Asterion-Oi noes ton sfairon.doc

ΝΟΕΣ ΤΩΝ ΣΦΑΙΡΩΝ

ΟΙ

aστεριω n

 Αφιερωμένο στην μνήμη των πολυαγαπημένων μου φίλων και ιασκ!λων "ι#σκουρων$ Aυτ#λυκο και %!στορα &κατ! κ#σμον 'ε(ργιο και )!η %*  Α+!νατοι εστέ,

 Α-.ΝΑ /001 2ΕΡΙΕ3Ο4ΕΝΑ5

4ΕΡΟΣ Α5  ΑΝΤΙ 2ΡΟ6Ο'Ο7  Ο )ΙΟΣ %ΑΙ ΤΟ ΕΡ'Ο ΤΟ7 ΑΡΙΣΤΟΤΕ689Σ 4ΕΡΟΣ )5 ΕΙΣΑ'Ω'.  Α*. ΦΡΟΝ.ΣΙΣ ΩΣ 2ΡΟ72Ο-ΕΣ. 2ΡΟ72Ο-ΕΣ. Τ.Σ %ΑΤΑΝΟ.Σ.Σ Τ.Σ  ΑΡΙΣΤΟΤΕ6Ι%.Σ 6Ο'Ι%.Σ )*ΟΡ'ΑΝΟ7 ΟΡ'ΑΝΟΝ '*. -ΕΩΡΙΑ Τ.Σ 4ΕΣΟΤ.ΤΟΣ %ΑΙ Ο 6Ο'ΟΣ ΤΟ7 4ΕΤΡΟ7  "*2ΕΡΙ ΤΟ7 2ΡΩΤΟ7 %ΙΝΟ7ΝΤΟΣ %ΑΙ ΑΝΑ67ΣΙΣ ΤΟ7  Α2ΕΙΡΟ7  Ε*2ΕΡΙ Τ.Σ Ο7ΣΙΑΣ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ :*2ΕΡΙ 'Ι'ΝΕΣ-ΑΙ %ΑΙ Φ7ΣΕΩΣ ;*2ΕΡΙ ΤΩΝ 4Α-.4ΑΤΙ%ΩΝ ΟΝΤΩΝ .*2ΕΡΙ ΣΦΑΙΡΟ7 %ΑΙ %ΟΣ4Ο7  -*ΟΙ ΝΟΕΣ ΤΩΝ ΣΦΑΙΡΩΝ Ι*2ΕΡΙ -ΕΩΝ %ΑΙ 47-ΩΝ %*. 2Α'%ΟΣ4ΙΑ Ε66.ΝΙ%. Ι"ΕΑ   6*Ο 47-ΟΣ Τ.Σ ΑΤ6ΑΝΤΙ"ΟΣ 4*ΕΝΙΑ7ΤΟΙ %ΑΙ %ΟΣ4Ι%ΟΙ %7%6ΟΙ Ν*ΙΣΤΟΡΙΑ %ΑΙ %ΡΙΤΙ%. Τ.Σ Σ7'3ΡΟΝ.Σ Ε2ΙΣΤ.4.Σ 4ΕΡΟΣ '5 2ΑΡΑΡΤ.4Α  Ε2Ι'ΡΑ44Α  Ευ<αριστ( τον καριακ# μου φίλο 2αναγι(τη 'ουλέτα*Ε=αιρετικ! αφιερωμένο σε #σου> ονειρε?ονται <ωρί> να κοιμο?νται@ Το παρ#ν σ?γγραμμα ιαA!Bεται υπ# του> ή<ου> τη> μουσική> του )αγγέλη 2απα+ανασίου &C & CDEFGHIJK*

4ΕΡΟΣ ΑL M ΑΝΤΙ 2ΡΟ6Ο'Ο75 NK2Ο6ΙΤΙΣ4ΟΣ5 Ο πνευματικός πολιτισμός είναι ολοκλήρωμα αιωνίων αξιών. Η ιθύνουσα δημιουργική λάμψις του εκπορεύεται από την μεταυσικήν !κλαμψιν και πηγήν της "ωής.Ο #λληνικός $ολιτισμός είναι η %περτάτη και &ελειοτάτη 'ορή του $νευματικού $ολιτισμού.(όγος)τελειότις)αλήθεια)δίκαιον)ηθικόν)ωραίον $ολιτισμού.(όγος)τελειότις)αλήθεια)δίκα ιον)ηθικόν)ωραίον και ιερόν είναι η υψίστη ενατ!νισις και η υστάτη κορύωσις του #λληνικού $νεύματος. /K6Ο'ΟΣ5  (όγος %π!ρτατος είναι το πνεύμα το παγκόσμιον παγκόσμιον που κινεί και γονιμοποιεί την ύλη του απείρρου.Η υψίστη πηγή των αιωνίων αξιών και πάσης υσικής)υσιολογικής)ηθικής)λογικής και υπερ*ατικής +ομοτ!λειας.,κτίς του $αγκοσμίου αυτού $νεύματος παρ!-ει είς τον άνθρωπον το εσωτερικόν ψυ-ικόν ώς)την  (ογικήν +όησην και την /ημιουργικήν /ημιουργικήν Ορμή)των Ορμή)των ,ξιών εξ ής πηγά0ουν των ανθρώπων οι ακατάλυτοι πολιτισμοί. OKΤΕ6ΕΙΟΤΙΣ5 &ελειότις είναι το ιδεώδες όλων των εν 1ώρω και 1ρόνω !ργων. /ιακρίνεται εις 2είαν)υσικήν και ανθρώπινην. α32εία είναι η απόλυτος τελειότις ήτις σηκώνει το σύνολον των αιωνίων αξιών είς το αρμονικόν 4λον.#ίναι η ασύλληπτη εκείνη τελειότις η οποία ηγεμονεύει εις τον αιώνιον κόσμον του ,πείρου. *3Η υσική τελειώτις ακτινο*ολεί εις τα αριστουργήματα της ύσεως. γ3Η ανθρώπινη τελειώτις είς την αθάνατον !κρασίν της εμπν!εται από το ιδανικόν της 2είας τελειότητος./ιακρίνεται εις5 63&υπικήν 73'ορής και ,ρετής του 8άλλους 93$ραγματικήν που απεικονί0ει την ,λήθειαν :3Ηθικήν ;3/ικαίου <3=ερού

PKΑ6.-ΕΙΑ5  ,λήθεια είναι η αιωνία)θεμελιώδης και υπερτάτη καθολικώς ισ-ύουσα αξία του πνεύματος./ιακρίνεται είς5 α3&υπικήν αλήθεια ή Ορθότης υπάρ-ει όταν ο νούς κατά την εσωτερικήν

αυτού διεργασίαν προς σ-ηματισμόν εννοιών) κρίσεων και συλλογισμών ακολουθεί απολύτως τα λογικά αξιώματα ταυτότητος και αποκλειόμενου τρίτου ή μ!σου και απο-ρώνος λόγου.Η καθ>ύλην αλήθεια είναι το ιδανικότερον της πιστοτάτης αντιγραής ή ??εικών@@ της $ραγματικότητας 8όσμου)απαλλαγμ!νη από τας αυταπάτας του υποκειμενισμού μας. *3,πόλυτος ,λήθεια είναι η είς την σαίραν του ??παγκοσμίου πνεύματος@@ αμετά*λητος και αιώνια πραγματικότης.Η =σ-ύς της ,λήθειας είναι 8αθολική και ,καταμά-ητος.#πί της ,λήθειας στηρί0εται πάν)ότι η γλώσσα των ανθρώπων εκάλεσε αιώνιον. #ίναι το %π!ρτατον =δανικόν πάσης ερεύνης και σκ!ψεως.Η ,ιώνια ,λήθεια ε*ρίσκεται εις τους κόλπους του $αγκοσμίου $νεύματος.

QK"Ι%ΑΙΟΝ5 /ίκαιον είναι μία !κ των αιωνίων)θεμελιωδών και %περτάτων ,ξιών του $νεύματος)όπερ και διακρίνεται είς5 α3,πόλυτον /ίκαιον)είναι το %π!ρτατον αγαθόν ιδανικόν του ρυθμού ης  ,ιωνιότητος ή +ομοτελική !κρασις !κρασις της *ουλήσεως της %περκοσμίου /υνάμεως.8αι του υσικού /ικαίου %ψίστη και ,ιώνια ,ρ-ή είναι η ??εν τω απείρω %περτάτη !μρων δύναμις@@)ήτις μόνη το ,πόλυτον παρ!ει /ίκαιον και εξ ής το δίκαιον ενευτεύθει εις την ανθρώπινην συνείδησιν. *3&ο 2ετικόν /ίκαιον είναι σ-ετικόν και υπόκειται εις εξ!λιξιν. 8αι είναι επί τοσούτων &ελειότερο)ε>όσον επί μάλλον μετ!-ει των +όμων του ,πολύτου και ,ιδού /ικαίου)εξ ου πηγά0ει ως δικαίωμα πανA ανθρώπινον καπολιτιμότερον των ανθρωπίνων αγαθών)η ελευθερία ατόμων και λαών)είς το *ωμόν της οποίας προς διατήρησιν ή απόκτησίν της)ε-ύθησαν και θα -ύνονται πάντοτε όταν η *άρ*αρος και εγκληματική *ία απειλεί)ποταμοί ευγενεστάτου ανθρωπίνου αίματος. RK.-Ι%ΟΝ5 Ηθικόν είναι η κορυαία των αιωνίων)θεμελιωδών και  %περτάτων ,ξιών του $νεύματος)το Bψιστον ,γαθόν)είς ,γαθόν)είς ο εδρά0ονται =δ!αι),ξίαι),ρεταί),ρ-αί),ιτήματα =δ!αι),ξίαι),ρεταί),ρ-αί ),ιτήματα και #ντολαί ρυθμί0ουσαι τας πράξεις.#ίναι το =δεώδες της ανθρωπίνης εν!ργειας.&ο ??/!ον Cεν!σθαι@@)το ??8ατ> ,ρετήν "ήν@@. #κπορεύεται από το ,ιώνιον $νεύμα του ,πείρου.&ο αγνόν και άσπιλόν του 4ραμα ακτινο*ολεί εις την σαίραν της ανθρώπινης ψυ-ής)της οποίας η ωνή είναι εκδήλωσις της %περκοσμίου *ουλής πρός απολύτρωσιν του ανθρωπίνου γ!νους από τας δεσμεύσεις των συναρτήσεων του μη-ανισμού της ύσεως από τας ,*ύσσους του τρομερού σκότους και την τυλήν μανίαν της ύλης)εις την οποίαν *υθί0εται το σωματικόν μ!ρος της ανθρώπινης ύσεως.Η =ερά /ύναμις του Ηθικού οδηγεί το ανθρώπινον είς τον %π!ρτατον εκείνον 8όσμον της Ηθικής τελειώσεως)η οποία εγγί0ει διά των κορυών της τον 2είον 8όσμον.8αι είναι των ανθρώπων η ηθική συνείδησις ως σύνολον των ηθικών ιδεών)αρ-ών κα αξιών)η εσωτερική ωνή του καθήκοντος.,στραπαί Ηθικού ωτός είς την διαδρομήν των 1ιλιετηρίδων προκαλούν εις υπ!ρο-ους ύσεις πληθωρισμόν εσωτερικής ακτινο*ολίας και δυναμικής εντάσσεως)διαοίγουσαι εσωτερικάς πηγάς αποκαλύψεως 2είων εντολών.#ίναι η =ερά ορμή του ,ιωνίου η οποία εκδηλουμ!νη διά του κυρήγματος ??=ερών ,νδρών@@ καλεί το ανθρώπινον

διά της λυτρωτικής δυνάμεως του Ηθικού εις την ,ιωνιότητα.

SKΩΡΑΙΟΝ5 Dραίον)??καλόν@@ είναι μία !κ των ,ιωνίων)θεμελιωδών και %περτάτων  ,ξιών του $νεύματος)όπερ και διακρίνεται διακρίνεται είς ,πόλυτον)=δανικόν και υσικόν.  ,πόλυτον Dραίον είναι το ,ιώνιον πρότυπον)η 2εία 2εία &ελειότις της 'ορής.#δρά0εται και εκπορεύεται ώς όλαι αι ,ιωνίαι ,ξίαι)από τον σιγηλόν 8όσμον του ,ιωνίου.#ξαστράπτει και εις το Eύμπαν εις τας μοράς των όντων και αινομ!νων και εκδηλούται εν -ώρω και -ρόνω)της ύσεως το συναρπά0ον ??κάλλος@@.  ,λλά όταν η ακτίς του ,ιωνίου διασ-ίσει και καταυγά0ει την σαίραν της της καλλιτε-νικής ψυ-ής)τότε ακτινο*ολλεί το ??2είον 4ραμα ,γνής 'ορής@@ και κρατεί είς =εράν μανίαν τους εμπνευσμ!νους μύστας)τότε μεγαλόπνοα καλλιστεύματα εξωραί0ουν τον κόσμον και συναρπά0ουν συ ναρπά0ουν και συγκινούν και μαγεύουν την ψυ-ήν της ανθρωπότητος)την οποία παρακολουθεί ??διαρκής νοσταλγία προς κάτι το ανώτερον ώς αδιάκοπος ψίθυρος μυστικής μουσικής@@. 1KΙΕΡΟΝ5 =ερόν είναι μία των ; αιωνίων)θεμελιωδών και %περτάτων ,ξιών του $νεύματος./ιακρίνεται είς5 α3%περκόσμιον ή ??,πόλυτον =ερόν@@)ήτοι η %περτάτη του ,πείρου και της αιωνιοτήτος !μρων δύναμις)ήτοι διερευνά το Eύμπαν. Eύμ παν. *3#νδοκόσμιον είναι η #νσάρκωσις της Ηθικής και 2ρησκευτικής τελειώσεως. γ3Eυμ*ολικόν είναι πάς -ώρος και αντικείμενον λατρείας. &ο %π!ρτατο 4ν θα σας διδάξει εις το ??$ερί ύσεως της %π!ρτατης /υνάμεως@@ μάθημα ότι είναι όμοιον κατά το σώμα προς το ώς και κατά το $νεύμα προς την ,λήθειαν.?? Ουεί> +νητ#> ανέσυρεν το πέπλον μου.,λλά)DF τυλή Gυ-ή οπλίσου με τη δάδα των 'υστηρίων και εις την γήινην νύ-τα θ>ανακαλύψεις την ωτεινήν /ιπλήν %πόστασίν Eου.  ,κολούθησε τον 2είον ,υτόν Οδηγόν Οδηγόν και άς είναι ,υτή το /αιμόνιόν /αιμόνιόν σου./ιότι κρατεί την 8λείδα των παρελθουσών και μελλουσών υπάρξεών σου... Ουδ!ν εκ των !ξω.$άν εκ των Hσω...@@. 'εγάλα Hθνη είναι μόνον όσα μεγάλως ω!λησαν την ανθρωπότητα... &Απ# την εισαγωγή του έργου του Ελευ+ερίου 2ρ#κου$Ελληνισμ#>M %ομμουνισμ#>K

Ο )ΙΟΣ %ΑΙ ΤΟ ΕΡ'Ο ΤΟ7 ΑΡΙΣΤΟΤΕ6Ο7Σ5

αK )ιογραφία5 Ο ,ριστοτ!λης γεννήθηκε το 9I:A9 π.1. στα Eτάγειρα της 1αλκιδικής.Ο πατ!ρας του +ικόμα-ος ήταν γιατρός του *ασιλιά της 'ακεδονίας ,μύντα JK) τον οποίο εί-ε πατ!ρα ο ίλιππος. Ο +ικόμα-ος) που κατά το Eουίδα εί-ε γράψει !ξι *ι*λία υσικής και

!να ιατρικής) θεωρούσε πρόγονό του τον ομηρικό ήρωα και γιατρό 'α-άονα) το γιο του ,σκληπιού. $ίστευαν ότι και της μητ!ρας του η καταγωγή ήταν θεLκή. Ονομα0όταν αιστίς) εί-ε !ρθει με 1αλκιδείς αποίκους στα Eτάγειρα και ανήκε στο γ!νος των ,σκληπιαδών. Ο ,ριστοτ!λης πρόωρα οράνεψε από πατ!ρα και μητ!ρα και την κηδεμονία του αν!λα*ε ο ίλος του πατ!ρα του $ρόξενος) που ήταν εγκαταστημ!νος στον ,ταρν!α της μικρασιατικής ,ιολίδας) απ!ναντι από τη (!σ*ο. Ο $ρόξενος) που ρόντισε τον ,ριστοτ!λη σαν δικό του παιδί) τον !στειλε στην ,θήνα σε ηλικία 6M ετών N9
Eτην Sσσο ο ,ριστοτ!λης) Rενοκράτης και ο Eπεύσιππος συνδ!θηκαν στενά με τον #ρμία και τον επηρ!ασαν τόσο) ώστε ώσ τε η τυραννία του να καταστεί πραότερη και δικαιότερη. &ο τ!λος του τυράννου όμως ήταν τραγικό. #πειδή προ!*λεπε την εκστρατεία των 'ακεδόνων στην  ,σία) συμμά-ησε με το ίλιππο. CιT αυτό τον συν!λα*αν οι $!ρσες και τον θανάτωσαν με μαρτυρικό σταυρικό θάνατο. &ο 9:; π.1. ο ,ριστοτ!λης) ακολουθώντας τη συμ*ουλή του μαθητή του 2εόραστου) π!ρασε απ!ναντι στη (!σ*ο και εγκαταστάθηκε στη 'υτιλήνη) όπου !μεινε και δίδαξε μ!-ρι το 9:7 π.1. Eτο μεταξύ εί-ε παντρευτεί την ανιψιά και θετή κόρη του #ρμία) την $υθιάδα) από την οποία απ!κτησε κόρη) που πήρε το όνομα της μητ!ρας της. 'ετά το θάνατο της πρώτης του συ0ύγου ο ,ριστοτ!λης συνδ!θηκε αργότερα στην ,θήνα με τη Eταγειρίτισσα #ρπυλλίδα) από την οποία απ!κτησε !να γιο) το +ικόμα-ο.

&ο 9:7 π.1. τον προσκάλεσε ο ίλιππος στη 'ακεδονία) για να αναλά*ει τη διαπαιδαγώγηση του γιου του ,λ!ξανδρου) που ήταν τότε μόλις 69 -ρονών. Ο ,ριστοτ!λης άρ-ισε με προθυμία το !ργο της αγωγής του νεαρού διαδό-ου. ρόντισε να του μεταδώσει το πανελλήνιο πνεύμα και -ρησιμοποίησε ως παιδευτικό όργανο τα ομηρικά !πη. Η εκπαίδευση του ,λ!ξανδρου γινόταν άλλοτε στην $!λλα και άλλοτε στη 'ίε0α περπατώντας κυρίως μ!σα στην ύση) μια κωμόπολη της οποίας τα ερείπια !ερε στο ως η αρ-αιολογική σκαπάνηU *ρισκόταν στους πρόποδες του *ουνού πάνω στο οποίο είναι -τισμ!νη η σημερινή +άουσα της 'ακεδονίας. #κεί το 9:6 π.1. πληροορήθηκε το θάνατο του #ρμία. Ο ,ριστοτ!λης !μεινε στη μακεδονική αυλή !ξι -ρόνια. 4ταν ο  ,λ!ξανδρος συν!τριψε την αντίσταση των 2η*αίων και αποκατ!στησε την ησυ-ία στη νότια #λλάδα) ο ,ριστοτ!λης πήγε στην ,θήνα N99;3 και ίδρυσε δική του ιλοσοική σ-ολή. Cια να εγκαταστήσει τη σ-ολή του διάλεξε το Cυμνάσιο) ανάμεσα στο  (υκα*ητό και τον =λισό) κοντά στην πύλη του /ιο-άρη) στο σημείο δηλ. που σήμερα *ρίσκεται ο #θνικός 8ήπος. #κεί υπήρ-ε άλσος αιερωμ!νο στον ,πόλλωνα και τις 'ούσες. 'ε -ρηματοδότηση του  ,λεξάνδρου) ο ,ριστοτ!λης !-τισε την σ-ολή του την οποία ονόμασε ως 6?κειον προς τιμήν του (υκείου ,πόλλωνος και δηλώνονυας την σ-!ση της ιλοσοίας με το ώς Nλύξ3 αλλά και την σ-!ση με το λογοπαίγνιο της λ!ξεως με την λ!ξη λύκος.&α μαθήματα του (υκείου δεν γίνονταν μόνον μ!σα σε αίθουσες και εργαστήρια αλλά και με τρόπο περιπατικό)διότι ο ιλόσοος πίστευε πώς ο άνθρωπος πετυ-αίνει την Vκ!νωσηW όταν *ρίσκεται και ιλοσοεί στην ύση. CιT αυτό η σ-ολή του ονομάστηκε T2εριπατητικήQ και οι μαθητ!ς του Qπεριπατητικοί φιλ#σοφοιQ. Η οργάνωση της σ-ολής εί-ε γίνει κατά τα πρότυπα της $λατωνικής  ,καδημίας. &ο (ύκειον του ,ριστοτ!λη ήταν η ενσάρκωση της $ολιτείας του $λάτωνος)την οποία !δειξε πώς λειτουργεί εκ των !σω.&α μαθήματα για τους προ-ωρημ!νους μαθητ!ς γίνονταν το πρωί NQεωθινός περίπατοςQ3 και για τους αρ-άριους το απόγευμα NQπερί το δειλινόνQ) Qδειλινός περίπατοςQ3. Η πρωινή διδασκαλία ήταν καθαρά ιλοσοική NQακροαματικήQ3. Η απογευματινή QεπιστημονικήQ και QεξωτερικήQ.Οι εξετάσεις στο (ύκειον γίνονταν μ!σω εργασιών των μαθητών)αλλά και με διαλεκτικό τρόπο με την μορή ιλοσοικού ιλοσο ικού διαλόγου. Η σ-ολή εί-ε μεγάλη *ι*λιοθήκη και τόσο καλά οργανωμ!νη) ώστε αργότερα -ρησίμευσε ως πρότυπο για την ίδρυση των *ι*λιοθηκών της ,λεξάνδρειας και της $εργάμου. Ο ,ριστοτ!λης μά0εψε -άρτες και όργανα -ρήσιμα για τη διδασκαλία των υσικών μαθημάτων ανάμεσα στα οποία *ρίσκονταν μη-ανισμοί ανάλογοι εκείνου των ,ντικυθήρων.Hτσι σύντομα η σ-ολή !γινε περίημο κ!ντρο επιστημονικής !ρευνας. Eτα δεκατρία -ρόνια που !μεινε ο  ,ριστοτ!λης στην ,θήνα δημιούργησε το μεγαλύτερο μ!ρος του !ργου

του) που προκαλεί το θαυμασμό μας με τον όγκο όγκ ο και την ποιοτική του αξία. Cιατί είναι άξιο απορίας) πώς !νας άνθρωπος σε τόσο λίγο -ρονικό διάστημα συγκ!ντρωσε και κατ!γραψε τόσες πολλ!ς πληροορίες. &ο 979 π.1. με την είδηση του θανάτου του '. ,λεξάνδρου οι οπαδοί του αντιμακεδονικού κόμματος νόμισαν ότι *ρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν τους 'ακεδόνες στο πρόσωπο του ,ριστοτ!λη. &ο ιερατείο) με εκπρόσωπό του τον ιεροάντη της #λευσίνιας /ήμητρας #υρυμ!δοντα) και η σ-ολή του =σοκράτη) με το /ημόιλο) κατηγόρησαν τον ,ριστοτ!λη για ασ!*εια NQγραή ασε*είαςQ3) επειδή εί-ε γράψει τον ύμνο στην ,ρετή και αμισ*ητούσε την στερεότυπη γνώμη περί θεών μ!σα από το !ργο του.Ο του .Ο ,ριστοτ!λης όμως) επειδή κατάλα*ε τα πραγματικά κίνητρα και τις αληθιν!ς προθ!σεις των μηνυτών του) !υγε για τη 1αλκίδα) προτού γίνει η δίκη του N979 π.1.3. #κεί !μεινε) στο σπίτι που εί-ε από τη μητ!ρα του) μα0ί με τη δεύτερη σύ0υγό του την #ρπυλλίδα και με τα δύο του παιδιά) το +ικόμα-ο και την $υθιάδα. &ο 976 π.1. π!θανε στη 1αλκίδα.%πάρ-ουν απόψεις ότι !πεσε από τη γ!υρα της 1αλκίδος και εξαανίστηκε.&ο πτώμα του δεν *ρ!θηκε ποτ!.Dστόσο ποτ!.Dστόσ ο μνήμα του υπάρ-ει στηνγεν!τηρά του τα Eτάγειρα όπου τον τιμούσαν και μνημόνευαν οι άνθρωποι του τόπου του. εύγοντας από την ,θήνα) διευθυντή της σ-ολής άησε το μαθητή του 2εόραστο) που τον !κρινε ως τον πιο κατάλληλο. Hτσι το πνευματικό ίδρυμα του  ,ριστοτ!λη εξακολούθησε να ακτινο*ολεί και μετά το θάνατο του μεγάλου δασκάλου. AK . προσωπικ#τητα του Αριστοτέλη* Ο ,ριστοτ!λης ως άνθρωπος εί-ε πιστούς ίλους) αλλά και ο*ερούς αντίπαλους N#πίκουρος)=σοκράτης)/ημοσθ!νης)#υ*ουλίδης κ.ά.3) γιατί !*λεπαν με θόνο την ανωτερότητά του και αισθάνονταν ότι η παρουσία του τους μηδενί0ει. CιT αυτό τον δι!*αλλαν με κάθε είδους συκοαντίες.1αρακτηριστικ!ς ήταν οι συκοαντίες προς το πρόσωπό του από τον =σοκράτη και τον /ημοσθ!νη)οι οποίοι τον -αρακτήρι0αν ως δημαγωγό. &ον παρουσία0αν ως ιλάργυρο) ιλήδονο) ραδιούργο) μη-ανορράο) ακόμα ως και οργανωτή της δολοονίας του  ,λ!ξανδρου κλπ.  ,ντίθετα) από αξιόπιστες πηγ!ς μαθαίνουμε ότι ο ,ριστοτ!λης ,ριστοτ!λης υπήρξε η ενσάρκωση του ορθού μ!τρου σT όλες τις εκδηλώσεις της 0ωής του. &ην !μυτη ευγ!νεια και τρυερότητα της ψυ-ής του τη *ρίσκουμε διά-υτη μ!σα στη διαθήκη του. '!σα σT αυτή ροντί0ει για τη μνήμη των γον!ων και του αδερού του και δε λησμονεί ούτε την οικογ!νεια του πατρικού ίλου $ρόξενου) που τον αν!θρεψε. ροντί0ει για τη δεύτερη γυναίκα του την #ρπυλλίδα και το γιο που π ου απ!κτησε μα0ί της) το +ικόμα-ο. ,κόμα για την κόρη του $υθιάδα) καρπό του

πρώτου του γάμου)η οποία κατά κάποιες πηγ!ς !γινε ι!ρεια. Η μεγάλη του όμως ιλανθρωπία αίνεται στο σημείο εκείνο της διαθήκης) όπου ορί0ει να μην πουληθεί κανείς από τους δούλους που τον υπηρ!τησαν) αλλά να ελευθερώνονται μόλις ενηλικιώνονται και αού !-ουν λά*ει #λληνική παιδεία.

γKΤο συγγραφικ# του έργο*  Οι ,λεξανδρινοί υπολόγι0αν ότι ο ,ριστοτ!λης !γραψε :OO περίπου συνολικά *ι*λία. Ο /ιογ!νης ο (α!ρτιος υπολόγισε το !ργο του σε στί-ους και *ρήκε ότι !ταναν τις :: μυριάδες) δηλ. ::O.OOO. 'εγάλο μ!ρος από το !ργο του αυτό -άθηκε. ,νήκε στην κατηγορία των δημόσιων ή QεξωτερικώνQ μαθημάτων και ήταν γραμμ!να σε μορή διαλογική. ,πό αυτά σώθηκε μόνο η Q,θηναίων $ολιτείαQ) σT !ναν πάπυρο που *ρ!θηκε στην ,ίγυπτο. &α σω0όμενα σήμερα !ργα του αντιστοι-ούν στη διδασκαλία που ο ,ριστοτ!λης !κανε στους σ τους προ-ωρημ!νους μαθητ!ς του και που λ!γονται Qακροαματικ!ς ή εσωτερικ!ςQ. CιT αυτό και είναι γραμμ!να σε συνε-ή λόγο και ό-ι σε διάλογο.  Απ# τα συγγρ!μματ! του κανένα εν ε=έωσε ο Αριστοτέλη> Αριστοτέλη> . &α περισσότερα ήταν σημειώσεις επιστημονικών παραδόσεων στους μαθητ!ς του (υκείου και ακροάσεις μαθημάτων τις οποίες κατ!γραψαν οι μαθητ!ς του. &α -ειρόγραα των παραδόσεων !μειναν στα -!ρια του 2εόραστου και από τότε μ!-ρι την επο-ή του Eύλλα περνούσαν από -!ρι σε -!ρι. Ο Eύλλας μετά την κατάληψη των  ,θηνών NI< π.1.3 τα μετ!ερε στη Xώμη. #κεί πρωτοδημοσιεύτηκαν N
αυτ!ς. Η συνηθ!στερη κατάταξή τους είναι η ακόλουθη5  UK 6ογικ! ή Vργανον) δηλ. πραγματείες -ρήσιμες για τη γνώση και ανάλυση των ορισμών)της λογικής και των κατηγοριών. #ίναι οι εξής !ξι5 Q2ερί ερμηνεία> Q) Q%ατηγορίαιQ) Q Αναλυτικ!  Αναλυτικ! πρ#τεραQ) Q Αναλυτικ!  Αναλυτικ! ?στεραQ) QΤοπικοί και Σοφιστικοί έλεγ<οι Q. Οι πραγματείες αυτ!ς αποτελούν την αιώνια δόξα του ιλοσόου) γιατί πρώτος αυτός διατύπωσε τους νόμους της ανθρώπινης νόησης και τους τρόπους του συλλογισμού.

WK Φυσικ!. $εριλαμ*άνουν τις εξής πραγματείες5 Q Φυσική ακρ#αση ή Φυσικ!Q N*ι*λία I3) Q2ερί ουρανο?Q N*ι*λία :3 Nσημ5 ο 2εόραστος εί-ε συνγγράψει επίσης !ργο με τον ίδιο τίτλο.&ο V$ερί ΟυρανούW του ,ριστοτ!λους που γνωρί0ουμε σήμερα είναι κατά πάσα πιθανότητα του 2εόραστου3) Q2ερί γενέσεω> και φ+ορ!>Q N*ι*λία 93) Q4ετεωρολογικ!Q N*ι*λία :3) Q2ερί κ#σμουT Nσημ5 το περί κόσμου του ,ριστοτ!λους που !-ουμε σήμερα εμπερι!-ει θ!σεις από τις ακροάσεις του (υκείου)αλλά δεν είναι αυτούσια συνεγραμμ!νο από τον ,ριστοτ!λη.,ς μην ξε-νάμε δε ότι πλήθος ιλοσοικών !ργων στην αρ-αιότητα !ερε τον τίτλο V$ερί 8όσμουW ή V$ερί ύσεωςW3. 'K )ιολογικ!* Q2ερί B(ων ιστορία> Q N*ι*λία 6O3) Q2ερί B(ων μορίωνQ N*ι*λία :3) Q2ερί B(ων πορεία>Q N6 *ι*λίο3) Q2ερί B(ων κινήσεω>Q) Q2ερί B(ων γενέσεω>Q N*ι*λία ;3) Q2ερί φυτ(νQ. 'ε τα !ργα του αυτά !γινε ο δημιουργός της υσικής επιστήμης) της 0ωολογίας και της συγκριτικής σ υγκριτικής ανατομίας. 'ε τις πραγματείες αυτ!ς !στρεψε ο ,ριστοτ!λης τη ιλοσοική συ0ήτηση στο γόνιμο !δαος του αισθητού κόσμου.$αρZόλα αυτά τα *ιολογικά !ργα του  ,ριστοτ!λους δεν είναι αποκλειστικά πάνω στον *ιολογικό τομ!α όπως τον εννοούμε σήμερα)αλλά συνδ!ουν την ψυ-ή με την *ιολογία. "K Xυ<ικ! 5 Q2ερί Yυ<ή>Q N*ι*λία 93 και Z4ικρ! Φυσικ![ τα οποία είναι συγκεκριμ!να5 Q2ερί αισ+ήσεω> και αισ+ητ(νQ) Q2ερί μνήμη> και αναμνήσεω>Q) Q2ερί ?πνου και εγρηγορήσεω>Q) Q2ερί ενυπνίωνQ) Q2ερί μαντική> τη> εν τοι> ?πνοι>Q) Q2ερί μακροAι#τητο> και Aρα<υAι#τητο> Q) Q2ερί Bωή> και +αν!τουQ) Q2ερί αναπνοή>Q. ΕK 4εταφυσικ!5 Eτα 67 *ι*λία των V 4ετ! των Φυσικ(νW προσθ!τουν συνήθως και τη διατρι*ή Q2ερί 4ελίσσου$ \ενοφ!νου> και 'οργίουQ. Eτην ομάδα αυτή των !ργων του ο  ,ριστοτ!λης εξετά0ει τις πρώτες αρ-!ς όλων των όντων και των Qκινουμ!νωνQ και των QακινήτωνQ. :K .+ικ!5 Q.+ικ! ΕυήμειαQ N*ι*λία M3) Q.+ικ! μεγ!λαQ N*ι*λία 73 ή V2ερί Αρετή> και %ακία> W και VΟικονομικ#>W) Q.+ικ! Νικομ!<ειαQ N*ι*λία 6O3.

]K 2ολιτικ!5 Q2ολιτικ!Q N*ι*λία I3) Q Α+ηναίων  Α+ηναίων 2ολιτείαQ) QΟικονομικ!Q N*ι*λία 73. ,ποτελούν) και σήμερα ακόμα) τη *άση των ερευνών για όσους ασ-ολούνται με τις πολιτικ!ς επιστήμες. .K 2οιητικ!5 QρητορικήQ N*ι*λία 93) Q2οιητική ή περί ποιητική>Q Nδε σώθηκε ολόκληρη3. -K 2ροAλήματα5 $ερι!-ουν προ*λήματα από διάορες περιο-!ς της γνώσης. Eτο σώμα των αριστοτελικών !ργων !-ουν συμπεριληθεί και τα ακόλουθα ακόμα !ργα5 VΦυσιογνωμικ!W) V2ερί +αυμασίων ακουσμ!τωνW) V2ερί <ρωμ!τωνW) V2ερί ατ#μων γραμμ(νW) V4η<ανικ!W) Vρητορική ει> Αλέ=ανρον[ ) V2ερί ακουστ(νW ) V2ερί 'έλιουW ) V2ερί Ευ+υμία>W )V2ερί 4έ+η>W) V2ερί Φ?σεω>W) V2ερί 2υ+αγορείων ή 2υ+αγ#ρειαι υπο+έσει>W) V.ρακλείτου υπο+έσει>W)V Αστρονομικαί υπο+έσει> ή  Αστρονομικ!W) VΩή στην ΑρετήW) V2λατωνικαί υπο+έσει>W.  Sλλα !ργα του ,ριστοτ!λη *άση της ταξινόμησης του /ιογ!νη του  (α!ρτη στους VJίους ιλοσόωνW αρκετά εκ των οποίων εμπερι!-ονται στα παραπάνω !ργα σε μερικό ή ολικό *αθμό.'ερικά δε από αυτά είναι συνώνυμα ή ομώνυμα με τα προηγούμενα5 2ερ^ ικαιοσ_νη> α` A` γ` `$ 2ερ^ ποιητaν α` A` γ`$ 2ερ^ φιλοσοφbα> α` A` γ`$ 2ερ^ πολιτικοc α` A`$ 2ερ^ dητορικe> f 'ρcλο> α`$ Νgριν+ο> α`$ Σοφιστh> α`$ 4ενi=ενο> α`$ jρωτικk> α`$ Συμπlσιον α`$ 2ερ^ πλο_του α`$ 2ροτρεπτικk> α`$ 2ερ^ Yυ α`$ 2ερ^ εm α`$ 2ερ^ εmγενεbα> α`$ 2ερ^ nονe> α`$  oλi=ανρο> f pπqρ rποbκων α`$ 2ερ^ Aασιλεbα> α`$ 2ερ^ παιεbα> α`$ 2ερ^ τrγα+οc α` A` γ`$ Τs tκ τaν νlμων 2λuτωνο> α` A` γ`$ Τs tκ τe> πολιτεbα> α` A`$

v2ερ^w οxκονομbα> α`$ 2ερ^ φιλbα> α`$ 2ερ^ τοc πuσ<ειν f πεπον+iναι α`$ 2ερ^ tπιστημaν α`$ 2ερ^ tριστικaν α` A`$  6_σει> tριστικα^ `$ "ιαιρiσει> σοφιστικα^ `$ 2ερ^ tναντbων α`$ 2ερ^ εxaν κα^ γενaν α`$ 2ερ^ xbων α`$ yπομνgματα tπι<ειρηματικs γ`$ 2ροτuσει> περ^ rρετe> α` A`$ jνστuσει> α`$ 2ερ^ τaν ποσα λεγομiνων f κατs πρlσ+εσιν α`$ 2ερ^ πα+aν vf περ^w zργe> α`$ {+ικaν α` A` γ` ` ε`$ 2ερ^ στοι<εbων α` A` γ`$ 2ερ^ tπιστgμη> α`$ 2ερ^ rρ α`$ "ιαιρiσει> ιB`$ "ιαιρετικkν α`$ v2ερ^w tρωτgσεω> κα^ rποκρbσεω> α` A`$ 2ερ^ κινgσεω> α`$ 2ροτuσει> α`$ 2ροτuσει> tριστικα^ α`$ Συλλογισμο^ α`$ 2ροτiρων rναλυτικaν α` A` γ` ` ε` |` B` η` +`$  oναλυτικaν pστiρων μεγuλων α` A`$ 2ερ^ προAλημuτων α`$ 4ε+οικs α` A` γ` ` ε` |` B` η`$ 2ερ^ τοc Aελτbονο> α`$ 2ερ^ τe> xiα> α`$ }ροι πρk τaν τοπικaν α` A` γ` ` ε` |` B`$ Συλλογισμaν α` A`$ Συλλογιστικkν κα^ ~ροι α`$ 2ερ^ τοc α•ρετοc κα^ τοc συμAεAηκlτο> α`$ Τs πρk τaν τlπων α`$ Τοπικaν πρk> το€> ~ρου> α` A`$ 2u+η α`$ "ιαιρετικkν α`$ 4α+ηματικkν α`$ ρισμο^ ιγ`$ jπι<ειρημuτων α` A`$ 2ερ^ nονe> α`$ 2ροτuσει> α`$

2ερ^ ‚κουσbου α`$ 2ερ^ καλοc α`$ -iσει> tπι<ειρηματικα^ κε`$ -iσει> tρωτικα^ `$ -iσει> φιλικα^ A`$ -iσει> περ^ Yυ α`$ 2ολιτικs A`$ 2ολιτικe> rκροuσεω> ƒ> n -εοφρuστου α` A` γ` ` ε` |` B` η`$ 2ερ^ ικαbων α` A`$ Τε<νaν συναγωγh α` A`$ Τi<νη> dητορικe> α` A`$ Τi<νη α`$ „λλη τi<νη α` A`$ 4ε+οικkν α`$ Τi<νη> τe> -εοiκτου συναγωγh α`$ 2ραγματεbα τi<νη> ποιητικe> α` A`$ jν+υμgματα dητορικs α`$ 2ερ^ μεγi+ου> α`$ jν+υμημuτων ιαιρiσει> α`$ 2ερ^ λi=εω> α` A`$ 2ερ^ συμAουλbα> α`$ Συναγωγe> α` A`$ 2ερ^ φ_σεω> α` A` γ`$ Φυσικkν α`$ 2ερ^ τe> oρ<υτεbου φιλοσοφbα> α` A` γ`$ 2ερ^ τe> Σπευσbππου κα^ \ενοκρuτου> α`$ Τs tκ τοc Τιμαbου κα^ τaν oρ<υτεbων α`$ 2ρk> τs 4ελbσσου α`$ 2ρk> τs oλκμαbωνο> α`$ 2ρk> το€> 2υ+αγορεbου> α`$ 2ρk> τs 'οργbου α`$ 2ρk> τs \ενοφuνου> α`$ 2ρk> τs ;gνωνο> α`$ 2ερ^ τaν 2υ+αγορεbων α`$ 2ερ^ B…ων α` A` γ` ` ε` |` B` η` +`$  oνατομaν α` A` γ` ` ε` |` B` η`$ jκλογh rνατομaν α`$ yπqρ τaν συν+iτων B…ων α`$ yπqρ τaν μυ+ολογουμiνων B…ων α`$ yπqρ τοc μh γενν†ν α`$ 2ερ^ φυτaν α` A`$ Φυσιογνωμονικkν α`$ ‡ατρικs A`$ 2ερ^ μονuο> α`$ Σημεˆα <ειμ‰νων α`$

 oστρονομικkν α`$ Šπτικkν α`$ 2ερ^ κινgσεω> α`$ 2ερ^ μουσικe> α`$ 4νημονικkν α`$  oπορημuτων μηρικaν α` A` γ` ` ε` |`$ 2οιητικs α`$ Φυσικaν κατs στοι<εˆον λη`$ jπιτε+εαμiνων προAλημuτων α` A`$ jγκυκλbων α` A`$ 4η<ανικkν α`$ 2ροAλgματα tκ τaν "ημοκρbτου A`$ 2ερ^ τe> λb+ου α`$ 2αραAολα^ α`$ „τακτα ιA`$ j=ηγημiνα κατs γiνο> ι`$ "ικαι‰ματα α`$ Šλυμπιονˆκαι α`$ 2υ+ιονˆκαι α`$ v2ερ^w μουσικe> α`$ 2υ+ικk> α`$ 2υ+ιονικaν ‹λεγ<οι α`$ Νˆκαι "ιονυσιακα^ α`$ 2ερ^ τραγŒιaν α`$ "ιασκαλbαι α`$ 2αροιμbαι α`$ Νlμοι συσσιτικο^ α`$ Νlμων α` A` γ` `$ %ατηγοριaν α`$ 2ερ^ ‚ρμηνεbα> α`$ 2ολιτεˆαι πlλεων υοˆν εο_σαιν ρ=` κατŽ εη ημοM κρατικαb$ zλιγαρ<ικαb$ τυραννικαb$ rριστοκρατικαb$ jπιστολα^ πρk> Φbλιππον$ ΣηλυμAρbων tπιστολαb$ 2ρk> oλi=ανρον tπιστολα^ `$ 2ρk> oντbπατρον +`$ 2ρk> 4iντορα α`$ 2ρk> oρbστωνα α`$ 2ρk> Šλυμπιuα α`$ 2ρk> φαιστbωνα α`$ 2ρk> -εμισταγlραν α`$ 2ρk> Φιλl=ενον α`$ 2ρk> "ημlκριτον α`$ ‘πη ’ν rρ +_γατερ*

Ο ,ριστοτ!λης εί-ε συγγράψει επίσης και σε ποιητικό και τραγικό ύος κυρίως όταν ήταν ν!ος)αλλά και πολλ!ς επιστολ!ς και ωδ!ς στην ώριμή του ηλικία. 2ηγέ> τη> παραπ!νω έρευνα>5 /ιογ!νης (α!ρτης)Jίοι ιλοσόων *ι*λίο #. #γκυκλοπ!δια /ομή)λήμα ,ριστοτ!λης.

4ΕΡΟΣ )L M ΕΙΣΑ'Ω'.5  Αναρωτη+ήκατε ποτέ$τί γνωρίBουμε #τι #ντω> γνωρίBουμε #τι είναι αλη+ιν# και τί #<ι” Το ιε#γραμμα 3 αποτελεί τον παρ!γοντα του αγν(στου στα εομένα αντίληYη> του αν+ρ(που$με περι#ου> ε=αιρέσεων και αστροAιολογικ(ν ιακυμ!νσεων* Το 3 συμAολίBει #τι εν μπορεί να κατανοήσει ή να ε=ηγήσει ο αν+ρ(πινο> νο?> και <αρακτηρίBει (> T!γνωστη ?ναμηT* Το 3 αυ=ομει(νεται αν!λογα του επιπέου γνωστική> και εμπειρική> αντιλήYεω> του νου στα πεία του κοσμογονικο?κοσμολογικο? γίγνεσ+αι και του αι+ερικο? είναι* $ρώτοι οι Ορφικοί και μετά οι 2ροσωκρατικοί υσικοί ιλόσοοι ι-νηλάτησαν το 0ήτημα της αναγωγής των πάντων και ανακύκλησης του Eύμπαντος 8όσμου σε σ ε #+)-ωρισμ!νο ταυτό-ρονα και ετερόσημα σε #ίναι και 'η #ίναι)*άση της αρ-!γονης *άσης του δυισμού)*άση την αρ-ή της ετερότητας που σε μεταυσικό επίπεδο Nό-ι *άση του συντελεστού της ανθρώπινης λογικής που δι!πεται με κ!ντρο τον άνθρωπο)*άση των εαρμοσμ!νων κλασσικών θετικών επιστημών3)ο κόσμος μας διαιρείται σε 7 καταστάσεις κατά κάποιο τρόπο ομούσιες και ομοειδείς5το ΕΙΝΑΙ και το 'Ι'ΝΕΣ-ΑΙ)όπου η σύνθεση των αντιθ!των μοροποιεί το %$,X1#=+ και μοροποιείται από το ΕΝ.&ο #=+,= κατά τον ,ριστοτ!ληN['#&, &, %E=8,)$#X= G%1ΗE3 αποτελεί το κινούν και το γίγνεσθαι το κινούμενον. &α δύο πεδία συνδ!ονται με αρ-!γοννους κοσμικούς δεσμούς και νόμους)όπου η ύπαρξη του ενός αλληλεπιδρά με την ουσία του άλλου. Η +!α υσική που μόλις άρ-ισε να αποδεσμεύεται από το σκοταδιστικό ορθολογισμό της ακραίας ανθρωποκεντρικής 8αρτεσιανής σκ!ψης)επαν!ρ-εται στο επιστημονικό προσκήνιο μετά από αιώνες άλογου θετικιστικού δογματισμού)και επι-ειρεί να αναστήσει το υπό*αθρο της κοσμοαντίληψης των $ροσωκρατικών υσικών ιλοσόων.&ην θ!ση *!*αια των =/#D+A8(#=/=D+ την λαμ*άνουν μαθηματικοί και αστρουσικοί συντελεστ!ς)καθώς η αποκωδικοποίηση του Eυμ*όλου του 'ύθου ή της 2εωρίας της

=δ!ας)παρ!-ει εμπειρικ!ς γνώσεις σε διαορετικά πεδία εαρμογής.,ρκεί να θυμηθούμε ότι ο εμπνευστής της Ηλιοκεντρικής 2εωρίας είναι ο ,ρίσταρ-ός ο Eάμιος... Η +!α υσική και ιδιαίτερα οι κλάδοι της 8*αντικής 'η-ανικής και της ,στρουσικής)με !μανση στις θεωρίες των 1ορδών)των  %περ-ορδών)των $εδίων και των /ιαστάσεων)!ρ-εται να ανατρ!ψει ανατρ!ψει το πεπερασμ!νο σύστημα κόσμου της +ευτώνιας υσικής)που ήθελε τον 8όσμο ως 'η-ανή άψυ-η)πάνω στην οποία κυριαρ-εί η ανθρώπινη διάνοια και μη-ανική)αλλά και από το /ογματικό κοσμολογικό σύστημα των οργανωμ!νων θρησκειών και κυρίως του ο*ιστικού δόγματος του 1ριστιανισμού)όπου παρουσιά0ει !ναν κόσμο !ρμαιο της οργής του 2εού ο οποίος αινομενικά Qπαί0ειQ με το Eύμπαν)αδύναμος να ελ!γξει τα αποτυ-ημ!να πειράματά του και ο οποίος αίνεται να !-ει τους εκλεκτούς του λαούς)κατά τους τελευταίους αιώνες... Η ιδ!α του 4ντος και του 'η 4ντος καθώς και ο δια-ωρισμός του κόσμου σε QαισθητόQ και QνοητόQ)αποτελεί τη *άση όλων σ-εδόν των νεώτερων θεωριών και ρευμάτων της σύγ-ρονής  ,στρουσικής)σ-ετικά με το κοσμογονικό και κοσμολογικό γίγνεσθαι. Ο κόσμος που μας περι*άλλει είναι -ωρισμ!νος κατά τη Eύγ-ρονη υσική σε QαισθητόAνοητόQ και QκτιστόAάκτιστοQ) ε>όσον καταρρίπτεται το *ασικό δόγμα της +ευτώνιας υσικής που όρι0ε απόλυτα πως η ύλη είναι κάτι το δεδομ!νο και απόλυτο)αού κατά τη θεωρία της E-ετικότητας η ύλη δεν αποτελεί πλ!ον το αναλλοίωτο πλ!γμα μορίων που αποτελούσε για τον +εύτωνα και τον $λάνκ.4σοι !-ουν ασ-οληθεί ελά-ιστα με τη υσική σήμερα)αυτό είναι το πρώτο πράγμα που διακρίνουν5τον δια-ωρισμό της υσικής #πιστήμης σε 8λασσική και +!α)όπου στη +!α μπαίνουν ν!ες τομ!ς και διανοίγονται ν!οι ορί0οντες σκ!ψης. Η ύλη λοιπόν κατά τη +!α υσική)ουσιαστικά δεν υίσταται όπως μπορεί να την αντιληθεί ο άνθρωπος μ!σω των αισθήσεών του)αλλά αποτελεί σύνθεσηAδιάσπαση ατόμων ή διακυμάνσεις πυκνώσεως της μικροκοσμικής δομής και εν!ργειας)υπό την επίδραση υσικών νόμων που στην ουσία οείλονται στις ισ-υρ!ς και ασθενείς αλληλεπιδράσεις σωματιδιακών ορ!ων)όπως είναι τα γκλουόνια)τα *αρυτόνια)τα ωτόνια)τα νετρίνια)τα λεπτόνια κ.α.π. Οι ίδιοι οι πυρήνες των ατόμων συνθ!τονται από μικρότερα σωματίδια)τα \]^_`a.8αι όλα αυτά τα πλαισιώνουν οι επιστημονικά πλ!ον αποδεδειγμ!νες γνώσεις που μας παρ!-ουν οι θεωρίες της QαντιAύληςQ και των Qμελανών οπώνQ.$άνω σε αυτόν τον αινομενικά QαόρατοQ κόσμο των μαθηματικών εξισσώσεων και των σωματιδίων)είναι δεδομ!νο ότι είναι δομημ!νος ο αισθητός μας κόσμος)αυτό που καλούμε Q$ραγματικότηταQ.8ί όμως)δεν !-ουμε την

ικανότητα να αντιληθούμε αυτόν τον αρ-!τυπο κόσμο μ!σω των αισθήσεών μας)παρά μόνο την δυνατότητα να τον αουγκραστούμε μ!σω του ανώτερου νού που πρεσ*εύει η ιλοσοία)η οποία στην εαρμογή στον γνωσιολογικό επιστημονικό κόσμο δομείται κυρίως ώς αστρουσική.Η ιλοσοία θ!ει με τα-ύτητες ωτός και διαγράει α!ναους κύκλους)τοποθετώντας στον δρόμο της λιθαράκια εμπειρικής γνώσης)με τα οποία η ,στρουσική δομεί το οικοδόμημα της αποδεδειγμ!νης παγιωμ!νης γνώσης. . 4εταφυσική αποτελεί το σημείο T–G——D ˜™šDT πάνω στο οποίο ι-νηλατεί μ!ν η ιλοσοία)αλλά η δε επιστήμη δεν !-ει ακόμη τεκμηριώσει και παγιώσει. 'ε το παρόν σύγγραμμα)!-ω σαν σκοπό να παρακινήσω τον αναγνώστη να ασ-οληθεί σε *άθος με την ελληνική ιλοσοία ώστε ώ στε να γίνει μ!το-ος σZαυτήν στο *αθμό που μπορεί να αντιληθεί αλλά γνωρί0οντας παράλληλα τις θ!σεις της σύγ-ρονης αστρουσικής και την ιστορία εξ!λιξης των επιστημών από τον ,ριστοτ!λη και μετά που τις εξειδίκευσε ώστε να μπορεί να !-ει κριτικό πνεύμα πάνω σε αυτ!ς.

%ΕΦΑ6ΑΙΟ Α 5 . ΦΡΟΝ.ΣΙΣ ΩΣ 2ΡΟ72Ο-ΕΣ. %ΑΤΑΝΟ.ΣΕΩΣ Τ.Σ ΑΡΙΣΤΟΤΕ6Ι%.Σ  6Ο'Ι%.Σ5

vv. μέν γ!ρ φρ#νησι> επιτακτική εστί*τί γ!ρ εί πρ!ττειν ή μή$τέλο> αυτή> εστίνww Αριστοτέλη> T.+ικ! Νικομ!<ειαT NNPOΑ*1 &ο *ι*λίο ' των Q'ετά των υσικώνQ του ,ριστοτ!λους ξεκινάει ώς εξής5 TΕ=ηγήσαμε τί είναι η ουσία των αισ+ητ(ν πραγμ!των κατŽαρ μεν ει> την συBήτησή μα> περί τη> ?λη>T* &ο ρήμα συ0ητήσαμε υποδεικνύει εν!ργεια 0ωντανής διάλεξης του  ,ριστοτ!λους εις το (ύκειον και καταγραή καταγραή των λεγομ!νων του από τους μαθητ!ς του ή την περισσότερο πιθανή υποψία τα Q'ετά τα υσικάQ να αποτελούν μ!ρος των πανεπιστημιακών του σημειώσεων που παρεδίδοντο εις τους μαθητ!ς του (υκείου.4πως και να !-ει το θ!μα)το συγκεκριμ!νο !ργο αποτελεί μα0ί με τα υσικά !να από τα ουσιαστικότερα !ργα της #λληνικής ιλοσοίας και διά τον λόγο αυτό δεδομ!νης της δυσκολίας του περιε-ομ!νου του αντικειμ!νου του -ρί0ει ιδιαίτερης προσο-ής και επανελημμ!νης μελ!της μ!-ρι να γίνει κατανοητό στον *αθμό που αυτό είναι δυνατό.#πιπροσθ!τως)το !ργο του ,ριστοτ!λη δι!πεται από !ναν !ν αν κώδικα αυτοπροστασίας που δεν επιτρ!πει την ασύστωλλη είσοδο στα επιμ!ρη νοήματα και ταυτο-ρόνως εστιά0ει την αντίληψη στην κριτική των γενικών αρ-ών των παλαιότερων ιλοσόων και επιστημόνων και στην γενικότερη ουσία που απορρ!ει από το !ργο τους)επιτρ!ποντας διαορετικού *αθμού πρόσ*αση στα ειδικότερα 0ητήματα που θίγει και η οποία καλλιεργείται μ!σω της εξάσκησης πάνω στην αριστοτελική λογική.Ο κώδικας αυτός της αυτοπροστασίας του !ργου του είναι η ιδιαίτερα κωδικοποιημ!νη και για μερικούς κουραστική γλώσσα που -ρησιμοποιεί. υσικά δεν θα πρ!πει να παρα*λ!ψουμε και την διαορά επιπ!δου της επο-ής και του πολιτισμικού περι*άλλοντος του ,ριστοτ!λη με την επο-ή μας και την απο-ή μας από τις =δ!ες)τον +ου και τη ύση.Ο VκώδικαςW του !ργου του ,ριστοτ!λη !-ει σ-!ση όπως είπαμε με την ρόνηση Nενατ!νιση και κατανόηση των όντων σε *άθος3 για να είμαστε ακρι*είς *άση της ορολογίας του) είναι μ!τρο προστασίας του αναγνώστη να μην *ρα-ηκυκλώσει αλλά και μ!τρο αυτοπροστασίας του !ργου να μην παρα-αρα-θεί από τον ό-λο και να το καταλά*ουν όσοι πραγματικά θα τους *οηθήσει να ανελι-θούν διανοητικά και ψυ-ικά σε διαορετικό *αθμό και τα-ύτητα ο καθ!νας.Ο κώδικας αυτός του ,ριστοτ!λη είναι ότι ορισμ!να !ργα του είναι κατά τ!τοιο τρόπο γραμμ!να ώστε να είναι δυσνόητα και κουραστικά για να μην μπορεί ο αναγνώστης να τα δια*άσει σε σύντομο -ρονικό διάστημα με αποτ!λεσμα να -άνει τον ειρμό της σκ!ψης του !ργου

στα επιμ!ρη και να του μ!νει η ουσία. 'ε άλλα λόγια αού συνηθίσει ο αναγνώστης τον τρόπο γραής του και εμπεδώσει τους ορισμούς που -ρησιμοποιεί)σταδιακά αρ-ί0ει να αντιλαμ*άνεται κάποιες !ννοιες με αποτ!λεσμα να αυξάνεται η τα-ύτητά του.Eημαντικό ρόλο στην κατανόηση της ,ριστοτελικής λογικής !-ει η ορθή γνώση των ορισμών και των κατηγοριών.Ο ίδιος ο ,ριστοτ!λης δεν παραγνωρί0ει το !ργο των προηγούμενων από αυτόν στο-αστών.Eτα Q'ετά τα υσικάQ 6OM<, 6OA6; ανα!ρει5 T%ατ! πρ(τον <ρέο> μα> είναι να ο?με τι> ο=ασίε> των !λλων ερευνητ(ν με τον σκοπ#ν ε!ν οι !λλοι ερευνητέ> εν λέγουν κ!τι σωστ# να μη πέσουμε ει> αυτ! τα σφ!λματα*Ακ#μη με τον σκοπ# ε!ν μια ο=ασία είναι κοινή ει> αυτο?> και ημ!> να μην μ ην είμε+α ιŽατομικ#ν μα> μ#νον λογαριασμ#ν σ<ετικ(> με αυτήν υσαρεστημένοι με τον εαυτ#ν μα> ι#τι πρέπει να μένει κανεί> ευ<αριστημένο> αν μπορεί να λέγει μερικ! καλ?τερα και μερικ! ε #<ι απ# του> !λλου>T* Eημαντικά στοι-εία στην κατανόηση του !ργου του ,ριστοτ!λη είναι η υπομονή)η λογική)η επανάληψη και η ρόνηση. Dς φρ#νηση ορί0ουμε την ενατ!νιση και κατανόηση των όντων)των ουσιών και των ιδεών τόσο αυτών όσο και των αρ-ών και των αιτίων τους σε *άθος.Ο ακρι*ής όρος της ρονήσεως κατά τον Eωκράτη είναι5

Z. φρ#νηση είναι φορ!> &κίνηση>K και ρο? ν#ηση &μεταAολή & μεταAολή αντίληYη>K* -α μπορο?σαμε να την εκλ!Aουμε και ω> ω > #νησιν φορ!> &ωφέλεια κινήσεω>K αλλ! οπωσήποτε σ<ετίBεται με την μετακίνηση* . γν(μη σημαίνει ω> προ> κ!+ε !ποYη σκέYη γονή> &γέννηση>K και ν(μησιν &παρατήρησηK*Το νωμ!ν &στο &έφεση προ> το νέοK και το να είναι νέα τα #ντα σημαίνει #τι υπ#κεινται συνέ<εια στη ιαικασία τη> γένεση>[ &2λ!των $%ρατ?λο> PNN ΕK Cια τον ,ριστοτ!λη η ρόνηση !-ει το εξής ιδιαίτερο -αρακτηριστικό5

ZΤα αισ+ητ! υπ!ρ<ουν σε ακατ!παυστο ροή (στε εν μπορεί να υπ!ρ=ει επιστήμη και Aα+?τερη ν#ηση κ!ποιου #ντο> οπ#τε +α πρέπει να στηρίBεται στην φρ#νηση$ κα+(> +α πρέπει πρέπε ι να υπ!ρ<ουν !λλε> φ?σει> μ#νιμε> εκτ#> αισ+ητ(ν απ# εκείνε> που Aρίσκονται σε ροή$κα+(> επιστήμη των #ντων που Aρίσκονται σε ροή εν ?ναται να υπ!ρ=ει[ &Αριστοτέλη> $ 4ετ! τα Φυσικ! N0S1) NQK 8αι συνε-ί0ει λίγο παρακάτω )αού ακολουθεί ανάλυση του συστήματος των επιτακτικ(ν λ#γων του Eωκράτους Nδηλαδή των επαγωγικών

συλλογισμών3 και της ανάλυσης του συστήματος της θεωρίας των =δεών του $λάτωνος5

ZΑπ# το !λλο μέρο> σ?μφωνα προ> την λογική αναγκαι#τητα σ<ετικ! με τι> Ιέε> $ε!ν οι Ιέε> μετέ<ονται πρέπει να υπ!ρ<ουν μ!λλον οι Ιέε> των Ουσι(ν* "ι#τι οι Ιέε> μετέ<ονται #<ι στην ευτερογενή του> !ποYη κατ! συμAεAηκ#> αλλ! η μετο<ή που γίνεται επ!νω ει> κ!+ε Ιέα γίνεται με την προυπ#+εση #τι αυτέ> +εωρο?νται =έ<ωρα απ# κ!+ε υποκείμενο το οποίο +α μπορο?σαν αυτέ> ω> κατηγορο?μενα να προσιορίσουν*%αι εννο( με αυτ#5 ε!ν έ<ει> μετο<ή στο αυτοιπλ!σιο αυτ# έ<ει μετο<ή ει> το α›ιο κατ! συμAεAηκ#>*"ι#τι η ιι#τητα του α›ίου εν είναι ουσιαστική για το ιπλ!σιο αλλ! συμAεAηκ#>$επομένω> οι Ιέε> εν μπορεί να είναι κ!τι !λλο παρ! ουσίε>*Vμω> οι ίιε> λέ=ει> σημαίνουν ουσία και στον ε( κ#σμο και στον νοητ# κ#σμο*Vμω> εν π!ση περιπτ(ση τι ν#ημα έ<ει να ισ<υριστο?με #τι αυτ# που λέμε εν#τητα επ!νω απ# τα πολλ! είναι κ!τι =έ<ωρο απ# την πολλαπλ#τητα”œτσι$ε!ν οι Ιέε> και #σα μετέ<ουν σε αυτέ> είναι ένα Είο> +α έ<ουν κ!τι κοιν# μετα=? μ ετα=? του>[ &Αριστοτέλη> $4ετ! τα Φυσικ! N0S Α N0S Α /QK* 4πως είδαμε στην ,ριστοτελική ,ριστοτελική ιλοσοία ό-ι μόνον υπάρ-ει η ύπαρξη των =δεών ως θεμελιώδες στοι-είο της Nκαθώς επιστήμη στα ρ!ονται δεν δύναται να υπάρξει3 αλλά ακόμη και η ρόνηση αποκτά περισσότερο μεταυσικό -αρακτήρα καθώς η κίνηση γίνεται *άθος εις την ουσία εντός της οποίας ενυπάρ-ει το αίτιο και το !νεκα των όντων.E-ετικά με το 0ήτημα και πρό*λημα της γνώσης συνε-ί0ει ο ,ριστοτ!λης

TΕι> την ο=ασίαν τη> υπ!ρ=εω> των Ιε(ν συνέAει συ νέAει να φτ!σουν #σοι την ιετ?πωσαν επειή #σον αφορ! το πρ#Aλημα τη> αλή+εια> έωσαν πίστη ει> τα λεγ#μενα των οπα(ν οπ α(ν του .ρακλείτου #τι τα αισ+ητ! υπ!ρ<ουν ει> ακατ!παυστη ροή*T &Αριστοτέλη> T4ετ! τα Φυσικ!T N0S1) N0K*  ,υτομάτως αποδε-όμαστε την μελ!τη των =δεών ως περισσότερο !γκυρη και αντικειμενική σε σ-!ση με την ανακρί*εια της ροής των αισθητών.Οι ιδ!ες όπως είδαμε στην ,ριστοτελική θεωρία είναι ουσίες οι οποίες δηλώνουν την απόρροια των όντων δημιουργώντας είδη όπου συντελεστ!ς είναι οι κατηγορίες και τα κατηγορούμενα.'εταξύ αυτών όμως η επιστήμη κατά τον  ,ριστοτ!λη !γκειται στην ρόνηση δηλαδή εμ*άθυνση στις πρώτες αρ-!ς και αίτια του !νεκα των όντων) των οποίων θα πρ!πει να διερευνά η επιστήμη με *άση τα νοητά δεδομ!νου ότι στο γίγνεσθαι τα πάντα ρ!ουν και διαρκώς αλλά0ουν)επομ!νως τα αποτελ!σματα θα είναι μη σταθερά λόγω λ όγω ροής και τα δεδομ!να μη ακρι*ή λόγω ανακρί*ειας των αισθήσεων.Ο ,ριστοτ!λης άσκησε μεγάλη κριτική στην πλατωνική θεωρία των =δεών)διότι μόνον ότι περάσει μ!σα από εντελε-ή μελ!τη και κριτική θεμελιώνεται στην ιστορία της ιλοσοίας.Η

διαορά του ,ριστοτ!λη με τον $λάτωνα είναι ότι δεν μελετάει τόσο τα όντα καθZαυτά)όσο τις ουσίες τους και αντί για τις =δ!ες καθZαυτ!ς εστιά0ει την !ρευνα στα #ίδη.Ο ,ριστοτ!λης εστιά0ει την μελ!τη των όντων στο ενεργεία δηλαδή σε μία κατάσταση τελεολογικής κίνησης δηλαδή)ενώ για τον $λάτωνα τα όντα υπάρ-ουν ως ιδ!ες απόλυτες και νοητ!ς των οποίων τα αισθητά είναι είδωλα.Cια είδωλα.Cια παράδειγμα ας ας δούμε πώς ορί0ει ο Eωκράτης και μετα!ρει ο $λάτων την ιδ!α του αγαθού5

ZVσο για το αγα+#$ το #νομα επιι(κει να ηλ(σει #$τι είναι σε #λη του τη φ?ση αγαστ# &+αυμαστ#K*%α+(> τα #ντα Aρίσκονται σε κίνηση ενυπ!ρ<ει σε αυτ! η τα και η Aρα?τητα αφLετέρου*"εν είναι #μω> +αυμαστ# ο$τιήποτε τα PN/ž K 8ι εν συνε-εία ας δούμε την θ!ση του ,ριστοτ!λη πάνω στην εν!ργεια του αγαθού.

ZΤαυτ#σημα κατLακολου+ίαν +α είναι το αγα+#ν και το κακ#ν$ο !ν+ρωπο> και ο ίππο> και η +έσι> του> εν +α έ<ει πλέον ω> αντικείμενο την εν#τητα του #ντο> αλλ! το μηέν του #ντο> κα+(> οι έννοιε> τη> ποι#τητο> και τη> ταυτ#τητο> +α είναι ταυτ#σημοι*'ιLαυτ# λέμε #τι ο !ν+ρωπο> εν είναι λευκ#> αλλ! έ<ει λευκω+εί και εν είναι AαίBον #ν αλλ! AαίBει*Απορο?ν κ!ποιοι απ# του> παλαι#τερου> π(> ?ναται το έν να είναι και πολλ! παρουσι!Bοντα> αντίφαση5 "ι#τι το œν υπ!ρ<ει και υν!μει και εντελε<εία[ &Αριστοτέλου> Φυσικ! N1R ΑK N1R ΑK Εντελέ<εια είναι η μετά*αση των όντων από το ενδυνάμει στο ενεργεία. Εντελέ<εια Ÿ εντελ(> έ<ων Ÿ εν τέλο> έ<ων* /ηλώνει αυτό που !-ει ολοκληρωθεί με το τέλο> να δηλώνει αZενός την ολοκλήρωση &τέρμαK αZετ!ρου το ένεκα &σκοπ#K. &ο ενδυνάμει είναι νοητό.&ο ενεργεία είναι συμ*ε*ηκός.  Sρα ο κόσμος των =δεών και ο κόσμος των των αισθητών δεν είναι κατZανάγκη δύο ξε-ωριστοί κόσμοι που απλά σ-ετί0ονται αλλά είναι !να και το αυτό σε διαορετική λειτουργία ως ουσία.Η δε ουσία ως απόρροια όντος συνδ!ει την ιδ!α με το είδος το οποίο αναδύεται μ!σα από την μορή του αισθητού γ!νους και μ!σω της εντελ!-ειας γιZαυτό και το είδος είναι νοητό. 2α πρ!πει να γνωρί0ουμε επίσης ότι αν ο $λάτων ήταν ο ερμηνευτής του Eωκράτη)ο ,ριστοτ!λης ήταν ο ερμηνευτής του Ηρακλείτου.&ο γεγονός ότι τα V'ετά τα υσικάW του ,ριστοτ!λους εμπερι!-ουν κοινά νοήματα και ορισμούς με τις V#νεάδεςW του $λωτίνου bκαι αυτό -ρί0ει προσε-τικής συγκριτικής μελ!της και είναι αποδείξιμο σε όποιον θα εί-ε αμι*ολία περί τούτουA σημαίνει από μόνο του πολλά)αλλά καθιστά σα!στατα την ιστορική αλήθεια ότι ο ,ριστοτ!λης είναι ο πρώτος V+εοπλατωνικόςW.  ,υτά τα ανα!ρουμε διότι στο σ-ολικό *ι*λίο *ι*λίο ιλοσοίας της CZ(υκείου ανα!ρεται5

Zœτσι ο Αριστοτέλη> ο οποίο> φοίτησε επί /0 <ρ#νια <ρ #νια στην ακαημία$ αμφισAήτησε το κ?ρο> τη> +εωρία> του 2λ!τωνα για τι> ιέε>[ &σελ*/K*  ,υτή είναι η πρώτη γνώση που λαμ*άνουν οι ν!οι στο σ-ολείο που δεν !-ουν ασ-οληθεί ακόμη με την ιλοσοία./ιότι αν θα ήθελαν να είναι αντικειμενικοί οι συγγραείς του σ-ετικού *ι*λίου θα !πρεπε να εί-αν παραθ!σει αυτολεξή τα λεγόμενα του ,ριστοτ!λους στα V'ετά τα υσικάW 6OMIJ;5

Z2ερί των μα+ηματικ(ν #τι είναι ΟΝΤΑ και #τι ΕΣΤΙ &υπ!ρ<ουνK το Α2Ο"ΕΙ\Α4ΕΝ*Ε=ηγήσαμε Α2Ο"ΕΙ\Α4ΕΝ*Ε=ηγήσαμε επίση> τι είου> ?παρ=η έ<ουν και ε=ηγήσαμε κατ! ποια έννοια μπορεί να πεί κανεί> #τι είναι πρ#τερα[*  ,λλά όταν στο προαναερθ!ν σ-ολικό εγ-ειρίδιο Nσελ. Nσελ. 96 κάτω3 ανα!ρεται Z. πρωταρ<ική αιτία τη> ημιουργία> του αγ!λματο> για τον Αριστοτέλη είναι η @ 76., απ# την οποία κατασκευ!στηκε[ θα πρ!πει να αρ-ίσουμε να αμι*άλουμε και να ανησυ-ούμε για την ποιότητα και αντικειμενικότητα γνώσης του ίδιου του εκπαιδευτικού μας συστήματος.Eημειωτ!ον ότι μ!σα στο σ-ολικό εγ-ειρίδιο δεν υπάρ-ει ούτε μία παραπομπή από κάποιο !ργο ιλοσόου.Ο δε συγγρα!ας είναι καθηγητής ιλοσοίας στο $ανεπιστήμιο ,θηνών.  /ιότι π!ρα από την τελεολογική του θεωρία και την !ρευνα περί ουσίας και ό-ι ύλης)ο ,ριστοτ!λης εξηγεί περί της αρ-ής καταλήγοντας εν ολίγης στο ακόλουθο συμπ!ρασμα5

Zρα ο Νο?> νοεί τον εαυτ#ν του ω> κρ!τιστο> και η ν#ησή του είναι τη> νοήσεω> ν#ησι>[* &4ετ! τα φυσικ! N0SP) /0MN0SQΑK*

Z6έγουμε πρ!γματι #τι ο -ε#> είναι Bωνταν# α›ιον Vν$(στε η Bωή και Αι(ν συνε<ή> και α›ιο> υπ!ρ<ει στο -ε#$ι#τι αυτ! είναι ο -ε#>[ &4ετ! τα Φυσικ! N0SO Α K*

 ,υτά όμως δεν λαμ*άνονται υπόψιν στα σ-ολικά εγ-ειρίδια.8αι εγ-ειρίδια.8αι ετούτο είναι μόνον !να μ!ρος του προ*λήματος.&ο σ-ολείο όμως και τα πανεπιστημιακά ιδρύματα διαμορώνουν την προσωπικότητα των ν!ων και δημιουργούν την εικόνα της κοινωνίας από το υπό*αθρό της.8αι η σ-!ση της σημερινής πραγματικότητας με την αρ-αία είναι μηδαμινή. Ο $λάτων δημιούργησε νοητικά το σύστημα της $ολιτείας περιγράοντας πώς λειτουργεί και ο ,ριστοτ!λης το εάρμοσε πρακτικά δεί-νοντας πώς λειτουργεί εκ των !σω.8αι η 2ολιτεία εστί η !ριστη κατ!σταση των Yυ<(ν*

8ατά τον $λάτωνα τα μόρια της αρετή> είναι5 N*Ανρεία /*"ικαιοσ?νη O*Σοφρωσ?νη P*Φρ#νηση* 8ατά τον ,ριστοτ!λη η αρετή είναι διττή5  Α*"ιανοητική )*.+ική vv"ιττή είναι η αρετή$ιανοητική και η+ική* . ιανοητική γεννιέται και αυ=!νεται με τη ιασκαλία$ι#περ εμπειρία> και <ρ#νου$εν( η η+ική ε= έ+ου> περιγίνεται και γιŽαυτ# το #νομα ή+ο> σ<ετίBεται με το έ+ο>ww* &ΑΡΙΣΤΟΤΕ6.Σ T.-Ι%Α ΝΙ%Ο4Α3ΕΙΑT )*N$ NK Η ,ρετή κατά τον ,ριστοτ!λη εξασκείται όπως η κάθε τ!-νη./εν είναι κάποιος ενάρετος αλλά γίνεται ενάρετος όπως δεν είναι κάποιος ιατρός αλλά γίνεται ιατρός διά της εξασκήσεως της τ!-νης του.

vvΤι> αρετέ> τι> λαμA!νουμε ενεργ#ντε> #πω> και στι> !λλε> τέ<νε>*4α+αίνοντα> π(> πρέπει να ποιο?με μα+αίνουμε να ποιο?με$και οι οικοομο?ντε> γίνονται οικο#μοι και οι κι+αρίBοντε> μέσω τη> ε=!σκηση> γίνονται κι+αρίστε>$και οι ίκαια πρ!ττοντε> γίνονται ίκαιοι$το ίιο και οι σ(φρονε> και οι ανρείοιww &ΑΡΙΣΤΟΤΕ6.Σ T.-Ι%Α ΝΙ%Ο4Α3ΕΙΑT )*N$PK Η ,ρετή ταυτί0εται με την ολοκλήρωση και τον σκοπό Nτ!λος3 και ορί0εται από την εντελ!-εια του κάθε όντος.#ίναι προσωπική πρώτα διά του ήθους και καθίσταται συλλογική όταν αορά το καθολικό !θος.Η τελειοποίησις του κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι προυποθ!τει την επιμ!ρει τελειοποίηση του ατόμου ώστε να εναρμονιστεί με την =δ!α του  ,γαθού./ιότι η νόηση είναι όπλο και μ!σο ταυτό-ρονα καθώς είναι ικανή ικανή για τα αγαθότερα και τα -ειρότερα.

vvΟ !ν+ρωπο> είναι ο αν(τερο> απ# τα #ντα #ταν φτ!νει στην τελει#τητ! του και το <ειρ#τερο #ταν σπ!Bει τη σ<έση του με το ν#μο και τη ικαιοσ?νη*"εν υπ!ρ<ει πιο ολέ+ριο απ# την αικία που ια+έτει #πλα*Ο !ν+ρωπο> απ# την !λλη γεννιέται εφοιασμένο> απ# τη φ?ση με #πλα του την αρετή και τη φρ#νηση$τα οποία #μω> μπορεί να <ρησιμοποιήσει <ρησιμοπ οιήσει για αντί+ετου> σκοπο?>* 'ιŽαυτ# ο ί<ω> αρετή !ν+ρωπο> είναι απŽ#λα τα #ντα το πιο αν#σιο και !γριο και <είριστο στι> ερωτικέ> απολα?σει> και του φαγητο?*. ικαιοσ?νη είναι συστατικ# τη> π#λη> κα+(> συγκρατεί εν τ!=η την πολιτική κοινωνίαww* &ΑΡΙΣΤΟΤΕ6.Σ T2Ο6ΙΤΙ%ΑT Α/$NQK vvΕυαίμων Bωή είναι η εν!ρετο>*Αλλ! η Bωή αυτή είναι Bωή

σοAαρή> εργασία> κι #<ι απολα?σεων*Την αισ+ησιακή ηονή μπορεί και ο πρ(το> τυ<(ν να την απολαμA!νει$τ#σο ο ο?λο> #σο και ο !ριστο> των αν+ρ(πων*  Αλλ! ουεί> +εωρεί τον ο?λο μετέ<οντα στην ευαιμονίανww* &ΑΡΙΣΤΟΤΕ6.Σ T.-Ι%Α ΝΙ%Ο4Α3ΕΙΑT % R NNSSα /MNNK vv%α+(> η η+ική είναι έ=ι> ελευ+έρα> Aουλήσεω> και η ελε?+ερη Aο?λησι> είναι #ρε=ι> εσκεμμένη$η ν#ησι> πρέπει να είναι αλη+ή> και η #ρε=η ορ+ή προυποτι+έμενου #τι η πραγματοποιη+έσα εκλογή είναι υπ# η+ικήν !ποYιν εν ε ν τ!=ει και #τι το έν και το αυτ# εγκρίνεται υπ# του λ#γου και επιι(κεται επ ιι(κεται υπ# τη> Aουλήσεω>ww &ΑΡΙΣΤΟΤΕ6.Σ T.-Ι%Α ΝΙ%Ο4Α3ΕΙΑT ; / NNOα /QMO0K  ,υτ!ς είναι οι αρ-!ς τις οποίες θα πρ!πει να διδάσκονται οι ν!οι όταν ξεκινούν τη 0ωή τους)αν πραγματικά επιθυμεί ο άνθρωπος να 0εί ευδαιμονικά και σε αρμονία με την ύση και το σύνολο./ιότι η αρετή είναι διδακτ!α και εξασκείται και όσο πιο κοντά ερ-όμαστε στο πρότυπο της =δ!ας του απόλυτου ,γαθού)τόσο πιο ενάρετοι γινόμαστε και διανοητικά εξελιγμ!νοι)ενώ όσο απομακρυνόμαστε από αυτήν τόσο αύλοι γινόμαστε και διανοητικά καθηστερημ!νοι.8αι υσικά η κοινωνία και οι σ-!σεις μας είναι αποτ!λεσμα των επιλογών μας και αντανάκλαση εκείνου που !-ουμε μ!σα μας. Η πορεία προς την αρετή αποτελεί αποτ!λεσμα της *ουλητικής εν!ργειας του κάθε όντος ώστε από την κατάσταση του εν υν!μει ναι μετα*εί στην κατάσταση του ενεργεία. Η μετά*αση όμως είναι καθαρά ατομική υπόθεση και η αν!λιξή του στηρί0εται αποκλειστικά στην σ την ελεύθερη *ούλησή του.,πό την μονάδα ξεκινάει και καθώς ο άνθρωπος είναι όν μιμητικό και πολιτικό επεκτείνεται ποιητικά στο σύνολο.

vvΑυτή κα+Žαυτή η ι!νοια ουέν κινεί$αλλ! το?το πρ!τει μ#νον$την προ> ορισμένον σκοπ#ν κατευ+υν#μενη ν#ησιν και κίνησινww* &ΑΡΙΣΤΟΤΕ6.Σ T.-Ι%Α ΝΙ%Ο4Α3ΕΙΑT ; / NNOA NK Η ηθική αρετή εστιά0ει στο άλογον μ!ρος της ψυ-ής Nεπιθυμητικό και θυμοειδ!ς3 με σκοπό να το τιθασσ!ψει διά της λογικής από το πάθος κυρίαρ-ο συστατικό του οποίου είναι το συναίσθημα. Η διανοητική αρετή εστιά0ει στο λογικόν μ!ρος της ψυ-ής με σκοπό να το ανελίξει και η ψυ-ή να γνωρίσει τις ιδ!ες δηλαδή τα νοητά και μαθηματικά είδη καθώς και να θ!τει τα ρ!να τόσο εις το συναίσθημα όσο και εις τον υπερ*ατικό λογισμό διατηρώντας μία ισορροπία διά του ,ριστοτελικού '!τρου.4έτρον ριστον. Η δ! ρόνηση σ-ετί0εται και συνδ!εται άμεσα με την τα-ύτητα αντίληψης. '!τρον και μ!σον της λογικής αποτελεί η επιστήμη η οποία ετυμολογείται από το επί και το ίσταμαι. TΕπειή το ειέναι και το επίστασ+αι ει> #λα τα είη αναBητήσεων των οποίων υπ!ρ<ουν αρ<έ> και αιτίε> γίνεται #ταν εισ?σουμε ει> αυτ! ι#τι τ#τε νομίBουμε #τι γνωρίσαμε #ταν εισ?σουμε ει> τα>

πρ(τα> αιτία> και αρ μέ<ρι των πρ(των στοι<είων*%ατ!ηλο είναι #τι και ει> την επιστήμη τη> φ?σεω> &φυσικήK πρέπει πρ(τα να προσπα+ήσουμε να ορίσουμε τα> αρT &Αριστοτέλη> TΦυσική>  Ακρο!σεω> ή Φυσικ! N1PΑK*

'ε το 0ήτημα της πρώτης αρ-ής θα ασ-οληθούμε εκτεταμμ!νως παρακάτω.Dστόσο προυπόθεση της εισόδου μας στην ,ριστοτελική ιλοσοία)#πιστήμη)(ογική και Οντολογία είναι η αρ-ή της ρονήσεως η οποία συνάδει ως *ασικό μόριο της αρετής εις την καλλι!ργεια και τελικώς την κατάκτησή της ό-ι διά της ηθικολογίας ή της επι*ολής αλλά μ!σω της προσωπικής *ούλησης και της κίνησής μας προς την αρετή. Eε αυτό το σημείο θα πρ!πει να επαναλά*ουμε ότι φρ#νησι> είναι η ενατένιση και καταν#ηση των #ντων κα+(> και η τα ει> αυτ!* 4πως διαπιστώνουμε ο ,ριστοτ!λης ουδ!ποτε απ!ρριψε την θεωρία των =δεών του $λάτωνος όπως εσαλμ!νως !-ουμε πεισθεί.,ντιθ!τως της άσκησε κάποιου είδους ουσιώδη κριτική και την διεύρηνε καθιστώντας την περισσότερο αναλυτική.,λλά ε>όσον δεν !-ουμε υπ>όψιν τα λεγόμενα του  ,ριστοτ!λη εσαλμ!νως δοκούμε ως αληθινό ότι μας ειπούν θεωρώντας το ακρι*!ς και απόλυτα αντικειμενικό μ!σα στην ημιμάθειά μας -ωρίς - ωρίς να το εξετάσουμε κριτικώς και επαληθευτικώς./ιότι τότε θα γνωρί0αμε τουλά-ιστον ότι ο  ,ριστοτ!λης ανα!ρει TΕν τω μετα=? αποεί=αμε #τι τα μα+ηματικ! πρ!γματα είναι υπαρκτ!T &Αριστοτέλη> T4ετ! τα Φυσικ!T N0S1) SK* $ερί των μαθηματικών όντων και των νοητών ειδών όμως θα αναερθούμε αναλυτικά σε ξε-ωριστό κεάλαιο.

%ΕΦΑ6ΑΙΟ )5 ΟΡ'ΑΝΟ7 ΟΡ'ΑΝΟΝ5 Η λ!ξη 6Ο'ΟΣ5 παρ!γωγο του ρήματο> λέγω )σημαίνει και επισημαίνει κάθε γεγονός αν!ρωσης)σήμανσης και δηλωτικής παρουσίας.υσικά το σημαίνον είναι κάτι το αναορικό καθώς ανα!ρει κάποια παρουσία ή κάποιο αίτιο)το οποίο μ!σω της αναοράς του λόγου γνωστοποιείται.Dς λόγος προσδιορί0εται η λειτουργία κάθε σημαίνοντος προσδιορί0οντας την αναορικότητα και διαστ!λλοντας την αντιληπτική ικανότητα της υποκειμενικότητας του ορ!α πάνω στην αντικειμενική πραγματικότητα του σημαίνοντος bτο οποίο ή είναι ή αεί γίγνεταιA)διαδικασία σημαινόμενη στον άνθρωπο αενός διά της ρονήσεως)αετ!ρου δια της αναμνήσεως κατά την θεωρία των οπαδών των =δεών και εκρα0όμενης δια της προορικής ομιλίας ώς λόγος όπερ και σημαίνεται είτε διά της μετατροπής της εικ#να> σε ή<ο ή του γραπτού λόγου μετατρ!ποντας τον ή<ο σε εικ#να .Ο  (όγος αορά την μορή του κάθε νοητού είδους σε αισθητό όν ε>όσον η μορφή του αισθητού αντικατοπτρί0ει το είο> του το οποίο αναδύεται -άριν της εντελ!-ειας εκ της μορής του γ!νους) αλλά και που το διαοροποιεί από άλλες μορ!ς του ίδιου γ!νους.Ο λόγος επίσης προσδιορί0ει την νοητική αν!ρωση στο υποκείμενο αντικειμενικά αν δε-τούμε την θεωρία του $λάτωνος που ορί0ει ότι Zνου> ορ! ενο?σα> ιέα> εν τω εστί B(ον είτα ιενοή+ει ο ημιουργ#> ! # νο?> ορ! εν τω ο εστίν B(ον και τ#ε το π!ν έ<ει[ &2λωτίνο> ZΕνε!ε> ΙΙΙ&NOKNK .Sρα αού ο νούς ορά τις ενυπάρ-ουσες στο 0ωντανό όν ιδ!ες και εόσον αυτά που ορά το 0ωντανό όν τα !-ει το παν)αν δε-τούμε ότι ως 0ωντανό όν ο $λάτων ορί0ει την ενσαρκωμ!νη ψυ-ή και εόσον κατά την παραδο-ή του $λωτίνου τα είη υπ!ρ<ουν προ του νου και τα #ντα αυτ! νοείν τον νο?ν &2λωτίνο> ZΕνε!ε>[ O*&NOKQK  τότε δια της προυπόθεσης του ίδιου μεριστού λόγου της ψυ-ής)προυπόθεση που αορά την αρ-ή συγκρότησης της ετερότητας του υποκειμ!νου νοήσεως από το αντικείμενο παρατηρήσεως ή ορθότερα ρονήσεως μη αγνοώντας υσικά την μεταξύ τους σ-!ση και απόκλιση καθώς το νοητόν bτο οποίο κατά μία !ννοια είναι η ψυ-ή και δια!ρει από τον νού στο *αθμό που ο νούς νοεί και αντικατοπτρί0ει τον εαυτό τουA ορά -ώρια από τον εαυτό του όσα ορά και υπάρ-ει εν μ!ρει -ώρια από αυτά )αλλά ταυτόσημα σε άμεση σ-!ση με εκείνα ως είδωλα )πάντα ως 0ώσα Nενσαρκωμ!νη3 ψυ-ή σε αναλογία απόκλισης 6c9 με την πραγματικότηταA αν δε-τούμε τα λεγόμενα του $λάτωνα στους +όμουςA. $ερί του γιατί τα είδωλα αποτελούν τις αντανακλάσσεις των νοητών ειδών θα το εξετάσουμε εν συνε-εία.

Dστόσο)ο ΟΡ-ΟΣ 6Ο'ΟΣ δηλαδή η αρ-ή της %ριτική> Οντολογία> πειθαρ-εί τον νού να σκ!πτεται δομημ!να και επιστημονικά.+α ίσταται επί του 0ητήματος το οποίο διερευνά.Η κριτική οντολογία στο ερώτημα σ-ετικά με το #ίναι και τα όντα ανταποκρίνεται στην αρ-ή της αμισ*ήτησης και επαλήθευσης με -ρήση του Ορθού (όγου και επιδ!-εται κριτική διερεύνηση στα πλαίσια της παρατήρησης)της νοητικής ι-νηλάτησης και της λογικής αποτύπωσης)αποεύγοντας τον δογματισμό N*λ. 1ριστιανισμός...3 )επιτρ!ποντας την δυνατότητα επαλήθευσης μ!σω γνωστικών προτάσεων. #ίναι στην ουσία η τ!-νη ακρί*ειας προσδιορισμού των ονομάτων και λεπτόλογης ανα0ήτησης των όντων μ!σω των ονομάτων )μ!θοδο που καθι!ρωσε ο Eωκράτης)απ>όσο γνωρί0ουμε μ!σα από τα $λατωνικά !ργα και συγκεκριμ!να τον V8ρατύλο)περί ορθότητος ονομάτωνW .Η 8ριτική Οντολογία δεν είναι Ολιστική και γι>αυτό το λόγο δεν είναι και αυθαίρετη.#ίναι Τελεολογική και #ρμηνευτική και το -άρισμα αυτό το οείλει κυρίως στον ,ριστοτ!λη και τον $λάτωνα.%περ*αίνει επομ!νως το επίπεδο της αυθαίρετης θεώρησης και καταλύει το δόγμα)δομώντας την ιλοσοική ανα0ήτηση μ!σα από την επιστήμη του ιλοσοείν και της λογικής με σ-!σεις αίτιουA αιτιατού και υπόθεσηςAαπόδειξης.,ναορικά με τη ύση των όντων)η κριτική οντολογία δ!-εται την ύπαρξη του Είναι -ωρίς να το σ-ετικοποιεί και να το αναπροσαρμό0ει στα ανθρώπινα κοσμοθεωρητικά πρότυπα)αλλά εναρμονί0οντας τα ανθρώπινα πρότυπα στα νοητά. /!-εται θα λ!γαμε το #ίναι στο *αθμό που το αίτιο του κάθε όντος συνδ!εται με τον λόγο όλων των όντων μεταξύ τους) καθαρό από κάθε δυσειδαιμονική δοξασία N*λ. 1ριστιανισμός...3. /ιατηρεί την ορθότητα της κάθε περίπτωσης και καλλιεργεί την κατηγορία της *άση των κριτιρίων της λογικής και της αιτιότηταςA απόδειξης.&ο μόνο το οποίο θα πρ!πει να δ!-εται απόλυτα ώς προυποθετικό σημείο αρ-ής της ανα0ήτησης)είναι η ύπαρξη της  ,λήθειας.8αι ΑMλή+εια σημαίνει απο-ή από την λήθη)γι>αυτό και ακαταμά-ητης ορθότητος επί των επιμ!ρων ατομικών διυποκειμενικών κοσμοθεωρητικών αντιλήψεων.Eτην Ομηρική διάλεκτο η λ!ξη λή+ω δεν σημαίνει μόνον το μεταγεν!στερο παράγωγο του λανθάνω αλλά και το κρύ*ομαι όπως και το κοιμάμαι)εξ ού και ο λήθαργος*#πομ!νως η αAλήθεια είναι η μήAλήθη)η μήAαπόκρυψη και η αν!ρωση του τάδε αινομ!νου )π!ρα από την υποκειμενική διάσταση της κατZαίσθησιν λογικής./εν είναι τυ-αίο ότι σ-εδόν οι περισσότερες !ννοιεςAλ!ξεις που συνδ!ονται με το 0ήτημα της γνωστικής λειτουργίας !-ουν ως αρ-ή την αίσθηση της όρασης.

-εωρία5από το θεωρώAορώ Ιέα5από το ιδείν φανέρωση$φαιν#μενο$φαντασία$έμφανση$προφανέ>$απ#φαση κτλ5 από το ανεώAείς άος !ρ-ομαι ώς προσδιοριστικό του ρήματος ημίAπιαύσκω)όπερ και σημαίνει !ρνω στο ώς. Οι Hλληνες ταύτισαν την λειτουργία του σημαίνοντος με την λειτουργία της εικόνας.#ίδαν δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο ο σημαινόμενος λόγος εγράεται στην ψυ-ή συνιστώντας εμπειρία.Η #λληνική γλώσσα λειτουργεί ενσαρκώνοντας μ!σα από τους ορισμούς τις ιδ!ες των νοητών ειδών) κατηγοριοποιώντας τα ονόματα ώς αγ!λματα φωνήεντα$λαμ*άνοντας ωστόσο υπόψιν την σο*αρή παράμετρο που θ!τει ο ,ριστοτ!λης με την ράση vvνοεί !νευ φαντ!σματο> η Yυ<ήww ¡Aλ*ΑΡΙΣΤΟΤΕ6.Σ 2ΕΡΙ X73.Σ 'S¢ . &ον λόγο των ειδών οι Hλληνες την αποτύπωσαν πάνω στις μορ!ς των αγαλμάτων και των γραπτών)δηλώντοντας κατά το αποκορύωμα της γνώσης τους την τελεολογική επεξεργασία του λόγου) από την ύλη στην μορή και από την εν!ργεια στο τέλο>A σκοπό )διαδικασία κατά την οποία η ουσία του ανθρώπου μετ!-ει ως ψυ-ή στα νοητά είδη.Η κύρια συνεισορά του ,ριστοτ!λη στην ιλοσοία είναι ότι ενσωμάτωσε στον λόγο των ειδών την εντελέ<εια και καθόρισε τη σ-!ση αιτίουAαιτιατουAαιτιώδους σ-!σης)ορί0οντας τα θεμ!λια των εξειδικευμ!νων κατακερματισμ!νων επιστημών) αλλά ταυτό-ρονα μη στερώντας την εξελικτική πορεία τους μ!σω της κριτικής οντολογίας)επιτρ!ποντας την εις αεί ι-νηλάτηση του Zαεί Bητο?μενου και αεί απορρο?μενου[&Aλ* Αριστοτέλη>$4ετ! τα Φυσικ! N0/1)K.$ερί του αν η τελεολογική μ!θοδος του ,ριστοτ!λη κατακερμάτισε και αν!λυσε την ενοποιημ!νη θεωρία του $λάτωνα σε επιμ!ρη πεδία ή αν τελικά δημιούργησε !να !ταιρο ιλοσοικό σύστημα το οποίο ήρθε σε αντίαση με την πλατωνική θεωρία)είναι πασιαν!ς αν επι-ειρηθεί η συγκριτική μελ!τη των δύο ιλοσοικών συστημάτων τα οποία κατά την άποψη του γραόντος είναι !ν και το αυτό. /ιότι είναι προανώς εσαλμ!νη η υπόθεση ότι ο ,ριστοτ!λης ήρθε ήρ θε σε σύγκρουση με την ιλοσοική κοσμοθεώρηση του $λάτωνα μη αποδε-όμενος τις =δ!ες ή ακόμη -ειρότερα ότι κατ!ρριψε την θεωρία των ιδεών του $λάτωνα από την στιγμή που υποστηρί0ει την θεωρία των ειδών. E-ετικά με την !νταξη του ,ριστοτ!λη στην κατηγορία του υλισμού Nόπως νοείται σήμερα από διάορους διανοούμενους3)στην ιστορία της ιλοσοίας θα απαντήσουμε ότι είναι επιοικώς απαράδε-τη και εκτός πραγματικότητος.,ς μην ξε-νάμε δε ότι ακόμη και τον 6I ο αιώνα μετά τις VανακαλύψειςW του δυτικού κόσμου )ο =ώσηπος 'οισοδίαξ και σημαντική μερίδα της /ύσης ανα!ρονται εις την

Zαισ<ρ! τυρρανία του Αριστοτελισμο?[* Η 6ογική είναι η επιστήμη που εξετά0ει τους θεμελιώδεις νόμους της νοήσεως και την ορθή -ρήση των στοι-είων σ τοι-είων στην διανόηση και την !ρευνα της αλήθειας.  Vργανον της (ογικής είναι ο εγκ!αλος. 8ατά τον ,ριστοτ!λη Zπρο> τέ τη γν(ση και την κατ! την φιλοσοφίαν φρ#νησιν ο? σμικρ#ν #ργανον[ &Aλ*  Αριστοτέλου> TVργανον$Τοπικ! NOR) K K  ενώ κατά τον #μπεδοκλή Zκριτήριον είναι τή> αλη+εία> ου τ!> αισ+ήσει>$ αλλ! τ#ν ορ+#ν λ#γον$ το? έ ορ+ο? λ#γου τ#ν μέν τινα +είον υπ!ρ<ειν τ#ν έ αν+ρ(πινον[ &Εμπεοκλή> απ#σπασμα N//MN/PK #πομ!νως θα πρ!πει να δια-ωρίσουμε την (ογική του Οργάνου από το  (όγο της Gυ-ής και την εποπτεία του νού από τις κατηγορίες των αισθήσεων. Eτο σημείο αυτό θα πρ!πει να λά*ουμε υπ>όψιν την σημείωση του  ,ριστοτ!λη που ανα!ρει Zπ!σα γαρ ειοποι#> ιαφορ! μετ! του γένου>$είο> ποιεί[ &Αριστ* Vργανον$Τοπικ! NPO) SK)δηλαδή το είδος ποιείται από κάθε ειδοποιό διαορά μετά του γ!νους)λαμ*άντας υπ>όψιν την μετά*αση από το ενδυνάμει στο εν!ργεια *άση της εντελ!-ειας των όντων.,ού η θεωρία της εντελ!-ειας ισ-ύει στα όντα συνεπώς ισ-ύει και στον άνθρωπο.#όσον ισ-ύει η εντελ!-εια στον άνθρωπο) τότε η ανθρώπινη ύση είναι κάτι που μπορεί Aίσως και -ρήA να ξεπεραστεί. Dς μ!σο αυτής της λειτουργίας προσδιορισμού του οργάνου και των πληροοριών που επεξεργά0εται) -ρησιμοποιείται ο ορισμός.8αι ώς ορισμό ορί0ει ο ,ριστοτ!λης5 Z#ρον ε καλ( εί> #ν ιαλ?εται η πρ#τασι>$οίον το τέ κατηγορο?μενον και το κα+Ž ου κατηγορείται[ &Αριστοτέλη> $Vργανον Αναλυτικ! 2ρ#τερα  Α/P )NSK*

%ΕΦΑ6ΑΙΟ ' 5 . -ΕΩΡΙΑ Τ.Σ 4ΕΣΟΤ.ΤΟΣ %ΑΙ Ο 6Ο'ΟΣ ΤΟ7 4ΕΤΡΟ75  %πάρ-ουν δύο οπτικ!ς θεώρησης5 Η οπτική του όντος που 0εί μέσα στη φ?ση και η οπτική του όντος που 0εί στη φ?ση.Η κατZαίσθησην και η κατά νόησην αντίληψη.

 ,ν θεωρήσουμε τη ύση ώς το υσικό σώμα του συμπαντικού οργανισμού το οποίο μετ!-ει στη ψυ-ή του σύμπαντος σύμπαντος και που αεί γίγνεται διακρίνοντας ωστόσο την διανοούμενη αρ-ή και επαγωγικώς και το αγαθό υπερούσιο και αμ!θεκτο Hν είτε θεωρώντας το Hν αποκομμ!νο από τα πολλά και μερικώς μετ!-ον στις ιεραρ-ίες του όσο κατερ-όμαστε από την 'ονάδα στα νοητά είδη και τις ουσίες είτε θεωρήσουμε το #ίναι ας αληθινή κατάσταση των όντων -ωρίς την διαμεσολά*ηση των ειδώλων σε !να γενικό επίπεδο πρωτού εισ!λθουμε σε διαδικασία ιεράρ-ησης και καταμερισμού σε κατηγορίες) τότε είναι σα!ς ότι όταν αναερόμαστε στην ύλη θα πρ!πει να την ταυτίσουμε με το 'ή όν του $αρμενίνη.'!σα στη ύση τα πάντα λαμ*άνουν πορεία προς το τ!λος σε διαορετικ!ς τα-ύτητες bρυθμούς εντελ!-ειαςA.8αι το τέλο> αυτό !-ει δύο ερμηνείες για την #λληνική ιλοσοία. 63&ο οριστικό του τ!λους)κατάσταση ενεργεία. 73&η δυνητική πορεία προς το τ!λος)κατάσταση εν δυνάμει. Dστόσο είναι σα!ς ότι το τ!λος δηλώνει ένεκα Nσκοπό3 αν αναερθούμε στην εντελ!-εια)αλλά ακόμη κι αν αναερθούμε !στω σε διαρκή ενεργεία κατάσταση του αυτόματου δεδομ!νου ότι το ενεργεία προυποθ!τει το ενδυνάμει όπως !-ει αποδει-τεί στα VυσικάW και V'ετά τα υσικάW του ,ριστοτ!λους.

Η νομοτ!λεια των συγκεκριμ!νων υσικών επιλογών εκ απείρων πιθανών συνεπάγεται την ύπαρξη κάποιας σκοπιμότητας των τυ-αιοτήτων και υποδηλώνει την ύπαρξη κάποιου είδους νόηση)σαώς σ-ετι0όμενης με αυτό που όρισαν οι προσωκρατικοί ώς όντως 4ν και ο ,ριστοτ!λης ώς κινούν κινούμενο Nαίτιον3.  Zεστίν ή ουκ εστίν[ κατά τον $αρμενίδη)ενώ κατά τον $λάτωνα vvπ!ντι γαρ α?νατον <ωρί> αιτίου γένεσιν έ<εινww &2λ!των TΤίμαιο>T /1ΑK.

4μως αναορικά με τον άνθρωπο συμ*αίνει αυτό που περιγράει και ο ,ριστοτ!λης «το μέν ούν είναι το όν όταν ή και το μή όν είναι όταν μή ή ανάγκη» &Αριστοτέλη> Vργανον$2ερί Ερμηνει(ν N/Α /PK )το οποίο και συνε-ί0ει το πλατωνικό «αδύνατον εστί τό αυτό είναι τε καί μή είναι» &2λ!των $Ευ+?ημο> /O"K.  Jάση της θεωρίας της μεσότητος του ,ριστοτ!λους «Τη τού μέσου θέσει γνωριούμεν το σχήμα» (Αριστοτέλης!ργανον  Αναλυτικά "ρότερα #$ % &')διότι «του μέσου χάριν η ε)ί*λε+ιςτο δέ μέσον ούχ έτεροναλλά ταύτον δεί λά*ει» (Αριστ, !ργανοναναλυτικά )ρότερα ## % #- .'εταξύ δύο

σημείων νοούμενων ή καταστάσεων ως άκρων ή αντιθ!των υπάρ-ει η μεσότης και μεταξύ τους σ-!ση. Dστόσο σύμωνα πάντα με τον ,ριστοτ!λη)υπάρ-ουν τρείς ουσίες 5 «.υσίαι υ)άρχουν τρείς,/ία η Αισθητή,0ις αυτήν διακρίνουμεν την 1θαρτή και την Αίδιον ουσίαν,2ι3αυτήν την 1θαρτήν δεν υ)άρχει αμ1ισ*ήτησις καθ4ς δια τα 54α  και τα 1υτά αυτής της αισθητής ουσίας ουσίας )ρέ)ει να *ρούμε τα τα στοιχείαείναι είναι ένα είτε )ολλά,Τέλος υ)άρχει και η άλληη Ακίνητη ουσία εις την ο)οίαν δίδεται χωριστή α)ό τα αισθητά ύ)αρ6ηεν4 α)ό άλλους διαιρείται σε δύο είδηάλλοι την θεωρούν μίαν 1ύσιν τας 7δέας και τα μαθηματικά και άλλοι αναγνωρί5ουν α)ό αυτές μόνον τα μαθηματικά 8Αριθμούς,Τα δύο )ρ4τα είδη της αισθητής ουσίας τα διερευνά η 1υσική διότι είναι αχ4ριστα της  κινήσεως εν4 το τρίτον είδος είδος το διερευνά μίαν άλλη ε)ιστήμη α1ού το είδος της δεν έχει κοινή αρχή με αυτά», (Αριστοτέλης /ετά τα 9υσικά *ι*λ,: κε1 Α

 ,λλά όπως ανα!ρει στα QυσικάQ *ι*λ. /> κε. # 767J>5 «;ς δε ελέχθη τα )ράγματα υ)άρχουν εν τό)ω τα μεν κατά δύναμιν τα δέ κατ3ενέργειαν,2ι κ ατ3ενέργειαν,2ι3αυτό 3αυτό όταν μέν ένα σ4μα είναι ομοιογενές και συνεχές τα μέρη του υ)άρχουν εν τό)ω  κατά δύναμινόταν όμως χωριστούν χωριστούν α)ό το !λον σε μέρη μέρη τότε γίγνονται ως σωρός κατ3ενεργείαν,Τα )ράγματα )άλι υ)άρχουν εις ένα τό)ο καθ3εαυτά,",χ, κάθε κινητόν  κατ3αύ6ησιν ή κατά 1οράν σ4μα υ)άρχει καθ3εαυτόν  κά)ου,. .υρανός όμως δεν είναι είναι 4ς )άν κά)ου ούτε μέσα σε  κά)οιο τό)οε13όσον κάτι δεν τον τον )ερι*άλει,<αθ3όσον όμως  κινείται υ)άρχει τό)ος διά τα μέρη Το ένα μέρος του είναι συνημμένον με ένα άλλο,  =λλα υ)άρχουν εις ένα τό)ον τό)ον κατά συμ*ε*ηκ4ς ό)ως ο ουρανός και η +υχή,Τα μέρη υ)άρχουν εις έναν τό)ο κατά  κά)οια έννοια διότι ε)ί της της τροχιάς αλληλε)ι*άλλονται,2ι3αυτό τό άνω μέρος κινείται κυκλικ4ς  και μόνον,Το !λον όμως δεν υ)άρχει κά)ου,2ιότι αυτό αυτό )ου υ)άρχει κά)ου είναιεις την αρχή όμως αυτό καθ3αυτό  χρειά5εται ένα άλλο να το εμ)εριέχει,;ς εμ)εριέχει,;ς )ρος το όλον του σύμ)αντος δεν υ)άρχει τί)οτε έ6ω α)ό το όλον και συνε)4ς σ υνε)4ς όλα είναι μέσα εις τον ουρανόνκαθ4ς ο ουρανός είναι το  )άν,0ίναι χ4ρος όχι ο ουρανός ουρανός 4ς ουράνια σ1αίρααλλά  κάτι το ηρεμούντο ο)οίο είναι το έσχατον του ουρανού δηλαδή το λε)τότερον τίκαι το ο)οίο ε1ά)τεται )αντός  κινητού σ4ματος 4ς )έραν ακίνητον,<αι ακίνητον,<αι διά τουτου η μέν γή είναι εν τω ύδατι και το ύδωρ εν τω αέρι και αυτός εν τω αιθέριο δέ αιθήρ εις τον ουρανόν εν4 ο ουρανός δεν

 )εριέχεται υ)ό τινός άλλου»,

#πομ!νως είναι σα!ς κατά ποία μ!θοδο ταυτί0ει ο $λωτίνος τον Ουρανό με την ανώτατη κατάσταση του τριπλού νού.2α πρ!πει πάντοτε να θυμόμαστε να διακρίνουμε το πρωταρ-ικό #ν σε ανάλογες !ρευνες)ό-ι με την !ννοια της αρ-ής αλλά της υπερ*ατικότητάς του και της μη μ!θεξής του στα υπόλοιπα όντα ως μοναδικό Nεις3. #ίναι επίσης σα!ς ότι οι τρείς ουσίες που περιγράει ο ,ριστοτ!λης είναι εκάνσειςAεκπορεύσεις του τριπλού νού ή είναι !ν και το αυτό σε ταυτόσημη αλλά και διαορετική κατάσταση.,υτού του είδους όμως τα 0ητήματα θα τα εξετάσουμε λεπτομερώς παρακάτω.  ,να!ραμε ότι ο ανθρώπινος εγκ!αλος είναι !να 4ργανο 4ργανο και η  (ογική αποτελεί το λειτουργικό του πρόγραμμα. ZΕπαγωγή ε η ι! των κα+Žέκαστα επί το κα+#λου έφοο>[ &Αριστοτέλη> Vργανον$Τοπικ! N0Q Α NOK )όπως ανα!ρει και ο  ,ριστοτ!λης και «μάθησις και ε)ιστήμη εις όλα τα είδη ανα5ητήσεως των ο)οίων υ)άρχουν αρχά ή αίτια ή στοιχεία γίνεται όταν εισδύσωμεν εις τας )ρ4τας αιτίαςτας )ρ4τας αρχάς 4ς και τα στοιχεία» (Αριστοτέλης  9υσικά *ι*λ, Α3  κε1,& &>#Α είς την «γάρ ε)αγωγή διά )άντων» (Αριστοτέλης !ργανον Αναλυτικά )ρότερα ?> % @A .

#κ ύσεως δυσνόητα και ευκόλως παρερμηνευόμενα και πολυδιάστατα θ!ματα όπως το παρόν απαιτούν την μ!θοδο της επαγωγής και αναγωγής των όντων και της διεισδύσεως στα πρώτα αίτια και αρ-!ς ώστε να κατανοηθούν τα στοι-εία και οι κατηγορίες)γνωρί0οντας υσικά την ορθή -ρήση των νοηματικών ορισμών. Ο «.ρισμός εστί :όγος ο το τί ήν είναι σημαίνων» (Αριστ, !ργανονΤο)ικά &B# Α '& και «.ρισμός ουσίας τινός γν4ριμος» (Αριστοτέλης !ργανον αναλυτικά ύστερα A- 2 '- .

&ο τί ήν είναι του ,ριστοτ!λη είναι !νας ορισμός που απαιτεί προσεκτική μελ!τη εις το πρώτο *ι*λίο των VυσικώνW του.Eυνοπτικά αποτελεί το όντως όν καθZόσον η ουσία του διακρίνεται της υπάρξεως. 4πως ανα!ρει και ο ,ριστοτ!λης5 ZΕπειή το ίιο το έν #πω> και το #ν νοείται με πολλέ> σημασίε> +α πρέπει να ε=ετ!σσουμε κατ! ποίο τρ#πο μπορο?ν να λέγουν &σημ5 οι ελε!τε> εννοείταιK #τι το έν είναι το π!ν*6έγεται λοιπ#ν έν ή το αιαίρερο συνε<έ> #λον ή #$τι έ<ει τον ίιο ορισμ# με το έν τί ήν είναι με την μία ουσία του #πω> η μέ+η και ο οίνο>*Ε!ν λοιπ#ν εν

είναι το συνε<έ>$το έν +α είναι πολλαπλο?ν ι#τι ιαιρείται επL!πειρον[* &Αριστοτέλη> ZΦυσικ![ N1Q)K*  ,υτό σε σ-!ση με τα είδη και τις ουσίες σημαίνει ότι «ο γάρ εις το εγγυτάτω θείς )άντα τα ε)άνω είρηκενε)ειδή )άντα τα ε)άνω γένη των υ)οκάτω κατηγορείται» (Αριστοτέλης  !ργανον Το)ικά &#' Α @- .

&ώρα περί του τί ακρι*ώς εννοεί ο ,ριστοτ!λης ώς QεπάνωQ και QκάτωQ είναι κάπως ασα!ς)αλλά προανώς ανα!ρεται σε κατηγορίες Nιεραρ-ίες3 των όντων από το !ν προς την πολλαπλότητα)εόσον όπως επεξηγεί στα VυσικάW η μορή του είδους προ*άλλει μ!σα από το γ!νος διά της ενεργεία στερήσεως κι ενώ εμείς παρατηρούμε τα γ!νη να κατηγοριοποιούν τα είδη ενώ στην πραγματικότητα το είδος αναδύεται από το γ!νος.2α πρ!πει να !-ουμε όμως υπόψιν ότι η μορή των ειδών αναδύεται μ!σα από μία γενική κατάσταση ενδυνάμει δυνητικών δυνατοτήτων.Eύμωνα με τον $λάτωνα όμως N$λωτίνος #νεάδες 9.dN693.: Zτα είη είναι προ του νο? και #ντα ε αυτ! νοείν τον νο?ν[*  ,λλά και ο ,ριστοτ!λης δεν αμισ*ητεί μία τ!τοια υπόθεση εόσον υποστηρί0ει ZΤέτοια λοιπ#ν είναι τα αίτια και ο αρι+μ#> του> #σον αφορ! τα είη*Vσον αφορ! #μω> τι> τροποποιήσει> του> αυτέ> είναι πολλέ> κατ! τον αρι+μ# αλλ! συγκεφαλαιο?μενα αιτιο?νται*Vντω> τα αίτια έ<ουν πολλέ> σημασίε> μετα=? των αιτίων εν#> και του αυτο? είου>$ το ένα είναι προγενέστερον και το !λλο μεταγενέστερο #πω> για την υγεία ο ιατρ#> ηλαή ο τε<νίτη> και για την οκτ!Aα το ιπλ!σιο ηλαή ο αρι+μ#>*Ακ#μη τα μέν υπ!ρ<ουν κα+Lαυτ! και τα ε κατ! συμAεAηκ(>[ &Αριστοτέλη> ZΦυσικ![ NQ)K* $αραδε-όμαστε ότι η αρ-ή ενός συμ*ε*ηκόντος κατZενεργεία όντος είναι η αρ-ή της μετα*ολής που προσδιορί0ει την μορή του και ότι η τελική αιτία είναι και σκοπός ενός καθZαυτού ενδυνάμει όντος)επομ!νως το ένεκα* . #Zόσον η πράξη προυποθ!τει σκοπό και η αρ-ή της κινήσεως προηγείται της αρ-ής της μετα*ολής ενός όντος)τότε θα πρ!πει το αίτιον να συνδεθεί με το κινούν και το συμ*ε*ηκόν με το κινούμενον.2α ήταν άτοπο να υποστηρίξει κανείς ότι το συμ*ε*ηκόν κινούμενο προηγείται του !νεκα του κινούντος διότι όταν υπάρ-ει !νας σκοπός μίας συνε-ούς κινήσεως ο σκοπός είναι ταυτό-ρονα το τ!λος του)δηλαδή το !σ-ατο τ!ρμα και η τελική αιτία του.8ατZαυτό τον τρόπο αποδεικνύεται σαώς ότι εντός του τ!λους ενυπάρ-ει το !νεκα.,ού λοιπόν συμ*αίνει κάτι τ!τοιο όπως αίνεται το είδος ενυπάρ-ει στο γ!νος ενδυνάμει.

#όσον το είδος ενυπάρ-ει στο γ!νος θα πρ!πει να είναι ή μεταγεν!στερο ή προγεν!στερο ή ταυτό-ρονο.'εταγεν!στερο δεν μπορεί να είναι διότι η μετα*ολή δεν δύναται να προηγείται της αρ-ή της μετα*ολής της και η κίνηση της αρ-ής και του αιτίου της κινήσεώς της.&αυτό-ρονο δεν μπορεί επίσης να είναι διότι τότε δεν θα ήταν δυνατόν να διακριθεί το κινούν από το κινούμενον αλλά αυτά τα δύο θα ήταν !να συγκε-υμ!νο γεγονός και το !να θα ήταν ταυτο-ρόνως αίτιο και αρ-ή του άλλου.8άτι τ!τοιο όμως είναι άτοπο.Sρα το είδος είναι προγεν!στερο της μορής !στω σε σε κατάσταση ενδυνάμει εόσον το τ!λος είναι και !σ-ατο τ!ρμα αλλά και τελικός σκοπός και αού εντός του τ!λους ενυπάρ-ει το ου !νεκα.  Sρα στην παραπάνω θ!ση ο ,ριστοτ!λης «ο γάρ εις το εγγυτάτω θείς )άντα τα ε)άνω είρηκενε)ειδή )άντα τα ε)άνω γένη των υ)οκάτω κατηγορείται» (Αριστοτέλης !ργανον Το)ικά &#' Α @- .

ορί0ει ως επάνω τα είδη τα οποία *ρίσκονται εγγύτερα στην νοητή ουσία και ως κάτω τα γ!νη που *ρίσκονται εγγύτερα στην θαρτή ουσία.#μείς όμως ως υπάρξεις *ρισκόμενες εντός της αισθητής ουσίας και μετ!-οντες μερικώς στην νοητή ουσία κατηγοριοποιούμε τα ανώτερα είδη *άση των υποκάτω γενών ενώ στην πραγματικότητα συμ*αίνει ακρι*ώς το αντίθετο. $ερί του τι είναι τα είδη και ποία η σ-!ση τους με τα μαθηματικά όντα και τις ιδ!ες θα το εξετάσουμε παρακάτω σε αυτόνομο κεάλαιο. &ο 0ήτημα που μας απασ-ολεί λοιπόν στο παρόν κεάλαιο κ εάλαιο είναι η μεταορά ήτοι εντελ!-εια.Eτο Q4ργανονA&οπικά 69dJ 97Q δια*ά0ουμε «0ί κατά μετα1ορά είρηκεν οίον την γήν τιθήνην ή την σω1ροσύνην συμ1ωνίαν,"άν γάρ ασα1ές το κατά μετα1οράν λεγόμενον» .

υσικά)εδώ θα πρ!πει να νοήσουμε πλήν του προανούς και τα ασαή.Ο ,ριστοτ!λης αZενός ανα!ρεται στο πρό*λημα της μεταοράς του λόγου)της ουσίας και της πληρότητας της ιδ!ας από το επίπεδο των νοητών ειδών στον κόσμο των αισθητών.,Zετ!ρου ανα!ρεται στην δυσκολία της αποτυπώσεως της ιδ!ας αυτής σε προορικό ή γραπτό λόγο και στην απώλεια της πληρότητας και της ταυτουσίας της ιδ!ας σε σ-!ση με την εκορά της.#ν συνε-εία ανα!ρεται στο 0ήτημα της κατανοήσεως της ιδ!ας από τους άλλους δια τούτο και προσδιορί0ει το ασα!ς της μεταοράς.8αι τελικώς ανα!ρεται στην διάδοση της ασαούς μεταοράς που τείνει αναγκαστικά προς το ασα!στερο.  ,υτό είναι υσικό )αού η ιδ!α για να μετα*εί από τα νοητά είδη στον αισθητό κόσμο ή θα πρ!πει να γίνει ασαής ή να εκπ!σει

νοητικά. CιZαυτό το λόγο ορί0εται η ρόνηση ως θεμελιώδης αρ-ή νοήσεως της αριστοτελικής και ό-ι μόνον λογικής.Η μεταορά !-ει να κάνει επίσης και με άλλα 0ητήματα τα οποία δεν υπάρ-ει λόγος και τρόπος να αναλυθούν.,λλά σαώς η εντελ!-εια σ-ετί0εται με την τα-ύτητα των όντων από και πρός το άριστο τ!λος τους. &ο ότι τα πράγματα είναι διπλά το επι*ε*αιώνει και ο #μπεδοκλής που ανα!ρει σε !να από τα ποιήματά του5 «2ι)λά θα τα )4,Το 0ν μεγάλωσ μοναδικό για νά3ναι α)ό τα  )ολλάτα )ολλά χ4ρισαν )οιο )ολλά α)ό το το Cν για να3ναι,2ι)λή η γέννα των όντων των θνητ4νδι)λή και η 1θορά» (0μ)εδοκλής α)όσ)ασμα &$ .

&ο 0ήτημα είναι το πώς Nκαι το άν3 μετα*αίνει !να όν από την μία κατάσταση στην !τερη.$ροανώς αυτό είναι κάτι που σ-ετί0εται με τα αγ!λματα. /ηλαδή με την μετατροπή της ανθρώπινης ψυ-ής σε άγαλμα)όπου προσθ!τωντας γνώσεις και εν συνε-εία ααιρώντας μ!ρη και πάθη ώστε να παραμείνει η καθαρή ουσία εκλεπτί0εται προς ανώτερες ιδ!ες και καταστάσεις μ!-ρι να παραμείνει το καθαρό είναι της)καθώς λαξεύεται εις !να ανώτεροAλιττότερο είδος)διαδικασία που διααίνεται μ!σα από την πρακτική της αγαλματοποιίας.2α ήταν -ρήσιμο να !-ουμε υπόψιν ότι δεν γίνεται το άγαλμα εκ του μαρμάρου αλλά εκ του μαρμάρου το μάρμαρο γίνεται άγαλμα. E-ετικά με το μ!σο)είπαμε ότι ο ανθρώπινος εγκ!αλος είναι !να όργανο που δ!-εται και πραγματοποιεί εντολ!ς.E-ετικά με την ορθότητα της δεκτικότητας και της ορθής κρίσης και -ρήσης)δηλαδή της μετά*ασης από το Qεν δυνάμειQ στο QενεργείαQ σημαντικότατο ρόλο παί0ει η !ξις.&ο καλλιεργούμενο ήθος σε !θος δεν !-ει τον ηθικολογικό -αρακτήρα που συνηθί0ουμε να του προσδίδουμε πάντα κατά τα ανθρώπινα μετα*λητά μ!τρα αλλά δι!πεται μαθηματικά από το μ!τρο της ύσης και την αρμονία του ανθρωπίνου μ!τρου προς αυτό)καθώς η υπερ*ολή ή η !λλειψη προκαλεί θορά.Ο κόσμος Nκόσμημα3 στηρί0εται στο κάλλος.&ο κάλλος είναι ομοριά Nευμορία3.Η ευμορία τάξη.Η τάξη αρμονία.Η αρμονία μ!τρο.&ο μ!τρο λόγος.Ούτος ο λόγος για τον οποίο μας κάνει λόγο ο Ηράκλειτος ο οποίος είναι κοινός αλλά ταυτό-ρονα και διαορετικός σε αναλογία προς το κάθε όν που μετ!-ει σε αυτόν.

ZΑν και ο λ#γο> αυτ#> είναι αι(νια οι !ν+ρωποι είναι ανίκανοι να καταλ!Aουν και πριν τον ακο?σουν και αφο? τον ακο?σουν για πρ(τη φορ!* 'ιατί$ εν( τα π!ντα συντελο?νται σ?μφωνα μŽ αυτ#ν το λ#γο$ αυτοί μοι!Bουν !πειροι #ταν αποκτήσουν εμπειρία λέ=εων και πρ!=εων σαν

αυτέ> που εγ( ιηγο?μαι$ #ποτε ιακρίνω το κ!+ε τι σ?μφωνα με τη σ?σταση του και εκ+έτω το π(> έ<ει* Αλλ! απ# του> !λλου> αν+ρ(που> ιαφε?γουν #σα πρ!ττουν #ταν είναι =υπνητοί$ ακριA(> #πω> λησμονο?ν #σα πρ!ττουν #ταν κοιμο?νται[* &.ρ!κλειτο> απ#σπασμα NK* Dστόσο ο Ηράκλειτος στο αρ-αίο ανα!ρει Zτοc q λlγου τοc£ tlντο> rε^ r=_νετοι γbνονται ¤ν+ρωποι[ )-ωρίς να είμαστε απόλυτα *!*αια αν το αεί που -ωρί0ει και συνδ!ει τις δύο προτάσεις προσδιορί0ει το εόντος ή το αξύνετοι)διότι σε κάθε από τις δύο περιπτώσεις λαμ*άνουμε διαορετικό νόημα. Ο Ηράκλειτος επεξηγεί σαώς στο ακόλουθο απόσπασμα το τί εννοεί)παρZόλα αυτά η αρ-ική διορούμενη υπόθεση παραμ!νει αινιγματική σ-ετικά με το αν ο λόγος είν αεί ή αν αεί γίνονται αξύνετοι άνθρωποι.υσικά *άση της θεωρίας της μεσότητας που αναπτύξαμε το !να δεν αποκλείει το άλλο.,κόμη και στην υσική η αρ-ή της απροσδιοριστίας δηλώνει ακρι*ώς αυτό το πράγμα.4τι δεν συμ*αίνει κατZανάγκη ή αυτό ή εκείνο αλλά και αυτό και εκείνο ή !στω πότε αυτό και πότε εκείνο.,υτή είναι η λεγόμενη αρ-ή της απροσδιοριστίαςe.

eΗ αρ-ή της απροσδιοριστίας ορί0ει5 "¥ ¦ "§ Ÿ ¨ όπου /f το σάλμα στον προσδιορισμό της ορμής του σωματιδίου και /\ το σάλμα στον προσδιορισμό της θ!σης του σωματιδίου. 4που g h σταθερά 1άμπλ δηλαδή ποσό της τάξεως <)< 1 6O στην A9: i^jj k alm στο τετράγωνο.

TΤο παρατηρητ# περιε<#μενο τη> κAαντο+εωρητική> κινητική> και μη<ανική>T )*3!ιBενμπεργκ %οπεγ
#νώ ο Ηράκλειτος !-ει ορίσει προ πολλού μ!σα από τα *άθη των αιώνων5

Q"ι#νυσο> και ›η> εν και το αυτ# εστίT απ#σπ* NQ %ίνησηMΟρμή 3 ΑκινησίαM-έση Ÿ Ενέργεια Neκατά μία !ννοια b !κανση3

T2ερί Φ?σεω>T .ρ!κλειτο> $ œφεσσο> Q0P π*3*

Z'ιŽ αυτ# πρέπει νŽ ακολου+ήσουμε τον κοιν# λ#γο$ γιατί το κοιν# είναι συμπαντικ#* Εν( #μω> ο λ#γο> είναι κοιν#>$ οι πολλοί Bουν σαν να έ<ουν μια ιιαίτερη φρ#νηση[ &.ρ!κλειτο> απ#σπασμα /K*  ,υτός ο (όγος ο οποίος είναι κοινός αποτελεί το μ!τρο των νόμων της ύσεως.Η αναλογία του κάθε όντος στον (όγο συνεπάγεται τον λόγο του σε σ-!ση με τον (όγο που ανα!ρουμε.,υτή η σ-!ση είναι το μ!τρο. Η ανα0ήτηση και ο εντοπισμός του μ!τρου αυτού κατά τον  ,ριστοτ!λη υπάγεται εις την μαθηματική κυρίως επιστήμη5 επιστήμη5

«των δε σχημάτων ε)ιστημονικόν μάλιστα το )ρ4τον εστίν,Αι τε γαρ των μαθηματικ4ν ε)ιστημ4ν διά τουτου 1έρουσι α)οδεί6εις οίον αριθμητική και γεωμετρία και ο)τική και σχεδόν 4ς ει)είν όσαι του διότι )οιούνται την σκέ+ιν είτα την του τί ε)ιστήμην διά μόνου τούτου θηρεύσαι δυνατόν» (Αριστοτέλης !ργανοναναλυτικά ύστερα $A Α &$  και «συλλογισμός δε εστί :.D.E εν 4 τεθέντων τιν4ν ετέρον τί των κειμένων ε6 ανάγκης συμ*αίνει τ4 ταύτα είναι» (Αριστοτέλης !ργανοναναλυτικά )ρότερα @# % &A,

Hλλειψη A '!τροc'!σο A %περ*ολή $αρατηρώντας τα παραπάνω σ-ήματα *λ!πουμε την ανα0ήτηση και ανάγκη προσδιορισμού του μ!τρου στην γεωμετρία του σύμπαντος.Dστόσο θα πρ!πει να λά*ουμε υπόψιν υπόψιν ότι η γεωμετρία του σύμπαντος και το μ!τρο από το οποίο δι!πεται είναι απλώς μία !κραση του (όγου και ό-ι ο (όγος καθZαυτός η !ννοια του οποίου είναι πολυδιάστατη)*αθύτατη και αρκετά απροσδιόριστη. Η !λλειψη του μ!τρου ή υπερ*ολή οδηγεί στην σ την θορά η οποία αποτελεί κατά τρόπο τινά το άλλο άκρο της γεν!σεως.E-ετική μελ!τη !-ει γίνει στο V$ερί γεν!σεως και θοράςW του ,ριστοτ!λους. &ην !ννοια του μ!τρου την συναντούμε και στα λεγόμενα λεγόμενα του $λωτίνου στις Q#ννεάδεςQ Nκε. 6.7O περί αγαθου3)όπου η όμορια

του κόσμου !γκειται στο γεγονός ότι τα αισθητά όντα !-ουν το μ!τρο μ!σα τους αλλά και στο γεγονός ότι η ψυ-ή αναγνωρί0ει το μ!τρο ως όμορο καθώς μ!σα από την ομοριά αντικρύ0ει τον εαυτό της5 FF:έγεται ότι η συμμετρία των μερ4ν )ρος αυτά και άλληλα και )ρος το !λον δημιουργούν την ομορ1ιά,το να είναι όμορ1α τα αισθητά σημαίνει ότι έχουν το μέτρο μέσα τους,Dι3αυτούς τί)οτε το α)λό δεν είναι όμορ1ο )αρά μόνον το σύνθετο,Το όλον γι3αυτούς είναι όμορ1ονεν4 τα μέρη όχι)αρά μόνον όσον α1ορά την ιδιότητά τους να συντελούν στην ομορ1ιά του !λου,Αν όμως είναι όμορ1ο το όλον τότε  και τα μέρη του )ρέ)ει να να είναι όμορ1ακαθ4ς ένα όμορ1ο δεν μ)ορεί να α)οτελείται α)ό μή όμορ1α,=λλωστε τα όμορ1α χρ4μματα ό)ως είναι το 14ς του ήλιου ε)ειδή είναι α)λά και το κάλος τους δεν έρχεται α)ό την συμμετρία δεν θα )ρέ)ει να είναι για αυτούς όμορ1α,Τότε )4ς είναι όμορ1ο το 14ς των άστρων την νύχταG0)ίσης θα )ρέ)ει α)ό τις 1ωνές να 1ύγει το α)λό αν και ο 1θόγγος α)ό το όλον του λόγου μ)ορεί να είναι ομορ1ότερος,ε)ίσηςτο ίδιο  )ρόσω)ο άλλοτε 1αίνεται όμορ1ο κι άλλοτε άλλοτε όχιχωρίς να μετα*ληθεί η σύνθεσις των μερ4ν του,,,HI,,,  Ας γυρίσουμε )άλι στην αρχή αρχή και ας δούμε τί είναι το το όμορ1ο των σωμάτων,Dιατί υ)άρχει κάτι το όμορ1ο εκ  )ρ4της ό+εως και καθ4ς το καταλα*αίνει η +υχή το αναγνωρί5ει και )ροσαρμό5εται )ρος αυτό, !ταν στρα1εί )ρος κάτι το άσχημο μα5εύεται )ρος τον εαυτό της και το α)οκρούει ε)ειδή είναι 6ένη )ρος αυτό,  :έγομεν λοι)όν ότι η +υχή είναι ότι η ουσία της και αυτό σημαίνει ότι η +υχή είναι μέρος της ουσίας )ου είναι αν4τερη α)3όσα υ)άρχουν στις αισθήσεις και αντικρί5ει τον εαυτό της και τον 6αναθυμάταιJJ, .

%ΕΦΑ6ΑΙΟ " 5 2ΕΡΙ ΤΟ7 2ΡΩΤΟ7 %ΙΝΟ7ΝΤΟΣ %ΑΙ ΑΝΑ67ΣΙΣ ΤΟ7 Α2ΕΙΡΟ7 5 T. φυσική πορεία είναι να μεταAαίνουμε απ# τα γνωριμ#τερα και σαφέστερα ει> ημ!> στα γνωριμ#τερα και σαφέστερα κα+Žαυτ!T  Αριστοτέλη> T2ερί Φυσική> Ακρο!σεω> ή Φυσικ!T N1PΑ* N1PΑ*

Eύμωνα πάντα με τον ,ριστοτ!λη υπάρ-ουν τρείς ουσίες)μία κινούμενη μη κινούσα) μία κινούμενη κινούσα και μία ακίνητος κινούσα. TΑνεγνωρίσαμεν #τι υπ!ρ<ουν τρεί> ουσίαι$?ο φυσικαί και μία ακίνητο>*2ρ#κειται να αποεί=ουμε περί τη> τελευταία> #τι είναι αν!γκη να υπ!ρ<ει αι(νια ω> α›ιο> ουσία η οποία ?ναται να είναι ακίνητο>*T &4ετ! τα Φυσικ! N0SN Α*QK 8ατά τον ,ριστοτ!λη μεταξύ των όντων μετ!-ουν οι ουσίαι οι οποίες συνδ!ουν τα νοητά με τα αισθητά καθώς η πρωταρ-ική ουσία διαιρείται όπως προείπαμε σε αισθητή και αLδια και συγκεκριμ!να σε κινούμενον αιτιατόν και κινούν αίτιον.Η μία ύση της ουσίας είναι θαρτή και αορά τα αισθητά και θαρτά ενώ η άλλη ύση της είναι αLδια και αορά τα μη αισθητά.Dστόσο αυτ!ς οι δύο ουσίες είναι εκάνσεις της μίας και πρωταρ-ικής νοητής ουσίας του πρώτου κινούντος αιτίου.&ο ότι η ουσία δεν δύναται να είναι μόνον θαρτή το προυποθ!τει η κίνηση η οποία δεν μπορεί να !-ει γ!νεση και θορά καθώς ο -ρόνος είναι τελείως σ-ετικός δεδομ!νου ότι η κίνηση υπάρ-ει σε κάθε στιγμή του -ρόνου.

TΟ?τε η γένεση και η φ+ορ! του <ρ#νου είναι υνατή ι#τι είναι α?νατον να υπ!ρ<ει πρ# και μετ! ε!ν εν υπ!ρ<ει <ρ#νο>*Είναι #+εν και η κίνηση ει> τον ίιο Aα+μ# συνε<ή> που είναι ο <ρ#νο>*"ι#τι ο <ρ#νο> είναι το αυτ# με την κίνηση ή ένα> τρ#πο> υπ!ρ=ε(> τη>* %αμμία #μω> κίνηση εν ?ναται να είναι συνε<ή> παρ! μέσα στον <(ρο αλλ! και τ#τε +α πρέπει η συνε<ή> κίνηση να είναι κυκλικήT &4ετ! τα Φυσικ! N0SN) N0K* #όσον η κίνηση είναι το συνε-!ς και ταυτόσημα η δεδομ!νη στιγμή του συνε-ούς είναι ορθόν να υποθ!σουμε ότι δεν νοείται -ρόνος δί-ως κίνηση και -ώρο παρά μόνον ώς σημείο προσδιορισμού της κινήσεως κάποιου σώματος σε σ-!ση με κάποιο άλλο ή άλλα όντα από το σημείο παρατήρησης  , στο σημείο παρατήρησης J καθώς καθώς η εικονική αυτή δημιουργία της !ννοιας του -ρόνου μας επιτρ!πει να αυτοπροσδιορι0όμαστε στην πρακτική καθημερινή μας 0ωή αλλά παράλληλα μας οδηγεί σε πολλά αδι!ξοδα στην ιλοσοική και επιστημονική μας αντίληψη. 4μως αυτή η !ννοια του -ρόνου είναι άτοπη και πλασματική διότι το συμ*ε*ηκόν όν το οποίο *ρίσκεται εντός της κινήσεως δεν δύναται να παρατηρήσει όλο το συνε-!ς εκτός κινήσεως παρά μόνον μία δεδομ!νη στιγμή θ!σης του εντός ώστε να μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι παρατηρεί !να σημείο.&ο αυτό σημείο θα πρ!πει να είναι το λιγότερο δυνατόν μετα*λητό ώστε να παρ!-ει κάποια σταθερότητα παρατήρησης.Dς !να τ!τοιο σημείο θα μπορούσαμε να ορίσουμε την μετάπτωση του κώνου του άξονα προς τον πολικό αστ!ρα προκειμ!νου να ορίσουμε !ναν μεγάλο κύκλο κίνησης και τις μεσουρανήσεις ως στιγμ!ς προκειμ!νου να προσδιορίσουμε την δική μας εντός της κινήσεως κίνηση εντός και σε συ-ρονισμό του

κύκλου που ανα!ραμε αν επιθυμούμε να είμαστε συνεπείς κατά το μ!γιστο δυνατό με τα δεδομ!να του κόσμου παρά με τις σ-ετικ!ς μετα*λητ!ς !ννοιες που δημιουργούν οι άνθρωποι. Dστόσο η κάθε κίνηση προυποθ!τει κάποια εν!ργεια η οποία δρά κινητικά ή ποιητικά)διότι αν δεν υπήρ-ε εν!ργεια δεν θα υπήρ-ε κίνηση.Η κατάσταση μετα*ολής ή μετουσίωσης ορθότερα μ!ρους της ποιητικής εν!ργειας σε κινητική είναι λογικό ότι θα πρ!πει να αποτελεί αυτό που προσδιορί0ουμε ώς αρ-ή μίας κινήσεως καθώς μετα*άλεται η ύση του από την κατάσταση του ενδυνάμει στην κατάσταση του ενεργεία.Η δε κίνηση ώς αLδιος θα πρ!πει να υπόκειται εις κάποια αρ-ή η αρ-ή της οποίας *ρίσκεται εις την κατάσταση της αιδιότητας.Sρα και το αίτιον την αρ-ή της κινήσεως του κάθε όντος θα πρ!πει να είναι αίδιο *άση του συλλογισμού μας.,ν υπάρ-ει όμως μία αρ-ή για κάθε κίνηση θα πρ!πει να υπάρ-ει αντίστοι-α και !να αίτιο για κάθε αρ-ή.,υτός ο συλλογισμός μας οδηγεί στην ιδ!α της πολλαπλότητος των όντων. &α αυτά όντα όμως ώς αίδια θα πρ!πει ώς αίτια να υπάγονται με την σειρά τους σε κάποιες άλλες αρ-!ς οι οποίες υπάγονται σε κάποια !τερα αίτια τα οποία μας παραπ!μπουν σε κάποια άλλα όντα.,λλά ο συλλογισμός αυτός μας οδηγεί αναγκαστικά είς διαρκή απαγωγή καθώς οδηγούμαστε διεξοδικώς στην κοσμοθεώρηση του ,ναξίμανδρου περί του απείρου ώς πρώτη αρ-ή.,λλά το άπειρον ώς άπειρον δηλώνει μια κατάσταση απροσδιόριστης πολλαπλότητος η οποία θα πρ!πει να στηρί0εται ή σε αντίστοι-ες αρ-!ς ή σε κάποιο αναγκαστικά νοούμενο κινούν αίτιον.&ο άπειρον είναι ή ότι δεν μπορεί να ξεπεραστεί ή ότι δίνει δι!ξοδο δί-ως να τάνει σε π!ρας.&ί συμ*αίνει λοιπόνn

Zπειρον είναι ή #$τι εν μπορεί να =επεραστεί επειή το φυσικ# του εν κ!νει υνατή μια ιέ=οο απαρ!λλακτα κα+(> η φωνή εν είναι υνατ#ν να γίνει  Αντικείμενο τη> ορ!σεω> ή #$τι ίνει ιέ=οον <ωρί> #μω> η ιέ=οο> αυτή να φτ!νει σε πέρα> ή #$τι με υσκολία μπορεί να =επεραστεί ή #$τι εν( απ# τη φ?ση του είναι φτιαγμένο να έ<ει ιέ=οο ή πέρα> <ωρί> να έ<ει ο?τε το ένα ο?τε το !λλο*Ακ#μη$κ!τι είναι !πειρον ει> την κατε?+υνση τη> προσ+έσεω> ή τη> αφαιρέσεω> ή κατ! τι> ?ο κατευ+?νσει> συγ<ρ#νω>*Να υπ!ρ<ει το !πειρο ω> ένα πρ!γμα <ωριστ! με κ!ποια ική του ?παρ=η είναι α?νατον ε!ν πρ!γματι εν είναι μήτε μέγε+ο>$μήτε πλή+ο> αλλ! το ίιο το !πειρο είναι η ουσία του και #<ι συμAεAηκ#>$πρέπει να είναι αιαίρετο ι#τι το ιαιρετ#ν εν είναι πλή+ο> ή μέγε+ο>*Ε!ν #μω> είναι αιαίρετο εν είναι !πειρο εκτ#> μ#νον ει> την σημασία που λέμε την φωνή α#ρατη*Αλλ! τον #ρο !πειρο εν τον εκφωνο?με με αυτή την σημασία$ο?τε +έμα τη> συBητήσε(> μα> είναι η σημασία αυτή αλλ! ησημασία που σημαίνει #$τι είναι α?νατον να =επεραστεί[* &Αριστοτέλη>$ 4ετ! τα Φυσικ! N0RR ) NMN0K*  Sρα ως άπειρο θεωρούμε αυτό που δεν μπορεί να ξεπεραστεί.8αι ως τούτο ορί0ουμε το γίγνεσθαι καθZημάς./ιότι κάτι που υπάρ-ει εντελε-εία δεν είναι δυνατόν να είναι άπειρον.,λλά το άπειρον !-ει εντελ!-εια ως

γίγνεσθαι.Sρα το άπειρον είναι άπειρο καθZημάς και πεπερασμ!νο καθZαυτό σε σ-!ση με την ειδητική ουσία του. #όσον η εν!ργεια υπάρ-ει και είναι αLδια καθ>αυτή και αισθητά παρατηρήσιμη ως προς το αποτ!λεσμά της θα πρ!πει και η αρ-ή της να είναι επίσης αίδια.#πομ!νως είναι σα!ς ότι η ουσία αυτή ως απόρροια κάποιου νοητού όντος θα πρ!πει να είναι επίσης αίδια.,ού ότι ενεργεί !-ει δύναμη και κάθετί που !-ει δύναμη ενεργεί ή δεν ενεργεί)θα πρ!πει το ενδυνάμει να εντοπιστεί στην αίδια ουσία αν ό-ι στην νοητή και το ενεργεία στην θαρτή.'εταξύ των δύο ουσιών κινείται το άπειρον λοιπόν καθώς είναι σα!ς ότι μετ!-ει και στα δύο κατZαναλογίαν.,υτά σε σ-!ση με το ποσοτικό άπειρο.Dς προς το ποιοτικό άπειρο είναι σα!ς ότι το διαιρετό δεν διαιρείται επ άπειρον αλλά τάνει στο αρ-ικό ή τελικό σημείο της λεπτότερης ουσίας./ιότι η νοητή ουσία δεν δύναται να διαιρεθεί σε κάτι το αραιότερο άρα θα είναι κατZανάγκη το λεπτότερο τι)καθώς ακόμη κι αν το δυνάμει ή η αρ-ή μπορούσαν να διαιρεθούν σε κάτι άλλο αυτό θα ήταν η αρ-ή της αρ-ής η οποία αναγκαστικά οδηγεί στο τι ήν είναι του πρώτου αιτίου το οποίο δεν δύναται να νοηθεί ως άπειρο αλλά κατZανάγκη ως !ν όν. Ο $λάτων υποστηρί0ει ότι η αρ-ή καθ>αυτή κινεί μ!ρος του εαυτού της διότι η ψυ-ή είναι μεταγεν!στερη της κινήσεως και σύ-ρονος με τον ουρανό. Jάση της ,ριστοτελικής λογικής όμως ο -ρόνος δεν είναι δυνατόν να υπάρξει ως καθ>αυτή οντότητα παρά μόνον σε σ-!ση με συμ*ε*ηκότα όντα./ιότι σαώς η ωτιά δεν λαμ*άνει υπ>όψιν της την !ννοια του -ρόνου κατά την εκπομπή θερμότητας όταν ενεργεί αλλά πρόκειται περί ουσίας που απλώνεται στο -ώρο και μετα*άλλει μ!ρη της μορής και της εν!ργειάς της.,ναλόγως το άπειρον ως ενεργεία κατάσταση του γίγνεσθαι δεν λαμ*άνει υπόψιν την !ννοια του -ώρου παρά μόνον είναι ουσία που ενεργεί σ-εδόν *ουλητικά και επεκτείνεται μ!σα στον ουρανό σε σ-!ση με τον οποίον είναι αεί πεπερασμ!νο ενώ σε σ-!ση με ότι ενυπάρ-ει εντός αυτού θα είναι αεί άπειρον τόσο κατά την ποσότητα η οποία θα διαιρείται απείρως όσο και κατά την ποιότητα η οποία θα εκτείνεται απείρως.,λλά όπως αποδείξαμε νωρίτερα το άπειρον είναι άπειρον ως προς τα μ!ρη του και τα συστατικά του ενώ ως προς τον εαυτό του νοούμενον ως όλον και το τι ήν είναι π!ρα από αυτόν είναι σαώς πεπερασμ!νον. 2α ήταν ω!λιμο ωστόσο να διευκρινιστεί ότι ότι ως ουρανό δεν εννοούμε εννοούμε τον ουράνιο θόλο αλλά -ρησιμοποιούμε ως *άση τον αριστοτελικό ορισμό περί ουρανού από τα VυσικάW 767J όπερ και ανα!ρει V <αι διά τουτου η μέν γή είναι εν τω ύδατι και το ύδωρ εν τω αέρι και αυτός εν τω αιθέριο δέ αιθήρ εις τον ουρανόν εν4 ο ουρανός δεν  )εριέχεται υ)ό τινός άλλου»,

 ,ού διευκρινήσαμε ετούτο το 0ήτημα 0ήτημα θα πρ!πει να δε-τούμε προσωρινώς την αριστοτελική θ!ση ότι ο νούς είναι ταυτόσημα ενδυνάμει και ενεργεία.#ίναι ωστόσο δύσκολο να νοήσουμε πώς είναι δυνατόν !να όν να !-ει αντιθ!σεις εντός του  αλλά από την διαορά των αντιθ!των του να παράγεται αρμονία όπως ανα!ρει ο Ηράκλειτος στο απόσπασμα Zτο αντί+ετο συγκλίνει και απ# τι> ιαφορέ> του υπ!ρ<ει η καλ?τερη αρμονία και τα π!ντα κατLέριαν γίνονται[.  %πάρ-ει επομ!νως !να όν κινούμενο σε ακατάπαυστη κυκλική κυκλική κίνηση εντός

ενός όντος ακίνητου) η εκδήλωση του οποίου πραγματοποιείται μ!σω αυτής και η οποία γίνεται αντιληπτή στον αισθητό κόσμο μ!σω της γεν!σεως και της θοράς των μορών που εκδηλώνονται καθώς και μ!σω της κινήσεως και της θ!σης που οι μορ!ς αυτ!ς λαμ*άνουν μ!σα στην α!ανη κίνηση.%πάρ-ει επομ!νως κάτι που κινείται -ωρίς να κινεί)κάτι που κινεί -ωρίς να κινείται και κάτι που κινείται και κινεί. #κείνο που κινεί θα πρ!πει κατά τον ,ριστοτ!λη να είναι αιώνιο και νοητό καθ όν τρόπο ορεκτόν.Sρα το πρωταρ-ικό ορεκτόν και νοητόν είναι !να και το αυτό ή σ-ετί0ονται με τρόπο συνδετικό.$ρ!πει το νοητό 4ν να είναι αγαθόν. TΤο πρωταρ<ικ#ν ορεκτ#ν και το πρωταρ<ικ#ν νοητ#ν είναι να είναι τα αυτ! πρωταρ<ικ! ι#τι κινο?ν κα+ #ν τρ#πον και το ορεκτ#ν και το νοητ#ν ι#τι AεAαίω> το αντικείμενο τη> επι+υμία> είναι #$τι εμφανίBεται ω> καλ#ν$πρωταρ<ικ#ν #μω> #μ ω> αντικείμενον τη> Aουλήσεω> είναι αυτ# το?το το καλ#ν*Ορεγ#με+α κ!τι επειή μα> φαίνεται καλ# και εν μα> φαίνεται κ!τι καλ# επειή το ορεγ#με+α ι#τι αρ<ή εν προκειμένω είναι η ν#ηση*. κίνηση του νου προκαλείται απ# το νοητ#ν *Το νοητ#ν είναι !λλη συστοι<ία η οποία υπ!ρ<ει κα+Žεαυτ#ν*4έσα π!λι σε αυτή την !λλη συστοι<ία πρ(τη +έση κατέ<ει η ουσία$αν!μεσα ε ει> την ουσία η κατŽενεργείαν ουσία* "εν είναι #μω> το Εν το αυτ# με το απλο?ν ι#τι το Εν σημαίνει μέτρον $το ε απλο?ν εκφρ!Bει μία ορισμένη ορισμένη κατ!σταση του ίιου πρ!γματο>*2ρ(τη +έση ει> την συστοι<εία έ<ει το ριστον ή έ<ει αν!λογον προ> το !ριστον κατασκευήT &4ετ! τα Φυσικ! N0S/)K* Eτο σημείο αυτό λογικά θα !πρεπε ενστικτωδώς να διαωνήσουμε όσον αορά το παράδειγμα του ,ριστοτ!λη καθώς δεν δικαιολογείται το γεγονός ότι το αντικείμενο της επιθυμίας μας είναι ότι εμανί0εται ώς καλόν δεδομ!νου ότι παρατηρούμε και την επιθυμία πρός αύλα αντικείμενα.,πό την άλλη όμως θα πρ!πει να ορίσουμε την !ννοια του καλού και του κακού *άση της ύσεως και ό-ι της υποκειμενικής μας δοξασίας δηλαδή σε σ-!ση με την εναρμόνιση ενός όντος με το μ!τρο του λόγου και την απόκλιση ή σύκγλισή του προς την ιδ!α του ,γαθού. 4σο εγγύτερα *ρίσκεται προς αυτό τόσο αγαθότερο γίνεται -ωρίς ωστόσο να είναι ποτ! απόλυτα αγαθό.4σο απ!-ει από την ιδεά του ,γαθού τόσο -ειρότερο γίνεται δί-ως να υπάρ-ει κατώτερο όριο απόλυτου κακού.&ο ίδιο το απόλυτο ,γαθό δεν γίνεται να !-ει επίγνωση της αγαθότητός του όμως ανεξαρτήτως αν !ρεται με απόλυτη αγαθότητα προς τα όντα και αν από τα όντα νοείται ως αγαθόν.4)τι *ρίσκεται κοντά γίνεται αγαθότερο αλλά μόνον κάτι το απόλυτα απόλυτα αγαθό μπορεί να !-ει ταυτουσία μα0ί του διότι σε διαορετική περίπτωση θα δια!ρει από αυτό. &ο ίδιο το απόλυτο αγαθό είναι καθZύπαρξη και ανάγκη το απόλυτα σοόν και αντιστοί-ως μόνον ότι είναι απόλυτα σοόν μπορεί να !-ει ταυτουσία μα0ί του. Eε αυτό συμωνεί και ο Ηράκλειτος γιZαυτό και αναγάγει την !ριδα και τον πόλεμο σε ανάγκη. ZΕίναι γ!ρ έν το σοφ#ν*επίστασ+αι γν(μην οτέη

εκυAέρνησε π!ντα ι! π!ντων[ &.ρ!κλειτο> απ#σπασμα P/K και ZαπL#σου> λ#γου> !κουσα κανεί> εν έφτασε σε το?το (στε να γιγν(σκει #τι το σοφ#ν εστί των π!ντων κε<ωρισμένον[ &.ρ!κλειτο> απ#σπασμα N01K* #ίναι σα!ς ότι δεν δύναται να υπάρξει απόλυτα αγαθόν και σοόν όν π!ραν του #νός 4ντος και κάθετί θα !-ει κατZανάγκη απόκλιση από αυτό.CιZαυτό το λόγο και δεν είναι όλα ίδια αλλά δια!ρουν μεταξύ τους ποιοτικά ή ποσοτικά ή αμοτ!ρως. #όσον ισ-ύει αυτό το Hν 4ν διατηρεί την υπερ*ατικότητά του και δεν μετ!-ει στα όντα καθZαυτό παρά μόνον η μονάδα εκείνου δηλαδή ο +ούς ο εμπερι!-ων τα νοητά είδη.8ατZεπ!κτασιν το Hν 4ν θα είναι άρρητο)υπερούσιο)αμ!θεκτο και άληπτο κατά την ορολογία του $λάτωνος.Ο +ούς μετ!-ει στα όντα όμως ό-ι σαν όλον 4ν παρά κατά την νοητική εν!ργεια και την νόηση στο *αθμό της νοήσεως που μετ!-ει εκείνος στο νοερόν Hν 4ν. TΕν πρ(τοι> λοιπ#ν ε!ν εν είναι ο Νο?> σκέYη αλλ! ?ναμη είναι ε?λογο να κουρ!Bει η συνέ<εια τη> νοητική> ενέργεια>*œπειτα τυγ μεγαλ?τερο μ εγαλ?τερο Aα+μ# αν(τερο και #<ι ο Νο?>*Το?το επομένω> εν +α ήτο το νοο?μενον* "ι#τι AεAαίω> η ενέργεια τη> νοήσεω> και η ν#ηση υπ!ρ<ουν π!ντοτε ει> τον Νο? ακ#μη και #ταν κανεί> νοεί το πλέον !σ<ημο* Επομένω> αν πρέπει να το αποφ?γουμε αυτ# ι#τι μερικ! πρ!γματα είναι προτιμ#τερο να μην τα Aλέπει κανεί> παρ! να τα Aλέπει$εν μπορεί να είναι η ν#ηση το !ριστον* ρα ο Νο?>

νοεί τον εαυτ#ν του ω> κρ!τιστο> και η ν#ησή του είναι τη> νοήσεω> ν#ησι>* Ακ#μη η

ν#ηση Ενεργεία ιαφέρει του νοο?μενου σε πα+ητική κατ!σταση*"ιαφέρει επομένω> το τί Είναι τη> νοήσεω> απ# το τί Είναι του νοο?μενουT* νοο?μ ενουT* &4ετ! τα φυσικ! N0SP) /0MN0SQΑK* /0MN0SQΑK* $ροκειμ!νου να κατανοήσουμε την παραπάνω θ!ση του ,ριστοτ!λη ας διερωτηθούμε μ!σω των ακολούθων παραδειγμάτων5 Είναι η επιστήμη τη> αστρονομία> ένα και το αυτ# με το αντικείμενο παρατήρησή> τη>” Είναι η τέ<νη τη> γλυπτική> !γαλμα” Εν μέρει*  ,λλά στα 0ητήματα αυτά θα επαν!λθουμε αναλυτικότερα αναλυτικότερα στην συν!-εια. #πομ!νως το Ο? œνεκα δηλαδή το γιατί των πραγμάτων ώς απόροια του Τί ήν Είναι δηλαδή της ύσεως του πρωταρ-ικού κινούντος αιτίου !-ουμε αποδείξει *άση του συλλογισμού μας και -άριν της θεμελιώδους αριστοτελικής λογικής ότι είναι ακίνητο$α›ιο και αγα+#*

TΕίναι γνωστ# #τι το Ο?

œνεκα Είναι œν Vν$Αυτ#

κινεί (> ένα #ν ερ(μενο και κινο?μενο τα !λλα #ντα κινεί*T &4ετ! τα Φυσικ! N0S/)K* #ίπαμε ότι ο +ούς νοεί τον #αυτό του με περιε-όμενο το νοητόν καθώς καθίσταται ο ίδιος ο νοητός νούς σε επαή με το νοούμενο όν δια της νοητικής εν!ργειας κατά τ!τοιον τρόπο ώστε νούς και νοητόν να συγ-ωνεύονται.

TΟ Νο?> λαμA!νει (> περιε<#μενο το νοητ#ν και την ειητική ουσίαν*Ο Νο?> ενεργεί εφ#σον κατέ<ει το αντικείμεν# του* %ατŽακολου+ίαν εκείνη η ενεργητική κατ!σταση παρ! η υναμική φαίνεται να αποτελεί το !ριστο ει> τον Νο?*Ε!ν λοιπ#ν ο -ε#> έ<ει π!ντοτε μία ευαιμονία συγκριν#μενη ω> προ> αυτήν που απολαμA!νουμε εμεί> μ#νον ανα στιγμέ> τ#τε αυτ# αποτελεί μία +αυμ!σια ?παρ=η και #σο η ευαιμονία του είναι υπέρτερη τ#σο η ?παρ=ή του είναι +αυμαστ#τερη*2ρ!γματι έτσι είναι*Αποτελεί ο -ε#> την Aασική αρ<ή τη> Bωή>*"ι#τι η Bωή είναι ε ίναι η ενέργεια του Νο? και εκείνο> π!λι είναι ενέργεια*. κα+αρ#τερη #μω> ενέργεια είναι η !ριστη και α›ια Bωή του*6έγουμε πρ!γματι #τι ο -ε#> είναι Bωνταν# α›ιο !ριστον Vν*Επομένω> η αι(νια και συνε<ή> στιγμή ανήκει ει> τον -ε# γιατί αυτ! ακριA(> είναι ο -ε#>T* &4ετ! τα Φυσικ! N0S/) /0MO0K* E-ετικά με την κίνηση της +οήσεως θα ήταν άδικο να μην αναερθούμε εις τον ακρι*ή της ορισμό υπό του Eωκράτους στον πλατωνικό διάλογο 8ρατύλο5 vv. φρ#νησι> είναι φορ!&κινήσεω>K και ροή ν#ησι>* -α μπορο?σαμε να την εκλ!Aουμε και (> ( > #νησιν φορ!> και οπωσήποτε σ<ετίBεται με την μετακίνηση***¡¢** . ν#ησι> είναι νέου έσι> &έφεσι> προ> το νέοK και το #τι είναι νέα τα #ντα σημαίνει #τι υπ#κεινται συνέ<εια στη ιαικασία τη> γένεση>*Το #νομα νε#εσι> ηλ(νει #τι αυτ# επι+υμεί η Yυ<ή μα>*λλωστε παλι! εν εκαλείτο ν#ησι>$αλλ! αντί του ή εί<ε υ# ε και λεγ#ταν νοέεσινww* &2λ!των T%ρατ?λο>T PNN©K*

%ΕΦΑ6ΑΙΟ Ε 5 2ΕΡΙ Τ.Σ Ο7ΣΙΑΣ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ 5

T"ι#τι και το σπέρμα προέρ<εται απ# !λλα τέλεια #ντα που προηγο?νται$το ε πρ(τον εν είναι το σπέρμα αλλ! το τέλειον*"ι#τι ο !ν+ρωπο> είναι πρ#τερο> του σπέρματο> κι ο !ν+ρωπο> που προήλ+ε απ# το σπέρμα είναι έτερο> εκ του οποίου το σπέρμα προέρ<εταιT  Αριστοτέλη> T4ετ! τα Φυσικ!T N0SOΑ* N0SOΑ* 8αθώς τα Q'ετά τα υσικάQ αποτελούν την συν!-εια των QυσικώνQ θα ήταν ορθό να παραθ!σουμε μερικά πολύ γενικά και συνοπτικά συμπεράσματα που θα μας *οηθήσουν στην συν!-εια του θ!ματος το οποίο όσο εισ!ρ-εται η αναλυτική σκ!ψη εντός του τόσο ποιο πολύπλοκο καθίσταται.

vvΩ> ε ελέ<+η τα πρ!γματα υπ!ρ<ουν εν τ#πω τα μεν κατ! ?ναμιν τα έ κατŽενέργειαν* "ιŽαυτ# #ταν μέν ένα σ(μα είναι ομοιογενέ> και συνε<έ> τα μέρη του υπ!ρ<ουν εν τ#πω κατ! ?ναμιν$#ταν #μω> <ωριστο?ν απ# το  Vλον σε μέρη τ#τε γίγνονται ω> σωρ#> κατŽενεργείαν*Τα πρ!γματα π!λι υπ!ρ<ουν ει> ένα τ#πο κα+Žεαυτ!*2*<* κ!+ε κινητ#ν κατŽα?=ησιν ή κατ! φορ!ν σ(μα υπ!ρ<ει κα+Žεαυτ#ν κ!που*Ο Ουραν#> #μω> εν είναι (> π!ν κ!που ο?τε μέσα σε κ!ποιο τ#πο$εφŽ#σον κ!τι εν τον περιA!λει*%α+Ž#σον #μω> κινείται υπ!ρ<ει τ#πο> ι! τα μέρη$ Το ένα μέρο> του είναι συνημμένον με ένα !λλο*λλα υπ!ρ<ουν ει> ένα τ#πον κατ! συμAεAηκ(> #πω> ο ουραν#> και η Yυ<ή*Τα μέρη υπ!ρ<ουν ει> έναν τ#πο κατ! κ!ποια έννοια ι#τι επί τη> τρο<ι!> αλληλεπιA!λλονται*"ιŽαυτ# τ# !νω μέρο> κινείται κυκλικ(> και μ#νον*Το Vλον #μω> εν υπ!ρ<ει κ!που*"ι#τι αυτ# που υπ!ρ<ει κ!που είναι$ει> την αρ<ή #μω> αυτ# κα+Žαυτ# <ρει!Bεται ένα !λλο να το εμπεριέ<ει*Ω> προ> το #λον του σ?μπαντο> εν υπ!ρ<ει τίποτε έ=ω απ# το #λον και συνεπ(> #λα είναι μέσα ει> τον ουραν#ν$κα+(> ο ουραν#> είναι το π!ν*Είναι <(ρο> #<ι ο ουραν#> (> ουρ!νια σφαίρα$αλλ! κ!τι το ηρεμο?ν$το οποίο είναι το έσ<ατον του ουρανο? ηλαή το λεπτ#τερον τί$και το οποίο εφ!πτεται παντ#> κινητο? σ(ματο> (> πέραν ακίνητον*%αι ι! τουτου η μέν γή είναι εν τω ?ατι και το ?ωρ εν τω αέρι και αυτ#> εν τω αι+έρι$ο έ αι+ήρ ει> τον ουραν#ν εν( ο ουραν#> εν περιέ<εται υπ# τιν#> !λλουww* &Φυσικ! ΕŽ/N/)K*

vvΑ> παραε<το?με #τι τα #ντα υπ!ρ<ουν #λα τα μεν ει> τα ε και εν γεννή+ησαν αλλ! ε=ή<+ησαν ιŽαπο<ωρισμο? εκ του #λου #που και προυπήρ<αν (> μέρη λαμA!νοντα #νομα απ# εκείνο&το στοι<είονK που κυριαρ<εί *Απ# την !λλη #μω> επειή απ# ο$τιήποτε πρέπει να γενν!ται απ# ο$τιήποτε #πω> το ?ωρ +α ε=!γεται ιŽαπο<ωρισμο? εκ σαρκ#> και η σ!ρ= ε= ?ατο> και επειή κ!+ε πεπερασμένο σ(μα αναιρείται απ# ένα πεπερασμένο σ(μα$φαίνεται α?νατον κ!+ε πρ!γμα να υπ!ρ<ει ει> κ!+ε

πρ!γμα*"ι#τι #ντω> αφαιρο?μεν εκ του ?ατο> μέρο> σαρκ#> κατ#πιν ένα !λλο εκ του υπολοίπου ιŽαπο<ωρισμο?*Ακ#μη και ε!ν η ε=αγ(μενη μερί> είναι π!ντοτε π !ντοτε ολοέν μικροτέρα εν το?τοι> αυτή εν +α υπερAεί κατ! την μικρ#τηταν μία ορισμένη τ!=η μεγέ+ου>*ªστε ε!ν μεν η ε=αγωγή τερματισ+εί εν +α είναι το #λον μέσα ει> το #λον$ι#τι ει> το υπ#λοιπον ?ωρ εν +α υφίσταται πλέον σ!ρ=*Ε!ν αντι+έτω> εν σταματήσει η αφαίρεσι> +α υπ!ρ<ουν μέσα ει> ένα πεπερασμένο μέγε+ο> μεγέ+η επίση> πεπερασμένα και !πειρα τον αρι+μ#ν  Αλλ! το?τον είναι α?νατον*Επειή κ!+ε σ(μα απ# το οποίον αφαιρείται μέρο>$αναγκαστικ(> ελαττο?ται$η έ ποσ#τι> σαρκ#> είναι περιορισμένη κατ! το μέγε+ο> και την μικρ#τητα$φανερ#ν είναι #τι εκ τη> ελα<ίστη> σαρκ#> κανένα σ(μα εν +α μπορο?σε να ε=α<+εί*"ι#τι εν μπορεί να υπ!ρ=ει μικρ#τερον απ# το μικρ#τατονww* &Φυσικ! "Ž N1S)K* &ο μικρότατον είναι η νοητή ουσία η οποία είναι αLδια.  ,ρκετοί ιλόσοοι και επιστήμονες υποστηρί0ουν υποστηρί0ουν ότι το κενό και το μηδ!ν αποτελούν καταστάσεις ανυπαρξίας.,υτό όμως είναι άτοπο διότι δεν μπορούν να μην υπάρ-ουν αού δηλώνουν κάτι και αναερόμαστε σZαυτά.,κόμη και το κενό όμως είναι κάτι ως κατάσταση.,πόδειξη σε αυτόν τον ισ-υρισμό είναι το γεγονός ότι αν *ρεθεί !να όν στο περι*άλλον της κατάστασης που -αρακτηρί0εται ως κενό θα συνε-ίσει να υπάρ-ει και δεν θα μετα*εί σε κατάσταση ανυπαρξίας.,ντιθ!τως αν στο όν αυτό προκληθεί ταλάντωση το όν αυτό θα αρ-ίσει να παράγει εν!ργεια δια της ταλαντώσεως.,κόμη δε και η θορά αποτελεί μεταστοι-είωση ενός σώματος όπου τα στοι-εία του συνε-ί0ουν να υπάρ-ουν σε άλλες μορ!ς μη συνδεδεμ!να μεταξύ τους το !να με το άλλο.  ,πόδειξη σε αυτό είναι το γεγονός γεγονός ότι η εν!ργεια δεν εξαανί0εται αλλά αλλά μετα*άλλεται και αποκτά άλλες μορ!ς. #όσον υπάρ-ει το κενό δεν είναι δυνατόν να αναερόμαστε στο κενό ως τίποτα ανύπαρκτο./ιότι και τον α!ρα δεν τον *λ!πουμε και τον θεωρούμε κενό σε σ-!ση με την ύλη αλλά υπάρ-ει και πληρεί το -ώρο.Sρα ο καθαρός νούς και τα νοητά όντα και είδη που υπάρ-ουν σε κατάσταση αLδιότητος θα !-ουν κατZανάγκη αραιότερη πύκνωση σε σ-!ση με την εν!ργεια όπως και η εν!ργεια !-ει κατZανάγκη αραιότερη πύκνωση από την ύλη.,λλά ακόμη και προς τους οπαδούς της θεωρίας του σκεπτικισμού και του εμπειρισμού θα απαντήσουμε ότι Vπάντα -ωρεί ουδ!ν μ!νειW σύμωνα με τον Ηράκλειτο) καθώς ακόμη κι αν το αισθητό είναι ενεργεία κατάσταση που στηρί0εται σε συμ*ε*ηκότες δυνατότητες προ!ρ-εται σαώς από ενδυνάμει πιθανότητες. &ο ενδυνάμει όμως δεν είναι κατZουδενί τρόπο ορατόν. &α στοι-εία ενυπάρ-ουν εντός της αυτής ουσίας στον *αθμό που η ουσία ενυπάρ-ει εντός των αυτών στοι-είων.8ατά τρόπο τινά η θαρτή ουσία ενυπάρ-ει εντός της νοητής ως διαορετικό επίπεδο πύκνωσης. Sρα το κενό είναι τόπος o οποίος αποτελείται από μία αραιή ουσία υπο*άθρου Nνοητή ουσία3 η πύκνωση της οποίας σε ενεργειακό ρεύμα είναι ο -ώρος με την εν!ργεια και την ύλη να σ-ηματί0ουν τις διαστάσεις Nθαρτή ουσία3.Dστόσο είναι σα!ς ότι η νοητή ουσία θα πρ!πει να προυπάρ-ει της θαρτής και των στοι-είων που την αποτελούν κατά την αιτία και αρ-ή

πρώτα της κινήσεως και μετά της μορής. C!νεση και θορά μπορεί να !-ει ότι γεννάται και θείρεται δηλαδή παν αισθητό. /ιότι η εν!ργεια ως όν γινόμενο μετα*άλλεται και μετουσιώνεται παρά θείρεται και εξαανί0εται.#πομ!νως η γ!νεση και η θορά αορούν κάθετί το οποίο !-ει μορή ύλης και είναι σα!ς ότι πρ!πει να !-ει κίνηση και να μετα*άλλεται αλλά υσικά να !-ει αρ-ή και τ!λος.,υτό είναι το μη όν.Η μορή όμως αποτελεί την ενεργεία κατάσταση της ενδυνάμει αμορίας./ιότι ακόμη και το τυ-αίο προυποθ!τει το αυτόματον όπερ και σημαίνει ότι προκειμ!νου να συνευρεθούν δύο άτομα θα πρ!πει αυτά τα δύο άτομα να είναι καθZοποιοδήποτε τρόπο υπαρκτά και σε σ-!ση μεταξύ τους και ό-ι κάποιο από αυτά να *ρίσκεται στην ανυπαρξία.&α άτομα όμως γνωρί0ουμε ότι είναι ποιοτικώς και ποσοτικώς άπειρα και πληρούν το -ώρο.2α πρ!πει να ορίσουμε ορίσουμε όμως μ!σα στα άτομα το άτμητο εκείνο το οποίον δεν δύναται να υποδιαιρεθεί σε μικρότερα σωματίδια αλλά αποτελεί το μικρότατον θεωρητικά όν του οποίου μικρότερον δεν δύναται να υπάρξει.,υτό το μικρότατον θα ισορροπεί κατZανάγκην στο ενδιάμεσο πεδίο του υποατομικού κόσμου και του κ*αντικού κενού το οποίο όπως αποδείξαμε είναι κάτι το οποίο δεν δύναται να είναι ανύπαρτκο. Cια την ανάγκη του ορισμού το μικρότατο αυτό θεμελιώδες σωματίδιο το οποίο αποτελεί την θεμελιώδη *άση των στοι-ειωδών σωματιδίων θα το ορίσουμε ως ελά-ιστο ή ορθότερα ελάσσων στην καθομιλουμ!νη το πιο μικρόν)αλλά το ορθόν θα ήταν να το ορίσουμε ως άτομον)διότι αυτό ακρι*ώς εννοούσαν ο ,ριστοτ!λης και ο /ημόκριτος όταν όρισαν την ονομασία του ατόμου)το άτμημο και μη δυνάμενο διαιρετό.Οι σύ-ρονοι υσικοί επιστήμονες όμως ονομά0ουν ως άτομο κάτι άλλο το οποίο δεν δύναται να !-ει σ-!ση με την ορθότητα του ορισμού του ατόμου δεδομ!νου ότι ορί0ουν ως άτμητο κάτι το διαιρετό.,υτό όμως είναι σαώς άτοπο./ιότι οι ατομικοί ιλόσοοι όρισαν ορθώς ως !τομο εκείνο που προσπαθούμε εμείς τώρα να ορίσουμε ως απόλυτα μικρ#ν. &ο μικρόν ως θεμελιώδες σωματίδιο της κοσμολογίας μας είναι !να και το αυτό με την !ννοια της *αρύτητας δεδομ!νου ότι η συγκ!ντρωση μεγάλων ποσών προκαλεί πύκνωση στην οποία πύκνωση οείλεται ο θεμελιώδης νόμος της !λξης που σήμερα αποκαλούμε *αρύτητα.Jάση αυτής της αλληλεπίδρασης εκδηλώνονται οι ισ-υρ!ς και ασθενείς αλληλεπιδράσεις των στοι-ειωδών σωματιδιακών ορ!ων που επιτρ!πουν στην ηλεκτρομαγνητική αλληλεπίδραση να εκδηλωθεί ως διαορετικ!ς εκάνσεις του αυτού θεμελιώδους σωματιδίου σε διαορετική ποσότητα αλλά κοινή ποιότητα στο επίπεδο της θεμελιώδους κατάστασης η οποία όσο αυξάνεται τόσο μετα*άλλεται η ποιότητά της.#πομ!νως το μικρόν ως θεμελιώδες σώμα σε διαορετικ!ς εκάνσεις προυπάρ-ει της μά0ας εZόσον αυτό την προκαλεί αλλά ταυτό-ρονα αποτελεί την εκδήλωσή της εν!ργειας νοούμενο ως σημείο μετά*ασης από το ενδυνάμει στο ενεργεία.&ο σωμάτιο αυτό θα πρ!πει να *ρίσκεται παντού εντός του απείρου και να πληρεί το πάν σε διαορετικ!ς ποιότητες και ποσότητες συγκ!ντρωσης και πύκνωσης.Eυνεπώς όλα αυτά τα θεμελιώδη σωμάτια στο σύνολό τους θα πρ!πει να συνθ!τουν !να αδιαίτερο αεί0ωο πεδίο εόσον η εν!ργεια δεν εξαανί0εται Nσυνεπώς και η αιτία της3 παρά μόνον υπάρ-ει)εκδηλώνεται σε διάορες μορ!ς και μεταστοι-ειώνεται σε άλλες σε μια διαρκή

διαδικασία ροής.,υτό το όλον που μόλις ορίσαμε θα *ρίσκεται όπως προείπαμε μεταξύ του υποατομικού κόσμου και του κ*αντικού κενού το οποίο υπάρ-ει ως κατάσταση και ουσία.Η πύκνωση αυτής της ουσίας ως 4λον αποτελεί την αLδια ουσία η οποία αποτελεί το μ!ρος της νοητής ουσίας που πυκνώνεται και αποπυκνώνεται διαρκώς εντός αυτής σ-ηματί0οντας το άπειρον.Η δε νοητική ουσία π!ραν του απείρου είναι η απόρροια του νού και σαώς παραμ!νει αμετά*λητη.Η δε θαρτή ουσία εντός του απείρου που πυκνώνεται σε εν!ργεια και μορ!ς ύλης είναι ο αισθητός κόσμος. &ο ενδιάμεσο πεδίο που μετ!-ει και μετ!-εται από τις άλλες δύο είναι η αLδια ουσία η οποία είναι ο αι+έρα>. Dστόσο είναι σα!ς ότι αυτ!ς οι τρείς ουσίες είναι μία σε διαορετική λειτουργία και αποτελούν την απόρροια του νου ως νοητική εν!ργεια ο οποίος αν και τριπλός είναι πάλι !νας σε διαορετικ!ς λειτουργίες και -ωρί0ει το Hν 4ν από το πολλαπλόν άπειρον ώστε να μην μετ!-εται το !να από το άλλο αλλά αμότερα να αλληλομετ!-ονται μ!σω του +ού και συγκεκριμ!να της Ουσίας του.

%ΕΦΑ6ΑΙΟ : 5 2ΕΡΙ 'Ι'ΝΕΣ-ΑΙ %ΑΙ Φ7ΣΕΩΣ5 Η διερεύνηση της ουσίας υπόκειται στο ειέναι και το επίστασ+αι)των αρ<(ν και των αιτι(ν των στοι<είων)από τα σαφέστερα κα+Žημ!> προς τα σαφέστερα κατ! φ?ση εαυτ!)καθώς το πάν αποτελεί μάλλον !να σύνολο συγκε-υμ!νων γεγονότων. $ροσδιορί0οντας το γίγνεσ+αι ώς τον κύκλο ενός όλου διερωτόμαστε λογικώς αν το αυτό όλον αποτελεί μ!ρος ενός άλλου όλου και σημείον του κύκλου ή αν αποτελεί το σύνολο του κύκλου καθ>αυτού.Ο κύκλος του γίγνεσθαι θα πρ!πει να θεωρηθεί ώς μία διαρκής πορεία ενός τινός όντος προς μία κάποια ή κάποια άλλη αντίστροο κατεύθυνση. &ο ερώτημα που τίθεται είναι αν το γίγνεσθαι αορά !να σημείο της πορείας του αυτού όντος ή

το άσμα αυτού του όντος από την στιγμή της εκδηλώσεώς του ώς την θορά του δεδομ!νου ότι ομιλούμε περί ενός αισθητού.  ,ν λά*ουμε το ον αυτό ώς προς την στιγμή στιγμή της παρατηρήσεώς του λαμ*άνουμε αυτόματα αυτόματα !να άσμα της υπάρξεώς του)παραλείποντας τα υπόλοιπα υ πόλοιπα προηγούμενα και ερ-όμενα.$αρατηρούμε δηλαδή !ναν μεσήλικα άνδρα την συγκεκριμ!νη και δεδομ!νη στιγμή αγνοώντας το υπόλοιπο της 0ωής του)τόσο το προηγούμενο νεανικό όσο όσ ο και το επερ-όμενο γήρας.Dστόσο)ο άνδρας αυτός δεν ήταν αν!καθεν μεσήλιξ)αλλά υπήρξε κάποτε ν!ος)ενώ εν πορεία θα μετε*ληθεί σε γ!ρος.#μείς όμως παρατηρούμε !να άσμα του) τον άνδρα εις αυτή τη -ρονική ηλικία κι ό-ι τον άνδρα αυτό καθ>αυτό.,ντιλαμ*ανόμαστε δηλαδή το σύνολο των σωματικών σ ωματικών και διανοητικών ιδιοτήτων του ανδρός που παρατηρούμε την στιγμή που ερ-όμαστε σε επαή μα0ί του) αγνοώντας τον πρώτερο *ίο του ή το επερ-όμενο γήρας του. Jάση αυτών)θα πρ!πει να ομολογήσουμε ότι η γνώση που !-ουμε για τον άνδρα απ!ναντί μας είναι ελλειπής ή !στω μερική και συγκεκριμ!νη στο δεδομ!νο σύνολο ιδιοτήτων κατά την συγκεκριμ!νη στιγμή παρατήρησης. #πομ!νως)η γνώση μας επί παντός επιστητού αποτελεί γνώμη) εκτός από την μ!θοδο εκείνη που αορά το ειδ!ναι και επίστασθαι του τάδε ή του δείνα όντος. Ο άνδρας αυτός που ανα!ραμε θα πρ!πει να αποτελεί κάτι το μή #ν ως ύλη δεδομ!νου ότι ποτ! δεν είναι ο ίδιος)αλλά εντός του γίγνεσθαι στο οποίο κινείται λαμ*άνει παροδική υπόσταση και μορή.Ο άνδρας καθ>αυτός ώς ιδ!α αποτελεί !να όν)καθώς αορά !να νοητό είδος.Ο άνδρας ο συγκεκριμ!νος ε>όσον λαμ*άνει τις ιδιότητες που προσδιορί0ουν την !ννοια του άνδρα μετ!-ει της ιδιότητος του ανδρός.Dστόσο)ώς υσικό όν υπόκειται σε γ!νεση και θορά. Dς υσικό όν λοιπόν αποτελεί !να κατ! συμAεAηκ(> γεγον#> εντός άλλων συμAεAηκ#των γεγον#των εντός του γίγνεσ+αι.Η μορή όμως του ανδρός και με αυτό εννοούμε την *ιολογική και σωματική του υπόσταση)δια!ρει την ιδ!ας του ανδρός)όσο δια!ρει και η ιδ!α του ήλιου από τον ήλιο καθ>εαυτόν./ιότι)κάθε στιγμή ο ήλιος είναι διαορετικός δεδομ!νης της διαρκούς μεταστοι-είωσής του από υδρογόνο σε ήλιο ή !στω από διάπυρη συμπυκνωμ!νη μά0α στοι-είων σε ακτινο*ολία και κύματα εν!ργειας.$αρ>όλα αυτά όταν αναερόμαστε στον ήλιο ενοούμε την ιδ!α του ήλιου)το ορισμό του ώς γενικό σύνολο εμπερι!-ον όλο το άσμα του κι ό-ι !ν συγκεκριμ!νο μ!ρος του κύκλου του) ασ-!τως αν δεν μπορούμε να παρατηρήσουμε όλο το κύκλο του.Dστόσο)η ιδ!α αυτή του ήλιου ώς ιδ!α αποτελεί κάτι το όν)καθώς η λ!ξη ήλιος αποτελεί !ναν ορισμό.Η ιδ!α όμως του ήλιου ώς συγκεκριμ!νο γεγονός ή αινόμενο)αυτός ο ήλιος δηλαδή)αποτελεί !να γεγονός μή όν)καθώς πρίν μερικά δισεκατομύρια !τη πιθανόν να μην υπήρ-ε και σε μερικά δισεκατομύρια !τη προανώς δεν θα υπάρ-ει ή ακόμη στο παρελθόν δεν ήτο ίδιος με αυτό που παρατηρούμε σήμερα και στο μ!λλον θα είναι επίσης διαορετικός.,λλά ακόμη και στο παρόν της παρατηρήσεώς του δεν είναι κάτι το καθ>εαυτόν όν δεδομ!νου ότι εμείς δεν παρατηρούμε τον ήλιο καθ>εαυτόν αλλά το είδωλό του)δηλαδή το άσμα της ακτινο*ολίας του μερικά λεπτά μετά την εκπομπή του)δεδομ!νης της αποστάσεως του ήλιου από τη γή και του απαιτούμενου -ρόνου διανύσεως της αποστάσεως από το ώς. Dστόσο)ο ήλιος καθ>εαυτός ώς όν συμ*ε*ηκόν αποτελεί κατά τινά τρόπο κάτι το οποίο γίγνεται αλλά υπόκειται σε γ!νεση και θορά ως εικόνα μορής.,υτό που παρατηρούμε και υπόκειται σε αύξηση και θορά είναι το μη όν νοούμενο ως ύλη ενώ εκείνο που αεί γίγνεται ενεργεία είναι το γίγνεσθαι. Η ιδ!α του ήλιου όμως ώς ήλιος δεν αορά το άσμα πορείας του όπως προείπαμε)αλλά την συγκεκριμ!νη στιγμή εξελίξεώς του η οποία αντανακλά την α!ναη ιδ!α του ώς ήλιος)καθώς εμπίπτει στις ιδιότητες που ορί0ουν τις !ννοιες του ορισμού του ήλιου.Dς προς αυτό το είδος του και την ιδ!α του είναι κάτι το όν.

8ατ>αυτό το τρόπο και όπως αναπτύξαμε)ο ήλιος ώς συμ*ε*ηκόν γεγονός κι ό-ι ώς καθολική προσδιοριστική ιδ!α)θα πρ!πει να ληθεί ώς !να γεγονός μή όν)όσον αορά την στιγμή σ τιγμή της παρατηρήσεώς του)ενώ αντιθ!τως όσον αορά την ίδια του την πορεία θα πρ!πει να θεωρηθεί ώς !να γεγονός που εμπίπτει στα όρια του γίγνεσθαι. 4τι ο άνθρωπος λοιπόν ώς προσωπικότητα αποτελεί !να γεγονός μή όν αναορικά με την αντιληψή του ώς προς την ίδια την πορεία του γίγνεσθαί του εντός του γίγνεσθαι)είναι σα!ς. &ο ίδιο λογικά θα πρ!πει να συμ*αίνει με κάθε όν υσικό)αισθητό και αυξομειώμενο.&ην δεδομ!νη στιγμή αναοράς του ως ύλη είναι κάτι το μη όν ενώ ως συμ*ε*ηκόν γεγονός που μετ!-ει ενεργεία στην ουσία του γίγνεσθαι ταυτί0εται με αυτό. 8ατά τί όμως δια!ρει το μή #ν εκ του γίγνεσ+αι είναι κάτι το οποίο γίνεται πασιαν!ς εκ των προηγουμ!νων. Dς γίγνεσ+αι λοιπόν θα πρ!πει να θεωρήσουμε !να γεγονός κι ό-ι !να αινόμενο)δηλαδή !να σύνολο γεγονότων που εμπίπτουν στην αυτή εντελ!-εια του συγκεκριμ!νου όντος π!ρα από την αρ-ή της εκδηλώσεώς του και το τ!λος της θοράς του σε !να ευρύτερο πλαίσιο διαρκούς ροής. Dς !να τ!τοιο γεγονός θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε !να καθ>αυτό γεγονός όπως είναι ο ήλιος ή !να σύνολο γεγονότων όπως είναι η ύση. &ί είναι όμως η ύσηn Η ύση θα μπορούσε να προσδιοριστεί ώς το σύνολο της θαρτής ουσίας που μετ!-ει στην νοητή υπό των λαμ*ανόμενων μορών που αυτή λαμ*άνει και υπό των ειδών που αναδύονται εκ των γενικών μορών που εμπερι!-ει. &ο σύνολο αυτό θα αποτελεί !να μείγμα !μψυ-ων και άψυ-ων όντων)νοήμονων και άονων)ωστόσο υποκείμενων εις κάποιου είδους εν!ργεια και λόγο) τα οποία λειτουργούν ώς κινητήριες αρ-!ς τους.&ο σύνολο λοιπόν των όντων εν μορ!ς και είδη !μψυ-α και άψυ-α αποτελεί αυτό που ορί0ουμε ώς ύση.&ο σύνολο όλων των όντων που γίνονται ενεργεία συμπεριλαμ*ανόμενης της ύσεως)αποτελεί το γίγνεσθαι)υπό την προpπόθεση ότι τα μ!ρη του διαρκώς γίγνονται)είτε είναι αυτά εν!ργειες είτε είναι μορ!ς αισθητών)π!ρα από τον περιορισμό της αύξησης και της θοράς. Dς εδώ είναι σα!ς ότι θα πρ!πει να θεωρήσουμε το γίγνεσθαι ώς κάτι το αεί κινούμενο και μετα*αλλόμενο)καθ>όσον η ενεργεία ουσία του διαρκώς γίγνεται σε ν!ες και παλαιότερες μορ!ς)αλλά και η αυτή δυνάμει ουσία του εκδηλώνεται δημιουργώντας τις μορ!ς των αισθητών σε διαρκή ροή. #πομ!νως η αύξηση και η θορά ως επιμ!ρη -αρακτηριστικά της μετα*ολής των μορών των όντων που κινούνται εντός της θαρτής ουσίας είναι αρ-!ς μετα*ολής κι ό-ι οριστικ!ς καταστάσεις δεδομ!νου ότι οι εν!ργειες των όντων υπήρ-αν προ της εκδηλώσεώς τους διά της γεν!σεως ενδυνάμει και θα μετουσιωθούν σε άλλες εν!ργειες μετά την θορά τους.Sρα η αύξηση και η θορά προσδιορί0ουν τα όρια του μη όντος καθZόσον το γίγνεσθαι εμπερι!-ει εντός του την αύξηση και την θορά -ωρίς να επιρρεά0ουν το όλον του ως ουσία αλλά μερικώς ως συμ*ε*ηκότα γεγονότα και εόσον η εντελ!-εια του ενεργεία γίγνεσθαι εμπίπτει εντός του είναι ως ενδυνάμει καθώς το !νεκα και τι ήν είναι της εντελ!-ειας είναι κάτι το όν στο *αθμό που το τι εστί υποκείμενο διακρίνεται του συμ*ε*ηκότος αντικειμ!νου. #ίναι ωστόσο το γίγνεσθαι ή δεν είναιn Dς προς αυτό θα πρ!πει να θεωρήσουμε ότι είναι και εν είναι ε>όσον δεν είναι ποτ! σαώς ούτε το !να ούτε το άλλο)αλλά και ο?τε είναι ο?τε εν είναι για τον ίδιο ακρι*ώς λόγο και *άση του ίδιου συλλογισμού. Eτο σημείο αυτό θα ήταν ορθό να θεωρήσουμε το π!ν αισ+ητ# και νοητ# ήτοι το σ?μπαν όπως ορί0εται δια τών νεωτ!ρων)ώς !να γεγονός διαρκώς γιγνόμενο και ως μια δυνάμει κατάσταση που δεν γίγνεται και παραμ!νει αμετά*λητη.Sρα στο σύμπαν δεν υπάρ-ει αρ-ή και τ!λος παρά μόνον μετά*αση από το ενδυνάμει στο ενεργεία.

Dστόσο)θα πρ!πει να μην αήσουμε ασα!ς το 0ήτημα περί των αρ-ών του γίγνεσθαι)δηλαδή του αν το παν υπόκειται εις κάποια αρ-ή ή περισσότερες. #>όσον συμωνούμε ότι το παν αποτελεί !να γεγονός πεπερασμ!νο καθZαυτό και άπειρο καθZημάς αλλά διαρκώς γιγνόμενο τόσο καθZημάς όσο και καθZαυτό)θα πρ!πει να δε-τούμε πως ώς μετα*αλλόμενο )αποτελεί !να όν κινούμενον)λαμ*ανόμενο ώς όλον./ιότι το παν πράγματι κινείται ε>όσον κινούνται !στω και τα μ!ρη αυτού)ήτοι οι αστ!ρες)οι πλανήτες και τα σώματα επ>αυτών.  ,ού το παν κινείται θα -ρειαστεί -ρειαστεί να θ!σουμε κάποια αρ-ή κινήσεώς του. Η αρ-ή αυτής της κινήσεως θα είναι είτε νοητή είτε αLδια είτε τα δύο μα0ί.Η κίνηση καθZαυτή όμως θα είναι κατZανάγκη ενεργεία.#>όσον είναι αρ-ή εντούτοις το αίτιο κινήσεως θα εμπίπτει στο ενδυνάμει.  ,υτό είναι σα!ς. Dς αρ-ή κινούμενου)η αρ-ή αυτή θα πρ!πει να μην υπόκειται στην κίνηση δεδομ!νου ότι η αρ-ή της κινήσεως πρ!πει να προηγείται της κινήσεως.4ντας η αρ-ή της αρ-ής αίτιο το οποίο θα πρ!πει να κινεί)είναι ανάγκη να είναι ακίνητο και δεδομ!νου του μεγ!θους του γίγνεσθαι)θα πρ!πει να είναι μή ποσοτικώς προσδιορίσιμη)επομ!νως ό-ι άπειρη)καθ>ότι δεν υπόκειται στην !ννοια του μετρήσιμου ή του μετρητού)αλλά λαμ*άνει ώς προpπόθεση κάποια δική της αρ-ή. Η αρ-ή αυτή είναι !ιτε κάποιος παράγοντας !ξω από αυτήν ο οποίος και επιδρά μ!σα από αυτήν Nαίτιο3 ή αρ-ή που ταυτί0εται με το αίτιο το οποίο ενυπάρ-ει αυτής ενδοκοσμικά)άρα δρα καθολικά άρα και μερικά. Dς αρ-ή καθ>αυτή θα πρ!πει να θεωρήσουμε κάποια ουσία η οποία κινείται και κινεί. Dστόσο θα ήταν άτοπο να υποθ!σουμε δια του λογισμού κάποιου είδους αρ-ή ώς πρώτη αιτιώδης η οποία και κινείται και κινεί)καθ>ότι η κίνηση προpποθ!τει την μετά*αση γύρω από κάτι)από κάτι σε κάτι και σίγουρα μ!σα σε κάτι)διότι δεν υίσταται κίνησις ή ύπαρξις εντός κάτι του ανύπαρκτου.  Sρα)θα πρ!πει να θεωρήσουμε ώς αιτιώδη αιτιώδη αρ-ή και κινούν αίτιο κάτι κάτι το όν και ακίνητον)ώστε να !-ει την δυνατότητα να κινεί το γίγνεσθαι ή !στω μ!ρος της ουσίας του μετα*αλλόμενης από αLδια νοητή σε αισθητή και θαρτή./ιότι το θαρτό δεν δύναται να είναι ούτε αμετά*λητο και ακίνητο αλλά ούτε και αρ-ή όντος αεί κινούμενου)μετα*αλλόμενου και γιγνόμενου.&ο γεγονός ότι αυτή η αρ-ή θα πρ!πει να είναι κινητική είναι σα!ς.#πίσης)είναι σα!ς ότι αυτή η αρ-ή θα πρ!πει να είναι κάτι το όν ή απόροια κάποιου όντος)άρα και ουσία. E-ετικά με το ερώτημα του άν αυτή η ουσία είναι αισθητή ή νοητή ή και τα δύο μα0ί)νομί0ω ότι αποδείξαμε ότι θα πρ!πει να είναι νοητή κατά τρόπο ενδυνάμει.E-ετικά με το άν η νοητή αυτή ουσία είναι απόρροια τινός νού θα ήταν άτοπο να υποστηρίξουμε το αντίθετο.  Sρα)η ουσία αυτή θα πρ!πει ό-ι μόνον να είναι καθολική και ακίνητη ακίνητη κινητική)αλλά π!ραν του ορισμού του καθολικού και του κινητικού)άρα π!ραν από το ποσόν και το ποLόν.#πίσης το τι ήν είναι της θα προηγείται του !νεκά της.Sρα το τι ήν είναι της θα είναι το !ν όν ως πρώτο ό-ι με την !ννοια του -ρόνου ή του προσδιορισμού αλλά του μη δυνάμενου άλλου τι είναι όπερ και σημαίνει ότι η αρ-ή δεν !-ει πλ!ον -ρονικό -αρακτήρα αλλά καθαρά υπερ*ατικό και το !ν δεν δηλώνει ποσόν ή ποιόν αλλά μοναδικότητα. Η νοητή αυτή ουσία ως απόρροια του ενός όντος θα πρ!πει να είναι και δυνάμει και ποιητική καθώς και να δρά με τρόπον ορεκτόν.$αρά ταύτα δεν μπορούμε να αποανθούμε σαώς το άν η ουσία αυτή είναι μία και διττή ή διττή εκ μίας ή διττή εκ ύσεως)τουτ!στιν νοερό όν)νούς και νοητή ουσία./εδομ!νου ότι στο επίπεδο αυτό του #ίναι δεν υίσταται -ρόνος άρα !ννοια πρώτερου ή πρωταρ-ικού κατανοούμε ότι το 0ήτημα δεν είναι απλό./ιότι είναι πολύ λεπτά και ασαή τα όρια μεταξύ του ενός όντος και του νοερού όντος ακόμη κι αν πούμε ότι το νοερό όν είναι πιο κοντά στο !ν όν ως απλούν ως προς την μοναδικότητά του σε σ-!ση με τον νού και την νοητή ουσία που κατ!ρ-ονται στην κατηγορία του #ίναι. /ια!ρει όμως το !ν όν από το νοερό όν κι αν ναι κατά ποιο *αθμό και σε τι επίπεδο και με τι

αποδείξειςn 8ι αν το !ν όν δια!ρει προς την υπερ*ατικότητα και μοναδικότητά του θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι αυτό είναι ως τι είναι του νοερού όντος το τι ήν είναι τουn,ν ισ-ύει αυτό είναι σα!ς ότι το !ν όν θα πρ!πει να διαοροποιείται του πρωταρ-ικού #νός εόσον όπως *λ!πουμε το !ν όν ταυτί0εται με το τι ήν είναι του νοητού./ιότι το πρωταρ-ικό Hν δεν δύναται να !-ει τι ήν είναι αλλά από αυτό προ!ρ-εται το τι ήν είναι. #πομ!νως αυτό το πρωταρ-ικό Hν δεν θα μπορεί να είναι κάτι το πεπερασμ!νο ή το άπειρο)αλλά Hν νοούμενο ό-ι ως !να αλλά ως #ίς Nμοναδικό3 π!ραν αυτών των ιδιοτήτων και καταστάσεων. 1αρακτηριστικό αυτού του όντος θα πρ!πει να είναι η υπερ*ατικότητά του στο επίπεδο της μοναδικότητός του προς τα πάντα.Eυνδετικό του στοι-είο με την κατηγορία του #ίναι και του γίγνεσθαι ως όλον εντός όλου θα πρ!πει να είναι η ιδιότητά του ως ,γαθόν Hν. &ο δε σύμπαν δε είναι)αλλά γίγνεται)ομοίως του ήλιου που δεν !ίναι ωτεινός)αλλά ωτί0ει ή του ανθρώπου που δεν !-ει μορωθεί)αλλά μορώνεται. #πομ!νως)το #ν είναι και πολλαπλούν)εν ως όλον !ν και πολλαπλούν ως μ!ρη όλου. Dστόσο)ο νούς δεν θα πρ!πει να ταυτιστεί με την ουσία)καθ>ότι η ουσία καθ>αυτή δύναται να παρουσιάσει τοπικ!ς διακυμάνσεις παροδικών γίγνεσθαι)ήτοι συμ*ε*ηκόντων γεγονότων)δηλαδή αιθερικών διακυμάνσεων και πυκνώσεων της. &ο 0ητούμενο λοιπόν είναι να εντοπίσουμε τον νού αυτό ο οποίος νοεί δια να νοηθεί.Dστόσο)ο νούς αυτός αποτελεί !να αίτιο το μή προσδιορίσιμο και καθορι0όμενο)καθ>ότι η γνώση μας επί αυτού αποτελεί μόνον γνώμη δεδομ!νη της μη εμπειρικής προσ!γγισής μας επ>αυτού.  ,ν λοιπόν παραδε-τούμε ότι πάντα τα όντα είναι παράγωγα της νοήσεως του νού)μετ!-ουμε νού)μετ!-ουμε κατ>αυτό τον τρόπο της νοήσεως του νου αυτού ώς όντα θωρούμενα π!ραν της γεν!σεως και της θοράς)ώς όντα καθ>αυτά και μ!ρη της νοήσεως του νου. 8ατερ-όμενοι θα πρ!πει να θεωρήσουμε ότι τα πάντα εν τω γίγνεσθαι αποτελούν μ!ρος της νοήσεως του νου που νοεί)όπως και εμείς ώς όντα νοούμε εντός της νόησης νοήσεις.&α νοητά επομ!νως μετ!-ουν στον νου.8αι αυτό που νοεί είναι πλ!ον ο +ούς κι ό-ι το πρωταρ-ικό Hν που παραμ!νει αμ!θεκτο. &ο τί ενσαρκώνει όμως τίς σκεπτομορ!ς του +ού όμως είπαμε πως είναι η νοητή ουσία του ως μετά*αση από το ενδυνάμει στο ενεργεία./ιότι δια να ενσαρκωθεί μία ιδ!α είς !ργο)συνεπάγεται ότι θα πρ!πει να ενεργήσει ο καλλιτ!-νης δια της ποιητικής τ!-νης εις τη διαμόρωση του !ργου προσθετικά ή ααιρετικά ή εναλλάξ.&ο μ!σον αυτό καθ>αυτό όμως στο επίπεδο της μετά*ασης θα πρ!πει να μην είναι απόλυτα νοητό καθZαυτό)αλλά ούτε και καθZαυτό αισθητό.8αι το μ!σο αυτό καθ>αυτό το οποίο ως ουσία ενσαρκώνει το νοητό στο αισθητό)θα πρ!πει να είναι π!ραν από αLδια ουσία και !να όργανον ως !κανση της ουσίας αυτής.&ούτο είναι η κοσμική ψυ-ή η οποία θα είναι μεταγεν!στερη του +ού ως νοητική εν!ργεια.Dς τ!τοια ουσία θα πρ!πει να θεωρηθεί ο αιθ!ρας εντός του ουρανού. Eτο δε γίγνεσθαι)το όργανο αυτό θα πρ!πει να αποτελεί !να σώμα ή μ!σο πύκνωσης ή ακόμη και αποπύκνωσης.&ο όργανο αυτό λοιπόν)θα πρ!πει να είναι παρόμοιο της μορής του γίγνεσθαι)ε>όσον το γίγνεσθαι ενσαρκώθηκε δια αυτού και το οποίο μετ!-ει αναλόγως μεταξύ νοητών και αισθητών. Hνας πόλος εκδήλωσης της νοητής ουσίας θα μπορούσε να αποτελεί σ-ηματικά !να ποσό και ποLό συμπυκνωμ!νης ουσίας σε !να σώμα σαίρας ε*ρισκόμενο στην ενδιάμεση κατάσταση νοητού και αισθητού.>#να δεύτερο σώμα θα πρ!πει να υλοποιεί τις σκεπτομορ!ς σε εν!ργειες τις οποίες και κινεί αυτή η δεύτερη σαίρα.&ο όργανο αυτό θα πρ!πει να περι!ρεται π!ριξ του αρ-ικού σώματος που νοεί ώστε να !λκει και να απωθεί δια της εν!ργειας το σύνολο των όντων)τα οποία θα πρ!πει να αποτελούν !να σύνολο ιδεοασμάτων και ιδεογραμμάτων)ε>όσων αποτελούν σκεπτομορ!ς του 4ντος. Hνα τρίτο σώμα θα πρ!πει να συναρμό0ει τις εν!ργειες σε δευτερογενείς μορ!ς ενεργειών οι

οποίες συνουσια0όμενες θα πρ!πει να διαμορώνουν τις απαραίτητες πυκνώσεις εν!ργειας σε μορ!ς ύλης και δια των οποίων τα άτομα πλ!ον κι ου-ί στοι-ειώδη σωματίδια του προηγούμενου επιπ!δου θα πρ!πει να !-ουν ενωποιηθεί σε μοριακ!ς ενώσεις)τις οποίες αντιλαμ*ανόμαστε εμείς ώς όντα αισθητά)μερικώς αισθητά ή και αLδια προς αισθητά.$άντα σ-ηματικά καθώς η σαίρα π!ριξ σαιρός ουσιαστικά αποτελεί σαίρα εντός σαίρας. $ερί του πώς δεί τη ύση ειδείν είναι !να 0ήτημα πολυδιάστατο και αμιλεγόμενο.Dς πρώτη κατάσταση της ύσεως θα ήταν ορθό να νοήσουμε την μά0α συγκε-υμ!νη με την εν!ργεια σε αμορία που τείνει να αποκτήσει μορή)καθώς από την σύνθεση ααιρετικά προ-ωρούμε στην ανάλυση.&ο πολλαπλό ώς απόρροια του #νός είναι αντίθετό του και ώς αντίθετο είναι πολυσύνθετο νοούμενο ώς ουσία πυκνότατη και άμορη.(ογικό είναι καθώς μοροποιείται σε κάτι το απλούστερο μ!σω της ανάδυσης των μορών από την αμορία να αποπυκνώνεται επιτρ!ποντας στο πολλαπλό να εκδηλωθεί διαοροποιούμενο εκ της μονάδος.Η διαδικασία μετά*ασης του άμορου γίγνεσθαι σε γίγνεσθαι αποκτόν μορ!ς δηλώνει την κοσμογονική μετά*αση από το -άος προς την τάξη)διαδιακασία εξελικτική και προσομοια0όμενη με την διαδικασία λάξευσης ενός όγκου λίθου σε μορή αγάλματος)καθώς μ!σω της στ!ρησης διαμορώνεται ο -ονδροειδής λίθος σε εκλεπτισμ!νη μορή που προ*άλει την εικόνα μιας ιδ!ας. Ορθότερον θα ήταν να λ!γαμε ότι δεν προ!ρ-εται το άγαλμα εκ του λίθου)αλλά εκ του λίθου ο λίθος γίγνεται άγαλμα.Η διαδικασία αυτή επισημαίνεται και εκ των παλαιότερων και δή της θεωρίας του ,ναξαγόρος που ανα!ρει ZΑ> παραε<το?με #τι τα #ντα υπ!ρ<ουν #λα τα μεν ει> τα ε και εν γεννή+ησαν αλλ! ε=ή<+ησαν ιŽαπο<ωρισμο? εκ του #λου #που και προυπήρ<αν (> μέρη λαμA!νοντα #νομα απ# εκείνο&το στοι<είονK που κυριαρ<εί *  Απ# την !λλη #μω> επειή απ# ο$τιήποτε πρέπει να γενν!ται απ# ο$τιήποτε #πω> το ?ωρ +α ε=!γεται ιŽαπο<ωρισμο? εκ σαρκ#> και η σ!ρ= ε= ?ατο> και επειή κ!+ε πεπερασμένο σ(μα αναιρείται απ# ένα πεπερασμένο σ(μα$φαίνεται α?νατον κ!+ε πρ!γμα να υπ!ρ<ει ει> κ!+ε πρ!γμα*"ι#τι #ντω> αφαιρο?μεν εκ του ?ατο> μέρο> σαρκ#> κατ#πιν ένα !λλο εκ του υπολοίπου ιŽαπο<ωρισμο?*Ακ#μη και ε!ν η ε=αγ(μενη μερί> είναι π!ντοτε ολοέν μικροτέρα εν το?τοι> αυτή εν +α υπερAεί κατ! την μικρ#τηταν μία ορισμένη τ!=η μεγέ+ου>*ªστε ε!ν μεν η ε=αγωγή τερματισ+εί εν +α είναι το #λον μέσα ει> το #λον$ι#τι ει> το υπ#λοιπον ?ωρ εν +α υφίσταται πλέον σ!ρ=*Ε!ν αντι+έτω> εν σταματήσει η αφαίρεσι> +α υπ!ρ<ουν μέσα ει> ένα πεπερασμένο μέγε+ο> μεγέ+η επίση> πεπερασμένα και !πειρα τον αρι+μ#ν*  Αλλ! το?τον είναι α?νατον* Επειή κ!+ε σ(μα απ# το οποίον αφαιρείται μέρο>$ αναγκαστικ(> ελαττο?ται$η έ ποσ#τι> σαρκ#> είναι περιορισμένη κατ! το μέγε+ο> και την μικρ#τητα$φανερ#ν είναι #τι εκ τη> ελα<ίστη> σαρκ#> κανένα σ(μα εν +α μπορο?σε να ε=α<+εί*"ι#τι εν μπορεί να υπ!ρ=ει μικρ#τερον απ# το μικρ#τατον[* &Aλ* Αριστοτέλη> TΦυσικ!T AιAλ* Α« κεφ "Ž N1S)ŽK*  ,κρι*ώς αυτή η QεξαγωγήQ QεξαγωγήQ αποτελεί την διαδικασία που ανα!ραμε)από ανα!ραμε)από τα σύνθετα προς τα απλούστερα ή από την ολότητα του 4λου στην διαοροποίηση των μερών. Η ανάδυση των μορών φ?εται εκ του άμορου γίγνεσθαι ή αεί0ωου κοσμογονικού πυρός που μετα*άλλον αναπαύεται)όπως και η ανάδυση των ει(ν ύονται εκ των μορών που λαμ*άνει το γίγνεσθαι.8αθώς η τάξη αναύεται προς εξ!λιξη και σ-ηματισμό σ- ηματισμό τελειότερων μορών δηλώνει την μετατροπή της ουσίας καθ>αυτής δηλαδή του μικρότερου απ>το μικρότερο σε οργανικό σύνολο μερών που συναρμό0ονται μεταξύ τους προς δημιουργία αρμονίας)ισορροπίας και τάξης.

&ούτη η μετά*αση γίνεται μ!σω και *άση του λόγου ο οποίος δομείται και εκδηλώνεται μ!σω των μαθηματικών όντων. Η δ! κίνησις αυτή της ύσεως ως δευτερογενούς κατάστασης του γίγνεσθαι εκράστηκε από τους στωLκούς ιλόσοους ώς τ#νο> εκρά0οντας την κίνηση του νοητού που ωστόσο θα πρ!πει να διαορροποιείται από την αλλαγή θ!σης αντιπροσωπεύοντας την ταυτό-ρονη κίνηση του νοητού από και πρός τον εαυτόν του)με την πρώτη να παράγει ποσότητες και ποιότητες και την δεύτερη να παράγει ενότητα και ουσία.#πομ!νως η ουσία του αιθ!ρα πυκνώνεται ενεργεία σε μά0α η οποία αποτελεί μια ασύλληπτη πολυπλοκότητα.Eτη συν!-εια αυτή η πολυπλοκότητα διαιρείται μαθηματικά σε κάτι περισσότερο απλό καθώς αναδύονται οι μορ!ς μ!σα την συγκε-υμ!νη μά0α μ!σω της στ!ρησης. #ίναι σαν να !-ουμε !να μείγμα ουσίας και όσο ααιρούνται μ!ρη της τόσο αποκτά μορή.8ατZαυτό τον τρόπο το γεμάτο αδειά0ει και το άδειο γεμί0ει αναλογικώς. Ο τόπος λοιπόν που δια-!εται κατά την εκπύρωση όπως την ορί0ει εκ των αρ-αίων ο Ηράκλειτος)είναι τώρα αραιός καθώς δεν τον !-ει γεμίσει κάποιο σώμα στο μεσοδιάστημα του κλεισίματος του κοσμικού κύκλου)δηλαδή μεταξύ εκπυρώσεως και σταθεροποιήσεως. σ ταθεροποιήσεως.  ,ν επομ!νως η ουσία του σύμπαντος ήταν απόλυτα σταθερή δεν θα μπορούσε ο κόσμος να συγκροτείται )ούτε και θα εί-ε αναλογία)δεδομ!νου ότι !να στατικό σύμπαν δεν θα κινούνταν.Ούτε και θα μπορούσε να λειτουργεί σε συνε-ή αν δεν υπήρ-ε η προαναερθείσα σ-!ση και εναλλαγή εκπυρ(σεω> &μεταA!λλων αναπα?εται στον .ρ!κλειτο και Xυ<ρ! Φλογί στον 2ίναροK και τονική> κίνηση>. ZΟσον αορά το ορατόν του κόσμου)αποτελεί !να σύστημα τάξεως μ!σα στο -άος αποτελούμενο από τα στοι-εία και από το αινόμενο της εκδήλωσης ή απο-ής της θερμότητος !ναντι του απόλυτου πρώτου ψυ-ρού)η οποία θερμότητα ως δύναμη και πύκνωση παράγει εν!ργεια η οποία λειτουργεί ως εσωτερική κινητήρια δύναμη του γίγνεσθαι ανεξάρτητα από την εξωτερική νοητική εν!ργεια.,υτού του είδους η τάξη και θερμότητα οείλεται στα άστρα όσον αορά την ενδοκοσμική λειτουργία αυτοδιοργάνωσης του κόσμου.Η ύση ωστόσο διοικεί τον κόσμο *άσει δύο ορμών και τεσσάρων στοι-είων όπως αν!ερε και ο #μπεδοκλής. Οι δύο αυτ!ς ορμ!ς είναι η Φιλ#τητα και το Νείκο>)με ισ-υρότερη την δεύτερη και λειτουργικότερη ή 0ωοποιό την πρώτη)νοούμενες ώς παράδειγμα σαν !ναν άνθρωπο που διψά και ταυτό-ρονα νυστά0ει και όπου η δίψα δεν του επιτρ!πει να κοιμηθεί)ενώ ο ύπνος δεν του επιτρ!πει να σηκωθεί. Η εντροπία και η νεγκετροπία αορούν αυτ!ς τις δύο δυνάμεις ή αυτή την ορμή -ωρι0όμενη στα δύο)σε ενδοκοσμικό επίπεδο όπου συνδ!ονται με την ιδιότητα της ύσεως να συγκρατεί την τάξη μ!σω της !λξης των σωμάτων Nθ!σις3 και να τους επιτρ!πει την κίνηση μ!σω της απώθησης Nκίνησις3 ενώ στο οργανικό *ασίλειο η μία ορμή ως !ρωτας και 0ωή οδηγεί τα είδη στην επι*ίωση και την διαιώνησή τους. $ολύ ορθά επίσης εί-ε ορίσει και ο Ηράκλειτος ο #!σιος την παραπάνω σ-!ση ως vv"ι#νυσο> και ›η> εν και ωυτ#ww με τον /ιόνυσο να συμ*ολί0ει τον Hρωτα και κυρίως τη "ωή)ενώ ο SLδης να συμ*ολί0ει το 2άνατο.Dστόσο)θα πρ!πει να παραδε-τούμε ότι αυτ!ς οι δύο καταστάσεις είναι κοιν!ς ή μάλλον ομοούσιες)ώστε να δύναται να διατηρείται η ισορροπία του συμπαντικού οργανισμού και η αρμονία της ύσεως.Ουσιαστική διαορά τους η κίνηση και η ακινησία καθώς μ!σω της κίνησης εκρά0εται κάθε μετα*ολή.&ο 0ήτημα που παραμ!νει σκοτεινό είναι ο τρόπος με τον οποίο η ύση ελ!γ-ει αυτ!ς τις δύο αντίθετες ορμ!ς. 2α πρ!πει να παραδε-τούμε ότι υπάρ-ει μία τρίτη ορμή εξισσοροποιητική και !μυτη εντός της ύσεως η οποία μετ!-ει και μετ!-εται εκ των άλλων δύο και ώς τ!τοια θα πρ!πει να εκλά*ουμε εκείνη την ουσία !κ της οποίας απορρ!ουν οι δύο ορμ!ς Nq O A3 ή εκείνη την ουσία που συνθ!τουν οι δύο μορ!ς κυκλικά και !-οντας κατά ακόμη 0ωντανό τον τρόπο λειτουργίας της

εκπύρωσης και της τονικής κίνησης.Dστόσο θα πρ!πει να παραδε-τούμε ότι η ουσία αυτή θα πρ!πει να σ-ετί0εται με την πεμπτουσία που ανα!ρει η οποία ώς α›ια εξισσοροπεί την φ+αρτή ουσία με την νοητή)δημιουργώντας την μείξη και μ!θεξη των δύο που αποτελεί τον κόσμο.Η ουσία αυτή δεν θα πρ!πει να ταυτιστεί άμεσα τον +ού που ανα!ραμε προηγουμ!νως αλλά με την απόρροιά του ως ω ς νοητική εν!ργεια και κοσμική ψυ-ή.

%ΕΦΑ6ΑΙΟ ;* 2ΕΡΙ %ΟΣ4Ο7 %ΑΙ 4Α-.4ΑΤΙ%ΩΝ ΟΝΤΩΝ5 Οι κλασσικ!ς θεωρίες της υσικής επιστήμης υποστηρί0ουν ότι υπάρ-ουν τ!σσερις διαστάσεις οι οποίες δι!πουν το -ωρο-ρονικό μας συνε-!ς.Η πρώτη εξ αυτών είναι το μήκος)η δεύτερη το ύψος)η τρίτη το *άθος και η τ!ταρτη ο -ρόνος.Οι δύο πρώτες μα0ί σ-ηματί0ουν επίπεδο εμ*αδού και οι τρείς πρώτες μα0ί όγκο.4λες μα0ί συνθ!τουν συνε-!ς.&ο μήκος αποτελείται από μία γραμμή.Η αυτή γραμμή διαιρείται σε σημεία τα οποία είναι στιγμ!ς.Η στιγμή είναι ταυτόσημη του σημείου σε κίνηση.&ο σημείον είναι αδιαίρετον εις την απλούστερή του κατάσταση διότι όπως υποστηρίξαμε ανωτ!ρω δεν δύναται να υπάρξει μικρότερον του μικρότατου.Hνα σημείο μόνο του μπορεί να σ-ηματίσει !να μήκος ελά-ιστο.$ολλά σημεία όμως δεν μπορούν να σ-ηματίσουν !να στερεό σώμα αν τοποθετηθούν τυ-αία μεταξύ τους διότι απαιτείται η ορθή τοποθ!τησή τους σε μήκος)ύψος ή πλάτος και *άθος.Η ορθή διάταξη των σημείων προυποθ!τει μαθηματική και γεωμετρική τοποθ!τηση./ιότι -ωρίς την !ννοια της ευθείας ή της καμπύλης δεν είμαστε σε θ!ση να προσδιορίσουμε -ώρο και σ-ήμα σε !να αισθητό όν.4ταν παρατηρούμε !να αισθητό σώμα το παρατηρούμε διότι παρατηρούμε τις γραμμ!ς που συνθ!τουν το σ-ήμα και την μορή του)καθώς δί-ως αυτ!ς το σώμα θα ήταν άμορο.Eυνεπώς θα πρ!πει να παραδε-τούμε ότι πρώτα αναγνωρί0ουμε τις γραμμ!ς που διαμορώνουν το σ-ήμα του και μετά

αναγνωρί0ουμε *άση αυτών το νοητό είδος στο οποίο ανήκει η ιδ!α του σώματος και ο ορισμός που !-ουμε αποδώσει εμείς στο σώμα και *άση όλων αυτών προσδιορί0ουμε τις ιδιότητ!ς του.Eτην πραγματικότητα όμως *λ!πουμε γραμμ!ς σε συμμετρία και το είδωλο του νοητού είδους που προ*άλει πρ ο*άλει μ!σα από την μορή.&ο ίδιο συμ*αίνει και με τα μαθηματικά όντα πάνω στα οποία στηρί0εται η γεωμετρία./ιότι τα γεωμετρικά σ-ήματα στηρί0ονται πάνω σε μαθηματικούς αριθμούς και μεταξύ τους σ-!σεις.4λο αυτό το σύστημα μα0ί καλείται αστρονομία και υσική)διότι μ!σα από την 0ωή των αστ!ρων δημιουργείται η πραγματικότητα που παρατηρούμε εις τους πλανήτες)αλλά ακόμη και οι πλανήτες και τα άστρα και κάθε αισθητό όν στο γίγνεσθαι αποτελείται από εν!ργεια)η οποία εν!ργεια διερευνάται από την επιστήμη της υσικής η οποία υσική δομείται πάνω στην γεωμετρία και τα μαθηματικά όντα που συνθ!τουν αμότερες.#ίναι όμως τα μαθηματικά όντα άπειρα ή συγκεκριμ!να σε αριθμόn #ίναι ανάγκη τα μαθηματικά όντα να *ρίσκονται εκτός των αισθητών ώστε να ορί0ουν την μορή τους)αλλά ταυτό-ρονα να *ρίσκουν εαρμογή εντός τους ώστε η μορή και η κίνησή τους)όπερ και σημαίνει ηαρ-ή και το τ!λος τους)να δι!πονται από αυτά./ιότι είναι σα!ς ότι τόσο τα άτομα όσο και τα κύτταρα υπάρ-ουν)κινούνται και πολλαπλασιά0ονται *άση μαθηματικών αναλογιών.Sρα τα μαθηματικά όντα λόγος είναι./ιότι το όλον ως !ν είναι ποσοτικώς και ποιοτικώς !ν.&ο ίδιο ισ-ύει συνεπώς και για το άπειρον. #ίναι όμως τα μαθηματικά όντα μ!σα στα αισθητά)μ!σα στις ιδιότητες των αισθητών)!ξω από αυτά μερικώς ή εξZολοκλήρου και εξαρτημ!να ή ανεξάρτητα σε σ-!ση με τα αισθητάn,υτή είναι υπόθεση που θα πρ!πει να διερευνηθεί από τους επόμενους ερευνητ!ς)λαμ*άνοντες πάντα υπόψιν ότι τα μαθηματικά όντα λόγος εισίν ακίνητος και κινούμενος αεί.4πως το !ν όν διαιρείται σε πολλά αναλόγως και τα μαθηματικά όντα όσο αυξάνονται αριθμητικώς αντίστοι-α μειώνονται ποσοτικώς. /ιότι το δύο μπορεί να αίνεται προς ημάς ως πρόσθεση δύο όντων ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί διαίρεση ενός όντος σε δύο μ!ρη.,ναλόγως συμ*αίνει και με την ουσία.Eυνεπώς όσο προσθ!τουμε τόσο κατερ-όμαστε από το εν προς το άπειρον. Eυλλογι0όμενοι το εν νοούμε ότι το εν ταυτί0εται με το σημείον ως είδωλο εκείνου του πρώτου ενός και το πάν εναρμονί0εται προς αυτό.4πως ήδη είπαμε δύο σημεία σ-ηματί0ουν μία γραμμή η οποία αποτελεί την πρώτη διάσταση και τα δύο αυτά σημεία αποτελούν τις στιγμ!ς της κινήσεώς ήτοι μετά*ασης σ-ηματί0οντα ευθεία.'ία ευθεία μόνη της όμως δεν αποτελεί μορή)άρα εμπίπτει στην αμορία ακόμη κι αν προυποθ!τει την κίνηση.Sρα μία ευθεία μόνη της αποτελεί σημείον και ταυτόσημα τόπο Nθ!ση3 σε κατάσταση ενδυνάμει./ύο ευθείες μα0ί η μία ορι0οντίως και η άλλη καθ!τως συνθ!τουν επίπεδο ήτοι εμ*αδόν επιάνειας.,υτό δηλώνει την εν!ργεια καθώς στο προηγούμενο πεδίο αναερθήκαμε στο ενδυνάμει ενώ στο παρόν αναερόμαστε στο ενεργεία.Η μετά*αση από το !να πεδίο στο άλλο προυποθ!τει κίνηση και η κίνηση προυποθ!τει εκδήλωση και εν!ργεια εν!ργειας.'ία τρίτη ευθεία προσθ!τει *άθος και το *άθος προσδίδει όγκο.,υτή είναι η μορή η οποία συνθ!τει σ υνθ!τει το σ-ήμα.#ίναι λογικό ότι το σ-ήμα

εντός της μορής προυποθ!τει τα προηγούμενα.Η τ!ταρτη ευθεία συνεπάγεται την μετά*αση των προηγουμ!νων από !να σημείο θ!σης προς !να !τερο σημείον θ!σης καθώς το γίγνεσθαι είναι κινούμενο και ου-ί ακίνητον. Ούτος ο -ρόνος ήτοι η τα-ύτητα σε συνάρτηση με τη διάρκεια της μετά*ασης από το !να σημείο προς το άλλο.,λλά δια να είμαστε ακρι*είς ως προς το -ρόνον θα πρ!πει να ορίσουμε κάποιες σταθερ!ς ό-ι καθZημάς αλλά καθZαυτ!ς.4πως αποδείξαμε προηγουμ!νως μία τ!τοια σταθερά στιγμών αποτελεί η κωνική κίνηση της μεταπτώσεως του πολικού αστ!ρα και διαιρεμ!νη σε μ!ρη η εναλλαγή των μεσουρανήσεων αν και εόσον θ!λουμε να είμαστε ακρι*είς ως προς την αντικειμενική πραγματικότητα.8ατά τον ,ριστοτ!λη ο 1ρόνος είναι5

TΟ?τε η γένεση και η φ+ορ! του <ρ#νου είναι υνατή ι#τι είναι α?νατον να υπ!ρ<ει πρ# και μετ! ε!ν εν υπ!ρ<ει <ρ#νο>*Είναι #+εν και η κίνηση ει> τον ίιο Aα+μ# συνε<ή> που είναι ο <ρ#νο>*"ι#τι ο <ρ#νο> είναι το αυτ# με την κίνηση ή ένα> τρ#πο> υπ!ρ=ε(> τη>* %αμμία #μω> κίνηση εν ?ναται να είναι συνε<ή> παρ! μέσα στον <(ρο αλλ! και τ#τε +α πρέπει η συνε<ή> συνε< ή> κίνηση να είναι κυκλικήT &Αριστοτέλη> $4ετ! τα Φυσικ!K

#όσον το Hν είναι αδιαίρετο και διαιρετό σε !να και πολλά)καθZημάς αίνεται ως είναι και μη είναι)σαν δύο πεδία κατά τρόπο τινά αντίθετα.,κόμη και αν τα αντίθετα όμως συγκλίνουν σε αυτό το επίπεδο και υπάρ-ει αρμονία μ!σα από την κοσμική !ριδα)είναι !να 0ήτημα προς διερεύνηση πως πρακτικώς σε !να κατώτερο επίπεδο στο γίγνεσθαι όπου η σύγκρουση ύλης και αντιύλης b οι οποίες είναι αντίθετεςA και προκαλεί εξαύλωση αμοτ!ρων και μετατροπή τους σε ποσό εν!ργειας)υπάρ-ει ύλη !στω και αινομενικά.&ο 0ήτημα είναι πώς αυτ!ς οι δύο αντίθετες εν!ργειες συνυπάρ-ουν δί-ως να αλληλοεξαυλώνονται και ταυτό-ρονα να αλληλεπιδρούν ώστε όταν λαμ*άνουν την μορή ύλης και αντιύλης να εξαυλώνονται σε εν!ργεια ενώ όταν είναι εν!ργεια να γεννά την ύλη και την αντιύληn $ροκειμ!νου να υπάρ-ει αυτή η κατάσταση και λειτουργία συνεπάγεται ότι ενυπάρ-ει ανάμεσα των δύο !να ενδιάμεσο πεδίο το οποίο -ωρί0ει τα δύο πεδία και ταυτόσημα μετ!-ει στα δύο πεδία διατηρώντας ωστόσο ανεξάρτητη την ύπαρξή του. Dς τ!τοιο πεδίο ορί0ουμε τον αιθ!ρα.&ί είναι όμως ο αιθ!ραςn Dς αιθ!ρα ορί0ουμε την αLδιον εκείνην ουσίαν η οποία μετ!-ει και μετ!-εται των δύο πεδίων δί-ως ωστόσο να αποτελεί μ!ρος αυτών αλλά ταυτοσήμως να αποτελεί το θεμελιώδες υπό*αθρο αυτών.Οι δύο αντίθετα ορτισμ!νες εν!ργειες όπως προείπαμε είναι η ύλη και η αντιύλη)διότι τούτο είναι η ύλη και η αντιύλη)εν!ργεια σε κατάσταση συμπυκνωμ!νης μά0ας η οποία μά0α δια!ρει ουσιαστικά από την ύλη η οποία εμπίπτει στα όρια του μη όντος. Ο δε αιθήρ δια!ρει της εν!ργειας αν και υπάγονται αμότεροι εις τω αυτώ αLδιον πεδίον.Η διαορά είναι ότι η εν!ργεια ορί0ει κίνηση ήτοι δραστηριότητα ενεργεία)ενώ ο αιθήρ ως στατικός αποτελεί κατάσταση ενδυνάμει.4σπερ η εν!ργεια διαιρείται σε σε επιμ!ρη ενεργειακά πεδία εντάσεως αναλόγως και ο αιθήρ θα πρ!πει να διαιρείται σε επιμ!ρη αιθερικά πεδία νοούμενα από το

πολύπλοκότερον πολλαπλόν προς το απλό.8αθZαυτή διαορά μεταξύ τους δεν υίσταται καθZημάς η διαορά πυκνότις εστί.  ,ς θεωρήσουμε λοιπόν ότι τα τ!σσερα στοι-εία Nμε τα αντιστοι-εία τους ως πολικά αντίθετα3 αντιστοι-ούν σ-ηματικά στις τ!σσερις διαστάσεις καθώς ο αήρ προσδίδει την κίνηση της μορής από !να σημείο προς !να !ταιρο όπως προείπαμε)η δε γαία ή -ούς προσδιορί0ει την αυτή εικόνα μορής της ύλης ήτοι μορής εμπερι!-ουσας το σ-ήμα)το ύδωρ ως θεμελιώδες στοι-είο του κόσμου Nυδρογόνο3 ορί0ει την κίνηση κ ίνηση της θαλάσσης του γίγνεσθαι και το πύρ προυποθ!τει την αεί0ωη αυξομειώμενη εν!ργεια του Ηρακλ!ιτου η οποία προυποθ!τει τον τόπον ήτοι θ!σην.,ν υπάρ-ουν δύο πεδία και αντιστοί-ως δύο δυνάμεις νοούμενες ως προς την ιλότητα και το νείκος του #μπεδοκλ!ους)αντιστοί-ως θα πρ!πει να υπάρ-ουν τα πρωταρ-ικά στοι-εία *ασι0όμενα εις τα μαθηματικά όντα και συνεπώς τα αντίστοι-ά τους.ανερόν γαρ εστί ότι μεταξύ των δύο αντιθ!των πεδίων !ν κοινό κο ινό πεδίο συγκλίσεως -ρή εστίν *άση πάντα και των λεγομ!νων του Ηρακλείτου ότι το αντίξοον παρόλες τις διαορ!ς του συγκλίνει και από αυτό η *!λτιστη αρμονία γίγνεται.$εδίον αυτό -ρή ουσία εστί Nείς την απλούστερήν του μορήν3 ώσπερ ώ σπερ και κικλύσκω ούτο πεμπτουσία.$εμπουσία γάρ αιθήρ εστί. 4πως ελ!-θει ο κόσμος των αισθητών υπάρ-ει και δεν υπάρ-ει και σίγουρα δεν μπορεί να προήλθε από το μη όν bπου *άση του $αρμενίδη υποστηρίξαμε ότι είναι η ύληA διότι όπως V τίποτα εν γίνεται εκ του μη #ντο> αναλ#γω> τίποτα εν φ+είρεται στο μη #ν[ &Αριστοτέλη> $Φυσικ! N1R) K.Hτσι οι κινήσεις του γίγνεσθαι εντός του είναι σε σ-!ση με εμάς.  ,υτός είναι ο Eαίρος δηλαδή το συνqπάν το οποίο εμπερι!-ει #λα είναι εντ#> του Ουρανο?*%αι ω> Ουραν# εν εννο( τον ουρ!νιο +#λο αλλ! το έσ<ατον τί με την έννοια του λεπτ#τερου τιν#> το οποίο και είναι

ο Ουραν#>*"ι#τι ο Ουραν#> είναι ο τ#πο> τη> ημιουργία> και #λα εντ#> αυτο? περιέ<ονται*Είναι #<ι ουρ!νια σφαίρα αλλ! κ!τι το ήρεμο το οποίο εφ!πτεται επί παντ#> κινητο? σ(ματο> ω> πέραν ακίνητον*'ιLαυτ# η γή είναι μέσα στο ?ωρ$το ?ωρ μέσα στον αέρα$εκείνο> μέσα στον αι+έρα και ο αι+έρα> μέσα στον Ουραν#$εν( ο Ουραν#> εν εμπεριέ<εται υπ# τιν#> !λλου[ &Αριστοτέλη> $Φυσικ! /N/ ) K* Rεκινάμε λοιπόν από το λεπτότερο προς το πυκνότερο για να καταλήξουμε πάλι στο λεπτότερο αρ-ικό σε διαδυκασία κυκλώματος./ιότι μ!σα στον Ουρανό ο οποίος είναι η νοητή ουσία ως απόρροια του +ού υπάρ-ει ο ,ιθ!ρας ο οποίος είναι η πεμπτουσία Nό-ι -ημικών στοι-είων αλλά ουσιών που αντιπροσωπεύουν άσεις της δημιουργίας και επίπεδα σύνθεσης και πύκνωσης του Eαίρου3.'!σα

στον αιθ!ρα είναι ο αήρ ο οποίος είναι η ψυ-ή ως !κανση του αιθ!ρα και εντός αυτής υπάρ-ει το ύδωρ που είναι το γίγνεσθαι που διαρκώς πάλλεται θα λ!γαμε σαν τα κύμματα μια υδάτινης επιάνειας.'!σα στο ύδωρ υπάρ-ει η γή η οποία είναι μά0α)σ-ήματα και μορ!ς και εντός της οποίας είναι θα προσθ!ταμε το πύρ το οποίο είναι η αεί0ωη εν!ργεια κάτω από το υπό*αθρο της μά0ας)των μορών και των σ-ημάτων τουτ!στιν των μορίων και το οποίο είναι τα άτομα ως ορείς δύναμης και εκραστ!ς εν!ργειας στο ενδιάμεσο πεδίο αLδιας και αισθητής ουσίας.8άτω από το πύρ υπάρ-ει το μικρότατον που ανα!ρει ο ,ριστοτ!λης V Επειή κ!+ε σ(μα απ# το οποίον αφαιρείται μέρο>$αναγκαστικ(> ελαττο?ται$η έ ποσ#τι> σαρκ#> είναι περιορισμένη κατ! το μέγε+ο> και την μικρ#τητα$φανερ#ν είναι #τι εκ τη> ελα<ίστη> σαρκ#> κανένα σ(μα εν +α μπορο?σε να ε=α<+εί*"ι#τι εν μπορεί να υπ!ρ=ει μικρ#τερον απ# το μικρ#τατονww* &Αριστοτέλη> Φυσικ! "Ž N1S)K*  Sρα κάτω από το πεδίο αLδιας ουσίας μεταξύ μεταξύ εν!ργειας και δύναμης στον ατομικό ατομικό κόσμο υπάρ-ει ο υποατομικός κόσμος όπου ταυτί0εται το ελά-ιστον του μικροκόσμου με το !σ-ατον του μακροκόσμου)ήτοι την νοητή ουσία του ουρανού δημιουργώντας και ολοκληρώνοντας το σύστημα του Eαίρου όπως προείπαμε. #πομ!νως ο αριθμός των κινήσεων των νοών των σαιρών στο γενικό επίπεδο είναι < κινήσεις των σαιρών των στοι-είωνAπυκνώσεως ουσιών NΟυρανός A@ ,ιθήρ ? A@  ,ήρ A@ ?ABδωρ A@ ?ACή A@ ?A@$ύρ ?A Ουρανός3)7 κινήσεις της ιλότητος και του +είκους από !ξω προς τα μ!σα και από μ!σα προς τα !ξω)6 η κίνηση του κινούντος ακίνητου Nνοητής ουσίας προς την αLδια και την αισθητή3 και 6 κίνηση της θαρτήςA αισθητής ουσίας του γίγνεσθαι που κινείται και από εκεί και π!ρα !-ουμε την αυτόνομη ειδική κι ό-ι γενική πλ!ον κίνηση του κάθε όντος εντός του γίγνεσθαι. Οι 7 πρώτες κινήσεις της ιλότητος και του +είκους δι!πονται από την πρώτη κίνηση του πρώτου κινούντος η οποία τις συναρμό0ει. ZVσοι φιλ#σοφοι αποέ<ονται ?ο αρ<έ> είναι αναγκασμένοι να ε<το?ν ε<τ ο?ν μία τρίτη κυριαρ<ικ#τερη αρ<ή[ &Αριστοτέλη>$4ετ! τα Φυσικ! N0SQ ) NPK* Ο γενικός αριθμός κινήσεων των σαιρών εντός του Eαίρου είναι ενν!α συν !να Ndq63 ανάλογος της πυθαγόρειας δεκάδος.Η δεκάς είναι επίσης επ ίσης η μία πρώτη κίνηση του κινούντος ακινήτου καθώς είναι ο τελευταίος πρώτος αριθμός N=3. 'ετά !-ουμε ως γνωστόν =,)=J)=C κτλ. Οι δε πρώτοι αριθμοί γνωρί0ουμε ότι είναι ,)J)C)/)#)r)")Η)2)=. ,)J)C)/)#)r)")Η)2)=. &ο δε Hν 4ν δεν αντιστοι-εί απόλυτα στο ,)καθώς το #ν δηλώνει ό-ι κάτι ποιοτικό ή

ποσοτικό) αλλά το #ις) όπερ και σημαίνει το μοναδικό.Οι κινήσεις επομ!νως είναι 2 q , Nεννιά συν !να3 αν και εκείνο που πραγματικά συμ*αίνει είναι ότι !-ουμε διαίρεση της μίας κινήσεως και ααίρεση των κινήσεων κατZαναλογία της ύσεως του πρώτου κινούντος)όπερ και σημαίνει , h = b 2 N6 h 6O b d3. #όσον λοιπόν τα μαθηματικά όντα είναι υπαρκτά και όπως αποδείξαμε νοητά είδη άρα και προγεν!στερα των αισθητών)τότε η γεωμετρία του σύμπαντος θα πρ!πει να στηρί0εται στους πρώτους αριθμούς κατά την θεμελιώδη του γενική μορή και λειτουργία και εν συνε-εία στους συνδυασμούς και τα πολλαπλάσιά τους δηλαδή την διαίρεσή τους και τις υποδιαιρ!σεις τους. 2α πρ!πει να γνωρί0ουμε ωστόσο ότι όταν προσθ!τουμε ουσιαστικά ααιρούμε.Hστω ότι !-ουμε !να όλον που είναι !ν ακ!ραιο.4ταν λ!με , q ,Z h J )τότε αυτομάτως διακρίνουμε δύο μονάδες από το 4λον Hν κατZανάγκην προκειμ!νου να τις προσθ!σουμε μεταξύ τους.  Sρα τις ααιρούμε αμότερες αμότερες από την σαίρα της ακεραιότητος ακεραιότητος και τις μετα!ρουμε στον κόσμο των αισθητών. ZΟι ερευνητέ> των Ιε(ν $αρι+μο?> λέγουν τι> ιέε> κα+(> τι> ταυτίBουν με του> αρι+μο?> (στε !λλοτε είναι !πειροι και !λλοτε είναι μέ<ρι την εκ!α*"ι#τι τ#σο είναι το πλή+ο> των αρι+μ(ν &σημ5 &σημ5 πρ(τωνK #μω> ουέν λέγεται μετ! μελέτη> αποεικτική>[ &Αριστοτέλη> 4ετ! τα Φυσικ! N0SO Α NRM//K*

Οι υσικοί νόμοι που δι!πουν τις κινήσεις και τις μορ!ς των αισθητών δι!πονται από τα μαθηματικά όντα η ουσία των οποίων είναι νοητή και ταυτούσια του λόγου. Η ύση των μαθηματικών όντων είναι κατZανάγκη -ωριστή των αισθητών όντων καθώς είναι νοητά είδη και οι ουσίες αυτών !-ουν εαρμογή στα αισθητά.#ίναι άμεση η σ-!ση των μαθηματικών όντων με τα πλατωνικά στερεά και τα στοι-εία5 ΠΥΡ= 4εδρο ΓΗ= 6εδρο ΑΗΡ= 8εδρο ΥΔΩΡ= 20ερο ΑΙΘΗΡ= 12 εδρο, με σύνολο εδρών 50.

&α στερεά είναι !δρες εντός των οποίων μετατρ!πεται ο λόγος σε ουσία και σάρκα διά της δράσεως των ιδεογραμμάτων./ιότι οι ιδ!ες δεν είναι λ!ξεις αλλά ως τ!τοιες τις αποτυπώνουμε εμείς)ούτε εικόνες είναι διότι ως τ!τοιες τις λαμ*άνουμε.Η ουσιαστική τους μορή στα αιθερικά πεδία είναι σύμ*ολα υπό την μορή αίδιων σκεπτομορών νοούμενων ως ιόντα d στον αριθμό με άπειρους συνδυασμούς όπως στις λ!ξειςA!λξεις.

Η λ!ξη ιόν δηλώνει το καθοδικό καθοδ ικό όν)ήτοι το μ!ρος του νοητού όντος η ουσία του οποίου ως ιδ!α ή αριθμός κατ!ρ-εται στο γίγνεσθαι και λαμ*άνει υπόσταση μ!σω του (όγου και των αναλογιών του στο σ το γίγνεσθαι./ιότι όντως η ουσία του σύμπαντος δι!πεται από τους αριθμούς.Οι =δ!ες και τα μαθηματικά όντα αορούν τόσο την διάσταση των πτυ-ών των νοητών ειδών που συνθ!τουν τον (όγο όσο και τις ενεργεία εκάνσεις τους ως ουσίες )σ-ετι0όμενα άμεσα με την λειτουργεία των αριθμών και αναλογιών στην γεωμετρία του σύμπαντος που προσδίδουν στο (όγο υπόσταση)κίνηση και εν!ργεια.'!σα από την μαθηματική σ-!ση της νομοτ!λειας του σύμπαντος)ουσιαστικά ο (όγος γίνεται Eάρκα.8αι σίγουρα μ!σα από την ενσάρκωση του (όγου)πραγματοποιείται η οντογ!νεσις και κυρίως η είσοδος των όντων στο γίγνεσθαι.'ιλάμε δηλαδή για οντογ!νεση.Οι αριθμοί διαδραματί0ουν σπουδαιότατο ρόλο στη λειτουργεία της ύσεως.8αι κυρίως ο αριθμός της -ρυσής αναλογίας h6)
ZΕίναι αν!γκη έ=ω απ# τα επίπεα να υπ!ρ<ουν !λλα επίπεα <ωριστ! &σημ5 οι ιέε> του>K και στιγμέ> &σημείαK και γραμμέ> A!ση του συλλογισμο? μα>* Ε!ν #μω> αυτ! #ντω> υπ!ρ<ουν +α πρέπει να υπ!ρ<ουν !λλα νοητ! αν!λογα για αυτ! εφ#σον τα ασ?ν+ετα είναι πρ#τερα των αισ+ητ(ν*Αλλ! αν των αισ+ητ(ν είναι πρ#τερα !λλα μη αισ+ητ! #ντα κατLαν!λογο τρ#πο των επιπέων εντ#> των ακίνητων στερε(ν*œτσι συμAαίνει για κ!+ε αισ+ητ# #ν να έ<ουμε ένα μα+ηματικ# στερε# και παραλλήλω> προ> κ!+ε αισ+ητ# να έ<ουμε O επίπεα*ρα έ<ουμε τρία επίπεα σε επισ(ρευση*"ι#τι αφο? έ<ουμε παρ!λληλα σε κ!+ε αισ+ητ# επίπεο τρία επίπεα έ=ω απ# τα αισ+ητ! κα+Lαυτ! εντ#> των μα+ηματικ(ν στερε(ν και τα επίπεα που υπ!ρ<ουν έ=ω απ# τα αισ+ητ! είναι εντ#> των μα+ηματικ(ν στερε(ν και τα επίπεα που υπ!ρ<ουν εκτ#> των μα+ηματικ(ν στερε(ν είναι παρ!λληλα προ> κ!+ε σημείο*Ο ίιο> συλλογισμ#> εφαρμ#Bεται και για του> αρι+μο?>*2αρ!λληλα με κ!+ε σημείο υπ!ρ<ει και μια μον!α*Το ίιο συμAαίνει στη συνέ<εια παρ!λληλα με κ!+ε νοητ# #ν*œστι τα μα+ηματικ! #ντα εκηλ(νονται σε !πειρα[ &Αριστοτέλη>$4ετ! τα Φυσικ! N0SR) ¬ N0SS ΑK* N0SS ΑK*

 Sρα !-ουμε τα αισθητά)εντός των οποίων υπάρ-ουν τα στερεά Nως ατομικ!ς ατομικ!ς ενώσεις3 τα οποία είναι αντανάκλαση του λόγου των νοητών όντων)σε τρία επίπεδα κατZαναλογία των τριών ουσιών.2α πρ!πει ωστόσο να ξεκαθαρίσουμε ότι Zτο μα+ηματικ# στερε# είναι προγενέστερο τη> επιφ!νεια> και του μήκου> απ# την !ποYη #τι είναι #λον και τέλειον επειή μπορεί να γίνει έμYυ<ον@[ &Αριστοτέλη>$4ετ! τα Φυσικ! N0SS Α / K* #ν ολίγοις ο ,ριστοτ!λης μας μιλάει για τον τρόπο που ενσαρκώνεται ενσαρκώ νεται ο  (όγος)αλλά όπως ανα!ρει και ο ίδιος οι αισθήσεις μας δεν είναι δυνατόν να συλλά*ουν αυτά τα νοήματα σαώς.,πό την άλλη μας ανα!ρει παρακάτω5 ZΑκ#μη μπορεί !λλε> μον!ε> να είναι συμAλητέ> και !λλε> #<ι$#πω> +α συνέAαινε αν μετ! απ# το έν έρ<εται η υ!>$μετ! η τρι!> και κατ! τον ίιο τρ#πο οι υπ#λοιποι αρι+μοί ω> συμAλητέ> μον!ε> που περιέ<ει κ!+ε αρι+μ#> π< οι μον!ε> που περιέ<ει η πρ(τη υ!α είναι συμAλητέ> μετα=? του> και οι μον!ε> τη> πρ(τη> τρι!ο> το ίιο*Οι μον!ε> #μω> που περιέ<ει η πρ(τη υ!α κα+Lαυτή είναι ασ?μAλητε> προ> τι> μον!ε> τη> πρ(τη> τρι!α> κα+L!υτή>*Οι τρ#πο οπωσήποτε κατ! του> οποίου> μπορο?ν να υπ!ρ=ουν οι αρι+μοί ε= αν!γκη> είναι αυτοί γιLαυτ# μπορεί να πεί κανεί> #τι #σοι λέγουν #τι το œν είναι αρ<ή και ουσία και στοι<είο των π!ντων και #τι εκ το?του και κ!ποιου !λλου στοι<είου έ<ει το είναι ο αρι+μ#> έκαστο> αυτ(ν έ<ει υιο+ετήσει μ!λλον μία απ# τι> λ?σει> ε=αιρο?μενη> εκείνη> που λέει #τι #λε> οι μον!ε> εν μπορο?ν να ενω+ο?ν μετα=? του> ω> ασ?μAητε>*%αι είναι ε?λογο να συμAαίνει το?το*"ι#τι εν μπορεί να υπ!ρ=ει !λλο> τρ#πο> έ=ω απ# αυτο?>*4ερικοί λένε #τι έ<ουμε αρι+μο?> ?ο ει(ν αρι+μο?> που έ<ουν το πρ#τερο και το ?στερο$ηλαή Ιέα και μα+ηματικ# αρι+μ# εν( !λλοι λένε #τι απL#λα τα #ντα πρ(τοι είναι οι αρι+μοί <(ρια απ# τα αισ+ητ! αμφ#τεροι*Οι πυ+αγ#ρειοι λέγουν #τι έ<ουμε ένα είο> αρι+μο? τον μα+ηματικ# με την ιαφορ! #τι εν τον +εωρο?ν <(ρια απ# τα αισ+ητ! αλλ! ισ<υρίBονται #τι απ# αυτ#ν έ<ουν την σ?σταση οι αισ+ητέ> ουσίε>*"ι#τι κατασκευ!Bουν #λο το σ?μπαν απ# αρι+μο?> μ#νο που οι αρι+μοί γιLαυτο?> εν αποτελο?νται απ# μον!ε> αλλ! οι μον!ε> έ<ουν μέγε+ο>*2(> #μω> σ<ηματίστηκε τ#τε το πρ(το œν έ<ον μέγε+ο>”Τέλο> υπ!ρ<ει κ!ποιο> φιλ#σοφο> που παραέ<εται ω> πρ(το αρι+μ# μ#νον τα ιε(η σε ειητικ# αρι+μ# και μερικοί λένε #τι αυτ#> ο ίιο> αρι+μ#> είναι ακριA(> μα+ηματικ#>*λλοι +εωρο?ν τα μα+ηματικ! στερε! και μεγέ+η ιαφορετικ! απ# τα ιε(η εκείνα μετ! των ιε(ν ηλαή εκ των οποίων ημιουργείται η πραγματικ#τητα*λλοι ε= αυτ(ν +εωρο?ν τι> Ιέε> αρι+μο?> και !λλοι αρνο?νται την ?παρ=ή του>[* &Αριστοτέλη>$4*τ*Φυσικ! N010)

NMOQK* Ο ,ριστοτ!λης στο μαθηματικό του σύστημα αποδεικνύει λοιπόν πως το Hν εκδηλώνεται σε τριάς η οποία τριάς συνθ!τει εν συνε-εία τους αριθμούς με τα πολλαπλάσιά τους. #ίναι ανερό δε ότι η γραή του ,ριστοτ!λη στο θ!μα αυτό είναι αρκετά σκοτεινή και κωδικοποιημ!νη προανώς διότι δεν επιθυμεί να αποκαλύψει περισσότερα πράγματα.  ,να!ρει τι είναι λόγος)τι είναι ιδ!ες και νοητά νοητά είδη)τι είναι μαθηματικά όντα και στερεά και πώς συνδ!ονται μεταξύ τους)αλλά αήνει !να κενό ανάμεσά τους σαν να παραθ!τει τους συντελεστ!ς μιας μαθηματικής εξίσσωσης με !ναν άγνωστο μ!σα. Eυνοψί0οντας γενικά στον *αθμό που αυτό είναι δυνατό και θεμιτό)υπάρ-ει !να επίπεδο πεδίο εντός της νοητής ουσίας Nαπόρροιας του νου3 πάνω στο οποίο εντυπώνονται οι σκεπτομορ!ς του όντος που νοεί τον εαυτό του με την μορή κωδικοποιημ!νων πληροοριώνA=δεών σε μαθηματικά όντα σε =δεογράμματα με γεωμετρικ!ς αναλογίες μεταξύ τους κατά τ!τοιο τρόπο ώστε ο (όγος του #νός να εκδηλώνεται σε μια πολυπλοκότητα συνδυασμών στοι-είων που δι!πουν την νοητική εν!ργεια του όντος η οποία τα εμψυ-ώνει./ηλαδή)εντός του αυτού πεδίου ο +ούς νοεί 9 σημεία π- εντός των οποίων δημιουργείται !να τρίγωνο καθώς τα σημεία αυτά δημιουργούν ευθείες μεταξύ τους και στην επιάνεια του τριγώνου σ-ηματί0εται !να ιδεατό τρίγωνο.Η νοητική εν!ργεια που εκπορεύεται εν συνε-εία ως συμπαντική ψυ-ή μπαίνει στο σημείο και δια-!ται από το !να αυλάκι στο άλλο δίνοντας ψυ-ή και εν!ργεια στην επιάνεια του τριγώνου.'όνο που στην περίπτωση του σύμπαντος δεν !-ουμε τρίγωνο καθZαυτό αλλά τα πλατωνικά στερεά τα οποία είναι το δωδεκάεδρο εντός του οποίου είναι το οκτάεδρο)εντός του οποίου είναι το εικοσάεδρο)εντός του οποίου είναι το εξάεδρο εντός του οποίου είναι το τετράεδρο νοούμενα σε *άθος. $άνω σε αυτ!ς τις επιάνειες αποτυπώνονται οι σκεπτομορ!ς του 4ντος με την μορή συμ*όλων και αριθμών που δημιουργούν σ-!σεις μεταξύ τους ως πληροορίες οι οποίες προ*άλουν αντίστοι-ες εικόνες όπως περίπου συμ*αίνει με !ναν υπολογιστή ο οποίος επεξεργά0εται τις σ-!σεις 6 και O με τους συνδυασμούς τους N#ίναι b 'η #ίναι3 όπου στο Hν !-ουμε /ύναμη και στο 'ηδ!ν #ν!ργεια και η προ*ολή των κωδικοποιημ!νων αυτών πληροοριών προ*άλει συγκεκριμ!νων συ-νοτήτων και ποσών εν!ργειας ουσία η οποία προ*άλεται με την μορή εικόνων.&ο μ!σο αυτό είναι ο ,ιθ!ρας με τα πεδία ή ενιαίο ορθότερα πεδίο του πάνω στον οποίο προ*άλεται η νοητική εν!ργεια και από τον οποίο αποκρυσταλλώνεται ως ψυ-ή.,ς μην ξε-νάμε ωστόσο ότι ακολουθούμε πιστά την μ!θοδο του ,ριστοτ!λη και κ αι αήνουμε τον *ασικό συντελεστή άγνωστο ώστε όλη η υπόθεση να παραμ!νει ασαής και σκοτεινή ή μαλλον συγκε-υμ!νη σαν μία εξίσσωση της οποίας ο *ασικός συντελεστής είναι άγνωστος και τα μ!ρη της αντεστραμμ!να. 8λείνουμε επισημαίνοντας ότι τα μαθηματικά όντα είναι υπαρκτά και ότι τα

μαθηματικά όντα είναι αναλογία του λόγου του παντός όλου στα μ!ρη γιZαυτό και ο (όγος είναι !ν και πολλαπλός.

%ΕΦΑ6ΑΙΟ .5 2ΕΡΙ ΣΦΑΙΡΟ7 %ΑΙ %ΟΣ4Ο75 #ίναι σα!ς ότι κάθε όν θα πρ!πει ή να κινείται ή να είναι ακίνητο.Cια τον $λάτωνα Vτίποτα εν εμποίBει το νοητ# να είναι νο?> σε ακινησία εν#τητα και ηρεμία$αλλ! η φ?ση του νο? που Aλέπει τον νου ο οποίο> παραμένει στον εαυτ# του είναι ενέργεια που προέρ<εται απ# εκείνον η οποία ορ! αυτ#ν τον ακίνητο νου*)λέποντα> τον νου εκείνον είναι κατ! κ!ποιο τρ#πο νου> εκείνου του νο? ι#τι νοεί εκείνον*[ &2λωτίνο> ZΕνε!ε>[ O**&NOK*NQK* #πομ!νως η διανοούμενη αρ-ή είναι πρωταρ-ικό αίτιον κινήσεως και για το λόγο λ όγο αυτό είναι κινούν ακίνητον.#όσον η κίνηση αποτελεί συστατικό στοι-είο και προυπόθεση του γίγνεσθαι)το κινούν στο οποίο !γκειται η αρ-ή της κινήσεως θα πρ!πει να θεωρηθεί και ως αίτιό της το οποίο παρ!-ει στην αρ-ή της κινήσεως την κινητική της εν!ργεια. &ο κινούν αίτιον όμως που ανα!ρουμε θα πρ!πει να αντλεί την εν!ργειά του από κάποιο άλλο αίτιο ώστε να είναι και το ίδιο αίτιο και αρ-ή.8ατZαυτό τον συλλογισμό μπαίνουμε σε μία αλυσιδωτή και επαγωγική διαδικασία σκ!ψης και σύνδεσης αιτίου και αιτιατού που μας οδηγεί σε μελ!τη και ανάλυση απείρου και αστείρευτου *άθους ή καταλήγουμε στην ακόλουθη υπόθεση5 4τι το κινούν προυποθ!τει το κινούμενον όπως η εν!ργεια προυποθ!τει δύναμη.,υτά τα δύο είναι !να και το αυτό όμως ως προς το γενική σημασία αλλά δια!ρουν ως προς τις επιμ!ρη λειτουργίες.Ο συλλογισμός ότι το γίγνεσθαι είναι αυθύπαρκτο είναι μερικώς ορθό και εμπερι!-ει κάποια δόση αλήθειας)αλλά ως συλλογισμός δεν είναι ολοκληρωμ!νος διότι δεν αιτιολογεί ούτε την ύπαρξη της εν!ργειας και της δύναμης)ούτε και εξηγεί ακρι*ώς το πώς λειτουργούν αυτ!ς)παρά μόνον μελετά και παρατηρεί την ύπαρξή τους στο γίγνεσθαι. &ο #ίναι και το μη #ίναι είναι !να και το αυτό ως +ούς και ανάμεσά τους κινείται σε διαρκή ροή το γίγνεσθαι.$αρόλο όμως που είναι !να και το αυτό δια!ρουν ως προς την λειτουργία)την πυκνότητα)την ουσία και την κίνηση καθώς το #ίναι είναι ακίνητο και το 'η #ίναι αεί κινούμενο.&ο γίγνεσθαι μόνο του δεν δύναται να υπάρξει.  4λο αυτό το σύστημα μα0ί με εαρμογή στο γίγνεσθαι) το οποίο θα αναλύσουμε λεπτομερώς στην συν!-εια) είναι ο Eαίρος όπως πολύ ορθά τον όρισε ο #μπεδοκλής.,λλά ο Eαίρος αν και είναι !ν αποτελείται από σαίρες εντός αυτού οι οποίες !-ουν διαορετικ!ς λειτουργίες η μία με την άλλή.Eυστατικό στοι-είο τους είναι η ουσία και ο λόγος ως απόρροια του όντος και του νού. 8οινό -αρακτηριστικό τους η εν!ργεια και η δύναμη)οι οποίες εκδηλώνονται στο γίγνεσθαι ως κίνηση και μορή.Eτην ουσία του κινούντος κινούμενου αιτίου ενυπάρ-ει η εν!ργεια σε κατάσταση ενδυνάμει όπως στην ουσία του κινούντος κινούμενου αιτίου στον άνθρωπο ενυπάρ-ει η εν!ργεια ενδυνάμει να κινήσει το δεξί ή αριστερό του -!ρι.Dς εκ τούτου το κινούν αίτιον θα πρ!πει να είναι νοητό και

ακίνητο ώστε να κινεί μ!ρος της ουσίας που νοεί.&ότε θα πρ!πει ο νους να είναι ακίνητος και το γίγνεσθαι με τα αισθητά αεί κινούμενο.Η αυτή κινητική εν!ργεια είναι η ψυ-ή του κόσμου η οποία κινεί και κινείται και η αρ-ή της θα είναι μία άλλη ουσία) εκείνη των αριθμών.8ατZαυτό τον τρόπο !-ει δίκαιο ο $λάτων όταν υποστηρί0ει στον V&ίμαιοW ότι η ψυ-ή είναι προγεν!στερη των αισθητών και μεταγεν!στερη της διανοούμενης αρ-ής.Ο δε νούς θα πρ!πει να είναι ακίνητο κινούν)-αρακτηριστικό δε της ουσίας του είναι η δύναμη./ιότι η ακίνητη δύναμή του μετατρ!πεται σε κινητική εν!ργεια.Ο δε νούς δεν !-ει αρ-ή ή τ!λος καθώς είναι ακίνητος και αμετά*λητος)παρά μόνον αίτιον.&ο ου !νεκα και τι ήν είναι του νου ταυτί0ονται. 8αι τούτο είναι το πρωταρ-ικό Hν 4ν ως αίτιον αυθυπαρξίας του νου)η *ασική ιδιότητα του οποίου είναι η μη συμμετο-ή του στα πολλά ως αυτό !ν αλλά η διαμεσολά*ηση του +ου μεταξύ ενός και πολλών ώστε το !ν να μην αναιρεί τα πολλά και τα πολλά το !ν και όλα να υπάρ-ουν αρμονικά μεταξύ τους επιτρ!ποντας στο Hν 4ν να διατηρεί την υπερ*ατικότητά του ως απόλυτο ,γαθό αλλά παράλληλα να επιτρ!πει στα πολλά να !-ουν μερική σύνδεση και σ-!ση μα0ί του δημιουργώντας !να κλειστό κύκλωμα λειτουργίας.8ατZαυτό τον τρόπο είναι σα!ς ότι ο +ους μετ!-ει και μετ!-εται μερικώς ενώ η Gυ-ή μετ!-ει και μετ!-εται ολικώς.CιZαυτό ο κόσμος των αισθητών μετ!-εται μόνον στην Gυ-ή -ωρίς να μετ!-ει κάπου αλλού διότι η Bλη είναι το 'η 4ν και είναι προανώς ότι κάτι δεν δύναται να μετ!-ει στο 'η 4ν.H-ει λοιπόν δίκαιο ο $αρμενίδης όταν ανα!ρει ότι η Bλη είναι το 'η 4ν και ο "ήνων όταν ανα!ρει ότι το μόνο υπαρκτό είναι το 4ν)διότι ο υλικός κόσμος διαρκώς μετα*άλλεται και δεν !-ει σταθερή μορή ούτε και αυθυπαρξία)παρά μόνον είναι εν!ργεια αεί0ωη σε διαρκή ροή -ωρίς σαή σ αή και σταθερή μορή.Dς μοναδική μορή αισθητών που υπάρ-ουν μερικώς σε διαρκή κίνηση και θ!ση με κάποια σταθερότητα μορής)θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε την σαίρα των απλανών και συγκεκριμ!να το γ!νος των άστρων.&α δε άστρα όμως δεν είναι ύλη παρά μόνον πύκνωση εν!ργειας.Η δε μά0α τους υπόκειται σε γ!νεση και θορά άρα επZουδενί τρόπο είναι απόλυτα υπαρκτή.Dς εκ τούτου θα πρ!πει να παραδε-τούμε ότι μόνον η εν!ργειά τους είναι όντως υπαρκτή διότι και η ίδια η μά0α τους !γκειται στο γεγονός της πυκνώσεως της εν!ργειας εν τόπω.Η δε εν!ργεια είπαμε ότι είναι αεί0ωη και αρ-ή κινήσεως)όπως η θερμοδυναμική εν!ργεια είναι αρ-ή της κινητικής και μη-ανικής εν!ργειας.#πομ!νως θα πρ!πει να παραδε-τούμε ότι !-ει δίκαιο ο Ηράκλειτος όταν ανα!ρει ότι το πυρ μετα*άλλον αναπαύεται./ιότι πράγματι αυτό είναι το γίγνεσθαι η ουσία του οποίου είναι αLδια αεί0ωη εν!ργεια που τα πάντα -ωρεί και ουδ!ν μ!νει εντός του κόσμου.4ταν ο ,ριστοτ!λης ανα!ρεται στην αLδιον ουσία εξηγεί ότι η αυτή εν!ργεια του γίγνεσθαι είναι εκδήλωση ενεργεία ουσίας σαώς δια-ωρι0όμενης της νοητής ακίνητης και η αυτή ουσία !-ει τελεολογική λειτουργία. CιZαυτό ο Ηράκλειτος ορθώς μας διδάσκει ότι Zτον κ#σμο αυτ#ν εν τον εποίησε κ!ποιο> +ε#> ή !ν+ρωπο> αλλ! ήταν είναι και +α είναι αεί π?ρ αείBωον απτ#μενο με μέτρο και αποσAενν?μενον με μέτρον[ &.ρ!κλειτο> απ#σπ* O0K όπως επίσης και Zτα π!ντα ανταλ!σσονται με το π?ρ και με τα π!ντα το π?ρ$#πω> τα εμπορε?ματα με το <ρυσ!φι και το <ρυσ!φι με τα εμπορε?ματα[ &.ρ!κλειτο> απ#σπ* 0K* Dς δε πύρ ορίσαμε ό-ι το στοι-είο αλλά την ουσία της εν!ργειας του γίγνεσθαι)καθώς το γίγνεσθαι καθZαυτό είναι σαώς το ύδωρ του 2αλή καθώς η σύνθεση και διαίρεση του κόσμου δομείται πάνω στο θεμελιώδες άτομο του υδρογόνου που διαρκώς μετα*άλεται όπως η επιάνεια της θαλάσσης ενώ ο καθZαυτώ πυρήνας του υδρογόνου είναι εν!ργεια η οποία κινεί τα ηλεκτρόνια και συνεπώς τον κόσμο)καθώς η ιδιότητα

του γίγνεσθαι είναι η κίνηση.  ,ρ-ή της εν!ργειας του γίγνεσθαι είναι είναι η δύναμη.Dς τ!τοια αρ-ή προσδιόρισε προσδιόρισε ο  ,ναξιμ!νης τον α!ρα νοούμενο ό-ι ως στοι-είο αλλά αλλά εννοώντας σαώς την ψυ-ή.Η δε ψυ-ή όμως κινεί και κινείται από το κινούν ακίνητο αίτιον το οποίο είναι ο νούς.8ατZαυτό τον τρόπο ο $λάτων υποστηρί0ει ορθώς στην ψυ-ογονία του V&ιμαίουW ότι η ψυ-ή είναι σύγ-ρονη του νού και προγεν!στερη του κόσμου.Dς ψυ-ή δεν εννοούμε αυτό που αντιλαμ*άνεται ο πολύς ο κόσμος μ!σω των θρησκειών -ωρίς να κατανοεί τι αντιλαμ*άνεται)αλλά εννοούμε !να ιδιαίτερο σύστημα λόγου και κίνησης που ενώνεται και διασπάται και που !να μ!ρος του είναι η Gυ-ή του σύμπαντος και !να !τερο μ!ρος της είναι η 8αθολική Gυ-ή που διασπάται σε μεριστ!ς ψυ-!ς. 'ε τον όρο ψυ-ή ορί0ουμε λοιπόν !να πλήθος εννοιών που δομούν !να σύστημα και εξηγούν την λειτουργία του ενδοκοσμικού +ού και ό-ι της διανοούμενης αρ-ής ή του αυθύπαρκου πρώτου ακίνητου κινούντος το οποίο σαώς είναι υπερκόσμιο.&ο δε 0ήτημα της ψυ-ής δεν είναι απλό και ολόκληρη η ελληνική ιλοσοία εις *άθος αυτό πραγματεύεται.Dς τ!τοιο 0ήτημα -ρί0ει απόλυτης προσο-ής)ακρί*ειας και λεπτολογίας μα κυρίως σο*αρότητος)μελ!της και ρονήσεως.Η Gυ-ή του Eύμπαντος !-ει ως αρ-ή την δύναμη της νοητής ουσίας του ενδοκοσμικού νού καθώς είναι νοητική εν!ργεια.Η δε αυτή αρ-ή είναι στατική και διακοσμούμενη.Dς εκ τούτου ακίνητη κινητική.=διότητα αυτής η δύναμη που ενυπάρ-ει εντός αυτής ως ουσία σε κατάσταση ενδυνάμη και μ!σω της Gυ-ής του Eύμπαντος εκδηλώνεται ενεργεία.Ούτη η αρ-ή πεδίον εστί εντός του οποίου κινείται αεί το άπειρον του ,ναξίμανδρου. &ο άπειρον όμως σε σ-!ση με εμάς είναι πεπερασμ!νον ως προς το πεδίο που ανα!ρουμε. &ο πεδίο αυτό εντός του οποίου κινείται αεί το άπειρον σπειροειδώς ως γίγνεσθαι όπως αποδείξαμε είναι -ωρι0όμενο ως ουσία σε νοητή και αLδια)αλλά για να είμαστε ακρι*ολόγοι θα πούμε ότι το αυτό πεδίο ως ύπαρξη -ωρί0εται σε δύο μ!ρη)το εσωτερικό μ!ρος του είναι ο αιθήρ νοούμενος ό-ι ως στοι-είον παρά μόνον ως πεμπτουσία και το εξωτερικό και αραιότερο μ!ρος του είναι ο ουρανός ο οποίος δεν περι!-εται από τινός άλλου όπως μας ανα!ρει ο ,ριστοτ!λης. vvΩ> ε ελέ<+η τα πρ!γματα υπ!ρ<ουν εν τ#πω τα μεν κατ! ?ναμιν τα έ κατŽενέργειαν* "ιŽαυτ# #ταν μέν ένα σ(μα είναι ομοιογενέ> και συνε<έ> τα μέρη του υπ!ρ<ουν εν τ#πω κατ! ?ναμιν$#ταν #μω> <ωριστο?ν απ# το  Vλον σε μέρη τ#τε γίγνονται ω> σωρ#> κατŽενεργείαν*Τα πρ!γματα π!λι υπ!ρ<ουν ει> ένα τ#πο κα+Žεαυτ!*2*<* κ!+ε κινητ#ν κατŽα?=ησιν ή κατ! φορ!ν σ(μα υπ!ρ<ει κα+Žεαυτ#ν κ!που*Ο Ουραν#> #μω> εν είναι (> π!ν κ!που ο?τε μέσα σε κ!ποιο τ#πο$εφŽ#σον κ!τι εν τον περιA!λει*%α+Ž#σον #μω> κινείται υπ!ρ<ει τ#πο> ι! τα μέρη$Το ένα μέρο> του είναι συνημμένον με ένα !λλο*λλα υπ!ρ<ουν ει> ένα τ#πον κατ! συμAεAηκ(> #πω> ο ουραν#> και η Yυ<ή*Τα μέρη υπ!ρ<ουν ει> έναν τ#πο κατ! κ!ποια έννοια ι#τι επί επ ί τη> τρο<ι!> αλληλεπιA!λλονται*"ιŽαυτ# τ# !νω μέρο> κινείται κυκλικ(> και μ#νον*Το Vλον #μω> εν υπ!ρ<ει κ!που*"ι#τι αυτ# που υπ!ρ<ει κ!που είναι$ει> την αρ<ή #μω> αυτ# κα+Žαυτ# <ρει!Bεται ένα !λλο να το εμπεριέ<ει*Ω> προ> το #λον του σ?μπαντο> εν υπ!ρ<ει τίποτε έ=ω απ# το #λον και συνεπ(> #λα είναι μέσα ει> τον ουραν#ν$κα+(> ο ουραν#> είναι το π!ν*Είναι <(ρο> #<ι ο ουραν#> (> ουρ!νια σφαίρα$αλλ! κ!τι το ηρεμο?ν$το οποίο είναι το

έσ<ατον του ουρανο? ηλαή το λεπτ#τερον τί$και το οποίο εφ!πτεται παντ#> κινητο? σ(ματο> (> πέραν ακίνητον*%αι ι! τουτου η μέν γή είναι εν τω ?ατι και το ?ωρ εν τω αέρι και αυτ#> εν τω αι+έρι$ο έ αι+ήρ ει> τον ουραν#ν εν( ο ουραν#> εν περιέ<εται υπ# τιν#> !λλουww* &Φυσικ! ΕŽ/N/)K* #ίναι σα!ς ότι ως γή ο ,ριστοτ!λης δεν εννοεί τον πλανήτη αλλά την ύλη και πάλι ό-ι ακρι*ώς και απόλυτα αυτήν.2α ήταν ορθότερο να ορίσουμε ως γή την μορή bό-ι όπως την εννοούμε εμείς αλλά όπως την !-ει ορίσει ο ,ριστοτ!λης στα !ργα του VυσικάW και V'ετά τα υσικάWA εντός του γίγνεσθαι Nύδωρ3 και παν τι το οποίο !-ει αινομενική θ!ση και σταθερότητα ενώ *ρίσκεται σε σ ε αιώνια κίνηση.&ούτο γαρ μά0α εστί)τουτ!στιν σώμα !-ον σ-ήμα)γ!νος)διαστάσεις και υπόκειται σε γ!νεση και θορά.Η γή είναι !μψυ-η)όμως δεν υπάρ-ει η ψυ-ή μ!σα στο σώμα αλλά το σώμα υπάρ-ει μ!σα στην ψυ-ή σύμωνα και με τα λεγόμενα του $λάτωνος διά αναλύσεως του $λωτίνου5 Z'ια τον λ#γο αυτ# ο 2λ!των λέει #τι η ιαίρεση &των Yυ<(νK ανήκει στο τρίτο &μέρο> του τριπλο? νου$#<ι το κα+Lαυτ# είναι ή τον νο?$αλλ! την ιανοο?μενη αρ<ή που ιαιρείK και είναι μέσα στο τρίτο ι#τι ιανοή+ηκε$κι αυτ# ¬η ι!νοιαM εν είναι έργο του νου αλλ! τη> Yυ<ή> &κα+ολική> και συμπαντική>K που έ<ει μια ιαφορετική ενέργεια μέσα σε μια ιαιρετή φ?ση@¡¢@O*. Yυ<ή του σ?μπαντο> εν έγινε ο?τε ήρ+ε για να είναι οπουήποτε

&σημ5 στην απ#οση αναφέρει ¬ι#τι εν υπ!ρ<ει τ#πο>$εν( στο αρ<αίο κείμενο εν αναφέρει κ!τι τέτοιο,,,Αντι+έτω> το πρωτ#τυπο λέγει μ#νον Z. π!σα Yυ<ή ουαμο? εγένετο ουέν ήλ+εν ουέ γ!ρ ήν #που[K*  Αλλ! το σ(μα με τη γειτονι! του μαBί τη> μετέσ<ε σLαυτήν*'ια τον λ#γο αυτ# ο 2λ!των εν λέει που+εν! π ου+εν! #τι αυτή είναι στο σ(μα αλλ! #τι το σ(μα είναι σε αυτήν[ &2λωτίνο>$Ενε!ε>$O*&NOK*N$O0MO$QK*  Sρα είναι σα!ς ότι ο ,ριστοτ!λης όπως με τον τον όρο αήρ εννοεί εκάνσεις της ψυ-ής του κόσμου !τσι και με τον όρο γη δεν εννοεί τον πλανήτη αλλά και με τα υπόλοιπα στοι-εία δεν εννοεί την ωτιά και το νερό αλλά άλλες καταστάσεις.

4σο πιο κοντά εισερ-όμαστε προς την πυκνότητα του σύμπαντος τόσο πιο στερεά δομημ!νη και σύνθετη είναι η ουσία.,υτή είναι η γή του ,ριστοτ!λη ,ρ ιστοτ!λη διότι όταν ανα!ρεται στα VυσικάW περί γής ανα!ρεται ό-ι στον πλανήτη μας όπως μόλις είπαμε Nο οποίος ονομά0εται -θών3 αλλά στην συμπυκνωμ!νη εν!ργεια σε μά0α την οποία περι*άλει η κινούμενη κικλυκώς εν!ργεια σε δυναμικά πεδία η οποία περι*άλλεται από τον στατικό αιθ!ρα ο οποίος περι*άλλεται από τον ουρανό. 4πως ανα!ρει και ο ,ριστοτ!λης Zτο ε π!ν κινείται τοπικ(> <ωρί> να αλλ!Bει τ#πο ω> #λον*Σε κ?κλο κινείται*Αυτ#> είναι ο τ#πο> των μορίων*Εκείνα εν κινο?νται π!νω ή κ!τω αλλ! κυκλικ(>*2!νω ή κ!τω κινο?νται μ#νον κατ! την !ποYη τη> π?κνωση> ή τη> αραίωση>*Οπ#τε #πω> ελέ<+η υπ!ρ<ουν εν τ#πω τα κατ! ?ναμην και τα κατLενέργειαν*"ι#τι #ταν ένα #λον είναι συνε<έ> τα μ#ρι!

του υπ!ρ<ουν κατ! ?ναμην εν τ#πω εν( #ταν <ωριστο?ν υπ!ρ<ουν ω> σωρ#> σε κατ!σταση ενέργεια>[ &Αριστοτέλη>$Φυσικ! /N/) K* #ίναι σα!ς επομ!νως ότι όπως κινούνται τα μόρια κυκλικώς αλλά0οντας θ!σεις δημιουργούν -ημικ!ς ενώσεις μεταστοι-ειώνοντας τους μοριακούς αριθμούς και το μοριακό *άρος των στοι-είων.Eτο σημείο αυτό και κ αι για να απούγουμε την σύγ-υση με την σύγ-ρονη επιστήμη)θα ήταν -ρήσιμο να διευκρινήσουμε ότι στην αριστοτελική μοριακή υσική και *ιολογία)το μ#ριον δηλώνει !να μικρό τμήμα ή μ!ρος της μά0ας το οποίο την διαμορώνει)ορί0οντας δηλαδή αυτό που λανθασμ!νως οι επιστήμονες σήμερα ονομά0ουν ως άτομο./ιότι τα μόρια όπως *λ!πουμε στα VυσικάW καθορί0ουν την ποιότητα και κ αι ποσότητα της μά0ας.,υτό όπως γνωρί0ουμε σήμερα είναι ιδιότητα των ατόμων.#τυμολογικά όμως το μόριον δηλώνει το μ!ρος ήτοι μά0ας όριον)ενώ το άτομο δηλώνει το αAτομον δηλαδή εκείνο που δεν δ!-εται τομή. &ο !τομον στην αριστοτελική πυρηνική υσική λοιπόν είναι το μη δυνάμενο να κατακερματιστεί άλλο)δηλαδή το στοι-ειώδες σωμάτιο ήτοι το άτμητο./ιότι η ααιρετική σκ!ψη του ιλοσόου εξετά0ει τα αινόμενα και τη ύση από το μικρότερο και απλούστερο προς το πολυπλοκότερο.Hτσι δεν αρ-ί0ει από τον ήλιο ή την μά0α προκειμ!νου να καταλήξει σε κάποιο σωματίδιο αλλά αντιθ!τως ξεκινά από την ουσία)τάνει στο άτομο)περνάει στο μόριο για να καταλήξει στην μά0α και τον ήλιο.  ,υτά αν θ!λουμε να είμαστε σαείς και ακρι*ολόγοι./ιότι αν -ρησιμοποιούμε -ρησιμοποιούμε τους ορισμούς με λάθος τρόπο είναι σα!ς ότι θα δημιουργήσουμε μια επιστήμη δομημ!νη σε λάθος θεμ!λια και τα αποτελ!σματα που θα λά*ουμε από αυτήν θα είναι καταδικασμ!να στην ασάεια και την ανακρί*εια. &α μόρια Nάτομα σήμεραs3 λοιπόν καθώς κινούνται κυκλικώς Nδιότι δεν είναι στατικά και όντως τα ηλεκτρόνια κινούνται κυκλικά γύρω από τα πρωτόνια και τα νουκλεόνια bπρωτόνια)νετρόνιαA παρουσιά0ουν αμοι*αία ελκτική περιορά μεταξύ τους3 το !να σε σ-!ση με το άλλο και αυτά σε σ-!ση με τα μ!ρη τους όπως είπαμε συνθ!τουν την μά0α ποσοτικώς και ποιοτικώς σε διάορες μορ!ς μετα*άλλοντας ουσιαστικά τον ατομικό και μοριακό τους αριθμό καθώς συγκεντρώνονται ή απομακρύνονται σε στοί*ες.8ατZαυτό τον τρόπο διακρίνονται τα α!ρια από τα μ!ταλλα. /ιότι το υλικό αμότερων Nάτομοsμόριον καθZημάς3 !-ει κοινή ύση. 8αθώς τα μόρια Nεσαλμ!νως ορι0όμενα ως άτομα σήμερα3 κινούνται πάνω ή κάτω με την !ννοια που εξηγεί ο ,ριστοτ!λης δηλαδή καθώς πυκνώνονται και αποπυκνώνονται κατά τόπο μετα*άλλουν το *άρος τους εκπ!μποντας και απο*άλοντας εν!ργεια.Eε αυτό το αινόμενο παρατηρείται η δι!γερση και ο ιονισμός των ατόμων όπως και η εκπομπή ακτινο*ολιών από τους ασταθείς πυρήνες. 4σο εισερ-όμαστε προς το κ!ντρο της ουσίας της μά0ας κατά το αριστοτελικό σύστημα τόσο αραιότερος γίνεται ο κόσμος των αισθητών καθώς *λ!πουμε την πραγματικότητα γύρω μας να γίνεται ξεκάθαρα κάτι το μη όν ενώ όσο ερ-όμαστε κοντά στο μόριο και το άτομο τόσο *λ!πουμε την μία σαίρα να

περι*άλλει την άλλη.$ροσπερνάμε την ύλη)την μά0α)τις διαστάσεις)τα στοι-εία)τα μόρια και στεκόμαστε μπροστά στο άτομο.  ,υτομάτως όλες οι προηγούμενες σαίρες !-ουν -αθεί -αθεί στο μη όν και παρατηρούμε την μοναδική σταθερότητα στο μικρότερο σώμα το οποίο είναι το στοι-ειώδες σωμάτιο ή αAτομο στην ,ριστοτελική επιστήμη το οποίο δεν τ!μνεται και το οποίο ως θεμελιώδης λίθος του σύμπαντος συνθ!τει τον κόσμο των αισθητών στο ενδιάμεσο πεδίο μεταξύ αίσθησης και αLδιότητος)εν!ργειας και δύναμης./ιότι αυτό είναι τα στοι-ειώδη σωμάτια Nάτομα3.=σ-υρ!ς και ασθενείς αλληλεπιδράσεις)όπερ και σημαίνει δύναμη και εν!ργεια.8αι ο ορ!ας αυτών είναι κάποιο στοι-ειώδες σωμάτιο το οποίο μετα*άλλεται και ανάλογα των μετα*ολών του εκδηλώνεται διαορετικά εκρά0οντας τις αλληλεπιδράσεις./ιότι τούτο είναι η ρήξη της συμμετρίας των σωματιδίων.4πως συμ*αίνει με μια μπίλια μ!σα σε μια ρουλ!τα που δεν !-ει όνομα αλλά είναι !να και μόλις σταματήσει σε κάποιον αριθμό παρατήρησης λαμ*άνει τις ανάλογες ιδιότητες ανάλογα συμ*αίνει και με το άτομο Nως μικρότατο στοι-ειώδες σωμάτιο3 μ!σα στη ύση.Dστόσο το άτομο καθZαυτό είναι !να όν μεταξύ εν!ργειας και δύναμης -ωρίς να είναι απόλυτα το !να ή το άλλο )αλλά κάτι ενδιάμεσο όπως η αρ-ή της ορμής.Οι δε αριθμοί της ρουλ!τας είναι τα μαθηματικά όντα και μ!ρη του λόγου δηλαδή διαορετικ!ς καταστάσεις πυκνότητος μ!σα από τις οποίες εκδηλώνεται η μορή.8αι το αυτό άτομο είναι πύκνωση της πεμπτουσίας του αιθ!ρα.$λ!ον αρ-ί0ουμε να κατανοούμε τα μαθηματικά όντα ως ψηιακούς αριθμούς που κατ!ρ-ονται και αν!ρ-ονται σε !να πεδίο οθόνης και ανάλογα των συνδυασμών τους εκπ!μπουν και την ανάλογη πραγματικότητα στις αισθήσεις μας.  Zjπε^ q περ^ Yυ κα+« αpτhν ι‰ρισται πρlτερον κα^ περ^ τaν υνuμεων ‚κuστη> κατs μlριον αmτe> t εxσ^ν ιαι κα^ τbνε> κοινα^ πρu=ει> αmτaν* τs μqν ο¯ν εxρημiνα περ^ Yυ pποκεbσ+ω περ^ q τaν λοιπaν λiγωμεν κα^ πρaτον περ^ τaν πρ‰των* φαbνεται q τs μiγιστα κα^ τs κοινs κα^ τs ια τaν B…ων κοινs τe> τε Yυ °ντα κα^ τοc σ‰ματο> ο±ον ασ+ησι> κα^ μνgμη κα^ +υμk> κα^ tπι+υμbα κα^ ~λω> °ρε=ι> κα^ πρk> το_τοι> nονh κα^ λ_πη κα^ γsρ ταcτα σ<εkν pπuρ<ει π†σι τοˆ> B…οι>* πρk> q το_τοι> τs μqν πuντων tστ^ τaν μετε κοινu τs q τaν B…ων tνbοι>* τυγ ο¯σαι συBυγbαι τkν rρι+μlν[ &Αριστοτέλη>$4ικρ! Φυσικ! 2ερί αισ+ήσεω> και αισ+ητ(ν POR ΑK* POR ΑK* 4)τι αισθάνεται και *ιώνει η ψυ-ή δηλαδή στον αισθητό κόσμο είναι επί της ουσίας μια συ0υγία αριθμού των δυνάμεων !καστης δύναμης κατά μόριον αυτής τ!σσερις τον αριθμό.Η ράση  τυγ ο¯σαι συBυγbαι τkν rρι+μlν δηλώνει τα στοι-εία ως καταστάσεις και σήμερα θα λ!γαμε ότι εκάνσεις και εκράσεις αυτών είναι οι : δυνάμεις αλληλεπιδράσεων που παρατηρούμε στο σύμπαν Nισ-υρ!ς)ασθενείς)*αρυτικ!ς)ηλεκτρομαγνητικ!ς3 οι οποίες συνθ!τουν τις : διαστάσεις που παρατηρούν οι αισθήσεις μας

Nμήκος)πλάτοςcύψος)*άθος)κίνησηc-ρόνος3 πάνω στις οποίες δομείται η αισθητική πραγματικότητά μας.4λα αυτά !-ουν !ναν ορ!α ενιαίας δύναμης και εν!ργειας)την πεμπτουσία./ιότι !να είναι το στοι-ειώδες σωματίδιο Nάτομο3 και !να είναι το θεμελιώδες σωμάτιο Nμόριο3 τα οποία είπαμε ότι *άση του ορθού ορισμού τους το πρώτο πρώ το δηλώνει το άτεμνοcάAτομο που δεν διαιρείται και το δεύτερο αποτελεί το μAόριονcμ!ρος των σωμάτων δηλαδή το μικρότερον μ!ρος αλλά ό-ι το μικρότατον.&α σωματίδια αυτά πληρούν το -ώρο ή μάλλον είναι καθZαυτά -ώρος. #μείς καθώς τα παρατηρούμε τους δίνουμε διαορετικά ονόματα για να προσδιορίσουμε τις -αρακτηριστικ!ς τους ιδιότητες.&ο ενδυνάμει εκτός από δυνατή πιθανότητα σημαίνει και δύναμη.&ο ενεργεία εκτός από εκδήλωση δηλώνει και εν!ργεια.,υτ!ς οι δύο καταστάσεις δια-ωρί0ονται διά της κινήσεως.,νάλογα θα λ!γαμε σήμερα η θερμοδυναμική εν!ργεια προκαλεί κινητική και μη-ανική εν!ργεια και πάνω στον JZ 2ερμοδυναμικό +όμο οείλεται η διαστολή του σύμπαντος και η εντροπία.,υτό είναι εν μ!ρει σωστό όπως θα δούμε παρακάτω στο επόμενο κεάλαιο που αορά τον μακρόκοσμο. Οι δυνάμεις και εν!ργειες λοιπόν των ατόμων και οι σ-!σεις και κινήσεις των μορίων προσδίδουν μορ!ς πύκνωσης στην μά0α και σ-ήματα τα οποία αναλύουν οι αισθήσεις διά την επίδραση του ωτός σε εικόνες ύλης.$άνω σε αυτ!ς τις λεπτ!ς καταστάσεις διακρίνονται οι ιδιότητες των αισθητών και ακρι*!στερα αναλύονται το άσμα του λευκού ωτός και ο ή-ος της συμπανικής αρμονίας των σαιρών Nμε αντή-ηση στα αισθητά ως λευκός ή-ος της σιωπής3 σ ιωπής3 σε μ!ρη NeAλ* Αριστοτέλη>$Vργανον %ατηγορίαι κεφ* Α  3.  3. Dς πηγή εκπόρευσης αυτής της κατάστασης και λειτουργίας δηλαδή ως πυκνωμ!νη ουσία η οποία μετατρ!πεται σε εν!ργεια και δημιουργεί τη 0ωή 0ωή ο  ,ριστοτ!λης δ!-εται ότι Zτα !στρα είναι π?ρινα απ# τα οποία το στοι<είο του αέρο> εκπορε?ει το πυρ[ &Αριστοτέλη> $4ετ! τα Φυσικ! N000) NO$/K* 8ι όντως !τσι συμ*αίνει αν δε-τούμε ότι το πυρ ως κοσμογονικό στοι-είο του Ηρακλείτου είναι η κοσμική αεί0ωη εν!ργεια)ως στοι-είο του πυρός εννοούμε το ήλιον και μ!σω της επίδρασης του στοι-είου του α!ρα το οποίο αστιστοι-εί στο οξυγόνο και το ά0ωτο)ο αστρικός πυρήνας μετατρ!πει το ήλιο Nτο οποίο είναι μεταστοι-είωση : ατόμων υδρογόνου3 -ρησιμοποιώντας ως καταλύτη τα α!ρια Nκαθώς τα άστρα είναι α!ριες μά0ες υψηλών θερμοκρασιών3 εκπ!μποντας εν!ργεια.Dς προς την εν!ργεια αυτή Nακτινο*ολία b ώς3 ο ,ριστοτ!λης δ!-εται την θ!ση της θεωρίας του #μπεδοκλ!ους η οποία ανα!ρει ότι το ώς ώ ς είναι σώμα εν μ!ρει.Eυγκεκριμ!να5 Zτο φ(> ω> σ(μα κα+(> απορρέει απ# το σ(μα που φωτίBει και φτ!νει στην ενι!μεση περιο<ή γή> και ουρανο? &ατμ#σφαιραK και μετ! αντανακλ!ται σε εμ!> αλλ! μα> ιαφε?γει αυτ# ε=αιτία> τη> μεγ!λη> του τα*  Αλλ! σ<ετικ! με εκείνο που υποστηρίBει ο Εμπεοκλή> Εμπεοκλή> #ταν αναφέρει #τι το φ(> που φτ!νει μετα=? γή> και εκείνου που την περιA!λλει

&ατμ#σφαιραK απ# την ανατολή προ> τη ?ση μα> ιαφε?γει λ#γω τα είναι σωστ# αλλ! κ!πω> υπερAολικ#*"ι#τι το ενι!μεσο πείο είναι συνε<έ>[ &Αριστοτέλη> $2ερί Xυ<ή> PN1) K* 8*αντικομηνική θεωρίαn/εν γνωρί0ω.Η διαωνία του ,ριστοτ!λους !γκειται στο γεγονός ότι όντως το ώς είναι σώμα που π ου απορρ!ει από σώμα και μας διαεύγει λόγω τα-ύτητος)αλλά εόσον γίνει η αντανάκλαση στην ατμόσαιρα ή σε κάποιο μ!σο μεταξύ πηγής και παρατήρησης Nδιασκ!δαση ωτός3 πλ!ον συμπερι!ρεται διαορετικά το ώς κι ό-ι αποκλειστικά ως σωμάτιο που λ!ει ο #μπεδοκλής Zο ήλιο> με τα μυτερ! τα Aέλη[ &2λο?ταρ<ο> $2ερί του εμφαινομένου προσ(που τω κ?κλω τη> σελήνη> / /0 ž K διότι δεν !-ει απόλυτα ευθεία κάθετη κατεύθυνση σαν *!λος το ώς αλλά μάλλον σαιροειδή./ιότι το ώς μπορεί να είναι σώμα Nκ*άντα3 αλλά συμπερι!ρεται και ως κύμα.  ,ναορικά με την αίσθηση της όρασης λ!ει ο ,ριστοτ!λης5 Zείναι ορ+# εκείνο που αναφέρει ο Εμπεοκλή> #τι το φ(> αντανακλ!ται στο μ!τι #μω> είναι λ!+ο> #τι αυτ# το στηρίBει στην πυρ(η φ?ση του>$ι#τι π(> ε=ηγείται το γεγον#> #τι #πω> το φ(> που ε=έρ<εται απ# το φαν!ρι την ν?<τα έτσι και τα μ!τια +α έπρεπε να Aλέπουν στο σκοτ!ι”ρα μ!λλον τα μ!τια και η #ραση εν σ<ετίBονται με το π?ρ αλλ! μ!λλον με το ?ωρ[ &Αριστοτέλη>$2ερί Αισ+ήσεω> και αισ+ητ(ν POS )  και 2ερί B(ων γενέσεω> Ε SS ) NQ K* #ξηγήσαμε πώς δημιουργείται ο αισθητός κόσμος και πώς τον αντιλαμ*ανόμαστε διά της αισθήσεως.Eτο ενδιάμεσο πεδίο όμως Nτης σαίρα του ύδατος A γίγνεσθαι3 το υγρό στοι-είο αποτελεί την δομή σύστασης του τ ου κόσμου κι αυτό είναι υσιολογικό καθώς το δομικό στοι-είο του το υ κόσμου είναι το άτομο του υδρογόνου το οποίο είναι η απλούστερη ατομική !νωση της ύσεως N!να πρωτόνιο και !να ηλεκτρόνιο3. 4πως ανα!ρει ο ,ριστοτ!λης Zτο υγρ# είναι αιτία του =ηρο? κα+(> <ρησιμε?ει σαν κ#λλα[ &Αριστοτέλη> $4ετεωρολογικ! "P O1N) ONK* 4σο απομακρυνόμαστε δηλαδή από τον πυρήνα των άστρων τόσο πιο ξηρός γίνεται ο τόπος εξαιτίας της υγρής ύσης του κόσμου.EZαυτό θα πρ!πει να θεωρήσουμε το ψυ-ρούν ως υγρό καθώς όσο απομακρυνόμαστε απομακρυνόμαστε από τα τα άστρα τόσο η θερμότητα μειώνεται και τόσο πιο π ιο ψυ-ρός είναι ο τόπος τάνοντας στο Ο όριο του απόλυτου ψυ-ρού NA7MO  8ελσίου3.&ο ψυ-ρό και το υγρό συνδ!ονται μ!σω της εικόνας του πάγου.&ο ψυ-ρό λοιπόν ως αντίθεση στο θερμό δημιουργεί στο ενδιάμεσο πεδίο την κατάσταση του υγρού το οποίο υγρό σε σ-!ση με την απόσταση από το θερμό Nήλιος3 δημιουργεί στο ενδιάμεσο το ξηρό.Cια να το διατυπώσουμε κάπως πιο απλά θα -ρειαστεί να ανα!ρουμε την παραπάνω θ!ση.4τι το άτομο του υδρογόνου που είναι κυρίαρ-ο στον κόσμο Nακόμη και μ!σα στα άστρα3 είναι η δομή σύνθεσης των μοριακών ενώσεων όπου πάνω στο άτομό του προστίθονται άτομα σ-ηματί0οντας άλλα στοι-εία αυξάνοντας ουσιαστικά τον ατομικό και μοριακό αριθμό του

θεμελιώδους ατόμου του υδρογόνου.#πομ!νως όσο αντιατικό και να μας αίνεται)!τσι είναι.Η αιτία του ξηρού και της σταθερότητας των αισθητών οείλεται στην ύπαρξη του υγρού στοι-είου το οποίο όντως -ρησιμεύει ως κόλλα των ατόμων και των μορίων. Ο ,ριστοτ!λης επιρρεασμ!νος από τον ποιητικό λόγο του #μπεδοκλ!ους αποκαλεί την θάλασσα ως Zγή> ιρ(τα[ &Αριστοτέλη>$ 4ετεωρολογικ! OQR Α /PK κι αυτό είναι ορθό καθώς όπως γνωρί0ουμε σήμερα ο πλανήτης αρ-ικά ήταν ξηρή Nκαι ίσως διάπυρη3 μά0α κι αργότερα η εμάνιση της ατμόσαιρας και των γενικότερων -ημικών αλλαγών του !θεσε τις *άσεις ώστε το ά0ωτο στην ατμόσαιρα να μειωθεί και να αυξηθεί το υδρογόνο και το οξυγόνο εξαιτίας των οποίων άρ-ισαν να δημιουργούνται υδρατμοί και τελικώς υδάτινες μά0ες.

Eημειωτ!ον ότι ο ,ριστοτ!λης αποδε-όταν τη θεση του #μπεδοκλ!ους και του 2αλή ότι μεταξύ των σωμάτων αλληλεπιδρά ο ηλεκτρομαγνητισμός ZΣ<ετικ! με την .ρ!κλεια λί+ο &μαγνήτηK σίηρο έλκει σίηρο[ &Αφροισέα> Αλέ=ανρο>$αν!λυση στον ΑριστοτέληM 2ροAλήματα ΙΙ/OK* ,λλά  ,λλά ας μην ξε-νάμε ότι ο 2αλής με με λίθους ηλ!κτρου και μαγνήτου !διδε ψυ-ή στα σώματα @ Z oριστοτiλη> &²G DE* U/* P0QD P0QD NK q

κα^ ³ππbα> &©´ 1R W SK φασ^ν αmτkν κα^ τοˆ> rY_<οι> μεταιlναι Yυ$ τεκμαιρlμενον tκ τe> λb+ου τe> μαγνgτιο> κα^ τοc µλiκτρου[ .

Zπρaτο> q κα^ τhν rπk τροπe> tπ^ τροπhν πuροον ε¶ρε$ κα^ πρaτο> τk τοc nλbου μiγε+ο> vτοc nλιακοc κ_κλου ·σπερ κα^ τk τe> σελgνη> μiγε+ο>w τοc σεληναbου ‚πτακοσιοστkν κα^ εxκοστkν μiρο> rπεφgνατο κατu τινα>* πρaτο> q κα^ τhν pστiραν τοc μηνk> τριακuα ε¸πεν* πρaτο> q κα^ περ^ φ_σεω> ιελi<+η$ ·> τινε>*  oριστοτiλη> &²G DE* U/* P0QD P0QD NK[ &Aλ* -αλή>$2ερί Φ?σεω> 2ροσωκρατικοί %!κτου αποσπ!σματαK*

%ΕΦΑ6ΑΙΟ - 5 ΟΙ ΝΟΕΣ ΤΩΝ ΣΦΑΙΡΩΝ5  ,ναλύσαμε την ουσία των σαιρών εντός του Eαίρου του #μπεδοκλ!ους #μπεδοκλ!ους που όπως είδαμε είναι M)για την ακρί*εια
αντιθ!τως την συμπληρώνει δημιουργώντας !να ολοκληρωμ!νο ιλοσοικό και επιστημονικό σύστημα.,μότερες πραγματεύονται το αυτό αντικείμενο της =δ!ας της $ολιτείας και των Mq6 σονδυλίων σε σ-!ση με την λειτουργία την ψυ-ής ερμηνεύοντας τον +ου και το Hν)αλλά από διαορετική οπτική. #ν ολίγοις η αριστοτελική ιλοσοία όπως είπαμε στην εισαγωγή μας δεί-νει πώς λειτουργεί η $ολιτεία του $λάτωνος και κυριολεκτικώς την ενσαρκώνει από =δ!α σε #ίδος.

 ,ού λοιπόν εξετάσαμε το τι είναι οι νόες νόες των σαιρών θα δούμε στην συν!-εια το πώς λειτουργούν.,ποδείξαμε ότι η εν!ργεια προυποθ!τει την ύπαρξη της δυνάμεως η οποία είναι νοητική ουσία) *άση του συλλογισμού ότι ότι ενεργεί !-ει δύναμη και ότι !-ει δύναμη ενεργεί ή ό-ι)άρα ο +ούς υπάρ-ει ενδυνάμει αλλά και ενεργεία σύμωνα και με τον ,ναξαγόρα και η εν!ργεια εκδηλώνεται σε κίνηση λαμ*άνουσα την μορή της ιλότητος και του +είκους *άση του #μπεδοκλ!ους.Eυνοψί0οντας με τα λεγόμενα του ,ριστοτ!λη συνε-ί0ουμε5

ZΕπειή το Bήτημα τέτοια λ?ση μπορεί να π!ρει$αλλι(> +α έπρεπε τα #ντα να γεννη+ο?ν απ# την ν?<τα και απ# των π!ντων την συν?παρ=η$ακ#μη και απ# το μη #ν$μπορο?ν να ανακατασκευαστο?ν #λε> αυτέ> οι υπο+έσει> στο #τι υπ!ρ<ει ένα Vν ει> αι(νιαν ακατ!παυστη κίνηση και η κίνηση αυτή είναι κυκλική*Το?το είναι λογικ(> ολοφ!νερον$ αλλ! αποεικν?εται και απ# τα ίια τα γεγον#τα*%ατLακολου+ίαν μπορο?με να πο?με #τι ο πρ(το> ουραν#> είναι α›ιο>*7π!ρ<ει λοιπ#ν κ!τι που του ίνει την κίνηση αλλ! επειή το ενι!μεσο κινητ# κινείται και κινεί με την σειρ! του πρέπει να συλλ!Aουμε κ!τι που κινεί <ωρί> να κινείται$κ!τι αι(νιο$το οποίο είναι ουσία και ίει ενέργεια*%ινεί κα+L#ν τρ#πο το νοητ#ν το οποίο κινεί <ωρί> να κινείται*Το πρωταρ<ικ# νοητ#ν είναι το αυτ#* "ι#τι AεAαίω> αντικείμενο τη> επι+υμία> είναι #$τι εμφανίBεται ω> καλ#*Ορεγ#με+α κ!τι επειή αυτ# μα> φαίνεται καλ# και εν μα> φαίνεται κ!τι καλ# επειή το ορεγ#με+α* "ι#τι αρ<ή εν προκειμένω είναι η ν#ηση*. κίνηση του νου είναι το νοητ#*Το νοητ# είναι μία !λλη συστοι<ία η οποία υπ!ρ<ει αυτή κα+Lεαυτήν*4έσα στην συστοι<ία αυτή πρ(τη +έση κατέ<ει η ουσία $αν!μεσα ε στην ουσία η κατLενέργειαν ουσία* "εν είναι #μω> το œν το αυτ# με το απλο?ν$ι#τι το œν σημαίνει μέτρον $το ε απλο?ν εκφρ!Bει το π(> π( > έ<ον αυτ#*Αλλ! το καλ# και #τι ε=αιτία> του είναι ορεκτ# Aρίσκονται στην αυτή συστοι<ία*%αι εστί ριστον αεί ή αν!λογο το πρ(το*Vτι το ο? ένεκα είναι εν τοι> ακινήτοι> το ηλ(νει η ιαίρεση*Είναι λοιπ#ν το ο? ένεκα κ!τι και τιν#> (στε το μεν εστί και το ε ο?κ εστί*%ινεί ε ω> ερ(μενο και κινο?μενο τα !λλα κινεί[ &Αριστοτέλη> Z4ετ! τα Φυσικ![ N0S/ ΑS N0S/ ΑS ¬ N0S/)Q*K

Η νοητή αιώνια και ακίνητη ουσία στην οποία ανήκουν τα νοητά είδη και τα μαθηματικά όντα και εντός της οποίας ενυπάρ-ει το !νεκα )δηλαδή το γιατί των πραγμάτων) κινεί την αLδια ουσία που *ρίσκεται σε ακατάπαυστη κυκλική ή ορθότερα σπειροειδής κίνηση η οποία δια της ταλαντώσεως αυτής παράγει εν!ργεια η οποία σ-ηματί0ει την θαρτή ουσία των αισθητών την οποία ταυτό-ρονα κινεί ενώ σε εμάς αίνεται να *ρίσκεται διαρκώς μεταξύ κινήσεως και τόπου. #νώ λοιπόν το κινούν αίτιον είναι !να στην πρώτη του ορά όπως αποδείξαμε)η !κρασή του εντός του συστήματος του σαίρου είναι πολλαπλή και όσο κατερ-όμαστε από το !ν στα πολλά) τόσο περισσότερες είναι οι κινήσεις των νοών των σαιρών κατά τρόπο ακρι*ή και μαθηματικό. Η μία και πρωταρ-ική κίνηση την ορά της οποίας προκαλεί το κινούν αίτιο διαιρείται σε δύο κινήσεις ερμηνευόμενες σε ιλότητα και νείκος)η μία τείνει προς την ενότητα του ενός όντος και η άλλη τείνει προς την διαίρεση του απείρου.Rεκαθαρίσαμε ότι ο πρώτος ουρανός ως νοητή ουσία παραμ!νει ακίνητος καθώς δεν εμπερι!-εται μ!σα σε κάτι άλλο αλλά είναι !να και το αυτό με τον +ου./ια!ρει με εκείνον ως προς την ιδιότητα που του προσδίδουμε εμείς.4τι ο Ουρανός δηλώνει τόπο και ο +ούς δηλώνει δημιουργία και δύναμη που εκδηλώνεται σε εν!ργεια.  ,πό την κίνηση της ιλότητας και και του νείκους προκαλείται μία σύνθετη από τις τις δύο κινήσεις κίνηση η οποία όπως αναλύσαμε είναι η κίνηση της αLδιας ουσίας.#ις αυτή την σαίρα πραγματοποιείται η αρ-ή της κινήσεως των απλανών καθώς όπως αποδείξαμε και όπως μας ανα!ρει και ο ,ριστοτ!λης Z. φ?ση των !στρων είναι α›ια ουσία $το ε κινο?ν α›ιον είναι πρ#τερον του κινο?μενου !ρα και το πρ#τερον τη> ουσία> κατLαν!γκην ουσία είναι[ &Αριστοτέλη> $4ετ! τα Φυσικ! N0SO) K*  Η τ!ταρτη αυτή κίνηση είναι εκείνη της εν!ργειας ως 4λον καθώς η ιλότητα και το νείκος που αποτελούν την δεύτερη κίνηση είναι από μόνες τους η κάθεμία μία καθZαυτή κίνηση.Η τ!ταρτη κίνηση εμπερι!-ουσα τις υπόλοιπες κινήσεις λοιπόν εντός του γίγνεσθαι προκαλεί την πρώτη γενική κίνηση των απλανών στο σύνολό τους καθώς τα άστρα *ρίσκονται στο μεταί-μιο της αLδιας ουσίας και της θαρτής.Η π!μπτη κίνηση είναι κοινή για πλανήτες)άστρα και γαλαξίες και είναι συγγενική με την δεύτερη κίνηση του +είκους που οδηγεί στην διαίρεση και εξάπλωση του γίγνεσθαι ως άπειρον.Οι σύγ-ρονοι υσικοί ιλόσοοι παραδ!-ονται μία τ!τοια κίνηση αλλά ως μοναδική ενώ κάποιοι από αυτούς δ!-ονται ότι η κίνηση αυτή είναι η πρώτη αντί της π!μπτης που είναι στην πραγματικότητα και στην κίνηση αυτή στηρί0ουν τον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο στον οποίο αποδίδουν την εντροπία.  ,υτό είναι μερικώς ορθό κατά την την !ννοια της εξάπλωσης)ως ορισμός είναι εσαλμ!νος διότι παραδ!-ονται ότι η κίνηση αυτή είναι από μ!σα προς τα !ξω κι ό-ι από !ξω προς τα μ!σα. #πομ!νως ο ορισμός της κινήσεως αυτής θα ήταν ορθότερος αν λεγόταν εκτροπία. Η δε εντροπία δηλώνει την αντίστοι-η !κτη κίνηση των όντων προς τα μ!σα η οποία καλείται !λξη και είναι συγγενική προς την τρίτη κίνηση της ιλότητας ώστε να υπάρ-ει ισορροπία και να μην ανατρ!πεται το σύμπαν από το ίδιο του το *άρος. Οι σύγ-ρονοι υσικοί επιστήμονες υποστηρί0ουν ότι η !λξη είναι η *αρύτητα.,υτό * αρύτητα.,υτό όμως δεν είναι απολύτως ακρι*!ς διότι η !λξη προηγείται της *αρύτητας.Sρα η *αρύτητα αποτελεί ξε-ωριστή κίνηση η οποία οείλεται στην !λξη.Η κίνηση αυτή

είναι συγγενική με την τ!ταρτη κίνηση της ολικής εν!ργειας με την διαορά ότι η !κτη κίνηση της !λξης προκαλεί στην κίνηση αυτή πύκνωση εν!ργειας η οποία πύκνωση συνεπάγεται αύξηση μά0ας κατά τρόπον συμ*ε*ηκόντα αυτόματον με αποτ!λεσμα η αύξηση της μά0ας να προκαλεί την !*δομη κίνηση της *αρύτητας. &ο σύμπαν είναι !να και μοναδικό όπως και ο ουρανός./ιότι σύμπαν σημαίνει συν το πάν. 8αι το πάν είναι στην αρ-ική του μορή νοούμενο ως όλον αναγκαστικά !ν.#ντός του παντός υπάρ-ουν επομ!νως τα πάντα σε μορή ενεργεία και εκτός αυτόυ σε κατάσταση ενδυνάμει.  ,υτό δηλώνει και το πρόθεμα σύν.&ο δε πάν πάν είναι άπειρον προς τα μ!ρη του και ως προς τον εαυτό του ενώ προς το συμπαν αίνεται σαώς πεπερασμ!νο. Οπότε αυτό που εννοούν οι σύγ-ρονοι επιστήμονες ως σύμπαντα και δή παράλληλα δεν είναι ούτε σύμπαντα)ούτε όμως και γαλαξίες.#ίναι κόσμοι ύλης και αντιύλης)καθώς και διαορετικών διαστάσεων. Η όγδοη κίνηση είναι η τοπική.8αι ως τ!τοια ορί0ουμε την κίνηση κάθε γαλαξία ως μονάδα. Η !νατη κίνηση είναι η κίνηση των απλανών δηλαδή των αστερισμών και αστ!ρων γύρω από τον γαλαξιακό πυρήνα. Η δ!κατη κίνηση είναι η κίνηση της ελλειπτικής του γαλαξιά η οποία προκαλεί την κίνηση των αστερισμών που εμπερι!-ουν τους αστ!ρες) οι οποίοι αστερισμοί είναι μετα*λητοί πάντα ανάλογα το σημείο παρατήρησης.&!τοια είναι και η κίνηση των αστ!ρων σε αινομενική σ-!ση μεταξύ τους με κοινό υπό*αθρο κίνησης την λόξωειδή τομή του 0ωδιακού)δηλαδή την μετατόπιση της ελλειπτικής του γαλαξιακού *ρα-ίονα που τ!μνει ορι0οντίως τον γαλαξία και τον 0ωδιακό εντός αυτού.&!τοιου είδους κινήσεις είναι οι μεσουρανήσεις και οι εναλλαγ!ς των πολικών αστ!ρων που οείλονται στην κίνηση της μετατόπισης της ελλειπτικής του γαλαξία.Η δ!κατη κίνηση είναι εκείνη που ανα!ρει και ο #ύδοξος ZΟ Ε?ο=ο> ε=αρτο?σε την κίνηση του ήλιου και τη> σελήνη> απ# την ?παρ=η ι! το κα+ένα <ωριστ! τρι(ν σφαιρ(ν*Ε= αυτ(ν η πρ(τη έ<ει την ίια κίνηση με την κίνηση των απλαν(ν αστέρων &σημ5 η κίνηση αυτή είναι ε ίναι κοινή και στο παρ#ν σ?γγραμμα είναι όγδοη κίνηση  η ένατη τοπική κίνηση του γαλα=ία ω> σ?νολο που κινείK* . ε?τερη κινείται κατ! κατ! την περιφέρεια του κ?κλου οποίο> ι<οτομεί τα B(ια &σημ5 η ένατη κίνηση των αστέρων και πλανητ(ν σε φορ! πέρι= του γαλα=ιακο? πυρήνα ο οποίο> είναι είωλο του κεντρικο? πυρ#> στο πυροκεντρικ# σ?στημα του Φιλολ!ου και κινεί αμφ#τερα ήλιο και σελήνη K* . τρίτη κίνηση κινείται κατ! την τρο<ι!ν κ?κλου ο οποίο> τέμνει λο=οει(> τα B(ια ει> το πλ!το> του> &σημ5 η έκατη κίνηση που μ#λι> αναφέραμεK[ &Αριστοτέλη>$4ετ! τα Φυσικ! N0SO ) NQK* Η ενδ!κατη κίνηση είναι οι κοιν!ς ελκτικ!ς περιορ!ς των άστρων.&!τοιου είδους κινήσεις είναι εκείνες των διπλών αστ!ρων και των διπλών)τριπλών ή πολλαπλών αστρικών συστημάτων. Η δωδ!κατη είναι η ορά των αστρικών μα0ών γύρω από τον άξονά τους. Η δ!κατη τρίτη κίνηση είναι η κίνηση των πλανητών γύρω από το άστρο τους στο ηλιακό τους σύστημα. Η δ!κατη τ!ταρτη κίνηση είναι εκείνη των πλανητών γύρω από τον άξονά τους.

Η δ!κατη π!μπτη είναι εκείνη της μετατόπισης του πλανητικού άξονα προς τον πολικό αστ!ρα και είναι άμεσα σ-ετι0όμενη με την δ!κατη κίνηση και με την δωδ!κατη. Η δ!κατη !κτη είναι εκείνη των δορυόρων γύρω από τους πλανήτες τους και είναι άμεσα συνδεδεμ!νη με την δ!κατη τρίτη κίνηση και με την δ!κατη τ!ταρτη. Η δ!κατη !*δομη είναι η πλανητική *αρύτητα και είναι άμεσα συνδεδεμ!νη με όλες τις υπόλοιπες. Ο αριθμός των κινήσεων αν!ρ-εται κατά τον #ύδοξο στις ;;)ενώ κατά τον  ,ριστοτ!λη στις :M. &!τοιες κινήσεις είναι οι ενδιάμεσες στις παραπάνω)όπως εκείνη της μετατόπισης μαγνητικού πεδίου του κάθε πλανήτη)η μετατόπιση των γεωτεκτονικών πλακών του)η περιστροική κίνηση του εσωτερικού ήλιου ή πυρήνα του κάθε πλανήτη)οι μεταξύ ελκτικ!ς σ-!σεις του μαγνητικού πεδίου του πλανήτη με τον ή τους δορυόρους του)οι κοιν!ς ελκτικ!ς περιορ!ς των διδύμων πλανητών όπως εκείνες του συστήματος $λούτωνα και 1άροντα)η κίνηση της ατμόσαιρας και των στρωμάτων της στον κάθε πλανήτη που είναι ανάλογη με την -ημική πλ!ον σύσταση του κάθε πλανήτη)οι κινήσεις των υδάτινων μα0ών)οι κινήσεις των α!ρινων μα0ών και του α!ρα) η κίνηση των !μ*ιων μορών 0ωής και των ανθρώπων σε κάθε πλανήτη)η κίνηση απότομης !λξης που προκαλεί το αινόμενο των μελανών οπών η οποία με τη σειρά της διαιρείται σε 9 κινήσεις bμία περιστροικής δίνης)μία εκτόξευσης προς τα !ξω από την οποία σαώς προκαλείται αύξηση παραγωγής εν!ργειας και μία απορρόησης ή μετά*ασης σε αντίστοι-ο κόσμο ή λευκή οπήA. 2α ήταν περιττό και άκρως κουραστικό να συνδ!σουμε όλες αυτ!ς τις κινήσεις μεταξύ τους ενώ πολλά από τα 0ητήματα που θ!τουμε δεν !-ουν καν αποδει-θεί.CιZαυτό στις παραπάνω υποθ!σεις από την δ!κατη !*δομη κίνηση και μετά υπάρ-ει !να ποσοστό επιύλαξης μ!-ρι να !-ουμε ακρι*!στερα επιστημονικά στοι-εία και η ιλοσοική σκ!ψη να συνάδει με την επιστημονική παρατήρηση.Sλλωστε και ο ίδιος ο ,ριστοτ!λης ανα!ρει στο σημείο αυτό5

ZΕπομένω> ο αρι+μ#> #λων των σφαιρ(ν $εκείνων που παρ!γουν κίνηση κα+(> και εκείνων με την ανέλι=ή του> &σημ5 ε( έ<ει σ<έση η κίνηση των μεριστ(ν Yυ<(ν και των έ=ι σφαιρ(ν$κα+(> ο ουραν#> είναι ακίνητο>K και τι> επαναφέρουν στην αυτή του> +έση ανέρ<εται ει> πενήντα πε νήντα πέντε*Ε!ν #μω> εν προσ+ε+ο?ν στη σελήνη και στον ήλιο οι κινήσει> που μ#λι> αναφέραμε &σημ5 οι εκαέ=ι ανελίσσουσε> σφαίρε> που +α ο?με εν συνε<εία και που αντιστοι<ο?ν μερικ(> στι> εκαέ=ι παραπ!νω κινήσει> που αναφέραμε πλήν τη> πρ(τη> φορ!>K οι κινήσει> των σφαιρ(ν +α είναι σαρ!ντα επτ!*Α> ε<το?με προσωριν(> #τι το πλή+ο> των σφαιρ(ν είναι τ#σο #σο οι κινήσει> του> &σημ5 #<ι οι S γενικέ> σφαίρε> εντ#> του Σφαίρου που αναπτ?=αμε στο προηγο?μενο κεφ!λαιο$αλλ! οι PS ειικέ> κινήσει> των επιμερ(ν σφαιρ(ν που π ου μ#λι> αναφέραμεK*Vσον αφορ! το να αποει<+εί το Bήτημα αυτ# κατLαν!γκην αλη+έ> &σημ5 #τι #ντω> οι ν#ε> των σφαιρ(ν είναι PS ή QQK το αφήνουμε στην φροντία των πλέον ισ<υρ#τερων ημ(ν[ &Αριστοτέλη>$4ετ! τα Φυσικ! N0SP Α N0K* E-ετικά με την εγκυρότητα της επιστημονικής σκ!ψης του ,ριστοτ!λη και της σ-ολής των περηπατικών)θα ήταν ω!λιμο να ανα!ρουμε κάποια πράγματα ό-ι αρκετά γνωστά. #ξ αιτίας του ηλιοκεντρικού συστήματος ο ,ρίσταρ-ος ο Eάμιος κατηγορήθηκε από

τον 8λ!*η γιατί αμισ*ήτησε την εστία των θεών με το ηλιοκεντρικό του σύστημα.Ο  ,ναξαγόρας κυνηγήθηκε από από το αθηναLκό ιερατείο διότι υποστήριξε υποστήριξε ότι ο ήλιος είναι διάπυρη σαίρα αμισ*ητώντας την θεότητα του ήλιου.Ο Eωκράτης ήπιε το κώνυο διότι εισήγαγε Qκαινά δαιμόνιαQ.Ο ,ριστοτ!λης συκοαντήθηκε από τον =σοκράτη και τον /ημοσθ!νη και εξορίστηκε κατά μερικ!ς απόψεις στην Sσσο και αυτοεξορίστηκε εν συνε-εία στην 1αλκίδα στα γεράματά του.Οι διδασκαλίες του #υδόξου αποδεικνύουν την ακρι*ή αστρονομική γνώση του (υκείου.&ο ίδιο και τα *ιολογικά συγγράμματα του ,ριστοτ!λη στο Q$ερί 0ώων μορίωνQ ή η θεωρία του *άση του #μπεδοκλή ότι το ώς είναι σώμα και αποτελείται από πολύ μικρά σωματίδια που λόγω της τα-ύτητάς τους μας διαεύγουν από την παρατήρηση.Ο ,ριστοτ!λης υποστήρι0ε την θεωρία του /ημόκριτου για το άτομο και την επ!κτεινε αλλά εισήγαγε και την θεωρία του ,ιθ!ρα στην επιστημονική σκ!ψη πάνω στην οποία *ρίσκουν πάτημα σήμερα αρκετ!ς θεωρίες που στο σύνολό τους στηρί0ουν την υπόθεση ουσίας υπο*άθρου σε πολύ σ-ετικό *αθμό όμως και πολύ !ξω των συμπαντικών δεδομ!νων και οι οποίες σ-ετί0ονται σε πρώτο επίπεδο με την σκοτεινή εν!ργεια και την σκοτεινή ύλη και σε !να *αθύτερο επίπεδο με την θεωρία ενιαίου πεδίου εν!ργειας)με τις υπερ-ορδ!ς και εν τ!λει με τον αιθ!ρα.Οι υποθ!σεις τους όμως απ!-ουν !τη ωτός με την κοσμολογία των #λλήνων ιλοσόων.8ι αυτό διότι περιμ!νουν να αποδείξουν πειραματικά 0ητήματα που υποθ!τουν άλλες προσεγγίσεις και άλλα επίπεδα αντίληψης και κατανόησης των όντων. #ίναι απίθανον να μην εί-ε υπ>όψιν ο ,ριστοτ!λης την ηλιοκεντρική θεωρία του  ,ρίσταρ-ου του Eάμιου και την θεωρία θεωρία της κίνησης γύρω από το κεντρικό κεντρικό πύρ του πυθαγόριου ιλόλαου Nυπ>όψιν το Q$ερί $υθαγορείων ή $υθαγόρειαι υποθ!σειςQ του  ,ριστοτ!λη δεν ε-ει διασωθεί παρά μόνον σαν τίτλος όπως επίσης και το V,στρονομικ!ς %ποθ!σεις ή ,στρονομίαW3.  %π>όψιν επίσης ότι από τον συνολικό όγκο του !ργου !ργου του ,ριστοτ!λη !-ουμε πρόσ*αση το περισσότερο στο 6Ot.Sλλωστε δεν είναι τυ-αίο ότι ο =ώσηπος 'οισιόδαξ ακόμη και τον 6Iο αιώνα ανα!ρεται στην Tαισ<ρ! τυραννία του  Αριστοτελισμο?T...Ούτε μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν η υπόθεση από Qτο όνομα του ρόδουQ του Ουμπ!ρτο Hκο !-ει κάποια *άση.../ιότι ως τίτλος !ργου υπάρ-ει και το Q$ερί γ!λιουQ και το Q$ερί ευθυμίαςQ του ,ριστοτ!λη...'ετά υπάρ-ει μια παρεξήγηση αναορικά με το !ργο του ιλοσόου.$ολλά !ργα του αποδίδονται -ωρίς να είναι δικά του και απλά *ασί0ονται σε διδασκαλίες του (υκείου και των περιπατικών εν συνε-εία όπως το Qπερί 8όσμουQ ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να υπάρ-ει άλλο !ργο του ,ριστοτ!λη με τον ίδιο τίτλο Nάλλωστε όλα τα συγγράμματα των προσωκρατικών !ρουν τίτλο Qπερί ύσεωςQ ή Vπερί 8όσμουW3 άσ-ετο από το Qπερί 8όσμουQ που μπορεί να το συν!γραψε ο 2εόραστος π- και αποδίδεται στον  ,ριστοτ!λη.8αι τα !ργα που !-ουμε από τον ,ριστοτ!λη δεν γνωρί0ουμε αν είναι είναι ολόκληρα)π- τα 'ετά τα υσικά μπορεί να είναι αντί για + *ι*λία) R *ι*λία.8αι δεν θα υπήρ-ε λόγος άλλωστε να διατυμπανί0ει την θεωρία του ηλιοκεντρικού συστήματος !ξω από το (ύκειο) για να μην κυνηγηθεί όπως κυνηγήθηκε ππαλαιότερα ο #ρμόδωρος ο 8λα0ομ!νιος που τον !καψαν ενώ κοιμόταν...4μως μ!σα από τις αι-μ!ς που αήνει ο ,ριστοτ!λης στα Q'ετά τα υσικάQ και συγκεκριμ!να στο κεάλαιο που ανα!ρεται στις νόες των σαιρών δεί-νει να γνωρί0ει πολύ καλά και τί λ!ει αλλά και ότι !-ουν *άση αυτά που λ!ει αντιπαρα*αλόμενα στα σημερινά δεδομ!να παρατήρησης Nαν και το σύγγραμμα !-ει σαν αντικείμενο τη ύση του νου κι ό-ι τον ήλιο3. /ιότι οι νόες των σαιρών !-ουν σ-!ση και σύνδεση με τις κινήσεις των πλανητών και των δορυόρων του ηλιακού μας συστήματος.$- δια*ά0ουμε στα Q'ετά τα

υσικάQ 6OM9J6O ότι TVτι AεAαίω> οι περιφορέ> είναι περισσ#τερε> απ# τα κινο?μενα &σσ5#<ι μ#νον μία γ?ρω απ# κ!ποιο μοναικ# π#λοK*2ερί το?του μπορεί να AεAαιω+εί κανεί> με την προκείμενη προκείμε νη προσο<ή εφŽ#σον έκαστο> πλανήτη> έ<ει περισσ#τερε> απ# μία κινήσει>T***¡¢***Ο Ε?ο=ο> ε=αρτο?σε την κίνηση του ήλιου και τη> σελήνη> εκατέρου απ# την ?παρ=η ια το κα+ένα <ωριστ! O σφαιρ(ν εκ των οποίων η πρ(τη έ<ει την ίια κίνηση με την κίνηση τη> σφαίρα> των απλαν(ν αστέρωνT.Οι πλανήτες δεν !-ουν εκτός από την κινησή τους γύρω από τον ήλιο και την κίνησή τους γύρω από τον άξονά τουςn8αι όταν ο ,ριστοτ!λης μας λ!ει ότι N'.τ.. 6OM9J9O3 ότι Tακ#μη οι π#λοι τη> τρίτη> σφαίρα> των !λλων πλανητ(ν είναι <ωριστοί τη> Αφροίτη> και του Ερμο? που είναι οι αυτοίT μήπως υπονοεί αυτό που γνωρί0ουμε σήμερα)ότι η ,ροδίτη παρουσιά0ει ανάδρομο Nδλδ αντίθετηAκαμία σ-!ση με την αστρολογία3 κίνηση από τους υπόλοιπους πλανήτες αού περιστρ!εται αριστερόστροα π!ριξ του άξονά της ενώ ο #ρμής δεν περιστρ!εται γύρω από τον άξονά τουn &ο σημαντικό όμως είναι ότι αού ο ήλιος και η σελήνη !-ουν διαορετικό κ!ντρο περιοράς αποκλείεται να !-ουν και οι δύο ως κοινό κ!ντρο την γή.Η πρώτη κίνηση όμως είναι κοινή με εκείνη των απλανών αστ!ρων.,ού ο ήλιος και η σελήνη σύμωνα με το $τολαιμαLκό σύστημα περιστρ!ονται γύρω από τη γή τότε πώς γίνεται ο ήλιος και η σελήνη να !-ουν διαορετικ!ς σαίρες Nτρο-ι!ς3 n$!ρα από αυτό ο ,ριστοτ!λης στα '.τ.. δεν ανα!ρει πουθενά ότι ο ήλιος)η σελήνη)τα άστρα και οι πλανήτες περιστρ!ονται γύρω από τη γή.'ιλάει για κίνηση γύρω από πόλο αλλά *ά0ει μ!σα την ελλειπτική που δι-οτομεί τα 0ώδια.'ήπως ανα!ρεται στον γαλαξιακό πυρήνα και την ελλειπτική του σπείρα που περιστρ!εται γύρω από αυτόν αποτελώντας την θεμελιώδη πρωταρ-ική κίνηση για πλανήτες και απλανείςn $ραγματικά δεν γνωρί0ω τί πραγματικά εννοεί ο ,ριστοτ!λης σε ότι !-ει διασωθεί από τα !ργα του.,λλά θ!λω να πώ ότι καλό είναι να μην *γά0ουμε *ιαστικά συμπεράσματα δί-ως *αθιά μελ!τη) του τύπου QΟ ,ριστοτ!λης είναι γεωκεντρικός ή ηλιοκεντρικόςQ ε>όσον όλοι γνωρί0ουμε ότι ο παρουσιά0ει στο !ργο του τις απόψεις όλων των παλαιότερων ιλοσόων Nτο μεγαλύτερο μ!ρος των αποσπασμάτων των προσωκρατικών !-ει διασωθεί μ!σω του ,ριστοτ!λη3 και ισορροπεί ουκ ολίγες ορ!ς ανάμεσα σε δύο απόψεις αινομενικά αντίθετες Nπ- εκείνη του '!λισσου με του $αρμενίδη στα QυσικάQ 3. Ο ,ριστοτ!λης ακολουθεί στα V'ετά τα υσικάW την συλλογιστική διαδικασία που ακολουθήσαμε ως εδώ αλλά αντιστρόως)για να καταλήξει ή μάλλον αποτυπώσει τον αριθμό των κινήσεων στις :M ή ;; και ααιρετικά να οδηγηθεί στην δεκάδα των πρώτων αριθμών ως την εντελ!-εια του πρώτου τι ήν είναι)δηλαδή την μονάδα ως +ού του #νός.  ,ργότερα κατά τους +εοπλατωνικούς και δή δή την V8ατά $λάτωνα 2εολογίαW 2εολογίαW του $ρόκλου θα δούμε ότι u υπάρχειv &ο Hνα wνοητόνx) ο +ους και η ψυ-ή w ενέργεια – εκδήλωση του νου x.5

 Z Το œνα ω> αρ<ή και αιτία των π!ντων* )ασική ε ιι#τητα του είναι η ενοποίηση μέσα του των π!ντων π !ντων κατ! τρ#πο μυστικ# και απ#ρρητο και με τη μορφή τη> αιτία>* %!τι που το <αρακτηρίBει ω> Εν!α ήτοι αρι+μητικ# ουσιαστικ# παρ!γωγο απ# το ¹ειςº &έναςK$ ουσιαστικ# το οποίο ίνει έμφαση στην εν#τητα$ αλλ! και ω> 4ον!α* Αυτ# το œνα <αρακτηρίBεται και απ# υπερAατικ#τητα &K6ηρτημLνοK$ Aρίσκεται ηλαή ανε=!ρτητο

π!νω απ# κ!+ε οντ#τητα και ουσία &υ)ερούσιοK* Το?το το œνα είναι το 2λατωνικ# Αγα+# * "ηλαή το œνα Aρίσκεται ανε=!ρτητο π!νω απ# κ!+ε οντ#τητα και ουσία &M)εροNσιονK$ εν έ<εται την συμμετο<ή κανεν#> !λλου #ντο #ντο>> επ! επ!νω του &OμLθεκτονK$ και εν είνα είναιι αντιλ ντιληπ ηπτ# τ# απ# απ# κανέ κανένα ναν ν λ#γο λ#γο$$ γν(σ γν(ση η η συλλ συλλογ ογισ ιστι τική κή προσ προσπ! π!+ε +εια ια &Pρρητον Pγνωστον Pγνωστον Pλη)τον Pλη)τονK* 4πορεί κανεί> να έρ+ει σε μερική επαφή μαBί του μέσω τη> ενέργεια> του νου$ κα+(> ο νου> Aρίσκεται αμέσω> κ!τω απ# το œνα* . ιι#τητα που <αρακτηρίBει το œνα είνα είναιι η απ#λ απ#λυτ υτη η αγ αγα+ α+#τ #τητ ητα α και και γιLα γιLαυτ υτ# # <α <αρα ρακτ κτηρ ηρίB ίBετ εται αι ω> απ#λ απ#λυτ υτο ο Αγ Αγα+ α+# # &τOγαθQνK* Το œνα αυτ# εν λαμA! μA!νει στον νεοπλ νεοπλατ ατωτ ωτισ ισμ# μ# προσω προσωπικ πική ή <ρ <ροι οι!* !* Το œνα œνα αυτ# αυτ# ιατ ιατηρ ηρεί εί την την υπερAατικ#τητα του$ αλλ! ταυτ#<ρονα έ<ει μια !λλη πλευρ! που επι επιέ< έ<ετ εται αι την συμμε υμμετ το< ο<ή ή &μετ &μετε< ε<#μ #μεν ενον ον ή με+ε με+εκτ κτ#ν #νKK των κατ(τερων του #ντων και ω> φυσική του ιι#τητα =εκιν!ει την πρ#ο πρ#οο ο ¬ εκπ# εκπ#ρ ρευσ ευση ή κ!+ο κ!+ο ο$ την την ημι ημιου ουρ ργία$ γία$κ κατ ατ(τ (τερ ερων ων υποστ!σεων &. ίια η λέ=η υπ#στασι> ηλ(νει την ?παρ=η που Aρίσκεται πιο κ!τωK* . ονομασία œν <αρακτηρίBει την υπερAατική του πλευρ!$ εν( η ονομασία 4ον!> <αρακτηρίBει την κατ(τερη κατ(τερη πλευρ! του που αρ<ίBει την πρ#οο*. πρ#οο*. πρ#οο> αυτή του Εν#> εν αποτελεί υποA ποA!+μιση του$ αλλ! είν είναι κ!τι που που εντ!σσεται μέσα στην φυσική αγα+#τητα του* λλωστε το ίιο παραμένει στην +έση του ω> υπερAατικ#* . ημιουργία αυτή εν εντ!σσεται μέσα στον <ρ#νο$ ο?τε και στην αιωνι#τητα$ αλλ! είναι προαι(νια* Το πρ(το που ημιουργείται απ# το œνα είναι ο Νου>$ που είναι ταυτ#<ρονα νοητ#$ ν#ηση και νοητικ# ή νοερ#ν$ &ηλαή αντικείμενο$ ενέργεια και υποκείμενο τη> ν#ηση>$ ή κατ! !λλον !λλον ια<ωρι ια<ωρισμ# σμ#$$ œνα Ον ¬Ουσία ¬Ουσία$$ Bωή και κα+αυτ κα+αυτ# # Νου>K*Τ Νου>K*Το ο υπερο?σ υπερο?σιο ιο œνα$ œνα$ λαμA! λαμA!νον νοντα> τα> ω> πρ(τη πρ(τη προσ+ή προσ+ήκη κη την αλη+ιν αλη+ινή ή Ουσία¬Ον$ ημιουργεί το œνα Ον$ που είναι ο Νου>* 4έσα σε αυτ#ν εντ!σσεται ο κ#σμο> των 2λατωνικ(ν Ιε(ν ή νοητ(ν Ει(ν* Οι Ιέε> αυτέ> αποτελο?ν τα #ντω> #ντα$τι> αλη+ινέ> ουσίε>$ τα νοητ! πρ#τυπα ¬ υποείγματα με A!ση τα οποία ιαμορφ(νονται τα κατ(τερα #ντα ω> εικ#νε> του> και τα οποία ίνουν στα υλικ! σ(ματα λ#γον$ λογικ# ηλαή ορισμ#*Απ# τον Νου προέρ<εται ο κ#σμο κ#σμο>> τη> τη> Xυ<ή Xυ<ή>$ >$τ# τ#σο σο τη> τη> κα+ο κα+ολικ λική> ή>Mκ Mκοσ οσμικ μική> ή>$# $#σο σο και και των των επιμέρου> Yυ<(ν που επιέ<ονται την συμμετο<ή τη> ?λη> και Aρίσκονται ενωμένε> με αυτήν στα ε( υλικ! έμYυ<α σ(ματα[ &2ρ#κλ &2ρ#κλο> ο> Ει> τον 2λ!των 2λ!τωνο> ο> 2αρμεν 2αρμενίην ίην τ#μο> τ#μο> ΑLM)L ΑLM)L $εισαγω $εισαγωγή γή εκ* %!κτο>$σελ* /MOOK*

 Ο δε ,ριστοτ!λης μας ανα!ρει5 Z"ι#τι ε!ν τελικ#> σκοπ#> μια> φορ!> είναι μία !λλη φορ! +α έπρεπε έπ ρεπε και εκείνη να είναι το ένεκα έ νεκα &αιτία σκοπο?K μία> !λλη> φορ!> και εκείνη μία> !λλη> φορ!>*Επειή μια !πειρη ε=ακολο?+ηση είναι α?νατη$το ένεκα τη> φορ!> των !στρων +α είναι κ!ποια +ε›κ! σ(ματα κατ! τον ουραν# &σημ5 στο αρ<αίο κείμενο αναφέρει κατ! και #<ι στον$επί$εντ#> ή κ!ποια !λλη πρ#+εση*Το κατ! ηλ(νει αντικατοπτρισμ#$#πω> λέμε

κ!τοπτρο$κα+ρέφτη> κα+Lεικ#να κτλ*Αναφέρεται συνεπ(> στα νοητ! είηK*Αλλ! ο ουραν#> είναι εί> &σημ5 με την έννοια του νεοπλατωνικο? Εν#> Vντο> που είαμε παραπ!νω και που είναι ο Νο?>K* "ι#τι αν υπήρ<αν περισσ#τεροι ουρανοί$#πω> λέμε πολλοί !ν+ρωποι$τ#τε +α έπρεπε κατ! το είο> να υπ!ρ<ει μία έκαστη αρ<ή για τον κα+έναν$πολλέ> στον αρι+μ#*Αλλ! #σα είναι πολλ! στον αρι+μ# έ<ουν ?λη$αλλ! ο λ#γο> είναι εί> και ο αυτ#> για πολλ!$#πω> ο ορισμ#> του αν+ρ(που*Ο Σωκρ!τη> #μω> είναι Εί> &σημ5 !ν+ρωπο> Ÿ γένο> ηλαή πλή+ο> υλικ(ν σωμ!των$Σωκρ!τη> Ÿ είο>K*Το ε τί ήν είναι ο?κ έ<ειν ?λην είναι το πρ(το*Εντελέ<εια γ!ρ[* &Αριστοτέλη> &Αρι στοτέλη> $4ετ! τα Φυσικ! N0SP  Α /0MORK*

#ίναι σα!ς επομ!νως ότι για τον ,ριστοτ!λη το πρώτο κινούν ή τι ήν είναι ταυτί0εται με την 'ονάδα των νεοπλατωνικών η οποία δεν είναι ύλη αλλά και ξε-ωρί0ει από το ου !νεκα του πρωταρ-ικού και υπερούσιου #νός και η οποία 'ονάδα μετ!-ει ως κατώτερη πλευρά του #νός στην πρόοδο.&ο !νεκα αυτής της διαδικασίας !-ει αγαθό και τελεολογικό -αρακτήρα.Η διαδικασία καθόδου και ανόδου ή διαιρ!σεως και ενώσεως της 'ονάδος των νεοπλατωνικών που είναι Hν 4ν δηλαδή +ούς και +οητά #ίδη μα0ί είναι η εντελέ<εια. #ίναι αυτονόητο ότι δεν !-ουν εντελ!-εια τα νοητά είδη καθZαυτά )αλλά οι νοερ!ς τους αντανακλάσεις ή είδωλά τους στο γίγνεσθαι και τα οποία είναι οι μεριστ!ς ψυ-!ς. Η εντελ!-εια είναι ορθότερα το πρότυπο και αρ-!τυπο μα0ί των +οητών #ιδών Nή ανάμνηση του κόσμου των =δεών στον $λάτωνα3 και λειτουργεί τελεολογικά ως !νεκα αν!λιξης της ουσίας που διαιρείται κατερ-όμενη στο γίγνεσθαι Nκοινώς των μεριστών ψυ-ών3 ώστε να υπάρ-ει μία διαρκής κυκλική ορά και ό-ι δύο απομονωμ!να πεδία.Η τα-ύτητα ανόδου είναι υσικά διαορετική σε κάθε ψυ-ή και γιZαυτό η εντελ!-εια !-ει διαορετική αναλογία ή ορθότερα τα-ύτητα στην σ την κάθε ψυ-ή.4πως ο (όγος του Ηρακλείτου είναι Hν Nείς3 και πολλαπλός αντίστοι-α και η #ντελ!-εια του ,ριστοτ!λους είναι 'ία Nείς3 και πολλαπλή)όπως άλλωστε συμ*αίνει και με την 8αθολική Gυ-ή και τις μεριστ!ς Gυ-!ς των $λατωνικών.#ίναι σα!ς ότι η εντελ!-εια !-ει ααιρετικό -αρακτήρα ώστε μ!σα από την μορή να αναδύεται το είδος ώστε πάνω σε αυτό να αντανακλάται η εικόνα του νοητού είδους και να υπάρ-ει σύνδεση και αρμονία των δύο προανώς για να υπάρ-ουν παράλληλα και τα δύο.4σο δηλαδή υπάρ-ει το αισθητό ή ο άνθρωπος ως ενσαρκωμ!νη ψυ-ή να μην είναι απλά άνθρωπος Nδηλαδή απλά ύλη και γ!νος3 αλλά να απεικονί0ει το νοητό είδος του μ!σα από την μορή του.,ντίστοι-α)όταν εύγει να υπάρ-ει πίσω του η εικόνα ή ανάμνηση του είδους του ως πρότυπο όπως στο παράδειγμα του Eωκράτη που αν!ερε ο ,ριστοτ!λης προηγουμ!νως. CιZαυτό το λόγο η εντελ!-εια !-ει ααιρετικό -αρακτήρα)όπως το άγαλμα που απεικονί0ει !να νοητό είδος στον κόσμο των αισθητών ως πρότυπο ή ανάμνηση./ιότι για να κατασκευαστεί !να άγαλμα απαιτείται η ααιρετική λάξευση των μερών του ώστε να παραμείνει η καθαρή ουσία του είναι του η οποία είναι το είδος του που αναδύεται μ!σα από την μορή του γ!νους του.

ZVτι οι ουσίε> και #σα υπ!ρ<ουν ω> #ντα προέρ<ονται απ# κ!ποιο υποκείμενο γίνεται φανερ# ει> τον ε=ετ!Bοντα*"ι#τι π!ντοτε υπ!ρ<ει κ!τι έτερο που στέκεται υποκ!τω απ# το γιν#μενον γιν#μεν ον #πω> τα φυτ! και τα B(α προέρ<ονται απ# το σπέρμα*Οι απ#λυτε> γενέσει> γίνονται είτε με μετασ<ηματισμ# ια τη> αφαιρέσεω> #πω> στον ανρίαντα &σημ5 είναι σημαντικ# να γνωρίBουμε #τι τα αγ!λματα απεικ#νιBαν μ#νον +εο?> εν( οι ανρι!ντε> απεικ#νιBαν επιφανεί> !νρε>K είτε με πρ#σ+εση #πω> στα αυ=αν#μενα πρ!γματα &σημ5 ναοί π< οι οποίοι συμAολίBουν την πρ#σ+εσηM συγκέντρωση γν(σεωνMιε(ν οι οποίε> λειτουργο?ν ιακτικ! για την αφαιρετική ιαικασία τη> λ!=ευση> τη> Yυ<ή> η οποία συμAολίBεται στο !γαλμαK*Είτε με αφαίρεση #πω> ο Ερμή> εκ του λί+ου είτε με σ?ν+εσιν #πω> η οικία είτε με αλλοίωσιν #πω> συμAαίνει με τα πρ!γματα που τροποποιο?νται στην ?λη*Vλα αυτ! κα+Lαυτ#ν τον τρ#πο γιγν#μενα είναι φανερ# #τι γίνονται =εκιν(ντα> απ# υποκείμενα*Είναι πρ#ηλο π ρ#ηλο #τι κ!+ε γιγν#μενον είναι σ?ν+ετο*7π!ρ<ει απ# το ένα μέρο> το γιγν#μενο και απ# το !λλο εκείνο το οποίο γίγνεται και το?το έ<ει ?ο έννοιε>5 είναι ή υποκείμενον ή αντικείμενον*Ονομ!Bω αντικείμενον το αγρ!μματον και υποκείμενο τον !ν+ρωπον*. απουσία σ<ήματο> $η αμορφία$η ατα=ία$ιο? το αντικείμενον* Ο <αλκ#>$ο λί+ο>$ο <ρυσ#>$ιο? το υποκείμενον*Το υποκείμενο είναι ένα κατ! τον αρι+μ# ?ο κατ! την μορφή κα+(> ο !ν+ρωπο>$ο <ρυσ#> και γενικ! η ?λη είναι αρι+μητέ> εν#τητε> αλλ! ιιαίτερε> στο κα+Lέκαστον !τομο και εν είναι κατ! συμAεAηκ#> στοι<είον τη> γενέσεω>*Αντι+έτω> η στέρηση ω> εναντίωση είναι συμAεAηκ#>*Vσον αφορ! την μορφή είναι μία$#πω> η τ!=η$η φιλοσοφία ή κ!ποιο !λλο απ# του> ορισμο?> αυτο?>[* &Αριστοτέλη>$Φυσικ! N0) ¬ NN ΑK NN ΑK

 ,πό τα παραπάνω)εστιά0ουμε στην ράση5

Z7π!ρ<ει απ# το ένα μέρο> το γιγν#μενο και απ# το !λλο εκείνο το οποίο γίγνεται* "ι#τι π!ντοτε υπ!ρ<ει κ!τι έτερο που στέκεται υποκ!τω απ# το γιν#μενον #πω> τα φυτ! και τα B(α προέρ<ονται απ# το σπέρμα[ 8αι παραθ!τουμε από κάτω ως συνδετικό κρίκο ενός υποθετικού συλλογισμού ή κώδικα5

T"ι#τι και το σπέρμα προέρ<εται απ# !λλα τέλεια #ντα που προηγο?νται$το ε πρ(τον εν είναι το σπέρμα αλλ! το

τέλειον*"ι#τι ο !ν+ρωπο> είναι πρ#τερο> του σπέρματο> κι ο !ν+ρωπο> που προήλ+ε απ# το σπέρμα είναι έτερο> εκ του οποίου το σπέρμα προέρ<εταιT &Αριστοτέλη> T4ετ! τα Φυσικ!T N0SOΑ*K s

Z"ι#τι !ν+ρωπο> γενν! !ν+ρωπον και ήλιο>[ &Αριστοτέλη>$ Φυσικ! NP ) / τέλο>K* s

Z%αι φυσικ! ιατηρή+ησαν τα #ντα ει> τα οποία τα π!ντα έγιναν ω> να υπ!ρ<ει ένεκα &τελεολογικ#> κα+ορισμ#>K ευρε+έντα κατ!λληλα φτιαγμένα*Τα !λλα που εν ήταν έτσι φτιαγμένα αφανίσ+ηκαν και αφανίBονται$#πω> λέγει ο Εμπεοκλή> για τα Aουγενή ανρ!ποα &Aοοειή με πρ#σωπο αν+ρ(πουK[ &Αριστοτέλη>$Φυσικ! N1 ) τέλο>$αρ<ή N ΑK* N ΑK*

%ΕΦΑ6ΑΙΟ %ΕΦΑ 6ΑΙΟ Ι* 2ΕΡΙ -ΕΩΝ %ΑΙ 47-ΩΝ 47-Ω Ν 5

#ίναι σημαντικό να δια-ωρίσουμε το τί εστί N*λ. υσικά τ!λος 6dI , b αρ-ή 6dIJ3 το οποίο δηλώνει την ουσία και τον ορισμό στον κόσμο των αισθητών από το τί ήν είναι N*λ. 4ργανον ,ναλυτικά $ρότερα I7J 963 το οποίο !-ει -αρακτήρα εξωκοσμικό ή ακόμη και υπερκόσμιο. 2α πρ!πει επίσης να διακρίνουμε το ένεκα N*λ. 'ετά τα υσικά 6OM: , 7;A9O3 δηλαδή τον σκοπό του τι εστί ενός όντος και πιο πίσω το τι ήν είναι του αιτίου του)από το αυτ#ματον N*λ. υσικά 6dMJ3 το οποίο δεν !-ει σκοπό όπως είναι η πτώση του τρίποδος η οποία είναι αυτόματος εάν μετά την πτώση του είναι όρθιος ώστε να -ρησιμοποιηθεί ως κάθισμα -ωρίς ωστόσο να !πεσε για τον σκοπό αυτό.  ,νάμεσα στις δύο αυτ!ς καταστάσεις θα πρ!πει να διακρίνουμε διακρίνουμε τον ορισμό της ένει=η> N*λ. υσικά 6dMJ λίγο παρακάτω από τον ορισμό του αυτόματου3 όπου πίσω από !να αινομενικά μάταιο αίτιο που όταν παρή-θη δεν ήταν αυτό ο σκοπός του αλλά κάποιος άλλος και εκείνο που παρή-θη παρήγαγε στη συν!-εια !να άλλο αίτιο το οποίο οδήγησε σε !να αποτ!λεσμα άλλο)υπάρ-ον κατά τρόπο τινά εν όψει του σκοπού ο οποίος πραγματικά παρήθ-η.$- κάποιος κάνει !ναν περίπατο για να πετύ-ει μία κ!νωση δηλαδή διαλογισμό θα λ!γαμε σήμερα)αλλά δεν τα κατάερε μετά το τ!λος του περίπατου.Sρα ο περίπατος ήταν μάταιος αινομενικά διότι ενώ υπάρ-ει από τη ύση του ενόψει ενός άλλου πράγματος δεν παράγει τελικά εκείνο το πράγμα εν όψει του οποίου υπήρ-ε εκ ύσεως.Ουσιαστικά ο ορισμός της !νδειξης όπως *λ!πουμε είναι η σαής διατύπωση της αρ-ής της απροσδιοριστίας όπου ενώ πάει να γίνει κάτι για κάποιο σκοπό Nαιτιοκρατία ή !στω νομοτ!λεια3 αυτό το κάτι μπορεί να γίνει μπορεί και να μη γίνει Nαπροσδιοριστία3. Η δε τ?<η N*λ. υσικά 6dMJ3 είναι μία διαδικασία ή πρακτική δραστηριότητα

επιτυ-ής. Eυνίσταται σε αίτια και σε !νεκα και προυποθ!τει νόηση ή *ούληση και πράξη) και είναι τύ-η μόνον και εόσον οδηγήσει τελικώς στην ευτυ<ία η οποία είναι ταυτόσημη της ευδαιμονίας. &ο 0ήτημα είναι ότι στο ενδιάμεσο μεταξύ αρ-ής και τ!λους της πρακτικής διαδικασίας από την σύλληψή της ως ιδ!α ή δημιουργία της ως σκ!ψη μ!-ρι την ολοκλήρωσή της σε !ργο ή πράξη είναι δυνατόν να εμπλακούν εξωγενείς παράγοντες που ανήκουν ή στην κατηγορία του αυτόματου ή στην κατηγορία της ενδείξεως.&ο αυτόματον δεν θα επιρρεάσει άμεσα σε πολύ σημαντικό *αθμό την όλη διαδικασία αλλά με το αποτ!λεσμα που θα !ρθει ενδ!-εται να επιρρεάσει την *ούληση του ανθρώπου και να τον οδηγήσει αλλού. Η !νδειξη θα επιρρεάσει άμεσα την διαδικασία και θα την οδηγήσει αλλού σε άλλο δρόμο θα λ!γαμε καθιστώντας την όλη διαδικασία αινομενικά μάταιη και αAτυ-ή. '!σα στο αυτόματον δεν υπάρ-ει τί ήν είναι παρά μόνον τί εστί)ενώ μ!σα στην !νδειξη υπάρ-ουν αμότερα. /ια!ρει επομ!νως το !νεκα του ανθρώπου από το !νεκα του αυτόματου ή της ενδείξεως. Eε περίπτωση που αυτά τα δύο !νεκα εναρμονιστούν δί-ως το !να να απωθεί το άλλο) τότε μόνον παράγεται τύ-η.Eε περίπτωση που πολλά !νεκα συμπορευθούν κάτω από κάποιο νοητό είδος το οποίο υσικά παράγει !να κοινό !νεκα και αδιόρατο για τον άνθρωπο τι ήν είναι) τότε λ!με ότι υπάρ-ει κάποιος κοινός σκοπός ο οποίος δημιουργεί κάτι σαν αλυσίδα ή ιεραρ-ία. Οι παραπάνω κατηγορίες όπως αποδείξαμε αποτελούν συστατικά μ!ρη της εντελέ<εια> όλα μα0ί σε κατάσταση ενδυνάμει και κάποια από αυτά σε κατάσταση ενεργεία.  ,ς μην ξε-νάμε δε ότι η φρ#νηση στην αριστοτελική ιλοσοία !-ει κατά κύριο λόγο μεταυσική σημασία N*λ. 'ετά τα υσικά 6OMIJ MA6M3 τον οποίο και αναλύσαμε στην αρ-ή του παρόντος συγγράμματος.2α πρ!πει να θυμόμαστε ότι δεν γίνεται το μάρμαρο άγαλμα ούτε το άγαλμα από τον μάρμαρο)αλλά από το μάρμαρο το μάρμαρο γίνεται άγαλμα.,ναλόγος δεν είμαστε εγράμματοι ούτε ενάρετοι)αλλά γινόμαστε εγράμματοι και ενάρετοι.'!σα από αυτά τα παραδείγματα είναι ανερή και αρκετά σαής επιγραμματικά η αριστοτελική τελεολογική λογική. y ιεραρ-ία που ανα!ραμε παραπάνω καθώς και τα νοητά είδη και συγκεκριμ!να οι κατηγορίες τους)συνδ!ονται άμεσα με το περί θεών 0ήτημα.Cενικά το παρόν σύγγραμμα αυτό το 0ήτημα εξετά0ει./ιότι αυτό ακρι*ώς είναι οι νόες των σαιρών όπερ και σημαίνει ο τρόπος και τα μ!σα με τα οποία ενεργούν οι θεοί στον κόσμο και συνδ!ονται με αυτόν.Οι ψυ-!ς αποτελούν το κατώτερο μ!ρος της ιεραρ-είας των νοητών ειδών)ακολουθούν οι δαίμονες και στην σ την κορυή της κάθε ιεραρ-ίας *ρίσκεται κάποιος θεός.Eτην κορυή όλων των ιεραρ-ιών *ρίσκεται το Hν. Eυγκεκριμ!να οι ιεραρ-ίες είναι κατά τον $ρόκλο5

 Α* Οι υπερο?σιοι -εοί* 1. Το υπέρτατο œν* 2. Οι +ε›κέ> εν!ε>$ υπερο?σιε> οντ#τητε> #μοιον σε μεγ!λο Aα+μ# με το œν) ο όρος εξάλλου #νάς) δεί-νει την μεγάλη σ-!ση τους με το ύψιστο Hνα. Οντότητες Οντότητες που !-ουν τεθεί επικεαλής επικεαλής κάθε *αθμίδας προόδου των όντων) που επιδ!-ονται τη συμμετο-ή των όντων και αποτελούν τον συνδετικό κρίκο μεταξύ του υπερ*ατικού

#νός και των όντων. )* Οι υπερAατικοί -εοί* 2εριο<ή του Νου* 3. Οι νοητοί +εοί* 2εριο<ή του Εν#> Vντο> και τη> Αλη+ινή> Ουσία>. ,υτοί με την σειρά τους διακρίνονται τριαδικά ως εξής 5 s 2έρα> M !πειρο M Νοητ# Ον* 2έρα> M !πειρο M Νοητή Bωή* 2έρα> M !πειρο M Νοητ#> Νου>* Η πρώτη τριάδα -αρακτηρί0ει ολόκληρη την περιο-ή. Eτην πρώτη) δεύτερη και τρίτη τριάδα αντιστοι-εί το Hνα 4ν N6:6l M A 6:7^) 6:7z ; A m M3) το όλον N69M m : A ;) 6:M m M A {d3 {d3 και το παν ή παντελ!ς πλήθος N6:7 { d A 6:9 ^ 93 των υποθ!σεων του $αρμενίδη. Eτην δεύτερη *αθμίδα των νοητών θεών τοποθετείται η αιωνιότητα) που είναι η νοητή 0ωή. Eτην τρίτη *αθμίδα των νοητών θεών τοποθετείται το uαὐτοζῷονv) ήτοι το καθZ αυτό 0ωντανό όν ή παντελ!ς 0ώον ήτοι τ!λειο 0ωντανό όν) το οποίο αποτελεί το νοητό παράδειγμα που εί-ε ο δημιουργός όπως όπ ως μας μας λ!γει λ!γει ο $λάτ $λάτων ων εις εις τον τον &ίμα &ίμαιο ιο όταν όταν δη δημι μιού ούργ ργησ ησεε το ορατ ορατόό σύμπ σύμπαν αν.. &ο uαὐτοζῷονv περι περιλα λαμ* μ*άν άνει ει τα : νο νοητ ητά ά είδη είδη των των εγκό εγκόσμ σμιω ιωνν 0ωντανών όντων. &α : αυτά είδη αποτελούν την νοητή μορή των τεσσάρων στοι-είων ήτοι πυρ) αήρ) ύδωρ και γη. #πίσης στις 9 *αθμίδες των νοητών αντι αντιστ στοι οι-ε -είί η αγαθ αγαθότ ότητ ητα) α) η σοί σοία α και και το κάλλ κάλλος ος του του $λατ $λατων ωνικ ικού ού uΦίληβουv. o o o

Οι νοητοί ¬ νοη νοητικοί -εο εοί* ί* 2ερ εριιο<ή τη> Bωή>*  ,υτά διακρίνονται τριαδικά ως εξής 5 ον  ουσία ¬ Bωή ¬ νου>$ με την ουσία να -αρακτηρί0ει ολόκ ολόκλη ληρρη τη τηνν τριά τριάδδα. $ρόκε ρόκειιται ται ουσια υσιαστ στικ ικά ά για για το τους υς συναγωγ συναγωγούς ούς θεούς) θεούς) τον υπερου υπερουράν ράνιο ιο τόπ τόποο του $λατων $λατωνικο ικούύ uΦαίδρουv. ον  ουσία ¬ Bωή ¬ νου>) με την την 0ωή 0ωή να -αρα -αρακτ κτηρ ηρί0 ί0ει ει ολόκ ολόκλη ληρρη τη τηνν τριά τριάδδα. $ρόκε ρόκειιται ται ουσια υσιαστ στικ ικά ά για για το τους υς συνεκτι συνεκτικού κούςς θεούς) θεούς) την ουράνι ουράνια α περιο περιορά ρά του $λατων $λατωνικο ικούύ uΦαίδρουv. ον  ουσία ¬ Bωή ¬ νου>$ με τον τον νο νουυ να -αρα -αρακτ κτηρ ηρί0 ί0ει ει ολόκληρη την τριάδα. $ρόκειται για τους τελεσιουργούς θεούς και την uὑπουράνιον !"δαv του $λατωνικού uΦαίδρουv. Η δεύτερη τριάδα και 0ωή -αρακτηρί0ει ολόκληρη την περιο-ή. Eτις τρεις αυτ!ς τριάδες αντιστοι-ούνε ο τ!λειος αριθμός N69M m : A ;) 6:7 ^ : A 6:: lM3 το όλον και τα μόρια N69M m ; A { :) 6:: l I A 6:; ^ :3 και το σ-ήμα N69M { ; A 69I ^6) 6:; ^ : A 6:; z ;3 κατά τον $αρμενίδη. $αρμενίδη. Eτην περιο-ή των νοητών b νοητικών θεών τοποθετείται και η ,δράστεια. #πίση #πίσης) ς) στις στις τρει τρειςς *αθμ *αθμίδ ίδες ες των των θεών θεών αυτώ αυτώνν κάνο κάνουν υν την την πρ πρωτ ωταρ αρ-ι -ική κή εμάνισή τους η επιστήμη b αλήθεια) η σωροσύνη και η δικαιοσύνη. νοητικ ικοί οί ή νοερ νοεροί οί +ε +εο οί* 2ερι 2εριο< ο<ή ή το του υ Νο Νου* υ* 8αι 8αι αυτο αυτοίί 5. Οι νοητ -ωρί0ονται τριαδικά ως εξής 5 s 2ατρική τρι!α 5 κα+αρο?> νου> & <ρόνοςK ¬ νοητική Bωή & Rέα )ηγή της 5ωής και κρατήρας των +υχ4νK ¬ ημιουργ#> νου>  κα+ολικ#> ημιουργ#> & 2ίας 8 SευςK.  <ραντη τρι!α ήτοι %ουρήτε>* . ιακριτική έAομη +ε#τητα* 4.

o

o

o

o

o o

Eτις τριάδες αυτ!ς αντιστοι-ούν το u #ν $αυτῷv και το u #ν %λλ&v N69I ^7 b z M) 6:; z < b l <3) το u $στάναv και το u κινε"σ'αιv N69I z I b 69d z :) 6:; l M b 6:< ^ I3) το u ταὐτ(νv και το u )τερονv N69d z ; A l <) 6:< ^ d b 6:M z I3 του $αρμενίδη.

'* Οι -εοί του %#σμου* ηγετικ ικοί οί ή αρχι αρχικο κοίί T αρχη αρχηγι γικο κοίί ή υπερκ# κ#σμ σμιο ιοιι +ε +εοί οί &ηγετ 6. Οι υπερ ε6ομοιωτικ ωτικο οί ή με τους αρχαίο αίους όρους ους αρχ αρχικοί ή ηγεμονικοί ή α1ομοιωτικοίK που -ωρί0ονται σε : τριάδες ως εξής

5s

"ημιουργική τρι!α &"ία> ¬ 2οσει(να> ¬ 2λο?τωνα>K$ ήτοι ημιουργ#> νου>$ κοσμική ¬ κα+ολική Yυ<ή και κα+ολική Φ?ση* ;ωογ#νο> τρι!α ή αρ<ή τη> Bωή>$ ήτοι %#ρη ρτεμι> ¬ 2ερσεφ#νη ¬ Α+ην!* Επιστρεπτική τρι!α ήτοι Απ#λλων*  <ραντη τρι!α ήτοι %ορ?Aαντε>* Eε αυτή την *αθμίδα εντοπί0εται το u ό*οιονv και το u ανό*οιονv N69d l M A6:O z ;) 6:M m 6 b 6:I 6:I { :3 των των υποθ!σεων του $αρμενίδη. ανε6άρτ ρτητ ητοι οι ή N/ υπερ ερκ κ#σμιο μιοι ¬ εγκ#σμιοι ιοι -εο εοίί &ανε6ά 7. Οι α)όλυτοιK* 1αρί0ονται και αυτοί σε : τριάδες ως εξής 5 s. "ημιουρ ουργική τρι!α$ ήτοι "ία "ία> M 2οσει(ν ι(να α> M  »φαιστο>* Φρουρητική τρι!α$ ήτοι Εστία M Α+ην! M ρη> ;ωογονική τρι!α$ ήτοι "ήμητρα M »ρα M ρτεμι>*  Αναγωγ#> τρι!α$ ήτοι Ερμή> ¬ Αφροίτη Αφροίτη ¬ Απ#λλωνα>* o

o

o o

o

o o o

Eε αυτήν την *αθμίδα αντιστοι-εί το u άπτεσ'αιv και το u *η άπτεσ'αιv N6:I { ; b 6:d { M3 των υποθ!σεων του $αρμενίδη. ουράνι οι και κα ι υ)οσελήν υ) οσελήνιοι ιοιK* Εγ κ#σμιοι ιοι -εοί &ουράνιοι 8. Οι Εγκ#σμ #δώ εντοπί0ονται το u ίσονv και το u άνισονv N6:O N6:O z A { I) 6:d { I b 6;6 l 73 του $αρμενίδη. +ε›κ ›κέ> έ> ή κα+ο κα+ολι λικέ κέ>> Yυ<έ Yυ<έ>> οι οποίε> οποίε> αντι αντιστ στοι οι<ο? <ο?ν ν στο στο 9. Οι +ε σ?νολο του <ρ#νου  N6:O N6:O l 6 b 6:6 6:6 { M) M) 6;6 6;6 l 9 b 6;9 6;9 z M3 M3 των των υποθ!σεων του $αρμενίδη. 10. Τα αν(τερα απ# εμ!> ή ¹ κρείτοναº γένη*  4πως μπορούμε να συμπεράνουμε από τα -ωρία της $λατωνικής 2εολογίας N βλ+ βιβλίο  ,-. κε/+ 013 αλλά και άλλων !ργων του $ρόκλου N βλ+ 2πό*νη*α ει3 τον 4λάτωνο3 4αρ*ενίδην 5. 6788. 8 9: 3 αυτ! είναι οι γγελοι$ οι "αίμο αίμονε νε>> και οι »ρωε »ρωε>>* Η *αθμ *αθμίδ ίδα α τους τους ταυτ ταυτί0 ί0ετ εται αι με τον τον συλλογισμό για τα μ!ρη του -ρόνου N6:6 { I b l M) 6;9 z I b 6;; { 63 εις τον $αρμενίδη. &2ρ#κλο> $Εί> τον 2λ!τωνο> 2αρμενίην ΑL$εισαγωγή εκ* %!κτου σελ* P/MPRK* 8ατά τον διάλογο του 2λ!τωνα Z%ρατ?λο>[ οι θεοί δηλώνουν5

ZAέAαι ZAέAαια$υ α$υποY ποYι!B ι!Bομα ομαιι κ!τι κ!τι τέτ τέτοιο οιο*Φα *Φαίνε ίνεται ται π(> οι πρ(τοι πρ(τοι !ν+ρωπ !ν+ρωποι οι περί περί την Ελλ!α$ Ελλ!α$ετο ετο?το ?του> υ> του> του> +εο +εο?> ?> πίστευ πίστευαν αν

του> οποίου> πολλοί A!ρAαροι πιστε?ουν ακ#μη$τον ήλιο$την σελήνη και τη γή και τα !στρα και τον ουραν#*%αι Aλέπ Aλέπον οντα τα>> #τ #τιι αυτ! αυτ! είνα είναιι αε αείί ι#ντ ι#ντα α και και +έ +έον οντα τα$α $απ# π# τη> τη> φ?σεω φ?σεω>> το του υ T+εί T+είνT νT¡τ ¡τρέ ρέ<ε <ειν ιν¢¢ τα επον επον#μ #μασ ασαν αν T+εο T+εο?> ?>T* T*Αλ Αλλ! λ! ?στερα καταν#ησαν #λου> του> !λλου> και με αυτ# το #νομα #λου> ανε=αιρέτω> του> προσαγ#ρευσαν[ ¡2λ!των$%ρατ?λο> OS²¢ "ΙΑΣ;Ε7Σ5 vvΤο #νομα του "ία φαίνεται να έ<ει αποω+εί ωραι#τατα* "εν είναι π!ντω> ε?κολο να το καταλ!Aουμε*Το #νομα του "ία είναι σαν λ#γο> τον οποίο αφο? ιαιρέσαμε σε / μέρη <ρησιμοποιο?με οι μέν το ένα και οι ε το !λλο μέρο>*λλοι τον λένε "ία και !λλοι ;ήνα*Αν αυτ! συντ+ο?ν σŽένα #νομα φανερ φανερ(ν (νουν ουν τη φ?ση φ?ση το του υ +ε +εο? ο? και και #πω> #πω> παρα παραε ε<# <#μα μαστ στεε ταιρι!Bει στο #νομα και το ολοκληρ(νει*'ιατί και για μ!> και για #λα τα #ντα είναι αίτιο> για τη Bωή ή !ρ<ων και Aασιλε Aασιλε?> ?> το του υ σ?μπαν σ?μπαντο> το>*Συ *ΣυμAα μAαίνε ίνειι λοιπ#ν λοιπ#ν να ονομ!B ονομ!Bετα εταιι σωστ! ο +ε#> αυτ#> γιατί ε= αιτία> του έ<ουν το T;ήνT #λα τα Bωνταν! #ντα*Το #νομα του λοιπ#ν εν( ήταν εννιαίο ιαιρέ+ηκε #πω> είπα ιττ! σε T"ία>T και T;ε?>Tww ΕΣΤΙΑ5 Z. λέ=η που εμεί> καλο?με Ο7ΣΙΑΝ εκείνοι την καλο?σαν ΕΣΣΙ ΕΣΣΙΑ Α και και κ!πο κ!ποιιοι ΩΣΙΑ ΩΣΙΑΝ Ν*Σ?μ *Σ?μφω φωνα να με το #νομ #νομα α ΕΣΣ ΕΣΣΙΑ  ε?λογα ονομ!Bεται ΕΣΤΙΑ$επειή κι εμεί> λέμε γιŽαυτ# που μετέ<ει τη> ουσία> των π!ντων #τι ΕΣΤΙ*%ατ! το?το ορ+(> καλείται Εστία[* 2ΟΣΕΙ"ΩΝ5 vvΟ vvΟ 2οσε 2οσει ι(ν (ν ονομ ονομ!σ !στη τηκε κε έτ έτσι σι απ# απ# το τον ν πρ(τ πρ(το ο που που το τον ν ον#μασε επειή κα+(> A!ιBεη φ?ση τη> +!λασσα> εν τον !φησ !φησεε να προ ρο<ω <ωρή ρήσε σειι αλλ! αλλ! το του υ έγιν έγινεε σαν σαν έ έσι σιμο μο των των ποι(ν*Τον +ε# αυτ# λοιπ#ν τον ον#μασε T2οσει(ναT σαν ήταν Tποσίεσμο>T &με εμένα π#ιαK*Το Ε ίσω> προστέ+ηκε για να γίνει ωραι#τερη η λέ=η*¼σω> #μω> να μην εννοεί αυτ# γιατί παλι! το #νομ! του αντί του σίγμα εί<ε ?ο λ!μα εννο(ν νο(ντ τα> πω> ο +ε#> είναι Tπολλ! ει(>T &γν( γν(στη> πολλ(νK*¼σω> πήρε το #νομ! του απ# το σείω Tο σείωνT με προσ+ήκη του έλτα και του π ί* ".4.ΤΡΑ5 Z. "ήμη "ήμητρ τρα α φαίν φαίνετ εται αι να έ<ει έ<ει ονομ ονομασ αστε τείί για για την την παρο παρο<ή <ή τροφή> και ονομ!στηκε Tίουσα (> μήτηρ[*

.ΡΑ5 vv. »ρα ονομ!στηκε έτσι επειή είναι ερατή &α=ιαγ!πητηK για το οποίο την πήρε ο "ία>*¼σω> #μω> ο νομο+έτη> ω> μελετητή> των μετε(ρων &ουρανίων φαινομένωνK ον#μασε  »ρα τον αέρα A!Bοντα> την αρ<ή στο τέλο>*-α το καταλ καταλ!A !Aει ει>> αν επαν επαναλ! αλ!Aε Aει> ι> πολλ πολλέ> έ> φορέ φορέ>> το #νομ #νομα α »ρα »ρα &.ραηραηραηραηραηραŸαήρKww*  Α2Ο66ΩΝ5 vvΤο ίιο συμAαίνει #μω> και με τον Απ#λλωνα και πολλοί φοAο?νται το #νομ! του γιατί νομίBουν πω> σημαίνει κ!τι κακ#* Το #νομ! του του έ<ει ω+εί ωραι#τατα σε σ<έση με την ?ναμή του* "εν "ε ν υπ!ρ υπ!ρ<ε <ειι !λλο !λλο #νομ #νομα α το οποί οποίο ο εν( εν( είνα είναιι ένα ένα εν(ν εν(νει ει τέσσ τέ σσερ ερι> ι> ιι# ιι#τη τητε τε>> το του υ +ε +εο? ο?$(σ $(στε τε να τι> τι> περι περιέ< έ<ει ει και και να ηλ(νει κατ! ορισμένο τρ#πο την μουσική$την μαντική$την ιατρική και την το=ευτική* Είναι #μω> αρμονικ# κα+(> ο +ε#> είναι μουσικ#>* %ατŽαρ η κ!+αρση τελείται σ?μφωνα με την ιατρική και την μαντική$ έ<οντα> σαν σκοπ# να παρα(σουν !ν+ρωπο κα+αρ# κατ! το σ(μα και κατ! την Yυ<ή* Εκείνο> είναι ο +ε#> ο κα+αίρων και ο απολο?ων και ο απολ?ων* Επειή απολο?ει και απολ?ει ω> ιατρ#> των τέτοιου είου> κακ(ν κακ(ν ονομ!B ονομ!Bετα εταιι Απολο? Απολο?ων* ων*Σ?μ Σ?μφωνα φωνα με τη μαντικ μαντική ή και την αλή+εια το απλ#ν κα+(> ταυτίBονται ονομ!Bεται #πω> λέν οι -εσσαλοί Απλο?ν* Επειή είναι μ!λιστα ικαν#τατο> στι> Aολέ> είναι  ΑειA!λλων*  œτσι σημαίνει την ομο? π#λησιν &κοινή περιφορ!K στον ουρ ουραν# αν# που ονο ονομ!Bο μ!Bοντ νται αι π#λο π#λοιι και και στην στην αρ αρμο μονί νία α του !σμ !σματ ατο> ο> που που σημ σημαίνε αίνειι αρ αρμ μονί ονία και και στην στην αστρ αστρον ονο ομία μία σ?μφωνα με κ!ποια αρμονία πολεί !μα π!ντα ταυτ#<ρονα* ΕπιA ΕπιAλέ λέπε πειι ο +ε +ε#> #> αυτ# αυτ#>> ομοπ ομοπολ ολ(ν (ν +ε +ε›κ ›κ! ! κι αν+ρ αν+ρ(π (πιν ινα* α*  Vπω> ονομ!Bουμε το ομοκέλευ+ον ακ#λου+ον και την ομοκοίτην !κοιτην A!Bοντα> Mα αντί για Mομο λέμε αντί για Ομοπωλ(ν Απ#λων προσ+έτωντα> ένα Mλ για να μην είναι ομ#η<ο με το <αλεπ# #νομα &απολ?ωνŸκαταλ?τη>K*  ΑΡΤΕ4ΙΣ5 vv. ρτεμι> φαίνεται #τι πήρε το #νομ! τη> απ# το αρτεμέ> &ακε &ακερα ραι# ι#τη τητα ταKK και και την την κοσμ κοσμι# ι#τη τητα τα το του υ <α <αρα ρακτ κτήρ ήρα α τη> τη> επει επειή ή επι+ επι+υμ υμο?σ ο?σεε την την παρ+ παρ+εν ενία ία*¼ *¼σω σω>> π!λι π!λι εκεί εκείνο νο>> που που

έωσε την ονομασία νŽαποκ!λεσε τη +ε! Tαρετή> ίστοραT ή ίσω> σω> απ# το T!ρ T!ροτον μισησ!σ σ!ση>T του ανρ#> προ> τη γυνή*'ια λ!τι απ# αυτ! ή για #λα έωσε ο ονοματο#τη> στη +ε! το?το το #νομα* "ΙΟΝ7ΣΟΣΑΦΡΟ"ΙΤ.5 vv4εγ!λα ρωτ!>$υιέ του Ιππονίκου γιατί η απ#ωση των ονομ!τ ονομ!των ων αυτ(ν αυτ(ν οφείλε οφείλεται ται σε σπουαί σπουαίου> ου> και παιικ παιικο?> ο?> λ#γου>* 'ια του> σπουαίου> να ρωτήσει> !λλου>*'ια του> παιικο?> α> ασ<ο ασ<ολη+ λη+ο?μ ο?με$ ε$κα κα+( +(>> και και οι +ε +εοί οί είνα είναιι φιλο φιλοπα παίγ ίγμο μονε νε>* >* "ι#νυσο> "ι#νυσο> είναι ο Tιο?> τον οίνονT οίνονT ο Tιοίνυσο>T Tιοίνυσο>T #πω> τον λένε αστεία γιατί κ!νει του> αν+ρ(που> #ταν πίνουν να Tοίεσ+αι νο?ν έ<εινT &να νομίBουν #τι έ<ουν νο?K <ωρί> να έ<ουν* 'ια το #νομα τη> Αφροίτη> εν είναι σωστ# να ιαφωνήσουμε με τον .σίοο αλλ! πρέπει να συμφωνήσουμε #τιι επει #τ επειή ή γενν γεννή+ ή+ηκ ηκεε απ# απ# το τον ν αφρ# αφρ# ονομ ονομ!σ !στη τηκε κε έτ έτσι σιww ww

 Α-.ΝΑ5 vvΑν νομίBουμε π(> το #νομ! τη> προέρ<εται απ# τον <ορ# των #πλων είναι ορ+#$αν το νομίBουμε$ι#τι #ταν μετεωρίBουμε τον εαυτ# μα> ή κ!τι !λλο απ# τη γή ή στα   <έρια μα> λέγεται π!λλειν και π!λλεσ+αι και ορ<είν και ορ<είσ+αι*Απ# αυτ# καλείται 2αλλ!> ***¡¢***Οι παλαιοί ν#μιBαν #τι και οι ειικευμένοι στον Vμηρο για την Α+ην!* Α+ην!*2ρο 2ροσπα σπα+(ν +(ντα> τα> να ερμηνε ερμηνε?σου ?σουν ν τον ποιητή ποιητή λένε #τι την παρουσι!Bει σαν νου και ι!νοια και +εωρ(ντα> την ω> την +εο? ν#ησιν και γιŽαυτ# την λέγει ! -εον -ε ον# #α <ρ <ρησ ησιμ ιμο οποι( ποι(ντ ντα α> το !λφα !λφα αντί αντί του ήττα ήττα και και αφαι αφαιρ( ρ(ντ ντα> α> το γι(τ γι(τα α και και το σίγμ σίγμα* α*¼σ ¼σω> ω> να σκέφ σκέφτη τηκε κε έτσι$αλλ! έτσι$αλλ! την ον#μασε ον#μασε -εον#η κα+(> αυτή νοεί τα +εία*"εν +εία*"εν απέ<ει !λλωστε κα+#λου απ# το #τι νοεί τα ή+η και την επονομ!Bει &ο ονοματο+έτη>K -εον#η*Αργ#τερα την εκ!λεσαν  Α+ην!αν[*  ΑΡ.Σ5 vvΤο #νομα ρη> προέρ<εται απ# το T!ρρενT και απ# την ανρεία*  » αν +έ> απ# τον σκληρ# και !καμπτο <αρακτήρα που ονομ!Bεται T!ρρατονT και έτσι σε πολεμικ# +ε# ταιρι!Bει να

λέγεται

Tρη>Tww*

ΕΡ4.Σ2ΑΝ5 vvφα vvφαίν ίνετ εται αι να σ<ετ σ<ετίB ίBετ εται αι με το λ#γο λ#γο το #νομ #νομα α ΕΡ4. ΕΡ4.Σ Σ επειή είναι έρμηνέα> και !γγελο> αλλ! και κλέφτη> και απατηλ#> στου> λ#γου> και αγοραίο> κα+(> #λη η ραστηρι#τητ! του έ<ει σ<έση με το λ#γο*Vπω> είπαμε το ειρείν ηλ(νε (νει <ρ <ρήσ ήση η του λ#γου και το εμήσατο που αναφέρει και ο Vμηρο> σημαίνει μη<ανε?ομαι*Απ# τα ?ο το?τ το ?τα α το μησ! μησ!με μενο νον ν και και το ειρε ειρείν ίν ον#μ ον#μασ ασεε ο νομο νομο+έ +έτη τη>> το?το το +ε# λέγοντα>5T!ν+ρωποι$ικαίω> καλείτε Ειρέμη> ο +ε#> εκείμο> ο> το ειρείν εμήσατοT*%αλωπίBοντα> το #νομα Ερμήν τον καλο?με*%αι η ε ¼ρι> απ# του ειρείν φαίνεται να καλείται έτσι κα+(> είναι !γγελο>***¡¢***%αι ο 2!ν του Ερμο? ο υι#> καλείται ιφυή> έ<ων το είκο>*'νωρίBει> #τι ο λ#γο> σημαίνει το π!ν και κυκλεί και πολεί αεί και είναι ιπλο?> αλη+ή> και Yευή>*6οιπ#ν το μέν αλη+έ> αυτο? είναι λείον τε και +είον και !νω οικο?ν εν τοι> +εοί>*Το ε Yε?ο> κ!τω οικο?ν εν τοι> πολλοί> των αν+ρ(πων και είναι τρα> εντα?τ εντα?τα α στον στον τρ τραγι αγικ# κ# Aίο τα περισσ περισσ#τε #τερα ρα Yευοί και μ?+οι είναι*Ορ+(> λοιπ#ν αναφέρει &ο νομο+έτη>K αυτ#ν που μην?ει το π!ν και αεί πολ(ν (> 2ΑΝ ΑΙ2Ο6ΟΣ$ο υι#> υι#> το του υ ιφυ ιφυο? ο?>> Ερ Ερμο μο? ? $(> $(> !νω+ !νω+εν εν λείο λείο>> και και κ!τω κ!τω+ε +εν ν τρα και τρα<οειή>*%αι είναι λ#γο> ή αελφ#> λ#γου ο 2!ν και υι#> του Ερμο?* %αι εν είναι περίεργο να ομοι!Bει αελφ#> στον αελφ#ww* Ο ,ρισ ,ριστο τοτ! τ!λη ληςς ακολ ακολού ούθη θησε σε πιστά πιστά την την πρ προτ οτρο ροπή πή του του Eωκρ Eωκράτ άτου ουςς διά διά μεταοράς $λάτωνος)στην V$ολιτείαW N99MA9d;3 που λ!ει συνοπτικά5

ZVπω> =έρει> το σημαντικ#τερο είναι η αρ<ή$ιίω> #ταν πρ#κειται για για κ!τι κ!τι νέο και και τρ τρυφ υφερ ερ# # ι#τι ι#τι τ# τ#τε τε πλ!+ε πλ!+ετα ταιι ο <α <αρα ρακτ κτήρ ήρα> α> του*-α αφήσουμε λοιπ#ν τα παιι! έτσι ασυλλ#γιστα να ακο?νε το πρ(το τυ<#ντα μ?+ο που έφτια=ε ο πρ(το> τυ<#ντα> και να έ<ο έ <οντ νται αι στην στην Yυ<ή Yυ<ή το του> υ> παρα παραστ στ!σ !σει ει>> ω> επί επί των των πλεί πλείστ στον ον αντί+ετε> απ# τι> γν(με> που παραε<#μαστε απ# κοινο? #τι +α πρέπ πρέπει ει να ασπ! ασπ!Bο Bοντ νται αι #τ #ταν αν &σημ &σημ55 αν και και εφ#σ εφ#σον ον@K @K +α έ<ου έ<ουν ν ολοκληρω+εί ω> !ν+ρωποι” "εν +α το αφήσουμε με κανέναν τρ#πον* 2ρ(τη μα> έγνοια λοιπ#ν είναι κα+(> φαίνεται να επιAλέπουμε εκε εκείνο ίνου> που φτι!<νουν του> μ?+ου> και #$τι καλ# να το εγκρίνουμε$εν( τα !λλα να τα πετ!με*%αι #$τι +α εγκρίνουμε να πεί+ουμε τι> μητέρε> και τι> τροφο?> να το λένε στα παιι! και να του> πλ!+ουν τι> Yυ<έ> με αυτο?> του> μ?+ου>* μ ?+ου>* %οιτ!Bοντα> τι> μεγαλ?τερε> μυ+ικέ> ιηγήσει> +α ιακρίνουμε και τι> πιο μικρέ>*"ι#τι το πρ#τυπο και η επίραση που ασκο?ν και οι μικρέ> και οι μεγ!λε> είναι η ίια* Ω> μεγ!λου> μ?+ου> εννο( αυτ! που μα> λέγαν ο .σίοο> και ο

 Vμηρο> και οι !λλοι ποιητέ>*Αυτοί έπλεκαν μυ+ικέ> ιηγήσει> με Yέματα μέσα και τι> έλεγαν στου> αν+ρ(που> #πω> τι> λένε και τ(ρα* Εννο( του> μ?+ου> εκείνου> που πρωτίστω> και κυρίω> πρέπει να κατακρίνει κανεί>*

2< #ταν κ!ποιο> με #σα λέει παρουσι!Bει με !σ<ημο τρ#πο #$τι έ<ει σ<έση με του> +εο?> και του> ήρωε>$ηλαή ποι!> λογή> είναι αυτο αυτοί$ ί$σα σαν ν το Bωγρ Bωγρ!φ !φο ο που που #σα #σα Bωγρ Bωγραφ αφίB ίBει ει ε εν ν έ<ου έ<ουν ν καμί καμία α ομοι#τητα με αυτ! που πραγματικ! +έλει να Bωγραφίσει* 2ρ(τ 2ρ(τα α απL# απL#λα λα εκεί εκείνο> νο> που είπε είπε το μεγα μεγαλ? λ?τε τερο ρο Yέμα Yέμα για για το του> υ> μεγ! μεγ!λο λου> υ> μ?+ο μ?+ου> υ> που που ε εν ν το έφτι έφτια= α=εε καλ! καλ!$ε $είν ίναι αι π(> π(> τ! τ!<α <α ο Ουραν#> ιέπρα=ε #σα του αποίει ο .σίοο> κι #τι με την σειρ! του ο %ρ#νο> τον εκική+ηκε*%ι #σο για τι> πρ!=ει> του %ρ#νου και για #σα ο ίιο> έπα+ε απ# το γι# του$ αυτ! ακ#μη κι αν είναι αλη+ιν! εν νομίBω #τι +α πρέπει να τα ιηγείται κανεί> έτσι ασυλλ#γιστα σε νέου> αν+ρ(που> με !πη<το μυαλ# και καλ?τερο +α ήταν να τα αποσιωπ!* %ι αν για κ!ποιο λ#γο <ρειαB#ταν να ειπω+ο?ν$να τα ακο?νε #σο το υνατ#ν πιο λίγοι ω> !ρρητα και απ#ρρητα*  Αυτοί οι φοAεροί μ?+οι εν +α πρέπει να λέγονται στην ική μα> πολιτεία* Ο?τε +α πρέπει να λέγεται μπροστ! στο νέο #τι ιαπρ!ττοντα> την μεγαλ?τερη αικία ή επιA!λλοντα> τιμωρίε> στον πατέρα του &ο "ία>K εν κ!νει κ!τι α=ιοπερίεργο αλλ! #τι έκαναν οι μεγ!λοι πρ(τοι +εοί*  Αλλ! σε καμία περίπτωση εν +α πρέπει να λέγεται #τι οι +εοί Aρίσκονται σε π#λεμο με του> +εο?> και #τι επιAουλε?εται ο ένα> τον !λλον και φιλονικο?ν$ αφο? !λλωστε εν ισ τη> πολιτεία> να μην επιA επιAου ουλε λε?ο ?οντ νταν αν ο ένα> ένα> το τον ν !λλο !λλον ν αλλ! αλλ! να το +ε +εωρ ωρο? ο?ν ν αυτ# αυτ# επαί επαίσ< σ<υν υντο το$ $εν εν +α πρέπ πρέπει ει να το του> υ> ιηγ ιηγο? ο?μα μαστ στεε μ?+ο μ?+ου> υ> που που ιστορο?ν μ!<ε> 'ιγ!ντων$έ<+ρε> +ε(ν και ηρ(ων με συγγενεί> και φίλου>$αλλ! το αντί+ετο μ!λιστα5 Να του> πείσουμε αν γίνεται #τι κανένα> συμπολίτη> του> εν μίσησε ποτέ τον !λλον και +α ήταν αν#σιο να το έκανε κ!ποιο> αυτ#$τέτοια λ#για είναι σοφ#τερο να λέγονται απ# του> γέροντε> και και τι> τι> γρ γριέ ιέ>> ε=Lα ε=Lαρ< ρ<ή> ή> στα στα παι παιι! ι! και και #τ #ταν αν μεγα μεγαλ( λ(σο σουν υν να υπο<ρε(σουν του> ποιητέ> πλέκουν τέτοιου είου> μ?+ου>* %ι αυτ! για την »ρα που την έρι=ε ο γι#> τη> στη φυλακή και για τον »φαιστο που τον γκρέμισε ο πατέρα> του απ# τον ουραν# #ταν +έλησε να υπερασπιστεί την μητέρα του που την έερναν$κι #λε> εκείνε> τι> μ!<ε> των +ε(ν μετα=? του> που έ<ει ε=ιστορήσει ο Vμηρο>$είτε με αλληγορική σημασία είτε #<ι$εν +α τα ανε<το?με να λέγονται στην πολιτεία μα>* 'ιατί ο νέο> !ν+ρωπο> εν είναι σε +έση να ιακρίνει τι είναι αλληγορικ# και τι #<ι$αλλ! οι γν(με> που +α εστερνιστεί σε αυτή

την την ηλικ ηλικία ία ?σκ ?σκολ ολα α αλλ! αλλ!Bο Bουν υν κι έ<ου έ<ουν ν την την τ! τ!ση ση να γίνο γίνοντ νται αι ανε=ίτηλε>* 'ιLαυτ# +α κ!νουμε π!σα προσπ!+εια (στε οι πρ(τοι μ?+οι που ακο?νε τα παιι! να έ<ουν συντε+εί #σο το υνατ#ν με τον πιο #μορφο τρ#πο για να οηγο?ν στην αρετή* Είτε λοιπ#ν πρ#κειται για επική ποίηση$είτε για λυρική$είτε για τραγωία$το +είο πρέπει να παριστ!νεται #πω> είναι*

Επομένω> ο +ε#> ω> αγα+#> που είναι εν είναι η αιτία για #λα #σα συμAαίνουν στου> αν+ρ(που> #πω> πιστε?ουν οι περισσ#τεροι$αλλ! για λίγα #μω> &σημ5σαν αυτ! που προσιορ προσιορίσα ίσαμε με πρίν πρίν στου> στου> ορισμο ορισμο?> ?> περί ενεί= ενεί=εω> εω>$σκ $σκοπο οπο? ? και τ?<η>K εν( για τα περισσ# περισσ#τερ τερα α εν είναι είναι υπαίτι υπαίτιο> ο> &σημ5 &σημ5 περιπτ( περιπτ(σει σει>> αυτ#ματουK*"ι#τι τα αγα+! υπερισ ου> κι #< #<ιι να τα αποίουμε στο +ε#* "εν +α αποε<το?με λοιπ#ν το λ!+ο> του Ομήρου που λέγει #τι 8μ)ροστά στου 2ιός την θύρα υ)άρχουν δυό )ιθάρια το ένα γεμάτο *άσανα και το άλλο με αγαθά,

%ι αν κ!ποιο> ισ<υριστεί #τι ο 2!ναρο> που π!τησε του> #ρκου> των σπον(ν το έκανε με υποκίνηση τη> Α+ην!> και του "ι#>$εν +α του πο?με ε?γε$ο?τε #τι η ιαμ!<η των +ε(ν έγινε ε=αιτία> τη> -έμιο> και του "ι#>$ο?τε +α αφήσουμε του> νέου> να ακο?σουν #σα λέει ο Αισ5 8σ)έρνει ο θεός κρίμα στους *ροτούς  και το σ)ιτικό τους συθέμελα χαλάει,

 Αν!λογα με τα πα+ήματα τη> Νι#Aη>$τι> συμφορέ> των 2ελοπι(ν ή τον Τρω›κ# και !λλα αν!λογα εν +α αφήσουμε να λένε #τι αυτ! τα πρ!γματα είναι έργα +ε(ν κι αν το υποστηρί=ει κ!ποιο> αυτ# +α πρέπει να Aρεί αιτία γιLαυτ#* Ο?τε +α λέμε #τι !+λιοι έπρεπε να τιμωρη+ο?ν και οι +εοί του> επέAαλαν τιμωρία$ι#τι ο +ε#> ω> αγα+#> εν είναι υνατ#ν να γίνει πρ#=ενο> κακο?*  Απ# την !λλη ποια +α ήταν η γν(μη μα> στο +έμα” #τι ο +ε#> σαν μ!γο> αλλ!Bει μορφέ> εμφανιB#μενο> π#τε με την μία και π#τε με την !λλη ή #τι είνα ίναι απλ#> και ενιαίο> και #τι λιγ#τερο απLοποιοήποτε !λλο ιαφοροποιείται η μορφή του”  Αλλ! ο +ε#> και #τι ανήκει σε αυτ#ν είναι σε !ριστη κατ!σταση απ# κ!+ε !ποYη* Είναι επομένω> α?νατον ο +ε#> να +έλει να αλλ!Bει τον εαυτ# του αλλ! κα+(> φαίνετ ετα αι είναι αγα+#> #σο εν γίνεται !λλο$γιLαυτ# +α πρέπει να ιατηρείται η μορφή του <ωρί> καμία μεταAολή* Οπ#τε α> μην λέει κανένα> ποιητή> #τι οι +εοί αλλ!Bοντα> #Yη παρ#μ παρ#μοιο οιοιι με αλλο αλλοα απο? πο?>> +νητ +νητο? ο?>> αγ αγν( ν(ρι ριστ στοι οι στι> στι> πολι πολιτε τείε> ίε>

γυρν!νε* Ο?τε και οι μαν!ε> και οι τροφοί ίνοντα> πίστη σε αυτ! να τρομ!Bουν τα παιι! με τέτοιου> μ?+ου>$#τι τ!<α κ!ποιοι +εοί τι> ν?<τε> τριγυρν!νε με αλλ#κοτε> #Yει> κ!+ε λογή>*Τέτοια λ#για αποτελο?ν ?Aρη προ> του> +εο?> και γεμίBουν τα παιι! με φ#Aου> κ!νοντ!> τα ειλ!* 2αρL 2αρL#λο #λο το τον ν +α +αυμ υμασ ασμ# μ# μου μου προ> προ> το τον ν Vμηρ Vμηρο$ ο$το το?τ ?το ο ε ε( ( ε εν ν +α πρέπει να το επιοκιμ!Bουμε για το #νειρο ηλαή που έστειλε ο "ία> στον Αγαμέμνονα ή εκείνο που ε=ιστορεί ο Αισ που λέει η -έτια #τι ο Απ#λλων στον γ!μο τη> Y!λλοντα> ?μνησε την μητρική ευτυ<ία τη>5 8Των )αιδι4ν την )ολύχρονη 5ωή την α)είραχτη α)ό αρρ4στιες  <ι όλας τα άλλα ανα1έροντας ύμνησε με )αιάνα )α ιάνα Την θεόσταλτη ευτυχία μου καλοκαρδί5οντάς με  <ι εγ4 1αντα5όμουν )4ς α)ό το θεUκό στόμα του 9οί*ου  Α)Vό)ου η μαντική τέχνη ανα*λύ5ει +έμα δεν *γαίνει  /α εκείνος ο ίδιος )ου έ)λεκε τους ύμνους αυτούς . ίδιος )ου τα εί)ε όλα αυτά καλεσμένος στο τρα)έ5ι  0ίναι εκείνος )ου σκότωσε το )αιδί μου,

 Vταν ένα> ποιητή> λέει τέτοια πρ!γματα για του> +εο?> εμεί> +α πρέπ πρέπει ει να +υμ( +υμ(νο νουμ υμεε και να αρνο? ρνο?μα μαστ στεε να το του υ (σου (σουμε με <ορευτέ>$κι ο?τε να επιτρέπουμε στου> στου> ιασκ! ιασκ!λου λου>> να <ρησιμ <ρησιμοποι οποιο?ν ο?ν τέτ τέτοιο οιου υ είου> είου> ποιήμα ποιήματα τα στην εκπαίευση των νέων $αν +έλουμε φυσικ! οι φ?λακε> τη> πολιτεία> μα> να είναι ευσεAεί> και να γίνονται +ει#τεροι$στον υYηλ#τερο Aα+μ# που είναι εφικτ# αυτ# στον !ν+ρωπο*œτσι με #σα #σα ακο? ακο?ν ν οι νέοι νέοι +α μα+α μα+αίν ίνου ουν ν να τιμο τιμο?ν ?ν το του> υ> +ε +εο? ο?>$ >$το του> υ> γονεί>$του> φίλου> και ο ένα> τον !λλον*'ια να γίνουν ανρείοι και να μην έ<ουν φ#Aο για τον +!νατο +α πρέπει να Bητήσουμε απ# του> μυ+οποιο?> και του> ποιητέ> να μην πλέκουν τέτοιου> μ?+ου> που να κακοφημίBουν έτσι μον#πλευρα #σα αναφέρονται για τον ›η$αλλ! πιο πολ? να έ<ουν καλ! λ#για για τα εκεί$ ιαφορετικ! +α λένε πρ!γματα που ο?τε αλη+ιν! είναι αλλ! ο?τε και και ωφέλ ωφέλιμ ιμα α σε εκεί εκείνο νου> υ> που που προο προορί ρίBο Bοντ νται αι να γίνο γίνουν υν !=ιο !=ιοιι πολεμιστέ>* 'ιLαυτ# να ιαγρ!Yουμε στί<ου> #πω> ο ακ#λου+ο>5 8κι α)Vτο κορμί του η +υχή )ετάχτηκε στον =Uδη Wρηνολογ4ντας για την μοίρα της )ου ά1ηνε αντρεία και νιότη  <αι κλα+ουρί5οντας έ1υγε *αθιά η +υχή στο χ4μα, χ4μα ,  Xυχτερίδες σε α)έραντη *αθιά σ)ηλιά )ετ4ντας Τσιρί5ουν καθ4ς σε μια αρμαθιά κρατιόταν !λες μα5ί α)ό το *ράχο οι +υχές κι έτυχε να )έσει κάτω μία !μοια τσιρί5οντας κατέ*αιναν κι αυτές,,

 Αυτ! #λα και !λλα παρ#μοια +α παρακαλέσουμε π αρακαλέσουμε τον Vμηρο να μην +υμ( +υμ(σο σουν υν αν τα ιαγ ιαγρ! ρ!Yο Yουμ υμε* ε*"ε "εν ν είνα είναιι #τ #τιι ε εν ν έ<ου έ<ουν ν α=ία α=ία ποιητική και εν ακο?γονται ευ τ#σο λιγ#τερο +α πρέπει να τα ακο?νε τα παιι! και και οι νέοι νέοι που που <ρ <ρει ει!B !Bετ εται αι να Bο?ν Bο?ν ελε? ελε?+ε +ερο ροιι κι αντί αντί για για να φοAο?νται το +!νατο$+α πρέπει να φοAο?νται την σκλαAι!*

Επίση> τι> φοAερέ> λέ=ει> πο? έ<ουμε για τέτοια πρ!γματα +α πρέπ πρέπει ει να τι> τι> πετ! πετ!=ο =ουμ υμε* ε*Vπ Vπω> ω> %ωκυ %ωκυτο το?> ?> ή Στ?γε τ?γε>> και και !λλα !λλα παρ#μοια που φέρνουν φ#Aο* "ι#τι οι φ?λακε> +α Aγο?ν μαλ+ακοί απ# τον φ#Aο αυτ# που +α έ<ουν απ# μικρή ηλικία*  Απ# την !λλη να Bητήσουμε απ# τον Vμηρο να μην παρουσι!Bει τον Α<ιλλέα$ τον υι# μια> +ε!>$αγριεμένο π#τε στο πλευρ# και π#τε μπρο?μιτα$κι !λλοτε αν!σκελα π!λι να πετ!γεται #ρ+ιο> και στο γυαλ# =έφρενο> να πλανιέται$ ιπλ ιπλοκ οκ!λ !λαμ αμα α και και α+ α+αλ αλ#σ #σκο κονη νη να ρί<ν ρί<νει ει με τι> τι> <ο <ο?φ ?φτε τε>> στο στο κεφ!λι και να +ρηνεί και να ο?ρεται*%αι +α Bητήσουμε επίση> απ# του> ποιητέ> να μην A!Bουν του> +εο?> να λένε ωιμέ,σε μένα την !μοιρη την μ!να ή αν τέλο> π!ντων παρουσι!Bουν του> +εο?> α> μην παραμορφ(νουν τον πιο τραν# +ε# να λέει 8αί αί σε μένα )ου αγά)ησα θνητό τον Eαρ)ηδόνα  Dρα1τό είναι να κατε*εί τ4ρα α)ό τον "άτροκλο στον =Uδη,

Ο?τε +α πρέπει ασυγκρ!τητα*

να

παρουσι!Bουμε

του>

+εο?>

να

γελ!ν

Επίση> να μην παρουσι!Bουν τον πιο σοφ# απ# του> αν+ρ(που> να λέει #τι το πιο #μορφο πρ!γμα είναι τα τραπέBια ίπλα του> γεμ!τα* ΝομίB ΝομίBει> ει> #τ #τιι είνα είναιι στί<ο στί<οιι αυτο αυτοίί ικαν ικανοί οί να καλλ καλλιε ιεργ ργήσ ήσου ουν ν την την αυτοκυριαρ<ία και εγκρ!τεια του νέου που +α του> ακο?σει”  » #ταν ακο?νε την ιστορία για το "ία #τι τ!<α απ# την λα<τ!ρα του για ηονή =έ<ασε #σα εί<ε σ<ει!σει αγρυπν(ντα> μ#νο> την (ρα που +εοί και !ν+ρωποι κοιμ#ντουσαν και τ#σο πολ? Bαλίστηκε #ταν είε την »ρα$(στε ο?τε μέ<ρι το ωμ!τιο εν +έλησε να π!ει και εκεί επί τ# τ#πο που υ επέμε επέμενε νε να την την πλακ πλακ(σ (σει ει κατ! κατ!<α <αμα μα$λ $λέγ έγον οντα τα>> π(> τέτο τέ τοιο ιο π#+ο π#+ο ε εν ν εί<ε εί<ε ο?τε ο?τε #τ #ταν αν κρυφ κρυφ! ! απ# απ# το του> υ> γο γονε νεί> ί> το του> υ> πρωτ!ρ<ισαν να ανταμ(νουν*Ο?τε είναι σωστ# να ακο?νε οι νέοι #τι ο »φαιστο> για κ!ποια παρ#μοια αφορμή έεσε τον ρη με την  Αφροίτη* Ο?τε +α πρέπει να το +εωρήσουμε αντ!=ιο για έναν Α<ιλλέα #τι ήταν φιλο<ρήματο> (στε να π!ρει (ρα απ# τον Αγαμέμνονα ή με πληρω πληρωμή μή να (σε (σειι πίσω πίσω το κουφ κουφ!ρ !ριι το του υ œκτο œκτορα ρα*" *"ισ ιστ! τ!Bω Bω απ# απ# σεAασμ# για τον Vμηρο να π( #τι είναι αν#σια αυτ! για τον  Α<ιλλέα ή να πιστε?ει κανεί> #τι είπε στον Απ#λλωνα 8/ε 6εγέλασες εκάεργε θεέ του ολέθρου  Αλήθεια θα στο )λήρωνα )ίσω αν μ)ορούσα,

Cια τον λόγο αυτό ο Ηράκλειτος λ!γει ότι ZΑν εν οργ!νωναν πομπή στο "ι#νυσο$#σα +α έκαναν +α ήταν αναιέστατα*  Αλλ! "ι#νυσο> και ›η> εν και ωυτ#>$στο #νομα του οποίου μαίνονται και ληνα›Bουν[ &.ρ!κλειτο> απ* NQK

Z. πολυμ!+εια εν ι!σκει να έ<ει> νου*Αν ήταν έτσι +α εί<ε ι! ι!=ει και τον .σίοο και τον 2υ+αγ#ρα ακ#μη και τον \ενοφ!νη τον Εκαταίο[ &.ρ!κλειτο> απ* P0K ZΟ Vμηρο> α=ίBει να εκA!λλεται απ# του> αγ(νε> και να τον ραπίBουν #πω> τον Αρ<ίλο<ο[ &.ρ!κλειτο> αποσπ* P/K Z%α+ Z%α+αρ αρίB ίBον οντα ταιι μιαι μιαιν# ν#με μενο νοιι με !λλο !λλο αίμα αίμα #πω> #πω> κ!πο κ!ποιο ιο>> που που <ωμέ <ωμένο νο>> μέσα μέσα στη στη λ!σπ λ!σπη η +α ή+ελ ή+ελεε να =επλ =επλυ+ υ+εί εί με λ!σπ λ!σπη* η*Αν Αν κ!ποι κ!ποιο> ο> το τον ν έA έAλε λεπε πε +α το τον ν +ε +εωρ ωρο?σ ο?σεε μανι μανιακ ακ#* #*Vμ Vμω> ω> σε τέ τέτο τοια ια αγ!λματα ε?<ονται σαν κ!ποιον που +α φλυαρο?σε μέσα στο σπίτι του <ωρί> να γνωρίBει ποιοι είναι οι +εοί και ποιοι οι ήρωε>[ &.ρ!κλειτο> απ#σπ* QK ZΣε ποιου> μαντε?εται ο .ρ!κλειτο>”Σε μ!γου>$μ?στε>$νυ<τιπ#λου>$A!κ<ου>$ μαιν!ε>$αλήτε>*Αυτο?> απειλεί με μετα+αν!τια τιμωρία και σε αυτο αυτο?> ?> προφ προφη ητε τε?ε ?ειι το π?ρ π?ρ*"ι# *"ι#τ τι στα στα νομι νομιBB#μεν #μενα α απ# το του> υ> αν+ρ αν+ρ(πο (που> υ> μυστ μυστήρ ήρια ια μυο?ν μυο?ντα ταιι με ανίερ ανίερο ο τρ τρ#πο #πο[ [ &.ρ! &.ρ!κλ κλειτ ειτο> ο> απ#σπ* NPK Z'ιατί ποιο> ο νο?> τυ> και η φρ#νησή του>”2εί+ονται απ# του> αοιο?> και ι!σκονται απ# τον #<λο$ί<ω> να γνωρίBουν #τι οι πολλοί είναι κακοί και οι ολίγοι αγα+οί[ &.ρ!κλειτο> απ* N0PK ZΟ .ρ!κλειτο> ε=έπλη=ε τον .σίοο που !λλε> μέρε> τι> κ!νει καλέ> και !λλε> κακέ>$για την !γνοι! του #τι μία είναι η φ?ση των ημερ(ν* ημερ(ν*%!+ %!+εε μέρα είναι είναι #μοια #μοια με τι> !λλε>[ !λλε>[ &.ρ!κλ &.ρ!κλειτ ειτο> ο> απ#σπ* N0RK Z"ι Z"ι!σ !σκα καλο λο>> των των περισ περισσο σοτέ τέρω ρων ν είναι είναι ο .σίο .σίοο ο>* >*Αυτ Αυτοί οί είνα είναιι AέAαιοι #τι αυτ#> γνωρίBει τα περισσ#τερα*Εκείνο> που εν μπορεί να αναγνωρίσει την μέρα και την ν?<τα*"ι#τι αυτέ> οι ?ο είναι ένα[ &.ρ!κλειτο> απ#σπ* QSK* #ίναι κάτι παραπάνω από σα!ς ότι τα προηγούμενα αποσπάσματα του Ηρακλεί λείτου απαι παιτούν το ανάλο νάλογγο ιλοσο λοσο ικό υπ υπόό*αθρο για να κατανοηθούν σε *άθος. $αράδειγμα το τελευταίο απόσπασμα που ανα!ρεται στην ημ!ρα και την νύ-τα στην στην πραγμ πραγματι ατικότ κότητα ητα ανα!ρ ανα!ρετα εταιι σε αστρον αστρονομι ομικά κά 0ητήμα 0ητήματα τα τα οπο οποία ία -ρί0ουν σημαντικότατης μελ!της.CιZαυτό προειδοποιεί ο ,ριστοτ!λης ότι η ρόνηση είναι επιτακτική ανάγκη.,Zενός η μυθολογία είναι απαραίτητη για τους λόγους λόγους που θα εκράσουμε εκράσουμε στο επόμενο κεάλαιο)αετ! κεάλαιο)αετ!ρου ρου είναι πολύ σωστά τα όσα λ!ει ο Eωκράτης σ-ετικά με το να μην διδάσκονται οι ν!οι μυθολογία ενώ δεν !-ουν ανάλογη ιλοσοική παιδεία για να την κατα κατανο νοήσ ήσου ουν) ν)με με αποτ αποτ!λ !λεσ εσμα μα αεν αενός ός να σ-ημ σ-ηματ ατισ ιστο τούν ύν εσα εσαλμ λμ!ν !νες ες

εντυπώσεις σ-ετικά με την ύση θείων 0ητημάτων όπως αυτό των θεών προκαλ προκαλώντ ώντας ας συ-νά συ-νά ύ*ρη) ύ*ρη)αετ!του αετ!του να αποτυπώνοντ αποτυπώνονται αι λανθασμ!νε λανθασμ!νεςς

και και άσ-η άσ-ημ μες εικό εικόνε νεςς στην στην ψυυ-ήή των ν!ων ν!ων αλλο αλλοιιώνον ώνονττας τον -αρακτήρα τους αντί να τους ωθούν προς την αρετή.,υτοί οι δύο παράγοντες μα0ί είναι !να *ασικό αίτιο της πτώσης της $ολιτείας.CιZαυτό το λόγο θα ήταν καλύτερο οι ν!οι να ασ-οληθούν με την ιλοσοία και την επιστήμη bαού ως παιδιά εί-αν διδα-θεί τους το υς μύ μύθου θουςς πο πουυ πρ!πε πρ!πειA ιA και και πο πολύ λύ αργό αργότε τερα ρα ότ όταν αν θα !-ου !-ουνν τη τηνν ικανότητ ητα α να αποκωδικοπ κοποιήσουν τα νοήματα των μύθων γνωρί0οντας το τι είναι τι)και από αυτά ποιο είναι αλληγορικό και ποιο ό-ι. Η μυθολογία δεν είναι κάποιο κουτί που ανοίγει με κλειδιά όπως αυτά που προτείνουν οι διάορες θεοσοιστικ!ς Nκι ό-ι θεοσοικ!ς3 και αγνωστικιστικ!ς Nκι ό-ι γνωστικιστικ!ς3 σ-ολ!ς)αιρ!σεις)οργανώσεις ή ακόμη -ειρότερα τεκτονικά τάγματα σήμερα.CιZαυτό θα ήταν θεμιτό να αήσουν οι ν!οι στην άκρη τον Ησίοδο και τον 4μηρο ανα0ητώντας διάορα VαπόκρυαW νοήματα και να εντρυήσουν στα νοήματα της ελληνικής ιλοσοίας./ιότι δεν είναι δυνατόν να περιμ!νουμε να κατανοήσουμε και αποσυμ*ολίσουμε μάλιστα NFFF3 τηνν μυ τη μυθο θολο λογί γία α και και τις τις τραγ τραγωδ ωδίε ίες) ς)εν ενώ ώ αγνο αγνοού ούμε με θεμε θεμελι λιώδ ώδει ειςς ιλοσοικ!ς !ννοιες όπως είναι τα νοητά είδη)η εντελ!-εια)το είδος)η ιδ!α)το γίγνεσθαι)το είναι)το όν)το εν)το πάν)το άπειρον)το πύρ και άλλα πολλά.

 ,πό την άλλη όμως θα πρ!πει να γνωρί0ουμε και να λαμ*άνουμε πάντα υπόψιν σε ανάλογα 0ητήματα) τα λεγόμενα του $λουτάρ-ου στο V$ερί Yσιδ Yσιδος ος και Οσίρ Οσίριδ ιδος οςW W όπ όπου ου ανα!ρ ανα!ρει ει προς την 8λ!α την ι!ρει ι!ρεια α του του /ιονύσου στους /ελούς5

ZΟι ε Aασιλεί> ε=ελέγο έγοντο ή απ# του> ιερεί> εί> ή απ# του> πολεμιστέ>$?ο τ!=ει> που εί<αν εκτίμηση και α=ι(ματα$η μία για την την σοφία οφία τη> τη> και η !λλ !λλη για για την ανρε νρεία ία τη>*% η>*%αι αι #ποιο ποιο>> ε=ελέγετο απ# του> πολεμιστέ> αμέσω> κατατασσ#ταν και στην τ!=η τ! =η των των ιερέ ιερέων ων και και εμυή εμυήτο το στην στην απ#κ απ#κρυ ρυφη φη φιλο φιλοσο σοφί φία$ α$τη τη>> οποία> τα περισσ#τερα ι!γματα ήταν κρυμμένα σε μ?+ου> και αλλη αλληγο γορί ρίε> ε>$τ $τα α οποί οποία α μον! μον!<α <α ί<νη ί<νη και και υπαι υπαινιγ νιγμο? μο?>> αλή+ αλή+ει εια> α> !φηναν να ιαφαίνονται*%αι για τον λ#γο αυτ# μπροστ! στου> ναο?> έ<ουν ουν ομοι(ματα τη> Σφιγγ#> &ση &σημ5 το πρωτ# ωτ#τυπο Aρίσκεται στην -ήAαK η οποία υποηλ(νει #τι η σοφία και η +εολογία του> είναι αινιγματική*%αι το ιερ# !γαλμα τη> Α+ην!> στο Σα›> την οποία νομίBουν #τι είναι η ¼σια εί<ε την ε=ή> επιγραφή5 Ε'Ω ΕΙ4Ι 2ΑΝ ΤΟ 'Ε'ΟΝΟΣ %ΑΙ ΟΝ %ΑΙ ΕΣΟ4ΕΝΟΝ %ΑΙ ΤΟΝ Ε4ΟΝ 2Ε26ΟΝ Ο7"ΕΙΣ -Ν.ΤΟΣ Α2Ε%Α67XΕΝ[

&2λο?ταρ<ο>$περί ¼σιο> και Οσίριο>$κεφ* ž K =διαίτερης =διαίτερης προσο-ής -ρί0ουν και τα ακόλουθα ακόλουθα λόγια του $λουτάρ-ου $λουτάρ-ου προς την 8λ!α από το ίδιο !ργο5

ZVταν λοιπ#ν ακο?> αυτ! τα οποία μυ+ολογο?ν οι Αιγ?πτιοι για του> +εο?> του>  Vτι ηλαή έπα+αν πολλέ> περιπλανήσει> και ιαμελισμο?>$και υπέφεραν ι!φορα πα+ήματα να +υμ!σαι #σα πριν σου είπα$και μην νομίBει> #τι ένα γεγον#> #πω> το έ<ουν ιηγη+εί έ<ει συμAεί #ντω #ντω>> έτ έτσι σι*Αν *Αν ακο? ακο?>> λοιπ# λοιπ#ν ν το του> υ> μ?+ου μ?+ου>> για για το του> υ> +ε +εο? ο?>> απ# απ# αυτο αυτο?> ?> που που το του> υ> ερ ερμη μηνε νε?ο ?ουν υν φιλο φιλοσο σοφι φικ! κ! και και +ρ +ρησ ησκε κευτ υτικ ικ! ! εκτελεί> π!ντα και φυλ!> τι> +εσπισμένε> ιερέ> τελετέ>$και είσαι σίγο σίγουρ υρη η #τ #τιι καμί καμία α +υσί +υσία α και και καμί καμία α παρ! παρ!κλ κλησ ηση η ε εν ν +α είνα είναιι περισσ#τερο ευ +εο?>*Τ#τε +α αποφ?γει> το #<ι μικρ#τερο απ# την α+ε›α κακ#$που είναι η εισιαιμονία[ &2λο?ταρ<ο>$2ερί ¼σιο> και Οσίριο>$κεφ* NNK $ερί του τι πραγματεύονται οι μύθοι το δηλώνει σαώς το σύγγραμμα του Eαλούστιου με τίτλο V$ερί 2εών και κόσμουW.Eε αυτό λοιπόν μας διδάσκει5

ZVσοι επι+υμο?ν να ια<+ο?ν για του> -εο?> πρέπει απ# παιική> ηλικία> να έ<ουν ια<+εί καλ(> και να μην έ<ουν ανατραφεί με αν#ητε> ο=ασίε>*2ρέπει επίση> να έ<ουν αγα+ήφ?ση και να είναι έμφρο έμφρονε νε>> για για να κατα κατανο νοήσο ήσουν υν αν!λ αν!λογ ογα α την την ια ια<ή <ή*2 *2ρέπ ρέπει ει να γνωρίBουν γνωρίBουν επίση> επίση> τι> κοινέ> έννοιε> &φιλοσοφικέ> &φιλοσοφικέ>MM Mοντολογικ Mοντολογικέ>M έ>M μυ+ολ μυ+ολογ ογικ ικέ> έ>Mε Mεπι πιστ στημ ημονι ονικέ κέ>K >K και και είναι είναι εκεί εκείνε> νε> οι έννο έννοιε ιε>> τι> τι> οποίε> ομολογο?ν #λοι οι !ν+ρωποι αν ρωτη+ο?ν σωστ! και με τον σωστ σωστ# # τρ τρ#πο #πο*Ο *Οιι -ε -εοί οί ε εν ν μετα μεταA! A!λλ λλον οντα ταιι κα+( κα+(>> είνα είναιι αγ αγα+ α+οί οί ί<ω> π!+η και εν υφίστανται μεταAολλέ>*"ι#τι κ!τι είναι ή μεταAαλλ#μενον πρ#> το καλ?τερο οπ#τε υπήρ=ε αρ<ικ! <ειρ#τερο ή είναι μεταAαλλ#μενο προ> το <ειρ#τερο* Οι -ε -εοί οί είνα είναιι αγ αγέν ένητ ητοι οι και και α›ι α›ιοι οι κα+( κα+(>> οι ουσί ουσίε> ε> το του> υ> ε εν ν ημιουργή+ηκαν ι#τι τα αι(νια και α+!νατα #ντα εν γίνεται να ημι ημιου ουργ ργη+ η+ο? ο?ν ν αλλ! αλλ! υπ!ρ υπ!ρ<ο <ουν υν αι(ν αι(νια ια και και #τ #τιι κατέ κατέ<ε <ειι την την πρωταρ<ική ?ναμη ε ν πα+αίνει κ!ποια μεταAολή* Είναι επίση> ασ(ματοι κα+(> είναι ασ(ματε> και οι υν!μει> μέσα στα σ(ματα*"εν εμπεριέ<ονται στο <(ρο ι#τι αυτή είναι σωματική ιι#τητα*Ο?τε μπορο?ν να ια<ωριστο?ν απ# την πρ(τη  Αιτία ή μετα=? του> #πω> και οι νοήσει> εν μπορο?ν να <ωριστο?ν απ# τον Νου$ο?τε οι γν(σει> απ# την Yυ<ή$ο?τε οι αισ+ήσει> απ# τα Bωνταν! #ντα*Αν +ελήσει κ!ποιο> να ι!=ει την αλή+εια για του> -εο?> σε #λου> ου> του> αν+ρ(πο (που> +α προκαλέσει απ# την μία του> αν#ητου> που εν μπορο?ν να μ!+ουν και και απ# απ# την την !λλη !λλη την την ρα ρα+υ +υμία μία των των σπου σπουα αίων ίων νομίB νομίBον οντω των* ν*. . επίκρυYη τη> αλή+εια> με του> μ?+ου> αναγκ!Bει του> πρ(του> να μην καταφρονο?ν και του> ε?τερου> να φιλοσοφο?ν*Οι 4?+οι είναι +εολογικοί$Yυ<ικοί$φυσικοίυλικοί και μικτοί* -εολογικοί είναι εκείνου που εν <ρησιμοποιο?ν φυσικέ> μορφέ>

αλλ! μελετο?ν τι> ίιε> τι> ουσίε> των -ε(ν*Τέτοιου είου> είναι #πω> #τι ο %ρ#νο> έτρωγε τα παιι! του*Επειή #μω> ο -ε#> είναι νοερ# νοερ#>> και και κ!+ε κ!+ε ν#ησ ν#ηση η επισ επιστρ τρέφ έφει ει στον στον εα εαυτ υτ# # τη> τη> έτ έτσι σι και και ο μ?+ο> αυτ#> αναφέρεται !μεσα στην ουσία του -εο?*Οι φυσικοί μ?+οι μ?+οι αναφ αναφέρ έρον οντα ταιι στι> στι> ενέργ ενέργει ειε> ε> των των -ε -ε(ν* (ν*'ι 'ια α παρ! παρ!ε ειγ ιγμα μα κ!ποιοι κ!ποιοι αντιλαμA!ν αντιλαμA!νονται ονται τον %ρ#νο (> 3ρ#νο και αποκαλο?ν αποκαλο?ν τι> ιαιρέσει> του (> παιι! του*Οι Yυ<ικοί μ?+οι είναι η ε=έταση των ενεργει(ν τη> Xυ<ή>*  Vπω> οι νοητικέ> ενέργειε> των Yυ<(ν που αν και εκπέμπονται προ> προ> τα #ντα #ντα παρα παραμέ μένου νουν ν ωστ# ωστ#σο σο σε αυτ# αυτ# που που τι> τι> γένν γέννησ ησε*Ο ε*Οιι υλικ υλικοί οί <ρ <ρησ ησιμ ιμοπ οποι οιο? ο?ντ νται αι κυρί κυρίω> ω> απ# απ# το του> υ> Αιγ? Αιγ?πτ πτιο ιου> υ> λ#γω λ#γω απαιευσία>$πιστε?οντα> τα ίια τα αντικείμενα (> -εο?> και ονομ!Bο ονομ!Bοντα ντα>> την γή ¼σια ¼σια και τον Vσιρι Vσιρι υγρασί υγρασία$τ α$τον ον Τυφ(να Τυφ(να +ερμ#τ +ερμ#τητ ητα α και και το ?ωρ ?ωρ %ρ %ρ#ν #νο* ο*Είν Είναι αι ορ ορ+# +# σε σ#φρ σ#φρωνε ωνε>> να τα +εωρο?ν αυτ! (> ιι#τητε> των -ε(ν #πω> και τα A#τανα$τα B(α και του> λί+ου>$αλλ! το να +εωρήσει αυτ! καυŽαυτ! +εο?> είναι τρελ#*Εκτ#> τρελ#*Εκτ#> κι αν τα αντιλαμA!νον αντιλαμA!νονται ται υπ# την έννοια #τι τ#σο η ηλιακή σφαίρα #σο και η ακτίνα τη> που εκπέμπεται απ# αυτήν απ# συνή+εια καλο?νται και οι ?ο »λιο>* Οι μικτ μικτοί οί συνα συναντ ντ#ντ #νται αι παντ παντο? ο? #πω> #πω> στο στο συμπ# συμπ#σι σιο ο των των -ε -ε(ν (ν #που η œρι> έρι=ε ένα <ρυσ# μήλο και οι -εέ> φιλονικο?σαν για ποι! +α το π!ρει*œτσι ο "ία> έστειλε τον 2!ρη να κρίνει και εκεί εκείνο νο>> το πρ#σ πρ#σφε φερε ρε στην στην Αφρο Αφροί ίτη τη*Τ *Το ο συμπ# υμπ#σι σιο ο είνα είναιι οι υπερκ υπερκ#σ #σμιε μιε>> υν! υν!μει μει>> των των -ε -ε(ν (ν και και γιŽα γιŽαυτ υτ# # συγκ συγκεν εντρ τρωμέ ωμένο νοιι παρουσι!Bονται ια τη> τ!=η> του κ#σμου*Το <ρυσ# μήλο είναι ο %#σμο> ο οποίο> έλκει την ?παρ=ή του απ# τα αντί+ετα και ορ+(> λέγεται #τι !ρ<εται απ# την œρια &.ρ!κλειτο>K*. B(σα Yυ<ή &ενσαρκωμένηK η οποία Bεί και ενεργεί A!ση των αισ+ήσεων$ι#τι αυτ# αυτ# είνα είναιι ο 2!ρι 2!ρι>$ >$ε εν ν ιακ ιακρί ρίνε νειι τι> τι> !λλε !λλε>> +ε +εικ ικέ> έ> υν! υν!με μει> ι> &»ρα &»ρα$Α $Α+η +ην! ν!KK που που υπ!ρ υπ!ρ<ο <ουν υν στον στον κ#σμ κ#σμο ο και και Aλέπ Aλέπει ει μ#νο μ#νον ν το κ!λλο>$γιŽαυτ# ίνει το μήλο στην Αφροίτη*  Απ# του> μ?+ου> οι +εολογικοί ταιρι!Bουν στου> φιλ#σοφου>$ οι φυσικ υσικοί οί και Yυ<ι Yυ<ικο κοίί στο στου> ποιη ποιητ τέ> και και οι μικ μικτο τοίί στι> στι> Ιεροπρα=ίε> κα+(> κ!+ε Ιεροπρα=ία έ<ει σαν σκοπ# να φέρει του> -εο?> σε επαφή επαφή με το τον ν κ#σμ κ#σμο ο μα>* μα>*Τη Την ν ορ+ ορ+#τ #τητ ητα α αυτή αυτή>> τη> τη> ε=ηγ ε=ηγήσ ήσεω εω>> μαρτ μαρτυρ υρεί εί και και η επο< επο<ή ή που που γίνο γίνοντ νται αι τα ρ ρ(μ (μεν ενα α τη> τη> Εα Εαρι ρινή νή>> Ισημερία>*"ι#τι τ#τε αρ<ίBει να γίνεται μεγαλ?τερη η ημέρα απ# την ν?<τα σημαντικ# γεγον#> φια την αν!ταση και αναγέννηση των Yυ<(ν*Vπω> στην αντί+ετη Ισημερία μυ+ολογείται η αρπαγή τη> %#ρη> ι#τι τ#τε κατέρ<ονται οι Yυ<έ>*Απ# του> -εο?> !λλοι είναι είναι 7περκ#σ 7περκ#σμιοι μιοι κι !λλοι !λλοι Εγκ#σμ Εγκ#σμιοι* ιοι*Οι Οι Εγκ#σμ Εγκ#σμιοι ιοι φέρουν φέρουν σε ?παρ ?παρ=η =η το τον ν κ#σμ κ#σμο ο και και οι7π οι7περ ερκ# κ#σμ σμιο ιοιι φέρο φέρουν υν σε ?παρ ?παρ=η =η την την ουσία$!λλη το Νο? κι !λλη τι> Yυ<έ>*'ιŽαυτ# <ωρίBονται σε τρεί> τ!==ει> τ! ει>*Απ# *Απ# το του> υ> εγκ# εγκ#σμ σμιο ιου> υ> !λλοι λλοι φέρ έρνο νουν υν τον κ#σ κ#σμο σε ?παρ= ?παρ=η$ η$!λ !λλο λοιι το τον ν κα+ισ κα+ιστο το?ν ?ν έμYυ< έμYυ<ο$ ο$!λ !λλο λοιι εναρ εναρμο μονίB νίBου ουν ν τι> τι> ιαφορέ> κι !λλοι ιατηρο?ν την συνέ<εια τη> τ!=η> του*Επειή αυτέ> είναι P ιαφορετικέ> λειτουργίε> η κ!+ε μία με αρ<ή$μέση και και τέ τέλο λο>$ >$πρέπει να είναι N/ οι -εοί που ιοικο?ν τον

%#σμο* %#σμ ο*Εκ Εκεί είνο νοιι που που φέρο φέρουν υν το τον ν κ#σμ κ#σμο ο σε ?παρ ?παρ=η =η είνα είναιι ο ;ε?>$ο 2οσει(ν και ο »φαιστο>*Εκείνοι που τον εμYυ<(νουν είναι η "ήμητρα$η »ρα και η ρτεμι>*Εκείνοι που τον εναρμονίBουν είναι ο Απ#λλων$η Αφροίτη και ο Ερμή>*Εκείνοι που ιατηρο?ν την τ!=η του είναι η Α+ην!$η Εστία και ο ρη>*œτσι περιγρ!φησαν και ε=υμνή+ηκαν οι τ!=ε τ! =ει> ι>$ο $οιι υν! υν!με μει> ι> και και οι σφαί σφαίρε ρε>> των των -ε -ε(ν (ν*Ο *Ο Ουρα Ουραν# ν#>> ανήκει σε #λου> του> -εο?>*Αυτ#> ο κ#σμο> είναι αγέννητο> και !φ+αρτο>*φ+αρτο> ι#τι αν καταστραφεί +α =αναέλ+ει σε ?παρ=η είτε καλ?τερο> είτε <ειρ#τερο> είτε το ίιο ε?τακτο> είτε σε πλήρη ατα=ία*Ε!ν #μω> =αν!λ+ει σε ?παρ=η <ειρ#τερη τ#τε είναι κακή η ?ναμη που ημιουργεί κ!τι <ειρ <ειρ#τ #τερ ερο* ο*Ε!ν Ε!ν =ανα =αναέλ έλ+ε +ειι σε ?παρ ?παρ=η =η καλ?τ καλ?τερ ερη η τ# τ#τε τε είνα είναιι ατελή> η ?ναμη που τον έφτια=ε*Ε!ν =αν!λ+ει σε ?παρ=η το ίιο ε?τακτο> τ#τε αυτ# +α έ<ει γίνει ασκ#πο>*Ε!ν =αν!λ+ει σε πλήρη ατα=ία τ#τε κ!τι τέτοιο +α ήταν φρικτ# ακ#μη και να ακουστεί*Αν εν καταστρέφεται π αρ ! μ#νον μεταA! μεταA!λλε λλεται ται τ#τ τ#τεε σημαίν σημαίνει ει #τι εν ημιου ημιουργή ργή+ηκ +ηκεε ι#τι ι#τι κ!+ετί το ημιουργημένο πε+αίνει[* &Σαλλο?στιο> T2ερί -ε(ν και %#σμουT NMNO K

#πίσης σημαντικότατο στοι-είο στην !ρευνά μας είναι τα λεγόμενα του =άμ*λι-ου από το V$ερί ,ιγυπτίων 'υστηρίωνW J.:7 5 vv. +εουργία έ<ει ιπλ# λ#γο και ιπλ# <αρακτήρα5  Απ# τη μία πλευρ! που προσ!γεται προσ!γεται απ# του> αν+ρ(που> και συντηρεί τη φυσική μα> τ!=η στο σ?μπαν$και απ# την !λλη εκείνον που υποστηρίBεται απ# τα +εία συν+ήματα τα οποία Aοη+ο?ν τον μετεωρισμ#$την επαφή με αν(τερα γένη και την περιαγωγή στο ικ# του> κ!λο>$σ?μφωνα με το οποίο +α μπορεί να περιAλη+εί το σ<ήμα των +ε(ν* . +εουργία καλεί τι> συμπαντικέ> υν!μει> (> αν(τερε> κα+(> αυτ#> που τι> καλεί είναι ο !ν+ρωπο> και ορ+! επιA!λλεται αμέσω> σε αυτέ> ι#τι το ιερατικ#ν των +ε(ν περιA!λλεται απ# !ρρητα σ?μAολαww*

 ,ν επιθυμήσουμε να κοιτάξουμε πίσω από αυτά !-οντας σαή γνώση και ορθή ιλοσοική παιδεία)θα δούμε τα λεγόμενα του $λουτάρ-ου περί του 0ητήματος που πραγματευόμαστε.Ο δε $λούταρ-ος ανα!ρει σ-ετικά με την μύηση του &ιμάρ-ου στο V$ερί του Eωκράτους δαιμόνιονW ;dO,A;d7|5

Z Αφο? έκανε #λα τα τυπικ! τυπικ! &νομιB#μενα στο αρ<αίοK αρ<αίοK κατέAηκε στο μαντείο και έμεινε ?ο ν?<τε> και μία μέρα εν( οι γνωστοί του ο?ρονταν$και το πρωί ανήλ+ε με πρ#σωπο που έλαμπε*2ροσκ?νησε το +ε# και αφο? ιέφυγε απ# τον #<λο

μα> ιηγή+ηκε +αυμ!σια πολλ! που είε και !κουσε* Είπε #τι κατέAηκε στο μαντείο και περιτυλί<τηκε απ# πολ? σκοτ!ι και αφο? προσευ<ή+ηκε =!πλωσε για πολ? <ρ#νο μην μπορ(ντα> να ιακρίνει αν Aρίσκεται σε εγρήγορση ή #νειρο* Του φ!νηκε #τι ακο?γοντα> ή<ο έ<τηκε ένα <τ?πημα στο κεφ!λι και &ένιωσεK π(> του !νοι=αν οι ραφέ> του κεφαλιο?* Τ#τε η Yυ<ή του Aγήκε* %α+(> απομακρυν#ταν προ> τον αέρα τον ιαυγή ένιω+ε <αρ! και αν!παυση και ένιωσε π(> αν!πνευσε κα+(> πρίν ένιω+ε πολ? πιεσμένο>$σαν ιστίο που =ειπλ(νει και ο ή<ο> σφυρίγματο> π!νω απ# το κεφ!λι του ήταν γλυκ#>* %οιτ!Bοντα> προ> τα π!νω εν είε που+εν! τη γή αλλ! νησι! που έλαμπαν με λ!μYη απαλή$αλλ!Bοντα> +έσει> μετα=? του> και έ<οντα> ιαφορετικ! <ρ(ματα το κα+ένα* Φαίνονταν αναρί+μητα και #<ι #λα ίια αλλ! περιφερή* Του φ!νηκε π(> κινο?νταν κυκλικ! στον αι+έρα και σιγοσφ?ριBαν μελωικ! ημιουργ(ντα> αρμονία μετα=? του>*  Αν!μεσ! του> <υν#ταν μία +!λασσα +!λασσα ή λίμνη που το γλαυκ# γλαυκ# τη> ακτινοAολο?σε ι!φορα <ρ(ματα*  Απ# τα νησι! που περνο?σαν κ!ποια κ!ποια μεταφέρονταν πέρα απ# το το ρε?μα εν( !λλα παρασ?ρονταν* Το <ρ(μα τη> ήταν κα+αρ# αλλ! συγκε<υμένο και λιμν(ε> και το φο?σκωμα τη> +!λασσα> μ#λι> την =επερνο?σαν τα έφερνε πίσω <ωρί> #μω> να ιαγρ!φεται κ?κλο> αλλ! κ!+ε φορ! υπήρ<ε ελαφρι! μετατ#πιση (στε να ημιουργείται έλικα> κατ! την περιστροφή*. +!λασσα που περιέAαλλε τα νησι! εί<ε στο μέσο κυρίω> κλίση λίγο μικρ#τερη απ# τα 1 μέρη του παντ#>*  7πήρ<αν επίση> ?ο στέφανοι στέφανοι και μέσα του> του> σε αντί+ετη κατε?+υνση έτσι (στε τα νερ! να <ωρίBονται $να κο<λ!Bουν και το γλαυλ# τη> <ρ(μα να αφρίBει*  Αυτ! έAλεπε λοιπ#ν και <αιρ#ταν <αιρ#ταν το +έαμα* %οιτ!Bοντα> κ!τω έAλεπε και ανήσυ<ο που ταρ!σσονταν και ανέAαινε σε κ?μματα*  Απ# εκεί ακο?γονταν μουγκρητ! μουγκρητ! και στεναγμοί$κλ!μματα στεναγμοί$κλ!μματα Aρεφ(ν$και Aρεφ(ν$και ουρμοί ανρ(ν και γυναικ(ν$κ!+ε είου> +#ρυAοι που ανέAαιναν αμυρ! προκαλ(ντα> φ#Aο*  6ίγο μετ! του είπε κ!ποιο> vvΤίμαρ<ε τί επι+υμεί> να μ!+ει>”ww και αυτ#> απ!ντησε vvΤα π!νταww*vvΕμεί> #μω>ww του είπε η φωνή vvελ!<ιστη σ<έση έ<ουμε με τα επ!νω*λλων +ε(ν εκείνα*Εμεί> έ<ουμε την 4οίρα τη> Φερσεφ#νη> την οποία ιέπουμε$μία εκ των τεσσ!ρων ουσία #πω> ορίBει η Στ?=*Τέσσερι> οι αρ<έ> των π!ντων τη> Bωή> η πρ(τη$τη> κινήσεω> η ε?τερη$τη> γενέσεω> η τρίτη$τη> φ+ορ!> η τέταρτη*Την πρ(τη και τη ε?τερη τι> συνέει η 4ον!> στο πείο του α#ρατου$την ε?τερη με την τρίτη ο Νο?> στο πείο του »λιου$την τρίτη με την τέταρτη η Φ?σι> στο πείο τη> Σελήνη>*Σε κ!+ε σ?νεσμο κ!+εται 4οίρα που κρατ!ει τα κλειι!$+υγατέρα τη> Αν!γκη>$στον πρ(το σ?νεσμο η τροπο>$ στο ε?τερο η %λω+( σε εκείνον τη> Σελήνη>$στον τρίτο η 6!<εσι> και γ?ρω απ# αυτήν γίνεται η καμπή τη> γενέσεω>* Τα !λλα νησι! τα κατέ<ουν οι +εοί εν( η σελήνη ανήκει στου> επι<+#νιου> αίμονε> αποφε?γοντα> την Στ?γα περν(ντα> ελαφρ(> απ# π!νω τη> και εν πι!νεται απ# αυτήν παρ! μία σε NSS ε?τερα μέτρα &R Σεληνιακοί μήνε>K*  Vταν η Στ?= πλησι!Bει πλησι!Bει φων!Bουν απ# τρ#μο οι Yυ<έ> Yυ<έ> ι#τι ο ›η>

αρπ!Bει πολλέ> απ# αυτέ> εν( !λλε> τι> τραA!ει κ!τω η σελήνη κα+(> την πλησι!Bουν σαν κολυμπ(ντα>$σε #σε> AέAαια το τέλο> συνέπεσε την κατ!λληλη στιγμή εκτ#> κι αν είναι μιαρέ> και ακ!+αρτε>*Τι> αρπ!Bει αυτέ> η Σελήνη με μουγκρητ! και εν τι> αφήνει να πλησι!σουν οπ#τε +ρην(ντα> την μοίρα του> προ<ωρο?ν σε !λλη γένεσιww* vv)λέπω αστέρε> να π!λλονται γ?ρω απ# το του> ίιου> του> αίμονε> αλλ! εν το =έρει>* %!+ε Yυ<ή έ<ει μερίιο στο Νο?$εν είναι <ωρί> λογικ#$ο?τε <ωρί> νου καμία$αλλ! #σο μέρο> τη> είναι ανακατεμμένο με τη σ!ρκα και τα π!+η αλλοι(νεται και στρέφεται στι> ηονέ> και τι> ο?νε> σαν !λογο*Ωστ#σο εν ανακατε?εται κ!+ε Yυ<ή με τον ίιο τρ#πο*λλε> έ<ουν Aυ+ιστεί ολ#κληρε> στο σ(μα και !λλε> ανακατε?τηκαν εν μέρει$αφήνοντα> έ=ω το πιο κα+αρ# του> μέρο> που εν παρασ?ρεται αλλ! επιπλέει αγγίBοντα> το κεφ!λι του αν+ρ(που$σαν αντικείμενο κρεμασμένο απ# την κορφή και Aυ+ισμένο στο νερ#*. Yυ<ή ορ+(νεται γ?ρω του και αυτ# την συγκρατεί στο Aα+μ# που υπακο?ει και εν κυριαρ<είται απ# τα π!+η*Το μέρο> που κινείται μέσα στο σ(μα λέγεται Yυ<ή¡ εν( εκείνο που μένει έ=ω απ# τη φ+ορ! οι περισσ#τεροι το ονομ!Bουν νου και νομίBουν #τι Aρίσκεται εντ#> του>$σαν τα αντικείμενα που κα+ρεφτίBονται στα κ!τοπτρα*Εκείνοι #μω> που έ<ουν ορ+ή αντίληYη το ονομ!Bουν ¡½¢αίμονα¡½¢*Στου> αστέρε> που φαίνεται #τι σAήνουν Aλέπει> τι> Yυ<έ> που έ<ουν Aυ+ιστεί ολ#κληρε> στο σ(μα$εν( σε εκείνα που Aλέπει> να εμφανίBονται και να λ!μπουν Aλέπει> τι> Yυ<έ> που τιν!Bουν το σκ#το> απ# π!νω του> οι οποίε> Aγαίνουν απ# τα σ(ματα και συνε<ίBουν την πλε?ση του> μετ! το +!νατο* Εκείνα που κινο?νται π!νω είναι οι αίμονε> των αν+ρ(πων που λέγεται #τι ια+έτουν νο?*2ροσπ!+ησε να ει> τον σ?νεσμο κα+εν#>ww* Ο Τίμαρ<ο> κοίτα=ε με προσο<ή και είε !λλα αστέρια να σαλε?ουν λίγο κι !λλα περισσ#τερο$#πω> τα ί<τυα* Ορισμένοι ιαγρ!φουν έλικα σαν αρ!<τια που γυρίBουν και εν μπορο?ν να συγκρατη+ο?ν σε ευ+εία* . φωνή είπε π(> αυτέ> ήταν #σε> ήταν ευ!γωγε> και καλλιεργημένε> αφο? το !λογο μέρο> του> εν ήταν υπερAολικ! σκληρ# και !γριο*Εκείνα που παρέκκλιναν επανελειμένα προ> τα π!νω και προ> τα κ!τω ήταν εκείνε> οι Yυ<έ> που προσπα+ο?σαν να =εφ?γουν απ# τα εσμ!*$π!λευαν με αν+ρ(που> υσ!γωγου> λ#γω απαιευσία> και !λλοτε επικρατο?σαν και τι> έφερναν στον ίσιο ρ#μο κι !λλοτε λ?γιBαν απ# τα π!+η και παρασ?ρονταν απ# τα λ!+η $έπειτα εκ νέου παρουσιαB#ταν αντίσταση και επιA!λλονταν με Aία* Τον εσμ# που είναι σαν <αλιν!ρι #ταν # ταν τον τραAή=ει ο αίμων προκαλεί μεταμέλλεια για τι> ασυγκρ!τητε> και απαγορευμένε> ηονέ>*Αυτή μοι!Bει με εσωτερικ# <τ?πημα τη> Yυ<ή> ο οποία έ<εται το εσμ# του κυρίαρ<ου κα+οηγητικο? μέρου> μέ<ρι να υπακο?σει #που και αισ+!νεται μετ! εντον#τατα το αίμονα <ωρί> π#νου>$με σ?μAολα και σημεία*  Απ# αυτέ> τι> Yυ<έ> προέρ<εται προέρ<εται το μαντικ# και +ε#πνευστο γένο>*4ία απ# αυτέ> είναι του Ερμ#ωρου του %λαBομένιου που εγκατέλειπε το σ(μα του την ν?<τα αλλ! και την ημέρα τα=ιε?οντα> σε μέρη πολλ! και π!λι επέστρεφε έ<οντα> συναντήσει πολλ! και γνωρίBοντα> αυτ! που γίνονταν και λέγονταν μακρι!$μέ<ρι> #του η γυναίκα του παρέωσε το σ(μα του !Yυ<ο στου> ε<+ρο?> οι οποίοι το έκαYαν* Το?το ίσω> εν είναι αλη+ιν# ι#τι εν έAγαινε η Yυ<ή απ# το σ(μα

αλλ! ίσω> υπακο?οντα> το αίμονα <αλ!ρωνε τα εσμ! έινε στον !ν+ρωπο τη υνατ#τητα να περιπλανιέται Aλέποντα> και ακο?γοντα> πολλ! και εισαγγέλοντ!> τα* Εκείνοι που ε=αφ!νισαν το σ(μα του εν( κοιμ(ταν μέ<ρι σήμερα τιμωρο?νται στον Τ!ρταρο*Το?τα +α τα μ!+ει> καλ?τερα τον τρίτο μήνα νεαρέ*Τ(ρα πήγαινε****ww*  Vταν σταμ!τησε να ομιλεί η φωνή γ?ρισε να εί ποιο> του μιλο?σ ο?σε*œνιωσε #μω> =αφνική πίεση στο κεφ!λι μή έ<οντ οντα> αίσ+ηση*4ετ! απ# λίγο =?πνησε και είε πω> Aρισκ#ταν =απλωμένο> στο !ντρο !ντρο του Τροφω Τροφωνίο νίου υ ίπλα ίπλα στην στην έισοο έισοο #που #που εί<ε εί<ε =απλ(σ =απλ(σει* ει*%α+ %α+(> (> επέσ επέστρ τρεY εYεε στην στην Α+ Α+ήν ήνα α μετ! μετ! απ# απ# τρ τρεί εί>> μήνε μήνε>> πέ+α πέ+ανε νε #πω> #πω> το εί<ε εί<ε προAλέYει η φωνή[

Eτο σημείο αυτό ας κάνουμε μια ανακεαλαίωση σε όσα !-ουμε πεί μ!-ρι στιγμής και ας κρίνουμε αν κάποια από αυτά είναι σημαντικά ή ό-ι.8αταλήξαμε λοιπόν στο σημείο ότι ο ,ριστοτ!λης ετήρησε την προτροπή του Eωκράτη την οποία υιοθ!τησε πρώτα ο $λάτων και μεταλαμπάδευσε στη συν!-εια και στον ,ριστοτ!λη)ότι οι ν!οι στην V$ολιτείαW δεν θα πρ!πει να διδάσκονται την μυθολογία στο σύνολό της αλλά επιλεκτικά σημεία της που θα τους *οηθήσουν να γίνουν ενάρετοι και εν συνε-εία όταν θα !-ει πήξει το μυαλό τους και θα !-ουν αποκτήσει ορθ!ς και θεμελιώδεις ιλοσοικ!ς *άσεις να ασ-οληθούν με την ιδιαίτερη ύση των μύθων αού θα είναι σε θ!ση πλ!ον να τους κατανοήσουν ως !να *αθμό και να κρίνουν τι είναι αλληγορικό)τι είναι κυριολεκτικό)τι αληθ!ς και τι ψεύτικο μ!σα στους μύθους. CιZαυτό το λόγο *λ!πουμε τον ,ριστοτ!λη να ανα!ρει μ!σα στα V'ετά τα υσικάW στο περί θεών 0ήτημα 5 Z"ι#τι ε!ν τελικ#> σκοπ#> μια> φορ!> είναι μία !λλη φορ! +α έπρεπε έπ ρεπε και εκείνη να είναι το ένεκα έ νεκα &αιτία σκοπο?K μία> !λλη> φορ!> και εκείνη μία> !λλη> φορ!>*Επειή μια !πειρη ε=ακολο?+ηση είναι α?νατη$το ένεκα τη> φορ!> των !στρων +α είναι κ!ποια +ε›κ! σ(ματα κατ! τον ουραν# &σημ5 στο αρ<αίο κείμενο αναφέρει κατ! και #<ι στον$επί$εντ#> ή κ!ποια !λλη πρ#+εση*Το κατ! ηλ(νει αντικατοπτρισμ#$#πω> λέμε κ!τοπτρο$κα+ρέφτη> κα+Lεικ#να κτλ*Αναφέρεται συνεπ(> στα νοητ! είηK*Αλλ! ο ουραν#> είναι εί> &σημ5 με την έννοια του νεοπλατωνικο? Εν#> Vντο> που είαμε παραπ!νω και που είναι ο Νο?>K* "ι#τι αν υπήρ<αν περισσ#τεροι ουρανοί$#πω> λέμε πολλοί !ν+ρωποι$τ#τε +α έπρεπε κατ! το είο> να υπ!ρ<ει μία έκαστη αρ<ή για τον κα+έναν$πολλέ> στον αρι+μ#*Αλλ! #σα είναι πολλ! στον αρι+μ# έ<ουν ?λη$αλλ! ο λ#γο> είναι εί> και ο αυτ#> για πολλ!$#πω> ο ορισμ#> του αν+ρ(που*Ο Σωκρ!τη> #μω> είναι Εί> &σημ5 !ν+ρωπο> Ÿ γένο> ηλαή πλή+ο> υλικ(ν σωμ!των$Σωκρ!τη> Ÿ είο>K*Το ε τί ήν είναι ο?κ έ<ειν ?λην είναι το πρ(το*Εντελέ<εια γ!ρ*ρα και λογικ(> και αρι+μητικ(> το πρ(το κινο?ν είναι μοναικ# και ακίνητον*  ρα και το κινο?μενον αεί και συνε<(>*Εί> &ένα> ή μοναικ#>K !ρα ουραν#> εστί*  7π!ρ<ει ε μία παρ!οση απ# των αρ<αίων και μέσω των παλαι(ν #τι οι +εοί είναι αυτοί &σημ5 οι ν#ε> των σφαιρ(νK και το +είον περιέ<ει τη φ?ση

#λη*Τα ε υπ#λοιπα με μυ+ικ# τρ#πο προσ+έ+ηκαν (στε να πεί+ουν του> πολλο?> &τον #<λοK και προ> την αν!γκη τη> να υπ!ρ<ει ν#μο>*Αν+ρωποειεί> του> λένε ή και #μοιου> με B(α και !λλα τέτοια λένε απ# τα οποία +α πρέπει να =ε<ωρίσει κανεί> την αρ<ική A!ση #τι οι +εοί οι πρ(τε> ουσίε> είναι και #τι πρ#κειται περί π ερί παρα#σεω> αλη+(> +ε›κή> και #τι εν μέσω αλλαγ(ν και φ+ορ(ν Aρίσκονται Aρίσ κονται =αν! σε κ!+ε επο<ή και αν!λογα τη ?ναμη τη> τέ<νη> και τη> φιλοσοφία> τη> κ!+ε επο<ή> κατLεπαν!ληYη ανακαλ?πτεται και οι π!τριε> εκείνε> #=ε> ιατηρή+ηκαν μέ<ρι τ(ρα +εωρο?μενε> ω> ιερ! λείYανα τη> αρ<αία> σοφία> [* &Αριστοτέλη> $4ετ! τα Φυσικ! N0SP Α /0 ¬ N0SP) NPK*

Η απόδοση του παραπάνω αποσπάσματος από το αρ-αίο στο ν!ο -ρί0ει ιδιαίτερα μεγάλης προσο-ής καθώς στην στην απόδοση ανα!ρεται συνήθως συνήθως ότι bτα άστρα είναι θεοίA.  ,υτό είναι τελείως λανθασμ!νο και αλλοιώνει όλο το νόημα του κειμ!νου και της ιλοσοίας του ,ριστοτ!λη.,υτολεξή ανα!ρεται στο αρ-αίο5 Zπαραέ<ονται ε παρ! των αρ<αίων και παμπαλαίων εν μ?+ου μ ?+ου σ<ήματι καταλελειμμένα τοι> ?στεροι> #τι +εοί τέ εισίν ο?τοι και περιέ<ει το +είον την #λην φ?σιν[*Ο ,ριστοτ!λης ανα!ρει λοιπόν Ο?τοι το οποίο αντιστοι-εί στους ν#ε> και ό-ι το?τα που θα !πρεπε να αντιστοι-εί στα !στρα ή τα θεία σώματα... σ ώματα...  Sλλωστε το αποσαηνί0ει παρακάτω ότι οι θεοί θεοί είναι οι πρώτες ουσίες.,ν και οι ουσίες είναι εκάνσεις και εκράσεις των θεών.,υτό δηλώνει η λ!ξη ουσία)την απόρροια του όντος. Cια να είμαστε απόλυτα ακρι*είς ο ,ριστοτ!λης ανα!ρεται συγκεκριμ!να στους ν#ε> των σφαιρ(ν)οι οποίοι εκρά0ονται μ!σα από τα νοητά ν οητά είδη)στα οποία αντιστοι-ούν οι ορ!ς των αστ!ρων και οι κινήσεις των σαιρών και με τις οποίες οι θεοί συνδ!ονται μ!σω των ουσιών Nνοητή και αLδια3 που συνδ!ουν τους νόες με τις σαίρες. Η απόδειξη της ορθότητος του ισ-υρισμού αυτού *ρίσκεται στα προηγούμενα κεάλαια που περιγράουν τι είναι οι νόες)τι είναι οι σαίρες)τι είναι οι ουσίες και πώς συνδ!ονται αυτά μεταξύ τους σε !να δομημ!νο σύστημα.  ,υτό θα πρ!πει να το ξεκαθαρίσουμε διότι διότι υπάρ-ουν ερευνητ!ς που *άση της εσκεμμ!νης λάθος απόδοσης του αρ-αίου κειμ!νου σε ν!ο ισ-υρί0ονται *άση αυτής της παρερμηνείας ότι οι θεοί είναι άστρα και στηρί0ουν μάλιστα τον ισ-υρισμό τους αυτό στο γεγονός ότι οι πλανήτες !ρουν ονόματα θεών Nκαθώς είναι αιερωμ!νοι σε αυτούς3 και ότι είτε τα άστρα καθZαυτά και οι πλανήτες είναι 2εοί αού παρ!-ουν τη 0ωή)ισ-υρισμός που σαώς είναι αστείος καθώς και η ωτιά ή ο α!ρας παρ!-ουν τη 0ωή αλλά θα ήταν παράλογο να τα θεωρήσουμε καθZαυτά ως θεούς)είτε ότι οι θεοί καθZαυτοί είναι τα άστρα και οι πλανήτες)προσ*άλοντας καθZαυτό τον τρόπο την ιλοσοία και την θεολογία των #λλήνων πιστεύοντες τά-α ότι οι άνθρωποι που θεμελίωσαν την αστρονομία)την ιλοσοία)την γεωμετρία)τα μαθηματικά)την υσική)την ιστορία)την θεολογία)την ιατρική)την *ιολογία)την -ημεία)την μουσική)το θ!ατρο)την ποίηση)την πολιτική)το δίκαιο)την οικονομία και τόσα άλλα -ρήσιμα για την 0ωή των ανθρώπων τα οποία αποτελούν την *άση του πολιτισμού)ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν το λιγότερο αελείς ώστε να αποδίδουν τιμ!ς στους πλανήτες ή να προσκυνούν τον ήλιο όπως νομί0ουν οι ερευνητ!ς εκείνοι.

8άποιοι από αυτούς υποστηρί0ουν μάλιστα ότι τά-α είναι άλλο ο "εύς και άλλο ο /ίας και ότι αυτοί οι δύο είναι διαορετικοί θεοί NFFF3 καθώς ο !νας είναι *άση των ισ-υρισμών τους ο ήλιος και ο άλλος ο πλανήτης /ίας.

Ο Eωκράτης όμως που παραδε-όμαστε ότι υπήρξε !νας από τους σοότερους ανθρώπους όλων των επο-ών bαν ό-ι ο σοότατοςA ανα!ρει5

ZΤο #νομα του "ι#> είναι λ#γο> τον οποίο αφο? ιαιρέσαμε σε ?ο μέρη <ρησιμοποιο?με οι μέν το ένα μέρο> και οι ε το !λλο$!λλοι τον ονομ!Bουν "ία και !λλοι ;ήνα*Αν αυτ! συντε+ο?ν σε ένα #νομα φανερ(νουν τη φ?ση του +εο?$και #πω> παραε<#μαστε ταιρι!Bει στο #νομα και το ολοκληρ(νει*'ιατί και για εμ!> και για #λα τα #ντα αυτ#> &ο 6#γο>K είναι ε ίναι αίτιο> για τη Bωή ή !ρ<ων και Aασιλέα> του σ?μπαντο>*ΣυμAαίνει σ?μ παντο>*ΣυμAαίνει λοιπ#ν να ονομ!Bεται ορ+! ο +ε#> αυτ#> γιατί ε=αιτία> του έ<ουν το Bην #λα τα Bωνταν! #ντα* Το #νομ! του λοιπ#ν εν( ήταν ενιαίο ιαιρέ+ηκε #πω> είπαμε$ιττ!$"ία> και ;ε?>*  Αν κ!ποιο> !κουγε #τι αυτ#> είναι παιί του %ρ#νου +α το +εωρο?σε υποτιμητικ# γιατί λογικ# +α ήταν να είναι απ#γονο> μεγ!λη> ι!νοια> ο "ία>*%#ρο> #μω> εν σημαίνει το παιί αλλ! το κα+αρ# και το ακήρατο &αμ#λυντοK στοι<εί του Νο?*Το?το> #πω> λένε είναι υι#> του Ουρανο?*%αι είναι ορ+# αυτ# ι#τι αυτ# που Aλέπουμε προ> τα π!νω λέγεται ουρ!νιον γιατί προέρ<εται απ# το ¬ορ! τα !νωM απL#που λένε #σοι ασ<ολο?νται με τα μετέωρα #τι προέρ<εται ο κα+αρ#> Νου> (στε να και για τον Ουραν# να είναι σωστ# το #νομα[ &2λ!των $ Z%ρατ?λο>[ OR Α OR Α ¬ ž K

CιZαυτό το λόγο τονί0ει ο Eωκράτης Eωκρ άτης ότι οι άνθρωποι θα πρ!πει να ασ-ολούνται με την μυθολογία και τους θεούς αού !-ουν αποκτήσει ορθή και θεμελιώδη γνώση πάνω στην ιλοσοία)ώστε αενός να μην προσ*άλουν τα νοήματά της και αετ!ρου να μην δημιουργούνται μ!σα τους εσαλμ!νες εντυπώσεις που αντί να οελήσουν θα *λάψουν την ψυ-ή τους. E-ετικά με το γιατί η παράδοση της μυθολογίας είναι κωδικοποιημ!νη ιλοσοική γνώση των παλαιοτ!ρων επο-ών είναι εύκολο να το κατανοήσουμε. Hνα απλό παράδειγμα είναι ότι αν εκράσουμε μια θεωρία εκείνη θα αλλοιωθεί και θα -αθεί στο *άθος της ιστορίας.,ν εκράσουμε την θεωρία με !ναν μαθηματικό τύπο π} h ~ • | ,  )είναι προαν!ς ότι μετά από μερικούς αιώνες και αν !-ει

προηγηθεί κάποια καταστροή ή αν !-ει εξελι-θεί μια άλλη γνώμη κάποιου σε δόγμα)τότε η εξίσωση αυτή θα ξε-αστεί.,ν συμ*αίνει αυτό με απλά υσικά 0ητήματα όπως είναι η εν!ργεια και η μά0α)τι θα συν!*αινε με πολύπλοκα νοήματα όπως είναι το τι ήν είναι και το !νεκα του πρώτου κινούντος και η σ-!ση του με τους νόες των σαιρώνn  ,λλά αυτό το 0ήτημα θα τα δούμε αναλυτικότερα στο αμ!σως ακόλουθο κεάλαιο.

%ΕΦΑ6ΑΙΟ %5 . 2Α'%ΟΣ4ΙΑ Ε66.ΝΙ%. Ι"ΕΑ5 Rεκινάμε την !ρευνά μας από μία ρι0οσπαστική θεωρία που αναπτύσσεται στις μ!ρες μας. #ίναι πάρα πολύ σημαντικό ότι όσο προ-ωράει η επιστήμη γίνεται όλο και πιο διάανη. /ηλαδή όσα *λ!πουμε και αισθανόμαστε )ακόμη κι εμείς οι ίδιοι αποτελούμαστε από μόρια)άτομα)κουάρκ)σωματίδια και ακτινο*ολίες που στην απλούστερή και θεμελιώδη τους μορή όλα είναι εν!ργεια... Οι εικόνες γύρω μας δημιουργούνται μ!σα στο μυαλό μας υπό την επίδραση των ακτινο*ολιών.,λλά στην θεμελιώδη τους μορή όλα Nακόμη και το σκοτάδι του διαστήματος ή σκοτεινή εν!ργεια3 όλα είναι μια ουσία που πυκνώνεται και αποπυκνώτεται... τάνουμε λοιπόν στις παρακάτω θ!σεις των αστρουσικών κ./αν!0η και 2εοδωσίου5

 Z. επιστήμη γνωρίBει πλέον #τι το Σ?μπαν μα> $ #πω> πίστευε ακριA(> και ο 2λ!τωνα>$ είναι μη αισ+ητ#* Οι μορφέ> και τα σ<ήματα που αντιλαμAαν#μαστε αποτελο?ν Yευεί> απεικονίσει> !λλων$ πραγματικ(ν μεν αλλ! μη αισ+ητ(ν γεγον#των$ τα οποία αποτυπ(νονται σαν σκιέ> πανω σε μικρ! κομμ!τια του <(ρου που οι αισ+ήσει> μα> έ<ουν τη υνατ#τητα να αντιλαμA!νονταί[* &)λ*4* "ανέBη> M Σ* -εοοσιο?$Επικο?ροι %α+ηγητέ>  Αστροφυσική> 2ανμιου Α+ην(ν T. %οσμολογία τη> Ν#ηση>M Εισαγωγή στην %οσμολογία σελ P Εκ* "ίαυλο>K 8αι όσο προ-ωράει η επιστήμη τόσο η εμπειρική λογική θα αναγκά0εται να συμιλιώνεται με την νόηση και την πραγματικότητά των νοητών ειδών.$οιός μπορεί να δεί !να κουάρκ)την αντιύλη ή !στω την μαθηματική ρί0α ενός αριθμού.,υτά όμως δι!πουν το σύμπαν μ!σω μαθηματικών λόγων.Η δε ύλη που *λ!πουμε στην ουσία

της είναι εν!ργεια και οι αισθήσεις μας απατούν.Η ύλη που *λ!πουμε επομ!νως είναι κάτι το 'η 4ν όπως πίστευαν θεωρητικά οι αρ-αίοι Hλληνες.'όνο που σήμερα το διαπιστώνουμε πλ!ον πειραματικά μ!σω της κ*αντομη-ανικής.

ZΤο Σ?μπαν εν είναι ένα μη<ανιστικ# κατασκε?ασμα* œ<ει Yυ<ή και ν#ηση #πω> ακριA(> και ο ν+ρωπο> και μα> αποκαλ?πτεται στο μέτρο των υνατοτήτων μα>* 'ια #σου> <ρησιμοποιο?ν μ#νο τι> ανεπαρκεί> αν+ρ(πινε> αισ+ήσει> και τα #ργανα που τι> ενισ #μω> Yε?τικη εικ#να* Είναι η εικ#να του ορατο? και παρατηρήσιμου Σ?μπαντο> που έ<ουμε την αίσ+ηση πω> μα> περιA!λλει* . εικ#να αυτή #μω> εν αποτελεί παρ! μία παραμορφωμένη και στρεAλή σκι! εν#> απειροελ!<ιστου μέρου> των ιιοτήτων αυτο? που στην πραγματικ#τητα είναι το Σ?μπαν[* &)λ* 4* "ανέBη> M Σ* -εοοσιο?$ Επικο?ροι %α+ηγητέ>  Αστροφυσική> 2ανμιου Α+ην(ν T. %οσμολογία τη> Ν#ηση>M Εισαγωγή στην %οσμολογίαT σελ /Q Εκ* "ίαυλο>K &α παραπάνω αποσπάσματα ως εισαγωγή εί-αν ως σκοπό να ρίξουν !να δυναμικό -τύπημα στα ήδη ετοιμόρροπα θεμ!λια της δυτικής επιστήμης)που !ρ-εται η ίδια εξ αντικειμ!νου σε αντιάσεις και οι απαντήσεις που δίνει σε κάποιους τομείς Nπ- ,ιγυπτιολόγοι3 είναι το λιγότερο αστείες. }ίναι κάτι περισσότερο από δεδομ!νο ότι υπάρ-ουν μεγαλιθικά μνημεία στο &εοτε-ουακάν)στη +ά0κα)στο &ια-ουανάκο και αλλού που δηλώνουν κάτι.4τι οι άνθρωποι που τα !τιαξαν εί-αν τις απαιτούμενες γνώσεις να τα τιάξουν. 8αι δεν είναι μόνον οι γραμμ!ς της +ά0κα Nαλήθεια τί είναι οι γραμμ!ς της +ά0κα)τί -ρησιμότητα !-ουν και πώς δημιουργήθηκαν n #ίναι και τα μεγαλιθικά κτίρια και η πύλη του €λιου του &ια-ουανάκο με υδραγωγούς μ!σα και άλλα περίεργα) είναι το αστερισκοπείο #( 8,X,8Ο( στο 1ι-!ν Yτ0α) είναι ο ναός των επιγραών στο $αλ!γκ) είναι οι ογκόλιθοι του Eακσαp-ουαμάν) είναι οι πυραμίδες του ήλιου στο &εοτι-ουακάν) είναι το περίημο ανάγλυο του $αλ!νκ) είναι ο ξύλινος πίνακας και τα αγάλματα των νησιών του $άσ-α είναι το μεγαλιθικό ηλιακό μενίρ στο Eτόουν-ετ0) είναι οι πυραμίδες της ,ιγύπτου και οι διάσπαστρες πυραμίδες σε όλο τον πλανήτη) είναι οι θολωτοί ναοί Nκι ό-ι τάοι3 των 'υκηνών) είναι τα μινωLκά παλάτια) και κυρίως είναι οι /ελοί και η ,κρόπολη.... ,κρόπολη.. ..

&!λος είναι και εκείνη η περίεργη παράδοση των Yνκας όπου ο $α-ακαμάκ θεός ήλιος !στειλε στη γή τον υιό του τον Yνκαρο NYκαροςn3 να διδάξουν τους ανθρώπους να καλλιεργούν τη γή N&ριπτόλεμοςn 3 και να -τί0ουν σπίτια όπως και να υαίνουν ρού-α.'!-ρι τότε οι άνθρωποι 0ούσαν άγρια)!τρωγαν ρί0ες υτών)ήταν γυμνοί και !τρωγαν ακόμη και ανθρώπινες σάρκες. Ο Yνκαρος με την αδερή του !τασαν στην -ώρα τους με !ναν -ρυσό ρά*δο που προσγειώθηκε στην λίμνη &ιτικάκα και εί-αν την δυνατότητα να !ρ-ονται και να εύγουν από την γή όποτε το επιθυμούσαν διανύοντας μεγάλες αποστάσεις -ωρίς κόπο.4που σηνόνονταν ο ρά*δος θεωρούνταν ώς σημάδι από τους ανθρώπους να -τί0ουν μία ν!α πόλη. Ολόκληρη η +.,μερική) *ρίθει από ευρήματα πού δηλώνουν τόν Ηρακλή αγάλματα) ειδώλια) τοι-ογραίες) ανάγλυα) όπου ξεκάθαρα εικονί0εται μ! ρόπαλο καί λεοντή...  ,ν και ο $λούταρ-ος μας ανα!ρει5 V¾γυγίη τι> νeσο> rπ#προ+εν εxν ®λ^ κεˆταιŽ$ ρ#μον nμερaν πέντε )ρεττανία> rπέ<ουσα πλέοντι πρk> ‚σπέραν ¿τεραι q τρεˆ> σον tκείνη> rφεστaσαι κα^ rλλήλων πρ#κεινται μ!λιστα κατs υσμs> nλίου +εριν!>* ’ν tν μιÀ τkν %ρ#νον ο• A!ρAαροι κα+εˆρ<+αι μυ+ολογοcσιν pπk τοc "ι#>$ τkν Ž ƒ> υ•kν ‹<οντα φρουρkν τaν τε νήσων tκείνων κα^ τe> +αλ!ττη>$ Áν %ρ#νιον ¡PNW¢ πέλαγο> zνομ!Bουσι$ παρακατŒκίσ+αι* τhν q μεγ!λην Âπειρον$ pφŽ Ã> n μεγ!λη περιέ<εται κ?κλŒ +!λαττα$ τaν μqν ¤λλων ‹λαττον rπέ<ειvνw$ τe> Ž ¾γυγία> περ^ πεντακισ<ιλίου> σταίου> κωπήρεσι πλοίοι> κομιBομένŒ &Aρα?πορον γsρ ε¸ναι κα^ πηλaε> pπk πλή+ου> dευμ!των τk πέλαγο> τs q dε?ματα τhν μεγ!λην t=ιέναι γeν κα^ γίνεσ+αι προ<(σει> rπŽ αmτaν κα^ Aαρεˆαν ε¸ναι κα^ γε(η τhν +!λατταν$ à κα^ πεπηγέναι #=αν ‹σ<εK* τe> Ž µπείρου τs πρk> τÄ +αλ!ττÅ κατοικεˆν Æλληνα> περ^ κ#λπον οmκ tλ!ττονα τe> 4αι(τιο>$ ο¶ τk στ#μα ¡PNž¢ τÇ στ#ματι τοc %ασπίου πελ!γου> μ!λιστα κατŽ εm+εˆαν κεˆσ+αι καλεˆν q κα^ νομίBειν tκείνου> µπειρ(τα> μqν αpτο€> vνησι(τα> q το€>w τα?την τhν γeν κατοικοcντα>$ ƒ> κα^ κ?κλŒ περίρρυτον ο¯σαν pπk τe> +αλ!σση> οεσ+αι q τοˆ> %ρ#νου λαοˆ> rναμι<+έντα> Èστερον το€> με+Ž ρακλέου> παραγενομένου> κα^ pπολειφ+έντα> Âη σAενν?μενον τk Éλληνικkν tκεˆ κα^ κρατο?μενον γλ(ττÅ τε AαρAαρικÄ κα^ ν#μοι> κα^ ιαίται> ο±ον rναBωπυρeσαι π!λιν xσ<υρkν κα^ πολ€ γεν#μενον ιk τιμs> ‹<ειν πρ(τα> τkν ρακλέα$ ευτέρα> q τkν %ρ#νον[*

&2λο?ταρ<ο> T2ερί του εμφαινομένου προσ(που τω κ?κλω τη> σελήνη>T PN Α PN Α K 4ταν μιλάμε για πυραμίδες συνήθως !ρ-εται στον νου μας μια εικόνα τεράστιων κατασκευών που υψώνονται πάνω από μια απ!ραντη θάλασσα άμμου. ,υτ!ς είναι οι πυραμίδες της ,ιγύπτου. 4μως πυραμίδες !-ουν ανακαλυθεί σε πολλά άλλα μ!ρη του κόσμου. $!ρα από τις εξίσου γνωστ!ς πυραμίδες του 'εξικού και της 8εντρικής  ,μερικής τα τελευταία εκατό -ρόνια !-ουν αναερθεί αναερθεί πυραμίδες σε διάορες τοποθεσίες. Οι περισσότερες από αυτ!ς θεάθηκαν από πιλότους που πετούσαν πάνω από α-αρτογράητες περιο-!ς κατά την διάρκεια των αεροπορικών αποστολών τους. Hνα από τα πιο εντυπωσιακά αρ-αία μνημεία του κόσμου είναι ασαλώς οι προκολομ*ιαν!ς πυραμίδες της 8εντρικής ,μερικής. Η *αθμιδωτή μορή τους) με εξωτερική σκάλα ή ράμπες σε μία ή περισσότερες πλευρ!ς και με επίπεδη κορυή) θυμί0ει περισσότερο τα 0ιγκουράτ παρά τις αιγυπτιακ!ς πυραμίδες. 4πως και στη 'εσοποταμία) στην επίπεδη κορυή τους κατασκευά0ονταν ναοί. Οι πυραμίδες που παραμ!νουν σ-εδόν άγνωστες στον δυτικό κόσμο είναι οι κιν!0ικες. Η πρώτη ωτογραήθηκε το 6d:;) στο τ!λος του δεύτερου $αγκοσμίου πολ!μου) ενώ αίνεται ότι υπάρ-ουν περισσότερες από 6OO στην πεδιάδα του 8ιν 1ουάν) στην ενδο-ώρα της 8ίνας. &ο 6dd:) ο αυστριακός y^_j‚ƒ y^]a{o_„ ταξιδιώτης στην επαρ-ία …g^^†•‚ κατ!γραψε με την κάμερά του) κοντά στην πόλη k‚Z^†) < πυραμίδες. &ο περίεργο είναι ότι όταν πρό*αλε πρ ό*αλε το *ίντεο στην πατρίδα του) διαπίστωσε ότι στο *άθος της εικόνας εμανί0ονταν κι άλλες πυραμίδες) γύρω στις 6OO όπως τις μ!τρησεF 'άλιστα το ύψος της μεγαλύτερης b που αποκαλείται V'εγάλη (ευκή $υραμίδαW και *ρίσκεται στην επαρ-ία …‚mg]^† b είναι γύρω στα 9OO μ!τρα) δηλαδή διπλάσια από την πυραμίδα του 1!οπα στη Cκί0αF #κείνο που παρουσιά0ει ενδια!ρον σ-ετικά με την πυραμίδα αυτή είναι ότι η κιν!0ικη κυ*!ρνηση δεν !δωσε άδεια στον y^]a{o_„ να *ρεθεί εκεί προκειμ!νου να πραγματοποιήσει τις !ρευν!ς του. Eτους γύρω -ώρους που την περι*άλλουν η κυ*!ρνηση !τιαξε μια *άση εκτόξευσης του πυραύλου του διαστημικού προγράμματος της -ώρας και) υσικά) η περιο-ή απαγορεύεται στους επισκ!πτες. Eτις 0ούγκλες της 8αμπότ0η *ρίσκονται τα αρ-αία ερείπια της κάποτε μεγάλης πόλης) που είναι τώρα γνωστή σαν ,νγκόρ) η οποία εί-ε υπ!ρο-ους ναούς) ατελείωτες στο!ς και τεράστιες πυραμίδες. Η προορική παράδοση που μετα*ι*άστηκε από γενι!ς 8αμποτ0ιανών)

μας λ!ει ότι ήταν είτε !ργο γιγάντων είτε του $ραA#ούν) γνωστός ως *ασιλιάς των αγγ!λων. Eτην Cαλλία *ρ!θηκε μια κατασκευή που μοιά0ει με πυραμίδα. $ιστεύεται ότι αυτή η πυραμίδα -τίστηκε από τους +αPτες =ππότες όταν γύρισαν από τις σταυροορίες του 67οι και 69ου αιώνα. 8άτω από αυτή είναι !νας υπόγειος λάκκος με αστρολογικά σύμ*ολα σκαλισμ!να στους τοί-ους.  ,ινιγματική είναι η λειτουργία των ελληνικών πυραμίδων. πυραμίδων. Y-νη τους συναντάμε σήμερα σε δεκα!ξι συνολικά περιο-!ς. Η πιο γνωστή) ερειπωμ!νη πλ!ον) *ρίσκεται στο -ωριό #λληνικό της ,ργολίδας. #ξίσου μυστηριώδεις είναι και οι μικρ!ς πυραμίδες που *ρίσκονται στην κοιλάδα Cκιμάρ της &ενερίης) στα 8ανάρια νησιά. ,ντίθετα) η πιο μεγάλη προLστορική κατασκευή της /υτικής #υρώπης άρ-ισε να μας αποκαλύπτει τα μυστικά της. $ρόκειται για τον πυραμιδοειδή τε-νητό λόο στο ΟυίλτσαLαρ της ,γγλίας) ο οποίος ονομάστηκε Eίλμπουρι 1ιλ. Η ραδιο-ρονολόγηση ανάγει την κατασκευή της:OOO -ρόνια πριν. #ίναι κατασκευασμ!νη εξ ολοκλήρου από γύψο) !-ει ύψος σαράντα μ!τρα και αποτελεί τμήμα μιας σειράς από προLστορικ!ς κατασκευ!ς που υπάρ-ουν στην περιο-ή. $αρόλο που ο γύψος θείρεται γρήγορα) η πυραμίδα διατηρήθηκε μ!-ρι τις μ!ρες μας γιατί οι κατασκευαστ!ς της την εί-αν καλύψει με -ώμα) προστατεύοντάς τη από τις καιρικ!ς συνθήκες αλλά και τα ε-θρικά *λ!μματα. 8αι στις Ηνωμ!νες $ολιτείες) *ρ!θηκαν πολλ!ς μίνι πυραμίδες. ήμες) που κυκλοορούν επί μερικ!ς δεκαετίες) ανα!ρουν ότι υπάρ-ουν πυραμίδες στην ,λάσκα) στη λόριντα) μ!σα στα όρια του πολύ γνωστού &ρίγωνου των Jερμούδων και σε άλλα σημεία κάτω από τον ,τλαντικό και #ιρηνικό Dκεανό. ,υτ!ς οι ήμες που τώρα απορρίπτονται ως λαLκ!ς παραδόσεις) μπορεί κάποια μ!ρα να λά*ουν περισσότερη αναγνώριση. &ελευταία κατασκευ!ς παρόμοιες με τις πυραμίδες του Eουδάν b πιο -αμηλ!ς και με πιο απότομες πλευρ!ς από τις αιγυπτιακ!ς b ανακαλύθηκαν σε μια ορεινή περιο-ή του Ου0μπεκιστάν) στην κεντρική ,σία. Η ανακάλυψη αυτή !γινε στις περιο-!ς του 8ασανταρίν και της Eαμαρκάνδης) στα νότια της -ώρας. Οι πυραμίδες !-ουν ύψος 67A6; μ!τρα και είναι λείες.

ZΣτη "υτική περιο<ή τη> ινική> υποηπείρου$ εκεί #που σήμερα Aρίσκεται το κρ!το> του 2ακιστ!ν$ έγινε πριν απ# αι(νε> η συν!ντηση των λα(ν τη> Ινία> και τη> Ελλ!α>*  Αρ<αίοι ŽΕλληνε> συγγραφεί>$ #πω> ο .ρ#οτο>$ μα>

ενημερ(νουν #τι απ# τον Rο π*3 αι(να υπήρ<αν εκεί ŽΕλληνε>$ αλλ! και )ουιστικ! κείμενα$ #πω> το TÊDËËI¨IÌD ˜DÍDÎDT$ αναφέρονται σε T%ρ!το> ΕλλήνωνT την επο<ή του )ο?α τον Rο π*3* αι(να στον %α?κασο &ÏIE²ÐÍÐJ¨K$ εκεί που σήμερα Bουν οι %αλ!>* . παρουσία των Ελλήνων στην ινική υποήπειρο γίνεται περισσ#τερο αισ+ητή μετ! τον Pο π*3* αι(να* . +ρησκεία του> είναι πολυ+ε›στική* 2ατέρα> των +ε(ν και των αν+ρ(πων είναι ο ©Ñ ]U½ &"ία>M;ευ>K* Το #νομ! του σημαίνει Zαυτ#> που ίνει Bωή[ μια> και οι λέ=ει> Z©Ñ[ και Z]U½[ σημαίνουν Z"ίω[ και Z;ωή[ αντίστοι<α* Τον πατέρα των +ε(ν τον αποκαλο?ν και TÒDIEÓDFD—DÐT &2αντοκρ!τωρK που σημαίνει αυτ#ν που Zτα π!ντα ελέγ<ει και κυAερν![* . +ε#τητα του σπιτιο?$ τη> οικογένεια> και τη> κοιν#τητα> είναι η Z–JGJÓDÍ[ &ΕστίαK* %!+ε σπίτι έ<ει μια γωνι! αφιερωμένη σŽ αυτήν και κ!+ε οικισμ#> ένα να#$ #που συγκεντρ(νονται για τι> τελετέ> του>* Στα !ση$ στα ποτ!μια$ στι> κορυφέ> των Aουν(ν κατοικο?ν ι!φορα 2νε?ματα &Ν?μφε>K$ που πολλέ> φορέ> Aοη+ο?ν του> %αλ!> μέσω Zιαμέσων[ αν+ρ(πων οι οποίοι μπορο?ν και επικοινωνο?ν μαBί του>* 2ροστ!τη> των ποιμένων είναι ο TÔDFIÍ™—T με ιιαίτερο ιερ#$ που έ<εται προσφορέ> #ταν οι ποιμένε> κατεAαίνουν απ# τα υY(ματα στα <ωρι! του>* Το τελετουργικ# τη> +υσία> ακολου+εί την αρ<αία ελληνική παρ!οση$ αφο? και ε( ο κέρο> και η Aελανιι! είναι τα ιερ! ένρα του ©Ñ ]U½* Οι %αλ!> ακολου+ο?ν σήμερα τα ίια αρ<αία έ+ιμα$ ηλαή κα+αρτήρια λουτρ!$ Yήσιμο ειικ(ν !ρτων$ πυρσοφορίε>$ σε=ουαλικ! πειρ!γματα$ προσφορ! τροφ(ν στου> προγ#νου> του> κ*α* Στι> +ρησκευτικέ> εορτέ> που παρευρίσκονται και γυναίκε> εκτελο?νται γυναικείοι κυκλικοί <οροί* Οι γυναίκε> είναι πιασμένε> σε κ?κλο με τα <έρια πλεγμένα πίσω απ# την πλ!τη και συνοε?ουν το <ορ# με τραγο?ι* . οργανική συνοεία που Aρίσκεται στο κέντρο του κ?κλου είναι ένα μεγ!λο νταο?λι$ =?λινε> φλογέρε> και το=οειή> !ρπα με τέσσερι> <ορέ> που +υμίBει την αρ<αιοελληνική λ?ρα* 4έσα στη +!λασσα των μουσουλμ!νων τη> Ασία>$ οι %αλ!> είναι οι μ#νοι που παρ!γουν κρασί και το <αίρονται στι> γιορτέ> και στι> συν!=ει> του>* . γλ(σσα του> έ<ει στοι<εία απ# τα 2ερσικ!$ τα Σανσκριτικ! και τα Ελληνικ!$ αφο? Aρίσκουμε λέ=ει> που έ<ουν κοινέ> ρίBε> με τη ική μα> γλ(σσα* ΝΟ4 #νομα 2ΑΡΕΙ4 πορε?ομαι$ ιαAαίνω εκ του π!ρειμι

3Ε4ΑΝ <ειμ(να> Ι6Α έλα "ΟΝΤΟ7'ΙΑ #ντια ©Ñ ίω ΙΣ2ΑΤΑ <αιρετισμ#>$ εκ του ασπ!Bομαι* 'ιŽ αυτ# φιλιο?νται  #ταν συναντιο?νται μετ! απ# καιρ# . ενυμασία των γυναικ(ν μοι!Bει πολ? με τον αρ<αίο <ιτ(να* Το φ#ρεμ! του> είναι μα?ρο και είναι κεντημένο στα μανίκια$ γ?ρω απ# το λαιμ# και στον πο#γυρο* Το <τένισμ! του> είναι <αρακτηριστικ# με τι> πέντε πλε=ο?ε> που το αποτελο?ν* Το γιορτιν# καπέλο του> φέρει φο?ντα και κατ! τη ι!ρκεια των γιορτ(ν του> κοσμείται με φτερ! και αρωματικ! κλαι!* 4οι!Bει με το λοφίο περικεφαλαία> τη> 4ακεονίτικη> στολή>* τα +αλασσιν! κο$ πι+αν# κατ!λοιπο τη> +αλασσινή> καταγωγή> του>* Οι !νρε> μέ<ρι τι> πρ(τε> εκαετίε> του /0ου αι(να φορο?σαν <ιτ(νιοMσ!κο που το ον#μαBαν TΣακ!τσιT* Το καπέλο του> +υμίBει την αρ<αία μακεονική %αυσία* Ο τρ#πο> κατασκευή> των σπιτι(ν του> έ<ει πολλ! κοιν! στοι<εία με το μακεονίτικο σπίτι* Είναι κτισμένα με πέτρε> και =?λα και με ε=(στη στο π!νω π!τωμα* Στι> προσ#Yει> των σπιτι(ν του> υπ!ρ<ουν =υλ#γλυπτα μοτίAα που παραπέμπουν σε αν!λογα ελληνικ! &μαίανροι$ ρ#ακε>$ γεωμετρικ! σ<ήματα και ακτινωτ! αστέριαK* Απ# παρ!οση κ!+ονται σε καρέκλε> και σκαμνι!$ σε αντί+εση με τον παραοσιακ# τρ#πο των Ασιατ(ν που κ!+ονται οκλα#ν* Ο 2ακιστανικ#> οργανισμ#> Τουρισμο? του> προA!λλει ω> απογ#νου> των στρατιωτ(ν του 4*  Αλε=!νρου* ŽΕτσι πολλοί επισκέπτονται τι> κοιλ!ε> του> για να γνωρίσουν τη μοναική αυτή φυλή[* &πηγή5 ιστοσελία ¨ÓÓ¥5DÕEGÓ*DF—IE™*™—F¨ÓÌHJ©©0N/*¨ÓÌH K $!ρα από το μυθολογικό !πος των Q/ιονυσιακώνQ του +όννου το οποίο ανα!ρεται σε !να καθαρά αστρονομικό ή ουράνιο επίπεδο με απολήξεις στην -θόνα σ-ετικά με τις εκστρατείες του /ιονύσου στην ανατολή)λαμ*άνουμε ώς κύρια πηγή το Q$ερί Yσιδος και ΟσίριδοςQ του $λουτάρ-ου κε. 695

Z%αι #ταν εAασίλευε ο Vσιρι> του> μέν Αιγ?πτιου> αμέσω> απήλλα=ε απ# την γεμ!τη στερήσει> +ηρι(η Bωή αφο? του> ία=ε την γεωργία$του> ε+έσπισε ν#μου> και του> ία=ε να τιμο?ν του> +εο?> &σημ5 αστρονομία$φιλοσοφία$τέ<νη$μυ+ολογίαK* 4ετ! τα=ίεYε σε #λη τη γή και ε=ημέρωσε του> τρ#που> των αν+ρ(πων και ελ!<ιστε> φορέ> μ!λιστα <ρει!στηκε τα

#πλα γιατί τι> περισσ#τερε> φορέ> του> έ+ελγε μέσω τη> μουσική>$του τραγουιο? και τη> πει+ο?> του λ#γου*'ιŽαυτ# και οι œλληνε> πίστευαν #τι είναι ο ίιο> με τον "ι#νυσο[* υσικά δεν θα πρ!πει να θεωρήσουμε τον /ιόνυσο ώς υσικό ιστορικό πρόσωπο αλλά ως !να ευρύτερο σύνολο στοι-είων και καταστάσεων με *αθύ μυθολογικό και ιλοσοικό υπό*αθρο το οποίο ώς !κραση αποκτά υπόσταση μ!σα από τον συμ*ολισμό του /ιονύσου όπως το ακόλουθο κομμάτι από τα V/ιονυσιακάW *ι*λίο ,Z) στί-οι 6M εν αποσ?ρ+ηκε* \αναεπέστρεYε στην κατε?+υνση προ> ν#τον εκ του Aορρ!$ αφήνοντα> τον ένα π#λον εστ!+η στον !λλο π#λο**[ και στο *ι*λίο JZ) στί-οι <;:A<;d ZΤελείωσε πλέον η ταρα<ή στα !στρα* 'ιατί ο »λιο>$ αφο? προσπέρασε τον <αιτηφ#ρο 6έοντα$ σταμ!τησε κοντ! στην στα<υ(η %#ρη &αστερισμ#> 2αρ+ένουK του Bωιακο? ρ#μου* . Σελήνη απ# το πρ#σωπο του ουρ!νιου 6έοντο> υπερπη(ντα> τον αστερισμ# του %αρκίνου$ αφο? !λλα=ε πορεία$ στην αντί+ετη +έση επί του Yυ<ρο? αστερισμο? του  Αιγ#κερου σταμ!τησε[ Ο /ιόνυσος σε πολύ γενικ!ς γραμμ!ς συμ*ολί0ει την κάθοδο και άνοδο των ψυ-ών σε σ-!ση με τον ενδοκοσμικό ενδοκοσ μικό νου και τον Eείριο N4σιριος3)σε άμεση σ-!σημε τις άσεις της Eελήνης ως υιός της της $ερσεόνης N*λ. Ορικούς Bμνους προς /ιόνυσον)$ερσεόνη)#ύ*ουλο3)δηλώνοντας π!ρα από αυτά και τον καταστερισμό του Ομήρου)με ευρύτερες συμ*ολικ!ς απολήξεις στο πολιτισμικό υπό*αθρο του 'εσογειακού -ώρου και δή του ελλαδικού.4πως ανα!ρει και ο #υριπίδης στις QJάκ-αιQ στί-ο 7MO5 V"?ο υν!μει> πρωτοήρ+αν στου> αν+ρ(που>$ η +ε! ".4.ΤΡΑ ή 'ή ή #πω> +έλει> πέ> την που +ρέφει του> αν+ρ(που>* 4ετ! ήρ+ε τη> ΣΕ4Ε6.Σ γ#νο> ο "ΙΟΝ7ΣΟΣ που με τον οίνο &σημείωση γραφ#ντα5 αναφέρεται #<ι μ#νον στον οίνο κα+Žαυτ# (> ποτ#$αλλ! στο νηπεν+έ> ν!μμα των μυστηρίων$τη> μουσική>$του <ορο?$του πολιτισμο? και των τε<ν(νK πα?ει τη λ?πη των +νητ(ν*%αι σαν <ορταίνουν το ποτ# απŽτου αμπελιο? τη ροή$?πνο ίνει και λή+η στα κακ! τη> ημέρα>*-ε#> α+αν!του> (στε για που στον 4.ΡΟ είναι ραμμένο>” -α σου ε=ιστορρίσω μία #μορφη ιστορία5

 Vταν ο ;Ε7Σ απŽτη φωτι! του κεραυνο? τον πήρε στον Vλυμπο τον έφερε (> +είον Aρέφο>* . »ΡΑ A!λ+ηκε να τον ι(=ει απ# τον Ο7ΡΑΝΟ* Ο ;Ε7Σ σαν μέγα> +ε#> κ!τι !λλο μη<ανε?+ει*  ΑπŽτον ΑΙ-ΕΡΑ που κυκλωνει τη <+#να μέρο> κ#Aει και φτι!<νει !λλον "ΙΟΝ7ΣΟ και Ο4.ΡΟ τον ίνει να π!Yει το νείκο> τη> για το "ι#νυσο* %αι με τα <ρ#νια είπανε πω> τρ!φηκε ραμμένο> μέσα στου "ία το 4ηρ# και το μετέλλα=αν σε Ο4.ΡΟΣ κι έτσι το μ?+ο πλ!σανε π(> τ!<α ο "ι#νυσο> ήταν #μηρο> τη> »ρα>[ Η σ-!ση της ελληνικής ιλοσοίας με τις ανατολικ!ς θρησκείες είναι άμεση και πολύ στενή με τη -αώδη διαορά ότι οι θρησκείες είναι κλειστ!ς σε ν!ες ιδ!ες)ενώ η η ιλοσοία είναι ανοικτή σε διαρκώς ν!ες ιδ!ες. H-ουν όμως πάρα πολλά κοινά με την 8οσμοθεώρηση των #λλήνων και κυρίως των $υθαγορίων)των $λατωνικών και του Ηράκλειτου δί-ως να γνωρί0ουμε σαώς το γιατί.Yσως οι Hλληνες να σ-ετί0ονται με τους +τ!*α ,*ατάρ του =νδουLσμου... Η ινδουLστική ιλοσοία μιλάει για !ναν υλικό κόσμο ψευδαισθήσεων όμοιο με το Q'ή όνQ των #λλήνων και κυρίως κ υρίως των επικούριων)των σοιστών Nμε άλλες διαορ!ς3 και των σκεπτικών.Η σκ επτικών.Η ύλη διαρκώς υπόκειται στον νόμο της θοράς γι>αυτό και δεν μπορεί να συλληθεί από τον νού μας μ!σω των αισθήσεών μας)καθώς αυτό που παρατηρούμε τώρα μετά από λίγο θα αλλάξει)ακόμη κι εμείς οι ίδιοι θα αλλάξουμε. $άνω σε αυτή τη λογική !ρ-εται η πλατωνική ιλοσοία σαώς επιρρεασμ!νη από την ελεατική να υποστηρίξει ότι το 4λον είναι $ολλά και Hν με τη διαορά ότι κάποιοι εκ των #λεατών όπως ο "ήνων και ο $αρμενίδης υποστήριξαν ότι το Hν προυπάρ-ει των $ολλών και κάποιοι εξ αυτών όπως ο #μπεδοκλής υποστήριξαν ότι το Hν και τα $ολλά συνυπάρ-ουν. Ο δ! $λάτων θεώρησε ότι στον %λικό κόσμο επικρατεί η (ήθη ενώ στον κόσμο των =δεών η ,Aλήθεια και σκοπός όλων των όντων είναι η αν!λιξη προς αυτήν)κάτι ανάλογο με τον πραγματικό σκοπό της 0ωής στον ινδουLσμό και κυρίως τον 'πεκτι*εντάντα Eουάμι $ραμπουπάντα η ιλοσοική θεώρηση του οποίου αρ-ίσε να προσδιορί0ει τα λεπτά όρια μεταξύ ινδουLστικής ιλοσοίας )θρησκείας και μυστηκισμού.Ο 8ρίσνα ο Qάπειρα ελκυστικόςQ του ινδουLσμού επί της ουσίας είναι ο Qάπειρα ελκυστικόςQ κόσμος των =δεών του $λάτωνα και σκοπός των ψυ-ών είναι κατά τον $λάτωνα η συναναστροή με τις αληθιν!ς =δ!ες προς αυτό*ουλη και συνειδητή μείωση των υλικών παθών) με αποτ!λεσμα την λύτρωση των ψυ-ών και την απελευθ!ρωσή τους από τα δεσμά της ύλης και της διαρκούς παλλιγενεσίας

Nμετεμψύ-ωσης3 θεωρία σαώς προερ-όμενη από τους Ορικούς και του $υθαγόριους.Ο 8όσμος των =δεών λοιπόν είναι το αληθινό #=+,=. /ια*ά0οντας στο *ι*λίο Q&!λειες ερωτήσεις τ!λειες απαντήσειςQ του Eουάμι $ραμπουπάντα σελ. 9;

Z)ασ!μσι τBιρν!νι γιατ! Aι ένα πουκ!μισο και #ταν παλι(σει +α το πετ!=ει> και +α π!ρει> !λλοT[ *ρίσκουμε την ρήση του Ηράκλειτου που ανα!ρει vvα+!νατοι +νητοί $ +νητοί α+!νατοιww R/  και Tείναι τέρYη ή +!νατο> για τι> Yυ<έ> να γίνονται υγρέ>*ΤέρYη είναι η πτ(ση στη γέννηση*. Bωή μα> γεννιέται απ# τον +!νατ# του> και η Bωή μα> γεννιέται απ# τον +!νατ# του>T απ#σπασμα SS* Eυνε-ί0οντας τον /ιάλογό του ο $ραμπουπάντα στον διάλογό του Nσ-εδόν πλατωνικό3 συνε-ί0ει λ!γοντας TΤί είναι αυτ# που αλλ!Bει το !λλο ”Τί είναι αυτ# που μένει στα+ερ#” &+υμίBοντα> τον ι!λογο TΤίμαιοT που ρωτ!ει ο Σωκρ!τη> TΤί είναι αυτ# που υπ!ρ<ει αεί και εν γεννή+ηκε και τί εκείνο που ιαρκ(> γίνεται”K Jάση του =νδουLσμού και των ανατολικών ιλοσοιών τα πάντα μεταστοι-ειώνονται και αποτελούν μία πλάνη για τον άνθρωπο N'άγια h 'η 4ν h Bλη3 διότι τίποτε δεν κρατάει για πάντα και δεν υπάρ-ει αμετά*λητο)ενώ το μόνον αληθινό είναι η ουσία των πάντων το άπειρα ελκυστικό N8ρίσνα h 4ν h #νδοκοσμικός +ούς3 είναι αυτό που υπάρ-ει αμετά*λητο σαν κοσμική εν!ργεια N,τμα h 8οσμικήc8αθολική Gυ-ή3 και σκοπός της είναι η επιστροή προς την ευδαιμονία N+ιρ*άνα h #υδαιμονία3 μ!σω της διαλεκτικής μας σ-!σης με τη 0ωή και το θάνατο.%πάρ-ει σ-!ση επίσης και με την ιλοσοία του &άο.,πλά ανα!ρουμε5 T"ι#νυσο> και Α›η> εν και το αυτ#T .ρ!κλειτο> απ#σπ* NQ* 'ΙΝ και 'ΙΑΝ'% Ÿ ΤΑΟ 8ατά κάποιο παράδοξο τρόπο συναντούμε στοι-εία και σύμ*ολα του ελληνικού πολιτισμού ό-ι μόνον στις =νδίες)αλλά και στην +ότια 8ίνα και στο 2ι*!τ. αν παρατηρήσουμε υσιογνωμικά και πολιτισμικά την υλή των 8αλάς στο ,γανιστάν ή την υλή Eίκ- NEινδούς3 στα σύνορα του $ακιστάν θα *γάλουμε αρκετά σημαντικά συμπεράσματα. 'ετά από αυτά ας σκετούμε τον ρόλο των &αλιμπάν απ!ναντι στην παγκοσμιοποίηση ώς πυρήνας αντίδρασης καθώς και τον πνευματικό

ρόλο των Eούι της *όρειας =νδίας και του 2ι*!τ στην ,σιατική €πειρο.,ς μην ξε-νάμε ότι κατά την μυθολογία ο /ιόνυσος μεγάλωσε στο όρος της +ύσσας N*λ. Q,λεξάνδρου ,νά*ασιςQ του ,ρριανού /c7M = 3 αλλά και λαμ*άνοντας υπ>όψιν το ακόλουθο απόσπασμα του  ,ρριανού από τα Q=νδικάQ N# 673 σ-ετικά με την καταγωγή των Eί*ας ή Eίνδων και λαμ*άνοντας υπ>όψιν την ετυμολογική συγγ!νεια των Eί*ας με την =νδική 2εότητα Eί*α5 ZVσον αφορ! του> ΣίAα> οι οποίοι ήταν γένο> Ινικ#ν επειή οισμένοι του> είαν να ντ?νονται με έρματα$ισ<υρίBονται #τι είναι υπολείμματα του στρατο? εκ τη> εκστρατεία> του .ρακλέου> επειή μ!λιστα οι ΣίAαι φέρουν και ρ!Aο (> αν!μνησιν του ροπ!λου του .ρακλέου>[* 8αι αν πάμε στην αντίπερα ό-θη της 1α*άης και της Jολι*ίας *ρίσκουμε τα εξής5 'ετά από !ρευνα του καθηγητή ανθρωπολογίας ‡.ˆoalfgao†)το $ανεπιστήμιο 1αιδεμ*!ργης εξ!δωσε το 6dIM το *ι*λίο με τίτλο Q#((Η+=8, E&Ο=1#=, E&=E $Ο(%+ΗE=,8#E C(DEE#EQ )στο οποίο περι!-ονται συγκριτικοί κατάλογοι IOI #λληνικών ή #λληνογενων λεξεων και των αντίστοι-ών τους στις $ολυνησιακ!ς /ιαλ!κτους.

"ΕΙ'4Α 6Ε\ΕΩΝ5 2ΡΟΦΟΡΑ M Σ.4ΑΣΙΑ5 "ΙΑ6Ε%ΤΟΣ 3Α)Α.Σ5  Αέτο M Αετ#>  Αρέτο ¬ ÖΑρτο>  Αρ#τε M Οργ(νω&εκ του Αροτρι!ωK  Αέρε M 2λέω&εκ του ΑείρωK 3ινέ M 'υνή Νο? M Νο?>ΣκέYη 4αν!ο M 4α+αίνω 4έλε M 4ελωία  6αο?η M 6α#> Τ!ρρα M -!ρρο> Τ!μαΤ!μο> M "ήμο>&ωρ* "!μο>K Τ#κο M \?λο&εκ του "οκ#>K 3αν!ου M 'ενν!ω

"ΙΑ6Ε%ΤΟΣ %ΕΤΣΟ7Α&2ΕΡΟ7K5

 Αγν!να M Αγν#> Ου!ιρα> M Αέρα>  Α¥ÐHÐ M -ε#τητα και περιο<ή τη> επαρ<ία> επαρ<ία> %αουπολιακ!ν&)ολιAίαK  U¥ÐHÐ¥DE¥D M . 3(ρα του -εο? U¥ÐHÐ Ν!κα M Νεκρ#>-!νατο> &εκ του Νέκυ>K 2ίρκα M 2?ργο> 2ίρι> M 2?ρ2?ρινο> Ρίμα M Ομιλία Ρ?μακ M Ρε?μα Ρο?μι M "?ναμηΡ(μη /εν -ρειά0εται να αναερθούμε στην καταγωγήNή !στω συγγ!νια3 της  (ατινικής και των λατινογενών Cλωσσών από την #λληνική.Η ύπαρξη όμως ομόη-ων #λληνογενών λ!ξεων)ράσεων και παραδόσεων στον #ιρηνικό Dκεανό)αλλά και κατάλοιπα αρ-αίων ελληνικών +αών και Eκευών)είναι ενα 0ήτημα που προ*ληματί0ει και τον πιό ορθολογιστη.

%ΕΦΑ6ΑΙΟ 65 Ο 47-ΟΣ Τ.Σ ΑΤ6ΑΝΤΙ"ΟΣ5 αίνεται λοιπόν ότι *άση των ευρημάτων *λ!πουμε απομεινάρια κάποιων -αμ!νων πολιτισμών Aκαι όσο περνάνε τα -ρόνια θα *λ!πουμε όλο και

περισσότεραA και είναι απόλυτα υσιολογικό αυτό)διότι ετούτη εδώ η -θόνα κάνει κύκλους και περνάει μ!σα από γεωλογικ!ς και κλιματολογικ!ς αλλαγ!ς.Hρ-ονται είδη)-άνονται είδη)άλλα λιγότερο εξελιγμ!να)άλλα περισσότερο.Eε αυτό θα συμωνήσουν και οι πιο σκεπτικιστ!ς γεωλόγοι ότι δηλαδή οι γεωτεκτονικ!ς πλάκες της γής κινούνται)το γεωμαγνητικό της πεδίο αλλά0ει κλίση)ο λοιός του πλανήτη μετα*άλλεται)!ρ-ονται περίοδοι παγετώνων και ακολούθως περίοδοι τήξης των πάγων και ανόδου της στάθμης των υδάτινων μα0ών h κατακλυσμοί)γίνονται σεισμοί)λοιμοί και καταποντισμοί...Ο πλανήτης δεν είναι στατικός και αλλά0ει διαρκώς μ!σα στα : δισ !τη υπάρξεώς του.'!σα στο τελευταίο 6 εκατομύριο -ρόνια εμανίστηκαν ί-νη a^ff‚l†a Nκαι όλως τυ-αίως στα $ετράλωνα 1αλκιδικής...3 που δια!ρουν σημαντικά από τον l_lmj]a καθώς !-ουν κάποιες μορ!ς κοινωνικής οργάνωσης. $ιθανόν να δι!υγαν σε σπήλαια κτλ για να διασωθούν από κάποια καταστροή. $ολύ πιο πιθανό *άση των ευρημάτων να υπήρ-αν κι άλλοι εξελιγμ!νοι πολιτισμοί πρίν από τον δικό μας σε διαορετικά επίπεδα εξ!λιξης A διαορετικούς τομείςA καθώς η εξ!λιξη ενός πολιτισμού δεν *αδί0ει πάνω σε κάποια προκαθορισμ!να πρότυπα αλλά ακολουθεί τους δικούς της ενστικτώδεις ρυθμούς εξ!λιξης ανάλογα με τις ανάγκες του. 8άποιοι πιο εξελιγμ!νοι στην ιλοσοία)κάποιοι στην μαγεία)κάποιοι στην αστρονομία)κάποιοι στην αρ-ιτεκτονική κτλ. Yσως να υπήρ-ε και !νας αρ-!γονος ανεπτυγμ!νος πολιτισμός Nό-ι με τα σημερινά δεδομ!να εξ!λιξης δλδ τα κινητά)το ίντερνετ και την τηλεόραση)αλλά με άλλα μ!τρα και σταθμά εξ!λιξης3 ο οποίος να εί-ε αποκτήσει καθολικό και παγκοσμιοποιημ!νο εύρος λόγω του ότι εί-ε το q6 προ*άδισμα στην κλίμακα της ανθρωπολογικής εξ!λιξης)είτε λόγω περι*αλλοντολογικών συνθηκών)είτε κλιματολογικών)είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο που άπτεται εντός του πεδίου του γεωυσικού)με αποτ!λεσμα να επιρρεάσει τους γειτονικούς του πολιτισμούς και εκείνοι με την σειρά τους να επιρρεάσουν τους γειτονικούς τους πολιτισμούς με ρυθμό διάδοσης εγκάρσιων ηλεκτρομαγνητικών κυμμάτων. Eημασία !-ει ότι με τα στοι-εία μας προς το παρόν αποδεικνύουν ότι υπήρξε τουλά-ιστον !νας πολιτισμός στην απώτατη αρ-αιότητα με κοινά σύμ*ολα και πολλ!ς εστίες )οι μεγαλιθικ!ς και αστρονομικ!ς αποδείξεις του οποίου !ρνουν σε αμη-ανία και δ!ος τους ερευνητ!ς και τους επιστήμονες σήμερα. &ουλά-ιστον για μερικ!ς εστίες του πολιτισμού εκείνου NμινωLκός)μυκηναLκός)αιγυπτιακός)σουμεριακός)περου*ιανός)κιν!0ικος !-ουμε ό-ι μόνον αποδείξεις σε μυθολογικό και ιστορικό επίπεδο αλλά !-ουν αναγνωριστεί τα ευρήματά τους με κτίρια)εργαλεία και άλλα γνωστής και άγνωστης -ρήσης αντικείμενα.Ο πολιτισμός κάθε επο-ής θ!λωντας να αήσει πίσω του κάποιο μνημείο της γνώσης του για τις επόμενες γενι!ς !γραε)!λεγε και !-τι0ε και καθώς το ενδια!ρον του ανθρώπου τείνει προς τα άστρα τα !ργα αυτά εί-αν νά κάνουν με την αστρονομία είτε μιλάμε για 0ιγκουράτ)είτε για πυραμίδες του &εοτι-ουακάν και της Cκί0ας)είτε για $αρθενώνες και για =ωνικά κτίσματα στην 'ικρά ,σία που όλα μα0ί δηλώνουν την προσπάθεια του ανθρώπινου πνεύματος

να ξεπεράσει το -ρόνο και να νικήσει το θάνατο και την ανάδυση του είδους μ!σα από το γ!νος.Οι γνώσεις αστρονομίας και αρ-ιτεκτονικής δηλώνουν ότι αυτοί οι πολιτισμοί εί-αν στραμμ!νο το ενδια!ρον τους σε συγκεκριμ!νο σημείο στο οποίο αναπτύ-θηκαν περισσότερο. 8αι καθώς ολοκήρωσαν τον κύκλο τους και !υγαν από τον μάταιο τούτο κόσμο)οι επόμενες γενι!ς)υλ!ς ή και ύλα που ήρθαν είδαν τα -τίσματά τους με δ!ος σαν δημιουργήματα θεών.Η λάθος προσ!γγιση και παρερμηνεία της μυθολογίας συ-νά ενίσ-υε και ενισ-ύει τ!τοιου είδους δόξες.  ,υτό που μάλλον συμ*αίνει είναι ότι στην γή για για κάποιο λόγο !ρ-ονταν)!ρ-ονται και θα !ρ-ονται ψυ-!ς διαορετικού επιπ!δου και διαορετικών τα-υτήτων και συ-νοτήτων η μία με την άλλη και όλες μα0ί Nεντελ!-εια3 σε σ-!ση με τις εδώ παγιδευμ!νες ψυ-!ς στο ενδοκοσμικό τους όνειρο. Οι ψυ-!ς αυτ!ς ανεξαρτήτως από που προ!ρ-ονται !ρουν !να κοινό -αρακτηριστικό.,νήκουν όλες σε !να κοινό είδος. 8αι τα μνημεία λόγου και αρ-ιτεκτονικής που άησαν πίσω τους !-ουν κοινά αναγνωριστικά σύμ*ολα που δ!νουν όλα μεταξύ τους δηλώνοντας κάτι.4τι ξεκίνησαν από μία εστία N#λληνικός γεωυσικός -ώρος3 και επεκτείνονται σπειροειδώς με την μορή κυμμάτων δημιουργώντας μία πανπολιτιστική και ελλογοποιητική μ!θεξη.,πό το 0ενίθ όμως της καθόδου του ελληνικού πνεύματος ώς το ναδίρ της επαναοράς της ανθρώπινης ύσης στο επίπεδο *αρ*αρότητάς της και τελικώς αανισμού της)υπάρ-ει μια κλιμακωτή πορεία ανάλογη του σ-ήματος των πυραμίδων)όπου στο π!ρασμα των πολιτισμών από τον πλανήτη μας μ!νουν πίσω κάποια αθάνατα !ργα.&ο θ!μα είναι να γίνει μια στιγμή μια εμπεριστατωμ!νη μελ!τη ραδιογράησης και ανάλυσης των πετρωμάτων των περιο-ών να οριστεί ακρι*ής -ρονολόγηση.,λλιώς δεν εξηγείται το πώς αυτά *ρ!θηκαν εκεί.$ροανώς και οι γραμμ!ς της +ά0κα δημιουργήθηκαν από !ναν πολιτισμό που εί-ε τα μ!σα να τις τιάξει.,υτός ο πολιτισμός δεν !ρ-εται σε αντίθεση με την ,τλαντίδα.8αι ο όρος ,τλαντίδα δεν είναι ανάγκη απαραίτητα να συνδ!εται με εξωγήινους και όλα όσα λ!γονται)ούτε και να τοποθετείται πρίν από εκατομύρια -ρόνια. 8ι όταν ανα!ρω κατακλυσμό δεν τον εννοώ όπως τον εννοούν οι θρησκείες αλλά ως υσική μα0ική καταστροή κάθε είδους που μπορεί να αανίσει !ναν πολιτισμό.,πό την άλλη δεν !-ουμε τα στοι-εία και την ικανότητα να διαψεύσουμε τα λεγόμενα του $λάτωνα για την ,τλαντίδα5

¡/NG¢ ¹‹στιν τι> κατ£ Αγυπτονº$ × £ ~>$ ¹tν τÇ "iλτα$ περ^ Øν κατs κορυφhν σ tπικαλο_μενο> νομl>$ το_του q τοc νομοc μεγbστη πlλι> Σuι> ¬ ~+εν h κα^ „μασι> ×ν Ù Aασιλε_>¬ ο±> τe> πlλεω> +εk> rρ<ηγl> τb> tστιν$ Αxγυπτιστ^ μqν τοÚνομα Νηb+$ Éλληνιστ^ i$ ƒ> Ù tκεbνων λlγο>$ o+ην† μuλα q φιλα+gναιοι καb τινα τρlπον οxκεˆοι τaν£ ε¸ναb φασιν* ο± h Σlλων ‹φη πορευ+ε^> σφlρα τε γενiσ+αι παρ£ αmτοˆ> ‹ντιμο>$ ¡//D¢ κα^ h κα^ τs παλαιs rνερωτaν ποτε το€> μuλιστα περ^ ταcτα τaν •ερiων tμπεbρου>$

σ<εkν οÚτε αpτkν οÚτε ¤λλον Æλληνα οmiνα οmqν ƒ> ‹πο> εxπεˆν εxlτα περ^ τaν τοιο_των rνευρεˆν* καb ποτε προαγαγεˆν Aουλη+ε^> αmτο€> περ^ τaν rρ<αbων εx> εx > λlγου>$ τaν τÄε τs rρ<αιlτατα λiγειν tπι<ειρεˆν$ περ^ Φορωνiω> τε τοc πρ‰του λε<+iντο> κα^ ΝιlAη>$ κα^ μετs τkν κατακλυσμkν α¯ περ^ "ευκαλbωνο> ¡//Õ¢ κα^ 2_ρρα> ƒ> ιεγiνοντο μυ+ολογεˆν$ κα^ το€> t= αmτaν γενεαλογεˆν$ κα^ τs τaν tτaν ~σα ×ν ο±> ‹λεγεν πειρ†σ+αι ιαμνημονε_ων το€> <ρlνου> rρι+μεˆν καb τινα εxπεˆν τaν •ερiων ε¯ μuλα παλαιlν ¹

Û Σlλων$ Σlλων$ Æλληνε> rε^ παˆi> tστε$ γiρων q Æλλην οmκ ‹στινº*º* rκο_σα>  rκο_σα> ο¯ν$ ¹πa> τb τοcτο λiγει>ܺ

φuναι* φuναι* ¹νiοι tστiº$ εxπεˆν$ ¹τs> Yυ πuντε> οmεμbαν γsρ tν αmταˆ> ‹<ετε ι£ rρ<αbαν rκοhν παλαιsν l=αν οmq μu+ημα <ρlνŒ πολιkν οmiν* τk ¡//Ý¢ q το_των ατιον τlε* πολλα^ κατs πολλs φ+ορα^ γεγlνασιν rν+ρ‰πων κα^ ‹σονται$ πυρ^ μqν κα^ Èατι μiγισται$ μυρbοι> q ¤λλοι> ¿τεραι Aρα<_τεραι* τk γsρ ο¯ν κα^ παρ£ pμˆν λεγlμενον$

·> ποτε Φαi+ων λbου παˆ> τk τοc πατρk> Þρμα Bε_=α>

ιs τk μh υνατk> ε¸ναι κατs τhν τοc πατρk> Ùkν tλα_νειν τu τ£ tπ^ γe> συνiκαυσεν κα^ αmτk> κεραυνω+ε^> ιεφ+uρη$ τοcτο μ_+ου μqν σ tστι τaν περ^ λiγεται γeν κατ£ οmρανkν xlντων παρuλλα=ι> κα^ ιs μακρaν <ρlνων γιγνομiνη τaν tπ^ γe> πυρ^ πολλÇ φ+ορu* τlτε ο¯ν ~σοι κατ£ °ρη κα^ tν pYηλοˆ> τlποι> κα^ tν =ηροˆ> οxκοcσιν μ†λλον ιlλλυνται τaν ποταμοˆ> κα^ +αλuττÅ προσοικο_ντων nμˆν q Ù Νεˆλο> ε> τε τßλλα σωτhρ κα^ τlτε tκ τα_τη> τe> rπορbα> σ…Bει λυlμενο>* ~ταν £ α¯ +εο^ τhν γeν Èασιν κα+αbροντε> κατακλ_Bωσιν$ ο• μqν tν τοˆ> °ρεσιν °ρεσι ν ιασ…Bονται Aουκlλοι νομe> τε$ ο• £ tν ταˆ> ¡//G¢ παρ£ pμˆν πlλεσιν εx> τhν +uλατταν pπk τaν ποταμaν π οταμaν φiρονται κατs q τgνε <‰ραν οÚτε τlτε οÚτε ¤λλοτε ¤νω+εν tπ^ τs> rρο_ρα> Èωρ tπιρρεˆ$ τk £ tναντbον κuτω+εν π†ν tπανιiναι πiφυκεν* ~+εν κα^ ι£ à> αxτbα> τrν+uε σŒBlμενα λiγεται παλαιlτατα τk q rλη+i>$ tν π†σιν τοˆ> τlποι> ~που μh <ειμáν t=αbσιο> f καcμα rπεbργει$ πλiον$ ¡/OD¢ τοτq q ‹λαττον rε^ γiνο> tστ^ν rν+ρ‰πων* ~σα q f παρ£ pμˆν f τÄε f κα^ κατ£ ¤λλον τlπον ’ν rκοÄ σμεν$ ε πο_ τι καλkν f μiγα γiγονεν f καb τινα ιαφορsν ¤λλην ‹<ον$ πuντα γεγραμμiνα tκ παλαιοc τÄ£ tστ^ν tν τοˆ> •εροˆ> κα^ σεσωσμiνα τs q παρ£ pμˆν κα^ τοˆ> ¤λλοι> ¤ρτι κατεσκευασμiνα ‚κuστοτε τυγ iονται$

κα^ πuλιν ι£ εxω+lτων tτaν ·σπερ νlσημα âκει φερlμενον αmτοˆ> dεcμα οmρuνιον κα^ το€> rγραμμuτου> ¡/OÕ¢ τε κα^ rμο_σου> ‹λιπεν pμaν$ ·στε πuλιν t= rρ ο±ον νiοι γbγνεσ+ε$ οmqν εxlτε> οÚτε τaν τÄε οÚτε τaν παρ£ pμˆν$ ~σα ×ν tν τοˆ> παλαιοˆ> <ρlνοι>* τs γοcν νυνh γενεαλογη+iντα$ Û Σlλων$ περ^ τaν παρ£ pμˆν à ιeλ+ε>$ παbων Aρα<_ τι ιαφiρει μ_+ων$ οã πρaτον μqν ¿να γe> κατακλυσμkν μiμνησ+ε πολλaν ‹μπροσ+εν γεγονlτων$ ‹τι q τk κuλλιστον κα^ ¤ριστον γiνο> tπ£ rν+ρ‰που> tν τÄ <‰ρä παρ£ pμˆν οmκ στε γεγονl>$ t= ’ν σ_ τε κα^ π†σα n ¡/OÝ¢ πlλι> ‹στιν τs νcν pμaν$ περιλειφ+iντο> ποτq σπiρματο> Aρα$ rλλ£ pμ†> λiλη+εν ιs τk το€> περιγενομiνου> tπ^ πολλs> γενεs> γρuμμασιν τελευτ†ν rφ‰νου>* ×ν γsρ g ποτε$ Û Σlλων$ pπqρ τhν μεγbστην φ+ορsν Èασιν n νcν o+ηναbων ο¯σα πlλι> rρbστη πρl> τε τkν πlλεμον κα^ κατs πuντα εmνομωτuτη ιαφερlντω> å κuλλιστα ‹ργα κα^ πολιτεˆαι γενiσ+αι λiγονται κuλλισται πασaν Ùπlσων pπk ¡/O²¢ τkν οmρανkν nμεˆ> rκοhν παρεε=uμε+αº* rκο_σα> ο¯ν Ù Σlλων ‹φη +αυμuσαι κα^ π†σαν προ+υμbαν σ<εˆν εlμενο> τaν •ερiων πuντα ι£ rκριAεbα> ο• τs περ^ τaν πuλαι πολιτaν ‚=e> ιελ+εˆν* τkν ο¯ν •ερiα φuναι ¹φ+lνο> οmεb>$ Û Σlλων$ rλλs σοc τε ¿νεκα tρa κα^ τe> πlλεω> pμaν$ μuλιστα q τe> +εοc $ tκ 'e> τε κα^ φαbστου τk σπiρμα παραλαAοcσα pμaν$ τgνε q pστiραν* τe> q tν+uε ιακοσμgσεω> παρ£ nμˆν tν τοˆ> •εροˆ> γρuμμασιν zκτακισ<ιλbων tτaν rρι+μk> γiγραπται* περ^ h τaν tνακισ$ κα^ τaν ‹ργων αmτοˆ> Ø κuλλιστον tπρu<+η τk £ rκριAq> περ^ ¡/PD¢ πuντων tφε=e> t φε=e> εx> α¯+ι> κατs σ<ολhν αmτs τs γρuμματα λαAlντε> ιi=ιμεν* το€> μqν ο¯ν νlμου> σκlπει πρk> το€> τÄε πολλs γsρ παραεbγματα τaν τlτε παρ£ pμˆν °ντων tν+uε νcν rνευρgσει>$ πρaτον μqν τk τaν •ερiων γiνο> rπk τaν ¤λλων <ωρ^> rφωρισμiνον$ μετs q τοcτο τk τaν ημιουργaν$ ~τι κα+£ αpτk ¿καστον ¤λλŒ q οmκ tπιμειγν_μενον ημιουργεˆ$ τl τε τaν νομiων κα^ τk τaν +ηρευτaν τl τε ¡/PÕ¢ τaν γεωργaν* κα^ h κα^ τk μu<ιμον γiνο> æσ+ησαb που τÄε rπk πuντων τaν γενaν κε<ωρισμiνον$ ο±> οmqν ¤λλο πλhν τs περ^ τkν πlλεμον pπk τοc νlμου προσετu<+η μiλειν ‹τι q n τe> Ùπλbσεω> αmτaν σ rσπbων κα^ ορuτων$ ο±> nμεˆ> πρaτοι τaν περ^ τhν oσbαν ƒπλbσμε+α$ τe> +εοc κα+uπερ tν tκεbνοι> τοˆ> τlποι> παρ£ pμˆν πρ‰τοι> π ρ‰τοι> tνει=αμiνη>* τk £ α¯ περ^ τe> φρονgσεω>$ ÙρÀ> που τkν νlμον τÄε ~σην tπιμiλειαν tποιgσατο εm+€> κατ£ rρ περb τε ¡/PÝ¢ τkν κlσμον$ Þπαντα μi<ρι μαντικe> κα^ xατρικe> πρk> pγbειαν tκ το_των +εbων °ντων εx> τs rν+ρ‰πινα rνευρ‰ν$ ~σα τε ¤λλα το_τοι> ¿πεται μα+gματα πuντα κτησuμενο>* τα_την ο¯ν h τlτε σ_μπασαν τhν ιακlσμησιν κα^ σ_ντα=ιν n +εk> προτiρου> pμ†> pμ †> ιακοσμgσασα κατ…κισεν$ tκλε=αμiνη τkν τlπον tν ç γεγiνησ+ε$ τhν εmκρασbαν τaν ƒρaν tν αmτÇ κατιοcσα$ ~τι φρονιμωτuτου> ¤νρα> οσοι Þτε ο¯ν φιλοπlλεμl> ¡/P²¢ τε κα^ φιλlσοφο> n +εk> ο¯σα τkν προσφερεστuτου> αmτÄ μiλλοντα οσειν τlπον ¤νρα>$ τοcτον

tκλε=αμiνη πρaτον κατ…κισεν* èκεˆτε h ο¯ν νlμοι> τε τοιο_τοι> <ρ‰μενοι κα^ ‹τι μ†λλον εmνομο_μενοι πuσÅ τε παρs πuντα> rν+ρ‰που> pπερAεAληκlτε> rρετÄ$ κα+uπερ εxκk> γεννgματα κα^ παιε_ματα +εaν °ντα>* πολλs μqν ο¯ν pμaν κα^ μεγuλα ‹ργα τe> πlλεω> τÄε γεγραμμiνα +αυμuBεται$ πuντων μhν ¡/PG¢ éν pπερi<ει μεγi+ει κα^ rρετÄ λiγει γsρ τs γεγραμμiνα ~σην n πlλι> pμaν ‹παυσiν ποτε _ναμιν ÈAρει πορευομiνην Þμα tπ^ π†σαν Εmρ‰πην κα^ oσbαν$ ‹=ω+εν Ùρμη+εˆσαν tκ τοc oτλαντικοc πελuγου>* τlτε γsρ πορε_σιμον ×ν τk tκεˆ πiλαγο> νeσον γsρ πρk τοc στlματο> ε¸<εν Ø καλεˆτε$ ·> φατε$ pμεˆ> ρακλiου> στgλα>$ n q νeσο> Þμα 6ιA_η> ×ν κα^ oσbα> μεbBων$ t= Ã> tπιAατkν tπ^ t π^ τs> ¤λλα> νgσου> τοˆ> τlτε tγbγνετο πορευομiνοι>$ tκ q τaν νgσων ¡/QD¢ tπ^ τhν καταντικρ€ π†σαν Âπειρον τhν περ^ π ερ^ τkν rλη+ινkν tκεˆνον πlντον* τuε μqν γuρ$ ~σα tντk> τοc στlματο> ο¶ λiγομεν$ φαbνεται λιμhν στενlν τινα ‹<ων εσπλουν tκεˆνο q πiλαγο> °ντω> â τε περιi<ουσα αmτk γe παντελa> rλη+a> zρ+lτατ£ êν λiγοιτο Âπειρο>* tν q h τÄ oτλαντbι νgσŒ τα_τÅ μεγuλη συνiστη κα^ +αυμαστh _ναμι> Aασιλiων$ κρατοcσα μqν ®πuση> τe> νgσου$ πολλaν q ¤λλων νgσων κα^ μερaν τe> µπεbρου πρk> q το_τοι> ‹τι τaν tντk> τÄε ¡/QÕ¢ 6ιA_η> μqν ×ρ<ον μi<ρι πρk>  Αγυπτον$ τe> q Εmρ‰πη> μi<ρι Τυρρηνbα>* αÈτη h π†σα συνα+ροισ+εˆσα εx> éν n _ναμι> τlν τε παρ£ pμˆν κα^ τkν παρ£ nμˆν κα^ τkν tντk> τοc στlματο> πuντα τlπον μιÀ μ ιÀ ποτq tπε<εbρησεν ÙρμÄ ουλοcσ+αι* τlτε ο¯ν pμaν$ Û Σlλων$ τe> πlλεω> n _ναμι> εx> Þπαντα> rν+ρ‰που> ιαφανh> rρετÄ τε κα^ d‰μÅ tγiνετο πuντων γsρ προστ†σα εmYυ ~σαι κατs πlλεμον$ ¡/QÝ¢ τs μqν τaν Éλλgνων nγουμiνη$ τs £ αmτh μονω+εˆσα t= rνuγκη> τaν ¤λλων rποστuντων$ tπ^ το€> tσ rφικομiνη κιν_νου>$ κρατgσασα μqν τaν tπιlντων τρlπαιον ‹στησεν$ το€> q μgπω εουλωμiνου> ιεκ‰λυσεν ουλω+eναι$ το€> £ ¤λλου>$ ~σοι κατοικοcμεν tντk> ~ρων ρακλεbων$ rφ+lνω> Þπαντα> µλευ+iρωσεν* pστiρŒ q <ρlνŒ σεισμaν t=αισbων κα^ κατακλυσμaν γενομiνων$ μι†> ¡/Q²¢ nμiρα> κα^ νυκτk> <αλεπe> tπελ+ο_ση>$ τl τε παρ£ pμˆν μu<ιμον π†ν ®+ρlον ‹υ κατs γe>$ â τε oτλαντ^> νeσο> ƒσα_τω> κατs τe> +αλuττη> cσα µφανbσ+η ιk κα^ νcν ¤πορον κα^ rιερε_νητον γiγονεν τοmκεˆ πiλαγο>$ πηλοc κuρτα Aρα tμποáν °ντο>$ Øν n νeσο> •Bομiνη παρiσ<ετοº* &26ΑΤΩΝ TΤΙ4ΑΙΟΣT /NΕM/Q©K

 ,ς σημειώσουμε μερικά δεδομ!να από το παραπάνω παραπάνω απόσπασμα πριν

προ-ωρήσουμε παρακάτω5

N*-εωρο?ν ω> αρ<ηγ# τη> π#λη> του> μια +ε! η οποία στην αιγυπτιακή γλ(σσα λέγεται Νηί+ και στην ελληνική λέγεται  Α+ην!* /*4ίλησε για τον Φορωνέα τον πρ(το των αν+ρ(πων $για τον "ευκαλίωνα$την 2?ρρα και τον κατακλυσμ# &μετ! τον οποίο και μέσω των οποίων έγινε ο œλλην στην μυ+ολογία του  Απολλ#ωρουK* O*Σ#λων Σ#λων εσεί> οι œλληνε> είστε αεί παίε> και νέοι στην Yυ<ή* P*Ο μ?+ο> του Φαέ+οντο> και η παρέκκλιση των ουρανίων σωμ!των με αποτέλεσμα τι> φυσικέ> καταστροφέ> ε(* Q*6έγει ο Ιερέα> του Σα›>5 #λα αυτ! είναι γραμμένα ε( απ# τα παλι! <ρ#νια μέσα στου> ναο?> και έ<ει ιασω+εί η μνήμη του>*** R*4ένουν Bωντανοί μ#νον οι αμ#ρφωτοι και αγρ!μματοι απ# εσ!> μετ! τι> καταστροφέ> (στε να γίνετε π!λι νέοι απ# την αρ<ή* S*"εν γνωρίBετε #τι στην <(ρα σα> έBησε το ωραι#τερο γένο> απ# το οποίο κατ!γεσαι εσ? και οι συμπολίτε> σου ι#τι σ(+ηκε λίγο σπέρμα* 1*-α σου τα π( #μω> για +ε!> που προστ!τεYε$ανέ+ρεYε και εκπαίευσε αρ<ικ! τη <(ρα σα> και κατ! <ίλια <ρ#νια αργ#τερα την ική μα>*%αι είναι γραμμένο #τι η ιοργ!νωση τη> π#λη> ε( έγινε πρίν 1*000 <ρ#νια* *2#λεμο> Ελλήνων M Ατλ!ντων και κα+ίBυση τη> Ατλαντίο>*  (ίγο παρακάτω μας ανα!ρει την την εξής σημαντικότατη πληροορία πληροορία ο Eωκράτης5

Z%α^ τbν£ ¤ν$ Û %ριτbα$ μ†λλον rντ^ το_του μεταλuAοιμεν$ Ø> τÄ τε παρο_σÅ τe> +εοc +υσbä ιs τhν οxκειlτητ£ êν πρiποι μuλιστα$ τl ε μh

πλασ+iντα μc+ον rλλ£

λlγον ε¸ναι πuμμεγu[

rλη+ινkν

&2λ!των $ Τίμαιο> /R ΕK

/ηλαδή λ!ει ο Eωκράτης ο σοότερος των ανθρώπων ότι αυτά δεν είναι πλασθ!ντας μύθος αλλά αληθινός λόγος.‰πότε όποιος διαωνεί και πιστεύει ότι λ!με κάτι άτοπο ουσιαστικά δεν διαωνεί μα0ί μας αλλά θα πρ!πει να λύσει τις διαορ!ς του με τον $λάτωνα και τον Eωκράτη.

Z%αι #ταν εAασίλευε ο Vσιρι> του> μέν Αιγ?πτιου> αμέσω> απήλλα=ε απ# την γεμ!τη στερήσει> +ηρι(η Bωή αφο? του> ία=ε την γεωργία$του> ε+έσπισε ν#μου> και του> ία=ε να τιμο?ν του> +εο?> 4ετ! τα=ίεYε σε #λη τη γή και ε=ημέρωσε του> τρ#που> των αν+ρ(πων και ελ!<ιστε> φορέ> μ!λιστα <ρει!στηκε τα #πλα γιατί τι> περισσ#τερε> φορέ> του> έ+ελγε μέσω τη> μουσική>$του τραγουιο? και τη> πει+ο?> του λ#γου*'ιŽαυτ# και οι œλληνε> πίστευαν #τι είναι ο ίιο> με τον "ι#νυσο[* &2λο?ταρ<ο> T2ερί ¼σιο> και Οσίριο>T Οσίριο>T κεφ* NOK

%ΕΦΑ6ΑΙΟ 45 ΕΝΙΑ7ΤΟΙ %ΑΙ %ΟΣ4Ι%ΟΙ %7%6ΟΙ5

&ο θ!μα είναι πώς καταστράηκε αυτός ο πολυεδρικός πολιτισμός.,πό γεωλογικ!ς αιτίες σίγουρα ό-ι)διότι η άνοδος της στάθμης του νερού δεν γίνεται απότομα και δεν τάνει σε επίπεδα να καλύψει όλη την επιάνεια της γής αλλά μόνον παράκτιες περιο-!ς. #νδείξεις για πτώση μετεωρίτη δεν !-ουμε σε αυτό το διάστημα ικανό να πλήξει όλη την επιάνεια του πλανήτη.  ,ναστροή του γήινου μαγνητικού μαγνητικού πεδίου !γινε πρίν αρκετά εκατομύρια εκατομύρια -ρόνια. $ιστεύω ότι ίσως κάποιου είδους απενεργοποίησης της ιονόσαιρας σε συνδυασμό με την αναστροή των ηλιακών πόλων !κανε ευάλωτη την γή σε -τυπήματα από διάορα κοσμικά σωματίδια. Eημειωτ!ον ότι η τελευταία περίοδος παγετώνων και η ακόλουθη άνοδος της στάθμης των υδάτινων μα0ών ταιριά0ει -ρονολογικά με την περίοδο που δίνει ο $λάτων για την καθί0υση της ,τλαντίδας. 'ήπως δεν !γινε κάτι εδώ αλλά στο διάστημα που οδήγησε σε κάποια καταστροή και σε QακραίαQ καιρικά)γεωλογικά και περι*αλλοντικά αινόμεναn &ο γαλαξιακό κ!ντρο μας !-ει απόσταση από τη γή περίπου 79.OOO !τη ωτός.,ν στρ!ψουμε το πιο εξελιγμ!νο τηλεσκόπιο μας προς το γαλαξιακό κ!ντρο θα δούμε ότι το κ!ντρο του δεν είναι ορατό από τη γή αλλά κρυμμ!νο πίσω από πυκνά π!πλα κοσμικής σκόνης που *ρίσκονται στο επίπεδο του γαλαξιακού δίσκου.Cια να !-ουμε μία σα!στερη εικόνα θα πρ!πει να απεικονίσουμε το τμήμα αυτό του ουρανού στις ασματικ!ς περιο-!ς ραδιοακτίνων)υπερύθρων)ακτινών 1 και γ αού οι ακτίνες αυτ!ς δεν απορροώνται από την περι*αλλόμενη σκόνη.Jάση σκόνη.Jάση λοιπόν του ραδιοτηλεσκοπίου Š‹Œ του Eιρόκο στο +!ο 'εξικό παρατηρούμε !ναν -άρτη ισουψών γραμμών που παρουσιά0ει !νταση !ν ταση εκπομπής ακτινο*ολίας μήκους κύμματος δύο εκατοστών και προ!ρ-εται από απόσταση ενός !τους ωτός από τον πυρήνα του γαλαξία. Η πηγή της ακτινο*ολίας ονομά0εται …ƒ_ Œ N,Kτοξότη3 σημειώνοντας τη θ!ση του γαλαξιακού κ!ντρου με μήκος κύμματος 7m αλλά με μεγαλύτερο δυναμικό εύρος στο σημείο μετάπτωσης στις A7IŽ και 6I> στον άξονα μετάπτωσης.Ο …ƒ_ α> στην πραγματικότητα είναι πολύ μικρότερος απ>ότι αίνεται στην ραδιοαπεικόνιση)αλλά είναι και πολύ μακρινός για να τον δούμε με ακρί*εια ακόμη και με μια ραδιοσυμ*ολομετρία μεγάλης *άσης η οποία παράσ-ει -ίλιες ορ!ς καλύτερη ευκρίνεια συνδ!οντας τα ραδιοτηλεσκόπια που *ρίσκονται σε διάορες περιο-!ς του κόσμου. &ώρα)οι παρατηρήσεις που !-ουν γίνει με το τηλεσκόπιο ακτινών 1 της &σάντρα ανερώνουν ότι ο …ƒ_ α> πρ!πει να είναι μικρότερος από την διάμετρο της τρο-ιάς της γής N*λ. ^aj_ofga‚m^ ‘o]_†^ τευ-ος 76: σελ. <6A <7 !τος 6dMM3. $αρ>όλο που η μά0α του δεν είναι απόλυτα ακρι*ής)οι τα-ύτητες των άστρων που διαγράουν τρο-ιά σε απόσταση ενός εκατοστού 6c6OO από το γαλαξιακό κ!ντρο δεί-νουν ότι ο πυρήνας πρ!πει να περιλαμ*άνει γύρω στις 7.
υπεργίγαντες !-ουν ως IO ορ!ς μεγαλύτερη μά0α από τον ήλιο μας.Eε υπ!ρυθρα μήκη κύμματος η συγκεκριμ!νη πηγή του γαλαξιακού κ!ντρου που ανα!ρουμε είναι περίπου 7O.OOO.OOO ορ!ς ωτεινότερη από τον ήλιο μας.'ιλάμε για τρομα-τικά ποσά εν!ργειας και εκπομπής νετρίνων ν ετρίνων και λοιπών σωματιδίων και ακτινο*ολιών λοιπόν.  ,υτή η πηγή λοιπόν εκπ!μπει !να !ντονο ρεύμα ρεύμα αερίων ιονισμ!νου υδρογόνου και ηλίου Nπ!ραν από τις άλλες ακτινο*ολίες και τα σωματίδια που ανα!ραμε3 απο*άλλωντας μία ηλιακή μά0α ανά κάθε αιώνα. Ο άνεμος ιόντων που συμπληρώνεται από !να σταθερό ρεύμα κοσμικών ακτίνων και σωματιδίων)εκπ!μπεται από το κ!ντρο με τα-ύτητες κοντά στην τα-ύτητα του ωτός Ne πηγή 5 ’.‹o Qπερί του μεγ!θους της συμπαγούς ραδιοπηγής από το κ!ντρο του γαλαξία μαςQ σελίδα 67:) αναδημοσιευμ!νο στο περιοδικό †^j]_l τεύ-ος 96; N6dI;3.  ,ν η πλειοψηία των ιονισμ!νων ηλεκτρονίων που υπάρ-ουν στις κοσμικ!ς κοσμικ!ς ακτίνες που τάνουν στις περιο-!ς της γής και κυρίως της ιονόσαιρας προ!ρ-ονται από εκεί)τότε η συνολική ωτεινότητα της πηγής στην οποία αναερόμαστε θα είναι ;OO.OOO.OOO ορ!ς μεγαλύτερη του ήλιου μας. &ο περίεργο στο αινόμενο αυτό είναι πώς μια τόσο μικρή περιο-ή παράγει τόσο μεγάλα ποσά εν!ργειας. Ο ιονισμός που υίσταται πρ!πει να είναι τεράστιος./εν πρόκειται για μαύρη τρύπα διότι το ενεργειακό άσμα της ακτινο*ολίας της περιο-ής δεν αντιστοι-εί με εκείνο που θα !πρεπε να προ!ρ-εται από μια μαύρη τρύπα.&ί συμ*αίνει λοιπόνn Eτα 6O.OOO !τη ωτός απόσταση από τον …ƒ_ α> τα ιονισμ!να α!ρια κινούνται με μορή αν!μου ακτινικά προς τα !ξω.,υτό είναι !να άλλο μυστήριο.%πολογί0εται όπως είπαμε ότι η μά0α που -άνει ο πυρήνας είναι περίπου μία ηλιακή μά0α ανα 6OO -ρόνια.,ν - ρόνια.,ν η μά0α αυτή δεν αναπληρωνόταν τότε η περιο-ή αυτή θα εί-ε εξαανιστεί σε 6OO.OOO.OOO -ρόνια.Η -ρονολόγησή του όμως είναι πολύ μεγαλύτερη.Sρα αού καλύπτει ο πυρήνας την μά0α που -άνει σημαίνει αυτομάτως ότι το γαλαξιακό κ!ντρο λειτουργεί σαν μητρικός αστ!ρας που παράγει συνε-ώς ύλη και εν!ργεια. Eημειωτ!ον ότι η θερμοκρασία των αερίων που π ου περι*άλλουν τον γαλαξιακό πυρήνα είναι πάνω από 6O εις την ;η 8!λ*ιν.,υτό μας δεί-νει ότι οι πι!σεις που επικρατούν εκεί είναι τόσο μεγάλες ώστε τα ηλεκτρόνια συμπι!0ονται και ιονί0ονται από τις τρο-ι!ς τους.$αρόμοιες συνθήκες επικρατούν και στους λευκούς νάνους αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα)καθώς 6O γραμμάρια εδώ θα 0ύγι0αν 7Oδις τόνους εκεί. $άμε στην ουσία της υπόθεσης τώρα. Hτσι όπως λειτουργεί ο γαλαξιακός πυρήνας παράγει διαορετικ!ς συ-νότητες ραδιοκυμμάτων Nπαλσαρ3 καθώς τα συμπιεσμ!να ιονισμ!να άτομα που τάνουν στο τ!λος του θερμοδυναμικού τους μετασ-ηματισμού θα μετατρ!πονται σε *αρ!α μ!ταλλα και τα ελαρύτερα στοι-εία ηλίου θα αν!*αιναν προς την επιάνεια όπου θα απο*άλλωνταν από την πίεση της !ντονης ακτινο*ολίας και του ιονισμού.  ,υτό το πράγμα γίνεται αυξομειώμενα αυξομειώμενα καθώς δεν !-ει σταθερό ρυθμό δεδομ!νου ότι δεν μιλάμε για !ναν απλό αστρικό πυρήνα που ακολουθεί υσιολογικά τον κύκλο του “ljgl.

ëëëëë8ατά την αστρουσική και συγκεκριμ!να σύμωνα με τον νόμο

του κύκλου του “ljgl) παρατηρείται μ!σω της αστροωτομετρίας και δή της συμ*ολομετρίας)ότι η αστρική εν!ργεια προ!ρ-εται από την πυρηνική σύντηξή : ατόμων υδρογόνου.Hτσι σ-ηματί0εται !να άτομο ηλίου με ταυτό-ρονη εκπομπή 7 ηλεκτρονίων και ποσοστών ακτινο*ολιών γ. Οι αντιδράσεις αυτ!ς -ρησιμοποιούν ώς καταλύτη το ισότοπο μα0ικού αριθμού 67 του άνθρακος.Eτον κύκλο κατάλυσης ακολουθείται η εξής διαδο-ή των 67 σταθμών μεταστοι-είωσης5

žN/ ì ÏN Mw ˜NO ΝNO Mw žNO žNO Mw ˜NP ˜NP Mw 8NQ 8NQ Mw ˜NQ ˜NQ Mw ÏGP ì žN/  Vπου5 žŸ!ν+ρα= ÏŸυρογ#νο ˜Ÿ!Bωτο 8Ÿο=υγ#νο ÏGŸήλιον* 8ατά την διαδικασία αυτή της μεταστοι-είωσης στο εσωτερικό των άστρων)εκπ!μπονται όπως προανα!ρθηκε !να σύνολο ηλεκτρομαγνητικών και λοιπών ακτινο*ολιών ιονισμ!νων ηλεκτρονίων και πο0ιτρονίων)ακτινο*ολίες και κ*άντα ωτονίων)νετρίνα)τα-υόνια και λοιπά σωματίδια) στην δράση και τον συνδιασμό των οποίων οείλεται το θαύμα της 0ωής.$ολύ απλά)αν δεν γινόταν ο παραπάνω κύκλος)αυτή την στιγμή δεν θα υίσταται στιγμή. Οι εκπομπ!ς αυτ!ς είναι συνε-όμενες και ακατάπαυστες)σε τεράστιες ποσότητες)όπου σύμωνα με την αστρουσική)κάθε δευτερόλεπτο -θόνιου -ρόνου ή κάθε στιγμή μεταξύ του μεσοδιαστήματος εισπνοής και εκπνοής)ο ήλιος μας μόνον ακτινο*ολεί στο διάστημα υπό την μορή ωτός και ή-ου Nαντιληπτών από τον άνθρωπο και μή3 #ν!ργεια που σε ποσότητα Bλης είναι ισοδύναμη με :.OOO.OOO τόνους)-άνωντας ταυτό-ρονα από την ηλιακή του μά0α :.OOO.OOO τόνουςF8ι όλα αυτά κάθε στιγμή ασταμάτητα και συνε-όμενα για εκατομμύρια !τηF,ς αναλογιστούμε λίγο πόσα άστρα *ρίσκονται π!ριξ της γής σε απόσταση ικανή ώστε να τάσει το ώς τους ώς τη γή)την στιγμή που ακόμη και το ώς ενός γαλαξία σε απόσταση 7)7 εκατομυρίων ετών ωτός)π- της ,νδρομ!δας)μπορεί να τάσει ώς

εδώ.eeeeee  ,υτήν τη στιγμή ο γαλαξιακός γαλαξιακός μας πυρήνας παραμ!νει σ-ετικά αδρανής αδρανής εκπ!μποντας περίπου 6O.OOO ορ!ς ασθεν!στερη εν!ργεια από τον πυρήνα του γαλαξία της ,νδρομ!δας. Οι γαλαξιακοί πυρήνες όμως παθαίνουν *ίαιους ιονισμούς ως αποτ!λεσμα της καινοανούς μά0ας μά0ας τους που υίστανται *ίαιες εκρήξεις επιρρεά0οντας τις γειτονικ!ς ηλιακ!ς μά0ες τους.,υτό !-ει σαν αποτ!λεσμα την απελευθ!ρωση !ντονων ριπών ιονισμ!νων ηλεκτρονίων και σε μεγαλύτερη απόσταση κοσμικών ακτίνων διαορετικών μηκών κύμματος.,υτ!ς οι εκρήξεις και παλσάρ των γαλαξιακών κ!ντρων κατατάσσονται στα πλ!ον ενεργητικά εκρηκτικά αινόμενα της αστρονομίας.$- ο γαλαξίας Nκ*α0άρ για την ακρί*εια3 |”Œ 6O7 απελευθερώνει κάθε -ρόνο εν!ργεια 6O δις υπερκαινοανών αστ!ρων μα0ί. 8άθε γαλαξιακό κ!ντρο ακολουθεί τον δικό του κύκλο εκπομπής)ο οποίος καθορί0εται από πολλούς παράγοντες που !-ουν να κάνουν με την πυκνότητα του πυρήνα)το μ!γεθος)τον τύπο ηλιακών μα0ών που εμπερι!-ει)το επίπεδο ιονισμού του και άλλους πολλούς που -ρειά0ονται ολόκληρη διατρι*ή για να καταγραούν. Ο !νας στους !ξι 6c< σπειροειδείς γαλαξίες του τύπου του δικού μας διαθ!τει πυρήνα σε ενεργητική μορή Nσαν ενεργό ηαίστειο !να πράγμα3 που δεν ξ!ρουμε πότε ακρι*ώς θα σκάσει αλλά που αυτή η στιγμή είναι πιθανή από στιγμή σε σ στιγμή)προκαλώντας τιγμή)προκαλώντας ανα διαστήματα σεισμούς και *γά0οντας α!ρια. #ίναι δεδομ!νο λοιπόν όπως *λ!πουμε ότι και ο γαλαξιακός μας πυρήνας εξερράγει σίγουρα στο παρελθόν και θα ξαναεκραγεί.,υτή τη στιγμή είναι ενεργός αλλά *ρίσκεται σε ύαιση μετά την τελευταία !κρηξή του)τα αποκύμματα της οποίας παρατηρούνται στο σύμπαν με την μορή κοσμικών ακτινών λίγο μεγαλύτερης εντάσεως των υπολοίπων γειτονικών από ενεργούς αστ!ρες)καινοανείς κτλ. 4ντας ενεργός ο γαλαξιακός μας πυρήνας προκάλεσε πολλ!ς ορ!ς στο παρελθόν εκπομπ!ς μα0ικών κοσμικών ακτινο*ολιών που προσ!κρουσαν στο ηλιακό μας σύστημα κατά την διάρκεια της τελευταίας επο-ής παγετώνων επιρρεά0οντας τον 66ετή και 77ετή κύκλο του ήλιου μας )την αύξηση των ηλιακών του κηλίδων αλλά και την εκπομπή ακτίνων στην γή με αποτ!λεσμα την επιρροή της ιονόσαιρας του πλανήτη μας.,ν γινόταν αυτή τη στιγμή μία απενεργποίηση της ιονόσαιρας στον σ τον πλανήτη μας για μερικούς μήνες !στω τα αποτελ!σματα θα ήταν ολ!θρια.$!ραν του ότι δεν θα εί-αμε ρεύμα και καμία μορή επικοινωνίας)θα εί-αμε αναταρα-!ς στο γεωμαγνητικό πεδίο της γής)απότομη αύξηση της τήξης των πάγων)εξαάνιση ειδών από τις ακτινο*ολίες και σίγουρα ο πλανήτης μας θα ήταν ευάλωτος σε προσκρούσεις αστεροειδών)κομμητών)μετεωριτών ή μικρών υλικών αστρικών σωμάτων που θα !πεταν στην γη σαν *ρο-ή καθώς θα εί-ε -άσει προσωρινά !να σημαντικό τμήμα της ασπίδας του. Η παραπάνω ημερομηνία τελευταίας μ!γιστης δραστηριότητας εκπομπής του γαλαξιακού πυρήνα μας Nμε συνυπολογι0όμενη σ υνυπολογι0όμενη την -ρονική διάρκεια που απαιτείται να τάσει ως εδώ3 πριν επαν!λθει στην κατάσταση ύεσης που *ρίσκεται τώρα αν και ενεργεία) υπολογί0εται όπως είπαμε και σύμωνα με τις ενδείξεις μας κατά την τελευταία επο-ή των παγετώνων η

οποία όλως τυ-αίως N3 ταιριά0ει με την ημερομηνία που δίνει ο $λάτων στον Q&ίμαιοQ για τον καταποντισμό της ,τλαντίδας............. $!ρα από αυτά οι 'άγιας θεωρούσαν το κ!ντρο του Cαλαξία μας ως το κοσμικό κ!ντρο ουράνιας δημιουργίας και ταύτι0αν αυτό τον τόπο δημιουργίας με το σταυροδρόμι του &οξότη όπου ο ισημερινός του γαλαξία μας τ!μνει την ελλειπτική σε απόσταση απόκλισης <Ž Jορειοανατολικά του πραγματικού γαλαξιακού κ!ντρου)της Qσκοτεινής ρωγμής της κοσμικής σκόνης που κρύ*ει το ώς και αποτελεί τον κόλπο της μεγάλης μητ!ρας η οποία γεννά τον ήλιοQ Ne για περισσότερα περί των 'άγιας *λ. &0.&0!κινς QΗ κοσμογονία των 'άγιαQ σελ. 6O και δ> &οξότη3 ακολουθώντας την ευθεία στην καρδιά του Eκορπιού τον ,ντάρη με απόκλιση ; μοιρών)το οποίο μετατοπί0εται με την πάροδο των ετών όπου λογικά γύρω στο 69.OOO π.1. θα στό-ευε ακρι*ώς τον ,ντάρη σε απόκλιση O)9; μοιρών από το γαλαξιακό κ!ντρο Nδλδ 9c: της σεληνιακής διαμ!τρου3.&ότε θα !πρεπε να ήταν υπερ*ολικά δραστήριος ο γαλαξιακός πυρήνας και άρα ορατός ορατός μ!σα από τα κοσμικά ν!η σε αντίθεση με σήμερα πυ καλύπτεται πλήρως από τα κοσμικά ν!η)αινόμενο στην μυθολογία των #λλήνων ως %περίων δηλαδή υπεριωνισμ!νος)που ως γνωστόν ήταν ο πατ!ρας του €λιου και της Eελήνης. Dς γνωστόν στον +αό της ,θώρ N,ροδίτης3 στην /!νδερα της ,ιγύπτου η γραμμή που προ*άλλει προς τα δυτικά από τον πολικό αστ!ρα του 0ωδιακού -ωρί0ει την ελλειπτική του 0ωδιακού κοντά στην αρ-ή του αστερισμού της $αρθ!νου N8όμη της Jερενίκης A *λ. σ-!ση με την Q8αλλίκομηQ κι ό-ι ωραία #λ!νη...3 όπου το μήκος της ελλειπτικής υπολογί0εται από τους επιστήμονες στις 76;)d μοίρες.  (αμ*άνοντας υπ>όψιν τον πραγματικό *όρειο *όρειο άξονα του ναού του οποίου η ελλειπτική είναι 67;)d μοίρες προσδιορί0ουμε με απλά μαθηματικά και με αστρονικούς υπολογισμούς υ πολογισμούς την μεταπτωτική -ρονολογία με ακρί*εια από την ημερολογιακή -ρονολογία του !τους του Eώθεως στο M.6
Z7π!ρ<ουν ?ο ήλιοι*ο ένα> είναι ο αρ<έτυπο> π?ρ αείBωον #ν των ?ο ημισφαιρίων*Ο !λλο> είναι ανταν!κλασσή του # οποίο> φαίνεται στη γή απ# την ανταν!κλασή του στον κρυσταλλοειή ήλιο[ &Εμπεοκλή>$απ#σπασμα ιασωσμένο απ# τον Αέτιο υπLαρι+μ#ν ΙΙ$/0$NOK

$αραθ!τω τ!λος το κείμενο του Ησιόδου για τα ; γ!νη5 Z3ρ_σεον μqν πρ‰τιστα γiνο> μερlπων rν+ρ‰πων r+uνατοι ποbησαν Šλ_μπια ‰ματŽ ‹<οντε>* NN0 οã μqν tπ^ %ρlνου ×σαν$ ~τŽ οmρανÇ tμíασbλευεν ·στε +εο^ Ž ‹Bωον rκηiα +υμkν ‹<οντε> νlσφιν ¤τερ τε πlνων κα^ zιB_ο> οmi τι ειλkν γeρα> tπeν$ αxε^ q πlα> κα^ <εˆρα> Ùμοˆοι τiρποντŽ tν +αλbÅσι κακaν ‹κτοσ+εν ®πuντων NNQ +νÄσκον Ž ·σ+Ž ÈπνŒ εμημiνοι tσ+λs q πuντα τοˆσιν ‹ην καρπkν Ž ‹φερε Bεbωρο> ¤ρουρα αmτομuτη πολλlν τε κα^ ¤φ+ονον οã Ž t+ελημο^ âσυ<οι ‹ργŽ tνiμοντο σ€ν tσ+λοˆσιν πολiεσσιν* ¡rφνειο^ μgλοισι$ φbλοι μακuρεσσι +εοˆσιν*¢ N/0 αmτsρ tπε^ h τοcτο γiνο> κατs γαˆŽ tκuλυYε$ το^ μqν αbμονε> ®γνο^ tπι<+lνιοι καλiονται tσ+λοb$ rλε=bκακοι$ φ_λακε> +νητaν rν+ρ‰πων$ ¡οî dα φυλuσσουσbν τε bκα> κα^ σ tπŽ α¸αν$¢ N/Q πλουτοlται κα^ τοcτο γiρα> Aασιλgιον ‹σ<ον* "ε_τερον α¯τε γiνο> πολ€ <ειρlτερον μετlπισ+εν rργ_ρεον ποbησαν Šλ_μπια ‰ματŽ ‹<οντε>$ <ρυσiŒ οÚτε φυhν tναλbγκιον οÚτε νlημα* rλλŽ ‚κατkν μqν παˆ> ‹τεα παρs μητiρι κενÄ NO0 tτρiφετŽ rτuλλων$ μiγα νgπιο>$ ç tν^ οκŒ* rλλŽ ~τŽ ¤ρŽ nígσαι τε κα^ âíη> μiτρον îκοιτο$ παυρbιον B‰εσκον tπ^ <ρlνον$ ¤λγεŽ ‹<οντε> rφραbÅ> Èíριν γsρ rτuσ+αλον οmκ t_ναντο rλλgλων rπi<ειν$ οmŽ r+ανuτου> +εραπε_ειν NOQ Â+ελον οmŽ ‹ρειν μακuρων •εροˆ> tπ^ Aωμοˆ>$ Á +iμι> rν+ρ‰ποι> κατs Â+εα* το€> μqν ‹πειτα ;ε€> %ρονbη> ‹κρυYε <ολο_μενο>$ οÈνεκα τιμs> οmκ ‹ιον μακuρεσσι +εοˆ>$ οã ïλυμπον ‹<ουσιν* αmτsρ tπε^ κα^ τοcτο γiνο> κατs γαˆŽ tκuλυYε$ NP0 το^ μqν pπο<+lνιοι μuκαρε> +νητοˆ> καλiονται$ ε_τεροι$ rλλŽ ‹μπη> τιμh κα^ τοˆσιν zπηεˆ* ;ε€> q πατhρ τρbτον ¤λλο γiνο> μερlπων rν+ρ‰πων NPQ ‹ργŽ ‹μελεν στονlεντα κα^ Èíριε> οmi τι σˆτον Âσ+ιον$ rλλŽ ruμαντο> ‹<ον κρατερlφρονα +υμlν$ ¡¤πλαστοι μεγuλη q Abη κα^ <εˆρε> ¤απτοι t= ðμων tπiφυκον tπ^ στιíαροˆσι μiλεσσιν*¢ ’ν Ž ×ν Ž οmκ ‹σκε σbηρο>* κα^ το^ μqν <εbρεσσιν Èπο σφετiρÅσι αμiντε> Aeσαν t> εmρ‰εντα lμον κρυεροc Αbαο ν‰νυμνοι +uνατο> q κα^ tκπuγλου> περ tlντα>

ε±λε μiλα>$ λαμπρkν Ž ‹λιπον φuο> µελbοιο* NQQ  Αmτsρ tπε^ κα^ τοcτο γiνο> κατs κατs γαˆŽ tκuλυYεν$ tκuλυYεν$ α¯τι> ‹τŽ ¤λλο τiταρτον tπ^ <+ον^ πουλυíοτεbρÅ ;ε€> %ρονbη> ποbησε$ ικαιlτερον κα^ ¤ρειον$ rνρaν nρ‰ων +εˆον γiνο>$ οã καλiονται nμb+εοι$ προτiρη γενεh κατŽ rπεbρονα γαˆαν* NR0 κα^ το€> μqν πlλεμl> τε κακk> κα^ φ_λοπι> αxνg$ το€> μqν pφŽ ‚πταπ_λŒ -gíÅ$ %αμηbι γαbÅ$ ðλεσε μαρναμiνου> μgλων ¿νεκŽ Οxιπlαο$ το€> q κα^ tν νgεσσιν pπqρ μiγα λαˆτμα +αλuσση> t> Τροbην rγαγáν Éλiνη> ¿νεκŽ µυκlμοιο* NRQ ¡‹ν+Ž × τοι το€> μqν +ανuτου τiλο> rμφεκuλυYε$¢ τοˆ> q b<Ž rν+ρ‰πων Abοτον κα^ Â+εŽ zπuσσα> ;ε€> %ρονbη> κατiνασσε πατhρ t> πεbρατα γαbη>* κα^ το^ μqν ναbουσιν rκηiα +υμkν ‹<οντε> NS0 tν μακuρων νgσοισι παρŽ ¾κεανkν Aα+υbνην$ °λíιοι âρωε>$ τοˆσιν μελιηiα καρπkν τρ^> ‹τεο> +uλλοντα φiρει Bεbωρο> ¤ρουρα* NSO τηλοc rπŽ r+ανuτων τοˆσιν %ρlνο> tμíασιλε_ει* NR τοc γsρ εσμk¢ν ‹λυσε <ειροbκαι ¿τερο> Ž ‚τiρου πlλιν t=αλαπu=ει*¢ οmi τι> εmlρκου ‹σσεται οÚτε ικαbου N0 οÚτŽ rγα+οc$ μ†λλον q κακaν dεκτeρα κα^ Èíριν rνiρε> αxνgσουσι bκη Ž tν <ερσb$ κα^ αxá> οmκ ‹σται AλuYει Ž Ù κακk> τkν rρεbονα φaτα μ_+οισιν σκολιοˆ> tνiπων$ tπ^ Ž ~ρκον zμεˆται* Beλο> Ž rν+ρ‰ποισιν zιBυροˆσιν Þπασι NQ υσκiλαο> κακl<αρτο> Ùμαρτgσει$ στυγερ‰πη>* κα^ τlτε h πρk> ïλυμπον rπk <+ονk> εmρυοεbη> λευκοˆσιν φuρεσσι καλυYαμiνα <ρlα καλkν r+ανuτων μετs φcλον τον προλιπlντŽ rν+ρ‰που>  Αxá> κα^ Νiμεσι> Νiμεσι> τs q λεbYεται ¤λγεα ¤λγεα λυγρs /00 +νητοˆ> rν+ρ‰ποισι κακοc Ž οmκ ‹σσεται rλκg[

&.σίοο> $œργα και .μέραιK

'ελετώντας τα π!ντε γ!νη του Ησιόδου σε σ-!ση με τους ; ήλιους της μυθολογίας των μάγιας *ρίσκουμε αξιόλογες συνδ!σεις.$αραθ!τω ενδεικτικά εν συνε-εία τα συμπεράσματα μελετών πάνω σε αυτό το θ!μα του ίλου ερευνητή κυρίου Eάκη 1α*ουτσά για την σ-!ση των ; γενών του Ησιόδου με τους ; ήλιους των 'άγιας5

Σε #λου> του> παλιο?> πολιτισμο?> και φυσικ! στην Ελληνική γραμματεία είναι καταγεγραμμένο πω> το σ?μπαν λειτουργο?σε με μεγ!λου> κ?κλου>* 8 2υ+αγ#ρα> ίασκε #τι #λα τα γεγον#τα συμAαίνουν σε κ?κλου> και #τι εν υπ!ρ<ει τίποτα καινο?ριο*

vv******#τι κατ! περι#ου> τιν!> τ! γιγν#μεν! ποτε π!λιν γίγνται$ νέον Ž ουέν απλ(> έστι*****ww Ο 2λ!των στον ««2Ο6ΙΤΙ%Ο«« μα> λέει** vv*****Τ# τήν το? παντ#> φορ!ν τοτέ μέν έφŽ ! ν?ν κυκλείται φέρεσ+αι$ τοτέ Ž επί ταναντία********* ταναντία**************Τα?την *****Τα?την τήν μεταAολήν ήγείσ+αι εί τ(ν περί τ#ν ουραν#ν γιγνομένων τροπ(ν πασ(ν είναι μεγίστην και τελεωτ!την ww

***** . κίνηση του σ?μπαντο> !λλοτε έ<ει την κατε?+υνση τη> σημερινή> κυκλική> πορεία> και και !λλοτε την αντί+ετη******Αυτή την μεταAολή πρέπει να +εωρήσουμε ω> τη μεγαλ?τερη και πιο ολοκληρωμένη τροπή απ# #λε> τι> τροπέ> που συμAαίνουν στον ουραν#******

vv****την μέν γ!ρ τ(ν !στρων τε καί ηλίου μεταAολήν ήλον (> έν εκ!τεραι> συμπίπτει ταί> τροπαί> γίγνεσ+αι** γίγνεσ+αι******ww ****ww ******γιατί η μεταAολή τη> πορεία> των !στρων και του ήλιου είναι φανερ# #τι συμAαίνει και στη μια και στην !λλη περίοο των μεταAολ(ν****** ´αι ο .ρ!κλειτο>********* .ρ!κλειτο>********* vv****περι#ου> (ν ο ήλιο> επιστ!τη> (ν και σκοπ#> ορίBειν και AραAε?ειν καί αναεικν?αι καί αναφαίειν μεταAολ!> και (ρα> αί π!ντα φέρουσι****ww ********Ο »λιο> σαν επ#πτη> και φ?λακα> των περι#ων του έτου> ημιουργεί τι> μεταAολέ> και τι> επο<έ> που φέρνουν τα π!ντα***** Οι 4!για !φησαν πίσω του> είγματα του πολιτισμο? του>$ που μεταφρασμένα στο σ?γ<ρονο σ?στημα <ρονολ#γηση>$ μα> μεταφέρουν με τι> αινιγματικέ> του> επιγραφέ> ένα παρ!=ενο μήνυμα5 Tο πέμπτο> ήλιο> +α κλείσει τον κ?κλο του στι> /O "εκεμAρίου του /0N/ μ*3*T Τα παρακ!τω στοι<εία υπ!ρ<ουν σε μια συλλογή ντοκουμέντων για του>  ΑBτέκου>$ που ονομ!Bονται T)ατικαν#Mλατινικ#> T)ατικαν#Mλατινικ#> κ(ικα>T κ(ικα>T 5

2ΡΩΤΟΣ .6ΙΟΣ5 ι!ρκεια P001 <ρ#νια*** ο πρ(το ήλιο>

καταστρ!φηκε απ# το νερ# στο B(ιο του ÊDÓHDÝÓHI UÓH &έκα νερ!K* . μ#νιμη Aρο<ή έφερε κατακλυσμ# και πλημμ?ρε> και οι !ν+ρωποι μεταμορφ(+ηκαν σε Y!ρια***'λίτωσε Y!ρια***'λίτωσε ένα Bευγ!ρι απ# του> οποίου> συνε<ίστηκε η αν+ρωπ#τητα*

"Ε7ΤΕΡΟΣ .6ΙΟΣ5 ι!ρκεια P0N0 <ρ#νια*** αυτ#> ο ήλιο>

καταστρ!φηκε απ# το ñ¨GÝ™DÓH &!γριο ερπετ#K και οι !ν+ρωποι μεταμορφ(+ηκαν σε πι+ήκου>*** ένα Bευγ!ρι και π!λι ιασ(+ηκε απ# την καταστροφή***

ΤΡΙΤΟΣ .6ΙΟΣ5 ι!ρκεια P01N <ρ#νια*** οι απ#γονοι του Bευγαριο?

που σ(+ηκε απ# το ε?τερο ήλιο*** αυτ#> ο ήλιο> καταστρ!φηκε απ# την φωτι!***

ΤΕΤΑΡΤΟΣ .6ΙΟΣ 5 ι!ρκεια Q0/R <ρ#νια***μετ! απ# έναν

κατακλυσμ# αίματο> και φωτι!>$ η ασιτία έσπειρε το +!νατο στου> αν+ρ(που>***

2Ε42ΤΟΣ .6ΙΟΣ 5 5 είναι  είναι ο ήλιο> που Bο?με σήμερα &και που

υπήρ<ε απ# την επο<ή των ΑBτέκωνK και ονομ!Bεται ο T»λιο> τη> %ίνηση>T*** γιατί οι γεροντ#τεροι λένε Tη 'η +α κινη+εί και +α <α+ο?με #λοι***T ñ( εν =έρω αν είμαστε πολ? τολμηροί****αλλ! +έλω να εκφρ!σω μια σκέYη μου* 4ήπω> μπορο?με να ταυτίσουμε του> πέντε &QK ήλιου> που έγιναν αυτέ> οι ανατροπέ> με τα πέντε &QK γένη του .ΣΙΟ"Ο7”” %αι #πω> είπαμε πριν****ο πέμπτο> ήλιο> είναι αυτ#> που Bο?με τ(ρα* &πέμπτο γένο> το σιηρο?νK* %αι ακ#μα στον πέμπτο &QK »λιο είναι αναμεν#μενη μια ακ#μα τροπή των μαγνητικ(ν π#λων***, Οι 4!για> εί<αν O ιαφορετικ! ημερολ#για που μετρο?σαν ιαφορετικέ> <ρονικέ> περι#ου>* Το ò™EF ž™ÐEÓ που μετρο?σε μεγ!λου> <ρονικο?> κ?κλου> το πήραν απ# του> Ολμέκου>$ το –ó™HÍIE που ήταν το ημερολ#γιο που του> το έωσαν οι +εοί και το ÏDDÕ το κοιν# ημερολ#γιο με το οποίο καν#νιBαν τι> ουλειέ> του>$ κυρίω> τι> αγροτικέ>*  Αυτ# που μα> απασ<ολεί ε( είναι το ò™EF ž™ÐEÓ ž™ÐEÓ των Ολμέκων* %!νοντα> τον υπολογισμ# Aγαίνει πω> μέ<ρι την εμφ!νιση του τελευταίου ήλιου &τη> γενι!> μα>K οι !ν+ρωποι υπήρ<αν για NS*N/Q <ρ#νια  Αν τοπο+ετήσουμε την αρ<ή του του τελευταίου κ?κλου &ήλιου$ &ήλιου$ γενι!>K στο NO*0*0*0*0 P U¨DÐ 1 žÐÌÍÐ το οποίο υπολογίBεται στι> UÐF* NO$ ONNP π*3* &έτσι λένε οι μελετητέ>K τ#τε ο Pο> ήλιο> =εκίνησε το 1*NP0 π*3*$ ο Oο> ήλιο> το N/*//N π*3*$ ο /ο> ήλιο> το NR*/ON π*3* και ο Nο> ήλιο> το /0*/O π*3*  Αυτ# τι εί<νει ô 2ω> οι Ολμέκοι και μετέπειτα μετέπειτα οι 4!για> +εωρο?σαν +εωρο?σαν πω> η εμφ!νιση του αν+ρ(που &και η γέννηση του πρ(του ήλιουMτι ακριA(> να σημαίνει αυτ#ôK συνέAη το /0*/O π*3* ή τουλ!<ιστον εν εί<αν πληροφορίε> για του> κ?κλου> που προηγο?νται αυτή> τη> ημερομηνία>* Σ?μφωνα με τον υπολογισμ#$ αν ο τελευταίο> κ?κλο> τελει(σει το /0N/$ τ#τε +α κρατήσει Q*N/R <ρ#νια*  ρα το σ?νολο των υπολογισμ(ν υπολογισμ(ν των πέντε κ?κλων κ?κλων αφορο?ν τα τελευταία$ //*/QN <ρ#νια* . μετ!πτωση των ισημερι(ν &õ—GÝGJJI™E ™ö Ó¨G ñ§ÐIE™÷GJK και η ταλ!ντωση τη> 'η> κα+(> γυρίBει έ<ει υπολογισ+εί #τι ολοκληρ(νεται σε /Q*100 <ρ#νια* &!ρα εν είναι αυτή η αιτία του γεγον#το> που περιμένουν να συμAεί το /0N/$ /0N/ $ γιατί υπολείπεται κατ! O*QP <ρ#νιαK %ατ! την ι!ρκεια των /Q*100 <ρ#νων συμAαίνουν αρκετέ> ευ+υγραμμίσει> του .λίου μα> &και τη> 'η>K με ι!φορα αστρικ! σ(ματα*,,, Στι> /N "εκεμAρίου /0N/$ την ημέρα του <ειμερινο? ηλιοστασίου το κέντρο του γαλα=ία μα> +α ευ+υγραμμιστεί με τον ήλιο μα> γι! ακ#μα μία φορ!* &Σ!κη> 3αAουτσ!>$οι Q ήλιοι 2ηγή5 ιστ#τοπο> ¨ÓÓ¥5øøø ¨ÓÓ¥5øøø*ö™Ð—DÍIJMÍGD*Ý™ÌÝFIMÕI *ö™Ð—DÍIJMÍGD*Ý™ÌÝFIMÕIEIÍ™EÕ™D—²*ÝFIô EIÍ™EÕ™D—²*ÝFIô

JŸ²QÕQP/DD²DO JŸ²QÕQ P/DD²DOÝ/Q0R Ý/Q0R²0DRNQ ²0DRNQÝDö/Ý0R ÝDö/Ý0R”DÝÓ ”DÝÓŸÔ–”öŸ/N”Ó ŸÔ–”öŸ/N”ÓŸNSSN ŸNSSN K

Dς τελικό αποδεικτικό στοι-είο των ηλιακών κύκλων και των γαλαξιακών εκπομπών που αναπτύξαμε παραπάνω ακολουθεί η επιστημονική επι*ε*αίωση της +,E,5 ZΟ επ#μενο> NNMετή> κ?κλο> του ήλιου +α είναι κατ! Q0ù ισ<υρ#τερο> Οι κοσμικέ> +?ελλε>$ που =εκινο?ν απ# τον ήλιο και μπορο?ν να καταστρέYουν τα ηλεκτρικ! ίκτυα τη> γη> #πω> και του> ορυφ#ρου> που είναι σε τρο<ι!$ +α μπορο?σαν να είναι Q0 τοι> εκατ# ισ<υρ#τερε> στον επ#μενο NNMετή ηλιακ# κ?κλο απŽ #$τι ήταν στον τελευταίο κ?κλο$ λένε ειικοί επιστήμονε>* 3ρησιμοποι(ντα> ένα νέο υπολογιστικ# μοντέλο$ στο οποίο ελήφ+η υπ#Yη τι συμAαίνει κ!τω απ# την επιφ!νεια του ήλιου$ κα+(> και εομένα απ# προηγο?μενου> ηλιακο?> κ?κλου>$ οι αστρον#μοι κατέλη=αν σε μια μεγ!λη> εμAέλεια> πρ#AλεYη για την επερ<#μενη ηλιακή ραστηρι#τητα$ που +α μπορο?σε να =εκινήσει αυτή τη <ρονι! ή το αργ#τερο μέ<ρι το /001* "εν έωσαν AέAαια καμία συγκεκριμένη πρ#AλεYη για τι> ηλιακέ> καταιγίε>$ αλλ! ελπίBουν να ιατυπ(σουν έγκαιρε> προειοποιήσει> που +α (σουν στι> ηλεκτρικέ> επι<ειρήσει> και στου> <ειριστέ> των ορυφ#ρων μερικέ> ημέρε> καιρ# για να προετοιμαστο?ν* T. πρ#AλεYη εν#> πιο ενεργο? ηλιακο? κ?κλου υνητικ! σημαίνει περισσ#τερε> ιακοπέ> των τηλεπικοινωνι(ν$ περισσ#τερε> Aλ!Aε> σε ορυφ#ρου>$ μπλακ !ουτ σε ίκτυα ηλεκτρο#τηση> και πιο επικίνυνε> συν+ήκε> για του> αστρονα?τε>T$ σ<ολι!Bει ο ÒIݨD—² WG¨EÍG του Τμήματο> œρευνα> Αν(τερη> Ατμ#σφαιρα>* TÏ πρ#AλεYη και η καταν#ηση του ιαστημικο? καιρο? +α είναι σ?ντομα πιο Bωτική> σημασία> απ# #τι ήταν στο παρελ+#νT$ επεσήμανε* "ε=ι! στον ήλιο Aρίσκουμε στην φωτ#σφαιρα σκοτεινέ> περιο<έ> ή κηλίε> με μια +ερμοκρασία O*000 Aα+μ(ν μ#νο$ σε αντί+εση με την φωτ#σφαιρα που έ<ει R*000 Aα+μο?>* Οι σκοτεινέ> κηλίε> έ<ουν έκταση εκατομμ?ρια <ιλι#μετρα$ εμφανίBονται σε Bε?γη ή ομ!ε>$ ο μ!ε>$ ημιουργο?ν μαγνητικ! πεία εν( ιαρκο?ν αρκετέ> εAομ!ε>* Ο επαναλαμAαν#μενο> NNMετή> κ?κλο> των κηλίων ανακαλ?φ+ηκε για πρ(τη φορ! απ# τον 'αλιλαίο* . πρ#AλεYη$ κατ! προσέγγιση αν!λογη με την πρ#ωρη πρ#AλεYη μια> Aαρι!> επο<ή> τυφ(να στη γη$ περιλαμA!νει τον αρι+μ# ηλιακ(ν κηλίων στην ηλιακή επιφ!νεια . πρ#γνωση είναι κατ! προσέγγιση αν!λογη με την πρ#ωρη πρ#γνωση μια> υναμική> επο<ή> τυφ(νων στη 'η και αφορ! τον αρι+μ# των ηλιακ(ν κηλίων στην επιφ!νεια του ήλιου$ φαιν#μενα που έ<ουν ελεγ<+εί για έναν περισσ#τερο απ# αι(να** %!+ε NN <ρ#νια περίπου$ ο ήλιο> περν! απ# μια ενεργή περίοο με πολλέ>

ηλιακέ> κηλίε> να εμφανίBονται στην επιφ!νεια του* Αυτ# είναι σημαντικ#$ εομένου #τι οι ηλιακέ> +?ελλε> MM που συνέονται με τα παραμορφωμένα &συστραμμέναK μαγνητικ! πεία που μπορο?ν να εκσφενονίσουν προ> το ι!στημα  ι!στημα ενεργητικ! σωματίια MM τείνουν να εμφανιστο?ν κοντ! στι> ηλιακέ> κηλίε>* Ο ήλιο> είναι τ(ρα σε μια σ<ετικ! ήρεμη περίοο$ αλλ! αναμένεται να γίνει πιο ενεργ#> σ?ντομα$ λένε οι επιστήμονε>* Εντο?τοι>$ υπ!ρ<ει μια ιαφωνία μετα=? του> ω> προ> το ε!ν η ενεργ#> περίοο> +α αρ<ίσει μέσα στου> επ#μενου> μήνε> MM αργ! το /00R ή αρ<έ> του /00S MM ή στα τέλη του /00S ή αρ<έ> του /001*  Vποτε αρ<ίσει$ η νέα μέ+οο> τη> πρ#AλεYη> των των καταιγίων παρουσι!Bει #τι$ η ραστηρι#τητα τη> ηλιακή> κηλία> είναι πι+αν# να είναι O0ù έω> Q0ù ισ<υρ#τερη απ# την τελευταία ενεργή περίοο* . κορυφή του τελευταίου κ?κλου ήταν το /00N αλλ! η τη> περίοο> ραστηρι#τητα> μπορεί να εκτα+εί σε ένα μεγ!λο τμήμα μια> εκαετία>* Ο ισ<υρ#τερο> γνωστ#> καταγεγραμμένο> ηλιακ#> κ?κλο> εμφανίστηκε προ> το τέλο> τη> εκαετία> του ŽQ0$ #ταν #μω> υπήρ<αν λίγοι ορυφ#ροι και εν Aρισκ#ταν κανένα> κανένα> αστρονα?τη> σε τρο<ι!$ εν( και τα ηλεκτρικ! ίκτυα ήταν λιγ#τερο ε=απλωμένα* Ε!ν μια παρ#μοια ενεργή περίοο> εμφανιστεί και τ(ρα$ ο αντίκτυπο> είναι ?σκολο να προAλεφ+εί$ σ?μφωνα με τον ú™JG¥¨ ´ÐEݨGJ του "ιαστημικο? %έντρου 2εριA!λλοντο>* TΕίναι αρκετ! αAέAαιο τι +α συνέAαινε τ(ρα$ κ!τι που κα+ιστ! αυτήν την εργασία πιο σ<ετικήT$ υποστηρίBει ο ´ÐEݨGJ*  Vταν φ+!νει το ηλιακ# ηλιακ# μέγιστο του NNMετο?> κ?κλου κ?κλου και οι ηλιακέ> ηλιακέ> κηλίε> μαυρίBουν την #Yη του ήλιου$ το μαγνητικ# πείο του αστεριο? μα> αρ<ίBει να αλλ!Bει* Οι ηλιακέ> κηλίε> είναι τοπο+εσίε> #που έντονοι μαγνητικοί Aρ#<οι MM εκατοντ!ε> φορέ> ισ<υρ#τεροι απ# το μαγνητικ# πείο που το περιA!λλει MM κινο?νται προ> τα π!νω μέσω τη> φωτ#σφαιρα>* Οι μεσημAρινέ> ροέ> στην επιφ!νεια του ήλιου μεταφέρουν τα μαγνητικ! πεία απ# τι> κηλίε> M που Aρίσκονται σε ένα μέσο γεωγραφικ# πλ!το> M προ> του> π#λου> του ήλιου* Οι π#λοι αλλ!Bουν φορ!$ επειή αυτέ> οι ροέ> αλλ!Bουν τη φορ! τη> μαγνητική> ροή>[ &2ηγή5 ÒGÐÓG—J$ R 4αρτίου /00RK

! "#μ$νε% Α&λ#ν&'δε% Α&λ#ν&'δε% &ο( 22ο( #!ών# Αρ"!σε ) #ν&'σ&ρο*) μ$&ρ)σ) +!# με+λ# #σ&!- -$ν&ρ# σε λο, &ον /λ#ν&), /ο( -!νδ(νεύο(ν με σσ!μο #/ &ο "ρ&)

Πέμπτη, 14.06.07

 -&ώ /λε!% &ο( -σμο( 'σ3% δεν σο(ν +!# ν# δο(ν &)ν #ν#&ολ &ο( 22ο( #!ών#. #! δεν /ρ-ε!&#! +!# ε/#ρ"!#-$% -3μο/λε!% /ο( ερ)μώνο(ν, -#ώ% ο! ν$ο! #ν#)&ούν $σε!% ερ+#σ'#% -! $ν# δ!#*ορε&!- &ρ/ο 3% σ&!% /ρ3&εύο(σε% 7 $ν# /#+-σμ!ο *#!νμενο 7 #λλ μ$"ρ! -#! με+#λο(/λε!%, /3% ) Πλ) &ο( ε9!-ού, με /λ)(σμ 20 ε-#&ομμ(ρ'3ν -#&ο'-3ν. λ!μ#&!- #λλ#+, *(σ!-$% -#&#σ&ρο*$% -#! ο!-ονομ!- /#ρ#-μ ε'ν#! ο! -ύρ!ο! /#ρ+ον&ε% /ο( σ(ν(/ολ+!σ#ν ε!δ!-ο', σε $ρε(ν# /ο( $+!νε +!# λο+#ρ!#σμ &ο( ο!-ονομ!-ού /ερ!οδ!-ού :;<>?@. A#σ'σ&)-#ν σε σ&ο!"ε'# #/ /ρο)+ούμενε% μελ$&ε% &)% Δ!#-(ερν)&!-% B/!&ρο/% +!# &)ν λ!μ#&!- Αλλ#+  &)% Π#+-σμ!#% Cρ/ε#%. $"ρ! &ο 2100 /ρολ$/ο(ν &! /λε!%7*#ν&σμ#&# # $"ο(ν #/ομε'νε!, ε/'σ)%, &ο D&!&ρ!& -#! &ο E#ν Fρ#νσ'σ-ο Fρ#νσ' σ-ο σ&!% ΗΠΑ, &ο C!μ/ο(-&ού -#! ) /#ν&ούλ σ&)ν Α*ρ!-, &ο Ινοο σ&) Ρ3σ'#, ) D/ολ) -#! ) Aενε&'# σ&) +ε!&ον!- μ#% Ι&#λ'#. ε &ο /$ρ#σμ# &3ν #!ών3ν $σ)σ#ν /λε!% με /λού&ο -#! λ#μ/ρ /ολ!&!σμ, /3% ) Πομ/)'# -#! &ο &σο( Π'&σο(, ) !ερ /λ) &3ν Ιν-#%  ) Α&λ#ν&'δ#, /ο( /ερ!$+ρ#Gε ο Πλ&3ν#%. $σ# σ&# ε/μεν# 100 "ρν!# #/ &ον /#+-σμ!ο "ρ&) /!#ν&#&# # $"ο(ν ε9#*#ν!σ&ε' /ολλ σύ+"ρον# #σ&!- -$ν&ρ# 7 ε-&!μούν εμ/ε!ρο+νώμονε% 7 /#ρ &) σ(νε" #ύ9)σ) &ο( /#+-σμ!ο( /λ)(σμού -#! &)ν #σ&(*!λ'#. #ώ% /ολλ$% /λε!% &ο( -σμο( +!+#ν&ώνον&#!, λλε% σ(ρρ!-νώνον&#!. E&)ν -ορ(* &ο( -#&#λ+ο( σε! ε/!-!νδ(ν&)&#% *!+ο(ρρε! ) σ)μερ!ν /ρ3&εύο(σ# &)% Γ-μ/!#, /#ν&ούλ. $σ# σ&)ν ε/μεν) 50ε&'#, λ+3 &)% #νδο( &)% σ&μ)% &)% λ#σσ#% -#! &)% /#ρλλ)λ)% δ!ρ3σ)% &ο( εδ*ο(%, ε-&!μ&#! &! μ/ορε' ν# $"ε! (!σ&ε' ολ-λ)ρ). Ανλο+) &ύ"), #ν "σο(με &) μ") -#& &ο( *#!νομ$νο( &ο( ερμο-)/'ο(, /3% /ροε!δο/ο!ούν ο! ε/!σ&μονε%, # $"ο(ν #ρ+  +ρ+ορ# /ολλ$% /#ρ##λσσ!ε% /λε!%, /3% ) Αλε9νδρε!#  ) C#-ρ&#. B/ε&#! &ο D&!&ρ!&, λλο&ε /ρ3&εύο(σ# &)% #μερ!-#ν!-% #(&ο-!ν)&ο!ομ)"#ν'#% 3% σ/'&!@ &)% :;J><. Cον Cον &ελε(&#'ο μ!σν #!ών# ο /λ)(σμ% &ο( $"ε! με!3ε' -#& 1RS σε $ν# ε-#&ομμύρ!ο -#&ο'-ο(%. #ώ% ο! &ρε!% ε&#!ρ'ε% #ν&!με&3/'ο(ν σ-λ)ρ #ν&#+3ν!σμ, &ο /οσοσ& #νερ+'#% 9ε/ερν &ο 10T -#! ) με+λ) $9οδο%@ σ(νε"'ε&#!. ε #(&ού% &ο(% ρ(μού% ο ν#&ο% &ο( D&!&ρ!& ε3ρε'&#! /ροδ!#+ε+ρ#μμ$νο%, /3% -#! &ο( Ινοο σ&) Ρ3σ'#. /ο&ε &#ν #ν&'σ&ο!"# ) /ρ3&εύο(σ# &)% (*#ν&ο(ρ+'#% &)% BEEΔ. ε &)ν -#&ρρε(σ &)% δεν #ν$ν)Gε #/ &)ν ο!-ονομ!- -ρ'σ). Eμερ# $"ε! #/ομε'νε! με 500.000 -#&ο'-ο(%, /ο( σ&#δ!#- &)ν #*νο(ν +!# &) σ"#. E&)ν &$&#ρ&) $σ) &)% λ'σ&#% 9ε"3ρ'ε! ) /ρώ&) με+#λού/ολ). Η Πλ) &ο( ε9!-ού ε'ν#! -&!σμ$ν) /ν3 σε (δρο*ρο ορ'ον&#. ε *ορ /ο( $ν#% #/ &ο(%

-#&ο'-ο(% &)% #νο'+ε! &) ρύσ) +!# ν# /!ε! $ν# /ο&ρ! νερ, ε-&% #/ &ο &! με!ώνον&#! &# #/ο$μ#&# /σ!μο( νερού, ) /λ) ('ε&#! λ'+ο #-μ). Υ/ολο+'ε&#! &! &# &ελε(&#'# 100 "ρν!# $"ε! ο(λ!9ε! -#& U μ$&ρ#. Π$μ/&) -#&#&σσε&#! ) D/ολ). B/!σ&μονε% δεν #/ο-λε'ο(ν μ$σ# σ&!% ε/μενε% δε-#ε&'ε% μ!# $-ρ)9) &ο( Aεο('ο(, #νλο+) ε-ε'ν)% /ο( &ο VU μ.W. -#&$σ&ρεGε &)ν Πομ/)'#. Α-ολο(ε' &ο E#ν Fρ#νσ'σ-ο /ο(, σύμ*3ν# με ε-&!μσε!% ε!δ!-ών σ&ο Π#νε/!σ&μ!ο &)% #λ!*ρν!#%, #ν&!με&3/'ε! V5T /!#ν&)&ε% ν# /λ)+ε' #/ $ν#ν -#&#σ&ρο*!- σε!σμ με+$ο(% ν3 &3ν V #μών &)% -λ'μ#-#% Ρ'"&ερ μ$"ρ! &ο 2086. Cο C!μ/ο(-&ού, μ!# /λ) )λ!-'#% 1.000 ε&ών σ&ο λ!, -!νδ(νεύε! ν# "#ε' #/ &)ν ερ)μο/ο')σ). C# /ρο+ρμμ#&# δενδρο*ύ&ε(σ)% ρ"!σ#ν ενώ &#ν δ) #ρ+, ε/!σ)μ#'νο(ν εμ/ε!ρο+νώμονε%. Ηδ) /ολλ &μμ#&# &)% /λ)% ε'ν#! μ!σο#μμ$ν# σ&)ν μμο. Η Aενε&'#, &$λο%, #/ &)ν λλ) /λε(ρ ο(λ!ε! εδώ -#! 1.000 "ρν!#, &ον &ελε(&#'ο #!ών#, μ3%, με &#"ύ&ερο(% ρ(μού% X24 ε-#&οσ& μ$σ# σ&ον 20 /3% (/ολο+'ε&#!Y. Cο σ"$δ!ο 3(σ%@, +!# &) δ!σ3σ &)% με μ!# σε!ρ (δ#&ο*ρ#-&ών 'σ3%, ε/'σ)%, -#&#σ-ε(ε&#! /ολύ #ρ+@.

(E/)λ!ο/ούλο( #ρ'# 7 Bλεύερο% Cύ/ο% /)+: PNNZ[ PNNZ[RR\\\.>7N]Z; RR\\\.>7N]Z;?.^;_ ?.^;_RJ>\?]N RJ>\?]N>_`]H= >_`]H=20V2 20V2 Y

%ΕΦΑ6ΑΙΟ Ν5 ΙΣΤΟΡΙΑ %ΑΙ %ΡΙΤΙ%. Τ.Σ Σ73ΡΟΝ.Σ Φ7ΣΙ%.Σ5 4λη η αστρουσική του 7Oου αιώνα στηρί0εται στην περίημη θεωρία της 'εγάλης !κρηξης και μάλιστα δ!-εται ως ^ f_‚o_‚ δεδομ!νο και επιστημονικό δόγμα ότι αυτό το κοσμογονικό γεγονός συναί*ει πριν 6I δισεκατομύρια !τη ωτός στα 6O εις την μείων :Oη του -ρόνου μετά την 'εγάλη Hκρηξη.  ,ς δούμε πού στηρί-τηκε αυτό το δεδομ!νο δεδομ!νο εξελι-τικά μ!σα από την ιστορική του αναδρομή5 Ο 1άμπλ σε συνεργασία σ υνεργασία με τον μαθητή του ,λ!ξανδρο ρίντμαν εισήγαγε την υπόθεση της θετικής και της αρνητικής όψης για !να ευκλείδειο σύμπαν το οποίο διαστ!λλεται. Η θεωρία του ξεκίνησε *άση της τρίτης συν!πειας της γενικής E-ετικότητας του ,ινστάLν5

ZVσο περισσ#τερο μετατοπίBεται το φ!σμα φωτ#> &J¥GÝÓ—ÐÌK εν#> γαλα=ία προ> το ερυ+ρ# &Ò™ÓšG—JݨIGÕÐEFK τ#σο μεγαλ?τερη είναι η απ#σταση του γαλα=ία εκείνου απ# το σημείο παρατήρηση>[ Ο 1άμπλ ύστερα από -ρόνια ανα0ήτησης εξόρυξε από τον λόγο της γραμμής του άσματος N/λ3 προς την γραμμή της μή μετατόπισης Nλ3 σε σύγκριση με τον λόγο της τα-ύτητας διαυγής ενός γαλαξία N–3 προς την τα-ύτητα του ωτός —. /ηλαδή "λ  λ Ÿ š  Ý vŸw  C Ÿ ² ¦ Ï #που C Ÿ τα εν#> γαλα=ία απ# το σημείο παρατήρηση> ² Ÿ απ#σταση του γαλα=ία απ# το σημείο παρατήρηση> Ï Ÿ στα+ερ! ÏÐÌÕÕHG M ´™EJÓDEÓG Ÿ QQ ÍÌJGÝ ¥—™ Ê¥Ý* N ¥D—JGÝ Ÿ O$/ έτη φωτ#> N ÊGFD¥D—JGÝ &Ê¥ÝK Ÿ N0 ει> την Rη παρσέκ* 'ε *άση την εξίσσωση του 1άμπλ υπολογίστηκε η συνολική μά0α του παρατηρήσημου σύμπαντος σε 6O εις την Mdη σωματίδια ύλης./εν ξ!ρω κατά πόσο είναι δυνατόν να στ!κει κάτι τ!τοιο)να μετρηθεί δηλαδή η μά0α του σύμπαντος σε ακρι*ή αριθμό σωματιδίων όταν το d;t του σύμπαντος σήμερα είναι άγνωστη ύλη Nσκοτεινή ύλη και σκοτεινή εν!ργεια3. Η *ασική όμως συμ*ολή της εξίσσωσης του 1άμπλ στα δεδομ!να της κοσμολογίας είναι ότι ε>όσον απομακρύνονται οι γαλαξίες το σύμπαν διαστ!λλεταιF#όσον το σύμπαν διαστ!λλεται κι εόσον ο -ώρος και ο -ρόνος αλληλεπιδρούν και ίσως ταυτί0ονται *άση της γενικής θεωρίας της σ-ετικότητας του ,LνστάLν με ορά κατεύθυνσης από το παρελθόν προς το μ!λλον αν αντιστρ!ψουμε θεωρητικά την ορά διαστολής από το μ!λλον προς το παρελθόν το σύμπαν λογικά θα πρ!πει να συστ!λλεται.  ,υτό σημαίνει όσο πιο πολύ *υθι0όμαστε προς το παρελθόν παρελθόν τόσο το σύμπαν θα πρ!πει να μικραίνει.#πιστρ!οντας λοιπόν προς τα πίσω τάνουμε σε !να οριακό σημείο μη περαιτ!ρω δυνάμενου μικρού ώς προς το -ώρο)το -ρόνο)την μά0α και την εν!ργεια. &ο σημείο αυτό είναι το απόλυτα ελά-ιστο και τρομα-τικά πυκνό της συνολικής μά0ας του σύμπαντος στα 6O εις την μείων :Oη m του -ώρου και εις τα 6O εις την μείων :Oη alm του -ρόνου. 'ιλάμε δηλαδή για !να απειροελά-ιστο και υπ!ρπυκνο σωμάτιο μά0ας που εμπερι!-ει τον -ωρο-ρόνο και είναι ισοδύναμο με την εν!ργεια *άση της σταθεράς του ,ινστάLν Ε Ÿ Ì ¦ Ý στο τετρ!γωνο.,υτό το σωμάτιο κάτω από άγνωστες κοσμολογικ!ς συνθήκες εξεράγει προκαλώντας το WIF WDEF &4εγ!λη œκρη=η ή ½—ÍEDHHK*E-ηματικά δημιουργείται !να κοσμικό συντρι*άνι που όσο μεγαλώνει εκτείνεται σε σ-ήμα ομπρ!λλας και διογώνεται ακατάπαυστα από το σημείο ´™EJÓ—DÍÓI™E απ>όπου ξεκίνησε προς το σημείο ñ÷¥DEJI™E όπου διαστ!λλεται και όπου η αρ-ική ορμή υπερνικάει την *αρύτητα της μά0ας της εν!ργειας που εκτείνεται ώστε να μην ανατρ!πεται το σύμπαν από το ίδιο του το *άρος)να μην συγκρούονται

οι γαλαξίες μεταξύ τους και να μην επιστρ!ει η ορά του κόσμου στο αρ-ικό σημείο ’o†aj_^`j‚o† οδηγώντας το Eύμπαν στην 4εγ!λη Εν#ρη=η M WIF ž—ÐEݨ. ΡΙCΙΗ CΗE ΘBΩΡΙΑE CΗE BΓΑaΗE BΡΗbΗE 7 CΑ ΑΔΥDΑΑ EΗBΙΑ[

Τα δεδομένα που συνδέουν και συνθέτουν την θεωρία της με!"ης έκρη#ης $πως την νωρί%ουμε σ&μερα έ'ει μέσα της πο""! κεν!. 1.αρακτηριστικ!,)ασικ$ 1.αρακτηριστικ!,)ασικ$ α#ίωμα της θεωρίας αυτ&ς είναι $τι η συνο"ικ& μ!%α του παρατηρ&σιμου σ*μπαντος είναι 10 ε!% &)ν VU) σ3μ#&'δ!# ύλ)%. +&μερα $μως $πως νωρί%ουμε το - του"!'ιστον του παρατηρ&σιμου σε εμ!ς σ*μπαντος αποτε"είται απ$ την "ε$μενη και απροδι$ριστη σ-ο&ε!ν εν$ρ+ε!#.

VΗ μυστηριώδης σκοτεινή ύλη που *ρίσκεται παντού σε όλο το σύμπαν θα μπορούσε να αποτελείται από τα ίδια σωματίδια που προκάλεσαν το QμεγάλοQ στο z‚ƒ z^†ƒ A εξηγώντας !τσι τον πληθωρισμό και τη σκοτεινή ύλη με !να ενιαίο τρόπο.W Nπηγή5 gjjf5cc gjjf5cc.fga‚ma:].ƒ_c†lac7OOMcam†la7d .fga‚ma:].ƒ_c†lac7OOMcam†la7dd;.gj d;.gj 3  3 $ώς προσδιορί0ουμε λοιπόν το παρατηρήσιμο σε εμάς σύμπαν σε 6O εις την Mdη σωματίδια ύλης όταν όλο σ-εδόν το σύμπαν αποτελείται από QμυστηριώδηQ σωματίδια η ύπαρξη των οποίων μόλις ανι-νεύεταιn8αι πώς αυτά προκάλεσαν το “‚ƒ “^†ƒ όταν η εν!ργεια A μά0α του σύμπαντος δημιουργήθηκε *άση της θεωρίας του …jl–l† y^`‚†a από !να αρ-ικό σωμάτιο ύλης το οποίο εξερράγειn8αι εν τ!λη μ!σα σε τί *ρισκόταν το πρωταρ-ικό αυτό σωμάτιο ύλης ε>όσον μ!σα στο ανύπαρκτο δεν μπορεί να υπάρξει το υπαρκτόn2α πρ!πει να δούμε λοιπόν την !ννοια κενό υπό άλλη οπτική./ιότι το παρατηρήσιμο σε εμάς τουλά-ιστον διάστημα QθεωρείταιQ από την επιστήμη της αστρουσικής ώς TκAαντικ! κεν#T.4μως μ!σα σε αυτό ι-νηλατείται η ύπαρξη της σκοτεινή> ?λη>. 7.&ο σύμπαν εόσον διαστ!λεται *άση της εξίσωσης του 1άμπλ θα πρ!πει να διαστ!λλεται σε !ναν σταθερό ρυθμό εόσον η εξίσωση του 1άμπλ θ!τει ώς *ασικό συντελεστή της την σταθερά 1άμπλ. E-ετικά πρόσατα δύο επιστημονικ!ς ομάδες η μία από το $ανεπιστήμιο Ουάσιγκτον του Eιάτλ και η άλλη από το #θνικό #ργαστήριο 'π!ρκλευ της 8αλλιόρνια μελετώντας τα άσματα ωτός υπερκαινοανών διαπίστωσαν ότι τα άστρα αυτά ήταν περισσότερο απομακρυσμ!να από το αναμενόμενο. &ο ώς των υπερκαινοανών αυτών *άση των υπολογισμών ταξιδεύει με τα-ύτητα M 1 6O εις την dη !τη ωτός αντί των ; 1 6O εις την dη !τη ωτός και -αρακτηρί0εται από μια μεγάλη επιμήκυνση του μήκους κύμματος λ προς το ερυθρό N_l{ ag‚„j3 του ηλεκτρομαγνητικού άσματος που οείλεται η διαστολή του σύμπαντος.Sρα το σύμπαν τουλά-ιστον *άση των

συγκεκριμ!νων υπερκαινοανών και στο συγκεκριμ!νο πεδίο διαστ!λλεται με μεγαλύτερη τα-ύτητα ή ρυθμό του δεδομ!νου γεγονός που !ρ-εται σε ρήξη με την σταθερά 1άμπλ... 8άτι λοιπόν συμ*άλει στην αύξηση της Εντροπία> όπου η εντροπία συνοπτικά είναι5  Z"εν μπορο?με να κατασκευ!σουμε μία μη<ανή που να μετασ<ηματίBει τη +ερμική ενέργεια σε μη<ανικ# έργο κατ! N00ù*Απ# τη ιατ?πωση αυτή συμπεραίνεται #τι περισσε?ει π!ντα π !ντα +ερμική ενέργεια κι αυτ# σημαίνει #τι #λα τα πρ!γματα $το σ?μπαν ολ#κληρο$+α λουB#ταν απ# ολοένα και περισσ#τερη +ερμ#τητα μέ<ρι να επέλ+ει ο +ερμικ#> του +!νατο>* Οπ#τε τα πρ!γματα προ<ωρο?ν έτσι (στε ολοένα να αυ=!νεται η ατα=ία του κ#σμου*. ατα=ία αυτή στην γλ(σσα τη> φυσική> λέγεται εντροπία*Οπ#τε υπ!ρ<ει μια ?ναμη που στηρίBεται στον )Ž -ερμουναμικ# Ν#μο και που σε κοσμολογικ# επίπεο ρ! εν!ντια τη> Aαρ?τητα> κα+(> απω+εί το σ?μπαν αντί να το έλκει*[ &)λ* 3ρίστο> 'εωργο?ση> TΤα κουαρκ>$τα κA!ντα$οι <ορέ> και ο -ε#>TK* Dστόσο η τα-ύτητα ή ο ρυθμός της #ντροπίας θα πρ!πει να είναι σταθερός.  ,υτό που αυξάνει την τα-ύτητα ή τον ρυθμό ρυθμό της #ντροπίας οείλεται κατά μία εκδο-ή η ύπαρξη της σκοτεινή> ενέργεια>.8αι ίσως αυτή να αλληλεπιδρά με τα γκρα*υτόνια δηλαδή την αντίθετη στην σ την εντροπία ορμή που !λκει τα ουράνια σώματα αντί να τα απωθεί με αποτ!λεσμα να δημιουργεί την νεγκεντροπία της τάξης και των ισ-υρών αλληλεπιδράσεων. Z. σκοτεινή ενέργεια #<ι μ#νο είναι η αιτία τη> επιτα<υν#μενη> ιαστολή> του σ?μπαντο>$ αλλ! κ!νει επίση> έναν ασφυκτικ# κλοι# στο σ<ήμα και στο περιA!λλον ι!στημα των γαλα=ι(ν* %αι γιατί για να το μ!+ουμε μα> πήρε τ#σο <ρ#νο” 4#λι> το N1 οι αστρον#μοι ανακ!λυYαν #τι εν εί<αμε ει σ<ε#ν τα τρία τέταρτα του περιε<ομένου του σ?μπαντο>$ την αποκαλο?μενη σκοτεινή ενέργεια MM μια !γνωστη μορφή ενέργεια> που περιA!λλει τον κ!+ε ένα απ# μα>$ και που η μοίρα του σ?μπαντο> είναι στο <έρι τη>$ αλλ! για την προέλευση τη> οποία> είμαστε ε ίμαστε σ<ε#ν τυφλοί* 4ερικοί ερευνητέ> λένε #τι η ανί<νευση τη> είναι μετα=? των πιο επαναστατικ(ν ανακαλ?Yεων στην κοσμολογία του /0ο? αι(να* %αι μ!λιστα #<ι μ#νο η σκοτεινή ενέργεια εμφανίBεται να αποτελεί τον κ?ριο #γκο του σ?μπαντο>$ αλλ! η ?παρ=ή τη>$ ε!ν αντέ=ει στη οκιμή του <ρ#νου$ +α απαιτήσει πι+αν(> την αν!πτυ=η νέων +εωρι(ν τη> φυσική>* Οι επιστήμονε> είναι μ#λι> στην αρ<ή μια> μακρο<ρ#νια> ιαικασία> για να Aρουν τι είναι η σκοτεινή ενέργεια και ποιε> είναι οι επιπτ(σει> τη>* 4ια πραγματικ#τητα π ραγματικ#τητα ήη έ<ει αναει<+εί5 αν και η σκοτεινή ενέργεια ενέ ργεια πρ#ωσε την παρουσία τη> μέσω τη> επίραση> που εί<ε συνολικ! στο σ?μπαν$ μπορεί επίση> να εί<ε συνεισφέρει στην ε=έλι=η των ŽκατοίκωνŽ του σ?μπαντο> MM τα αστέρια$ του> γαλα=ίε>$ τα σμήνη των γαλα=ι(ν* Οι αστρον#μοι μπορεί να εί<αν ασ<ολη+εί με αυτ! τα σ(ματα για εκαετίε> <ωρί> #μω> να το εί<αν αναγνωρίσει*%αι το περίεργο

είναι #τι η ίια η ιεισυτικ#τητα τη> σκοτεινή> ενέργεια> ήταν που την έκανε τ#σο ?σκολη να την αναγνωρίσουμε* . σκοτεινή ενέργεια$ αντί+ετα απ# την ?λη$ εν συγκεντρ(νεται κ!που σε μεγαλ?τερε> ποσ#τητε> περισσ#τερο απ# κ!ποιε> !λλε>* Απ# την ίια την φ?ση τη>$ ιαίεται ομαλ! παντο?* Οπουήποτε MM είτε στην κουBίνα σα> ή στο ιαγαλα=ιακ# ι!στημα MM έ<ει την ίια πυκν#τητα$ περίπου N0M/R ÍF αν! κυAικ# μέτρο$ ισο?ναμο με μια <ο?φτα ατ#μων υρογ#νου* Vλη η σκοτεινή ενέργεια ε νέργεια στο ηλιακ# σ?στημ! μα> ανέρ<εται στην μ!Bα εν#> μικρο? αστεροειο?>$ κ!νοντα> την εντελ(> α?νατη να επηρε!σει τον <ορ# των πλανητ(ν* Τα αποτελέσματ! τη> =ε<ωρίBουν μ#νο #ταν αντιμετωπίBεται σε απέραντε> αποστ!σει> και εκτ!σει> του <ρ#νου* œνα παρ!ειγμα για το π(> η σκοτεινή ενέργεια αλλ!Bει την ιστορία των σμην(ν των γαλα=ι(ν είναι η μοίρα των γαλα=ι(ν που Aρίσκονται στην γειτονι! μα>$ γνωστή και ω> τοπική ομ!α των γαλα=ι(ν* 4#λι> πριν λίγα <ρ#νια$ μερικοί αστρον#μοι σκέφτηκαν #τι ο 'αλα=ία> και η Ανρομέα$ ο πιο κοντιν#> μεγ!λο> γείτον!> του$ μαBί με την ακολου+ία των ορυφ#ρων του>$ +α έπεφταν μέσα στο κοντιν# σμήνο> σμ ήνο> τη> 2αρ+ένου* Αλλ! τ(ρα φαίνεται #τι +α ραπετε?σουμε απ# αυτή τη μοίρα και ποτέ εν +α γίνουμε μέρο> εν#> μεγ!λου σμήνου> γαλα=ι(ν* %αι η αιτία είναι η ε=ή>5 . σκοτεινή ενέργεια επεκτείνει το ι!στημα αν!μεσα στην τοπική ομ!α μα> και το σμήνο> τη> 2αρ+ένου$ πολ? γρηγορ#τερα απ# #$τι η τοπική ομ!α μα> μπορεί να το ιασ<ίσει[*  (πη&: ///.23534.8  9 9.Jάση της Cενικής θεωρίας της σ-ετικότητας του #ινστάιν η τα-ύτητα του ωτός είναι σταθερή.8ι όμως *άση των ν!ων δεδομ!νων του αστρουσικού κ.+ανόπουλου5 +την καθημεριν& %ω&, %ω&, ια μια καθυστέρηση τεσσ!ρων "επτ;ν δεν '!νεται ο κ$σμος<, στον ';ρο της κοσμο"οίας $μως προκα"ο*νται σο)αρές αναταρ!#εις, καθ;ς ενδέ'εται  να ανατραπεί σημαντικ$ σημαντικ$ μέρος των επιστημονικ;ν επιστημονικ;ν δεδομένων. Το Τονν περασμένο μ&να το τη"εσκ$πιο =>?@A ακτίνων !μμα στο Bας Π!"μας των Cαναρί Cαναρίων ων D&σων κατέραEε ια πρ;τη Fορ! μια απ$κ"ιση τεσσ!ρων "επτ;ν στο μακρ* τα#ίδι Fωτονίων υEη"&ς και 'αμη"$τερης ενέρειας απ$ τον α"α#ία =G8HG8GI -01 που απέ'ει απ$ τη Jη μισ$ δισεκατομμ*ριο έτη Fωτ$ς. Τι πρακτικ! σημαίνει αυτ& η μικρ& αροπορία στην !Fι#η των FωτονίωνK Lτι η τα'*τητα του Fωτ$ς την οποία ο MNνστ!ιν θε;ρησε ως σταθερ& ια  να διατυπ;σει την περίFημη περίFημη ε#ίσωση OPQ5R μπορεί να μην είναι και τ$σο σταθερ& σταθερ& και κατ! συνέπεια συνο"ικ! η Sεωρία της +'ετικ$τητας που καθ$ρισε επί εκατ$ και π"έον 'ρ$νια την εικ$να του ανθρ;που ια το +*μπαν να επιδέ'εται τεκμηριωμένων, π"έον, αμFισ)&σεων. T ανακοίνωση των μετρ&σεων του τη"εσκοπίου =>?@A δικαι;νει την ομ!δα  Dαν$που"ου προκα";ντας προκα";ντας παρ!""η"α πραματικ& πραματικ& αναστ!τωση αναστ!τωση στην επιστημονικ& επιστημονικ& κοιν$τητα, με την είδηση να κ!νει τον *ρο του κ$σμου και να αποτε"εί το κεντρικ$ θέμα συ%&τησης συ%&τησης και αντα""α&ς απ$Eεων στα κα"*τερα UVW κοσμο"οίας. X!ν οι τιμές που δίνει το τη"εσκ$πιο =>?@A είναι πραματικές, τ$τε μι"!με ια μια επιστημονικ& ανακ!"υEη ανακ!"υEη Yρα)είου D$μπε"< σ'ο"ίασε σε σ'ετικ$ δημοσίευμα του

περιοδικο* Z[/ \5[I]3] W αστροFυσικ$ς του Πανεπιστημίου της L'F$ρδης \U8 \G8HG8, εν; ο ειδικ$ς στη θεωρία των υπερ'ορδ;ν ^W[ _WV5I3H του Πανεπιστημίου της Cα"ιF$ρνιας Cα"ιF$ρνι ας τ$νισε $τι ε!ν τα αποτε"έσματα είναι ακρι)&, θα πρ$κειται ια έναν σεισμ$ στον κ$σμο της επιστ&μης<, προσθέτοντας παρ!""η"α $τι η θεωρία των  υπερ'ορδ;ν θα αποδεικνυ$ταν αποδεικνυ$ταν π"&ρως "ανθασμένη<, "ανθασμένη<, (πη&: ]]:``I[/3.HG]Q[8I.8`4a5....bR44c00 ]]:``I[/3.HG]Q[8I.8`4a5....bR44c00 9  9

$!ραν αυτού του γεγονότος το ώς δεν μπορεί να !-ει σταθερή τα-ύτητα ακόμη κι αν η τα-ύτητα του ωτός είναι συνάρτηση της σ-!σης του μήκος κύμματος με την συ-νότητα όπου αυτά τα δύο εξισσοροπούν δλδ όσο αυξάνει το μήκος μειώνεται η συ-νότητα κι αντίστροα με αποτ!λεσμα να είναι σταθερή η τα-ύτητα του ωτός)δεδομ!νου ότι οι ηλεκτρομαγνητικέ> ακτινοAολίε> εν είναι υνατ#ν να έ<ουν την ίια τα με τα τα<υ#νια που εκπ!μπονται από τον πυρήνα των άστρων και με δεδομ!νο ότι το ώς διαδίδεται τα-ύτερα του ή-ου)καθώς το ώς !-ει διπλή ύση κυμματοειδής και σωματιδιακή)αλλά εμπερι!-ει και άγνωστα ή μη ανι-νεύσιμα ανι-νεύ σιμα σωματίδια.

:.&α 98 της κοσμικής ακτινο*ολίας από την διαπερατότητα του σύμπαντος από την ακτινο*ολία του κοσμικού υπο*άθρου υπό την λογική ότι αποτελεί το Q,ρ-αιότεροQ ώς από την στιγμή της 'εγάλης #κρήξεως είναι τελείως ουτοπικό και λανθασμ!νο. 8ι αυτό διότι το σύμπαν μας δεν είναι τρισδιάστατο και ο -ρόνος δεν είναι ξε-ωριστός από το -ώρο./ηλαδή το μακρύ και το παλιό στο σύμπαν !-ουν ταυτόσημη κοσμολογική !ννοια.Sρα το ώς αυτό που παρατηρούμε )η ακτινο*ολία 98 του κοσμικού υπο*άθρου) εν είναι ο απ#η<ο> τη> μεγ!λη> έκρη=η> ο?τε η στιγμή που το σ?μπαν κατέστη ιαπερατ# απ# την ακτινοAολία του κοσμικο? υποA!+ρου$αλλ! απλ! πιο μακριν# φ(> του σ?μπαντο> A!ση του σημείου παρατηρήσεω>$ηλαή τη> γή>* /ηλαδή τα 98 δεν είναι το αρ-αιότερο ώς ή το κ!ντρο του σύμπαντος αλλά το πιο μακρινό ώς που !-ουμε λά*ει *άση του σημείου παρατήρησής μας.$!ρα από αυτό η θεωρία των πολλαπλών ή και παράλληλων συμπάντων !ρ-εται σε αντίθεση με την θεωρία των 98. ;.2εμελιώδης θ!ση της θεωρίας της 'εγάλης Hκρηξης και της διαστολλής του σύμπαντος είναι η θεωρία ότι το }•f^†a‚o† α>ενός δεν επιτρ!πει στο σύμπαν να ανατραπεί από το *άρος της μά0ας του)α>ετ!ρου κ!νει του> γαλα=ίε> να μην συγκρο?ονται μετα=? του> A!ση τη> ιαστολή> του σ?μπαντο> και τη> απομ!κρυνσή> του>* Την περασμένη εAομ!α το "ιαστημικ# Τηλεσκ#πιο Z3αμπλ[ μα> έστειλε ένα πορτρέτο ?ο γαλα=ι(ν$ που είναι γνωστοί με τον κωικ# U—¥ 1S$ επειή το Bευγ!ρι αυτ# είναι το 1Sο αντικείμενο

στον Z%ατ!λογο 2αρ!=ενων 'αλα=ι(ν[ του Αμερικανο? αστρον#μου ÏDHÓ™E U—¥$ ο οποίο> τον ημιο?ργησε στη ι!ρκεια τη> εκαετία> του NR0* Το U—¥ 1S Aρίσκεται προ> την κατε?+υνση του αστερισμο? του  6έοντα σε απ#σταση O00 εκατομμυρίων ετ(ν φωτ#> και και αποτελείται απ# του> γαλα=ίε> ˜ûž O101 &ε=ι!K και ˜ûž O101Α &αριστερ!K*

 Sρα η θεωρία αυτή της επο-ής επο-ής του 1άμπλ είναι τελείως ξεπερασμ!νη στην επο-ή μας *άση των παρατηρήσεων και των ωτογραιών του διαστημικού τηλεσκοπίου Nπου για ειρωνεία3 !ρει το όνομά τουF  67Σ. ΤΟ7 %ΟΣ4Ο6Ο'Ι%Ο7 %ΟΣ4Ο6Ο'Ι%Ο7 2ΡΟ)6.4ΑΤΟΣ5 Η λύση του κοσμολογικού προ*λήματος κατά τον γραόντα *ρίσκεται στην ενοποίηση των επιστημών A πεδίων και κυρίως στην θεωρία της εκπύρωσης.#>όσον Ε Ÿ Ì ¦ Ý τετρ!γωνο που συνεπάγεται ότι μά0α h εν!ργεια ) τότε το σύμπαν είναι αεί0ωη συμπαντική εν!ργεια ή ουσία που διαρκώς πυκνώνεται και αποπυκνώνεται συνθ!τωντας τα αρ-ικά νεελώματα ή παράλληλα και πολλαπλά z‚ƒ z^†ƒ Nμόνο που αντί για !κρηξη !-ουμε συρρίκνωση και δημιουργία πρωτοαστ!ρων3 τα οποία δημιουργούν τους πρωτοπλανήτες και αού γίνουν υπερκαινοανεις δημιουργούν ν!ους πρωτοαστ!ρες.Sρα μιλάμε για διαρκή εκπύρωση της αρ-!γονης ουσίας ή πεμπτουσίας Nαιθ!ρα3 δηλαδή του υποκ*αντικού και υποκινητικού αιθερικού υπο*άθρου που πυκνώνεται σε εν!ργεια δημιουργώντας εντός ενός ανοικτού συστήματος κλειστά συστήματα Nμά0α3 και στο οποίο ενυπάρ-ει η τάξη εντός του -άους. &ο πύρ αυτό Nουσία και πρωτοεν!ργεια3 είναι αεί0ωο π!ρα από τα όρια του -ώρου και του -ρόνου τα οποία *ρίσκονται εντός του και μετα*άλλον αναπαύεται καθώς η εν!ργεια μετα*άλλεται σε μά0α.υσικά αναερόμαστε σε !να πολυδιαστατικό Nτουλά-ιστον dδιάστατο3 αιθερικό πεδίο κι ό-ι στο :διάστατο σύμπαν που αποδ!-εται η κλασσική αστρουσική και το οποίο δεν το δομούν ο -ώρος και ο -ρόνος)αλλά ο -ωρο-ρόνος αποτελούν τοπικά μ!ρη της πυκνώσεώς του εντός των συμπάντων του καθώς ο -ρόνος αποτελεί κίνηση δηλαδή μετά*αση από το σημείο ,> στο σημείο J>. '!σα σε αυτά τα σύμπαντα η σταθερά 1άμπλ παύει να υίσταται καθώς η μόνη σταθερά στο σύμπαν είναι η αρ-!γονη ορμή προς την αταξία N#ντροπία3 που μ!ρος της οποίας στρ!εται λόγω των ισ-υρών γκλουονιακών και γκρα*ιτονιακών αλληλεπιδράσεων προς την αντίθετη ορά τοπικά N*αρύτητα A ελκτικ!ς αστρικ!ς δυνάμεις3 δημιουργώντας την νεγκεντροπία των πλανητικών συστημάτων και του ατομικού μικρόκοσμου με *άση κ!ντρου τους γαλαξιακούς πυρήνες και την ελκτική δύναμη της μά0ας τους. Cνωρί0ουμε ότι η περίημη θεωρία της E-ετικότητας του ,Lνστάιν ανα!ρεται στην σ-ετικότητα του -ρόνου )στην ενιαία δομή του -ωρο-ρόνου και στην ταυτόσημη ουσία ύλης και εν!ργειας και μετατροπής τους σε σ-!ση με την σταθερά της τα-ύτητας του ωτός.

Cια την σ-ετικότητα του -ρόνου !-ει μιλήσει ο $λωτίνος στο J> Jι*λίο των #νεάδων του με τίτλο Q$ερί ,ιώνος και 1ρόνουQ)για την σ-!ση ύληςA εν!ργειας !-ει μιλήσει ο Ηράκλειτος κυρίως με απόδειξη το κλασσικό ρητό του vvΤον κ#σμο αυτ#ν εν τον ημιο?ργησε κ!ποιο> +ε#> ή !ν+ρωπο> αλλ! είναι π?ρ αείBωον αυ=ομει(μενον με μέτροww όπου αν στην θ!ση της λ!ξης ë27Ρ *άλουμε την λ!ξη ëΕΝΕΡ'ΕΙΑ  !-ουμε  !-ουμε την θεωρία που επικρατεί σήμερα με τα στοι-ειώδη υποατομικά σωματίδια που συνθ!τουν διά της εν!ργειας την ύλη)όπερ και σημαίνει ότι η μά0α είναι εν!ργεια και ότι τα πάντα είναι εν!ργεια.,λήθεια)το πύρ δεν είναι είδος εν!ργειαςn &ο πύρ επίσης δεν είναι αυτό που συνθ!τει κ*αντικά τον πυρήνα των ατόμων και τα ηλεκτρόνιαn,υτή είναι η λεγόμενη Ε%27ΡΩΣ. του Ηράκλειτου όπου το πύρ μεταA!λλον αναπα?εται. 8αι τ!λος για την ενιαία δομή του -ωρο-ρόνου !-ει μιλήσει σ-ολαστικώς και εκτεταμ!νως ο ,ριστοτ!λης εις τα QυσικάQ και Qμετά τα υσικάQ του)εκεί που δια-ωρί0ει την ουσία του παντός σε θαρτήhύλη και αLδιαcάθαρτηhεν!ργεια. Ο #μπεδοκλής άλλωστε πολύ νωρίτερα διατύπωσε το αξίωμα ότι τα πάντα συντίθονται από τα αρ-!γονα στοι-εία )αλλά0ουν μορ!ςhμεταστοι-είωση οπότε τα πάντα στον EαίροhEύμπαν είναι ρευστά και θαρτά εκτός από τα ίδια τα στοι-εία ώς είδη εν!ργειας ή ώς ενιαία Ουσία από την οποία εκπορεύονται η εν!ργειες όπως αν!ερε εν συνε-εία και ο Rενοάνης.  %π!ρ αυτής της θεωρίας συνηγορούν και οι νεώτεροι επιστήμονες αστρουσικοί ˜^] ‹^Š‚oljl που ομιλεί περί κλειστών συστημάτων που δημιουργούνται εντός του ανοικτού συστήματος του υποκ*αντικού αιθερικού υπο*άθρου του υποκινητικού αιθ!ρα Nαλλά στα !ργα του Qa]\]^†j]Q `‚†lj‚ma και Qy γ!νεση του κόσμουQ ο J!λγος αστρουσικός μιλά για κινητικό αιθ!ρα και τούτο είναι λάθος όπως είδαμε διότι ο αιθ!ρας είναι στατικός3 σ τατικός3 αλλά και οι ˜^] …jl‚†g^_{j και ‡l‚ ”]_o` με το *ι*λίο τους Q}†{laa ™†‚–l_al5 “lo†{ jgl “‚ƒ “^†ƒQ. Eε αυτό διαπραγματεύονται την ιστορία ενός 8όσμου δί-ως τ!λος) !να κυκλικό σύμπαν που πεθαίνει π εθαίνει και ξαναγεννι!ται κάθε !να τρισεκατομμύριο -ρόνια. &ο αίτημα των ανθρώπων να ν α καταλά*ουν τον κόσμο !-ει μια μακρο-ρόνια και σε*αστή ιστορία. ,λλά το αληθινό δ!ος από αυτή την προσπάθεια της κατανόησης της ύσης είναι ότι αν και ερ-όμαστε με !να ελλιπ!ς σύνολο εργαλείων) μπορούμε να τιά-νουμε θεωρίες που να είναι εντυπωσιακά ακρι*είς και αποτελεσματικ!ς. $άνω από MO -ρόνια αότου υποστήριξε ο ,Lνστάιν ότι το πιο ακατανόητο πράγμα για τον 8όσμο είναι ότι ήταν κατανοητό) το σ-όλιό του ισ-ύει ακόμα και σήμερα. &α πρώτα -ρόνια της κοσμολογίας ήταν μεθυστικ!ς επο-!ς. ,> ενός) τα σύνορα της παρατήρησης και της μ!τρησης ωθούνταν προς τα !ξω με !να

απίστευτο ρυθμό) δεί-νοντας ότι το σύμπαν ήταν μια δυναμική και εξελισσόμενη θ!ση. ,> ετ!ρου) η εαρμογή των ν!ων κ*αντικών θεωριών !δινε μια συγκεκριμ!νη εικόνα για το πώς συντ!θηκαν τα στοι-εία στο πρώιμο σύμπαν) και μα0ί με τη ν!α θεωρία της *αρύτητας του ,Lνστάιν) !δωσε μια καταπληκτική εικόνα και ιστορία του 8όσμου. ,κόμα αυτή η ν!α QκοσμολογίαQ ήταν !νας οριακός τομ!ας της επιστήμης) επειδή η σύγκριση των αριθμών της παρατήρησης και της θεωρίας ήταν δαιμονικά δύσκολη. Jαθμιαία) εντούτοις) αυτ!ς οι λεπτομ!ρειες ξεκαθάρισαν και το δύσκολο μοντ!λο της 'εγάλης Hκρηξης επι*ε*αιώθηκε θεαματικά. %πήρξε μόνο !να εξε0ητημ!νο πρό*λημα5 το σύμπαν !πρεπε να !-ει αρ-ίσει με μια τ!τοια ακρι*ή A και απίθανη A κατάσταση) που άνηκε σαν να !πρεπε να !-ει δημιουργηθεί παρά απλώς να εί-ε γίνει. Hνα τ!τοιο συμπ!ρασμα είναι ίσως θεολογικά αποδεκτό) αλλά) επειδή οι ˜^] …jl‚†g^_{j και ‡l‚ ”]_o` είναι από αυτούς που επισημαίνουν) ότι η επιστήμη είναι για αυτό που μπορεί ή δεν μπορεί να αποδείξει) κι ό-ι για αυτό που επιθυμούμε να είναι αληθινό. &ο μοντ!λο του κυκλικού σύμπαντος υποδεικνύει ότι ο 8όσμος πεθαίνει και ξαναγεννι!ται κάθε !να τρισεκατομμύριο -ρόνια. &ο *ι*λίο αρ-ί0ει σε αυτό το σημείο) με τη θεωρία του πληθωρισμού A η πρώτη προσπάθεια να πάνε το “‚ƒ “^†ƒ π!ρα από τα σύνορα της πειραματικής υσικής. Ο πληθωρισμός ήταν μια προσπάθεια να πάρουμε ιδ!ες από την τότε σύγ-ρονη υσική υψηλής εν!ργειας και να εαρμοστούν στο πρώιμο σύμπαν) για να προσ!ρουν !να επιθυμητό αινόμενο. &ο αποτ!λεσμα ήταν να !-ουμε διάορες παρόμοιες κοσμολογικ!ς θεωρίες) όμως ο πληθωρισμός δεν απάντησε στο 0ήτημα της αρ-ής) και μείναμε !τσι με την απορία εάν θα μπορούσε πράγματι να συμ*εί κάτι Qπριν από το -ρόνοQ. Οι ˜^] …jl‚†g^_{j και ‡l‚ ”]_o` μας 0ητούν να σκετούμε ότι αυτή ερώτηση !-ει μεγάλη σημασία. >H-οντας λά*ει υπ> όψιν τους τις αδυναμίες του πληθωρισμού) προ-ωρούν λεπτομερώς περιγράοντας ότι ο πληθωρισμός !-ει τα δικά του Qεξε0ητημ!να προ*λήματαQ) και υποστηρί0ουν ότι η επο-ή μας είναι ώριμη για μια ν!α ιδ!α. Hνα προς !να σημείο δεί-νουν ότι τα προ*λήματα για τα οποία εί-ε σ-εδιαστεί ο πληθωρισμός να λύσει) μπορεί επίσης να λυθεί από μια εναλλακτική ιδ!α5 το κυκλικό σύμπαν. Eε αυτό το μοντ!λο) το σύμπαν υπήρ-ε από πάντα A πεθαίνει και μετά υπο*άλλεται σε μια κοσμική αναγ!ννηση κάθε !να τρισεκατομμύριο -ρόνια περίπου. ,υτό μπορεί να ακούγεται εξε0ητημ!νο) καθώς είναι δύσκολο να ανεί πώς μπορούμε να περάσουμε μ!σω μιας ιδιομορίας όπου όλα) συμπεριλαμ*ανομ!νου του -ώρου και του -ρόνου) παύουν να υπάρ-ουν) αλλά όπως οι δύο συγγραείς εξηγούν) αυτή η δυσκολία προκύπτει επειδή σκετόμαστε σε τρεις διαστάσεις. Η θεωρία -ορδών A η πιο μεγάλη θεωρητική πρόοδος στην κοσμολογία από τότε που προτάθηκε ο πληθωρισμός A !-ει !ρει μα0ί της μια ν!α άποψη του -ώρου και του -ρόνου. #πιτυγ-άνει το στό-ο του ,Lνστάιν να !ρει τη *αρύτητα κάτω από την κ*αντική ομπρ!λα) αλλά το κάνει με !να κόστος.

$ροκειμ!νου να είμαστε σύμωνοι με την κ*αντομη-ανική πρ!πει να 0ήσουμε σε 6O Nή ακόμα και 663 διαστάσειςF Cια πολλά -ρόνια) οι θεωρητικοί των -ορδών απ!υγαν την κοσμολογία) επειδή δεν ήταν δυνατό να -τιστεί !νας ρεαλιστικός κόσμος) αλλά οι πρόσατες εξελίξεις στην κατανόηση της δομής αυτών των πρόσθετων διαστάσεων) καθώς επίσης και μια επανάσταση με τον τρόπο που τα εξετά0ουμε) σημαίνουν ότι ο -ρόνος ήταν ώριμος για !να ρι0ικά ν!ο κοσμολογικό μοντ!λο. Eτο μοντ!λο των …jl‚†g^_{j και ”]_o`) το σύμπαν είναι απλά μια !τα Nγνωστή ως *ράνη3 μ!σα σε αυτ!ς τις πρόσθετες διαστάσεις) και το “‚ƒ “^†ƒ ήταν μια σύγκρουση μεταξύ των *ρανών A μια τεράστια κοσμική σύγκρουση. ,υτό το μοντ!λο στηρί0εται σε μια ιδ!α) τη 'Aθεωρία) στην οποία οι -ορδ!ς 0ουν σε δύο *ράνες στην άκρη του -ωρο-ρόνου των 66 διαστάσεων. #αρμό0οντας τους συνηθισμ!νους κανόνες της θεωρίας -ορδών οδηγούμαστε σε μια γενική εικόνα στην οποία αυτ!ς οι *ράνες μπορούν να κινηθούν η μία πάνω στην άλλη) και περιστασιακά Nκάθε !να τρισεκατομμύριο -ρόνια σύμωνα με τους …jl‚†g^_{j και ”]_o`3 να -τυπά η μια στην άλλη. #ίναι αυτό το -τύπημα που είναι υπεύθυνο για αυτό που θεωρούμε ως “‚ƒ “^†ƒ) αν και από την άποψη των πολλών διαστάσεων είναι μια σύγκρουση αντί για μια ιδιομορία.

"ημιουργ(ντα> ένα Εκπυρωτικ# Σ?μπαν 6. 'ια *ράνη με παράξενη υσική) διαορετική από τη δική μας) ορί0ει το !να άκρο της ;ης διάστασης. 9. Sλλες *ράνες κινούνται μ!σα στην ;η διάσταση.$ως υίστανται οι μεμ*ράνες Nz_^†la3 στην ;η διάσταση και δημιουργούν το #κπυροτικό Eύμπαν 7. 'ια άλλη *ράνη προορισμ!νη να γίνει το σημερινό σύμπαν μας) ορί0ει το άλλο άκρο της ;ης διάστασης. :. 4ταν μια η *ράνη κτυπά με δύναμη την δική QμαςQ *ράνη) τότε γεννάται το σύμπαν στο οποίο 0ούμε.  ,υτό το *ι*λίο μπορεί να μην σας πείσει ότι οι συγγραείς !-ουν δίκιο.  ,λλά είναι σωστό να επισημανθεί ότι το μεγαλύτερο μεγαλύτερο μ!ρος της επιστημονικής κοινότητας δεν δ!-εται το μοντ!λο τους) και ότι πολλ!ς *ασικ!ς αρ-!ς του δεν !-ουν αποδει-θεί. #ντούτοις) αυτό το *ι*λίο συλλαμ*άνει τον ενθουσιασμό της επιστημονικής προόδου) και πιάνει το συγμό να *ρεθεί μια ν!α ιδ!α. Hνα μήνυμα που οι συγγραείς στ!λνουν είναι ότι δεν πρ!πει ποτ! να δε-τούμε κάτι) απλά επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι λ!νε ότι είναι αληθινό) αλλά θα πρ!πει συνε-ώς να προκαλούμε και να ψά-νουμε για εναλλακτικ!ς λύσεις σε οποιαδήποτε εικόνα που δεν μπορεί να αποδει-θεί.

. +εωρία των Aραν(ν εμπνέει την εικ#να του εκπυρωτικο? ή κυκλικο? Σ?μπαντο>

 ,ς υπενθυμίσουμε ότι η κ*αντική *αρύτητα *αρύτητα *ρό-ων είναι μια θεωρία που άρ-ισε με τη σ-ετικότητα και προσπάθησε να ενσωματώσει την κ*αντομη-ανική κατόπιν. ,λλά υπάρ-ει και μια άλλη θεωρία που προσπαθεί να ενοποιήσει τη σ-ετικότητα με την κ*αντική θεωρία) όμως αυτή άρ-ισε ανάποδα. Rεκίνησε με την κ*αντομη-ανική και προσθ!τει !πειτα σ-ετικιστικά αποτελ!σματα στις εξισώσεις. #ίναι η γνωστή 'Aθεωρία ή υπερA*αρυτική θεωρία -ορδών) ή απλά θεωρία -ορδών. Η θεωρία -ορδών προτείνει ότι κάθε θεμελιώδες σωματίδιο του 8όσμου δεν είναι στην πραγματικότητα !να πολύ μικροσκοπικό σημειακό σωματίδιο) όπως υπαγορεύει η συμ*ατική κ*αντική θεωρία. Η θεωρία -ορδών περιγράει τα σωματίδια σαν παλλόμενες -ορδ!ς. Η θεωρία λ!ει ότι όλες αυτ!ς οι Q-ορδ!ςQ A που αποτελούνται απλά από καθαρή εν!ργεια και είναι πάρα πολύ μικρ!ς για να τις ανι-νεύσουμε A δονούνται) ακρι*ώς όπως οι -ορδ!ς σε !να *ιολί. 8αι με τον ίδιο τρόπο που οι διαορετικ!ς δονήσεις των -ορδών του *ιολιού καθορί0ουν ποια μουσική νότα παράγεται) !τσι και οι διαορετικοί τρόποι που μια θεμελιώδης -ορδή - ορδή μπορεί να δονείται καθορί0ουν ποιο υποατομικό σωματίδιο παράγεται. ,υτή η μουσική σύνδεση με τη υσική !-ει οδηγήσει πολλούς επιστήμονες να θεωρούν ότι η θεωρία -ορδών είναι μια QκομψήQ θεωρία. 8αι αυτή η κομψότητα είναι η αιτία που η θεωρία -ορδών !να τόσο δημοιλή σήμερα. σ ήμερα. %πολογί0εται ότι οι θεωρητικοί των -ορδών ξεπερνούν σε αριθμό αυτών που ασ-ολούνται με την κ*αντική *αρύτητα *ρό-ων με μια αναλογία δ!κα !ως !να. #ν πάση περιπτώσει) η θεωρία -ορδών ήδη μετράει σ-εδόν μισό αιώνα 0ωής) ενώ μία από τις πιο σημαντικ!ς μορ!ς της εμανίστηκε το 6dd; με το θεωρητικό }{^_{ i‚jjl†. Ο τελευταίος πρότεινε ότι τα θεμελιώδη σωματίδια ό-ι μόνο πρ!πει να είναι μονοδιάστατες -ορδ!ς) αλλά μπορούν επίσης και να είναι δισδιάστατα επίπεδα. 8αι συν!-ισε ότι μπορεί να είναι επίσης και τρισδιάστατα πολύεδρα. $ιθανώς να νομί0ετε ότι θα σταματούσε στις τρεις διαστάσεις) αλλά κάνετε λάθος. Ο i‚jjl† υποστήριξε ότι οι θεμελιώδεις -ορδ!ς θα μπορούσαν να !-ουν και !νδεκα διαστάσεις. Eτην πραγματικότητα) οι θεωρητικοί των -ορδών κρατούσαν στο νου τους μια θεωρία που !λεγε ότι ο 8όσμος !-ει τουλά-ιστον δ!κα διαστάσεις Nή είκοσι !ξι) σύμωνα με μερικ!ς ερμηνείες3) κι !τσι δεν τους *ρήκε απροετοίμαστους. Ο i‚jjl† απλά πρότεινε ότι ό-ι μόνο ο 8όσμος ήταν πολυδιάστατος) αλλά όλες οι στοι-ειώδεις οντότητες. Οι ιδ!ες του ανακοινώθηκαν σαν η πιο μεγάλη ανακάλυψη που εί-ε γίνει ποτ! στη θεωρία -ορδών. 8ι !τσι υσικά η θεωρία δεν θα μπορούσε να ονομά0εται πια θεωρία -ορδών) δεδομ!νου ότι δεν ήταν μόνο μια θεωρία για τις -ορδ!ς. $ολλοί θεωρητικοί -ορδών αναγνώρισαν ότι αυτ!ς οι πολυδιάστατες οντότητες θα μπορούσαν να ονομαστούν Qμεμ*ράνεςQ) γι αυτό θ!λησαν να ονομάσουν τη θεωρία του i‚jjl† θεωρία μεμ*ρανών. #ντούτοις) άλλοι θεωρητικοί σκ!τηκαν ότι ήταν τόσο επαναστατική ιδ!α που πρ!πει να ονομαστεί QμαγικήQ θεωρία ή Qμητ!ραQ όλων των θεωριών. Eυ0ητήθηκε) επίσης) να ονομαστεί θεωρία πινάκων N^j_‚•3 ή ακόμα και QμυστήριαQ)

επειδή καν!νας δεν μπορούσε να την εξηγήσει αρκετά. #ν πάση περιπτώσει) για να ικανοποιηθούν όλοι αυτοί οι υσικοί την λ!νε 'Aθεωρία.

Το κυκλικ# σ?μπαν  V8ι ύστερα ήρθε ο ‡l‚ ”]_o`) του πανεπιστημίου του 8αίμπριτ0 στη 'εγάλη Jρετανία) με τον ˜^] …jl‚†g^_{j) του πανεπιστημίου ˜_‚†mljo† στο +ιου &0!ρσεp) για να μας πει κάτι εκπληκτικό όσο και η εργασία του i‚jjl†) ή ίσως και πιο πολύ ακόμα. Ο i‚jjl† εί-ε καταλήξει στο συμπ!ρασμα ότι εάν ο 8όσμος θα μπορούσε να !-ει τόσες πολλ!ς διαστάσεις) γιατί δεν θα μπορούσαν και οι -ορδ!ςn Ο ”]_o` από την άλλη κατ!ληξε στο συμπ!ρασμα ότι εάν οι -ορδ!ς θα μπορούσαν να είναι μεμ*ράνες) γιατί δεν θα μπορούσε και ο 8όσμοςn &ελικά -τίστηκε !να μοντ!λο προ!λευσης του 8όσμου με *άση την 'Aθεωρία στην οποία ο 8όσμος θεωρείται σαν μια μεμ*ράνη. Ο ”]_o` εν συνε-εία !κοψε τη λ!ξη μεμ*ράνη σε *ράνη. Eτην ουσία η θεωρία του πιστεύει ότι !να σύμπαν A που παίρνει τη μορή μιας *ράνης A υπάρ-ει μ!σα σε !να πολυδιάστατο υπερ-ώρο) όπου εκεί μ!σα υπάρ-ουν και άλλες *ράνες. Οι τελευταίες αντιπροσωπεύουν άλλα σύμπαντα που υπάρ-ουν παράλληλα με το δικό μας σύμπαν -ωρίς να υπάρ-ει καμιά επαή τους. 'ε άλλα λόγια υπάρ-ουν παράλληλα σύμπαντα κι όταν δύο από αυτ!ς τις *ράνες συγκρούονται) τότε ξεκινάει μια 'εγάλη Hκρηξη ή !να z‚ƒ z^†ƒ. 8αι αντί να δουλ!ψουν με τις 66 διαστάσεις Nόπως υπονοούνται από τη θεωρία '3) οι ερευνητ!ς !-ουν εστιάσει την προσο-ή τους σε *ράνες των ; διαστάσεων. Eε αυτό το μοντ!λο) οι άλλες < διαστάσεις συστρ!ονται ισ-υρά και μπορούν να αγνοηθούν. Ορισμ!νες *ράνες που υπάρ-ουν σε αυτό τον αηρημ!νο πενταδιάστατο -ώρο μπορούν να αντιπροσωπευθούν με άπειρης !κτασης) παράλληλα επίπεδα και αίνονται ότι !-ουν μια στενή αντιστοί-ιση με τον 8όσμο μας. Οι άλλοι κόσμοιA*ράνες είναι δυνητικά σύμπαντα που επιπλ!ουν στην π!μπτη διάσταση. ,υτ!ς όμως οι *ράνες παραμ!νουν αόρατες επειδή τα σωματίδια και το ως δεν μπορούν να ταξιδ!ψουν μ!σω της π!μπτης διάστασης. #ντούτοις) η *αρύτητα είναι η μόνη δύναμη που μπορεί κινηθεί μ!σα από την π!μπτη διάσταση) κι !τσι οι συγκρούσεις είναι πιθαν!ς μεταξύ των *ρανώνW. πηγή5 ˜ga‚maio_{ ˜ga‚maio_{

ΤΙ 42ΟΡΕΙ ΝΑ 72ΑΡ3ΕΙ5  Αν Ε Ÿ Ì ¦ Ý στο τετρ!γωνο και ž Ÿ ö 3 λ #που το λ Ÿ μήκο> κ?μματο> κ?μμ ατο> και ö Ÿ συ<ν#τητα τ#τε +α πρέπει  C Ÿ ² ¦ Ý #που C Ÿ τα και ² Ÿ απ#σταση απ# το σημείο παρατήρηση> π αρατήρηση> (> το σημείο οπτική>* πάνω σε αυτή τη λογική &ο # είναι το αεί0ωο κοσμογονικό πύρ και το  η πύκνωσή του σε μά0α.,νάμεσα στα δύο μεγ!θη που ουσιαστικά είναι !να το ώς αλληλομεταδίδεται -ωρίς ωστόσο να !-ει σταθερά διότι μιλάμε για συνε-!ς πεδίο.  Sρα το πρώτο σωμάτιο ύληςAμά0αςAεν!ργειας που προκάλεσε προκάλεσε το “‚ƒ “^†ƒ δεν ήταν μοναδικό και !να αλλά απλά !να αινόμενο Nτο εγγύτερο προς παρατήρηση σε εμάς3 ανάδυσης της μικροκοσμικής τάξης από το αιθερικό υπό*αθρο ή το αεί0ωο πύρ και αποτελεί την τοπική πύκνωση της ελεύθερης συμπαντικής υποκ*αντικής εν!ργειας σε μά0α και ύλη.Eύμωνα με την απροσδιοριστία του 1άιντεγκερ !-ει αποδει-τεί ότι δεν συμ*αίνει ή το !να ή το άλλο απόλυτα)αλλά και το !να και το άλλο ή !στω πότε το !να και πότε το άλλο.,πλά ο παρατηρητής Nεμείς3 δεν είναι Qαεί κινούμενο όνQ ώστε να δεί ταυτό-ρονα και τις δύο καταστάσεις.$αρατηρεί αναγκαστικά την μία)την κίνηση ή τη θ!ση.Eύμωνα με την θεωρία της ρήξης της συμμετρίας του μαθηματικουσικού Jάινμπεργκ από την οποία προήλθε η θεωρία των υπερ-ορδών.Η συμπαντική εν!ργεια !-ει και δεν !-ει όνομα και ως ιδ!α είναι διαιρετή και αδιαίρετη.Eτο σύνολό της την *λ!πουμε ως ουσία που διαπερνάει τα πάντα και δομεί την ύλη ενώ αν απομονώσουμε κάποιο κομμάτι της του δίνουμε !να όνομα σωματιδίου.H-ουμε !να στοι-ειώδες σωματίδιο ανταλλαγής ηλεκτρομαγνητικών δυνάμεων Nωτόνιο3 και 9 σωματίδια ασθενών και ελκτικών αλληλεπιδράσεων αλλ ηλεπιδράσεων Ni)š)*αρυτόνια3 Ni)š)*αρυτόνια3 που στην πραγματικότητα είναι !να σωματίδιο.4ταν η εν!ργεια γίνει μικρότερη τότε το σωματίδιο εμανί0εται με διαορετικά πρόσωπα.#ίναι δλδ σύμωνα με τον 1όκινς κάτι ανάλογο με την ρουλ!τα η οποία όταν κινείται με μεγάλη τα-ύτητα η μπίλια στριογυρί0ει και αίνεται σαν σ αν να !-ει !να πρόσωπο.4ταν η εν!ργεια π!σει και η τα-ύτητα μειωθεί)τότε η μπίλια θα σταματήσει κάπου και θα λά*ει την ιδιότητα του αριθμού της ρουλ!τας που παρατηρούμε.,λλά μ!σα στην ρουλ!τα δεν !-ουμε πολλ!ς μπίλιες αλλά πολλούς αριθμούς Nθ!σεις παρατήρησης3. #ίναι αυτό που λ!ει !νας από τους μεγαλύτερους υσικούς του αιώνα μας ο “og ότι Zτο σ?μπαν μοι!Bει περισσ#τερο με μία τερ!στια ν#ηση παρ! με μία τερ!στια μη<ανή[*

2α πιάσουμε το παρόν θ!μα αρ-ικά από την νεώτερη δυτική αστρουσική οπτική και σταδιακά θα τάσουμε στην αρ-αία ελληνική επιστήμηcιλοσοία ώστε να δούμε μ!σα από μία συγκριτική μελ!τη τα κοινά και τις διαορ!ς τους ξεκινώντας από τις %περ-ορδ!ς και καταλήγοντας μ!σω των 1ορδών της (ύρας του €-ου και του ωτός πάλι σε αυτ!ς...Η θεωρία του 1άους είναι μία σ-ετικά ν!αAαρ-αία θεωρία &Tήτοι μεν πρ(τιστα T κατ! τον .σίοοK και κατά κάποιους αποτελεί την προ!κταση της θεωρίας των υπερ-ορδών.2εμελιωτής της είναι ο õ—IF™FIEG ο οποίος τιμήθηκε με το *ρα*είο +όμπελ 1ημείας το 6dMM.Η μία μορή του -άους είναι η αταξία στην οποία προσαρμό0εται !να σύστημα το οποίο ταιριά0ει στον δεύτερο θερμοδυναμικό νόμο και την συστολή του σύμπαντος που σημαίνει ότι όσο αυξάνεται η εντροπία τόσο αυξάνεται η αταξία του σύμπαντος.H-ουμε 7 δο-εία κλειστά με διαορετικά α!ρια.,ν τα δο-εία επικοινωνούσαν τα α!ρια θα αναμειγνύονταν και κάποια στιγμή 1 θα υπήρ-ε υπ ήρ-ε μία κατάσταση μ!γιστης αταξίας.#ίναι η κατάσταση της μ!γιστης εντροπίας όπου τα σωματίδια κινούνται προς κάθε κατεύθυνση -ωρίς σκοπό ή προορισμό.Η άλλη μορή του -άους είναι όταν αυτό *ρίσκεται μακριά από την ισορροπία.,υτή η μορή είναι δραστήρια και ενεργητική και μ!σα σ>αυτήν το -άος παρουσιά0ει μία ικανότητα αυτοοργάνωσης.#δώ μπορούν να συμ*ούν διάορα παράξενα πράγματα όπως το να εμανιστούν ν!α συστήματα με τάξη κατά κάποιο τρόπο παράλληλα)διακρινόμενα στην *ιολογία)την υδροστατική και την αεροστατική)στην ανάπτυξη των άστρων ώς...και στα κοινωνικοπολιτικά συστήματα. &α τμήματα του κόσμου λειτουργούν σαν μη-αν!ς οι οποίες είναι κλειστά συστήματα και αποτελούν μικρά μ!ρη του σύμπαντος.&α ανοικτά συστήματα ανταλλάσουν εν!ργεια και ύλη με το Qπερι*άλλονQ τους.Eε αυτή την κατάσταση δεν υπάρ-ει ισορροπία και σταθερότητα και τα πάντα είναι μετα*λητά.'ία μικρή διακύμανση στα συστήματα αυτά είναι ικανή ή να δημιουργήσει !να ν!ο σύστημα διο-ετεύοντας την εν!ργεια σε διάορα μ!ρη ή να αποκτήσει τόση δύναμη ώστε να συντρίψει την υπάρ-ουσα τάξη και να δημιουργήσει μία ν!α εν συνε-εία. Η θεωρία του -άους αποτελεί μία ολιστική αντίληψη για τη ύση επεκτείνοντας την κ*αντική υσική πολύ π!ρα από τα όριά της τουλά-ιστον σε θεωρητικό επίπεδο. Η αλληλεπίδραση της τάξης με το -άος οδήγησε τους επιστήμονες σε μία ν!α αντίληψη της πραγματικότητας η οποία επανα!ρει πολλά πολ λά στοι-εία από τις αρ-αίες κοσμογονίες και ειδικά την ελληνική και την αιγυπτιακή. Ο üDHHDÝG  üDHHDÝG ÔÓGšGEJ ειδικός της θεωρίας του -άους ανα!ρει5 vv. Aίαιη τ!=η είναι ατα=ία*. μεγ!λη ατα=ία είναι τ!=η*Αυτ! τα ?ο είναι έναww*  ,ς θυμηθούμε τα λεγόμενα του Ηράκλειτου5 Ηράκλειτου5 vv"ι#νυσο> και !›η> εν και το αυτ#ww .ρ!κλειτο> απ*NQ

$ρόγονος της θεωρίας του -άους είναι η επ!κταση της θεωρίας των -ορδών και συγκεκριμ!να η υπερσυμμετρία των -ορδών η οποία ουσιαστικά αποτελεί την *άση της θεωρίας των υπερ-ορδών.Eε αντίθεση με την θεωρία των -ορδών όπου οι -ορδ!ς περι!γρααν τις δυνάμεις εκείνες που συγκρατούσαν τα κουάρκ μεταξύ τους σαν σαίρες πάνω σε μονοδιάστατες -ορδ!ς όπου ο κάθε τρόπος ταλλάντωσης της -ορδής περιγράει συγκεκριμ!νο τύπο σωματιδίου και δίνει *αρυτικό πεδίο στο ηλεκτρόνιο και ουσιαστικά το ηλεκτρόνιο αποτελεί μία μικρή παλλόμενη -ορδή όπου όλες οι -ορδ!ς μα0ί παλλόμενες παράγουν δονήσεις οι οποίες διεγείρουν εν!ργεια η οποία συνθ!τει τις μορ!ς της ύλης)η θεωρία των υπερ-ορδών υποστηρί0ει την υπερσυμμετρία των σωματιδίων όπου δύο θεμελιώδη σωματίδια αποτελούν της δύο όψεις της ίδιας πραγματικότητας.Η θεωρία A ' των υπερ-ορδών αντιμετωπί0ει τόσο τα στοι-ειώδη σωματίδια της ύλης Nερμιόνια3 όσο και σωματίδια ορείς των δυνάμεων N'πο0όνια3 ό-ι ως απειροελά-ιστα uσημείαv στον -ώρο αλλά ως μικρούς *ρόγ-ους b -ορδ!ς με μήκος 6OA99 Nμήκος του $λάνκ3) που κινούνται στο -ώρο και ταυτό-ρονα πάλλονται) τα δε σωματίδια που είναι ορατά) δηλαδή τα αντικείμενα από τα οποία είμεθα δομημ!νοι) αντιστοι-ούν εις τις κατώτερες αρμονικ!ς) στην σ την πιο -αμηλή νότα μιας -ορδής. &ούτη η uδόνησηv είναι μεταορική) καθώς ανα!ρεται σε μια διαδικασία που προκύπτει σε 6O ή 66 διαστάσεις. Hτσι τούτη η uπερίεργηv θεώρηση κατα!ρνει να ενώσει την 8*αντική 'η-ανική με την θεωρία της E-ετικότητας. #πίσης δια την θεωρία των υπερ-ορδών η *αρύτητα είναι απλώς μια μορή τ!τοιας δόνησης. Eτον $λάτωνα η θεωρία των υπερ-ορδών συναντάται στην μουσική των σαιρών.  ,ρ-ί0ει να καταρρ!ει δε το σενάριο σενάριο της δημιουργίας του κόσμου από το πρωταρ-ικό μπο0όνιο 1ίγκς Qσωματίδιο του 2εούQ το οποίο δημιούργησε τα ερμιόνια καθώς κι αυτό μ!σα από κάτι αναδύθηκε και αρ-ί0ουμε να ψηλαί0ουμε την θεωρία των πεδίων)της τάξης και του -άους σε μία οντότητα)του μικρόκοσμου που δομεί τον μακρόκοσμο)της εν!ργειας που πυκνώνεται σε μά0α.,υτά τα δύο πεδία είναι ουσιαστικά !να. 'ιλάμε δηλαδή για δύο πραγματικότητες σε μία. Είναι  και μή Είναι που !λεγαν και οι Hλληνες...  ,πόγονος της θεωρίας του -άους είναι η θεωρία θεωρία του υποκ*αντικού κινητικού αιθ!ρα ο οποίος αποτελεί τη λεπτότατη ουσία του σύμπαντος του αιθ!ρα ο οποίος αποτελεί !να ενιαίο 4λον ώς αιθ!ρας και !να άπειρο πλήθος σωματιδίων ώς αιθερόνια.Οι θερμικ!ς διακυμάνσεις του αιθ!ρα δημιουργούν κλειστά συστήματα σύμωνα με την θεωρία του 1άους τα οποία εντάσσονται εντός ενός ευρύτερου ανοικτού συστημικού αιθερικού υπο*άθρου.'!σα από τα κλειστά συστήματα αναδύεται η μικροκοσμική τάξη η οποία συνθ!τει την μακροκοσμική τάξη ενώ εκτός των συστημάτων επικρατεί η αταξία με την !νοια ότι ο αιθ!ρας παραμ!νει σε παθητική κατάσταση αδράνειας και μή οργάνωσης σε ύλη.H-ουμε ύ λη.H-ουμε να κάνουμε δηλαδή με l•f‚m‚j και ‚f‚m‚j Nανεκδήλωτη και ανερή3 τάξη ή με δύο διαορετικ!ς καταστάσεις της ουσίας του κοσμογονικού και συμπαντικού υπο*άθρου Nαιθ!ρας A εν!ργειαcστοι-εία3 που συνθ!τουν την ύλη)δηλαδή με

υποκ*αντικό και κ*αντικό επίπεδο ανάλογες της διπλής πραγματικότητας των μπο0ονίωνAερμιονίων της θεωρίας των υπερ-ορδών.Ο ,ιθ!ρας δεν !-ει αρ-ή ή τ!λος αλλά αποτελεί !να μ!γεθος αεί παρόν και ο τρόπος διακυμάνσεών του θυμί0ει την διακύμανση του μηδενικού σημείο Nšl_o ˜o‚†j }†l_ƒ3 w*άση του οποίου το 6dI6 αποδεί-τηκε ότι αν !να ορτισμ!νο σωματίδιο κινηθεί εντός του σημείου εκείνου ταλλαντεύεται δημιουργώντας ηλεκτρομαγνητικό πεδίοx. Ο ,ιθ!ρας είναι συνε-!ς μ!σο και σύμωνα με τον εμπευστή της θεωρίας του τον J!λγο καθηγητή υσικής õDÐH òD CI™HGÓÓG ταυτί0εται με το -όρο και μοιά0ει κάπως με την Q/ύναμηQ που ανα!ρει ο ›.‹]m^a στον Q$όλεμο των SστρωνQ.Η θεωρία του ωστόσο είναι ελλειπής καθώς υποστηρί0ει ότι ο αιθ!ρας είναι κινητός ενώ στην σ την πραγματικότητα είναι στατικός όπως αποδείξαμε στο παρόν σύγγραμμα. Ουσιαστικά η ,Lδια Ουσία του ,ριστοτ!λη και η $εμπτουσία του ,ιθ!ρα...

 Αρ<αία Ελλ!α5 Eτο μυθολογικό πεδίο τώρα !-ουμε την .σι#εια -εογονία η οποία εν συντομία ανα!ρει ότι αρ-ικά υπήρ-ε το μ!σα από το οποίο !γινε η γαία.Η γαία αντιπροσωπεύει την κατάσταση της τάξης και ο έρω> ο οποίος εκρά0ει την 0ωήA0ωτικότητα και ορμή του σύμπαντος δηλαδή την αεί υπάρ-ουσα εν!ργεια.  ,πό τη γαία γεννήθηκαν ο ουραν#> που αποτελεί νοητή ουσία στο παρόν σύγγραμμα και αποτυπώνει την παραπάνω σ-!ση τάξηςAαταξίας καθώς και ο 2#ντο> ο οποίος σ-ετί0εται με το στοι-είο του ρευστού)δηλαδή του μετα*λητού γίγνεσθαι. &!κνα του -άους ήταν ο  œρεAο> και η Ν?= και τ!κνα τους ο Αι+έρα> και η .μέρα. ,πό την Cαία και τον Ουρανό γεννήθηκαν οι Τιτ!νε> N ως επιστρεπτικός νούς. Ο ;ε?>"ι!> ως *ασική !κανση και !κραση του Τριπλο? Νο? στη 0ωήεπ!ερε την ν!α τάξη πραγμάτων) δηλαδή την τωρινή κοσμική τάξη.,πό τα αιδοία του Ουρανού που !πεσαν στον $όντο αναδύθηκε η  Αφροίτη η οποία αντιπροσωπεύει την !νωση των στοι-ειωδών σωματιδίων ή ορθότερα την ορμή εκείνη που συνενώνει τα στοι-εία και τα οδηγεί στη 0εύξη και σαώς σ-ετί0εται με τα αιθερικά πεδία)την ψυ-ή του σύμπαντος και την πρώτη αρμονική κατάσταση της εν!ργειαςAμά0ας Nύλης3.8αι η γενεολογία συνε-ί0εται μ!-ρι σε εμάς.Cια τους Ορφικο?> υπήρ-ε το 3!ο> μ!σα από το οποίο γεννήθηκε η Ν?= και ο Αι+έρα> οι οποίοι δημιούργησαν το %οσμικ#  Αυγ# NEύμπαν ή πρώτο σωμάτιο ύλης3 το οποίο !σπασε ο 3ρ#νο> N'εγάλη Hκρηξη A #ντροπία3 και από μ!σα του αναδύθηκε ο  œρω> ώς #ν!ργεια που απελευθερώθηκε ή ως διαπερατότητα του σύμπαντος από την ακτινο*ολία του κοσμικού υπο*άθρου)ο οποίος !δωσε 0ωή στο σύμπαν.,πό το ασπράδι δημιουργήθηκε ο Ουρανός Nhελεύθερες μορ!ς εν!ργειας3 και η Cαία Nhμικροκοσμική και μακροκοσμική τάξη3.

Cια τους ,ιγύπτιους υπήρ-ε η αρ-!γονη θάλασσα Νο?ν Nh+ούς3 μ!σα από την οποία αναδύθηκε ο Ατο?μ Nhάτομο το οποίο γ!ννησε την Τεφνο?τ Nhροή3 και τον Σο? Nhελκτικ!ς δυνάμειςcισ-υρ!ς αλληλεπιδράσεις3 ο οποίος -ώρι0ε την 8όρη του Νο?τ NhΟυρανός3 από τον %ιό του 'κέμπ NhCαία3 *αστώντας την σαν Sτλας με τα -!ρια)των γονιών των 2εών Yσις και 4σιρις.'ε λίγα λόγια η *αρύτητα.  ,πό την άλλη τώρα)η οπτική της της  προσωκρατική> ιωνική> φιλοσοφία> με αρ-ή τον 2αλή)τον ,ναξίμανδρο και τον ,ναξιμ!νη Nαργότερα και τον  ,ναξαγόρα ο οποίος δια-ωρί0ει τους τους θεούς από τα άστρα καθ>αυτά3 μας ομιλεί για τα στοι-εία τα οποία δημιουργήθηκαν ή από το άπειρον)ή από το -άος ή από το ύδωρ ή από τον α!ρα νοούμενο ως ψυ-ή ή από κάποια αιτία ή αρ-ή ή υπήρ-αν αν!καθεν αδια-ώριστα ώς συμπαντική εν!ργεια. Cια τους πυ+αγ#ριου> το σύμπαν δι!πεται από σ-!σεις μαθηματικού (όγου και αριθμών.$ολλά !-ουν ειπωθεί για την πυθαγόρεια Qαντι-θώνQ η οποία !-ει συσ-ετιστεί ώς προς την σύ-ρονη αντιύλη. Cια τους Ελε!τε> σε πολύ γενικ!ς γραμμ!ς υπάρ-ουν τα στοι-εία αλλά μεταξύ τους επιδρούν δύο ορμ!ς ή μία ορμή δύο εκάνσεων)όπου κυρίως κατά τον Εμπεοκλή είναι η ιλότητα που οδηγεί στην συν!νωση των στοι-είων σε Hν ώς εν!ργεια ενιαία και το +είκος το οποίο τα διασπά σε μορ!ς και είδη εν!ργειας και το οποίο αποτ!λεσε την αρ-ική ανάγκη διάσπασης των στοι-είων.&α στοι-εία διασπόνται και συνθ!τουν διάορες μορ!ς ύλης οι οποίες είναι θαρτ!ς)ενώ τα ίδια τα στοι-εία παραμ!νουν πάντα άθαρτα ώς στοι-εία και ώς εν!ργεια. Ο .ρ!κλειτο> υποστήριξε την ύπαρξη ενός αεί αεί0ωου αυξομειώμενου πυρός το οποίο δεν το δημιούργησε κάποιος θεός αλλά υπήρ-ε)υπάρ-ει και θα υπάρ-ει δημιουργώντας διάορες μορ!ς εν!ργειας και είδη ύλης.υσικά σαν πύρ αποκαλούσε αυτό που σήμερα η σύ-ρονη αστρουσική κοσμολογία των υπερ-ορδών αλλά και της σ-ετικότητας ονομά0ει σαν εν!ργεια )όπου η εν!ργεια και η ύλη είναι ουσιαστικά το ίδιο./ιετύπωσε επίσης την αρ-ή της απροσδιοριστίας N ο !να= ου το μαντείον εστί το εν "ελφοί> ο?τε λέγει ο?τε κρ?πτει αλλ! σημαίνει3. 8άποιοι #λεάτες όπως ο $αρμενίδης και ο "ήνων αναγάγουν την αρ-ή των πάντων στο ιδεατό Hν 4ν το οποίο θεωρούν ως το μόνο όντως όν.Ο Rενοάνης αντιπαρα*άλει στο αιώνιο και διαρκ!ς γίγνεσθαι του Ηράκλειτου το #ίναι.  ,ργότερα με τους Ατομικο?> και κυρίως τον /ημόκριτο)τον (εύκιππο και τον ,ρ-ιμήδη !-ουμε την αποκλειστική παρατήρηση επί των ατόμων και των υσικών αινομ!νων στο πεδίο του γίγνεσθαι. Ο όρος άτομο δώθηκε στον πολιτισμό ώς γνωστόν από τον /ημόκριτο.$αράλληλα !-ουμε και τον Ευκλείη ο οποίος θεμελίωσε την γεωμετρία του σύμπαντος.&ο σύμπαν που γνωρί0ουμε σήμερα μ!σω της υσικής και της αστρονομίας στηρί0εται πάνω στην #υκλείδια γεωμετρία.,κολουθούν οι σοιστ!ς οι οποίοι πρ!σ*ευαν την αδυναμία της γνώσης του ανθρώπου και την σ-ετικότητα της γνώσης με μ!τρο πάντων τον άνθρωπο. ,κολουθεί ο Σωκρ!τη> που θεμελιώνει τον ορθό ορισμό των ονομάτων μ!σω της διαλεκτικής και μαιευτικής. Eτην συν!-εια ο 2λ!των και οι ,καδημαLκοί πρεσ*εύουν την ύπαρξη ύ παρξη του

κόσμου του #ίναι ώς προς το γίγνεσθαι με ορθότερη την αλήθεια του #ίναι ώς προς το 'ή #ίναι NhBλη3.Ουσιαστικά ο $λάτων ενοποίησε όλα τα προηγούμενα ιλοσοικά συστήματα σε !να ενισ-ύοντας στην κοσμολογία τους την επίδραση του +ού και του #νός ,γαθού. Eημαντική καινοτομία του $λάτωνα είναι η εισαγωγή της μουσικής της αρμονίας των σαιρών και η σ-!ση με την κίνηση των σονδυλίων)αλλά κυρίως η ιδ!α της 2ολιτεία> ως δομημ!νο ιλοσοικό σύστημα και αρ-ική προσπάθεια ενσάρκωσής της. Ο Αριστοτέλη> ουσιαστικά ενσαρκώνει την $ολιτεία του $λάτωνος./!-εται τον κόσμο των =δεών και +οητών #ιδών του $λάτωνα και θεωρεί το Hν ,γαθόν ξ!-ωρα απZόλα)και θεωρεί το Cίγνεσθαι με το #ίναι ώς !να και το αυτό)μή ξ!-ωρα το !να από το άλλο.&ο κάθε όν μ!σα στο σύμπαν ακολουθεί την εντελ!-ειά του Nhυσική πορεία3 προς το τ!λος του Nhσκοπός3 εξελίσσοντας το είδος του)καθώς μ!σα από την αμορία προκύπτει η μορή και μ!σα από την μορή)το είδος.Eημαντικότατη είναι η καινοτομία του ,ριστοτ!λη να εισάγει την 2εωρία του ,ιθ!ρα στον τρόπο εξήγησης της κοσμολογίας του ώς Ουσία που διαμορώνει κατά κάποιο τρόπο την ύλη και μεσολα*εί ως ,Lδια Ουσία μεταξύ της ,κίνητης θαρτής Ουσίας και της ,κίνητης ,κίνητης +οητής.Eημαντικότερος +οητής.Eημαντικότερος όμως ήταν ο ορισμός και η λειτουργεία του μ!τρου στην θεωρία της μεσότητος. Ο Επίκουρο> και η σ-ολή του κήπου είναι σκεπτικοί ώς προς την ύπαρξη του #ίναι και ακολουθούν την μεθοδολογία των ,τομικών. 'ε τους Νεωπλατωνικο?> Nκυρίως με τον $λούταρ-ο)τον $λωτίνο και τον $ρόκλο3 συνε-ί0ουν την $λατωνική σκ!ψη αναγάγοντάς την σε περισσότερο υπερ*ατικά επίπεδα όπου και -ωρί0ουν το #+ από την 'ονάδαA4νA+ούς και την Gυ-ή σε μία =εραρ-εία 2εών και νοητών #ιδώνA =δεών)τα οποία συνδ!ονται μεταξύ τους διά του (όγου. Eτο ενδιάμεσο όλων των παραπάνω παρουσιά0ονται αρκετοί καθαρά φυσικοί επιστήμονε>Mαστρον#μοι όπως ο ,ρίσταρ-ος)ο 8λεομήδης)ο #ρατοσθ!νης)ο Sραξος)ο $τολεμαίος κ.α. οι οποίοι επικεντρώνονται κυρίως στην αστρονομική μελ!τη του ουρανού και των υσικών αινομ!νων.Eτον  ,ρίσταρ-ο τον Eάμιο αποδίδεται η καθαρή διατύπωση του ηλιοκεντρικού ηλιοκεντρικού συστήματος ενώ στον #ρατοσθ!νη αποδίδεται ο ακρι*ής υπολογισμός της διαμ!τρου της γής. Οι Στω›κοί N8λεάνθης)"ήνων)1ρύσιππος)#πίκτητος κτλ3 δια!ρουν κάπως από τους πλατωνικούς όσον αορά την επικ!ντρωση της ανα0ήτησης και του στο-ασμού στον (όγο και την σ-!ση του με τον άνθρωπο και την ειμαρμ!νη.8αινοτομία δε στο ιλοσοικό τους σύστημα είναι η -ρήση του όρου τ#νο> στην κίνηση των όντων. Eημαντική είναι η διαορά της -ρήσεως των όρων τότε και σήμερα και κυρίως του όρου 6#γο> Nενδοκοσμική ή εξωκοσμική αιτία)αποτ!λεσμα και αιτιώδης σ-!σηh!κραση3 με τον λ#γο σήμερα Nμαθηματική αναλογίαhλογική3.

4ΕΡΟΣ 'L M 2ΑΡΑΡΤ.4Α5 Eτο παράρτημα παραθ!τω ως επίλογο !ναν !ν αν διάλογο σε τραγικό μ!τρο)!να ποίημα σε επικό μ!τρο) μερικά ποιήματα σε λυρικό μ!τρο)!να ποίημα σε ιλοσοικό μ!τρο και μερικά αποσπάσματα με ιλοσοικό και μυθολογικό υπό*αθρο και περιε-όμενο.

 Α*Ουρανίωνε>5 'ούσες #λικωνίδες που με τους λόγους σας !ρνετε τις ιδ!ες και όσους θνητούς είναι άξιοι στα Sλση σας οδηγείτε 8όρες αLδιες)γλυκόλαλες και αιθερο*ατούσες  %ψί0υγες αιθ!ρι ναίων 0υγοστάτες ανθρώπων μοίρα &ο κύδος του Ουρανού με λόγια σοά υμνήστε πού πρώτος απ>όλους τους θεούς αυτός !λα-ε να>ναι και οι υπόλοιποι θεοί εντός του γεννηθήκαν στα δώματα τα υπ!ρτατα αιώνια να ναίουν

'ά-ες πολλ!ς κι αν γνώρισε εντούτοις μ!νει ίδιος κι η Hριδες εκείνον ποτ! δεν τον αγγί0ουν κι η +ύξ και ο Hρος μόνον αυτόν υμνούνε -άρις αυτόν γεννήθηκαν και μ!σα του διαμ!νουν &ην ιστορία του !νδοξου Ουρανίωνα να μας διηγηθείτε του ν!ου και αγνού *οσκού που τη γαία τιμούσε αλήθεια οι θεοί κρατούν τα μυστικά κρυμ!να μα σε εκείνον επ!τρεψαν οι 'ούσες να τα πούνεF 'ια μ!ρα γλυκοστάλα-τη το ποίμνιο *οσκούσε και στάθηκε στη *ελανιδιά λίγο να ξαποστάσει τότε μπροστά του εάνηκαν κόρες εννιά παρθ!νες λουσμ!νες όλες μες το ώς και λευκοορεμ!νες Cύρω του κύκλο !καναν ναό εσ-ηματίσαν κι ο ήλιος πάνω του !λαμψε κι ο ύπνος τον επήρε μ!ς το γλυκό του όνειρο 8όρη σοή εάνη και πίσω της η ,κρόπολη με δ!ος ξεπρο*άλλει  ,θηνά οι θνητοί την αποκαλούν και άλλοι την λ!ν $ανγαία άλλοι την λ!ν ,ρτ!μιδα και άλλοι την λ!ν Eοία εκείνη εμπρός του εστάθηκε και του πε τ>όνομά της Ηω την ελ!γανε παρθ!νο Ουρανία +!ος εάνη ύστερα και ήταν -ρυσομάλλης στο πλάι της 8όρης της αγνής σιωπηλός εστάθη άλλοι τον λ!ν ,πόλλωνα κι άλλοι τον λ!νε Jάκ-ο μα #κείνη είπε πως οι θεοί Hροτα τον ωνά0ουν  Sρ-ισε η 8όρη να ομιλεί και τ>άγραα να λ!γει πώς απ> την αρ-ή ώς σήμερα το #ν ε*ασιλεύει πώς όλα όσα υπάρ-ουνε όνειρο είν> στη σκ!ψη #κείνου που πάντοτε νοεί μα και ποτ! δε λ!γει Η σκ!ψη εκείνη θ!λησε αληθινή να μοιά0ει και μ!σα από το όνειρο να δεί τον εαυτό του το Hν εγίνηκε πολλά μα τα πολλά είν> Hνα κι ανάμεσά ιλότητα και +είκος κυριεύουν Ο +ούς αυτός είν> ο Ουρανός και πάντοτε υπάρ-ει και μ!σα του γεννήθηκε αυτό που λ!ν ,ιθ!ρα απ>τον ,ιθ!ρα η +ύξ !γινε κι απ>τον Ουρανό Ουρανό ο Hρος κι από τους δύο αυτούς μα0ί γεννήθηκε η Cαία Ο Hρος ήν ιλότητα η +ύ-τα ήν το +είκος κι αυτόν που ,ιθ!ρα αποκαλούν μετά τον είπαν /ία κι ο Ουρανός παρ!μεινε αLδια ουσία το Hν τον επάντρεψε με την πλατιά τη Cαία Eτον γάμο εκαλ!σανε την +ύ-τα και τον Hροτα ο Hρος δώρα !ερε η +ύ-τα τη δι-όνοια και μ!σα από τ>αντίθετα ουσίες γεννηθήκαν κι άρ-ισαν να ιλονικούν το ποιά θα είναι πρώτη

'!σα από την Hριδα η κίνηση εγεννήθη την κίνηση αυτήν οι θνητοί την είπαν 8ρόνο  και μ!σα από την κίνηση στοι-εία ν!α γίναν και γίνηκαν τα αLδια μορ!ς θαρτής ουσίας #ρωτικά εσμίξανε ο Ουρανός κι η Cαία κι τ>άστρα εγεννήθηκαν μ!σα στον ,ιθ!ρα και από τα άστρα εάνηκαν ο 8ρόνος και η Cαία κινήσεις δυό αντίθετες το Eκότος και η '!ρα

1άος μ!γα ήτανε και !λειπε ο +όμος μ!σα στην κίνηση αυτή ήτανε όλα σκόρπια και μ!σα από την Hριδα !γινε ο Οιων!ας τότε που όλα ήταν !ρμαια στο μ!νος Ο Ουρανός θ!λησε την τάξη να επι*άλλει και τον Οιων!α !δεσε με αόρατα δεσμά  τον 8ρόνο εκάλεσε ύλακας να γίνει και αιώνια να τον κρατά στης +ύ-τας την 8οιλιά &ον Hροτα !θεσε να 0εύξει τα στοι-εία και την Hριδα να τα διασκορπά τη Cαία να πλάθει μορ!ς και τον ,ιθ!ρα να τις κυ*ερνά Ο 8ρόνος όμως θ!λησε το θρόνο του να πάρει τον Οιων!α άησε και σπάσαν τα δεσμά απλώθηκε μανιωδώς και κατάπιε τον ,ιθ!ρα τα μηδ!α του Ουρανού !κοψε και !γινε *ασιλιάς  ,πό την ουσία του Ουρανού !γινε η Ουρανία εκείνη που οι θνητοί αποκαλούν 0ωή μα μ!σα στην αταξία του 8ρόνου δεν !*ρισκε τόπο να γεννηθεί &ο αίμα του Ουρανού που !σταξε !πεσε στον ,ιθ!ρα κι από τις σταγόνες του γενήκαν οι ψυ-!ς !λειπε όμως ο +όμος κι η Cαία ήταν σκόρπια !τσι εκείνες δεν !*ρισκαν μ!ρος να σταθούν  ,υτό ήταν το δοξασμ!νο -ρυσούν γ!νος που κατοικούσε στα άστρα του Ουρανού &ην μυθική επο-ή του 8ρόνου !0ησε ελεύθερο και μακάριο)μα -ωρίς σκοπό

Ο Οιων!ας επαναστάτησε και τον 8ρόνο επολ!μησε τον θρόνο του θ!λησε να πάρει πίσω ξανά πόλεμος εγίνηκε ψηλά στον Ουρανό και ταρα-ή μεγάλη ο Ουρανός δεν ημπόρεσε να ησυ-άσει για !τη πολλά

Ο 8ρόνος τον πόλεμο δύσκολα ενίκησε και του Οιων!α το κορμί διαμ!λησε το αίμα του την Cαία πότισε κι !τσι εγεννήθηκαν όλα τα κακά Ο Ουρανός είδε πως η ύση δεν ήταν 0ωντανή καθώς ο 8ρόνος δυνάστευε τα άστρα και τη γή την +ύ-τα επρόσταξε ύπνο να !ρει στο 8ρόνο και !στειλε τον Hροτα να ελευθερώσει τον ,ιθ!ρα  ,πό τον ,ιθ!ρα ο /ίας αναδύθηκε και πήρε μορή όταν ο 8ρόνος ξύπνησε γ!μισε οργή μα ο /ίας σαν μ!γας 2εός αν!τρεψε τον 8ρόνο Ο Ουρανός εγύρισε και ήρθαν τα πάνω κάτω Ο 8ρόνος υλακίστηκε στα !γκατα της +ύ-τας και στο θρόνο αν!*ηκε ο /ίας ο συνετός ήλιο τριπλό ενόησε και !0ευξε τα άστρα τον κόσμο σε τάξη !θεσε και !γιναν οι πλανήτες  ,πό τους οθαλμούς του !λαμψε σ!λας και γεννήθηκε ο οί*ος ο ξακουστός από το νού του γεννήθηκε η Eοία η μα-όμενη $αλλάδα ,θηνά  ,υτή ήταν η *ουλή του /ιός να μοιά0ει στον Hροτα ο οί*ος και στην Ουρανία η ,θηνά ο !νας να είναι η ιδ!α του άλλου 8αι η ιδ!α !γινε λόγος και ο λόγος !γινε σάρξ η τάξη κυριάρ-ησε και άνθισε η σοία κι η #ιμαρμ!νη του Ουρανού !γινε *ούληση /ιός κι εντελ!-εια ορίστηκε τα είδη να δι!πει Η Cαία απ!κτησε μορή και !γινε το Bδωρ και μ!σ>από τη -θόνα εύησε 0ωή -άριν την Ουρανία τη 0ωοδότρα και τον Hροτα τον πλανευτή

&ο -ρυσούν γ!νος σκεπάστηκε από τη Cαία και !γιναν δαίμονες εσθλοί και ύλακες των θνητών και στη -θόνα ν!ο γ!νος !γινε αργυρό μα το !θαψε ο /ίας καθώς ήταν ασε*!ς Eτη -θόνα την Eελήνη !στειλε την δίκαιη $ερσεόνη μα0ί με τους ύλακες τις ψυ-!ς να επι*λ!πει κι όσες είναι άξιες να επιστρ!ουν πίσω όσες είναι ασε*είς να μ!νουνε στη -θόνα 'α από το αίμα του Οιων!α που !σταξε στη Cαία

ο δόλιος ο =απετός γεννήθηκε κι απ>αυτόν ο $ρομηθ!ας που !κλεψε μ!ρος απ>το ουράνιο πύρ και τό δωκε στη -θόνα κι από τότε μίασμα !μεινε αιώνιο σ>αυτήν Bστερα άλλο γ!νος !πλασε ο "εύς από ξύλο μελιάς και εκείνο λ!γεται πώς *ρήκε το -αλκό μα *ρήκε και τον πόλεμο και λάτρεψε τον Sρη και μόνο του αανίστηκε -ωρίς ν>αήσει όνομα &ότε πρόσταξε τον τριπλό τον €λιο τη -θόνα να πλησιάσει και τους επι0ώντες από το τρίτο γ!νος να ωτίσει τον ξακουστό /ευκαλίωνα και την δοξασμ!νη $ύρρα κι από τους λίθους που !σπειραν να γεννηθούν ο Hλλην)η $ρωτογ!νεια και ο  ,μυκτίων  ,πό εκείνους γεννήθηκε γ!νος δεύτερο -αλκούν που ήταν όμως ανδρείο και ηρωικό γ!νος ουρανίων π!θαναν όμως στην ,τλαντίδα)την &ροία και την 8αδμεία κι !κτοτε στις νήσους των 'ακάρων κατοικούν Οι επι0ώντες από το γ!νος αυτό με τους *ροτούς εσμίξαν και ν!ο γ!νος !γινε σιδηρούν από γή και ουρανό κι αναμει-θήκανε μα0ί τα θεία και τα κακά γ!νος καταρονημ!νο !καναν με *ίο θλι*ερό 1ωρίς ευγ!νεια 0εί ώς σήμερα μη μ!ροπων θνητών το συντροεύουν !κτοτε η +!μεσις και η ,ιδώς μα οι Ουράνιοι !στειλαν στη -θόνα ιατρικό ψυ-!ς ουρανίωνες από το γ!νος το ηρωικό 8ι !κτοτε το γ!νος κοιμάται και ξυπνά η νοσταλγία τους !λκει προς τον Ουρανό μα η επιθυμία στη -θόνα τους κρατά μακάριοι όσοι σπάνε τα δεσμά και τον SLδη περνάν &ο γ!νος αυτό *ρίσκεται μεταξύ δύο πλευρών των ουρανίωνων και των επι-θονιδών στη -θόνα οι δυνάμεις του =απετού κυριαρ-ούν με-ρί από τα αδικήματα να εξαγνιστούν 4ταν κλείνουν οι επο-!ς και αλλά0ουν οι εννιαυτοί κατακλυσμοί γίνονται και ν!ες ψυ-!ς !ρ-ονται στη γή το γ!νος το σιδηρούν να *οηθήσουν να ανελι-θεί μα οι περισσότεροι *ρίσκονται σε λήθης υλακή 8λείνει η επο-ή αυτή και στο τ!λος της μά-η θα συντελεστεί από τα μιάσματα η -θόνα να καθαρθεί μ!σα από τις στά-τες της να αναυηθεί και το ν!ο γ!νος -ρυσούν γ!νος να αναγεννηθεί 4λους τους ανθρώπους του γ!νους αυτού η Eοία θα επισκευθεί είναι η Ουρανία που ώς Ηώ εάνηκε στη γή μακάρια θα νιώσει όποια ψυ-ή την δε-τεί και σκοτεινή θα μείνει όποια την αρνηθεί

 ,υτά μήνυσε η 8όρη στο *οσκό τον δίδαξε την αρετή και ποιό είναι το σωστό κι εκείνος θυμήθηκε ποιο ήταν το ονομά του Ουρανίωνα τον !λεγαν και άνηκε στο γ!νος το -ρυσό Bστερα του μίλησε για τους θεούς πως είναι όλοι !νας μα και πολλοί μα0ί πώς ο Hρος τα στοι-εία σε αρμονία !ρνει και πώς η Ουρανία τη 0ωή γεννά &ου είπε εκείνη πως ήταν η Ηώ καθώς ωτί0ει τις ψυ-!ς των ευγενών ανθρώπων και οι εκείνοι σοία την αποκαλούν και αρετή μά όταν εμανί0εται αποκτά της ,θηνάς $αλλάδος την μορή &ου είπε πώς ο ,πόλλων είναι του œντος η ομή και πως στους ανθρώπους !ρνει την γνώση την ορθή του είπε επίσης πως η μ!ρα εκείνη δεν αργεί πώς άρ-ισε ήδη να ωτί0ει του €λιου του νοητού η αυγή 4λοι θεοί μα0ί δημιουργούν το συμπαντικό οργανισμό με σώμα την Cαία και νού τον Ουρανό και την ψυ-ή του την αποτελούν ο Hρος και το ώς ο /ιόνυσος είναι η εικόνα του #νός Η ψυ-ή που !ρ-εται από τον Ουρανό μικρόκοσμο αποτελεί του /ιονύσου και μ!σα της *ρίσκεται ο 2εός ώς Hρος και €λιος νοητός  ,ού ο Ουρανίων άκουσε προσεκτικά τα λόγια της 8όρης από το όνειρο *γήκε και ήρθε στο παρόν οι 'ούσες εί-αν ύγει και εί-ε μείνει μόνος μα !κτοτε οι ων!ς τους τον συντροεύουν μα0ί με την Ηώ #υδαίμων και μακάριος όποιος επάνω στη γή 0εί δί-ως να τη *λάπτει και τις ημ!ρες του περνά με αρετή την /ήμητρα $ανγαία να δοξά0ει δί-ως τους θεούς να προκαλεί με πράξεις αισ-ρ!ς 0ώντας αρμονικά και με γνώση 0ητώντας τις αρετ!ς...

)*Σεληνι!Bουσαι5 2ΡΟΣΩ2Α ΤΟ7 "ΙΑ6Ο'Ο75 ;Ε7Σ  Α2Ο66ΩΝ  ΑΡΤΕ4ΙΣ ΕΡ4.Σ  ΑΦΡΟ"ΙΤ. ΟΝΕΙΡΟΣ ΣΕ6.Ν.

ΕΝ"74ΙΩΝ ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ ΙΕΡΕΑΣ 2Ο6ΙΤΕΣ 3ΟΡΟΣMΣΕ6.ΝΙΑ;Ο7ΣΣΑΙΙ %ΟΡΑΙ5 3ΟΡΟΣMΣΕ6.ΝΙΑ;Ο7ΣΣΑ Ν7%ΤΕΡΙ.  ΑΡΕΤΟ7ΣΣΑ   ΑΣΤΕΡΟ2. ΣΕ6ΑΝΑΙΑ  ΣΤΙ6). Ν74ΦΟ6.2Τ. ΣΕ6ΑΣΦΟΡΑ  .ι Wεοί συνεδριά5ουν στο "αλάτι του .λύμ)ου για τα τεκταινόμενα στη χθόνα και το κατρακύλησμα της ανθρω)ότηταςY

 Α2Ο66ΩΝ5$ατ!ρα)η κατάσταση στη -θόνα είναι εξαιρετικά θλι*ερή.$αρ>όλα αυτά)πιστεύω ότι υπάρ-ουν κάποιες ελπίδες να αλλάξει προς το καλύτερο.#στίες ωτός δεν !-ουν σ*ήσει μ!σα στο σκοτάδι που περικλείει τα πάντα εκεί.,κούω καθημερινά τις ων!ς ευσε*ών θνητών που καλούν για λύτρωση.Cι>αυτό $ατ!ρα)αν!*αλε τα επερ-όμενα δεινά που !-εις σκετεί για τους θνητούς. ;Ε7Σ5Η +!μεσις !-ει ξεκινήσει το Hργο της.'!σα από τις στά-τες αυτού του γ!νους θα αναγεννηθεί το μακάριο -ρυσούν γ!νος.4σοι από τους θνητούς !-ουν ρόνηση και ακολουθήσουν τους νόμους που !-ω ορίσει)δεν θα -αθούν και θα γίνουν τα θεμ!λια του επερ-όμενου γ!νους.  Α2Ο66ΩΝ5 ,λλά  ,λλά $ατ!ρα)οι θνητοί !-ουν λησμονήσει την ύπαρξή μας.Οι +αοί μας ερημώσαν.$ώς περιμ!νεις να θυμούνται του +όμους που !-εις ορίσειn2α !πρεπε να τους ξαναθυμήσουμε τους +όμους Eου. ;Ε7Σ5 ,υτό  ,υτό το !ργο θα το αναλά*ετε αναλά*ετε #σύ και ο #ρμής. . Α)όλλων και ο 0ρμής μετα*αίνουν στη Zθόνα μεταμορ1ωμένοι σε ε)αίτες,Eτον δρόμο τους α)ό την "ιερία )ρος την Αθήνα συναντούν έναν 7ερέα,

 Α2Ο66ΩΝ5 1αίρε συνάνθρωπε.#ίμαστε ξ!νοι και -ρεια0όμαστε τη *οήθειά σου./εν !-ουμε να άμε και να κοιμηθούμε. ΙΕΡΕΑΣ5Ο 2εός είναι 'εγάλος.$ροσευ-ηθείται σε #κείνον και δεν θα σας αήσει.  Α2Ο66ΩΝ5 #σύ δεν μπορείς να μας προσ!ρεις στ!γη και τροήn

ΙΕΡΕΑΣ5#μ!να το -ρ!ος μου είναι να προσ!ρω θυσίες στο 2εό και ό-ι να περιθάλπτω επαίτες.  Α2Ο66ΩΝ5'α δεν *λ!πω +αούς εδώ κοντά. ΙΕΡΕΑΣ5+α ο Οίκος &ου "ώντος 2εούF  Α2Ο66ΩΝ5 ,υτό  ,υτό μοιά0ει με ,γορά.$αντού ,γορά.$αντού -ρυσάι και εικόνες. ΕΡ4.Σ5'α το /ίαFCιατί είναι -τισμ!νος από κεραμμύδια και ξύλοn$ου είναι τα μάρμαρα και τα αγάλματα των 2εώνn ΙΕΡΕΑΣ5#ιδωλολάτρες είστε ωρ!F'ακριά από εδώ μιάσματαF Cρήγορα)πριν σας ραπίσω με το λι*ανιστήριF . Α)όλλων και ο 0ρμής 1εύγουν κυνηγημένοι α)ό τον 7ερέα,

ΕΡ4.Σ5&ι συμ*αίνει ,πόλλωνnCιατί σταμάτησαν οι άνθρωποι να μας προσ!ρουν θυσίεςn  Α2Ο66ΩΝ5$οιός νοιά0εται για τις θυσίες #ρμήn#μ!να με θλί*ει περισσότερο η αδιαορία των θνητών για τον πλησίον τους. ΕΡ4.Σ5$ώς μπορούν να είναι τόσο αδιάοροιn  Α2Ο66ΩΝ5H-ουν ξε-άσει τι Sνθρωπος εστί. .ι Wεοί συνεχί5ουν τη διαδρομή τους,

 Α2Ο66ΩΝ5'α τους 2εούςF&ί είναι τούτο πάλιn ΕΡ4.Σ5 ,υτό  ,υτό ,πόλλωνα)είναι το 'αντείο των /ελών.  Α2Ο66ΩΝ5DLμ!FEε τι -άλια είναιnHγινε πρόσατα πόλεμος και καταστράηκεn ΕΡ4.Σ5 ,ς  ,ς ρωτήσουμε εκείνο το γ!ροντα. ΕΡ4.Σ58αλημ!ρα γ!ροντα.Hγινε πρόσατα πόλεμος εδώnEυγ-ώρεσ! μας)αλλά είμαστε ξ!νοι και δεν γνωρί0ουμε. ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ5Eε αυτό το τόπο κάθε μ!ρα γίνεται πόλεμος παιδιά μου)αλλά κανείς δεν τον *λ!πει.  Α2Ο66ΩΝ58αι το 'αντείο των /ελών)γιατί είναι σε αυτά τα -άλιαn

ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ5Cιατί οι άνθρωποι κουράστηκαν να ανα0ητούν το 4ν και να πιστεύουν σε είδωλα.  Α2Ο66ΩΝ5œστε τόσοι αιώνες αγώνων και ιλοσοίας πήγαν !τσι -αμ!νοιn4λα εκείνα που !γραψαν την =στορία ήταν είδωλαn&ότε)τί είναι  ,λήθειαn ΦΙ6ΟΣΟΦΙΑ5 ,λήθεια  ,λήθεια είναι η πραγματικότητα πραγματικότητα που πιστεύουν τώρα οι άνθρωποι.  Α2Ο66ΩΝ58αι ποιά είναι αυτήn ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ5Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν πλ!ον στους 2εούς)αλλά στην 2!ση τους !θεσαν Hναν 2εό για όλους.8αι ο καθ!νας τον ονομά0ει διαορετικά)ανάλογα των *ουλών του.  Α2Ο66ΩΝ58αι ποιό είναι το όνομα του 2εού #κείνουn ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ5&ο πραγματικό του όνομα παιδιά μου είναι ,C+DE&ΟE 2#ΟE.  ,λλά οι άνθρωποι του στ!ρησαν αυτό το όνομα και του !δωσαν !να δικό τους)το οποίο τους ταιριά0ει καλύτερα. ΕΡ4.Σ58αι ποιό είναι αυτόn ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ5$(Ο%&ΟE  Α2Ο66ΩΝ58αι τί προσ!ρει ο 2εός αυτός στους ανθρώπουςn ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ5/ι-όνοια)$όνο)'ίση)Hριδες),δι /ι-όνοια)$όνο)'ίση)Hριδες),δικία)μα κία)μα και πολλ!ς αν!σεις.&ο -ειρότερο όμως είναι ότι οι άνθρωποι)ενώ πιστεύουν όλοι στον ίδιο 2εό)δεν του αποδίδουν ούτε τις τιμ!ς που πρ!πει)ούτε καν τον προσωνούν με το όνομα του.8αι δεν καταλα*αίνουν οι τω-οί πως ο 2εός που λατρεύουν δεν είναι ο Sγνωστος 2εός)αλλά ο $λούτος.  Α2Ο66ΩΝ5'α !-ουν μία κληρονομιά γεμάτη σοία.Cιατί δεν ανα0ητούν την αλήθειαn ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ52αρρείς αγαπητ! ότι ενδια!ρονται οι άνθρωποι να μάθουν για το τί όν εστίn &ους ξεγελά ο $λούτος και τρ!-ουν συνε-ώς να τον προτάσουν./εν τους μ!νει λοιπόν -ρόνος να κάνουν τίποτε άλλο. ΕΡ4.Σ5$ράγματι)είναι πολύ θλι*ερά τα πράγματα εδώ. ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ54-ι νεαρ! μουF'ην απογοητεύεσαιFH-ε ρόνηση και κάτι μπορεί να αλλάξει. ΕΡ4.Σ5&ί μπορεί να αλλάξει γ!ρονταn

ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ58άποιοι από εμάς μελετήσαμε τα λάθη της =στορίας και αήσαμε κληρονομιά στις επόμενες γενι!ς κάτι πολύτιμο.  Α2Ο66ΩΝ58αι ποιό είναι αυτόn ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ5'πορεί να λησμονήθηκαν οι 2εοί και οι θνητοί να αποδίδουν τιμ!ς και θυσίες στον $λούτο)αλλά εμείς οι παλαιότεροι)αήσαμε κληρονομιά !ναν +αό στους επόμενους.'ονά-α αυτό μπορ!σαμε να κάνουμε. ΕΡ4.Σ5 ,ιερωμ!νο  ,ιερωμ!νο σε ποιά θεότηταn ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ5Eτην μοναδική θεότητα που μπορεί να κατανοήσει και να δεί !νσαρκη ο άνθρωπος.  Α2Ο66ΩΝ58αι ποιό !ιναι το όνομα αυτής της ν!ας 2εάςn ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ5&ο όνομά της είναι ,X#&Η.

. 0ρμής και ο Α)όλλων ε)ιστρέ1ουν στον !λυμ)ο,

;Ε7Σ5(οιπόν)τί ν!α μας !ρνετε από τη -θόναn  Α2Ο66ΩΝ5$ράγματι $ατ!ρα)η κατάσταση είναι πολύ θλι*ερή και άκρως επικίνδυνη.#τούτοι !δω οι *ρωτοί πάνε να ξυπνήσουν τα &άρταρα. ;Ε7Σ5ροντί0ουν τα καθήκοντά τους στους +αούς οι =ερείςn ΕΡ4.Σ5 (ησμονούν  (ησμονούν και την ίδια την ύπαρξή ύπαρξή μας. ;Ε7Σ5Cνώρισαν άλλους 2εούς λοιπόνn  Α2Ο66ΩΝ5Eε !ναν 2εό πιστεύουν.&ον $λούτο. ;Ε7Σ5'η με εξοργί0εις ,πόλλωνα και μυνήσω στη +!μεση να τάσει γρηγορότεραF  Α2Ο66ΩΝ5 %πάρ-ει  %πάρ-ει ελπίδα όμως $ατ!ρα./εν $ατ!ρα./εν είναι όλοι διεθαρμ!νοι.$ρ!πει να ανείς δίκαιος απ!ναντί τους. ;Ε7Σ58αι τί συμ*αίνει με τους ιλόσοουςn+α ετοιμάσω τον 8εραυνό μου)όπως εί-α κάνει και παλιότερα με τον ,ναξαγόραn ΕΡ4.Σ5Οι ιλόσοοι $ατ!ρα !-ουν το ώς του 8όσμου.  %μνούν μία ν!α 2εά)η οποία είναι η ελπίδα του 8όσμου.

;Ε7Σ5$οιά είναι εκείνη και αγνοώ την ύπαρξή τηςn ΕΡ4.Σ5&η 2εά εκείνη την λ!νε ,X#&Η. ;Ε7Σ5 ,υτό  ,υτό αλλά0ει την κατάσταση.#ίναι μεγάλος μεγάλος ο αριθμός των θνητών που πιστεύουν στη θεά αυτήn  Α2Ο66ΩΝ5+αι $ατ!ραF#ίναι πολλοί εκείνοι που πιστεύουν και προσεύ-ονται σε αυτή.,λλά ο $λούτος τους κρατά με μάγια και δεν τους αήνει να ωτιστούν από την αγνότητά της. ΕΡ4.Σ5#ίναι αγαθοί οι άνθρωποι $ατ!ρα κατά *άθος.,λλά πώς να το εξηγήσωn#ίναι σαν να 0ούν σε 4νειρο.Ούτε καταλα*αίνουν)ούτε και σκ!τονται αυτά που λ!νε και που πράττουνF ;Ε7Σ5Yσως ο κατακλυσμός να του αυπνίσει.+#'#E=E)μην αργήσεις να εκπληρώσεις το !ργο σουF  ΑΡΤΕ4ΙΣ5Eτάσου $ατ!ραF'ην τους στ!λνεις τη +!μεση ακόμα μη τυ-όν και τιμωρήσεις αθώους μα0ί με τους αύλουςF Οι άνθρωποι δεν είναι κακοί.Jρίσκονται σε ύπνο. ;Ε7Σ58αι πώς αυτόnEίγουρα θα είναι !ργο της Eελήνης.  ΑΡΤΕ4ΙΣ5+αι $ατ!ρα)μα τους 2εούς)!ργο της Eελήνης είναι. 2υμάσαι ακόμη τον #νδυμίωναn ;Ε7Σ5+αι)τον θυμάμαι.&ί με αυτόνn  ΑΡΤΕ4ΙΣ5Η Eελήνη ήτο ακόλουθός μου)αλλά πρόδωσε την πιστότητά της για τον !ρωτα ενός θνητού)του #νδυμίωνα. /εν θ!λησε να παρα*εί όμως τους Ουράνιους +όμους και να παραδωθεί στον !ρωτά του. Hτσι)κράτησε τον #νδυμίωνα κοντά της με μάγια)σε ύπνο αιώνιο.Hκτοτε περι!ρεται γύρω από τη -θόνα)για να μπορεί να θαυμά0ει το είδωλο της ομοριάς του. ;Ε7Σ58αι τί σ-!ση !-ουν αυτά με τους υπόλοιπους θνητούςn  ΑΡΤΕ4ΙΣ5Οι θνητοί καταράστηκαν τη Eελήνη που κράτησε κοντά της τον άριστο των ανθρώπων.Η Eελήνη θυμωμ!νη μα0ί τους)τους !κανε μάγια και από τότε 0ούνε μ!σα σε *αθύ ύπνο)-ωρίς να γνωρί0ουν ούτε τί λ!νε)ούτε τί κάνουν. ;Ε7Σ5,ρτ!μιδα)πήγαινε να *ρείς τη Eελήνη και να της πεις να επιστρ!ψει τον #νδυμίωνα στους ανθρώπους.

 [ =ρτεμις συναντά τη Eελήνη,

ΣΕ6.Ν.5'α τόν 8ύνα και τον '!γα %περίωναFΗ Sρτεμις εδώn  ΑΡΤΕ4ΙΣ5+αι Eελήνη.'ε !στειλε ο "εύς να σου μυνήσω κάτι. 3ΟΡΟΣ5D- συμορά μας)για κακό θα είναιF  ΑΡΤΕ4ΙΣ5Cνωρί0ω τον !ρωτά σου για τον #νδυμίωνα.,λλά πρ!πει να τον επιστρ!ψεις στους θνητούς)γιατί κινδυνεύουν να -αθούν στα &άρταρα. ΣΕ6.Ν.54-ι τον #νδυμίωνα 2εά μουF,ς -άσω το ως του €λιου και να *υθιστώ στο σκοτάδιF,λλά μην μου πάρετε τον αγαπημ!νο μου από κοντά μουF  ΑΡΤΕ4ΙΣ5 ,υτή  ,υτή είναι η *ουλή του /ιός. /ιός. ΣΕ6.ΝΙΑ;Ο7ΣΑΙ58αημ! μου πικρ!)κι αθάνατα άστρα) πλανευτή Hρωτα που εσύ όρισες τον πόθο του ν!ου αυτού αυτό στη Eελήνη. ΣΕ6.Ν.5'α ,ρτ!μιδαF#ίναι *αθύς ο ύπνος του #νδυμίωνα. 8οιμάται αιώνες και κανείς δεν μπορεί να τον ξυπνήσει πλ!ον.  [ =ρτεμις μετα*αίνει στον !λυμ)ο,.ι Wεοί συνεδριά5ουν και α)ο1ασί5ουν να στείλουν τον 0ρμή και τον !νειρο στον  0νδυμίωνα,.ι Wεοί 1τάνουν στη Eελήνη και συναντούν τον  0νδυμίωνα να ονειρεύεται στον /υχό της 0κάτης,

ΕΝ"74ΙΩΝ5'α τους 2εούς)ποιοί είστε εσείς καταραμμ!νοιn &ί θ!λετε στο *ασίλειό μουn'ήπως σας !στειλε ο α!θον τον πόλεμο να μου μυνήσετεn$είτε του πως τους όρους μου τους !-ω πληρώσει όλους και πώς την αποικία μου δεν θα την κάνω στην ,ροδίτη. ΕΡ4.Σ5#νδυμίωνα)εγώ είμαι ο #ρμής και τούτος είναι ο 4νειρος. ΕΝ"74ΙΩΝ5&ιμή μου να δε-τώ 2εούς στο Jασίλειό μου.,λλά) DF2εοί)τί σας !ρνει ως εδώ)άπό τον μακρινό τον 4λυμποn ΕΡ4.Σ5$ρ!πει να ξυπνήσεις #νδυμίωνα και να επιστρ!ψεις στους δικούς σου.Eε περιμ!νουν -ρόνια τώρα. ΕΝ"74ΙΩΝ5'α τους 2εούςF&ί παράξενα είναι αυτά που μου λ!τεnRύπνιος είμαι και σας μιλώ κι αν θ!λετε σας αγγί0ωF ΟΝΕΙΡΟΣ54νειρο 0είς #νδυμίωνα)διαορετικό από τα συνηθισμ!να.8αι να μας δείς μπορείς και να μας ακούσεις. 'α το όνειρο τούτο είναι 0ωντανό σαν εκείνο που 0ούνε οι ψυ-!ς στον Sδη. ΕΝ"74ΙΩΝ5 ,ήστε  ,ήστε με πριν τρελαθώF#γώ είμαι είμαι ο #νδυμίων και τούτο

είναι το Jασίλειό μουF/εν *λ!πετε το λαό μουnXωτήστε εκείνους αν το κρίνετε σωστό.

ΟΝΕΙΡΟΣ54λα αυτά #νδυμίωνα υπάρ-ουν μονά-α μ!σα στο νού σου. ΕΝ"74ΙΩΝ58αι σείς πως ήρθατε τότε με-ρι εδώ και πώς μου μιλάτεn ΕΡ4.Σ5#μείς είμαστε 2εοί #νδυμίωνα και τρ!-ουμε πάνω στα κύμματα των ονείρων σου. 3ΟΡΟΣ51αμ!νος κόπος 2εοίFΟ #νδυμίων ύπνο γλυκό κοιμάται και να νοήσει δεν μπορείF .ι Wεοί ε)ιστρέ1ουν στον !λυμ)ο,

;Ε7Σ5&ί ν!α μας !ρνετε λοιπόν από την μακρινή Eελήνηn ΕΡ4.Σ5Eε ύπνο *αθύ είναι ο άμοιρος και να νοήσει δεν μπορεί. Ούτε η επτά-ορδη λύρα του ,πόλλωνα δεν θα τον ξυπνούσε) ούτε και ο άγριος ή-ος των *ροντών σου.  Α2Ο66ΩΝ5Eυμορά για τους ανθρώπους 2εοίF1άθηκε και η τελευταία ελπίδαF  ΑΦΡΟ"ΙΤ.5/εν -άθηκε ακόμη η ελπίδα ώ 2εοί.2α πάω εγώ η ίδια στη Eελήνη.H-ω !να σ-!διο που τον #νδυμίωνα από τον Bπνο το *αθή θα *γάλει.  [ Α1ροδίτη μετα*αίνει στη Eελήνη και συναντά τις  Eεληνιά5ουσες <όρες,/ε τη *οήθεια του Cρωτα εμ1υτεύει ερωτικό )όθο στην Αρετούσσα για τον 0νδυνίωνα και στον  0νδυμίωνα για την Αρετούσσα,Eτη συνέχεια διδασκαλεύει την  Αρετούσσα και την στέλνει στο όνειρο του 0νδυμίωνα,

ΕΝ"74ΙΩΝ5D 2εοίF$οιά είναι ετούτη η όμορη κόρη που πίνει νερό στον 'υ-ό της #κάτηςn 3ΟΡΟΣ5'εγάλη 1αρά 2εοί)το σ-!διο θα πετύ-ειF  [ Αρετούσσα 1εύγει και ο 0νδυμίων την ακολουθεί, Τρέχει και τελικά την συναντά στο "εδίο της Αντίχθονος 9ερσε1όνης στην Xότια /ακρά της Eελήνης,[ αέρινη Αρετούσσα στέκεται δί)λα στην "ύλη,. 0νδυμίων δεν μ)ορεί να αντισταθεί στην ελκτική δύναμη της "ύλης,Zάνει την ισορρο)οία του και  )έ1τει μέσα στο *αθύ )ηγάδι,,, ,,,!ταν 6υ)νάει*λέ)ει τριγύρω 14ςκτίρια και δέντρα,2ί)λα του

στέκεται ένας γέροντας,

ΕΝ"74ΙΩΝ5D 2εοίF#τούτη εδώ η γή πρ!πει να είν> η 1θόναF ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ5,πό πού ήρθες εσύ ξ!νεn ΕΝ"74ΙΩΝ5 ,πό  ,πό τη Eελήνη !ρ-ομαι)ήμουν !ρ-ομαι)ήμουν για αιώνες μ!σα σε *αθύ ύπνο. ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ5œστε δεν ήταν μύθος η ιστορία του #νδυμίωναn

ΕΝ"74ΙΩΝ54-ι)όλοι οι 'ύθοι κρύ*ουν μία αλήθεια.'α γρήγορα δεν !-ουμε καιρό για λόγια.$ρ!πει να ξυπνήσουμε τους ανθρώπους από το *αθύ τους ύπνο.8ίνδυνος μεγάλος !ρ-εται στη 1θόνα από τους 2εούς. . 9ιλόσο1ος συναντά τον 7ερέα,

ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ5Eε ύπνο *ρισκόμαστε και δεν !-ω -ρόνο για λόγια.$ρ!πει να αυπνήσουμε τους θνητούς.Eαν =ερ!ας π!ρνα τους το μύνημα αυτή τη 8υριακή. ΙΕΡΕΑΣ5&ί είναι αυτά που λ!ς *λάσημεn#γώ πιστεύω μόνο στην $ροητείαF ΦΙ6ΟΣΟΦΟΣ5Η $ροητεία !ρ-εται.Οι 2εοί είναι οργισμ!νοι με τους ανθρώπους και λίγοι εκείνοι που θα σωθούν.'ονά-α οι ενάρετοι και οι αυπνισμ!νοιF ΙΕΡΕΑΣ52!ς να -άσω το ψωμί μου *λάσημεn&ί είναι τούτα που διαδίδεις στο λαόn$οιοί 2εοί αμαρτωλ!nHναν 2εό γνωρί0ωF . 9ιλόσο1ος α)ογοητευμένος συναντά τους )ολίτες,

ΦΙ6ΟΣΟΦΟΙ5/εν *λ!πετε άνθρωποι το κακό που !ρ-εται κατα πάνω μαςn$ού πήγε η ρόνησή σαςnRυπνάτε γιατί -ανόμαστεF 2Ο6ΙΤΕΣ5#ίναι τρελός)είναι τρελόςF,ρ-!ς)συλλά*ετ! τονF 3ΟΡΟΣ5&ώρα που ξύπνησε ο #νδυμίων κοιμήθηκαν οι άνθρωποι.

 [ Eελήνη εμ1ανί5εται μα5ί με τις Eεληνιά5ουσσαι Eεληνιά5ο υσσαι <όραι μ)ροστά στον 0νδυμίωνα,

ΣΕ6.Ν.5'άταιος 8όπος #νδυμίωνα)δεν !-ουν ελπίδα οι θνητοί.Cύρισε κοντά μουF 3ΟΡΟΣ5'άταιος 1ρόνος #νδυμίωνα)γύρισε κοντά της αν θ!λεις να σωθείς. ΕΝ"74ΙΩΝ5'α το /ία και όλους τους 2εούς)αιώνες κοιμόνουνα και 0ούσα ευτυ-ισμ!νοςF'α τώρα που αυπνίστηκα και τη 0ωή μου θα δώσω ακόμη κι !νανε θνητό να μπορ!σω να αυπνίσωF 3ΟΡΟΣ5'άταιος αγώνας #νδυμίωναFR!-ασ! τα όλα και γύρνα στο Jασίλειό σουF ΕΝ"74ΙΩΝ5'άρτυρ!ς μου οι 2εοίF4λη μου η "ωή ήταν !να όνειρο σαν εκείνα τα όνειρα που 0ούνε στη Eελήνη.'α μόλις την ευτυ-ία του ονείρου άησα)τότε μόνο κατάλα*α πώς άρ-ισα να 0ώ.8ί όταν τις νύ-τες κοιτώ ψηλά και *λ!πω τη Eελήνη)την ,ρετούσσα εκείνη τη μικρή ευ-αριστώ που με !*γαλε από τον *αθύ μου ύπνο. 'όνο εκείνη η μικρή)η ,ρετή)θα σώσει τους ανθρώπους. 'α εύγω γρήγορα γιατί νύ-τωσε και το μύνημα πρ!πει να προλά*ω να μεταδώσω...

'*2οίηση εστί μέτρο και λ#γο>5

. Ελένη των !στρων5 2#σα έπη έγραYαν οι ποιητέ> για σένα” 2#σα κορμι! έπεσαν στου ρη την αρένα” ίπποι$το=#τε>$#ρατα αρματωμένα πλοία α+!νατα ον#ματα στην ματωμένη Τροία* 4ε> την κλεμμένη σου ομορφι! Bωντ!νεYε η ιστορία του κ#σμου η αστροφεγγι! εστ!+ηκε στην Τροία Εκίνησαν οι œλληνε> για σε να πολεμήσουν και στη> Εκ!Aη> τον ισ+μ# τον ›η να =υπνήσουν* Στρατιέ> ορμο?ν και μ!<η> τα πεία στη> ομορφι!> σου το να# εγίνηκαν +υσία τα !στρα εφωτίστηκαν στην λ!μYη των ματι(ν σου και του> +εο?> εί<ασε η œρι> του œροτ! σου* Στον π#+ο σου εγρ!φτηκαν τα ον#ματα των !στρων στο π!+ο> σου εκ!ηκαν τα τεί<η #λων των κ!στρων στη φ?ση τίποτε στ!σιμο εν μένει την ομορφι! τη> οι œλληνε> την είπανε Ελένη* Ολ#φωτη και !σπιλη σαν σελασφ#ρο ν!μμα

Ουρ!νια και <+#νια ταυρ#κερω> Σελ!να ;ωή είσαι και -!νατο> σαν τη φωτι! των κ!στρων η ομορφι! σου α+!νατη  Α<,Ελένη των !στρων*** 2#σα έπη έγραYαν οι ποιητέ> για σένα” 2#σα κορμι! έπεσαν στου ρη την αρένα”  Vλη τη> φ?ση> ο ομορφι! στα μ!τια σου κρυμμένη Οι œρωτε> σε κυνηγο?ν των !στρων Ελένη,

 Αρι!νη Στέφανο εφ#ρεσε> λαμπρ# μαργαριτ!ρι κι έσμι=ε> με το "ι#νυσο σLολ#γιομο φεγγ!ρι* Στην Αί+ρα σε αναBητ! η μ!να 2ασιφ!η στην Ν!=ο σε αποκαρτερ! του -ησέα το ασημένιο 4ίτο κι οι 4ο?σε> τον έπλε=αν σŽ αστροσπαρμένο 4?+ο*

Ουρ!νια Αφροίτη5 4έσα στη <(ρα των σκι(ν λ!μπει> σαν οπτασία μέσα στη λή+η των Yυ<(ν γενν!> την νοσταλγία  œροτα> είσαι Ουρ!νιο>

σπαρμένο> με> τη φ?ση σε συνοε?ει ο ¼μερο> σŽανατολή και ?ση* 4ε> των αν+ρ(πων την ορμή εσ? φέρνει> γαλήνη στο !γγιγμ! σου τη Yυ<ή η +λίYη την αφήνει φέρνει> Bωή #ταν έρ<εσαι και +!νατο #ταν φε?γει> μα μέσα απ# τον έρωτα στη φ?ση π!ντα μένει>* 4α το να# σου οι Aρωτοί +έλησαν να γκρεμίσουν και τŽ#νομ! σου το ιερ# στα π!+η να το σAήσουν απŽτι> καριέ> σε ε=#ρισαν μετ! την πρ(τη νι#τη τον έρωτ! σου ε=#ρκισαν σε μι! πλαστή αγ!πη* Ο κ#σμο> εσκοτείνιασε απŽτο πολ? <ρυσ!φι κι ο έρωτα> αφέ+ηκε να Bεί σε ένα τη Bωή 2ολ?υμνε$Ουρ!νια Αφροίτη*

 Ανρομέα Την ?Aρη πληρ(νει> κ#ρη αγνή τη> μητρ#> σου %ασσι#πη> σε A!ρAαρη γή* 2ου κ!ποτε είπε π(> είναι αυτή η πιο #μορφη απŽ#λε> τι> Νηρήιε> στη γή* "εμένη σε Aρ!<ο

το κ?μα <τυπ! +αλ!σσιο κήτο> το κορμί τη> Bητ!* Στην Αι+ιοπία την κ#ρη ο %ηφέα> +ρηνεί που Aρίσκεται μ#νη στου 2οσει(να την οργή* 4α οι 4οίρε> που υφαίνουν των +νητ(ν τι> Bωέ> !λλα σ<έια ορίBουν στι> ικέ> του> Aουλέ>* Τυ<αία συμA!ντα σε πλέγμα κρυφ# αρμονία συν+έτουν σε <ορ# μυστικ#* Ο 2ολυέκτη> απέστειλε τη> "αν!η> το γι# στων γοργ#νων τη <(ρα σε μακριν# στα+μ# την 4έουσα να σκοτ(σει τη 'οργ#να τη =ακουστή την κεφαλή να τη> κ#Yει και στη Σέριφο ναŽρ+εί* Στο γυρισμ# ο 2ερσέα> με το γοργ#νοιο μαBί κ#ρη νεαρή αντικρ?Bει εμένη σŽ!γνωστη γή*  Αφο? το κήτο> σκοτ(νει απ# ορμή +ε›κή την Ανρομέα λυτρ(νει κι επιστρέφουν μαBί* Των ηρ(ων οι μ?+οι για π!ντα σωσμένοι νικήσαν τη λή+η στŽαστέρια σπαρμένοι*

Ιφιγένεια  »λ+ε η μέρα το αίμα =υπν!

σκορπ! στον αέρα αρ<αία φωτι! προ> νέε> πατρίε> προ> έπη παλι! =υπνο?ν οι Ατρείε> απ# λή+η Aα+ι!* Τα πλοία ετοιμ!Bουν τριήρει> παντο? μα κ?μματα φρ!Bουν το μ?+ο που Bο?ν ρωτ!νε τον μ!ντη μια λ?ση να Aρο?ν να B(σουν τŽαγέρι στον π#ντο να Aγο?ν* 3ρησμ# του> σημαίνει τη> Αρτέμιο> η φωνή το κορ!σιο που μένει στο Aασίλειο να +υσιαστεί ΤŽ Αγαμέμνονα η κ#ρη η Ιφιγένεια η αγνή παρ+ένα στο σ(μα τη> +ε!> η εκλεκτή* -υσία ετοιμ!Bουν με !κρυα κι οργή την κ#ρη Aαστ!Bουν στου ναο? την αυλή στο Aωμ# την πηγαίνουν AουAή τελετή με !ν+η την ρένουν κι αυτή σιωπηλή* 2ρέπει ο Φοίνι= στη φωτι! να καεί και μέσα απŽτι> στ!<τε> νŽαναγεννη+εί πρέπει η πατρία να καταστραφεί και π!λι η ιέα να αναστηλω+εί* 4ε τα λ#για αυτ! την κ#ρη οηγήσαν στου Aωμο? τα σκαλι!

στη +ε! την αφήσαν μα γίνηκε +α?μα την τελευταία στιγμή στων Τα?ρων τη <(ρα τη φέραν οι +εοί* Ο π#ντο> ηρέμησε και φ!νηκε η αυγή η νηοπομπή κίνησε για τη> Τροία> τη γή* Σε κ!+ε ιστορία πριν το τέλο> γραφτεί <ρει!Bεται π!ντα μια Ιφιγένεια να +υσιαστεί* .( 4ατωμένη <αραυγή στο περA!Bι του κ#σμου <αραγμένη σιωπή στην καρι! μου$φ(> μου,  Ακρογυ!λι <λωμ# στη> ημέρα> την κ#Yη καραA!κι +αμπ# στου Aυ+ο? μου την #Yη* 2ρω›ν# αστέρι στο ναίρ μου προA!λλει και γλυκ# το αγέρι την σκηνή μεταA!λλει περιστέρια λευκ! στο λιμ!νι πετ!νε και οι γλ!ροι Yηλ! με> τα κ?μματα σκ!νε* ΕινŽτη> φ?ση> στοι<ει# ή του ονείρου η !κρη” Τη> νυ<τ#> το φευγι# ή τη> μέρα> η λ!μYη” ΕίνŽετο?το που νι(+ω μια αλή+εια μικρή” ή ακ#μα ένα Yέμα σε κλειστή φυλακή” Σαν λωτ#> που αν+ίBει τη> Yυ<ή> η αυγή

την .( αντικρ?Bει σε μια !γνωστη γή ΕίνŽ ο ήλιο> που σέρνει του αυγερινο? το αστρί ΕίνŽη μέρα που φέρνει την μεγ!λη ανατολή*

"*Το 4ηέν και το πειρο να συμφιλιω+ο?νε5 8οιτά0ω του ουρανού τα μάτια και της γής τα θαύματα σπασμ!να άπειρα κομμάτια σαν μεθυσμ!να οράματα Jλ!πω τον κοσμικό λόγο πίσω από τα πράγματα παίρνει όνομα ανάλογο σαν τη ωτιά στα θυμιάματα 8άτω από τα αινόμενα μυριάδες σωματίδια απωθούμενα ελκόμενα σαν μια ουσία αLδια Eαν μια μπίλια στη ρουλ!τα αποκτούν ταυτότητα μα όταν η μπίλια τρ!-ει διακρίνω την ενότητα Eαν ηλεκτρόνια τρ!-ουν μα γύρω μου όλα στάσιμα γεννιούνται όπως πεθαίνουν και εύγουν στο διάστημα Jλ!πω τον εαυτό μου σαν μία πολλυπλοκότητα εικόνες στο μυαλό μου και του καθρ!τη η απλότητα  ,γγί0ω το είδωλό μου που μοιά0ει εικονικό κοιτάω τον εαυτό μου ποιό είναι αληθινόn '!σα μου προσεγγί0ω τις εσ-ατι!ς του νου

στο άπειρο αγγί0ω το π!ρας του ουρανού #ίναι η ιδ!α κάτι αληθινόn #ίναι το αίτιο ή το αιτιατόn #ίναι το #ίναι άραγε υπαρκτόn Η είναι μονά-α κάτι το θαρτόn 4πως το σκοτάδι είναι απουσία ωτός &ο όνειρο του SLδη είναι ο Ουρανός #ίναι άραγε το 4λον Hνα ή πολλάn είναι !να από τα δύοn ή είναι Hνα και μα0ί πολλάn #ίναι η αρ-ή ουσία κινητικήn ή είναι μήπως αιτία νοητικήn #ίναι η αρ-ή αρ-ή κάποιας αρ-ήςn ή είναι το τ!λος μιας άλλης αλλαγήςn #ίναι ίσως αυτό που κινείται και κινείn ή είναι κάτι άλλο που #ίναι και νοείn #ίναι το #ίναι -ώρια από το πρώτο Hνn ή #ίναι το απόλυτο αεί0ωο 'ηδ!νn /εν γνωρί0ω αν η αλήθεια είναι μία ή αν δύναται κανείς να τη γνωρίσει μορ!ς θνητ!ς αθάνατες η ιστορία στο απρόσωπο -άος αγωνιά ν>αήσει. '!σα από την εικόνα του να παρατηρεί τον εαυτό του σαν !νας νους που νοεί τη 0ωή και το θάνατό του. $ώς γίνεται να υπάρ-ει το μή υπαρκτόn πώς μπορεί να επιστρ!ψει στο μη επιστρεπτόn

Eαν τρο-ός γυρί0ει της εν!ργειας η ορμή και μ!σα από το -άος αναδύεται η μορή

Eαν το ώς τρ!-ει η τελευταία πνοή και μ!σα στο θάνατο *υθί0εται η 0ωή 8ύκλος #ίναι αεί0ωος &ο Hν και το Ουδ!ν ελάσσον τόνος μεί0ωνος τα ενάντια είναι Hν.

Ε*Αίτια 2οιητικ!5 Ο 6#γο> είναι œν και πολλαπλ#>* Τα στοι<εία σηκ(νουν τον σταυρ# των πα+(ν του +εο? και το A!ρο> του κ#σμου*2ρ(τη η φ?ση ία=ε την αν!σταση με τα !στρα*Ο +!νατο> του +εο? είναι η γέννηση του κ#σμου κι αντίστροφα*

Τα σκοτειν! λ#για φωτίBουν #σο <ρει!Bεται* Είμαστε και εν είμαστε*7π!ρ<ουμε και εν υπ!ρ<ουμε* Οι αρ<αίοι έλεγαν π!ντα <ωρεί ουέν μένει* Ο μ?+ο> #τι ο %ρ#νο> έτρωγε τα παιι! του σημαίνει #τι #σα Aυ+ίBονται στο γίγνεσ+αι ανα?ονται μέσα απ# αυτ# και επιστρέφουν στο Είναι σαν μία ιαρκή π!λη μετα=? τ!=η> και #πω> και #τι κ!+ε νοητή οντ#τητα επιστρέφει στον νο? απ# #που προήλ+ε* . σπουαι#τερη ή καταστροφικ#τερη μη<ανή που κατασκε?ασαν οι !ν+ρωποι είναι ο απ# μη<ανή> +ε#>*  6ένε π(> ο <+#νιο> ;ε?> είναι ο 2λο?των #πω> ο "ι#νυσο> είναι ο ›η> και το #νομ! του σημαίνει πλο?το>*Vταν η παρ+ένο> %#ρη εί<ε κατεAεί στη γή για να μαBέYει !ν+η την ερωτε?τηκε και την μετέφερε στον ›η*Vταν πέρασαν έ=ι μήνε> η "ήμητρα κατέAηκε στη γή και !ρ<ισε να την αναBητ!*%!+ισε κοντ! σε μία πηγή +λιμένη #ταν την είε η παρ+ένο> )αA( και την μετέφερε στον οίκο του %ελεο? για να ειπνήσει μαBί του>*'ια να τον ανταμείYει η "ήμητρα ία=ε στου> αν+ρ(που> την γεωργία και κ!+ε <ρ#νο επισκέπτεται τη γή ει> αν!μνηση του γεγον#το>* Τ#τε η 2ερσεφ#νη κατεAαίνει στην γή για να <αρίσει στο σκιερ# Aασίλιο του 2λο?τωνα Bωή και μ#λι> το γεμίσει !ν+η απο<ωρεί στον Vλυμπο*  Αυτή είναι η κ!+οο> και !νοο> των Yυ<(ν και σαφ(> σ<ετίBεται με τι> ισημερίε>*

 Vταν οι Yυ<έ> αντικρ?Bουν τα είωλ! του> έ<ονται και νέμουν τον λ#γο που του> αναλογεί και κατŽαυτ# τον τρ#πο σAήνουν την ί=α τη> 6ή+η> και την προσμονή τη> 6!<εσι>* Τα νοήματα που εμπεριέ<ουν ουσία είναι προτιμ(τερο να μυ+ολογο?νται (στε να ιατηρο?νται αμέ+εκτα απ# τον #<λο και να μην εγείρουν την έπαρση των !ριστων αλλ! να ανοίγουν νέε> οο?> σε εκείνου> που αντέ<ουν να τι> ιαAο?ν*Ο  Vμηρο> αποκαλο?σε τα λ#για έπεα πτερ#εντα* πτερ#εντα*

Το καλ# και το κακ# είναι ένα και το αυτ#*V$τι είναι καλ# για τον έναν είναι ταυτ#<ρονα κακ# για τον !λλον*Στα !κρα του> κυριαρ<εί η αν!γκη και στο μέσο του> ο λ#γο>* Οι 4αιν!ε> <ορε?ουν στην ορ<ήστρα φορ(ντα> προσωπεία και οι Σειληνοί παρατηρο?ν τα ρ(μενα απ# το κοίλον*  7π!ρ<ουν ?ο π!ροοι*. εκ ε=ι(ν του οκρίAαντα είναι η είσοο> των η+οποι(ν η εκ αριστερ(ν η έ=οο> των +εατ(ν* Το Vλον είναι œν μα το œν είναι μ#νο* Ο Vνειρο> και ο -!νατο> είναι ?ο ίυμα αέρφια που προσπα+ο?ν κ!+ε στιγμή να σμί=ουν και του> κρατ!ει <(ρια ο ýπνο>* Το εκπυρ(νεται$το !πειρο μεταA!λλεται και το #λον αναπα?εται* Νομοτέλεια είναι η σκοπιμ#τητα των τυ<αιοτήτων* 3ρει!Bεται και ο εφι!λτη> για να =υπν! του> αν+ρ(που> απ# τα #νειρα την στιγμή που πρέπει* Ο ;ωιακ#> απλ(νεται σαν τον ιστ# τη> αρ!<νη> και συγκρατεί τι> ιέε> για να μη <α+ο?ν στην έρημο*Ο ιστ#> είναι ο> <ορ# των 4ουσ(ν γ?ρω απ# την 4νημοσ?νη και μοι!Bει με τον <ορ# των Yυ<(ν γ?ρω απ# το κεντρικ# π?ρ* %αλ# είναι στην πορεία του ο κ!+ε !ν+ρωπο> να αφήνει πίσω του #$τι μπορεί για του> επ#μενου>$ι#τι η πορεία εν τελει(νει ποτέ και #ταν =αναπερ!σουν απ# τον ίιο ρ#μο +α <ρειαστεί να τον =ανανοί=ουν αν έ<ει κλείσει* Το !γνωστο έλκει τη γν(ση και η γν(ση γεμίBει το !γνωστο* 4ία αναπνοή <ωρίBει την γέννηση απ# το +!νατο*Τα μονοπ!τια που εν περπατή+ηκαν ποτέ είναι πιο ελκυστικ! αλλ! τα μονοπ!τια που γνωρίBουμε είναι ασφαλή* Το φ!ρμακο μπορεί να είναι και φαρμ!κι* Το νοερ# τη> ν#ηση> του νου του εν#> είναι και εν είναι σφαίρε> μέσα σε σφαίρε>*Vπω> ο λ#γο> είναι κοιν#> για #λου> και ιαφορετικ#> για τον κ!+ε !ν+ρωπο έτσι και οι +εοί*4ετα=? των ?ο !κρων Aρίσκεται το μέσο*λλα τα #ρια

του αν+ρ(που$!λλα του κ#σμου και !λλα του νο?* Ο πιστ#τερο> σ?ντροφο> του αν+ρ(που είναι η σκι! του*œνα +έατρο οι Bωέ> μα> σαν έ=υπνο εν?πνιο* Τα λ#για πρέπει να είναι καταληπτ! και ακατ!ληπτα (στε να ανοίγουν και να μην κλείνουν ρ#μου>* 2ίσω απ# μία μελανή οπή Aρίσκεται μία λευκή* 4ία μελανή οπή μοι!Bει με ένα κλείσιμο και ένα !νοιγμα των Aλεφ!ρων* . φ?ση νοεί στο Aα+μ# που μπορεί κ!+ε #ν να νοεί*Το ηλιακ# σ?στημα μοι!Bει με λ?ρα*Ο γαλα=ία> μοι!Bει με ορ<ήστρα* Ο κ#σμο> +α ήταν καλ?τερο> αν οι !ν+ρωποι κοιτ(ντα> τον κα+ρέφτη ένιω+αν περισσ#τερε> ενο<έ> και λιγ#τερη αλλαBονεία* . λή+η είναι συστατικ# μέρο> τη> αλή+εια>* Οι προφήτε> παρατηρο?σαν στο Bωιακ# του> !+λου> του .ρακλή* Ο +ε#> έφτια=ε τον !ν+ρωπο ή ο !ν+ρωπο> το +ε#” Τα σοφ#τερα λ#για λέγονται στην σιωπή* 6ένε π(> #ταν σωπαίνουν οι !ν+ρωποι μιλο?ν οι +εοί* Ο Αριστοτέλη> έλεγε #τι η αρετή είναι ιττή5 ιανοητική και η+ική και ε=ασκείται #πω> κ!+ε τέ<νη* Ο 6ε?κιππο> έλεγε #τι τίποτα εν γίνεται στην τ?<η αλλ! #λα γίνονται απ# κ!ποια αν!γκη για κ!ποιο σκοπ#* Ο Σωκρ!τη> ο σοφ#τερο> #λων των αν+ρ(πων έλεγε έν οία #τι ουέν οία* Ο μεγαλ?τερο> ε<+ρ#> του αν+ρ(που είναι ο εαυτ#> του* 'ια να ιευρ?νει τα #ρι! του ο !ν+ρωπο> οφείλει να νικήσει τον 2ροκρο?στη μέσα του* Ο σημαντικ#τερο> !+λο> του .ρακλή ήταν #ταν επέλε=ε την ο# τη> Αρετή>* Ο νεκρ#> και ο κοιμισμένο> είναι ένα και το αυτ#*  Vσα εν γνωρίBουν οι +νητοί τα αποκαλο?ν -εο?>*Vσα εν

γνωρίBουν οι -εοί τα αποκαλο?ν αν?παρκτα* Το Φ(> και το Σκοτ!ι αφορο?ν τα εκηλωμένα και τα ανεκήλωτα$τα ορατ! και τα α#ρατα*Ο ή<ο> #μω> εν έ<ει #Yη* Το 4ηέν και το πειρο είναι ένα και το αυτ#* . Σελήνη αντανακλ! την μακαρι#τητα του »λιου*Ο »λιο> φωτίBει τη +λίYη τη> Σελήνη>* "εν υπ!ρ<ει τίποτα το αν?παρκτο*Αυτ# που είναι !ειο σήμερα$ +α είναι γεμ!το α?ριο κι αντίστροφα*"εν υπ!ρ<ει 4έση ί<ω> !κρα*"εν υπ!ρ<ουν !κρα ί<ω> σημείο* Ο Επίκουρο> έλεγε #τι το μακ!ριο και !φ+αρτο #ν ο?τε έ<εται ενο<λήσει> ο?τε και προκαλεί ενο<λήσει>*"ι#τι ενο<λή σει>*"ι#τι αυτ! είναι γνωρίσματα α?ναμου #ντο>*œλεγε επίση> #τι ο +!νατο> ουέν προ> ημ!>*Vσο έ<ουμε τι> αισ+ήσει> μα> εκείνο> είναι απ(ν*Vταν έρ+ει εκείνο> +α είμαστε εμεί> +α έ<ουμε φ?γει* 4ε> τη Ν?<τα κρ?Aεται το Φ(> και μέ> το Φ(> κρ?Aεται η Ν?<τα*

Ο %α+αρ#> Νο?> είναι σαν το Νερ# που αναAλ?Bει απ# την 2ηγή* 4πορεί να το αγγί=ει κανεί>$μα εν μπορεί να το συγκρατήσει*Ο !ν+ρωπο> γεννιέται και πε+αίνει <ωρί> να συνειητοποιήσει την ροή τη> ?παρ=ή> του*. ?παρ=η είναι η ίια η στιγμή*  Αν ο !ν+ρωπο> ε γν(ριBε #τι είναι !ν+ρωπο>$+α ήταν πί+ηκο>*Αν ο !ν+ρωπο> γν(ριBε #τι εν είναι !ν+ρωπο>$+α ήταν +ε#>* . γυναίκα μοι!Bει με την Σελήνη*%ρατ!ει π!ντοτε απ#κρυφη την σκοτεινή πλευρ! τη>*Ο !νρα> μοι!Bει με τον  »λιο*Είναι απαραίτητο> για να ημιουργη+εί η ;ωή και η Τ!=η$εν( !λλωτε είναι υπε?+υνο> για την %αταστροφή και το -!νατο* . 'ν(ση είναι "?ναμη ή %αταστροφή*. Αρετή το 4έσο*Ο !ν+ρωπο> αντιρ! σε #$τι εν μπορεί να ε<τεί και έ<εται

εκείνο εν!ντια στο οποίο εν μπορεί να αντιρ!σει* . αντίληYη του αν+ρ(που για το -ε#$αποκαλ?πτει τη φ?ση του <αρακτήρα του* . τρι!> νοοεί την πεμπτ!α και η πεμπτ!> πέμπει τη εκ!α ι! τη> υ!α> και το είωλ# τη> αντανακλ!ται ω> επτ!α στην εννι!α* Το #ναρ τη> Α+ην!> εντ#> τη> ν#ηση> του "ι#> εντ#> τη> σκι!> του %ρ#νου εντ#> του νο? του Ουρανο? κι #λα μαBί και #<ι #λα μαBί είναι œν που νοεί και κινεί* . 2ερσεφ#νη λέγεται και Φερσέφασσα και η ρτεμι> είναι το !λλο πρ#σωπο τη> Εκ!τη>*Επί τη> ουσία> σ<ετίBεται με την Ελένη και τι> λειτουργίε> των Yυ<(ν σε σ<έση με τι> φ!σει> τη> σελήνη>* Ο ποταμ#> <ωρίBει και εν(νει την στερι!*%!+ε στιγμή ρέει απ# την πηγή και ταυτ#<ρονα καταλήγει στον ωκεαν#* 2ίσω απ# τι> πιο υσν#ητε> προτ!σει> κρ?Aονται τα πιο απλ! νοήματα*Το απλ# και το σ?ν+ετο είναι ένα και το αυτ# και μ#λι> απομακρυν+εί το ένα το !λλο το αναBητ! για να σμί=ει μαBί του #πω> η "ήμητρα την %#ρη και η γή τον ουραν#* Ο 2ίναρο> έλεγε #τι είμαστε σκι!> #ναρ* Ο λ#γο> που <ωρίBεται και ο λ#γο> που εν(νεται συνέονται με την ίια αν!γκη του έρωτα και του +αν!του*  Vταν ένα> !ν+ρωπο> παρατηρεί ένα !γαλμα κοιτ!Bει το το είωλο τη> Yυ<ή> του*Vταν ένα !γαλμα παρατηρεί έναν !ν+ρωπο κοιτ!Bει την ανταν!κλασσή του* . σκι! τη> μέριμνα> σκεπ!Bει την οντολογική λή+η* %ινείται η ?ναμη στο συνε<έ> μεταAαλλ#μενο και στο !πειρο π#τε στο ένα π#τε στο έτερο* Οι Yυ<έ> κα+(> παρατηρο?σαν στο κ!τοπτρο του "ιον?σου το είωλ# του> #ρμησαν να ενω+ο?ν με τον εαυτ# του>* Ο μεγαλ?τερο> ε<+ρ#> του αν+ρ(που είναι ο εαυτ#> του*

. ;ωή καί ο -!νατο> είναι καταστ!σει> αντίστοι<ε> και αντίστροφε>*Ο νεκρ#> και ο κοιμισμένο> είναι ένα και το αυτ#*;ωή είναι το Vνειρο των Xυ<(ν*. Yυ<ή ονειρε?εται στον %ήπο των Αισ+ήσε(ν τη>*  Vσα γνωρίBει ο !ν+ρωπο> εν είναι τίποτα περισσ#τερο περισσ#τερο απ# έναν κ#κκο !μμου μέσα στην έρημο*œνα> κ#κκο> !μμου είναι ομοο?σιο> τη> υπ#λοιπη> ερήμου* Το μα<αίρι μοιρ!Bει*Ο !ν+ρωπο> <ωρίBει*Ο 6ί+ο> μπορεί να <τίσει ή να γκρεμίσει**Οι φυλακέ> <τίBονται με τον Ν#μο και γκρεμίBονται με την Αρετή* "εν υπ!ρ<ει αρ<ή και τέλο>$παρ! μ#νον σημείο αναφορ!>* . καλή ημέρα φαίνεται απ# τι> πρ!=ει> τι> προηγο?μενη>*  Αν ε=αφανιB#ταν ο %#σμο>$ο !ν+ρωπο> +α ν#μιBε #τι αποκοιμή+ηκε* Το ερ(τημα του +αν!του είναι η απ!ντηση τη> Bωή>* Ο .ρ!κλειτο> έλεγε #τι τον κ#σμο αυτ#ν εν τον ημιο?ργησε κ!ποιο> +ε#> αλλ! είναι π?ρ αείBωον και αυ=ομει(μενον με μέτρο* Τα B(α σκοτ(νουν γιατί του> το επιA!λλει η φ?ση του>*Ο !ν+ρωπο> σκοτ(νει γιατί του το επιA!λλει η ευφυία του*Τα B(α σκοτ(νουν κινο?μενα απ# το ένστικτο τη> πείνα>*Ο !ν+ρωπο> σκοτ(νει κινο?μενο> απ# το ένστικτο τη> ε=ουσία>* Τη> Yυ<ή> το A!+ο>$του σ?μπαντο> το πέρα>* 2ίσω απ# τη σκοτ!ι του ?πνου τρεμοσAήνουν τα #νειρα$πέρα απ# το πέπλο τη> ν?<τα> φεγγοAολο?ν τα !στρα*  πειρρε> οι εστίε> πυρ#>$αλλ! πυρ#>$αλλ! το π?ρ είναι έν* Ο Νο?> συντ!σσεται στον »λιο$η Xυ<ή στην Σελήνη και το σ(μα στην 'ή* . ανυπαρ=ία εν +α μπορο?σε να υπ!ρ=ει αν υπήρ<ε*2(> μπορεί να υπ!ρ=ει το τίποτα”%αι π(> υπ!ρ<ει κ!τι μέσα στο αν?παρκτο”  Vσο ιασ<ίBει> την ευ+εία εν ιακρίνει> τίποτα τίποτα

περισσ#τερο απ# έναν τεί<ο μπροστ! σου*Είναι η επαφή του μελανιο? π!νω στο λευκ# <αρτί*Αν ιασ<ίσει> την ευ+εία +α ιαπιστ(σει> #τι αποτελο?σε> μία μικρή κουκία στην πορεία τη> τη>*  Αν Aγεί> απ# την ευ+εία και την κοιτ!=ει> απ# π!νω π!νω +α ιακρίνει> μία ακολου+ία απ# κουκίε> που προσπα+ο?ν να φτ!σουν στο τέλο>*7πήρ=ε> κι εσ? μέρο> τη> και η ?παρ=ή σου ήταν η αποτ?πωση τη> κα+#ου σου απ# την ιέα του συγγραφέα στο μελ!νι (> κουκία π!νω στο <αρτί*Αλλ! η συμAολή σου κα+#ρισε την πορεία τη> καμπ?λη> (> κ?κλο ή ω> σπείρα* Ο κ#σμο> αυτ#> μοι!Bει με ένα ωμ!τιο που αποτελείται απ# ?ο κα+ρέφτε>*Ο ένα> είναι στον ένα τεί<ο και ο !λλο> στον απέναντι*4ία ακτίνα φωτ#> αντανακλ!ται ιαρκ(> και συνε<(> μετα=? των ?ο κα+ρεπτ(ν ημιουργ(ντα> μία ευ+εία*Είναι η Bωή*Αν κ!ποιο> !ν+ρωπο> στα+εί μετα=? των ?ο κα+ρεπτ(ν τ#τε +α ιακ#Yει την ροή του φωτ#>*. παρεμAολή αυτή είναι η αν+ρ(πινη λογική*. +έση του αν+ρ(που και η κίνησή του σε σ<έση με το φ(> είναι ο <ρ#νο>*

 7π!ρ<ει ένα> ωκεαν#> π!νω στον οποίο αντανακλ!ται το φ(> του πυρ#> ημιουργ(ντα> είωλα π!νω στο ?ωρ και εκλ!μYει> έ=ω απ# αυτ#*Vταν Aρίσκεσαι μέσα στο ?ωρ Aλέπει> απ# κ!τω τα είωλα των σκεπτομορφ(ν που Aρίσκονται π!νω στην επιφ!νεια του ωκεανο?*Vταν αναυ+εί> στην επιφ!νεια Aλέπει> την μεί=η των ει(λων με τι> αντανακλ!σει> του φωτ#>*Vταν Aγεί> απ# το ?ωρ Aλέπει> το κα+αρ# φ(>$αν αυτ# εν σε τυφλ(σει* Οι !ν+ρωποι +α αντ!λλαBαν τα π!ντα για λίγο <ρυσ#* Τα B(α +α αντ!λλαBαν #λο το <ρυσ!φι του κ#σμου για λίγη τροφή και λίγη ελευ+ερία* 4#λι> αγγί=ει> τα #ρια του ?πνου σήκω και στ!σου #ρ+ιο>*Συνειητ#> μέσα στο #νειρο +α κατανοήσει> το #νειρο που σε περιA!λλει*4ήπω> τα π!ντα είναι ένα #νειρο μέσα σε ένα #νειρο” Ο !ν+ρωπο> ή +α +υσι!Bει του> !λλου> για να κερίσει αυτ#>

ή +α +υσι!σει τον εαυτ# του για να κερίσουν οι !λλοι*  » σταυρ(νει ον#ματα μέσα απ# την ιστορία ή σταυρ(νεται και γίνεται ο ίιο> μέρο> τη> ιστορία>* Το μηέν και το !πειρο να συμφιλιω+ο?νε* Ο 6ιαντίνη> έλεγε #τι Tκ!+ε φορ! που ερωτε?ονται ?ο !ν+ρωποι γεννιέται ένα σ?μπαν ή για να μικρ?νω το Aεληνηκέ> γεννιέται ένα> αστέρα> με του> πρωτοπλανήτε> του*%!+ε φορ! που πε+αίνει ένα> !ν+ρωπο> πε+αίνει ένα σ?μπαν ή για αν μικρ?νω το Aεληνηκέ> κ!+ε φορ! που πε+αίνει ένα> !ν+ρωπο> στον ουραν# εκρηγν?εται ένα> υπερκαινοφανή>* Ο αν+ρ(πινο> οργανισμ#> είναι αν!λογο> του συμπαντικο? οργανισμο?* Ο κ!+ε !ν+ρωπο> είναι ένα ιαφορετικ# σ?μπαν* Ο αι+έρα> είναι ιπολικ#> πεμπτο?σιο> και ωεκαερικ#>* Εντ#> του αι+έρα κινείται ο ωκεαν#>*. ?λη +έει να σμί=ει με την αντι?λη και αμφ#τερε> να μετουσιω+ο?ν σε μία ουσία*Εκείνο που τι> <ωρίBει είναι η πεμπτουσία*

Το σ?στημα ήλιου σελήνη> και γή> είναι !Aα= ιείσυση> εισ#ου$ε=#ου και μέ+ε=η> ανι#ντων και κατι#ντων*. αρπαγή τη> %#ρη> σημαίνει την κ!+οο των Yυ<(ν* Ο μ?+ο> κατ! τον οποίο ο 2!ρι> παρέωσε το <ρυσ# μήλο στην Αφροίτη ηλ(νει #τι η Yυ<ή ια τ(ν αισ+ήσεων ιακρίνει την φανερή ομορφι! τη> υλική> υπ#σταση> τη> φ?ση> μετα=? των αφαν(ν*. έρι> των +εαίνων σημαίνει #τι η τ!=η προέρ<εται μέσα απ# την έρια και το <ρυσ# μήλο είναι ο κ#σμο>* Ο νο?> είναι να#> Yυ<ή> που ναίει (> να?>* Είμαστε φτιαγμένοι απ# το υλικ# που είναι φτιαγμένα τŽ!στρα και τα #νειρα* Το έ=υπνο εν?πνιο είναι αν!λογο τη> εν+αν!τια> Bωή> και τη> ενοκοσμική> α+ανασία>*

Ε2Ι'ΡΑ44Α5

Τα τελευταία λ#για του παρ#ντο> συγγρ!μματο> α> είναι απ# έναν απ# του> τελευταίου> œλληνε> φιλοσ#φου>$τον σ?γ<ρονο Εμπεοκλή$κατ! κ#σμον "ημήτρη 6ιαντίνη*

ZΝα μα> είπο?ν &οι έλληνε>K τί γνωρίBουν για την αρ<αία Ελλ!α*;ητο?με γν(ση σοAαρή και υποYιασμένη*  V<ι φολκ#ρ και γραφικ#τητε>*'ιατί γν(ση τη> Ελλ!α> είναι εκείνο που =έρουμε να Bο?με κι#λα>*V<ι ηλαή ο .ρακλή> μωρ# έπνι=ε τα φίια$#τι ο Αρ<ιμήη> ε π!νω στην !μμο$ο?τε ή τ!ν ή επί τ!>$μέτρον !ριστον &#<ι π!νK$ο 4ιν(ταυρο> στην %ρήτη και το πι+!ρι του "ιογένη*Ο?τε αν =έρουν π(> ο φαλλ#> του "ία εγίνηκε κεραυν#> και <τ?πησε στου> σ<ιστο?> λειμ(νε> τη> Ολυμπι!α> για να γεννήσει στο Φίλιππο τον  Αλέ=ανρο*Τέτοια γν(ση τη> κλασσική> Ελλ!α> +αŽταν τουρισμ#> στην Τυνησία*. φουστανέλα και το κ#κκινο φέσι στην 4ελAο?ρνη και στην Qη 6εωφ#ρο κατ! τι> ε+νικέ> εορτέ>* -Α ;.Τ.ΣΟ74Ε 'ΝΩΣ. Ο7ΣΙΑΣ* Να μα> ειπο?νε ηλαή αν έ<ουν ακουστ! τα ον#ματα Εμπεοκλή>$Ανα=ίμανρο>$Αριστ#=ενο> ο Ταραντίνο>$"ιογένη> ο  6αέρτιο>$Αγελ!α>$6ε?κιππο>$2υ+αγ#ρα>$2υ+έα>  6αέρτιο>$Αγελ!α>$6ε?κιππο>$2υ+αγ#ρα>$2 υ+έα> που στον καιρ# μα> σημαίνουν  Αινστ!ιν$"αρAίνο>$4πετ#Aεν$œγελο>$4ι<αήλ γγελο>$4!= 2λ!νκ$Ροντέν$%ολ#μAο>* Να μα> μιλήσουν για κ!ποιου> #ρου> σειρ!> και A!ση> #πω>

ο σφαίρο> στον Εμπεοκλή$κεν# στον "ημ#κριτο$εκπ?ρωση στον .ρ!κλειτο$μηέν στον 2αρμενίη$κατηγορία στον  Αριστοτέλη$ τ#νο> στου> Στω›κο?>* Να μα> ειπο?ν οι κ!+ε λογή> έλληνε> επιστήμονε> τί του> λέει η λέ=η Yυ<ρ! φλογί στον 2ίναρο$μεταA!λλον αναπα?εται στον .ρ!κλειτο$ακρυ#εν γελ!σασα στον  Vμηρο$<αλεπ(> μετε<είρισαν στον -ουκυίη* Να μα> ειπο?νε π#σοι φιλ#λογοι έ<ουν ιαA!σει στο πρωτ#τυπο O ιαλ#γου> του 2λ!τωνα$/ Νεμε#νικου> του 2ιν!ρου$την Ωή στην Αρετή του Αριστοτέλη$έναν Ομηρικ#  ýμνο &κι αυτ# εν είναι ραYωίαK*%αι για να μα> πι!σει τεταρταίο> και καλπ!Bουσα να μα> ειπεί ποι#> γνωρίBει και ι!σκει απ# του> προφεσσ#ρου> στα πανεπιστήμια #τι οι O τραγικοί ποιητέ> μα> στη A!ση του> είναι φυσικοί επιστήμονε>$#τι στην ι!λε=η του για την αρετή ο 2λ!των έκαμε στου> ακροατέ> του μ!+ημα γεωμετρία>*Vτι η  Ακρ#πολη των Α+ην(ν είναι ωρικ# κι #<ι ιωνικ# καλλιτέ<νημα*  Vτι η ιασκαλία στο +έατρο ήταν κ?ρηγμα απ# !μAωνο>*  Vτι η +ρησκεία των ελλήνων ήταν αισ+ητική προσέγγιση των φυσικ(ν φαινομένων*"εν νομίBω αναγν(στη μου #τι η έρευν! μα> +α μα> (σει ποσοστ! γν(ση> και κατο<ή> σε A!+ο> του κλασσικο? κ#σμου απ# του> νεοέλληνε> που να υπερAαίνουν του> / στου> N*000* Τί φων!Bουμε τ#τε και φουσκ(νουμε και <τυπ!με το κο?τελο στο μ!ρμαρο #τι είμαστε œλληνε>”'ια το +ε# ηλαή*2αρ!κρουση και παραφροσ?νη* "εν είναι τυ<αίο που λέ=ει> ελληνικέ> #πω> μουσική$+έατρο$οργασμ#>$φιλοσοφία$μα+ηματικ!$φυσική$ γεωμετρία$ημοκρατία$πολιτική περ!σανε σε #λε> τι> γλ(σσε> του Ο.Ε σήμερα*%αι με τι> λέ=ει> αυτέ> Bο?ν και ηλ(νουν τι> Aα+?τερε> ουσίε> του αν+ρ(πινου Aίου τα ισεκατομ?ρια του πλανήτη*"εν είναι τυ<αίο που #<ι μ#νον ο πλανήτη> αλλ! και ο ουραν#> το σ?μπαν ολ#κληρο είναι κατ!σπαρτο με τι> ελληνικέ> λέ=ει> και τα ελληνικ! ον#ματα και με ελληνικ! γρ!μματα ονομ!Bουμε ιε+ν(> του> φωτειν#τερου> αστέρε> κ!+ε αστερισμο?*V<ι εν είναι καλ#λου τυ<αίο* Εκείνο που είναι τυ<αίο είναι πω> ο λα#> που κατοικεί σήμερα στη <(ρα που παλαι! εκατοίκησαν οι œλληνε> ονομ!Bονται έλληνε>ww* "*6ιαντίνη> T'κέμμαT σελ NNN

4ΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ ΤΕ6ΟΣ ΕΣΤΙ*

ΣΟΦΟΣ "ΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο2ΟΙΟΣ ΝΟ4Ι;ΕΙ ΟΤΙ 'ΝΩΡΙ;ΕΙ 2Ο66Α   Α66Α Ε%ΕΙΝΟΣ 2Ο7 672ΑΤΑΙ "ΙΟΤΙ "ΕΝ 'ΝΩΡΙΣΕ 'ΝΩΡΙΣΕ 2ΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ*  ΑΡΙΣΤΟΤΕ6.Σ ΝΙ%Ο4Α3Ο7  ΣΤΑ'ΕΙΡΑ ¬ 3Α6%Ι"Α  O1O ¬ O/N π*3*

2ολιτεια εστι η αριστη κατασταση τη> Yυ<η> . _