றிடம் வந்தது, பசால்லிட்டு இங்கமய இருந்தா கடிச்சி தின்னுடுமவனா? அப்ெடிமய உள்ள ஓடுறாமன' என்று எரிச்சலுடன் நிகனத்த மான்சி அவளும் எழுந்து உள்மள மொனாள் ''யுத்தமிடும் மவகத்தில் இறங்கும் புத்தம்புது ெனித்துளிகள்,, ''பூக்களுக்கு சத்தமில்லாமல் முத்தமிடும்,, அதிகாகல மவகலயில் அகனவரும் பொள்ளாச்சிக்கு ெயணமானார்கள் " காதல் சில பநாடிகளில் தீர்மானிக்கப்ெட்டவிடுகிறது,, " யார் மீ து? ஏன்? எதற்காக? எதனால்? எப்ெடி?,, " இந்த வினாக்குறிகள் எல்லாம்... " காதலின் முன்பு பொடிப்பொடியாக உதிர்ந்துவிடும்! அதிகாகலயில்
அவர்கள்
மக்களும்
அழுதனர்,
அருகில்
சாமிநாதன்
பசான்னமொது
“
கிளம்பும்
மான்சி
மொது
ெிரியாவிகட
அமர்ந்துபகாள்ள,
இல்லப்ொ
ராகினி
நான்
பெற்று
சத்யன்
ரிஷிமயாட
விட்ட
கண்ண ீகரப்
காரில் ெின்
ெின்னாடி
ஏறினாள்,
இருக்ககயில் உட்கார்ந்து
ொர்த்து
ஊர்
டிகரவருக்கு அமர்வதாக வர்மறன்,
நீ
கநபடல்லாம் உட்கார்ந்து
தூங்ககல
முடிஞ்சா
அதனால
பகாஞ்சம்
முன்
சீ ட்டுல
தூங்குங்க”
என்று
நீயும் விஜயா
மான்சியும்
தாராளமா
பசால்லிவிட்டு
ெின்
இருக்ககயில் மெரனுடன் ஏறிக்பகாண்டாள், அவளுடன் ெிரவுனியும் ெின்னால் இருந்த சீ ட்டில் ஏறிக்பகாண்டுது டிகரவருக்கு காரில்
ெக்கத்து
வலம்வரும்
இருக்ககயில்
விஜயா,,
அமர்ந்து
மெரனுடன்
ஒரு முதலாளியின்
ெின்
இருக்ககயில்
மதாரகணமயாடு
அமர்ந்தது
மான்சிக்கு
வியப்ொக இருந்தது, ெின்னிரவில்
மதாட்டத்தில்
நடந்த
உகரயாடலுக்குப்
ெிறகு
சத்யன்
மான்சியிடம்
மெசவில்கல, மககன தூக்கிக்பகாண்டு அவனுடமனமய பகாஞ்சிக்பகாண்டு மான்சியின் பொறாகமகய தூண்டிக்பகாண்டிருந்தான், இப்மொது மெரகன வாங்கிக்பகாண்டு விஜயா ெின்னால்
ஏறிக்பகாண்டதும்
சத்யன்
எதுவும்
மெசாமல்
மான்சியின்
அருகில்
அமர்ந்தான், ஆனால் ஒரு அடி இகடபவளிவிட்டு மான்சிக்கு எரிச்சலாக வந்தது, ெக்கத்துல யாரு இருக்காங்க, நாம எங்க இருக்மகாம் இபதல்லாம் ொக்காம கிகடக்கும் மொபதல்லாம் பமாச்சு பமாச்சுன்னு முத்தம் குடுக்க மட்டும் பதரியுது?, இப்ெ என்னமமா நல்ல புள்கள மாதிரி இவ்வளவு தள்ளி உட்கார்ந்து வர்றத ொரு, நான் அப்ெடிபயன்ன பசான்மனன், எனக்கு பகாஞ்சம் கடம் மவனும்னு பசான்மனன், என்கூட மெசக்கூடாது, என்கன பதாடக்கூடாதுன்னா பசான்மனன், ச்மச என்ன
மனுஷன்
இவரு?
என்று
மனதுக்குள்
ஆத்திரத்துடன்
புககந்தெடி
பநாடிக்பகாருதரம் சத்யகன ஓரக்கண்ணால் ொர்த்தெடி வந்தாள் மான்சி சத்யன் மநற்று ெழனியில் இருந்து மான்சிகய ெின்பதாடர்ந்து வந்தமொது காரிமலமய விட்டுவிட்ட அவனுகடய பசல் மொகன மநாண்டியெடி வந்தான், சாமிநாதன் மான்சியுடன் மெசிக்பகாண்மட வந்தார், முதலில் ராகினியின் பூர்வகம் ீ ெற்றி மான்சியிடம் மகட்டார், மான்சியின் ெடிப்பு ெற்றி மகட்டார், ரிஷி ெிறந்தது எங்மக என்று மகட்டார்,
அவர்
மகட்ட
மகள்விகள்
அகனத்திற்கும்
பமல்லிய
குரலில்
ெதில்
பசான்னெடி வந்தாள் மான்சி அப்ொ மகள்வி மகட்டகதயும், மான்சி அதற்கு ெதில் பசான்னகதயும் சத்யன் கவனமாக மகட்டுக்பகாண்டு வந்தாமன தவிர குறுக்மக ஒரு வார்த்கதகூட மெசவில்கல, மநரம் ஆக ஆக மான்சிக்குள் இருந்த புககச்சல் பமல்ல ஆத்திரமாக உருபவடுத்தது எனக்கு
தண்ணி
காட்டும்
இவனுக்கு
நான்
தண்ணி
காட்டினால்
என்ன?
என்று
நிகனத்தாள், நிகனத்தமாத்திரத்தில் முகத்தில் குறும்ொய் ஒரு புன்னகக மலர்ந்தது,
மலசாய் பநருங்கி அமர்ந்து ொர்த்தாள், அகசயாமல் அமர்ந்திருந்தான் சத்யன், என்ன பசய்வது என்ற மயாசகனயுடன் கண்மூடி ெின்னாள் சாய்ந்தாள் மான்சி, அவளுக்கு இப்மொது என்ன மதகவ என்று அவளுக்மக புரியவில்கல, அவகன சந்தித்த இந்த
ெதிநான்கு
மணிமநரத்தில்
ஞாெகத்திற்க்கு
வந்து
இவளுக்கிருந்த
அெரிமிதமான
அவன்
அவகள
பநருங்கும்மொது
வகதத்தது. காதல்
அவன்
அவனுகடய
விலகும்மொது
விழித்துக்பகாண்டு
அவன்
துமராகம்
அவன்
மமல்
பதாடமாட்டானா
என்று ஏங்கியது, இந்த விசித்திரமான உணர்வால் மான்சி பெரும் குழப்ெத்தின் ெிடியில் இருந்தாள், இத்தகன நாட்களாக அவன் துமராகத்கத மனதில் கவத்து பவறுத்தாலும், ஒவ்பவாரு நாளும்
இரவும்
நிலவும்
அவளின்
உணர்வுககள
தூண்டி
அவளின்
விரகத்கத
மசாதித்துக் பகாண்டுதான் இருந்தது, சில இரவுகளில் சத்யனின் ஆண்கமயும் அதன் ஆளுககயும்
மான்சிகய
தகலயகணகய
பராம்ெ
தடுமாற
அகணத்துக்பகாண்டு
கவக்கும்
கண்ண ீர்
அந்தமாதிரி
விடுவகத
தவிர
நாட்களில் மான்சிக்கு
மவபறதுவும் மதான்றாது, உண்கமகயச் பசான்னால் அவளின் தன்மானம் விரகத்கத அடக்க
முயன்று
மதாற்றுப்மொனது.
இதனால்
நான்
காமத்துக்காக
அகலகிமறமனா
என்று ெலநாட்கள் அவள் தன்கனமய பவறுத்ததுண்டு, இப்ெவும்
மநற்று
சிலுசிலுத்தது,
முத்தமிட்ட
எல்மலார்
இடபமல்லாம்
முன்பும்
தன்கன
இன்னும்
அகணத்தது,
ஈரம்
காயாதது
முத்தமிட
மொல்
பநருங்கியகத
எல்லாம் நிகனத்தால் இப்மொது மான்சிக்கு சிலிர்த்து, எப்ெவுமம சத்யன் ெயந்தவன் இல்கல, எகதயும் துணிந்து கதரியத்துடன் பசய்துவிட்டு அப்புறம்தான் சுற்றுமுற்றும் கவணிப்ொன், மநற்று அகதகூட கவனிக்காமல் அவன் கவனம் முழுவதும் தன்மீ மத இருந்தகத எண்ணி மான்சி கர்வமாக நிமிர்ந்தாள் அவன்
ொர்கவ
இருந்தாலும்
,,
ெட்டவுடமனமய இப்ெடி
விட்டிருக்ககூடாமதா? ஸ்கடலுக்கும்,
மலரும்
ெலகீ னமான
மனகத
ஏற்கனமவ
சிறு
கம்ெீரத்திற்க்கும்,
தன்
பெண்கமகய
கவத்துக்பகாண்டு வயதிலிருந்மத
அடிகமயாகிப்
மொன
எண்ணி
சுகமாக
அவனிடம்
சவால்
அவன்
மான்சியின்
அழகுக்கும்,
மனது,
அவனது
ஆண்கமயின் ெலம் பதரிந்தும் இன்னும் அவன் காலடியில் வழ்ந்துமொனது, ீ அவன் பகாடுத்த சுகங்ககளயும், கட்டிலில் அவன் தன்கன ஒரு மகாராணிகயப் மொல உணர கவத்தகதயும் மறக்கமுடியாது ெல நாட்கள் தவித்தவளுக்கு இப்மொ சத்யகன மநரில் ொர்த்ததும் தவிப்பு பராம்ெ அதிகமானதுதான் மிச்சம்
அவளுக்கு சத்யனின் இந்த ொராமுகத்கத தாங்க முடியவில்கல, அவனுக்கு தன்மமல் இருக்கும் காதகல எப்ெடி புரிந்துபகாள்ளவது என்ெகதவிட,,, அவன் தன்கன விட்டு நீங்காமல்
ொர்த்துக்பகாள்வமத
தகலயாய
மவகல
மொல்
இப்மொது
மதான்றியது,
ஏற்கனமவ பெண்கள் விஷயத்தில் ெலகீ னமானவன், நான் பவறுத்து ஒதுக்கிவிட்மடன் என்று மவற எங்காவது ொர்கவகய திருப்ெிவிட்டால் என்ன பசய்வது? ஏமதாபவாரு சந்தர்ெத்தில் அப்ெடி
திருந்திவிட்மடன்
திருந்தியவகன
என்று
அவன்
ொதுகாக்கும்
பசால்வது
உண்கமயாக
பொருப்பு
இருந்தால்?
தனக்கிருப்ெதாக
மான்சி
புரிந்துபகாண்டாள் அந்த மூன்று மாத காலமும அவன் மனதில் தன்னுகடய நிகலொடு என்ன என்று பதரியும்
வகர
நீங்காமல்
உறகவத்
இருக்கவும்
தவிர்க்க
மவண்டும்,
பசய்யமவண்டும்,
ஆனால்
இதுதான்
அவகன
சரியான
தன்கன
விட்டு
என்று
மான்சி
வழி
முடிபவடுத்து முடிக்கும்மொது அவர்களின் கார் ெழனிகய பநருங்கியது, அவளுக்குத் பதரியும் இபதல்லாம் பவறும் சப்கெக்கட்டு என்று, அவகளப்பொருத்தவகரயில்
சத்யன்
தன்
அருகிமலமய
காதல்
ொர்கவப்
ொர்த்துக்பகாண்டு இருக்கமவண்டும், ஆனால் இவள் அவனுக்கு இணங்காதது மொல் அவகன தன் வழிக்குக் பகாண்டு வரமவண்டும் அப்மொது இருந்த
விஜயாவிடம்
மான்சி
இருந்த
ெட்படன்று
ரிஷி
எதற்மகா
கண்விழித்து,
“
சினுங்க,
அவனுக்கு
கண்மூடி
ெசிக்குது
சிந்தகனயில்
மொலருக்கு
ொல்
குடுக்கனும் இங்மக குடுங்க” என்று ெின்னால் கக நீட்டினாள் விஜயா
ரிஷிகய
பகாடுத்ததும்
வாங்கி
தன்
மடியில்
கிடத்தி,
ரவிக்ககயின்
கீ ழ்
இரண்டு ஊக்குககள விடுவித்த மான்சி பமதுவாக ரவிக்கககய உயர்த்திவிட அவளின் ொல்
கலசங்களில்
ஒன்று
குழந்கதயின்
முகத்தருமக
வந்து
உரச,
மான்சி
தன்
ஆள்காட்டிவிரலுக்கும் நடுவிரலுக்கும் இகடமய காம்கெப் ெற்றி குழந்கதயின் வாயில் கவக்க, குழந்கத கண்மூடி அகரதூக்கத்தில் காம்கெ கவ்வி சப்ெ ஆரம்ெித்தது மான்சிக்கு இப்மொது சத்யன் தன்கனப் ொர்ப்ொனா என்று பதரிந்துபகாள்ள மவண்டும், குழந்கதகய
அடுத்த
மார்புக்கு
மாற்றிவது
மொல்
தூக்கி
திரும்ெினாள்,
சட்படன்று
சத்யன் ஜன்னல் ெக்கம் திரும்புவகதப் ொர்த்துவிட்டாள் “ அடப்ொவி திருடா?” என்று மனதுக்குள் எண்ணி ரகசியமாக சிரித்தவள், தூங்கிய குழந்கதக்கு ொல் பகாடுத்தது மொதும்
என்று
எண்ணி
பகாஞ்சம்
ெிடிங்க
பகாடுக்க
அவனும்
குழந்கதயின்
நாப்கின்
மாத்தனும்
சாதரணமாகத்
நாப்கிகன ”
என்று
தான்
மாற்ற
நிகனத்தவள்,
குழந்கதகயத்
வாங்கினான்,
தூக்கி
ஆனால்
“
ரிஷி
சத்யனிடம் குழந்கதகய
வாங்கும்மொது அவன் கண்கள் மொன இடம் அவனுக்கு அொய அறிவிப்பு விடுத்தது, சத்யன் மூச்சுவிட மறந்து சட்படன்று வாய்ப்ெிளந்தான் இவ்வளவு மநரம் குழந்கதக்கு ொல் பகாடுத்த மான்சி புடகவகய இழுத்து மூடினாமள தவிர ரவிக்கககய மூடிவில்கல, பமல்லிய ஜார்பஜபட புடகவயின் ஊமட பதரிந்த பவன் மகாபுரத்கதப் ொர்த்து சத்யன் எச்சில் விழுங்க, மான்சி அலட்சியமாக அவன் மடியில் இருந்த குழந்கதக்கு நாப்கிகன மாற்றினாள், ஈரமான ெகழய நாப்கிகன ஒரு கவரில் மொட்டு விட்டு “ அங்கிள் காகர பகாஞ்சம் ஓரமா நிறுத்தச் பசால்லுங்க கக கழுவனும்” என்றாள் கார் ஓரமாக நிற்க, டிகரவர் தண்ணர்ீ ொட்டிலுடன் இறங்க, சத்யன் ெதட்டமானான், டிகரவர் வருவதற்குள் குழந்கதகய மான்சியின் மடிக்கு மாற்றி, ெக்கவாட்டில் பதரிந்த புடகவகய அவசரமாக விலக்கி அவள் மார்கெ உள்மள தள்ளி ரவிக்கககய கீ மழ இழுத்துவிட்டான், இகத
மான்சிமய
குழந்கதயின்
எதிர்ொர்க்கவில்கல,
ஈரத்
துணிகய
வட்டில் ீ
மாற்றுவது
சிலமநரங்களில்
வழக்கம்,
அப்மொது
அவள்
பவறும்
இதுமொல் புடகவகய
மட்டும் இழுத்து மூடுவாள், நிகறய முகற ராகினி கவனித்துவிட்டு “ இன்னும் சின்ன குழந்கதயாமவ இருக்கிமய கண்ணு, பொம்ெகளமய ொர்த்தாலும் கூட ஒருத்தர் கண்ணு மொல
இருக்காது,
நல்லா
ரவிக்கககய
இழுத்து
மூடு
கண்ணு”
என்று
இப்மொது அமத ெழக்கம் வந்து சத்யன் இழுத்து மூடும்ெடி ஆகிவிட்டது
திட்டுவாள், அவளுக்கு
சங்கடமாக இருந்தது, ச்மச என்கனப்ெத்தி என்ன நிகனப்ொன், அதுவும் அவன் கக காயத்மதாடு
இப்ெடி....
அவளுக்குள்
ஒரு
மாதிரியாக
இருக்க
தகலகய
சங்கடமாக
குனிந்து பகாண்டாள் சத்யன் மககன வாங்கிக்பகாண்டு, “ அந்த கவகர கீ மழ மொட்டுட்டு கக கழுவிட்டு வா மான்சி”
என்று
அகமதியாக
கூறியதும்
சரிபயன்று
தகலயகசத்து
விட்டு
இறங்கி
டிகரவர் பகாடுத்த தண்ண ீரால் கககய கழுவிக்பகாண்டு மறுெடியும் காரில் ஏறினாள் அவள் அமர்ந்ததும் அவள் மடியில் மககன கிடத்திய சத்யன் “ ொல் குடிச்சிட்டான்னா ரிஷிகய அம்மா கிட்ட குடுத்துடு” என்றான் “
ஆமாம்
மான்சி
என்
கிட்ட
குடு
நான்
வச்சிருக்மகன்,
நீ
பகாஞ்ச
மநரம்
தூங்கு,
கநட்படல்லாம் தூங்ககல” என்று கரிசனத்மதாடு விஜயா கூறிவிட்டு குழந்கதக்காக கககய நீட்டினாள்
மான்சிக்கும் தூக்கம் கண்ககள அழுத்தியது, ரிஷிகய தூக்கி ெின்னால் பகாடுத்துவிட்டு சீ ட்டில்
கண்மூடி
சாய,,
“
நான்
நகர்ந்துக்குமறன்
மான்சி
நீ
காகல
நீட்டி
நல்லா
ெடுத்துக்க” என்று சத்யன் கூறியதும் மான்சிக்கும் அப்ெடிப் ெடுத்தால் மதவலாம் மொல் இருக்க
.
அவன்
ெக்கமாக
காகல
நீட்ட
சங்கடப்ெட்டு
தகலகய
அவன்
ெக்கமாக
தன்
மடியில்
கவத்துக்பகாண்டு காகல மடக்கி ெடுத்துக்பகாள்ள, சத்யன்
அவள்
தகலகய
தன்
காயம்ெட்ட
கககளால்
தூக்கி
கவத்துக்பகாள்ள முயன்றான், மான்சி புரிந்துபகாண்டு சற்று மமமல ஏறி ெடுத்து அவன் மடியில் தகல கவத்துக்பகாண்டாள் மான்சியின் தகல நழுவாமல் சத்யனின் வலது கக அவள் கழுத்கத சுற்றி வகளத்து தன் வயிற்மறாடு அழுத்திக்பகாண்டு விரல்களால் அவள் பநற்றிகய வருட,, மான்சிக்கு சுகமாக
இருந்தது
ெடுத்துறங்கி
,
இதுவகர
இருக்கிறான்,
எத்தகனமயா
மான்சி
முகற
அவன்
சத்யன்
மடியில்
மான்சியின்
மடியில்
தகலசாய்வது
இதுதான்
முதல்முகற, அவனுகடய அன்ொன வருடலில் மான்சிக்கு கண்கணக் கரித்தது, சற்றுமுன்
அவள்
மறந்து
மொய்
விட்டதால்
மநரவிருந்த
அவமானம்,
சத்யனால்
தவிர்க்கப்ெட்டது, இப்ெடிபயல்லாமா இருக்கறது என்று மகாெமாய் ஒரு ொர்கவ கூட ொர்க்கவில்கல,
மாறாக
பதரியாத
குழந்கதக்கு
உகட
திருத்தும்
ஒரு
கண்ணியம்
மட்டுமம அவன் பசயலில் இருந்தது, இப்மொதும் அவன் மடியில் ெடுக்ககவத்து தூங்க கவப்ெதில்
கூட
அன்ொன
ஒரு
அரவகணப்பு
இருந்தமத
தவிர
அவன்
பசயலில்
பகாஞ்சம்கூட விரசமில்கல, இதற்கு முன்பு சந்தித்த சத்யனுக்கும் இவனுக்கும் எவ்வளவு வித்தியாசங்கள், அந்த சத்யனிடத்தில்
அவசரமும்,
ஆர்வமும்,
மதடலும்,
அதிகம்
இருக்கும்,
ொர்த்தவுடன்
கட்டியகணத்து முத்தமிட்டு இவள் சுதாரிக்குமுன் அடுத்தகட்டத்துக்கு மொய் விடுவான், இந்த சத்யனிடம் ஒரு நிதானம் இருந்தது, இவள் எனக்கு பசாந்தமானவள், என்னவள் இவள்,
எனக்கு
முத்தமிட்டது
அவசரமில்கல,
கூட
இத்தகன
என்று நாள்
ஒரு
நிதானம்,
ெிரிவால்
மநற்று
தாமனா?
சூழ்நிகல
மான்சி
புரியாமல்
பமதுவாக
புரண்டு
கவிழ்ந்தார்ப் மொல் ெடுத்து அவன் இடுப்கெ தன் கககளால் வகளத்துக்பகாண்டாள் சத்யனுக்கும்
ஏமதா
புரிந்திருக்க
மவண்டும்,
குனிந்து
அவள்
ெின்
தகலயில்
முத்தமிட்டு, ெிறகு பகாஞ்சம் சரிந்து அமர்ந்து காகல முன்மநாக்கி மடித்து உயர்த்தி, அவள் தகலகய எடுத்து தன் பநஞ்சில் கவத்து க்பகாண்டான், அவன் இதயத்தின் துடிப்கெ அவள் கன்னங்கள் உணர்ந்தது, அவளின் மூச்சுக்காற்கற அவனுகடய இதயம் உணர்ந்தது,
அவனுகடய பசய்ககயால் மான்சிக்கு
கண்ண ீர்
வந்தது,
அவளின் சூடான
கண்ணர்ீ
அவன் சட்கடகய மீ றி பநஞ்கச சுட்டது, அது அவள் கண்ணர்ீ தான் என்று நிமிடத்தில் உணர்ந்த
சத்யன்
இருக்கும்வகர”
“
ஸ்
என்று
என்னடா சத்யன்
இது,
இனிமம
குனிந்து
நீ
அவள்
எப்ெவும்
அழக்கூடாது,
காமதாரம்
பமல்லிய
நான்
குரலில்
கூறினாலும் அந்த குரல் சாமிநாதன், விஜயாவின் காதுகளிலும் விழுந்தது, ஆனால் இருவரும்
எதுவும்
மெசவில்கல,
அவள்
கண்ணகர ீ
கண்ட
சத்யனின்
அகணப்பு
இறுக்கியது மான்சிகய
மடியில்
தாங்கிய
சத்யனும்
கண்மூடி
ெின்னால்
சாய்ந்தான்,
ஆனால்
மான்சியின் தகலகய ெற்றியிருந்த கககள் மட்டும் தளரவில்கல, ெழனி
வந்ததும்
சாமிநாதன்,
சாப்ொட்டுக்காக
கார்
குலுங்கி
தன்கனச்சுற்றியிருந்த
ஒரு
மஹாட்டலில்
நின்றதும்
சத்யனின்
காகர
மான்சிதான்
ககயில்
காயம்
நிறுத்தச்
முதலில்
இருந்த
பசான்னார் விழித்தாள்,
இடத்தில்
உதட்கட
அழுத்தமாக ெதித்துவிட்டு மவகமாக எழுந்துவிட்டாள் மான்சி சத்யன் தூக்கத்தில் கவனித்திருக்க மாட்டான் என்றுதான் மான்சி நிகனத்தாள், ஆனால் அவன்
“
இந்த
ெரிதாெமாக
கக
என்ன
மகட்டதும்,
ொவம்
ெண்ணுச்சு
”
மாட்டிக்பகாண்டதில்
என்று
இடது
பவட்கப்ெட்டு
கககயக் மான்சி
காட்டி
பவளிமய
மவடிக்ககப் ொர்க்க ஆரம்ெித்தாள் காரில் இருந்து இறங்கி சத்யன் கார் கதகவ திறந்து குனிந்த சாமிநாதன் “ சத்யா நாங்க உள்ள
மொய்
சாப்ெிடுமறாம்,
உனக்கு
ஈசியா
சாப்ெிடுற
மாதிரி
ஏதாவது
வாங்கி
குடுத்தனுப்புமறாம் ஸ்பூன் மொட்டு சாப்ெிடு சத்யா” என்றவர் மான்சிகயப் ொர்த்து “ நீயும் வாம்மா சாப்ெிடலாம்” என்று அகழத்தார் திரும்ெி
அவகர
ொர்த்தவள்
“
எனக்கும்
இவருக்கு
வாங்குறகதமய
வாங்கி
குடுத்தனுப்புங்க அங்கிள், இங்மகமய சாப்ெிட்டுக்கிமறன்” என்று புன்னககமயாடு கூற.. சரிபயன்று
நிமிர்ந்த
சாமிநாதன்
“
ஏன்டி
விஜி
நீயாவது
இறங்மகன்,
அப்ெடிமய
மெரமனாட ஜக்கியமாயிட்டப் மொலருக்கு” என்று மகனவிகய கிண்டல் பசய்தார் பவகுநாட்களுக்குப் மெரகனமய
ெிறகு
பகாஞ்சாதவரு
பவட்கப்ெட்ட மாதிரி
விஜயா
மெசுறாரு
“
ொருடா
அய்மயா ரிஷி
?”
இவரு
என்னமமா
என்று
மொலியாக
சலித்தெடி காரில் இருந்து இறங்கினாள் சாமிநாதன் மெரகன வாங்கிக்பகாண்டு மறுெடியும் குனிந்து “ ஏன்மா ரிஷி என்னம்மா சாப்ெிடுவான்?” என்று மான்சியிடம் மகட்டார்
“
ரசம்
சாதம்
குகழச்சு
ஊட்டுனா
சாப்ெிடுவான்,
அமதாட
ெருப்பு
சாதம்
கூட
சாப்ெிடுவான் அங்கிள்” என்ற மான்சி “ அவகன குடுங்க அங்கிள் நாமன ஊட்டுமறன், நீங்கப் மொய் சாப்ெிட்டு வாங்க” என்று மான்சி கூறியகத மகட்க அங்மக யாருமில்கல “
ரிஷி
விஷயத்தில்
அவங்க
ொட்டி
இனி
தாத்தாமவ
உனக்கு
எந்த
மவகலயும்
ொர்த்துக்குவாங்க,
இருக்காது
ஆனாலும்
மொல,
எங்கப்ொவும்
எல்லாம்
அம்மாவும்
இன்னும் இளகமயா இருக்காங்க, ரிஷிகய மெரன்னு பசான்னா யாரும் நம்ெமாட்டாங்க தாமன?” என்று சத்யன் குறும்ொக மகட்க மவபறங்மகா ொர்ப்ெது மொல் ொவகன பசய்த மான்சி “ ஆமா புள்ள ெிஞ்சிமலமய ெழுத்தா
சீ க்கிரமா
ஆனாலும்
இதுமவ
மெரன்
மெத்திகய
பராம்ெ
மலட்
ொர்த்தாக
தான்,
உங்க
மவண்டியது
தான்,
அனுெவத்துக்கு
மவற
இன்னும்
வழி,
அஞ்சாறு
வருஷத்துக்கு முன்னாடிமய இவங்க தாத்தா ொட்டியா ஆயிருக்கனும், என்னப் ெண்றது எல்லாம்
அந்த
அடக்கியும்
ஆஸ்ெிட்டல்லமய
முடியாமல்
மான்சி
ககரஞ்சு
குத்தலாக
வனாப் ீ
மெசிவிட,
மொச்சு”
என்று
எவ்வளவு
அவ்வளவு
மநரம்
அங்கிருந்த
இயல்பு பதாகலந்து மொய் ஒரு இறுக்கம் வந்து சூழ்ந்து பகாண்டது, சத்யன் கண்ககள இறுகமூடி சீ ட்டில் சாய்ந்தான், அவன் முக சகதகள் பகட்டிப்ெட்டு பநற்றி
நரம்புகள்
புகடத்தன,
கட்டுப்மொடப்ெட்ட
இரு
கககளும்
விகரத்து
முறுக்கியதில் கட்டு அழுந்தி காயத்தில் நீர் கசிந்தது, அவகனப் ொர்த்த மான்சிக்கு வயிறு
திக்பகன்றது,
அய்மயா
ஏன்
பசான்மனாம்
என்ற
மவதகனயில்
துடித்துப்
மொனாள், அப்மொது டிகரவர் உணவு கவருடன் வர, மான்சி அகத வாங்கி உள்மள கவத்துவிட்டு நிமிர.... “ இன்னும் ஏதாவது மவனுமான்னு மகட்டாங்கம்மா?” என்று டிகரவர் மகட்க.. “ இல்ல இதுமவ மொதும், தண்ணி ொட்டிகல மட்டும் எடுத்து குடுத்துட்டுப் மொங்க” என்று மான்சி கூற, முன் இருக்ககயின் அருமக இருந்த தண்ண ீர் ொட்டிகல எடுத்து பகாடுத்துவிட்டுப் மொனான் டிகரவர் மான்சி பமதுவாக அவன் கககயத் பதாட்டு “ சாப்ொடு வந்துருச்சு வாங்க சாப்ெிடலாம்” என்றாள் பமல்லிய குரலில் சத்யன் மூடிய கண்கண திறக்கவில்கல, இறுகிக்கிடந்த உதடுககள மட்டும் திறந்து “ எனக்கு மவனாம் நீ சாப்ெிடு” என்றான்
“ அய்மயா கநட்டும் நீங்க எதுவும் சாப்ெிடகல, காகலயிகலயும் பவறு காெி தான் குடிச்சீ ங்க,, ப்ள ீஸ் சாப்ெிடுங்க” என்று மான்சி வற்புறுத்தி கூற “ எனக்கு மவண்டாம் மான்சி” என்றான் மறுெடியும் மான்சி
எதுவும்
மெசவில்கல,
அவளும்
சீ ட்டில்
சாய்ந்துபகாண்டாள்,,
சற்றுமநரம்
கழித்து கண்திறந்த சத்யன் “ நீ சாப்ெிடு மான்சி, நீயும்தான் கநட் சாப்ெிடகல” என்று அகமதியாக கூறினான் மான்சி
அவனுக்கு
மதாளில்
ெதில்
கககவத்த
பசால்லாமல்
சத்யன்
“
சரி
மவறு வா
ெக்கம்
நானும்
திரும்ெிக்
பகாள்ள,,.
சாப்ெிடுமறன்”
என்று
அவள் அவன்
அகழத்ததும் மவகமாக திரும்ெி அவகனப் ொர்த்து ெளிச்பசன்று புன்னககத்தாள் பவஜிடெிள் எளிதாக
கரஸ்
வாங்கி
இருந்தது,
வந்திருந்ததால்,
சாப்ொட்கட
எடுத்து
இருவருக்கும் ெிரித்து
காரில்
அமர்ந்து
சாப்ெிட
இருவருக்கும்
நடுமவ
கவத்த
தண்ண ீகர எடுத்து தயாராக மான்சி கவத்தாள் , இருவரும் கககழுவிவிட்டு சத்யன் சாப்ொட்டு கவரில் இருந்த ஸ்பூகன எடுத்து உணகவ அள்ளி வாயில் கவக்க, மான்சி அவன் கககயப் ெற்றி தடுத்து ஸ்பூகன ெிடுங்கி பவளிமய மொட்டுவிட்டு, சாப்ொட்கட அள்ளி சத்யனின் வாயருமக எடுத்துச்பசன்றாள் சத்யன் அவள் கண்ககளமயப் ொர்த்து “ மவனாம் மான்சி, உனக்கு ெிடிக்காத எகதயும் பசய்யமவண்டாம்” என்று கூறினான் “
அய்ய......
எனக்கு
வாகயத்திறங்க”
ெிடிக்காது
என்று
எதுன்னு
மான்சி
உங்களுக்கு
அதட்டியதும்,
பராம்ெ
சத்யன்
பதரியுமமா? சிறு
மெசாம
புன்னககயுடன்
வாகயத்திறந்து உணகவ வாங்கிக்பகாண்டான் மான்சி அவனுக்கு ஒரு வாய் தனக்கு ஒரு வாய் என்று மாற்றி சாப்ெிட்டனர், சத்யன் மட்டும் தன் வாய்க்குள் உணமவாட மொகும் அவள் விரல்ககள விடுவிக்க சிறிதுமநரம் எடுத்துக்பகாண்டான்,
உணமவாடு
மசர்த்து
அவள்
விரல்ககளயும்
ருசித்தான்,
ஒவ்பவாரு முகறயும் “ அய்மயா விரகல விடுங்க, அப்ெடிமய கடிச்சி முழுங்கிடுவங்க ீ மொலருக்மக?” விடுவான்,
என்று
மான்சி
கூறியெிறமக
தன்
வாய்க்குள்
இருக்கும்
விரல்ககள
சத்யன் ெின்சீ ட்டில் எட்டிப் ொர்த்து ெிரவுனிக்கு என்று இருந்த ெிஸ்கட்கட மொட, அது தின்றுவிட்டு மறுெடியும் ெடுத்துக்பகாண்டது இருவரும் வந்தனர்,
சாப்ெிட்ட
முடிக்கவும்
சாமிநாதன்
தன்
தான்,
மெரகன
மஹாட்டலுக்குள்
பகாஞ்சியெடி
வந்து
சாப்ெிட
மொனவர்கள்
ெருப்பு
சாதம்தான்மா
“
பகாஞ்சம் சாப்ெிட்டான்” என்று மான்சியிடம் பசால்லிவிட்டு மெரனுடன் முன் சீ ட்டில் ஏறி அமர்ந்து “ மவணு இமதா நம்ம வட்டுல ீ தான் வண்டி நிக்கனும் கிளம்பு ” என்றதும் கார் சீ றிக்பகாண்டு கிளம்ெியது இவர்கள் யாகரயும் ொர்த்து ரிஷி அழாதது மான்சிக்கு வியப்ொக இருந்தது, அவன் பசாந்தங்ககள ொர்த்தவுடன் என்கனமய மறந்துட்டாமன? ” என்று எண்ணினாள் மான்சி பொள்ளாச்சி
வகரயுமான
தூங்கியெடிமய வந்தாள் வந்த
சத்யன்
மிச்ச
மான்சி,
இம்முகற
தூரத்கதகயயும்
முன்பு அவள்
அவள்
இடுப்கெ
சத்யனின்
தகலகய
தன்
மடியில்
மட்டும்
கககளால்
ெடுத்து
தாங்கிக்பகாண்டு
வகளத்துப்
ெிடித்தெடி
வந்தான் வடு ீ வருவதற்கு சற்றுமநரத்துக்கு முன்மெ அவகள எழுப்ெியவன் தன் விரல்களால் அவளின்
ககலந்த
கூந்தகல
சரிபசய்து
ஒதுக்கி
விட்டான்,,
வடு ீ
வந்துவிட்டது
என்றதும் மான்சிக்கு ெகழய ஞாெகங்கள் எல்லாம் உள்ளிருந்து கிளர்ந்தது, அகமதியாக சத்யனின் கககய ெற்றியெடி அமர்ந்திருந்தாள் வட்டு ீ வாசலில் கார் நின்றதும் சத்யன் முதலில் இறங்கிக்பகாண்டு மான்சிகய மநாக்கி கககய நீட்ட, அவன் கககயப்ெிடித்துக் பகாண்டு மான்சி இறங்கினாள், இவர்களுக்கு முன்மெ
இறங்கிய
விஜயா
மெரகன
சாமிநாதனிடமிருந்து
வாங்கி
மான்சியிடம்
பகாடுத்து “ பரண்டுமெரும் குழந்கதமயாட பவளியமவ நில்லுங்க, நான் மொய் ஆரத்தி எடுத்துட்டு வர்மறன்” என்று கூறிவிட்டு ெரெரப்புடன் வட்டுக்குள் ீ மொனாள் அடுத்த
சிலநிமிடங்களில்
மவகலக்காரர்கள்
அகனவரும்
மான்சிகயயும்
அவள்
மககனயும் ொர்க்க வாசலுக்மக வந்துவிட்டனர், ஜானகியும் வாசுகியும் ஆளுக்பகாருப் ெக்கமாய்
மான்சிகய
கட்டிக்பகாண்டனர்,
ஜானகி
ரிஷிகய
வாங்கி
கண்ணருடன் ீ
முத்தமிட்டுவிட்டு மறுெடியும் மான்சியிடமம பகாடுத்தாள் விஜயா ஆரத்தி சுற்ற, மான்சி தன் மகனுடன் அந்த வட்டுக்குள் ீ நுகழந்தாள், விஜயா ெரெரப்புடன் மவகலக்காரர்ககள ஏவ, எல்மலாரும் திகசக்பகாருவராய் ெறந்தனர்,
சத்யன் அருகில் தகல குனிந்து அமர்ந்திருந்த மான்சியின் அருமக அமர்ந்த விஜயா “ நீ எகத
நிகனச்சும்
எதுவுமம
சங்கடப்ெடாமத
நடக்காது”
என்று
மான்சி,
அவள்
இந்த
கககயப்
வட்டுல ீ
ெற்றி
உன்
மனசு
ஆறுதலுடன்
மநாகும்ெடி
கூற..
மான்சி
ஒப்புதலாய் தகலயகசத்தாள் மகனுக்கு அருமக அமர்ந்த சாமிநாதன் “ நம்ம மயாசியகர கிட்ட மகட்டு சீ க்கிரமா ஒரு நல்லநாள் ொர்த்து உங்க பரண்டு மெருக்கும் கல்யாணம் ஏற்ொடு ெண்ணிடலாம் சத்யா,, அதுவகரக்கும் மான்சி கீ மழ விருந்தினர் அகற எதிலயாவது தங்கிக்கட்டும்,, என்ன பசால்ல சத்யா? ” என்று மகனிடம் மயாசகன மகட்டார் “
இல்லப்ொ,,
எனக்கும்
மான்சிக்கும்
இகடயில்
ஏகப்ெட்ட
ெிரச்சகனகள்
இருக்கு,
அகதபயல்லாம் மெசி தீர்க்கனும், அவள்கிட்ட இருந்து நான் நிகறய பதரிஞ்சுக்கனும், அதனால
மான்சி
என்
ரூம்லமய
தங்கட்டும்,
உங்க
திருப்திக்காக
மவனாம்னா
ஒரு
உறுதி பசால்மறன், கல்யாணம் வகர நான் வரம்பு மீ ற மாட்மடன்,, மொதுமா அப்ொ?” என்று சத்யன் பசான்னதும். சாமிநாதன்
குழப்ெமாக
விஜயாகவ
ொர்த்தார்,
விஜயா
மான்சிகயப்
ொர்த்து
“
என்னம்மா சத்யன் ரூம்லமய தங்கிக்கிறயா?” என்று மகட்க மான்சி அகமதியாக தகல குனிந்து மயாசித்தாள்,, ஆமாம் சத்யன் பசால்வது சரிதான், அவனிடமிருந்து
பதரிந்து
பகாள்ள
மவண்டியது
எவ்வளமவா
இருக்கிறது,
இதுவகர
எனக்கு புரியாத ெல விஷயங்ககள புரிந்துபகாள்ளவும்,, அவனுக்குள் என்ன இருக்கிறது என்று
கண்டுெிடிக்கவும்,,
அவன்
அருகாகமயில்
இருந்தால்
மட்டுமம
முடியும்,
அகதவிட முக்கியம் சத்யனது உடல்நிகலயும் மனநிகலயும் அகதப் ெற்றி முற்றிலும் பதரியமவண்டும் என்றால் அவகன விட்டு அகலாமல் இருந்தால் மட்டுமம முடியும் ெட்படன்று
தகல
நிமிர்ந்த
மான்சி
“
ஆமாம்
அங்கிள்,
இப்மொ
அவர்
இருக்கும்
நிகலயில நான் அவர் கூடமவ இருந்தால் தான் முன்னாடி நடந்து இவர் மறந்ததா பசால்ற ெல விஷயங்கள் புரியவரும், அதனால நான் அவர் ரூம்மலமய இருக்மகன்” என்று மான்சி தீர்மானமாக கூறினாள். “ சரி விஜயா நீ மொய் சத்யன் அகறயில மான்சி தங்க எல்லா ஏற்ொடும் ெண்ணு, நான் நம்ம டாக்டருக்கு மொன் ெண்ணி மான்சி வந்துட்ட விஷயத்கத பசால்மறன்” என்று சாமிநாதன்
தன்
அகறக்கு
மொய்விட,
விஜயா
அகழத்துக்பகாண்டு சத்யனின் அகறக்கு மொனாள்
மவகலக்காரர்கள்
இருவகர
சத்யன்
பவற்றியுடன்
ொவமாய்
ொர்த்தாள்,
அவனுக்குள் தங்குவதற்கு
மான்சிகய
காதலாய்
இருவரின்
ொர்கவயிலும்
இருப்ெவகன
கண்டுெிடிக்க
ஒத்துக்பகாண்டாள்,
சத்யன்
ொர்க்க,,
மான்சி
நிகறய
மவண்டும் அடிக்கடி
கர்வத்துடன்
வித்தியாசங்கள்,
என்று
மாறும்
அவகன
அவன்
அவகள
மான்சி
அகறயில்
தன்
காதலால்
ஒமரயடியாக மாற்றும் எண்ணத்தில் தன்னுடமனமய தங்ககவத்துக் பகாள்கிறான், சத்யனிடத்தில்
தன்
காதகல
அவளுக்கு
புரியகவக்கும்
ஆர்வமிருந்தது,,
மான்சியிடத்தில் அவகன அலசி ஆராயும் அவசரமிருந்தது இனி அந்த மூடிய அகறக்குள் நடக்கப்மொவது, சத்யனின் காதல் காவியமா? அல்லது மான்சியின் புலன்விசாரகணயா? " பெண்களின் கண்கள் ஒரு இன்ெப் புகதகுழி! " இதில் தவறி விழுந்தவர்கள் அகனவரும்... " காப்ொற்றுங்கள் என்று குரல் பகாடுப்ெமத இல்கல! " பெண்ணின் ரகசியங்ககள அறிந்துபகாள்ளும் ஆர்வத்தில்.. " அப்ெடிமய மூழ்கிப் மொகமவ ஆகசப்ெடுவார்கள்! இரவு
உணவுக்காக
எல்லாரும்
மடெிளில்
அமர்ந்தனர்,
ஜானகியும்
வாசுகியும்
உணவுககள எடுத்து வந்து மடெிளில் கவத்தனர், மான்சியும் அவர்களுக்கு உதவும் மநாக்கில் தட்டுககள கழுவி எடுத்துவந்து மடெிளில் கவத்தாள் “ மான்சி அவங்க பரண்டுமெரும் ெறிமாறுவாங்க, நீ வந்து சாப்ெிட உட்காரு” என்று விஜயா அகழக்க, ஜானகி மான்சியின் மதாள் ெற்றி சத்யனுக்கு ெக்கத்து இருக்ககயில் உட்காரகவத்து “ இனிமம நீ தம்ெிய கவனமா ொர்த்துக்க, அது மொதும்” என்றாள் ஜானகி மெச்கச ரசித்த விஜயா “ மான்சி தட்டுல சாப்ொட்கடப் மொட்டு ெிகசஞ்சு ஒரு ஸ்பூன்
மொட்டு
குடு
சத்யன்
சாப்ெிடட்டும்”
என்று
கூறிவிட்டு
தன்
சாப்ொட்டில்
கவனமானாள் மான்சி அகமதியாக சாதத்கத ெிகசந்து சத்யனின் வாயருமக எடுத்துச்பசல்ல, ‘ நீ இப்ெடிதான்
பசய்மவன்னு
எனக்குத்
பதரியும்’
என்று
ொர்கவயுடன் வாகயத் திறந்து உணகவ வாங்கிக்பகாண்டான்
பசால்லாமல்
பசான்ன
சத்யனுக்கு சாப்ொடு ஊட்டிவிட்டு வாய் துகடத்து, தண்ண ீர் பகாடுக்கும் மான்சிகய புன்னககயுடன்
ொர்த்தாள்
விஜயா
“
என்
மகன்
ஏன்
உன்கன
மதர்பதடுத்தான்னு
இப்ெதான் புரியுது” என்று கூறிவிட்டு சிரிக்க.. “ உன் அத்கதக்கு உங்ககளப் ொர்த்து பொறாகம மான்சி, ஒருநாள் கூட எனக்கு இந்த மாதிரி
ஊட்டிவிட்டமத
இல்கல”
என்று
மொலியான
வருத்தத்துடன்
சாமிநாதன்
கூறினார் “ அதுக்பகன்ன இப்மொ பரண்டு ககயிலயும் சூடு மொட்டுட்டு ஊட்டி விட்டா மொச்சு” என்றாள் விஜயா ெதிலுக்கு “ அடிப்ொவி,, எத்தகன நாளா இந்த ஆகசடி உனக்கு” என்றவர், தன் மடியில் இருந்த மெரனிடம் “ மடய் ரிஷி இந்த கிழவிய ொருடா எனக்கு சூடு கவக்கப் மொறாளாம்” என்று மகனவிக்கு சாமிநாதன் ெயந்தவர் மொல நடித்தார் “ ஆமாம்டா இந்த கிழவனுக்கு இப்ெதான் இளகம துள்ளுது, ஊட்டி விடனுமாம்டா?” என்று தன் மெரனிடம் புகார் பசய்தாள் விஜயா “ ஓய் யாரடி கிழவன்னு பசால்ற?, நாற்ெத்பதட்டு வயசு கிழவன் வயசா? ொக்குறியா இன்னும்............”
என்று
ஏமதா
பசால்லவந்தவர்
விஜயாவின்
முகறப்கெப்
ொர்த்து
கப்பென்று வாகய மூடிக்பகாண்டார் இவர்களின்
மெச்கசப்
ொர்த்து
எனக்பகான்னும்
அப்ஜக்சன்
எனக்கு
என்று
ஓமக”
சத்யனும்
இல்கல,
சத்யன்
மான்சியும் தம்ெிமயா
குறும்புடன்
வாய்விட்டு
தங்கச்சிமயா
கூறிவிட்டு
சிரித்தனர்,
“
டாடி
எதுவாயிருந்தாலும்
மறுெடியும்
வயிற்கறப்
ெிடித்துக்பகாண்டு சிரிக்க.. “ மடய் அவருதான் ஏமதா உளருறார்னா நீமவற” என்ற விஜயா பவட்கமாக தகலகய குனிந்து சாப்ொட்கட விரலால் கிளறினாள் சாமிநாதன்
மெரகன
மடியில்
கவத்துக்பகாண்டு
அசடுவழிய
சத்யகனயும்
மான்சிகயயும் ொர்த்து சிரித்துவிட்டு மெரனுக்கு இட்லிகய ஊட்ட ஆரம்ெித்தார் இந்த
விரசமில்லாத
உகரயாடல்கள்
அந்த
வட்டின் ீ
மவகலக்காரர்ககள
கூட
சந்மதாஷப்ெடுத்தியது, பவகுநாட்களுக்குப் ெிறகு அந்த வட்டில் ீ சந்மதாஷமான சிரிப்பு சத்தம் வாசல்வகர மகட்டது
சாப்ெிட்டு
முடித்துவிட்டு
டாக்டருக்கு
மொன்
ஹாலுக்கு
வந்த
ெண்மணன்,
சாமிநாதன்
வர்ற
புதன்
தன்
மகனிடம்
ஈவினிங்
“
ஆறு
சத்யா
மணிக்கு
வரச்பசால்லியிருக்கார், வரும்மொது மான்சியும் கூட இருக்கனும்னு பசால்லிருக்கார்” என்றவர்
சத்யனின்
மாத்திகரககள
எடுத்துவந்து
மான்சியிடம்
பகாடுத்து
“
மாத்திகரககள எப்ெடி பகாடுக்கனும்னு அதுலமய மொட்டுருக்கும், அதன்ெடி குடும்மா” என்று கூறிவிட்டு தனது அகறக்கு மொய்விட்டார் மான்சியிடம் இருந்து மாத்திகரககள வாங்கிய சத்யன் “ ஒன்றகர வருஷமா இந்த கருமத்கத தின்மறன், எரிச்சலா இருக்கு,, இந்த முகற டாக்டகரப் ொர்த்து இனிமமல் எனக்கு மாத்திகர மவண்டாம், என் மான்சி வந்தாச்சுன்னு பசால்லப்மொமறன், இப்மொ இகத அலமாரியில் கவக்கிமறன்” என்றுவிட்டு துள்ளலுடன் சத்யன் மாடிக்கு மொக, மான்சி மொகும் அவகனமய பவறித்துக்பகாண்டிருந்தாள், நான்
வந்ததுல
இவ்வளவு
சந்மதாஷமா?
அல்லது
என்கன
இங்மக
பகாண்டு
வந்துவிட்ட பவற்றி களிப்ொ? மயாசகனயுடன் மகன் முகத்கதப் ொர்த்தாள் மான்சி, ரிஷி புதிதாய் முகளத்த இரண்டு ெற்களுடன் இவகளப் ொர்த்து சிரித்தான் தன் அகறக்குள் குழந்கதயுடன் நுகழந்த மான்சிகய புன்னககயுடன் ொர்த்த சத்யன், “ பவல்கம்
கம
டியர்
மகாராணி
அன்
இளவரசன்”
என்று
கூறி
இடுப்கெ
வகளத்து
குனிந்து ககககள விரித்து அவர்ககள வரமவற்றான் மான்சியும்
புன்னககயுடமனமய
கவத்துக்பகாண்டு,
அந்த
பெரிய
உள்மள
நுகழந்தாள்,
அகறகய
சுற்றி
குழந்கதகய
வந்தாள்,
அகறயில்
இடுப்ெில் நிகறய
மாற்றங்கள், ரிஷி இப்மொதுதான் எழுந்து நின்று அடிபயடுத்து கவப்ெதால் கம்ெியூட்டர் இருந்த மடெிள், இன்னும் மற்ற எல்லா பொருட்களும் அகறயின் மூகலயில் ஓதுக்கி கவக்கப்ெட்டு குழந்கதக்கு விகளயாட நிகறய இடம் ஒதுக்கி இருந்தார்கள், சத்யனின் கட்டிலுக்கு
அருமக
சிறிது
இகடபவளி
விட்டு
சுவர்
ஓரமாக
மற்பறாரு
இரட்கட
கட்டிலில் மொடப்ெட்டிருந்தது, அந்த கட்டிகலப் ொர்த்ததும் மான்சி வாகய பொத்திக்பகாண்டு ெலமாக சிரிக்க,, அந்த சிரிப்ெில் இருந்த ஏளனம் சத்யகன திரும்ெிப் ொர்க்க கவத்தது, மகள்வியாய் புருவம் உயர்த்திய மகட்டான்
சத்யன்
“
என்ன
மான்சி
இப்ெடி
சிரிக்கிற”
என்று
இறுக்கமான
குரலில்
மறுெடியும் பொங்கி வந்த சிரிப்கெ பசயற்ககயாய் அடக்கியெடி “ அதில்கலொ நீங்க எவ்வளவு உத்தமன்னு பநகனச்சு இங்மக இன்பனாரு கட்டில் மொட்டுருக்காங்க, ஆனா நீங்க எவ்வளவு கில்லாடின்னு அவங்களுக்கு பதரியாமத?, அகத பநகனச்மசன் சிரிப்பு வந்துருச்சு” என்று மறுெடியும் சிரித்தாள் மான்சி சத்யனின் முகம் மமலும் இறுக “ நீ என்ன பசால்ல வர்மறன்னு புரியகல மான்சி” என்று மகட்க அவகன
நிமிர்ந்து
பரண்டு
கட்டில்
மநருக்குமநர் இருந்தா
ொர்த்த
மட்டும்
மான்சி
நீங்க
“
அதாவது
கட்டுப்ொடா
மகாராஜா,
இந்தமாதிரி
இருந்திருவங்களா ீ
என்ன?
உங்கமளாட மகரக்டகரமய புரிஞ்சுக்ககல ொருங்க உங்ககள பெத்தவங்க,, உங்களுக்கு மதகவன்னா
ெட்சி
எங்க
இருந்தாலும்
தானா
வந்து
உங்க
கட்டில்ல
விழ
கவக்க
உங்களால முடியும், அப்ெடி விழகலன்னா இருக்கமவ இருக்கு உங்க மெவரிட் டயலாக்” என்ற மான்சி இடுப்ெில் இருந்த மககன தகரயில் விட்டுவிட்டு சத்யனின் கட்டிலில் கால்நீட்டி பசத்துப் மொலமவ
அமர்ந்து மொய்ட்டா
“
இவ்வளவு
என்னப்
மெசிக்காட்டிய
ஆகசகய
ெண்ணுவ
மான்சி
“
மனசுல
மான்சி”
இந்த
வச்சுகிட்டு
என்று
டயலாக்கக
அவன் தான்
நாகளக்மக
அன்று
நான்
மெசியகதப்
பசான்மனன்
மகராஜ்,,
ஆனாொருங்க எப்ெவுமம எல்லாரும் ஏமாளியாமவ இருக்கமாட்டாங்க” என்று கூறிவிட்டு அவகன ஏளனமாகப் ொர்த்தாள் தன் கட்டிலில் அமர்ந்திருந்தவளின் அருமக வந்து அவள் இடுப்புக்கு இரு ெக்கமும் ககயூன்றி அவகள சிகறபசய்த சத்யன் அவளின் விரிந்த விழிககள உற்று மநாக்கி “ ஆனா எனக்பகன்னமவா நீ பசான்ன காரணம் பொய்ன்னு மதானுது மான்சி” என்றான் கூர்கமயுடன் அவன் ொர்கவகயத் தவிர்த்து ெக்கவாட்டில் தகலகயத் திருப்ெிய மான்சி “ இல்கல நான் பொய் பசால்லகல” என்றாள் “ இல்ல பொய்தான் மான்சி,, உண்கம என்னன்னு நான் பசால்லவா? உனக்கு வருத்தம் மான்சி என்னடா இந்த மாதிரி பரண்டு கட்டிகலப் மொட்டு நம்ம பரண்டு மெகரயும் ெிரிச்சிட்டாங்கமளன்னு வருத்தம்,, உனக்கு ஓமகன்னா, நானும் உன் கட்டில்லமய வந்து ெடுத்துக்கிமறன், சுவர் ஓரமா ரிஷி, அவனுக்குப் ெக்கத்துல நீ, உனக்கு ெக்கத்துல நான், என்ன பகாஞ்சம் இடபநருக்கடியா இருக்கும், ெரவாயில்கல உன்கன என்மமல ெடுக்க வச்சுக்கிமறன்,
இந்த
வருத்தத்கத
மகறக்கத்தான்
நீ
சிரிச்ச,,
இதுதான்
உண்கம
,,
என்ன மான்சி நான் பசான்னது சரிதாமன?” என்று சத்யன் மகட்டான், இப்மொது இவன் குரலில் ஏகப்ெட்ட நக்கல் வழிந்தது
“ நான் ஒன்னும் எதுக்கும் வருத்தப்ெடகல,, ச்சீ பநகனப்கெ ொரு? பமாதல்ல கககய எடுங்க நான் மொய் குழந்கதக்கு துணி மாத்தனும்” என்று மான்சி எரிச்சலுடன் கத்த... பமதுவாக
கககய
அகற்றிய
சத்யன்
“
ஏன்
மான்சி
உனக்கு
இவ்வளவு
மகாெம்?
உண்கமகய நான் கண்டுகிட்மடன்னா? சரி விடு நீ பசான்னகதமய நான் நம்ெிட்மடன்” என்று
கூறிவிட்டு
இவன்
ெலமாக
சிரிக்க,
அவகன
எரித்துவிடுவது
மொல்
ொர்த்த
மான்சி விருட்படன்று எழுந்து கட்டிகலவிட்டு இறங்கினாள் கீ மழ
விகளயாடிய
ரிஷிகய
தூக்கி
உகட
மாற்றினாள்,
அவளிடமிருந்து
மககன
வாங்கி, தன் கட்டில் கிடத்தி தானும் அருகில் ெடுத்துக்பகாண்டு குழந்கதயின் குண்டு கன்னத்தில் அழுத்தமாக முத்தமிட்டு “ மடய் சின்ன குஞ்சு அப்ொகிட்டமய வந்துட்ட ொர்த்தியா?
நீதான்டா
கிகடப்மென்னு
நான்
எனக்கு
கிகடச்ச
பநகனச்சு
கூட
அதிசயமானப்
ொர்க்ககலடா,
புகதயல்,,
இனிமமல்
நீ
எனக்கு
அப்ொ
உன்கன
ஒருநாளும் ெிரிய மாட்மடன் பசல்லம், ” என்று பகாஞ்சினான் தனது பெட்டியில் மாற்றுகட எடுத்துக்பகாண்டிருந்த மான்சி “ ஆமாம்டா பசல்லாம் உன்கன
அழிக்க
அதனால
நீ
உன்
அப்ொ
உன் அப்ொவுக்கு
எவ்வளமவா பெரிய
ெிளான்
அதிசயம்
மொட்டு
தான்”
என்று
தப்ெிப்
ெிறந்தவன்
நக்கலாக
நீ ,
கூறிவிட்டு
கநட்டிகய எடுத்துக்பகாண்டு ொத்ரூமுக்குள் நுகழந்தாள், சற்றுமுன் அவனிடம் இழந்த சுயமரியாகத
இந்த
வார்த்கதகள்
மூலம்
தக்ககவத்துக்பகாண்டதாக
மான்சி
எண்ணினாள் சத்யன் ொத்ரூம் கதகவமய பவறித்தான், இவ ஏன் இப்ெடி மாறிட்டா? என்ற மகள்வி அவன் ொர்கவயில் பதாக்கி நின்றது, எந்த சமயத்துல எப்ெடி மெசுவான்னு கணிக்கமவ முடியகலமய?, என்னமவா முடிவில்லாத ொகதயில் ெயணிப்ெது மொல் சத்யனுக்கு ஆயாசமாக
இருந்தது
,
அப்மொது
அவன்
ெக்கத்தில்
ெடுத்திருந்த
ரிஷி
சத்யனின்
மீ கசகய ெிடித்து இழுத்து விகளயாட “ உன் அம்மா மனசு மாற உன்கனத் தான்டா நம்ெிருக்மகன்” என்ற சத்யன் மககன அகணத்துக் பகாண்டான் ொத்ரூமிலிருந்து கநட்டியுடன் பவளிமய வந்த மான்சி தன் பெட்டியில் சீ ப்கெத் மதடி எடுத்து
தன்
நீள
கூந்தகல
வாறி
ெின்னலிட்டுக்
பகாண்டு,
ொல்கனியின்
கதகவ
திறந்து அங்கிருந்து மதாட்டத்தின் அழகக நிலவின் ஒளியில் ரசித்தாள். அவள்
அழகக
மொட்டிருந்த
ெின்னால்
சிவப்பு
நிற
இருந்து
கண்பகாட்டாமல்
கநட்டியில்
அவளின்
எழில்
ரசித்தான்
சத்யன்,
வகளவுகள்
அவள்
அற்புதமாய்
இருந்தது, இகடவகர நீண்டிருந்த அவளின் ஜகட அவள் அகசவிற்கு ஏற்ப்ெ, அவளின்
புட்டத்தில் கநட்டி
மமாதி
அவள்
தாளமிட்டது,
உயரத்திற்கு
சிலமநரம்
பகாஞ்சம்
அகசயாமல்
சின்னதாக
அந்த
ெிளவில்
இருந்ததால்
உருண்டது,
அவளின்
கனுக்கால்
பவன் சகத ெளிச்பசன்று பதரிந்தது, ொர்கவ மமமல ஏற ஏற அந்த கநட்டி அவள் பதாகடககள பராம்ெமவ
கவ்விப்
ெிடித்து,
சிரமப்ெட்டது,
வகணக் ீ
ெின்புறமம
குடம்
இப்ெடி
மொன்ற
புட்டங்ககள
உள்ளடக்க
முன்ெக்கம்
ொர்த்தால்?
இம்சிக்கிறமத
..........சத்யன் நீளமாய் பெருமூச்கச இழுத்துவிட்டான்... “ இவகளப் ெகடத்து முடித்துவிட்டு.... “ ெிரம்மன் கக துகடத்துப் மொட்ட .... “ ககக்குட்கட தான் வானவில்மலா?,, சத்யன் மககன ககயில் தூக்கிக்பகாண்டு அவள் ெின்னால் வந்து நின்றான் அவள் உடலில் வந்த மசாப்ெின் வாசத்கத நுகர்ந்தான், “ ம்ம் மசாப்பு, சீ ப்பு, ெிரஷ், எல்லாமம வரும்மொமத எடுத்துட்டு வந்துட்ட மொலருக்மக?” என்று மகலியாக மகட்க அவன்
குரல்
மகட்டும்
திரும்ொத
முடியாதுன்னு
எடுத்துட்டு
தரனும்
வழியில்கல,,
மவற
மான்சி
வந்மதன்,, ஆனா
“
எல்லாம் நீங்க
ஆமாம்,
வந்ததும்
காலியானதும்
இந்த
மாதிரி
எகதயும்
நீங்கதான்
மதட
வாங்கித்
பசலபவல்லாம்
பசய்து
ெழக்கமிருக்காது, நீங்க ெணம் பசலவு ெண்றமத பராம்ெ வித்தியாசமானது” என்றவள் மவகமாக திரும்ெி சத்யகன மநராகப் ொர்த்து “
கவகலப்ெடாதீங்க
எனக்கு
மதகவயும்
கம்மிதான்,
நாற்ெதாயிரம்
அம்ெதாயிரம்னு
பெரிய பசலபவல்லாம் எப்ெவும் கவக்கமாட்மடன், மிஞ்சிப் மொனா மாசம் ஆயிரம் ரூொய்க்குள்ள
அடங்கிடும்
என்
பசலவுகள்”
என்று
குரலில்
ஏகப்ெட்ட
குத்தமலாடு
மான்சி கூற........ சத்யன் எதுவுமம மெசவில்கல, அவகளமய கூர்ந்து ொர்த்தான், ெிறகு அவள் கககயப் ெற்றி
இழுத்துவந்து
கட்டிலில்
தள்ளிவிட்டு
ககயில்
இருந்த
மககன
கீ மழ
உட்காரகவத்து சில விகளயாட்டுப் பொருட்ககள அவனருமக மொட்டுவிட்டு நிமிர்ந்த சத்யன் “ ஏய் நானும் ொர்த்துகிட்மட இருக்மகன், வந்ததுலருந்து நக்கலாமவ மெசிகிட்டு இருக்க? உன்கன என்னால புரிஞ்சுக்கமவ முடியகல, அங்க என்னாடான்னா உருகி உருகி அழுத, அப்புறம் கார்ல வரும்மொது மடியில ெடுத்து அகணச்சுகிட்டு தூங்குன, ககல
கிஸ்
ெண்ண,
இருக்காங்கன்னு
சாப்ொடு
கூச்சப்ெடாம
ஊட்டி
விட்ட,
சாப்ொடு
ஊட்டி
வட்டுக்கு ீ விட்ட,
வந்தும் இப்ெ
எல்லாரும்
என்னடான்னு
வார்த்கதயால குத்திக்குதற்ர, உனக்கு பரண்டு முகமா? இதுல எதுடி உண்கம?” என்று சத்யன் மகாெமாய் இகரந்து கத்த....
“ ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ஏன் இப்ெடி கத்துறீங்க” என்று தன் காதுககளப் பொத்திக்பகாண்ட மான்சி “
இப்ெடியா
கத்துறது
குழந்கத
ெயந்துடப்
மொறான்,,,
இப்ெ
உங்களுக்கு
என்னத்
பதரியனும்? நான் ஏன் இப்ெடி அடிக்கடி மாத்தி மாத்தி மெசுமறன்னு தாமன,, ஆமாம் எனக்கு
பரண்டு
குடுத்தது,
முகம்
சாப்ொடு
காதலிக்கிற
தான்,,
உங்ககளப்
ஊட்டிவிட்டது
மான்சி,
இப்மொ
ொர்த்து
எல்லாமம
குத்தலா
அழுதது,
உங்ககள
மெசுற
மான்சி,
உங்களுக்கு
உயிருக்குயிரா உங்களால்
முத்தம்
காதலிச்ச,,
ொதிக்கப்ெட்டு,
அொர்ஷன் வகரக்கும் மொய், வயித்துல புள்களமயாட உங்ககிட்ட இருந்து தப்ெிச்சுப் மொன மான்சி, முன்னாடி மான்சி மகாகழ, அவளுக்கு அழ மட்டும் தான் பதரியும், இப்ெ
இருக்குற
மான்சி
பரண்டுமெருக்கும்
உங்ககள
மகலயளவு
எப்ெடியாவது
வித்தியாசம்
ெழிவாங்கனும்னு
இருக்கு,
எவ
துடிக்கிறவ,,
எந்த
சமயத்துல
பவளிப்ெடுவான்னு எனக்மக பதரியாது, அதனால நீங்கதான் அட்ஜஸ்ட் ெண்ணிகிட்டு மொகனும்” என்று மான்சி எகத்தாளமாக மெச... சத்யன்
வியப்புடன்
அவகளமயப்
ொர்த்தான்,
அவன்
ொர்கவ
அவகள
ஆயிரம்
மகள்விகள் மகட்டது, ஆனால் ஒன்றுக்கு கூட அவள் ெதில் பசால்லமாட்டாள் என்று அவனுக்கு பதரியும், குனிந்து அவள் முகத்கத கூர்ந்து ொர்த்து “ ஏன் மான்சி நான் பசான்ன எகதயுமம நீ நம்ெகலயா?” என்று வருத்தமாக மகட்டான் “ எகத நம்புறது, நீங்க பசால்றது உண்கமயான்னு உங்களுக்மகத் பதரியகல, அப்புறம் நான்
எப்ெடி
உன்மமல
நம்புறது,
உள்ள
ெண்ணிதான்
முன்னாடி
காதலால்
பசால்றீங்க,
நடந்தது
தான்
எதுவுமம
அப்ெடி
அப்ெடியிருக்க
முட்டாளா?
அபதப்ெடிங்க
ஏகப்ெட்ட
பெண்ககள
அொர்ஷன்
வகரக்கும்
உண்கமயா
விரும்புன ீங்கன்னு
ஞாெகத்துக்கு
நடந்துருப்மென்னு
அகத
பெண்கள்
நம்ெ கூட
கூட்டிட்டுப்
பசால்றீங்க?
நான்
நீங்க என்ன
ெழக்கம் மொனவர்,
ம்ஹூம்
வரகல,
ஆனா
சும்மா
பகஸ்
முன்ன
மாதிரி
உள்ளவர்,
ஏகப்ெட்ட
என்கனய
நம்புவதற்கில்கல?
மட்டும் ”
என்று
மான்சி வார்த்கதககள முள்ளாக்கி அவன் இதயத்தில் குத்த... சத்யன் அந்த மவதகனயில் கண் மூடினான், பதாப்பென்று அவள் அருகில் கட்டிலில் அமர்ந்து
தகலயில்
கககவத்து
அழுத்தி
விட்டுக்பகாண்டு
“
ம்ஹூம்
முடியகல
மான்சி, இந்த ெிரச்சகனக்கு உன்மனாட முடிவுதான் என்ன?” என்றான் “ முடிவில்கல இதுதான் ஆரம்ெம்,, நீங்க பசான்ன பமத்மதட் ெடிமய இனிமமல் நாம இருக்கலாம்னு முடிவு ெண்ணிருக்மகன்” என்று மான்சி பசால்ல .. “ என்னது? புரியகல?” என்றான் சத்யன்
“ நாம ஏன் முன்னாடி நடந்தகத ஞாெகப்ெடுத்திக்கனும், மறுெடியும் புதுசா காதலிக்க முயற்சி
ெண்ணுமவாம்,
முன்பு
நாம
மசர்ந்து
இருந்த
அமத
இரண்டகர
மாசத்கத
இப்மொ எடுத்துக்குமவாம் நாம இமத ரூம்ல ஒன்னா இருப்மொம், ஒருத்தகரபயாருத்தர் புரிஞ்சுக்க
முயற்சி
ெண்ணுமவாம்,
ெண்றீங்கன்னு
எனக்கு
ஆனா
சமயத்திலாவது
எந்த
பநருங்குறீங்களான்னு
முழுசா
நீங்க
புரிஞ்சா நீங்க
ொர்க்கிமறன்,
உண்கமயாத்தான்
நாம
பரண்டு
ெகழய அப்ெடி
மெரும்
மகவலமான
பநருங்கினா
என்கன
ஒன்னு
மசருமவாம்,
புத்திமயாடு
அடுத்த
லவ்
என்கன
நிமிஷம்
நான்
பவளிமயறிமவன்” என்று மான்சி பசால்ல... “ பவளிமயறி?” என்றான் சத்யன் கட்டிலில் இருந்து எழுந்து அமர்ந்த மான்சி
“ பவளிமயறி ராகினி அக்கா வட்டுக்கு ீ
மொயிடுமவன்,, நிரந்தரமாக ” என்றாள் “ அப்மொ நம்ம கல்யாணம்?” என்று மறுெடியும் சந்மதகம் மகட்டான் சத்யன் “
கல்யாணம்
இந்த
பரண்டு
ஒருத்தகரபயாருத்தர்
மாசம்
சகிச்சுக்கிட்டு
முடிஞ்சதும்
தான்,
மொகமவண்டிய
கல்யாணம்
கட்டாயம்
முடிஞ்சிட்டா
வந்துடும்,,
அதனால
கல்யாணம் இரண்டு மாசம் கழிச்சுதான்,, அது வகரக்கும் உங்கமமல எனக்கு நம்ெிக்கக வருதான்னு
ொர்க்கலாம்”
என்று
அலட்சியமா
கூறிவிட்டு
எழுந்தவள்
கீ மழ
விகளயாடிய மககன தூக்கி கட்டில் ெடுக்க கவத்துக் பகாண்டு தானும் ெடுத்து
“
எனக்கு அந்த கட்டில் புடிக்ககல இங்கதான் ெடுப்மென், நீங்களும் அந்த ெக்கமா ெடுங்க ொர்க்கலாம் உங்க லவ்வு எவ்வளவு ஸ்ட்ராங்குன்னு?” என்று நக்கலாக உகரத்துவிட்டு கட்டிலில் கிடந்த டவகல எடுத்து தன் கழுத்துக்கடியில் மொட்டுக்பகாண்டு மககன தன் மார்புக்கு அருமக திருப்ெி டவலுக்குள் ககவிட்டு ஜிப்கெ இறக்கி குழந்கதகய தன் மார்மொடு அகணத்து ொல் பகாடுக்க ஆரம்ெித்தாள் அவகளமயப்
ொர்த்த
சத்யன்
தகலயில்
கககவத்துக்பகாண்டு
அமர்ந்துவிட்டான்,
இவளுடன் ஒரு அகறயில் இருப்ெமத கஷ்டம், இதுல ஒமர கட்டிலா? அந்த கட்டில்ல மொய்ப்
ெடுத்தா
எதிர்ொர்க்காத
ெல
அதுக்கும்
குகற
விஷயங்கள்
பசால்லுவா
அரங்மகறியதும்
மொலருக்மக?
பராம்ெமவ
மான்சியிடம்
மசார்ந்து
மொனான்,
இவகள எப்ெடி சரிபசய்வது என்று புரியாமல் அப்ெடிமய அமர்ந்திருந்தவன் திடீபரன ஏமதா
மதான்ற
டவலுக்குள்
மான்சியின்
மான்சியின்
மார்கெ
ெக்கம்
அவசரமாக
தன் மகன்
இரண்டு
திரும்ெியவன் ககயாலும்
விலகியிருந்து
ெிடித்துக்பகாண்டு
ொல் குடிப்ெது பதரிய, சில விநாடிகள் அந்த அழகக ரசித்து லயித்தவன் மான்சியின் கண்டிஷன் ஞாெகம் வர கப்பென்று கண்ககள மூடி திரும்ெிக்பகாண்டான் அவளிடம் என்ன பசால்ல வந்மதாம் என்று கஷ்டப்ெட்டு ஞாெகத்திற்கு பகாண்டு வந்து “ மான்சி “ என்று அகழக்க... “ ம்ம் பசால்லுங்க” என்றாள் மான்சி அவள் ெக்கம் திரும்ெிய சத்யன் ொர்கவகய அகலய விடாமல் கஷ்டப்ெட்டு அவள் கண்ககள ொர்த்து “ நீ பசால்றகத நான் ஒத்துக்கிமறன்,, நான் கட்டுொடா இருந்து என் காதகல உனக்கு புரியகவப்மென், அந்த நம்ெிக்கக எனக்கிருக்கு,, ஆனா நீ கட்டுப்ொடு தளர்ந்துட்டா என்னப் ெண்றது? ஐ மீ ன்,, நீயா என்கனத் மதடி வந்தா என்னப் ெண்றது மான்சி” என்று சத்யன் இயல்ொக மகட்க........ “
என்னது?”
என்றாள்
திககப்புடன்,
இகதப்ெற்றி
இவன்
மகட்ொன்
என்று
அவள்
எதிர்ொர்க்கவில்கல என்ெது அவள் திககப்ெிமலமய பதரிந்தது, “ ஆங்........ அபதல்லாம் நான் வரமாட்மடன், என்மமல எனக்கு நம்ெிக்கக இருக்கு” என்று உறுதியான குரலில் மான்சி கூறினாள்... “ அப்ெடி நீமய வந்தா என்னப் ெண்றது? அகத பசால்லு” என்று சத்யன் விடாெிடியாக மகட்டான் சற்றுமநரம் மயாசிப்ெது
மொல்
ொவகன பசய்த
மான்சி
“
ம்ம்
அப்ெவும் நீங்கதான்
என்கன ஏமாத்தி மயக்கிட்டீங்கன்னு பசால்மவன்” என்று சிரியாமல் மான்சி கூற... “ அடிப்ொவி இது எந்த ஊர் நியாயம்,, நீ மெசுறது பராம்ெ அநியாயம்டி” என்று சத்யன் திககப்புடன் வாய்ெிளக்க.. “ ஒழுங்கா மொய் டிரஸ் மாத்திக்கிட்டு ெடுங்க, இல்மலன்னா இன்னும் ஏதாவது புதுசா ஒரு கன்டிஷன் மொடுத் மதானும்” என்று மிரட்டும் குரலில் மான்சி கூறியதும் “
இனி
புதுசா
என்ன
இருக்கு”
என்று
சலிப்புடன்
பசால்லிவிட்டு
தனது
திறந்து டீசர்ட்டும் ஷாட்ஸ்ம் எடுத்துக்பகாண்டு சத்யன் ொத்ரூகம பநருங்க...
கமொர்கட
“
பகாஞ்சம்
இருங்க”
என்ற
மான்சியின்
குரல்
சத்யகன
தடுக்க,
நின்று
அவன்
திரும்புவதற்குள் மான்சி அவனருமக வந்திருந்தாள் “ இன்னும் என்ன?” என்று சத்யன் மகட்டான் அவன் ககயிலிருந்த உகடககள ெிடுங்கிய “இருங்க நானும் வர்மறன்” ொத்ரூமுக்குள் நுகழந்தவகள திககப்புடன் தடுத்த சத்யன்“ ஏய் நீ எதுக்கு வர்ற” என்றான் அவகன
வியப்ொக
மகட்கிறீங்க?
இந்த
ொர்த்த
மான்சி
கககய
“
என்னங்க
வச்சுகிட்டு
எப்ெடி
ஒன்னுமம
குளிப்ெீங்க?”
பதரியாத என்றவள்
மாதிரி அவகன
கூர்கமமயாடு ொர்த்து “ ஏன் குளிக்க கவக்க மவற யாராவது வர்றாங்களா?,, ஜ மீ ன் உங்கமளாட
மகர்ள்
ப்ரண்ட்
யாராவது?
”
என்று
மான்சி
மகள்வியாய்
புருவத்கத
உயர்த்தி நின்றாள்... சத்யன் “ என்ன மான்சி இப்ெடிபயல்லாம் மெசுற?” என்று வருத்தமாக மகட்க... “
ெின்ன
உங்களுக்கு
மசாறு
ஊட்டிவிட்டு,
தண்ணி
குடுத்து
வாகய
பதாடச்சு
விடுறபதல்லாம் நானு, குளிக்க கவக்க மட்டும் மவற எவளாவது வருவாளா என்ன?” என்று ஆத்திரமாய் மகட்டாள் மான்சி.. சத்யனுக்கு இவள்
முதன்முகறயாக
மனதில்
என்கனப்
மான்சிகயப்
ெற்றி
பராம்ெ
ொர்த்து
சத்யனுக்கு
ெயமாக
இருந்தது,,
மகவலமாக நிகனத்துவிட்டாளா?
அய்மயா
இவ்வளவு ஈமகா ெிடிச்சவளா மான்சி” சத்யன் பசய்வதறியாது திககப்புடன் நிற்க.. “ என்ன சார் யாராவது வர்றாங்கன்னா பசால்லிடுங்க நான் கண்கண மூடி காகதப் பொத்திக்கிட்டு மொய் ெடுத்துக்கிமறன், இல்ல பவளிய பவயிட்ப் ெண்ணச் பசான்னாலும் என் ெிள்களமயாட பவளிய பவயிட் ெண்மறன்?” என்று மான்சி ஏகப்ெட்ட நக்கலுடன் மகட்க சத்யனுக்கு தகல சுற்றுவது மொல் இருந்தது,, என் மான்சிக்கு இப்ெடிபயல்லாம் கூட மெசத்பதரியுமா? பசால்ல
வாகயத்
ொத்ரூமுக்குள் மொட்டியா
அவன்
திககப்புடன்
திறக்க,
நுகழந்தான்
எவளும்
“
சத்யன் ம்
வரமாட்டா”
விரித்தெடி சத்யன் நின்றான்
ொர்க்கும்
நீமய என்று
மொமத
சட்படன்று குளிக்க
மறுெடியும்
அவகளத்
கவ,
மகலியாக
மான்சி இந்த
தள்ளிக்பகாண்டு
பஜன்மத்துல
பசால்லிவிட்டு
ஏமதா
தன்
உனக்கு ககககள
மான்சி ஏமதா அவனுக்கு நர்ஸ் மவகல பசய்ய வந்தவள் மொல அவன் முகத்கதப் ொர்க்காமல்
கவனத்துடன்
மொட்டுவிட்டு
அவன்
தன்னுகடய
மொட்டுக்பகாண்டாள் ெிறகு
உகடககள
கநட்டிகய
ககலந்து
உயர்த்தி
அழுக்கு
கூகடயில்
வயிற்றில்
முடிச்சாகப்
“ கககய தண்ண ீர் ெடாம தள்ளி வச்சுக்கங்க
” என்று
கூறிவிட்டு மிதமான சூட்டில் இருந்த பவந்நீகர எடுத்து அவன் உடலில் ஊற்றினாள் .. சத்யனுக்கு
உடபலல்லாம்
சிலிர்த்தது,
இது
புது
அனுெவம்,
சுகமான
அனுெவம்,
மான்சியின் தளிர் விரல்கள் அவன் உடகல பமன்கமயாக மதய்த்து விட்டது, ச்மச ொவி தப்ொ ஒரு ொர்கவ ொர்த்தாக் கூட உடமன மவதாளம் முருங்கக மரம் ஏறுவது மொல ஏறிக்குவாமள, ம்ஹூம் கண்கண மூடிகிட்டு ரசிக்கிறது தான் நல்லது, சத்யன் கண்ககள மூடி ெின் புறமாக தகலகய சாய்த்துக்பகாண்டான் உடலுக்குள் மின்சாரம் ொய்ந்தது , மயிலிறகால் வருடுவது மொல் சுகமாக இருந்தது ஆனால் கககய நீட்டியெடிமய கவத்திருந்ததால் வலித்தது, கீ மழ குனிந்து ொர்த்தான், மான்சி அவன் ொதத்திற்கு மசாப்பு மொட்டுத் மதய்த்துக்பகாண்டிருந்தாள் “ மான்சி கக வலிக்குது ” என்று சத்யன் ரகசியமாக பசால்வது மொல் பசால்ல.. குனிந்து
மசாப்பு
காணக்கூடாகத
மொட்டவள்,
கண்டது
மவகமாக
மொல்
ெட்படன்று
அன்னாந்து முகத்கத
அவகனப்
ொர்த்தவள்
திருப்ெிக்பகாண்டு
“
அதுக்கு
என்னப் ெண்றது? ” என்று கிசுகிசுப்ொக மகட்டாள் அவள்
ஏன்
முகத்கத
திருப்ெிக்பகாண்டாள்
என்று
சத்யனுக்குப்
புரிந்தது,
‘இதுக்பகல்லாம் நான் ஒன்னும் ெண்ணமுடியாது, அது தானாமவ அப்ெடி ஆகுது’ என்று மனசுக்குள் நிகனத்தவன் “ கக வலிக்குது மான்சி, உன் மதாள்ல கக வச்சுக்கவா?” என்று சத்யன் மகட்க.. “
ம்ம்”
என்று
மட்டும்
கககவத்துக்பகாண்டான், மொன்ற
பதாகடககள
பசால்ல,
மான்சி மசாப்புப்
சத்யன்
கால்களுக்கு
குனிந்து
மசாப்புப்
மொட்டுவிட்டு
அவள்
மொட்டுவிட்டு,
பகாஞ்சம்
தடுமாறி
மதாளில் கல்தூண்
தயங்கியவள்
ெட்படன்று மமமலறி இடுப்புக்கு வந்தாள், சத்யனுக்கு
சிரிப்பு
இப்ெடிபயல்லாம்
வந்தது, ட்கரப்
கறுவிக்பகாண்டான்
‘அவஸ்கத
ெண்ற,
ெடுடி,
இப்மொ
என்கன
நீமய
பவறுப்மெத்தனும்னு
அவஸ்கத
ெடு’
என்று
தாமன மனதில்
ஒருவழியாக சத்யன் வியர்கவயால் சத்யன்
குளிக்க
ொதியும்
உடகல
கவத்து,
மான்சி
துகடத்து,
மான்சி
முழுவதுமாக
அமத
டவகல
நிமிரும்மொது
தண்ணரால் ீ
நகனந்துமொனாள்,
அவன்
இடுப்ெில்
ொதியும்,
டவகல
கட்டிவிட்டு
எடுத்து “
உள்ள
மொட்டுருக்ககத கழட்டுங்க” என்றாள் சத்யன் விரல்ககள மட்டும் ஜட்டியின் விழிம்ெில் விட்டு கீ மழ இறக்க, கக அகசவில் உள்ளங்கக
திகுதிகுபவன
முட்டிவகர
கழட்டினான்,
எரிந்தது, அவன்
வலிகய
முகத்கதப்
பொறுத்துக்பகாண்டு ொர்த்துவிட்டு
சிரமப்ெட்டு
ெட்படன்று
குனிந்து
ஜட்டிகய கழட்டி கால் வழியாக எடுத்தாள் மான்சி, சத்யனுக்கு சங்கடமாக இருந்தது, அவளுக்கும் தாமன ககயில் காயம் என்று நிகனத்து அவள்
கககயப்ெிடித்து
திருப்ெிப்ொர்த்தான்,
அதிகமான
காயம்
இல்கலபயன்றாலும்
உள்ளங்கக கறுத்துப் மொயிருந்தது, கிளம்ெியிருந்த பகாப்புளம் பவடிக்கும் தருவாயில் இருந்தது “ மான்சி இப்ெடி காயத்கத வச்சுகிட்டு நீ ஏன் இபதல்லாம் பசய்யனும்? நான் எப்ெடியாவது சமாளிச்சுக்கமறன் ” என்று கூறிய அடுத்த நிமிடம் மான்சி ெக்கவாட்டில் தகலசாய்த்து அவகன ஒரு மாதிரியாக பவறித்துப் ொர்க்க... “ இல்லம்மா உனக்கு வலிக்குமமன்னு தான் பசான்மனன், உனக்கு ஓமகன்னா எனக்கும் ஓமக” என்று சட்படன்று ெின் வாங்கினான் மான்சி எதுவும் மெசவில்கல அவனுகடய ஷாட்கஸ எடுத்து கால் வழியாக மாட்டி மமமல
தூக்கிவிட்டு
இடுப்ெில்
பகாண்டு
விட்டாள்,
ெிறகு
டீசர்கட
எடுத்து
தகலவழியாக மாட்டி சரி பசய்துவிட்டு இருவரும் பவளிமய வரும்மொது கிட்டத்தட்ட 45 நிமிடம் ஆனது, சத்யன்
அகமதியாக
மொய்
கட்டிலில்
மகனுக்கு
மறுெக்கம்
ெடுத்துக்பகாண்டான்,
மான்சி மவறு கநட்டி எடுத்துச்பசன்று நகனந்த கநட்டிகய மாற்றிக்பகாண்டு வந்து மகனுக்கு
இப்புறம்
மொர்த்தியவள்
ெடுத்தாள்,
தன்கனமய
ஏசியின்
குளிர்
உற்றுப்ொர்த்துக்
தாங்காது
பகாண்டிருந்த
மொர்கவகய சத்யகனப்
இழுத்துப் ொர்த்து
“
உங்ககிட்ட ஒன்னு மகட்கனும்? ” என்றாள் “ ம் மகளு?” என்றான் அவள் கண்ககளப் ொர்த்துக்பகாண்மட.. “ இல்ல கார்ல நான் ரிஷிக்கு ொல் அந்த மாதிரி மறந்து மொய் மூடாம விட்டுட்டு டிகரவகர தண்ணி எடுத்துட்டு வரச்பசான்மனமன, அப்மொ நீங்க தான அவசரமா சரி ெண்ணி விட்டீங்க?” என்று பமல்லிய குரலில் மகட்க
“ ஆமாம்,, அதுக்பகன்ன? ” என்றுவிட்டு குழப்ெமாக சத்யன் ொர்க்க “ அதுவந்து..... அப்மொ என் மமல மகாெமம உங்களுக்கு வரகலயா?” பமதுவாக எழுந்து அமர்ந்த சத்யன் “ மான்சி நீ முதிர்ச்சியான பொண்ணு இல்கல, ெதிமனழு தவறு,
வயமச
இதுல
ஆன
நீ
உன்கன
நான்
குழந்கதத்தனமா
உறவாடி
இப்ெடி
பகடுத்து
இருந்தகதப்
குழந்கதகய ொர்த்து
குடுத்தமத
என்னால
எப்ெடி
மகாெப்ெட முடியும்?, யாரும் கவனிக்காம ொதுகாக்கும் எண்ணம் தான் வரும்,, எனக்கு அப்மொ மனசுல மதானுனது என்னன்னா? ச்மச இப்ெடி சரியான விெரம் பதரியாதவகள இப்ெடி ெண்ணிட்மடாமமன்னு என் மமல தான் மகாெம் வந்தது மான்சி ” என்று சத்யன் பசால்ல.. சற்றுமநரம் மான்சியிடம் எந்த ெதிலும் இல்கல, கண்மூடி கிடந்தாள் ெிறகு “ என்மமல மகாெம்
வரகலன்னு
இல்கல,
என்கன
பசான்னதுக்கு
இனிமமல்
தாங்க்ஸ்,,
ஆனா
ஏமாத்தமுடியாது”
என்று
நான்
விவரம்
கூறிவிட்டு
புரியாதவள்
மான்சி
திரும்ெி
ெடுத்துக்பகாண்டாள் சிறிதுமநரம் அவள் முதுககமய பவறித்தான் சத்யன், சுலெமான மனக்கணக்கு என்று எண்ணிய
மான்சி
எப்ெடியானாலும்
இப்மொது
இனிமமல்
புரியாத மான்சி
பெரும்
இல்லாத
புதிராக வாழ்வு
பதரிந்தாள்,, தனக்கில்கல
ஆனால் என்று
எது
முடிவு
பசய்து ெல நாளாகிவிட்டது, அவள் தன்மீ து கவத்திருக்கும் காதலால் தான் இப்ெடி நடந்துபகாள்கிறாள்
என்று
சத்யனுக்கு
பதளிவாக
புரிந்தது,
அவளுக்கு
அனுசரித்துப்
மொவமத தன் கடகம என்று தீர்மானித்துக் பகாண்டு ெடுத்தான் அதன்ெிறகு
மான்சி
எது
பசய்தாலும்
என்ன
மெசினாலும்
அகமதியாக
இருந்தான்,
அவள் இஷ்டப்ெடி வகளந்தான், அவனுக்கு அவன் காதகல மான்சிக்கு புரியகவக்க மவண்டும், அதுதான் குறிக்மகாள், ஆனால் மான்சியின் பசயல்கள் அகனத்தும் அவகன பராம்ெமவ
தடுமாற
கவத்தது,
அவனுக்கு
குளிக்க
கவத்து
தகலவாரி
சாப்ொடு
ஊட்டிவிட்டு, என எல்லா மவகலககளயும் கபரக்டாக மநரத்மதாட பசய்தாள், அதனால் சத்யன் ெடும் இம்கசகய கண்டும் காணாதது மொல் இருந்தாள், மவண்டுபமன்மறா அல்லது தற்பசயலாகமவா குழந்கதக்கு ொல் பகாடுக்கிமறன் என்ற மொர்கவயில்
அவகன
பராம்ெமவ
சித்ரவகத
பசய்தாள்,
அத்துமீ றி
சத்யனின்
ொர்கவகள் அவள் உடகல வருடினால், நிமிர்ந்து ொர்த்து ெத்ரகாளியாக முகறப்ொள்,
சிலமநரங்களில் அவளின் குத்தல் மெச்சில் சத்யனின் மகாெம் எல்கலமீ றும், ஆனால் அடக்கிக்பகாள்வான் பொள்ளாச்சிக்கு வந்து நான்கு நாட்கள் ஆன நிகலயில் ஒருநாள் ெகலில் ஹாலில் அமர்ந்து அப்ொவுடன் மெசிக்பகாண்டிருந்த சத்யகன “ ஏங்க இங்க பகாஞ்சம் வாங்க?” என்ற மான்சியின் குரல் அகழக்க “ அப்ொ இருங்க என்னான்னு மகட்டுட்டு இமதா வர்மறன்” என்று கூறிவிட்டு மாடிக்குப் மொனான் அவன்
உள்மள
நுகழந்ததும்
கதகவகடத்தவகளப்
ொர்த்து
“
என்ன
மான்சி?
என்னாச்சு?” என்று சத்யன் மகட்க.. அவகன
முகறத்துப்
ொர்த்தவள்
அவன்
கககய ெிடித்து
இழுத்துக்பகாண்டு
மொய்
டிரஸிங் மடெிள் முன்பு நிறுத்தி அங்கிருந்த ஒரு மரால் சீ ப்கெ எடுத்து சத்யன் முன்பு காட்டி “ என்ன இது?” என்றாள் “ என்னம்மா இதுகூட பதரியகலயா? சீ ப்பு” என்றான் சத்யன் புன்னககயுடன் “ அது பதரியுது, ஆனா அதுல என்ன இருக்குப் ொருங்க?” என்று கடுகமயான குரலில் மான்சி
அதட்டியதும்
சத்யன்
சீ ப்கெ
உற்றுப்ொர்த்தான்
,
சீ ப்ெில்
இரண்டு
நீளமான
தகலமுடி, பெண்களின் தகலமுடி இருந்தது, மொச்சுடா’ என்று மனதில் நிகனத்தவன் “ அம்மாமவாடதா இருக்கும் மான்சி” என்றான் இயல்ொக “ உங்கம்மா எப்மொ இவ்வளவு குட்கடயா முடிபவட்டிக் கிட்டாங்க” என்றவள் சீ ப்ெில் இருந்த முடிகய எடுத்து அவன் கண்முன்மன ெிடித்தாள், அந்த
முடிகயப்
சந்துருவும்
ொர்த்ததும்
இன்னும்
சில
தான்
கல்லூரி
சத்யனுக்கு
ஞாெகம்
நணெர்களும்
வந்தது,
சத்யகனப்
ொர்க்க
பசன்ற
மாதம்
வந்திருந்தனர்,
அதில் மாமதஷ் என்றவன் டிரம்ஸ் இகசககலஞனாக ெயற்சியில் இருப்ெவன், அவன் ஸ்கடலுக்காக தகலமுடிகய நீளமாக வளர்த்து அதில் கறுப்பு துணி ஒன்கற கட்டி கவத்திருந்தான், எல்மலாரும் கெக்கில் வந்ததால் ககளத்துப் மொய் சத்யன் அகறயில் தான் முகம் கழுவி தகலமுடிகய சரி பசய்துபகாண்டு மொனார்கள், அப்மொது அந்த மாமதஷ்ம் தகலவாரியது சத்யனுக்கு ஞாெகம் வந்தது, அடப்ொவி இப்ெடி மாட்டி விட்டுட்டாமன, இப்மொ இவகிட்ட உண்கமகய பசான்னா நம்புவாளா?
அகறகய
சுத்தம்
பசய்ய
வரும்
மவகலக்காரர்ககள
நிகனத்து
ஆத்திரமாக வந்தது, இப்மொ சமாளிக்கனுமம, மான்சிகயப் ொர்த்து அசட்டுத்தனமாக சிரித்து, தன் நண்ெர்கள் வந்து மொன ககதகய சத்யன் பசால்ல... மான்சி அவகன நம்ெவில்கல என்ெது அவள் ொர்கவயிமலமய பதரிந்தது, “ ப்ள ீஸ் மான்சி இதுதான் உண்கம நம்பு மான்சி” என்று சத்யன் பகஞ்சலில் இறங்கினான், அகசயவில்கல மான்சி, அவகன தீயாய்ப் ொர்த்து விழித்தெடி அப்ெடிமய நின்றாள் “ இமதாொர் மான்சி நீமய பசால்லு, அப்ொ அம்மா எல்லாரும் இருக்கும்மொது நான் எவகள கூட்டிட்டு வரமுடியும்? , யாருமம வரகல மான்சி” என்று சத்யன் பகாடுத்த விளக்கம் அவனுக்மக ஆெத்தாக வந்து முடிந்தது “ ஏன் என்கன பகாண்டு வரகலயா?, உங்க அப்ொ அம்மாவுக்கு பதரியாம? அதுவும் பரண்டு மாசமா? ம்ஹும் என்கனப் மொல எவ வந்து இந்த பெட்டுல ெடுத்து எழுந்து மொனாமளா, நீங்க திருந்தாத மகஸ்னு நான்தான் பசான்மனமன ” என்று அலட்சியமாக கூறிவிட்டு
மான்சி
ொல்கனிக்கு
மொய்விட,
சத்யன்
தகலயிலடித்துக்பகாண்டு
அப்ெடிமய நின்றான் அன்று முழுவதும் மான்சி அவனுடன் மெசமவயில்கல, சத்யன் எவ்வளமவா எடுத்து பசால்லியும் அவள் காதுபகாடுத்துக் மகட்கவில்கல, அன்று இரவு சாப்ொடு மவண்டாம் என்று கூறிவிட்டு சத்யன் தன் அகறக்கு வந்து ெடுத்துக்பகாண்டான், சற்றுமநரத்தில் மான்சி தட்டில் இரண்டு சப்ொத்திகய கவத்து எடுத்துவந்து “ ெட்னி கிடந்தா பசய்தது இல்மலன்னு ஆயிடுமா,, ம்ம் சாப்ெிடுங்க, நல்லா சாப்ெிட்டு உடம்கெ மதத்தினா தான் அடுத்ததா வர்றவ கிட்ட நல்லா கஷ்டப்ெட முடியும்” என்று நக்கலாக கூற .. ச்மச எப்ெடிபயல்லாம் மெசுறா? சத்யனுக்கு ஆத்திரமாக வந்தது, “ பகாஞ்சம் விஷம் இருந்தா
குடு
ஆத்திரமாக
ஒமரடியாக
கூறிய
சத்யன்
மொயிர்மறன், சுவர்
உனக்கும்
ெக்கமாக
திரும்ெி
நிம்மதியா
இருக்கும்”
ெடுத்துக்பகாள்ள,
என்று
சற்றுமநரம்
அங்மக அகமதி, ெிறகு மான்சியின் விசும்ெல் ஒலி மகட்க சத்யன் மனசு மகட்காமல் திரும்ெி ெடுத்து “ இப்மொ எதுக்கு அழுவுற, எனக்கு சாப்ொடு மவண்டாம் எடுத்துட்டுப் மொ” என்று பமதுவாக கூறினான்
பகாஞ்சமநரம் ஆம்ெிகள
வகர
முடி
விசும்ெியவள்
தான?
,
ெின்னர்
நீங்க
சத்யகனப்
என்கன
ொர்த்து
“
ஏமாத்தகலமய?
”
பநசமாமவ என்று
அது
மான்சி
அழுககயினூமட மகட்க சத்யனுக்கு அவகள இழுத்து அகணத்துக்பகாள்ள மவண்டும் மொல் இருந்தது,, ஆனால் அவளின்
கன்டிஷன்
இப்மொது
ஒரு
குறுக்மக
விழுந்து
குழந்கதயாமவ
அவகன
பதரிந்தாள்
"
தடுத்தது,
சத்தியமா
அவன்
உன்கன
கண்களுக்கு
ஏமாத்தகலடா,,
நாகளக்கு மவனா அந்த மாமதகஷ வட்டுக்கு ீ வர்ச் பசால்மறன், நீமயப் ொரு" என்று சத்யன் பமல்லிய குரலில் பசால்ல வழிந்த
கண்ணகர ீ
புறங்ககயால்
துகடத்துவிட்டு
"
சரி
நான்
நம்புமறன்,
நீங்க
சாப்ெிடுங்க" என்று மான்சி சாப்ொத்திகய ெித்து அவனுக்கு ஊட்டிவிட, வாகயத்திறந்து வாங்கிய சத்யனுக்கு கண்கள் கலங்கியது ,, தன்மீ து இருந்த காதல் இப்மொது மூர்க்கத்தனமாக மாறிவிட்டது என்று எண்ணினான் அவன் சாப்ெிட்டதும் கககழுவிவிட்டு வந்த மான்சி கட்டிலில்
சாய்ந்து
ெடுத்திருந்த
சத்யனின் அருமக வந்து, " உங்களுக்கு இப்மொ ஏதாவது மவனுமா?" என்று மகட்க டிவியின் ரிமமாட்கட மநாண்டிக்பகாண்டிருந்த சத்யன் " ம்ஹூம் எதுவும் மவனாம் நீ ெடுத்துக்க"
என்று
கூறியவனுக்கு
மான்சியின்
குரலில்
இருந்த
வித்தியாசம்
சற்று
தாமதமாக உகரக்க சட்படன்று நிமிர்ந்து அவகளப்ொர்த்தான் மான்சி
கழுத்தில்
இருந்த
பசயிகன
ெல்லால்
கடித்தெடி
தகலகுனிந்து
நிற்க்க,,
"
மான்சி..." என்றான் சத்யன் ஆர்வம் மிகுதியால்.. " ம்ம் ஒன்மன ஒன்னுதான்,, ஆனா நான்தான் குடுப்மென், நீங்க எதுவும் ெண்ணக்கூடாது சரியா? " என்று மான்சி சுண்டுவிரகல காட்டியெடி கூற .. சத்யன் இறக்கக இல்லாமல் வின்பவளிக்கு ெயணமானான் , சட்படன்று தன் உதட்கட ஈரப்ெடுத்திக் பகாண்டு தயாரானான்,, அவகன பநருங்கிய மான்சி அவன் டீசர்ட்கட பகாத்தாகப்
ெற்றி
இழுத்து
உதட்டில்
அழுத்தமா
தாமதித்து ெட்படன்று எடுத்துக்பகாண்டாள்
தனது
உதடுககள
ெதித்து
சிறிது
சத்யன் இன்னும் கண்மூடி உதட்கட குவித்தெடி அமர்ந்திருந்தான்,, ெட்படன்று அவன் கன்னத்தில் தட்டிய மான்சி " இனிமமல் இந்த மாதிரி நீளமா முடி வச்சிருக்க ப்ரண்ட்ஸ் கூட மசராதீங்க" என்று கூற " ஓ ........ நாகளக்மக என் ப்ரண்ட்ஸ் எல்லாகரயும் பமாட்கட அடிக்கச் பசால்லிர்மறன்" என்றான் சத்யன் " காதல் என்ெது ஒரு முடிவில்லாத பதாடக்கம்! " காமம் என்ெது முடிகவ மதடும் பதாடக்கம்! " இருவர் தனித்தனியாய் ஒன்கற மநாக்கி... " பசய்யும் தவமம காதல்! " இருவரும் ஒருவராகி ஒன்கற மநாக்கி.... " பசய்யும் தவமம காமம்! மான்சி ரிஷியின் வரவிற்கு ெிறகு சத்யனின் வாழ்வில் ஏகப்ெட்ட மாற்றங்கள், அவனது உணவு,
தூக்கம்,
இருவகரயும்
விழிப்பு,
கவத்மத
விருப்பு
பவறுப்புகள்,
நிர்ணயிக்கப்ெட்டது,
என
எல்லாமம
மான்சிக்காகவும்
தன்
மான்சி
ரிஷி
மகனுக்காகவும்
நிகறய மாறினான் சத்யன், ஆனால்
மான்சி
எந்தவிதத்திலும்
மாறவில்கல,
சத்யனின்
கண்களுக்கு
மான்சிமய
கடிவாளமாக இருந்தாள், அவன் எகத ொர்க்கமவண்டும், எகத ொர்க்ககூடாது என்ெகத மான்சிமய
நிர்ணயம்
பசய்தாள்,
அகத
சத்யன்
மீ றும்
மொது
ெடுக்ககயகற
மொர்க்களமானது, சத்யன் அவள் காதலின் ஆழம் புரிந்து விட்டுபகாடுத்மத மொனான் மான்சியின்
நடவடிக்கககள்
அத்தகனக்கும்
அடிப்ெகடக்
காரணம்,
தன்மமல்
உள்ள
அெரிதமான காதலும், முன்பு இருந்த தனது நடத்கதயும் மட்டுமம என்று சத்யனுக்கு பதளிவாக புரிந்ததால் தன்னுகடய நியாயத்கத முடிந்தவகர அவளுக்கு புரியகவக்க முயன்றான், அவன் பசால்லும் மொது சமாதானம் ஆனாலும் மறுெடியும் ஏதாவபதாரு சந்தர்ப்ெத்தில் அவகன குகடய ஆரம்ெிப்ொள் டாக்டகர ொர்க்க என்று அகனவரும் மகாகவ பசன்றனர்,, மான்சிகயப் ொர்த்ததும் புன்னககத்த
டாக்டர்
“
சத்யன்
ஆப்மரஷன்
பசய்யும்
ககடசி
நிமிஷம்
வகர
உன்கனமய பநகனச்சதுல தப்மெ இல்லம்மா, எனக்மக உன்கனப் ொர்த்ததும் இருெது வயசு குகறஞ்சது மாதிரி இருக்கு” என்று டாக்டர் மொலியான பெருமூச்சுடன் மகலியாக கூறியதும்..
மான்சி பவட்கத்துடன் சத்யனின் இடுப்பு சட்கடகய ெற்றிக்பகாண்டு அவன் ெின்னால் மகறய, சத்யன் அவள் மதாளில் கககவத்து டாக்டகரப் ொர்த்து “ ம்ம்,, ஷீ இஸ் கமன் டாக்டர்” என்றதும், அங்மக பமல்லிய சிரிப்ெகல எழுந்து அடங்கியது.. சாமிநாதன்
விஜயா
சத்யனிடமும்
இருவகரயும்
மான்சியிடமும்
நடந்தகவககள
பவளிமய
நிகறய
மான்சியிடம்
இருக்க
மெசினார்,
விவரமாக
பசால்லிவிட்டு,
அந்த
மகட்டறிந்தவர்,
இரண்டு ெிறகு
டாக்டர்
மாதங்களாக
மயாசகனயுடன்
சத்யகனப் ொர்த்து “
என்ன
சத்யன்
இதுல
ஒன்னுகூடவா
உங்களுக்கு
ஞாெகம்
வரகல?,
மான்சிகய
பதரியும்?, அவகள மதடச் பசான்ன சந்துருகவ பதரியும்?, ஆனா எதுக்காகத் மதடச் பசான்ன ீங்கன்னு மட்டும் பதரியகலயா சத்யன்?, மான்சி மமல முன்னாடி இல்லாத அபெக்ஷன் இப்மொ இவ்வளவு தீவிரமா வந்ததுக்கு காரணம் என்ன சத்யன்? எனக்குத் பதரிந்து மான்சிகய முன்பு தீவரமாக லவ் ெண்ணாமல், இப்மொ இவ்வளவு அன்பும் காதலும் வர வாய்ப்மெ இல்கல சத்யன்? நீங்க நல்லா மயாசிச்சுப் ொருங்க சத்யன்,, மான்சி
உங்ககளப்
ெற்றி
பசான்னகவகளுக்குப்
ெின்னால்
பெரிய
உண்கம
மகறந்திருப்ெதாக என் மனசுக்கு ெடுது சத்யன்” என்று டாக்டர் தீர்கமாக பதளிவாக பசால்ல... அவர்
மெசுவகத
எவ்வளமவா
கவனமாக
முயற்ச்சித்துப்
மகட்ட
சத்யன்
ொர்த்மதன்
பநற்றி
எதுவும்
சுருக்கி
ஞாெகம்
“
ம்ஹூம்
வரகல
டாக்டர்”
நானும் என்று
கவகல மதய்ந்த குரலில் பசான்னான் மான்சி வியப்ெில் விழிவிரித்தாள், டாக்டருக்கு இவ்வளவு புரிஞ்சிருக்மக, ஆனால்?... “ டாக்டர் நீங்க நான் பசான்னகத நம்ெகலயா?” என்று மான்சி மகட்க அவள்
ெக்கம்
திரும்ெிய
டாக்டர்
“
நீ
பசால்றகத
நம்ொமல்
இல்லம்மா,
நீ
பசான்னபதல்லாம் உன் தரப்ெில் உண்கமயாக இருக்கலாம், ஆனா நான் ஒரு மனநல டாக்டர்,
நான்
ஒரு
விஷயத்கத
ெல
மகாணத்தில்
இருந்தும்
சிந்திக்க
மவண்டும்,
அப்ெதான் மநாய்க்கு மருந்து எதுபவன்று என்னால் கண்டுெிடிக்க முடியும், இப்மொ நீ ஒரு
விஷயத்கத
சத்யன்
நல்லா
பசன்கன
இகடபவளி சத்யனுக்கு
வந்து
பவறும் மநாய்
கண்டுெிடிச்சு கூட்டிப்மொனது,
மயாசிக்கனும்,
மருத்துவமகனயில்
ஒன்ெது
மணிமநரம்
வரவில்கல,
கிட்டத்தட்ட அப்புறம்
உன்கன
இவரது
ஒரு தான்
வாரம்
தான்,
காணாமல்
அட்மிட் இந்த
தகலவலி
மருத்துவமகனயில்
ஆனதுக்கும்
ஒன்ெது
ஒரு
கழிச்சுதான்
பதாகலத்ததற்கும் உண்டான
மணிமநரத்திற்குள்
உயிர்க்பகால்லி
உன்கன
சிகிச்கசக்காக
என்று
அொர்ஷனுக்கு அட்மிட்
ஆனது,
அப்புடியிருக்க..... உள்ள
சத்யன்
காதல்தான்
இபதல்லாம்
உன்கன
கபரக்ட்டா
அளவுக்கதிகமாக
பசால்வதுதான் நூல்
காதலிச்சு,
உண்கமயாக
அொர்ஷன் ெிடித்துப் நாம
ெண்ண
ொர்த்தால்
இல்மலன்னா
இருக்கமவண்டும், கூட்டிட்டுப்
சத்யன்
உன்மமல
மொயிருக்கலாம்,
முன்னாடிமய
குழந்கதமயாட
இவ
உன்கன கஷ்டப்ெட
கூடாமத என்றுதான் அந்த மாதிரி நடந்துகிட்டு இருக்கனும்” என்று மெசிய டாக்டகர ககயமர்த்தி தடுத்த மான்சி.. வியப்புடன்
“
இகதபயல்லாம்
நான்
மயாசிக்காமலா
இருந்திருப்மென்னு
நீங்க
பநகனக்கிறீங்க?” என்று டாக்டகரமய திருப்ெி மகட்டாள் இப்மொது டாக்டர் குழப்ெத்துடன் மான்சிகயப் ொர்த்து
“ அப்புறம் ஏன்மா சத்யகன
பவறுக்குற,, எனக்கு புரியகல? ” என்றார் “ டாக்டர் நான் ஒன்னும் இவகர பவறுக்ககல, இவரு முன்னாடி என்கன காதலிச்சாரா இல்கலயா
என்ெது
பெரியப்
ெிரச்சகன
இல்கல,
நீங்க
இவரு
இவருகடய
அப்ொ
எல்லாருமம அப்ெடியும் இருக்கலாமமா என்றுதான் பசால்றீங்கமள தவிர அப்ெடித்தான் இருக்கும்னு உறுதியா உங்க யாராகலயுமம பசால்லமுடியகல, இப்மொ நீங்க இவகர இத்தகன மகள்வி மகட்டீங்கமள ஒன்றுக்குகூட உங்களுக்கு ெதில் பதரியாமத்தாமன மறுெடியும் என்கன சமாதானப்ெடுத்துறீங்க? இமத மகள்விகள் தான் என் மனசுலயும் மவற வடிவத்தில் ஓடிக்கிட்டு இருக்கு, அதுக்பகல்லாம் ெதில் பதரியட்டும் பமாதல்ல, அதுக்கப்புறம்?.............” என்று மான்சி பசால்லாமல் நிறுத்தினாள் “ ம்ம் அதுக்கப்புறம்?” என்று டாக்டர் அவகளப்ொர்த்து புன்னககயுடன் மகட்க... இவ்வளவு மான்சி
மெச்சுக்மகற்றவாறு
இப்மொது
புன்னககயால் குயிக்கா என்று
நாணத்கத
அவகன
ரிஷிக்கு
பமல்லிய
உருட்டி
துகணக்ககழத்து
மமலும்
தம்ெிமயா குரலில்
விழிககள
வலுவிழக்கச்
தங்கச்சிமயா
கூறிவிட்டு
பரடி
தங்கக்
விரித்து
அடுக்கடுக்காக
சத்யகனப்
ொர்த்து
பசய்தெடி
“
ெண்ற
பவட்கப்
அதுக்கப்புறம்
மவகலயில்
மகாப்கெக்குள்
தனது
மெசிய பராம்ெ
இறங்குமவாம்”
கவரங்ககள
பகாட்டி
குலுக்கியது மொல ஒரு சிரிப்கெ சிந்திவிட்டு மவகமாய் எழுந்து பவளிமய மொனாள் சத்யன் அவள் மொன திகசகயமய புன்னககமயாடு ொர்த்துக் பகாண்டிருந்தான், “ பவரி கநஸ் மகர்ள்” என்ற டாக்டரின் குரல் மகட்டு திரும்ெியவன், “ ஆமாம் டாக்டர், ஆனா சில
விஷயங்களில்
அவகள
கடுகமயான
ொகறயாக
மாற்றிவிட்மடமனா
ெயமாயிருக்கு டாக்டர்” என்று கவகலயுடன் சத்யன் பசால்ல......
என்று
“ கவகலப்ெடாதீங்க சத்யன், இது பெண்களின் இயல்பு, தன் புருஷன் தன்கன மட்டுமம காதலிச்சான்னு
பதரிஞ்சுக்க
விரும்புறா,
இதிபலான்றும்
தவறு
இல்கலமய?
அவள்
உங்ககளப் ெற்றி மகள்விப்ெட்ட விஷயங்ககள இவ்வளவு நாளா நல்லா பமருமகத்தி வச்சிருக்கா, அகத மாற்ற நீங்க முடிந்தவகர முயற்சி பசய்து உங்க ஞாெகங்ககள திரும்ெ பகாண்டுவர ொருங்க சத்யன்,, என்று டாக்டர் கூற, சத்யன் மயாசகனயுடன் தகலயகசத்து ஆமமாதித்தான் “ ஓமக சத்யன் இப்மொ நீங்க மொய்ட்டு மான்சிகய அனுப்புங்க நான் அவங்ககிட்ட பகாஞ்சம் சத்யன்
தனியா
எழுந்து
மான்சிகய
மெசனும்”
பவளிமய
உள்மள
என்று
வந்து
டாக்டர்
கூறியதும்
மருத்துவமகன
அனுப்ெிவிட்டு
ரிஷிகய
சரிபயன்று
லானில்
மகனுடன்
தூக்கிக்பகாண்டு
தன்
தகலயகசத்த விகளயாடிய பெற்மறாருடன்
அமர்ந்தான் கிட்டத்தட்ட இருெது நிமிஷம் கழித்து ு பவளிமய வந்த மான்சி
“ டாக்டர் கிளம்ெ
பசால்லிட்டார்” என்று கூறியதும், சாமிநாதன் டாக்டரிடம் பசால்லிபகாண்டு வந்ததும் அகனவரும் பொள்ளாச்சிக்கு கிளம்ெினர், காரில் வரும்மொது சத்யன் “ டாக்டர் என்ன மான்சி பசான்னாரு?” என்று மகட்க .. மான்சி
அவகனத்
திரும்ெிப்ொர்த்து
சிறு
சிரிப்புடன்
“
பமாதல்ல
உங்க
எதிரில்
மெசிகனகதமய தான் இப்ெவும் மெசினார்” என்று கூறிவிட்டு திரும்ெிக் பகாள்ள, “
இல்ல
கிட்டத்தட்ட
அகரமணிமநரமா
மெசின ீங்கமள
அதான்
மகட்மடன்?”
என்று
எங்கிருந்மதன்,
என்ன
மநரம்
என்று
சத்யன் மயாசகனமயாடு மகட்டான் “
என்கனப்
ெத்தி
ெடிச்சிருக்மகன், அலட்சியமாக
மகட்டார்,
இபதல்லாம் கூறியெடி
நான்
யாரு,
மகட்டார்,
மகனுக்கு
இத்தகன
அதான்
ெிஸ்கட்
நாளா
அவ்வளவு
ஊட்டுவதிமலமய
ஆச்சு”
முழு
கவனமாக
இருந்தாள் மான்சி அதன்
ெிறகு
வந்த
இரண்டு
நாளும்
மான்சி
மயாசகனயுடமனமய
இருப்ெது
மொல்
பதரிய அன்று இரவு ெடுக்ககக்கு வரும்மொது “ என்ன மான்சி, எகதமயா தீவிரமாக மயாசிக்கிற மாதிரி பதரியுது?” என்று சத்யன் மகட்க “
ம்ம்
ராகினி
அக்காமவாட
ஞாெகம்
வந்திருச்சு
அதான்,,
எப்ெடியிருக்காங்கமளா
பதரியகல, பரண்டு நாளா மொன் மவற ெண்ணகல” என்று கூறினாள் மான்சி
மநற்று இரவுதான் ராகினி மொன் பசய்து மணிக்கணக்கில் மெசினாள், அப்ெடியிருக்க இப்மொது
மான்சி
பசான்னதுக்கும்
அவள்
சிந்தகனக்கும்
சம்மந்தமில்கல
என்று
சத்யனுக்கு புரிந்தாலும் அகதப்ெற்றி எதுவும் மகட்காமல் “ அடுத்த வாரம் சாட்டர்மட நாம
மொய்ட்டு
பரண்டு
நாள்
தங்கிட்டு
வரலாம்”
என்று
கூறிவிட்டு
ெடுத்துக்பகாண்டான், அன்று இரவு ெதிமனாரு மணிக்கு நல்ல உறக்கத்தில் இருந்த சத்யகன மான்சி உலுக்கி எழுப்ெினாள்,
பவகுமநரம்
மகனுடன்
விகளயாடிவிட்டு
அப்மொதுதான்
கண்ணயர்ந்த
சத்யன் “ என்ன மான்சி, தூக்கம் வருதும்மா ” என்று சலித்தெடி எழுந்தான் சத்யன் எழுந்து அமர்ந்தவகன உற்றுப்ொர்த்து “ எனக்கு ஒன்னு மட்டும் பதரியனும், அகத மட்டும் பசால்லிட்டு ெடுத்துக்கங்க” என்று மான்சி பகஞ்சும் குரலில் மான்சி மகட்க.. கண்ககள கசக்கி தூக்கத்கத விரட்டிய சத்யன், நிமிர்ந்து அமர்ந்து “ என்ன மகட்கனும் மகளு?” என்றான், அவனுக்கு பதரியும், வில்லங்கமாகத்தான் ஏதாவது மகட்ொள் என்று, மனகத தயார்ெடுத்திக் பகாண்டு அவகள ொர்த்தான் “ இல்லங்க, அன்னிக்கு அந்த ஆஸ்ெிட்டல்க்கு என்கன கூட்டிப் மொன ீங்கமள?, அப்மொ அவங்க பசான்னாங்க, ‘ நீங்களும் இப்ெல்லாம் சரியா வர்றதில்கலன்னு, அப்ெடின்னா, நீங்க
எத்தகன
முகற
மொயிருப்ெீங்க?,
எத்தகன
பெண்ககள
கூட்டிட்டுப்
மொயிருப்ெீங்க?, அப்புறம் ஒருமுகறக்கு எவ்வளவு ெணம் பசலவு ெண்ணுவங்க?, ீ அந்த பொண்ணுங்க அன்னிக்கு
இதுக்பகல்லாம் நாற்ெதாயிரம்
எதிர்ப்பு
பதரிவிக்க
குடுக்குறதா
மாட்டாங்களா?,
ஆனா
மெசின ீங்க?,
அப்மொ
மெரம்
எனக்மக அந்த
பொண்ணுங்களுக்கு அொர்ஷன் ெண்ண எவ்வளவு குடுத்தீங்க? , அப்புறம் அவங்களும் சும்மா
வரமாட்டாங்கமள?
அவங்களுக்கு
தனிப்ெட்ட
முகறயில்
ஒரு
கநட்டுக்கு
எவ்வளவு பசலவு ெண்ணுவங்க? ீ இபதல்லாம் எனக்கு பதரியனும் ப்ள ீஸ்” என ஒன்று என்று கூறிவிட்டு ஒன்ெது மகள்விககள அசராமல் மகட்டாள் மான்சி ஏமதா வில்லங்கம் என்று பதரியும், ஆனால் இவ்வளவு வில்லங்கத்கத எதிர்ொர்க்காத சத்யன் திககப்புடன் அவகளமய சிறிதுமநரம்
ொர்த்தான் ெிறகு
திககப்பு
ஏளனமாக
மாற “ ஆக இகதத்தான் பரண்டுநாளா மயாசிச்சயா? உன்மனாட எல்லா மகள்விக்கும் என்மனாட
ஓமர
ெதில்,.........
எனக்கு
எதுவுமம
ஞாெகம்
இல்கல”
என்று
ெட்படன
கூறிவிட்டு ெடுக்ககயில் சாய்ந்தான் விடவில்கல பநஞ்சில்
மான்சி,,
ககயூன்றி
ெடுக்ககயில் அந்த
தவழ்ந்து
கககளில்
தன்
அவனருமக
முகத்கத
வந்து
தாங்கி
“
கவிழ்ந்து ப்ள ீஸ்
அவன்
பகாஞ்சம்
ஞாெகப்ெடுத்திப் ொருங்க, யாராவது ஒரு பொண்கண அந்த ஆஸ்ெிட்டல் கூட்டிட்டுப் மொனது
ஞாெகம்
வந்தா
மற்றது
எல்லாமம
ஞாெகம்
வந்துடும்னு
பநகனக்கிமறன்
ப்ள ீஸ்மா, ஞாெகப்ெடுத்தி ொருங்க” என்று பகஞ்சுவது மொல் பகாஞ்சினாள் மான்சி, அவள்
அவன்
பநஞ்சில்
மார்ெில்
அழுந்தியது,
கவிழ்ந்திருந்த அந்த
அழகில்
சுகமவதகனயில்
அவள்
மார்புகள்
கண்மூடிய
இரண்டும்
சத்யன்
அவன்
பமதுவாக
தன்
ககககள எடுத்து அவள் தகலயில் கவத்து கூந்தகல வருட முயன்றான் உடமன அவன் மீ து இருந்து எழுந்து ெட்படன்று அவன் ககககள தட்டிவிட்ட மான்சி “ மகட்டதுக்கு ெதில் பசால்லமுடியுமா? முடியாதா?” என்று மகாெமாக மகட்க சுகம் ொதியில் தகடப்ெட்டு மொன மகாெத்தில் இருந்த சத்யன் “ அதான் எனக்கு ஒரு எளவும் ஞாெகம் வரகலன்னு பசால்மறன்ல்ல, அப்புறம் என்ன பெரிய இவ மாதிரி மகள்வி மகட்டுகிட்டு இருக்க? பமாதல்ல இங்மகருந்து நகருடி” ஆத்திரமாய் அவகள ெிடித்து ெக்கவாட்டில்த் தள்ளினான் அவன்
ெக்கத்தில்
கட்டிலில்
விழுந்தவள்
அவகன
அதிர்ச்சியுடன்
ொர்த்து
“
ஏன்
தள்ளிவிட்டீங்க” என்று அப்ொவியாய் அழுககயின் ஊமட மகட்க அப்மொதுதான் சத்யனுக்கு தன்னுகடய தவறு புரிய, அவள் ெக்கம் திரும்ெி “ ெின்ன மறுெடியும் மறுெடியும் அகதமய மகட்டா? எனக்கு பதரிஞ்சாதாமன பசால்லமுடியும்” என்றவன்
அவள்
கககயப்ெிடித்து
“
ப்ள ீஸ்
என்கன
புரிஞ்சுக்க
முயற்சி
ெண்ணு
மான்சி?” என்றான் பகஞ்சுதலாக மான்சி தன் கககய விடுவித்துக்பகாண்டு சிறிதுமநரம் எதுவும் மெசாமல் இருந்தாள், சத்யன்
அவள்
பதரியகலமய’
முகத்கதமய என்று
ஒரு
ொர்த்தான் நீண்ட
‘
எப்ெதான்
பெருமூச்சுடன்
இந்த
கல்
பநஞ்சு
ககரயுமமா
அவகளப்ொர்த்தெடிமய
கண்மூடி
மறுெடியும் உறக்கத்திற்கு மொனான் சற்றுமநரத்தில் பெட்சீ ட்டுக்குள் ககவிட்டு அவன் மார்ெில் இருந்த முடிகய மான்சி வருடுவது பதரிந்ததும் அவன் சட்படன்று விழித்தான், அவன் காதருமக வந்த மான்சி “ என்னங்க
இன்னிக்கு
உங்க
பநஞ்சு
மமமலமய
ெடுத்துக்குவா?
ரிஷி
எழுந்துக்குற
வகரக்கும்” என்று கிசுகிசுப்ொக மகட்க சத்யனுக்கு திக்பகன்றது, இவள் விரல் ெட்டாமல என்னால அடக்க முடியகல, இதுல இவ என்மமல ெடுத்தா அவ்வளவுதான்’ என்று மயாசித்தாலும் அவள் உடல் தன்மீ து அழுந்தும்
சுகத்துக்காக
ஏங்கியது
மனசு,
இவகள
புரிஞ்சுக்கமவ
முடியகலமயடா
ஆண்டவா, என நிகனத்து ஊப்ஸ் என்று மூச்சுவிட்டு “ ம்ம் ெடுத்துக்க, ஆனா நான் கவுந்து
ெடுக்குமறன்
என்
முதுகுல
ெடுத்துக்க
மான்சி”
என்று
பவகுவாக
முயன்று
உற்சாகத்கத கட்டுப்ெடுத்திக் பகாண்டு சத்யன் பசால்ல. “
ம்ஹூம்
அபதல்லாம்
முடியாது,
உங்க
பநஞ்சுலதான்
தூங்கனும்”
என்று
மான்சி
ெிடிவாதமாக கூறி அவன் மீ து ஏறி தகலகவத்துப் ெடுத்துக்பகாண்டாள் ‘மொச்சு
இன்னிக்கு
புரட்டிப்மொட்டு
சிவராத்திரி
இவகள
ஒரு
தான்,,
வழி
இருக்குற
ெண்ணலாம்னு
ஆத்திரத்துக்கு
ொர்த்தா,,....
அப்ெடிமய
இதான்
சாக்குன்னு
பொழுதுவிடிய வண்டி ஏறிடுவா மொலருக்மக? ம்ஹூம் மவற வழிமயயில்கல தம்ெிப் ெயகல
அடக்கி
கவக்கமவண்டியதுதான்,
பமதுவாக
உருமாறிய
தன்
ஆண்கமகய
பதாகடகய விரித்து அதன் நடுமவ இறுக்கிப்ெிடித்துக்பகாண்டான் , ஆனால் அதுமவா ஸ்ெிரிங் மொல விடுெட முயன்றது, ‘அடச்மச என்னடா இது இம்கசயா மொச்சு’.......... மவற வழியில்கல இவகிட்டமய மகட்க மவண்டியதுதான். “ மான்சி” என்று பமதுவாக அகழத்தான் சத்யன் அவன் பநஞ்சி விரலால் மகாலம் மொட்டுக்பகாண்டிருந்தவள் “ ம்” என்றாள் “
மான்சி
புரியுதா?
இதுமொல நீ
நீ
என்கன
ெடுத்தா
பராம்ெமவ
எனக்கு
எவ்வளவு
மசாதிக்கிற,
கஷ்டமா
என்னால
இருக்கும்னு
முடியகல
உனக்கு
மான்சி”
என்று
சத்யன் பமல்லிய குரலில் கூற சிறிதுமநர
அகமதிக்கு
ெிறகு
“
நீங்க
எவ்வளவு
கட்டுொடு
உள்ளவர்னு
பதரிய
மவனாமா?” என்றவள் தகலகயத் தூக்கி அவகனப்ொர்த்து “ ஆனா ஒன்னுங்க நீங்க இவ்வளவு தாங்குறகத ொர்க்கும் மொது அந்த பொண்ணுங்ககள எல்லாம் நீங்க மதடி மொன மாதிரி பதரியகல, அவளுங்க தான் உங்ககளத் மதடி வந்திருப்ொளுங்கன்னு நான் பநகனக்கிமறன், யப்ொ அகசய மாட்மடங்குறீங்கமள?” என்று வியப்பு மொல மெசி தன் மனதில் உள்ளகத மான்சி பசான்னாள் சத்யனுக்கு
அவளது
எண்ணம்
புரிந்துமொனது,,
இவள்
கணிப்ெில்
இவளின்
சீ ண்டல்களுக்கு ெதில் பசால்லும் விதமாக இவகள சத்யன் பதாட்டால், இவன்தான் அந்த பெண்ககளத் மதடி அகலந்தவன், அகதமய சாக்காக கவத்து ெிரச்சகன பசய்ய வசதியாக
இருக்கும்,,
அப்ெடியில்லாமல்
இவன்
கட்டுப்ொடாக
இருந்தால்
எதுக்கும்
அகசயாத கிமரட் ஆம்ெிகள ெட்டம்,, ‘ம்ம் இருடி உனக்கு இருக்கு’ என்று பநஞ்சில் கறுவியவன் தன்கன அடக்கியமதாடு தன் ஆண்கமகயயும் மசர்த்து அடக்கிக்பகாண்டு மரக்கட்கட மொல் ெடுத்துக்பகாண்டான்
மனகத கட்டுப்ெடுத்தும் வித்கத பதரிந்த சத்யனுக்கு உடகல கட்டுப்ெடுத்துவது சற்று சிரமமாகத்தான் பதரிந்தது, ெல்கல கடித்து பொறுத்துக்பகாண்டான். இன்று விடியவிடிய சிவராத்திரி
தான்
என்று
எண்ணிக்பகாண்டான்..
சற்றுமநரத்தில்
மான்சி
அவன்
பநஞ்சிமலமய தூங்கிவிட இவன் விரல்கள் சுதந்திரமாக அவள் கூந்தகல வருடியது என்மீ து உள்ள அதிகமான காதகல அடக்கி இதுமொல் இருக்க இவளுக்கும் எவ்வளவு கஷ்டமாக
இருக்கும்
என்று
நிகனத்த
மாத்திரத்தில்
அவன்
கககள்
அவகள
பமன்கமயாக மமலும் இறுக்கியது. இரவில் மகனின் அழுகுரல் மகட்டதும் தான் தன் ககககள விலக்கிக்பகாண்டான் மறுநாள் முழுவதும்
மான்சி
ஏதாவது
ஒரு
விதத்தில்
அவகன
சீ ண்டிக்
பகாண்மட
இருந்தாள், குளித்துவிட்டு மார்ெில் முடிந்த டவமலாடு வந்து டிரஸிங் மடெிள் முன்பு நின்று
உகட
மாற்றினாள்,
அடிக்கடி
அவன்
முழங்காலில்
ககயூன்றி
கண்ககள
ெடெடபவன்று இகமத்தெடி பவட்டிக்ககத மெசி அவன் இன்ெ சித்ரவகத பசய்தாள், ககப்புண்கள்
ஆறிவிட்டது
நாமன
குளித்துக்பகாள்கிமறன்
என்றாலும்
மகட்காமல்
நான்தான் குளிக்க கவப்மென் என்று ெிடிவாதமாக கூறி ொத்ரூமுக்குள் வந்து உடம்பு மதய்கிமறன் தாமசித்து
என்று
சத்யன்
மமலும்
உடலில்
சித்ரவகதகய
பசன்சிடிவ்வான தூண்டினாள்,
சில
முன்பு
இடங்களில் அவள்
அதிகமாக
மசாப்பு
மொட
கூச்சப்ெட்டு விலகியது மொய், இப்மொது சத்யன் தான் கூச்சப்ெட்டு விலகி திரும்ெி நிற்க்கும்ெடி ஆனது இப்மொபதல்லாம் ரிஷிக்கு மாற்று உணவுகள் நிகறய பகாடுப்ெதால் குழந்கத அவகள ொலுக்கு மதடவில்கல, ஆனாலும் வம்ொக ீ குழந்கதகய எடுத்துவந்து அவன் எதிரில் அமர்ந்து
ொல்
ககயாலும்
பகாடுக்க
மார்கெ
முயன்றாள்,
ெற்றிக்பகாண்டு
ரிஷிமயா
பகாஞ்சமநரம்
வழக்கம்
மொல
சப்ெிவிட்டு
தன்
ெிறகு
இரண்டு
தகலகயத்
திருப்ெி சத்யகனப் ொர்த்து சிரித்து அவன் ெங்குக்கு பவறுப்மெற்றினான் சத்யனுக்கு
மூச்சு
முட்டுவதுமொல்
கூறிவிட்டு
சாமிநாதனுடன்
இருக்க
கிளம்ெிவிட்டான்,
ெத்து
மணிக்கு
கிளம்பும்
மில்லுக்கு
மொதும்
மொவதாக
சட்கடக்கு
ெட்டன்
மொட்டுவிடுகிமறன் என்று அவகன பநருங்கி இம்சித்தாள், அவகளத் தவிர்க்கமவண்டும் என்றுதான் சத்யன் மில்லுக்கு மொனது, ஆனால் அவகள ெிரிந்திருக்க
முடியாமல்
மணியளவில்
மதிய
அவன்தான்
உணவுக்கு
வட்டுக்கு ீ
பராம்ெ வந்தவன்
தவித்துப் மவகமாக
மொனான், தன்
இரண்டு
அகறக்கு
ஓடி
கட்டிலில்
தூங்கிய
மான்சிகய
கண்பகாட்டாமல்
ொர்த்தெடிமய
சிறிதுமநரம்
நின்றிருந்தான் ‘ சில பெண்களுக்கு ெிரசவம் உடல் தளர்த்தும் சம்ெவம்,, ‘ சில பெண்களுக்கு ெிரசவம் உடல் பசதுக்கும் சம்ெவம்,, ‘ மான்சிக்கு ெிரசவம் உடகல பசதுக்கியிருந்தது’ அங்கபமல்லாம்
தங்கப்ொலங்களாய்
மின்ன,
அவகன
எரிக்கும்
மமாக
அக்னியாய்
ெடுத்திருந்தாள் மான்சி, எங்மக
தன்
சூடான
மூச்சுப்ெட்டு
மான்சி
விழித்துவிடுவாமளா
என்று
ெயந்து
மூச்கசயடக்கிக் பகாண்டு பவளிமய வந்தான் சத்யன் அன்று இரவு ெத்து மணிக்கு கட்டிலில் ெடுத்தெடிமய டிவிப் ொர்த்தவன் அருகில் வந்து அவன்
காதுமடகல
விரலால்
தடவியெடி
“
ஏங்க
ஜானகி
அம்மாச்சி
அவங்க
மெத்திகயப் ொர்க்க மொயிட்டாங்க,, நாம பகாஞ்சமநரம் மதாட்டத்து வட்டுக்கு ீ மொய்ட்டு வரலாம் வாங்க” என்று அகழத்தாள் மான்சி ெட்படன்று
திரும்ெி
அவகளப்ொர்த்தான்
சத்யன்,
அவள்
இந்த
வட்டுக்கு ீ
வந்த
ெதிகனந்து நாட்களில் சத்யன் எத்தகனமயா முகற மதாட்டத்திற்கு அகழத்ததுண்டு, பநருப்கெ ககயால் பதாட்டதுமொல் தகலயாட்டி மறுத்தவள் இப்மொது தாமன வந்து பகஞ்சுகிறாள் சத்யனின்
என்றால்,
‘
மண்கடக்குள்
மடய்
உனக்கு
அொயமணி
அடுத்த
அடித்தது
“
ஆப்பு
பரடிடா
ம்ஹூம்
மவமன
எனக்கு
’
தூக்கம்
என்று வருது”
என்று அவசரமாக கூறிவிட்டு சத்யன் திரும்ெி ெடுத்துக்பகாண்டான் அவகன அப்ெடிமய விட்டாள் அவள் மான்சி கிகடயாமத?,, “ நான் மகட்டா எதுவுமம பசய்யமாட்மடங்குறீங்க,, உங்களுக்கு என்மமல ொசமம இல்கல” என்று ஏமதமதா மெசி ெிடிவாதம் பசய்து அவனி கிளப்ெிக்பகாண்டு கீ மழ வந்தாள் “ எங்கடி குழந்கத” என்று சத்யன் மகட்க .. “ அவகன அத்கத ரூம்லமய ெடுக்க வச்சிகிட்டாங்க” என்று மான்சி பசால்ல.. ம்ம்
எல்லாம்
முன்மனற்ொட்மடாட
எச்சரித்தது அவன் மூகள,
தான்
வந்திருக்கா
சத்யா,
ஜாக்கிரகதடா,
என்று
அந்த
அகறக்கதகவ
திறந்ததும்
சத்யனுக்கு
மனதில்
சில
ஞாெங்கள்
கிளர்ந்பதழ
சுவற்றில் சாய்ந்து கண்மூடினான், அவன் பநஞ்சில் வந்து சாய்ந்த மான்சி “ என்ன ெகழய
ஞாெகமா?
ஆஸ்ெிட்டல்க்கு இபதல்லாம்
அபதப்ெடிங்க
கூட்டி
மட்டும்
மொனது,
மறந்து
இபதல்லாம் அதுக்கு
மொச்சு”
ஞாெகம்
முதல்நாள்
என்று
இருக்கு,
கநட்
மகலியாக
ஆனா
என்கன
மதாட்டத்துல
மெசினது
மகட்க..
சத்யன்
எதுவுமம
மெசவில்கல, அவன் மனம் அவளுக்கு ெதில் பசால்லும் நிகலயில் இல்கல அவன் அப்ெடிமய சாய்ந்து நிற்க, மான்சி அவன் கககயப் ெிடித்து பமதுவாக நடத்தி அவள் கவத்திருந்த ொகய விரித்து அதில் உடகார கவத்து அவகன தன் மடியில் சாய்த்துக் பகாண்டாள், அவன் முகத்கத தன் பநஞ்மசாடு அழுத்தி “ தகலவலிக்கும் மொது இப்ெடித்தான் நீங்க ெடுத்துக்குவங்க” ீ என்று பமன்கமயாக கூறியவள் “ ஆனா அப்ெல்லாம் நீங்க என்கிட்ட அதிகமா பரண்டு வார்த்கதகூட மெசமாட்டீங்க, வந்ததும் நிகறய
முத்தம்
பகாடுத்துட்டு,
அப்புறம்
உங்களுக்கு
மதகவகய
தீர்த்துக்குவங்க, ீ
என்மமல அவ்வளவு ஆகச உங்களுக்குன்னு நான் சந்மதாஷப்ெடுமவன், ஆனா உங்க ஆகசபயல்லாம்
என்
உடம்பு
மமலதான்னு
பதரிஞ்சுக்க
எனக்கு
பரண்டு
மாசம்
ஆயிருக்கு” என்று குரல் இறுக மான்சி கூறியதும் , சத்யன் விருட்படன அவள் மடியில் இருந்து எழுந்தான் “ எனக்குத் பதரியும்டி எங்க சுத்துனாலும் மறுெடியும் அமத ககதக்கு தான் வருமவன்னு,” என்றவன் எழுந்து கதகவ பநருங்க, மான்சி ஓடிவந்து அவன் முதுகு ெக்கமாக அகணத்துக்பகாண்டாள் தன்
உதட்டால்
அவன்
முதுகில்
அழுத்தி
முத்தமிட்டு
“
என்
ராசாவுக்கு
மகாெம்
வந்துருச்சாக்கும்,, சரி சரி வாங்க மவற ககத மெசலாம்” என்று அவகன முதுமகாடு அகணத்து இழுத்து வந்தாள், மறுெடியும்
ொயில்
அமர்ந்து
,
உர்பரன்று
இருந்த
அவன்
முகத்கத
திருப்ெி
“
அன்கனக்கு பரண்டுநாள் கநட் இந்த ரூம்லமய இருந்மதாமம அது உங்களுக்கு ஞாெகம் இருக்கா?” என்று மான்சி பமன்கமயாக மகட்க இருக்கு
என்று
சத்யன்
தகலயகசத்தான்,
“
ஆனா
அப்ெடிமய
அன்கனக்மக
பசத்திருக்கலாம்னு இப்மொ மதானுது” என்று சத்யன் கண்மூடி பசால்ல.. மான்சி
அதன்ெிறகு
அகமதியாக
எதுவுமம
ெடுத்துக்பகாண்டாள்,
மெசவில்கல இருவர்
அவன்
மனதிலுமம
மடியில் அந்த
தகல
இரவுகளின்
சாய்த்து ஞாெகம்
குளிர்த் பதன்றல் காற்றாய் சுகமாக வசியது, ீ சத்யன் அவகள தன் கககளால் சுற்றி
வகளத்து
பநஞ்மசாடு
அகணத்து
சுவற்றில்
சாய்ந்து
பகாண்டான்,
இருவர்
கண்ணிலுமம கண்ணர்ீ திகரயிட்டது, பவகுமநரம் அப்ெடிமய அமர்ந்துவிட்டு, சத்யன் தான் தன் மடியில் தூங்கிய மான்சிகய எழுப்ெி சிறு குழந்கதமொல் தூக்கி தன் மதாளில் சாய்த்துக்பகாண்டு தன் அகறக்குப் மொய் கட்டிலில் கிடத்தினான், விளக்குககள அகணத்துவிட்டு அவகள அகணத்தெடி ெடுத்துக்பகாண்டான், மான்சியிடம் எந்த எதிர்ப்பும் இல்கல அகமதியாக அவனுக்குள் அடங்கி தூங்கினாள் அடுத்த
இரண்டு
நாட்களும்
அகமதியாக
மொனது,
அவகன
பதாட்டுக்பகாண்டும்
கட்டிக்பகாண்டும் இருந்தாலும் மனதில் ஏமதா குழப்ெத்மதாடு இருக்கிறாள் என்று அவள் கண்கள்
பசான்னது,
தன்னிடம்
வந்து
சாயும்
மநரங்களில்
அகமதியாக
வருடியெடி
இருந்தான் சத்யன் அன்று
இரவு
ரிஷிகய
இருவருக்கும்
நடுமவ
தூக்கிக்பகாண்டு மொட்டு,
ெடுக்ககக்கு
மொர்கவயால்
வந்த
மான்சி,
மூடிக்பகாண்டு
குழந்கதகய
தனது
கநட்டியின்
ஜிப்கெ இழுத்து விட்டு குழந்கதக்கு ொல் பகாடுக்க, அவள் வாயில் கவத்த காம்கெ குழந்கத விகளயாட்டுத்தனமா காம்கெ கடித்துவிட்டது
, “ ஆவ்வ்வ்வ்....... “ என்று
மான்சி அலற... சத்யன் ெட்படன்று எழுந்து அமர்ந்து “ என்னாச்சு மான்சி” என்றான் பெட்சீ ட்டுக்குள்
ககயால்
காம்கெ
தடவியவாறு
“
ம்
இந்த
குட்டி
ெிசாசு
கடிச்சு
வச்சுருச்சு” என்று மான்சி அழுவதுமொல் கூற.. சத்யன் மனதில் கற்ெகன விரிய... வந்த சிரிப்கெ அடக்கிக்பகாண்டு “ குழந்கதக்கு ெல்லு
வந்த
சாப்ொடு
ெிறகு
ொல்
சாப்ெிடுறாமன,
குடுத்தா இப்மொ
கடிக்கத்தான்
மொய்
பசய்யும்,
உன்கன
யாரு
அவன்தான்
குடுக்க
இப்ெல்லாம்
பசான்னது,
மலசா
மதங்காய் எண்கண கவ சரியாயிடும் ” என்று சத்யன் ஆறுதல் பசான்னான் “ ஆமா நீங்க பசால்லுவங்க,, ீ குடுக்ககலன்னா வலிக்குறது எனக்குத்தாமன பதரியும்” என்று
மான்சி
மகாெமாய்
கூறிவிட்டு
மறுெடியும்
குழந்கதயின்
வாயில்
காம்கெ
தினிக்கும் முயற்சியில் இறங்கினாள் சத்யன் அவள் வலிபயன்று எகத பசால்கிறாள் என்று புரிய “ மவனும்னா..... “ என்று எகதமயா பசால்ல வந்தவன் சட்படன்று வாகய மூடிக்பகாண்டு ெடுத்து பெட்சீ ட்டால் தகலவகர மொர்த்தி பகாண்டான்
எழுந்து
அமர்ந்து
அவகன
ெிடித்து
உலுக்கிய
மான்சி
“
இப்மொ
என்ன
பசால்ல
வந்தீங்க” என்று மகாெமாய் மகட்க..... “ ஒன்னுமில்ல மான்சி, சும்மா வாய்தவறி வந்துருச்சு ” என்று மொர்கவக்குள் இருந்து மெசினான் சத்யன் “ அபதப்ெடி வாய்தவறி வரும், பநஞ்சுல இருக்குறதுதான் வார்த்கதல வரும், எனக்குத் பதரியும்
உங்க புத்தி
மொட்டீங்கமளா,,
மாறாதுன்னு,,
உங்களுக்கு
பரண்டு
நடிக்கவா
நாளா நல்ல கத்து
புள்கள
மாதிரி
குடுக்கனும்,,
ச்மச
மவஷம் இன்னும்
இகதபயல்லாம் நம்ெி ஏமாறுமறன் ொரு என்கனச் பசால்லனும், உங்க வக்கிர புத்தி மாறமவ
மாறாது,
எத்தகன
பெண்ககள
ருசிச்சவரு,
அதுக்குள்ள
மாற
முடியுமா?
நான்தான் முட்டாள் ” என்று பநற்றியில் அடித்துக் பகாண்டு கட்டிலில் விழுந்தாள் “ ஏய் நான்தான் வாய் தவறி பசால்லிட்மடன்னு பசால்மறன், அப்புறமா ஏன்டி இப்புடி கத்துற,
ச்மச
உன்
புத்தி
பதரிஞ்சும்
பசான்னது
என்
தப்புதான்
”
என்று
சத்யன்
எரிச்சலுடன் கூறிவிட்டு திரும்ெி ெடுத்துக்பகாண்டான், அதன்ெிறகு மான்சி எதுவும் மெசவில்கல,, அவள் அகமதியும் சத்யகன வாட்டியது, எதுவுமம மெசாம அகமதியாயிட்டாமள என்று மவதகனயுடன் எண்ணியவாறு தூங்கிப் மொனான் மநரம் என்னபவன்மற பதரியாத நடு இரவில், நல்ல உறக்கத்தில் சத்யனின் உதடுககள யாமரா
வருடுவது
மொல்
இருக்க,
தூக்கத்தில்
உதடுககள
இறுக்கிக்பகாண்டான்,
மறுெடியும் அந்த விரல்கள் சத்யனின் உதடுககள ெிளந்து உள்மள இன்பனாரு விரகல நுகழத்தது, சத்யன் உதடுகளால் நுகழந்த விரகல கவ்வி ெிடித்தான், ெிடித்ததும் தான் பதரிந்தது
அது
விரல்
அல்ல
என்று,
விரகலவிட
மிக
சிறியதாக
இருந்த
அது
என்னபவன்று சத்யன் தூக்கதிமலமய மயாசிக்க, அதற்குள் அவன் வாகய நிகறத்தது அதிலிருந்து ெீய்ச்சி அமுது,, சத்யன் சட்படன்று விழுங்கினான், இப்மொது அது என்ன என்று சத்யனுக்கு புரிந்தது ‘ அடி கள்ளி எப்ெடி திட்டுனா’ என நிகனத்து பமதுவாக ககயால் தடவினான், தன் மகன்
ககயால்
ெற்றிக்பகாண்டு
இரண்டுககயாளும் கண்விழித்துப்
மான்சியின்
ொர்த்தான்,
குடித்தது ஒரு
அந்த
ெக்கத்து
கும்மிருட்டாக
மநரத்திலும் மார்கெ
இருந்தது,
ஞாெகம்
வர,
ெற்றிக்பகாண்டான்,
இரவு
விளக்ககயும்
அகனத்துவிட்டாள் மொல என்று நிகனத்தான், தன் ககயில் இருந்தகத அமுக்கினான்,
மான்சியின் மார்புகள் அவனுக்கு அறிமுகமானதுதான் என்ெதால் அதன் வித்தியாசத்கத உடனடியாக
உணரமுடிந்தது,
பமன்கமயாகவும்
இரண்டு
முன்பு
ெங்கு
பகட்டியாக
இருந்த
பெரியதாகவும்
மார்புகள்
மாறியிருந்தது,
இப்மொது
இவன்
அழுத்த
அழுத்த அமுது சுரந்தது, சதயனுக்குள் ரசாயன மாற்றங்கள் உடனடியாக நிகழ்ந்தன, தன்
மார்கெ
ெற்றியிருந்த
ககககள
ெட்படன்று
தட்டிவிட்டாள்
மான்சி,
அவன்
ககககள எடுத்துவிட்டு அவமள அவனுக்கு ஊட்டினாள், அவளின் ஒரு கக அவன் தகலகய
ெற்றி
அவள்
மார்மொடு
அழுத்த,
மறுகக
காம்கெப்
ெிடித்து
அவனுக்கு
ஊட்டியது சத்யன் மவகமவகமாக விழுங்கினான், தன் கககய எடுத்து அவள் இடுப்கெ சுற்றி வகளத்தான்,
ெட்படன்று
எடுத்து
ெடுக்ககயில்
மொட்டாள்
மான்சி,
சத்யனுக்கு
ஆத்திரமாய் வந்தது ‘ நான் என்ன மிஷனா?’ என்று கத்தமவண்டும் மொல இருந்தது, ஆனால் உள்ளதும் மொய்விடக்கூடாமத என்று கவனத்கத கிகடத்த பொக்கிஷத்தில் கவத்தான் காம்கெ உதடுகளால் கவ்விப்ெிடித்து உறிஞ்சினான், மான்சியிடமிருந்து சிறு முனங்கல் கூட
பவளிப்ெடவில்கல,
உதட்கட
அழுத்தி
கடித்துக்பகாண்டு
இருக்கிறமளா?
கல்
பநஞ்சுக்காரி, என்று பசல்லமாய் திட்டினான் பவகு சீ க்கிரத்திமலமய ொல் சுரப்பு நின்றுமொனது, சத்யன் மறுெடியும் ககயால் தடவி அடுத்த மார்கெ கண்டுெிடித்து தகலகய நகர்த்த, அதற்குள் அவமள அடுத்த காம்கெ சத்யன் வாயில் தினித்தாள், இந்த காம்பு ெடு விகரப்ொக இருப்ெது மொல் இருந்தது சத்யனுக்கு,
நாக்கால்
காம்ெின்
அடியில்
இருந்து
நிரடினான்,
முதன்முகறயாக
‘’ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ஆவ்வ்வ்வ்’’ என்று ஒரு முனங்கல் “
இகதத்தான்
கடிச்சிட்டான்,
வலிக்குது”
என்று
கிசுகிசுப்ொக
ரகசியம்
பசான்னாள்
மான்சி சத்யன் எதுவும் ெதில் பசால்லவில்கல, தன் மகன் கடித்த காம்கெ பமன்கமயாக சப்ெி ஒத்தடம் பகாடுத்தான், மான்சியாக மார்கெ கககளால் அழுத்த ொல் சத்யனின் வாயில் வந்து ெீய்ச்சியது, சத்யன் அவன் மகனுக்கு மொட்டியாளன் ஆனான் அவனின்
பமன்கமயான
உறிஞ்சுதல்
மான்சிகய
மயக்க
அவன்
தகல
முடிகய
விரல்களால் மகாதிவிட்டு மார்மொடு அழுத்தினாள், தன் ஆகச காதலியின் மார்ெில்
குழந்கதயாய்
மாறி
கிளர்ச்சியகடய
முட்டிக்பகாண்டு
பசய்தது,,
இருக்கிமறாம்
எவ்வளவு
என்ற
அடக்கியும்
நிகனப்மெ
சத்யனின்
அவகன
ஆண்கமகய
விழித்துக்பகாண்டு விகறத்து நீண்டு மான்சியின் பதாகடககள உரசியது முதலில் ஏமதாபவன்று அலட்சியம் காட்டிய மான்சி, ெிறகு அதன் வரியம் ீ உணர்ந்து திடுக்கிட்டு விலகினாள், சத்யன் வாயிலிருந்த காம்பு ப்ளக் என்ற சத்தத்துடன் பவளிமய வர
சத்யன்
ஏமாற்றத்துடன்
விழித்து
ொர்த்தான்,
பமல்லிய
இருட்டில்
மான்சி
கநட்டிகய தகலவழியாக மாட்டுவது பதரிந்தது. அப்மொ இவ்வளவு மநரமா டிரஸ் இல்லாமலா என்கூட ெடுத்திருந்தா? சத்யனின் எண்ணங்களுக்கும் சிறகு முகளத்தது எவ்வளவு
அடக்கியும்
முடியாமல்
பமதுவாக
அவள்
இடுப்கெ
வருடி
“
மான்சி
முடியகலடி , ப்ள ீஸ் வா மான்சி” என்று சத்யன் பவட்கத்கத விட்டு பகஞ்ச... “ ம்ஹூம் ெடுத்து தூங்குங்க,, அது மட்டும் நடக்காது ” என்று பமதுவாக கூறிவிட்டு கட்டிகல விட்டு இறங்கி அங்கிருந்த மற்பறாரு கட்டிலில் மொய் ெடுத்துக்பகாண்டாள் உண்கமயில்
இப்மொது
ஏன்
உயிமராடு
இருக்கிமறாம்
என்று
வருந்தும்
அளவிற்கு
சத்யனின் உணர்ச்சிகய தூண்டி விட்டு அவஸ்கதப் ெடகவத்தாள் மான்சி , ஒரு சிறு பெண்ணுக்குள் அவளிடம்
இருந்த
மொய்
காட்டுொடும்
பகஞ்சி
கவராக்கியமும்
அவகள
பஜயிக்க
சத்யனுக்கு
விடவும்
மகாெமூட்டியது
மனமில்கல
சத்யனுக்கு,
தகலகய கககளால் தாங்கி பவகுமநரம் வகர அமர்ந்திருந்தான் வழக்கம் மொல பொழுது விடிந்தாலும், சத்யன் எழ மனமின்றி விரக்த்தியுடன் கட்டிலில் கண்மூடி கிடந்தான் .. எழுந்திருச்சு என்னத்கத கிழிக்கப் மொபறாம், என்ற அப்ெடிமய கிடந்தான் .. 'ஆச்சர்ய குறியாக இருந்த மான்சி தனக்கு அகடப்பு குறியாக மாறிவிடுவாள் என்று எதிர் ொர்த்தது மொய், மகள்விக்குறியாக மாறி நின்றாள் மான்சி சற்றுமநரத்தில் விழித்தான் மூக்கு
அவன்
சத்யன்,
நுனியில்
தகலமுடிகய
மான்சிதான்,,...
துளிர்த்த
யாமரா
குளித்து
நீருடன்
மகாதிவிடுவகத
முடித்து
கவிழ்ந்து
தகலயில்
அவகன
உணர்ந்து
கண்
கட்டிய
டவலுடன்
எழுப்ெியவகள
அப்ெடிமய
இழுத்து எமதமதா ெண்ணமவண்டும் என்ற பவறிகய சிரமப்ெட்டு கட்டுப்ெடுத்தி " என்ன இன்னிக்கு
சாட்டர்மட
மறுெடியும் கண்மூட
தாமன,
நான்
தூங்கனும்
மொ"
என்று
கூறிவிட்டு
சத்யன்
" இன்னிக்கு ராகினி அக்காகவ ொர்க்க கூட்டிட்டுப் மொமறன்னு பசான்ன ீங்கமள? அது சும்மா பசான்னதா?" என்று மான்சி மகலியாக மகட்க .. சத்யனுக்கும் அப்மொதுதான் ஞாெகம் வர, எழுந்து அமர்ந்தான், " நீ மொய் பரடியாகி, ரிஷிகய
பரடி
ெண்ணு,
நான்
குளிச்சிட்டு
வர்மறன்"
என்று
பசால்லிவிட்டு
சத்யன்
ொத்ரூமுக்குள் நுகழய.. " நான் பமாதல்ல உங்ககள பரடி ெண்ணிட்டு அப்புறமா நான் பரடியாகுமறன்" என்று மான்சி அவன் ெின்மனாடு வந்தாள்.. " ஆமாம் இதுல ஒன்னு குகறச்சல் இல்கல,, என்னமமா ஆதர்ச தம்ெதிகள் மாதிரி ெில்டப் ெண்றது, மதகவயா இது? " என்று சத்யன் சலித்துக் பகாண்டான் அவன் வார்த்கதகள் மான்சிகய காயப்ெடுத்த, கலங்கிய கண்களுடன் அவகனப்ொர்த்து " என்கன உங்களுக்கு ெிடிக்ககலயா?" என்று மகட்க.. வழக்கம் மொல அவள் கண்ண ீர் சத்யகன மகாகழயாக்கியது ,, சட்படன்று பநருங்கி அவள் முகத்கத ககயில் ஏந்தி " உன்கன ெிடிக்ககலன்னா, அடுத்த நிமிஷம் என் உடம்ெில் உயிர் இருக்காது மான்சி" என்றான் உடமன சட்படன்று உற்சாகமாகி " அப்ெ சரி சீ க்கிரமா குளிங்க, நாம கிளம்ெனும்" என்று அவகன
ஸ்டூலில்
உட்கார
கவத்து
தண்ண ீகர
உடலில்
ஊற்றி
மதய்த்து
குளிக்க
கவத்தாள், சத்யன் அவளின் ஒவ்பவாரு அகசவுககளயும் அனுெவித்து ரசித்தான் அதன்ெிறகு
மூவரும்
கிளம்பும்மொது
மணி
ஒன்ெதாகியிருந்தது,
டிகரவர்
காகர
பசலுத்த, சத்யன், மான்சி, ரிஷி மூவரும் ெின்னால் அமர்ந்துபகாண்டனர் ரிஷிகய
சத்யன்
மடியில்
கவத்துவிட்டு,
இவளும்
அவன்மமல்
ெடுத்துக்பகாண்டு வந்தாள் சத்யனுக்கு இன்னமும் மான்சிகய புரியவில்கல " பெண் ஒரு தார்மீ க உணர்வுகடயவள்! " அவகள வழிநடத்த, அவளால்தான் முடியும்! " ஒமர அகறயில் ஆண்டுகள் ெல ஒன்றாய் இருப்ெினும்.. " அவள் நிகனத்தால் மட்டுமம நகத்கத கூட தீண்ட முடியும்!
சரிந்து
" பெண் ஒரு தார்மீ க உணர்வுகடயவள்! " அவகள வழிநடத்த, அவளால்தான் முடியும்! " ஏழுகடல், ஏழுமகல, தாண்டி சிகற கவப்ெினும்.. " பெண் நிகனத்தால் கருக் பகாள்வாள்!
இவர்களின் கார் மவடசந்தூர் வரும்மொது மதியம் மணி ஒன்றானது, காகல இவர்கள் கிளம்பும்மொது
சாமிநாதன்
ராகினிக்கு
மொன்
பசய்து
தகவல்
பசான்னதால்
ராகினி
வாசலிமலமய அமர்ந்து இவர்களுக்காக காத்திருந்தாள்.. காகரப்
ொர்த்ததும்
ொர்த்ததும்
எழுந்து
கன்னத்தில்
ஓடிவந்தவள்,
கககவத்து
காரிலிருந்து
தகலகய
இறங்கிய
ெக்கவாட்டில்
மான்சிகயப்
சாய்த்த
ராகினி
“
ஏங்கண்ணு என்ன இம்பூட்டு அழகா மொய்ட்ட?” என்று வியப்ெில் வாய் ெிளந்தாள் தன்கன
அழகு
என்று
கூறினாள்
மயங்காத
பெண்
உலகில்
இல்கல,
மான்சி
பவட்கத்துடன் சத்யனின் மதாளில் சாய்ந்து “ மொங்கக்கா, இங்க இருந்த மாதிரிதான் இருக்மகன்” என்று குரல் கம்ம கூறினாள் சத்யனிடமிருந்து பசால்மறன்,
ரிஷிகய
தம்ெி
வாங்கிய
ராகினி
நீங்கமள பசால்லுங்க
“
அய்மயா
இப்மொ பராம்ெ
பநசமாத்தான் அழகா
ராசாத்தி
மாறிருச்சு
தாமன
ொப்ொ?” என்று சத்யனிடம் மகட்டாள் ராகினி சத்யன்
தன்மீ து
ஒயிலாக
சாய்ந்து
நின்றவகள
தள்ளி
நிறுத்தி
ொர்த்தான்.
மான்சி
அவகன தன் விழி பவட்டால் வழ்த்தும் ீ முயற்சியாக இகமககள ெடெடத்தாள் “ விண்ணில் பவட்டுவபதல்லாம் மின்னல் என்றால்! “ உன் ொர்கவகய என்னபவன்று பசால்வது? மான்சிகயப்
ொர்த்தவன்
அப்ெடிமய
பதருவில்
நிற்க..
“
சரியா
மொச்சு
மொங்க,,
இப்ெடித்தான் உங்க வட்டுலயும் ீ நடுக்குதா? அதான் ரிஷி ெய இப்ெடி பமலிஞ்சு மொச்சு?” என்று மகலி பசய்த ராகினி “ பரண்டு மெரும் இங்கமய நில்லுங்க நான் மொய் ஆரத்தி எடுத்துட்டு
வர்மறன்”
என்று
வட்டுக்குள் ீ ஓடினாள் ராகினி
ரிஷிகய
மறுெடியும்
சத்யனிடமம
பகாடுத்துவிட்டு
பதருவில்
பதரிந்தவர்
அறிந்தவர்
என
சிறு
கூட்டம்
இவர்ககள
காணும்
ஆவலில்
காகர பநருங்கினர், சத்யன் இடுப்ெில் முழங்ககயால் சீ ண்டிய மான்சி “ என் மதாள்ல ககப்மொட்டு பநருக்கமா நில்லுங்க” என்று அவனிடம் ரகசியமாக பசால்ல....... ‘ ம்க்கும் இதுல
ஒரு பகாகறயும் இல்ல,
ககமொட்டா இவ
அகசயாம அப்ெடிமய
இருப்ொ, நான்தாமன தவிக்கப் மொறவன் ’ என்று மனசுக்குள் எண்ணியவாறு கககய எடுத்து
அவள்
மதாளில்
மொட்டு
சுற்றி
வகளத்து
தன்மனாடு
ொதியாக
அகணத்துக்பகாண்டான்.. ஆரத்தித் தட்டுடன் வந்த ராகினி மசர்ந்து நிற்கும் அவர்களின் மஜாடிப் பொருத்தத்கதப் ொர்த்து வியந்தெடி, ஆரத்தி சுற்றி உள்மள அகழத்துப் மொனாள் மதிய உணவுக்கு ெிரியாணி தயார் பசய்து கவத்திருந்தாள் ராகினி, மதாட்டத்தில் முகம் கககால் கழுவி லுங்கிக்கு மாறிய... சத்யன் தகரயில் சம்மணமிட்டு அமர்ந்து சாப்ெிட அருகில் அமர்ந்து அவன் பதாகடயில் ககயூன்றியெடி சாப்ெிட்டாள் மான்சி இப்மொபதல்லாம் ஒருவித
எரிச்சல்
விகளயாடி, என்ெதால்
அவள்
அவகன
கலந்த
ககடசியாக முந்கதயநாள்
சீ ண்டினாள்
சலிப்புதான் அந்தரத்தில் இரவில்
உணர்ச்சிகள்
ஏற்ெட்டது
சத்யனுக்கு,
விட்டுவிட்டு
இருந்து
ஏற்ெடுவதற்கு தன்
மொவமத
சத்யனின்
ெதிலாக,
உணர்வுகமளாடு
மான்சியின்
மனதில்
ஒரு
மவகல பவறுகம
சூழ்ந்திருந்தது, அவன்
தட்டிலிருந்து
எடுத்து
சாப்ெிடுவதும்
ெிறகு
தன்
தட்டில்
இருப்ெகத
எடுத்து
அவனுக்கு பகாடுப்ெதுமாக சிறுசிறு பசல்ல விகளயாட்டுகளுடன் மான்சி அவன்மீ து ொதி சரிந்தெடி சாப்ெிட......... ராகினி
இவர்களுக்கு
சாப்ொடு
கவத்துவிட்டு
இங்கிதமாய்
ரிஷியுடன்
ஒதுங்கி
மதாட்டத்தில் விகளயாட்டு காட்டியெடி குழந்கதக்கு மசாறூட்டினாள் தன்
தட்டில்
ஊட்டிவிட
இருந்து
ஏமதா
முயன்றாள்,,
எடுத்து சத்யன்
சத்யனின்
வாயருமக
மவண்டாம்
எடுத்துச்பசன்று
என்ெதுமொல்
மான்சி
முகத்கத
திருப்ெிக்பகாண்டான், காரில் ஏறியதிலிருந்து மான்சி சத்யகன கவனித்துக் பகாண்டுதான் இருந்தாள், சத்யன் முகத்தில் சலிப்பும் ஒதுக்கமும், இவள் பதாட்டால் கடகமயாக அகத ஏற்றுக்பகாள்வது மொலவும் அவனது நடவடிக்கககள் அவள் கவனத்கத ஈர்த்தது
சாப்ெிட்டுவிட்டு கநட்
சரியா
மதாட்டத்தில்
தூங்ககல,
கககழுவும்
அதனால
மொது
“
பகாஞ்சமநரம்
மான்சி நல்லா
எனக்கு
தூக்கம் வருது,
தூங்கனும்”
என்று
அவள்
தவிர்க்கிறாமனா?
என்ற
முகத்கதப் ொர்க்காமல் பசால்லிவிட்டு சத்யன் உள்மள மொக மான்சி
அவகனமய
மகள்வி
பெரியதாக
மயாசகனயுடன் அவள்
மனதில்
ொர்த்தாள், எழுந்தது,
என்கன
மநற்று
இரவு
பராம்ெமவ
மசாதித்து
விட்மடமனா? என்கன பவறுத்துட்டானா? நான் மட்டும் என்ன பசய்றது? உங்ககிட்ட இருந்து
உண்கமகய
வரவகழக்க
எனக்கும்
மவற
வழி
பதரியகலமய?
சத்யனின்
பவறுப்பு மான்சிகய வகதத்தது, உண்கமகய வரவகழக்க தான் மதர்பதடுத்த வழி தவமறா என்ற சிந்தகனயில் கவகல பூசிய முகத்மதாடு உள்மள வந்தாள் ராகினி
ரிஷிகய
கககழுவிவிட்டு
மடியில்
வந்து
“
கவத்துக்பகாண்மட
ொப்ொ
நீ
அவசரமாக
வர்மறன்னு
பதரிஞ்சதும்
சாப்ெிட்டு தகலவர்
எழுந்து வட்டம்மா ீ
ரிஷிகய ொர்க்கனும்னு தூக்கிட்டு வரச்பசான்னாங்க, காகலமலர்ந்து நாகலஞ்சு வாட்டி மொன்
ெண்ணிட்டாங்க,,
நான்
மொய்
புள்களய
காட்டிட்டு
பவயில்
மொனதும்
பொழுதுசாய வர்மறன், நீங்க பரண்டுமெரும் அலுப்புத் தீர தூங்குங்க, சாயங்காலம் தம்ெி காெி மகட்டா தண்ணி ொகன மமல பசாம்புல ொல் இருக்கு, மொட்டுக் குடு ொப்ொ” என்று
மொகிறமொக்கில்
பசால்லிவிட்டு
கதகவ
திறந்து
ரிஷியின்
மமல்
பவயில்
ெடாமல் தன் முந்தாகனயால் முக்காடிட்டுக் பகாண்டு பதருவில் இறங்கி நடந்தாள் மான்சி கதகவ சாத்தி தாளிட்டுவிட்டு வந்தாள் மான்சி, மொதிய பவளிச்சம் இல்லாமல் பமல்லிய இருட்டு கவிழ்ந்தது வட்டுக்குள்,, ீ சன்னகல திறந்தால் பவளிச்சம் வரும் என்று
மயாசித்தெடி
சகமயலகறக்கு
பசன்று
தண்ண ீர்
பமாண்டு
குடித்துவிட்டு
அங்கிருந்து சத்யகனப் ொர்த்தாள், தகரயில் விரித்த ொயில் புதுத் தகலயகணப் மொட்டு அதில் சுவற் ெக்கமாக திரும்ெி ெடுத்திருந்தான்,
இடுப்ெில்
ககலியும்,
மார்ெில்
பவள்களநிற
ககயில்லா
ெனியனும்
மட்டுமம இருந்தது, மமமல ஒரு ஃமென் சுழன்றெடி இருக்க, ெக்கத்தில் ஒரு மடெிள் ஃமெகன
கவத்துவிட்டு
மொயிருந்தாள்
ராகினி,
சத்யன்
மீ து
ராகினிக்கு
இருக்கும்
ொசத்கத நிகனத்து மான்சிக்கு உள்ளம் பநகிழ்ந்தது இந்த வட்கடப் ீ மொல் ஐந்து மடங்கு பெரிய அகறயில் இல்லாத ஒன்று அந்த சிறிய அகறயில் இருந்துபகாண்டு அவன் ெக்கம் தன்கன ஈர்ப்ெது மொல் மான்சிக்கு மனதில் ெட்டது , ராகினி
பசால்லிவிட்டு மொனது
நிச்சயம் சத்யன் காதில்
விழுந்திருக்கும்,
ஆனால் தன் ெக்கம் திரும்ொமல் கூட ொர்க்காமல் ெடுத்திருக்கும் சத்யகன எண்ணி மகாெமாக வந்தது மான்சிக்கு,
உடுத்தியிருந்த
ஏகப்ெட்ட
மவகலொடுகளுடன்
கூடிய
கனமான
புடகவ
மான்சிக்கு
ொரமாக இருக்க.. சகமயலகறயின் மூகலயில் இருந்த துணிகள் அடுக்கும் பஷல்ெில் இருந்து முன்பு இவள் உடுத்தும் ககத்தறி புடகவயும் அதற்கான ரவிக்ககயும் எடுத்து கட்டியிருந்த புடகவகய அவிழ்த்து விட்டு மாற்றிக்பகாண்டாள் பவளிமய
வந்தமொது
சத்யன்
உறங்கிவிட்டான்
என்ெதன்
அகடயாளமாக,
அவன்
முதுகு சீ ராக ஏறி இறங்கியது, எப்மொதுமம மான்சி நிகனத்து நிகனத்து கர்வப்ெடும் ஒமர
விஷயம்
சத்யனின்
அகன்ற
மார்பும்
திரண்ட
புஜங்களும்
தான்,
அதிகாகல
உடற்ெயிற்சிகள் காரணமாக அதிகப்ெடியாக துளி சகத கூட இல்லாமல் தட்கடயான வயிறு, நீண்டு பநடுபநடுபவன கால்கள், சமீ ெகாலமாக வயதுக்கு சற்று அதிகப்ெடியான முதிர்ச்சி முகத்தில் மட்டும்,, அவகன கண்களால் விழுங்கியெடி அந்த அகறகயமய தகிக்க கவக்கும் பெருமூச்சுடனும் அமத ொயில் அவனருமக சரிந்து ெடுத்தாள் மான்சி அவன் முதுகில் தன் மூச்சு ெடும்ெடி புசுபுசுபவன்று மூச்சு விட்டவள், அவன் புஜத்தில் கககவத்து “ தூங்கிட்டீங்களா?” என்று பமதுவாக மகட்டாள்... சத்யனிடம் ெதிலில்கல,, கககய
சற்று
முன்புறமாக
இறக்கி
ெனியனுக்குள்
நுகழத்து
அவன்
மார்கெ
வருடியெடி “ எனக்கு தூக்கம் வரகல, இந்த ெக்கம் திரும்புங்கமளன் ப்ள ீஸ்” என்று மீ ண்டும் அகழத்தாள் “ எதுக்கு திரும்ெனும்?” ெட்படன்று ெதில் வந்தது சத்யனிடமிருந்து அடப்ொவி தூங்கமவ இல்கலயா?, என்று மனதில் எண்ணியெடி “ சும்மாதான், என் ெக்கமா திரும்புங்க” என்று மறுெடியும் அவகன அகழத்தாள் “ ஏன்டி......... மார்கழி மாசத்து நாய் மாதிரி உன் ெின்னாடி அகலய விடவா,, எனக்குத் மதகவயில்கல நான் இப்ெடிமய இருக்மகன், பமாதல்ல உன் கககய எடு” என்றான் வரண்ட குரலில்,, பசான்னமதாடு அல்லாமல் அவள் கககயப்ெிடித்து ெனியனுக்குள் இருந்து இழுத்து ெின்னால் மொட்டான்.. மான்சிக்கு அவனது அலட்சியம் கண்கலங்க கவத்தது “ ஏங்க இப்ெடி மெசுறீங்க, எனக்கு மட்டும் உங்கமமல அன்பு ொசம் எல்லாம் இல்கலயா என்ன?, நான் மட்டும் என்ன மரக்கட்கடயா?” என்று குரல் கரகரக்க மகட்க
“ ஓ அபதல்லாம் உனக்கு இருக்கா?” என்று வியப்பு காட்டி மெசியவன் “ சரி நல்லது,, இருக்கட்டும்,
பராம்ெ
சந்மதாஷம்,
இப்மொ
என்கன
தூங்கவிடு,
ப்ள ீஸ்
பதால்கல
ெண்ணாமத” என்று பகாஞ்சம் கடுகமயாக எச்சரித்தான் சத்யன் சற்றுமநரம்
மான்சியிடம்
அகமதி,,
ெிறகு
மீ ண்டும்
அவன்
மதாளில்
கககவத்து
“
இமதா ொருங்க எனக்கும் எல்லா உணர்ச்சியும் இருக்கு, நான் ஒன்னும் கல் இல்கல,, ஆனா நீங்கதான் ெிடி குடுக்காம நழுவுறீங்க, ” என்று அவகனமய குற்றம்சாட்டினாள் “ நான் நழுவுமறனா? என்ன பசால்ற நீ? நான் உன்கன காதலிக்கிமறனான்னு உனக்கு உறுதியா பதரியனும்னு இம்மிகூட
நீதான் கண்டிஷன்
அகசயாமல்
ொர்த்துட்மடன்,
நீ
மொட்ட, நானும் என் காதல்ல
அப்ெடிமயத்தான்
ெிடிவாதமா
இருந்தா
இருக்மகன், நான்
என்ன
உனக்கும் பசய்றது,
இருந்து
புரிய
வச்சு
காலம்பூராவும்
இப்ெடிமயத்தான் வாழனும்னு விதி மொல, நானும் இந்த நிகலகய ஏத்துக்கிறதுன்னு முடிவு ெண்ணிட்மடன், அதனால இனிமமல் உனக்கு என்னால எந்த சிரமமும் இல்கல நீ நீயாமவ இரு” என்று ெடெடபவன்று மெசிய சத்யனின் வாகய அவள் தளிர் கரங்கள் பொத்தியது அவன் காகத உதட்டால் உரசி “ எல்லாம் எனக்கு புரியும், இகதகூட புரிஞ்சுக்காம இருக்க நான் என்ன மாணிக்கம் மகளா? இப்மொ சத்யமனாட பொண்டாட்டி, எனக்கு எது, என்ன, எப்ெடின்னு எல்லாமம புரியும்” என்று ரகசியமாக மான்சி பசால்ல அவள் பசான்னது சத்யனின் மண்கடயில் ஏற சிலநிமிடங்கள் ஆனது, உடலில் ஒரு விகரப்புடன் ெட்படன்று அவள் ெக்கம் திரும்ெிய சத்யன் “ நீ என்ன பசால்ற? எது புரிஞ்சுது?” என்ற ெடெடப்ொக மகட்டான் விழிககள
மூடிக்பகாண்டு
அவன்
ெனியகன
இரண்டு
ககயாலும்
பகாத்தாக
ெற்றி
அவகன தன் முகத்தருமக இழுத்தெடி “ ம் இந்த திருட்டுப் கெயமனாட காதலி நான் மட்டும் தான்னு புரிஞ்சுது, காதலிக்காத மொமத உங்கமளாட அகசவுககள காதமலாடு ஒப்ெிட்டவ கண்டுெிடிக்க மூனு
நான்,
இப்மொ
முடியாதா
மணிக்கு
எழுந்து
நீங்க
என்ன?
இவ்வளவு
காதமலாட
கநட்படல்லாம்
குளிச்மசன்
பதரியுமா?
நானும்
இருக்கும் தூங்ககல,,
நானும்
மொது
அகத
விடியகாகல
எவ்வளவு
நாகளக்கு
கட்டுப்ெடுத்திக்கிட்டு இருக்குறது? ” என்ற மான்சியின் குரலில் கண்ண ீர் கலந்த தாெம் பதரிய... சத்யன் ெட்படன்று எழுந்து அமர்ந்தவன் அவள் மதாள்ெற்றி எழுப்ெி
“
அப்புறம்
ஏன்டி
என்கனயும்
பகாஞ்சம்
பகாஞ்சமா
பகான்னு,
உன்கனயும்
வருத்திக்கிற? , எல்லாம் புரிஞ்சுதுக்கப்புறம் எதுடி உன்கன இன்னும் தடுக்குது?” என்று கத்திய சத்யனுக்கு இத்தகன நாட்களாக தவித்து தனித்திருந்த ஆத்திரம் பகாந்தளித்தது அவன்
ொர்கவகய
எல்லாருக்கும்
சந்திக்காமல்
பதரியனும்,
ெக்கவாட்டில்
அதுதான்
எனக்கு
திரும்ெிய மவனும்”
மான்சி என்று
“
உண்கமகள்
மான்சி
தீர்கமாக
கூறியதும் குழப்ெத்துடன்
அவகள
ொர்த்த
சத்யன்
“
இன்னும்
என்னடி
உண்கம
பதரியனும்?
எல்லாம்தான் எல்லாருக்கும் பதரிஞ்சு மொச்சிருச்சு தாமன? அப்புறம் என்ன?” என்று அடுத்தடுத்து மகள்விகள் பதாடுக்க .. இப்மொது மநருக்குமநர் அவகனப்ொர்த்த மான்சி “ எல்லாருக்கும் நான் பசால்லித்தாமன நமக்குள்மள என்ன நடந்ததுன்னு பதரியும்?” என்று ஏளனமாய்க் மகட்க.. “ அப்ெடின்னா?” சத்யன் கூர்கமயாகப் ொர்த்தான் “ அப்ெடின்னா? நீங்க உங்க வாயால் எல்லாத்கதயும் பசால்லனும்னு அர்த்தம்? இதுகூட புரியகல?” மறுெடியும் மான்சியின் குரலில் ஏளனம்........ எரிச்சலுடன்
தகலகய
ஞாெகமில்கலன்னு
சிலுப்ெிய
பசால்மறமன
சத்யன் மான்சி,,
“ நீ
அதான்
எனக்கு
பசான்னகதத்தான்
எதுவுமம எல்லாரும்
ஏத்துக்கிட்டாங்கமள மான்சி, ெிறபகன்ன நான் மவற பசால்லனும்னு எதிர்ொர்க்கிமற?” சத்யன் சலிப்புடன் மகட்க அவகன
கண்களால்
எரித்துவிடுவது
மொல்
ொர்த்த
மான்சி
“
நான்
பசான்னகத
இன்கனக்கு ஏத்துக்கிட்டாங்க சரி, ஆனா ெிற்காலத்தில் ஏதாவது ெிரச்சிகனன்னு வந்தா ‘ என்மனாட மகனின் நிகலகய உனக்கு சாதகமா ெயன்ெடுத்தி உள்ள வந்தவதாமன?’ அப்ெடின்னு உங்கம்மா மகட்டால் அப்மொ நான் யாகர சாட்சிக்கு கூப்ெிட முடியும்” என்று மான்சி தணிந்த குரலில் நிதானமாக மகட்க... இவ்வளவு நாட்களில் தன் மனதில் என்ன இருக்கிறது என்று பதளிவாக பதரியாமல் தவித்த
சத்யனுக்கு.
அவள்
இப்மொது
தன்
மனகத
பதளிவுெடுத்தியதும்
அதிர்ந்துமொனான், “ மான்சி என் அம்மா அப்ெடி பசால்லுவாங்கன்னு பநகனக்கறயா?” என்று தடுமாற்றத்துடன் மகட்டான்
“ ஏன் மகட்கமாட்டாங்க? இன்கனக்கு உங்கமளாட இந்த நிகலகம என்கன மருமகளா அவங்ககள எவ்வளவு
ஏத்துக்க
வச்சிருக்கு,,
ஆனா
அவமானப்ெட்டுருக்மகன்னு
இதுக்கு
முன்னாடி
எனக்குத்தான்
நான்
பதரியும்,
என்
அவங்ககிட்ட
அம்மா
ெண்ண
தவறுக்காக உங்கம்மா என்கன ஒவ்பவாரு நாளும் தன் வார்த்கதகளால் முள்மமல என்கன நிக்க வச்சாங்க, நான் பசய்யும் சின்னச்சின்ன தவறுககள கூட ஓடிப்மொன என்
தாய்க்கூட
ஒப்ெிட்டு
மெசுவாங்க,
இன்னிக்கு
உங்களுக்கு
நடந்த
ஆப்மரஷனும்,
நமக்குப் பொறந்த ரிஷியும் அவங்களுக்கு என்கன ஏத்துக்கமவண்டிய சூழ்நிகலகய உருவாக்கியிருக்கு,, கலங்கப்
இந்த
சூழ்நிகல
ஒருநாள்
ெடுத்தப்ெடலாம்,
மறுெடியும்
'தாகயப்
மாறலாம், மொல
அப்மொ
மகள்னு
என்
தாய்கம
ஏசலாம்,,
அதனால
உண்கமககள உங்க வாயால் பசால்லனும்னு நான் எதிர் ொர்க்குறது தப்ொ?” என்று ெடெடபவன மெசிய மான்சி .. சத்யனின் அதிர்ந்த முகத்கதப் ொர்த்து “ இன்னும் உங்களுக்கு புரியகலயா? பதளிவா பசால்மறன்
மகளுங்க,,
முதல்நாள்
உங்க
உயிகர
ெணயம்
வச்சு
என்கன
ெணிய
வச்சது, அப்புறம் பரண்டு மாசமா நமக்குள்ள நடந்த உறவுகள், ெிறகு நான் கர்ப்ெமானது, அகத அொர்ஷன் பசய்ய நீங்க ஆஸ்ெிட்டல் கூட்டிட்டுப் மொனது,, அங்கிருந்து நான் தப்ெிச்சது,
இது
எல்லாமம
நான்
பசால்லித்தான்
பதரியும்,
உங்க
தரப்புல
நீங்க
பசான்னது, நீங்க என்கன காதலிச்சது, நாம உறவுபகாண்டது, நான் கர்ப்ெமானது, இது மட்டும் தான், அப்ெடியிருக்க நடந்தகவககள பமாத்தமும் நீங்க பசான்னால் மட்டுமம உங்க வட்டுல ீ எனக்கு முகறயான அங்கீ காரம் கிகடக்கும், நான் இப்மொ உங்களுக்கு பொண்டாட்டி என்னமமா
மயாக்கியம்
வட்டுக்குள்ள ீ காதுெடமவ இவங்க
ஆனாலும்,
ஒரு மாதிரி
நுகழஞ்சான்னு பசால்லுவாங்க,,
முன்னாடி
மவகலக்காரங்ககள
நான்
என்கன இந்த
அதட்ட
வந்துட்டா,,
உலகத்துக்மக
அவங்ககள என்ன
அதட்டினாக்கூட,
மறுத்து
பசான்னாலும்
இவ
பதரியுமம’ என்னால
ஆமா எப்ெடி
அப்ெடின்னு
என்ன
பொய்யாத்தான்
‘
இவ இந்த என்
மெசமுடியும்,
பதரியும்,
நீங்க
உண்கமககள பசால்லாதவகர... நான் மாணிக்கம் துளசிமயாட மகளா அந்த வட்டுல ீ வாழனுமா? இல்கல அந்த வட்டின் ீ ஒமர வாரிசு சத்யமனாட காதல் மகனவியா நான் வாழனுமா?
இகத
நீங்கதான்
முடிவு
ெண்ணனும்,”
என்றவள்
தன்
ொர்கவகய
கூர்கமயாக்கி சத்யன் கண்களில் ஊடுருவி.... “
நீங்க
என்கன
தவறா
பநகனச்சாலும்
ெரவாயில்கல,
உங்ககள
காதலிக்க
ஆரம்ெிச்சதும் எனக்குள் ஆகசகள் அதிகம் சத்யா,, அத்தகனயும் உங்க காதலி என்ற கர்வத்தில் ஏற்ெட்ட ஆகசகள், உங்ககூட பெரிய கார்ல மொகனும், உங்ககூட பெரிய பெரிய மஹாட்டல் எல்லாம் மொய் நல்ல சாப்ொடுகள் சாப்ெிடனும் , பெரிய பெட்ரூம்ல விகலயுயர்ந்த கட்டில் பமத்கதல ெடுத்துக்கனும், உங்கம்மா மாதிரி இடுப்ெில் பெரிய பவள்ளி சாவிக்பகாத்கத பசாருகிகிட்டு பெரிய ககர வச்ச ெட்டு புடகவ கட்டிக்கிட்டு..
காதுல கழுத்துல கவரநகக எல்லாம் மொட்டுகிட்டு அந்த வட்டுல ீ ஒரு மகாராணியா வகளயவரனும்,, இகதபயல்லாம் விட நீங்க எனக்மக எனக்கு மட்டும் இருக்கனும்,, "இப்ெடி ஏகப்ெட்ட ஆகசககள சிறுசிறு பநஞ்சுக்குள்ள மதக்கி வச்சிருக்மகன் சத்யன், இது எல்லாம் இப்மொ எனக்கு குடுக்க உங்க வட்டுல ீ தயாரா இருக்கீ ங்க தான், ஆனா எனக்கு இகத நான் மகட்டு வாங்கின மாதிரி இருக்க கூடாது, நீங்க என் காலடியில் வச்சு
என்கன
ஏத்துகிட்ட
மாதிரி
இருக்கனும்னு
விரும்புமறன்
சத்யா,
என்
வார்த்கதகள் உங்களுக்கு கர்வமாத்தான் பதரியும், ஆனா என் காதல் பராம்ெ உயர்ந்தது சத்யா, அது பகாடுத்த கர்வம் தான் இது, இபதல்லாமம நடக்கனும்னா உண்கமகள் உங்க வாயால் வரனும்,, வருமா சத்யா? ” என்ற மகள்வியுடன் மான்சி பதளிவாக மெசி முடித்தாள் சத்யன் விக்கித்துப்மொய் அமர்ந்திருந்தான், அவள் பசால்வது அத்தகனயும் நியாயமான கருத்துக்கள்,
அவனால்
மறுக்கமுடியாதகவ,
ஆனால்?.....
“
மான்சி
உண்கம
உண்கமன்னு நீ மறுெடியும் மறுெடியும் பசால்றகதப் ொர்த்தா.... என்னமமா நான்தான் எல்லாத்கதயும்
மகறச்சுட்ட
மாதிரி
இருக்கு,
எனக்குத்தான்
எதுவுமம
ஞாெகம்
வரகலமய” என்று கவகலயுடன் கூற அவன் கண்ககளமய உற்றுப் ொர்த்து “ஆமாம் சத்யன் மகறக்கிறீங்க,, உண்கமகய மகறக்கிறீங்க?” என்றாள் சத்யன் உச்செட்ச
அதிர்ச்சிக்கு மொனான்
“ மான்சி என்கன நீ நம்ெகலயா?, எகத
மகறச்சுட்மடன்னு பசால்ற? ” என்று குரல் கம்ம மகட்டான் அவகன பநருங்கி அமர்ந்து அவன் ககககள எடுத்து தன் பநஞ்சில் கவத்துக்பகாண்ட மான்சி “ நான் மவனும்னா உங்களுக்கு பரண்டு மாச ெழக்கமா இருக்கலாம் சத்யா? ஆனா நீங்க என்மனாட ஆறு வருஷத்து கனவு, உங்கமளாட ஒவ்பவாரு அகசகவயும் என் பநஞ்சுல ெதிச்சு வச்சுருக்மகன், உங்க கண்கள் பொய் பசால்லுது சத்யா?” என்று பசால்லி நிறுத்திவிட்டு அவகனமயப் ொர்த்தாள் சத்யன்
ொர்வகய
சட்படன்று
தாழ்த்திக்பகாண்டு
“
இல்கல
நான்
எகதயும்
மகறக்ககல, பொய்யும் பசால்லகல,, என்கன விடு நான் தூங்கப்மொமறன் ” என்றவன் அவள்
ககககள
உதறிவிட்டு
திரும்ெிக்பகாண்டான்
ொயில்
ெடுத்து
முன்பு
மொல
சுவர்
ெக்கமாக
ொதி
மெச்சில்
மகாெத்கத
முறித்துக்பகாண்டு
கிளறியது,
சட்படன்று
அவன் அவன்
அப்ெடி
ெடுத்துக்பகாண்டது
ெனியகன
ெற்றி
இழுத்து
மான்சிக்கு
தன்
ெக்கமாக
திருப்ெ.. அவள் அவனுக்கு பநருக்கமாக அமர்ந்திருந்ததால் புரண்ட மவகத்தில் சத்யன் தகல மான்சியின் மடியில் வந்தது, அவன் தகலமுடிகய பகாத்தாக ெற்றி ெிடரியில் ககவிட்டு உயர்த்தியவள் ெட்படன்று குனிந்து அவன் உதடுககள பமாத்தமாக கவ்வி இழுத்தாள் மான்சி
வாகய
அகல
கவ்வியதும்,
சத்யன்
விடுவித்துக்
பகாள்ள
திறந்து
ககயால்
அவன் அவள்
முயன்றான்,
வாமயாடு
வாய்
கவத்து
முரட்டுத்தனமாக
தகலகயப்
ெற்றி
இழுத்து
தன்
முடியவில்கல,
மான்சி
பவறி
உதடுககள
ெிடித்தார்ப்மொல்
அவன் உதடுககள கவ்வி கடித்துக்பகாண்டு இருந்தாள் அவன் உதடுகள் பமாத்தமும் அவள் வாய்க்குள் இருந்தது, மவகமவகமாய் உறிஞ்சினாள் நாக்கால் துளாவி அவன் நாமவாடு சண்கடயிட்டு, மாறாக ெற்க்கமளாடு உறவாடினாள், மறுெடியும் உறிஞ்சினாள், அவள் கககள் அவகன அகசயவிடாமல் கழுத்கத வகளத்திருந்தது, அவள் மார்புகள் சத்யனின் பநற்றியில் அழுந்தி ெிதுங்கியது, சத்யனின் எதிர்ப்பு குகறந்தது, வலிகயப் பொறுத்த வாய் திறந்தான், அவளுக்கு சப்ெ ஏதுவாக உதட்கட ெிதுக்கினான், அவள் நாக்மகாடு விகளயாட தன் நாக்குக்கு அனுமதி அளித்தான்,
அவள்
தகலகய
அழுத்திய
சத்யனின்
கககள்
துவண்டு
ெக்கவாட்டில்
சரிந்தன, கால்கள் தளர்ந்து நீண்டுகிடக்க, ககலிக்குள் அவன் ஆண்கம மொராடி முட்டி மமாதியது, சத்யன்
இப்மொ
அவளது
உறிஞ்சவில்கல,
உமிழ்நீர்
முழுவதும்
அவளாகமவ
இவன்
உமிழ்நீகர
வாய்க்குள்
இறங்கியது,
உட்பசலுத்தினாள்,
சத்யன்
பதாண்கட நகனய அமுதமாய் அருந்தினான், இருவரின்
மூச்சுக்காற்றும்
கிகடத்த
இகடபவளியில்
புசுபுசுபவன்று
பவளி
வந்தது,
மான்சியின் மார்புகள் அழுந்திய சத்யனின் பநற்றியில் ஈரம், அவள் ொல் கசிந்து அவன் பநற்றியில் வழிந்தது, சத்யன் இகத முதலில் உணரவில்கல, அவள் ொல்தான் தன் பநற்றியில்
வழிகின்றது
என்று
உணர்ந்தமொது
அவன்
ஆண்கமயின்
துடிப்பும்
விகறப்பும் அதிகமாக, உறுப்கெ விடுவித்மத ஆகமவண்டிய சூழ்நிகல, வலது கககய பமதுவாக
அவள்
கலசங்களில்
மார்புகளுக்கும்,
ஒன்கற
ெற்ற
இவன்
தகலக்கும்
முயன்றான்,
ஒன்கற
நடுமவ
விட்டு
ெற்றி
தடவிப்
அந்த
ொல்
ொர்த்தான்,
மொட்டிருந்த உகடக்கு மமமலமய ஈரம், சத்யன் அழுத்தித் தடவினான், ெிறகு பமல்ல அமுக்கினான், மநற்று இரவு அவற்றில் ொல் குடித்த ஞாெகம் அவகன சூமடற்றியது, வலுவாக அமுக்கனான்
இந்த சிறு மாற்றத்தால் உடமன விழித்துக்பகாண்ட மான்சி, அவன் வாயிலிருந்து தன் வாகய சட்படன்று எடுத்துக்பகாண்டு, தன் மடியில் இருந்த அவன் தகலகய இழுத்து தகலயகணயில் கவத்துவிட்டு, தன் வாகய துகடத்துக்பகாண்டு, புடகவ நிதானமாக சரி பசய்தாள், இத்தகன
நாட்களாக
மறுெடியும்
எட்டி
அடக்கி
அவள்
கவத்திருந்த
மடியில்
சத்யனால்
கவிழ்ந்து
இன்று
ெடுத்தான்,
தன்
முடியவில்கல,
விகறத்த
உறுப்கெ
தகரமயாடு அழுத்தினான், “ என்னால கன்ட்மரால் ெண்ண முடியகல மான்சி, ப்ள ீஸ் ” என்று முனங்கலாய் பவளிப்ெட்டது அவன் குரல் மான்சி
தன்
மடியில்
விட்டு
அவன்
இருந்த
தாகடகய
அவன்
ெற்றி
தகலகய
முகத்கத
தள்ளவில்கல,
நிமிர்த்தினாள்
“
ககககள
அடியில்
என்னாலயும்
தான்
முடியகல?, உண்கமகய பசால்லிட்டா, இந்த நிமிஷமம பரண்டுமெரும் பசார்க்கத்கத ொர்க்கலாம்” என்றாள் நிதானமாக சத்யன் மறுெடியும் புரண்டு எழுந்தான் “ உண்கமயாமவ நான் எகதயும் மகறக்ககல மான்சி,
அப்ெடி
நான்
இல்கலயான்னு பசான்னகதமய
மகறக்கிற
நான் திரும்ெ
உண்கம
பசால்மறன், திரும்ெ
எதுன்னு
நீதான்
மறந்துமொச்சுன்னு
பசால்லிக்கிட்டு
இருக்க
”
பசால்மலன்,
சரியா
விடுவியா? என்று
சும்மா
எரிச்சலாக
மெசி
அவள் வாகய அகடக்க முயன்றான் மான்சி முகத்தில் நக்கலாய் ஒரு சிரிப்பு தடம்ெதிக்க “ மறந்து மொச்சா? ஹாஹாஹா நீங்க
மறந்து
மொச்சுன்னு
பசால்றீங்கமள
அதுமவ
பொய்னு
நான்
பசால்மறன்,
உங்களுக்கு எல்லாமம ஞாெகம் இருக்கு சத்யா, ஒரு விஷயம் கூட மறக்ககல, ஆனா ஒத்துக்கத் தான் ெயம், எங்மக உங்ககள எல்லாரும் மகவலமா மெசிருவாங்கமளான்னு ெயம்”
மெசப்
இருக்கனும்,
மெச ஆனா
மான்சியின் நான்
குரல்
அவமானப்
உயர்ந்தது, ெடலாம்,
“
நீ
எல்லாருக்கும்
எல்லாரும்
என்கன
நல்லவனா
மவசி
மகள்னு
பசால்லனும், அதுதான் உன் ஆகச... ” மான்சி இன்னும் ஏமதா மெசுவதற்குள் சத்யனின் வலதுகக அவள் கன்னத்தில் இடிமொல் இறங்கியது, மான்சி கன்னத்கத தாங்கியெடி அதிர்ந்து மொய் அவகனப் ொர்க்க எட்டி அவள் கூந்தகல பகாத்தாகப் ெற்றி தன்னருமக இழுத்து “ என்னடி பசான்ன நான் நல்லவனாகி, உன்கன மகவலப்ெடுத்த நிகனக்கிமறனா” பகாதித்தான் சத்யன், கண்கள் ரத்தபமன சிவந்தது “ அடிப்ொவி என்கன எவ்வளவு மகவலமா பநகனச்சுட்ட, ஆமாமடி நான் மகறச்மசன் தான், எனக்கு எல்லாமம ஞாெகம் இருக்கு, ஆப்மரஷன் ெண்ணின நாலாவது நாமள எனக்கு எல்லா நிகனவுகளும் வந்திருச்சு தான், ஆனா நான் ஏன்டி
மகறச்மசன்? உன்மமல உள்ள காதலால மகறச்மசன், எங்க என்கன நீ ஏத்துக்காம மொய்டுவிமயான்னு மகறச்மசன், ஆஸ்ெிட்டல்ல இருந்து தப்ெிச்சுப் மொன நீ நிச்சயமா என்கன
ஏத்துக்க
மாட்மடன்னு
எனக்கு
பதளிவா
பதரிஞ்சதால
நம்மக்குள்ள
நடந்த
சிலவிஷயங்ககள மட்டும் மறந்துட்டதா நடிச்மசன் தான்,, ஆனா அவ்வளவும் உன்மமல உள்ள காதலால் தான்டி நடிச்மசன், நீ அவமானப்ெடனும்னு இல்கலடி” என்று குமுறிக் பகாட்டிய சத்யன்
அவள்
கூந்தகலப் ெற்றியிருந்த
கககய
எடுத்து
தன் முகத்தில்
அகறந்து மூடிக்பகாண்டான் “ எனக்கு நீ மவனும் மான்சி, அதனாலதான் மறந்துமொன மாதிரி நடிச்மசன்” என்று முகத்கத மூடிய அவன் கரங்களுக்குள் இருந்து கண்ண ீருடன் அவன் குரல் பவளிப்ெட.. அவனிடம் இடிமொல் அகறவாங்கி திககப்புடன் அமர்ந்திருந்த மான்சி, அவன் குரலில் கண்ண ீர்
பதன்ெட்டதும்
மூடியிருந்த கண்ண ீர்
ககககள
கன்னங்களில்
துடித்துப்
மொனாள்,
கஷ்டப்ெட்டு வழிந்தது,
தன்
வலி
விலக்கினாள், அந்த
மறந்து
சத்யனின்
கம்ெீரமான
அவன்
முகத்கத
கண்களில்
ஆணின்
வழிந்த
கண்ணர்ீ
அவகள
உயிர்வகரஉலுக்கி எடுத்தது ,, அதற்கு மமல் மான்சியால் பொறுக்க முடியவில்கல அவன் முகத்கத இழுத்து தன் பநஞ்மசாடு அழுத்திக்பகாண்டு இவளும் குமுறினாள் “ மவனாங்க
நீங்க
அழக்கூடாது,,
இனிமமல்
நான்
எதுவும்
மகட்ககல,
உங்ககள
நம்புமறங்க, அழாதீங்க” என்று மான்சி கதறியெடி பசால்ல... அவளிடமிருந்து முகத்கத விலக்கிய சத்யன் மநராக அமர்ந்து குனிந்து ககலியில் தன் முகத்கத
அழுத்தமாக
துகடத்துக்பகாண்டு
பதளிவாக
இருந்தது
இல்கல
“
மான்சி
நிமிர்ந்தான்,
நீ
நம்புறிமயா
இப்மொது
அவன்
நம்ெகலமயா
முகம்
நான்
இனி
மகறக்க விரும்ெகல,, எல்லாத்கதயும் பசால்லிமறன்” என்று சத்யன் பசால்லும்மொமத மான்சி
அவன்
வாகயப்
பொத்தி
“
நீங்க
எதுவும்
பசால்ல
மவண்டாம்ங்க”
என்று
பகஞ்சினாள் சத்யன் தன் வாயிலிருநத அவள் கககய விலக்கிவிட்டு “ ம்ஹூம் இதுக்கு மமலயும் நான் பசால்லாம இருந்தா அது என் காதலுக்குத் தான் அவமானம் ” என்றவன் அவள் ககககள தன் கககளில் ஏந்தி அவள் முகத்கத எந்தவிதமான இகடயூறும் இன்றி மநராகப் ொர்த்து
“
உன்கன நிகனச்சா எனக்கு
பெருகமயா இருக்கு
மான்சி,
ஒரு
டாக்டராமலமய கண்டுெிடிக்க முடியாத ஒரு விஷயத்கத நீ கண்டு ெிடிச்சிட்ட,, ஆனா அதுக்கு
நீ
பசான்ன
காரணத்கத
நிகனச்சா
எனக்கு
மவதகனயா
இருக்கு
மான்சி,,
என்மனாட ஒவ்பவாரு அகசகவயும் ஆறுவருஷமா ொர்த்துகிட்டு வர்மறனு பசான்ன, என் கண்ணுல பொய் இருக்குன்னு கண்டுெிடிச்ச நீ , என் மனசுல என்ன இருக்குன்னு பதரிஞ்சுக்ககலமய மான்சி?,
“ நான் முதல்நாள் உன்கன மதாட்டத்தில் ொர்த்தப்ெ உன் அழகக அனுெவிக்கனும்னு பவறி
வந்தது
உண்கமதான்,
உனக்கு
என்மமல
ஆர்வம்
இருக்குன்னு
எனக்கு
பதரிஞ்சதும் உன்கன ஒதுக்குற மாதிரி என்கிட்ட பகாண்டு வர நிகனச்மசன், நான் பநகனச்சது
மாதிரி
நீ
வந்த,
நீயா
என்
அகறக்கு
வந்ததும்
எனக்கு
பராம்ெ
பகாண்டாட்டமா இருந்துச்சு, ஆனா... நான் பசத்துட்டா என்னப் ெண்ணுவன்னு உன்கிட்ட நான்
பசான்னதும்
கண்ண ீமராட
என்
பநஞ்சுல
வந்து
விழுந்து
என்கன
எடுத்துக்கங்கன்னு பசான்ன ொரு.. அப்மொ தான் எனக்குள்ள சிறு சலனம், “ அப்புறம் உன்கூட உறவு வச்சுகிட்டப்ெ எனக்குள்ள எந்தவிதமான குற்ற உணர்ச்சியும் இல்கல,
நீ
எனக்மக
பசாந்தமானவ
அப்ெடின்னு
நிதானமா
அனுெவிச்மசன்,
அந்தமநரத்துல உன் முகத்துல பதரிஞ்ச சந்மதாஷம், குழப்ெம், கண்ண ீர், எல்லாமம என் மனசுக்குள்ள வச்சுகிட்டு
ெதிவாச்சு,
இருந்தாலும்,
அதுக்கு நான்
முன்னாடிமய
பதாட்ட
எத்தகன
முதல்
கன்னிப்
மெர்
கூட
பொண்ணு
நான்
பசக்ஸ்
நீதான்
மான்சி,
அதுமவ எனக்கு பெருகமயா இருந்திச்சி, நான் என் மனசாலயும் சந்மதாஷப்ெட்ட உறவு உன்கூடத்தான்,,
நான்
என்ன
நிகனக்கிமறமனா
அதுவாகமவ
நீ
மாறினப்ெ
எனக்கு
உலகமம என் ககயில் இருக்குற மாதிரி இருந்தது, அதுக்கப்புறம் நீ இன்னும் மவனும் மவனும்னு உடலும் மனசும் அடிச்சுகிட்டது, நாம பரண்டுமெரும் மசர்ந்த அந்தாளுக்கு ெிறகு
மவற
எந்தப்
மனசாகலயும்
கூட
பொண்கணயும்
நான்
ஏபறடுத்தும்
பநகனக்ககல,
வாழ்ந்தால்
ொர்க்ககல,
உன்மனாடுதான்
எவகளயும்
என்று
முடிவு
ெண்மணன்,, இது நம்ம ரிஷி மமல சத்தியம் மான்சி” என்று சத்யன் பசான்னதும் .. அவன் கககளில்இருந்து தன் கககய விடுவித்துக்பகாண்ட மான்சி, திரும்ெி அவன் பநஞ்சில் சாய்ந்து அவன் ககககள தனது மதாள் வழியாக இழுத்து தன் மார்மொடு கவத்து அகணத்து நன்றாக கால் நீட்டி சாய்ந்துபகாண்டாள் சத்யனும்
கால்நீட்டி
சுவற்றில்
சாய்ந்து
அவகள
பநஞ்சில்
ெதித்துக்பகாண்டு
“
நீ
மட்டுமம உலகம்னு நான் நிகனச்சப்ெ தான் இந்த தகலவலி வந்தது, அந்த ெயங்கர தகலவலியால நான் துடிக்கும் மொபதல்லாம் நீ ெக்கத்துல இருந்தா நல்லாருந்தது, அப்மொ எனக்கு இது காதல்னு புரியகல, சந்துரு மகாகவக்கு கூட்டிப்மொய் டாக்டகரப் ொர்த்து
அவர்
என்
மநாயின்
தீவிரத்கதயும்,
என்
வாழ்நாளின்
ககடசி
கட்டத்தில்
இருக்மகன்னு பசான்னப்ெ நான் அழுமதன் மான்சி, ஆனா என் வாழ்நாள் முடியப் மொகுதுன்னு நான் ஒரு பசாட்டு கண்ண ீர் விடகல மான்சி, நான் இல்லாம நீ எப்ெடி இருப்மென்னு அழுமதன், உனக்கு என்கனத் தவிர மவற இருக்க
எதுவுமம
பதரியாமதன்னு
மாட்டிமயன்னு
அழுமதன்,
அழுமதன்,
நான்
அப்ெதான்
இல்லாம நான்
நீ
இந்த
உன்கன
உலக்கத்துல எவ்வளவு
காதலிக்கிமறன்னு எனக்மக புரிந்தது மான்சி” என்ற சத்யனின் கண்களில் அன்கறய
நிகனவில் கண்ண ீர் பெருகி வழிந்து மான்சியின் கன்னங்களில் வழிந்து அவள் விட்ட கண்ண ீருடன் ஒன்றாய் கலந்தது.. மான்சி அவகன நிமிர்ந்து ொர்த்து “ மொதுங்க இதுக்குமமல மவனாம்ங்க” என்று அவன் கண்ண ீகர துகடத்தாள் அவள் கககயப் ெற்றி தன் கன்னத்மதாடு அழுத்திக்பகாண்டு “ இல்ல மான்சி என்கன பசால்ல விடு,, இந்த ஒன்றகர வருஷமா பராம்ெ பசால்லவும் முடியாம, பநஞ்சுல வச்சுகிட்டு
நான்
அதுக்கப்புறம்
ெட்ட
தான்
அவஸ்கத மொதும்”
உன்கனவிட்டு
என்றவன்
விலகனும்னு
சந்திப்ெகத
தவிர்த்துட்டு
என்
ரூம்
உன்கனமய
ொர்த்துகிட்டு
இருப்மென்,
தன் அகணப்கெ இறுக்கி
முடிவு
ெண்மணன்,
கலட்கட
நிறுத்திட்டு
எனக்காக
நீ
உன்கன
இருட்டுல
மதாட்டத்தில்
“
நின்னு
ெதட்டத்மதாடு
நிற்கிறகத ொர்த்து தினமும் கண்ண ீர் வடிப்மென், அப்ெத்தான் ஒருநாள் நீ என்கனப் ொர்த்துட்டு
கீ மழ
அவனிடமிருந்து
வரச்பசால்லி
விலகிய
மான்சி
கூப்ெிட்ட” அவன்
என்று
சத்யன்
கால்களுக்கு
நடுமவ
பசால்லும்மொமத அமர்ந்து
கககளால்
முகத்கத மூடிக்பகாண்டு குமுறினாள் அவள் ஏன் அழுகிறாள் என்று சத்யனுக்குப் புரிந்தது, அவகள இழுத்து மீ ண்டும் தன் பநஞ்சில்
அவள்
முகத்கத
கவத்து
அழுத்திக்பகாண்டு
“
மவண்டாம்
கண்ணம்மா
அழாமதடா, நாமன என்கன பவறுத்த நிமிடங்கள் அகவ, என் மககன நாமன ககலக்க நிகனச்சப்ெ நான் உள்ளுக்குள் எவ்வளவு அழுமதன்னு உனக்குத் பதரியுமா மான்சி?, பநஞ்சு
முழுக்க
உன்கன
வச்சுகிட்டு
உன்கன
காதலிக்ககலன்னு
பசால்ல
நான்
எவ்வளவு கஷ்டப்ெட்மடன் பதரியுமா?, எனக்கு ஆப்மரஷன் சக்சஸ் ஆகாம இறந்துட்டா என்
குழந்கதமயாட
வந்மதன்,,
அந்த
நீ
அவமானப்ெடக்
ஆஸ்ெிட்டல்ல
உனக்கு
கூடாதுன்னு உண்கம
தான்
பதரிஞ்சு
நான் நீ
அந்த
முடிவுக்கு
என்கிட்ட
நியாயம்
மகட்டப்ெ எனக்கு உன்கன அகணச்சு தூக்கிகிட்டு எங்கயாவது ஓடிப்மொயிரனும் மொல இருந்துச்சு மான்சி, ஆனா என் நிகலகம என்கன தடுத்தது,, அப்புறம் நீ காணமல் மொனப்ெ எனக்குள்ள ஒரு சின்ன சந்மதாஷம், என் குழந்கதகய நீ காப்ொத்திட்டன்னு, உன்கன எங்பகங்மகா மதடிமனன், நீ கிகடக்ககல,, “
ெிறகு
பசன்கன
சந்துரூகிட்ட மொமனன்,
உன்கன
மதடச்பசால்லிட்டு
ஆப்மரஷனுக்குள்ள
நான்
உன்கனப்
பமடிக்கல்
பசக்கப்புக்கு
ொர்த்துடனும்னு
பராம்ெ
ஆகசப்ெட்மடன், ஆனா என் மநாய் என்கன முந்த ொர்த்ததால் உடமன ஆப்மரஷன் ெண்ணிட்டாங்க, அதன் ெிறகு எனக்கு நிகனவு வந்தப்ெ, என் அம்மா வந்து “ என்கனத் பதரியுதா சத்யான்னு மகட்டாங்க,, அப்மொ எனக்கு என்னடா இது சினிமால மகட்கிற மாதிரி மகட்கிறாங்கன்னு பநனச்மசன், அப்புறம் பகாஞ்சமநரம் மயாசிச்சுப் ொர்த்மதன், எப்ெடியும் உன்கன கண்டுெிடிச்சுடலாம், ஆனா நான் என்ன பசான்னாலும் நீ ஏத்துக்க
மாட்ட, அதனால எல்லாம மறந்துட்டு நமக்குள்ள நடந்த உறவுகள் மட்டும் ஞாெகம் மாதிரி
நடிக்கனும்னு
முடிவு
ெண்மணன்,
அகத
பசயல்ெடுத்தும்
மொது
எல்லாரும்
நம்ெினாங்க, “
நீ
கிகடச்சதும்
நமக்கு
கல்யாணம்
ஒருத்தகரபயாருத்தர் ெிரிய முடியாது
ஆகி
மறுெடியும்
என்ற நிகல
ஒரு
வரும்வகர
உறவு
ஏற்ெட்டு
காத்திருந்து
ெிறகு
உண்கமகய பசால்லனும் , அதுவகரக்கும் இப்ெடிமய பமயிண்கடன் ெண்ணனும்னு பநகனச்மசன்,
உன்கன
ெின்னாமலமய
ஆட்மடால
ஏத்துக்ககல,
உனக்கு
ெழனில
ொர்த்ததும்
வந்மதன்,
எப்ெடி
நான்
எப்ெடிமயா
எனக்கு
ெயங்கர
பநகனச்ச மெசி
சந்மதாஷம்
மாதிரிமய
சரிப்
ெண்ணி
நீ
உன்
என்கன
பொள்ளாச்சிக்கு
கூட்டிப்மொமனன், ஆனா நீ நான் பநகனச்ச மாதிரி எதுவுமம சுலெமா நடக்ககல, நீ பராம்ெ
வித்தியாசமானவளா
இப்ெடிபயல்லாம்
மாறியிருந்த,
மாத்திருச்சுன்னு
தாங்கிக்கிட்மடன்,
ஆனா
நான்
என்
மமல
எனக்கு
இவ்வளவு
உள்ள
காதல்தான்
புரிஞ்சதால
ஜாக்கிரகதயா
உன்கன
எல்லாத்கதயும்
இருந்தும்,
நீ
என்கன
கண்டுெிடிப்மென்னு நான் பநகனக்கமவ இல்கல மான்சி ” என்று சத்யன் ஒரு நீண்ட பெருமூச்சுடன் முடித்துவிட்டு மான்சிகய அகணத்தெடி தகலயகணயில் சாய்ந்தான் அவன் பநஞ்மசாடு சாய்ந்த மான்சி “ நானும் ெர்ஸ்ட் நீங்க பசான்னகத நம்ெிமனன் தான்,, ஆனா கார்ல மொகும்மொது தான் எனக்கு நீங்க நடிக்கிறீங்கமளான்னு சந்மதகம் வந்தது,,
நான்
உங்கம்மா
அப்ொவுக்கு
மெரகுழந்கதகள்
ெத்தி
மெசும்மொது
உங்க
முகத்துல பதரிஞ்ச வலிதான் எனக்கு சந்மதகத்கத உண்டு ெண்ணியது, அதுக்கப்புறம் நானும் உங்ககிட்ட உண்கமகய வரவகழக்க எவ்வளமவா ட்கரப் ெண்மணன், நீங்க அசரமவ இல்கல, என்கன நீங்க காதலிக்கிறீங்கன்னு பதரிஞ்சாலும், உண்கமகயச் பசால்ல ஏன் தயங்குறீங்கன்னு புரியகல, அப்ெதான் டாக்டர் கிட்ட மொமனாம், என்கூட அவர்
தனியா
வரகலன்னா
மெசினப்ெ அவமர சத்யன்
தான்..
நீங்க வந்தும் சத்யனுக்கு
நடிக்கிறாமரான்னு
சந்மதகமா
முழு நிகனவும்
இருக்குன்னு
பசான்னார்,,
முடிஞ்சவகரக்கும் அவகர குமளாஸா வாட்ச் ெண்ணுங்கன்னு என்கிட்ட பசான்னாரு, ஆனா
அப்புறமும்
நீங்க
வாகயத்
திறக்ககல,
ககடசில
இன்கனக்கு
மவற
வழியில்லாம நாமன மநரடியா மகட்கும்ெடி ஆச்சு ” என்று மான்சி பசால்ல.. “ அப்மொ டாக்டருக்கும் நான் நடிச்ச விஷயம் பதரிஞ்சு மொச்சா? அதான் அன்னிக்கு அவ்வளவு மநரம் மெசின ீங்களா?” என்று சத்யன் மகட்க “
ம்ம்”
என்ற
மான்சி
அவன்மீ து
மல்லாந்திருந்த
நிகலமாறி
அப்ெடிமய
புரண்டு
கவிழ்ந்து ெடுத்து அவன் கழுத்கதக் கட்டிக்பகாண்டு “ எல்லாப் ெிரச்சகனயும் சால்வ், என்கன
காதலிக்காம
பவறும்
பசக்ஸ்க்காக
மட்டும்தான்
நீங்க
என்கனத்
மதடுன ீங்கன்னு பநகனச்சு நான் அழாத நாமள இல்கல,, அந்த முதல் நாகளத் தவிர அடுத்த நாளில் இருந்மத நான் உங்க மனசுல இருந்திருக்மகன்னு இப்மொ புரியும்மொது எனக்கு
எவ்வளவு
சந்மதாஷமா
இருக்கு
பதரியுமா?”
என்று
கூறிய
மான்சி
அவன்
பநற்றி, கன்னம், மூக்கு, உதடு, என முகம் முழுவதும் மாறிமாறி முத்தமிட.. சத்யன் அவகள விலக்கி கீ மழ ெடுக்க கவத்து அவள்மீ து ொதி ெடர்ந்த நிகலயில் “ இவ்வளவு மவடிக்ககப்
நாளா
நீ
ஒரு
ொர்த்மதல்ல,
இன்கனமயாட
கண்டிஷன் இப்மொ
இந்தமாதிரி
மொட்டு
நான்
ஒரு
பதாட்டுக்கறது
அதுக்காக கண்டிஷன்
முத்தம்
என்கன
தவிக்கவிட்டு
மொடுமறன்
குடுக்குறது
எல்லாம்
மகட்டுக்க,, முடிந்தது,
இத்மதாட நமக்கு கல்யாணம் முடிஞ்சதுக்கப்புறம் தான் உன் விரல் என்மமல ெடனும், இது என்மனாட கண்டிஷன், இப்மொ எழுந்து மொய் காெி மொட்டு எடுத்துட்டு வா, ம்ம் எழுந்திரு” என்ற சத்யன் விருட்படன அவகள விட்டு நகர்ந்து எழுந்தான் மான்சி
அதிர்ந்த
முகத்துடன்
அப்ெடிமய
கிடந்தாள்,
சத்யனின்
இந்த
கண்டிஷகன
அவளால் ஒத்துக்பகாள்ளமவ முடியவில்கல , எட்டி தன் ககயால் அவன் இடுப்கெ சுற்றி வகளத்து “ அபதல்லாம் ஒத்துக்கமவ முடியாது,, எனக்கு பகாகறஞ்சது ஒரு வாரமாவது இருக்கனும்,
நம்ம
ரூம்
அதுக்கு
கதகவ
திறக்காம
கல்யாணம்
விடியவிடிய
வகரக்கும்
எல்லாம்
தூங்காம பவயிட்
ெண்ணிகிட்மட
ெண்ணமுடியாது”
என்றவள் அவகன தன்மீ து இழுக்க உதட்டில் தவழ்ந்த சிரிப்புடன் தன் இடுப்ெில் இருந்த அவள் கககய ெிரித்து எடுத்த சத்யன்
“
ம்ஹூம்,
பசால்லனும்னு
நீ
தான,
என்ன
பசான்ன,
ஊருக்குப்மொய்
நான்
எல்லார்கிட்டயும்
எல்லார்கிட்டயும்
நடந்தது
உண்கமகய அத்தகனயும்
பசால்லி, நீ நிரெராதி, ஒன்னுமம பதரியாத அப்ொவின்னு பசால்லிட்டு, அதுக்கப்புறம் கல்யாணம் ெண்ணிகிட்டு, இப்மொ நீ பசான்ன மாதிரி ஒரு வாரம் என்ன ஒரு மாசம் கூட கதகவ திறக்காம இருக்கலாம் , ஆனா இப்மொ நான் பசான்னா பசான்னதுதான் எழுந்து
மொய்
காெி
மொட்டு
எடுத்துட்டு
வா,
இவ்வளவு
மநரம்
மெசினது
பராம்ெ
டயர்டா இருக்கு ” என்ற சத்யன் அவகள உதறி எழுந்து மதாட்டத்துக்குப் மொக.. மான்சி ஆத்திரத்துடன் கால்ககள உதறிக்பகாண்டு எழுந்து சகமயலகறக்குள் மொனாள், காெி மொடுவதற்கு ... சத்யன்
மதாட்டத்தில்
முகம்
கழுவி
டவலால்
துகடத்துக்பகாண்டு
உள்மள
வந்து
தாளிட்டிருந்த கதகவ திறந்து வாசலுக்கு மநராக மசகர இழுத்துப் மொட்டு அமர்ந்தான், உள்மள இருந்து காெியுடன் வந்தவள், கதவு திறந்த வாசகல மநாக்கி அமர்ந்திருந்த சத்யகனப் ொர்த்ததும், ‘ ஓமகா எவ்வளவு மநரம் ெிரமச்சாரி விரதம்னு ொர்க்கிமறன்’ என்று
மனசுக்குள்
கறுவியெடி
காெிகய
எடுத்துவந்து
அவன்
முகத்துக்கு
மநராக
நீட்டியெடி அவகன உரசிக்பகாண்டு நின்றாள், நிமிர்ந்து காெிகய வாங்கிய சத்யனின் பநற்றி அவளின் வலது மார்ெில் பமன்கமயாக மமாதியது “ ஏய் கதவு திறந்து இருக்கு, பகாஞ்சம் தள்ளி நில்லுடி” என்று சத்யன் அதட்ட.. “ ம்க்கும் ஊரறிய புள்கள பெத்தாச்சி, இப்மொ உரசிக்கிட்டு நிக்கிறதுல தான் ஊர் மெசப் மொகுதாக்கும்,
சும்மா
மூடிக்கிட்டு
காெிகய
குடிங்க”
என்று
ெதிலுக்கு
அதட்டினாள்
மான்சி அவகள ஒரு மகலிப் ொர்கவப் ொர்த்துவிட்டு காெிகய உறிஞ்சியவன் “ என்னடி காெில சர்க்ககர மொட்டியா? இல்ல சர்க்ககரல காெி மொட்டியா? இனிப்பு நாக்குல ஒட்டுதுடி” என்று சத்யன் கூறியதும் “ அப்ெடியா? சீ னி அதிகமா இருக்கா? எங்க நான் ொர்க்கிமறன்” என்று அவன் வாயருமக குனிந்தவகளப்
ொர்த்து
“
ஏய்
ஏய்
என்னப்
ெண்ணப்
மொற?”
என்று
சத்யன்
ெதட்டத்துடன் மகட்க “ ம் நீங்க தான இனிப்பு நாக்குல ஒட்டுதுன்னு பசான்ன ீங்க, அதான் உங்க நாக்கக சப்ெி ொர்க்கலாம்னு வந்மதன்” என்று மான்சி கண்களில் குறும்பு மின்ன கூற.. “ அடிப்ொவி” என்று திககத்த சத்யன் “ ம்ஹூம் இதுக்பகல்லாம் மயங்கமாட்டான்டி இந்த
சத்யன்,,
இருப்மென்”
உன்கிட்ட
என்ற
சத்யன்
வழிஞ்மசன்னு அவள்
மட்டமா
முகத்கத
பநகனக்காமத?
தள்ளவும்
ராகினி
நான்
கபரக்டா
ரிஷிமயாடு
உள்மள
வரவும் சரியாக இருந்தது “
என்ன
தம்ெி
காெி
குடிக்கிறீங்களா?”
என்றெடி
ராகினி
வட்டுக்குள் ீ
நுகழய,
ரிஷி
சத்யனிடம் தாவினான், மககன
வாங்கி
மடியில்
கவத்துக்பகாண்டு
“
என்னக்கா
பராம்ெ
அழுதானா?
எல்லார்கிட்டயும் அழமா மொனானா?” என்று சத்யன் மகட்க .. “ அழமவயில்கல தம்ெி, அங்க ெசங்க நிகறய இருந்தாங்க இவனும் நல்லா அதுக கூட விகளயாடினான்,
அவங்களுக்கு
எல்லாம்
இவகன
ெிரியமவ
முடியகல,
நான்தான்
நீங்க மதடுவகன்னு ீ தூக்கிட்டு வந்மதன்” என்ற ராகினி ரிஷிக்கு ொகல ஆற்றினாள்
மாகல
ஆறு
மணிக்கு
பொன்னியம்மன் மொனார்கள்,
சத்யனும்
மகாயிலுக்கு
சத்யன்
மான்சியும்
மொய்வரும்ெடி
பவள்கள
மவட்டி
ரிஷியுடன் ராகினி
சட்கடயில்
அந்த
கூற,
ஊர்
மூவரும்
ரிஷிகய
கிராமமதவகத மகாவிலுக்குப்
தூக்கிக்பகாண்டு
வர,
அவகன ொர்கவயால் ரசித்துக்பகாண்மட உடலால் உரசிக்பகாண்டும் வந்தாள் மான்சி. மகாயில் அர்ச்சகன தட்கட பகாடுத்துவிட்டு மான்சி கககூப்ெி நிற்க, சத்யன் மககன மதாளில் மொட்டுக்பகாண்டு சாமிகயப் ொர்த்து கககூப்ெினான், அவகன தன் முழங்ககயால் இடித்து “ இமதா ொருங்க உங்க முடிகவ மாத்திக்கங்க, என்னால தாக்குப்ெிடிக்க முடியாது, ப்ள ீஸ் என்கன ெழிவாங்காதீங்க” என்று மான்சி கிசுகிசுப்ொக பகஞ்ச.. சத்யன் வந்த சிரிப்கெ அடக்கிக்பகாண்டு “ ஏய் ச்சீ இது மகாயில்டி, வாகய மூடிக்கிட்டு சாமிகய கும்ெிடு” என்று அதட்டிவிட்டு சாமி கும்ெிட்டான் சாமி
கும்ெிட்டு
பவளிமய
வரும்வகர
கஷ்டப்ெட்டு
வாகய
மூடிக்பகாண்டு
வந்த
மான்சி ,.... பவளிமய வந்ததும் “ இமதா ொருங்க நான் உங்ககள ெடுத்தி வச்சதுக்கு என்கன ெழிவாங்கனும்னு மட்டும் நிகனக்காதீங்க, அப்புறம் அவ்வளவு தான்” என்று சத்யகன எச்சரிக்கக பசய்தாள் “
ஏய்
நான்
கல்யாணம்
ெழிவாங்கனும்னு
முடிஞ்சதும்
பநகனக்ககல,
எல்லாத்கதயும்
முகறயா
எல்லார்கிட்டயும் ெண்ணலாம்னு
பசால்லிட்டு, தான்
அப்ெடி
பசான்மனன், ஆனா நான் பசான்னதுல எந்த மாற்றமும் இல்கல” என்று உறுதியாக கூறிவிட்டு சத்யன் முன்னால் நடக்க, மான்சி அவகனமய சிறிதுமநரம் முகறத்து விட்டு, ‘ அகதயும்தான் ொர்க்கலாம்’ என்று சவலாக கூறிவிட்டு அவன் ெின்னால் மொனாள் அன்று
இரவு
உணவுக்கு
இட்லியும்
சட்னியும்
பசய்தார்கள்
ராகினியும்
மான்சியும்,
ரிஷியின் விகளயாட்டுககள ரசித்தெடி மூவரும் சாப்ெிட்டு விட்டு, வட்டுக்கு ீ பவளிமய இருந்த திண்கணயில் அமர்ந்து மெசிக்பகாண்டு இருந்தனர், ராகினி ரிஷியுடன் எதிர் திண்கணயில் அமர.. சத்யகன உரசினார்ப் மொல் அமர்ந்த மான்சி பமல்லிய இருட்டில் அவன் பதாகடகய தடவியவாமற மெசினாள், பகாஞ்சம் பகாஞ்சமாக அவள் கக முன்மனற., சத்யன் அவள் கககய ெற்றி நகர்த்துவதும், இவள் தடவுவதும் என இவர்களின் நாடகம் பதாடர்ந்தது ஓரளவுக்கு மமல் பொறுகமயிழந்த சத்யன் “ சரிக்கா எனக்கு தூக்கம் வருது, நீங்க மவனா மெசிகிட்டு இருங்க” என்று கூறிவிட்டு எழுந்து உள்மள மொய்விட்டான்
சிறிதுமநரம் கழித்து உள்மள வந்த ராகினி “ ொப்ொ நீ ரிஷிமயாட இங்மக ெடுத்துக்க, நான்
மொய்
நாலாவது
வட்டு ீ
அம்மாச்சி
வட்டுல ீ
ெடுத்துக்கிமறன்,
இங்க
இடம்
ெத்தாவது கண்ணு” என்று கூறிவிட்டு ஒரு பெட்சீ ட்கட எடுத்துக்பகாண்டு பவளிமயப் மொக, அவள்
மொன
மொட்டுவிட்டு
சிறிதுமநரத்திமலமய வந்தாள்,
காகலயில்
மான்சி
ஓடிச்பசன்று
மொலமவ
சத்யன்
கதகவ
சுவர்
சாத்தி
ஓரமாக
தாள்
ரிஷியுடன்
ெடுத்துக்பகாள்ள மான்சி அவன் ொய்க்கு ெக்கத்தில் தனக்கும் விரித்தாள் “ ஏய் வனா ீ என்கன கடுப்மெத்தாத, நகந்து ெடுடி” என்று சத்யன் திரும்ொமமலமய அதட்ட....... மான்சி அகத காதிமலமய வாங்காமல் அவனருமக ெடுத்துக்பகாண்டாள், “ ஏன்டி நீ வச்சதுதான் சட்டம்னு இப்ெடி ெடுத்துற” என்றவன் மககன தூக்கி நடுவில் மொட்டுக்பகாண்டு
தட்டிக்பகாடுத்தான்,
அன்று
முழுவதும்
விகளயாடியதால்
ரிஷி
சீ க்கிரத்திமலமய உறங்கிவிட, சத்யகனயும் தூக்கம் தழுவியது நல்ல உறக்கத்தில் அவன் ககலிகய யாமரா தளர்த்துவது மொல் இருக்க, சட்படன்று சுதாரித்த
சத்யன்,
அந்த
கககய
கப்பென்று
ெிடித்துக்பகாண்டு
“
மவனாம்
மான்சி,
ஒழுங்கா ெடுத்து தூங்கு” என்று இருட்டில் கிசுகிசுத்தான் “ முடியாது எனக்கு இப்மொ மவனும்” என்றது மான்சியின் ெிடிவாத குரல் .. “
ஏய்
நீபயல்லாம்
ஒரு
தமிழ்
பொண்ணாடி,
கல்யாணம்
ஆனதுக்கு
ெிறகு
வச்சுக்கலாம்னு பசான்னா மகட்க மாட்மடங்குற” என்று சத்யன் எரிச்சலாக கூற “
இல்ல
என்றவள்
நான்
தமிழ்ப்
அவன்
பொண்ணு
ககயில்
இல்கல,
இருந்த
தன்
இங்க்லீஷ் கககய
பொண்ணுன்னு
இழுத்துக்பகாண்டு
வச்சிக்கங்க” “
மயிமல
மயிமலன்னா இறகு மொடாது புடிங்கி தான் எடுக்கனும் மொல” என்றவாரு ெட்படன்று அவன் மமல் ஏறி ெடுத்தாள் “ அடிப்ொவி... என்னடி இப்ெடி இருக்க” என்று சத்யன் திககப்புடன் கூவினான், அவன் மமல்கிடந்த மான்சியின் உடலில், பநற்றிப்பொட்கடத் தவிர மவறு எதுவும் இல்கல சத்யனின் கககள் அவகள அகணக்கத் துடித்தது,, ஆனால் கட்டுப்ெடுத்திக் பகாண்டான் “
மவனாம்
மான்சி,
மவஷமிட்டான்
எனக்கு
இதுல
விருப்ெமம
இல்கல”
என்று
மொலியாக
“ விருப்ெமில்கலன்னா கசலன்ட்டா ெடுங்க, நான் ொர்த்துக்கிமறன்” என்றவள் தனது முதல்
ஆயுதமாக
சத்யனின்
மார்கெ
நாக்கால்
நக்கியெடி
அவனின்
சின்னஞ்சிறிய
காம்கெ கவ்விக்பகாண்மட ககயால் அவன் உடகல வருடி கீ மழ இறங்கினாள், “ மான்சி மவனாம்டி” சத்யனின் குரல் ஈனஸ்வரத்தில் ஒலித்தது அவள் காலால் அகசத்து பதாகடகளால் மதய்த்து அவன் ககலிகய அவிழ்த்து கீ மழ தள்ளினாள், அவன் இடுப்கெ இறுக்கிப்ெிடித்த ஜட்டிகய சரக்பகன்று கீ மழ தள்ளிவிட்டு கூச்சம் மிகுதியால் அவன்மமல் விழுந்து இறுக்கிக் கட்டிக்பகாண்டாள் ராக்பகட்டாக நிமிர்ந்த சத்யனின் உறுப்பு மான்சியின் பதாகடயிடுக்கில் உரசி உள்மள நுகழந்து, இரண்டு பதாகடகளின் கதகதப்ெில் மமலும் விகரத்தது, ஆனாலும் சத்யன் அவகள அகணக்கவில்கல, ககககள விரித்து அப்ெடிமய கிடந்தான் “ ப்ள ீஸ்ொ எனக்கு பராம்ெ கூச்சமா இருக்கு, நீங்கமள ெண்ணுங்க ப்ள ீஸ் பசல்லம்” என்று மான்சி அவன் மூக்கக உரசி பகஞ்சினாள் சத்யன்
கண்ககள
மூடிக்பகாண்டு
“
ம்ஹூம்,
எனக்கு
எதுவும்
பதரியாது”
என்று
கூறினான் மான்சி சற்றுமநரம் அவன்மீ து அப்ெடிமய கிடந்தாள், ெிறகு பவடுக்பகன்று நிமிர்ந்து “ அப்ெ நீ எதுவும் ெண்ணமாட்ட,, சரி விடு நீ நல்ல கெயனாமவ இரு, நான் பகட்டப் பொண்ணாமவ
இருக்மகன்”
என்றவள்
தன்
பதாகடககள
விலக்கி
கககய
இருவருக்கும் இகடமய நுகழத்து அவன் ஆண்கமகயப் ெிடித்தாள் அது பவடுக்பகன்று துடிக்க ெயந்து மொய் ெட்படன்று விட்டுவிட்டு, சத்யகன ொவமாக ொர்த்தாள், அவன் அகசயவில்கல கண்மூடி அப்ெடிமய ெடுத்திருந்தான், மான்சிக்கு
வம்பு ீ
வந்தது,
ஆடிக்பகாண்டிருந்த
அவனது
ஆண்கமகய
மறுெடியும்
ககயால் வகளத்துப் ெிடித்தாள், அவன் மமமல ெடுத்தவாறு பதாகடகய விரித்து தன் பெண்கமயின்
வாசலில்
கவத்துவிட்டு
மறுெடியும்
நிமிர்ந்து
சத்யகனப்
ொர்த்தாள்,
அவனிடம் அமத ொவகன சரிதான்
மொடா
என்ெதுமொல்
தகலகய
சிலுப்ெியவள்,
அவன்
உறுப்கெ
தனது
பெண்கம துவாரத்திற்கு சரியாக கவத்துவிட்டு கககய எடுத்துக்பகாண்டு இடுப்கெ அழுத்தினாள், இந்தமுகற உறகவ முன்பு ஒருமுகற சத்யன் கற்றுக்பகாடுத்தது தான்,
இடுப்கெ அகசத்து அகசத்து இறக்க அவளின் பெண்கம உதடுககள ெிளந்துபகாண்டு உள்மள நுகழந்தது சத்யனின் உறுப்பு உள்மள மொய் அவளின் கருவகற வாசகல முட்டியது
,
மான்சி
இந்த
பகாஞ்சமநர
மொராட்டத்திக்மக
மசார்ந்துமொய்
அவன்மீ து
சரிந்து ெடுத்துக்பகாண்டாள் “ ச்மச ஏங்க இப்ெடிப் ெண்றீங்க? வர்ற ஆத்திரத்தில் அப்ெடிமய கடிச்சு துப்ெிடுமவன்,, ஆனா
ரிஷிக்கு
ஒரு
தங்கச்சிப்
ொப்ொ
மவனுமமன்னு
தான்
விட்டு
வச்சிருக்மகன்”
என்று மான்சி பொய்யான மகாெத்தில் மொலியான வார்த்கதககள கூற .. சத்யன்
கண்ககள
பநஞ்சில்
மூடிக்பகாண்மட
முட்டிய
மான்சி,
வாய்விட்டு
மகாெத்மதாடு
சிரித்தான்,
இடுப்கெ
தன்
மவகமாக
தகலயால் உயர்த்தி
அவன்
அகதவிட
மூன்று ெங்கு மவகத்தில் சரக்பகன்று அவன் உறுப்ெில் தன் இடுப்கெ இறக்க, அவன் ஆண்கம
இவளின்
ஆழத்தில்
மொய்
குத்த
“
ஆவ்வ்வ்வ்......
அம்மமாவ்.......”
என்று
பமல்லிய குரலில் அலறினாள் மான்சி , சத்யனுக்கும் வலித்திருக்க மவண்டும், அவகள சுமந்துக்பகாண்மட
தனது
இடுப்கெ
அகரயடிக்கு
உயர்த்தி
“
ராட்சஸி”
என்று
அலறினான் அத்மதாடு
மான்சி
முழுவதுமாக இரண்டு
நிற்க்கவில்கல
தனக்குள்
கககயயும்
பமல்ல
பமல்ல
எடுத்துக்பகாண்டாள்,
அவன்
பநஞ்சில்
அகசந்து
எழுந்து
ஊன்றி
அவன்
தனது
இன்ெ
அவன்
உறுப்கெ
வயிற்றில்
அமர்ந்து
ெயணத்கத
இடுப்கெ
அகசத்து ஆரம்ெித்தாள் முதலில் கண்கள்
அகசயாமல் பசாருக
கிடந்த
முனங்க
சத்யன்
ெிறகு
ஆரம்ெித்தான்,
அவளின்
மான்சி
ஒவ்பவாரு
தனது
அகசவிற்க்கும்
மவகத்கத
அதிகப்ெடுத்த,
கண்விழித்த சத்யன் தன் கண்முன்னால் நிகலயில்லாமல் குலுங்கி ஆடிய அவளின் தனங்ககள ககக்கு ஒன்றாக ெற்றிக்பகாண்டான் மான்சி தனது மார்கெ நிமிர்த்தி அவனுக்கு வகக பசத்தெடி அவன் உறுப்ெில் எழுந்து எழுந்து
அமர...
சத்யன்
சுகத்தின்
மிகுதியில்
வாகயத்
திறந்து
அவள்
தனங்களில்
ஒன்கற கவ்வ முயன்றான், ஆனால் அவள் குதிக்கும் மவகத்தில் அவன் வாயிலிருந்து நழுவி ஓடியது அவளின் ொல் நிகறந்த ெந்துகள்.. கண்ககள
மூடியெடி
அகடயாளமாக
அகசந்த
குதிக்காமல்
தன்
மான்சி,
உச்சத்கத
மவகத்கத
கூட்டி
பநருங்குகிறாள் இடுப்கெ
அகசத்து
என்ெதன் மதய்க்க
ஆரம்ெித்தாள், நிமிடமநரத்தில் உச்சம் வந்து அவள் கண்களில் பூச்சி ெறக்க கவத்தது, காதுகள்
குப்பென்று
அகடக்க,
வித்தியசமான
வந்ததுமொல் சுழன்று அவன்மீ து சரிந்தாள்
குரலில்
முனங்கிய
வாறு
மயக்கம்
இந்த உறவில் முதன்முகறயாக அவகள இழுத்து அகணத்துக்பகாண்டான் சத்யன், தடதடபவன்று உடல் நடுங்கிய மான்சிகய தடவிக்பகாடுத்து ெதட்டம் தனிவித்தான், அவன்
கழுத்கத
கட்டிக்பகாண்டு
கிடந்தவள்
ெிறகு
எழுந்து
கண்களில்
வழிந்த
கண்ண ீருடன் சத்யனுக்கு எண்ணிக்ககயில்லா முத்தங்ககள பகாடுத்துவிட்டு மீ ண்டும் அவன் மீ மத சரிந்தாள் ஒரு சில நிமிடங்கள் அவகள அகணத்து கிடந்த சத்யன், அவகளப் புரட்டிப்மொட்டு இவன் மமமல ஏறினான், “ பகாஞ்சம் நல்லவனா இருக்கனும்னா விடமாட்டீங்கமளடி” என்றெடி குனிந்து அவள் இதழ்களில் ஆழமானபதாரு முத்தத்கத பகாடுத்துவிட்டு , இன்னும்
துடித்துக்பகாண்டிருக்கும்
தனது
உறுப்கெ
அதிரடியாக
அவளின்
ஈரமான
பெண்கமக்குள் நுகழத்தான் ஏற்கனமவ
இருந்த
நுகழந்ததும் நாட்களாக
ஈரம்
சுலெமாக
உடனடியாக ஏங்கி
தனது
தவித்த
உள்மள
நுகழய
ஆட்டத்கத
சத்யனுக்கும்
வகக
ஆரம்ெித்தான்
அவனது
பசய்ய
சரக்பகன்று
சத்யன்,,
ஆண்கமக்கும்
இத்தகன
இன்று
பவற்றி
விருந்தாக அகமந்தது பவகுமநரத்
துடிப்பு
பவகு
சீ க்கிரத்திமலமய
அடங்கியது
சத்யனுக்கு,
அவள்மீ து
ஏறி
புணர ஆரம்ெித்த பகாஞ்சமநரத்திமலமய உடலின் பமாத்த சக்தியும் அவன் உறுப்ெில் ொய
இருந்தகத
விட
அதிகமாக
நீண்டு
மான்சியின்
கருவகர
வாசகல
தகர்க்கும்
மநாக்மகாடு மவகத்மதாடு மமாதி தனது ஜீவநீகர கக்கியது சத்யனின் ஆண்கம அவனின் மதக்கி கவத்த சக்திபயல்லாம் தீர்ந்து மொக மசார்ந்து மொய் ெக்கவாட்டில் சரிந்து
விழுந்தான்,
சரிந்த
மவகத்தில்
மான்சிகய
திருப்ெி
தன்மனாடு
இறுக்கி
அகணத்தான், பதாண்கட வரண்ட குழந்கதயாய் அவளின் ொல் மார்கெ மதடினான், அவனின் மதடல் புரிந்து சற்று
மமகல உயர்ந்து அவன் முகத்கத தன் மார்மொடு
அழுத்தி தன் விரலால் காம்கெப் ெற்றி அவன் வாயில் கவத்தாள் உகழத்து ககளப்புக்கு அந்த அமுதம் ஈரமாய் பநஞ்சில் இறங்க, சத்யன் தகலகய அகசத்து
முட்டி
முட்டி
உறிஞ்சினான்,
அவன்
மவகத்தில்
திக்குமுக்காடிப்
மொன
மான்சி தகலகய பகட்டியாக ெற்றிக்பகாண்டு “ பமதுவா குடிங்க, எங்கயாவது ஓடியா மொகப்மொகுது?” என்று கிசுகிசுப்ொக கூற “ ம்ம்” என்றாமனத் தவிர மறுெடியும் அமதமொல் மவகமவகமாகத் தான் உறிஞ்சினான்
பவகுமநரம் கழித்மத இருவரும் விலகினர், இந்த அவசரமான அதிரடியான உறவில் இருவருமம
மசார்ந்துமொய்
கிடந்தனர்,
சத்யன்
ஆறுதலாய்
அவள்
உடகல
வருட,
மான்சி அன்மொடு அவன் தகலமுடிகய மகாதினாள் “
மான்சி
நீ
பஜயிச்சுட்டடி,
இனிமம நான்
உனக்கு
அடிகம
மான்சி”
என்று
காதல்
மமாகத்தில் சத்யன் ெிதற்ற.. “ ச்சீ நான் தான் உங்களுக்கு மவகலக்காரி, நீங்க ஏவியகத பசய்யும் மவகலக்காரி” என்று மான்சி ெதிலுக்கு ெிதற்றினாள் சத்யனுக்கு மகனின் ஞாெகம் வர திரும்ெி ொர்த்தான், குழந்கத ஒரு ஓரமாக பெட்சீ ட் மூடி
தூங்கிக்பகாண்டிருந்தது
“
மான்சி
ஊருக்குப்
மொனதும்
எல்லார்கிட்டயும்
உண்கமகய பசால்லிட்டு பராம்ெ சீ க்கிரமாமவ கல்யாணம் ெண்ணிக்கனும்” என்றான் சத்யன் “ அபதல்லாம் யார்கிட்டயும் எதுவும் பசால்லமவண்டாம், எனக்கு பதரிஞ்ச வகரக்கும் மொதும்” என்றாள் மான்சி “
இல்ல
தவறாப்
மான்சி
நீ
பசான்னபதல்லாம்
மெசக்கூடாது,
எல்லாருக்ககும்
நியாயம்,
ெிற்காலத்தில்
உன்கனப்ெற்றி
யாரும்
உன்கனத்
பசால்லமவண்டியது
என்
கடகம, அதுதான் என் மகனவிக்கு நான் தரும் மரியாகத” என்று சத்யன் தீர்க்கமாக கூற, மான்சி அவகன இறுக்கி அகணத்துக்பகாண்டாள் “ இகதத்தள்.. அகதத்தள்.. “ என்று எகதயுமம தள்ள முடியாத விருந்து இது! “ ககளத்தல், எடுத்தல், ருசித்தல், ெசித்தல், புசித்தல், “ என்று மனித வாழ்வில் மகத்தான விருந்து இது! “ இந்த விருந்துக்குப் ெிறகுதான்... “ பெண் தனது புருவ மத்தியில்.. “ ஒரு ஆகண அகடத்து கவப்ொள்! “ இந்த விருந்தில் மட்டுமம.. “ புறாவுக்கு மவங்கக உணவாகும்! “ தன்கனமய தனக்கு உணவாக்கும்.. “ இந்த விருந்தில்.. “ ஆகடகள் மட்டும் மிச்சங்கள்!
