kutsi dua

‫ﺍ‪ ‬ﺣ ﻴ ﻢ‬ ‫‪‬ﲪﺮﻦ‪ ‬ﺍ ‪‬‬ ‫ﺑﺴ ــﻢ ﺍﻟ ‪‬ﲪﺮ‬

KUTSÎ DUÂ KUTSÎ DUÂ (EVRÂD‐I BAHÂİYE)

H ac ı ı İ smail smail Hakk ı ı ALTUNTA Ş Ş

‫ﲨﺍﲔﻌ‬ ‫ﻌﲔﳌﺎ ﺍﻟﺼﻼﺓ ﻭﺍﻟﺴﻼﻡ ﻋﻠ ﺭﺳﻮﻟﻨﺎ ﳏﻤﺪ ﻭﻋﻠﻰ ﺍﻟﻪ ﻭﺻﺤﺒﻪ ﻭﺳﻠ ﲨﺍﲔﻌ‬ ‫ﺭﺏ ﺍﻟﻌﲔﳌﺎ‬  ‫ﳊﺍ ﺪ‬ Hz. uhammed Mustafa sal lallâhü aley i ve sellem Efen‐ dimiz buyurdular ki; yurdular ki; “Ameller niyetle eller niyetlere göredir” “ İ n nlar hangi iyetle göçt lerse o niyetle haşrolunur” İns s nlar hangi

Her i nsan yapığı i şin rehni al t ında olmasından dolay ı niye‐ timizi h timizi h lisane tutmay ı ve Allah ve Allah Teâlâńın e rine itaat e itaat ederek bu eseri tekrar istifa tekrar istifa eye sunma a çal ışt ık. Kitabı , , Fahri Âle Âle Muhammed Mustafa d Mustafa sallallâhü aleyhi ve yhi ve sellem E endimizín üzel nasiha üzel nasihatleri, İ mam mam abbanî, M vlana Celâled in Rumî, İ s ail Hakk ı Bursevî, İ ma ma Şarânî, Al iyyü’l ‐ Havas, Elmal ıl ı M. Hamdi Yazır, Gavs’ül ‐âzam İ hram hram ızâde Hacı İ s ail Hakk ı oprak Sivas î Kaddese’ll âhü sırrahumül’l ‐ azîzân v e birçok bü ük zevat ın i lmî hikmetl ri ile zenginleştir ‐ meye çal ışt ık. Kitap her seviye e hitap etmesi açısından gariplerin usulü üzere Y nusça yazıl ışt ır. Tecr belerin yer yer serpi şti ildi ği yerler görülürse, bu k ı‐ sımlar t erbiye yolu daki öğret ilerden pay ımıza düşenlerdir. Hatal ı bir durumda olmuşsa, o ahsımıza ai t olup, dini izi ve büyükle imizi bu imizi bu şey lerden tenzi ederiz. Yard ımlar ı ve desteği olan i şilerin hep inden Allah Teâ‐ lâńın razı olmasını , , ayr ıca kitabın faydal ı ol asını , , temenni ve nni ve dualar e dualar ederiz. Başar ı Allah Teâl ´dand ır.

Kul ar ı ı m, m, Sana Ben sorarlarsa ü hesiz ki B n, çok yak ı ın m. Ş ü ı ı m. Bana d a edince Ben, o d a edenin uas ı ına n a icab et ederim. Öyleyse onlar da Ben m da'veti e icabet et inler. Bana ima etsinler ki , do ru yolu b lmu ş ş olsun lar.

ÖNSÖZ Yaratılışın sahibi, katında bir an1 olan ezelden ebede kadar bölünmez basit bir kelamla söyleyen, her kuvvetin üzerinde bir başka kuvvet ve boyutları yaratan, yarattıkları ile hiçbir benzerliği, bağlılığı olmayan, adil olduğunu “Yanımda söz de‐ zulmedici değilim” (Kâf,29) ilim” (Kâf,29) buyu‐ ği ştirilmez. Ben kullar ım için zulmedici de rarak hayatı yaratan Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâ müşahede edilmez, görünmez, düşünce ile bi‐ linmez ve hayale sığmaz.2 Allah Teâlâ yalnızlığında iradesiyle âlemleri yarattı ve gizli hazineyi açığa saldı. Allah Teâlâ hiçbir şeyle birleşmiş değildir. O, kendisidir. Mahlûklar, yaratılmıştır. O, erişilmez, anlaşılmaz, anlaşılamaz.3 1

—Ezelden ebede kadar, “bir andır” sözü, kelime bulunamadığı içindir. İlahi makamda an demenin de manası yoktur. Ońun katında an demek de, zaman demek gibi ağır ve yersiz olduğu gibi geçmiş ve geleceğinde yeri yoktur. 2 —Çünkü görünen, bilinen, hayale gelen, müşahede eden, gören, bilen, düşünen ve hayal eden mahlûk ve sonradan olmadır. Ezeli ve ebedi değildir. 3 —Bütün âlem ise, his olunan, anlaşılabilen şeylerdir. Anlaşıla‐ mayan anlaşılan gibi olamaz. Yokluğu mümkün olmayan, yok olabi‐ len gibi değildir. Hakikatler değişemez. Birisi için olan, başkası için söylenemez.

8

Kutsî Duâ

(Evrâd-ı Bahâiye ve Açıklaması)

Allah Teâlâ,“Sizi Teâlâ,“Sizi bir değersiz sudan yaratmad ık mı? (Mürselat, 20) dediği ancak yaratılışını mükemmel yarattığı insanla âlemlerini şenlendirdi. Fakat insanın gafleti onu perde‐ ler gerisinde bıraktırmış, aslını kaybetmeye varacak kadarda kendisini kendinde unutturmuştur. O,“Onu (ruhu), sonra en aşağı dereceye indirdik” (Tin,5) ayet‐i kerimesi ile insanın bulunduğu hali de haber vermiştir. Ayrıca insanın asılına da düştüğü aşağı dereceden kurtul‐ mak sevdasını ve ulvî derecelere yükselme kabiliyeti ihsan etmiştir.

‫ﻭﻥ‬‫ﻜُﺮ‬ ‫ﺸ‬ َ‫ﺗ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻼ‬ ‫ﻠﻴ‬َ‫ ﻗ‬‫ﺪﺓ‬ ‫ﺌ‬ْ‫ﻻَﻓ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ ﻭ‬‫ﺎﺭ‬‫ﺑ ـﺼ‬َ‫ﺍْﻷ‬ ‫ ﻭ‬‫ﻊ‬‫ﺴﻤ‬ ‫ﻢ ﺍﻟ‬ ُ‫َﻜ‬ ‫ﻞ ﻟ‬ ‫ﻌ‬‫ﻭﺟ‬ ‫ﺣﻪ‬ ‫ﻭ‬‫ﻦ ﺭ‬ ‫ﻣ‬ ‫ ﻓﻴﻪ‬‫ﻔَﺦ‬ َ‫ﻧ‬ ‫ ﻭ‬‫ﻳﻪ‬‫ﺳﻮ‬ ‫ُﻢ‬‫ﺛ‬

“Sonra onu düzenli bir şekle sokup, içine kendi ruhundan üfledi ve üfledi ve sizin için i şitmeyi, görmeleri ve görmeleri ve gönülleri yapt gönülleri yapt ı. Siz çok az şükrediyorsunuz. ükrediyorsunuz.” (Secde,9) ” (Secde,9) İnsana verilen nimetler karşılığında ise kulluk ve hakiki imana kavuşması istenmiştir. Hakiki imana kavuşmak için ise önce nefsin terbiye edilme‐ si gerekmektedir. Nefis terbiye edilmedikçe gerçek hürriyete ulaşamaz. İnsanın içi, zahirini tamamladığından, dış ile içi birbirinden ayırmamak lazımdır. Terbiye her ikisi için geçerlidir. Nefis üç köşeli dikendir. Ne çeşit koysan muhakkak insana batar. Nefsin terbiye edilmesi; ruhun emrindeki kalbin nefsi kont‐ rol ve idare etmesi ile olur. Kalbin nefsi idare edebilmesi için, başka şeylerle meşgul olmaması ve Allah Teâlâ´dan başka hiçbir şeye bağlılığı kalmaması gerekmektedir. Allah Teâlâ bu sebepten dolayı nefsin terbiye edilmesi için terbiye edilmiş nefisleri yani bütün varlıkların en üstünleri nebileri gönderdi. Onun için nübüvvet sonradan kazanılan bir

Kutsî Duâ

(Evrâd-ı Bahaiye ve Açıklaması)

9

fazilet olmayıp Allah Teâlâńın seçtiği kullara lütuf ve lütuf ve ihsandır. İnsan, nebiler ve rasüller vasıtasıyla cesedin ve ruhun ter‐ biyesine kavuşur. Bu terbiyeden sonra Allah Teâlâńın sevdiği kullar arasına girer. Nübüvvet özellik yönünden yalnız insanlardan yana olma‐ yıp, insanlardan ve Hakk´tan yanadır. Yani kalpleri ve ruhları Hak ile zahirleri halk iledir. Onlar Allah Teâlâńın huzuruna perdesiz olarak kavuşmuşlardır. Rasüllerin âlemlere gelmesinde ki yegâne hikmet, manevî terbiyenin neticesi olarak insanın halifelik sıfatındaki asıl ko‐ numuna ve Allah Teâlâýa kavuşturmaktır. Fakat bu arada binlerce lütfun ihsan edilmesi ise Allah Teâlâńın ayrı bir ik‐ ramdır. Allah Teâlâ, şükür etmek ve insanlara hakikati bildirmek için, “Yollar ın doğrusu, Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellemín yoludur” (Yasin,4) (Yasin,4) buyurdu. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín; “Rabbím beni en beni en güzel edeple, güzel edeple, terbiye etti” “Ben etti” “Ben güzel ah güzel ah‐ lak ı tamamlamak üzere gönderildim” buyurması, nefis terbi‐ yesindeki kemal derecesinin kendisinin vasıtasıyla olacağın‐ dandır. Ahiretteki kazanç sonsuzdur ve dünyada kazanılır. Eğer bu birkaç günlük hayat, dünya ve ahiretin en kıymetli insanı olan, Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemé tabi olarak geçirilirse, kurtuluş umulur. Ona tabi olmadıkça, her şey boştur. Ona uymadıkça, her yapılan iyilik burada kalır, ahirette ise ele bir şey geçmez. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemé kusursuz tabi ola‐ bilmek için, Onu sevmek lazımdır. Olgun sevginin alameti de, Onun sevmediklerini sevmemektir. Sevgiye gevşeklik sığmaz. Sevenler, sevgilisinin divanesi olup, ona aykırı bir şey ya‐

10

Kutsî Duâ


pamaz. İki zıt şeyin sevgisi bir kalpte, toplanamadığı bir haki‐ kattir.4 Hz. Muhammed sallallâhü aleyhi ve selem, Allah Teâlâńın yanında mukaddes olduğu gibi, kâinatta varlık merkezidir. Bizlerde Ońun gölgesine sığınıp kulluk yolunda adım atmayı kendimize hedef ve hedef ve vazife kılmışızdır. Allah Teâlâ´m bizleri Sen´den ve Ońdan ayırma. Kar şıl ıksız ihsan eden ancak Allah Allah Teâlâ´d ır. Kurtuluş Hudâýa tâbi olanlar tâbi olanlar ınd ır.

4

—Allah bir kişi için içerisinde iki kalp yaratmam ıştır.” (Ahzab,4)

(Abdullah Ensarî -

GİRİŞ Hamd, hamde layık olan Allah Teâlâýadır. Salât ve selam Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellemé, nese‐ bine, âline ve ashabına da olsun. Kutsî Duańın tertibi Nak şibent Muhammed Bahâüddin kaddese’llâhü sırrahu’l ‐azize azize5 Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve 5

—Seyyid Muhammed Behaeddin Buharî Hazretleri, insanları Hakka davet eden, doğru yolu göstererek saadete kavuşturan ve kendilerine "Silsile ‐i aliyye" denilen büyük âlim ve velilerin on beşin‐ cisidir. Allah Teâlâńın sevgisini kalplere nakşettiği için, kendisine Nakşibend denir. 1318’de Buhara'ya yakın Kasr‐ı Arifan'da doğdu. 1389 ‘de Kasr‐ı Arifan'da vefat etti. Kabri oradadır. İslam âlimlerinin en meşhurlarından olup, tasavvufta en yüksek derecelere ulaşmıştır. Zamanında ve kendinden sonraki asırlarda onun sebebi ile pek çok insan, hidayete, doğru yola kavuşmuştur. Terbiye yolundaki özelliği ile bidatleri en az olan ve kıyamete kadar istikametten ayrılmayacak olmasıdır. Behaeddin Buharî Hazretlerinin Buharî Hazretlerinin ilk hocası, Hace Muhammed Ba‐ ba Semmasi kaddese’llâhü sırrahu’l‐azizdir. Sonra Seyyid Emir Gilal kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz hocası oldu. Daha birçok hocalardan ders aldı.

12

Kutsî Duâ


sellem Efendimiz taraf ından tertibi öğretilmiştir. Dua ayet ve hadislerden oluşmaktadır. Aliyyü’l‐ Havas kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz buyurdu ki; “Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín duası ile Allah Teâlâýa dua edenlere, Allah Teâlâ süratle icabet eder. Uy ‐ durma dua ile dua edene de icabet etmez. icabet etmez. Meğerki bu erki bu duay ı bir zaruret kar zaruret kar şısında yapmış olsa dahi.” Allah Teâlâ dua ve icabet yollarını Hz. Muhammed sallallâhü aleyhi ve sellemé öğrettiğinden, O´da ümmetine dua ve icabet usulünün yolunu öğretmiş ve emretmiştir. Çünkü Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín sözleri, bi‐ zim sözlerimizden daha etkili ve açıktır. Ayrıca Allah Teâlâ Ońa göstermiş olduğu icabeti Ońunla bize göstereceği gibi, Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín ve Allah Teâlâńın teveccühüne de mazhar oluruz. Allah Teâlâýa kulluk, kullara ayrı bir ihsan olduğu gibi ni‐ metlerin artma sebebidir. Allah Teâlâýa karşı hep iyi niyette bulunmaksa, kulluk terbiyesinin yüksekliğini gösterir. Yoksa Allah Teâlâńın bir kârı yoktur. Kutsî Duańın kıymetini anlatacak söz bulmak çok zordur. Okudukça insan kutsiyetini anlar ve bırakmak istemez. Çünkü her okumada bir sırrını okuyana açan duadır. Bu açıklamadaki düşüncemiz okunan duanın manasını an‐ lamak ve terbiyedeki terakkiye destek olmaktır. Dua iki taraf iki taraf ı kesen k ıl ıç gibidir. ç gibidir. Anlamak, okuma zevkini artırdığı gibi, okuyanı okuma hata‐ Behaeddin Buharî hazretleri, Emir Gülal kaddese’llâhü sırrahu’l‐ aziz Hazretlerińin vefatından sonra, insanlara doğru yolu gösterip, rehberlik vazifesini yapmaya başladı.

Kutsî Duâ


13

larından korur. Yanlış okumak tecelliyi noksanlaştırdığı gibi, terbiyedeki eksikliğe işaret olmaktadır. Usulüne uygun olarak okunmak ise feyz ve kemal mertebesidir. Bu sayede emekler zayi olmaz. Okuma esnasında yüz bin melâike‐i kiram hazır bulunur, ri‐ vayeti vardır. Kutsî Duaý Kutsî Duaýı okuyan İsm‐i Âzam‐ı okumuş olur ve dileği kabul edilir. Duanın kabul olması demek, terbiye yolunda bir nevi ke‐ male ermek demektir. Bu Dua ile Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem in büyüklüğünün ve fazileti daha açık tecelli edecektir. Buna kalben ve ruhen inanmak gerekmektedir. Yüksek tasdik, olacak tecelliyâtın büyüklüğüne işaret olacaktır. İ nanarak yap nanarak yapılan duaya İ sm sm‐i Âzam´da Âzam´da denir.

Duayı okurken kabul olacağına inanarak okumalıdır. Oku‐ makta ki, devamlılık ise hedefe yakın kılar ve duaya devamda niyetin olduğunda, çabuk kabule sebep olur. Çünkü önceden bir sermayenin mevcut olması, gayeye çabuk ulaştırır. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem ‘Dua ibadetin kendisidir’ buyurdular ve sonra şu ayeti okudular. ‘Bana dua edin ki size ki size icabet edeyim. icabet edeyim. Bana ibadet etmeyi ibadet etmeyi kibirlerine yediremeyenler alçalmış olarak cehenneme gire‐ ceklerdir’ (Gâfir ceklerdir’ (Gâfir 60)

‫ﺓ‬‫ﺎَﺩ‬ ‫ﻋﺒ‬ ‫ﺎَﺀ‬ ‫ﻋ‬ ‫ﺍَﻟﺪ‬ 6

yani “Dua ibâdettir” 6

— Nefsinin arzularına tâbi’ olmuş terbiyesi noksan olan, Allah Teâlâýa nasıl kul olabilir? İnsan, kime tâbi’ ise, onun kuludur.

14

Kutsî Duâ


“Kime dua kapısı aç ılmış ise ona rahmet kapılar ı aç ılmış demektir. Allah Teâlâ´dan talep edilen dünyevî şeylerden Allah eylerden Allah Teâ‐ lâńın en çok sevdi çok sevdi ği afiyettir. i afiyettir. Dua, inen ve henüz inmeyen her çe her çeşit musibet it musibet için için fayda fayda‐ l ıd ır. Kazay ı sadece dua geri çevirir. geri çevirir. Öyle ise sizlere dua etmek gerekir.” etmek gerekir.” “Kalpler bir kapt ır. Bazısı bazısından daha iyi tutar yani anlay ışl ıd ır. Öyleyse, ey insanlar, ey insanlar, Allah Allah Teâlâ´dan bir şey isteyince, ey isteyince, Al Al ‐ lah Teâlâńın icabet edece icabet edeceğinden emin olarak isteyin. olarak isteyin. Çünkü Allah Teâlâ, kendisine gafil kalple fark ında olma‐ dan dua eden bir kula bir kula icabet etmez.” icabet etmez.” “Dua etmeyene Allah etmeyene Allah Teâlâ gazap eder” Dua etmeyi bilmekte ayrı bir husus olduğu muhakkaktır. Terakkisi ve terbiyesi eksik olana da taklit farzdır. Taklit ise büyüklerin sevgisini celp eder. Bilmeyenin bir bilene uyması ise en güzel şeydir. Ebu Huzeyfe radiyallahü anh “Hz. Muhammed sallallâhü aleyhi ve sellem birine dua ederse, çocuğunun çocuğuna isabet eder” buyurdular. Buda gösteriyor ki salihlerin duasını almak ve okumak neslimizi dahi menfaatlandırmaktır. Binaenaleyh, nefis terbiyesi üzerine yazılmış birçok eser‐ lerden faydalanarak, Nakşibent Muhammed Bahâüddin “Namaz kılmak, ibadet etmek, yalnız müminlere güç gelmez” (Bakara,45) “Allah Teâlâýa şükür edin, eğer hakikaten Ona ibadet, kulluk ediyorsanız” (Bakara,172)

Kutsî Duâ


15

kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz Hazretlerińin Kutsî Duas Kutsî Duasıńı temel esas alarak, Rabbâni Terbiyeýi öğretmek niyeti ile telif bir eser yazılmıştır. Çünkü tasnif bir tasnif bir eser yazmak imkânımız hari‐ cidir. Çünkü terbiye yolu bilgiden çok tecrübeye dayanan ilâhi bir sistemdir. Hedefimiz dava iddia etmek üzerine kurulmamıştır. “Âlim‐ ler nebilerin ler nebilerin varisleridir” gere varisleridir” gereğince Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem´den yöntem alıp Allah Teâlâýı bilen âlimler ve arif ‐ ler bildikleri konuları anlatmak ve bildirmek mecburiyetinde‐ dirler. Çünkü onlar yollarını insana hizmet üzere bina kılmış‐ lardır.

‫ﻓَ ﹶﺤ ﱢﺪﺙ‬ ‫ﹶﺭﱢﺑﻚﹶ‬‫ﻌﻤﹶﺔ‬‫ﻨ‬ِ‫ﺑ‬ ‫ﻣﺎ‬َ‫ﺍ‬ ‫ﺮ ﻭﹶ‬‫ﻬﹶ‬‫ﺗَﻨ‬ ‫َﻼﹶ‬ ‫ﻓ‬  ‫ﺋﻞ‬‫ﺎ‬‫ﻣﺎ ﺍﻟﺴ‬َ‫ﺍ‬ ‫ﻭﹶ‬

“ İ İsteyene s teyene de kaba davranma, onu azarlama. Rabbínin nimetlerini ise nimetlerini ise durmay ı p söyle.” (Duha,10–11) “ İ İlimde l imde susmakta ve cehaletle konuşmakta hay ır yoktur” r yoktur” (Hz. Ali kerremallâhü veche)

‫ﺭ‬ٍ ‫ﻧَﺎ‬ ‫ﻦ‬‫ﻡ ﻣ‬ٍ‫ﻠﺠﹶﺎ‬ِ‫ﺠِﻢﹶ ﺑ‬ ْ  ‫ﻟ‬ُ‫ ﺃ‬‫ﺘَﹶﻤﻪ‬ ‫ﻓَﻜ‬ ‫ﻠٍْﻢ‬ ‫ﻋ‬ ‫َﻋﹶﻦ‬  ‫ﺌﻞ‬‫ ﺳ‬‫ ﹶﻣﻦ‬‫ﻠّﻪ‬ ُ ‫ ﺍﻟ‬ ‫ﺳﻮﻝ‬ َ‫ﹶﺭ‬  ‫ﻗَﺎﻝ‬ :

“Kime, bir ilimden sorulur, o da bunu saklay ı p p söyle‐ mezse k ıyamet günü ateşten bir gem ile gemlenir.” (Ebu Dâvud)

16

Kutsî Duâ


Her kaçan Her kaçan anarsam seni Karâr ım kalmaz Allah’ kalmaz Allah’ ım Senden ayr ık gözüm k gözüm yaşım Kimseler silmez Kimseler silmez Allah’ Allah’ ım Sensin ismi Baki ismi Baki olan olan Sensin dillerde okunan Senin aşk ına tutulan Kendini bilmez Kendini bilmez Allah’ Allah’ ım Sen yaratt ın cism‐ü canı Sen yaratt ın bu cihanı Mülk senindir Mülk senindir keremkâni keremkâni Kimsenin olmaz Allah’ olmaz Allah’ ım Okunur dilde Okunur dilde destanın Açıld ı bağ‐û bostanın Senin bakt ığın gülistanın Gülleri solmaz Gülleri solmaz Allah’ Allah’ ım Aşk ın bahrine dalmayan Cânını kurban k ılmayan Senin Cemâlin görmeyen Meydâna gelmez Allah’ gelmez Allah’ ım Zâr olur Zâr olur â âşık ın i şi Durmaz akar gözü akar gözü yaşı Senden ayr ı düşen ki şi Dîdâr ın görmez Allah’ görmez Allah’ ım Âşık Yunus k Yunus seni ister seni ister Lûtfeyle Cemâlin göster Cemâlin gören âşıklar Ebedî ölmez Ebedî ölmez Allah’ Allah’ ım 7

Yunus Emre kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz 7

—Keremkâni: Lütuf, cömertlik sahibi Bahr: Deniz Zâr: Bağırarak ağlama Dîdâr: Allah Teâlâ’nın yüzü, Cemâli

(Hz. Ali kerremallâhü veche)

KUTSÎ DUA KUTSÎ DUA (EVRÂD‐I BAHÂİYE) AÇIKLAMASI

‫ﺮﺣﻴﻢ‬‫ﲪﺮﻦ ﺍ‬ ‫ﲪﺮ‬‫ﺑﺴـــﻢ ﺍﻟ ﺍ‬ ‫ﻌﲔﳌﺎ ﻭﺍﻟﺼﻼﺓ ﻭﺍﻟﺴﻼﻡ ﻋﻠﻰ ﺭﺳﻮﻟﻨﺎ ﳏﻤﺪ ﻭﻋﻠﻰ ﺍﻟﻪ ﻭﺻﺤﺒﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﲨﺍﲔﻌﺍﲔﻌ‬ ‫ﺭﺏ ﺍﻟﻌﲔﳌﺎ‬ ‫ﺪ‬  ‫ﳊﺍﻤﺪ‬

‫ﻴ ِﻢ‬‫ﺣ‬ ‫ ﺍﻟﺮ‬ِ‫ﻦ‬ٰ‫ﻤ‬‫ﺣ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﺍ‬ ‫ ﺍﻟ‬ِ ‫ ﺍ‬‫ﺴـ ـ ِﻢ‬ ‫ِﺑ‬

“Rahman ve Rahim olan Allah Teâlâń ın ad ı ile ba şlar ım ve isterim.” 8 8

—Açıklama okunurken; Bir Fatiha üç İhlâs Suresi okunur. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem ve büyüklerin ruhaniyetine hediye edilir. Bölümler birbirinden bağımsız olduğu için okumada süreklilik ye‐ rine atlayarak okuma veya güne bağlı olarak okuyuş zevki miktar ı kadar olması tavsiye edilir. Kutsi Duańın Arapça metnini sürekli okuyana ise rasgele açılıp bir yeri okumakta, duanın o kişiye başka bir türlü kazanc ı olacaktır.

18

Kutsî Duâ


“Bismillahirrahmânirrahîm ile başlamayan her hay ırl ı i şin hayr ı kesiktir.” Besmele çok kişiler hakkında şefaatçi olmuştur. Besmeleyi çeken kişi tevazu yoluna girmiş demektir. “Kim tevazu ederse Allah Teâlâ Ońu yükseltir. Kim kibir ederse Allah ederse Allah Teâlâ Ońu alçalt ır.” Bu sebebe bağlı olarak Kutsî Dua Kutsî Dua besmele ile başladı.

‫ﺍ‬ ‫ ﺍ‬lafz şerifi, Zat‐ n ismidir. Bu ismin kendine mahsus bir ı

ı

ilmi vardır. Bu isime ayrıca bir sıfat verilmediği gibi açıklanma‐ sı da mümkün olmayan bir isimdir. Allah Teâlâ bilinenlerin en iyi bilineni iken, sırrı zat‐ı ile bir‐ likte olup kimse taraf ından bilinemedi. Buna göre Allah Teâlâ bir kuluna nazar ederken onda olan yokluğun derecesine göre tasarruf etmektedir. Kul bir işi ol‐ duğunda, kendi kendine yapmaya kalkarsa sonunda ziyanla karşılaşır. Fakat besmele ile işe yönelirse Allah Teâlâ kuluna vekil olur. İşinin sonucu da ancak hayırla noktalanır. Sırlara kavuşmak için besmele ile olan bağlılığı artırmak ge‐ rekir. Muhammed Bahâüddin Nakşibent kaddese’llâhü sırrahu’l‐ aziz Efendimiz duaya istiâze ile başlamamıştır. Bu dua yakın zamana kadar terbiyede kemâle ulaşmış kişilere talim ettiril‐ mekteydi. Çünkü kâmil insanın şeytanla bir işi kalmamıştır. Bugün ise bu duayı, kendine ulaşan her kişinin okumasına izin verilmiştir. Fakat Kutsî Dua Bahaiyeýe kavuşmak ise kolay olmaz. Okumak özden Okumak özden gelen sevgidir. Özde i ştiyak olunca, tiyak olunca, muhakkak dilde muhakkak dilde tercüman olur.

Kutsî Duâ


19

‫ﻬﻢ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍﻟﻠ‬َ

“ Ey Allah Teâlâ´m” Genellikle bu söz dua makamlarında kullanılır. Bazıları de‐ miştir ki; bu laf ız duanın toplandığı ve Allah Teâlâńın 99 ismi‐ nin anıldığı makamdır. Ayrıca İsm‐i Âzam olduğu rivayeti vardır. 9 9

—Büyük isim. Allah Teâlâńın kullar ında tecelli ettiğinde eşya üzerinde tasarruf etme yetkisi verdiği özel ismin kuvvetidir. Çok şeyler söylenen yorumsuz bir isim iken, hakikatini çok kimsenin bilmediği, ancak nebevi terbiyeden geçenlerin ve rıza makamına ulaşanların kavuştuğu hakiki isimdir. Onlarında bu isimleri dünya niyeti ile söylemeleri vukua gelmemiştir. Çünkü bu ismin öğretilme‐ si gerekli olmuş olsa idi, Şefkatli Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem ümmetini bu bilgiden mahrum etmezdi. Kutsî dua içinde olması demek, etkisinin yüceliğini ve değerini anlatmak içindir. Allah Teâlâńın isimlerinde küçük isim mevzusu olmadığını da unutmamak gerekir. Öyle ise bu ifade niçin kullan ıldı sorusu akla gelebilir. Kurán‐ı Kerimé sahip olmak ile olmak ile yolundan gitmek ayr gitmek ayr ı hususlar ‐ d ır. Hakikatte İsm‐i Âzam vücudun zikridir. Bütün vücuda tesiri olan ise ruhtur. Ruhun etkisi ise terbiyesinin kuvvetidir. Bir nevi; Büyük isim; terbiye olmuş, Allah Teâlâýı en iyi bilen insan demektir. Yüksek terbiye Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín deneti‐ minde gerçekleştiğinden İsm‐i Âzâm ile gerçek bir bağlantısı vardır. Şöyle ki, Ulvî ve süflî (dünya) süflî (dünya) âlemde Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemé muhtaç olmayan bir nesne olmadığına göre, Hakîkât‐ı Muhammediye ve İsm‐i Âzâm birdir denilebilir. Hakîkât ‐ı Muhammediye de terbiyesi tamamlanm ış İnsan‐ı kâ‐

20

Kutsî Duâ


mil´de muhakkak tecelli eder. Buna göre Allah Teâlâ´dan başka şeylerden yüz çevirerek, tam bir ihlâsla, terbiye olmak İsm‐i Âzamá kavuşmak demektir. Emanet ehliyet sahibine verilir. Dünyevi işlerde her ne kadar sui‐ istimal olsa da, maneviyatta bu eksiklik olmaz. Hz. Aişe radiyallâhü anhâ ile Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem ile arasındaki olan konuşma çok şeyleri açıklar. “Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz bir gün şöyle yalvard ılar: “ Allah Teâlâ´ m! m! Ben, senin pak, senin pak, güzel, mübarek ve yüce kat ın‐ da en sevimli olan, onunla dua edildi ği takdirde hemen icabet etti ğin, onunla senden istenince hemen verdi ğin, onunla rahmetin talep edilince rahmetini esirgemedi rahmetini esirgemedi ğin, onunla kurtuluş talep edi ‐ lince kurtuluş verdi ğin isminle Sen´den istiyorum.” Başka bir gün Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem Hz. Aişe radiyallâhü anhâýa “E y y Ai Ai şe! Kendisiyle dua edildi ği takdirde i takdirde icabet etti ği ismi, Allah Teâlâńın bana gösterdi ğini sen biliyor musun?” diye sordu. Hz. Aişe radiyallâhü anhâ der ki: “Ey Allah Allah Teâlâńın Resûlü! Annem Resûlü! Annem babam sana feda sana feda olsun, onu bana da öğret!” “Ey Ai “Ey Ai şe onu sana öğretmem uygun düşmez!” buyurdu. Bu ce‐ vap üzerine ben de oradan uzaklaşıp bir müddet tek başıma otur‐ dum. Sonra kalkıp, başını öptüm ve: “Ey Allah Allah Teâlâńın Resulü! Onu bana öğret” diye ret” diye ricada bulundum. O yine: “Onu sana öğretmem uygun olmaz, Ey Ai Ai şe! Onunla e! Onunla se‐ nin dünyevî bir dünyevî bir şey talep ey talep etmen uygunsuz olur” buyurdu. olur” buyurdu. Hz. Aişe radiyallâhü anhâ devamla der ki: “Ben de kalk ı p p abdest ald ım, sonra iki rekât namaz k ıld ım, sonra: “Allah´ ım! Sana Allah isminle dua ediyorum. Sana Rahmân isminle dua ediyorum. Sana Bir´rur ‐rahîm isminle dua ediyorum. Sana bildi ğim ve bilmedi ğim güzel isimlerinin hepsiyle dua ediyorum. Beni mağ firet et, rahmet

Kutsî Duâ


21

Dua ihtiyaçlar ve kulluk makamının zahir olduğu yer olduğu için bu laf ızla başlandı. Bu laf ızda yokluğun sırları vardır. eyle” diye eyle” diye dua ettim.” Hz. Aişe radiyallâhü anhâ devamla der ki: “Bu duam üzerine Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem güldü ve: “ İ İsm s m‐i Âzam, i Âzam, senin yapt ığın şu duanın içinde geçti” buyurdu. geçti” buyurdu. Yukarıdaki dua içerisinde geçen toplu mana ifade eden cümleler ister istemez, bütün isimleri kapsamaktadır. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín İsm‐i Âzam hakkındaki bilginin gösterilme ifadesi ile açıklanması ayrı bir husustur. Görme bilgisi; duyuş ve söyleyiş bilgisinden geniştir. Mesela; miraçta gösterilen şeylerin dil ile ifadesinin mümkün olmaması gibi. Buna göre İsm‐i Âzam bilgisi topluca bir kelime veya cümle içinde söylenmesi mümkün olmayacağı ve terbiye edilmiş vücuda muhtaç olduğu da bir gerçektir. Cinsi ayrı olan şeyleri, birbirleri ile anlatmakta mümkün değildir. Yine, Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín vahiy esnasında duy‐ duğu ağırlıkta bu konu içerisine girer. O, bildiği bir lisanla gelen ilâhi kelamın azameti altında ağırlık duymuştur. Lisanın, Allah Teâlâ tara‐ f ından kullan ılış şeklindeki tecelliyat ı ilk anda kavramas ı Ońa ağırlık vermekte idi. Ashab´ın kıymetide buradan gelmektedir. İlk olan bir şeye iman en zor şeydir. Sonradan olan imanlar taklit sınıf ına girer. İlk iman eden kadar bir değer ifade etmez. Önemli olan Allah Teâlâ´dan istemeyi bilmektir. Allah Teâlâ´dan istenilen şeyin dünyalık sınıf ından olmaması gerekir. Çünkü dünyalık ihtiyacına Allah Teâlâ kefil olmuştur. Zaruri ihtiyaçlar dışındaki her şey dünyadır. Çünkü Allah Teâlâ dünyaya değer vermez. Allah Teâlâńın sevdikleri bu ismin hakikati içinde olur. Hakikati ‐ ne kavuşan; Allah Teâlâńın işlerine karışmadığı ve dünya nimetleri‐ ne rağbet etmediği zaman olur ki, o zamanda istek diye bir şeyde kalmam ıştır. O zamanda bilmek, bilmemek, istemek ve istememek aynı şeyler olmuştur.

22

Kutsî Duâ

Ońun için

َ‫ﺍ‬ ‫ﻳ ٰﺎ‬ ‫ﻢ‬ ‫ﻬ‬‫ٰـ‬ ‫ﺍﻟﻠ‬

ayrılık vardır.


lafzı kullanılmadı. Çünkü bu sözde fark ve de ise birliğin mertebeleri bulunmaktadır.

Tevhidin mertebelerinden geçip vahdetin deryasına dalanlar bu hali anlayabilir.10

‫ﻚ‬‫ْﻤﹶﻠ‬‫ ﹶﺖ ﺍﻟ‬ْ‫ﺍﻧ‬

“Sen, mülkün ve melekûtun sahibisin”

Bütün mahlûkatın hakiki sahibi ve mutlak hükümdarı Allah Teâlâ´dır. Ne zatında ve ne de sıfatında hiçbir varlığa ihtiyacı olmayan; aksine her şeyin zatında, sıfatında, varlığında ve varlığının devamında, muhtaç olunandır. İsteklere, Allah Teâlâńın iradesiyle kavuşulur. Başarı ancak Ońunladır. İhtiyaçlar ancak Ońunla giderilir. Mülk Ońunla var olur. Mülkün bekası ve fenası Ońsuz ol‐ maz. Allah Teâlâ, her şeydir. Mahlûkatın dua kapısıdır.

‫َﺖ‬ ْ‫ﻧ‬ ‫ﺍ‬

“Sen” kelimesinin kullanılması ile kulluğun ilâhlığın ay‐

rı şeyler açıklanmış oldu. Bu kelimenin arkasında gelen kelam 10

— Herhangi iki şey arasında, ortak olan sıfatlar ve ayrı olan sı‐ fatlar vardır. Mahlûklar, Allah Teâlâńın kendisinden her bakımdan ayrı oldukları halde, görünüşte müşterek olan cihetler de vardır. Allah Teâlâńın sevgisi, bir kimseyi kaplayınca, ayrılığa sebep olan noktalar, görünmeyip, müşterek olanlar kalıyor. Yaratan ile mahlûk, birbirinin aynıdır, diyerek gördüklerini söyleyen doğru söylemiş oluyor. Bu şekilde sözleri yalan olmuyor.

Kutsî Duâ


23

istiğfar (tövbe) makamındadır. İstiğfar, kulluk makamının işaretidir. Allah Teâlâýa “Sen” diye seslenen kul fark maka‐ mında bulunmuştur.

‫َﹶﺤﻲ‬ ‫ـ‬ْ‫ﺍﻟ‬ْ

şeyin Ońa muhtaç oldu ğ u diridir” “Zat-ı ölümsüz ve her ş

Allah Teâlâ maddî ve maddî ve manevi hayattır. Ebedi hayata sahip‐ tir. Zatında ölüm, yokluk, noksanlık, acizlik, uyku, yorgunluk olmaz. Ońun hayatı her şeyin hayat sebebidir. Hayatı başka bir şeyin desteğine ihtiyaç duymaz. Mülk, gerçek hayat sahibinin elinde ancak muhafaza olur.

‫َﹶﺤﻖ‬ ‫ـ‬ْ‫ﺍﻟ‬

“Vacib-i Mutlak olan hakikattir.”

Varlığı hiç değişmeden duran, varlığı hakikî olan zat‐ın is‐ midir. Yok olma ve değişmesi olmayandır. Varlık, Ońunla hakika‐ te çıkar. Her şey Ońdan, yine Ońa olandır. Eşya ezelde yoktu. Şu anda var olanında, aslı yokluktur. Buna göre, Allah Teâlâ´dan başka her şey batıldır. Öyle ki Allah Teâlâ varlığı yoklukta, yokluğu varlıkta saklamıştır. Buna göre Mahlûkatın kendi vasf ına bağlılığı yani haddini aşmaması, yükselme sebebidir. Her şeyin hakkı olan hakikatin gereği Allah Teâlâ için varl ık , mahlûkat için yokluk s yokluk sıfatı vardır. Hak olduğunu iddia eden içinde bu düşünülmüştür. Ben Hakk´ ım diyen, benim hakikatim olan yokluğum demiştir. Yoksa ilâhlık davası için değildir. Allah Teâlâ katında yokluk ve acizlik bulunmaz. Sevginin

24

Kutsî Duâ


artması için hediyeleşiniz sırrınca yokluk ve fakirlik Allah Teâlâ katında olmadığı için Ońa kavuşma vesilesi olmuştur. Hediye etmek, Olmayan bir şeyi vermektir. Varlık Allah Teâlâńın sıfatı olduğundan, mahlûkat için fakirlik varlıktan üstündür.

‫ﻤﺒ ِﲔ‬ْ‫َﺍﻟ‬

“Hakikati, hakk ı ile açıklayand ır”

Kullarına gerekli şeyleri açıklayan, doğru yolu dilediğine iz‐ har edendir. Yani kulun kalbine hakkın sırlarını vererek, haki‐ kati görmesini sağlayandır. Bu görme kulu irfan sahibi yapa‐ caktır.

‫َ ﹶﺖ‬ ْ‫ﻧ‬ ‫َﱠﺍ‬ ‫ِﺍﻻ‬‫ﺍﻟٰﻪﹶ‬ ِۤ‫ٱﱠﻟ ©ﺬﻱ ﻻ‬

“Allah Teâlâ, kendinden ba şka bir ilah olmayand ır.”

Allah Teâlâýa karşı kulun bu sözü, Ońun yüceliğini kabul ettiğini, insanların düştüğü hatalardan sığındığının göstergesi‐ dir. Ey Allah Teâlâ´m Sen´den başka mabut ve büyük tanımı‐ yorum. Senín karşında eğiliyorum, demektir. Allah Teâlâ âlemlerin ne içindedir, ne dışındadır. Ne âleme bitişiktir, ne de ondan ayrıdır. Fakat Allah Teâlâ bizimle bera‐ ber ve yakındır. Ancak yakınlığının ve beraberliğinin hakikatini bilemeyiz. Buna göre, Allah Teâlâńın kendisi, sıfatları ve işleri ile ku‐ lun kendisi, sıfatları ve işleri arasında hiçbir bakımdan hiçbir benzerlik bulunmayacaktır. Yaratılanlara, Ońun görüntüsü olduğunu söylemekte, bir benzerlik, bir bağlılık olur. Bundan da kaçınmak lazımdır.11 11

‐“Gördün mü o kimseyi ki kendi hevasını kendisine tanrı edin‐

Kutsî Duâ


25

Allah Teâlâýı yaratıcı, âlemler yaratılmış bilinmelidir. Allah Teâlâńın

‫ﺀ‬‫ﺷﻲ‬ ‫ﻠﻪ‬ْ‫ﺜ‬‫ﻛَﻤ‬ ‫ﺲ‬ ‫ـ‬‫َﻴ‬‫ﻟ‬

“Bir benzeri yoktur. O,

hiç bir hiç bir şeye benzemez.” (Şurâ,11)

‫ﹶَﺭﱢﺑﻰ‬ ‫َﺖ‬ ْ‫ﺍﻧ‬

“Sen, benim Rabbímsin”

Ey terbiye edici Efendim, Ey Malikim, Ey Sultanım; Sen be‐ ni türlü nimetlerinle terbiye ederek, halimi ıslah ettin. Rabb, terbiye eden manasına geldiği gibi, terbiyenin bütün gereçlerine malik kuvvetli bir mürebbi demek olur. Bu neden‐ le sahip ve malik manasına dahi gelmektedir. Rabb kelimesi ile Allah Teâlâýa yakarma; Allah Teâlâńın nimetlerini isterken bir yandan da, terbiye edilmeyi istemenin işaretidir. Başka olabilecek manalar ise; —Mülkünde diledi ği gibi i gibi tasarruf tasarruf eden, eden, beni bu beni bu şekilde ter ‐ biye etmenin kar şıl ığının ifadesi olarak ifadesi olarak kullu kulluğumu itiraf ediyo itiraf ediyo‐ rum. —Ben senin terbiyene muhtaç olduğum gibi sorumlu gibi sorumlu oldu‐ ğum her şeyimde Sení üzerimde hükmedici olarak kabul et ‐ tim. —Din ve dünya i şlerinde Senín varl ığın ve kefaletinle ben en güzel kul güzel kul olaca olacağıma söz veriyorum.

َ ‫ﻙ‬ ‫ﺪ‬‫ﺒ‬ ‫َﻋﹶ‬ ‫ﺎ‬ ‫ﺍَﻧ‬ ‫ﻲَﻭ‬ ‫َﻨ‬‫َﻘْﺘ‬‫ﺧﹶﻠ‬ miş.” (Casiye 23)

26

Kutsî Duâ


“Beni yaratt ın. Senín zelil, aciz kulunum.” Beni yokluktan varlık âlemine koyan, beni beşer kılan; ya‐ ratılmışlar içerisinde, zahiren ve batınen en mükemmeli ya‐ pan; Senín kudret elinde ve tasarrufunda olan bu aciz kulunu, bir isyanı veya hatasından dolayı, kapından kovma. Çünkü kulun olduğumu biliyorum demektir. Kulluk Makamı Bu makam, Allah Teâlâ´dan başka her şeyden gönlünü ke‐ senedir. Kulluk makamından haz alan, rıza makamına ulaşır. Bu makamın en yüksek derecesi Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellemé verilmiştir. Bu makam sebebiyle Efendimiz sallallâhü aleyhi ve se‐ lemé, Abdullah, Abdullah, Abdurrahman, Abdurrahim vb. gibi isimler verilmiştir. Kulluğun mertebelerine de ancak O, tahammül edebilmiştir. Kullar için; kolaylıkta ve zorlukta gaflette ve sıkıntıda Efen‐ disine razı olması gerekir. Hadis‐i Kutsi´de buyruldu ki; “Kullar ımdan, bir kulum; beni anarsa dostluğuma ulaşır ve r ve bana yak ın olur.”

َ ‫ﺎ‬ ‫َﻧ‬‫ﺍ‬ ‫ﻙﻭﹶ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻬ‬‫َﻰ ﻋﹶـ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﻋﹶ‬

“ Sana verdi ğ im im sözdeyim.”

Elest12 meclisindeki sözün ve Rasulün Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem ile beyan buyurduğun, Ońa verdiğin, emirlerin ve sözün üzerineyim. Bunu şanına 12

—Allah Teâlâńın kullarını kendine muhatap kabul edip, kişilik vermesidir. Bunun karşılığı olarak ta kulluk istenmiştir. Fakat bu sorumluluk kulun değer kazanmasına sebep olmuştur. Çünkü insa‐ nın aslı ise pislikten meydana gelmiştir.

Kutsî Duâ


27

karşı itiraf ediyorum ki, Allah Teâlâ´m benim Rabbímsin, de‐ mektir.

َ ‫ﻙ‬ ‫ﺪ‬‫ﻋ‬ ‫ﻭﹶ ﻭﹶ‬

“Va’din üzerineyim”

Saná itaat eden ve tabi’ olanlara, vaat ettiğin mükâfata nail olmak için emirlerine ihlâsla bağlıyım. Vaat; Vaat; kul ile Allah Teâlâ arasında ortak bir anlaşmadır. Vaat, Allah Teâlâ açısından; “ Kim bana bir şeyi şirk koş‐ maz ise, Ońu cennetime dâhil edece dâhil edeceğim” (Hadis im” (Hadis‐i kutsi); Kullar açısından; nefsi Allah Teâlâýa kulluk ettirme için ve‐ rilen sözdür. Bu vaat üzere dünya hayatı insana bahşedildi. Ancak Allah Teâlâ kullarına takat getiremeyeceği bir teklifi hiçbir zaman istemedi ve rahmetini geniş kıldı.

‫ﺖ‬‫ﻌ‬ َ ‫ﻄ‬ َ‫ﺘ‬ ‫ﺳ‬َ ‫ﺎ ﺍ‬ ‫ﻣ‬

“Kudretim miktar ınca.”

Acizin, kudretliye yapacağı tâat ve ibadet, aslı itibarı ile ku‐ surlu olacaktır. Kulun efendisine acziyetini bildirmesi, efendi‐ nin büyüklüğünü açığa çıkarır ki, Allah Teâlâńın da bizden istediği budur. Allah Teâlâ yarattığı kuldan fazla bir şey iste‐ mediği gibi yapamayacağını da bilir. “Allah Teâlâ bir ki şiye ne vermi şse ancak onu teklif eder. Allah Teâlâ bir güçlükten bir güçlükten sonra bir kolayl bir kolayl ık yaratacakt k yaratacakt ır.” (Ta r.” (Ta‐ lak,7)

‫ﻌﺖ‬‫ﻦَﺷﱢﺮ ﻣﹶﺎ ﹶﺻﹶﻨ‬ ‫ِﹶﻣ‬‫ِﺑﻚ‬ُ‫ﻮﺫ‬ ‫ﻋـ‬َ‫ﺍ‬

“Nefsimin emirlerine uyarak i şledi ğ im im fiillerimden, sana

28

Kutsî Duâ


sı ğ ınır ım.” Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem ve Kutsi Duaýı tertip eden Muhammed Bahâüddin Nakşibent kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz dua makamında şeytanı muhatap almamışlardır. Kurán‐ı Kerim´de okumaya başlayınca13 istenilen sığınma söz olarak değil kalbendir. Kalb dua makamında iken, şeytanın bir kuvveti yoktur. Kötülük fiile dönüşmeden önce kalpte meyda‐ na gelmektedir. Çünkü kusurlu ve noksan işlerimiz şeytan sebebi ile olmayıp, bizatihi nefsin azgınlığı ve isyanındandır. Çünkü şeytan kalbe ancak bir f ısıltı şeklinde vesvese verir. Nefis ise isyanı ve hatayı kendi dileği ile işler. Eğer kul acziyetini bilip Allah Teâlâ´ ya sığınırsa, Allah Teâlâńın yardımı kula muhakkak yetişir.

‫ﻠَـﻰ‬ ‫ﺘ ﹶﻚ ﻋﹶ‬‫ﹶﻤـ‬‫ِﻌ‬‫ـ‬‫ﹶﺑﻨ‬ِ‫َﻟـﻚ‬ ‫ﻮﺀ‬ ‫ﺑـ‬َ‫ﺍ‬

“Bana ihsan buyurdu ğ un un nimetlerini bilerek, itiraf ve kabul ederek, Sana yöneliyorum.” Allah Teâlâýa kulun itâatı, Ońun itaat sebeplerini yarat‐ ması ile olur. Kul bunu kendi nefsinden bilmemelidir. Bilir ise; ikilik doğar. Bunun sonucu riya, kendini beğenme, gurur vb. şeyler Ońu Allah Teâlâ tan uzaklaştırır. Süfyân‐ı Sevri radiyallâhü anh buyurdu ki: “ Şehvetten hâsıl olan l olan bütün günahlar ın af edilmesi af edilmesi umulur. umulur. Fakat kibir ve gururdan doğan günahlar ın mağ firet edilmesi ümit edilmez. Çünkü şeytanın günahının asl ı kibirden, Âdem aleyhisselâm´ ın ki ise ki ise şehvettendir.” 13

—“Kuran okuyacağın zaman, kovulmuş şeytandan Allah Teâ‐ lâ'ya sığın” (Nahl n” (Nahl 98)

Kutsî Duâ


29

‫ـﻲ‬‫ﺒ‬‫ﺬَﻧـ ـ‬ ‫ِﺑ ـ‬ ‫ـﻮﺀ‬‫َﺑ‬‫ ﺍ‬‫ﻭ‬

“Sana kar şı i şledi ğ im im günahlar ı kabul ediyorum ve onlardan sana s ı ğ ını yorum.” yorum.” İnsan ibadet ederken bile beşer olması yüzünden kesinlikle bir hata işler. Öyle ki, aynı ameli işleyen iki şahıs birbirine nis‐ petle makamları ve terbiyeleri göz önüne alınınca, birine gü‐ nah olan diğerine sevap olur. “Ebrarlar ın hasenesi, mukarreplere günaht ır.” Büyüklerin kelamında “insanlar günahlar ına, biz sevapla‐ r ımıza isti ğ far ederiz” far ederiz” gelmi gelmiştir. Kul Ońun için devamlı istiğfar halinde olmalıdır.

‫ﱃ‬‫ﻔـﺮ‬ْ‫ﻲ©ﻓﻐ‬‫ﺑـ‬‫ُﺫﻧﻮ‬

“Bu hal ile Sana yönelip, helakime sebep olacak günahlar ımı af ve ma ğ firet k ıl.”

Hz. Muhammed sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz bu‐ yurdular ki: “Günah yapana zarar yapana zarar verdi verdi ği gibi i gibi kar kar şısına da zarar da zarar verir. verir. Korkutsan başına dert olur, dert olur, Razı olsan ortak olursun, ortak olursun, Söylesen gıybet olur, ybet olur, Ay ı plasan plasan başına gelir” Allah Teâlâýa vacip olan; kulları kendini tanır ve acziyetini bilirse, onları afv ve mağfiret etmesidir. Öyle ki; Allah Teâlâ günahları gizler ve kuluna dahi unutturur. Kullara düşen ise çokça istiğfar etmektir.

30

Kutsî Duâ


‫ﻧْ ﹶﺖ‬‫ﱠَﺍ‬ ‫ـﻮ ﹶﺏ ﺇﻻ‬‫ ﱡﺬﻧـ‬  ‫ ﺍﻟ‬‫ﻔـﺮ‬‫ﻐْـ‬َ ‫َﻳ‬‫ﻻ‬ ‫ﻧﱠﻪ‬‫َﻓﺎ‬

“Çünkü günahlar ı ancak Sen af ve ma ğ firet edersin”

Bu okunan istiğfar, İ sti sti ğ farlar ın Efendisi´ dir. dir. Bu konuda çok söylenecek kelam vardır. Bu sebeple çok tekrarı gereken bir duadır. Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz buyurur ki: “Seyyidü´l İ sti sti ğ far Dua´s far Dua´sını her kim her kim kalbiyle sevap ve fazile ve fazile‐ tine inanarak gündüz inanarak gündüz okur da okur da o gün ak şam olmadan ölürse, o kimse cennet ehlindendir. cennet ehlindendir. Her kim Her kim de sevap ve faziletine ve faziletine inanarak gece inanarak gece okur da okur da sabah olmazdan önce ölürse, o kimse de cennet ehlindendir.” cennet ehlindendir.”

َِ ‫ﺍ‬ ‫ﺒﺤﹶﺎﹶﻥ‬‫ﺳ‬ ُ 

“Zat ına, sı fat fat ına ve fillerine lay ık olmayan noksan s ı fat fatlardan Sení tenzih ederim.”

Muhammed Bahâüddin Nakşibent kaddese’llâhü sırrahu’l‐ aziz bu kısımda Allah Teâlâńın şanını zikre başlayarak, okuyan ve dinleyendeki iştiyakı, hazzı artırmak ve Allah Teâlâńın bize karşı iltifatının yönelmesini murat etti. En faziletli tesbihtir. sti ğ far dua kapısını çalmak, sonra söylenecek olan tesbih İ sti ise istenecek dile istenecek dileğin minnetle ricasıd ır. Allah Teâlâýa karşı kul dilenci zilletinde olmalıdır. Eğer gurur ve kibirle Ońun kapısı‐ na varılırsa neticesi hüsran olacağını bilmelidir.

ِ  ‫ﻤﺪ‬‫ْﹶﺤ‬‫ﻭﹶﺍﻟ‬

Kutsî Duâ


31

şekilde te şekkür, senâ Allah Teâlâýa lay ıkt ır.” “En güzel ş Allah Teâlâ´dan başkasına hamd ve teşekkür mecazidir. Bu‐ rada hangi nimet üzere şükür edileceği belirtilmemiştir. Bura‐ da Hamde kullanılacak ilave söz Allah Teâlâńın nimetlerini çevreleyemeyeceği için sadece şükür ifadesi yalnız kullanıldı.

  ‫ِﺇ ﱠﻻ ﺍ‬‫ﺍﻟٰﻪﹶ‬ ِۤ‫ﻭﹶ ﻻ‬ ُ ‫ﺍ‬

“Allah Teâlâ´dan ba şka tapılacak ilah yoktur.”

Zat‐ı ve sıfatında kendine benzeyen, eş olan bir vücut yok‐ tur. İbadete ve kulluğa layık olan ancak O´dur.

‫ﻛْـﹶﺒﺮ‬ ُ ‫ﺍ‬ ‫َﺍ‬   ‫ﻭﹶ ﺍ‬

“Allah Teâlâ büyüktür.”

Burada en büyük kelimesi kullanmak yanlıştır. Çünkü Allah Teâlâýa kıyaslanacak bir büyüklük yoktur. Çünkü Kurán‐ı Kerim´de

‫ﺮ‬‫ﻛْـﺒ‬ ‫َﺍ‬ُ ‫ﺍ‬   ‫ﺍ‬

lafzı geçmez. Bu şekilde

büyükleme Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz taraf ından bize tarif edilmiştir. Arap lisanın‐ da bundan daha güzel bir büyükleme ifadesi bulunmamakta‐ dır. Allah Teâlâýa bir ikinci ve aklın idrakine sığacağı bir bü‐ yüklükten kendisi de münezzehtir. Büyük kelimesinin dahi ifade edemeyeceği, kendi zatının bileceği bir büyüklüktedir.

‫ِﺑﺎ‬‫ِﺇﻻﱠ‬ ‫ﻮﹶﺓ‬َ‫ـ‬ ‫ُﻗ‬‫ﻻ‬ َ‫ﻭﹶ‬ ‫ﻝ‬  ‫َﺣﹶـﻮ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Güç ve kudret Allah Teâlâń ınd ır.”

Bir kulun Allah Teâlâ´dan korkması ve günah işlemekten

32

Kutsî Duâ


kendini koruması yine Allah Teâlâ sayesinde olur. Allah Teâ‐ lâýa itaat ve Ońa yönelmekte Ońun yardımı olmadan müm‐ kün değildir. Allah Teâlâńın en büyük yardımı ise, gönderdiği İslâm dinidir. Din iki zıtt ı dengeye getiren terazidir. İ ki ki zıt ise dünya ve ahirettir.

‫ﻴ ِﻢ‬‫ﺍﻟْﻌﹶ ـﻈ‬ ‫ ﱢﻲ‬‫ﺍﻟْﻌﹶﻠ‬

“Âlî ve azimdir.”

Rabb olmada şanı yüksek, birliğinin delili büyüktür. Bunu ise akıllar idrak edecek kuvvette değildir.

‫ﺒﺮ‬‫ْـ‬‫َﺍﻛ‬ُ ‫ﺍ‬   ‫ ﺍ‬‫ُﻭ‬ ‫ﺍ‬   ‫ِﺇﻻﱠ ﺍ‬‫ٰﻪ‬‫ِۤﺍﻟ‬ ‫ ﻻ‬‫ﻭ‬ ِ ‫ﻤﺪ‬ َ‫ﳊ‬ ْ ‫ ﺍ‬‫ﻭ‬  ‫ﺍ‬ِ ‫ ﺍ‬‫ﺎﻥ‬‫ ـﺒﺤ‬‫ُﺳ‬  ‫ﻢ‬ِ ‫ﻈﻴ‬ ‫ ـ‬‫ﻟْﻌ‬‫ﺍ‬  ‫ﻲ‬ ‫ﻠ‬‫ﻟْﻌ‬‫ﺍ‬ ِ ‫ِﺑﺎ‬‫ِﺇﻻﱠ‬ ‫ﺓ‬‫ﻗَـﻮ‬ ُ ‫ﻻ‬ ‫َﻭ‬ ‫ﻝ‬ ‫ـﻮ‬‫َﺣ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﻭ‬

Kurán‐ı Kerim´den sonra en faziletli kelamdır. Cennet hazinelerindendir. Devamlı zikrinde bulunmak ge‐ reklidir. Yer ve gök bu dört kelimenin kudreti ile ayakta dur‐ duğu, düzenin bu kelimeler ile sağlandığı rivayetleri vardır. Nuh aleyhisselâm bu konu üzerinde çok durmuştur. tur.

‫ﻫﹶﻮ‬

“ O ”

Her müminin kalbinde olan ilah, ancak Allah Teâlâ´dır. Zamir ifadelerinde belirsizlik olduğundan Allah Teâlâ hakkında kullanılmaktadır.

Kutsî Duâ


33

‫ﻃﻦ‬‫ْﹶﺒﺎ‬‫ﻭﹶ ﺍﻟ‬  ‫ﻫﺮ‬‫ﻭﹶ ٱﻟﻈﱠﺎ‬  ‫ﺧﺮ‬ٰٰ‫ﺍْﻻ‬ ‫ُﻭﹶ‬ ‫ﻝ‬ ‫ﻭ‬َ‫ﺍْﻻ‬

“O evveli ve aynı anda sonu olmayan, zat ı açık ve aynı anda gizli oland ır.”

Boyutların olmadığı bir zattır. Yaratılanlar zıtların biriyle ka‐ im iken, O zatında zıtları birlikte bulunduran, mutlaktır. Zat açısından da zıttı olmayan birdir. O her şey ve yerdedir. Fakat her şeyi O zannetmemelidir. Çünkü o zahir olmakla beraber batındır. Akıl ve his ile hayal olunamayacağı gibi, hakikati akılların idrakine sığmaktan sa‐ limdir. Allah Teâlâýa yalnız zahir ne de yalnız batın diye hük‐ metmemeli, zahir ve batın demelidir. Evvel ve âhir de böyle‐ dir.

‫ﻢ‬‫ ـﻴ‬‫ ﻋﹶﻠ‬ٍ‫ﻴﺊ‬‫ﻞ ﺷﹶ‬ ‫ُـ‬‫ﺑِﻜ‬‫ـﹶﻮ‬ ‫ﻭﹶ ﻫ‬

şeyi bilir.” “Olan ve olmayanı , , yani her ş

Bu bilmek fiili bir gayret ve çalışma sonucu olmayıp, aslı Zat‐ında aslı ile mevcuttur. Bu bilginin zatında önceliği de ve kaybolması yoktur. Her şeyi an´ın da bilmek istediğinde bulur. İsteği ne ise Ońu da yaratır. Hiç bir şey yoktur ki, varlıkta olu‐ şurken daha önce Ońun vücudunu ispat etmiş olmasın. Ancak bundan eşyanın ezelî olması düşünülmemelidir. Mahlûkat fanidir, ezeli değildir.

‫ﳝِﻴﺖ‬ ُ‫َﻭ‬ ‫ﻴِﻰ‬ ‫ﺤ‬ ‫ﻳ‬

“Hayat verir ve yok eder.”

Allah Teâlâ Latif isminin gereğince yaratır. Kahhar isminin gereğince yok eder. Yaratılmış âlemdeki düzeni de, Hayy ve

34

Kutsî Duâ


Mümît 14 isimleri ile sebeplere bağlar. Sebepler âlemindeki düzenin esaslarını kendi belirler.15 Hiçbir şey Ońsuz hayat bulamadığı gibi, yokta olamaz. Fakat olayların zahirisini kendine bağlı olduğunu da göstermez.

‫ﻮﺕ‬ ‫َﻤ‬ ‫ﻻ ﻳﹶ‬ ‫ﻫﹶﻮ ﹶﺣﻲ‬‫ﻭﹶ‬

“O,ölümsüz hayat sahibidir.” “Hayat sahibidir.” “Hayat ı sonlanmayacakt ır”

Ońda olan dirilik bir şeye istinadı olmadan olur. Bu ancak Ońa mahsustur. Hayatı yaratılmışlar gibi, ölüme bağlı olma‐ yandır. Mahlûkat ise, yokluğun varlığına bağlı hayata sahiptir. Hayatı kendi açısından hareketli olmayıp, mahlûkat için eylem halindedir.16 Çünkü onun hiçbir şeyi kazanmak ve kaybetmek durumu yoktur.

‫ﻴﺮ‬‫ ﹶﺨـ‬‫ﺪ©ﻩ ﺍﻟـ‬ ‫ﺑﹶﻴـ‬ِ

“Tasarruf elindedir” Kudret; ister zat ister zat ına, isterse mahlûkata dair olsun dair olsun elindedir, 14

—“Ben olmasını diledi ğim hiç bir şey hakk ey hakk ında müminin ölümü kar şısındaki tereddüdüm ndaki tereddüdüm gibi tereddüt gibi tereddüt etmedim. etmedim. Fakat bunda Fakat bunda kulum ölümü hoşlanmıyordu. Ben de kuluma acı gelen şeyi sevmiyor ‐ dum.” (Hadis (Hadis‐i Kutsi) 15 — “Bütün i şler Allah ler Allah Teâlâńın izniyle olmaktad ır. Bir i şin ağır yürümesi sizi yürümesi sizi acelecili ğe yöneltmesin. Çünkü Allah Teâlâ bir insanın acele etmesiyle acele etmez. Kim Allah Kim Allah Teâlâýa kar şı üstün çıkmaya kalk ışırsa Allah rsa Allah Teâlâ onu zelil eder. zelil eder. Kim de Allah de Allah Teâlâý ı kand ırma‐ ya kalk ışırsa Allah Teâlâ onun planını boşa çıkar ır. (Efendimiz sallallâhü aleyhi ve aleyhi ve sellemín Son Hutbesi) 16 —“O her gün her gün (her an) (her an) yeni bir yeni bir i i şle meşguldür.” (Rahman,29) guldür.” (Rahman,29)

Kutsî Duâ


35

demektir. Burada anlat ılmak istenen hayır kelimesi ile Allah Teâlâ ne yaparsa, şer gibi görünse de, ancak hay ırd ır. Allah Teâlâýa şer isnat er isnat edilmez. edilmez. Her ne Her ne kadar hayr kadar hayr ı ve şerri yaratan erri yaratan da Allah da Allah Teâlâ´d ır. Fakat şer mahlûka er mahlûka aittir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve aleyhi ve sellem “Allah Teâlâýa şer is‐ nat edilmez” buyurdular.

‫ﻗَـ ـ ©ﺪﻳﺮ‬ ٍ‫ﻞ ﹶﺷﺊ‬ ُ‫َﻰ ﻛ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﻫﹶﻮ ﻋﹶ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Her diledi ğ ini ini yapmak kudretine sahiptir.”

Var olanı varlığında, yok olanı yokluğunda tasarrufu altın‐ da tutar.17 Ne murat ederse gereğini muhtaç olmadan yaratır. Bu yaratılanda Ońun tasarrufundadır. Bu iki halin (varlık‐ yokluk) hareketi ise, kendinde bakidir. Muhammed Bahâüddin Nakşibent kaddese’llâhü sırrahu’l‐ aziz Efendimiz gaipten sözü, muhabbet coşkunluğu ile muha‐ taba (kendisine hitab edilene) alarak ‫ ﺳﺒﺤﺎﻧﻚ‬ile başladı.

‫ ـﹶﻌ ـﻈﱠﻢ‬‫ْـﻤ‬  ‫ﻟ‬ ‫ﻢ ﺍ‬‫ﻴ ـ‬‫ﻧَ ﹶﻚﹶﻳﺎﻋﹶ ـﻈ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ ـ‬‫ﺳ‬

“Akl ın idrakine s ı ğ mayan, mayan, kudret sahiplerinin korktu ğ u büyüklükte olan; Sana lay ık olmayan sı fatlardan fatlardan Seni tenzih ederim.” Maddeden olan şeyle, maddesiz, anlaşılamayanı bilmek mümkün değildir.

17

—Yoklukta tasarruf; Ońun isteği olmadan yok olan var olmaz. Yok olana, yok iken de varlık vermez.

36

Kutsî Duâ


‫ﺮﻡ‬‫َﻜ‬  ‫ﻤ‬ْ  ‫ﻡ ﺍﻟ‬‫ﻴﻮ‬‫َـ‬‫ﻧَ ﹶﻚ ﻳﹶﺎﻗ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ﺳ‬

“Üstünlük, kerem sahibi olmak vasf ı ile mahlûkat ı tutan ve koruyan, Seni tenzih ve takdis ederim.”

Allah Teâlâ kâinatı cömertlik sıfatının verdiği bir koruma ile korur. Cebbar (zorlayıcı) sıfatı ile uygulamasını ikinci planda bırakır.

‫ﻋﺚ‬‫َﺎﻧﻚ ﻳﹶﺎ ﺑﹶﺎ‬‫ﺤﹶ‬‫ﺳﺒ‬

“Rasülleri hayat verici olarak gönderen, Seni takdis ve tesbih ederim,”

Bais, meydana gelen ve yarat ılan şeyde olan canl ıl ığın ve lütfun ikrar ifadesidir. ikrar ifadesidir. Ayn Aynı zamanda ilâhi azab ilâhi azabın geciktirilece‐ 18 i ve geleceğinin de habercisidir. ği ve lâhi azap sığınılacak şeylerin başında gelir. Allah gelir. Allah Teâlâ ise İ lâhi azap uyarmadan mahlûkat ına azap etmemi ştir. Onun için Allah Teâlâ rasüller göndermi ştir. Rasüller toplumun ve mahlûkat ın hayat ve hayat ve can damarlar ını teşkil eder. kil eder. Rasüllerin gelmesi beşeriyetin kemal mertebesinde kabili‐ yet sahibi olmalarıyla Allah Teâlâýa kolay yol bulmalarını için kudreti nispetinde kendini yok etmek ve enâniyetin yok olma‐ sının istenmesiydi. Eğer Rasüllerin mübarek varlıkları olmasaydı, Allah Teâlâ zatını ve sıfatlarını kimseye bildirmezdi. Kimsenin, Allah Teâ‐ lâ´dan haberi olmaz ve Ońa yol bulamaz, emirleri ve yasakları bilinemezdi. Allah Teâlâ beğendiği şeyler ve beğenmediği 18

—“Biz, rasül göndermedikçe kimseye azap edecek değiliz.” (İsra,15)

Kutsî Duâ


37

şeyler belli olmaz, birbirinden ayrılamazdı. O halde, Rasüllerin gönderilmesi, pek büyük nimettir. Nübüvvet, Allah Teâlâýa yakinlik demektir. Bu yakinlikte, arada hiç karışıklık bulunmaz. Bu makamın sonuncusu, insan‐ ların en üstünü olan Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem´dir. Böyle olmakla beraber Ońa uyanlar, hizmetçilerin sahipleri‐ nin nimetlerine ve artıklarına kavuştukları gibi kavuşurlar. Bunun için rasüllerinin yakinliğinden de pay alır ve nübüvvet makamın bilgilerinden, marifetlerinden ve kemallerinden bir mirasa ve “Ümmetimin âlimleri Beni İ srâilín srâilín nebileri gibidir” sırrına kavuşurlar. Nebiler, inanmayanlara bela, sevilenlere rahmet olduklar ı gibi insanlar gibi insanlar ın üzerlerinde çok haklar çok haklar ı ve ihsanlar ı vard ır.

‫ِﺙ‬‫َﹶﻧﺎﹶﻚ ﻳﹶﺎﹶﻭﺍﺭ‬ ‫ﺤ‬‫ﺒ‬ ‫ﺳ‬

“Yarat ılmı şlar ı yok ederek varisi olan, Seni tenzih ve tesbih ederim.” Bu varislikte irade tecelli eder. Bu veraset Allah Teâlâńın takdiridir.19 Gerçekleşmesi muhakkak olacak şeylerdendir.

‫ﺪﺭ‬ ‫ﺘَـ‬ ْ‫ﺎُﻣﻘ‬ ‫ﻧَ ﹶﻚ ﻳﹶ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ﺳ‬ ‫ﺭ‬‫ﺎَﺩ‬ ‫ﻧَ ﹶﻚ ﻳﹶﺎ ﻗ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ﺳ‬

“Kudret ve kuvvet elinde olan, y ık ılmayacak iktidar ın sahibi, Sení tesbih ve tenzih ederim.” Allah Teâlâ kudretli ve kudretini icra edendir. Nice iktidar 19

—“K ıyamet Allah yamet Allah Teâlâ onlara şöyle hitab eder: “Bugün mülk ve hâkimiyet kimin? Mutlak galip, tek hâkim olan Allah’ ın!” (Mü‐ min,16)

38

Kutsî Duâ


sahipleri vardır ki acziyet kendilerini bırakmaz. İktidarlarında, muktedir olamazlar. Allah Teâlâ ise iktidar ve kudretiyle var‐ dır. Hükümranlığında sınır yoktur. Rasüllerine de kendi iktida‐ rından nasip vermiştir.

‫ﻴﺎﺕ‬‫ﻔ‬َ‫ْﺨ‬‫ﻟﹶﻢ ﺍﻟ ﱢﺴﺮﱢ ﻭﹶ ﺍﻟ‬َ‫ﻧَ ﹶﻚ ﻳﹶﺎ ﻋﺎ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ﺳ‬

“Açı ğ ı , , gizliyi, gizlinin gizlisini bilen, Sana lay ık tesbih ve tenzih ederim.” Sırlar bir dolap gibi, içi içinedir. İnsan kendinden bile sakla‐ dığı sırrı vardır. “Allah Teâlâ saklı olan her şeyi, açık olarak bilir.” Bu bilgisini de ispat eder. Kullar bazı gizli bilgiye sahip olsa da, Ońu açığa vuramadığı gibi, ispat da edemez.

‫ﻜَﺎﺕ‬ ‫ـﹶﻤـ‬‫ﻤﺴ‬ْ‫ﺖ ﻭﹶ ﺍﻟ‬ َ‫ﻟ‬ ‫ ﹶﺠ ﹶﺪﺍ‬ْ‫ ©ﰲ ﺍﻟ‬‫ـ ﹶﺚﹶﻣﻦ‬ ‫ﻧَ ﹶﻚ ﻳﹶﺎﹶﺑ ﺎﻋ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ﺳ‬

“Yerler ve göklerde olan ı varl ıklar ı ile tekrar yaratacak Rabbím, Sení tesbih ve tenzih ederim.” Yani yaratılışı en mükemmel kanatları semayı tutan melek‐ ler ile en zayıf birhücreli f birhücreli canlı ile ve bu arada var edilen bütün mahlûkatı yok edecek ve tekrar aslına uygun yaratacaktır. Bu yaratma Allah Teâlâýa zor da gelmeyecektir.

‫ﻕ‬ ‫ﺨَـﻶﺀ‬ ْ‫ ﺍﻟ‬‫ﻤﻴـ ِﻊ‬‫ـﹶﺒ ﹶﺪ ﺟﹶ‬‫َـﻌ‬‫ﺴﺘ‬ ‫ﻣ‬‫ﻧَ ﹶﻚ ﻳﹶﺎ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ ـ‬‫ﺳ‬

“ Yaratt ıklar ını kendine kulluk ettiren ve onlara Rabb şekilde tesbih ederim.” olan, Seni en güzel ş Yaratılan mahlûkat ister kulluk etsin veya etmesin Rabb olmak Allah Teâlâýa layıktır. Ancak mahlûkat Zat‐ıńa kulluk

Kutsî Duâ


39

ile gelmeye mecburdur.20 Fakat isyan içine düşenlere bile, Allah Teâlâ ilah olarak kendini sorumlu tuttuğu şeylerden onları mahrum bırakmaz. Azabı hesap gününe erteler.21 Allah Teâlâ isyan eden kulunda bile kendi ilahlığını tecelli ettirir. Ońu yine kendi koyduğu kanun içerisinde yuvarlar durur. Mesela azalarının kontrolünü ona bırakmayarak (saçının uza‐ ması, kalbinin atması vb.) Rabb´lığını bir şekilde gösterir. Mah‐ lûkat Ońa karşı itaatkâr olmak zorunluluğunu nefsinde her zaman hisseder.22 Bu hikmete göre, kâfirler cehennemde, Müslümanlar dün‐ yada ibadet ederler. Çünkü insan ve cinler ancak ibadet için yaratılmışlardır.

20

—“Ey müminler, size verdi ğim r ızklar ın temiz ve helalinden yi ‐ yin ve Allah ve Allah Teâlâýa şükür edin, ükür edin, (eğer hakikaten er hakikaten Ona ibadet, kulluk ediyorsanız )” (Bakara,172) ayet‐i kerimesindeki, şart ifadesi ile ye‐ mek ile emrin birbirine bağlı olması muhtemeldir. Yani eğer Allah Teâlâýa ibadet edecekseniz, size rızk olarak gönderdiğimiz lezzetli gıdalardan yiyiniz. Eğer bunu yapamayacak, hatta o lezzetli yiyecek‐ leri ve rızkları, nefsinizin isteklerini yapmak ve nefsinize kulluk et‐ mek için kullanacaksanız, onlardan yemeyiniz, demek olur ki, bu rabliğin gerçek tecellisidir. 21 —“E —“E ğer Allah er Allah Teâlâ, insanlar ın davranışlar ının cezasını hemen verseydi yeryüzünde verseydi yeryüzünde hiçbir canl hiçbir canl ı yarat ık bırakmazd ı. Fakat O, Fakat O, onlar ı belirli bir belirli bir sürenin sürenin sonuna kadar erteliyor. kadar erteliyor. Söz konusu süreleri dolun süreleri dolun‐ ca, kuşku yok ki, Allah Teâlâ kullar ının durumunu görmektedir.” (Fatır,45) 22 —“Sonra —“Sonra göğe yöneldi ki; o, duman halindeydi. Ona ve yere dedi ki: dedi ki: İ steyerek steyerek veya istemeyerek ikiniz istemeyerek ikiniz de gelin. İ kisi kisi de dediler ki: dediler ki: steyerek geldik.” (Fussilet,11) (Fussilet,11) İ steyerek geldik.”

40

Kutsî Duâ


Zindan hırsızın ibadet yeridir. Orada Allah Teâlâýı anar. Çünkü kula hakikat açılınca ibadet etme ihtiyacı hisseder. Hırsız ise hakikati zindanda bulmuştur.

ِ‫ﻖ‬‫ﻮﺍﻓ‬ ‫ﺼ‬ ‫ ٱﻟ ـ‬‫ ﻭ‬‫ـﺪ‬‫ﺟ‬‫ْـﻮ‬‫ ﺍﻟ‬‫ﺭ‬‫ﻘْـﺪ‬ ‫ ـ‬‫ﺎﻣ‬‫ ﻳ‬‫ﻧَﻚ‬ ‫ﺎ‬‫ـﺤ‬‫ﺳﺒ‬

“Hareketleri, üzüntüyü, sevinci, zenginli ğ i ve kudreti takdirinde tutan ve tasarruf eden Rabbím, Seni takdis ve tenzih ederim.” Hayatımızdaki zenginliği, fakirliği, gücü ve zayıflığı Allah Teâlâ tayin ve tespit eder. Bu meyanda, kuldaki tasarrufu kendi iradesi içinde oluşturur. Haller Ońun hükmüne râcidir. Allah Teâlâńın takdirinde zorlama yoktur. Fakat kendisi, sev‐ diği ve ibadet eden kuluna da bir meylide vardır. Bu meylinde haksızlıkta yapmadığı gibi dünya şartlarını da keyfi olarak ta kuluna tercih etmez. Sebepleri arar. Çünkü dünya hayatı için Allah Teâlâńın hükmü, Hadis‐i Şerif´te şöyle belirtildi. “E ğer dünya Allah Teâlâ nazar ında sivrisineğin kanad ı ka‐ dar bir değer taşısayd ı tek bir kâfire ondan bir yudum su içir ‐ mezdi.” (Tirmizî) mezdi.” (Tirmizî)

‫ﻻﻓٰﹶـﺎﺕ‬ ْ‫ ﺍ‬‫ﻪ‬‫ﻠَـﻴ‬ ‫ُﻋﹶ ـ‬ ‫ﺃ‬ ‫ﻄْﺮﹶ‬ ‫َـ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﻧَ ﹶﻚ ﻳﹶﺎﻣﹶﻦ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ﺳ‬

“Kendi üzerine afat ve s ık ınt ı gelmeyen Allah Teâlâ´m, Seni tesbih ederim.” Afetler ve belalar bir menzil olarak düşünülse, Allah Teâ‐ lâýa ulaşamadıkları gibi, Ońu çevreleyip içine de alamazlar. Başını belalar sardı, sözünün manası gibi bir noksanlık Ońda olmaz. Nice mülk sahipleri vardır ki, zaman içerisinde kudreti‐ ni belalar mahv eder de, çaresini bulamaz olur.

Kutsî Duâ


41

‫َﺕ‬ ‫ﻗﺎ‬ ‫ﻷَﻭ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ﺖ ﻭﹶ‬ ‫ﻣﹶﻨ‬ْ‫ﻻَﺯ‬ ْ‫ﻜَـﻮﱢﹶﻥ ﺍ‬ ‫َ ﹶﻚ ﻳﹶﺎﻣ‬‫ﺒ ﹶﺤﺎﻧ‬‫ﺳ‬

“Zamanlar ı ve vakitleri yaratan Allah Teâlâ´m, Sení tesbih eder ve yüceltirim.” Yaratıkları bağlayan boyutlardan biride zaman ve vakitler‐ dir. Mükellefiyetleri ona göre tayin olur. Zaman ve vakitleri bizler cisim gibi algılayamasak ta, bunlar cismi olan mahlûkat‐ tır. Bu vakitler kıyamet günü, hakiki cisimleri ile teşekkül ede‐ rek meydana geleceklerdir. Mesela; Cuma günü, yol gösteren parlak yıldız olarak, ken‐ dine hürmet edenlere yardımcı olacaktır. “Zamana küfür etmeyin, küfür etmeyin, zaman zaman benim” diyen benim” diyen Rabbá her türlü sena layıktır. Zamana bağlı olarak yapılan kulluk, Allah Teâlâ katında değerli ve geçerlidir. Mesela; namazlar, cuma gecesi yapılan salât‐ü selamlar gi‐ bi, bu vakitler kulda yükselmeye sebeptir.

َ ‫ﻙ‬ ‫ﺭ‬‫ﺪ‬‫ﻼَﻗ ـ‬ ‫ﻋﹶـ‬

“Allah Teâlâńın, azameti, kudreti, şanı yücedir.”

Zamanları ve vakitleri yaratan Allah Teâlâ´m, azametin, kudretin ve şanın yücedir. Allah Teâlâńın idrakin kavrayama‐ yacağı, kıyası mümkün olmayan kudreti vardır. Zaman boyutunda görecelik olduğundan her haline vakıf ve kudretindedir. Sanal ve gerçek zaman Ońun emrindedir.

‫ـﺍ‬‫ﺒِﲑ‬ َ‫ﺍ ﻛ‬‫ﻠُ ـﻮ‬ ‫ﹶﻥ ﻋ‬‫ﻟﻤ ـﻮ‬َ‫ّﺎ‬‫ُﻈ‬ ‫ﻝ ٱﻟ‬ ‫ﻘُ ـﻮ‬ ‫ﺎ ﻳﹶ‬‫ﻴ ﹶﺖ ﻋﹶﻤ‬‫َﺎﻟـﹶ ـ‬‫َـﻌﹶـ‬‫ﻭﹶ ﺗ‬

“Hakikatini ancak kendinin bildi ğ i ve kadri büyük, yüceler yücesi, olan Allah Teâlâ´m zalimlerin söylediklerinden

42

Kutsî Duâ


çok yücesin” Şirk ehli, Allah Teâlâńın hakkında ne söylerlerse söylesin‐ ler, ondan beridir ve değildir. Akıl ve hayal Ońu kavrayamaz. İdraksizlik bile Ońun için yeterli bir ifade olmaz.

‫ﺎَ ِﺏ‬ ‫ـ ﹶﻖ ٱﻟﺮﱢﻗ‬‫ـﺘ‬‫ﻣﻌ‬‫َﹶﻚ ﻳﹶﺎ‬ ‫ﻧ‬ ‫ﹶﺤﺎ‬‫ﺒ‬ ‫ﺳ‬

“Azaba layık olanlar ı , tövbe ettirip ba ğ ı şlayan Rabbím, Sení tesbih ederim.” Muhakkak ki, kul isyandan kendini kurtaramaz. Ońu is‐ yandan ancak Allah Teâlâńın yardımı çıkarır. İnsanın başına belaların gelmesine sebep, kendine düşkün olması ve gizlide Allah Teâlâ´dan utanmayıp hata işlemesidir. İnsan kendi nefsinden kurtulur ve terbiye ederse, Allah Teâ‐ lâ´dan başka şeylere düşkün olmaktan da kurtulur. Allah Teâlâ sevdiği kullarını nefsin ve şeytanın tuzakların‐ dan kurtarıp hidayete erdirir ve hidayet yollarını kolaylaştırır. Başaramamış ise, tövbesini kolaylaştırır. Herhangi bir şekilde kuluna hidayeti ihsan eder.

‫ﺳـﺒﹶﺎ ِﺏ‬َ‫ﻷ‬ ْ‫ﻣﺴﹶ ـﱢﺒ ﹶﺐ ﺍ‬‫َ ﹶﻚ ﻳﹶﺎ‬‫ﺒ ﹶﺤﺎﻧ‬‫ﺳ‬

“E ş yayı , , birbirine sebep ve müsebbip k ılan Allah Teâlâ´ ı , , takdis ve tesbih ederim.” Allah Teâlâ mahlûkuna karşı hayâlı olup, Cebbar sıfatını, rahmet sıfatları arkasına gizleyip eşyadaki, sırrını gizli tutmuş‐ tur. Allah Teâlâ eşyayı, kendi içine bağlı kıldığı zincir içerisinde halden hale koyarken, eşya hakikatte Allah Teâlâńın yaratma‐ sı ile kuvvet ve hayat bulmaktadır. İnsan kendindeki kuvveti kullanır. Fakat kullandığı kuvvet, yediği gıdanın eseridir. Gıda

Kutsî Duâ


43

da Allah Teâlâńın bir ikramıdır. Her şeyi yaratan ve yok eden Zat‐ı iken, âlemdeki tasarru‐ funu gizleyerek eşyanın birbirine mağlup ve borçlu olmalarını istedi. Mesela; İnsanları Hz. Âdem aleyhisselâm gibi yaratabilecek iken, ebeveyne bağlı kıldı. Onların çocuktaki haklarını da ken‐ dinden üstün tuttu. Ayrıca, bazıları dualarının kabul olması için acele ederler. Allah Teâlâńın kabul etmediği dua yoktur. Fakat duanın kabu‐ lünün sebeplerini ve oluşma yönünü saklı tuttuğu için kul, kabul olmadı şüphesine düşerek üzülür. Allah Teâlâ ise, duayı sebepler zinciri içinde oluşturduğundan içinde bir gariplik vardır. Buda ayrı bir imtihan sebebidir. Mesela;“Aran Mesela;“Aranızdaki bekârlar ı , , kölelerinizden ve cariyeleri ‐ nizden elveri şli olanlar ı evlendirin. E ğer bunlar fakir bunlar fakir iseler, Allah Teâlâ kendi lütfu kendi lütfu ile onlar ı zenginleştirir. Allah tirir. Allah Teâlâńın, lütfu geni ş olan ve her şeyi bilendir.” eyi bilendir.” (Nur, (Nur, 32) Bu ayet fakir bekârların zengin olma sebebidir. Fakir bekâr, Allah Teâlâ´dan zenginlik isterse önce evlenmesi gerekir. Ev‐ lenmeyenin duası kabul olsa da zengin olma kefaleti olan evli‐ lik olmadan duanın bereketi meydana çıkmaz. Yine, bol ürün isteyen çiftçi ter suyu ile duasını sulamaz ise, harmanda susuzluktan buğdayı, saman olur. Allah Teâlâ dünya hayatında sebepleri kendine kader gere‐ ği vacip kılmıştır. Bundan başka bir talebe icabet keramet ve mucize olur ki, her kula nasip olan bir şeyde değildir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem buyurdu ki; “Kula, duada üç şeyden biri şaşmaz: —Günahı afv olur. —Hayrı çoğalır.

44

Kutsî Duâ


—İşlenmiş amel ecri alır.”

‫ﻤـﻮﺕ‬َ ‫ﻻ ﻳﹶ‬ ‫ﻭﹶ‬  ‫ﻡ‬‫ﻮ‬‫ﻗَـﻴ‬ ‫ﻳﹶﺎ‬ ‫ـﻲ‬‫ﻧَ ﹶﻚ ﻳﹶﺎﺣ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ـ‬‫ﺳ‬

“Yoklu ğ u olmayan, ebedi hayat sahibi, âlemin bekas ı kendisiyle olan Allah Teâlâ´m, Seni tesbih ve tenzih ederim.”

Ölüm, ulûhiyet sahibi için noksanlıktır. Ölmenin vasıf ola‐ rak bulunduğu mahlûkun kibirlenmesi Allah Teâlâýa karşı en büyük isyan olduğu aşikârdır. Fâninin, Bakiýe tazim etmesi vaciptir.

‫ﺕ‬ِ ‫ﻮ‬ ‫ﺎﺳ‬ ‫ﻟﹶﻪ ٱﻟـﻨ‬‫ِﻲ ﻭﹶ ﺍ‬‫ﻧَ ﹶﻚ ﻳﹶﺎ ﺇ ٰﳍ‬ ‫ﹶﺤﺎ‬‫ﺒ‬ ‫ﺳ‬

“Benim ve insanlar ın mabudu olan Rabbím, Seni takdis ve tesbih ederim.”

‫ﺇ ِﳍﻲ‬

kelimesi

‫ﻬﻢ‬‫ﺍَﻟﻠﱠ‬

kelimesi yerine kullanılmıştır. Çünkü

dua makamında az kullanılır. Allah Teâlâńın kuluna ve âleme tecellileri farklı, farklıdır. Bundan dolayı Şah‐ı Nakşibent kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz Efendimiz ayrı, ayrı zikretti. Bir zaman gelecek ki, cemiyet için yapılacak dualar kabul edilme‐ yecek rivayetleri vardır.

َ ‫ﻙ‬ ‫ﺪ‬‫ﺑﻴﹶ‬ِ‫ﻨﹶـ ﺎ‬‫َﹶﻨﺎ ﺭﹶﺑـ‬‫ﻘْـﺘ‬ ‫ﻠَـ‬ ‫ﺧﹶ‬

“Rabbím bizi kudretinle yaratt ın.”

Allah Teâlâ, kapalı ve gizli olan âlemleri meydana çıkarmak, toplu iken açmak, hakikati göstermek, özünü belli etmek için, âlemi yarattı. Ayrıca imkân âleminde yaratılabilecek en mü‐ kemmel varlık olan insanı da kâinata ihsan kıldı. İnsan içinde kulluk şerefi verildi.

Kutsî Duâ


45

Ancak Allah Teâlâ âlemleri kudretinde yarattıktan sonrada sanoğlu, başıboş bırak ılacağını mı kendi başına bırakmadı. “ İ İnsano n sanıyor?” (K yor?” (Kıyamet,36) ayetinin gereğince insanı da bu halden uzakta tutmadı. Bir şeyin yaratılmasından çok onun devamını sağlamak da‐ ha önemlidir. Allah Teâlâ ise noksanlıktan münezzehtir.

‫ﻘ ﹶﻚ‬‫ْـ‬‫ ﺧﹶﻠ‬‫ﻦ‬‫ ﻣ‬‫ـِﲑـ‬ ‫َـﺜ‬‫َﻰ ﻛ‬ ‫ﻠ‬ ‫َﻨـﹶﺎ ﹶﻋ‬‫ْـﺘ‬‫ﻓَـ ﱠﻀـﻠ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Bizi, mahlûkat ın içinde üstün olarak yaratt ın.”

İnsanı suret yönünden güzel, mutedil mizaçta, akıl ve fikirle teçhiz edilmiş, konuşma özelliği bulunan, yazmayı başaran, kendi ihtiyacı için âlemi yönlendiren, hayvanlar, bitkiler, üze‐ rinde tasarruf sahibi kılan, azalarını şerefli kılan Allah Teâ‐ lâńın, şanı yücedir. Âlemler, Allah Teâlâńın isimlerinin ve sıfatlarının görüntü‐ leri ve zatındaki kemallerin aynalarıdır. âlem, insandan başka olan her şey büyük İnsan, küçük âlem, âlem´dir. âlem´dir. Âlemlerin, Allah Teâlâ ile bağlılığı, Ońun mahlûku olma‐ sındandır. Başka hiçbir ilgisi yoktur. Fakat “Damla ırmaktan haber verir, az, çok olana i şaret eder” sırrınca âlemler ile Allah Teâlâýı buluruz. Allah Teâlâńın Zat‐ını tanıttığı ilk mahlûk Hakikati Muhammediye´dir. Sonra saf aşk23 ve Efendimiz sallallâhü 23

—Saf aşk; hiçbir bilgi olmayan hale denilir . Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín Nuru ve Ruhu, Akl‐ı kül ve kalem‐i âla olan dört husus aynı şeylerdir. Bu isim farklılığı bağıntılar yönünden‐ dir.

46

Kutsî Duâ


aleyhi ve sellemín nurunu, Ruh‐u ve Akl‐ı yarattı. Yaratılanlar Nur‐i Muhammedî şerefine yaratıldığında Elest ….(Ben, ….(Ben, sizin Rabbíniz değil miyim?) hitabına muhatap olmuştur. Yerdeki ve göktekiler isteyerek veya istemeyerek belâ.....(Evet, belâ.....(Evet, sen bizim Rabbímizsin) cevabını verdiler. Yaratılmışlar Elest Meclisinden dünya âlemine gelinceye kadar Lahût, ceberut ve melekût âlemlerinden geçerek kabili‐ yetleri miktarınca maden, bitki, hayvan ve insan olarak bu âleme gelmiştirler.24 İnsanın yaratılışındaki arzu ilâhi aşk olduğu ve ilâhî yurda tekrar kavuşacağı bilgisi Belâ Meclisińde verildiğinden, şartla‐ rı zor olan dünyanın çilesine katlandı. İnsan, nurlu doğuşların merkezi olan Lâhut âlemińden dünya âlemine gelince terkip ve nispeti ile karışıklığa uğrayıp bulanıklaşarak, kutsal âlemdeki Elest hitabı ve kazandığı kutsal durumları kaybetti. Ancak eski durumu kazanmanın bilgisine kavuşunca, bağlarından kurtulmak istedi. O kadar kuvvetli bir bağlar gördü ki, kurtuluşunu ancak ölümde gördü. Onun için “Ölmeden önce ölünüz” hikmetiyle kaybedilen özelliğin bir an önce kazanılması için ölümün benzerinin ya‐ şanması istenmiştir.25 Çünkü Allah Teâlâýa varmak için ber‐ 24

—Âlem: Bütün cihan, kâinat. Her şey. —Aziz Mahmut Hüdayi kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz riyazat gün‐ lerinde çarşı pazarda gezerken daha çok ölmüş insanlar ı gezer gör‐ mesi, yaşadığını bildiği insanlar ı görmemesi bundandır. Çünkü nice yaşayan insanlar vardır ki onlar ölü gibidirler. Bu sebeple büyükler ölümde aradıkları husus kişideki terbiye edilmiş nefis sahibi olup olmamaya bakarlar. Çünkü bütün nefisler için ölüm yazılmış bir kaderdir. Nefis terbiye edilince bir nevi ruha döner. Ruh ölümsüz‐ 25

Kutsî Duâ


47

raklaşma gerekmektedir. Ölüm, kayıtlardan kurtuluştur. Ölüm uyanıştır. Binaenaleyh, insan kulluk vazifelerini yapmak için yaratıldı. Bir kimsenin Allah Teâlâýa kul olması için, Ondan başka şeyle‐ re kul olmaktan ve bağlanmaktan tam kurtulması lazımdır. Fakat insan bilgisinde küllenmenin olduğu muhakkaktır. Çün‐ kü insan, hayatı boyunca bir şeyler arar. Öyle ki bir şeye mu‐ habbet eder, sonrada ondanda usanır ve böyle yaşar durur. Bu ise insanın öz bilgiyi bulamamasındandır. Aradığı şeyin ilâhi aşk olduğunu anlayınca da anlaşılmaz bir zevke düşer. Dünya nimetlerinden kendini uzaklaştırmanın gereğini hissedip bir fakirliğe düşer. Bu fakirlik Ümmî Efendimiz Ümmî Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín El ‐Fakr ‐u Fahri Makam Fahri Makamı olarak bahsettiği makamdır. Buna göre dünya kazanç yeri olduğu için kullukta ileri gi‐ denler o derece Allah Teâlâýa yakın olacaklardır.

‫ﻮﻥﹶ‬‫ﺮﺑ‬َ‫ﻘ‬ ‫ﻟْﻤ‬ ‫ﺌﻚﹶ ﺍ‬َ‫ﻭﻟ‬ُ‫ﻘُﻮﻥﹶ ﺃ‬ ِ‫ﺑ‬ ‫ﺎ‬‫ﻘُﻮﻥﹶ ﺍﻟﺴ‬ ِ‫ﺎﺑ‬‫ﹶﻭﺍﻟﺴ‬

“ İ İyilik i yilik i şlemekte önde olanlar, kar şıl ıklar ın almakta da önde olanlard ır. Onlar Allah Allah Teâlâýa yak ınd ırlar.” (Vâk rlar.” (Vâkıá,10–11)

dür. Ruh zahir ve batın lezzetlerini bir arada bulundurur. Rabbí müşahede edebilir. Hz Ebubekir radiyallâhü anh Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selemín vefatında sahabe‐i Güzin efendilerimiz üzülürken, O üzülmedi. Çünkü Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín bir âlem‐ den başka âlemlere geçiş yaptığını bilmesidir. Beşer ölümü tadacaktır. Lakin terbiye edilmi ş nefis sahipleri ölümü tatmayacaklard ır. Allah Teâlâńın şehitler için ‘bilakis diridir ‐ ler ve ler ve r ızıklanırlar’ buyurmas rlar’ buyurması bu durumun en açık örneğidir.

48

Kutsî Duâ


‫ۤﻤـﺎﺀ‬ ‫ﻌ‬ ‫ﻟٱـﻨ‬  ‫ﻭﹶ‬  ‫ﺪ‬ ‫ﻤ‬‫ﺍﻟْـ ﹶﺤ‬ ‫ﻠَـ ﹶﻚ‬ ‫ﻓَـ‬

“Nimetler Senín ihsan ın, te şekkürler de Seníndir.”

Nimeti veren Allah Teâlâ olduğu gibi şükretmek de Ońdandır. Nimeti görmek için Allah Teâlâńın verdiği göz gerekmektedir. Çünkü insan kör olmayı hiçbir zaman isteme‐ diği halde körlük sanki aslı ile onda var gibidir. Körlük anlayışın uzaklaşmasıdır. “Allah Teâlâ onlar ın kalplerini ve kalplerini ve kulaklar ını mühürlemi ştir, gözlerinde de perde de perde vard ır ve r ve büyük azap büyük azap onlar içindir.” onlar içindir.” (Baka (Baka‐ ra,7) Kullar Allah Teâlâýa kulluk etmek kendi taraflarından ol‐ duğunu zanneder. Hakikatte Allah Teâlâ insanı kulluğa kabul etmektedir. Biz Allah Teâlâýa ibadet ederiz sanır ız. Asl ında O bize merhamet ve sevgi duyar. Çünkü kudretliye acizin ibadeti bir mana ifade etmez.

‫ﻻٰﻵﺀ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ُﻭﹶ‬ ‫ﻝ‬ ‫َـ ﹶﻚ ٱﻟ ـ ﱠﻄـﻮ‬‫ﻭﹶﻟ‬

“Üstün zenginlik ve ihsan zenginli ğ i Sana mahsustur.”

Allah Teâlâ kullarına yaptığı ihsanla zenginliğini ve gücünü gösterir. İhsanında tükenme ve sonlanma diye bir şey yoktur. Verdiği nimetlerin sayısını da ancak kendisi bilir. “Kendisinden isteyebileceğiniz her şeyi size vermiştir.26 Al‐ 26

—İmkân âleminde bundan daha mükemmeli yarat ılamaz den‐ miştir. Çünkü Allah Teâlâ bir şeyi yaratt ığında onun olabilmesi gere‐ ken en son ve mükemmelini yaratır. Zamanla tekâmül etme gibi bir şeyin olması veya noksan olarak yaratmas ı Ońun hakkında düşünü‐

Kutsî Duâ


49

lah'ın nimetini sayacak olsanız bitiremezsiniz. Doğrusu insan brahim,34) pek zalim ve çok nankördür.” ( İ İbrahim,34) Bu ayet, dünya âleminde kullar taraf ından nimetlerin sayısı ve kadri bilinemeyeceğini bildirilmiştir.

‫ـ ﹶﺖ‬‫َـﻟﺎﻴ‬‫ﻌﹶ‬َ‫ـﹶﻨﺎ ﻭﹶ ﺗ‬ ‫ﹶْﻛ ﹶﺖ ﺭﹶﺑـ‬ ‫َﺗﹶﺒ ﺎﺭ‬

“Ey Rabbímiz ne yüce ve ulvîsin.”

Dünya ve ahirette Allah Teâlâńın nimetleri ihsan etmedeki cömertliği, zat‐ı, sıfatları ve işleri ile noksanlıktan ve idrak edilmekten berî ve berî ve salimdir. Allah Teâlâńın yüceliğini bilmek ve kabul etmek nimetleri‐ nin üzeremize artmasına sebep olur. Kul olarak bu itiraf ımız, Allah Teâlâýa karşı bir sermaye olmaktadır.

‫ﻴ ﹶﻚ‬‫َـ‬  ‫ﺍﻟ‬‫ﺏ‬ ‫ﻧَـﺘﻮ‬ َ‫ﻭﹶ‬ ‫ﻙ‬ ‫ﻔﺮ‬ْ‫ﻐ‬ ‫ﺘ‬‫َـﺴ‬‫ﻧ‬

“Günahlar ımı z z ı affet, tövbemiz Sanad ır.”

—Günahlar ımızın aff ını isteyerek azabını hemen üzerimize gönderme. Sana pi Sana pi şman olduğumuzu itiraf ederiz. itiraf ederiz. —Sena edemedi ğimiz Rabbím, hata ve isyanlar ımızdan dolay ı , , Sana geldi ğimizde, şanına lay ık olan k olan bizi affetmektir. bizi affetmektir. —Biz bu kapıdan başka kapıda özür beyan özür beyan etmeyiz. —Bu dua sahibini ve sahibini ve okuyanı bağışla ve nimet ve nimet ve ihsanlar ı‐ lemez. Bu Allah Teâlâńın cömertlik sıfatına ters düşmektedir. Kamil olandan kemal çıkar. Kurán‐ı Kerim´de “Biz kitap´ta hiçbir şeyi eksik bırakmad ık” (En’am, 38) bu hakikati if şa etmektedir. İmam Gazâli kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz “İmkân alanında mevcut olandan daha güzeli ve mükemmeli yoktur” buyurdular.

50

Kutsî Duâ


nı art ır; demektir. Günahsız bir kul yoktur. Her günahın boynuna tövbe gemi atmak gerekir. Eğer günahlar başıboş bırakılırsa vahşi atlar gibi insanı uçuruma atar. Hz. Muhammed sallallâhü aleyhi ve selem Hadis‐i Kutsi´de buyurdu ki; “Nefsim kudret elinde kudret elinde olan Zat'a olan Zat'a yemin ederim ki, eğer siz hiç günah i şlemeseniz, Allah Teâlâ sizi toptan helak eder; gü‐ nah i şleyen, arkadan da isti ğ far eden bir kavim bir kavim yarat ır ve r ve on‐ lar ı mağ firet ederdi.” firet ederdi.” “Nefsim elinde bulunan Zat bulunan Zat ‐ı Zülcelâl’a yemin olsun ki, gü‐ nah i şlemedi ğiniz takdirde ondan daha büyük olan büyük olan ucb'e (ken‐ dini be dini beğenme günahına) düşeceğinizden korkar ım.” (Müslim) m.” (Müslim) İnsanda terbiye tamamlanmadan önceki berraklaşma, kendini beğenme musibetini çağrıştırır. Onun için ham insan‐ ların ibadetlerindeki çokluk fazla itibar görmemiştir. Çünkü kemâlat zirvesine ulaşan Ashab‐ı Güzin radiyallâhü anhüm çok ibadetle değil, nefis terbiyesindeki yükseklikleri ile üstün ol‐ muşlardır. Günahlarımız kulluğumuzun işaretidir. Sevaplarımızdan bi‐ ze bir övünme gelecekse öyle sevaptan, şeytan gibi kovulmak‐ tan Allah Teâlâýa sığınmak gerekir.27 Kurán‐ı Kerim´de istiğfar kökü ile olan isim ve sıfatlar, töv‐ be kökü ile gelenden çoktur. İstiğfar ve tövbe kullanım açısın‐ dan birbirine yakın manalarda olan dualardır. Diğer duaların ve ibadetlerin makbul olması için de önce tövbe ve istiğfarla, 27

—Bu tür günahların tövbesi ancak namazdır. Her hangi müslüman bir günah akıbetinde iki rekât namaz kılarsa affa uğrar, rivayetleri vardır.

Kutsî Duâ


51

dua ve ibadetlere başlanması tavsiye edilmiştir. Bazı büyükler: “ İ İ sti sti ğ farda mı bulunay ım, tesbihat m tesbihat mı yapay ım?” diye m?” diye soru soranlara şu cevabı vermiştir: “Kirli elbise, “Kirli elbise, buhurdan ziyade buhurdan ziyade sabuna muhtaçt ır.” Şu halde tövbe ve istiğfar için illa da günah işlemiş olmak gerekmez. Allah Teâlâýa dua vs. şekilde ibadet edecek olan kimsenin buna ‘tövbe ve isti ğ far’ la başlaması, kirlerden te‐ mizlenmesi gerekir. Çünkü temizlerin duası daha çabuk icâbet görür. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem buyurdu ki; “Allah Teâlâýa yemin olsun, ben günde yetmi ş defadan fazla Allah fazla Allah Teâlâýa tövbe ve isti ğ far ederim.” far ederim.”

‫ﻠَ ﹶﻚ‬ ‫َـﺒ‬‫ﻴ ﹶﺊ ﻗ‬‫َﹶﻼ ﺷﹶ‬ ُ ‫ﻓ‬ ‫ﻝ‬ ‫ﻻَﻭ‬ ‫ﺍ‬ْ ‫ْ ﹶﺖ‬‫ﺍﻧ‬ َ

“Sen, evveli olmayan Evvelsin.”

Öncelik ve son yaratılmışlar içindir. Allah Teâlâńın Zat‐ını bununla vasıfla yamayız. Mahlûkatı yaratmadan önce Allah Teâlâ Âmâ‐da28 idi. Bu anda ise hiçbir şey yoktu. Allah Teâlâ yokluğa ve boşluğa tecelli buyurunca isim ve sıfatların gere‐ ğince varlıklar yaratılış sırası üzere var oldular.

َ ‫ﻙ‬ ‫ﻌ ﹶﺪ‬‫ ﹶﺊ ﺑﹶـ‬‫َﹶﻼ ﺷﹶـﻴ‬  ‫ﻓ‬ ‫ﺮ‬ ‫ٰﺧ‬‫ْﻻ‬‫ﻧْ ﹶﺖ ﺍ‬ ‫َﺍ‬

“E ş ya yok olunca, sonu Sen´sin”

Allah Teâlâ´m, k ıyameti koparacaks yameti koparacaksın ve her şeyi, kudretini göstermek için göstermek için yok edeceksin, yok edeceksin, demektir. 28

—Zaman ve mekânın olmadığı akılın idrak edemeyeceği bir halde idi.

52

Kutsî Duâ


“Bugün mülk kimindir.” mülk kimindir.” Kelamın boyutlar üstünde tecelli eder iken, bu kelama ce‐ vap yine Sen´den, Sana olacakt ır. “Mülk, Vahid, Kahhar olan Allah Teâlâńın d ır.” (Mü‐ min,16)

‫ﻬـ ﹶﻚ‬‫ِـ‬‫ـﺒ‬‫ﻳـﺸ‬‫ ﹶﺊ‬‫َﹶﻼ ﺷﹶ ـﻴ‬  ‫ﻓ‬ ‫ ـﺮ‬‫ﻧْ ﹶﺖ ٱﻟـ ﱠﻈﺎﻫ‬‫ﹶَﺍ‬ ‫ﻭ‬

“E şin ve benzerin olmadan, her şeyde zahirsin.”

Sen her şeyde görünürken, Sení kimse fark edemez. Her yerde ve her şeyde Sen varsın. Onlar, ne Sendir. Ne Sen, onlarsın. Sen, Sensin; onlar, onlar. Fakat her şey yine Sen´dendir. Allah Teâlâńın zat‐ını anlamaya çalışmakta gündüzün mum yakmak gibi boş iştir. Yanan mumun gündüze olan ay‐ dınlığı ne olursa, insanın Ońu anlamak için olan durumu da ancak olmaktadır.

َ ‫ﻙ‬ ‫ﹶﻳﺮﹶﺍ‬َ‫ﻴﺊ‬‫َﹶﻼ ﺷﹶ‬  ‫ﻓ‬ ‫ﻦ‬‫ﻃ‬‫ْـﹶﺒﺎ‬‫ﻧْ ﹶﺖ ﺍﻟ‬‫ﻭﹶَﺍ‬

“Aynı anda, görenlerin gözünden gizlisin.”

Yukarıda anlatıldığı gibi aşikâr olan Allah Teâlâ gizliden giz‐ lidir. Görünmesi ile gizliliği aynı andadır. Bunu anlatmak mümkün değildir. Zahir ve batın Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâńın zahir oluşu isim ve sıfatlarla, batın oluşu zat‐ı iledir.

‫ـﲑ‬‫َﻛـﺜ‬‫ِﺑ ﹶﻼ‬‫ﺪ‬ ‫ْـﻮﹶﺍﺣ‬‫ﻧْ ﹶﺖ ﺍﻟ‬‫ﹶَﺍ‬ ‫ﻭ‬

Kutsî Duâ


53

“ İ çinde çinde çokluk olmayan, birsin.” Ortağı olmayan, çoğalma kabul etmeyen birliktir. Madde, atomlardan; atomlar, alt parçacıklardan oluşur. Birlikleri, çok‐ lardan teşekkül eder. Allah Teâlâ ise, böyle değildir.

ٍ‫ِﺑ ﹶﻼ ﻭﹶﺯ©ﻳ ـﺮ‬ ‫ﺩﺭ‬َ ‫ﻘﺎ‬ ‫ﺍﻟْ ـ‬ ‫ﻧْ ﹶﺖ‬‫ﹶَﺍ‬ ‫ﻭ‬

“Yard ımcı ya, ya, ihtiyacı olmayan kudret sahibisin.”

Allah Teâlâ, bir şey murat ettiğin zaman, Ońu başarmak için yardımcıya ihtiyaç duymaz. Murat eder, o da olur. Olması için tedbir, hazırlığa ihtiyaç duymaz. İcrası için teşekkül ge‐ rekmez.

‫ﺸﲑ‬ ‫ﻣ‬‫ﹶﻼ‬  ‫ِﺑ‬‫ـﺮ‬ِ‫ﻤـﺪﹶﺑ‬ْ‫ﻧْ ﹶﺖ ﺍﻟ‬‫ﻭﹶَﺍ‬

“ İşlerin sonunu bildi ğ inden, inden, isti şare etmeden tedbirini al ırsın.”

Allah Teâlâ, her işin tedbirini, düşünmeden, istişare etme‐ den öncesi ve sonu ile bilir. İşler Allah Teâlâńın isteği ile dö‐ ner ve durur. Şah‐ı Nakşibent kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz Efendimiz bu kısımda akılları hayrete düşüren Allah Teâlâ´ı övmek için, sözü kendi zatına bıraktı. Çünkü övgüler hep noksan kalmaktadır. Aşağıda zikredilecek ayeti Kurán‐ı Kerim´deki gibi zikretti. Ayetin başında gelen söyle lafzı, nefise ayıklık vermek, ayetin aslına hürmet ve ayrıca emir olarak kabul etmek içindir.

‫ﻠْ ﹶﻚ‬ ‫ْـﻤ‬  ‫ﻟ‬ ‫ﻉ ﺍ‬ِ‫ﻨﺰ‬‫َـ‬‫ﻭﹶ ﺗ‬  ‫ﺀ‬‫ۤﺎ‬‫َﺸـ‬‫ ﺗ‬‫ﻠْـ ﹶﻚﹶﻣﻦ‬ ‫ْـﻤ‬‫ـﻲ ﺍﻟ‬‫ﺗ‬‫ـﺆ‬ُ‫ﻚ ﺗ‬ ْ‫ﻠ‬ ‫ﻟْـﻤ‬ ‫ ﹶﻚ ﺍ‬‫ﺎﻟ‬  ‫ﻢﹶﻣ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫ ٱﻟـﻠ‬‫ُ ـ ِﻞ‬‫ﻗ‬

54

Kutsî Duâ


‫ﻴﺮ‬‫َـ‬‫ﻟَْـﺨ‬ ‫ﻙ ﺍ‬ ‫ﺪ‬‫ِﻴﹶ ـ‬  ‫ﺀ ﺑ‬‫ـۤﺎ‬ ‫َـﺸ‬‫ ﺗ‬‫ﱡﻝﹶﻣﻦ‬ ‫ـﺬ‬ُ‫ﻭﹶ ﺗ‬ ‫ﺸۤـﺎﺀ‬ ‫َـ‬‫ ﺗ‬‫ﻣﹶﻦ‬  ‫ ـﺰ‬‫ُ ـﻌ‬‫ﻭﹶ ﺗ‬  ‫ﺀ‬‫ۤﺎ‬‫َﺸـ‬‫ ﺗ‬‫ﻤﻦ‬‫ﻣ‬ ‫ﹶﻬﺎﺭﹶ‬‫ ـﻨ‬  ‫ﺞ ٱﻟ‬ ‫ﻟـ ـ‬‫ﺗُﻮ‬ ‫ ﻭﹶ‬ِ‫ ـﹶﻬﺎﺭ‬‫َ©ﰲ ٱﻟ ـﻨ‬ ‫ﻞ‬  ‫ﱠـﻴ‬  ‫ﺞ ٱﻟ‬ ‫ـ ـ‬‫ﺗُﻮﻟ‬ ‫َـ ©ﺪﻳﺮ‬‫ﺀ ﻗ‬‫ﻰ‬ ‫ﻞ ﺷﹶ‬ ‫ﻛُ ـ‬ ‫َﻰ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﺍﻧﱠـ ﹶﻚ ﻋﹶ‬ ‫ْﹶﺤـ ﱢﻲ ﻭﹶ‬‫ﹶﻦ ﺍﻟ‬‫ْﻤﹶـﱢﻴ ﹶﺖ ﻣ‬‫ﻟ‬  ‫ﺝ ﺍ‬ِ‫ﺮ‬ ْ‫ﺨ‬ ُ‫ﺗ‬ ‫ﺖ ﻭﹶ‬ ‫ْﻤﹶـﱢﻴ‬‫ﻣﹶﻦ ﺍﻟ‬  ‫ﻲ‬ ‫ﻟْﺤﹶ‬  ‫ﺝ ﺍ‬ِ‫ﺨْﺮ‬ ُ‫ﺗ‬ ‫ ﻭﹶ‬‫ﻴ ِﻞ‬‫©ﰲ ٱﻟﱠ ـ‬ ‫ﺣ ﹶﺴﺎ ٍﺏ‬ ِ‫ﻴﺮ‬‫ﻐَـ‬ ‫ـ‬  ِ‫ﺀ ﺑ‬‫ۤﺎ‬‫ﺗَـﺸـ‬ ‫ُﻦ‬ ‫ﻕ ﻣﹶ‬ ُ‫ﺯ‬ ‫َـﺮ‬‫ﺗ‬ “De ki: Ey mülkün sahibi olan Allah Teâlâ´m! Sen mülkü diledi ğ ine ine verirsin ve mülkü diledi ğ inden inden çeker al ırsın ve diledi ğ ini ini aziz edersin, diledi ğ ini ini de zelil k ılarsın. Hayır, senin kudret elindedir. Ş üphe üphe yok ki, sen her şeye fazlası yla yla kadirsin. Geceyi gündüz içine t ıkarsın, gündüzü de gece içine t ıkarsın, diriyi ölüden, ölüyü de diriden ç ıkar ırsın. Diledi ğ ine ine hesapsı z z olarak r ı z z ık verirsin.” (Âl-i verirsin.” (Âl-i İmran 26,27)

Rivayet edilir ki, Mekkeńin fethi üzerine Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem, ümmetine Fars ve Rum mülklerini vaat etmiş idi. Münaf ıklar ve Yahudiler “heyhat, Hz. Muham‐ med Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem nerede Fars ve Rum nerede? Onlar ın kuvvetleri bunlardan pek fazla, pek fazla, Hz. Muham‐ med Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem, Mekke ve Medine yetmedi mi yetmedi mi ki Fars ve Rum Devletlerine tamah ediyor?” dedi‐ ler. Bu sözden daha önceleri Ahzab Harbińde Rasûlüllah hen‐ deği belirlemiş, krokisini çizmişti, Medine ahalisinden her on

Kutsî Duâ


55

kişiye kırk zıra´ vermişti. Amr ibni Avf radiyallâhü Avf radiyallâhü anh, Selman‐ Farisî radiyallâhü anh, Huzeyfe radiyallâhü anh, Nu´man ibni ı Farisî radiyallâhü Mukrin radiyallâhü anh ve Ensar´dan altı kişi, kırk arşın bir yerde çalışıyorlardı. Kazarlarken hendeğin ortasında Allah Teâlâ taraf ından gayet büyük dağ gibi bir kaya çıktı. Demir külünkler kırıldı, çok çalıştılar taşı kıramadılar, pek az bir şey koparabildiler. Selman‐ı Farisî radiyallâhü Farisî radiyallâhü anhá “Ç ık Rasûlüllahá haber ver, emrini öğren gel” dediler. Selman radiyallâhü anh çıktı. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem bir Türk çadırı kur‐ durmuş, içinde oturuyordu, olayı arz etti. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem, Selman radiyallâhü anh ile beraber hendeğe indi. Diğer dokuz kişi hendeğin kenarında idiler, Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem, Selman radiyallâhü anh´tan külün‐ gü aldı taşa bir darbe vurdu, çatlattı. Taştan öyle bir şimşek çıktı ki, karanlık bir odada bir kandil gibi etraf ı aydınlattı. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem bir fetih tekbiri aldı. Bütün Müslümanlar da tekbir aldılar. İkinci bir darbe daha vurdu. Bir şimşek daha çıktı ve yine öyle tekbir aldılar. Üçüncü bir darbe daha vurdu taşı parçaladı ve bir şimşek daha çıktı. Aynı şekilde bir tekbir daha aldılar, sonra Selman radiyallâhü anh´ın elini tutup çıktı. Selman radiyallâhü anh; “Sana, anam babam feda olsun ya Rasülâllah, hiç görme‐ di ğim bir şey gördüm” dedi. Rasulullah sallallâhü aleyhi ve sellem, cemaate iltifat ile “Selman ne söylüyor gördünüz mü?” buyurdu, “evet, ya Rasülâllah” dediler. Rasülâllah” dediler. Buyurdu ki; “ İ İ lk lk darbeyi vurdum, bana gördüğünüz şimşek çakt ı. Bun‐ dan bana, Hıyrenin ve Medaini Kisrańın kasırlar ı ayd ınland ı.

56

Kutsî Duâ


Cibril de bana haber verdi ki, ümmetim bunlara muhakkak galebe edecek. Sonra ikinci darbeyi vurdum gördüğünüz şimşek çakt ı , , bundan da bana Rumún k ırmızı kasırlar ı ayd ınland ı. Cibril de Cibril de bana haber verdi haber verdi ki ki ümmetim ümmetim bunlara muhakkak galebe muhakkak galebe ede‐ cektir. Sonra üçüncü darbeyi vurdum gördüğünüz şimşek çakt ı. Bundan da bana Sanánın kasırlar ı ayd ınland ı. Cibril de Cibril de haber verdi ki verdi ki ümmetim ümmetim bunlara muhakkak galebe muhakkak galebe edecektir, müjde‐ ler olsun”. ler olsun”. Bunun üzerine Müslümanlar pek sevindiler; “Elhamdülillâh bu bir vaad bir vaad ‐ı sad ıkt ır, bu kazım i şinden bize büyük bir büyük bir yard yard ım vaat edilmi vaat edilmi ştir” dediler. tir” dediler. Münaf ıklar ise; “Ne acaibsiniz sizi bo sizi boş ümitlere düşürüyor, asılsız vaatlerde bulunuyor, Yesrib´den Hıyre ve Medaini Kisra kasırlar ını gör ‐ düğünü ve bunlar ın size fetih olunacağını söylüyor, hâlbuki muharebeye çıkmağa bile gücünüz yetmiyor da, yetmiyor da, korkunuzdan hendek kaz hendek kazıyorsunuz” dediler. yorsunuz” dediler. O zaman bu ayetler indi. Bu ayetlerin fazileti hakkında birçok haberler gelmiştir. Hz. Eyyub–el Ensarî´radiyallâhü anh´den ve Hazreti Ali kerremallâhü veche´den rivayet olunduğu üzere Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem buyurmuştur ki, “Fatiha ve Ayet‐el Kürsi” bir de Âli İmran´da

‫ﺍﻧﻪ ﻻ ﺍﻟﻪ ﺍﻻ ﻫﻮ‬ ‫ﺍ‬ ‫ﺍﻻﺳﻼﻡ ”ﺷﻬﺪ ﺍ‬ ‫ﺍ‬ ‫”ﺍﻥ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻋﻨﺪ ﺍ‬

“

den

á kadar

ve 26. ve 27. iki âyet nâzil oldukları zaman Allah Teâlâ ile ara‐ larında hiç bir hicap bulunmaksızın Arşı ilâhîye yapışarak “Ya Rabb, bizi Arz Arzına ve sana âsi olanlara âsi olanlara indiriyorsun” de indiriyorsun” de‐ diler. Allah Teâlâ´da buyurdu ki; “Yemin olsun sizi her sizi her namaz namazın arkasında okuyan her hangi her hangi

Kutsî Duâ


57

bir kimsenin kusurlar ına bakmayarak makamını Cennet k ıla‐ cağım, Ońu Hazire‐tül Kudüs´te tül Kudüs´te iskân edeceğim. Her gün Her gün ken‐ disine yetmi ş defa nazar edeceğim ve yetmi ş hacetini kaza edeceğim ki, aşağısı mağ firettir. Ońu her bir düşmandan, hasetçinin hasedinden koruyacağım ve onlar ı mağ firet eyleye firet eyleye‐ ceğim” . Said ibni Cübeyr radiyallâhü anh den rivayet edildiği üzere Medine etraf ında üç yüz altmış put vardı, bu ayeti kerime indiği zaman yerlere kapanıp secde ettiler. Konu ile ilgili olarak Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem bir hâdisi kutsi´de şöyle buyurdu. “Ben Allah “Ben Allah‐u Azîmüşşan Melik ül Melik ül ‐Mülûküm, hükümdarlar ın kalpleri ve kalpleri ve iradeleri benim iradeleri benim elimdedir, kullar bana kullar bana itaat ederler itaat ederler ‐ se ben de onlar ı onlara rahmet k ılar ım ve eğer kullar bana isyan ederlerse ben de onlar ı cezaland ır ır ım. Her şey benim elimdedir. Onun için başınızdakilere sövmek ile sövmek ile meşgul olmay gul olmay ın. Bana tövbe ve müracaat eyleyin müracaat eyleyin ki onlar ki onlar ı size bükeyim.” Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve selem ise; “Ne iseniz, yöneticileriniz öyle olur, yani yönetilirsiniz” yönetilirsiniz” buyurdular. İşte Allah Teâlâýı böyle bilmeli, böyle tanımalı ve bu tanı‐ yışla ona güvenmeli ve iltica eylemelidir. Allah Teâlâ´ geceyi gündüze katması, zorluğu kolay yapma‐ sı, sıkıntıyı gidermesidir. Gündüzü gece yapması da tersinedir. Allah Teâlâ, hallerin sahibi demektir. Çünkü her şey Ońun kudret elinde devran eder.

‫ﺍﻟْـﹶﻮﺭﹶﻯ‬ ‫ﻤﻴ ِﻊ‬‫ ﺟﹶ‬‫ﱃﺅ ﻋﹶﻦ‬‫ُﱃﹶﺅ‬‫ﺍْﻻ‬ ‫ﺘَ ﹶﺠ ﹶﺐ ©ﰲ‬ ‫ﺣ‬ ‫ ﺍ‬ِ‫ﻧَ ﹶﻚ ﻳﹶﺎﻣﹶﻦ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ﺳ‬

58

Kutsî Duâ


“Dünyada mahlûkat ın gözlerinden, idraklerinden gizli olan Rabbím, Seni tenzih ve tesbih ederim.” Dünyada Allah Teâlâńın varlığını görmek değil de müşa‐ hedesi vardır. Allah Teâlâńın bütün isim ve sıfatları kâinatta müşahede edilir. Allah Teâlâ, ahirette kullarına zat‐ını görmeyi nasip edecektir. Ahirette Allah Teâlâýı görmek haktır. Cennette olanlar Al‐ lah Teâlâýı göreceklerdir. Buna iman etmeli, nasıl olacağı ile meşgul olunmamalıdır. Çünkü dünyevî bilgiler buna kâfi gel‐ mez Bunun içindir ki, ahirette ki görmeye, nasıl olacağı bilinme‐ yen bir görmedir, denmiştir. Dünyada bu sır seçilmişlerin se‐ çilmişi Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemé ve Muhammedî terbiyede yüksek seviyeye ulaşanlara açıklanmış ve gösteril‐ miştir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem miraçta hakikî görmeye kavuşmuştur. Diğerleri ise tam görme değilse de, ahiretteki görmeye benzeyen görme gibidir. Bu öyle büyük makam ki, Sahabe Efendilerimiz radiyallâhü anhüm zamanın‐ dan sonra çok az kimse bununla şereflenmiştir. Ahir zamanda ise bu görüş Hz. Mehdi aleyhisselâm´da zuhur edecektir. Çün‐ kü Ońun zamanında İslamiyet Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín zamanındaki durumuna yeniden kavuşacaktır. Görmeler his, akıl, kalp ve keşf ile f ile olur. Her makamın görmesi ayrıdır. ‘Allah Teâlâýı gördüm’ diye söylenen rivayetler, aynadaki tecellilerin, müşahede edilmesi gibidir. Bu zat‐ını görmek de‐ ğildir. İnsanın dışında ve kendisinde görülen her şey O değil‐ dir. Onun alametleridir. Görülen, işitilen ve bilinen her şey, O değildir. Miraçta Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve

Kutsî Duâ


59

sellem Efendimizé, olan görmenin ise, tarifi mümkün değildir. Hz. Aişe radiyallahü anha validemiz bile bu konuda teyak‐ kuzda kalmıştır. O, “Her kim Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín Allah Teâlâýı baş veya kalp gözü ile gördü derse yalan söyler” de‐ miştir. Bu rivayette ki mana “Hakk ‐ı Hakk görür” Hakk görür” demektir. demektir. Daha sonraki makamlara ulaşınca Aişe radiyallahü anha Validemiz bu sözünden vazgeçmiştir. Yani Allah Teâlâýa ulaşmanın Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem ile olduğunu; Ulaştıranın (Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem), ulaşıla‐ nı (Allah Teâlâýı) bilmeden kavuşturamayacağını anlamıştır. Hiç rehber bilmediği yolu anlatabilir mi? Görmek makamı, Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aley‐ hi ve sellem Efendimizé ait makamdır. Bu sırrı ise kimse çö‐ zemez.

‫ـۤﺎﺀ‬ ‫ﺒﺮﻳ‬‫ـ‬‫ْﻜ‬‫ ﻭﹶ ﺍﻟ‬ِ‫ﺎَﺭ‬ ‫ْـﹶﻮﻗ‬‫ِﺎﻟ‬‫ﻯ ﺑ‬ ‫ﺗَﺮﹶﺩ‬ ‫ﻧَ ﹶﻚ ﻳﹶﺎﹶﻣﻦ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ﺳ‬

“Vakar ve azametle vası fl fl ı olan Rabbím, Seni takdis ve tesbih ederim.” Allah Teâlâ, Cemal ve celal sıfatlarıyla oluşan büyüklüğe sahiptir. Azamet ve Kibriyalık, Allah Teâlâ ın sıfatlarındandır. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem hadis‐i kutside buyurdu‐ lar ki; “Büyüklük izarım (etek), kibriyalık ridam (cübbe) dır” Bu sıfatları taşımaya kalkışan cehenneme düşer. Yaratılan‐ lar içerisinde sadece Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizé kibriyalık hakkı tanınmıştır. Çünkü sev‐

60

Kutsî Duâ


gilinin seven yanında nazı vardır. Fakat Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem halkın aşırı tazim ve nazarlarını kendinden çevirip Allah Teâlâýa tahsis ettiler. Bunu anlamak için tevhit makamlarının sonuna varmak gerekir ki, burada yeri gelir ki insan tekfirle suçlanılır. Kibriyalık nebilik sırlarındandır.

‫ﺷ ـﻴﺂﺀ‬َ‫ﻻ‬ ْ‫ﻊﺍ‬ِ‫ﻴـ‬ ‫ ﹶﻚ ﺟﹶﻤ‬‫ﻧَ ﹶﻚ ﻳﹶﺎﹶﻣﺎﻟ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ﺳ‬

“E ş yanın sahibi ve diledi ğ i gibi tasarruf eden Rabbím, Sení takdis ve tenzih ederim.” Yerin ve göğün yaratanı, varisi Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâ mülkün hem sahibi, hem hükümdarıdır. Mül‐ künde dilediği gibi tasarruf eder. tasarruf eder. Hiçbir şeyin O'nun bu tasar‐ rufuna itiraz ve tenkide hakkı yoktur. Dilediğine verir, diledi‐ ğinden alır. Mülkünde hiçbir ortağa ve yardımcıya da ihtiyacı yoktur.

‫َﻰ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﺍﻟْﻌ‬ ‫ ﻭ‬‫ﺓ‬‫ﺪﺭ‬ ُ‫ﻘ‬ ‫ْـ‬‫ﺑِﺎﻟ‬ َ ‫ﺯ‬ ‫ﻌـﺰ‬َ‫ﺗ‬ ‫ﻦ‬ ‫ﺎﻣ‬‫ ﻳ‬‫َﻚ‬‫ﺎﻧ‬‫ﺤ‬‫ﺳﺒ‬

“Ulvi kudret ile şerefli olan Rabbím Seni tesbih ve ten-

zih ederim.”

Allah Teâlâ, Teâlâ, kuvvet ve kudret sahipleri üzerinde istediği gi‐ bi tasarruf eden, her şeye karşı mutlak surette kadirdir. Her şeye kadir olduğu içindir ki, dilediği şeyi yaratır ve isterse on‐ da dilediği kadar kuvvet ve kudret de yaratır. Bu sebeple eşya, verilen kuvveti ile tasarruf ve tasarruf ve hayat sahibi olur. Allah Teâlâńın, zat‐ı kudreti ise hiçbir şey ile kıyaslan‐ mayacak yüksekliktedir.

‫ﺴﹶﻨﻰ‬ ‫ﺤـ‬ْ‫ﻟ‬ ‫ ﻭﹶ ﺍ‬‫ ِﻊ‬‫ـﺒ‬‫ﻲ ٱﻟﺴ‬‫ﺎ ©ﰲ ٱﻟ ﱠﻀﹶﻮﺍﺣ‬  ‫ﻢ ﻣﹶ‬َ‫ﻠ‬ ‫ ﻳﹶﻌ‬‫ﻧَ ﹶﻚ ﻳﹶﺎﻣﹶﻦ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ﺳ‬

Kutsî Duâ


61

“Yedi kat gök ve yerde ki olan ı , , hakikati ile bilen ve ku şatan Rabbím, Sení tesbih ve takdis ederim.” Bu bilmedeki mana tasarruf etmek ve kontrol altında tut‐ maktır. Bazı bilmek fiili etkisizdir. Allah Teâlâ ın bilmesi, tasar‐ ruf iledir. ruf iledir. Semalar ve yer Ońa itaat ile emir olunduğu gibi, izni olmadan, değişmeye de uğrayamaz.

‫ﺸﺂﺀ‬‫ﻻَﺣ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ ﻭﹶ‬ِ‫ﺪﻭﺭ‬ ‫©ﰲ ٱﻟﺼ‬  ‫ﺞ‬‫َﻠـ‬‫ـﺠ‬َ‫َﹶﺘـﻠ‬ ‫ﻳ‬ ‫ﺎ‬  ‫ﻢﹶﻣ‬َ‫ﻠ‬ ‫ ﻳﹶﻌ‬‫ﻭﹶ ﻳﹶﺎﻣﹶﻦ‬

“ İ nsan nsanın gö ğ sünde sünde ve bat ınındaki hareketleri bilen Rabbím, Sení tesbih ve takdis ederim.” Allah Teâlâ ise, kulun ruhunda, nefisinde ve cesedinde olan her şeyden haberdardır. Bu konuda insanın gizlediği, açtığı şeyleri, içinden geçirdiği vesveseyi, küfür ve imanı bilir. Ayrıca insana verilen bilgide, meleklerin ulaşamadığı bir kısım vardır ki, bu insana Allah Teâlâ taraf ından verilen bir şereftir. Kulun Ońdan gizleyeceği hiçbir şey olmadığı gibi, amelle‐ rinde ki asıl niyet de kendisi taraf ından muhakkak bilinir. Düşünceler ve Terbiyesi Kalbe gelen düşünceler, dört kısım olup, şeytanî, nefsanî, melekî ve melekî ve hakkânîdir. —Şeytanî olan eytanî olanı sol taraftan gelir. —Nefsanî olan Nefsanî olanı beyinden gelir. —Melekî olan Melekî olanı sağ taraftan gelir. —Hakkânî olan Hakkânî olan üstün üstünden gelir. Onun için insanın terbiye edilmesi gerekmektedir. İnsan terbiye yolunda işin iç manasına varmadan önce, kendi ilhamına uymayıp, Ehl‐i sünnet âlimlerine tabi olması gerekir. Âlimleri haklı, doğru, kendini yanlış bilmelidir. Çünkü

62

Kutsî Duâ


âlimler, bilgilerini Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem´den almıştır. Bu bilgiler, vahiy ile gelmiş olup sağlamdır. Yanlışlık‐ tan korunmuştur. Bu bilgilere uymayan keşif ve if ve ilham ise mu‐ hakkak yanlıştır. Bunun için kendi keşfini, âlimlerin sözünün üstünde tutmak, vahiy ile inmiş olan sağlam bilgilerin üstünde tutmak olur. Bu ise, sapıklığın ta kendisidir ve zarar, ziyandan başka bir şey değildir. Fakat terbiye olunca da hatalar büsbü‐ tün yok olur. İnsan vesveselerden kendini korumalıdır. Kendini hiç iyi bilmemeli ve başkalarını kötü görmemelidir. İnsanın maddî istekleri Allah Teâlâ´dan uzaklaşmaya, ru‐ hunda bulduğu istekleri Ońa kavuşmaya sebeptir. Ashab‐ı Kiram´dan birkaçı, kötü düşüncelerden, vesvese‐ lerden şikayet etmişti. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem “Bu vesveseler, imanın olgun olmasındand ır” buyurmuş‐ tur. Bu hadîsi şerifin manası; İmanın olgun olması, yakinin çok olmasındandır. Yakinin çok olması da, çok yakın olanlardadır. Kalp ve ruh Allah Teâ‐ lâýa ne kadar çok yakın olurlarsa, iman ve yakin de çok olur. Bedene bağlılık da, o kadar az olur. Bu zaman, bedene vesve‐ seler çok gelir. Uygun olmayan vesveseler meydana gelir. Kötü vesveselerin gelmesine sebep imanın kâmil olmasıdır. Uygunsuz vesveseler ne kadar çok olursa, imanlar ının o ka‐ dar çok dar çok olgun olgun olduğunu gösterir. Çünkü iman kâmil olunca, latifelerin en latif olan ruh be‐ denden o kadar çok sıyrılır. Sıyrıldıkça, bağları gevşedikçe, beden boşalır. Bulanmağa, kararmağa başlar. Böylece kötü düşünceler, vesveseler artar. Fakat terbiyesi eksik olanların

Kutsî Duâ


63

vesveseleri ise zararlıdır. Kalp ve ruh hastalıklarını arttırır. 29 Terbiyeden önce her bilgi eksiktir. Nefsin istekleri karışmış‐ tır. Hakikat zan edilen şeyler terbiyede yükseldikçe, yanlış oldukları açığa çıkar. Sonra ise, Hakká kavuşunca “Her şey Hakk içindir” olduğu anlaşılır. Bu nedenle büyükler, nefisleri‐ nin isteklerinden dolayı, Allah Teâlâýa o kadar çok yalvarırlar ve pişman olurlar ki, başkalarının bir senede kazandıkları mer‐ tebelere, bir anda yükselmelerine sebep olur. Su bal ığa hayat olurken, hayat olurken, insana ölümdür. Mesela; başa gelen belalar, sıkıntılar, her ne kadar acı ve üzücü görünür ise de, batına yani kalbe, ruha tatlı gelmekte‐ 29

—Vesveseden insan kendi başına ve hikmet ilmine kavuşama‐ dan kurtulamaz. Hikmet ilmi ancak Allah Teâlâ taraf ından insandan insana aktarılarak gelir. Yalnız gideni kurt kapar, sözündeki kurtlar‐ dan biri vesvesedir. Ruhun yalnızlıkta bile bırakılmayıp nefisle arka‐ daş kılınması vesveseden korumak içindir. Çünkü ruh nefsin bera‐ berliği ile yüksek vasf ındaki noksanlığı fark etmiştir. Yoksa ilâhi özel‐ liklerinin sarhoşluğuna düşüp helak olma ile karşılaşabilirdi. Bu konuya ilişik olarak psikiyatrik tedavide esas olan şey, hasta‐ nın güvenini kazanan bir ortam oluşmasını sağlayan kişinin bulun‐ ması ile sıkıntı veren şeylerin ortaya çıkmasını sağlamaktır. Vesvese‐ ler paylaşıldıkça hastan ın korkular ı azalır ve ondan kurtulur. Eğer sır durumuna giren durumu devam ederse iyile şme uzun zamana veya uyuşturucu ilaçlara mahkûmiyet olur. Sonuçta ilmin hakikatine kavuşmak için hayırlı insanlar ı bulup yalnızlıktan kurtulmak lazımdır. Yalnız insan hasta insandır. En güzel dost ise Allah Teâlâ, Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem ve Onların yolundan giden büyüklerdir.

64

Kutsî Duâ


dir. Çünkü beden ile ruh birbirinin zıddı, tersi gibidir. Birine acı gelen, ötekine tatlı olmaktadır. Ruh terbiyesi eksik olanlar bunu anlayamazlar. “Onlar, hayvanlar gibidir. hayvanlar gibidir. Daha da aşağı‐ d ırlar” (Araf rlar” (Araf 178) 178) Fakat bir kimsenin ruhu alçalarak beden mertebesine yer‐ leşse ve nefsine bağlansa, bu ince bilgileri nasıl anlayabilir? Ruh kendi makamına çıkmadıkça ve nefsinden ayrılmadık‐ ça, bu marifetlerin güzelliğini göremez. Bu nimete kavuşmak için, takdir edilen ecel gelmeden önce olan ölüme kavuşmak lazımdır. Büyüklerimiz bu ölüme “Fena” adını vermişlerdir Fena‐Nefis Terbiyesi Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem kâfir‐ lerle cihattan geri dönünce, “Küçük muharebeden döndük, büyük cihada geldik” bu‐ yurdu. Nefis ile savaşmağa, “Büyük Cihad” Büyük Cihad” demi demiştir. Allah Teâlâ insanı nefisten yaratıp, ruhu ona ikram etmiş‐ tir.

‫ِﺟﺪﻳﻦﹶ‬ ‫ﺳﹶﺎ‬ ‫ﻟَﻪ‬ ‫ﻌﻮﺍ‬َ‫ﻘ‬ َ‫ﻓ‬ ‫ﻭﺣﻰ‬‫ ﺭ‬‫ﻣﻦ‬‫ﻴﻪ‬  ‫ ﻓ‬‫ْﺖ‬‫ﹶﻔَﺨ‬‫ﻭَ ﻧ‬  ‫ﺘُﻪ‬ ‫ﻳ‬‫َﺫﺍ ﺳﹶﻮ‬‫ﺎ‬ َ‫ﻓ‬

“Onu tamamlay ı p, p, içine de ruhumdan üfürdüğüm zaman, derhal ona derhal ona secdeye kapanın” (Sâd;72) n” (Sâd;72) Ruh´ un un yeri kalptir. Ruh, Ruh, özellik bakımından İlâhî Zat lâhî Zat‐ın te‐ cellilerini taşırken, nefis zat‐ î sıfatların ve fiillerin tecellisini taşımaktadır. 30 30

—Celâlettin Suyuti kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz sahih görüş ola‐ rak; ruh ile nefsi tek bir şey olarak kabul eder.

Kutsî Duâ


65

Ruh, Ruh, özü itibarıyla kutlu olmasına rağmen halife sıfatına erişememiştir. Çünkü halifelik makamının karşılığı ancak nefis taşıması karşılığında insana verilmiştir. Ruhlar letafet, ihata ve hareket bakımlarından, görünüşte, kendini yaratana benzer. “Allah Teâlâ, Âdemi kendi suretinde yaratt ı” hadis‐i şerifi, bunu bildirmektedir. Beden, ruh için dikilmiş bir elbisedir. Eğer ki; ruh yalnız ba‐ şına yaratılmış kalsaydı, melekler ile arasında bir fark kalmaz‐ dı. Melekler maddeli, mekânlı ve nasıl oldukları anlaşılabilir oldukları için halifelik sıfatına kavuşamaz. Bu bilgilerden insa‐ nın nasıl Allah Teâlâńın halifesi olduğu anlaşılmaktadır. Bir şeyin sureti, onun halifesidir, vekilidir. Bir şey onun su‐ retinde yaratılmazsa, onun halifesi olamaz. Halife olmağa yakışmayan, emanet yükünü taşıyamaz. Cüneyd‐i Bağdadi kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz “Hadis (son‐ radan yarat ılan), kadime (ezeli, arat ılmayan) yaklaşınca, izi, eseri bile eseri bile kalmaz” buyurdu. kalmaz” buyurdu. Sultanın hediyelerini, ancak onun ancak onun hayvanlar ı taşır. Allah Teâlâ kararmış olan bedeni, nurlu olan ruha sevdirdi. Nur karanlığa âşık oldu. Çok severek, bedenle ile birleşti. Bu bağlantı ile nurun cilası arttı. Ona yakınlaşmakla, parlaklığı çoğaldı. Nurun bu hali, ayna yapılacak cam gibi oldu. Parlak olan nur, karanlık cesede bağlanınca, önceden Allah Teâlâýa olan yakınlığını, kendi varlığını ve özelliklerini unuttu. Karanlık bedene olan sevgisine dalarak ve yalnız bir görünüş olan o bedene bağlanarak kendini kaybetti. Ońunla bir arada kalınca, değerini kaybedip kötüleşti. Ruh bedenden yüz çevi‐

66

Kutsî Duâ


rip, unuttuğu Kutsî sevgilinin müşahedesine dalarsa ve ona bağlanırsa, karanlık bedeni de, o kutsî makama kutsî makama sürükler. Mü‐ şahedesi artınca da, beden de onun nurları ile aydınlanır.31 Bu nedenle nefsin ruh ile olan arkadaşlığı neticesi kutsi makamlar insana hediye edilmiştir. En büyük ikram da sonsuz hayatın ruh sebebiyle insana ihsan edilmesidir. Çünkü ruhun özünde sonsuzluk işaretleri vardır. Pis olan meni rahme düşünce can olup temizlenmesi gibi, nefiste ruhun etkisine girince temizlenir. Bundan dolayı insanda terbiye edilme ve yol göstermenin gerekliliği duyulmuştur. Çünkü yaratılışı maddî itibar maddî itibarıyla zayıf, manevî yönden manevî yönden yüksek yaratıldığından dengelerin sağlanması için ilâhî yard ilâhî yardıma ihtiyaç vardır.

‫ﻘُﺮﹶﻯ‬ ‫ْـ‬‫ﻥﻭﹶ ﺍﻟ‬ِ ‫ـﺪ‬ ‫ﻟْﻤ‬ ‫َﻰ ﺍ‬ ‫ﻠ‬ ‫ ﹶﺽ ﻋﹶ‬‫ﻟْـﹶﻌﺮﻭ‬ ‫ﹶﻑﺍ‬‫ﺮ‬ ‫ ﺷﹶ‬‫ﻧَ ﹶﻚ ﻳﹶﺎﻣﹶﻦ‬ ‫ﹶﺤﺎ‬‫ﺒ‬ ‫ﺳ‬

“Mekke ve Medine Ş ehirlerini, ehirlerini, şehirler ve yerle şim yerlerinden şerefli ve üstün k ılan Rabbím, Sení tesbih ve takdis ederim.” Dünya ve kâinat üzerinde en kıymetli mekân Medine´de Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz in vücut‐u Pâkińi çevreleyen mekândır. Bir Habeşi Medine´de dedin edildi. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki; “Bu ondan yaratıldığı toprağa defin edildi.” 31

—Zevaid‐üz Zühd adlı kitapta şu rivayet vardır. Kalp ve cesedin misali kör ve kötürümün misali gibidir. Kötürüm köre dedi ki; Ben meyve görüyorum, fakat ulaşamıyorum. Beni yüklen. O da yüklendi. Sırtına aldı. Köre yedirdi.

Kutsî Duâ


67

eref bakımından daha sonra Kâbe‐i Muazzama ve sırasıy‐ Şeref bak la bunların etraf ı olan, mekânlar gelmektedir. Bu Allah Teâ‐ lâńın lütfu ilahisi olarak, kullara ihsanıdır. Dünyada ve uzayda olacak oluşların merkezi, Kabe‐i Mu‐ azzamá;32 Manevi terakkilerin yükseliş ve merkezi ise Ravza‐i Mutahhara´dır. Mekke ve Medine de olan şeref bu eref bu ve birçok özelliklerden dolayıdır. Bunlar sırdır. Ehlince bilinmektedir. 33

‫ ﻭﹶ ﺍﻟـﱠﺜ ـﺮﹶﻯ‬‫ ِﺏ‬‫ْﹶﺠـﺒﻮ‬‫ﺤ ﹶﺖ ﺍﻟ‬َ ‫ﺗ‬ ‫ﺎ‬  ‫ﻢ ﻣ‬َ‫ﻠ‬ ‫ـ‬‫ ﻳﹶﻌ‬‫ﻧَ ﹶﻚ ﻳﹶﺎﻣﹶﻦ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ﺳ‬

“Yerin alt ı ve üstünü bilen ve tasarrufunda tutan Rabbím, Sení tesbih ve takdis ederim.” Allah Teâlâńın bilmesi demek, onları yaratması, kontrol al‐ tında tutmasıdır. Yaratılanlarda tesadüf ve evrimleşme yoktur. Yaratılışı ge‐ reği olması gereken en mükemmel şekilde yaratılmıştır.

32

—Ak delik ile kara deliğin giriş noktalarındaki bağıntıları burada aramak gerekir. 33 —Medine de, salgın hastal ıklar olmayaca klar olmayacağı ve Deccal´ ın girme‐ yeceği, toprağı şifad ır, rivayeti vard ır. Binaenaleyh, insanın toprağı nereden al ınmışsa oraya gömülür, hikmetince Medine toprağına hürmet etmek hürmet etmek gerekir. Eskiden hacılar evlerine lar evlerine dönerken ilaç niyeti ‐ ne toprak tabletleri toprak tabletleri getirip getirip hastalara verirlerdi. Mekke de, harem olan k ısım, kâinattaki en kâinattaki en güvenli yerdir. güvenli yerdir. Ar Ar ş ile yerin perdesiz olduğu k ısımd ır. Bu iki mekânın k ıymetini bilmek ge‐ reklidir. Teknoloji ilerledikçe Teknoloji ilerledikçe sırlar ı açığa çıkacakt ır.

68

Kutsî Duâ


‫ـﹶﺮﻯ‬ ‫ﻥ ﻳ‬َ‫ﺃ‬ ‫ُـ ﹶﻒ ﻋﹶـﻦ‬‫ﻟَـﻄ‬ ‫ﹶﱃﺎ ﻭﹶ‬ ‫َـﻌﹶﱃﹶﺎ‬‫ ﺗ‬‫َ ﹶﻚ ﻳﹶﺎﹶﻣـﻦ‬‫ﺒ ﹶﺤﺎﻧ‬‫ﺳ‬

“Zat-ı idrak, hissiyat ve keyfiyetle görülmekten yüce olan Rabbím, Sení tenzih ve takdis ederim.” Bilmek, görmekten sonra geldi ğinden Allah inden Allah Teâlâý ı bilmek isteyen, göremedi ği, benzetemedi ği zat ı , , o hali ile kabullenip acziyetini itiraf etmelidir. Bu bilgi, bilmenin üstü bilgidir ki, ulaşılacak en lacak en son makamd ır. Kulluk bilgisine Kulluk bilgisine ulaşan, Rabbńi bilir, Rabbńi bilir, Ońu tanır. İdraksizliği idrak etmek, en büyük ilimdir.

‫ﺖ‬‫َـﻴ‬‫ﻌﺎﻟ‬ ‫َـ‬‫ ﺗ‬‫ﺎ ﻭ‬‫ـﻨ‬‫ﺑ‬‫ ﺭ‬‫ﻛْﺖ‬ ‫ـﺎﺭ‬‫َـﺒ‬‫ﺗ‬

“Kudreti yüksek Rabbímiz, Sen ne yücesin.”

İlah olmak, zatının gereğidir. Allah Teâlâńın kulu olduğunu bilmek ise, kullarına şereftir.

َ ‫ﻙ‬ ‫ﺳﹶﻮﺍ‬ ‫ﻫﺮﹶ‬َ ‫َﺎ‬ ‫ﻗ‬ ‫ﻻ‬ َ‫ﻭﹶ‬ ‫ﻙ‬ ‫ﻴﺮ‬‫َـ‬‫ﻏ‬  ‫ﺏ‬ َ‫ﺭﹶ‬ ‫ﻻ‬

“Senden ba şka Rabb olmad ı ğ ı gibi, Senden ba şka kahredecekte yoktur.” Af ve Af ve ceza Allah Teâlâýa aittir. Bizlere dilediği gibi hüküm eder. Dilerse af eder, af eder, dilerse ceza verir. Ońun bizleri af etme af etme‐ si ise Rabb´lik gereğidir. Çünkü büyüklüğün gereği affetmektir. Allah Teâlâ Aziz ve Hâkim´dir.

ُ ‫ﻞ‬ ‫ﻀ‬ ْ‫ﻤﻔ‬‫ْـ‬  ‫ﻢ ﺍﻟ‬‫ﻌ‬‫ﻨ‬‫ـ‬‫ْﻤ‬‫َ ﹶﺖ ﺍﻟ‬ ْ‫ﺍﻧ‬ ‫ﻬﻢ‬ٰ‫ـ‬‫ٱﻟـﻠ‬

“Ey Allah Teâlâ´m nimetlerini, fazl-ı ihsanından minnetsizce verirsin.”

Kutsî Duâ


69

Allah Teâlâ, karşılık beklemeden, kudret nişanesi olarak nimetler bahşeder. Kul isyan halinde bile nimet içinde yüzer. Bunu takdir etmek mümkün değildir. Allah Teâlâ hakikaten çok büyüktür.

ُ ‫ﻞ‬ ِ‫ﻤﻘﻴ‬‫ْـ‬‫ﺍﻟ‬

“Kusurlar ımı z z ı silersin.”

Allah Teâlâ, kullarına tekliflerini yaparken güç ve kudretle‐ rine uygunlukta yapmıştır. Allah Teâlâ, kullarının eksik oldu‐ ğunu bildiğinden, çok şeylerini izale eder ve ikmal eder. Buna göre mükellefler onları güçleriyle rahat yapabilirler. Allah Teâlâ kolaylığı seçmiştir. Böyle olması da teklife kudreti olmadığından değil, rahmetindendir. Bu suretle Allah Teâ‐ lâńın mükelleflere bahşettiği kudret ve takat yaptığı teklifler‐ den geniştir. Bu sayede onlara vazifelerini yaptıktan sonra dinlenecek veya teklifsiz hayırlar yapmaya kudretleri yetecek‐ tir. Böyle olmasına rağmen kullar her zaman kusur üzere olur‐ lar. Allah Teâlâ´da onların birçoğunu siler ve affeder. Çünkü O, kulları hakkında çok merhametlidir. Büyükler en büyük günah hakkında buyurmuşlardır ki; “Ki şi bir günah i şledikten sonra ‘Allah Teâlâ beni suçum‐ dan affetmeyecektir’ demesi affetmeyecektir’ demesi kadar kadar büyük büyük günah günah yoktur”

‫ُﻜﻮﺭ‬  ‫ﺸ‬‫ﺍَﻟ‬

“Te şekkür edensin.”

Allah Teâlâ, az çalışmamıza çok şey ihsan eder. Bizden şü‐ kür ister iken, bize şükrü öğreten, Şükür Esmasını kendine isim alandır. Onun için yokluk Meşrebińden ne kadar çok hoşlan‐

70

Kutsî Duâ


dığını bildirmiştir. Yokluk bulunursa Allah Teâlâńın varlığı açığa çıkar. Sabır bu terbiye yolunun baş ilacıdır. Sabreden teşekkür edebilendir. Sabrın başı da yokluktur.

‫ﻧْ ﹶﺖ‬‫ﱠَﺍ‬ ‫ِﺍﻻ‬‫ﻟٰﻪﹶ‬ ‫ۤﺍ‬ِ‫ُ ©ﺬﻯ ﻻ‬ ‫ﺍ‬ ‫ ٱﱠﻟ‬  ‫ﻧْ ﹶﺖ ﺍ‬‫ﹶَﺍ‬ ‫َﺍﱠﻧﻚ‬ ‫ ـﹶﻬﺪ‬‫ﺍَﺷ‬ ‫ﻭﹶ‬ ٍ‫ـﺊ‬‫ﺷ‬َ‫ـﻞ‬  ُ‫ﺏ ﻛ‬ ‫ـﻰ© ﻭﹶ ﺭﹶ‬‫ْ ﹶﺖ ﺭﹶﺑ‬‫َﺍﻧ‬

“Muhakkak Senin hakk ında şahadet ederim ki; Sen´den ba şka tapılacak ilah yoktur.”

şeyin Rabbísin.” “Sen benim ve her ş

Rabb: Terbiye eden, sahip, efendi. Mahlûkat yaratıldıktan sonra başıboş bırakılmamıştır. Ter‐ biye, bir şeyi yavaş, yavaş kemaline eriştirmektir ki, bunun eseri tekâmül olur. Âlemin her kısmında ise terbiye ve tekâ‐ mül kanunlarının cereyanı her an görülmektedir. Terbiye: Terbiye, Terbiye, aşağı bilgilerden, yüksek bilgilere manevi hareket‐ le ilerlenmesi, yükselme demektir. Aşağı bilgi ; mahlûklara ait bilgi; Yüksek bilgi; Allah Teâlâńın bilgisidir. Bu bilgiye kavuşan, mahlûklara ait bilgilerinin hepsi unutur. Terbiyede nefsi tasfiye ve tezkiye etmek iki yolla olur. —Çalışarak ilerlemektir. —İhsan ve yardım ile götürülmektir. Aslında her ikisinde yardım olduğu gibi aynı anda olması da vardır.

Kutsî Duâ


71

Terbiye İslamiyet’in bildirdiği bilgilerden başka şeyler öğ‐ renmek için değildir. Manevi yükseliş yolunda ilerlerken, yal‐ nız İslamiyetín bildirdiği şeyler, açık ve geniş olarak bilinir. Böylece akıl dar çerçevesinden kurtularak, bilginin sonsuz meydanına açılma imkânını bulmaktadır. İ nsan nsan uykudad ır, ölünce uyanır. Ölümden önce olacak mecâzi ölüm için muhakkak terbiye gerekli olmuştur. Hz. İsa aleyhisselâm buyurdu ki; “ İ İ ki kere ki kere ölmeyen melekût s melekût sırlar ına kavuşamaz” Bunun misali kuşların doğması gibidir. Yani, yumurtanın doğması ve kuşun yumurtadan doğması. Ölüm ile son bulmayacak hayattaki hakikate ermek için, nefsin terbiye olması gereklidir. Maneviyat yolunda ilerlemek‐ ten maksat, nefsin terbiye edilmesi, kalbin mahlûklara bağlılı‐ ğından kurtarılmasıdır. Günah olarak insana olarak insana terbiyesiz nefis yeterlidir. 34

‫ﺭ ِﺽ‬َ‫ﻻ‬ ْ‫ ﻭﹶ ﺍ‬‫ﻤـٰﹶﻮﺍﺕ‬ ‫ ـ‬‫ﺴ‬  ‫ ٱﻟ‬‫ﻃ ـﺮ‬‫َﺎ‬‫ﻓ‬

“Benzeri olmayan yerleri ve gökleri yoktan var ettin.”

Allah Teâlâ, her şeyi öncesi olmadan yoktan var etti. Semavat denilince; arş, kürsi ve cennet, Arz denilince; dünya ve cehennem hatıra gelmelidir.

34

—Ağız ile yalan söylememek dinin emridir. Yalan söylemek ar‐ zusunu kalpten çıkarmak terbiyedir. Yalan söylemenin kalbe gel‐ memesi de hakikate ulaşmaktır. Görülüyor ki, terbiye işi dini hayatı tamamlamaktad ır.

72

Kutsî Duâ


‫ﺩﺓ‬ ‫ﺎ‬‫ ـﻬ‬‫ ٱﻟﺸ‬‫ ﻭ‬ِ‫ﻴﺐ‬‫َـ‬‫ْﻐ‬‫ﻢ ﺍﻟ‬ ‫ـ‬‫ﺎﻟ‬‫ﻋ‬

“Gizli ve açı ğ ı bilensin.”

Gözle görülmeyen ve görüleni; var olanı ve varlık meyda‐ nında olmayan yokú; ahiret ve dünyayı Allah Teâlâ hakkı ile bilir. İsteyenlerin hidayet için mi, inat için mi, ne gibi bir mak‐ satla istediklerini de bilir. Bu bilgi çalışma ve kazanma sonucu olmayıp zat‐ının gerektiği bilgidir.

‫ﻲ‬‫ﻟْـﻌﹶﻠ‬ ‫ﺍ‬

“Üstünsün Rabbím.”

Allah Teâlâ, her şey kendisinin emrinde ve hükmü altında olan Zât demektir. Allah Teâlâ, her hususta, her şeyden yüce olan, zaman ve mekândan münezzehtir. Kudrette, bilgide, hükümde, iradede ve diğer bütün kemal sıfatlarında üstündür. Kemal, şeref ve yükseklikle mücehhezdir ki, Ońu akıl ta‐ savvur edemez.

‫َﺒ ِﲑ‬‫ْﻜ‬‫ﺍﻟ‬

“Büyüksün Rabbím.”

Büyüklükte kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen kibriya sahibi olan Allah Teâlâ´dır. Her şey Allah Teâlâ´dan, her ne şekilde olursa olsun, küçüktür. Ońu kimsenin ilmi kavra‐ yamaz. Her bakımdan büyük, varlığının kemaline sınır yoktur. Bütün büyüklükler O'na mahsustur. Allah Teâlâ her şeyi kuşatmıştır, fakat Ońun kuşatmasının ne ve nasıl olduğu bilinmez. Allah Teâlâńın yakınlığı ve bera‐ berliği de büyüklüğü gibi olduğundan, bu durumu keşfeden‐

Kutsî Duâ


73

lerde, Ońun durumunun benzeri ve misaline kavuşurlar, ha‐ kikatine ulaşamazlar. Bu hakikatler ne olduğu bilinemeyen mertebededirler. Allah Teâlâ gerçekten büyüktür.

ِ‫ﺘَﹶﻌﺎﻝ‬ ‫ﻤ‬ْ‫ﺍﻟ‬

“Yücesin Rabbím.”

Üstünlüğü kendine layık gördüğü şekildedir. Yaratılmış sı‐ fatlardan münezzeh, hakikatinin idraki de mümkün değildir. Yani, kudreti ile her şeyden üstün, sıfatları mahlûkattan mü‐ nezzeh ve âli ve yegâne yüksektir. İlminden ve kudretinden hariç kalacak ve huzuruna çıkmayacak, hiç bir şey yoktur.

ۤ ‫ﺲ‬ ‫ـٰـ‬‫ۤﻃ‬ ‫ﻢ‬ ۤ ‫ﺴـ ـ‬ ٰ‫ ـ‬‫ﻃ‬

“Tâ-Sîn-Mîm, Tâ-Sîn.”

Bu isimlere yemin olsun, demektir. Huruf ‐u Mukatta35 ola‐ rak geçer. Sırrı ehlince bilinir. İsm‐i Âzâm´ın kuvvetini taşırlar. Bu kısımda diğer Huruf ‐u Mukatta´ları zikir edilmeyip, bu isim‐ lerin zikri kul ile Rabbí arasındaki, farkın beyanıdır. Sonra gelecek ayet bu konuyu açıkça izah edecektir.

‫ ـﹶﻴﺎ ِﻥ‬‫ﺒﻐ‬‫َﹶـ‬ ‫ﻳ‬ ‫ﻻ‬ ٌ ‫ﺥ‬ ‫َﺯ‬‫ﻬﻤﹶﺎ ﺑﹶﺮ‬‫ﻴﻨﹶ ـ ـ‬‫ﹶﺑ ـ‬‫ﻘ ـ ﻳﹶﺎ ِﻥ‬َ ‫ﺘَـ‬ ‫ْـ‬‫ﻦﻳﹶﻠ‬ِ ‫ﺤـﺮﹶﻳـ‬ ‫ْﹶﺒ‬‫ﹶﻣ ـﺮﹶﹶﺝ ﺍﻟ‬

“O, iki denizi sal ıvermi ştir, birbirine kavu şurlar. Arala35

—Kurán‐ı Kerim´de geçen harf gruplardır. Sırlar ı içerir. Bütün yorumlar, bu konuda yetersiz kalmaktadır. Bu ilm‐in sahibi Hz. Ali kerremallâhü veche´dir. Celcelutiyye Kasidesińde kısmî bir bilgiyi ümmete hediye etmiştir. Bu kasideye İsm‐i Âzam Kasidesi´de derler.

74

Kutsî Duâ


r ında bir engel vard ır, birbirine tecavüz etmezler.” (Rahman 19–20) Bu iki deniz hakkında misal olmak üzere çeşitli yorumlar yapılmıştır. —Sûre‐i Furkan´da ki 53. âyetine bağlı olmak üzere biri tat‐ lı diğeri acı, iki deniz denilmiştir. Meselâ Akdeniz’e Nil, Basra körfezine Dicle, döküldüğü halde, satıhları birleşik ve beraber olmasına rağmen, birdenbi‐ re birbirlerine karışmadan, bir hayli mesafe özellikleri bozul‐ mayan sulardır. Bunlar da karışma yerine, temas manası uy‐ gun gelmiştir. İltika, temas edecek yönle yakınlık demektir. Berzah, asıl manasında iki şey arasında bulunan engel de‐ mektir. Coğrafya ıstılahında, iki deniz arasında bulunan karaya denir. Burada bu manaya veya kudretten herhangi bir sınır manasınadır. Aralarında bir berzah bulunduğundan dolayı o iki deniz kavuşamazlar ve tecavüz yapmazlar, yapmaya mey‐ dan bulmazlar. Kul nice makamları geçse de Allah Teâlâ ile bir iltihak ve ittifak söz konusu olmaz. Her şeyde olan en büyük hikmet, varlığının gereği, haddi aşmamaktır. Bu esas ile mahlûkat yücelir. Böylece Allah Teâlâńın kul ile arsındaki yakınlaşmanın sı‐ nırları belirtilmiş oldu. Duada Allah Teâlâýı yücelten sözlerden sonra, kulun iltica ve yakarış makamı başlamıştır. Kutsî Dua Kutsî Dua‐ı Bahâiyye okunurken bu ayet gizli okunur.

‫ﹶﻣﺎ ©ﰲ‬  ‫ﻪ‬َ‫ ﻟ‬‫ﻮﻡ‬َ ‫ـ‬‫ﻻ ﻧ‬ ‫ٌﻭﹶ‬ ‫ﺔ‬ ‫ﹶﻨ‬‫ﺳ‬ ‫ﺬُﻩ‬ ‫ْﺧ‬‫َﺎ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﻴﻮﻡ‬‫ﻘَـ‬ ْ‫ﻟ‬  ‫ﻰ ﺍ‬‫َﹶ‬ ‫ﻟْـﺤ‬ ‫ﻫﹶﻮ ﺍ‬ ‫ﺍ ﱠﻻ‬‫ﻟٰۤﹶﻪ‬ ‫ﻻ ﺍ‬ ُ    َ ‫ﺍ‬

Kutsî Duâ


75

‫ﻠَﻢ‬ ‫ـ‬‫ـ ©ﻪ ﻳﹶﻌ‬ْ‫ﺎﺫﻧ‬ِ‫ِﺍ ﱠﻻ ﺑ‬ ‫ـﹶﺪﻩ‬ ‫ﻨ‬ ‫ﻋ‬ ‫َﻔـﻊ‬‫ـ‬ ‫َﺍ ٱﱠﻟ ©ﺬﻯ ﻳﹶﺸ‬‫ ﺫ‬‫ﹶﻣﻦ‬‫ ِﺽ‬‫ﻻَﺭ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ ﻭﹶ ﻣﹶﺎ ©ﰲ‬‫ﻤٰﹶﻮﺍﺕ‬ ‫ٱﻟﺴ ـ‬ ‫ِﹶﻤﺎ‬‫ ﱠﻻ ﺑ‬‫ ©ﻪ ﺍ‬‫ْﻤ‬‫ﻠ‬‫ ﻋ‬‫ﻣﻦ‬‫ﺀ‬‫ﻰ‬ ‫ﺑِﺸﹶ‬ ‫ﻄُﻮﹶﻥ‬ ‫ﺤﻴ‬َ ‫ـ‬‫ﻻ ﻳ‬ ‫ﻢ ﻭﹶ‬‫ﻬ‬‫َـ‬‫ﻠْـﻔ‬ ‫ﻢ ﻭﹶ ﻣﹶﺎ ﺧﹶـ‬ِ‫ﻬ‬ ‫ﺪﻳ‬ ‫ﻳـ‬َ‫ﹶﻦ ﺍ‬‫ﻣﹶﺎﹶﺑﻴ‬ ‫ﻫـﹶﻮ‬ ‫ﹶﻤﺎ ﻭﹶ‬‫ُ ـﻬ‬‫ﻔْـﻈ‬ ‫ﺣ‬ ‫ﻩ‬ ‫ﺩ‬‫َﹶـﺆ‬ ‫ﻳ‬ ‫ﻻ‬ ‫ ﹶﺽ ﻭﹶ‬‫ﻻَﺭ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ ﻭﹶ‬‫ﻤـٰﹶﻮﺍﺕ‬ ‫ـ‬‫ﺴ‬  ‫ﻪ ٱﻟ‬‫ـﻴ‬‫ﺮﺳ‬ُ‫ـ ـﹶﻊ ﻛ‬‫ۤﺎﹶﺀﹶﻭﺳ‬‫ﹶﺷـ‬ ‫ﻈ ـﻴﻢ‬‫ـﹶﻌـ‬  ْ‫ﻲ ﺍﻟ‬ ‫ْﻌﹶ ـﻠ‬‫ﺍﻟ‬ “Allah Teâlâ´dan ba şka bir ilah yoktur. Hayy ve Kayyum Kayyum olan O´dur. Ońu uyuklama, uyku tutmaz. Göklerde ne varsa, yerde ne varsa hep Ońundur. Ońun izni olmaksı z z ın, yanında şefaat edecek olan kimdir? O yarat ıklar ının geçmi şleri ve gelecekleri ne varsa hepsini bilir. Ońun yarat ıklar ı Ońun diledi ğ inden inden ba şka, Ońun şeyi kavrayamazlar. bilgisinden de, bir ş Ońun kürsüsü göklerden ve yerden daha geni ştir. Göklerin ve yerin korunmas ı ona a ğ ır gelmez. En yüce ve en ulu olan da ancak O´dur. (Bakara 255) Ayet‐el Kürsi Açıklaması Allah Teâlâ´dan başka bir ilah yoktur. Hakikatte Ońdan başka mabut yoktur. Kulların kabul edip etmemesi Ońun ilâhlığına bir engel teşkil etmez. Onların ka‐ bul etmesi belki kendi menfaatlerine olduğu, muhakkaktır. Allah Teâlâ kendini her şeyde açıkça gösterir. Fakat kullarda

76

Kutsî Duâ


inansın diye zorlamaz ve inanmayana da cezalandırmada ace‐ le etmez. Çünkü büyüklüğünün gerçek göstergesi acizlere acele tedip ve ceza verilmemesidir. Hayy ve Kayyum olan O´dur. Ońu uyuklama, uyku tut‐ maz. Hayy, ezelden ebede bütün hayat Ońundur. O, olmasaydı, ne vücut ne de hayattan eser olurdu. Kayyum, kendine yeten ve diğer eşyaya da hükmeden de‐ mektir. Bunda eşyanın bekasının olmadığı, Allah Teâlâ katında fanî oldu fanî olduğuna lâfzen dahi bir îma bir îma vardır. Bu isimlerde İsm‐i Âzam´ın sırları olduğu da söylenmiştir. O öyle bir Hayy‐ül Kayyum´dur ki, Ońu ne gaflet basar, ne uyku, devamlı her şeyi bilen ve haberdar olandır. Kâinatta ne varsa Ońundur. Görünür görünmez her şey Ońun mülküdür, Her şeyin sebebi O, her şeyin gayesi yine O,dur. Ońun izni olmaksızın, yanında şefaat edecek olan kim‐ dir? Allah Teâlâńın mülkü olan, bu mahlûkattan kimin haddine ki, Allah Teâlâńın izni olmaksızın huzurunda şefaat edebilsin. Allah Teâlâńın emri olmadan kim birinden şefaat dilenebilsin. Ońun emri olmadıkça kim ki, korkmadan şefaate kalkabilsin. Meğerki Allah Teâlâ dileyip de, hususî veya umumî şefaatte bazılarına yetki vermiş olsun. Allah Teâlâ´dan şefaat umulamaz değildir, fakat o da her‐ kesten önce Ońun kendi tasarruf yetkisi altındadır. Ońun emri ile şefaat kapısı açılır ve şefaate izinli olanlar, kendi dile‐ diklerine göre değil, yine Allah Teâlâńın dilediklerine şefaat edebilirler. Bundan anlaşılıyor ki, Allah Teâlâ düşmanlarının kendilerine şefaat etmesi için bir Allah dostu bulabilmeleri ve şefaatçi olabilmelerine asla ihtimal yoktur. Şefaat izni çıktığı

Kutsî Duâ


77

zaman en umumî surette şefaat edecekler, başında Hz. Mu‐ hammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz bulu‐ nacaktır. Çünkü Makamı Mahmudún sahibidir. O yaratıklarının geçmişleri ve gelecekleri ne varsa hepsini bilir. Çünkü Allah Teâlâ yukarılarını aşağılarını, önlerindekini ve arkalarındakini, geçmişlerini, geleceklerini, bildiklerini ve bil‐ mediklerini bilir, Ońun ilminden gizli hiç bir şey yoktur. Ońun yaratıkları Ońun diledi ğinden başka, Ońun bilgi‐ sinden de, bir şeyi kavrayamazlar. Onlar ise, Ońun bilgisinden, hiç birini ihata edemezler, ancak dilediği kadarını kavrayabilirler. Her hangi bir şeyde az bir tasarrufa, kimin salahiyeti olabilir, meğerki Ońun sevgilile‐ rinden olsun. Hâlbuki mülk Allah Teâlâńındır. Ońun kürsüsü göklerden ve yerden daha geniştir. Allah Teâlâńın saltanat ve tecelligâh hüküm yeri olan kürsîsi, yerler ve göklerden geniş yer tutmuştur. Yerlerde ve göklerdeki bütün mahlûkat, içinden dışından hep bu kürsî ile çevirtilmiş, her birinin varlığı onun içindedir. Hiç bir nokta bulunmaz ki, orada kürsîńin hükmü geçerli olmasın. İnsanlar Ońun Yerleri, Gökleri içine alan kürsîsini nasıl idrak edebilir‐ ler. Göklerin ve yerin korunması ona ağır gelmez. İnsanlar kendilerince yerin küçük bir parçası üzerinde bile bir devlet ve hükümet kurup, idare ve muhafaza etmenin ne kadar zor bir şey olduğunu bilirler. Kürsinin muhafazası ve bekası Allah Teâlâýa ağır da gelmez. Ońun için bu hiç bir şey değildir. En yüce ve en ulu olan da ancak O´dur. Çünkü Allah Teâlâ büyüktür. Âli ve azîm ancak O´dur. Bu‐

78

Kutsî Duâ


nu bilmeyen ise, bedbahttır. Ayet‐el Kürsińin Fazileti Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki; “Ya Ali! (radiyallâhü anh) bu ayeti kim okursa; Allah Teâlâ o saat bir Melek gönderir ertesi güne kadar iyi‐ liklerini yazar ve günahlarını siler. Bu ayet bir evde okunursa, şeytanlar onu otuz gün bırakır‐ lar. Kırk gün evine sihirbaz kadın ve erkek giremez. Bunu evladına ve ehline ve komşularına öğret bundan bü‐ yük bir ayet nazil olmadı.” “Her kim beş vakit namazın, her birinin arkasında ayet‐el kürsîýi okursa onu ölümden başka cennete girmekten men edecek hiç bir şey kalmaz, yani ölünce doğru cennete gider, ona ancak sıddık veya abid olanlar devam eder. Bunu her kim yatağına yatarken okursa Allah Teâlâ Ońu kendisine ve komşusuna, komşusunun komşusuna ve etraf ın‐ daki hanelerine eminlik kılar”

ۤ ‫ﻢ‬ ٰ‫ـ‬‫ۤﺣ‬ ‫ﻢ‬ ٰ‫ﺣـ‬ ۤ ‫ﻢ‬ ٰ‫ـ‬‫ۤﺣ‬ ‫ﻢ‬ ٰ‫ﺣـ‬ ۤ ‫ﻢ‬ ٰ‫ـ‬‫ۤﺣ‬ ‫ﻢ‬ ٰ‫ـ‬‫ۤﺣ‬ ‫ﻢ‬ ٰ‫ـ‬‫ﺣ‬ “Hâ Mîm.”

Kuránı Kerim´de yedi adet vardır. İsm‐i Âzam sırları vardır. Bu isimlere yemin olsun, demektir. Bu isimler Muhafaza için zikir edilir. Yedi defa okunması ile yönler ve iç dünyamız muhafazaya alınır. Kutsî Dua Bahâiyye okunmasında okuyana zarar verecek, her türlü halden korur. Çünkü dualardan çıkan şualar yakıcı olduğu için koruyucu kalkanların olması gerekir. Çünkü mane‐ vî de vî değerler maddî de maddî değerlerden etkin ve kuvvetlidir.

Kutsî Duâ


79

‫ﻣﺮ‬َ‫ﻻ‬  ْ‫ﺍ‬ ‫ﻢ‬‫ﺣ‬

“Emir tamam oldu.”

Kulun yapacağı i şlerde olan, iyilik ve iyilik ve kötülük belli kötülük belli oldu. oldu. Bu‐ na göre kulun istikameti bellidir. Yani din esaslar ı ile sağlam ve kesinleşmi ştir. Emirín tamamlanması beşeri âlem için yazılmış kaderin levh‐i mahfuzda i mahfuzda tespit edilmesi tespit edilmesi demektir. demektir. Hz. Ebu Hureyre (radiyallahü anh) anlat ıyor: “Ey Allah'ın Resulü dedim, ben genç bir insanım, günahtan korkuyorum, evlenecek maddî imkân maddî imkân da bulamıyorum, hadım‐ laşmayayım mı?” dedim. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve aleyhi ve sellem bana cevap vermedi. Ben bir müddet sonra aynı şeyi tekrar söyledim. Yine cevap vermedi. Sonra buyurdu ki: “Ey Ebu Hureyre! Senin karşılaşacağın şey hususunda artık kalem kurumuş‐ tur. Bu durumda ister hadımlaş ister bırak.” (Buharî)

‫ﺼـﺮ‬ ‫ـۤﺎﹶﺀ ٱﻟ ـﻨ‬ ‫ﻭﹶ ﺟ‬

“Allah Teâlâńın yard ımı geldi.”

İnsan kulluğunu idrak edince Allah Teâlâńın yardımı üzeri‐ nedir. Allah Teâlâ Levh‐i Mahfuz´da kendisinin ve sevgilisi Hz. Muhammed sallallâhü aleyhi ve sellemín yolundan gidenleri koruyacağına teminat vermiştir. “Allah Teâlâ iman edenlerin velisidir. Onlar ı zulmetlerden nura çıkar ır.” r.” (Bakara 257)

80

Kutsî Duâ


‫ﹶﻥ‬‫َ ﹶﺼﺮﻭ‬‫ﻨ‬ ‫ﻳ‬‫ﻻ‬ َ ‫ﺎ‬ ‫ﻨ‬ ‫ﻴ‬َ‫ﻓَﻌﹶﻠ‬

“Düşmanlarımız üzerime galip gelemezler.” Düşmandan kasıt nefislerimizdir. Şeytan bu yol salikinin karşısında engel değildir. Nefisten gelen f ırtınalar yanında tasarruf sahibi olan nefis, şeytan âcizane bir yaratıktır. Kullara tasarruf sahibi terbiye edildiğinde, ancak bütün meseleler çözüme kavuşur. Savaşmadan yi ğitlik a itlik aşikâr olmaz. ikâr olmaz.

‫ ﻭﹶ‬‫ـ ِﺐ‬‫ ٱﻟـ ﱠﺬﻧـ‬ِ‫ﻓَﺮ‬ ‫ﻏﺎ‬ ‫ﻴـ ِﻢ‬‫ْـﹶﻌﻠ‬‫ ﺍﻟ‬ِ‫ﻟْـﹶﻌـﺰ©ﻳﺰ‬ ‫ٱ‬ ‫ ﺍ‬ِ ‫ﻣﹶﻦ ٱ‬‫ﺘﺎ ِﺏ‬َ‫ﻜ‬ْ‫ُﻟ‬ ‫ﻞ ﺍ‬ ‫ﻨ ـﺰ©ﻳ‬‫ﺗَـ‬ۤ ‫ﻢ‬ ‫ﺣ ـٰ ـ‬ ‫ﺼﲑ‬ ‫ﻟْﻤﹶ‬ ‫ ﺍ‬‫ﻴﻪ‬‫َـ‬‫ﺍﻟ‬‫ﻫﹶﻮ‬ ‫ ﱠﻻ‬‫ٰۤﹶﻪ ﺍ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺍ‬‫ﻻ‬ ِ‫ﻮﻝ‬‫ ©ﺫﻯ ٱﻟ ﱠﻄـ‬‫َ ِﺏ‬ ‫ﻘﺎ‬ ‫ﻌ‬ْ‫ﺪ ﺍﻟ‬ ‫ ﹶﺷ ©ﺪﻳ‬‫ﻮ ِﺏ‬‫ ٱﻟـﱠﺘـ‬‫َِ ِﻞ‬ ‫ﻗﺎﺑ‬

“Hâ Mîm.” “Kitabın indirilmesi, mutlak galip, hakk ı yla bilen Allah Teâlâ taraf ındand ır. Günahı ba ğ ı şlayan ve tövbeyi kabul eden, azab ı şiddetli olan geni ş ihsan sahibi bulunan Allah Teâlâ taraf ındand ır. Ońdan ba şka ilâh yoktur. Dönü ş ancak Ońa d ır. (Mümin 2–3) Rasulullah sallallahü aleyhi ve sellem buyurdu ki; “

”

ler yedidir. Cehennemin kapılar ı da yedidir.

“

”

lerden her biri gelir, o kapılardan birine durur da: Allah Teâ‐ lâ´m, bana iman edip de beni okuyan beni okuyanı bu kapıdan sokma der” “Her kim Ayet ‐el Kürsî ve

Šî© ¢Š – î© à¤ Ûa î é¤é¡ Û¡a ¤ ë g á¨á¬ y¨

”

yi sa‐

bahleyin okursa ak şama kadar onlarla kadar onlarla mahfuz olur ve olur ve ak şam‐

Kutsî Duâ


81

leyin okursa sabaha kadar onlarla kadar onlarla mahfuz olur.”

‫ﻪ‬‫ﺪﹶﺭﺗ‬ُ‫ﻘ‬  ‫ِـ‬‫ﺀ ﺑ‬‫ـۤﺎ‬ ‫َﺸ‬ ‫ﺎ ﻳﹶ‬ ‫ُﻣ‬ ‫ٱ‬   ُ ‫ﻞ ٱ‬ ‫ﻔْـﹶﻌـ‬ ‫ﻳﹶـ‬ © ‫ﺗﺰـﻪ‬‫ـ‬ ‫ِﻌ‬   ‫ﺪ ﺑ‬ ‫ﻳﺮ©ﻳ‬‫ﺎ‬  ‫ﻢﹶﻣ‬ُ‫ﻜ‬ ‫ﺤ‬‫ﻭ ﻳـﹶ‬

“Allah Teâlâ kudreti ile diledi ğ ini ini yapar.”

“ İ zzeti ile diledi ğ i i şşekilde hüküm eder.”

“Bir kimse Çar şamba gününden başlayarak üç gün sabah namazından sonra 1000 adet besmele adet besmele çeker, 100 adet

‫ـﺗ ©ﻪ‬‫ـﺰ‬‫ﻌ‬  ِ‫ﺑ‬ ‫ ©ﺮﻳﺪ‬‫ﺎ ﻳ‬  ‫ ﻣﹶ‬‫ﻜُﻢ‬ ‫ﺤ‬ ‫ ©ﻪ ﻭﹶﻳﹶـ‬‫ﹶﺭﺗ‬‫ُﺪ‬‫ﻘ‬  ‫ﺑِـ‬ ‫ـۤﺎﺀ‬ ‫َﺸ‬ ‫ﺎﹶﻳ‬ ‫ُﻣ‬ ‫ٱ‬   ُ ‫ﻞٱ‬ ‫ْـﻌﹶـ‬‫ﻳﹶـﻔ‬

Okuyup Abdülkadir Okuyup Abdülkadir Geylânî Geylânî kaddese’llâhü kaddese’llâhü sırrahu’l ‐aziz he‐ diye etmelidir. Cuma sabahı ise hediyeden sonra ayağa kalk ı p p himmet için tazim eyleyip üç ad ım atarak dileğini söylerse, murad ına kavuşur.” Çok ki Çok ki şiler tecrübesi iler tecrübesi ile ile sabit oldu sabit olduğu görülmüştür.

©

‫ﻪ‬ ‫ﻭﺗـ‬ ‫ ©ﰲ ﺟﹶ ـﹶﺒـﺮ‬ ‫ﻟَﻪ‬ ‫ِﹶﻉ‬‫َﻨـﹶﺎﺯ‬ ‫ﻻﻣـ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Kahır ve kudretine kar şı itiraz edecek yoktur.”

Hükmederken itiraz edecek olmadığı gibi, münakaşa edip görüşüne karşı çıkacakta yoktur.

© ‫ﻜﻪ‬ ‫ْـ‬‫ﻠ‬‫ُ©ﰲ ﻣ‬ ‫ﻪ‬ َ‫ﻟ‬ ‫َﺷﹶـﺮ©ﻳ ﹶﻚ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Mülkünde orta ğ ı yoktur.”

Dilediği gibi tasarruf eder. tasarruf eder. Yaratmak ve emir kendisine ait‐ tir. Görülen ve görülmeyen her şeyde hükmü caridir. Kulları dileğine bağlı kılmıştır. Onlara irade verse de, murat ve irade

82

Kutsî Duâ


Ońundur.

ِ ‫ﺒ ﹶﺤﺎﹶﻥ ﺍ‬‫ﺳ‬

şeyden Allah Teâlâý ı tenzih ve “Zat-ıńa yak ı şmayan her ş takdis ederim.”

‫ﻩ‬‫ﺪ‬ ‫ﻤ‬‫ﺤﹶ‬ِ‫ﻭﹶ ﺑ‬

şekilde hamd ile te şekkür ederim.” “ Zat-ıńa layık ş Allah Teâlâýı hamd ile tesbih ederiz. Çünkü O buna layık‐

tır.

‫ﺎ‬ ِ ‫ﺍ ﱠﻻ ﺑﺎ‬‫ﻮﹶﺓ‬‫ـَ ـ‬ ُ‫ﻗ‬ ‫ﻻ‬

“Kudret yalnı z z Allah Teâlâ içindir.”

Kullara yardım ancak Allah Teâlâ´dan gelir.

‫َﹶﻥ‬ ‫ُﺎ‬ ‫ٱ‬ ‫ﻛ‬   ‫ۤﺎﹶﺀ ٱ‬‫ﻣﹶﺎ ﺷـ‬ ‫ﻜُﻦ‬ ‫ﻢ ﻳﹶ‬َ‫ﻢ ﻳﹶـ ﹶﺸـﺄْ ﻟ‬َ‫ﻭﹶ ﻣﹶﺎ ﻟ‬

şey Allah Teâlâńın dilemesidir.” “Olacak her ş Çünkü O dilemeden bir şeyin olması mümkün değildir.

“Allah Teâlâńın dilemedi ğ i i şşeyde olmayacakt ır.”

Kul ister dilesin, ister dilemesin; muhakkak görüş ve dileme Ońa aittir. Çünkü O, Allah Teâlâ´dır. Terbiye yolunun talebesine ise dilek yoktur. Emirlere itaat vardır. O emirler, din dairesinden gelir. Neticede bilir ki, kendi görüşü boşa çaba gibidir. Çünkü Allah Teâlâ buyurdu ki;

Kutsî Duâ


83

“Ey kulum, bir işe niyet edersin, Ben de niyet ederim. Muradının olması için, mihnet ve meşakkat çekersin. Neti‐ cede Bením dediğim olur” Bu kısa ömürde istek sahibi olmak yerine, Allah Teâlâýa teslim olmak en çıkar yoldur. Yol açık ve kesindir. İsteksiz olanların isteği Allah Teâlâ´dır.

Hz. Ali kerremallâhü veche buyurdu ki; “Günlerin en güzeli Allah güzeli Allah Teâlâńın diledi ği şekilde Allah Teâ‐ lâýa gidilen gündür”

‫َ©ﺪﻳﺮ‬ ‫َـ‬‫ﻗ‬ ٍ‫ﻞ ﹶﺷـﺊ‬ ‫ﻛُ ـ‬ ‫َﻰ‬ ‫ﻠ‬ ‫َﻋﹶـ‬ ‫ٱ‬    ‫ﻥ ٱ‬  َ‫ﺍ‬ ‫ﻢ‬‫ﻠَـ‬ ‫ـ‬‫ﺃَﻋ‬

“Biliyorum ki, Allah Teâlâ´m Sen her şeye kadirsin.”

Bu bilmek iman etmekle aynı bilmedir. İman ediyorum, kalbim Senín her şeye kudretinin yeteceği üzeredir, demektir.

 ‫ﻗ‬   ‫ﻥ ٱ‬َ‫ﺍ‬ ‫ﻭﹶ‬ ً ‫ﺎ‬ ‫ْـﻤ‬‫ﻠ‬‫ ﻋ‬‫ﻰﺀ‬ ‫ﻞ ﺷﹶ‬ ُ‫ﻜ‬ َ ِ‫ﺑ‬ ‫ﻁ‬ ‫َﹶﺣﺎ‬‫ﺪ ﺍ‬َ ‫ٱ‬

“Biliyorum ki, muhakkak Allah Teâlâń ın ilmi, her şeyi ku şatmı şt ır.”

Olan şeyler, başıboşluk olmadan Allah Teâlâńın tasarrufun etkisinde meydana gelir. Eğer ki bir kul, bu imana erişmez ise, hayatın gerçeğini anlayamaz. Allah Teâlâńın ilmi ve tasarrufu cebrî olmay cebrî olmayıp, rahmet yö‐ nüyledir. Eğer kullara ferdi tasarrufu verse idi, âlemin düzeni hemen bozulurdu. Allah Teâlâ her şeyin en iyisini bilir.

‫ﺒِ ﹶﻚ‬ َ‫ﻀ‬ َ‫ﻐ‬ ِ‫ﻠْـﻨـﹶﺎ ﺑ‬ ‫ُـ‬‫ﻘْـﺘ‬ َ ‫ﺗـ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﻬﻢ‬ٰ‫ـ‬‫َﻟـﻠ‬‫ﺍ‬

84

Kutsî Duâ


“Ey Allah Teâlâ´m, bizi gazab ınla öldürme.” Kullar ölüme mahkûmdur. Fakat bu netice rahmet kapısın‐ dan olmaz ise, feci sondur. Güzel ölüm istemek gerekmekte‐ dir.

‫ـ ﹶﻚ‬‫ُ ـ ﹶﻼﺗ‬‫ِﹶﻤﺜ‬‫ْﻨـﹶﺎ ﺑ‬‫ـﻜ‬‫ﻠ‬‫َﻬ‬ ‫ُـ‬‫ﻻ ﺗ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, bizi ukubet ile öldürme.”

Biz her türlü cezaya layık olsak ta, helak ederek cezalan‐ dırma. Ölümün en güzelini, bize nasip kıl, demektir. Nice üm‐ metler normal ölümle değil, helak olarak yok olmuşlardır.

‫ ﹶﻚ‬‫ﺫَﺍﻟ‬ ‫ﻞ‬ ‫ﺒ‬َ‫ـ‬ ‫ﺎ ﻗ‬ ‫ﻨ‬‫ﻭﹶ ﻋﹶﺎﻓ‬

“Bunlardan önce, afiyetini ver.”

Allah Teâlâ bu saydıklarımızdan önce tövbe ve yardımını inananlara indirir. Dünya ve ahiret saadetini ihsan eder. Eğer bu yardım gelmez ise, muhakkak helak olur. Afiyet´ten murat, gönül bilgisidir. Çünkü Allah Teâlâńın sır‐ larından bir sırra ulaşan afiyetten bir pay almış demektir. Dünya ve ahiret saadeti bundan başka bir şeyde değildir. Mesela zalime, uzun ömür, cefa iken; mümine uzun ömür saadettir. İkisi de uzun ömürdür. Mümine, her musibetin hayırlı gelmesi de ayrı bir afiyet sebebidir. En büyük sıkıntı ölüm anındaki imanın muhafazası‐ dır. Şah‐ı Nakşibent kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz Efendimiz, öm‐ rün son demine dikkat çekmiştir. Her şeyde sonuç önemlidir.

Kutsî Duâ


85

‫ﺪﻭ ِﺱ‬ ‫ُـ‬‫ﺍﻟْ ـﻘ‬ ‫ﻚ‬ ‫ﻟْـﹶﻤ ـﻠ‬‫ﺒ ﹶﺤﺎﹶﻥ ﺍ‬‫ﺳ‬

“Melik ve noksan s ı fatlardan fatlardan münezzeh olan Allah Teâlâýı tesbih ve tenzih ederim.”

Ulu, kudret sahibi ve Kutsî Rabb her şeyden münezzehtir. Kendisine layık olan şeyler, kendisince malumdur. Kullar an‐ cak bildirdiği kadarını bilebilir.

‫ُﻮﺕ‬‫ﻠَـﻜ‬ ‫ﳌَـ‬ْ‫ﻚ ﻭﹶ ﺍ‬ ْ‫ﳌُ ـﻠ‬ْ‫ﺒ ﹶﺤﺎﹶﻥ ©ﺫﻯ ﺍ‬‫ـ‬‫ﺳ‬

“Gayb ve şahadet âleminin sahibi Allah Teâlâý ı tesbih ederim.” Allah Teâlâ tesbih ve tenzih edilmeye layıktır. Melekût âlemi, nasut âlemi ve birçok âlemin Rabbí Allah Teâlâ tesbih edilmeye layıktır. Bir şeyin sahibi olmak tasarruf etmek tasarruf etmek demektir. Allah Teâlâ mutlak tasarruf sahibidir tasarruf sahibidir

‫ﻭﺕ‬‫ﺍْـﹶـﹶﺒـﺮ‬ ‫ﺖ ﻭﹶ ﳉ‬ ‫ﻈَـﹶﻤ‬ ‫ﺍﻟْـﹶﻌـ‬ ‫ ﻭﹶ‬‫ﺓ‬‫ﻌـﺰ‬‫ﺍﻟْـ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎﹶﻥ ©ﺫﻯ‬‫ـ‬‫ﺳ‬

“Kahır ve kudret sahibi, galip ve büyük olan, Allah Teâlâýı tesbih ve tenzih ederim.”

Allah Teâlâ, kulları üzerinde tasarrufu zevalsizdir. Bu ifadeler tarifi mümkün olmayan ancak Allah Teâlâńın zat‐ı taraf ından bilinen gerçeklerdir. Bize düşen Ońu, Ońunla bilmek ve takdis ve tenzih etmektir.

‫ﻮﺕ‬‫َﻤ‬ ‫ﻻ ﻳﹶـ‬ ‫ﻭﹶ‬  ‫ﻡ‬‫ﻨَﹶـﺎ‬ ‫ﻻ ﻳﹶ‬ ‫ﻟْـﺤﹶـ ﱢﻲ ٱﱠﻟ ©ﺬﻱ‬ ‫ﻚ ﺍ‬ ‫ﻠ‬‫ﻟْـﻤﹶـ‬‫ﺒ ﹶﺤﺎﹶﻥ ﺍ‬‫ـ‬‫ﺳ‬

“Tesbih etti ğ im im Melikímiz uykusu olmadan, ölümsüz ha-

86

Kutsî Duâ


yat ı olan, Allah Teâlâ t ır.” Hayat maddî âlem maddî âlem için izafidir. Allah Teâlâ için hakikidir. Al‐ lah Teâlâ önü ve sonu olmayan, yaşamak için bağı bulunma‐ yan kudrettir. Mahlûkatın hayatı ve ölümü de Ońa aittir.

‫ﺮﻭﺡ‬‫ ﻭﹶ ٱﻟ‬‫ﻜَﺔ‬ ‫ۤـﺌ‬‫ﳌَﻠـ‬ْ  ‫ﺏ ﺍ‬ ‫ـﻨـﹶﺎ ﻭﹶ ﺭﹶ‬‫ﺱ ﺭﹶﺑ‬ ‫ﺪﻭ‬ُ‫ﻗ‬ ‫ﺒﻮﺡ‬‫ـ ـ‬‫ﺳ‬

“Ruhun, meleklerin ve bizlerin Rabbí, Mukaddes oldu ğ un un gibi, tesbih ve tenzihe de lay ıksın.” Ruh Bilgisi Ruh , Allah Teâlâńın mahlûkatına benzemeden yaratıp yü‐ celiği taraf ından bildirilmiş hususi bir mahlûktur. Ruh, Allah Teâlâńın bir emridir veya bizlerin melekleri görmediğimiz gibi, meleklerin de göremediği nasıl olduğu anlaşılamayan, anlatılamayan âlemden olan bir mahlûktur. Ruh, cesedin hayatının devamına sebep olan sır, Allah Teâ‐ lâýa mahsus, ilişkisi en kuvvetli bir mahlûktur. Ruhun en büyük özelliklerinden biri, mekânsız olmasıdır. Gerçi Allah Teâlâńın mekânsız olmasına nispetle mekânlıdır. Allah Teâlâńın varlığı mertebesindeki bilinmezliğe göre ruh bilinenin ve anlatılabilinenin ta kendisi olmaktadır. Sanki ruh‐ lar âlemi, bilinmeyen mertebesi ile âlem arasında bir geçittir. Ruhun hakikatini bilenler azdır. Bu ilmi bilenler, az olmakla beraber, kendilerine açılmış olan ruh bilgisini de, açıkça anlatamayıp, insanların yanlış anlamasından korkarak toplu ifade ile yetinmişlerdir. Çünkü ruhla ilgili mertebe ilâhi görünüşlere benzer olduğundan, ara‐ sındaki fark çok incedir. Bu konuda doğru olan öz olarak be‐ yan etmektir. Ruhun hakikatini olduğu gibi açıklamak inkâr

Kutsî Duâ


87

ehline benzemek gibi olur. Çünkü dünya âlemi bilgileri bu konuda yetersiz kalmaktadır. Allah Teâlâ hissiz, hareketsiz olan, hiçbir şeye yaramayan, karanlık ceset ile maddesiz, zamansız ve mekânsız ruhu, bir‐ leştirip ve bir arada bulundurdu. Ruh bu bedene gelmeden önce, mukaddes âlemi biliyordu. Bedene gelince, bu bilgisi kalmadığından, yolun büyükleri, ruha eski bilgisini hatırlatacak bir yol aradılar. Bu şekilde ruh, bedende kaldıkça, o ilâhî makama yönelen kalple olmuştur. Ruhun hedefe yönelmesi, kalbin yönelmesine yerleştirilmiştir. Kalbin yönelmesiyle, nefis ve ruh da yönelmiş demektir. Ceset ruhtan sayısız kemalat edindiği gibi, ruh da cesetten büyük menfaatler kazanmıştır. Buna göre ruhun da beden sayesinde işitmesi, görmesi, konuşması, bedenî hale bedenî hale girmesi ve madde âlemine uygun olan işleri yapmasıdır. Ruh, bütün mertebe ve ona tabi olanlarla birlikte yükselme kabiliyeti olsa da, bedenin terbiyesi çok zor olduğundan, maddi âleme ihtiyacı vardır. Bunun için ruhun, madde ve ma‐ na âlemine de yakınlığı olmaktadır. İnsanın ruhu, bu gördüğümüz ceset ile birleşmeseydi, te‐ rakki edemez ve ilerleyemezdi. Kendine mahsus makamda, derecede bağlı kalırdı. Cesetle birleştikten sonra, yükselebil‐ mek özelliği ve kuvveti kazanmıştır. İnsan bu özellikleri ile melekten üstün ve şerefli olmuştur.36 Fakat nefis, terbiye ol‐ 36

—Ruh ile ceset, her bakımdan, birbirinin zıddı olduğundan, bunların bir arada kalabilmesi için, Allah Teâlâ, ruhu nefse âşık etti. Bu sevgi, bunların bir arada kalmasına sebep oldu. Kuran‐ı Kerim´de;

88

Kutsî Duâ


duktan sonra, beşeri sıfatlar kaybolmayıp kendisinde bırakıl‐ mıştır. Çünkü bunda birçok fayda vardır. Eğer sıfatları yok olsaydı, insan, yüksek derecelere ilerleyemezdi. Ruh, melek gibi olur ve sabit makamında kalırdı. Ruh, ancak nefse uyma‐ makla yükselebilmektedir.37 Nefiste azgınl ık olmasayd k olmasayd ı , , ruh nasıl ilerleyebilirdi. l ilerleyebilirdi. Ruh, her şeyden daha latif ve madde bile olmadığından, her ne ile birleşirse onun haline, şekline ve rengine girer.38 “Biz insanın ruhunu, güzel bir güzel bir suretle suretle yarat ı p, p, sonra en aşağı de‐ receye indirdik” (Tin,4) indirdik” (Tin,4) buyurarak bu hali bize haber vermiştir. Aslında ruhun aşağı dereceye düşürülmesi ve bu aşka tutulmas ı, kötülemeğe benzeyen bir yüceltmedir. Ruh, nefse karşı olan bu aşkı ile kendini nefis âlemine attı. Kendinden geçerek ve unutarak onun esiri oldu. bir türlü nefis halini aldı. Sanki kötülüğü isteyen nefis gibi oldu. 37 —Ruh kendini unuttuğu için, önce kendi âleminde, derecesin‐ deki Allah Teâlâýa olan bilgisini de unutup cahil ve gafil oldu. Nefis gibi karard ı. Fakat Allah Teâlâ çok merhametli olduğu için, rasüller gönderip, büyükler vasıtası ile ruhu kendine çağırdı, sevdiği nefse uymamasını ve dinlememesini ona emretti. Ruh bu emri dinleyip, nefse uymaz, ondan yüz çevirir ise, ancak felaketten kurtulabilmek‐ tedir. Yok, eğer, başını kaldırmaz, nefisle beraber kalmak, bu dünya‐ dan ayrılmamak isterse, yolunu şaşırır, saadetten muhakkak uzakla‐ şır. 38 —Ruh su gibidir. Dolduğu kabın şeklini alır. Dürr‐ül Fahire´de İmam Gazali kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz buyurdu ki; “Müminin ruhu ar ı suretinde, kâfirin ruhu çekirge suretindedir.” Aslında ikisi de ruhtur. Kurán‐ı Kerim´de “Mezarlar ından donuk ve ürkek bak ışlarla çı‐

Kutsî Duâ


89

Ruhlar bedenler yüzünden aşağılanırken, bedenler ruhlar ile yücelmektedir. Ancak eşlerin birbirine benzemesi lazımdır. 39 Biri farklı olursa ikisi de işe yaramaz. Ruhun bedenle olan ilişkisi, ceset için düzelmenin ve iyili‐ ğin kaynağı, ayrıca hayat kaynağını teşkil etmektedir. Bu ilişki olmasaydı, beden tamamen şer ve noksanlık yeri olurdu. Çünkü dünyevî haller dünyevî haller iki iki türlüdür: türlüdür: Birisi bedenin, ikincisi ruhun halleridir. Binaenaleyh, ruh ile ceset, birbirinin aksidir. Bedene hoş gelen her şey, ruha elem verir. Bedeni inciten her şey, ruha tatlı gelir. Ancak dünyada ruh, beden derecesine düşmüş ve cesetle birleşmiş, kendini bedene kaptırdığından bir karmaşa meydana gelmiştir. Ruh, nefis halini almış, ona lezzet veren şeylerden lezzet duymağa ve cisme acı gelen şeylerden elem duymağa başlamıştır. İşte cahil halk böyledir. Bu anlatılanlardan, ruhun, nefisle birleşmiş olduğu, hatta kendisini unutup, nefis halini almış olduğu anlaşılır. Ruh, bu halde kaldıkça, nefsin bütün halleri ile hallenir. Eğer, ruh, ne‐ fisten yüz çevirip Allah Teâlâýı severse, nefsin kötü hallerin‐ den kurtulur. Ruh, ölümden önceki ölümle cesetten ayrılınca, terbiye olmuş kimse ruhunu ne bedeninin içinde, ne dışında, ne be‐

karak çekirge karak çekirge sürüsü gibi etrafa yay ıl ırlar.” (Kamer,7) rlar.” (Kamer,7) gelmesi kâfir‐ lerin durumuna delil kabul edilmiştir. 39 —Ruh, bazen beden hükmünü alır ve bedene tabi olur. O hale varır ki; beden hazır ise, ruh da hazır olur. Beden gafil ise, ruh da gafil olur. Ancak namaz k ılarken ruh, bütün mertebeleri ile birlikte Allah Teâlâýa yönelir. Beden gafil olsa da, ruhun yöneli şine mani olamaz. Çünkü namaz, müminin miracıd ır.

90

Kutsî Duâ


denine bitişik, ne de ayrı olarak bulur. Beden terbiye olunca, diğer unsurlar ile40, Allah Teâlâýa yönelerek, bütün varlığı ile cesedin aşağılık sıfatlarından yüz çevirir. Bedende bütün varlığı ile kulluk makamına yönelir. O halde ruh, mertebeleri ile birlikte, Allah Teâlâ´dan başkasını görmekten ve bilmekten tamamen ayrılır. Bedende dolayısıyla tamamen kulluk makamında kuvvet bulur. Ruh Terbiyesinde olan yanılmalar Ruh her iki âlem açısından incelenebilir. Hiçbir şeye hiç benzemeyen Allah Teâlâ ise böyle değildir. Bundan dolayı kul, ruhun bütün makamlarını geçmedikçe, hakikate varamaz. Büyüklerinden birçoğu, ruh makamına varınca, onu Arşın üs‐ tünde bulmuşlar. Ruhun maddelere benzememesini, Allah Teâlâńın varlığına karıştırmışlar. Ruh makamının bilgilerini, marifetlerini, ince, gizli şeyler zan edip, Allah Teâlâńın Arş üstünde istivasını anladık demişlerdir. Hâlbuki onların gördük‐ leri nur, ruhun nurudur. Fakat o halin yanlış olduğu da sonra‐ dan anlaşılır. Eğer Allah Teâlâ doğru yolu insana göstermezse kendini bu makamdan kurtaramamaktadır.

40

— Ruh (sır, hâfi, ahfâ), kalp, nefis ve akıl;

Kutsî Duâ


ALLAH TEÂLÂ ALLAH TEÂLÂ Madde değildir ve benzeri yok‐ tur Mekânsızdır Allah Teâlâńın âlem ile beraber‐ liği Ne içindedir, ne dışındadır. Allah Teâlâ, bilinemez, nasıldır denilemez Âlemi varlıkta durduran, Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâ anlaşılamayandır.

91

RUH Madde değildir. Mekânsızdır Ruhun bedene bağlılığı, ne bitişiktir, nede ayrıdır. Allah Teâlâ, insanın ruhunu biline‐ mez, nasıldır denilemez olarak ya‐ ratmıştır. Bedenin her zerresini diri tutan ruhtur. Ruh nasıl olduğu anlaşılmaz olarak yaratılmıştır.

‫ﻤ ﹶﻚ‬ْ‫ﻠ‬‫ ﻋ‬‫ﻦ‬‫ﻨـﹶﺎ ﻣ‬‫ﻤ‬‫ﻋﹶﻠ‬  ‫ﻢ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬

“Allah Teâlâ´m ilminden, bize ilim ver.” İlâhi İlim, satır ilmi olmayıp, sadır (göğüs) ilmidir. Nübüvvet ve velâyet yolu ile gelir. Bu ilmin taliplisi çok olduğu kadar, kavuşanı da azdır. İlim sayesinde insan kendini muhafaza ettiği gibi mükâfatı‐ nı da çok görür. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem buyurdu ki: “Âlimin günahı bir günaht ır. Cahilinki iki günaht ır. Âlim, günaha düşmesi ile mesi ile azap olunur. Cahil ise Cahil ise hem günaha düştü‐ i için azap olunur.” (Ramuz) olunur.” (Ramuz) ğü, hemde öğrenemedi ği için Her şeyi bilip eyi bilip öğrenmelidir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemé vahiy ve melek ile gönderilen ilimler, büyüklere ilham ile bildirilmektedir. Bu iki ilim arasındaki fark, yalnız, vahiy ve ilham arasındaki farktır.

92

Kutsî Duâ


Vahiy doğrudur. İlham ise, zan ile karışıktır. Çünkü vahiy, me‐ lek ile gelir. Melek ise masum yaratılmıştır hata yapamaz. İlhamın yeri terbiye olmuş olan kalp ise de, akıl ve nefis ile birlikte bulunduğu için, yanılabilir. Ancak ilham yolu ile gelen bilgiler, kerametlerin en büyüğüdür.

‫ﻨ ﹶﻚ‬‫ﻨﹶـﺎ ﻋﹶـ‬‫َـﻬﱢﻤ‬‫ﻭﹶ ﻓ‬

“Kat ından anlayı ş ver.”

Nice ilim ehli vardır ki, ilim ona yük olur. Faydasızdır. Çün‐ kü anlayış yoktur. Öyle ilim sahipleri de vardır ki, az ilimleri olmasına rağmen fetânet sahibi olmaları yüzünden, yüksek derecelere erişmiştir. Hal ehli Hal ehli çoktur, çoktur, makam ehli çok ehli çok azd azd ır. Anlayışa örnek olarak Hz. Ali kerremallâhü vecheńin bir sözü çok manidardır. “ İ İnsanlar sondan n sanlar sondan korkar, ben ise başlangıçtan korkar ım”

َ ‫ﻙ‬ ‫ِﺮ‬‫ﺼ‬َ‫ ﻧ‬ِ‫ ﹶﺼﺎﻡ‬‫ﺑِﺼﹶﻤ‬ ‫ﻧﹶـﺎ‬‫ﻠـﺪ‬‫ﻗَـ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Rabbím, keskin k ıl ıç gibi olan yard ımını , boynumuza tak.”

Boyunda asılı olan silah, görene korku, sahibine güven ve‐ rir. Allah Teâlâńın yardımı kulda, her şeye karşı, emanlık ol‐ duğu gibi, sahibine de Allah Teâlâýı hatırlatan nişane olur. Onu gaflete düşürmez. Yardımın boyunda asılı olması ise, kulun en zayıf bölgesi f bölgesi olmasındandır. Hayat boyundan dağılır.

Kutsî Duâ


93

İrade boyundadır. Onun için Boyun büktü, iradesini teslim etti demek mana‐ sına gelmektedir.

ً ‫ﺍ‬ ‫ﻛﺮ‬‫َـ ﹶﻚ ﺷﹶﺎ‬‫ْـﹶﻨﺎ ﻟ‬‫ﺟﻌﹶﻠ‬  ‫ﻢ ﺍ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬

şükür edici k ıl.” “Allah Teâlâ´m, Sana kar şı bizi ş

Allah Teâlâ şükür ehline nimetlerini artırır. Nimet vermek istediği kulada, bu hali vererek, onun daha fazla nimete gark olmasını sağlar. Şükür halini kazanmakta ayrı bir nimettir. Allah Teâlâýa ibadet edebilmek için, Ońdan başka şeylere kul olmaktan kurtulmak, kalbini Ońdan başka hiçbir şeye bağlamamak lazımdır. Bunun da belirtisi, Ońdan gelen nimet‐ ler ile sıkıntıları birbirinden başka türlü düşünmemek lazımdır. Her hal üzere şükür etmek gerekir. Ancak Ońun nimetine kavuşmak yani cennete girmek ve azabından kurtulmak için yapılan ibadet, nefse tapınmaktır ki, bu çalışma kendi kurtuluşu ve rahatlığı için çalışmak olur. Ne‐ ticesi üzüntüdür. Her şeyde Allah Teâlâńın rızasını aramak gerekir.

ً ‫ﺍ‬ ‫ﻛﺮ‬َ‫ﺍ‬ ‫َ ﹶﻚ ﺫ‬‫ﻭﹶ ﻟ‬

“Allah Teâlâ´m, Sení zikreden ve hat ırlayan k ıl.”

Kulun Allah Teâlâýı zikir etmesi, Allah Teâlâńın kulu zik‐ retmesidir. Zikirden düşmek Allah Teâlâ´dan ayrı kalmak demektir. Sevdiğini anan, bir zaman sonra sevgiliyi kendine celp eder. Kullar ezelde Rabbí taraf ından anılmıştır. Bugün ise biz, bu anılmanın ve verdiği aşk ile o günü yâd ediyoruz.

94

Kutsî Duâ


Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín buyurdukları gibi; “İnsan bir şeyi severse daima onu yâd eder” “Allah Teâlâýı öyle zikredin ki size deli desinler” “Her taş ve ağacın altında zikret sana mürâi desinler” (Râmuz) Kul Allah Teâlâýa öyle zikir etmelidir ki; Çocuğun annesi‐ ne, kızsa bile yine sarılması gibi olmalıdır.

ً ‫ﺎ‬ ‫ﻫﺒ‬ ‫ﺍ‬‫ ﺭ‬‫َﻚ‬‫ ﻟ‬‫ﻭ‬

“Allah Teâlâ´m, Sení kaybetmenin korkusunu ver.”

Korku; kavuşulamayacak ayrılıktır. Kul, Allah Teâlâ´dan ayrı düşmemek ve yakın olmak için gayret etmelidir Ayrılık, kul taraf ından olursa dönüşü vardır. Fakat Allah Te‐ âlâ taraf ından olursa en büyük tehlikedir. Duada geçen ayrılık Allah Teâlâńın kuldan ayrılmasıdır. Allah Teâlâ Müslüman kulundan hiçbir zamanda ayrılma‐ mıştır. Ancak, mecazî ilâhî ayrılıklar vuslat sebebidir. İnsanda bu ayrılığının karşılığını görecektir. Önemli olan ayrılığı serma‐ ye kılmaktır. Ayrılığı kul kendine kazançlı kılmak için, dönüşü muhakkak olacak vuslat görmelidir. Ayrılık aşkı doğurur. Aşk, olgunlaşmanın güneşidir. Ayrılılık aşkın alevlenmesine sebep olmaktadır.41 41

—Hazret‐i Ömer radiyallâhü anh, Hz. Ebubekir radiyallâhü anh´ın evine teşrif buyurmu rif buyurmuştu. Bir de baktı ki, evinin duvarında yer yer yanık ve siyah lekeler var. Bunun sebebini sordu. Onun gizli hâllerini bilenler. Şöyle söylediler: Bazen dert dolu gönüllerinden bir ah çekerlerdi. Ateşi evin tavanında yanık ve siyah lekeler meydana getirdi. Tam kırk gün hiç uyumadan ve geceleri az bir şey yiyerek,

Kutsî Duâ


95

Dinle neyden kim hikayet etmede hikayet etmede Ayr ıl ıklardan şikâyet etmede ikâyet etmede Güneşi görmemiş meyve ham kalır. Yenecek hale gelse bile tadında acılık vardır. Ayrılık kemal mertebesine ulaşma sebe‐ bidir. Hz. Mevlanańın dosttan ayrılığı koca bir mesnevinin yazılmasına sebep olduğu gibi, derdini anlatırken de binlerce insana hidayet vesilesi olmuştur.

ً ‫ﺎ‬ ‫ﻄْﻮﹶﺍﻋ‬ ‫ﻣ‬‫ﻟَ ﹶﻚ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, Sana ra ğ betimi betimi art ır.”

Bu aslında f ıtrattan gelen bir husustur. İradesizce yönelme olur ki, nasıl olduğunu insan bilemez. Ezelde Ońa yar olanlar, bugünde Ońun iştiyakı ile yanar dururlar. Böylece kul itaatı ile Allah Teâlâýa yaklaşır. Amellerin artması ile gönüldeki paslar silinir. Gönül temizlenince misafir haneye teşrif eder. rif eder. Allah Teâlâ, “Yeryüzüne ve göğe sığmam. Fakat mümin Fakat mümin ku‐ 42 lumun kalbine sığar ım” buyurdu. m” buyurdu.

ً ‫ﺎ‬ ‫ِﺘ‬‫ﺨْﺒ‬ ‫ﻟَ ﹶﻚ ﻣ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, Sana kar şı tevazulu k ıl.”

gündüzleri oruç tutarak nefsini ıslaha çalıştı. 42 —Burada da; zat mertebesinin kendisi değil, sureti, örneği sığ‐ maktad ır. Kendisinin sığması düşünülemez. Görülüyor ki, kalbin maddesiz, mekânsız şeylerden daha geniş olması, onların kendile‐ rinden değil, suretlerinden daha geniş olmasıdır. Mekânsızlar karşı‐ sında, Arş ve Arşta bulunan her şey, zerre kadar bile sayılamaz.

96

Kutsî Duâ


Bu tevazu korku ile karışıktır. Bazı tevazularda emniyet vardır. Kul ise tevazu ederken, acaba Rabbím benden incinir mi diyerek korku üzerine olmalıdır. Bu korku gazap korkusu değil, sevgideki korkudur. Allah Teâlâńın dini üzere bulunanlar Ońun gölgesindedir‐ ler. Onlar için bir korkuda yoktur.

‫ﺎ‬‫ﻨﻴﺒ‬ً ‫ﺎ ﻣ‬ ‫ﺍﻫ‬‫ﺍَﻭ‬ ‫َ ﹶﻚ‬‫ﻴ‬ ‫ﻟـ‬‫ﻭﹶ ﺍ‬

şeyden Sana a ğ layarak “Allah Teâlâ´m, her ş layarak geldim.”

Gafletten huzuruna, günahlardan itaatına, varlıktan yoklu‐ ğuna, sevmediğin her şeyden sevdiğine, ağlaya, ağlaya kapına yüz tuttum, demektir. Ağlamak rahmeti celp eder. Ağlamak acizliğin temsilidir. Gururu yok eder. Gurur Allah Teâlâńın sevmediği şeylerden olup terk edilmesi gerekli şeylerdendir. Gururu terk edip, ka‐ pıya ağlayarak geleni kovmak büyüklüğün şanına yakışmaz. Dünya, asıl itibarı ile ağlamak makamındadır. Ayrılığın acı‐ larını onda buluruz. Çünkü maddî âlemin maddî âlemin temsili olarak göste‐ rilmesi, ilâhî âlemden ilâhî âlemden dünyayı ister istemez ayrı düşürmüştür. Fakat garip olan taraf maddî âlem ilâhî âleme bulma sebebi olması da sırrın saklandığı ceviz kabuğu gibidir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem “çok ağlayın az gü‐ lün”, “Kuránı okurken ağlamaklı okuyun”, “Âdem aleyhisselâm yaratılırken üzerine kırk gün keder yağmurları yağdı” buyurması çok manidardır. Ağlamak özün titremesidir. Allah Teâlâýa yakın olmak is‐ teyen, Ońu hüzünde aramalıdır. Çocuğun kendine baktırmak için annedeki merhameti dışarı çıkmasını ağlayarak sağlar. Dualar ağlayış pınarları ile beslenirse icabet mutlaka vacip

Kutsî Duâ


97

olmuştur.

‫ﻨـﹶﺎ‬َ‫ﺑﹶـﺘ‬‫ﺗَﻮ‬ ْ‫ﺒـﻞ‬‫ﻘَـ‬  ‫ﺗَـ‬ ‫ﻢ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬

“Ey Allah Teâlâ´m, tövbemizi kabul buyur.”

Allah Teâlâ´m kabul olan tövbeyi bize nasip et. Tövbenin kabul olunması demek bir daha o günahı işleyecek güç ve dönüşün Allah Teâlâ taraf ından mani olunmasıdır. Çünkü Al‐ lah Teâlâ bir kulunu tövbe ettirirse onu koruması altına almış demektir. Tövbe yönelmek olduğundan, yönelen kişiyi en iyi muhafaza eden ancak Allah Teâlâ´dır.

‫ﻨـﹶﺎ‬َ‫ﺑﹶـﺘ‬‫ ﹶﺣـﻮ‬ْ‫ﺴﻞ‬ ْ‫ﻏ‬ َ‫ﺍ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Ey Allah Teâlâ´m, günahlar ımı z z ı yıka.”

Allah Teâlâ´m günahlarımızı suyun kiri, yok ettiği gibi, üze‐ rimizden ayır, demektir. İlâhi feyizler bir şadırvan gibidir. Suyun etraf ında dolaşmak ile temizlenemeyeceği için tövbe denizine dalmak gerekir. Susuzluk derdine düşenler kendilerine düşeni almak için, suya kimi ağzını kimide kovasını uzatır. Eğer şadırvana rağbet et‐ mez ise akan sudanda istifade etmek mümkün değildir. Yıkanmak ferahlık verdiği için, tövbenin kabul olunduğu, kul taraf ından bilinmesi, ferahlama sebebidir. Tövbe etmek‐ ten çok, kabul edildiğini bilmek, kula neşe kaynağıdır. Hataların arkasından gelen tövbe ve istiğfar, yalnız o zul‐ met ve bulanıklığı değil, onlar gibi daha nice eksik yönleri te‐ mizler ve nice yükselişlere sebep olur.

98

Kutsî Duâ


َ ‫ﺎ‬ ‫َِﻨ‬‫ﻘَﺎﻭﻟ‬ ‫ ﻣﹶ‬‫ﻭﹶ ﺳﹶ ﱢﺪﺩ‬

“Ey Allah Teâlâ´m, sözlerimizde bizi, sabit k ıl.”

Allah Teâlâ ve kullar arasında itibar ve sevginin artışı, kulun sözlerinde doğru olmasıdır. Yalan, noksanlık ve ayrılık getirir. Verilen sözde durmak için, içle dışın aynı olması gerekir. Eğer biri diğerinden eksik veya fazla olması yalancılık ile eşdeğer‐ dedir. Müslümanın büyük günahlardan ancak yalan işle birlik‐ te olmayacağı Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem taraf ından beyan edilmiştir. Yalanı olmayan hal eksikleri ile de Allah Teâ‐ lâ taraf ından kabul edilir. Çünkü beşer hata işlemeye uygun yaratılmıştır. Fakat nice kullar vardır ki, günaha dönmek iste‐ mişlerse de, Allah Teâlâ onları yalnız bırakıp perişan etmemiş‐ tir. Şah‐ı Nakşibent kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz Efendimiz “bi ‐ ze biri teslim olduğunda onu temizlemeden Allah Teâlâýa teslim etmeyeceğimize söz verdik” buyurdular. verdik” buyurdular. Bir kulun böy‐ le bir iddiası olursa, gerçek teslimiyete kavuşan, Allah Teâlâ taraf ından sevilmeye layık olur.

َ ‫ﺎ‬ ِ‫ﻧ‬‫ﺪﻭﺭ‬ ‫ﺻ‬َ ‫ﺔ‬ ‫ِﻤﹶ‬‫ ﹶﺳﺨﻴ‬ْ‫ﻠُﻞ‬ ‫ﻭﹶﺍﺳ‬

“Ey Allah Teâlâ´m, gö ğ sümüzden sümüzden karanl ı ğ ı çıkar.”

Göğsümüzden karalığı, kötü ahlakı, düşünceyi, duyguları ve sevmediğin şeyleri kılıcın kınından sıyrılması gibi ayır, demek‐ tir. Kulun yapısında ki, şerre meyil Allah Teâlâ´ın yardımı ol‐ madan, bir şekilde tedavi olamaz. Hz. Ömer radiyallâhü anh buyurdu ki; “ İ İ nsan nsan on şeyden ya‐

Kutsî Duâ


99

rat ılmışt ır. Dokuzu hay ır, biri şerdir. Kendi haline bırak ıl ırsa hay ırlar ı şerrine tabi olur.” tabi olur.” Keşif ehlinin müşahedesine göre göğsün karalığı vardır. Tedavisi de zikir ve Allah Teâlâńın yardımıdır. Allah Teâlâńın yardımı Kurán ve Ońun dostları ile olur. O dostlar ki, bir na‐ zar ve sohbetleri ile senelerce sineyi kaplamış karalığı bir anda siler atar. Kul bu yardımı görmedende bu hali de geçemez. Akıllı kişinin sohbetini dinlemek nafile ibadetten daha fay‐ dalıdır. Cahillerle dostluk aklı mezara sokmaktır.

‫ِﹶﻨﺎ‬‫ﻠُﻮﺑ‬ ‫ﻗُـ‬ ‫َﻦ‬ ‫ﺔ ﻣ‬ ‫ـﹶﻨ‬‫ﺣ‬‫ﺍْﻻ‬ ‫ﺍﹶﻥ ﻭﹶ‬‫ﻭﹶَ ٱﻟـﺮ‬ ‫ﻞ‬ ‫ٱﻟـ ﱠﺬ ﹶﺣ‬  ‫َﻭﹶ‬ ‫ﻞ‬ ‫ﺪ ﹶﺧ‬‫ٱﻟـ‬  ‫ﻫ ِﺐ‬ْ‫ﺍَﺫ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Ey Allah Teâlâ´m, hile, desise, kalp karal ı ğ ı , gazap, mihnet vb. duygular yard ımınla gitsin.” Allah Teâlâńın lütuf ve inayetiyle kalp hastalıkları tedavi olur. Nefsi arzular ve istekler dolayısıyla kutsî ve kutsî ve manevi âlem ile kalp arasına giren perdelerdir. Bu perde ile kalp karanlıklar içinde kalır ve ilahi nurlardan istifade edemez. “Kalplerinde hastalık vardır” (Bakara,9) Kalbin hasta olması demek, Allah Teâlâ´dan başka şeylere tutulmuş olmak demektir. İnsanın bedenine bir hastalık gelin‐ ce ve uzvunda bozukluk olunca, o hastalığı gidermek ve o bozukluğu düzeltmek için, o kadar uğraşır da, kalp hastalığı kendisini sonsuz ve tükenmez azaplara sürüklediği halde, bu korkunç hastalıktan kurtulmağı hiç düşünmemekte ve onu gidermek için hiç kıpırdamamaktadır. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem;

‫ﺓ‬‫َﺮ‬ ‫ ﻣﹶ‬ ‫ﺋَﺔ‬ ‫ﺎ‬‫ﻡ ﻣ‬ِ‫ﻟْﻴﹶﻮ‬ ‫ﻓﻲ ﺍ‬ ‫ﺍ‬ ِ ‫ﺮﹶ ﺍ‬‫َﻔ‬ ْ‫ﻐ‬ ‫ﺘ‬ ‫َِﻰ ﺣﹶﺘﱠﻰ ﺃﺳ‬ ‫ﻠْﺒ‬ ‫ﻗ‬ ‫ﻠَﻰ‬ ‫ﻋﹶ‬  ‫ﻐَﺎﻥ‬ ‫ﻟَﻴ‬ ‫ﺇﱠﻧﻪ‬

100

Kutsî Duâ


“ Şurası muhakkak ki, bazen kalbime gaflet çöker. Ancak ben Allah ben Allah Teâlâýa günde yüz sefer isti sefer isti ğ far ederim.” far ederim.” (Müslim) (Müslim) buyurmakla, kalp ismi verilen yürek üzerine bir bulanıklığın geldiğine işaret etmektedir. Çünkü hakiki kalpte keder ve bu‐ lanıklık olmaz. Zira o, bulanıklıktan tamamen kurtulmuştur. Başka bir hadis‐i şerifte kalbin değiştiğinden bahsedilmiş‐ tir. Hz. Enes radiyallâhü anh anlatıyor: Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem şu duayı çok yapardı. “Ey kalpleri “Ey kalpleri çeviren çeviren Allah Allahm! m! Kalbimi dinin Kalbimi dinin üzerine sâbit k sâbit k ıl!” Ben bir gün kendisine: “Ey Allah Allah Teâlâńın Resulü! Biz sana ve senin getirdiklerine inand ık. Sen bizim hakk ımızda korkuyor musun?” korkuyor musun?” dedim. dedim. Bana şöyle cevap verdi: “Evet! Kalpler, Rahmân' n iki parma parmağı arasındad ır. Onlar is Onlar is‐ tedi ği gibi i gibi çevirir.” çevirir.” (Tirmizî) (Tirmizî) İnsan çeşitli şeylere bağlı kaldıkça kalbi temizlenemez. Pis

kaldıkça saadetten mahrumdur, uzaktır. Kalbin Allah Teâlâ´dan başka şeyleri sevmesi onu karartır, paslandır ır. Bu pası temizlemek lazımdır. Temizleyicilerin en iyisi Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín sünnetine uymaktır. Efendimizin yoluna uymak, nefsin adetlerini ve kalbi karartan isteklerini yok eder. İşleri kötü leri kötü olanın gönlüde kötüdür. Gönlün çarpılması bedenin çarpılmasından şiddetlidir.

Bedenin hastalığı, şeriat ahkâmının yerine getirilmesini güçleştirdiği gibi, kalp hastalığı da, İslamiyeté uymağı güçleş‐ tirmektedir. Kurán‐ı Kerim´de;

Kutsî Duâ


101

“Müslüman olmalarını istemeliğin, kafirlere çok güç gel‐ mektedir” (Şura,13) “Namaz kılmak, ibadet etmek, yalnız müminlere güç gel‐ mez” (Bakara,45) Görünen uzuvların kuvvetten düşmesi, ibadeti güçleştirdiği gibi, kalpte imanın zayıflaması da güçleştirmektedir. Yoksa İslamiyetín her emrinde kolaylık vardır. “Allah Teâlâ, size kolaylık yapmak istiyor, güçlük çıkarmak istemiyor” (Bakara, 185) ve “Allah Teâlâ´, emirlerinin hafif olmasını diledi. Çünkü in‐ sanlar zayıf yarat f yaratıldı.” (Nisa,27) Ayet‐i kerimelerde bildirilen hastalıklar tedavi edilmedikçe, hakiki iman ele geçmez. Akıl yolu ile kalpte oluşan iman, imanın suretidir. Çünkü nefis, imanın tersini istemekte, küfründe inat ve ısrar etmek‐ tedir. Böyle iman, safra hastasının, şekerin tatlı olduğuna iman etmesi gibidir. Her ne kadar inandım dese de, vicdanı, şekeri acı bilmektedir. Safrası düzeldikten sonra, şekerin tatlı olduğuna hakiki iman meydana gelir. Hakîki iman, nefsin tez‐ kiyesinden ve kalbin yatışmasından sonra kalpte olur. Nefis terbiye olmadan, kalp düzelmez. Kalbin sahibine varı‐ lamaz. Çünkü karanlık ile nurun bir arada olması gibi nefisle ruh birleşmiştir. Kalbin sahibine kavuşmak ve ruhun nefisten kurtulup aranılana dönmesi için, nefsin ruhtan ayrılarak kulluk makamına inmesi gerekir. Ruhun nefisten kurtulması ise uzun bir terbiye ile meydana gelmektedir. Kalbi korumak ve büyüklerimizin gösterdiği şekilde temiz‐ lenmesine çalışmak gerekmektedir. Aranılana kavuşmak için şahsi bilgilerden kurtulmak gereklidir. Çünkü hiçbir şeye ben‐ zemeyen Allah Teâlâýa yaklaştıkça âlemin, yaratandan o ka‐

102

Kutsî Duâ


dar uzakta olduğu anlaşılır. Ayrıca çok doğru bildiği bilgilerin eksiklerle dolu olduğu ve Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín bildirdiği basit görünen bilginin dahi gerçek olduğu hakikatine erer.

‫ۤﺎﹶﺀﺓ‬‫ﻔُـﺠ‬ ْ‫ﺍﻟ‬ ِ‫ﺟـ ﹶﺪﺍﻉ‬ ‫ﻣﻦ‬‫ُ ﹶﻚ‬ ‫ِـ‬‫ﺫ ﺑ‬ ‫ﻌـﻮ‬‫َـ‬‫ﻧ‬ ‫ ـﺎ‬  ِ‫ﻧ‬‫ﻢ ﺇ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫َﻟـﻠ‬‫ﺍ‬

“Ey Allah Teâlâ´m, ani gelen ölümden, Sana s ı ğ ınır ım.”

Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz bu duayı çok tekrar ederlerdi. Ani ölüm, sebebiyle ahiret hapishanesine düşmekten sığı‐ nırım demektir. Ani ölen kişilerin genellikle hazırlıksız olmaları, yani tövbeye f ırsat bulamamalarıdır. Bu nedenle sonuçları genellikle ağır olan ölümdür. İnsanlar ölümün gerçekleşeceği hususu üzerine oluşan bil‐ gilerini daima saklı tutmaya çalışırlar. Ölümü arzu etmezler. Bir başka açıdan düşünülürse; ani ölüm, hayatı gaflet üzere olanda tecelli eder, demektir. Gaflet etmeyen her zaman ölümü düşündüğü için, ani ölüm onda aykırı bir hal oluştur‐ madığı gibi, belki de beşeri acı yönünden kolay gelen ölüm‐ dür. Çünkü uzun süren hastalıklar neticesinde insanların çoğu da isyan etmektedir.

‫ﻮﹶﺳﺔ‬ ‫ﻧْـ‬ ‫ﳌَـﺄ‬ْ‫ﻕ ﺍ‬ ‫ﺮ‬‫ ﺣﹶـ‬‫ﻣـﻦ‬‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, bir şey bırakmadan silip süpüren ate şin yakmasından, Sana s ı ğ ınır ım.” İnsanın aklını alan ateşten, vücudu yakan ateşten, cehen‐ nemden Allah Teâlâýa sığınmak gerekir. Ateşli hastalık geçi‐ ren insanda akıl zayiliği ve noksanlığı olduğu gibi, yangın gibi felaketlerde senelerin birikimini yok eder. Ateş ahirette ise

Kutsî Duâ


103

insanı mahvedecek elem olarak gelir. Şeytanın aslı ateşten olduğu için ona arkadaşlık edenler hep helak olmuşlardır. İnsanda ise Allah Teâlâ dört unsuru (ateş‐toprak‐su‐hava) mutedil koyarak onu tehlikeden muhafaza etmiştir.

‫ْﹶﺤﺎﺩ‬‫ﻻﻟ‬ْ‫ﺍ‬ ‫ﹶﻦ‬‫ﻭﹶﻣ‬

“Allah Teâlâ´m, gösterdi ğ in in yoldan çıkmaktan, Sana s ı ğ ınır ım.” Aşırılık ve azgınlık istenilen bir şey olmayıp, itidal üzere olmak gereklidir. İstikamet üzere olan, mahzun olmaz. Efen‐ dimiz sallallâhü aleyhi ve sellem her zaman orta yolu ve kolay olanı tercih etmiştir. İfrat ve tefrit helak olma sebeplerinden‐ dir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem buyurdu ki; “Ümmetimden, hak üzere olan, doğru yolda yürüyen, her zaman bulunacakt ır. Bunlara kar şı duranlar, bunlara zarar yapamaz. Bunlar, Allah Teâlâńın takdir etti ği saate kadar, i şlerini yapacakt lerini yapacakt ır”

‫ﺮﺓ‬‫ْﻐ‬‫ﻭﹶﺍ ﻟ‬

“Allah Teâlâ´m, zikrinden, ibadetinden gaflet etmekten, Sana s ı ğ ınır ım.” Allah Teâlâ´m, bizi senin itaatine yakın eyle, uzaklık ve gaf ‐ let verme demektir. İbadetten gaflet demek yalnız yapmamak değil, ibadet anında huzuru ilâhiye çıkamamaktır. Büyükler “insanlar günahlar ına tövbe eder, bizler ise ibadetlerimize tövbe ederiz” demişlerdir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín tövbe etmesi de bu yöndendir. Yani günah işlemek‐

104

Kutsî Duâ


ten dolayı olmayıp, kul sıfatının verdiği eksikliğin tecellisini anbean daha fazla idrak ve terakkinin fazlalığından dolayı olmuştur. Cüneyd‐i Bağdadî kaddese’llâhü dadî kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz buyurdu ki; “Müslümanlar ın i şledi ği suçlar ı düşününce, onlar ın gaflet ‐ ten daha büyük suçlar büyük suçlar ı olmad ığını görmüş oluyorum.”

‫ﻟْﹶﺠﱢﻢ‬ ‫ﹶﻦ ﺍ‬‫ﻭﹶﻣ‬

“Allah Teâlâ´m, Sení unutturacak çok´tan s ı ğ ınır ım.”

Allah Teâlâ´m, kulluğuma mani olacak çok maldan, yüksek makamdan, iş çokluğundan vb. den sığınırım, demektir. Başka bir manada; toplayıcılıktan, menfaati için yetkileri elde tutmaktan sığınmak, demektir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki; “Hafif ‐ül haz ül haz (az mal ı ) ) olanlara ne mutlu” “Âdemoğlu iki şeyden hoşlanamaz. Mal azl Mal azl ığı ve ölüm. Mal azl Mal azl ığı ise hesabın azl ığına i şarettir” Şah‐ı Nakşibent kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz Efendimiz “Al‐ lah Teâlâ´m sevdiklerime zekât verecek kadar çok mal, zekât alacak kadar fakirlik verme” diye dua ederlerdi. Onun için yolundan gidenlerde fazla bir zenginlik olmamış ve olmaya‐ caktır.

ِ  ‫ْﹶﻌﹶﻨﺖ‬‫ﹶﻭﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ´m, kalp darl ı ğ ından, me şakkatten, Sana s ı ğ ınır ım.” Kullar üzerine verilecek en büyük iptila, gönül darlığı ve strestir. Bu hal genişi dar yapar. Zevkleri kökünden kazıyan en büyük hastalıktır. Allah Teâlâ bir kuluna dünyada azap vermek

Kutsî Duâ


105

isterse ondan huzuru kaldırır. Bu ise onu cehenneme sürükler. Mesela eşler arasındaki huzursuzluk şeytandan, sevgi ise Allah Teâlâ´dandır. Yaşayışta olan her güzellik Allah Teâlâ´dandır.

‫ﺍَﺕ‬ ‫َﱢﻤﺮ‬‫ﳌُﻄ‬ْ‫ ﺍ‬ِ‫ﻣﻮﺭ‬ُ‫ﻷ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ﹶﻦ‬‫ﻭﹶﻣ‬

“Allah Teâlâ´m, sonu gelmeyen i şlerden, Sana s ı ğ ınır ım.”

Bu türlü işler, insanı helak ettiği gibi yaşama zevkini kıra‐ rak, maneviyatını köreltir. Başarısızlık ve neticesi olmayan işler karamsarlığa ve düzenin bozulmasına sebep olur. Sonu gelmeyen işlerin kaynağı ise hırstır. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki: “Âdemoğlu ihtiyarlad ıkça onda iki şey gençleşir: Mala kar şı hırs ve hayata kar şı hırs.” (Buharî) rs.” (Buharî) “Bir sürüye “Bir sürüye sal ınan iki aç iki aç kurdun kurdun sürüye verdi ği zarar, i zarar, ki ‐ şinin mal ve mal ve şeref h eref hırsıyla dinine verdi ği zarardan zarardan daha fazla daha fazla değildir.” (Tirmizî) ildir.” (Tirmizî)

‫ﺻﻴ ﹶﻚ‬ ‫ﹶﻦﹶﻣﻌﹶﺎ‬‫ﻴﻨﹶﻨـﹶﺎ ﻭﹶﺑﻴ‬‫ُ©ﻪ ﺑﹶـ‬ ِ‫ﻝ ﺑ‬ ‫ﺤﻮ‬ َ‫ﺗ‬ ‫ﺘ ﹶﻚﹶﻣﺎ‬‫ـﹶﻴ‬‫ ﹶﺧﺸ‬‫ﻦ‬‫ﻟَﻨـﹶﺎ ﻣ‬ ‫ﻢ‬‫ﺴ‬ ْ‫ﻗ‬  ‫ﻢ ﺍ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫َﻟﻠ‬‫ﺍ‬

“Allah Teâlâ´m, bizle günahlar ımı z arasına, perde olarak, Senín korkunu nasip et.” Korku, nefsin azgınl ığı teskin eder. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki: “Allah Teâlâ Âdemoğluna korktuğunu musallat eder. Al ‐ lah Teâlâ´dan başkasından korkmazsa kimseyi musallat et ‐ mez” (Ramuz) mez” (Ramuz)43 43

—Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki; “Yedi kimseyi Allah kimseyi Allah Teâlâ kendi gölgesinden başka gölge olma‐

106

Kutsî Duâ


Ümit ve korku müslümanın amellerinde temel dayanaklar‐ dır. Eğer biri eksik olursa amellerde noksanlık meydana getirir.

‫ﺪ ِﺱ‬ُ‫ﻘ‬ ‫ﻟْـ‬‫ ﺍ‬‫ ﹶﲑﺓ‬‫َﻰ ﺣﹶـﻈ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺍ‬‫ِـ ©ﻪ‬‫ـﻠﹶﻨﺎ ﺑ‬ُ‫ﺧ‬‫ﺗُﺪ‬ ‫ﹶﻚﹶﻣﺎ‬ ‫َﻋﹶـﺘ‬ ‫ﻃﺎ‬ ‫ﻣـﻦ‬

“Allah Teâlâ´m, kendisini mübarek k ıld ı ğ ın cennetine, girdirecek ameller içine bizi dâhil et.” Kul bu hali Allah Teâlâńın yardımı ile bulur. İyilik Allah Te‐ âlâ´dandır. Kutsiyet bulmak için kıymetli bir şeye sahip olmak veya ona yakın olmak gerekir. Değersiz olan kul Allah Teâlâýa yakınlıkla kıymet bulur. Allah Teâlâýa varmak için Ońun sev‐ diği Hz. Muhammed sallallâhü aleyhi ve sellemí canı gönül‐ den sevmek gerekir. Eğer O bu insanlığa gönderilmemiş ol‐ saydı, dünya yaratılmaya layık olmayacağı gibi, ahirete serma‐ ye sebebi olmazdı.

yan k ıyamet gününde yamet gününde kendi gölgesi kendi gölgesi alt alt ında bar ınd ıracakt ır: 1‐ Adil imam, Adil imam, 2‐Rabbińe taat ve taat ve ibadet içinde ibadet içinde olan genç, 3‐Gönlü mescitlere yönelmi ş olan kimse, 4‐ Allah Teâlâ yolunda sevi şip buluşmalar ı da, ayr ılmalar ı da bu‐ na bağl ı olan iki kimseden iki kimseden her biri, her biri, 5‐ Zengin ve güzel bir güzel bir kad kad ının iste ği oldu i olduğu halde ‘Ben Allah ‘Ben Allah Teâ‐ lâ´dan korkar ım’ diyerek m’ diyerek haram haramı irtikap etmeyen erkek, 6‐İ nfak etti nfak etti ğinden solundaki haberdar solundaki haberdar olmayacak olmayacak kadar kadar gizli gizli ola ola‐ rak sadaka rak sadaka veren adam, 7‐Tenhada lisanen yahut kalben Allah Teâlâý ı zikredip de gözü dolup taşan ki şi.” Sayılan yedi sınıf ın temelinde Allah Teâlâńın korkusu ve sevgisi vardır.

Kutsî Duâ


107

‫ﺧـﺮﹶﺓ‬ٰ‫ﻻ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ﻥ ﻳﹶﺎ ﻭﹶ‬‫ﺪ‬‫ٱﻟـ‬  ‫ﺼﻴﹶﺒﺎﺕ‬ ‫ﻨـﹶﺎ ﻣ‬‫َـﻴ‬‫ ©ﻪ ﻋﹶـﻠ‬  ‫ﺑِـ‬ ‫ﻥ‬‫ُـﹶﻬـﱢﻮ‬‫ﹶﻣﺎ ﺗ‬ِ‫ﻘﻴـﻦ‬‫ﻟْـﹶﻴ ـ‬‫ﹶﻦ ﺍ‬‫ﻭﹶ ﻣ‬

“Allah Teâlâ´m, dünya ve ahiret i şleri üzerimize gelince, kolay ve hafif gelmesi için yakîn ver.” Allah Teâlâ, kulunun kendine yakınlığını artırarak, kazaya rızayı, her şeyin kendinden olduğunu hissettirerek, tasarrufun kendinde olduğunu öğreterek yakîníni artırır. Kul artık ne gelirse Allah Teâlâ´dan der, telaşa düşmez. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem onun için“Allah Teâ‐ lâ´m yakiními artır” derdi. Yakin‐i Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem´siz bulmak mümkün değildir. Yalnız ilim ile Allah Teâlâýı bulmak isteyen‐ ler sonunda sapıtmışlardır.

‫ِﺫ‬‫ﻻَﺷﹶﺎﻭ‬ ْ‫ﺍﺮ‬ِ ‫َﹶﻊ ﺧﹶﻴ‬ ‫ﺎﹶﻣ‬ ‫ﻧ‬‫ﺸﺮ‬ ‫ﺣ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, bizi insanlar ın hayırl ılar ı ile ha şret.”

Allah Teâlâ´m, beni ve müminleri, insanların hayırlısı Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz, nebiler, evliyalar, büyüklerimiz ve din ve yol kardeşlerimizle haşır eylediğin gibi, dünyada da iyilere yakınlık ver. Dünyadaki yakınlık ezeldeki ve ahiretteki yakınlığın yansı‐ masıdır. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki; “Bir mecliste yüz ki şi, bunlar ın içinde doksan dokuz mü‐ min ve bir münaf bir münaf ık olsa, k olsa, içeri bir içeri bir münaf münaf ık girdi k girdi ğinde ancak o ancak o meclisteki münaf meclisteki münaf ığın yanına oturur. Yine bir mecliste yüz ki şi, bunlar ın içinde doksan dokuz münaf ık ve k ve bir mümin bir mümin olsa, içeri bir içeri bir mümin mümin girdi ğinde ancak

108

Kutsî Duâ


o meclisteki müminin yanına oturur. Bunu da bilerek yap‐ maz” Hayırlı İnsanlar

‫ﻮﻥﹶ‬‫ﻠﺤ‬ْ‫ﻔ‬‫ْﻤ‬  ‫ﻟ‬ ‫ ﺍ‬‫ﻫﻢ‬ ‫ّﻪ‬‫ﺰﺏﹶ ﺍﻟﻠ‬‫ﺣ‬  ‫َﻥ‬ ‫ﺍ‬ ‫ﺍَﻻ‬ ‫ﻠّﻪ‬  ‫ ﺍﻟ‬‫ﺰﺏ‬‫ﺣ‬  ‫ﺌﻚﹶ‬‫ُﻭﻟ‬‫ﺍ‬

“İşte onlar Allah'ın taraftarlarıdır. Muhakkak ki başarıya ulaşacak olanlar, Allah'ın taraftarlarıdır.” (Mücadele,22) Bir şeye yakınlık başka bir şeye uzaklıktır. Öyle ise Allah Te‐ âlâýa yakın olan, insanların uzağında ve içlerinde garip ve hayırlısı olur. İnsanlar arılar gibi olduğundan arıbeyinin etraf ında top‐ lanmadıkça kovanı ve şifalı balı yapamazlar. Arıbeyi hayırlı insanlardır. Birçok güzel insanın kemâlâtı saklı kalmıştır. Bu gibi şeyle‐ rin olmasında ince hikmetler, derin sırlar vardır. Onlardan biri imtihan yeri olan bu dünyada hakla batılın karışmış olmasıdır. Bu durumlar aslında onların ve insanların yükselişlerine sebep olmaktadır. Eğer tamamen açık olsalardı, ilerleme yolları kesi‐ lirdi. Hayırlı insanların değeri düşerdi. Yaratılış gereği insan keşfedemediği şeye daha çok rağbet ve gayret eder. Onları tanımak çok zordur. Onlar, Allah Teâlâ veya kendile‐ rini fark ettirmek istenilirse fark edilebilir. Onların dış görünü‐ şüne bakanda, büyük hata yapar. Öyle ki, iç yüzleri rahmet, dış görünüşleri zahmet44 gibi görünebilir. Dışta sıradan insan, içte 44

— Abdulkadir Geylânî kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz den ulaşan sözde bu hakikat açıkça anlatılmıştır. “Allah Teâlâ’nın hayırlı kullar ı, diğer insanlara nispetle sağır ve kördürler; kalpleri Allah Teâlâ’ya yakınlık peydâ edince başkasının

Kutsî Duâ


109

meleklerin seçilmişlerindendirler. Görünüşte yeryüzünde, aslında göklerin üstündedirler. Onlarla oturan, sohbet eden kâfir ve fasık olmaktan kurtuluşa erer. Onlarla dostluk kuran saadete ermiştir. Onlar Allah Teâlâńın cemaatidir. Onları insanların gözünden saklayan perde ve örtüler var‐ dır. Bütün insanlar neye muhtaç ise, onlarda o şeylere muh‐ taçtır. Binaenaleyh hayırlı insanlar, insanların arasında bulunur. Görünüşte herkes gibidir, fakat ruhu hiçbir şeye bağlı değildir. sözünü duymaz ve görmez olurlar. Yakınlık onları mest‐u hayran eder, ilâhî heybet onları kendilerinden geçirir. Muhabbet onları mahbuplarının yani Allah Teâlâńın huzuruna bağlar. Artık onlar Celâl sıfatıyla Cemal sıfatının tecellileri arasında bir mevkidedirler, ne sağa, ne de sola meyletmezler. Ayrıca Onların ötesi olmayan bir yönleri de vardır. İnsanlar, cinler, melekler ve diğer yaratıklar onlara hizmet eder. İlim ve hikmet onların susuzluğunu giderir. Onlar Allah Teâlâ’nın fazl‐ü kereminden yerler, dostluk şerbetinden içerler. Halkın sözü onları meşgul etmez. Onlar bir Onlar bir vadide, vadide, halk da halk da ayr ı bir vadidedir. bir vadidedir. Halka, Allah Teâlâ’nın emretti ğini emrederler rasüllere vekâle‐ ten, halk ı Allah Teâlâ’nın men etti ği şeylerden men ederler. Hakikat de Hakikat de nebilerin vârisleri bunlard vârisleri bunlard ır .” .” “Allah Teâlâ’nın hayırlı kullar ı, O’nun huzurunda edep maka‐ mındadırlar. Hakk’tan açık bir izin olmadıkça hareket etmezler, bir adım bile atmazlar. Kalplerine açık bir müsaade ilhamı vaki olmadık‐ ça mubah şeylerden yemezler, giymezler, nikâh yapmazlar ve hiçbir sebepte tasarrufta bulunmazlar. Onlar Hakk ile beraberdirler; kalp‐ leri ve gözleri evirip çeviren yegâne mutasarr ıf ile kaimdirler. Rabb´lerine şu dünyada kalpleriyle, ahirette cisimleriyle kavu şma‐ dıkça hiçbir kararlar ı olmaz. Yani Allah Teâlâ’ya kavuşmadıkları müddetçe gönül rahatlığına erişemezler.”

110

Kutsî Duâ


Öyle ki Allah Teâlâýı unutmuş, mahlûkların sevgisine tutul‐ muş, dünyayı seviyor, istiyor sanılırlar. Hâlbuki içlerinde hiç dünya sevgisi, arzusu yoktur. “Onların ticaretleri, alış verişleri, Allah Teâlâýı hatırlamala‐ rına hiç mani olmaz” (Nur,37) ayet‐i kerimesi onlar içindir. Dünyaya bağlı görünürler. Fakat hiç bağlılıkları yoktur.45 Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki; “Beşerin razı olduğu gibi raz gibi razı olur, beşerin k ı zd ığı gibi k ı‐ zar ım” Öyleyse müminlerden hangisine hak etmedi ği halde lanet edersem, lanet edersem, k ı zarsam bunu onun hakk ında günahlar ından temizlik vesilesi, temizlik vesilesi, sevabında bir art bir art ı ve ücret k ücret k ıl” (Müslim) l” (Müslim) Hayırlı insanların mahlûklara olan ilgi ve sevgisi, kendi elin‐ de değildir. Fakat Allah Teâlâ bu ilgiyi istemektedir. Başkaları‐ nın ilgisi, sevgisi ise, nefislerindendir. Allah Teâlâ bu ilgilerin‐ den razı değildir. Onların insanlardan yüz çevirmesine imkân olmadığı gibi halk ile olması da vazifesidir. Ancak, vazifesi bi‐ terse, o zaman onu, bu geçici dünyadan, ebedi, sonsuz âleme göç eder ve hakiki makamına kavuşur. Onlar “Halk arasında, Hak ile olmaktır” prensibini rehber edinmişlerdir. Allah Teâlâ, onları öyle saklamıştır ki, onların kendileri bile kendilerindeki kemâlattan haberleri yoktur. Diğer insanların nasıl onların iç kemalatından haberleri olsun. Onların içlerinin nasıl olduğu bilinmediği gibi ve mertebelerinin türüne olan bağları da bilinmez, anlatılamaz. Hatta şaşılacak şeydir ki, onlarda insanlık sıfatları o kadar 45

—Nefsin sıfatlar ı, meleklerde olmadığı için, onlar ilerleyemez‐ ler. Buna kötü demek, kötülemeye benzeyen bir övüştür. Sıradan insanlar, hayırlı insanlar ın sıfatlar ını, kendi insanlık sıfatları gibi bilir ‐ ler ve bunun için mahrum ve ziyanda kalırlar.

Kutsî Duâ


111

çok görünür ki, diğer insanlarda bu kadar görünmezler. Bunun sebebi, zulmet ve karanlık ve bulanıklık açık ve temiz yerde olunca, az da olsa, çok görünür. Kirli ve açık olmayan yerde böyle değildir. Çok da olsa, orada, o kadar belli olmaz ve göze batmaz. Çünkü insanlık sıfatlarının karanlığı terbiye edilmeye‐ nin bütün varlığına sinmekte, kalbine ve ruhuna işlemektedir. Fakat onlarda bu karanlığı sadece beden ve nefiste bulunmak‐ tadır. Nebilerin dahi bedenlerinde bu sıfatlar vardır.46 Fakat bu sıfatlar terbiye edilmemiş insanlarda noksanlığa ve ziyana sebep olurken, nebilerde ve büyüklerde kemale sebep olmak‐ tadır. Onların bu hali insanların kötülüklerini giderir, kalplerini ve nefislerini temizler. Eğer onların nefsanî yönleri olmasaydı, insanların münasebet kurmasında hiç bir yol olmaz, istifade bağlantısı kesilirdi. Çünkü nefsanî sıfatlar onların kalbini bu‐ landıracak kadar olmaz. Alelâde otlar iki ayda yetişir. Gül için bir sene gerekir. Kemale kavuşmak isteyen hayırlı insanları taklitle kavuşur. Onları candan severek yaşayan insan, onlar gibi olur. Onların elbisesine bürünür ve onların yolunu seçmiş olur. Onların hatası kendi doğrusundan iyidir. Onların hatası gibi görünen şeylerde dahi onun için terbiyeye sebep olacak ni‐ 46 ‐

Onlar aynı şekilde, yemekte, içmekte, çoluk çocuğu ile görüş‐ mekte, onlara yakınlık ve alaka göstermekte, diğer insanlarla aynı‐ dır. Allah Teâlâ, nebiler hakkında buyuruyor ki, “Biz nebileri yemek nebileri yemek yemez yemez birer ceset birer ceset olarak yaratmad olarak yaratmad ık. Dünya‐ da ebediyen kal ıcı da değillerdir” (Enbiya illerdir” (Enbiya suresi,8)

112

Kutsî Duâ


metler vardır. Çünkü nimetler hayırlı insanlar vasıtasıyla in‐ sanlara gelir. Onun için Hz. Ebubekir radiyallâhü anh, Efendi ‐ miz sallallâhü aleyhi ve sellemín bir yanılması olmağı tercih edip şöyle buyurmuştur. “Ah, ne olayd ı , Efendimiz Muhammed sallallâhü Muhammed sallallâhü aleyhi ve aleyhi ve 47 selleminín bir yan bir yanılması olayd ım” Allah Teâlâńın rızası, hayırlı insanların rıza perdesinin ar‐ kasına konmuştur. İnsanların en büyük hatası, onları incitmek‐ tir. Bundan başka her hatanın düzeltilmesi mümkündür. Fakat bu incitmeyi düzeltmek zordur. Âlemde kendini avlayan ancak ahmak insandır. İnsanlara hizmet ibadettir. Hizmet görmek isteyen hayırlı insanlara hizmet etmelidir. Hizmet edene hizmet edilir. Onlara bağlanmak Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve selleme bağlanmak ve dolayısıyla Allah Teâlâýa kavuşmak demektir.48 47

—Nükte Hayırlı insanın kendi derecesini bilmesi gerekmediği gibi, kendi‐ sindeki etki durumu ve sırlar ını bilmesi de şart değildir. Etraf ındaki insanların ise bilmesi de şart değildir. Onların durumları fark edilse bile fark edilmeyen durumlar olduğu bilinmelidir. 48 —Onlardan istifade edebilmenin yolu sevmektir. Sevgiyi o ka‐ dar ileriye vardırılmalıdır ki, içteki sevgi dışarı sızmalıdır. Mesela; Üveys el Karânî (k.s) Hazretlerinin Uhut savaşında Efen‐ dimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín dişi kırıldığında duyunca hangisi olduğunu bilemeyince bütün dişlerini sevgilisi uğruna söktürmü ştür.

Kutsî Duâ


113

َ ‫ﺎ‬ ‫ﻧِـ‬‫ﺼـﹶﺎﺭ‬‫ﺍَﺑ ـ‬ ‫ﻋـﻨﹶﺎ ﻭﹶ‬‫ـﻤﹶﺎ‬‫ﺎَﺳ‬ ِ‫ـﹶﻨﺎ ﺑ‬‫ﹶـﺘﻌ‬‫ﻭﹶ ﻣ‬

“Allah Teâlâ´m, bizi kulaklar ımı zla ve gözlerimizle nimetlendir.” Allah Teâlâ´m gözlerimiz ve kulaklarımıza sıhhat ve afiyet ver ki, bunlar sayesinde Sana kavuşma yollarını bulalım. Allah Teâlâ´m duyuşlar ve görüşler ihsan eyle ki, ibret alalımda, yaratılış sırrına erelim. Marifetin pınarları duyulardan insana ihsan olunur. Gözler ve kulaklar, aklın ve kalbin dışa açılan kapılarıdır. Aklın kemalatı ve kalbin selameti bu duyulara muhtaçtır.

َ ‫ﺎ‬ ‫ﺗﻨ‬‫ﻗُﻮ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, bize kuvvet ver.”

Bu dişler Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selleme takdim edilmiştir. Bu halden memnun olan Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem sahabe‐i Kirama takdim etmiştir. Üveysi yolunda terbiye olanlar intisap edin‐ ce ilk işleri dişlerini söktürmek olmuştur. Üveysilikteki Usul Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemé üveysi (bizatihi görmeden faydalanmak) olarak terbiye olmak isteyen kişi, yatsı namazından sonra Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín mubârek ellerini kendi ellerinde imiş gibi tutup, şöyle demelidir: “Ey Allah “Ey Allah Teâlâńın Rasulü, Sana bîat ettim. E şhedü enlâ ilâhe ilallallah ve E şhedü enne Muhammeden abdühu ve Resulühu, Bildir ‐ di ğin bütün esaslara iman ve kabul ettim” kabul ettim” Eğer büyüklerden birine üveysi olmak isteniyorsa, yalnız olarak oturup, iki rekât namaz kılınır. Sevabını onun ruhuna göndermeli ve ruhuna dönerek oturmalı ve biat etmelidir.

114

Kutsî Duâ


Allah Teâlâ kuvveti ile zayıf insan f insanı âleme tasarruf sahibi tasarruf sahibi kı‐ lar. Allah Teâlâ kuvveti ihsan ettiği gibi, melekleri de insana kuvvet için hizmetçi kılmıştır. İnsanda kuvvetler dengesi vardır. Dengeyi Allah Teâlâńın emirleri belirlerse taat, nefsin istekleri belirlerse günah olan fiiller meydana getirir.. Çünkü şerrin yaratılmasındaki gücüde ihsan eden Allah Teâlâ´dır. Fakat Allah Teâlâ şerri hiçbir za‐ man murat etmez. Kutsî Dua´da Ońdan istenen kuvvet kulluğu yapabilmek içindir. Azalarda maddi kuvvette olmazsa sakatlık meydana getirdiği gibi, manevi kuvvette olmayınca isyan meydana gelir. Buna göre istenilen kuvvetin sonucunu kulun iyi yönde tercih etmesi gerekir.

‫ـﻨﹶﺎ‬َ‫ـﺘ‬‫ـﻴﹶـﻴ‬‫ﺃَﺣ‬ ‫ﻣﹶﺎ‬

“Allah Teâlâ´m, bize bu kuvvet ile canl ıl ık ver.”

Allah Teâlâńın kuluna ihsan edeceği hayat sevinci şehvanî olmayıp, taat üzere yaşamak olur. Buna hayat buldu, derler. Bu kişiler için ölüm yoktur. Hayat kandan değil candan gelir. Can ise Hakk´tandır.

‫ﻣﻨـﺎ‬‫ِ ﹶﺙ‬‫ ـﹶﻮﺍﺭ‬  ْ‫ﺍﻟ‬ ‫ﻪ‬ْ‫ﻠ‬‫ـﻌﹶـ‬‫ﻭﹶ ﺍﺟ‬

“Allah Teâlâ´m, bizden bu hali alma.”

Bu hal bizden bize miras kalsın, ayrılmasın. Neslimize, bir önceki zamanımızdan sonraki zamana, dönüp dursun. Bizden bize, sevdiklerine kalsın. Maddiyat miras kaldığı gibi manevi‐ yatta miras kalır. Bir iyinin iyiliği yıllarca sürer. Kötü olmak

Kutsî Duâ


115

nesli bozmak demektir. Allah Teâlâ, halimizi güzelleştirse, ölene kadar zikirden uzak kalamayız. Hacı Hasan Darendeviýe kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz so‐ ruldu, —“Filanın kızı ile evleneceğim” O´da buyurdu ki; —“O kişinin yedi göbek ötesinde zina vardır.”49 Kimse kimsenin günahını çekmez. Fakat etkisinden de ha‐ li değildir. Hz. Muhammed sallallâhü aleyhi ve sellemín duasına ka‐ vuşmuş kişilerin nesilleri dahi o bereketi bulmuşlardır.

‫ﻠَﹶﻤﻨﹶﺎ‬ ‫َـ‬‫ ﻇ‬‫َﻰﹶﻣﻦ‬ ‫ﻠ‬ ‫َﺎ ﻋﹶ‬‫ﺄْﺭﹶﻧ‬ َ‫ﺛ‬ ْ‫ﺟﹶﻌﻞ‬ ‫ﻭﹶ ﺍ‬

“Allah Teâlâ´m, intikamımı z z ı zalimler üzerine k ıl.”

Bizdeki öç alma duygumuzu layık olanlarda tecelli ettir, mazlumlara karşı tecelli ettirme; demektir. Mahlûkata mahlûk gözü ile bakan onlara gazap eder. Mah‐ lûkata Hakk gözü ile bakan onlara merhamet eder. Şah‐ı Nakşibent kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz Efendimiz “Ubûdiyeti tamme “Ubûdiyeti tamme ve şefkati amme efkati amme yoludur, yolumuz” 50 bu‐ yururlardı. 49

—Nebilerin geldiği nesillerde Allah Teâlâýa isyan eden gelmiş‐ tir. Fakat gayrı meşru evlat ve zina zuhur etmemiştir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki; “Allah Teâlâ mahlûkat ı yaratt ı , , beni en beni en üstünlerinden, en iyi nes iyi nes‐ linden k ıld ı. Sonra kabileler arasında bir seçme yapt ı , , Beni en iyi kabileden k ıld ı. Sonra bat ınlar arasında seçme yapt ı , , Beni en iyi bat ından k ıld ı. Şu halde Ben zat ve şahıs bak ımından da, soy bak ı‐ mından da en iyilerdenim.” (Tirmizî) (Tirmizî) 50 —“İbadette kemal üzere olup, mahlûkata şefkat etmek”

116

Kutsî Duâ


Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve selem ümmetinin ahlakın‐ dan bahsederken buyurdular ki; “Mümin yumuşakt ır, O kadar ki, yumuşakl ığından dolay ı kendisini ahmak kendisini ahmak zannedersin” (Râmuz) zannedersin” (Râmuz)

َ ‫ﺎ‬ ‫ ﻋﹶﺎﹶﺩﺍﻧ‬‫َﻰﹶﻣﻦ‬‫َﻋﹶﻠ‬ ‫ﺎ‬ ‫ﻧ‬‫ﺼﺮ‬ ْ‫ﻧ‬ ‫ﻭﹶﺍ‬

“Allah Teâlâ´m, dü şmanlar ımı za za kar şı bize yard ım et.”

İnsanlar, düşman kelimesi ile dışlarındaki olan şeyleri ha‐ tırlarına getirir. Yani düşmanı evin içinde durur iken onu so‐ kakta ararlar. Aslında nefsin düşmanlığı terbiye olana kadar şeytanın etkisinden daha fazladır. Allah Teâlâ ise, kulun iste‐ mesine göre yardım gönderir ve kurtarır. Eğer bizlere yardım etmez ise düşmanlarımız bizi yoldan çıkarırlar. Şeytan aciz kalınca insanı azdırmak için insandan ve nef ‐ sinden yardım ister. Âdem aleyhisselâm´ı bile Havva validemiz ve nefsin ebedilik arzusu ile kandırdı. Bunu Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurduğu şu hadis çok güzel açıklamaktadır. “Bir adam yetmi ş şeytandan kurtulmad ıkça, sadakadan bir şeyi elinden eyi elinden ç ıkaramaz.” (Ramuz) karamaz.” (Ramuz) Nefsin ve şeytanın şerrinden Allah Teâlâýa sığınmak ge‐ rekmektedir.

َ ‫ﺎ‬ ‫َﻄﺎﻳﹶﺎﻧ‬‫ﺧﹶ‬  ‫ﻔﺮ‬ْ‫ﻏ‬ ‫ﻭﹶﺍ‬

“Allah Teâlâ´m, hatalar ımı z z ı af ve ma ğ firet k ıl.”

Kulun üzerinde zuhur eden her halde kesin bir noksanlık vardır. Bunu Allah Teâlâ´mız af buyurmasa, sevap defterine bir nokta dahi yazılmaz. Onun için Hz. Muhammed Mustafa

Kutsî Duâ


117

sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz devamlı bulunduğu halin istiğfarına devam ederdi. Aslında kendisinin hata işlemeyeceği bir istikamet üzere olacağı Allah Teâlâ´mız taraf ından buyrulmuştur. “Böylece Allah senin geçmiş ve gelecek günahını bağışlar. Sana olan nimetini tamamlar ve seni doğru yola iletir.” (Fe‐ tih,2) İnsan için önemli olan hatayı işlememek değil, hatanın Al‐ lah Teâlâ taraf ından af edilmesidir. Çünkü yaratılış gereği be‐ şerin özüne noksanlık unsur olarak ilave edilmiştir. “Allah sizin tövbenizi kabul etmek ister;…” (Nisa,27) “Allah Teâlâ sizden hafifletmek ister. İnsan zayıf olarak f olarak ya‐ ratılmıştır.” (Nisa,28) Duamız Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín şu duası olmalıdır. “Ya Rabbí önce işlediğim ve sonra işlerim sandığım, gizli yaptığım ve aşikâre işlediğim bütün günahlarımı bağışla.” “Sen´den başka ibadete layık ilah yoktur.” Allah Teâlâ´m Sen güzel olduğun gibi, sevgilin Hz. Mu‐ hammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz´de güzeldir. Ońun ümmeti olan bizleri bağışla.

‫َﺎ‬‫َﺎﻧ‬ ‫ﺯﺍﻳﹶـ‬ ‫ﹶﺭ‬‫ﺸﻒ‬ ْ‫ﻛ‬ ‫ﻭﹶ ﺍ‬

“Allah Teâlâ´m, musibetlerimizi kald ır.”

Kaza ve Kader Ehl‐i sünnet âlimleri, kadere inanmış, kaderin hayırlısı, şer‐ lisi, iyisi, kötüsü, tatlısı, acısı, hep Allah Teâlâ´dandır demiştir.

118

Kutsî Duâ


Çünkü Kader , var etmek, yaratmak demektir. Her şeyi yapan, yaratanda, ancak Allah Teâlâ´dır. Kaza demek, bir insanın bir işi kendi beğenmesi ile yapıp yapmayacağını, Allah Teâlâńın, önceden bilmesi demektir. Bu nedenle kazaya inanmak iradenin, beğenmenin yok olmasına sebep olsaydı, Allah Teâlâ da, yaratmağa mecbur veya men edilmiş olurdu. Allah Teâlâńın yaratacağı şeyleri ezelde bilmesi, irade sıfa‐ tını yok etmediği gibi, kullarının yapacağı şeyleri de ezelde bilmesi, kulların irade ve ihtiyar sahibi olmalarına mani değil‐ dir. İnsan hürriyetinde büyüklerimiz “bir kaderde iki kudretin ilgisinin caiz olduğu” nu u” nu kabul ederler. Buna göre insanın fiili; Allah Teâlâńın yaratması ve kulun kazanma niyeti ile varlık sahnesine çıkar. Burada öncelik hangisine aittir, yani kulun fiili mi öncedir Allah’ın yaratması mı? İmam Rabbani kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz önceliği kulun niyetine verir ve buna “kulun kast ve kast ve beğenmesi (ihtiyar)” enmesi (ihtiyar)” der. der. Kul fiili işlemeye yönelir (niyet), ve yapma yönünü tercih eder (ihtiyar), Allah Teâlâ´da bu istikamette olmak üzere fiili yara‐ tır. İnsan kudretinin, fiilinde tesiri yok ise de, Allah Teâlâ, fiili yaratması için, onun kudretini sebep kılmıştır. Allah Teâlâńın âdeti şöyledir; insan kudretini ve ihtiyarını bir iş için kullanın‐ ca, Allah Teâlâ, o işi yaratır. İnsanın kudreti, böylece, işin ya‐ pılmasına sebep olur. Sanki işlerin yapılmasına tesir etmiş gibi olur. Çünkü kulun kudreti olmadıkça, adet‐i ilahi o işi yarat‐ mamaktadır. Bu âdete göre, işi yapan, insandır demek, haki‐ katte doğru olmaktadır. Sonuçta fiilin sorumlusu fiili yaratan Allah Teâlâ değil, fiile

Kutsî Duâ


119

yönelen, niyet ve ihtiyarı ile yaratılmasına neden olan kuldur. Demek ki insan yapma ve yapmama noktasında özgür olduğu gibi neyi, nasıl yapacağı konusunda da özgürdür. Ancak fiili yaratanda Allah Teâlâ´dır. Bu nedenle Allah Teâlâńın rasüller göndererek, insanları iyiliğe sevk etmesi bunun en güzel deli‐ lidir. Bazıları kaza ve kadere inanmaz. İşlerin, yalnız kulun kud‐ reti ile meydana geldiğini zanneder. Şerler, kötülükler, Allah Teâlâńın kazası ile olsaydı, bunlar için azap vermezdi. Bunlara azap vermesi zulüm olur dediler. Böyle sözleri söylemek bü‐ yük bir hatadır. Çünkü kaza ve kadere inanmakla, kulun ihtiya‐ rı ve kudreti gitmez. Evliyanın kader konunda tasarrufu ise; Mevlana, Mesnevi´de buyurdu ki; “Allah Teâlâ canibinden evliyanın öyle bir kudreti vard ır ki at ılmış oku yolundan çevirirler.” “Kaza, kaza ile ret olunur.” ret olunur.” Hadis‐i şerifi bu hakikate işaret eder. Abdülkadir Geylânî kaddese’llâhü Geylânî kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz buyurdu ki; “Ben kaza‐i Mübrem‐i (tedbir ve maharetin tesiri olmayan tesiri olmayan kaza) def ederim” def ederim” Bu kaza Allah Teâlâ katındaki Muallâk (değişebilen) kaza ile Melaikelerin katında bilinen mübrem (değişmeyen) görü‐ nen kaza‐i ilahidir. Asıl olan kaza‐i mübremde hiçbir türlü ta‐ sarruf olmaz. sarruf olmaz. Büyükler bu sırra erdiklerinden mahlûkata hoşça nazar et‐ tikleri bilinen bir gerçektir. Çünkü “Taştan alt ın olmasını bek ‐ lemek yanl lemek yanl ışt ır.”

120

Kutsî Duâ


Yazılmış alnına faílin na faílin her ne her ne ise reddi na reddi na‐kabul Hüner bu Hüner bu defteri almal defteri almal ı , , hoşça dürmektir Musaddakt ır bu r bu dava ta ezelden mühr ‐i hikmette i hikmette Cihana gelmekten maksat bu maksat bu tatbikat ı görmektir. Neyzen Tevfik 51 kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz

َ ‫ﺎ‬ ‫ﺿَﺎﻧ‬ ‫ﹶﻣﺮ‬‫ﺷﻒ‬ ‫ﻭﹶﺍ‬

“Allah Teâlâ´m, hastal ıklar ımı za za şifa ver.”

Maddi ve manevi hastalıklar ve hasta kulların şifası elbette ki, Allah Teâlâýa aittir. Sebeplerini yaratır ve bir birine bağla‐ yıp sevgi ortamını oluşturur. Sevginin bulunduğu ortamda sağlık vardır.52

‫ﻮﹶﺷـﻨﹶﺎ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﺟﺆ‬ ‫َـﻮﱢﺭ‬‫ﻭﹶ ﻧ‬

“Allah Teâlâ´m, gö ğ üslerimizi üslerimizi nurland ır.”

Hakikat görüntüleri Allah Teâlâńın yardımı ile göğüslerde inşirah eder. Eğer ki, bu organ üzerindeki maddi ve manevi kapılar üzerinde olan bir eksiklik, kulu yoldan alı kor. Hz. Mu‐ 51

‐Mehmet Akif Ersoy’un arkadaşı ve sırrını içki şişeleri arkasına saklay ıp giden velilerdendir. “Serseridir defter “Serseridir defter ‐i isyan i isyanımın serlevhası Ben melâmet postunu postunu kaalû belâ’dan seçtim” Neyzen Tevfik 52 ‐Çaresiz hastalıklar için; gece yarısı 2 rekat namaz kılınır ve Al‐ lah Teâlâýa dua edilirse İnşallah şifa bulunur.hekimlerin hekimi Allah Teâlâ´dır. “Allah Teâlâ´m, hasta yatırma, imansız bırakma” (Gönenli Mehmet Efendi kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz

Kutsî Duâ


121

hammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizín üç kere zahiri göğüs ameliyatı olmuştur. Manevi olanı ise sayısız‐ dır. Bu sebeptendir ki, Allah Teâlâ´dan yardım talebi gerekli‐ dir.

َ ‫ﺎ‬ ‫ﻃَﺎﺭﹶﻧ‬ ‫ﺍَﻭ‬ ‫ﹶﺍْﻗ ِﺾ‬ ‫ﻭ‬

“Allah´ ım, dünya ve ahiret ihtiyaçlar ımı z z ı gider.”

Yaratılışı muhtaçlık üzere olan kulun yardım dilemesi, ihti‐ yaçların giderilmesindeki ihsanı artırır. Allah Teâlâ kulun yal‐ varmasını ve dua etmesini ister. Büyük kapıya istekle gitmek, eziklik olmayıp izzeti artırır. Allah Teâlâ kapısından daha bü‐ yük kapı yoktur. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem buyurdu ki; “Bir adam duasının kabul olmasını ve sıkıntıdan kurtul‐ mak isterse, darlığa düşmüş olana yardım etsin.” (Ramuz)

‫ـﻨﹶﺎ‬‫ﻠَـﻴ‬ ِ‫َﺟ‬‫ﻢ ﻧﺎ‬‫ﺣﹶـ‬‫ﻭﹶ ﺍﺭ‬

“Allah ´ ım, anne ve babamı za za merhamet eyle.”

Hayat sebebimiz olan bu kişiler için rahmet talep ederiz. İnsanları yaratan Allah Teâlâ olmasına rağmen, rızasını ise bu yoldan kabul etmiştir.53 Beşeri anne ve babamıza saygı emirle 53

—Abdullah İbni Ömer radiyallâhü anh buyurdu ki; “Sevdi ğim bir kad ınla evlenmi ştim. Babam ondan nefret ediyor ‐ du. Bir gün bana ‘Bu kad ını boşayacaksın’ demi şti. Bende kabul etmemi ştim. Babam beni Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemé şikâyet eder ve durumu anlat ır. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem´de bana ‘Ey Abdullah Abdullah bu kad ını boşayacaksın’ buyurdu.” n’ buyurdu.” (Dini (Dini güzel şekilde bilen ve yaşayan babanın sözlerine isyan eden günah‐

122

Kutsî Duâ


sabit olmuştur. Manevi ve asıl babamıza54 olan hürmet elbet‐ te ki, bunun daha üstünde olmalıdır. “Anasına‐babasına vefalı olan, ne yaparsa yapsın cehen‐ neme asla girmez. Anasına‐babasına asi olan, ne yaparsa yapsın cennete girmez.”(Ramuz) girmez.”(Ramuz) “Bereket büyüklerimizdedir” “Büyüğü büyükle” nevinden Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín tavsiyesi çoktur.

‫ْـﹶﺒﺮﹶ ﹶﻫـﻤﱢـﻨﹶﺎ‬‫َﻛ‬ ‫ﺍ‬ ‫ﺔ‬ َ‫ﻠ‬ ِ‫ﺍﻟْﹶﻌﺎﺟ‬ ‫ـﹶﻌ ِﻞ‬‫ﻻَﺗﹶـﺠ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, dünya i şlerini bo ğ ulaca ulaca ğ ımı z kederler k ılma.” Düşüncelerimizde dünya ile olan meşguliyet yüzünden Al‐ lah Teâlâýı unutup, kederlere yönelmemelidir. Gönül kaygısı, halin bozulmasına ve hatalara sebebiyet verir. Testi buzdan yapılırsa suyu nasıl saklar. Maddiyat hedef haline hedef haline gelirse, kalp nasıl huzur bulabilir. “Dikkat edin; gerçekten kalpler, ancak Allah Teâlâ'yı an‐ makla huzura kavuşur.” (Rad,28) Fudayl bin İyaz kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz buyurdu ki; kâr olur.) 54 —Manevi baba: İ nsan nsanı terbiye eden ve Allah Teâlâńın yeryü‐ zünde halifesi olmasını sağlayan ki şi demektir. Hilafet seviyesine kavuşmak demek insan sı fat fat ına ulaşmak demektir. İ nsan nsan‐ı Kamil Allah Teâlâńın yeryüzündeki halifesidir. yeryüzündeki halifesidir. Bu ki şiler ise saygıya daha lay ıkt ırlar. Maruf el Maruf el Kerhi Kerhi kaddese’llâhü kaddese’llâhü sırrahu’l ‐aziz; “Kamil insanlar “Kamil insanlar insan insan‐ lar ın ir şad ına (doğru yola) haristirler. Bilhassa kendisine intisap eden herkesi hilafet herkesi hilafet seviyesine seviyesine (gerçek insanl (gerçek insanl ığa) yükseltmek ve (hizmete) görevlendirmek ister” görevlendirmek ister” buyurdular. buyurdular.

Kutsî Duâ


123

“Allah Teâlâ bir kulu sevdi mi, dünyayı o kimseye daraltır. Bir kulunu sevmeyecek olursa da, o kuluna dünyayı genişletir. Dünya ile uğraştırarak kendini ona unutturur.”

َ ‫ﺎ‬ ‫ﻤﻨ‬ْ‫ﻠ‬‫َﻋ‬ ‫ﻎ‬ َ‫ﻠ‬‫َﺒ‬ ‫ﻻ ﻣﹶ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, dünya i şleri ilmimize kar ı şmasın.”

Dünya işlerini düşünmek, hedefimiz olmamalı. Dünya, dışı şeker olan zehirdir. İmam Gazâlî kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz Hazretleri buyur‐ dular ki, “Rızık ve geçim endişesi büyük musibetlerdendir. Bunun yüzünden gönüller perişan olur ve kederler çoğalır. Ömürler geçer, günahlar artar. İnsan Allah Teâlâńın kapısın‐ dan ayrılıp, mahlûk kapısına yönünü döner ve hizmet ederek ömrünü tüketir. Bu hali ile gaflet, zulmet, bela, meşakkat, zillet, ihanet içinde yaşar. Ahirete müflis olarak gelir, Allah Teâlâńın huzurunda hesap verir.” Eğer ki, Allah Teâlâńın rahmeti ile muamelesi ve afvı ol‐ mazsa ne yapacağını şaşırır kalır. “Ya Rabbí hay Rabbí hay ırlar yazd rlar yazd ır ba r başıma, iyilikler ç iyilikler ç ıkar kar kar kar şıma” Gönenli Mehmet Efendi kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz

‫ـﻨﹶﺎ‬‫َـﻨﹶﺎ ©ﰲ ©ﺩﻳـ ـﻨ‬‫ﺼﻴﺒﹶـﺘ‬ ‫ ﻣ‬ْ‫ـﹶﻌﻞ‬‫ﻻَﺗﹶـﺠ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, musibetlerimizi din yolundan verme.”

Musibet; rahatsızlık veren her şeydir. Bunlar içinde haramla meşguliyet kula verilen en büyük musibettir. Eğer Allah Teâlâńın kula verdiği musibetler dini yönden gelirse, maddi hayatı da bozgunluğa uğrar. Her ikisini

124

Kutsî Duâ


de birden kaybeder. Maneviyat, dünya ve ahiretteki bütün saadetleri ele geçir‐ ten bir sermayedir. Maneviyat dışında aranılacak, imrenilecek hiçbir iyilik yok‐ tur. Maneviyat insani terbiye ile ele geçer. Terbiye olmakta esas, dini tamamlamak içindir. Yoksa din‐ den başka bir şeyler ele geçirmek için değildir. Terbiye yoluyla tamamlanan dinin neticesi, rıza makamıdır. “Allah Teâlâ kullar ından diledi ğini, kendisine seçer. Baş‐ kasından yüz çevirip, yalnı z kendisini isteyenlere, kendine kavuşturan yolu gösterir” ( gösterir” (Şûra 13) buyruldu. Rıza makamı, bütün makamların üstündedir. Bu yüksek makamın ele geçmesi ise, terbiye tamamladıktan sonra olur. Bir rızasızlıkta kalmayınca, dinin istediği olan rıza hâsıl olmuş‐ tur demektir. Mesela; insan Allah Teâlâńın kudretini, kendi üzerinde ve her şeyin üzerinde müşahede edince, mecburen razı olur. Korkar ve titrer ve bütün günahlardan sakınma yolunu tutar. Allah Teâlâńın takdirine, kazasına sabreder ve hiçbir şeye gücü yetmediğini anlar. İnsan Rabbińin ihsan eylediği nimet‐ leri bilince, vermenin ve vermemenin Ondan olduğuna anla‐ yınca, çaresiz şükür makamına gelir ve tevekküle ayağını kor. Allah Teâlâńın rahmet ve muhabbeti fark edince de, Recâ (ümit) makamını bulur. Terbiye yolunun başı ve sonu şu ayeti kerimedir. “Ey Sevgili Rasülüm! De ki: İşte benim yolum budur! Ben insanları Allah Teâlâńın yoluna, düşünmeksizin, taklit yolu ile değil, delile dayanarak, idraklerine hitap ederek davet

Kutsî Duâ


125

ediyorum. Ben de, bana tâbi olanlar da böyleyiz. Allah Teâlâýı bütün eksikliklerden tenzih ederim. Ben asla müşriklerden değilim.” (Yusuf 108) (Yusuf 108) Terbiyedeki Hedef Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem bütün yolları kendinde toplamıştır. Ona indirilmiş olan kitap, gökten inmiş kitapların hepsini içine almıştır. Bundan dolayı, Ońun dine uymak, bütün dinlere uymak olmuş olur. Hakiki terbiyeyi ve yönelişi de, Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem sağlar. Büyük nimete kavuşmakta, Onun dinine tam uymakla ele geçebilir. Onun yoluna uymak, Onun özelliklerine kavuşmağa sebep olur. Fakat Ońun yoluna uyanlardan birço‐ ğu da, Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín vasıflarına ka‐ vuşamamıştır. Eğer terbiyede bir eksiklik varsa, Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemé tam uyamamaktan ileri gelmek‐ tedir. Kurtuluş Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemin ve as‐ habımın gittiği yoldur. Ońa “sallallahü aleyhi ve sellem” uy‐ mamak ise, Allah Teâlâýa isyandır. “Allah Teâlâńın yolu ile Resulünün yolunu birbirinden ay ırmak istiyorlar. rmak istiyorlar. Senin söylediklerinin Bazısına inanır ı z, Bazısına inanmay ı z diyorlar. İ kisi kisi arasında ayr ı bir yol açmak istiyorlar. Bunlar, elbette kâfirdir” (Nisa, kâfirdir” (Nisa, 149) Ayrıca Sahabe‐i Kiramın yolunda gitmeyip de, Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemé uyduğunu söyleyende, yanılmak‐ tadır. “Doğru bir şey yapt ey yapt ıklar ını sanıyorlar. Biliniz ki, onlar ya onlar ya‐ lanc ıd ır, kâfirdir” (Mücadele,18) kâfirdir” (Mücadele,18)

126

Kutsî Duâ


‫ـﻨﹶﺎ‬‫ﻤ‬ ‫ﹶﺮﺣﹶـ‬َ ‫ﻳ‬ ‫ﻻ‬ ‫ِﻨﹶﺎ ﻣﹶﻦ‬‫ـﻮﺑ‬‫ﺬُﻧـ‬ ِ‫ﺑ‬ ‫ﻴـﻨﹶﺎ‬‫َـ‬‫ﻂ ﻋﹶﻠ‬ْ ‫ﹶﻠـ‬‫ﺴ‬‫ـ‬ ‫ﻻَﺗ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, bize merhameti olamayan günahlar ımı z z ı üzerimize musallat k ılma.” Allah Teâlâńın kuluna şefkat ve merhameti yetişmese idi, günahlar onun üzerinde hükümran olup, birbiri ardınca günah sahibine acımadan tekrar, tekrar aynı günahı işletip, bir kene gibi musallat olurdu. Allah Teâlâńın merhameti tövbe ve yar‐ dım dileyene yetişerek, kulunu takviye eder, muhafaza içine alır, mağlup olmaktan kurtarır. Anlatılır ki; zamanın birinde bir kız evladı fuhuş yoluna düşmüş. Nasihatleri fayda etmeyen babası, kızına; —Yavrum bu yoldan vaz geçmiyorsun. Hiç olmaz ise, ka‐ zandığın paraları bana ver. Harçlığını ben sana veririm, demiş‐ tir. Kız bir zaman sonra babasına, bu işi artık yapamaz oldum, diyerek derdini açmış. Babası; —Kızım şu sandıkta senin bugüne kadar kazandığın paralar var. Bana getirir misin, demiş. Kız sandıkta para yerine yılan, çıyan akrep vb. hayvanların olduğunu, para bulunmadığını söyleyince; —İşte kızım, o senin kazandığın paralar. Ben sana o parala‐ rı yedirmedim. Kendi helal kazancımdan harçlık verdim. Eğer böyle yapmasa idim, o paran zan ettiğin hayvanlar seni yiyip bitirecekti. Günah merhameti olmayan hayvanlar şeklinde kıyamette teraziye gelecektir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem buyurdu ki; “Ameller kapta bulunan madde gibidir. En aşağısı yani

Kutsî Duâ


127

dipteki kısım güzelse en yukarısı yani üst kısmı da güzel olur; en aşağısı bozulursa en üstü de bozulur.”

‫ﻤﻴـﹶﻦ‬‫ٰﺣ‬‫ﺮ‬  ‫ﻢ ٱﻟ‬‫ﺣﹶ ـ‬‫ﺍَﺭ‬ ‫ﻧْ ﹶﺖ‬‫ﹶَﺍ‬ ‫ﻭ‬

“Allah Teâlâ´m, Sen merhametlilerin, en merhametlisisin.” Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz, Allah Teâlâńın merhametini anlatırken Ońu, Ońunla la anlatmış ve kelimelerin ve manaların yetersiz kaldığını bil‐ dirmiştir.

َ ‫ﻙ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻨـ‬‫ـ‬‫ ﻋ‬‫ًﻦ‬ ‫ﺔﻣ‬ ‫ﻤﹶ‬‫ﺣـ‬ ‫ ﹶﻚ ﺭﹶ‬‫َﻟـ ـ‬‫ﺴﺄ‬ َ‫ﻧ‬ ‫ ـﺎ‬  ‫ﺍﻧ‬‫ﻢ‬‫ﻬ‬ٰ‫ ـ‬‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬

“Allah Teâlâ´m, kat ındaki merhameti istiyoruz.”

Allah Teâlâ âlemi merhameti ile yaratmıştır. Fakat yanında sevdiklerine ayrıca lütuf k lütuf kıldığı rahmeti vardır. Bu bir ayrıcalık‐ tır ve istemek gerekir. Bu da kulun Allah Teâlâýa karşı yapa‐ cağı taatta gizlenmiştir. Has kulları bunun ile tasarruf ehli tasarruf ehli olur‐ lar. Bu kulların başı Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz´dir.

‫ﻭﻋﹶـﻨﹶﺎ‬‫ِﹶﻬﺎ ﺭ‬‫ﻬ ©ﺪﻱ ﺑ‬‫َـ‬‫ﺗ‬

“Allah Teâlâ´m, kalbimiz rahmetinle hidayet bulsun.”

Hidayet yolu iki türlüdür. Gazap, rahmet. Gazabın tecellisi ile olan, acı veren bir düzeltme şeklidir. Bundan sığınmak gerekmektedir. Eğer düzeltme Allah Teâ‐ lâńın, rahmeti sebebi ile olursa kul için din yolunda kurtulu‐ şun keffaretini kazanma sebebi olur. Kalp, kelime manası ile dönen, yani dönek demektir. De‐

128

Kutsî Duâ


vamlı halden hale, yönden yöne döner. Eğer Allah Teâlâńın yardımı gelmez ise, yerinde durmadan şekilden şekle girer. Bu yolun gayesi bu dönekliği belli bir istikamete koymaktır. Onun için Allah Teâlâ kuluna yardım edeceğine dair bir taahhüt vermiştir. O kulunu bilsin veya bilmesin bir uyarıcı ile her za‐ man uyarmıştır. “Biliniz ki, Allah Teâlâńın dostlar ı için, azap korkusu, ni ‐ metlere kavuşmamak üzüntüsü mamak üzüntüsü yoktur.” (Yunus,62) yoktur.” (Yunus,62)

َ ‫ﺎ‬ ‫ﺜَـﻨ‬ ‫َﻐـ‬‫ﻬﹶﺎ ﺷ ـﹶ‬  ِ‫ﻢ ﺑ‬‫ﻠُـ‬ ‫َـ‬‫ﻭﹶ ﺗ‬

“Allah Teâlâ´m, da ğ ınıkl ı ğ ımı z z ı rahmetinle topla.”

Cemiyetleri de yıkan nefsanî ihtilaflar olmuştur. İhtilafları‐ mız gönül dağınıklığına sebep olmaktadır.

َ ‫ﺎ‬ ‫َﻨ‬‫ﻠ‬‫ﻬﹶﺎ ﺷﹶﻤ‬  ِ‫ﻊ ﺑ‬‫ﺠﻤﹶ‬‫ﻭَ ﺗﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, da ğ ınıkl ı ğ ımı z z ı rahmetinle birle ştir.”

Yanlışlıklarımız yüzünden bozulan maddi ve manevi haya‐ tımızı düzene koyan Allah Teâlâ´dır. Mahlûkat yaratılış açısından birleşiktir. Bağıntılarını kay‐ betmesi veya sebepler yüzünden dağılmaya muhtaç olmakta‐ dır. Allah Teâlâńın kudretinin daimî koruması olmasa, insan ve âlem bir an dahi kendini bileşik olarak tutamaz.

‫َﺎ‬‫ﺮﺿﹶـﺎﻧ‬‫ِﻬﹶﺎﹶﻣ‬‫ﻲ ﺑ‬‫ﺸ ـﻔ‬ ‫َـ‬‫ﻭﹶ ﺗ‬

“Allah Teâlâ´m, hastalar ımı za za ve hastal ıklar ımı za za rahmetinle şifa ver.”

Sebeplere müracaat edilmesinden sonra, şifa ancak Allah Teâlâ´dan gelir. Onun için hastalık gelmeden önce yapılan

Kutsî Duâ


129

dualar, hastalıkları giderir. Hastalıktaki şifa, hastalığın iyileş‐ mesinden çok, kuldaki karamsarlığın üzüntünün gitmesidir. Nice hastalar vardır ki, senelerdir, acı içinde kıvranır. Bir ah çektiği duyulmamıştır. Bu ise rahmetin tecelli ettiği hastalıktır. Hakikatte hasta olmayan bir kulda yoktur. Belki hasta olmak‐ tan gaye yaratanın hatırlanmasıdır. Evliyanın hastalıklarından şikâyet ettiği rivayet edilme‐ miştir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem buyurdu ki; “Teaccüb ederim şu mümine ve onun hastal ıktan sı zlan zlan‐ masına. E ğer bilse, er bilse, hastal ıkta kendisi için kendisi için neler var. neler var. İ sterdi ki sterdi ki Aziz ve Celil olan Rabbińe kavuşuncaya kadar ömrü hasta‐ l ıkla geçsin” (Ramuz) geçsin” (Ramuz)

‫َـﹶﻨﺎ‬‫ﹶﻤﺎﻟ‬‫ﺍَﻋ‬ ‫ﺑِـﹶﻬﺎ‬ ©‫ّﻰ‬‫ﺗُﺰﹶﻛ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, amellerimizi rahmetinle temizle.”

Kulun amelleri noksanlıkla meydana getirdiğinden eksiklik‐ leri Allah Teâlâ, rahmeti ile tamamlar ve temizler. Riya, kendi‐ ni beğenme, kibir vb. bir sürü kötü yönlerini rahmet perdesi ile kapatır. Ayrıca, niyet edip işlemediği iyi ameli sevaplar defterine yazar. Kötü amelini ise meleklerinden dahi saklar. Kul hep bu rahmet pınarından sulanır. Bazıları “Allah Teâlâńın bildiğini kuldan niye saklayayım” diyerek günahlarını anlatmayı dürüstlük zannederler. Aslında bu yanlış işlerdendir. Onun için günahın if şasından sakınmak lazımdır. Allah Teâlâńın gazap ettiği günah, hayâ perdesinden sıyrılmış olandır. Utanmadan yapılan ve cemiyeti ilgilendiren günahlar sebebiyle umumî azap umumî azap tecelli eder. İnsanların günah işlemeyi hedef alan cemiyetler kurması, deprem ve benzeri

130

Kutsî Duâ


felâketlerin gelmesine sebep olmuştur. Mesela; fuhşun cemi‐ yette açıktan işlenmesi, azabın gelmesi ve huzursuzlukların sebebidir. İnsanın hata işleyeceği bilinen bir gerçektir. Fakat her ha‐ tanın sonunda Allah Teâlâ´dan aff ını istemesi ve tövbe etmesi onun bir şekilde kurtuluşunu sağlar. Allah Teâlâ günahın sak‐ lanmasından hoşlanır. Çünkü saklamakta utanç vardır. Allah Teâlâ utananları ise çok sever. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki: “Ümmetimin hepsi affa mazhar olacaktır, günahı açıktan işleyenler hariç. Kişinin geceleyin işlediği kötü bir amelini Allah Teâlâ ört‐ müştür. Fakat sabah olunca o: “Ey falan, falan, bu gece ben şu şu i şleri yapt leri yapt ım!” der. m!” der. Böylece o, geceleyin Allah Teâlâńın örtmüş olduğu halde, sabahleyin, üzerindeki Allah Teâlâńın örtüsünü açar. İşte bu, günah aç ıktan i şlemenin bir çe bir çeşididir.” (Buharî) ididir.” (Buharî) Günah yapıldıktan sonra önemsenmeyip haline terk edilir‐ se, ahirette sorun olarak kulun önüne gelmektedir.55 Önemli olan günahtan sakınmaktır. Fakat günah her şekli ile kulların hayat şartlarının bir bölümünü oluşturur. Her gizli günahın gizli, her açık günahın açık tövbesi la‐ zımdır.

55

—Aliyyü’l‐ Havas kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz buyurdu ki; kıya‐ met gününde her insan terk ettiği nübüvvet ahlakından bir ahlaka karşılık bir bela ile karşılaşacaktır.”

Kutsî Duâ


131

َ ‫ﺎ‬ ‫ﺷﺪﹶﻧ‬ ‫ﺭ‬‫َﻬﹶﺎ‬ ِ‫ﺎ ﺑ‬ ‫ﻨ‬‫ِﻤ‬‫ﺗﹶْﻬ‬‫ﻭُﻠ‬

“Allah Teâlâ´m, hidayet ve kurtulu ş yollar ını rahmetinle ilham buyur.” Allah Teâlâńın kulun kalbine kendisinin fark edeceği veya edemeyeceği yollardan razı olduğu şeyleri ilham ederek, hida‐ yete ulaştırır. Bu Allah Teâlâńın kuluna rahmeti sebebi iledir ki, şükrünü hiçbir kul yerine getiremez. “Ya Rabbí, bizi bir an nefsimizle, bir göz aç ı p p kapayana kadar, baş başa bırakma.” Allah Teâlâńın doğru yolu gösterip irşat etmesi, rasüller ve dostları ile olmaktadır. Çünkü Allah Teâlâ sebepler âleminde sebepleri terk etmediği gibi kuluna kabiliyet ihsan etmesiyle bir mükemmel bir sistem kurmuştur.56 56

—Terbiye edilişlerine göre insanlar beş sınıftır. Birinci sınıf, hareketlerin düzeltilmesi, İkinci sınıf, hallerin düzeltilmesi, Son üç sınıf ise, yaratılışın düzeltilmesi ile insanlık özelliklerinin kazanılmasıdır. Terbiye yolundakilerin çoğu son üç derecenin birinci evresinde bulunmaktadır. Azı da dördüncü evresinde, çok azı ise, son evre olan beşincidedir. Bu beş derecenin üzerinde kâmil olgunluk vardır. Fakat bu olgun‐ luk ahir zamanda Ashab‐ı Kiram´dan sonra kimsede görülmemiştir. Bu mertebe, üstün terbiyeci olan Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín talebesi olmak makamıdır. Ahir zamanda bu olgunluk Hz. Mehdi aleyhisselâm´da tekrar meydana çıkacakt ır. Terbiye olmuş olanın kazanacağı en üstün makam başkalar ını terbiye etme makamıdır. Öyle ki; Terbiye etmek, harikalar göster‐ mekten üstündür.

132

Kutsî Duâ


‫ـ ﹶﻚ‬‫ﻴـﺘ‬‫ ـ‬‫ﺑِﺼﹶـﹶﻤـ ﹶﺪﺍﻧ‬ ‫ـ ﹶﻚ‬‫َﻟﺄ‬ ‫ﺴ‬َ‫ﻧ‬ ‫ـﺎ‬‫ﻧ‬ ‫ﺍ‬  ‫ﻢ‬‫ﻬ‬ٰ‫ ـ‬‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬

“Allah Teâlâ´m, samedâniyyetinden dileklerimi istiyorum.” Allah Teâlâ, başkalarına hiçbir şekilde muhtaç olmadığı gibi her şeyin kendine muhtaç olduğu Zat´tır.

‫ـ ﹶﻚ‬‫ﻴـﺘ‬‫ ـ‬‫ﺣـ ﹶﺪﺍﻧ‬ ‫ﺑِﻮﹶ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, Vahdâniyyetinden de istiyorum.”

Allah Teâlâ, Zat ve sıfatça eşsiz ve benzersizdir. Birliği, an‐ cak bu çokluk âleminin isteklerini karşılar. Ońun isimleri ve sıfatları ayrılma ve farlılaşma kabul etmez.

‫ـ ﹶﻚ‬‫ﻴ ـﺘ‬‫ ـ‬‫َﹶﺩﺍﻧ‬ ‫ﻔَﺮ‬ ِ‫ﻭﹶ ﺑ‬

“Allah Teâlâ´m, Ferdâniyyetinden de istiyorum.”

Allah Teâlâńın eşi, benzeri, arkadaşı yoktur. Kendi kendine yetendir. Bir mahlûkun ihtiyaçları ancak Ońun katından gide‐ rilir.

‫ﻫﹶﺮﺓ‬‫ﺍﻟْـﺒﹶﺎ‬ ‫ـِ ﹶﻚ‬ ‫ﺗ‬‫ﻌـﺰ‬ِ‫ﻭﹶ ﺑ‬

“Allah Teâlâ´m, Senín ak ılara durgunluk ve korku veren büyüklü ğ ün ün ve izzetinle istiyorum.”

İnsanın terbiyedeki üstünlüğü beşeri hayatın içinde olması ve Al‐ lah Teâlâýa yakın olmasıyladır. Terbiyede Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem herkesten daha üstün seviyeye yükselmiştir. Terbiye etmesi ve etkisi herkesten çok olmuştur.

Kutsî Duâ


133

Kul Allah Teâlâńın Zat‐ı hakkında tefekküre daldığında pe‐ rişan olur. Öyle ki, sapıtmaya kadar gider. Büyüklüğüne inana‐ rak Ońa yönelmek en doğru yoldur. “Her şeyin mahiyetini anlamak için tefekkürde bulunun, düşünün. Fakat Allah Allah Teâlâńın zat ı hususunda düşünmeyin. Çünkü yedinci sema yedinci sema ile Allah ile Allah Teâlâńın kürsüsü arasında yedi 57 bin ışık y k y ıl ı uzakl ık vard k vard ır. Zât r. Zât ‐ı bunun ötesini de ötesini de kuşatmış‐ t ır.” (Ke r.” (Keşf’ül Hafa)

‫ﺳﻌﹶﺔ‬ ‫ﺍﻟْـﻮﹶﺍ‬ ‫ـ ﹶﻚ‬ ‫ﻤﹶـﺘ‬‫ِﺮﹶﺣ‬‫ﻭﹶ ﺑ‬

“Allah Teâlâ´m, sonu olmayan rahmetinle istiyorum.”

Eğer ki, rahmet‐i ilâhi geniş olarak tecelli etmeyip, adalet ile zahir olsa idi, yeryüzünde bir canlı mahlûk kalmazdı. “Allah Teâlâ mahlûkatı yarattığı zaman Arş'ın üstündeki bir kitaba şunu yazdı: “Muhakkak ki rahmetim gazabıma üstün gelmiştir.” (Buharî)

‫ﻌﻨﹶﺎ‬‫ﻣ‬‫ﺭﺍ ©ﰲﹶﻣـﺴﹶﺎ‬‫ُﻮ‬‫ﻨَﹶﺎﻧ‬ ‫ـ‬َ‫ﻞ ﻟ‬ ‫ﺠﹶﻌ‬ ‫َـ‬‫ﻥ ﺗ‬َ‫ﺍ‬

“Allah Teâlâ´m, kulaklar ımı z z ı nurland ır.”

Hakkı kabul etmek, Allah Teâlâńın kulaklarımıza zatına mahsus isim ve sıfatlar ile nur vermesiyle olur. Hidayet kulak‐ lar vasıtası ile intikal eder. Sahabeden gözleri görmeyen bu‐ lunmuştur. Fakat kulakları sağır olan rivayeti gelmemiştir. 57

—Işık mesafesi biriminin 1400 yıl önce kullan ılması hakiki bilgi‐ nin nübüvvet kaynağında geldiğini göstermektedir.

134

Kutsî Duâ


Böylece Hakk gelince kulaktan kalbe iner, kabul etme iştiyakı meydana gelir. Allah Teâlâ nurunu vermeyip, kulaklarımızı mühürler ise, isyan kaçınılmazdır.

‫ـﻨﹶﺎ‬‫ﻴـﻨ‬‫ـ‬‫ﺍَﻋ‬ ‫ﺍ ©ﰲ‬‫ﻧُﻮﺭ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, gözlerimizi nurland ır.”

Gözün görmesi demek, bakarken Allah Teâlâńın, kuluna anlayış bahşetmesi demektir. Yani kul, Allah Teâlâńın nurunu eşyada temaşa ederken, Ońu bulur. Boş nazarla bakamaz.

‫ـﻨﹶﺎ‬‫ﺟﺪﹶﺍﺛ‬َ‫ﺭﺍ ©ﰲ ﺍ‬‫ُﻮ‬‫ﻭﹶ ﻧ‬

“Allah Teâlâ´m, kabirlerimizi nurland ır.”

Kabir, insanın kıyamet gününe kadar misafir kaldığı, bir ne‐ vi oteldir. Geçici mekânın, huzurlu olması büyük nimettir. Yolculuğun meşakkati lüks otel ile daha kolaylaşır. Ayrıca baş‐ ka bir yönden ahirette karşılaşacağı durumunda ön habercisi‐ dir.

‫ِﻨﹶﺎ‬‫ُﻮﺑ‬‫ﻗُ ـﻠ‬ ‫ﺍ ©ﰲ‬‫ﻧُﻮﺭ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, kalplerimizi nurland ır.”

Kalbinde Allah Teâlâńın verdiği nur bulunmayan kimsenin hakikati görmesi mümkün değildir. Bu nur ile Ońu tanır. Ońa yakınlık duyar ve kulluktan zevk alır. Kalbin kutsiyeti “Yere ve göğe sığmam. Fakat mümin ku‐ lumun kalbine sığarım” hadis‐i kutsisinde açıkça beyan edil‐ miştir. 58 58

— Müminin kalbi denilmesi:

Kutsî Duâ


135

‫ﺳﻨﹶﺎ‬ ‫ﺍ‬‫ﺍ ©ﰲ ﹶﺣـﻮ‬ ‫ﻮﺭ‬ ُ‫ﻭﹶ ﻧ‬

“Allah Teâlâ´m, duyular ımı za za nur ihsan et.”

Bedenimize ait beş duyu ve ruhumuza ait (Kalp, sır hafi, ahfa ve nefsi natıka) duyularımıza nurlar ihsan edilmesi saye‐ sinde ancak zikir ve ibadet neşesi bulabiliriz. Yoksa hiçbir kul Allah Teâlâýı zikir edemez.

Müminin kalbi, sonsuz olan nurların tecelli yeridir. Belki, sonsuz olanla baki olmuştur. Çünkü kâmil, olgun müminlerden başkasının kalbi mekânsızlık derecesinden aşağı düşmüştür. Mekânl ı ve madde‐ li şeylere karışmıştır. Onlar gibi olmuştur. Böyle düşmekle ve mad‐ deli varlıklar gibi olmakla, onlardan sayılmıştır. Anlaşılacak hale gelmiştir. Anlaşılamayan Allah Teâlâýı yerleştirmek gücü kalmamış‐ tır. Kalbinin geniş olduğunun söylemesi; Kalbinin mekânsız olduğunu anlatmak içindir. Çünkü mekânlı ne kadar geniş olsa da, yine dardır. Ar r. Ar ş , madde âleminin en büyüğü, en genişidir. Fakat mekânlı olduğundan, mekânsız olan ruha yer olan kalbe göre, hardal danesi gibi kalır. Belki daha da küçüktür. Ar ş, içindekilerle birlikte, bu kalbin içinde, yok gibi kalırlar. Eserleri, izleri bile kalmaz. Allah Teâlâńın yerleşmesi; Çünkü yer ve gök çok geniş olmakla beraber maddedirler. Me‐ kânlıdırlar. Bir şeye benzetilebilirler. Nasıl oldukları anlaşılır. Mekân‐ sız ve nasıl olduğu bilinmeyen Allah Teâlâ, bunlarda yerleşemez. Mekânsız olan, mekânda yerleşmez. Benzeri olmayan, benzeri olan‐ la bir arada bulunmaz. Mümin kulun kalbi ise, mekânsızdır. Nasıl olduğu anlaşılamaz. Bunun için, Allah Teâlâ buraya yerleşir.

136

Kutsî Duâ


‫ﻤﻨﹶﺎ‬‫ﻧَﺴﹶ‬ ‫ﺍ ©ﰲ‬‫ﻧُﻮﺭ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, nefsimizi nurland ır.”

Nefsin bağlarından kopması, terakki etmesi, Allah Teâ‐ lâńın bahşedeceği nur iledir. Bu nur ile beden temizlenir. Nihayetinde safi nur olur. Nefsin aşağılık halinden, kâmileyeýe doğru gidilen yolda çekilen emek ve Allah Teâ‐ lâńın ihsanıyladır. Sonuçta nefis gerçek insan sıfatına kavuşa‐ caktır.

‫ـ ©ﺪﻳﹶﻨﺎ‬‫ﺍَﻳ‬ ِ‫ﻴﻦ‬‫ﹶﺑ‬‫ﻦ‬‫ﺍ ﻣ‬‫ﻧُﻮﺭ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, önümüze nur ihsan et.”

Bu nur ile istikametimizi Ońun yoluna çevirebiliriz. Maddî görmede muhakkak ışığa ihtiyaç vardır. Manevi yolda terakki etmede ise, önümüze yol açıcı olarak Allah Teâlâńın nuru ve Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem yardımcı olacaktır.

‫ﺎ‬ ‫ـﻤ‬ْ‫ﻠ‬‫َﻋ‬ ‫ﺎ‬ ‫ﻧ‬‫ِﺩ‬‫ﺯ‬ ‫ﻬﻢ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟﻠ‬

“Allah Teâlâ´m, bize artan ilim ver.”

Bu ilim ile marifetimiz ve taat’ımız artar. İlimin artması taat´ın artmasına sebep olunca rahmettir. Ziyadelikten gaye budur. rasüllerin ilmi dahi, Allah Teâlâńın ilmine müsavi ola‐ madığından, Allah Teâlâ´dan ilmin artması için devamlı talepte olmaları emir edilmiştir. Âlim insanların bilmedikleri ve bile‐ meyecekleri de şeyler vardır. Hikmet ehli der ki, “ İ İlmin l min başı hayrettir .” .” İlmin artması hayretimizi artır ile de, yorumlanmıştır. Ehlullah Allah Teâlâńın tecellisini daha ziyade tanıyarak, mari‐

Kutsî Duâ


137

fetlerini artırmak, vazifelerini daha güzel yaparak, ilmen ve amelen Ońun rızasına yaklaşmak için çalışırlar. Bu ise artma ile olur. Elbette şuurumuzun kavramadığı, hayale getiremedi‐ ğimiz şeyleri, Ońun sayesinde buluruz. Her artma, bir yeni makam, yakınlık demektir. İlmin artması, yakınlığın artmasıdır. Tatl ı suyu içmeyene ac ı su şekerdir. Bir sonraki ilim, bir önceki ilmin ve amelin noksanlığına va‐ kıf olur. Bu hal insanda sonsuz ilim sahibi Allah Teâlâýı çok sevmeye, Ońdan ilim istemenin artmasına sebep olur. İlmin artması aklın ziyadeleşmesine sebeptir. Akıllı insan olmak, kemal sıfatlara kavuşmak ve en güzel huylara sahip olmak demektir. Hakiki akla sahip olan Allah Teâlâýa ve yaratılış gerçekleri‐ ne kavuşmuştur. Cahilin sonradan göreceği şeyi, akıl önceden görmeye başlamıştır.

‫ﺍ‬‫ُ ﻧﹶﻮﺭ‬‫ﻭ‬

.” “Allah Teâlâ´m, artan nur ihsan et .”

Allah Teâlâńın vereceği, yukarıdaki sayılan nurların büyü‐ ğü ve genişleyeni istemekle, kul maddîlikten manevi boyuta doğru yol alır. Bu sayede olgunluğun en yüksek derecesine ulaşır “Allah Teâlâ yerin ve göklerin nurudur.” (Nur (Nur 35) Bütün âlemleri meydana koyan, kâinatı gösteren, hakikati bildiren, gözleri gönülleri şenlendiren O´dur. O olmasa idi hiç bir şey bulunmaz hiç bir hakikat sezilmez, hiç bir neşe duyul‐ mazdı.

138

Kutsî Duâ


Maddi ve manevi görmeyi sağlayan bu nurdur. Bu nur ile akıl hakikati görür. Bu nur sayesinde rasüller hakikati, akıla aydınlatırlar. Şunu da bilmek lazım gelir ki, her şey göze ışıkla zahir ol‐ duğu gibi, yine batını görme de Allah Teâlâńın nuru ile olur. Allah Teâlâńın nuru her şey ile beraber bulunur da fark olunmaz. Çünkü nur Allah Teâlâ´dan mahlukata doğru ihsan olunan en büyük nimetlerdendir. Akıl ve göz, nurun pencere‐ sinden hidayete erer. “Allah Teâlâ iman edenlerin velisidir. Onlar ı zulmetler ‐ den nura ç ıkar ır. Kâfir olanlar Kâfir olanlar ın velileri ise velileri ise tağuttur. Onlar ı nurdan zulmet nurdan zulmet ‐ lere ç ıkar ırlar. İşte onlar cehennem ehlidirler. Onlar o ateşte ebedî ola‐ rak kalan rak kalan kimselerdir.” (Bakara kimselerdir.” (Bakara 257) “Allah Teâlâ, r ı zasına tâbi olanlar ı onunla selâmet yolla‐ r ına götürür ve onlar ı izniyle zulmetlerden nura ç ıkar ır ve onlar ı dosdoğru bir yola bir yola hidayet eder.” hidayet eder.” (Maide (Maide 16) Abdullah İbn‐i Abbas radiyallâhü anh demiştir ki: Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem gecenin bir kısmında teheccüt için kalktıklarında şöyle dua buyururdu: “Yâ Rabbí Her Rabbí Her hamd Senín hamd Senín içindir. Sen, göklerin, yerin ve bunlardaki her bunlardaki her şeyin Rabbi´sin. Yine her hamd her hamd Senín Senín içindir. Sen, göklerin, yerin ve bunlar ‐ daki her daki her şeyin nurusun. Yine her hamd her hamd Senín Senín içindir. Sen göklerin, yerin ve bunlar ‐ da bulunan her şeyin sahibisin. Yine her hamd her hamd Senín Senín içindir. Sen hakk´sın, Senín va´din de hakt ır. Ahirette Sení görmek Sení görmek de de hakt ır.

Kutsî Duâ


139

Sözün hakt ır. Cennetín de hakt ır. Cehennemín de hakt ır. Rasüllerin de hakt ır. Muhammed (sallâllâhü Muhammed (sallâllâhü aleyhi ve aleyhi ve sellem) de hakt ır. K ıyamet günü yamet günü de hakt ır. Yâ Rabbí ancak Rabbí ancak Sana Sana itâat ettim, itâat ettim, Sana inand ım, Sana gü‐ vendim, Sana yöneldim, yalnız Senín burhanlar ına dayanarak düşmanlarla mücadele ettim. Aramızda yalnız Sení hakem k ıld ım. Yâ Rabbí önce i şledi ğim ve sonra i şlerim sand ığım, gizli yapt ığım ve açıktan i şledi ğim bütün günahlar ımı bağışla. Ahiret hayat ında beni öne koyan, dünya tarihinde nübüvveti ‐ mi sona mi sona bırakan ancak Sen´sin. ancak Sen´sin. Allah Teâlâ´m, ibadete lay ık ilâh yoktur, yalnız Sen varsın. Hükmedici tasarruf Hükmedici tasarruf da, da, tam kuvvet de kuvvet de Senin ile beraberdir.” Ayrıca Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem Kutsi Dua Bahâiyye´de zikredilen gibi, şöyle de dua ederdi. “Allah Teâlâ´m, kalbimde bir nur k ıl, gözümde de bir nur k ıl, kulağımda da bir nur k ıl, yine böyle sağımda bir nur, so‐ lumda bir nur, üstümde bir nur, alt ımda bir nur, önümde bir nur, arkamda bir nur k ıl. Benim için umumî ve büyük bir nur yarat.”

‫ﺎ‬‫ﻤ‬ ْ ‫ﻠ‬‫ﻭﹶ ﺣ‬

“Allah Teâlâ´m, yumu şakl ı ğ ımı art ır.”

Hilm sahibi olmak, sahibi için bir süs, bulunduğu halde ise yüksek ahlaktır. Hilm sahibi olan âlim, kararları hep yapıcı yolda olur. Hilm sahibi olmakta, şerre karşı yumuşak olmayı

140

Kutsî Duâ


da gerektirmez. “Allah Teâlâ´dan bir rahmet bir rahmet sebebiyledir sebebiyledir ki, ki, onlara yumu‐ ak davrand ın ve eğer sen er sen çirkin huylu, kat ı yürekli olsayd yürekli olsayd ın, şak davrand elbette etraf ından dağıl ırlard ı. Art ık onlar k onlar ı affet, onlar için onlar için af talebinde bulun ve onlar ile emir hususunda müşavere yap. Sonra azmetti ğin zaman in zaman da Allah da Allah Teâlâýa tevekkül et. tevekkül et. Şüp‐ he yok ki, Allah Teâlâ tevekkül edenleri sever.” (Al‐i İmran 159)

‫ﻫﹶﺮﺓ‬‫َﺎ‬‫ًﻇ‬ ‫ﺔ‬ ‫ﹶﻤ‬‫ـﻌ‬‫ٰـﻨـﹶﺎ ﻧ‬‫ﻭﹶ ﺍﺗ‬

“Allah Teâlâ´m, hissetti ğ imiz imiz nimetlerini art ır.”

Kullar, kalbin ve duyuların farkına vardığı nimetlerin artı‐ şında gönül ferahlığı duyduklarından Allah Teâlâ´dan genellik‐ le zahiri nimetler için duada bulunurlar. Görünen nimetler aslında, görünmeyen nimetler yanında çöldeki kum tanesi gibidir.

ً ‫ﺔ‬ ‫ـﻨﹶ‬ ‫ًﺎﻃ‬ ‫ﺔ ﺑﹶ‬ ‫ـﻤﹶ‬‫ـﻌ‬‫ﻭﹶ ﻧ‬

“Allah Teâlâ´m, görmedi ğ imiz imiz nimetlerini üzerimize art ır.”

“E ğer Allah Allah Teâlâńın nimetini sayacak nimetini sayacak olsan olsanı z, z, say ı p p biti ‐ remezsiniz. Şüphe yok ki, insan, elbette çok zalimdir, çok zalimdir, çok nankördür.” ( nankördür.” (İbrahim 34) Nimetin artmasını istemek, Allah Teâlâńın hoşuna gider. Devamlı nimet içinde olan insan için şükür ehli olmalı ve ni‐ metin artması için Allah Teâlâ´dan yardım istemelidir. Fakat rızkı sebeplere yapışarak istemek gerekir. Sebepler oluşmadan nimetlerin meydana gelmesi keramet kısmından olur. Kera‐ metler herkes için meydana gelmeyeceği için, dünyevi sebep‐

Kutsî Duâ


141

lerin oluşmasını Allah Teâlâ´dan istemek gerekmektedir.

‫ﻨﺎ‬‫ُ ©ﺪﻳـﻨ‬ ‫ٱ‬ ‫ـ‬‫ ﻟ‬  َ ‫ﺎ ٱ‬ ‫ﻨ‬‫ﺴﺒ‬ ‫ﹶﺣـ‬

“Allah Teâlâ, dinimizi muhafazaya kâfidir.”

Bize dini hayatta Allah Teâlâ her zaman yardım eder. Eğer yardımı vaki olmasa idi, elbette nefsimiz bizi aldatırdı.

‫ْـﻴﹶﺎﻧﺎ‬‫ﺪﻧ‬ُ ‫ٱ‬ ‫ـ‬‫ ﻟ‬  ‫ـﻨﹶﺎ ٱ‬‫ﺴﺒ‬ ‫ﹶﺣـ‬

“Allah Teâlâ, dünya hayat ımı z z ın teminat ıd ır.”

Allah Teâlâ hayatın kullar üzerindeki ağırlığını ve zorluğu‐ nu gidererek kulunu neşe içinde olmasını sağlar. Bu yardım olmasa idi, kullar ölümü tercih ederlerdi. Kullara akıl59 nimeti‐ 59

—Aklın hakikati ve ona tabi olan kemalatı kendisi ile anlaşıla‐ maz. Anlamak için nübüvvet kandilinin nurlar ından iktibas etmiş, sahih keşif ve if ve açık ilham sahibi olmak lazımdır. Aklın yüksek terbiye ilminde fazla bir yeri yoktur. Onun için nübüvvet hali ve bilgileri, normal insanlar ın aklının çok üstündedir. [Akıl öyle bir şeydir ki, insan akıl ile ya dalâlete veya hidayete kavuşur. Bazıları aklın her zaman isabetli kararlar verdiğini kabul etmişler ve “aklın yolu birdir” “aklın süzgecinden geçmeyen nakil kabul olunmaz” hükmünü kabul etmişlerdir. Bu ise felaketten başka bir şey zuhur ettirmemiştir. Kurán‐ı Kerim´de “akletmek” çok kere kullan ılmıştır. Onun için akletmenin sınırını bilmek gerekir. Aklın sınırı ise hadisi şerifte şu şekildedir. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki: “ Ak ıll ı kimse, nefsini muhasebe eden ve ölümden sonrası için çal ışand ır. Aciz de, nefsini hevâs nefsini hevâsını peşine takan ve Allah ve Allah Teâlâ´dan temennide bulunan kimsedir." (Tirmizî) Aklın mükemmel olmadığını Nasreddin Hoca kaddese’llâhü

142

Kutsî Duâ


sırrahu’l‐aziz Hazretleri bir gün eşeğine ters binerek göstermiştir. Görenlerin yargısı hemen “Hoca eşeğe ters binmi ş” olmuştur. Fakat Nasreddin Hoca kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz onlara şöyle cevap ver‐ miştir. “Gerçektende hepiniz akl ın yolu bir diyorsunuz bir diyorsunuz ya; buna eşeğim‐ de dâhil. Akl dâhil. Akl ınız size benim eşekle olan ili şkimde bir terslik bir terslik olduğunu söylüyor. Bir terslik var, ancak neyin ters neyin doğru olduğuna, meselenin hangi taraf ında yer al ırsanız öyle cevap verirsiniz. Sizler eşeğin taraf ını tutup, bana “ters duruyor” dediniz. Oysa meseleyi benim açımdan gören insaf ehli insaf ehli benim benim değil, eşeğin altta ters durdu‐ ğunu görecektir.” Akıl hüküm verir. Lakin hükümde eşek taraf ını tutarsan eşekçe, insanın taraf ını tutarsan hakikat taraf ından hüküm verirsin. Bu se‐ beple aklın yolu bir olmayıp, hakikatin bir olduğudur. Hakikati gör‐ mek ise sadece akıl ile olmayıp vahiy yolu ile olur. Akıl ise bu vahyi anlamada bir vasıtadır. Tahrif edilmiş vahiyde ise akılın hükmünü aramakta abesle iştigaldir. Fakat biz müslümanlar bu yönden şanslı bir durumda olduğumuz kesindir. Diğer din sahipleri eğer kendile‐ rinde ki hakikî bilgiyi hakikî bilgiyi açığa çıkarsalard ı, vahyin akıldan üstün olduğu‐ nu muhakkak görürlerdi. Şunu da unutma ki, inkâr ehline ne delil getirsen, yinede kabul etmez. Akıl, Allah Teâlâńın bize, bizimde Ońa sorumlu olmamız için ve‐ rilmi ştir. Çünkü akılda hüküm verme melekesi ve irade üzerinde büyük etkisi vardır. Yoksa her şeyde üstünlüğü olduğunu düşünmek yanlıştır. Akıl denen nesneyi eğer ilâhi ilimle beslemezsen akıl sapık görüşleri de hakikatten daha çabuk kabul eder. Fakat dersen ki haki‐ kî ilimle birleşmesinin derecesini nasıl bileceğiz. Allah Teâlâ bu ko‐ nuda kendine düşen Rabbanî vazifesini Rabbanî vazifesini yapar. Kulunu manevî deste manevî deste‐ ğinden mahrum etmez. Nebileri ile ona destek verir. Nebilere inan‐ mayan için nasıl olur dersen de, Allah Teâlâ bütün insanlar ın hidaye‐ tini takdir etmemiştir deriz. Allah Teâlâ adaletli davranmamıştır, diye bir söz söylersen; Allah Teâlâýa yemin ederim ki,

Kutsî Duâ


143

ni ve diğer nimetleri bağışlaması; Ońun dünya hayatını kolay‐ ca yaşamasını sağlamak içindir.

‫َﻫﹶـﱢﻤـﻨﹶﺎ‬‫ﻤﹶﺎ ﺍ‬ ‫ﻳِﻢ ﻟ‬‫ﻜَﺮ‬ ‫ُـ‬ ‫ٱ‬  ْ‫ﺍﻟ‬  ‫ﺒﻨﹶﺎ ٱ‬‫ﺴ‬ ‫ﹶﺣـ‬

“Bizim için mühim olan her i şimizde, vesilesiz ve istemeksizin kereminden veren Allah Teâlâ, bize kâfidir.”

Kulunu üzen şeyleri, kendisinin haberi olmadan haberi olmadan kald ır ır. Rı‐ zık konusundaki korkular ını giderir. Mahlûkat ın ona vereceği zararlar ı yok eder. yok eder. Bu his onu devaml ı huzur sahibi huzur sahibi k k ılar. Aliyyü’l ‐ Havas kaddese’llâhü sırrahu’l ‐aziz buyurdu ki; “Ki şinin uykuda ve ay ıkken geçirdi ği korkular Allah korkular Allah Teâ‐ lâ´dan gafil olmasından ve halktan korkmasından dolay ıd ır. Allah Teâlâý ı çok anan ki şi ise her şeye yak ınl ık ve ünsiyet duyduğu gibi, her şeyde ona yak ınl ık ve k ve ünsiyet gösterir.” ünsiyet gösterir.”

‫ِﻴـﻢ‬‫ُْـ ﹶﺤﻠ‬ ‫ٱ‬ ‫ﻟ‬ ‫ ﺍ‬  ‫ﺒﻨﹶﺎ ٱ‬‫ﺴ‬ ‫ﹶﺣ ـ‬

“Hilm sahibi olan Allah Teâlâ´m ı z, z, bize yeter.”

Cezası gelmeden, asi kulunu af eder. Neslinden bir salih gelmesini takdir ederde asi kulundan intikam almayı erteler. Layık olup olmadığına bakmadan, kuluna nimet bahşeder. “Allah Teâlâ bir kulu bir kulu hakk ında hiçbir zaman hiçbir zaman haince davranmad ı. Onu cehenneme atmak için f ırsat aramad ı. Kullar ına ne gücünden fazla yük yükledi yük yükledi ve ve nede zulmetti. Fakat kullar Fakat kullar ı Ońun bütün sözleri ‐ nin doğruluğunu anlamak için anlamak için ölümü beklemektedirler. Bilmi ş ol ki, Allah Teâlâ doğru söyler.” Burada söyler.” Burada sözü bitirmek lazımdır. sanlar ın en cahili, bildi ği halde “ İ İnsanlar n i halde yapmayan ve en faziletlisi en faziletlisi ise ise Allah Teâlâ’dan en çok korkand ır.” (Süfyan b. Uyeyne radiyallâhü anh) ] (Hâkińin Gülnâmesi )

144

Kutsî Duâ


Yaratılanlar kendine asi de olsalar, hep merhametini ön plana çıkarandır. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki: “İşittiği şeyin verdiği ezaya Allah Teâlâ'dan daha sabırlı kimse yoktur. Çünkü O'na şirk koşulur, evlatlar nispet edilir. O, yine de onlara afiyet ve rızık vermeye devam eder.” (Buharî) Allah Teâlâńın terbiyesi ile ahlaklanmış Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selemín Ciirrane'de hem de Uhud'da, “Allah’ ım kavmimi ma kavmimi mağ firet et, firet et, çünkü onlar bilmiyorlar” onlar bilmiyorlar” di di‐ ye dua ettiği bazı rivayetlerde gelmiştir. Hilm sahibi olmak büyüklüğün işaretidir.

‫ـﻨﹶﺎ‬‫ﻴ‬ ‫َـ‬‫ﻐٰﻰ ﻋﹶﻠ‬ ‫ﹶﺑ‬‫ﻤﹶﻦ‬ ‫ﻟ‬‫ِﻱ‬‫ﻘَـﻮ‬ ‫ﺍﻟْـ‬

“Kudretli Allah Teâlâ´m ı z, z, sebepsiz yere zulmedenlerden, üzerimize gelenlerden intikam ımı z z ı almaya, kâfidir.”

Kulu üzerine kibir ederek hakkını gasp ve zorla tahakküm etmeye çalışanlara karşı, kâfir ve mümin ayırmadan onların hakkını savunur ve alır. Kâfir dahi Kâfir dahi olsa olsa mazlumun duasına icabet eder. icabet eder. Ancak çiftinin buğdayı samandan ayırdığı gibi Allah Teâlâ iyi ile kötüyü ayıracaktır.

‫ﺴ ـﻮﺀ‬َ ِ‫ﺑ‬ ‫ﺎ‬ ‫َﺎﺩﹶﻧ‬‫ ﻛ‬‫ﻤﹶﻦ‬ ‫ﺪﻳﺪ ﻟ‬ ‫ﺸ‬ ‫ُـ‬ ‫ٱ‬ ‫ ٱﻟ‬  ‫ﻨـﹶﺎ ٱ‬‫ﺴﺒ‬ ‫ﹶﺣـ‬

“Kötülük dü şünerek gelenlere ve bakanlara, Ş edîd edîd olan Allah Teâlâ´m ı z, z, bize yeter.” Kulların niyetleri katında bilindiği için, sevdiklerine düşman olanlara ve kötü niyet besleyenlere f ırsat tanımaz. Tuzaklarını başlarına çevirir. Kullarını müsaade ettiği ruhsat dairesini de

Kutsî Duâ


145

geçmelerine de f ırsat tanımaz. Eğer zalimler zulümlerinde hadlerini aşarsa ilahi azabını onlara gönderir. Bazen de “Allah Teâlâ kullarından intikamını zalimler ile alır. Daha sonra zalimden kendi intikamını alır” sırr ınca âlem‐ leri ba leri başıboş bırakmayarak hikmetle rakmayarak hikmetle tecelli eder. tecelli eder. “Onlar (sana) tuzak kurarlarken Allah Teâlâ da (onlara) tuzak kuruyordu. Çünkü Allah Çünkü Allah Teâlâ tuzak kuranlar ın en iyi ‐ sidir.” (Enfal, sidir.” (Enfal, 30)

‫ﺴۤﺎﱢﻡ‬ ‫ﻨ ﹶﺪ ٱﻟـ‬‫ـ‬‫ﻋ‬  ‫ﻢ‬‫ﺣﻴ‬ ‫ﺮ‬‫ُـ‬ ‫ٱ‬ ‫ ٱﻟ‬  ‫ـﻨﹶﺎ ٱ‬‫ـﺒ‬‫ﹶﺣـﺴ‬

“Ölüm anında, Rahim olan Allah Teâlâ´m ı z z bize yeter.”

Ruhu teslim ederken, mümin kulun velisi olan, evliyasına rahmetini bol, bol ihsan eden Allah Teâlâ´mız iman ve İslam ile bu dünyadan göçmemize yardım eder. Müslümanın Allah Teâlâýa karşı bu şekilde hüsn‐ü zannı vardır. Güvenmek, huzur veren bir duygudur. Allah Teâlâýa gü‐ venmek ise hayatın en güzel teminatıdır.

‫ْـ ﹶﺠﺪﹶﺙ‬‫ ©ﰲ ﺍﻟ‬‫َﻟﹶـﺔ‬‫ﺴﺄ‬ ‫ﻟْـﹶﻤ‬‫ﹶﺪﺍ‬‫ﻨ‬‫ﻋـ‬  ‫ﻑ‬‫ﺮﺅ‬‫ُـ‬ ‫ٱ‬ ‫ ٱﻟ‬  ‫ﺒﻨﹶﺎ ٱ‬‫ـ‬‫ﹶﺣـﺴ‬

“Kabirde sorulan sorulara cevap verirken Ş efkatli efkatli Allah Teâlâ´mı z, z, bize kâfidir.” Şah‐ı Nakşibent kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz Efendimiz ölüm anında Rahim sıfatını, kabir suallerinde Rauf s Rauf sıfatını kul‐ lanması; Raûf, şefkati ile iyiliği ihsan etmesi veya şerri ondan uzak‐ laştırmasıdır. Rahîm ise, iyilik ettiği kimseyi düştüğü şiddet ve korkudan kurtarması veya hayır vermesidir.

146

Kutsî Duâ


Ölüm halinin iyi olması kabirde sualin kolay geçmesine işa‐ rettir. Kabirde sorulacak olan; Rabbín kim? Dinin ne? Nebin kim? soruları kolay olmasına rağmen vaktin ve halin şiddetin‐ den kul dehşete düşer, cevap veremez. Burada Allah Teâlâńın yardımı gereklidir. Bu sorular nebiler dışında her insan için tecelli edecektir.

‫ِﹶﺰﺍ ِﻥ‬‫ﺍﻟْـﻤﻴ‬ ‫ﻨ ﹶﺪ‬‫ـ‬‫ﻋ‬  ‫ﻒ‬ ‫ﻄﻴ‬‫ـ‬‫ُـ‬ ‫ٱ‬ ‫ ٱﻟ‬  ‫ﺒﻨﹶﺎ ٱ‬‫ﺴ‬ ‫ﹶﺣـ‬

“Hesap zamanında, Lütuf sahibi Allah Teâlâ´m ı z, bize kâfidir.”

Mizan kurulup, kul yaptıklarından sorulunca, bir korku içi‐ ne düşer. Allah Teâlâńın lütuf ve merhametini hesap anında gördükçe de, pişmanlığı artar. Çalışanlar neden daha iyi çalış‐ madık, çalışmayanlar da neden biz çalışmadık diye üzülecek‐ lerdir.60 Kul ne yapacağını şaşırır kalır. İşte kuluna Allah Teâlâńın yardımı, o an gelmez ise helak olur. Allah Teâlâ her zaman olduğu gibi orada kulun yardımına yetişir, onu sakin kılar. Onun için ahirette işimize yarayacak, mizanımızda ağır basa‐ cak salih ameller yapmak için çalışmalıyız. Dünya hayatında, zevk geçirmeye, kalacak servetler toplamaya uğraşmamalı, kazançlarımızı hayır uğrunda sarf eylemeliyiz. Çünkü dünya eğlenecek yer değildir.

 ْ‫ﺍﻟ‬  ‫ـﻨﹶﺎ ٱ‬‫ﺴﺒ‬ ‫ﹶﺣـ‬ ُ ‫ﻁ‬ ‫ﹶﺪٱﻟـﺼﱢﺮﹶﺍ‬ ‫ـﻨ‬ ‫ﻋ‬  ‫ﻳِﺮ‬ ‫ﻘَﺪ‬ ‫ُـ‬ ‫ٱ‬ 60

—İmam Şibli kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz buyurdu ki; “Ey Allah Teâlâ´m! Beni hangi şey için azaba atarsan at. Yeter ki beni utanç azabı ile azaba düşürme.”

Kutsî Duâ


147

“S ırat-ı geçerken, Kudretli Allah Teâlâ´m ı z z bize yeter.” Ahiret günü gelince her iş bitmiştir. İstikbal geçidi, sırat çok tehlikelidir. Cennete ulaşmak için, geçilmesi takdir edilmiş, cehennemin üzerine kurulmuş sırat kalmıştır. Sırat , cehennem uçurumlarının üzerinden herkesin geçme‐ ğe mecbur olacağı kıldan ince ve kılıçtan keskin inişli yokuşlu, düzlü bir köprüdür. Bu köprüyü geçmek Allah Teâlâńın kudreti ile mümin ve salih kullara kolay gelecektir. Köprü denmesi aslında sıkıntının varlığındandır. Çünkü sıkıntı, geniş zamanı dar, büyük yeri küçük gösterir. Korku insanda var olmayanı var ettiği gibi, yok olanı var eder. Ne mutlu o gün kendisine korku gelmeyene.

‫ﻟْـﻌﹶﻈﻴـﻢ‬ ‫ ﺍ‬‫ﺮ ِﺵ‬‫ْـﹶﻌ‬  ‫ﺏ ﺍﻟ‬ ‫ﻫﹶﻮ ﺭﹶ‬‫ﹶﻭ‬  ‫ﺖ‬ ْ‫ﻠ‬ ‫ﺗَﻮﹶﱠﻛـ‬ ‫ﻪ‬‫ﻠَـﻴ‬ ‫ﻫﹶﻮ ﻋﹶ‬ ‫ﻻﱠ‬‫ٰۤﻪﹶ ﺍ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺍ‬‫ﻻ‬ُ ‫ٱ‬   ‫ِﻰﹶ ٱ‬‫ﺒ‬‫ﺣﹶﺴ‬

şir “(E ğ er er ald ırmazlarsa deki): bana Allah Teâlâ yeti ş Ońdan ba şka ilâh yoktur, ben Ońa dayanmaktay ım; O bü yük Ar şın sahibidir.” (Tövbe 129) Mümin kul, her işinde bu duada bulmalıdır. “Her i şimde Allah Teâlâ´m yeti şir, Ońdan başkasını iste‐ medi ğim gibi, başkasından yard ım da istemem, tevekkülüm Ońad ır. Ońdan başka yard ım edecek ve edecek ve ilah yoktur. Ancak yoktur. Ancak O O vard ır. Bütün i şlerimde Ońa yönelirim. Benim Rabbím olduğu gibi, Büyük Ar Ar ş´ ın Rabbídir.” Bu duayı adet edinen kul asla mahzun olmaz. Onun için Kutsî Dua Kutsî Dua Bahâiyyeýi okuyandan hüzün ve kedere düşen gö‐ rülmemiştir. Ebu Derda radiyallâhü anh demi ştir ki, “Her kim sabah ve ak şam yedi kere okursa Allah Teâ‐ lâńın emniyetinde olur.” Hasbünallah... İle başlayan dualar bir nevi sigorta demek‐

148

Kutsî Duâ


tir. Bu sebeple inanarak ve içten okunmalıdır.

[

ِ‫ﺎَﺡ‬ ‫ﺒ‬‫ﺑِﺎﻟﺼ‬ ‫ﺴۤﺎﺀ‬ ‫ﻟْـﹶﻤ‬ ‫ِﺎ‬‫ﺎ ﺑ‬‫ﺣﹶﺒـ‬‫ﹶﻣﺮ‬ ]

“Geceye, güzellik ve rahatl ıkla ula şt ım.-Sabaha, güzellik ve rahatl ıkla ula şt ım.” Üzerimize düşen vazifeyi Allah Teâlâńın izni ile en güzel şekilde yapmak nasip oldu. Keder ve üzüntüler üzerimizden uzaklaşarak hayatımıza devam ettiren Allah Teâlâýa şükürler olsun, demektir.

[

‫ﺪ‬ِ ‫ﻟْﹶﺠـ ©ﺪﻳ‬ ‫ﻮﻡ ﺍ‬‫ﻟْـﹶﻴ ـ‬‫ِﺎ‬‫ﺪ ﻭﹶﺑ‬‫ﺪِﻳ‬ ‫ْـﺠﹶـ‬‫ ﺍﻟ‬‫ﻴ ِﻞ‬‫ـ‬‫ِﺎﻟ ـ‬‫ﻭﹶ ﺑ‬ ]

“Ne güzel bir gece. —Ne güzel bir sabah.”

Ulaştığım gün ve geceyi boş geçirmeyip taat ve ibadetle geçirmemi sağlayan Allah Teâlâýa şükürler olsun. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki; Bir Şairin söylediği en doğru söz Lebîd'in söylediği şu söz‐ dür: “Haberiniz olsun, Allah'tan başka her ey bât ıld ır.” Ümeyye İ bnu bnu Ebi's‐Salt müslüman Salt müslüman olayazd ı. (Buhârî) Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve selemín hadisi şerifini te‐ fekkür ile Allah Teâlâýı her anımızda andığımız gibi şükrümü‐ zü eda etmeliyiz.

‫ِﻥ‬ ‫ِﺑـﺎ‬‫ﺎْﻹ‬ ِ‫ﻭﹶ ﺑ‬

“ Ş u bulundu ğ um um zaman, ne güzel zaman.”

Allah Teâlâńın hatırlandığı ve zikir edildiği zaman en güzel zamandır.

Kutsî Duâ


149

‫ﺪ‬‫ﻴ‬ ‫ﻌ‬ ‫ ٱﻟـﺴ‬‫ـﹶﻨـﺔ‬‫ﻔَـﻴ‬ ‫ْـ‬‫ﻭﹶ ﺍﻟ‬

“ İ badet badet halinde oldu ğ um um şu saat, ne mesut saattir.”

Saniyelerin hesaba gireceği kıyamet günü, bu sözlerin ha‐ kikati açığa çıkaracaktır. An denen zamansızlık;61 Allah Teâlâńın katında itibar gö‐ ren zaman birimidir. Ońun için zaman olmadığından, zamanın takdirini ve kıymetini iyi bilen bir kul, bu duadan ayrı düşmez.

‫ﻬِﻴﺪ‬ ‫ ٱﻟـﺸ‬‫ ﻭ‬ِ‫ﺮ‬‫ﺎﻓ‬‫ﺑِﺎﻟﺴ‬ ‫ﻭ‬

“Gaibde ve yanımı zda zda ki, din karde şlerim için de bu istekleri diliyorum.” Dualara cemiyeti katmak, Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizín sünnetidir. Kendi nef ‐ simizin iyilik içinde olması, dünya saadeti için yeterli olmadı‐ ğından, her konuda kardeşlerimizi de düşünmeliyiz. Dua et‐ menin yalnız sözle olmadığını da unutmamak gerekir. İnsanın iyi olması başkalarının iyiliğini istemek demektir. Fakat ahir zamanda ise cemiyetlerin bozulması had safhaya ulaşınca ferdiyet üzerine dualar daha geçerli olacaktır. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki: “K ıyametten hemen önce karanl ık gecenin parçalar ı gibi fitneler var. fitneler var.62 61

—An; öncelik ve sonralığın arasında olmasından durumunun tayini mümkün olamaz. Zaman bu kelimede değerini kaybeder. 62 ‐Sahiheyn´de yine Huzeyfe radiyallâhü anh´dan gelen bir riva‐ yet şöyledir: “Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki: “Kıyamet günü, Havz‐ Kevserime bir kısım gruplar da gelecekler

150

Kutsî Duâ


Ki şi o i o fitnelerde mümin olarak sabaha olarak sabaha erer, ak şama kâfir olur; mümin olarak ak olarak ak şama erer, sabaha kâfir ç kâfir ç ıkar. O fitnede oturan, ayakta durandan hay ırl ıd ır. Yürüyen koşandan hay ırl ıd ır. Öyle ise yaylar ını z zı k ır ın, kiri şlerinizi parçalay lerinizi parçalay ın, k ıl ıçlar ı‐ nı zı da taşa vurun. Sizden birinin evine girerlerse Hz. Âdem aleyhisselâm´ ın iki oğlundan hay ırl ısı olsun (ölen olsun, öldüren değil)” (Tirmizî) Müslüman etraf ında bulunan insanları uyarırken ben mer‐ kezli davranarak, onlara örnek olmaya çalışmalıdır. Eğer insan‐ lar onun güzel halini görüp biri hidayete kavuşabilirse bunu nimet bilmelidir. Yoksa insanlar hidayete kavuşmadıkları gibi, dine karşıda düşmanlıklarını da artırırlar. Akrabanın ve dostla‐ rın hidayeti için can sarf etmek başkalarına olan gayretten daha kolay olur. Onun için eş ve dostları artırmak müslümana farzdır. Çünkü Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki; “Evleniniz! Çünkü ben k ıyamet günü di ğer ümmetlere kar şı çokluğunuzla iftihar edece iftihar edeceğim.” Ahir zaman musibetlerinden biride evlilik ve çocuk sahibi olmanın azalmasıdır. Bu nedenle öyle bir zaman gelir ki, insa‐ nın çocuğuna dahi gücü yetmez olur. Onun için müslümanın tedbirli olması ve insanlığın iyiliğini düşünmesi gerekmektedir. Çünkü Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki; ki, onlar oradan uzaklaştırılacaklar. Ben: “Onlar benim ashabımdır!”diyeceğim. Fakat: “Sen, onların arkandan neler işlediklerini bilmiyorsun!” denile‐ cek.” (Buhârî, Müslim)

Kutsî Duâ


151

“Müslüman kimseye, en hay ırl ı mal ın davar olacağı za‐ man yak ınd ır. Fitnelerden kaçarak, dinini kurtarmak için dağlar ın yağmur düşen otlak yerlerini takip etmek üzere peşine tak ıld ığı davar onun en hay ırl ı mal ıd ır.” (Buharî ve Müslim) Hadisten anlaşılacağı üzere kendi başına yaşamak cemiyet ile meşgul olmaktan iyi olacaktır. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem Ebu Zer radiyallâhü anháya buyurdu ki; “Evine kapan, diline sahip ol, iyi bildi ğin şeyi yap, kötü bildi ğin şeyi de terk et, kendi yak ınlar ınla meşgul ol, toplu‐ mun i şini terk ini terk et” et” 63 63

—Eve kapanma emri; zaruri olmayan işler dışında, halkla irtiba ‐ tı kesmek mecburi temaslardan vazgeçilmemesi şeklinde anlaşılmış‐ tır. Yukarıdaki rivayette de görüldüğü üzere, yalnız eve çekilme ye‐ terli değildir. Bir başka rivayette: “Göze bat ıcı , , dikkat çekici dikkat çekici davran davranış‐ lardan kaçınarak kendinizden narak kendinizden az bahsettirin” denmektedir. bahsettirin” denmektedir. Başka bir hadisi şerifte Abdullah İbni Amr İbni’l‐Âs rivâyet eder ki; Biz bir gün Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín etraf ında otu‐ ruyorduk. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem fitneden söz etti ve sanlar ı vaatlerini tutmaz, dedi ki: “ İ İnsanlar n vaatlerini tutmaz, emanetlere ihanet eder ve iyi ‐ lerle kötüler şöyle karma kar ışık olup ‐ parmaklar ını kenetleyerek gösterir ‐ birbirinden tefrik edilemez halde görürseniz i şte o zaman fitne gelmi ş çatmışt ır.” Ben yanına giderek “Kurbanın olay ım, o zaman ne yapmamı tavsiye edersin?” diye edersin?” diye sordum. Dedi ki: “Evine kapan, dilini tut, dilini tut, iyilikle amel et, amel et, kötülüğü de terk et, kendi nefsini kendi nefsini ve ve yak ınlar ını kurtarmaya, korumaya çal ış , başkası‐ nın i şiyle meşgul olma.” gul olma.”

152

Kutsî Duâ


ُ ‫ﻝ‬ ‫ﻘُﻮ‬ ‫َـ‬‫َـﻨﹶﺎ ﻣﹶﺎ ﻧ‬‫ﺐ ﻟ‬ ُ‫ُﻛْﺘ‬‫ﺍ‬

“Allah Teâlâ´m, bu dileklerimizi defterimize yaz.”

Her yeni açılan sayfamıza iyi ve güzel niyetlerimizle başlamayı yazdığın gibi kaderimizde her yeni günün iyilik getirmesini nasip et, demektir.

‫ ©ﰲ‬ِ‫ﻝ‬ ‫ﻔَﻌـﺎ‬ ‫ْـ‬‫ ﺍﻟ‬‫ﺤﻴﻂ‬ ‫ﻤ‬ْ‫ ﺍﻟ‬‫ﻭﺩ‬‫ْـﹶﻮﺩ‬‫ﻊﺍﻟ‬ِ‫ﻴ‬ ‫ﻓ‬ ‫ﺪ ٱﻟـﺮ‬ ‫ﺠِﻴ‬ ‫ْـﹶﻤ‬‫ﺪ ﺍﻟ‬ ‫ﻤﻴ‬‫ْﹶﺤ‬ ‫ٱ‬ ‫ ﺍﻟ‬ِ ‫ ٱ‬‫ـ ِﻢ‬‫ﺑِﺴ‬ ‫ﻳِﺪ‬‫ﺮ‬‫ﻤﹶﺎ ﻳ‬‫ ©ﻪ ﻟ‬‫ﻠْﻘ‬ ‫ﺧﹶـ‬

“Hamde layık olan Allah Teâlâń ın ad ı yla yla defterim açılsın. O, yüksek ve geni ş kerem sahibi, şanı yüce, müminlerin sevgilisi ve yaratt ıklar ına sevgi veren ve seven 64 , ilmi ve kudreti ile her şeyi ku şatan, istedi ğ ini ini diledi ğ i i şekilde yaratand ır.” Kutsi Dua Bahâiyye okuyanın defterinin ilk satırı bu besme‐ le ile başlar. Sözün evveli bu güzellikte olursa, sonunun ne olacağı aşikârdır. Allah Teâlâńın kendine sığınana karşı verdiği bir söz vardır. “Beni Rabbí kabul edene, lay ık olmad ığı nimetleri dahi ihsan edeceğim” Onun için Allah Teâlâýa ve sevdiklerine savaş açan, so‐ nunda yenilmeye mahkûmdur.

64

—Allah Teâlâńın kulu sevmesi şaşılacak şeylerdendir. Aslında O hiçbir şeye muhtaç olmayan bir hükümdardır.

Kutsî Duâ


153

‫ﺪ‬ ‫ﻟْﹶﻮﺭ©ﻳ‬ ‫ ﺍ‬‫ﺒـ ِﻞ‬‫ﻦ ﺣﹶـ‬‫ ﻣ‬‫ﻪ‬‫ﻴـ‬  ‫ﺍﻟ‬‫ﺏ‬ ‫ﻗْﺮﹶ‬ َ‫ﻫﹶﻮ ﺍ‬ ‫ﻭﹶ‬

“O insana şahdamar ından daha yak ınd ır.” (Kaf 16)

Yani, Allah Teâlâ yakından bilir, yakından yetişir ve tesir eder. Allah Teâlâ ile mahlûku arasındaki nispet, mahlûkun kendi özü ile arasındaki nispetten daha önce gelir. Çünkü mahlûkun hayat bulması, yaratanın kudretiyledir. Habl, ip ve bağ demektir. Damar manasına da gelir. Allah Teâlâńın ilmi ile ona damarındaki kandan daha yakındır, zira damarda engel vardır. Bazı şeyler ona gizli kalabilir. Lakin Al‐ lah Teâlâńın ilmine engel mümkün değildir. Ayet için şu mana da söylenebilir: kendisine kudretimiz ile biz ona şahdamarından daha yakınızdır. Emrimiz onda damar‐ larındaki kanın cereyanı gibi cereyan eder. Bu sebepten Allah Teâlâ her yerdedir denilir. Aslında Allah Teâlâ mekânlardan münezzehtir. Ayrıca melekler de, insana şahdamarından daha yakındır, Fakat Allah Teâlâ onlardan dahi yakın bulunduğunu belirtmiştir. Nerede bulunursak bulunalım, O bizimle beraberdir. O, bize bizden daha yakındır. Allah Teâlâńın olmadığı, hiç bir şey yoktur, her şey Allah Teâlâńındır. Ancak Allah Teâlâńın olmak, Allah olmak değil‐ dir. Onun, Allah Teâlâ olması da lazım gelmez. Sonra mekanî yakınlıkta, mutlaka arada bir ayrılık vardır. Mahlûkatta mekân‐ la kayıtlıdır.

‫ﺎ‬ ‫ﻨـ‬ ‫ﻣ‬‫ﺆ‬ ‫ﺎ‬ ‫ﻣ‬ِ ‫ﺑِﺎ‬ ‫ﺤﻨﹶﺎ‬‫ـﹶﺒ‬ ‫ﺻ‬َ‫ـﻨﹶﺎ ﺃ‬‫ﻴ‬ ‫ﻣ ﹶﺴ‬َ‫ﺃ‬ [

]

şamlad ık.-Allah “Allah Teâlâ´m Sana iman ederek, ak ş

154

Kutsî Duâ


Teâlâ´m Sana iman ederek, sabahlad ık.-” Allah Teâlâńın yardımı ile iman üzere bulunuyoruz. Kullar üzerine öyle zaman gelecektir ki, sabah mümin kalkacak, kâfir olarak akşamlayacak. Akşam kâfir olarak yatacak, sabah mü‐ min olarak kalkacaktır. Bu karışık hayatın içinde istikamet sahibi az bulunacaktır.

ً ‫ﺎ‬ ‫ ﹶﺼﺪﱢﻗ‬‫ـ©ﻪﻣ‬ ‫ﺎﺋ‬ۤ‫ـﻘـ‬‫ِـﻠ‬‫ﻭﹶﺑ‬

şamlad ık.-Sana “Sana kavu şaca ğ ımı z z ı , tasdik ederek ak kavu şaca ğ ımı z z ı , , tasdik ederek sabahlad ık.-” Bu hayatın geçici olduğunu bilerek yaşıyoruz. Her an ölümü yakın hissederek huzuruna gelme hazırlığı içindeyiz.

‫ًﺎ‬‫ِﻓ‬‫ﺘﺮ‬‫َﻌ‬‫ ©ﻪ ﻣ‬‫ﺠﺘ‬ ‫ﺤ‬ِ‫ﻭﹶ ﺑ‬

“Senín bizi uyarmak için gönderdi ğ in in hüccetleri itiraf ve kabul ederek ak şamlad ık.—Sabahlad ık.” İnsanın bir konuda uyarılması, hatasının aff ına ve acizliğin açığa çıkmasına sebep teşkil eder. İtiraf edende aczini göstererek bunu tasdik etmesinden rahmeti kendine celp eder. İtiraz edende ise kibir ve enâniyet oluşması ile uzaklaşma olur.

‫ﺍ‬‫ﺣﺪ‬ ‫ ﺟﹶﺎ‬‫ﻴﺔ‬‫ﻫ‬‫ـﻮ‬‫ﻷُﻟـ‬ ْ‫َﻰ ©ﰲ ﺍ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﹶﻌﺎ‬ ‫ٱ‬ َ‫ ﺗ‬ِ ‫ﺴﹶﻮﻯ ٱ‬ ‫ﻭﹶﻟ‬

şiddetli inkâr ile “Zat-ı ulûhiyetine layık olmayan şeyleri ş ak şamlad ık.—Sabahlad ık.” Allah Teâlâńın zat‐ı başkasına muhtaç olmayan vacib‐ül vücut´tur. Kullar Allah Teâlâýı tanırken layık olduğu sıfatlar ile bilmeli, layık olmadığı sıfatlardan tenzih etmelidir.

Kutsî Duâ


155

‫ـﻛﻼ‬‫ـﻮﹶ‬َ‫ﺘ‬ ‫ﺍ‬ ‫ ﻣ‬ِ ‫َﻰ ﺍ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﻭﹶ ﻋﹶ‬

“Allah Teâlâýa tevekkül eder oldu ğ umuz umuz halde ak şamlad ık. —Sabahlad ık.”

Tevekkül, Allah Teâlâńın irade ve rızasına teslimiyetten ibarettir. Kim Allah Teâlâýa tevekkül ederse, başına gelen her hangi bir şeye karşı, Ońun kudretine itimat edip, yapacağı şeyde Ońun emrine teslim olursa, hükmünce giderse, O, ona yetişir. Tevekkül, Allah Teâlâńın gösterdiği yolda gücü yettiği ka‐ dar vazifeye çalışmak, emirlerine riayet, yeri gelince kusurunu itiraf ile itiraf ile beraber, hakkında telaşa düşmeksizin Ońun iradesine teslimiyetle Allah Teâlâńın kudretine bağlanmaktır. “Onu hiç hat ır ına gelmeyen bir yerden r ı zıkland ır ır. Her kim Allah kim Allah Teâlâýa tevekkül ederse tevekkül ederse art ık O, k O, ona kâfidir, şüp‐ he yok ki: Allah Teâlâ, emrini yerine getirendir. Allah Teâlâ her şey için ey için bir miktar bir miktar tayin tayin buyurmuştur” (Talak, tur” (Talak, 3) Rasulullah sallallahü aleyhi ve sellem buyurmuştur ki, sanlar ın en kuvvetlisi olmay “ İ İnsanlar n kuvvetlisi olmay ı arzu eden, Allah eden, Allah Teâlâýa dayansın.” Allah Teâlâ, muradını muhakkak yapar, hiç bir işinden geri kalmaz, hepsinin hakkından gelir. Hükmünü istediği gibi yürü‐ tür, tevekkül edilse de yürütür, edilmese de yürütür, sonuçta her şeyin eceli gelir. Ecel gelince takdir olan ölüm dakika ge‐ çirmeksizin pençesini takar, iyiler iyiliğiyle kötüler kötülüğüyle kalır, herkes ameliyle haşrolur. Ancak Ońa tevekkül de, kendi emridir. Allah Teâlâ, her şeyi bir kader ile takdir etmiş olduğu için, her şey gibi insanı da, durumlarına göre takdir buyurmuş,

156

Kutsî Duâ


birer sınır koymuştur. O halde kuvvet, sebeplere güvenmekte değil, Allah Teâ‐ lâýa dayanmakladır. Tevekkül, mağrurlukla kendini koyuver‐ mekte değildir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki; “Deveyi ba “Deveyi bağla da, tevekkül et” tevekkül et”

   ‫ﺪ ٱ‬ِ‫ﻬ‬ ‫ـ‬‫ـﺸ‬ُ‫ﻧ‬ َ ‫ٱ‬

“Bu halimize ak şam ve sabah Allah Teâlâý ı şahit tutar ı z.” z.”

Her zaman bir olduğunu ikrar ile bize katından ihsanlar, buyurduğuna şahadet ederiz.

‫ﻪ‬‫ﺷ‬ ‫َﹶﻋ ـﺮ‬ ‫ﺔ‬ َ‫ﻠ‬ ‫ﻭﹶ ﺣﹶـﻤﹶـ‬ ‫ﻴۤﺎﺋﹶـﻪ‬ ‫ِـ‬‫ﻧْﺒ‬‫ﹶَﺍ‬ ‫ﻭ‬ ‫ﺘَـﻪ‬ ‫َﻜـ‬  ‫ـﺌ‬ۤ‫ﻠ ـ‬  ‫ﺪﹶﻣ‬ِ‫ﻬ‬‫ـ‬‫ﺸ‬ ُ‫ﻭﹶ ﻧ‬ ©

“Meleklerini, nebilerini ve ar ş-ını yüklenen melekleri şahit tutar ı z.” z.”

Aslında bir konuda Allah Teâlâńın şahadeti yeterlidir. La‐ kin kulların imanını kuvvetlendirmek için Zat‐ı onları şahit tutulmasını istemiştir. Ayetlerde çoğu zaman, ben yerine biz gelmesi bu sebeptendir. Âlemde görünen her şey Allah Teâ‐ lâńın zatının, isimlerinin ve sıfatlarının tecellisidir. Öyle ki, Allah Teâlâ yaratılışı kendinden kendine dönen bir hal gibi yaptığından bir vasıtanın olması da düşünülmez. Ancak Allah Teâlâ rasülleri vasıtası ile insanlara, sonsuz kurtuluş yolunu göstermiş ve azaptan kurtarmıştır. Allah Teâlâ bir şeye muhtaç değildir. İnsanlara acıdığı için, insanlara iyilik ederek, emir ve yasakları göndermiştir. Emirle‐ rin ve yasakların faydaları insanlaradır. Allah Teâlâýa hiç fay‐ dası ve gereği de yoktur.

Kutsî Duâ


157

  ‫ﻫـﹶﻮ ٱ‬  ‫ﻪ‬‫ـ‬‫َﻧ‬‫ِﺄ‬‫ﺑ‬ ُ ‫ٱ‬

“ Ş ahidiz ahidiz ki, muhakkak O Allah Teâlâ´d ır.”

Zat‐ınla, meleklerinle, nebilerinle ve arş‐ın melekleri ile Senín Allah Teâlâ´mız olduğuna iman ederiz.

ُ ‫ﻪ‬ َ‫ﻟ‬ ‫َﹶﺷ ـﺮ©ﻳ ﹶﻚ‬ ‫ﻻ‬ ُ ‫ﻩ‬ ‫ﺣـ ﹶﺪ‬ ‫ـﹶﻮﻭﹶ‬ ‫ٰۤﹶﻪ ﺍ ﱠﻻ ﻫ‬ ‫ﺍﻟ‬‫ﻻ‬ ‫ِ©ﻪ ﻭﹶ‬‫ﺤﺒ‬ ‫ﻪﻭﹶ ﹶﺻ‬ٰ‫َﻰ ﺍ ﻟ‬ ‫ﻠ‬ ‫ ﻭﹶ ﻋﹶ‬‫ﻴﻪ‬‫َـ‬‫َﻰ ﻋﹶﻠ‬ ‫ﻟ‬ ‫ُﹶﻌﺎ‬ ‫ٱ‬ َ‫ ﺗ‬  ‫ﹶـﻠٰﻰ ٱ‬‫ﺍ ﺻ‬‫ﻤﺪ‬‫ﻣ ﹶﺤ‬‫َﺎ‬‫ﺳﹶ ـﱢﻴ ﹶﺪﻧ‬ ‫ﺃَﻥ‬ ‫ﻭﹶ‬ ‫ُﻪ‬‫ﻠ‬‫ﻭﹶﹶﺭﺳ‬ ‫ﺪﻩ‬‫ﺒ‬‫ﻋﹶـ‬  ‫ﺳﹶﻠﱠـﹶﻢ‬

“Orta ğ ın ve benzerin olmadan, birli ğ inle inle Sen´den ba şka ilah olmayan oldu ğ una una da, şahadet ederiz.”

“Hz. Muhammed Mustafa Efendimiz kulun ve rasülün oldu ğ una una şahadet ederiz. Allah Teâlâń ın salât ve selamı Ońun, Âl-ińin ve ashab ının üzerinedir.” Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimizín kulluk vasf ının, risaletten önce zikir edilmesi, kulluk vasf ının şerefindendir. O her zaman şükreden bir kul olmanın misali idi. Kendisine acımazdı. Kullukta ise en ağır vazifeyi eda etti. Bu manadan, kim ki Rasulullah´ı seviyorsa, onun emaresi Allah Teâlâýa karşı yaptığı ibadet ve taatta gizlidir. Okunan bu şahadet bü‐ yük şahadet diye anılır. Bu şahadetimiz sebebi ile af olunaca‐ ğımız muhakkaktır. Bu şahadetimiz karşılığı cennet olacaktır.

158

Kutsî Duâ


‫َﺣﹶـﻖ‬  ‫ﺔ‬  ‫ْـﺠﹶـﻨ‬  ‫ﻥ ﺍﻟ‬َ‫ﺃ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Cennetin hakt ır.”

Muhakkak ki, Allah Teâlâ ahirette cenneti mümin kullarına hediye edecektir. Huzurun kaybolmayacağı ebedilik yurdudur. Öyle ki terk edilmesi ve usancı olmayan mükâfat yeri olacak‐ tır.

‫ﺎﺭﹶ ﹶﺣـﻖ‬‫ْـﻨ‬  ‫ﻥ ﺍﻟ‬َ‫ﺃ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Ate şin hakt ır.”

Günahkârların, azap çekmesi haktır. Duada Cehennem ke‐ limesi yerine o manayı çağrıştıran nâr (ateş) zikredildi. Çünkü eğer cehennem zikredilse idi, inananlar için çıkılması mümkün olmayan bir yurt olurdu.65 65

—Şeyh´ül Ekber Muhyiddin Ârâbî kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz Hazretleri Fusus‐ul Hikem kitabından anlaşıldığına göre cehennem‐ de kalışın sonsuz, azabın sonsuz denilebilecek kadar uzun olacağıdır. “Bir zaman gelecek ki cehennemin dibinde suteresi bitecektir.” Hadisi şerif, orada bir alışılacak bir yaşamın başlayaca ğıdır. Buna göre cehennemde negatif ama negatif ama normal bir hayat oluşacaktır. Alıştıkları şeyden ayrılanlar ın yaşayamadıkları ve azap çektikleri bilinen gerçektir. Allah Teâlâ cehennemlikleri cehenneme ülfet ede‐ cekleri şekilde yaratm ıştır. [Dürr‐ül Fahire´de İmam Gazali kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz bu‐ yurdu ki; “Müminin ruhu ar ı suretinde, kâfirin ruhu çekirge suretindedir.” ] Çekirge sıcak ortama daha iyi uyum sağlar. Cehennem ehli ateşle ve cehennemle ülfet edip mutlu olacaklar‐ dır. (Hakińin Gülnâmesi)

Kutsî Duâ


159

Cehennemde olmak ile ateşe sunulmak ve azapta olmak ayrı ayrı şeylerdir.66 Kurán‐ı Kerim´de ateşe ebedi sunulmak iki ayette67 cehenneme ebedi sunulmak on bir ayette68 geç‐ mektedir. Binaenaleyh, Devaml ı azap, ne adalet nede adalet nede Allah Allah Teâlâńın merhamet s merhamet sı fatlar fatlar ına uygun düşmektedir.

‫ ﹶﺽ ﹶﺣـﻖ‬‫ْـ ﹶﺤﻮ‬  ‫ﻥ ﺍﻟ‬َ‫ﺃ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Havz-ı Kevserín hakt ır.”

Allah Teâlâ Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizé vaat ettiği mübarek bir nimettir. İnananlar Ońun elinden kana, kana içecekler. Ebû Hureyre radiyallâhü anh, Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem´den naklederek şöyle rivâyet etmiştir: “Evimle minberim arasındaki yer, Cennet bahçelerinden bir bahçedir. Minberim de, bana bahşedilen Kevser

66

—“Birçok velinin kelamında “nar ında hoş nurunda hoş” gelmi ” gelmiş‐ tir. Allah Teâlâ´m seninle olmaktan bizi uzak kılma, ayrı düşürmede bizi yeter ki cehennemine at, demektir. Çünkü âşıklar sevgilinin cevr‐ ü cefasından üzülmezler. Cehennemde yanmak bile olsa bir sonsuz‐ luğun lezzeti vardır. Ahirette Allah Teâlâýa karşı bir kin hissi olma‐ yacaktır. Bir şekilde Allah Teâlâńın rahmeti her şeye tecelli edecek‐ tir. Bu tecelliyât Rabbímize layık olan şekilde olması iktiza eder. Her halde hiçbir şey Ońun emrinden ve fiilinden uzak olmayacaksa ancak Ońun rahmetini beklemek bize düşer.” (Hakińin Gülnâmesi) 67 —(Haşr,17), (Tegâbün,10) 68 —(Nisa,93–110), (Tevbe,63–68), (Nahl,29), (Mü’minun,103), (Zümer, 72), (Mümin,76), (Zuhruf,74), (Cin,23), (Beyine,6)

160

Kutsî Duâ


Havz´ ımın üzerinde kurulmuş bulunmaktad ır” 69 Ukbe İbn‐i Âmir radiyallâhü anh´ten rivâyet olunduğuna göre, Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem irtihâline yakın bir gün çıkıp Uhud gazâsı şehitlerine cenaze namazı kılar gibi na‐ maz kıldı. Sonra Medineýe gelip minbere çıktı. Ölülere, dirile‐ re veda eder gibi bir hutbe îrâd hutbe îrâd edip buyurdu ki: “Ben sizden Kevser havuzuna Kevser havuzuna ilk eri ilk eri şeniniz olacağım. Sizin Hak yolundaki Hak yolundaki hizmetlerinize hizmetlerinize şahadet edece ahadet edeceğim. Vallahi ben, şu anda Cennet´teki havuzumu görüyorum. Emin olunuz yine şu anda, bana yerin anahtarlar ı verildi, bütün cihana İ slam slam nurunun inti şar ı tebşir edildi. ir edildi. Vallahi ben, vefat ımdan sonra sizin şirke döneceğinizi umarak hiç endi şe etmem. Yalnı z z sizin ihtiras ile nefsinize düşüp didi şmenizden korkar ım.” Söyledikleri de çıkmıştır.

‫َﺣﹶـﻖ‬ ‫ﺔ‬ ‫ﻔَـﺎﻋﹶ‬ ‫ـﺸ‬  ‫ﻥ ٱﻟ‬َ‫ﺃ‬ ‫ﻭﹶ‬

“ Ş efaat efaat iznin hakt ır.”

Allah Teâlâńın günahkâr kullarını affetmek için vaat ettiğin şefaat hakkını ummak, farzdır. En büyük şefaat hakkı Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizé verilmiştir. Buna Makam‐ı Mah‐ mut adı verilir. Hatem‐ül Enbiya Efendimíze vaat olan ve onu hâmidiyetten, mahmudiyete terakki ettiren bir yüksek ma‐ kamdır ki, büyük şefaat etme hakkıdır. Bu makamda Liva‐ 69

Bu “arasındaki yer” denen kısım Ravzâ‐i Mutahharan ın en arka kısım saf ına kadar devam eder. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem zamnındaki mescid büyüklüğü olarak düşünmeyelim.

Kutsî Duâ


161

ül´Hamd Ońun eline teslim edilmiştir. Ahirette Makam‐ı Mahmudún feyzi, şefaat iledir. Liva‐ül Hamd altında toplanacak olan ümmet, Allah Teâ‐ lâńın lütfundan hisselerini alacak ve ehli cennetin sonun da şükürleri

‫ﻌﲔﳌﺎ‬ ‫ﺭﺏ ﺍﻟﻌﲔﳌﺎ‬   ‫ﳊﺍﻤﺪ‬

olacaktır.

Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimizín Allah Teâlâ yanında çok yüksek bir derece ve makamı vardır. Huzur‐u İlâhî´de müminler için şefaat edecek ve önle‐ rine düşüp, cennetlerine girene kadar rehberlik edecektir. Allah Teâlâ kendine saklı tuttuğu şefaatini bile, Hz. Muham‐ med Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizín gönlün‐ den tecelli ettirecektir. Beşerden bir insana yani Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemé Allah Teâlâńın böyle makam vermesi, insanlık için bir şan ve şeref, bunu tasdik eden mü‐ minler için büyük mükâfattır. Şefaat günlerinde küfretmiş olanlar ve inkâr edenler şefaat arzu edecekler. —Keşke Ońun hükümlerine ve emrine uysayd ık; diyecek‐ lerdir. Cehennemde; kâfirler, ateşte toplandıklarında, müslüman bir gurubu da beraberlerinde gördüklerinde; “Siz müslüman değil mi il mi idiniz?” idiniz?” diyecekler. diyecekler. Onlar “evet” diyecekler. “evet” diyecekler. “O halde gördünüz, İ slâm´ slâm´ ınızın hiç faydası yokmuş. Siz de bizimle beraber ateşe yanıyorsunuz, diye aşağılayacaklar. On‐ lar; “Hay ır, öyle değil , bizim bir tak bir tak ım günahlar ımız vard ı Allah Teâlâ, onunla cezaland ırd ı , , cevabını verecekler. Allah Teâlâ, alayları yüzünden kâfirlere gadap edecek ve

162

Kutsî Duâ


şefaate izin verecektir. Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizín şefaati ve rahmet‐i ilâhiyesi ile müslümanların azat edilmesini emredecek, ateşten çıkaracak‐ tır. İşte o vakit kâfirler; “Ah” ederek, “Ah” ederek, “keşke biz de müslüman olsayd ık” diyecekler. k” diyecekler. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín Allah Teâlâýa rica‐ sı o kadar artacak ki, Allah Teâlâ, müslümanları, peyderpey rahmeti ile şefaatine mazhar edecektir. Nihayet; “Müslüman olan Cennete girsin,” buyuracakt girsin,” buyuracaktır. O zaman yine kâfirler temenni edecekler ki, müslüman ol‐ sa idik,70 cehennemde artık hiç müslüman kalmayacaktır.

En büyük saadet ve kurtuluş , Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemé uymaktad ır; isterse bu uyma ve Ona zahiri Ona zahiri ben‐ zeme suret ve suret ve şekilde olsun. Niyetimiz Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem tabi uy‐ maktan başka niyet olmamalıdır. Öyle ki, Allah Teâlâýı, “Efendimiz Muhammed sallallâhü aleyhi ve aleyhi ve sellemín Rabbi oldu Rabbi olduğu için seviyorum” diyen seviyorum” diyen İmam Rabbanî kaddese’llâhü Rabbanî kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz ńin sevgisi ile sevmeliyiz. Her kimin Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemé sevgisi varsa, o Cehenneme gitmeyecektir. Kısaca her şeyde;

‫ﻮﺍ‬‫ﺘَﻬ‬ ْ‫ﺎﻧ‬ َ‫ﻓ‬ ‫ﻨﻪ‬‫ﻢ ﹶﻋ‬ُ‫ﻧَﻬﻴﻜ‬ ‫ﹶﻭﹶﻣﺎ‬ ‫ﺬُﻭﻩ‬ ُ‫ﺨ‬ ُ َ‫ﻓ‬  ‫ﺳﻮﻝ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﻜُﻢ ﺍﻟ‬ ‫ﹶﻭﻣﹶﺎ ﺍﺗﻴ‬

“Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem size ne verdiyse 70

kâr edenler zaman —“ İ İnkâr edenler n zaman zaman, keşke biz de müslüman olsay ‐ d ık, diye arzu ederler.” (Hicr,2) (Hicr,2)

Kutsî Duâ


163

onu al ın, size ne yasaklad ıysa ondan da sak ının.” (Haşr,7) ayeti kerimesini hep göz önünde bulundurmak gereklidir.

‫ﺣ ـﹶﻖ‬  ‫ﺍ‬‫ﲑ‬‫ﻧَﻜ‬ ‫ﺍ ﻭﹶ‬‫ﺮ‬‫ﻨﻜ‬  ‫ﻥ ﻣ‬َ‫ﺃ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Münker ve nekir melekleri hakt ır.”

İnsanlar kabirde bazı sorulara muhatap olacak ve cevap ve‐ remeyenler azap görecek; cevap verenler cennet nimetlerinin hazzını duyacaklardır. Bu nedenle azaba müstahak olanlar iki kere azap görmüş olurlar. Biri kabir azabı, diğeri ahiret azabına uğrayacağı kor‐ kusudur. Hz.Âişe radiyallâhü anha´dan rivâyet olunmuştur. Bir Yahudi karısı yanına gelip ona: “Allah Teâlâ, seni kabir azabından korusun” diyerek korusun” diyerek dua etmiştir. Bunun üzerine Âişe radiyallâhü anha Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemé; nsanlar kabirlerinde azaba giriftar edilirler mi?” diye “ İ İnsanlar sormuş. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem´de: “Kabir azab “Kabir azabından, Allah ndan, Allah Teâlâýa sığınır ım” buyurmu m” buyurmuş. Sonra Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz, kabir azâbından sığınmayı ashâbına emir buyurdu, demi ştir. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem şöyle dua ederdi; “Rabbím, cimrilikten, ağırcanl ıl ıktan, erzel ‐i ömürden, kabir azabından, deccal ın ve yalanc ı insanlar ın i ğ falinden, dirili ğin ve ölüm fitnesinden ölüm fitnesinden sana sığınır ım.” Hazreti Ali kerremallahü veche demiştir ki: “Biz kabir azabı hakk ında, “ Tekasür Süresi ” ” nazil olana kadar şüphe eder dururduk.” eder dururduk.”

164

Kutsî Duâ


İnsanlar kabre girdikleri veya girecekleri gün o gafletten uyanacak, bütün ömürlerince çoğaltmak için oyalandıkları fâni şeylerden ayrıldıklarını ve yalnız vebalini yüklenip kaldıklarını göreceklerdir.

‫َﹶﺣـﻖ‬ ‫ﻙ‬ ‫ﻋـ ﹶﺪ‬‫ﻭﹶﹶﻭ‬

“Senín vaatlerin hakt ır.”

Ceza ve mükâfatlar hakkında ne buyurmuşsan hepsine iman ettik, demektir. Sözlerin en doğrusu ve gerçeği Allah Teâlâýa aittir. Allah Teâlâ vaadinden dönmez.

ِ‫ﺒﻮﺭ‬‫ُ ـ‬‫ﻟْﻘ‬ ‫ ©ﰲ ﺍ‬‫ﻦ‬  ‫ﺚ ﻣﹶ‬ ‫ﺒﹶﻌ‬َ ‫ٱ‬ ‫ﹶﻳـ‬   ‫ﻥ ٱ‬َ‫ﺃ‬ ‫ﻴﻬﹶﺎ ﻭﹶ‬‫ـ ﹶﺐ ﻓ‬‫ﺭﹶَﻳ‬ ‫ﻻ‬ ٌ ‫ﺔ‬ ‫ٰـﻴﹶـ‬‫ﺍَﺗ‬ ‫ﺔ‬ ‫ﺴﺎﻋﹶ‬ ‫ـ‬  ‫ﻥ ٱﻟ‬َ‫ﺃ‬ ‫ﻭﹶ‬ “Muhakkak k ı yamet gelicidir, onda şüphe yoktur. Muhakkak Allah Teâlâ kabirlerde olanlar ı diriltip kald ıracakt ır.” (Hac,7) Kıyamet gününün saat olarak söylenmesi, elli bin senelik zamanın, Allah Teâlâńın katındaki değeri bir saat ve veya daha az bir zaman gibi olmasındandır. Zaman Allah Teâlâ katında değersiz bir unsurdur. Bu ifade ile insanlar üzerinden kayda değer edilmeyecek bir zaman geçtiğini göstermek içindir. Bu sebeple kul, iyi olmanın yolunu aramalıdır. Kıyametten sonra olacak haşır günü eşya aslı ile tekrar meydana getirilecektir. Kıyamet günü insanlar beyaz, duru beyaz ve kepekten arınmış undan mamul çörek gibi bir saha üzerinde haşr olu‐ nurlar. Bir rivayete göre de, O sahada bir kimseye yol göstere‐

Kutsî Duâ


165

cek dağ, taş gibi, nişan dahi olmayacaktır. Aişe radiyallâhü anha´dan edilen rivayete göre, Hz. Mu‐ hammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz; —İ nsanlar nsanlar ayakkabısız, vücudu çı plak, plak, yani ilk yarad ıl ışlar ı gibi sünnetsiz gibi sünnetsiz haşr olunacaklar r olunacaklar , buyurdu. Ben de: —Ya Rasülallah, erkek, kad ın beraber mi? beraber mi? Bunlar Bunlar birbirleri birbirleri ‐ ne edep yerlerine bakarlar, dedim. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem; —Ya Ai şe, haşir i şi çok güçtür, insanlar ın birbirlerine bak ‐ malar ına müsait de müsait değildir, buyurdu. Ebû Hureyre radiyallâhü anh´den rivayete göre, Hz. Mu‐ hammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz şöyle buyurmuştur: “K ıyamet günü halk mahşer yerinde izdihamdan, şiddet ‐ ten, güneşin yaklaşmasından terleyecektir. Öyle derecede ki, dökülen ter, yetmi ş zira derinli ğinde yere geçecek ve geçecek ve onlar ın ağı zlar ına yükselip gemleyecek, hatta kulaklar ına yüksele‐ cektir.”

‫ﻤـﻮﺕ‬‫َـ‬‫ ﻧ‬‫ﻴﻪ‬‫َـ‬‫ﺤﹶﻴﻰ ﻭﹶ ﻋﹶﻠ‬ ‫ﻧَـ‬ ‫َ ﹶﻚ‬ ‫ـ‬‫ﺫﺍﻟ‬ ‫َﻰ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﻋﹶـ‬

“Bu itikat üzerine ya şayı p p ve ölece ğ iz.” iz.”

İslam itikadını taşıyan için ölüm ve hayat kardeşler gibidir. Çünkü o her an için hazırlıkta olduğundan ölümün üzüntü ve kederine düşmez. Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz şöyle buyurmuştur: “Her kim Allah Teâlâýa kavuşup görmeğe muhabbet ederse, Allah ederse, Allah Teâlâ´ da Teâlâ´ da ona kavuşup görmesini sever. görmesini sever. Her kim de Allah Teâlâýa kavuşmaktan hoşlanmaz ise,

166

Kutsî Duâ


Allah Teâlâ´da ona kavuşmaktan hoşlanmaz.” Ölüm Allah Teâlâńın kullara vereceği en büyük acılardan‐ dır. Çünkü Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem dünyadan göçerken, arada bir iki elini su kabına batırıyor ve ıslanan elle‐ riyle yüzünü sıvıyor, “Lâilâhe illâllah, ölümün ne şiddetleri, vuruşlar ı var” diyor var” diyor‐ du. Fakat Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem ellerini kaldırır ve ruhunu teslim edinceye kadar, “Allah Teâlâ´m beni, Refîk ‐i A´lâ câmiasında k ıl” duas l” duasına devâm etti. “Ki şi yaşad ığı hal üzere ölür, öldüğü hal üzerede haşr olur” Şunu bilmek gereklidir ki, mümine ölüm hali gelince Allah Teâlâńın kulundan hoşnutluğu, Allah Teâlâńın ikram ve ihsa‐ nı müjdelenir. Bu müjde üzerine artık mümini ölüm gibi kendi‐ sini karşılayacak hallerden sevimli bir şey olamaz. O anda mümin Allah Teâlâýa kavuşmaya muhabbet eder, Allah Teâ‐ lâ´da mümin kuluna kavuşmayı sever. Fakat kâfir öyle değildir. Ona ölüm hali hazır olduğunda Allah Teâlâńın azabı müjdele‐ nir. O anda kâfire önündeki ölüm gibi, hallerden çirkin bir hal olamaz. Bu suretle kâfir Allah Teâlâýa kavuşmayı fena görür, Allah Teâlâ´da ona kavuşmayı fena görür.

ً ‫ﺍ‬ ‫َﺪ‬‫ ﻏ‬‫ﺚ‬‫ﺒﻌ‬ُ‫ ﻧ‬‫ﻪ‬‫ﻠَﻴ‬ ‫ﻭﻋ‬

“Yar ın k ı yamette yamette bu itikat üzere ha şr olaca ğ ı z.” z.”

Yukarıda belirttiğimiz gibi insanlar nasıl haşr olacaklarsa, o şekilde yaşar ve ölürler. Geleceğin ne getireceğini görmek istiyorsak, bugünümüze bakmalıyız. “Ki şi sevdi i sevdi ği ile i ile beraberdir.” “Her cins “Her cins kendi cinsini kendi cinsini çeker” çeker”

Kutsî Duâ


167

“Ki şi sevdi i sevdi ğinin gücüne malik olur”. malik olur”. “K ıyamette dostlar birbirini dostlar birbirini terk terk etmez” etmez” Allah Teâlâ bütün mümin kardeşlerimize dünyada ve ahirette yardım eder ve mahzun bırakmaz.

‫َﻰ‬ ‫ﻟ‬ ‫ُﹶﻌـﺎ‬ ‫ٱ‬ َ‫ ﺗ‬  ‫ﺷۤﺎﹶﺀ ٱ‬ ‫ﻥ‬ِ‫ﺎ ﺇ‬‫ﺬَﺍﺑـ‬ ‫َﺮﹶﻯ ﹶﻋ‬ َ‫ﻧ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﻭﹶ‬

“ İ n şallah, azap görmeyece ğ iz.” iz.”

Enes İ bn bn‐i Malik i Malik radiyallâhü radiyallâhü anh, Efendimiz sallallâhü aley ‐ hi ve sellem´den şöyle rivayet etti. Allah Teâlâ şöyle buyuru‐ yor. “İzzetim, celalim, cömertliğim, mahlûkatımın bana olan ih‐ tiyacı ve yüce makamım için, erkek ve kadın kullarımın İslam üzere yaşayıp yaşlanmalarının ardından onlara azap etmekten hayâ ederim.” Yine Enes İ bn bn‐i Malik radiyallâhü anh diyor ki, Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve aleyhi ve sellemín bu esnada ağlad ığını gördüm. —Ya Rasülallah niçin ağl ıyorsunuz? Diye sordum. Bunun üzerine; — Allah Teâlâ ondan utand ığı halde, kendisi Allah kendisi Allah Teâ‐ lâ´dan utanmayana ağl ıyorum, buyurdu. buyurdu. Şah‐ı Nakşibent kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz Efendimizín duanın bu kısmında böyle niyaz buyurması, başka evratlarda rastlanılmayacak bir özelliktir. Bu yolun müntesiplerinin kıya‐ mette yüzleri gülecektir. Çünkü Allah Teâlâ buyurmuştur ki; “Ben kulumun zann kulumun zannı üzerine hareket ederim” hareket ederim” Kutsi Dua Bahâiyyeýi okuyanın Allah Teâlâýa böyle hüsn‐ ü zannı vardır. Bu dua kurtulmuşların duasıdır. Bu ayrı bir gü‐

168

Kutsî Duâ


veniştir. Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz, ümmetin yetmiş üç f ırkaya bölüneceği, yalnız bir f ırka‐ nın Naci (kurtulmuş) Fırka olacağını bildirmiştir. Naci f ırka hakkında çeşitli görüşler bulunmaktadır.

‫ﻔُ ﹶﺴﻨﹶﺎ‬ ْ‫ﻧ‬‫ﺎَﺍ‬ ‫ـﻨﹶ‬‫َﻤ‬‫َـﻠ‬‫ ـﻨﹶﺎ ﻇ‬  ِ‫ﱠﻧ‬‫ﻢ ﺇ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬

“Allah Teâlâ´m, bizler nefislerimize zulüm ettik.”

Âdem aleyhisselâm ve Havva Validemiz “Dediler ki: Ey Rabbímiz! Biz kendi nefislerimize zulüm ettik, eğer bizi bağışlamaz ve merhamet buyurmazsan, el ‐ bette biz zarara biz zarara uğramışlardan oluruz.” (Araf oluruz.” (Araf 23) 23) Bu dua sebebi ile kendilerini af ettirdiler. Suçun kendile‐ rinde olduğunu kabul etmeleri bağışlanma sebebi olmuştur.71 Kullar Allah Teâlâńın emirlerini yapmayarak, yasaklarını çiğneyerek nefislerini helak ederler. Kullar hatayı ve musibeti nefislerinde aramalıdırlar. Çünkü Allah Teâlâ kullarına zulüm etmez. “Biz onlara zulmetmedik. Lâkin onlar zalimlerden onlar zalimlerden oldu‐ 71

—“Şeytan dahi Allah Teâlâńın rahmetinden ümit kesmediği bi‐ linen bir gerçektir. Fakat kendini düzeltme, doğru yola getirme im‐ kânından mahrum ve “racîm” s “racîm” sıfatına müstahak olduğundan yaptığı bütün kötülüklere de pişman olmuştur. Fakat Allah Teâlâńın gaza‐ bına Âdem aleyhisselâmá secde etmemekle düşmüştür. Bu ise varlığının kibir ile yoğrulması ve kendine aşırı güvenden gelmiştir. Onun için hiçbir şekilde kendine güven getirmemek gereklidir. Günahlarımız kulluğumuzun işaretidir. Sevaplarımızdan bize bir övünme gelecekse öyle sevaptan, şeytan gibi kovulmaktan Allah Teâlâýa sığınmak gerekir. (Hakińin Gülnâmesi)

Kutsî Duâ


169

lar.” (Zuhruf lar.” (Zuhruf 76) 76) İnsan kendine çok zulmederek varlığından ve kendi ile bir‐ likte var olanlardan bir iz ve eser kalmaz. Sonuçta yaratılış maksadını unutur. “Emaneti göklere “Emaneti göklere ve yere ve dağlara bildirdik, yüklenmek istemediler. Ondan çekindiler. Onu insan yüklendi. İ nsan nsan zalim oldu. Cahil oldu” Cahil oldu” (Ahzab,72) (Ahzab,72)

‫ﻢ‬‫ﺋﺮﹶ ﻭﹶ ٱﻟﱠﻠ ـﹶﻤ‬‫ۤﺎ‬‫ﻜَـﺒ‬ ْ‫ﻟ‬ ‫َﺎ ﺍ‬‫َﺍﺯﺭﹶﻧ‬‫ﻭ‬َ‫َـﻨﹶﺎ ﺍ‬‫ﻟ‬‫ﻔﺮ‬‫ﻏْـ‬ ‫ﻓَﺎ‬

“Allah Teâlâ´m, büyük ve küçük günahlar ımı z z ı ba ğ ı şla.”

Allah Teâlâ Üzeyir aleyhisselâmá şöyle vahyetti. —“Ya Üzeyir! Küçük günah i şledi ğinde onun küçüklüğüne bakma; kime kar şı isyan etti ğine bak. Sana az bir hay ır ulaşt ığında onun küçüklüğüne bakma; sana r ızık verene k verene bak! Bela isabet edince isabet edince kimseye şikâyet etme. ikâyet etme. Nasıl ki l ki senin senin ka‐ bahatin bana yükselince seni meleklerime seni meleklerime Ben şikâyet etmiyo ikâyet etmiyo‐ rum.” Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemé sordular. “ İ İnsanlardan n kimler en çok belaya çok belaya uğrar?” sanlardan kimler en “Nebiler, sonra büyüklükte onlara ve bunlara yak ın olan‐ lar. Ki şi dindarl i dindarl ığı nispetinde belası da şiddetli olur. iddetli olur. ayet dininde zay zay ı fl fl ık varsa, k varsa, Allah Allah Teâlâ onu da dindarl ığı Şayet dininde nispetinde imtihan eder. Bela kulun pe kulun peşini b ini bırakmaz. Tâ ki o kul, hatası z z olarak yeryüzünde yürüyünceye ka‐

170

Kutsî Duâ


dar.” (Tirmizî) dar.” (Tirmizî)72 Kuránı Kerim´de günahların aff ı ile ilgili en ümitli ayet

‫ﻭﻟﺴﻮﻑ ﻳﻌﻄﻴﻚ ﺭﺑﻚ ﱰﻓﺿﻲ‬

dir. Bu ayet için denilmiştir ki:

Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz rızasından birisi, ümmetinin hepsinin Cennete girmesi‐ dir. Bir rızası da ehli beytinden birinin cehenneme girmemesi‐ dir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín ümmetine karşı büyük şefkatinin neticesi de budur. Çünkü o ümmetine düş‐ kün, müminlere Rauf ‐u rahîmdir. Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz, İbrahim aleyhisselâm´ın, “bana uyan bendendir” , sözü ile İsa aleyhisselam´ın “sen onlara azap edersen kullar ınd ır” sözlerini okudu ve iki elini kaldırıp “Allah Teâlâ´m ümmetim, ümmetim” diye çok ağlardı. Taki Allah Teâlâńın, “Biz seni ümmetin hakk ında razı edeceğiz ve seni utan‐ d ırmayacağı z” vahyi z” vahyi gelene kadar bu durum devam etmiştir. Şunu da unutmamak lâzım gelir ki, Efendimizin rızası Allah Teâlâńın rızasındadır. Allah Teâlâńın rızası olmayan bir husu‐ sa Efendimizin de razı olması gerekmez. Allah Teâlâńın izni olmayınca da kimsenin şefaat etmesine ihtimal de yoktur. Allah Teâlâ ise küfre razı olmaz. 73 72

—Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz sebebi ile bizleri bağışlamanı diliyoruz. Sen, Ońu seversin. O´da bizleri sever. Bu muhabbet aşkına bizleri af ve mağfiret bu‐ yur. 73 —Âşıklar Aman klar Aman zikrini çok yaparlar. Aman lafzının sayısal değe‐

Kutsî Duâ


171

‫ْـ ﹶﺖ‬‫َﺍﻧ‬ ‫ﺍ ﱠﻻ‬‫ﻤﹶﺎ‬‫ﻫ‬‫ﻔﺮ‬‫ﻐْـ‬َ ‫ﻻ ﻳﹶ‬ ‫ﱠﻧِﻪ‬‫َﺈ‬‫ﻓ‬

“Büyük ve küçük günahlar ımı z z ı ancak sen af edersin.”

“Onlar ki, bir büyük günah yapt ıklar ı veya nefislerine zulmettikleri zaman zulmettikleri zaman Allah Teâlâý ı zikrederler, hemen gü‐ nahlar ı için isti ğ farda bulunurlar. Allah Teâlâ´dan başka kimdir? Günahlar ı bağışlayan. Onlar yapt ıklar ında bile, bile ısrar etmezler.” (Al etmezler.” (Al‐i İmran 135) “De ki: Ey nefisleri aleyhine haddi aşan kullar ım, Allah Teâlâńın rahmetinden kesmeyiniz. Şüphe yok ki, Allah Teâlâ bütün günahlar ı bağışlar. Mu‐ hakkak ki, O, çok bağışlay ıc ıd ır, çok esirgeyicidir.” (Zümer 53) Kullar o kadar haddi aşarlar ki, sanki kendi nefislerini elleri ile öldürmüş gibidirler. Fakat Allah Teâlâ, onları yukarıda zik‐ redilen ayetler çerçevesinde yinede affeder. Bu ayetler, Kuránda geçen en ümitli ayetlerden olduğu söylenmiştir. Bununla beraber dikkat edilmesi lazım gelir ki, bu ümit, güna‐ ha teşvik için değil, günahkâr kimseleri bile bir an evvel tövbe‐ ye teşvik için olmasıdır. “E ğer onlara azap edersen şüphe yok ki, onlar senin kul ‐ lar ınd ır. ri Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín Muhammed ismine eşit olduğundan (92) zikirleri Aman zikirleri Aman Ya Muhammed ´dir. Onun için Efen‐ dimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín yoluna sarılarak nefsanî dü nefsanî düşünce‐ leri atıp, niyetlerini Hakikat‐ı Muhammediyeýe yönelterek ve Ońun ruhaniyetinden yardım isteyerek terbiye yolunun büyüğüne tâbi olmaktır.

172

Kutsî Duâ


E ğer onlar er onlar ı bağışlarsan yine şüphesiz ki, aziz olan, hâkim olan ancak Sensin.” ancak Sensin.” (Mâide (Mâide 118)

‫ﻕ‬ ‫ﺧـﻼﹶ‬َ‫ﻷ‬ ْ‫ ﺍ‬ِ‫ﹶﺴـﻦ‬‫ﺣ‬  َ‫َﻷ‬ِ‫ﻧﺎ‬‫ﻫـﺪ‬‫ﻭﹶ ﺍ‬

“Allah Teâlâ´m, bizi güzel ahlaka ula şt ır.”

Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz güzel ahlakın temsilcisidir. Güzel ahlak dünya ve ahiret saadetidir. “Sen şüphesiz pek üphesiz pek büyük büyük bir bir ahlâk ahlâk üzerindesin” üzerindesin” (Kalem (Kalem 4) Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz ahlakını sorana, Hazreti Aişe radiyallâhü anha demiştir ki; —Kuránı okumuyor musun? okumuyor musun? —Okuyorum. —Hz. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizín ahlak ı Kurán idi; buyurmuştur.74 Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemí iki cihetten incele‐ mek gerekir. nsanl ık yönü k yönü ve ruhanî nübüvvet ruhanî nübüvvet yönü. yönü. İ nsanl Ruhanî yönü Ruhanî yönünün nün insanlara teklifi olmadığı için, Allah Teâlâ, Sevgili Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemé insanlık taraf ını fazla açıklamasını emir buyurdu75. Böylece, insanların fayda‐ 74

—“Kurán‐ı Kerimí çok okuyan ve bilenden maksat, onunla di‐ ğerlerinden çok amel eden, geceleri çok ibadet eden ve yasaklardan sakınan demektir.” İmam Şarânî kaddese’llâhü arânî kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz 75 —Mesela: Teheccüt namazı Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemé vacip olduğu halde bizlere vacip değildir. Sadaka ve zekât ümmetine caiz iken Ońa caiz değildir. Onun için yolundan giden büyüklerin sünnete bağlılıkları bundan dolayıdır.

Kutsî Duâ


173

lanmaları kolaylaştırıldı. Mesela, “Onlara söyle! Ben de sizin gibi insan gibi insanım. Bana va‐ hiy olundu” (Kehf,111) (Kehf,111) buyruldu. “Sizin gibi” buyrulması, in‐ sanlığını kuvvetli bildirmek ve Ońun gibi hayatın yaşanabilirli‐ ğinin ifadesi içindir. Fakat maddî hayatından Kâbe hayatına geçince ruhani taraf ı çoğaldı. İnsanlara bağlılığı azaldığı gibi sırların açılması ve dine çağırmak kuvvetinin yönü de değiş‐ miştir. Sahabe‐i Kiram´dan birkaçı buyurdu ki; “Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemí defin i şini bitir ‐ meden, kalplerimizde deği şiklik duyduk”. iklik duyduk”. Çünkü görerek olan imanları, görmeden olan imana dön‐ dü. Yüce Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín vefatından sonra, ruhani taraf ı öyle kuvvetlendi ki, insani taraf ını büsbü‐ tün örttü. Bunun içindir ki, eski dinlerde, din sahibi rasûlün vefatın‐ dan sonra bin sene içinde, yeni bir nebi gönderilirdi. Bunlarla, o rasûlün dini kuvvetlendirilirdi. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem Rasüllerin sonuncusu olduğu için ve Ońun dini hiç değiştirilmeyeceği için, Ońun ümmetinin âlimleri, nebiler gibi oldu. İslamiyet’i kuvvetlendirmek işi bunlara yaptırıldı. Bun‐ lardan başka, din sahibi Hz. İsa aleyhisselâm´dahi, Ońun dini‐ ne tâbi olmaya mecbur oldu ve Ońun dinini kuvvetlendirmek işi, Ońa da verilecektir. Çünkü İslamiyet kıyamete kadar bakidir. “Kuran‐ı Kerimí sana Kerimí sana biz indirdik. Biz onu elbette koruyu‐ cuyuz” (Hicr,9) cuyuz” (Hicr,9) Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem vefatından sonra, ümmetinden gönderilen kâmil âlimlerin sayısı az ise de, İsla‐ miyetí tam kuvvetlendirmeleri için, çok yüksek mertebede

174

Kutsî Duâ


olan Ashab‐ı Kiram´ın yüksekliklerinde olacaklardır.76

‫ﻧْـ ﹶﺖ‬‫ﱠَﺍ‬ ‫ﻻ‬‫ـﻬﹶﺎ ﺍ‬‫ﺣﺴﹶـﻨ‬َ‫ﻷ‬ ‫ِﻱ‬ ‫ ـ ©ﺪ‬‫ـَﻬ‬ ‫ﻻ ﻳﹶ‬ ‫ﱠﻧِﻪ‬‫َﺈ‬‫ﻓ‬

“Ahlak ın en güzeline, Senín ihsan ınla kavu şuruz.”

Ahlakın yeri kalplerdir. Kalpleri yönlendiren, hükmü altında tutan Allah Teâlâ´dır. Eğer yardımı olmaz ise kul, dini üzerinde sabit kalamaz. Biz Allah Teâlâý ı arzu ederiz sanır ız. Asl ında O bizi arzu etmektedir.

‫ ﹶﻚ‬‫ﹶﻳﺪـ‬‫ﻌ‬ ‫ ﹶﻚ ﻭﹶ ﺳ‬‫ـﻴ‬‫ﻟَـﺒ‬

“Allah Teâlâ´m, emrine haz ır ım her saadet senindir.”

İnsanlık derecelerinde, kulluk makamının üstünde hiçbir derece yoktur. Bunun için, terbiye mertebelerinin sonu, en yükseği kulluk makamıdır. Bu makamda, kul ile Allah Teâlâ arasında, kulun Ońa muhtaç olmasından ve Allah Teâlâńın kendisinin ve sıfatlarının hiçbir şeye hiç muhtaç olmamasın‐ 76

—Nebilerden sonra, en üstün Ashab‐ı Kiram ise de, sonra ge‐ lenler, bunlara çok benzedikleri için, hangilerinin daha üstün olduk‐ ları anlaşılamaz gibi olmuştur. Belki de, Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem, “Öncekiler mi daha üstündür, yoksa sonrakiler mi? Bilinemez” buyurdu. Yoksa “Öncekiler mi daha üstündür, yoksa sonrakiler mi? Bil ‐ mem” buyurmadı. Çünkü hangilerinin daha üstün olduğunu biliyor‐ du. Onun için, “En üstün olanlar, benim zamanımda bulunan Müs‐ lümanlard ır” buyurmuştu. Fakat çok benzedikleri için, şüphe hâsıl olduğundan “Bilinemez” buyurdu.

Kutsî Duâ


175

dan başka hiçbir bağıntı yoktur. Bu ifade tarzı Arap lisanında, kayıtsız ve şartsız emre hazır olmak demektir. Kul her an melikin huzurunda emir bekleyen, asker gibi olmalıdır. Asker emri uygularken hiç bir zaman yo‐ rum yapmaz. Emri olduğu gibi uygular. Kul, her zaman hac esnasında ki, telbiyeler gibi gönülden Allah Teâlâńın emirlerine boğun eğecek ve huzurda duracak‐ tır. “Ya Rabbí! davetine icabet ettim, her emrini yapmak için huzuruna geldim. Rabbím! Senín her davetine her davetine icabet borcumdur. icabet borcumdur. Senín sal ‐ tanat ında eşin ve ortağın yoktur. Allah Teâlâ´m bütün varl ığımla Sana yöneldim, hamd Seníndir, nimet Seníndir, mülk de Seníndir, bütün bunlarda eşin ve ortağın yoktur.” Onun için kulluğu bilmek, emre hazır beklemek insanın üzerine olan mecburiyettir. “ İ İnsan, kement sahibinin pe peşinden gitmez ise, biçare ceylan nsan, kement sahibinin gibi boyundan gibi boyundan esir edilir.” esir edilir.”

َ ‫ﻙ‬ ‫ﺪ‬‫ﻴﹶ‬ ِ‫ﻛُـﻠﱠﻪ ﺑ‬ ‫ﹶﺮ‬ ‫ـﻴ‬َ‫ْـﺨ‬‫ﻭﹶ ﺍﻟ‬

“ İ yilik ve güzellik, hepsi Senínledir.”

Kullar, menfaat verecek şeye ancak Allah Teâlâ katından gelen nimetle ulaşır. Allah Teâlâńın yardımı ve lütfü inayeti olmadan hiçbir iyilik kulda tecelli etmez. Ebû Saîd Hudrî radiyallâhü Hudrî radiyallâhü anhín rivayetine göre, Hz. Mu‐ hammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz şöyle demiştir. Allah Teâlâ, cennet ehline; —Ey Cennet —Ey Cennet ehli! ehli! Diye hitap eder. Onlar da:

176

Kutsî Duâ


—Ey Rabbímiz, —Ey Rabbímiz, emir buyurunuz, emir buyurunuz, emrinizi yerine emrinizi yerine getirmeye her zaman her zaman hazır ız, derler. Allah Teâlâ; —Nasıl, şu halinizden razı mısınız? Buyurur. z? Buyurur. —Rabbímiz nasıl razı olmayal ım. Sen bize hiç bir kimseye vermedi ğin bunca nimetleri ihsan nimetleri ihsan buyurdun. —Size ben bunlardan daha şerefli bir erefli bir nimet nimet verece vereceğim. —Rabbímiz, bu nimetlerden daha k ıymetli nasıl bir nimet olabilir ki? olabilir ki? —Sizden razı ve hoşnut olmal ığımın şerefi, size lay ık k ı‐ l ınd ı. Art ık bundan k bundan böyle ebedî size ebedî size dar ılmayacağım.” m.” Hayırların en güzeli Allah Teâlâńın sevgisine kavuşmaktır.

‫ﻴ ﹶﻚ‬‫َـ‬  ِ‫ﻟ‬ ‫ﺏ ﺇ‬ ‫ُﻮ‬‫ﻧَـﺘ‬ َ‫ﻭﹶ‬ ‫ﻙ‬ ‫ﺮ‬‫ـ‬ ‫ْـﻔ‬‫ـﺘﻐ‬َ ‫ﺴ‬َ‫ﻧ‬

“Allah Teâlâ´m, günahlar ımı z z ın aff ını istiyor ve tövbe ediyoruz.” “Rabb´ ın bir cehaletle kötülük i şleyen, sonra arkasından tövbe edip düzelen kimseler hakk ında, şüphesiz ki Rabbín bunun arkasından elbette gafurdur, rahîmdir” (Nahl,119) rahîmdir” (Nahl,119) Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz buyurdu ki; “Allah Teâlâýa yaklaşını z. z. Sak ın sizin hiç biriniz salih olsun, fasık olsun ölümü te‐ menni etmesin. menni etmesin. Çünkü O, hay ır ve r ve ihsan sahibi ise, sahibi ise, hayr ını ve ihsanını artt ırması ; eğer günahkâr bir ki şi ise, yine yaşay ı p p günün birisinde tövbe ederek Allah Allah Teâlâńın r ı zas zasını dileme‐ si umulur.” si umulur.” “Allah Teâlâ, kulunun tövbesinden şu ki şinin ferahından çok ferahlan çok ferahlanır ki, seferber bir halde olan bu ki şi, yanında devesi, üstünde suyu, azığı olduğu halde var ı p sahrada kor ‐

Kutsî Duâ


177

kunç bir yere inmi ş , başını yere koyarak hafif bir uyku uyu‐ muştu. Uyanınca devesinin başını al ı p p gitti ğini anlad ı. Adamcağı z z devesini aramağa ç ıkt ı. Hararet, susuzluk yahut Allah Teâlâńın diledi ği ı zt zt ırab adamcağı z zın üzerinde şiddetle tesir edince, tesir edince, kendi kendisine kendi kendisine eski yerime eski yerime olsun döneyim, diye dönüp geldi. Az geldi. Az bir uyku kestirip sonra başını kald ır ınca de‐ vesini yan vesini yanında buldu. İşte bu ki şinin sevinmesinden çok sevi çok sevi ‐ nir.” Dua eden kişi Allah Teâlâ ile her gün bu tatlı hatırayı yaşar.

ٍ‫ﺳﻮﻝ‬ ‫ﻦﹶﺭ‬‫ﻣـ‬ ‫ﻠْ ﹶﺖ‬ ‫ﺭﺳﹶـ‬َ‫ﺃ‬ ‫ﻤﹶﺎ‬  ‫ِـ‬‫ﻢ ﺑ‬‫ﻬ‬ٰ‫ ـ‬‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬ ‫ﺍٰﻣﹶﻨﱠﺎ‬

“Allah Teâlâ´m, gönderdi ğ in in rasüllerini tasdik ve iman ettik.” Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz buyurdular ki; “Siz ehli kitabın sözlerini ne tasdik, ne de tekzip ediniz. Ancak deyiniz Ancak deyiniz ki, ‘Biz Allahá, bize indirilen Kuráná; İ brahimé, brahimé, İ smailé, smailé, İ shak shak á, Yakup ve torunlar ına indirilenlere, Musaýa ve İ saýa saýa verilenlere ve bütün rasüllere Rabb´ lar ı kat ından gönderilen kitap ve ayetlere iman ettik. Onlardan hiçbirini kimine inanmak, kimini inkâr etmek suretiyle di ğerlerinden ay ırt etmeyiz. Biz Allah Teâlâýa teslim olmuş Müslümanla‐ r ı z’.” (Bakara z’.” (Bakara 136) Bütün nebilerin getirdiği din İslamiyet’in kendisidir. Efen‐ dimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki; “Ben, Meryem oğlu İ saýa saýa dünya ve ahirette insanlar ın en yak ınıy ım. Asl ında rasüller baba bir kardeştirler, analar ı ayr ıd ır, dinleri birdir. dinleri birdir. Dinleri Tevhit´tir” Dinleri Tevhit´tir”

178

Kutsî Duâ


‫َ ٍﺏ‬ ‫ﺘﺎ‬ ‫ـ‬‫ ﻛ‬‫ﻣـﻦ‬‫ْـﻟﹶ ﹶﺖ‬‫ْـﺰ‬‫ﺎَﺍﻧ‬ ‫ﻤﹶ‬  ِ‫ﻢ ﺑ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ ـ‬ ‫ﺍَﻟـﻠ‬ ‫ﺎ‬‫ﺍٰﻣﹶﻨـ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, gönderdi ğ in in kitaplar ın hepsine iman ettik.”

“Onlar o kimselerdir ki, sana indirilmi ş ve senden evvel indirilmi ş olan kitaplara da iman ederler ve ederler ve onlar ahirete onlar ahirete de kesin olarak inan olarak inanırlar” (Bakara rlar” (Bakara 4)

‫ۤﺎﺀ‬‫ﻨ ﹶﻚ ﹶﺣﻴ‬‫ﻬﹶـﻨﹶﺎ ﻣ‬‫ﺟ‬‫ﺍَﻭ‬ ْ‫ﹶـﻸ‬‫ﻣ‬  ‫ﻢ ٱ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬

“Allah Teâlâ´m, yüzlerimizi Senín hayân ile doldur ki, hakk ı ile hayâ edelim.”

Hayânın yeri yüzdür yeri yüzdür ve ve tevazu gibi par par ıldar. Hayâsı yüzüne vuranın kalbinde hakikati mevcuttur. hakikati mevcuttur. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki, an altmış bu kadar şubedir. Hayâ da, imanın bir şube‐ “ İ İman m sidir.” “Hayâ sidir.” “Hayâ ancak hay ancak hay ır getirir.” r getirir.” “Her kim hayâ örtüsünü atarsa art ık onun gıybeti yok ‐ tur” buyurarak hayânın ne kadar kıymetli mefhum olduğunu bizlere anlatmıştır. Sahabe‐i Güzin Efendilerimiz, Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizín hayâsı hakkında, “Hayâ cihetiyle kendi kö kendi köşesinde oturan bakir k bakir k ı zdan daha çok utangaçt çok utangaçt ı” dedikleri ” dedikleri rivayet olunmuştur.

‫ﺍ ﹶﻣﺮﱠﺍﺕ‬‫ﻮﺭ‬ ‫ﺒ‬‫ﻨ ﹶﻚ ﺣ‬‫ﻠُﻮﹶﺑﻨﹶﺎ ﻣ‬ ‫ﻭﹶ ﻗ‬

[

]

“Allah Teâlâ´m, kalplerimizi sevinçle doldur.”

Kalplerin huzurlu olması ibadet şevkini artırır. Sıkıntı ise insanı yoldan alıkoyduğu gibi, isyana da götürür. Müminin

Kutsî Duâ


179

sevinci, ibadetinin çokluğudur. Çünkü kulluğun artması Allah Teâlâńın kula yakınlığının işaretidir. Eğer kul Allah Teâlâýı zikrediyorsa, muhakkak Allah Teâlâ´ta onu zikir ediyordur.77 Bu kısım üç defa okunacaktır. Okumada eller yüze sürüle‐ cek ve sağ el kalbin üzerine koyup mesh edilecektir. Bu usule devam edende üzüntü ve keder kalmaz. Kalp Temizli ği Allah Teâlâ´dan başkasını unutmak terbiye olmanın ilk şar‐ tıdır. İnsan dünyevî iz ve işaretlerini taşıdığı müddetçe, kıy‐ metsizdir. Kalp ve diğer unsurların aynası beşeri paslardan temizlen‐ medikçe, ilâhi tecellilerin Onda görünmesi imkânsızdır. Çünkü yaratılmışın ilmi, ilâhî marifetler ilâhî marifetler ile birleşmesi, zıtların bir ara‐ ya gelmesi gibidir.

‫ﻧﻪ‬‫ﻟﺴﹶﺎ‬‫ﻋﹶﻠﻰ‬  ‫ِﻪ‬‫ﻠْﺒ‬ َ‫ ﻗ‬‫ﻦ‬‫ ﻣ‬‫ﻜْﹶﻤﺔ‬ ‫ﺤ‬ْ  ‫ﻟ‬ ‫ ﺍ‬‫ِﻴﻊ‬‫ﹶﻳﻨﹶﺎﺑ‬‫ﻇَﻬﹶﹶﺮﺕ‬ ً  ‫ﻌﲔﹶ ﹶﺻﺒﹶﺎﺣﺎ‬‫ﹶ‬‫ﺭﺑ‬ ‫ﻠّﻪ ﺃ‬ ‫َﺺﹶ ﻟ‬‫ﻠ‬‫ ﺃﺧ‬‫ﹶﻣﻦ‬

Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki: “Kim k ırk sabah rk sabah Allah Allah Teâlâýa ihlasl ı olursa, kalbinden li ‐ sanına hikmet çe hikmet çeşmeleri akmaya meleri akmaya başlar.” (Câmiu's lar.” (Câmiu's‐Sagîr) İfadeden murat işte bu kalptir. Yani et parçası olan yürek‐ tir. Bir kararda kalmamak ve değişmek, hep, et parçası olan yürekte olmaktadır. Çünkü gerçek kalpte hiçbir zaman değiş‐ me olmaz. “Bir zamanlar İ brahim brahim de: ‐Ey Rabb’im! Ölüleri nasıl dirilt ‐ ti ğini bana ini bana göster! Demi şti. Allah Teâlâ: ‐İ nanmad nanmad ın mı ki? Buyurdu. ki? Buyurdu. 77

—(Bakara, 152)

180

Kutsî Duâ


İbrahim: ‐İ nand nand ım, fakat kalbim iyice yat ışsın diye istiyo‐ rum.” (Bakara,260) demekle, yürekteki değişikliğe işaret edil‐ miştir. Bundan başkası değildir. Çünkü İbrahim aleyhisselâm´ın hakiki kalbi mutmain olmuştu. Öyle ki nefsi bile, hakiki kalbinin hâkim ve galip olmasıyla itminana ermiş‐ tir. Zamanla kalp üzerindeki incelik azaldığı hissi insanı üzer. Aslında bu kemalat ve olgunluk işaretidir. 78 Sonuca kavuşmuş olan kişiler, yolun başlangıcında, kazan‐ dığı şevki, arzuyu özleyebilir. Şiddetli arzunun azalması ma‐ kamın daha yükseldiğini, daha yaman olunduğunu gösterir. Bu makam korku makamıdır. Korkan kişinin gözünden yaş düş‐ mez. Düşerse, bu niyazın semeresidir.

Ateş ne kadar hararetli kadar hararetli olsa olsa da, pi da, pi şmi ş testi ter testi ter dökmeden dökmeden kurtulmuştur.

‫ﺎ‬ ‫ﻮﻣ‬ ‫ﻤ‬‫ُـﻬ‬‫ﹶْـﻠﻨﹶﺎ ﻟ‬ ‫ﻌ‬‫ﺟ‬  ‫ﻢ ﺍ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬

“Allah Teâlâ´m, bizleri cömert k ıl.”

Allah Teâlâ, kullarına karşı çok yumuşak ve çok cömerttir. Daima diri ve kullarına yumuşak davrananı da çok sever. Cö‐ mert kişi Allah Teâlâńın ahlakı ile ahlaklanmış tır. Öyle ki; “Büyüklerin ikramından cömertlik utanır ” olmuştur. 78

—Bu konuda yanılmalar olmaktadır. Hz. Ebubekir radiyallâhü anh bir kimsenin Kur’an‐ı Kerim okur‐ ken ağladığını gördü. “Biz de böyle idik, fakat şimdi kalplerimiz kat ılaşt ı” buyurdu. Bu söz, kötülemeye benzeyip, övünmek olan sözlerdendir.

Kutsî Duâ


181

İkram, ikram ile karşılanmalı ve her hangi bir iyilik mümkün olduğu kadar karşılıksız bırakılmamalıdır. Çünkü Allah Teâlâ ve Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem hediyeleşmeyi emir bu‐ yurmuştur. “Allah Teâlâýa ve ahiret gününe iman edip inanan ki şi, komşusuna eza etmesin. Allah Teâlâýa, ahiret gününe ahiret gününe iman eden her ki her ki şi misafir i misafir ‐ lerine ikram etsin. Allah Teâlâýa ve ahiret gününe iman eden her ki şi, hay ır söylesin yahut sussun.” (boşboğazl ık et ‐ mesin).

‫ﻔًﺎ‬ ‫ﻠ‬َ‫ﻇ‬‫ﻭ‬

“Allah Teâlâ´m, murad ımı za za erdir.” “Allah Teâlâ´m. beni dünyaya meyil etmeyen ki şi k ıl.” “Allah Teâlâ´m, beni dinimi yüksek ya şayan k ıl.” Bu manalara gelen bir kelimedir. bir kelimedir. Aliyyü’l‐ Havas kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz buyurdu ki; “Dünya bütünü ile şeytanın bir k bir k ı z zıd ır. Şeytan dünyay ı se‐ vene k ı zını verir. Sonra k ı zını görmek bahanesi ile damad ın yanına gider gelir.” gider gelir.”

‫ﺎ‬‫ﻨﻴﻨ‬َ‫ﺿ‬ َ ‫ﺎ‬ ‫ْﻨ‬‫ﺠﻌﹶﻠ‬َ ‫ﺗ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, bizi cimri eyleme.”

Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz şöyle dua ederdi. “Rabbím cimrilikten, ağırcanl ıl ıktan, erzel ‐i ömürden (başkalar ına muhtaç olan ihtiyarl ıktan) kabir azabından, deccal ın ve yalanc ı insanlar ın i ğ falinden (kand ırması ) ) haya‐

182

Kutsî Duâ


t ın ve ölümün fitnesinden ölümün fitnesinden sana sığınır ım,”

‫ﺎ‬ ‫ﻴﻨ‬ ‫ﹶﻭﻋﹶﻤ‬

“Allah Teâlâ´m, kalbimizi kör etme.”

Kalbin körelmesi hakikati körelmesi hakikati ve ve hikmeti görememektir. hikmeti görememektir. “Allah Teâlâ, onlar ın kalplerini ve kulaklar ını mühürle‐ mi ştir, onlar ın gözleri üzerinde gözleri üzerinde de bir perde perde vard ır. Onlar için Onlar için büyük bir büyük bir azap azap da vard ır.” (Bakara, (Bakara, 7) “Allah Teâlâ kime hidayet ederse hidayet ederse i şte hidayete eren odur. Kimi sapt ır ırsa art ık onlar için Allah Teâlâ´dan başka asla yard ımc ılar bulamazsın. Onlar ı k ıyamet gününde körler, dilsizler ve dilsizler ve sağırlar olarak rlar olarak yüzleri yüzleri üzerine üzerine haşr ederiz. r ederiz. Onlar ın varacaklar ı yer, cehennemdir. Her ne zaman alev azal ırsa, onlar için onlar için cehennem ateşini artt ini artt ır ır ı z.” z.” (İsra, 97)

‫ﺎ‬ ‫ﻴﻤ‬ ‫َ ﻧﹶﻤ‬‫ﻭ‬

“Allah Teâlâ´m, söz getirip, götüren k ılma.”

Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem ´den “Kovuculuk eden “Kovuculuk eden ki şi Cenneté i Cenneté giremez” buyurdu giremez” buyurduğu rivayet olunmuştur. Bundan başka bir de insanlar arasında nemimeler ile kovu‐ culuk eden fesat kişilere “aralar ında odun taşıyor” denilir. Bu mana lisanımızda kundakçılık etmek tabiriyle ifade olunur. “Yangına körükle gitmek” tabiri gitmek” tabiri de buna benzer. Bir gün Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem, Mekke bah‐ çelerinden birinin yanından geçiyordu. Kabirlerinde azap gö‐ ren iki insanın sesini duydu. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem

Kutsî Duâ


183

“Bunlar azap “Bunlar azap görüyorlar. Hem de azap görmeleri büyük görmeleri büyük bir bir şey için ey için değildir” buyurduktan ildir” buyurduktan sonra yine devam ederek, “Evet, günahlar ı büyüktür; biri, bevlinden istibra etmez, yani sak yani sak ınmazd ı , , di ğeri de eri de kovuculuk ederdi” kovuculuk ederdi” buyurdu. buyurdu. Ondan sonra yaprakları soyulmuş taze bir hurma dalı iste‐ di. Dalı iki parça etti. Her birinin kabri üzerine birer parça dikti. “Ya Rasülallah, bunu ne için yapt ın” diye n” diye sordular. “Bunlar taze “Bunlar taze kald ıkça azaplar ı hafifler” cevab hafifler” cevabını verdiler. Öyle ki, kazara yapılan gıybet, söylenilen yalandan, kovucu‐ luktan, sövmek gibi günahlardan sonra abdest almak gerekli‐ dir. “Gıybetin kefareti, gıybet etti ği kimse için mağ firet dile‐ mektir” (Ramuz) mektir” (Ramuz)

‫ﺎ‬ ‫َﻧﹶﻔﱠﺎﺟ‬‫ﻭ‬

“Allah Teâlâ´m, bizi kibirli ve riyakâr k ılma.”

Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur. “Her kim i şledi ği bir hayr ı , , halka duyurursa, Allah Teâ‐ lâ´da onun gizli i şlerini duyurur. Her kim de, i şledi ği hayr ı gösterir mürailik ederse, Allah Teâlâ´da onun riyakârl ığını teşhir eder.” hir eder.” “Her kim duyulsun diye dünyada bir i ş i şlerde riyakârl ık ederse, k ıyamet gününde yamet gününde Allah Allah Teâlâ da onun kötülüklerini duyurur.” Ahir zamanda iyiliklerin azalması yüzünden yapılan salih amellerin yayılmasında ve âlimlerin ibadetlerindeki çokluk ve açıktan yapmak, örnek alınması ve teşvik yerine geçtiği için günah olmayacağı ve riya olmayacağı rivayetleri mevcuttur.

184

Kutsî Duâ


‫ﺎ‬‫ﺴ‬ ‫ﻭﹶﹶﺩﺍﺣ‬

“Allah Teâlâ´m, dinimizi ifsat eden k ılma”

Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki; “Bir kimse Allah Teâlâ için olursa, Allah Teâlâ onun için olur.” Müfsit özürsüz, kasten günah işler. Allah Teâlâ, müfsitleri sevmez. Müslümanlık, fesadı çoğaltmak için değil, huzuru çoğaltmak için Allah Teâlâńın bize ihsan kıldığı nimettir.

‫ﺒﺮﻣﹶﺔ‬‫ﺍﻟْ ـﻬﹶـ‬ ‫ﹶﻦ‬‫ﺑِ ﹶﻚ ﻣ‬‫ـﻮُﺫ‬ ‫ﻌ‬َ‫ﺎ ﻧ‬  ِ‫ﻧﱠ‬‫ﻢ ﺇ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬

“Allah Teâlâ´m, oburluktan Sana s ı ğ ınır ı z.” z.”

Çok yemek ve içmek insana zarar verdiği gibi maneviyatını da bozar. Kalbi katılaştırır. Yemek helalden bile olsa kalp hu‐ zuru ile yenmezse gaflet meydana gelir. Çünkü insan vücu‐ dundaki amellerin tohumu yemektir. Aliyyü’l‐Havvas kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz buyurdu ki; “Yedi ğiniz yemek haram ise, bundan günah, helal ise salih ameller doğar. Bunun aksi bir şey olmaz. Hakikat bu‐ dur.” Bitkiyi pislikle yetiştiren insanın yemek içmek için kendini helak etmesi ne acayip bir şeydir.

‫ﺄْﻭﹶﺓ‬ ‫ْﹶﺠ‬‫ﹶﻭﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ´m, kaba olmaktan Sana s ı ğ ınır ı z.” z.”

“Ona yumuşakça söz söyleyin, belki öğüt dinler veya kor ‐ kar.” (Taha kar.” (Taha 44) Ayeti Hz. Musa aleyhisselâmá, Firavuná karşı yumuşak

Kutsî Duâ


185

olması için indirilmiştir. Çünkü katılık öldürmeye eşdeğer bir haldir. İnanacak olan insanın, inanmasına mani olur. Konuşur‐ ken ciddiyetle dosdoğru söylemeli, sert olsa da makul, meşru ve güzel söz söylemelidir. Herkes sözü kendi makam kendi makamına göre söylemek gerekir. söylemek gerekir.

‫ﺘﱢﻮ‬ُ‫ﻌ‬ْ‫ﹶﻦ ﺍﻟ‬‫ﻭﹶﻣ‬

“Allah Teâlâ´m, bizi kibirlenen ve haddi a şanlardan k ılma.” Birçok ayette haddi aşanların helak olacağı bildirilmiştir. Haddi aşanların başında ise şeytan gelmektedir. Bu özellikleri taşımaktan Allah Teâlâýa sığınılmalıdır. Terbiye yolundaki talebe hatalarından birisi; makamlara yükselirken, âlimlerin sözbirliği ile yüksekliklerini kabul ettikle‐ ri kimselerden kendini daha yüksek görmesidir. Talebelerin makamı, bu büyüklerin makamlarından elbette aşağıdır. Fakat talebe, bazen kendini, insanların en üstünü oldukları açık olan nebilerden bile üstün görür. Onların önce inanmış, üstün iman sahibi olduğunu unutur. Rasüllerin yük‐ sekliğinde, evliyanın üstünlüklerinde şüpheye düşer. Bu ma‐ kam, talebelerin ayaklarının kaydığı yerdir. Muhyiddin Arabî kaddese’llâhü Arabî kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz buyurdu ki; “Kibirlenmek, insanlar ın ve cinlerin özelliklerindendir.” Bundaki hikmet, insan ve cinlerin yaratılışı “Hannan, Latîf ve Rahmet sı fatlar fatlar ı” altında olduğundan kendilerinde bir ra‐ hatlık hissi duymalarından kibirlenme gafletine düşerler. Me‐ lekler ise “Müntek ım ve Cebbar sı fatlar fatlar ı” altında oldukların‐ dan kibirlenmeyi hatırlarına bile getiremezler.

186

Kutsî Duâ


‫ﻄْﺮﹶﺑـﹶﺔ‬ ‫ﺨَـ‬ ْ‫ﻭﹶ ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ´m, geçim darl ı ğ ından Sana s ı ğ ınır ı z.” z.”

Geçim darl ığı insanın bütün hayat ını alt üst alt üst etmektedir. etmektedir. Al Al ‐ lah Teâlâ bunun hakikatini aç hakikatini açıklamışt ır. “Her kim de zikrimden yüz çevirirse ona dar bir mai şet vard ır. Onu k ıyamet günü yamet günü kör olarak kör olarak da da haşr ederiz.” r ederiz.” “Diyecek ki: Ey Rabbim, beni niçin kör olarak haşrettin. Oysa ben, gören bir kimse bir kimse idim?” (Taha idim?” (Taha 123–124)79 “Günahlardan sak ınını z. Çünkü ki şi günah i günah i şler, bunun se‐ bebi ile bebi ile de daha önce kendisine hazırlanmış bulunan r ı zıktan mahrum edilir” Allah Teâlâ kulları yaratılış bakımından olduğu gibi, yaşayış ve maişet bakımından da farklı seviyede kimini zengin, kimini fakir, kimini orta halli yaratmıştır. “Allah r ızk ı vermekte bazınızı bazınıza üstün k ıld ı” (Nahl 71) kaidesi unutulmamalıdır. Fakat fakirlikte görülen hayır zenginlikte görülmediği gibi fakirlikte görülen küfürden şerlisi de olmamıştır. Ancak dünya için ahireti terk etmemelidir. Kullar ellerinden gelen emeği dünya ve ahiret için sarf etmelidir. Çünkü Efen‐ dimiz sallallâhü aleyhi ve selem buyurdular ki; “Günahlar içinde bazı günahlar vard ır ki, onlara ne na‐ maz, ne oruç, ne hac, ne de umre keffaret olabilir. Onlara yalnı zca zca geçimini temin geçimini temin için çekilen sık ınt ılar, katlanılan zor lan zor ‐ 79

—Bir kul dünyada görmediği manevi nimeti ahirette göreme‐ yecektir. Buna göre, Allah Teâlâýı dünyada görür gibi bilemezse ahirette göremeyecektir demektir. Maddî nimetler Maddî nimetler ise dünya şartla‐ rına göredir. Ahiretteki nimetlerin dünya ile alakas ı yoktur.

Kutsî Duâ


187

luklar keffaret luklar keffaret olur.” olur.”

‫ﻟَـﺔ‬ ‫ﻠُﻮ‬ ‫ـ‬‫ﺨَـﻴ‬ ْ‫ﻭﹶ ﺍﻟ‬

 “Allah Teâlâ´m, kötü zandan, şüpheden Sana s ı ğ ınır ı z.” z.”

“Zannın bazısı ağır günaht r günaht ır.” (Hucurat r.” (Hucurat 12) Kötü zan, hataların başıdır. Zan, ihtimal üzere bir hüküm olduğundan bir kısmı doğru‐ ya hiç isabet etmez, etmeyince de, o suretle aleyhine hüküm, iftira veya bir günah olur. Zan nefsin istekleri doğrultusunda olduğu zaman ise hata daha büyük olur. Zannın bazısı günah olunca da, bir vebal ve zarara düşmemek için tedbirli olmak, onun birçoğundan sakınmak lazım gelmektedir. Yasaklanan çirkinliklerden birçoğu da böyle düşüncelerden çıkmaktadır. Zannın günah olmayanı yani Allah Teâlâýa ve müminlere hüsn‐ü zan gibi vacip olan zan da vardır. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín bildirdiği bir Hadîs‐i Kutside Allah Teâlâ buyurdular ki; “Ben kulumun bana zann bana zannın yanınday ımd ır” Yine Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurmuştur ki: “Sizden bir kimse bir kimse Allah Allah Teâlâ hakk ında hüsn‐ü zanda bu‐ lunmadan ölmeyecektir” “Her biriniz Allah Teâlâýa hüsn‐ü zan ederek ölsün” “Hüsn‐ü zan imandand ır”. “Her kul ne üzerine ölürse o şey üzerine diriltilir.” (Müslim). diriltilir.” (Müslim). Allah Teâlâýa ve müslümanlara kötü zan haramdır. Efen‐ dimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurmuştur ki: “Allah Teâlâ müslümanın kanını ve ırzını , kendisine sûi zan edilmesini haram edilmesini haram k ılmışt ır.”

188

Kutsî Duâ


Lâkin kötülüğü ile tanınan kimselere su‐i zan ise haram ol‐ maz.

‫ﺞ‬ِ ‫ـﻬﹶـ‬‫ﻔَـﻴ‬ ‫ْـ‬‫ﻭﹶ ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ´m, içkiden ve onu içmekten Sana sı ğ ınır ı z” z”

Şarap, asıl huyları açığa çıkardığından haram edildi. Çünkü insanların çoğu kötü ahlaklıdır. Allah Teâlâ kötülüğün if şasını sevmediği gibi sebeplerini de yasaklamıştır. Çünkü akıl kadar kuvvetli dünyevi meleke yoktur. İçki aklın hükümranlığını kaldırdığından terbiye olmamış duyguların açığa çıkmasına sebep olur. Akıl gidince sorumlu‐ luğun düşmesi bundandır.

‫ْـ ِﻊ‬‫ﺗ‬‫ﻭﹶ ٱﻟـﺮ‬

“Allah Teâlâ´m, e ğ lence lence ve oyundan80 sana sı ğ ınır ım.”

İnsan yaşarken niyeti ahiret için olmalıdır.81 Eğer ki hayatta heva ve hevesler galip gelirde, boş geçirilen bir zaman ve iş 80

—“Allah Teâlâńın nehyetti ği her şey büyüktür. Çocuklar ın ku‐ mara benzeyen oyunu bile.” (Ramuz) bile.” (Ramuz) 81 —Mesela; Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki; “Herhangi bir “Herhangi bir kimse; kimse; Bir kad Bir kad ınla soylu olduğu için evlense, Allah evlense, Allah Teâlâ o kimseyi zille ‐ te, Mal ı için alsa fakirli alsa fakirli ğe, Güzelli ği için i için alsa alçakl ığa düşürür. Fakat gözünü haramdan yummak, edep yerini korumak yerini korumak ve ve kan yak ınl ığını devam ettirmek için evlenirse Allah evlenirse Allah Teâlâ eşi ile i ile birlikte mutlu ve bereketli k bereketli k ılar” (Taberâni) (Taberâni)

Kutsî Duâ


189

olursa bunun hesabını vereceğini unutmamalıdır. Hayvanlarda hayat ancak bir hedefe bağlı iken, insanda bu hal bulunma‐ maktadır. En kıymetli zaman boşa geçen zamandır. Telafisi ise mümkün değildir.

ِ‫َـﻊ‬‫ﺛ‬‫ ٱﻟـﺮ‬‫ﻭ‬

“Allah Teâlâ´m, hırstan Sana s ı ğ ınır ı z.” z.”

Muhakkak ki insanlar yaratılış itibarı ile hırslıdırlar. Hâlbuki bu hırs, kıyamet gününde pişmanlık olacaktır. Hırslar sütanne gibidir. Emmekle doyulmaz, fakat kavuşamadığın hırsın üzün‐ tüsü ise hiç çekilmez durumdadır. Geçici olan şeye tamah etmemek lazımd ır. E ğer hırslan‐ mak gerekirse mak gerekirse ahiret yolunda ahiret yolunda başar ıya susamak olmal susamak olmal ıd ır. Hırs kötü huydur. Fakat din yolunda olunca güzeldir. Yani ilim ve sevap kazanmadaki hırs gibi. Kömürün ateşle ışık vermesi k vermesi ile ile siyahl ığı kaybolmaz. Fakat Kötü huyları terbiye yolu ile menfaat yoluna ekmeli‐ dir. İnsan kötü huyun olma sebebi bilirse yanlış yapmaktan kendini korur. Mesela; Aliyyü’l‐Havvas kaddese’llâhü sırrahu’l‐ aziz buyurdular ki; “Kar ı ve kocanın ahlak ını inceleyince kad ınının ahlak ve davranışı erkeğinki gibidir. inki gibidir. Çünkü kad ın ondan yarat ılmışt ır. Bir kimse kendi huyundan habersiz ise, kendi eşinin huy ve ahlak ına bakmal ıd ır. O zaman kendi huy kendi huy ve ve ahlak ını aynada görmüş gibi kendisine gibi kendisine göz k ırpı p p bakt ığını görür.”

‫ﻞ‬‫ـ‬ ‫ـﺘ‬ ‫ْـﻌ‬‫ﻭﹶ ﺍﻟ‬

190

Kutsî Duâ


“Allah Teâlâ´m, şer´li insan olmaktan Sana s ı ğ ınır ım.” “Mümin şerrinden emin olunan kimseye denir” Kötüyle denir” Kötüyle ar‐ kadaşlık kötülük getirir. İyi ile kötüyü bir arada koymazlar. İyi olanın yeri baş üs‐ tünde taç olmaktır.

‫ﻞ‬ ‫ﺘُـ‬ ‫ـ‬‫ْـﻌ‬‫ﻭﹶ ﺍﻟ‬

(diye okursan)

“Allah Teâlâ´m, çok yemin etmekten sana s ı ğ ınır ım.”

Çok yemin etmeğe alışmış olan, eğriye doğruya yemin eder durur. Yemin bir zaruret ve lüzum halinde hakkı kuvvetlen‐ dirmek ve açığa çıkarmak için yapılır. Hakikatte Allah Teâlâńın ismini tazim ile zikretmek sevap ve en büyük ibadettir. Fakat onu her şeyde bir vasıta gibi kullanmak sık sık şahit olarak çağırıp durmak ise tazim değil, Ońun kutsiyetine tecavüz et‐ mek demektir. Bundan dolayı insan katiyen bildiği doğruda bile, çok yemin etmekten sakınmalıdır. Çünkü devamlı yemin eden, yalan yere, yemin etmeğe de alışır. Doğruya, eğriye yemin etmeğe alışmış olanlarda ise, kötü ahlaklar gelişim gös‐ terir. Neticede güven ortadan kalkar.

‫ۤﺎﺀ‬‫ﻣ‬‫ﻭﹶ ٱﻟـﺮ‬

“Allah Teâlâ´m, riyadan Sana s ı ğ ınır ım.”

“O kimseler ki, kimseler ki, mallar ını insanlara gösteri ş için sarf eder sarf eder ‐ ler ve ler ve Allah Allah Teâlâýa ve ahiret gününe ahiret gününe iman etmezler. Allah etmezler. Allah Teâlâ onlar ı da sevmez. Her kime Her kime ki şeytan arkadaş olursa, o ne fena ne fena bir arkada bir arkadaşt ır.” (Nisa r.” (Nisa 38) “Ey iman “Ey iman etmi ş olanlar sadakalar olanlar sadakalar ını zı başa kakmakla, in‐ citmekle iptal etmeyiniz. iptal etmeyiniz. O kimse gibi ki, mal ını insanlara gösteri ş için harcar da,

Kutsî Duâ


191

Allah Teâlâýa ve ahiret gününe ahiret gününe inanmış bulunmaz. Art ık o kimsenin hali, üzerinde biraz toprak bulunan bir kaygan taşın hali gibidir ki, ona şiddetli bir yağmur isabet ederek onu ederek onu dümdüz bir halde bir halde bırakmış olur. Onlar kazanmış olduklar ından bir şeye sahip olamazlar. Allah Teâlâ kâfirler gurubuna kâfirler gurubuna hidayet etmez.” hidayet etmez.” (Bakara (Bakara 264). “ Şüphesiz münaf ıklar Allah klar Allah Teâlâýa kar şı hilede bulun‐ mak isterler. mak isterler. Hâlbuki kurulan Hâlbuki kurulan tuzağa düşüren O´dur. Namaza ş‐ kalkt ıklar ı zaman tembelcesine kalkarlar, insanlara gösteri ş‐ te bulunurlar, Allah bulunurlar, Allah Teâlâý ı pek az pek az anarlar.” (Nisa (Nisa 142) “Onlar ki, “Onlar ki, mürailik ederler; mürailik ederler; ne amel yapsalar amel yapsalar Allah Allah Teâlâ için yapmazlar da, halka gösteri ş için ve herkesin göreceği yerde yaparlar.” (Maun yaparlar.” (Maun 7) Ayetlerde bize gösteriyor ki, riya ameli ateşin odunu yak‐ ması gibi helak eder.

‫ﻤۤﺎﺀ‬ ‫ـ‬‫ﻫ‬‫ ٱﻟﺪ‬‫ﺘْـﻨﹶﺔ‬ ‫ﻔ‬‫ْـ‬‫ﻭﹶ ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ´m, korkunç fitnelerden Sana s ı ğ ınır ım.”

İnsan hayatı boyunca birçok badirelerden geçer. Fitneler onun başının sıkıntılarıdır. İptilalar onun peşini terk etmez. Bu sebeptendir ki, olaylara bakarken Allah Teâlâńın rızası kapı‐ sından bakmalıdır. Eğer o türlü nazar kılınmaz ise, her şey bir sorun ve fitne olur. “Fitne, katl´den daha büyüktür.” (Bakara büyüktür.” (Bakara 191) Zaman olur ki, insanın malı82 ve evladı fitne83 olur. 82

—“Her ümmetin —“Her ümmetin bir fitnesi vard fitnesi vard ır. Benim ümmetimin fitnesi de fitnesi de mald ır.” Hâdis r.” Hâdis‐i Şerif 83 —“Sizin mallar ınız ve evlatlar ınız fitne ve imtihandan başka bir

192

Kutsî Duâ


Allah Teâlâ iptilaları kullara gönderirken azap veya rahmet olarak tecelli ettirir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem bu‐ yurdular ki; “Kulun günahlar ı çoğal ınca, bu günahlar ı örtecek bir örtecek bir şeyi yoksa Allah yoksa Allah Teâlâ onu bağışlamak için lamak için gam ve kederle iptila eder, yani imtihan yani imtihan eder” “Nefsim kudret elinde olan Allah Teâlâýa yemin olsun, bir de bir değneğin sıy ırması , , bir damar bir damar ın çarpınt ısı , , bir ta bir taşın yara‐ laması , ayağın tökezlemesi mutlaka tökezlemesi mutlaka bir günah bir günah sebebi iledir” sebebi iledir” Hz Ebubekir radiyallâhü anh kızı Esma radiyallâhü an‐ hańın, başı ağrıdığı vakit şöyle demiştir. “Bu ağr ı bir günahın sebebi iledir. Yüce Allah Teâlâńın bağışlad ığı ise daha fazlad daha fazlad ır”

‫ﻨﻪ‬  ‫ﻣ‬‫ﺼﻴﺐ‬ً ‫ﻳ‬ ‫ﺮﺍ‬‫ ﺧﻴ‬‫ُﻪ‬ ‫ﺍ‬ ِ‫ ﺑ‬   ‫ ﺍ‬‫ِﺩ‬‫ﻳﺮ‬‫ﹶﻣﻦ‬

“Allah Teâlâ kime bir hay ır vermeyi dilerse imtihan için başına belâ verir” (Tac: verir” (Tac: 3 cilt 644) Hayatın fitnesi ve belaları geçicidir. Kul her zaman ayık ol‐ malıdır. Bu âlem geçici olduğundan üzülmemek lazımdır. İn‐ sanın başlangıçta nokta olan vücudu ruhaniyetten cismaniyete, cismani hayat noktasından vefatına kadar bela dairesi içinde olur. Bela Allah Teâlâ´dan istenmez. Fakat mükâfatı da çoktur. Yeni bina yapılacaksa eski binayı yıkarlar. Hasta iyileşsin diye acı ilaç verirler.

şey değildir. Allah Teâlâńın kat ındaki mükâfat ise, büyüktür.” (Tegâbün, 15).

Kutsî Duâ


193

Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem buyurdu ki; “K ıyamet günü, yamet günü, afiyet ehli afiyet ehli kimseler, kimseler, bela ehline sevaplar ı verilince, dünyada iken derilerinin makaslarla kazınmış ol ‐ masını temenni edecekler.” temenni edecekler.” (Tirmizi) (Tirmizi) İ ptila âlemde var ikmaldir var ikmaldir o o etme cedel Her kula Her kula nasip etmez anı Huda izz‐ü cel Başa gelse bil an bil anı devlet ve devlet ve nimet bi nimet bi ‐bedel Biz anı görmüş ve geçirmi ş pak musaffa pak musaffa olmuşuz İsmail Hakkı Toprak İhramcızâde kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz

‫ﻜۤـﺎﺀ‬ ‫ﻨ‬‫ ٱﻟ ﱠﻀـ‬‫ﻌﻴﺸﹶـﺔ‬‫ْـﹶﻤ‬‫ﻭﹶ ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ´m, geçimin darl ı ğ ından Sana s ı ğ ınır ım.”

Başkalarına muhtaç olan geçim, insanın fikrini, zikrini, aklı‐ nı, güzel halini bozar. Bu bozulma sebebi ile Allah Teâlâýa kulluktan düşerde, hüsrana uğrar. Sıkıntısız ve dertsiz hayat bulunmaz. Önemli olan rıza makamından olaylara bakmalıyız. Şah‐ı Nakşibent kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz Efendimiz ih‐ vanları için şu kaderi duada bulunmuştur. “Allah Teâlâ´m, ihvanıma zekât alacak kadar fakirlik, ze‐ kât verecek kadar zenginlik verme.”

‫ﺎ‬‫َ ﹶﺻﻼﹶﺣ‬ ‫ﺬﺍ‬ ‫ﻮﻨﹶﺎ ﻫﹶ‬‫ﹶﻣ‬ ‫ﻳ‬ َ ‫ﺎ‬ ‫ﻨ‬‫ﻴ ـﻠ‬َ‫ـ‬ ‫ﻝ ﻟ‬ ‫ﺃَﻭ‬ ‫ﻞ‬ْ‫ﻌﹶ‬‫ﺟ‬ ‫ﺍ‬  ‫ﻢ‬‫ﻬ‬ٰ‫ ـ‬‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬ [

]

“Allah Teâlâ´m, gecemizin (gündüzümüzün) evvelini ibadet ve taat ile ba şlat.” Kulun hayattaki ilk niyeti, Allah Teâlâýa iyi kul olmak olma‐ lıdır. Çünkü niyetler amellerden hayırlıdır. Niyet hayır olursa,

194

Kutsî Duâ


sonuç ancak hayır getirir. İyi niyetli olan kurtuluşa ve istedikle‐ rine kavuşur. Onun için Salih oldu, derler. Nefsi ıslah olmuştur demek, insan sıfatına ermiş olmaktan başka bir şeyde değildir.

ً ‫ﺎ‬ ‫ﻼﺣ‬ َ‫ﻓ‬ ‫َﻪ‬‫ﺳﻄ‬ ‫ﺍَﻭ‬ ‫ﻭ‬

“Allah Teâlâ´m, gecemizin (gündüzümüzün) ortas ını isteklerimize kavu şmu ş k ıl.”

Allah Teâlâńın maddi ve manevi ihtiyaçlarımızı gidermesi ile huzur ve sükûna ereriz. Çünkü huzur bulmak ihtiyaçların giderilmesi iledir. İhtiyaç sahibi olmak üzüntüden başka bir şey getirmez. İhtiyaçları gideren ancak Allah Teâlâ´dır.

‫ﺎ‬‫َﺠﹶﺎﺣ‬ ُ َ‫ﻧ‬ ‫ﻩ‬ ‫ـﹶﺮ‬‫ٰﺧ‬‫ﻭﹶ ﺍ‬

“Allah Teâlâ´m, gecemizin (gündüzümüzün) (gündüzümüzün) sonunu kurtulu şumuz k ıl.”

Allah Teâlâ´m bize sahip çık, bizi, bize bırakmadan günü‐ müze sahip ol demektir. Allah Teâlâńın Zat‐ının göndereceği her türlü ihsan bize kurtuluştur. Bu dua ömür için düşünüldüğünde, önce ibadet ve dua ha‐ tıra gelmelidir. Bu şekilde yaşayan sonunda umduklarına ka‐ vuşmuş olarak ahirete kavuşur.

ً ‫ﺔ‬ ‫ﻤﹶ‬‫ﺭﹶُﺣ‬ ‫ﻪ‬ ‫َـ‬‫ﻟ‬‫ﺃَﻭ‬ ْ‫ﺟﹶﻌﻞ‬  ‫ﻢ ﺍ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬

“Allah Teâlâ´m, (günümüzün, hayat ımı z z ın ve niyetlerimi zin) evvelini rahmet k ıl.”

Kutsî Duâ


195

‫َُﹶﻫﺎﺩﹶﺓ‬‫ﺯ‬ ‫ﻪ‬ َ‫ﻭ ﹶﺳﻄ‬َ‫ﺍ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, (günümüzün, hayat ımı z z ın ve niyetlerimi zin) ortasını kanaatkâr k ıl.” Züht sahibi, Züht sahibi, dünyadan gönlünü çektiği gibi, her halinde iti‐ dal sahibi kimseye denir. İhtiyaçlarını az bir şeyle gidermeye çalışır. Züht de en güzel misal Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz´dir. Hasan Basrî radiyallâhü Basrî radiyallâhü anh´dan rivayet edilir ki; Hazreti Osman´ın hilafetinde Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín hanımlarının evlerine girerdim, tavanlarına elimle yetiştirdim, Abdülmelikin oğlu Velid zamanında, emriyle Efen‐ dimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín mescidine kattılar. Bundan dolayı insanlar ağladı.O gün Said İbnil´Museyyeb radiyallâhü anh şöyle dedi: “Vallahi arzu ederdim ki, hali üzere bıraksalar da, Medine ahalisinden bir tak ım kimseler bu durumu görseler ve sonra gelecek nesiller gelip, Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizín hayat ında ne ile iktifa buyurdu‐ ğunu görseler de, görseler de, züht dersi züht dersi alsalard alsalard ı.” Züht sahibi Züht sahibi olmak olmak demek acizliği ele almak değildir. Züht, Allah Teâlâńın sana takdir ettiğinde karar kılmak ve istek sahibi olmamaktır. Züht, Hakká razı olmak demektir. Zengin zenginliğine, fakir fakirliğine, âlim de ilmine itimat etmemelidir. Doğrusu bir kimsenin her şeyde Allah Teâlâńın rahmetinden başkasına itimadı doğru değildir. Züht, keskin dönemeçleri olan bir yoldur. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem, zühdün en ağırını yaşadı ve bize

196

Kutsî Duâ


kanaati öğretti. Ayrıca varlık temennisinin insanı helake götü‐ receğini, az veya çoğun takdirini Allah Teâlâýa bırakmak ge‐ rektiğini gösterdi. Bu sebepten dolayı nice yapmacık zahitler bu sırrı bilmediklerinden helak olmuştur. Onun için her zahi‐ din, zühdüne de itimat etmemelidir. Çünkü onun zühdü Belám‐ın zühdünden daha çok olamaz. Dünyada züht, ahirete rağbeti ve ölüme hazırlanmayı ge‐ rektirir. Fakat bu züht ve takva derecesi herkesten beklene‐ mez. Herkesin bir ışığı olsa kimse kimseye çarpmazd ı.

ً ‫ﺔ‬ ‫ﻜْﺮ©ﹶﳝ‬ ‫ـ‬  َ‫ﻩ ﺗ‬‫ـﹶﺮ‬ ‫ٰﺧ‬‫ﻭﹶﺍ‬

“Allah Teâlâ´m, (günümüzü, hayat ımı z z ı ve niyetlerimizi) sonumuzu hay ırl ı ve bereketli k ıl.” Güzel ve mesut ömür isteyen, kullukla ve en başta namaz‐ la meşgul olmalıdır. Ne güzel bir hayat ki, her şey Allah Teâ‐ lâńın fikri, zikri ve önderliği ile geçmektedir. Bu şekilde geçen ömür bereketlenmiş ve uzamıştır. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki; “Ömrün uzaması kula ihsan edilen zürriyet edilen zürriyet ile ile olur. Onlar arkasından dua ederler. Kabirde ona ulaşır. İşte ömür uza‐ ması budur” İbadetle geçen ömür ile kul, hem kendine, hem aslına ve hem nesline menfaat temin eder.

‫ﻏَـﺪﹶﻩ‬ ‫ﺭ‬َ‫ ﺃ‬ِ‫ﻴِﻴﺶ‬ ‫ْـﹶﻌ‬‫ﻣـﹶﻦ ﺍﻟ‬‫ـﻨـﹶﺎ‬‫ُﺯﻗـ‬‫ﺍﺭ‬  ‫ﻢ‬‫ﻬ‬ٰ‫ ـ‬‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬

“Allah Teâlâ´m, ya şant ımı za yetecek za yetecek miktarda r ı z z ık ver.”

“Allah Teâlâ kulunu sevdi ğinde r ı zk ını yetecek kadar ve‐

Kutsî Duâ


197

rir.” (Ramuz) rir.” (Ramuz) İnsanın rızkının yeterli derecede olması gıpta edilecek hu‐ suslardandır. Azlık ve çoklukta, şeytanın hilesi ve kandırması çok olduğundan Allah Teâlâ, kendini rızkına kefil bileni yalnız bırakmaz. “ Allah Teâlâ mümin kulunu ancak ummad ığı yerden r ı zıkland ırmay ı diledi.” (Ramuz) diledi.” (Ramuz) Aliyyü’l‐ Havas kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz buyurdu ki; “Geçim sık ınt ısı çeken fakir yön belirtmeden Allah Teâ‐ lâ´dan r ı zk istesin.” Çünkü istesin.” Çünkü insan Allah Teâlâńın niyetini bile‐ mez. Ancak Allah Teâlâ rızkı kullarından dilediğine bol, diledi‐ ğine de az vermektedir. “Görmediler mi ki, muhakkak Allah muhakkak Allah Teâlâ diledi ği kimse için r ı zk zk ı yayar ve daralt ır. Şüphe yok ki, bunda inanan bir kavim için elbette ibretler vard ibretler vard ır.” (Rum (Rum 37) Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selemín “Allah Teâlâ´m Muhammed ailesine Muhammed ailesine geçinecek kadar geçinecek kadar r r ı z zık ihsan k ihsan buyur” diye buyur” diye duası asıl hedefimiz olmalıdır. Fakat rızık konusunda endişe çekenler Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín şu tavsiyesini unutmamalıdır. “E ğer sizin er sizin r ı zk ını zı kesmi ş olursa, sizi r sizi r ı z zıkland ıracak olan racak olan kimse, kimdir? Hay ır. Onlar bir böbürlenme ve bir kaç ınma içinde devam eder dururlar.” eder dururlar.” (Tebareke (Tebareke 21) “Her kim r ı zk ın geni şlemesi ve ecelin ertelenmesini isti ‐ yorsa, akrabal ık ba k bağını gözetsin”

ُ ‫ﻩ‬ ‫ـﻌﹶﹶﺪ‬‫ﺳ‬ َ‫ﺃ‬ ِ‫ﻤﺮ‬‫ﻟْـﻌ‬ ‫ﻣـﹶﻦ ﺍ‬‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, hay ırl ı ve mesut ömürden bizi r ı z z ıkland ır.”

198

Kutsî Duâ


İnsan hayatın içinde bir andır. Hay ırlar getiren bir hayat, zenginlik ve kudrette olmay ı p, p, Allah Teâlâý ı en güzel şekilde tanıy ı p, p, kulluk yapmakla kulluk yapmakla geçiri ‐ len hayatt ır. İnsanın ömrü, en kıymetli sermayedir. Ne kazanacaksa onunla kazanacaktır. İnsanlar kendilerine verilmiş kuvvet ve aklı şehvetler uğurunda kullanmamalıdır. Kârsız geçen an, ömürden kaybolan bir ziyandır. Bununla beraber senelerce zayi edilen bir ömür, içinde bulunacağı son bir anda kendisine cenneti kazandıracak salih bir iş yapmağa muvaffak olabilirse, boşa geçmiş ömrü telafi ederek o hüsran‐ dan kendini kurtarabilir.84 Bu sayede insan ömrünün içinde bulunduğu her anını f ırsat bilerek boşa geçirmiş olduğu f ırsat‐ ları telafiye çalışmalıdır. Böyle vaktinin kıymetini bilmeli, vak ‐ tin çocuğu olmal ıd ır, yani ömrünün içinde bulunduğu vaktin, halin kıymetini bilmeli ve onunla yarın ahireti için ne kâr elde edebilmek mümkün ise onu kazanmağa çalışmalıdır.

84

—İbn‐i Mes'ûd radiyallâhü anh demiştir ki: Abdullah'ın hayatı kudretinde olan Allah Teâlâýa yemin ederim ki: “Melek kaderini yazd kaderini yazd ıktan sonra, cenine ruh üflenir. Cenin canla‐ nır. Sizden bir ki bir ki şi f f ıtrat ı icabı dünyada iyi i iyi i ş i şler de ler de hatta kendisiyle cennet aras cennet arasında yalnız bir kulaç bir kulaç mesafe kal ır. Bu sırada meleğin ana karnında yazd ığı yazı gelir; o ki şiyi önler. iyi önler. Bu defa o, cehennemliklerin i şini i şlemeğe başlar da cehenneme girer. Sizden bir ki şi de fena i ş i şler. Hatta kendisiyle cehennem arasında ancak bir kulaç mesafe kal ır. Bu sırada meleğin yazd ığı kitabı gelir onu gelir onu önler. Bu defa o ki şi cennet ehli cennet ehli i i şini yani ini yani hay hay ır i r i ş i şler, cennete girer.” Aman Ya Rabbí!

Kutsî Duâ


199

“Ya Rabbí! Hayatá Rabbí! Hayatá hayat ver” hayat ver” 85 Şeyh Hayat Harrânî kaddese’llâhü Harrânî kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz

‫َﻄﻪ‬ ‫ﺳﹶـ‬‫ﺍَﻭ‬ ‫ﻕ‬ْ‫ﺯ‬ ‫ﻣـﹶﻦ ﺍﻟﺮﱢ‬‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, kifayet miktar ı r ı z z ıkla r ı z z ıkland ır.”

Orta yolda gidenler için korku yoktur ve onlar mahzun da olmayacaklardır. Orta rızık hayatın devam ettirilmesindeki yeterli miktardır. Vaktinde gelen kifayetli miktar, zamansız gelen çok miktardan iyidir. Zamanı takip etmeyen r ızık gibi tehlikeli bir tehlikeli bir fitne fitne bulunmaz. Olgunlaşmadan ele geçen para, gençlikte elde edilemeyen izdivaç, sağlıkta olmayan seyahat vb. şeyler üzüntü, keder ve isyandan başka bir şey getirmez. Her şeyin hay ırl ısı ortasıd ır. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem buyurdu ki; “Başlar ını z k ımıldad ığı müddetçe r ı zık hususunda k hususunda korkuya düşmeyin. Zira insan annesi k ı pk pk ı z zıl, üzerinde hiçbir şey olmad ığı halde doğurur, sonra Allah Teâlâ onu her çeşit r ı z zıkla r ı zıkland ır ır” “Bir kimse “Bir kimse Allah Allah Teâlâ´ ın ihsan buyurduğu az bir r bir r ı zka razı olursa, Allah Teâlâ´da o kimseden az bir amel ve ibadetle ondan razı olur” (Kenz olur” (Kenz‐ül İrfan) Kulun, her yaptığı işte Allah Teâlâńın rızasını araması, İlâhi emirlere ve yasaklara uymak ve itaatinin neticesini verir. Böy‐ 85

—Gerçek hayat; Allah Teâlâýa ait olduğundan duada talep edi‐ lende O´dur.

200

Kutsî Duâ


lece kulun şahsi hayatı, dinin gösterdiği istikamet üzere dü‐ zenlenirse, maddi ve manevi bir disiplin altına alınmış olmak‐ tadır. Her sözün Her sözün bir vakti bir vakti ve ve her nüktenin her nüktenin bir yeri bir yeri vard vard ır.

َ ‫ﻙ‬ ِ‫ﻔْﻮ‬ ‫ِﻌﹶـ‬‫ﺎ ﺑ‬‫ﻋﹶ ـﻨ‬  ‫ﻒ‬ ‫ﻋ ـ‬  ‫ﻢ ﺍ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬

“Ey Allah Teâlâ´m, aff ını bize geni ş k ıl.”

“Size musibetten her ne şey isabet ederse kendi ellerinizin kazand ığı şey sebebiyledir. Allah Teâlâ bir k ısmından ise afv eder.” ( eder.” (Şura 30) Allah Teâlâńın afv´ ı günahlar ı silen, onlar ı hiç yokmuş gibi kabul gibi kabul eden eden günahlar ı kökünden kazıyan; Mağ firet ise firet ise günahlar ı örtüvermek demektir. örtüvermek demektir. Günahları kökünden kazımak, o şeyi örtmekten daha iyidir. Afv, ceza ve intikama kadir olanlardan olursa kıymeti haizdir. Aczin afv ettim demesi pek gülünç olur. Afv eden, intikama kadir olandır.

‫ﻠ ﹶﻚ‬ْ‫َﻀ‬‫ﺑِﻔ‬ ‫ﻴﻨﹶﺎ‬‫َـ‬‫ﻢ ﻋﹶﻠ‬‫ـُﻠ‬‫ٱﺣ‬  ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, fazl ından bize hilmin (yumu şakl ık) ile muamele et.” Çünkü El‐Halim olan Allah Teâlâ, cezamızı hemen peşinen göndermez ve zaman tanır. Hilm, suçluların cezasını vermeye gücü yetip dururken bu‐ nu yapmamak, onlar hakkında yumuşak davranmak ve cezala‐ rını geriye bırakmaktır. Allah Teâlâ, hak ettiğimiz cezayı gecik‐ tirerek, tövbe istiğfar yolunu açık tutar.

Kutsî Duâ


201

“E ğer Allah er Allah Teâlâ, insanlar ın davranışlar ının cezasını he‐ men verseydi yeryüzünde hiçbir canl ı yarat ık bırakmazd ı. Fakat O, Fakat O, onlar ı belirli bir belirli bir sürenin sürenin sonuna kadar erteliyor. kadar erteliyor. Söz konusu süreleri dolunca gereğini yapar. Şüphe yok ki, Allah Teâlâ kullar ının durumunu görmektedir.” (Fat görmektedir.” (Fatır,45)

َ ‫ﻙ‬ ‫ﺪ‬‫ﻤ‬ ‫ﺑِﺤﹶ‬ ‫ﻭﹶ‬  ‫ﻢ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫َ ﹶﻚ ٱﻟـﻠ‬‫ﺒ ﹶﺤﺎﻧ‬‫ﺳ‬

“Allah Teâlâ´m, Sení noksan s ı fatlardan fatlardan tenzih ve takdis ederek hamd ederim.” İfadeye sığmaz Zat‐ının karşısında Sení takdis ve tenzih ederim.

‫ﻧْـ ﹶﺖ‬‫ﹶَﺍ‬ ‫ﻴﻚ‬‫َـ‬‫ ﻋﹶﻠ‬‫ـۤﺎﺀ‬ ‫َـﻨ‬‫ﺣﺼﻰ© ﺛ‬َ ُ‫ﺃ‬ ‫ﻻ‬

“ Sayamayacağım medih ve senâ sanadır.” Yaratan başka, mahlûk başka olunca, mahlûklar Allah Teâ‐ lâýı nasıl methedebilir? Allah Teâlâ´da, mahlûk sıfatları yoktur. Mahlûklara hiç benzemeyeni, mahlûklarla aramamak gerekir. Bu makamda Allah Teâlâ hakkında bilgi sahibi olamamak, mekânda ve zamanda anlayamamak, Ońu anlamaktır. Ońun bilinmeyeceğini söylemek, bilmektir. Allah Teâlâýı bilmemek, şaşıp kalmak, Onu tanımaktır.

‫ﺴ ﹶﻚ‬ ْ‫ﻔ‬ َ‫ﻧ‬ ‫َﻰ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﻴ ﹶﺖ ﻋﹶـ‬‫ﺛْـﻨﹶـ‬ ‫َﺃ‬‫ﻛَﻤﺎ‬ ‫ْ ﹶﺖ‬‫َﺃﻧ‬

“Ancak Senín nefsine lay ık gördü ğ ün ün sena ne ise O´sun.” Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐

202

Kutsî Duâ


dimiz, Allah Teâlâńın yanında büyük itibar sahibi ve Ońu en iyi bilen iken bu duayı buyurmuştur. Yaratılmışın idrakine sığ‐ ması mümkün olmayan Allah Teâlâńın zikri ancak Zat‐ına layık gördüğü şekildedir. Bize düşen idraksizliğimizi idrak et‐ mekten başka bir şey değildir.

َ ‫ﻙ‬ ‫ﺎَﺭ‬ ‫ﺟ‬ ‫ﹶﻋﺰ‬

“Allah Teâlâ´m, Senín himayen büyük ve kuvvetlidir.”

Allah Teâlâńın himayesine giren kul, hiçbir şeyden kork‐ madığı gibi, her şey onun emrine girer. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki: “Allah bir kulu bir kulu sevdi mi, sevdi mi, onu dünyadan korur. Ayn korur. Aynı sizden birinin hastasına suyu yasaklaması gibi.” (Tirmizî) gibi.” (Tirmizî)

َ ‫ﻙ‬ ‫ۤـﺎﺀ‬‫َـﻨ‬‫ﺟ ﱠﻞ ﺛ‬ ‫ﻭ‬

“Allah Teâlâ´m, senin methin yücedir.”

Allah Teâlâńın kadrin yüce olduğu gibi, Ońu methetmekte yücedir.

َ ‫ﻙ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻨ‬‫ﺟ‬  ‫ﹶﻡ‬‫ﺰ‬َ‫ﻬ‬ ‫ﻻ ﻳ‬ ‫ﹶﻭ‬

“Allah Teâlâ´m, askerlerin hezimete u ğ ramaz.” ramaz.”

Hakikatte galip olanlar ancak Allah Teâlâńın ordusu, dost‐ ları, yardımcıları, taraftarları veya Allah Teâlâńın f ırkasıdır. Asıl velâyet Allah Teâlâńındır. Diğerlerinin galibiyeti ise geçicidir. “Her kim “Her kim Allah Allah Teâlâý ı ve Ońun Rasûlünü ve iman eden‐ leri dost leri dost edinirse, edinirse, şüphe yok ki yok ki galip galip olanlar. Allah olanlar. Allah Teâlâńın f ırkasıd ır.” (Maide (Maide 56)

Kutsî Duâ


203

“Onlar ın üzerlerine şeytan galebe etmi ş de onlara Allah Teâlâńın zikrini unutturmu zikrini unutturmuştur. Onlar, şeytanın askerleridir. Haberiniz olsun ki, şüphe yok şeytanın askerleri, hüsrana uğramış olanlard ır.” (Mücadele (Mücadele 19)

َ ‫ﻙ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻋ‬‫ﻭﹶ‬  ‫ﻒ‬ َ‫ﻠ‬ ْ‫َﺨ‬ ‫ﻻ ﻳ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, Sen sözünden dönmezsin.”

Sözler çıktığı yerle itibar kazanır. Allah Teâlâ ise sözünden dönmez. “Ey Rabbímiz, şüphe yok ki insanlar ı kendisinde şüphe olmayan bir gün için toplayan ancak Sen´sin, şüphe yok ki, Allah Teâlâ sözünden dönmez “Ey Rabbímiz rasüllerine kar şı bizlere vaad ettiklerini bizlere ihsan buyur. Bizleri k Bizleri k ıyamet gününde yamet gününde rezil etme. rezil etme. Şüp‐ he yok ki, Sen verdi ğin sözden dönmezsin.” ( Al‐i İmran 9,194) “E ğer bir er bir Kurán Kurán ki, onunla dağlar yürütülmü lar yürütülmüş veya onun‐ la yer parçalanm parçalanmış veya onunla ölüler konu ölüler konuşturulmuş olsa idi i şte bu Kur'an ile olmuş olurdu. Fakat bütün i şler Allah Allah Teâ‐ lâńınd ır. man edenler anlamad edenler anlamad ılar m lar mı ki, Allah ki, Allah Teâlâ dileyecek ol dileyecek ol ‐ İ man sa idi, elbette bütün insanlar ı hidayete erdirirdi. Kâfirlere gelince onlara kendi kötü amelleri sebebiyle amelleri sebebiyle bir felaket isabet felaket isabet edip edip duracakt ır. Allah Teâlâńın vaadi gelinceye vaadi gelinceye kadar, felaket yurtlar felaket yurtlar ının yak ınına inecektir. Şüphe yok ki. Allah Teâlâ verdi ği sözden asla dön‐ mez.” (Rad (Rad 31) Nâfi’ (rahimehullah)ńin anlattığına göre, İbnu Ömerí

204

Kutsî Duâ


radiyallâhü anh Safâ tepesi üzerinde şöyle dua ederken işit‐ miştir: “Ey Allah' Allah' ım, Kitab‐ı Mübîn'inde: ‘Bana dua edin size icabet edeyim!’ (Gâfir 60) diyorsun, sen sözünden dönmezsin. Ben şimdi senden imdi senden istiyorum: ‘Bana hidayet verip İ slâm´ slâm´ ı nasip ettin, onu geri alma. Son nefesimi Müslüman olarak vermemi nasip et” (Âmin). (Âmin). (Muvatta) Allah Teâlâńın ezelde levhi mahfuza yazdığı, “Kendime kul olanlara kul olanlara yard ım edeceğim” Sözü değişmeyecektir.

َ ‫ﻙ‬ ‫ﺮ‬ ‫َـﻴ‬‫ٰﹶﻪ ﻏ‬‫ﺍﻟ‬‫ﻭﹶ ﻵ‬

“Allah Teâlâ´m, Senden ba şka ilâh yoktur.”

Allah Teâlâ´m, Sení mabudum olarak kabul ettiğim gibi, bir kulun nasıl tapması gerekirse öylesine Sana tapıp, iman ve tasdik ettim, demektir.

‫ﺒـﻮﺩ‬‫ ـ‬‫ِ ﹶﻚ ﻳﹶﺎﻣﹶـﻌ‬‫ﺒﺎﹶﺩﺗ‬‫ﻋﹶـ‬  ‫ﻖ‬ ‫َﹶﺣ‬ ‫ﻙ‬ ‫ﻧﺪﹶـﺎ‬‫ﻧَ ﹶﻚ ﻣﹶﺎ ﻋﹶﺒﹶ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ﺳ‬

“Tenzih ve takdis etti ğ im im Ma’budum, Zat- ıńa layık ibadet edemedim.” Şah‐ı Nakşibent kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz Efendimiz Al‐ lah Teâlâýı Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín sözleri ile sabit olan duaya geçerek, yeniden isteyeceği dilekleri için, medih ve senâ ile Allah Teâlâýı yüceltti. Allah Teâlâ, yaratıcı olduğu için, ister istemez mahlûkatın yapacağı hizmet ve ibadet noksan olması mukadderdir. Kula düşen kibirden uzak olup acizliğini fikretmesi ve bilmesidir. Büyük Zat‐ı Mutlak karşısında acizliği bilmek kula yeterli olur.

Kutsî Duâ


205

Buna göre eksikliğimiz ile noksan amellerimizi kabul buyur demektir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín, “ibadetlerinizden gücünüz yetti ği derece yapınız” buyurması, Allah Teâlâýa layık bir ibadet etmemizin mümkün olamayacağındandır. Allah Teâlâ, ibadet ve kulluk edilmeye en layık olan olduğu halde, Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem vasıtasıyla bizden ibadetlerden gücünüz yetişebilecek ibadeti seçmemizi, ibadet‐ lerin içinde en sevdiği namazı, az olsa bile devamlı kılınan, kılmaya başlayınca ona devamı olan namazı istedi. Çünkü Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem; “Siz ibadetten bezmedikçe Allah bezmedikçe Allah Teâlâ, sevabını kesmez” İbadet ve Taat badet, niyetli olarak yapılmasında sevap olan, Allah Teâ‐ İ badet, lâýa yakınlaşmak ifadesi olan belirli fiillerdir. Her ibadette bir yakınlaşma vardır. Taat, Kurán‐ı Kerim okumak, muhtaçlara yardım etmek sadaka vermek, vakıf yapmak, köle azat etmek ve emsali gibi niyete bağlı olmayan fiillerdir. Bunlar ibadet değildir. Fakat namaz, oruç, zekât, hac, cihat gibi niyet şart olan fiiller hem ibadet, hem taattırlar.86 86

—Genelde birbirine yakın manalarda kullan ılsa da ibadet borç ödeme, taat fazilet kazanma üzerinedir. İbadetteki mecburiyet taattakinden geniştir. Son zamanlarda taat ve ibadetler hususunda, insanların ibadeti terk ederek taat üzere oldukları ve o yöne yönel‐ tildikleri görülmektedir. Çünkü taatın sosyal içeriği olmasından dola‐ yı Allah Teâlâńın rızası için olmasa bile dünyevi menfaati hemen görülmektedir. İbadetlerin mükâfatı genellikle ahirette olmasından dolayı, çok ibadet eden kişi dünyada zaruret içinde olması muhte‐

206

Kutsî Duâ


İbadette, niyet şarttır. Niyet ise yapılacak filin yapılmasın‐ da ancak Allah Teâlâýa yakınlaşma ve taat olmalıdır. Niyet ruh ve kalbin bir fiilidir. Bunun içindir ki ibadetlerin başı olan imanda sadece kalp tasdiki kifayet etmez. Bunun hiç olmazsa lisanen söylenmesi lazım gelir. Niyetsiz zahirde yapı‐ lan fiiller ne olursa olsun ibadet olmaz. Niyetsiz yatıp kalkmak, namaz değil, niyetsiz aç durmak oruç değil, niyetsiz sadaka vermek zekât değildir. İbadet, Allah Teâlâńın razı olduğu şeyi yapmak, kullukta Allah Teâlâńın yaptığına razı olmaktır, diye de tefsir edilmiş‐ tir. Kulluk insanı Rabbíne karşı hep zelillikte tuttuğundan, rahmete kavuşturur. Kulun hatalı işleri olsa bile Allah Teâlâ ona bir şekilde hidayeti nasip kılar. Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz buyurmuştur ki, “Mümin taze ekin gibidir, rüzgâr estikçe rüzgâr estikçe yatar, fakat yatar, fakat yine yine doğrulur kalkar, rulur kalkar, kâfir ise kâfir ise çam ağac ına benzer, rüzgâr estikçe rüzgâr estikçe gürler amma, gürler amma, bir kere bir kere y ık ıl ırsa, daha kalkamaz” çünkü kalkamaz” çünkü kâfir ibadetsizlik yüzünden Rabbínden bağı koparmıştır. İbadeti kuvvetli olan insan, şuurlu olur. Hayatın üzüntüle‐ rinden üzüntü duymaz. Öyle ki, dünya hayatında müslümanlar üzerine gelmiş en büyük felaket varlık ve kurtuluş sebebimiz olan Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín vefatıdır. Ońun vefatı üzerine, bütün Ashab‐ı kiram müteessir olmuş ve adeta şaşırmıştılar. Hazreti Ömer radiyallâhü anh bile; “Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem vefat etmedi. Her kim böyle derse vururum.” demişti. Fakat Ebubekir Sıddık‐ı meldir. Kurán‐ı Kerim´de; “Rasül'e itaat eden Allah Teâlâýa itaat etmi ş olur.” (Nisa, olur.” (Nisa, 80) gelmiştir. Bu inceliği unutmamak gerekir.

Kutsî Duâ


207

Âzam Efendimiz derhal Al‐i İmran 144. ayetini okuyup; “Ey müminler eğer Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizé ibadet ediyorsanı z i şte o vefat etti. E ğer Ońu gönderen Allah Teâlâýa ibadet ediyorsanı z, z, O ölmeyen diridir” diye söyleyince Ashab‐ı kiram kendilerini toplamışlardı. Onun için hayatın hiçbir halinden üzülmemek gerekir. Bu hakikat yani Allah Teâlâýa kulluk her zaman ve her vakit geçerli olan bir kanun ve emirdir. Korku ve ümit içerisinde yaşayan insan ibadet ve taat saye‐ sinde Hakk‐ı bilmiş olduğu gibi kendine sığınacak bir kapı bul‐ muş olur. Kul her ne kadar ibadet etmek istese de, Allah Teâ‐ lâýa layık bir kulluğu olamayacağı kesindir. Ancak ibadet ek‐ sikliği bile kulu muhafaza eder. Çünkü f ıtratta bulunan gurur ve kibir ibadetle terbiye edilir. Yoksa insanın başı beladan ve günahtan kurtulmaz. “ Nefsim Nefsim kudret elinde kudret elinde olan Zat'a olan Zat'a yemin ederim ki, eğer siz er siz hiç günah i şlemeseniz, Allah Teâlâ sizi toptan helak eder; günah i şleyen, arkadan da isti ğ far eden far eden bir kavim bir kavim yarat ır ve r ve onlar ma onlar mağ firet ederdi.” firet ederdi.” “Nefsim elinde bulunan Zat ‐ı Zül celal’e yemin olsun ki, günah i şlemedi ğiniz takdirde ondan daha büyük olan ucb'e (kendini beğenme günahına) düşeceğinizden korkar ım.” (Müslim) “Cehennem şehvet perdesiyle perdesiyle örtülmüştür. Oraya şehvet ‐ ler sebebi ler sebebi ile ile girilir. Cennet de Cennet de nefsin hoşlanmad ığı ibadetler ‐ le korunmuştur, buraya da ibadet me ibadet meşakkatleriyle girilir.” “Allah Teâlâ eşyanın güzellerini, fenalar ını belirledi ve yazd ı. Sonra güzellerin güzelli ğini, fenalar ın da çirkinliklerini aç ıklad ı.

208

Kutsî Duâ


Her kim Her kim bir güzel bir güzel hay hay ır ve r ve ibadet yapmak ibadet yapmak diler diler de de onu ya‐ pamazsa, Allah Teâlâ, o kimse hesabına kendi divanında meleklerine tam bir sevap bir sevap yazd ır ır. E ğer o kimse güzel bir i ş yapmak ister ve yaparsa, Allah Teâlâ o kimse hesabına, kendi divanında on sevaptan yedi yüz misline ve daha çok sevap çok sevap yazd ır ır. Bir kimse Bir kimse de kötü bir i bir i ş i şlemek ister lemek ister de de onu yapmazsa, o kimse de Allah de Allah Teâlâ divanında tam bir sevap bir sevap yazd ır ır. E ğer o er o kimse fena kimse fena bir i bir i ş yapmak ister yapmak ister de, de, o fenal ığı da ya‐ parsa, Allah Teâlâ onun aleyhine bir kötülük günahı yazd ı‐ r ır.” İbadetler, nihayetinde bize Allah Teâlâńın dostluğunu ka‐ zandırır. Bu şükrü eda edilemez bir nimettir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki; “Kim beni tanıyan ve ihlâs ile bana ibadet eden bir kulu bir kulu‐ ma düşmanl ık ederse, k ederse, Ben de ona harp ilan ederim. Bana kulum hiç bir şey ile yaklaşamaz, ancak kendisine farz k ıld ığım şeyleri sevmesiyle eyleri sevmesiyle yaklaşır. Her zaman zaman kulum bana nafile ibadetleriyle de yaklaşmak ister. Nihayet ben Nihayet ben ona muhabbet ederim. muhabbet ederim. Art ık ben k ben kulumu sevince onun i şiten kulağı , , gören gözü, tutan eli, yürüyen ayağı olurum. Bu azalar ıyla yapmak arzu etti ği bütün dileklerini veririm. Diliyle de her ne isterse mu‐ hakkak onlar ı da ihsan ederim. Bana sığınmak isteyince de muhakkak kulumu muhakkak kulumu himaye ederim.”

‫ﻭﻑ‬‫ﻌﺮ‬‫ﺘ ﹶﻚﹶﻳﺎﹶﻣ‬‫َـ‬‫ﺮِﻓ‬ ‫ﻌ‬  ‫ﻖﹶﻣ‬ ‫َﺣﹶ‬ ‫ﻙ‬ ‫ْﹶﻨﺎ‬‫ﻧَ ﹶﻚ ﻣﹶﺎ ﹶﻋﺮﹶﻓ‬ ‫ﹶﺤﺎ‬‫ﺒ‬ ‫ﺳ‬

“Tenzih ve takdis etti ğ im im Ma’rufum, Zat- ını layık bir şekilde bilemedim.”

Kutsî Duâ


209

Hz. Ebubekir radiyallâhü anh “idraksizliği idrak etmek, en büyük idraktir” buyurdular. Allah Teâlâńın varlığı açık ve bilindiği halde beşer noksan‐ lığı icabı yeterli derecede Allah Teâlâýı tanıyamaz. Bu tanı‐ mamak hata değil, Vacib‐i Mutlak´ın büyüklüğünden ileri gel‐ mektedir. Allah Teâlâńın Zat‐ını bilemememiz, bir şekilde noksanlığımızın aff ına sebep olur. Bu bir rahmet vesilesidir.

‫ﻛُـﻮﺭ‬ ْ‫ﺬ‬ ‫َﺎﹶﻣـ‬ ‫ﻙ ﻳﹶ‬ ِ‫ﻛـﺮ‬‫ﺫْـ‬ ‫َﺣﹶﻖ‬ ‫ﻙ‬ َ‫ﺎ‬ ‫ﻧ‬‫َﺮ‬‫ﺫَﻛ‬ ‫ﻧَ ﹶﻚ ﻣﹶﺎ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ﺳ‬

şe“Tenzih ve takdis etti ğ im im Mezkûrum, Zat-ını layık bir ş kilde zikir edemedim.” Allah Teâlâ, mahlûkata birçok vazifeler vermiştir. Bunların başında gelen ise zikir yani kendinin unutulmamasıdır. Zikir, ayık ve uyanık olmanın en büyük işaretidir. Melekler, bitkiler ve diğer cansız varlıklar Allah Teâlâńın kendilerine tayin ve tespit ettiği zikirleri noksansız olarak yaparlar. Fakat insanlar ve cinler ise bu konuda illa ki, bir eksiklik yaparlar. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín bile hatadan âri ve günahsız olmasına rağmen devamlı zikri telkin buyurması dikkate şayan bir meseledir. Allah Teâlâ buyurdu ki; “Beni zikrediniz; zikrediniz; lay ık ıyla anını z ki, Ben´ de Ben´ de sizi bana sizi bana lay ık bir an bir anışla anay ım. Bana şükrediniz, nimetlerime kar şı , , kalben veya lisanen veya bedenen veya hepsiyle birden bana tazim ve benim emirlerime itaat ve itaat ve nimetlerimi yerine nimetlerimi yerine sarf eyleyiniz. sarf eyleyiniz. nkâr ve isyan ile Bana kar şı küfranı nimet etmeyiniz, nimet etmeyiniz, yani İ nkâr ve unutkan ve nankör olmay nankör olmay ını z.” (Bakara152) z.” (Bakara152)

210

Kutsî Duâ


Zikir ve şükür, lisanî ve lisanî ve kalbi veya bedeni olur. 87 Lisan zikri; Allah Teâlâýı Esmâ‐ı Hüsnası ile yâd etmek, hamd etmek, tesbih eylemek, kitabını okumak ve dua etmek‐ tir. Kalp zikri; gönülden anmaktır. Beden zikri; bedenin azasından her biri memur bulunduk‐ ları vazife ile meşgul olmak ve nehy olundukları şeylerden kaçınmasıdır. Şükürde de durum aynıdır. Ancak şükrün olması için insanın kendisine ulaşmış olan nimeti hissetmesi ve bunları o nimete karşılık bir tazim olarak yapması şarttır. Zikir de ise nimetin varlığı önemli değildir. Muhabbet, bir aşkın eseridir. Muhabbet halkın öğretmesi ve tarif etmesi ile olmaz, Al‐ lah Teâlâńın bir ihsanıdır. Zikir başlangıç, şükür bir sondur. Allah Teâlâ zikreden kulunu şu şekilde karşılar. “Beni taat “Beni taat ım ve kulluk ile kulluk ile zikrediniz, zikrediniz, ben de rahmetim ile zikredeyim”. “Beni dua “Beni dua ile zikrediniz, ile zikrediniz, ben de icabet ile icabet ile zikredeyim zikredeyim “Beni senâ “Beni senâ ve itaat ile itaat ile zikrediniz, zikrediniz, ben de sizi senâ sizi senâ ve nimet ile zikredeyim.” ile zikredeyim.” “Beni dünyada zikrediniz, ben de sizi Ahirette sizi Ahirette zikrede‐ 87

— Muhammed Bahâüddin Nakşibend kaddese’llâhü sırrahu’l‐ aziz dedi ki; “Bir kimsenin “Bir kimsenin dili susar, dili susar, kalbi konu kalbi konuşursa günahlar ı azal ır. Bir kimsenin Bir kimsenin dili konu dili konuşur, kalbi susarsa kalbi susarsa dili hikmet dili hikmet söyler. söyler. Bir kimsenin Bir kimsenin dili ve dili ve kalbi beraber kalbi beraber susarsa susarsa Hakk tecelli Hakk tecelli eder. eder. Bir kimsenin Bir kimsenin dili ve dili ve kalbi konu kalbi konuşursa şeytanın maskaras ı olur.”

Kutsî Duâ


211

yim.” “Beni halvetlerde zikrediniz, halvetlerde zikrediniz, ben de sizi sahralarda zikre sahralarda zikre‐ deyim.” “Beni refahını z z zamanında zikrediniz, nda zikrediniz, ben de sizi bela sizi bela ve musibetiniz zaman musibetiniz zamanında zikredeyim.” nda zikredeyim.” “Beni benim “Beni benim yolumda mücâhede ile zikrediniz, ile zikrediniz, ben de sizi hidayetimle zikredeyim.” hidayetimle zikredeyim.”

‫ُﻜﻮﺭ‬ ‫َﺎﻣﹶﺸ‬ ‫ﻙ ﻳﹶ‬ ِ‫ْﻜﺮ‬‫ﺷ‬ ‫َﹶﺣﻖ‬ ‫ﻙ‬ َ ‫ﺎ‬‫ﻧ‬  ‫ﺮ‬َ‫ﻧَ ﹶﻚ ﻣﹶﺎ ﺷﹶﻜ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ﺳ‬

“Tenzih ve takdis etti ğ im im Me şkûrum, Zat-ıńa layık bir şekilde şükür edemedim.” Şükür, iyiliği, iyilikle karşılamak demektir. Şükür, Allah Teâlâýa karşı kulun yapması gereken bir vazi‐ fesidir. Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz, “hamd, şükrün başıd ır. Allah r. Allah Teâlâýa hamd etme hamd etme‐ yen şükretmemi ş olur” buyurdu. olur” buyurdu. Şükür, nankörlüğü silen büyük bir fazilettir. Daha doğrusu hamd herkesin ermek istediği ve fakat pek az kimselerin ere‐ bildiği, en yüksek bir kemal mertebesidir. Çünkü bütün saa‐ detler bu iki kelimede toplanmıştır. 88 Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz gece namazı kıldığında, iki ayağı yahut iki baldırı şişene kadar ayakta dururdu. Kendisine Hazret‐i Aişe radiyallâhü anha taraf ından; 88

‐“Allah Teâlâńın nimetlerini saymaya nimetlerini saymaya kalksanız, değil tek, tek saymak, topyekûn bile sayamazsınız.” (Nahl z.” (Nahl 18) Bu ayet kulun şükrü hakkı ile eda edemeyeceğini gösterir.

212

Kutsî Duâ


—Ya Rasülallah, Allah Teâlâ senin i şlenmi ş ve i şlenmesi farz edilmi ş günahlar ını mağ firet etmi ştir. İ badet badet hususunda niçin bu kadar meşakkat gösteriyorsunuz? Denilirdi de, Efen‐ dimiz sallallâhü aleyhi ve selem; —“Ben, Allah Teâlâýa kar şı gece namazı ile şükreden bir kul olmayay kul olmayay ım mı?” diye ?” diye cevap verirdi. Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimizínde küçük sofra gibi yemek teknesinden yemek yediği, halis buğday unundan yufka ekmek yediği, yüksek masaüs‐ tünde yemek yediği görülmemiştir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín haline bakıp, şükrün nasıl edileceğine karar ver‐ mek gerekir. Bu kadar sonsuz nimetler karşısında bizlere düşen vazife; nimet sahibi Allah Teâlâýı tanımak ve sevmek, ibadetle tanı‐ yıp sevdiğimizi göstermek, verdiği nimetlerinden dolayı daima şükür ve minnet duyguları içinde bulunmaktır. Dosta hediyesiz gitmek de gitmek değirmene buğdaysı z z gitmektir. Nimet şükür ile şükür de nimeti unutmamakla devam ede‐ ceğinden, şükrü artırmak lazımdır. Kul ne kadar şükür etmeye kalksa da eksik bir taraf kalmaktad taraf kalmaktadır. Yapmış olduğumuz ibadet ve şükürler, aslında bu dünyada bizlere verilmiş olan nimetlerin tam karşılığı olmaktan çok uzaktır. Hâlbuki Allah Teâlâ, iman edip ibadet yaptığımız tak‐ dirde, bizler için ayrıca ahirette daha büyük nimetler hazırla‐ mış, cennette ebedi saadetler vaat etmiştir. Bu durumda Allah Teâlâńın ahirette vermeyi vaat ettiği bu nimetler, tamamen onun hususi lütuf ve ihsanı, fazlı ve ikramı olmaktadır. Yoksa bizim yaptığımız ibadet ve şükürlerin karşılığı, ücreti değildir.

Kutsî Duâ


213

‫ﻴﻨﹶﺎ‬‫َـ‬‫ِ©ﻪ ﻋﹶﻠ‬‫ﻤ ﹶﺖ ﺑ‬‫َﹶﻌ‬ ‫ْـ‬‫ﺎﺃﻧ‬ ‫ﻜْﺮﹶ ﻣﹶ‬ ‫ﻋﹶﻨﺎ ﺷ‬ِ‫ﻭﺯ‬  َ‫ﺃ‬ ‫ﻢ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬

“Allah Teâlâ´m, üzerimize ihsan buyurdu ğ un un nimetlerin şükrünün ilhamını niyaz ediyoruz.” Kalplere düşen perdeler insanı gaflet içinde boğar. Öyle ki gören gözleri görmez, işiten kulakları duymaz olur. “De ki: Haber veriniz, Haber veriniz, eğer Allah er Allah Teâlâ sizin kulaklar ını z zı ve gözlerinizi al ıverse ve kalplerinizin üzerini mühürlese Al ‐ lah Teâlâ´dan başka onu size getirecek hangi getirecek hangi bir bir ilâh ilâh vard ır? Bak biz ayetleri nasıl aç ıkl ıyoruz, sonra onlar yüz çeviriyor ‐ lar” (Enám (Enám 46) Duymak ve görmek f ıtratta olan kabiliyettir. Bir şey ne ka‐ dar açık olursa olsun, Allah Teâlâ mani olursa kulaklara ve kalplere nüfuz edemez. Nankörler nimetlerin içine gark olsalar da yine şükür edemezler. Gözler bakar, kulaklar dinler, fakat hiç bir şey görmez ve duymaz olurda, Allah Teâlâýa şükrü hatırına getiremez. Hakikatte Allah Teâlâńın kuluna kar şı hiç bir mecburiyeti yoktur. İsteyen kuluna, istediğini ve dilediğini verir veya ver‐ mez. Bize düşen acz içinde yalvarmaktır. Bu nedenle şükür etmek bile Ońun ihsanıdır.

‫ﺗﺭ ﹶﻚ‬‫ﹶ‬ ‫ﺪ‬ ُ  ‫ ﻗ‬‫َﺎﺕ‬‫ﺻﻔ‬ ‫ﻞ‬ِ‫ِـﺒ‬‫ﻟْﺠ‬ ‫ ﺍ‬‫ﻔَﺔ‬ ‫ ﺻ‬‫ﺖ ﹶﻋﻦ‬ ‫ﻔَﹶﻌ‬ َ‫ﺗ‬ ‫ُ ©ﺬﻱ ﺍﺭ‬ ‫ٱ‬ ‫ ٱﻟﱠ‬  ‫ﻧْ ﹶﺖ ٱ‬‫ﹶَﺍ‬ ‫ﱠﻧِﻚ‬‫َﺈ‬‫ﻓ‬ “Muhakkak ki Allah Teâlâ´m Senín kudretin mahlûkat ın kudretinden yüksektir.” Sen, kudretinle olduğu gibi her sıfatınla da yüksek ve ulvî ‐ sin.

214

Kutsî Duâ


‫ﺭﻭ ﹶﺵ‬‫ْﺄ‬‫ْﻤﹶـ‬‫ ﹶﺕ ﺍﻟ‬‫ﻄَـﺮ‬ ‫َـ‬‫ﲔﹶـ ﻓ‬‫َﺣ‬ ‫ﻙ‬ ‫ﻬِﹶﺪ‬ ‫ﺷﹶ‬  ‫ﺪ‬ ‫ﺿـ‬َ ‫ﻻ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m müfsit şeyleri yaratt ı ğ ın zaman, Sana kar ı şacak ve z ıt olacak ta yoktur.”

Allah Teâlâ kötü ve zararlı bir şey yaratmamıştır. Muhakkak ne yaratmış ise onda hikmet olan bir şey vardır. Aciz kul bu hikmetleri ya sonunda anlar veya hiç aklı ona eremez. “E ğer gökler ile yerde Allah Teâlâ´dan başka ilâhlar olsa ş‐ın Rabbí olan idi, elbette ikisi de ikisi de fesada fesada uğramış olurdu. Ar olurdu. Ar ş‐ Rabbí olan Allah Teâlâ, onlar ın vasf ettikleri şeylerden yücedir.” (Enbiya (Enbiya 22) Allah Teâlâ güzeldir. Zat‐ı, sıfat‐ı ve fiilleri ile de güzeldir. Allah Teâlâ küfre razı olmaz. Ancak sırrına aşina olacakta bulunmaz. Çünkü küfrü kaza ve kaderin eseri olarak yaratmak‐ tadır. Çirkin şeyler ressam eyler ressamın çirkinli ğini göstermez. ini göstermez. Her şey Ońun varlığının delilidir. Allah Teâlâ Âdem aleyhisselâm yaratacağı zaman melekler “yeryüzünde kan dökecek birisini dökecek birisini mi mi yaratacaks yaratacaksın” dediklerin n” dediklerin‐ de; “Sizler benim bildiklerimi bilemezsiniz” buyurması bu se‐ beptendir.

‫ـﺒﹶﺎﺕ‬‫ﻟْﺤ‬ ‫ْـ ﹶﺖ ﺍ‬‫ﲔﹶـﹶﺑﹶﺮﺋ‬‫َﺣ‬ ‫ﻙ‬ ‫ﹶﺣ ﹶﺠـﺰﹶ‬  ‫ﺪ‬ ‫ـ‬‫ﻭﹶ ﻻَﻧ‬

“Allah Teâlâ´m Sen günahlar ı yaratt ı ğ ın zaman, benzerin yoktur ki, o şeylere mani ola.” Allah Teâlâ âlemin düzeni için zıtlar sistemini getirmiştir. Bunda karar ve takdirde Ońundur. Mesela; şeytanı yaratarak

Kutsî Duâ


215

insanlara musallat etmesi, rasülleri göndererek şeytana mani olması irade‐i külliyesindendir. Bir hadisi kutside Allah Teâlâ buyurmuştur ki; “ İ İsti s ti ğ farlar ını z hoşuma gitmese idi, sizleri yok sizleri yok edip sonra günah i şleyip de isti ğ far eden far eden kullar ımı yarat ırd ım”

‫ﻄْـﹶﻤـﻊ‬ َ ‫ـ‬‫ﻻ ﺗ‬ ‫ﺤﻤﹶﺔ‬ ‫ ﹶﺟ‬‫ﻣـﻦ‬‫ُﹶﻚ‬ ِ‫ﺫ ﺑ‬ ‫ـﻮ‬‫َﻌ‬‫ﱠﺎ ﻧ‬  ِ‫ﻧ‬‫ﻢ ﺇ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬

“Allah Teâlâ´m, Senín korkundan ağlamayan gözden Sa‐ na sığınırım.” Gözün ağlaması demek, katı kalpli olmamak demektir. Yu‐ muşak ve hüzünlü kalp Allah Teâlâńın kula bir ikramıdır. Kalp üzülür göz yaşarır. Dertsiz dua soğuktur. Dert duan Dert duanın canıd ır. Ah minel aşk ve halatihî Ahraka kalbî bi kalbî bi‐harârâtihî Vücudum müptelay ı derdi hicran derdi hicran oldu, ser ‐tâ‐ pâ Bana ağlay ın ki yârin ki yârin asistanından cüday ım ben Acep mi gelse mi gelse çeşmimden siri şkim böyle mahzundur Ci ğerde onulmaz bir derde bir derde müptelay ım ben. Leyla Hanım Aşk , terbiye yolunda derinden derine şarttır. Aşk, sevgili için istekleri ve canı terk etmekle başlar. Sevgilinin isteklerinin dışındakileri terk etmekte yol büyükleri taraf ından öğretilir. Bunun esası da madden ve manen teslimiyetteki kuvvete bağ‐ lıdır.

216

Kutsî Duâ


Hak yoluna Hak yoluna ekmek verene, ekmek verene, ekmek verirler. ekmek verirler. Can verene, can verirler.

‫ﻔْـﹶﺰﻉ‬ َ ‫ﻻ ﻳﹶـ‬ ‫ﻥ‬ٍ‫ ﺟﹶـﻨﹶﺎ‬‫ﻣـﻦ‬‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, Sana yönelip yard ım istemeyen kalpten Sana s ı ğ ınır ım.” Kalp öyle bir azadır ki, bir kararda duramaz çok zor sakin olur.89 Kâinata sığmayan Allah Teâlâ ona misafir olur. Kalpte manen ölüşler vard ler vard ır. Hasta kalplere ancak zikir hayat verir. Zikirden düşen kal‐ bin devası ise ancak nübüvvet varislerinin göstereceği himmet ve telkindir. İsmail Hakkı Toprak İhramcızâde kaddese’llâhü sırrahu’l‐ aziz buyurdular ki; “Kardeşlerim, İ nsan nsan terbiye yolunda kalpten bir ders ve‐ rirler. Çeke, çeke kalp ıslah olur. Kalp ıslah olunca da bütün vücuda dağıl ır. Vücut ıslah olunca bütün kâinat ve kâinat ve mükevve‐ nat ıslah olur.”

‫ﺨْ ﹶﺸ ـﻊ‬ َ ‫ﻻ ﻳﹶ‬ ‫ﻠْ ٍﺐ‬ ‫ﻗَـ‬ ‫ﻣـﻦ‬‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, senden korkmayan kalpten Sana s ı ğ ınır ım.”

Korku, insanı isyandan engelleyen, ümit ise şevkini artırıp sevdiğine yaklaştıran duygudur. Müslüman ümit ve korku arasında yaşarken, korkunun verdiği ezginliği ümitle telafi 89

‐“Âdemoğlunun kalbi tencerenin kaynamasının tam haddini bulmasından daha çabuk de çabuk deği şir.” (Ramuz) ir.” (Ramuz)

Kutsî Duâ


217

ederek yaşar. Korku ve ümit onun kanatları olup, menzile ulaşmasını sağlar. Birisi kırık olsa yol alamaz.

‫ ـﻮ ِﻥ‬‫ْـﹶﻤﺎﻋ‬‫ ﹶﻋ ـﻮﹶﺍ ©ﺩﻱ ﺍﻟ‬‫ﻦ‬‫ﻭﹶ ﻣ‬

“Allah Teâlâ´m, muhtaçlara yard ım etmeyen ve nankörlük eden kalpten Sana s ı ğ ınır ım.” “Maunu (ufacık bir yard ımı ) ) men ederler, yani zekât ı ver ‐ mezler” (Maûn mezler” (Maûn 7) Herhangi bir kimsenin esirgemeyeceği az bir yardımlığı bile sakınır, kimseye bir damla bir şey vermek istemezler, hasis olurlar. Onlar namaz kılar, dindar görünürler de az bir yardımdan bile kaçınan kimselerdir. Merhameti kıt olan kimseler helak olmuşlardır. “Gerçek fakir, fakir, mal ı olup sadaka vermeyedir.” (Beyhâki) vermeyedir.” (Beyhâki) Cennetin kapısını cömertler açacağı bilinen bir gerçektir. Cömert insanlar aldıkları hayır dualar karşılığında iyi bir sonla Allah Teâlâńın huzuruna varırlar. Allah Teâlâ cömerttir, cömertleri sever cömertleri sever Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz buyurmuştur ki; “Her müslüman “Her müslüman müslümanın din kardeşidir. Müslüman müslümana zulüm müslümana zulüm etmez. Müslüman, müslümanı başına gelen musibette terk et ‐ mez. Hangi müslüman ki, kardeşinin hacetini giderirse, Allah Teâlâ´da onun hacetini giderir. hacetini giderir.

218

Kutsî Duâ


Müslüman bir kul, bir kul, din kardeşinin yard ımında bulundukça Allah Teâlâ da ona yard ımda bulunur. Hangi müslüman Hangi müslüman ki, bir müslümandan bir müslümandan dünya darl ığını gi ‐ derirse, Allah derirse, Allah Teâlâ´da k ıyamet gününde yamet gününde onun darl ığını gide‐ 90 rip sevindirir. Kim müslüman kardeşinin dünyada ay ıbını örterse, Allah Teâlâ´da k ıyamet gününde yamet gününde onun ay ıbını örter” Cömertlik huzur kaynağıdır. Fakir ve zengin sınıflar arasında dayanışma ve yardımlaşma ortadan kalkarsa; sevgi ve saygı duyguları yok olur. Fertler birbirlerine düşman hale gelir. Günümüz toplumlarının hali buna açık bir delildir. 91 Her çeşit fitne, fesat karşısında nemelazımcılık iyileri de 90

—Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki; “Yâ Bilal, in‐ fak et, arş sahibi azaltır diye korkma.” 91 —Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki: “Allah Teâlâńın emir ve yasaklar ına giren meseleleri tatbik eden ve müsamaha ve gevşeklik göstermeyen iyi kimse ile yasaklar ı işle‐ yen kimselerin durumları, bir gemiye binip kurá çekerek, geminin alt ve üst katlar ına yerleşen yolculara benzer. Öyle ki, alt katta oturanlar, su ihtiyaçlarını giderirken üsttekilerin yanından geçip onları rahatsız ediyorlardı. Alttakiler bu duruma son vermek için bir balta alarak geminin dibini delmeye başlasalar, üst‐ tekiler hemen gelip: ‘Ne yapıyorsunuz?’ diye yorsunuz?’ diye sorunca alttakiler: ‘Biz su ihtiyacımızı görürken sizi rahats sizi rahatsız ediyorduk, hâlbuki suya hâlbuki suya muhtacız, şimdi sizi rahatsız etmeden yerimizi delerek bu şekilde elde edeceğiz’ deseler iz’ deseler ve üsttekiler bu işte onlara mâni olsalar hem kendilerini kurtar ırlar, hem onları kurtarmış olurlar. Eğer yaptıkları işte serbest bıraksalar, hem onları helâk ederler, hem de kendilerini helâk ederler.”

Kutsî Duâ


219

içine alan belaların gelmesine sebep olur. “Öyle bir fitneden fitneden sak ının ki, içinizden yalnı z zulmedenle z zulmedenle‐ re dokunmakla kalmaz. Bilin ki, Allah ki, Allah Teâlâńın azabı şiddet ‐ lidir.” (Enfal,25) lidir.” (Enfal,25)

َ ‫ﻙ‬ ‫ﺮ ﺍﹶﺭ‬‫ﺃَﺳ‬ ‫ﻤـﻨﹶﺎ‬‫ـﻬﱢ ـ‬  َ‫ﻓ‬ ‫ﻢ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬

“Ey Allah Teâlâ´m, sırlar ını anlama kabiliyeti ver.”

“Allah Teâlâ, diledi ğine hikmet verir. Kendisine hikmet ve‐ rilmi ş olan bir kimse ise, muhakkak ona birçok hay ır verilmi ş olur. Bunu ancak halis ak ıl sahipleri tefekkür eder.” (Bakara 269) Allah Teâlâńın her fiilinde her fiilinde muhakkak bir hikmet vard ır. Bunu anlamak ise anlamak ise Allah Allah Teâlâńın kula ayr ı bir ihsan bir ihsanıd ır. Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz buyurdu ki, “ İ İki haslet k i haslet sahibinden sahibinden başkasına haset olmaz. haset olmaz. Bunlar da Allah Teâlâ taraf ından kendisine mal ihsan olunup, hak yolunda onu harcayan kimse ile kendisine hik ‐ met ihsan met ihsan olunup da onunla hükmeden ve onu öğreten kim‐ seyedir.” Çünkü hikmetsiz bin şeyde bir hayra erilirse de, bir hikmet ile binlerce hayra ulaşılır. Hikmet 92, dünya ve ahiretin hayrını toplar. Hikmetsiz hayır ise, bir vardır bir yoktur. Hikmete kavuşmanın şartı tefekkür ve zikretmektir. Bu da temiz akıl, temiz kalp ile olur. Bunlar hep Allah Teâlâńın ihsa‐ 92

—Hikmet ile felsefeyi birbirinden ayırmak gerekir. Hikmet ilâhi, felsefe aklî kaynaktan aklî kaynaktan ilham almaktad ır.

220

Kutsî Duâ


nıdır. Allah Teâlâńın verdiği aklı şehvetlere ve şeytanın vesve‐ selerine kaptıranlar hikmeti anlayamazlar. Allah Teâlâ, bir kimseye anlayış vermezse hiçbir şeyin haki‐ katine eremediği gibi, zevkten de yoksun kalır. Hikmet sahibi olan bir kişi, ilminden de bir menfaat da bulur. Hikmet sahibi amelini kalbine indirdiğinden, isteyerek yaptığı amelden bir fayda görür. Kamil hikmete kavuşan, çok hayra kavuşmuş demektir. “Hikmet müminin “Hikmet müminin yiti ğidir nerede idir nerede bulursa al ır”

َ ‫ﻙ‬ ِ‫ﻧْـﹶﻮﺍﺭ‬‫ﹶَﺍ‬ ‫ﺑِﺲ‬ ‫ ـﻨﹶﺎﹶﻣ ﹶﻼ‬‫ﺒِﺴ‬ ْ‫ﻟ‬‫ﹶَﺍ‬ ‫ﻭ‬

“Allah Teâlâ´m, nurdan elbiselerini bize giydir.”

Elbise, kalp, ahlak, nefis ve ameldir. İnsan üzerini hicaplar perde, perde sarmışken bunlarını zulmetten değil de nurdan kılınmasını istemesi gerekir. Nurlar asıl itibarı ile Allah Teâlâýa daha yakınlık gösterir. Melekler Allah Teâlâýa yakındırlar. Çünkü meleklerin nurdan yaratıl‐ mıştır. Ulvî olan şeylerin aslında da nurlar vardır. Elbisede ki güzellik kalp, ahlak, nefis ve amelin güzel ve nurlu olması de‐ mektir. İnsanın yaratılışı nurdan olmasa da, nur üstü makam olan ruhî ilâhiyat ruhî ilâhiyatı kazanma kabiliyeti vardır. Melekler ruhun üstün‐ lüğüne erişemezler. Bu kabiliyettendir ki en yüksek makamla‐ ra ulaşanlar sadece insan olmuştur. Hz. Muhammed sallallâhü aleyhi ve sellem bunun en bariz örneğidir.

‫ـﻒ‬‫ﻄۤﺎﺋ‬ ‫ ﺍﻟﱠـ‬ِ‫ﻣﻮﺯ‬‫ﺴﻨﹶﺎ ©ﰲ ﺭﹶﺍ‬ ‫ﻤ‬ْ‫ﻏ‬ َ‫ﺃ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, bizi lütuflar deryas ına gark et.”

Kutsî Duâ


221

Lütuf ve ihsanlarını tatmak değil, onun içinde boğulmak gerekir. Ancak o zaman Allah Teâlâ daha iyi tanınır ve şükür ehlinden olunur. olunur. Kutsî Dua´da gark olmak tabirinin kullanılması vasıta cin‐ sinden olan bir şeyle elde edilen kazançta ayrılık olmasından‐ dır.

‫ﺎِﺭﻑ‬ ‫ﻤﹶﻌﹶ‬ْ‫ ﺍﻟ‬‫ِﻑ‬‫ ﹶﻋﹶﻮﺍﺭ‬‫ﻦ‬‫ﻴﹶﻨﺎ ﻣ‬‫َـ‬‫ﺾﻋﹶﻠ‬ ‫ـ‬ ‫ﻓ‬َ‫ﻭﹶ ﺃ‬

“Allah Teâlâ´m, marifet ve ihsanlar ını üzerimize dök.”

Feyz, su kaynaklar ı gibi dü gibi düştüğü yere hayat ve hayat ve canl ıl ık geti k geti ‐ rir. Marifet kaynaklar ı açıl ınca ve feyz musluklar ından içilince ibadet ve taat kat, kat artar. Maneviyat isteyenin önce feyz talebinde bulunması bu sebepledir. E ğer feyzde er feyzde kesinti zuhur ederse, hemen bir noksanl bir noksanl ık zuhur k zuhur eder. eder. Feyzin olmad ığı yerde bir kuruluk bir kuruluk kendini kendini hemen hemen gösterir. Feyz, marifet miktar marifet miktar ı ile artar ve artar ve çoğal ır. Marifet irfan ile olur. İrfan ile Allah ile Allah Teâlâ tanınır. Tanımak ile yak ınl ık artar. k artar. Yakılığın artması ile terakki edilir. terakki edilir. Gaye ilmi laftan ilmi laftan hal indirip, hal indirip, hakikatine varmakt ır.

ِ‫ـﹶﻮﺍﺭ‬‫ﻷَﻧـ‬ ْ‫ﻧُ ـﻮﺭﹶ ﺍ‬ ‫ﻳﹶﺎ‬

“Allah Teâlâ´m, nurlar ın hakikatisin.”

Yukarıda da belirttiğimiz gibi nurlar ulviyete yakın olduğu için nurların aslı yine Allah Teâlâ´dandır. Nurun olmadığı yerde zulmet çıkar. Zulmet ise şeytanı çağrıştırır. Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐

222

Kutsî Duâ


dimiz buyurdular ki; “Allah Teâlâ âlemleri yaratmadan önce benim nurumu yaratt ı. Benim nurumdan sonra di ğer mahlûkat er mahlûkat ı yaratt ı” Burada şu manada vard ır. “Efendimiz sallallâhü aleyhi ve aleyhi ve sellem nurdur, Sende O nu‐ run, Nurusun.” Nurların çıkış yeri için bilinen hakikat Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín olduğudur. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín bir adı da “Nur” dur. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem diğer şeyler gibi yara‐ tılışın mertebelerinden inerken nurunu kaybetmedi. Mesela; arş ise sahip olduğu nurları Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem´den emanet alarak durur. Yoksa hariçten nûrâniyeti yoktur. Nuru talep etmek her etmek her müslümana müslümana bir görevdir. bir görevdir. Beşerde nur artma ve eksilme gösterir. Noksanl ık Allah Allah Teâlâ ile olan bağın kopmasına sebep olur. Bu sebepten dolay ı bizlere uyarmak için, Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem şöyle dua buyurur ‐ lard ı. “Allah Teâlâ´m, kalbimde bir nur k nur k ıl, gözümde de bir nur bir nur k ıl, kulağımda da bir nur bir nur k k ıl, yine böyle sağımda bir nur, bir nur, so‐ lumda bir nur, bir nur, üstümde bir nur, bir nur, alt ımda bir nur, bir nur, önümde bir nur, arkamda bir nur bir nur k k ıl. Benim için umumî ve umumî ve büyük bir büyük bir nur nur yarat.”

‫ﺎ ﹶﺳ ـﱠﺘﺎﺭ‬ ‫ِﻒ ﻳﹶ‬‫َـﻄﻴ‬‫ﻳﹶﺎﻟ‬

“Günahlar ımı z z ı ve hatalar ımı z z ı kapatan, lütuf ve ihsan sahibi Allah Teâlâ´m.” Allah Teâlâ, Latîf dir. Latîf dir.

Kutsî Duâ


223

Latif; En ince işlerin bütün inceliklerini bilen; Nasıl yapıldığına nüfuz edilemeyen en ince şeyleri yapan; İnce ve anlaşılmayan yollardan kullarına çeşitli faydalar ulaştıran; nasıl yapıldığı bilinmeyen, gizli olan en ince şeyleri yapan demektir. Allah Teâlâ, Settar´d ır. Settar; Örten, üstünü kapatan demektir. Allah Teâlâ kulla‐ rın, kendi nefisleri ve melekler taraf ından bilinen günahları kapatarak mağfiret etmesi ve yüzüne vurmamasıdır. Kul bu bağışlamanın karşısında çok mahzun ve üzgün olur. Çünkü “Ay ı plar plar ı örten” olan örten” olan Allah Teâlâńın karşısında pişmanlığı kat, kat artar. Eğer Allah Teâlâ kul üzerine Latif sıfatını bu sıfat ile beraber tecelli etmese idi, kullar bu kapatma helak muhakkak olurdu.

‫ﺪ‬ ‫ﻤ‬‫ـﹶﺤ‬ ‫َﺪﺎ ﻣ‬‫ﻧ‬‫َﻰ ﺳﹶﱢﻴ‬ ‫ﻠ‬ ‫ ﹶﻰ ﻋﹶ‬‫ُﺼﹶﻠ‬‫ﻥ ﺗ‬َ‫ﺃ‬ ‫ ﹶﻚ‬ ‫ﻟـ‬َ‫ﺴﺄ‬ َ‫ﻧ‬

“Allah Teâlâ´m, Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizín üzerine salât ve selam eyle.”

“Muhakkak ki, Allah Teâlâ ve melekleri nebi üzerine sa‐ lâtta bulunurlar. Ey iman etmi ş kimseler, Ońun üzerine sa‐ lâtta, teslimiyetle selâmda bulunun.” (Ahzab bulunun.” (Ahzab 56) Allah Teâlâ, Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín şere‐ fini yüksek tutmuş ve diğer insanlara vermediği makam ve iltifatta bulunmuştur. Öyle ki Allah Teâlâ anıldıkça, Ońun da adının anılmaktadır. Hadisi kutside Allah Teâlâ buyurdu ki; “Bilir misin, “Bilir misin, senin zikrini nas zikrini nasıl yükselttim. l yükselttim. Ben anıld ıkça sen de beraberimde anıld ın” Fahri Âlem Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem

224

Kutsî Duâ


Efendimizín makamının yüksekliği aşikârdır. Lailahe illallalah denilince beraberinde Muhammed´ür Rasûlüllah denilir. “Kim rasüle itaat ederse, Allah Teâlâýa itaat etmi ş olur” buyruldu. Übey radiyallâhü anh buyurdu ki; “Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem gecenin üçte ikisi geçince kalkar ve: “Ey insanlar! “Ey insanlar! Allah Teâlâ’y ı zikredin! Allah zikredin! Allah Teâlâ’y ı zikredin! “Sarsıcı” kesinlikle ” kesinlikle gelecektir; “takipçi” de “takipçi” de onun arkasından gelecektir. Ölüm, içindeki şiddet ve iddet ve sık ınt ılarla gelecek, öyleyse ahirete hazırlanın!” derdi. Übey radiyallâhü anh dedi ki: “Ey Allah Allah Teâlâ’nın Resulü dedim, ben sana çok salât oku‐ mak istiyorum. Duamda ne miktar ını sana salât ‐u selam ya‐ pay ım?” “Diledi ğin kadar!” buyurdular. kadar!” buyurdular. “Dörtte bir yeter bir yeter mi?” mi?” dedim. dedim. “Diledi ğin kadar!” buyurdular, kadar!” buyurdular, “E ğer art er art ır ırsan, bu senin için daha hay ırl ı!” dediler. !” dediler. “Üçte ikiye ne dersiniz?” dedim. dersiniz?” dedim. “Diledi ğin kadar!” buyurdular, “E ğer art ır ırsan, bu senin için daha iyi!” dediler. iyi!” dediler. “Kendim için dua etti ğim vaktin tamamını size salât u se‐ lam okumaya ay ıray ım mı?” dedim. ?” dedim. “Bu takdirde, dünyevî ve uhrevî diledi ğin kabul edilir, gü‐ nahın affedilir!” buyurdular.” affedilir!” buyurdular.” (Tirmizî) (Duamız) “Ey Allah Teâlâ´m, Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemé salât ve salât ve selâm etmemizi bize etmemizi bize emir buyurdun. emir buyurdun.

Kutsî Duâ


225

Bizde emrine itaat ettik. itaat ettik. Ne var ki, var ki, Ońun şanına lay ık bir k bir salât ve selâm etmeye gücümüz yoktur. Aciz yoktur. Aciz olduğumuzdan taraf ından yard ımını talep ederiz. Bizzat Sen, şanına lay ık salât ve selâm k ıl. Bizler i şlerini Zat lerini Zat ‐ı Âlińe ısmarlamakla huzur bulmuşuz. Salât ve selâm i şimizi dahi Sana ısmarl ıyo‐ ruz.”

‫ﺒِـﻴﺂﺀ‬ ‫ـ‬‫ﻷَﻧـ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ﺒـﹶﺮﺍ ِﺱ‬‫ـ‬‫ﻧ‬

“Enbiyanın ı şı ğ ı , Fahri Âlem Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz´dir.” Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem yaratılışın evveli, hiç‐ bir mahlûkat olmadan Allah Teâlâńın sevgilisi ve rasûlü olan‐ dır. O elçilerin ve ümmetlerinin şefaatçisidir. Kıyamet günü rasüller dahi, Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem´den nefisleri ve ümmetlerine şefaat için ricacı olacak‐ lardır. Ońun için Kurán‐ı Kerim´de buyruldu ki; “Biz seni ancak âlemlere rahmet olarak gönderdik.” (En‐ biya,107) Allah Teâlâýa kavuşma yolları Ońa bağlanmıştır. Ahiret günü kabirden ilkönce Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem kalkacaktır. Diğer bütün insanlar çıplak olurken üzerinde cennet elbi‐ sesi bulunacaktır. Burak üzerinde mahşer yerine gidecektir. Elinde “liva‐ül ‐ hamd” denilen hamd” denilen bayrak olacaktır. Nebiler ve bütün insanlar bu bayrağın altında duracaktır. Kıyamette huzuru ilâhide aslî şefaat makamına ancak O çağırılacaktır.

226

Kutsî Duâ


‫ـۤﺎﺀ‬ ‫ﻴ‬‫ﻟ‬‫ﻷَﻭ‬ ْ‫ﺍ‬ ِ‫َـﱢﻴ ـﺮ‬‫ﻭﹶ ﻧ‬

“Velileri nurland ıran güne ş , Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem´dir.” Velâyet mertebesinde olan bir kul ancak Ońun izni ile Al‐ lah Teâlâýa yol bulur.93 Kim ki Allah Teâlâýa dost olmak is‐ 93

—[Şah Hâşim Risâlesinde yazıyor ki; Allah Teâlâ kullar ından bi‐ rini veli yapmak dilerse, onun Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín huzuruna götürülmesini emreder. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem emreder ve; “Oğlum Seyyid Abdülkadir Geylânî kaddese’llâhü sırrahu’l ‐aziz Hazretlerine götürün, velâyete lay ık olup olmad ığını araşt ırsın” bu‐ yurur. Seyyid Abdülkadir Geylânî kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz Hazretle ‐ rine götürülür. Eğer o zat‐ı velâyete layık görürse, ismini Muham‐ medî Defterine yazar. Mübarek mührü ile mühürler ve bunu Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín emri ve tasdiki konur. O zat‐ a velâyet, berat ve hilâfet tertip edilip zamanın gavs‐ı vasıtasıyla sahibine ulaştırılır. O veli makbul ve korunmuşlardan olur. Bu vazife kıyamete kadar Abdülkadir Geylânî kaddese’llâhü Geylânî kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz Haz‐ retlerine verilmiştir. Başka görevlisi de yoktur. Bu işe yalnız bakmak‐ tadır. Her asırda kutuplar, gavs ve bütün veliler Ońdan feyz almak‐ tadırlar.” Önce şunu bilmek lazımdır. Hazreti Abdülkadir Geylânî kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz, 1077 (hicri470) yılında, Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín vefatından 445 yıl sonra, Hazar denizi‐ nin güneyinde Geylânî kasabas Geylânî kasabasında doğmuş, 1165 (hicri 562) yılında 91 yıllık muhteşem bir ömürden sonra, yani 833 yıl önce bu âleme veda etmiştir. Soy itibariyle hem Seyyid, hem de Şerif idi. erif idi. Yani soyu, babası Seyyid Musa taraf ından İmam‐ı Hasan radiyallahü anh Efen‐ dimiz’e, annesi Fatma Hatun taraf ından da İmam‐ı Hüseyin

Kutsî Duâ


227

terse, O güneşi rehber edinmelidir. Güneşsiz nasıl beşer ken‐ dini dahi göremezse, Fahri Âlem Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz olmadan Allah Teâlâ yanında bir karar tutamaz.94 Çünkü her eşyanın vücudu bütün mertebelerde bizzat Allah Teâlâ´dan feyz alma kabiliyetine radiyallahü anh Efendimiz’e dayanmaktadır. Onun için şu ibare meşhur olmuştur: “Veliler Sultan ı Abdülkadir Geylânî, aşk ile doğdu, Kemal ile ömür sürdü ve kemal‐i aşk ile Rabb’ine vasıl oldu. (Aşkın sayısal değeri 470, kemalin sayısal değeri 91 dir. Aşk yılın‐ dan sonra 91 yıl yaşamıştır.) İsmail Hakkı Toprak İhramcızâde Sivasî Hazretleri (Vefat: 02.08.1969) bu konuya devamla şöyle buyurmuş‐ tur. ‘1955 senesinde Seyyid Abdülkadir Geylânî kaddese’llâhü sırrahu’l ‐aziz Hazretleri yukar ıda bahsetti ğin vazifesini bi ‐zâtihî te‐ messül ederek beşeri âlemde bize teslim etti. Yukar ıdaki söz bizim zamanımızdan önce yazıld ığını da unutma. Biz bu makamı bir üstün bir üstün‐ lük saymay lük saymay ız. Ne mutlu bizlere ki, Onlar bizi Onlar bizi sever, sever, bizde Onlar ı seve‐ riz. Sende bizi sevdi ğin için bu sevgide beraberiz.’ ] (Hakińin Gülnâmesi) 94 —Mevlana Abdurrahman Cami kaddese’llâhü sırrahu’l‐azizńin Nefahât’ü‐l Üns Kitabı‐ Mecdüddin Bağdâdî kaddese’llâhü dâdî kaddese’llâhü sırrahu’l‐ aziz menakıbında İbn‐i Sina hakkında Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurmuştur ki; “O, benim vasıta ve aracıl ığım olmadan Allah olmadan Allah Teâlâýa vasıl ol ‐ mak istedi. mak istedi. Ońu elimle şöyle engelledim ve cehenneme düştü.” Yine; “ İ İlimle Allah l imle Allah Teâlâńın sapık k k k ıld ığı kimsedir” Aliyyü’l‐Havvas buyurdu ki; “Allah Teâlâý ı keşif yolu ile değil, düşünce ve ak ıl yolu ile öğ‐ renmeye çal ışan bir kimse, muhakkak Ońu bir şeye benzetir. Bu hatadan ancak ke ancak keşif yolu if yolu ile kurtulabilinir.”

228

Kutsî Duâ


sahip değildir. Böyle olmasa idi, nebilerin gelmesine gerek kalmazdı. Bu mana üzerine bağı Ońdan koparmamak lazım gelmektedir. Bu bir hakikattir.

‫ﻔـﻴﺂﺀ‬‫ﻷَﺻ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ﻗَـﺎ ِﻥ‬‫ﺮ‬‫ِﺑﹶـ‬‫ﻭﹶ ﺯ‬

“Pak insanlar ın ay´ ı , Fahri Âlem Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz´dir.” Terbiye yolunun müntesipleri ilk anlarda feyizlere daya‐ namayacağı ve çirkin hallerinin kendisi ve diğer insanlar tara‐ f ından görülmemesi için, gece doğan ayın loşluğunda ve gü‐ zelliğinde çalıştırılır. Bu durum talebeler için rahmettir. Za‐ manla öyle bir hal meydana gelir ki, bu kişiler güneşin ziyasına dahi takat getirirler. Çünkü dost kapısından içeri girmişlerdir.

ِ‫ﻦ‬‫ﻠَـﻴ‬ ‫ﻘَـ‬ ‫َﻳﻮﺣﻰ© ٱﻟـﺜﱠ ـ‬‫ﻭﹶ‬

“ İ nsanlar nsanlar ve cinlere rehber olan güne ş , Hz. Muhammed sallallâhü aleyhi ve sellem´dir.” Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz insanlar ve cinlere rasül olarak gelmiştir. Diğer rasüllerde durum böyle değildir. Cinler Fahri Âlem Muham‐ med Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizín risaletinden sonra azgınlıklarına ceza ve insanlar ile olan ilişki‐ lerine sınırlama gelmiştir.95 Daha önce cinler insanları aldat‐ 95

—(Cinler, dediler ki): “Biz göğe dokunduk, onu kuvvetli bekçiler kuvvetli bekçiler ve alevlerle dolu bulduk.” “Hâlbuki bulduk.” “Hâlbuki (daha (daha önce) biz onun bazı k ısım‐ lar ında (haber) dinlemek için oturacak yerler (bulup) oturuyorduk; fakat şimdi kim dinlemek isterse, kendisini gözetleyen kendisini gözetleyen bir alev huz‐ mesi buluyor.” mesi buluyor.” (Cin,8–9) (Cin,8–9)

Kutsî Duâ


229

mak, kandırmak ve aşağılamaktan zevk alırlardı. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín ümmetine verilen özellik, onlara can yakıcı azap olarak tecelli etmektedir.

ِ‫ﻴﻦ‬‫َﻘـ‬‫ﺎﻓ‬َ‫ﻟْـﺨ‬ ‫ ﺍ‬‫ۤﺎﺀ‬‫ﺿﻴ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Do ğ u ve bat ının ı şı ğ ı96 , Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem´dir.” Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz bu sayılan vasıfların daha üstünde vasıflara sahiptir. Ońun sırlarını ve güzide vasıflarını ancak Allah Teâlâ bilir. Hepsine iman getirip, tasdik ederiz. Allah Teâlâýı bulmak isteyen, Ońu bulmadan önce Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemí bulmalıdır. Ońu bul‐ madan boşa emek harcamalıdır. İmam Rabbanî kaddese’llâhü Rabbanî kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz ne güzel söylemiştir: “Seni Muhammed sallallâhü aleyhi ve sellemín Rabbí olduğun için seviyorum” Geçmiş ümmetler maneviyat ilmini yıllarca çalışmaları so‐ nucunda bulamaz iken, Ümmet‐i Muhammed Ońunla sırlara kolayca kavuşmuştur. Binaenaleyh, hakikati Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem´siz görmek isteyen aldanır. 96

—Doğu; İslam âlemi, Batı; Ehl‐i Kitap ve diğerleri, yorumu da getirilebilir. Şirk ehli bile kıyamette Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín şefaatini bekleyeceklerdir. Fakat Allah Teâlâńın Müslü‐ manlara olan vaadi vardır. “E ğer dileseydik er dileseydik bütün insanlara hidayet verir, hidayet verir, doğru yola koyar ‐ d ık. Lâkin «Cehennemi cinlerden «Cehennemi cinlerden ve insanlardan bir k ısmıyla doldu‐ racağım» hükmü kesinle şmi ştir.” (Secde,13) tir.” (Secde,13)

230

Kutsî Duâ


Hakikat ilminden bahsedende Ońun varlığı görülmezse, bi‐ linmeli ki, o kişi dalâletten bahsetmektedir. Çünkü Hz. Mu‐ hammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizé yol vardırmadan önce görülenlerin hayal olduğu, ancak O tanının‐ ca anlaşılır. Çünkü hakikat kendini ancak Ońunla açıklayabildi.

‫َِﻥ‬ ‫ﻓﺎ‬ ‫ﺮ‬ ‫ﻌ‬ْ‫ﻚ ﺍﻟ‬ ‫ﻠَـ‬ ‫ﻓَـ‬ ‫َﻰ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺍ‬‫َﺎ‬‫ﻮﹶﺩﻧ‬‫ﺟ‬‫َـﹶﻊ ﻭ‬‫ﺮﻓ‬َ‫ﺗ‬ ‫ﻥ‬َ‫ﺃ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, vücudumuzu, irfan göklerine yükselt.”

Günahlar ve hatalar sebebi ile kirlenen vücudumuzu temiz‐ leyip, güzel hasletlere kavuşmuş olarak, marifet göklerine çıkmayı nasip kıl, demektir. Ebû Osman el‐Mağribî kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz şöyle demiştir. “Arif o “Arif o kimsedir ki, kimsedir ki, ilmin nurlar ı ile kendisini ayd kendisini ayd ınla‐ t ır, o da bu ayd ınl ık alt k alt ında gizli acayip gizli acayip hakikatlere bakar” Marifete ulaşmak, nefsi tanımak ile olur. Nefsini tanıyan Allah Teâlâýı bilir. Marifet mektebinin hocası da Allah Teâlâńın bizzat kendi‐ sidir. Bu mektepte okuyan nihayetinde sonunda yetişir ve sırlara erer. Çünkü hocası Allah Teâlâ ve Hz. Muhammed Mus‐ tafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz´dir. Fakat bu mekte‐ be girmek ise kolay değildir. Hadisi şerifte; “Kim çizgisini o çizgisini o nebinin çizgisine muvaf ık dü k dü‐ isabet eder” yani yani tıpkı o nebinin ferasetiy‐ şürürse, bu takdirde isabet eder” le o hâli bilir denmek istenmiştir. Buna göre yaşayışını nübüv‐ vet çizgisine sokan, Onlar gibi düşünmeye ve cevap vermeye başlar. “Müminin dünyaya bak ışı öyledir ki öyledir ki dünyada dünyada ki zevk ki zevk ve ve se‐ faya bakar arkasındaki cehennemi görür. Meşakkate bakar

Kutsî Duâ


231

arkasındaki cenneti görür. Yani müminin nazar ı dünyaya ta‐ k ılmaz.”

‫ﻥ‬ِ‫ﺴﹶﺎ‬‫ﺣ‬ ِ‫ْﻹ‬‫ ﺍ‬ِ‫ﻘَﺎﻡ‬ ‫َ ©ﰲ ﻣﹶ ـ‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ﻮﹶﺩ‬‫ـﻬ‬‫َـﱢﺒ ﹶﺖ ﺷ‬‫ﺗُـﺜ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, mü şahedelerimizi ihsan makam ında sabit k ıl.” “Gözler Ońu “Gözler Ońu görüp idrak edemez. idrak edemez. O ise bütün gözleri id gözleri id ‐ rak eder. rak eder. E şyay ı pekiyi bilen, pekiyi bilen, her şeyden haberdard ır.” (En’am (En’am 103) Kendinden başka hiç bir göz her şeyi kavrayamaz. Gözler kendini bile idrak etmez iken onları idrak eden, ettiren, gören, gösteren, hakikati bilen ancak Allah Teâlâ´dır. Hakikatte görme yoktur. Görürmüş gibi olmak vardır. İnsa‐ na görmek gibi gördüğünü anlaması gereklidir. Bütün bu şey‐ ler ancak Allah Teâlâńın lütuf ve lütuf ve ihsanıdır. Kul taklitten hakikate erince görmenin aslı olan idrake yani anlayışa geçer ki, bu ihsan makamıdır. Bu makamda kul iba‐ detten bir şevk ve zevk duyar. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemé ihsan sorulunca; san, Allah Teâlâýa, görür gibi “ İ İhsan, Allah h görür gibi ibadet ibadet etmendir. etmendir. Her ne Her ne kadar sen kadar sen onu görmesen de O seni görür” seni görür” buyurdu. buyurdu. İbadette en yüksek derece ihsan derecesidir. İhsan derece‐ sine ulaşan bir kul, ibadette ihlâsı, tam olarak kazanmış de‐ mektir. Allah Teâlâńın her zaman kendisini gördüğünü düşü‐ nerek, her an Ońun huzurunda olduğunu hissederek yapılan ibadete, ancak Allah Teâlâńın rızasını kazanmak ve emirlerine itaat etmek düşüncesinden başka hiçbir duygu karışmaz. İnsan böylece ibadetin ruhu olan ihlâsa en mükemmel şekliyle ula‐ şır.

232

Kutsî Duâ


İhsan makamına erdikten sonra, sabit kalmayı temenni etmek lazımdır. Çünkü geri dönmek, gaflete ermek olur ki, bu ise kazancın ziyanıdır. Çünkü ihsan fena makamlarına açılan yolun başlangıcıdır.

ُ   َ ‫ﺍ‬ ‫ﺎ‬‫ﻳ‬

“Ey Allah Teâlâ´m.”

Allah Teâlâńın, özel ismidir. Daha doğrusu İ sm sm‐i Zat i Zat ‐t ır ve alemdir. Allah ismi, bütün hislerimizin, tasavvurlarımızın şartı olan derin hislerin gösterdiği zatına işaret eden, bir has ismidir. Allah ismini bir zat ismi olarak ele alınmalıdır. Allah Teâlâńın diğer isimleri, Tecelli‐i zat, tecelli‐i sıfat, te‐ celli‐i efál, tecelli‐i esmadan biri ile alakadardır. Allah ismini, ism‐i has olarak bir toplam mana ile anlaya‐ bilmek için, bütün sıfatlarını yani selbi, sübûti, zatiye ve filiyesini tasavvur etmek ve sonra onları toplamak lazım gelir. Allah İsmińin fiil çekimi yoktur. Diğer isimler için böyle de‐ ğildir. Allah, ismine benzeyen hiç bir kelime yoktur. Kendi içeri‐ sinde ki her harf bir harf bir mana ifade eder.

‫ﻩ‬

=

‫ﻟﻪ‬

=

‫ﷲ‬

=

‫ﷲﺍ‬

‫ﻧُﻮﺭ‬ ‫ﻳﹶﺎ‬

“Ey Nurúm.”

“Allah Teâlâ, göklerin ve yerin nurudur. Nurunun misali, içinde güzel bir güzel bir ç ç ırağ bulunan bir kandil bir kandil gibidir, o ç ırağ ise bir kandil bir kandil içindedir. içindedir. O kandil ise sanki bir incimsi y ıld ı zd ır, doğusu ve bat ısı

Kutsî Duâ


233

olmayan mübarek bir mübarek bir zeytin zeytin ağac ından tutuşturulmaktad ır. Onun yağı bir halde ki, kendisine ateş dokunmasa bile hemen, hemen ışık verecektir. k verecektir. Nur üstüne Nur üstüne nurdur. Allah Teâlâ, nuruna diledi ğini kavuşturur. Allah turur. Allah Teâlâ in‐ sanlara misaller getirir ve Allah Teâlâ her şeyi hakk ıyla bili ‐ cidir.” (Nur (Nur 35) Bütün âlemleri yaratan, gösteren, hakikati bildiren, gözleri gönülleri şenlendiren O´dur. O olmasa idi, hiç bir şey bulun‐ maz hiç bir hakikat sezilmez, hiç bir neşe duyulmazdı. Burada Allah Teâlâńın, nurun kendisi değil, yaratıcısı oldu‐ ğu mana murat edilmesi lazım gelir. Bu sebeptendir ki, nur isminin idraki gözden çok akıl ve idrak ile sabit olur. Bununla beraber akıl da kusurdan tamamen salim değildir. Akıl da bir mürşide muhtaçtır. En büyük mürşit ise Allah Teâlâ sözü ve Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín irşadıdır. Kuran ayetle‐ ri, beşer gözünde Güneş nuru mesabesindedir. Güneşin ziya‐ sına nur denildiği gibi Kurán‐ı Kerimé de, Hz. Muhammed sallallâhü aleyhi ve sellemé de nur adı verilir. Hakikaten mutlak nur Allah Teâlâ´dır. Ońdan başkası için nur mecazdır. Bu böyle olunca şunu da bilmek lazım gelir ki, her şeyin oluşumu ancak nur ile olması ve gözde görüşün nur ile zahir olması ancak Allah Teâlâ ile olur. Allah Teâlâńın nuru ise her şey ile beraber bulunur da fark olunmaz. Nuru yapan, nurun üstündedir. Lakin bundan dolayı nuru yaratan için söy‐ lenmesi mecaz yolu ile olur. Hakikat o nurun sahibi olmasıdır.

‫ﺳـﻊ‬‫ﻳﹶﺎ ﻭﹶﺍ‬

“Vasi’ olan Allah Teâlâ´m.”

234

Kutsî Duâ


Allah Teâlâńın iyi olarak bilinen her şeyde lütfunu sonsuz‐ lukla ihsan etmesidir. Bu isim, başka bir ismi ile beraber kulla‐ nılır. Mesela; geniş ve sonsuz rahmet sahibi, sonsuz rızık verici vb. Allah Teâlâńın keremi çok, kudreti geniş bir ganîdir. Dile‐ diğine ümit edilmedik yerden keremiyle geniş rızık, büyük ve umulmadık rahmet verir.

‫ﻔُﻮﺭ‬ ‫ﻏَـ‬ ‫ﻳﹶﺎ‬

“Ma ğ firet sahibi Allah Teâlâ´m.”

Mağfireti çok demektir. Allah Teâlâńın mağfireti çoktur. Bir kulun kusuru ne kadar büyük ve çok olursa olsun onları örter, meydana çıkarıp da sahibini rezil etmez. Kusurları insanların gözünden gizlediği gibi, melekût âlemi sakinlerinin gözünden de gizler. İnsanların görmediği bazı şeyleri melekût âlemi sakinleri görürler. Gafûr ism‐i şerifi, kusurların onların gözünden de gizlenmesini ifade eder.

ٌ ‫ﺔ‬  ‫ـﻴ‬ ‫ـﻨ‬‫ِ©ﻩ ﻣﹶـﺒ‬‫ﻣـﺮ‬َ‫ﺄ‬  ِ‫ﺀ ﺑ‬‫ﻤۤﺎ‬ ‫ـ‬‫ ﺍﻟﺴ‬ِ‫ﻳﹶﺎ ﻣﹶﻦ‬

“Gökleri emri ile üzerimizde kubbe k ılan, Allah Teâlâ´m.” “Bir de “Bir de semaya bak ın biz onu kuvvetle bina ettik ve ettik ve şüphe yok ki yok ki biz biz onu geni şletiyoruz.” (Zâriyat letiyoruz.” (Zâriyat 47) Allah Teâlâ, semaya yükseklik vererek, direksiz olarak yük‐ seğe kaldırmış ve sonra da onu tesviye etmiştir.

ٌ ‫ﺔ‬ ‫ـﻴ‬‫ﺣ‬‫©ﻪﹶﻣﺪ‬‫ﺗﹶ‬ ‫ﺪﺭ‬ ‫ﻘُـ‬  ِ‫ﺀ ﺑ‬‫ﺮۤﺍ‬ ‫ﺒ‬‫ﻐَـ‬ ‫ﻟْـ‬ ‫ﻭﹶ ﺍ‬

Kutsî Duâ


235

“ Yeri kudreti ile düzgünce seren, Allah Teâlâ´m.” “Arzı da döşedik, bak ını z biz ne güzel dö güzel döşeriz” (Zâriyat eriz” (Zâriyat 48) Yeryüzü, bir beşik ve karyola gibi döşenmiştir. Önce bu dö‐ şek hazırlanmış, Âdemoğlu bu döşekte doğmuş ve bu döşekte yaşamakta, yine bu döşekte yol almaktadır.

ٌ ‫ﺔ‬ ‫ﻴ‬‫ﺮﺳ‬‫ﺘ ©ﻪﹶﻣ‬‫ْـﹶﻤ‬‫ﺤﻜ‬  ِ‫ﻖ ﺑ‬ ‫ـ‬‫ﺸـﹶﻮﺍﻫ‬ ‫ﻭﹶ ٱﻟ‬

“Hikmeti ile yüksek da ğ lar lar ı yerlerinde tutan, Allah Teâlâ´m.”

“Dağlar ı da tespit etti.” (Nâziat 32) “Dağlar ki, nasıl di ‐ kilmi ş?” (Ga ?” (Gaşiye 19) Dağlar yere çakılan çivi ve kazık gibidir. Direkleri olmadan bir ev kurulamayacağı gibi, kazıklar sağlam çakılmadan da bir direk dikilemeyeceğinden, dağlar yer için yaratılmıştır. Eğer dağlar kaldırılsa döşekte huzurun kalkacağı; yeryüzü deniz seviyesinde olursa da tabiatta ıstırabı sürekli olan bir yaşantı içinde olacağına ayetle işaret edilmiştir. Onun için gök kapılarının açılması ve dağların yürütülüp yerin düz haline getirilmesi kıyametin kopması demektir.

‫ﻴَﺌﺔ‬ ‫ﻀ‬ ‫©ﻪﻣ‬ ‫ْـﻠ‬‫ﻔَﻀ‬ ِ‫ ﺑ‬‫ﻤﹶﺍﺮ ِﻥ‬َ‫ْـﻘ‬‫ﻭﹶ ﺍﻟ‬

“Güne ş ve Ayá lütfundan ziya veren, Allah Teâlâ´m.”

Allah Teâlâńın, yeryüzü, gökyüzü, dağlar, Güneş ve Ay´ı Kurán da anlatması ve bilgilendirmesi, bu mahlûkların büyük olması, göz ile fark edilmesi ve içtimai hayatta her zaman on‐ larla iç içe olunmasındandır. Allah Teâlâ, bu saydıklarımızın Rabbí ve onlarda tasarruf edendir. tasarruf edendir.

236

Kutsî Duâ


‫ْﹶﻫـﺮﹶﺍ ِﻥ‬‫ﻷَﺯ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ﻭﹶ‬  ‫ﺲ‬ ‫ ـ‬‫ﺨُ ـﻨ‬ ْ  ‫ﻪ ﺍﻟ‬‫ﻨ ـ‬‫ﺖ ﻣ‬ َ‫ﻗْـﹶﺮﻗ‬ ‫ﺗَﺮﹶ‬ ‫ ﹶﻚ ٱﱠﻟ ©ﺬﻱ‬‫ﻤ‬‫ﺑِﺎﺳ‬ ‫ُـ ﹶﻚ‬‫ﺴَﺄﻟ‬ َ‫ﻧ‬ “Gökyüzündeki galaksilerde olan uydular, güne şler ve yıld ı zlar zlar ı nurland ıran isminle istiyoruz.” Havas kitaplarında yıldızların Allah Teâlâńın isimleri ile olan irtibatlarından genişçe bahsedilir. Yeryüzü ve gökyüzün‐ de bütün mahlûkat, bir esmanın tesiri altında hayat bulur. Bu ilmin sırrına erenler, o eşyada tasarruf sahibi tasarruf sahibi olabilir. Bu âlem Allah Teâlâńın isimlerinden doğduğu için, hiçbir şeyi Ońsuz düşünemeyiz.

‫ْـﻌﹶـﻨﹶﺎﻥ‬  ‫ﻟ‬ ‫ﻪ ﺍ‬‫ﻨ‬‫ﺖ ﻣ‬ َ‫ﻠ‬ ‫ـْﻠﺠﹶـ‬‫ﺠﹶ‬َ‫ﻭﹶ ﺗ‬

“Senín isminden gökyüzünün ufuklar ı ayd ınland ı .” .”

Nurların çıkış yerleri Allah Teâlâńın isimleri ve sıfatlarıdır. Bu konuda Hz. Ali kerremallâhü veche Celcelutiyye isimli kasidesinde Allah Teâlâńın isimlerinden bahsetmekte ve bilgi‐ lendirmektedir. Kasidenin feyzi ve nuru çok olduğundan mad‐ dî ve manevi âleme tesiri olmaktadır. Kutsi Dua Bahâiyye bu sözle remzen Celcelutiyye Kaside´sine işaret etmektedir.

‫ﺎ‬‫ﻌ‬‫ﺯًﺍ ﻣﹶﺎﻧ‬ ‫ﺣﺮ‬

“Gökyüzün zarar verecek şeylerden bizi koruyan kalkand ır.” Günümüz teknolojisi bunu çok iyi açıklamaktadır. Ayrıca gökyüzü vazifeli melekler ve ateş topları ile de korunmuştur. Bu koruma insanların menfaatine olan bir korumadır.

Kutsî Duâ


237

‫ﺎ‬‫ﺩﻋ‬‫ﺭﺍ ﺳﹶﺎ‬‫ُﻮ‬‫ﻭﹶ ﻧ‬

“Gökyüzün nuru ile de bizi ayd ınlat ır.”

Atmosferin ışık yansımasına ve son zamanlarda iklim şart‐ larına etkilerinin nasıl olduğu bariz şekilde görülmektedir. Maddi semaların nihayetinden sonra gelen meleklerin is‐ kân edildiği ve beşerin idraki ile anlatmanın mümkün olmadı‐ ğı, ruhun desteği ile fark olan semaların nurları ile de insanlar aydınlanmaktadır. Bu aydınlanma ceseden fark edilmediği gibi, anlatılmasında ancak rumuzlar kullanılır. Bu anlatış ise zevksiz olduğundan ancak hal ehlince anlaşılmaktadır.

ِ‫ ﹶﺼﺎﺭ‬‫َﺑ ـ‬‫ﺎْﻷ‬  ِ‫ﺐ ﺑ‬ ‫ﺬْﻫﹶـ‬ ‫©ﻪﻳ‬‫ﻗـ‬‫ﺳﹶ ـﹶﻨﺎﹶﺑﺮ‬ ‫َﺎﺩ‬‫ﹶﻳﻜ‬

“Az kal ı yor ki, şim şe ğ inin inin par ılt ısı , gözleri gideriversin.

(Nur 43) Gökyüzündeki şimşeklerinin nuru bakanların göz nurunu si‐ ler götürür. Aslında bu haddi aşanlar için söylenmiştir. Bundan anlaşılır ki; kemâlat yolunda önüne bakıp giden za‐ rardan emin olur demektir. Bu yolda edep öne bakmaktır. Uzak emeller, hırslar, haddi aşmaların sonu helak olmaktan başka bir şey değildir. Gökyüzü ulviyetin temsili olduğundan edep dairesindekilere rahmet, edepsizlere en büyük felaket olmuştur.

ِ‫ ﹶﺼـﺎﺭ‬‫ﻷَﺑـ‬ ْ‫ُﻟـﻰ© ﺍ‬‫ِﻷ‬‫ـﺮﹶﺓ‬‫ِﺑ‬‫َﻹ‬‫ـٰﻚﹶ‬‫ ©ﰲ ﺫﻟ‬ ‫ِﻥ‬‫ ـﹶﻬﺎﺭﹶ ﺇ‬‫َﻭﹶ ٱﻟـﻨ‬ ‫ﻞ‬ ‫ـ‬ ‫ٱُﻟﱠـﻴ‬ ‫ٱ‬   ‫ٱ‬  ‫ﺐ‬ ‫ﻠ‬‫ﻘَـ‬ ‫ﻳ‬

“Allah Teâlâ geceyi ve gündüzü çeviriyor. Ş üphe üphe yok ki, bunda gözleri olanlar için elbette bir ibret vard ır.” (Nur 44) Allah Teâlâ, yarattıklarını başıboş bırakmamıştır. Çünkü

238

Kutsî Duâ


âlem ve zaman durgun değildir. İnişli ve çıkışlı, iyi ve kötü, saadetli huzurlu, sıcak ve soğuk vb. arasıda gelip gider. Bütün bu olanlar Allah Teâlâńın emri ile olan şeylerdir. “Göklerde ve yerde her kim her kim var ise var ise O'ndan dilerler. O, her gün bir i bir i ştedir.” (Rahman tedir.” (Rahman 29)

ۤ ‫ﻢ‬ ۤ‫ـ‬ ‫ﺴ ـ‬ ٰ‫ﻃـ‬

“Tâ Sîn Mîm” İsm‐i Âzam´ın sırları vardır. Hakikatini Allah Teâlâ bilir.

‫ِﺯﻑ‬‫ْﻤﹶـﻌﹶﺎ‬‫ﻣـﹶﻦ ﺍﻟ‬‫ﻢ‬ِ‫ﻴ‬ ‫ْـﻌﹶـﻈ‬ ‫ﺎ‬ ‫ ﺍﻟ‬ِ ‫ُﺎ‬ ِ‫ﺑ‬ ‫ﺫ‬ ‫ﻌـﻮ‬َ‫ﻭﹶ ﻧ‬

ş şeyler, e ğ lence “Bo ş ş lence ve oyunlardan azîm olan Allah Teâlâýa sı ğ ınır ım.” Dünya hayatı Kurán‐ı Kerim´de oyun olarak geçmiştir. Oyun çocuklar içindir. çocuklar içindir. Dünyevî zevklerden kurtulmayan buluğ çağına ulaşmamış demektir. “Âdemoğlunun, emr ‐i bi'lma'ruf veya nehy ‐i ani'lmünker veya Allah Teâlâý ı zikir hariç bütün sözleri lehine değil, aleyhinedir.” (Tirmizî) aleyhinedir.” (Tirmizî) “Dinlerini bir “Dinlerini bir oyuncak oyuncak ve ve bir e bir eğlence edinen ve kendilerini dünya hayat ının aldatt ığı kimseleri b kimseleri bırak. Ońunla öğüt ver üt ver ki, ki, hiçbir kimse hiçbir kimse kazand ığı şey sebebiyle ey sebebiyle helake düşmesin, onun için Allah için Allah Teâlâ'dan başka ne bir dost bir dost ve ne de bir şefaatçi yoktur. efaatçi yoktur. O bütün var ını fidye olarak verecek olarak verecek olsa olsa ondan al ınmaz. Onlar o Onlar o kimselerdir ki, kimselerdir ki, kazanmış olduklar ı şeyler sebebiy eyler sebebiy ‐

Kutsî Duâ


239

le azaba maruz kalmışlard ır. Onlar için küfrettikleri şey sebebiyle pek sıcak sudan bir içki ve içki ve pek pek incitici incitici bir bir azap azap vard ır.” (En´âm (En´âm 70) “O kimseler ki, dinlerini bir eğlence ve bir oyun edindiler ve onlar ı dünya hayat ı aldatmış oldu. Art oldu. Art ık onlar k onlar bu bu günlere yeti şeceklerini unuttuklar ı gibi ve bizim âyetlerimizi inkâr eder olduklar ı gibi biz de onlar ı bugün unutacağı z.” (A´raf 51) “ E Eğ er biz bir eğlence edinmek istese idik. E ğer yapacak olsayd ık elbette onu kendi taraf ımı zdan zdan edinirdik.” (Enbiya 17)

‫َﺔ‬‫ﻌـﻀ‬ْ‫ﻭﹶ ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ´m, yalan ve iftiradan Sana s ı ğ ınır ım.”

“Onlar ın kalplerinde bir hastal bir hastal ık vard k vard ır. Allah r. Allah Teâlâ´da on‐ lar için lar için hastal ığı art ırmışt ır. Onlar için Onlar için yalan söylemeleri sebe söylemeleri sebe‐ biyle gayet ac gayet acı bir azap bir azap vard ır.” ( r.” ( Bakara 10) Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki: “Münaf ığın alametleri üçtür. alametleri üçtür. —Söz söylerken yalan söyler. —Vaad etti —Vaad etti ği vakit i vakit sözünde sözünde durmaz. —Kendisine bir şey emniyet ey emniyet edildi edildi ği zaman zaman hıyanet eder.” yanet eder.” “Kim ki, yalan söylemeği ve yalanla amel etmeği bırak ‐ mazsa, Allah Teâlâ o kimsenin yemesini, içmesini, bırakma‐ sına hiç k hiç k ıymet vermez, ymet vermez, iltifat buyurmaz.” iltifat buyurmaz.” İftira ise yalandan daha dehşetli bir günahtır. Yalan güna‐ hının sermayesi hiçbir şey olmadığından bulaşması ve işlen‐ mesi kolaydır. Diğer günahlar ise ancak bir külfet ile meydana geldiğinden zorluk vardır. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve

240

Kutsî Duâ


sellem, müminin her günahı işleyebileceğini yalan söyleyeme‐ yeceğini teyit etmiştir. Çünkü mümin basit şeyler karşısında imanını satmaz.

ِ‫ﻄُﻮﺭ‬ ْ‫ﺨ‬ ‫ْـﹶﻤ‬‫ﻭﹶ ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ´m, korkudan ve helakime sebep olacak şeylerden Sana s ı ğ ınır ım.” İnsanlar hayat boyunca bir korkunun tesiri altında kendine baskı uygular. İslam, korku ve ümit durumunu beraber uygu‐ lamıştır. Çünkü korku dozunu aşınca yuvasını yıkan sel olur. Allah Teâlâ korkusu bile rahmetle beraber düşünülmez ise kişiyi helak eder. Şeytan, insandaki korkuyu çok iyi kullanır. Korku ve vesve‐ se onun silahlarıdır. Şeytan kişiye günah işletir sonra ‘sen gü‐ nahkâr oldun, artık kendini kurtaramazsın’ diyerek o kişiyi acze, korkuya ve perişanlığa düşürür. Çok kişi bu sebeple he‐ lak olmuştur. Tükenen insan, korkan insandır.97

ِ‫ﻈُﻮﺭ‬ ‫ﺨْـ‬ ‫ْـﹶﻤ‬‫ﻭﹶ ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ´m, haramlardan Sana s ı ğ ınır ım.”

97

—Psikiyatrik vakalar ın temelinde olan şeyler korkular ile başlar ve ümitsizlikle meyvesini verir. Bu nedenle insandaki ilmin değeri burada çıkar. Çünkü ilim aklın sapkınlığını teskin etmektedir. Akıl nebevi bilginin desteği ile mükemmelleşmesiyle kendisini koruduğu gibi bedeni ve başkalarını da korur. Fakat herkesin ilim ehli olması mümkün olmadığı için, âlimlerin yanında bulunmak onlardan fayda‐ lanmay ı doğurur ki, insan için kurtuluş sebebidir.

Kutsî Duâ


241

Haramlar temeli yıkan, nefsanî ve Allah Teâlâńın razı ol‐ madığı şeylerdir. ‘Haramın binası olmaz’ sözü budur. Kul hakkı ve haram, hüsrandan başka bir şey getirmez.98 Kul hakkı kıyamete cezası kalmayan tehlikeli haramlardandır. Allah Teâlâ kâfir olsun, mümin olsun, kulunun velisi duru‐ munda olduğu için gasp edilen kulunun hakkını bir şekilde tahsil eder. Bu ise elim verici azaptan başka bir şey olmaz.

‫ﹶَﻠﺔ‬ ‫ـﻤﹶﺎﺣ‬‫ْـﻤ‬‫ﻭﹶ ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ´m, dü şmanlar ının hilesinden Sana s ı ğ ınır ım.”

“Hilekârl ık yapt ılar. Allah lar. Allah Teâlâ da hilelerine kar şıl ık ver k ver ‐ di, Allah di, Allah Teâlâ hile yapanlar ın hay ırl ısıd ır.” (Al r.” (Al‐i İmran 54) “Onlar bir hile yapt ılar, biz de hiç bilgileri olmaksı zın bir hile yapt ık. Onlar ı ansı zın hilelerin cezasına kavuşturduk.” (Neml 50) “Böylece her bir beldenin günahkârlar ını büyükler k ıld ık ki, orada hilede bulunsunlar. Hâlbuki onlar hilekârl ık yap‐ mazlar, ancak kendilerine yapmış olurlar da fark ına vara‐ mazlar.” ( En´âm 123) Allah Teâlâ, hile yapanların hilesini kendilerine çevirir. İmandan, istikametten çıkan, küfre sapanların belalarını verir. Allah Teâlâńın hilesi, bilinen şer manası ile değil, aslında bir hayırdır. Allah Teâlâńın hilesi belki de tövbe etmelerine se‐ 98

—Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki; “Bir kimse “Bir kimse haram yoldan kazanı p, p, toplad ığı maldan sadaka verir ‐ se, hiçbir sevap hiçbir sevap kazanamayacağı gibi suçu gibi suçu ve günahı da kendisine ait olur.”

242

Kutsî Duâ


bep olur.

ِ‫ ـﹶﻤﺎﺭ‬‫ْﻐ‬‫ﻭﹶ ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ´m, hasetten Sana s ı ğ ınır ım.”

“Yoksa onlar Allah onlar Allah Teâlâńın lütfundan insanlara verdi ği ey üzerine haset mi haset mi ediyorlar?” ediyorlar?” (Nisa (Nisa 54) şey üzerine “Haset etti ği zaman i zaman haset edenin şerrinden Rahîm olan Allah Teâlâýa sığınır ım.” ( m.” ( Felak 5) Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur: “Ashabım, birbirinize buğ z düşmanl ık etmeyiniz, k etmeyiniz, birbirini ‐ ze haset etmeyiniz, birbirinizden yüz çevirip arkalaşarak ayr ılmay ını z. z. Ey Allah Allah Teâlâńın kullar ı , birbirinizle kardeş olunuz. Kar ‐ deş sevgisi gösteriniz. Bir müslümanın din kardeşini üç gün‐ den fazla den fazla bırakması küs durması helal de helal değildir.” “Haset hiç “Haset hiç bir bir şeyde caiz değildir, ancak iki huy iki huy hakk hakk ında caizdir: O kimseye haset ve gı pta olunur ki, Allah Teâlâ ona Kur´ân öğretmi ş , o da gecenin kutlu saatleriyle, gündüzün muayyen zamanlar muayyen zamanlar ında Kur´ân okur ve okur ve komşusu i şidir de: idir de: “Keşke komşum filâna um filâna verilen Kur´ân nimeti gibi nimeti gibi bana bana da ihsan olunsayd ı. Onun gereği ile i ile amel etti amel etti ği gibi i gibi ben ben de amel etseydim” der. etseydim” der. Başka bir kimseye bir kimseye de gı pta pta olunur ki, olunur ki, ona da Allah da Allah Teâlâ mal vermi mal vermi ştir, o da mal ını hak yolunda hak yolunda sarf etmektedir. sarf etmektedir. Şim‐ di birisi: di birisi: “Keşke şu hay ır seven r seven ki şiye verilen mal gibi bana gibi bana da ve‐ rilse idi de onun hay ır i şledi ği gibi ben de i şlemi ş olsayd ım” diye imrenir.”

Kutsî Duâ


243

Şu bir hakikattir ki, hasetli kişilerin nazarları dahi insanı pe‐ rişan eder. Nazarlarından sığınmak gerekir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki; “Kaderi bir şey geçecek olsa idi, nazar geçerdi. Nazar değmesinden dolay ı y ıkanma istenirse y ıkanını z.” “Y ıkand ıktan sonra y ıkanılan kabı ters çeviriniz.” sanlar ın ve cinlerin nazar ından Allah Teâlâýa sığını‐ “ İ İnsanlar n nı z”

ِ‫ﺠﺎﺭ‬ ‫ﻔُ ـ‬ ْ‫ﺪ ﺍﻟ‬ ‫َـ ـﻴ‬‫ ﻛ‬‫ﻦ‬‫ﻭﹶ ﻣ‬

“Allah Teâlâ´m, fas ıklar ın ve asilerin hilelerinden Sana sı ğ ınır ım.” “Ey iman etmi ş olanlar, eğer size bir fas bir fasık bir haber ile gelirse hemen onu araşt ır ını z. z. Belki, bilmeksizin bir kavme sald ır ırsını z z da sonra yapt ığını zın üzerine pi üzerine pi şman olmuş olur ‐ sunuz.” (Hucurat (Hucurat 6) Fâcir ve fâsık biri öldüğü zaman, onların bulunduğu yerdeki bitkiler, hayvanlar rahatladığına dair rivayetler vardır.

‫ﺼﺮﹶﺍ ِﻥ‬ ‫ْﻌﹶ ـ‬‫ﺙ ﺍﻟ‬ ‫ ﹶﺣـﻮﹶﺍﺩ‬‫ﻦ‬‫ﻭﹶ ﻣ‬

“Gecenin, gündüzün, ku şluk vaktinin, ikindi vaktinin ve zamanlar ın hadiselerinden Sana s ı ğ ınır ım.” Vakitler her an bir olaya gebedir. Vakitleri belirtilen zaman‐ lar (kuşluk, ikindi) ise, sıkıntı ve meşakkatin arttığı zamanlar‐ dır. Bu vakitlerin sıkıntısından sığınmak lazımdır. Çünkü bu vakitlerde gaflet artar ve hatalar çoğalır. Onun için bu vakit‐ lerdeki ibadetler kıymete haizdir. Mesela; ikindi vakti gündüzün sonuna doğru insanların da‐

244

Kutsî Duâ


ha çok ticaret için dünya işlerine daldıkları zamandır. Ayrıca gençliğin ve ihtiyarlığın, boş zamanın ve dolu zama‐ nın fitnelerinden Allah Teâlâýa sığınmakta gereklidir.

‫ﺮﺍ ِﻥ‬‫ِـ‬‫ﻷَﺟ‬ ْ‫ ﺷﹶـﺮﱢ ﺍ‬‫ﻣﻦ‬‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, insanlar ın ve cinlerin şerrinden Sana s ı ğ ınır ım.” Yaşanan hayatın gereği insanlar bir şekilde zarar ve ziyan içerisinde kalırlar. Bunlara sebep olarak insanlar ve cinler ola‐ bilir. Mesela; insan dini inancın eksikliği yüzünden yanlış arka‐ daş edinir. Dolayısı ile bir takım zararlar görür. Zahirde insan‐ ların zararını fark etse de, cinlerden gördüğü daha büyük za‐ rarlar vardır. Çünkü cinlerden gelen zararın yönü tam kestiri‐ lemez. Zararların defedilmesi ancak ve ancak Allah Teâlâýa yakın‐ laşmak ve dua ile olur. Kulluğun artması iyi dostlara, sonra güzel hayata ve güzel hayat cennete kavuşturur. “Ey iman edenler, Allah Teâlâ´dan korkunuz ve doğrular ile beraber olunuz.” beraber olunuz.” (Tövbe (Tövbe 119) Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem buyurdu ki, “Ki şi dostunun i dostunun dini üzeredir.” dini üzeredir.”

‫ْـﹶﻨﺎ‬‫ﻔَﻈ‬ ‫ﺣ ـ‬ُ ‫ﻆﺍ‬ ‫ﻴ‬ ‫ﻳﹶﺎ ﺣﹶـﻔ‬

“Haf ı z z olan Allah Teâlâ´m, bizi muhafaza et.”

Yapılan işleri bütün tafsilatıyla bilen, her şeyi son vaktine kadar belalardan saklayan ve hayatını koruyan Allah Teâlâ´dır. Hı fz, fz, korumak, demektir. Bu koruma iki şekilde olur.

Kutsî Duâ


245

Birincisi, varlıkların devamını sağlamak, muhafaza etmek‐ tir. İkincisi, birbirlerine zıt olan şeylerin, birbirlerine saldırma‐ sını önlemek, birbirlerinin şerrinden onları korumaktır. Allah Teâlâ her mahlûkuna, kendine zararlı olan şeyleri bi‐ lecek bir his ilham buyurmuştur. Bu Haf ız isminin tecelliyatındandır. Bir hayvan kimyevî tahlil kimyevî tahlil raporuna muhtaç olmadan kendine zararlı otları bilir ve onları yemez. Kulların amellerinin yazılması, zayi olmaktan korunması da Haf ız isminin gereğidir. Bu bakımdan ahirette yeniden dirilme ve yaptıklarından hesaba çekilme ile Haf ız isminin yakından ilgisi vardır.

‫ﺎﻭﹶﱃﺍ‬ ‫ـﻲ ﻳﹶ‬‫ﻳﹶﺎ ﻭﹶﻟ‬

©

“ İ yi kullar ına dost olan, güzel şekilde idare eden Allah Teâlâ´m.” Vâli; eşyanın sahibi; Mahlûkatın işlerini yoluna koyan; Bu muazzam kâinatı ve her an biten olayları tek başına tedbîr ve idare eden Allah Teâlâ´dır.99 Diğer valiler ve hükümdarların idaresi, O'nun izni ve müsa‐ adesi iledir. Onların velayet ve idareleri, son derece noksan‐ dır. Allah Teâlâńın velayet ve tedbiri ise sınırsız, gerçektir. Her şey emri ve iradesi altındadır. Her şeyi bilir. Ondan habersiz mülkünde hiçbir şey vücuda gelmez. 99

—“Bilmez misin ki, göklerin ve yerin mülkü muhakkak Allah Allah Te‐ âlâńınd ır. Sözler için Sözler için Allah Teâlâ´dan başka ne bir dost bir dost ve ve ne de bir yard ımcı vard ır.” (Bakara r.” (Bakara 107)

246

Kutsî Duâ


Veli ; sevdiği kullarının dostudur.100 Onlara yardım eder.101 Sıkıntılarını, darlıklarını kaldırır, ferahlık verir. İyi işlere muvaf ‐ fak kılar.102 Her çeşit karanlıklardan kurtarır, nurlara çıkarır.103 Artık onlara korku ve hüzün yoktur. Herkesin korktuğu za‐ man, onlar korkmazlar.

‫ﻲ‬‫ﺎ ﹶﻋﺎﻟ‬ ‫ﻠﻲ ﻳﹶ‬‫ﻳﹶﺎ ﻋﹶـ‬

“ Ş an anı yüce, delili yüksek olan Allah Teâlâ´m.”

Âli, her şey kendisinin altında, emrinde ve hükmü altında olan Zât demektir. Şerefli, yüksek olması özünden olan başka‐ sından olmayan demektir. Allah Teâlâ´dan daha üstün bir şey düşünülmesi imkansız‐ d ır. Her hususta, her şeyden yüce ve yüksek olandır. Yani bir benzeri veya ortağı veya yardımcısı olmayan, şanına yaraşma‐ 100

—“Sizin —“Sizin dostunuz ancak Allah Allah Teâlâ´d ır. Ońun Rasülü ve iman etmi ş olanlard ır. O iman edenler ki, namazı dosdoğru k ılarlar ve zekat ı verirler ve verirler ve onlar rükû’a onlar rükû’a varanlard ır.” (Maide r.” (Maide 55) “ Şüphe yok ki, yok ki, benim koruyucum, o kitabı indirmi ş olan Allah olan Allah Te‐ âlâ´d ır. O bütün salih kullar ını gözetir.” (Araf gözetir.” (Araf 196) 196) 101 —“Sizin mevlânız Allah Teâlâ´d ır. O yard ımcılar ın en hay ırl ısı‐ d ır.” (Al r.” (Al‐i İmrân 150) 102 —“Allah Teâlâ iman edenlerin velisidir. Onlar ı zulmetlerden nura çıkar ır. Kafir olanlar ın velileri ise tağuttur. Onlar ı nurdan zul ‐ metlere çıkar ırlar. İşte onlar cehennem onlar cehennem ehlidirler. Onlar ate Onlar ateşte ebedi olarak kalan olarak kalan kimselerdir . (Bakara 257) 103 —Allah Teâlâ sizin düşmanlar ınızı daha çok bilicidir. çok bilicidir. Allah Allah Teâ‐ lâ bir veli, bir veli, bir yard bir yard ımcı olarak da olarak da kâfidir.” (Nisâ kâfidir.” (Nisâ 45)

Kutsî Duâ


247

yan her şeyden uzak olan; kudrette, bilgide, hükümde, irade‐ de ve diğer bütün kemal sıfatlarında üstün olandır.

‫ﻫﹶﻮ‬ ‫ﺍ ﱠﻻ‬‫ٰۤﹶﻪ‬ ‫ﺍﻟ‬‫ﻻ‬ ‫ﻳﹶﺎﹶﻣﻦ‬ ‫ﻫﹶﻮ‬ ‫ﺍ ﱠﻻ‬‫ﻫﹶﻮ‬ ‫ﻴ ﹶﻒ‬‫ﻛَـ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﹶﺣ‬  َ‫ﻢ ﺍ‬َ‫ﻠ‬ ‫ـ‬‫َﻌ‬ ‫ﻻﻳﹶـ‬

“ Ey kendinden ba şka ilah olmayan, Allah Teâlâ´m.”

“Nasıl oldu ğ unu unu kendisinden ba şkası bilmeyen, Allah Teâlâ´m.” “O, gökleri ve gökleri ve yeri yaratan, yeri yaratan, sizin için kendi cinsinizden kendi cinsinizden eşler, hayvanlardan da çiftler yaratmışt ır. Bu suretle çoğalmanızı sağlamışt ır. Ońun misli gibi misli gibi bir bir şey yoktur ey yoktur ve ve O hakk ıyla i şiti ‐ cidir, görücüdür.” (Şura 11) Doğrudan doğruya Ońun aynısı bir şey olmadığı gibi, ben‐ zeri bir şeyde yoktur. Ońun yaptığı gibi de yapacak yoktur. Ońun Zat‐ında; Varl ık ve k ve yokluk; Zaman ve zamansızl ık; Mekân ve mekânsızl ık; Vücut ve Vücut ve vücutsuzluk; Z ıtlar bir tlar bir şeye muhtaç olmadan vard ır. Var olan şeyde olduğu gibi, yok olanda da aynı şekilde var‐ lığı ile zat‐ı kaimdir. Mahlûkat ise zıtlar ile mevcudiyetini ispat eder. Ońun varlığı ise karşılıksız olarak vardır.

‫ﺍﺕ‬‫ُ ﹶﻣﺮ‬ ‫ٱ‬   ‫ﻳﹶﺎ ٱ‬

[

]

“Ey Allah Teâlâ´m.”

248

Kutsî Duâ


Üç defa okunacaktır.104

‫ﺍﺕ‬‫ﺮ‬‫ ﻣ‬‫ـﻮﻡ‬‫ﻗَـﻴ‬ ‫ﺎ‬‫ ﻳ‬ ‫ـﻲ‬‫ﺎ ﺣ‬‫ﻳ‬

[

]

“Hakiki hayat sahibi, mahlûkat ın kendisine muhtaç oldu ğ u Allah Teâlâ´m.” Hayy ; diri, her şeyi bilen ve her şeye gücü yeten demektir. Allah Teâlâ ölmez, daima hazır ve nazırdır. Yaşayan mahlûka‐ tın hayatını veren de O´dur. O, olmasaydı hayattan eser ol‐ mazdı. O daima yok olmadan, kaybolmadan, hatadan eksiklik‐ ten münezzehtir. Kayyum; Kayyum; gökleri, yeri, her şeyi ayakta tutan, her şey üze‐ rinde kaim, yani bir şeyin bir varlık sahibi olarak durabilmesi neye bağlı ise, onu veren demektir. Allah Teâlâ, her şeyin takdir edilen vaktine kadar durması için sebeplerini ihsan etmiştir. Onun için her şey Allah Allah Teâlâ ile kaimdir.

‫ﹶﺣـ ـﻖ‬

“Hak olan Allah Teâlâ´m.”

Varlığı hakikî olan hakikî olan zatın ismidir. Varlığı hiç değişmeden du‐ randır. Yani, varlığı daima sabittir. Allah Teâlâńın zatı, yokluğu kabul etmediği gibi, herhangi bir değişikliği de kabul etmez. Hakikaten var olan yalnız Allah Teâlâ´dır.

104

—“Üç defa söylenmesi zât, sıfat ve fiillere işâret içindir. Birin‐ cisi ile gafilleri ikaz, ikincisi ariflere tarif, üçüncüsü vuslat lezzeti için söylendi. (Salat‐ı Meşiş İsmail Hakkı Bursevî)

Kutsî Duâ


249

‫ـﺪ‬ ‫ﻳﹶﺎ ﻭﹶﺍﺣ‬

“Vahid olan Allah Teâlâ´m.”

Zatında ortaklığı, çokluğu ve parçası yok demektir. Zatında, sıfatlarında, işlerinde, isimlerinde, hükümlerinde asla ortağı veya benzeri ve dengi bulunmayandır.

‫َﺣﹶ ـﺪ‬‫ﻳﹶﺎ ﺍ‬

“Ehad olan Allah Teâlâ´m.”

Evvel ve ahirde ortaktan münezzeh, ikincisi olmayan yegâ‐ ne birdir. Bu isim beraberinde zikir olunabilecek adedi nefy için kul‐ lanılır. Ehad , Allah Teâlâńın sıfatlarından bir sıfattır Ońda Ońa hiç bir şey ortaklık edemez. Ehad lafzı bir demek olan Vahid manasında dahi kullanılır ise de aralarında mühim farklar vardır. Ehad, Vahid´dir, lakin her Vahid Ehad olmaz. Ehad denil‐ mekle Vahid denilmiş olur, Vahid denilmekle Ehad denilmiş olmaz. Birlikten başkasını nefy etmek manasında Ehad uygundur. Ehad zatında hiç bir adet kabul etmeyen, iki olması ihtimali olmayan hakikî birdir. Ehadiyyet , Allah Teâlâ´dan başka bir Vahid ise kullanılır. şeye sıfat yapılamaz. Vahid ise Allah Teâlâ hakkında Vahid ve Ehad birbirinden ayrılma‐ mak itibariyle ikisi de birdir diye tefsir etmek herkesin anla‐ ması için daha kolay olur. Çünkü Ehad Vahid´dir. Fakat bunun‐ la arada hiç fark yoktur zan edilmemelidir.

250

Kutsî Duâ


Vahid ; muhtelif mertebelerde birlik lere lere söylenebilir, Ehad ise onun mükemmelidir Allah Teâlâ birdir demek gerek zatı, gerek sıfatı, gerek es‐ ması hangi nokta‐i nazarla mülahaza edilirse edilsin hep birdir, hiç ortağı olmayan hakikattir. Onun için ilahlık Ońa mahsus‐ tur, O ilahiyesinde de hakikati ve zatı ile birlikle birdir, demek olur. Allah Teâlâńın birliği sayıda birlik dediğimiz birlik değildir. Allah Teâlâńın birliği ise ne içinde ne dışında sayılma müm‐ kün olmayan ve her manasıyla çoğalmayı kabul etmeyen bir‐ liktir. Onun için Ońa evvel demek ikincisi var demek değildir. Ońa son demek de başka gelecek var demek değildir Ońun için ona evvel ve ahir isimleri söylenirken birlikte söylenmeli‐ dir.

‫ﻳﹶﺎ ﺻﹶـﻤﹶ ـﺪ‬

“Samed olan Allah Teâlâ´m.”

Ortağı veya benzeri ve dengi bulunmayan her şeyin Ońa muhtaç olduğu demektir Allah Teâlâ ihtiyaç ve ıstırapların giderilmesi için tek merci, dileklerde kendisine müracaat edilen, kendisine arzular sunu‐ landır. Yerde, gökte bütün ihtiyaç sahipleri yüzlerini Ońa dön‐ dürmekte, gönüllerini Ońa bağlamakta, el açarak yalvarmala‐ rını Ońa arz etmektedirler. Buna layık olan da yalnız O´dur.

‫ﻫـﺎﺏ‬‫ﻳﹶﺎﹶﻭ‬

“Vehhâb olan Allah Teâlâ´m.”

Kutsî Duâ


251

Çeşit, çeşit nimetleri devamlı bağışlayıp duran, demektir. Vehhâb, Vehhâb, kelimesi hibe kökünden gelmektedir. Hibe, “herhangi bir herhangi bir kar şıl ık ve menfaat gözetmeden menfaat gözetmeden birine bir mal ı bağışlamak” manasınadır. Vehhâb ise, “Her zaman, her yerde her yerde ve her şeyi çok eyi çok ve ve bol veren bol veren ve kar şıl ık beklemeyen” k beklemeyen” demektir. Vehhâb ismini Rahman ismi ile karıştırmamak gerekir. Vehhâb, Rahman gibi has değildir. Rahman kelimesi; Vehhâb veya Afüv veya Afüv manalar manalarını ifade eden bağışlayıcı sıfatı ile de tercü‐ me edilmez.

‫ﻓَـ ـﱠﺘـﺎﺡ‬ ‫ﻳﹶﺎ‬

“Fettah olan Allah Teâlâ´m.”

Müşkül şeyleri açan ve kolaylaştıran demektir. Fettah ke‐ limesi, feth´den gelmektedir. Feth ise,“kapal ise,“kapal ı olan şeyi aç‐ mak” manas mak” manasınadır. Kapalı bir şeyi açmak: —Maddî olur; —Maddî olur; bir kapıyı, bir kilidi açmak, vb; —Manevî olur; —Manevî olur; kalpten tasaları, kederleri atıp gönlü açmak vb. Bitkilerin çiçek açması, tohum ve çekirdeklerin sümbül vermesi, rızık ve rahmet kapılarının açılması hep Fettah ism‐i şerifinin tecellisindendir.

‫ﻴِﻰ‬ ‫ ـ‬‫ﻣ ـﺤ‬‫ﻳﹶﺎ‬

“Hayat veren Allah Teâlâ´m.”

Hayat veren, can bağışlayan, sağlık verendir Allah Teâlâ, cansız maddelere hayat ve can verir. Her gün,

252

Kutsî Duâ


her saat, her saniye varlıklar Ońunla hayat bulurlar. Bütün bunlar ise, Allah Teâlâńın emri, yaratması ve izni ile olmakta‐ dır. Allah Teâlâ yoğu var edip hayat verdiği gibi, ölüyü de tek‐ rar canlandırır. Buna ihya, yani diriltme denir. Hayat ı hiç yoktan veren zat ın, ölülere yeniden hayat verip diriltmesi elbette diriltmesi elbette son derece kolayd ır.

‫ﻤﻴﺖ‬‫ ـ‬‫ﺎ ﻣ‬‫ﻳ‬

“Hayat ı sonland ıran Allah Teâlâ´m”

Canlı bir mahlûkun ölümünü yaratan Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâ, yarattığı her canlıya belirli bir ömür takdir etmiştir. Canlı varlıklar için ölüm mukadder ve muhakkaktır. Hayatı yaratan Allah Teâlâ olduğu gibi, ölümü yaratan da yine O'dur. Ancak bu ölüm, yok oluş, hiçliğe gidiş değil, aksine fani ha‐ yattan baki hayata geçiştir.

‫ﻬـﺎﺭ‬‫َـ ـ‬‫ﻳﹶﺎ ﻗ‬

“Kahhar olan Allah Teâlâ´m.”

Her şeye, her istediğini yapacak ve yaptıracak surette galip ve hâkim olan ancak Allah Teâlâ´dır. Kahr; bir şeye, onu hor ve hakir kılacak veya mahv ve helak edebilecek surette galip olmaktır. Allah Teâlâ Kahhar ´d ´dır, her yönü ile üstün ve daima galip‐ tir. Kuvvet ve kudretiyle her şeyi içinden ve dışından kuşatmış‐ tır. Hiçbir şey Ońun bu hükmünden dışarı çıkamaz. Ońa karşı her şeyin boynu büküktür. Kahrına yerler, gökler dayanamaz. Kahr ile nice azıp sapmış ümmetleri ve milletleri mahv ve peri‐ şan etmiştir.

Kutsî Duâ


253

‫ﺍﺕ‬‫ ﹶﻣﺮ‬ ‫ﻳﹶﺎ ﹶﺳ ـ ﹶﻼﻡ‬

[

]

“Selam olan Allah Teâlâ´m.”

Her türlü tehlikelerden kullarını selamete çıkaran demek‐ tir. Her çeşit sıkıntı ve hadiselerden salim kılacak ancak Allah Teâlâ´dır. Cennetteki mutlu kullarına selam eden, O olacaktır.

‫ﺕ‬‫ﺍ‬ ‫ ﻣﹶﺮ‬‫ٍﹶﺭﺣ ـﻴ ٍﻢ‬ ‫ ﺭﹶﺏ‬‫ًﻦ‬ ‫ﻻ ﻣ‬ ‫ﻗَـ ـﻮ‬ ‫ﺳﹶـﹶﻼﻡ‬

[

]

“Merhametli olan Rabbín söyledi ğ i bir selâm da vard ır.” (Yasin58) Selam, Rahim olan sonunda müminleri rahmetiyle, murada erdiren ve ortağı olmayan bir Rabb´den doğrudan doğruya söylenen bir selamdır. Cennet ehli nimetleri içinde zevklenirken kendilerine bir nur parıldar, başlarını kaldırır bakarlar ki, etraflarından Rabb´leri kendilerini cemali ile mükâfatlandırmış ve “Selam size Cennet ehli” Cennet ehli” dedi dediğini görürler. İşte bu manayı ifade eden

‫ﺭﺣﻴ ٍﻢ‬ ‫ﺏﱟ‬‫ﻦ ﺭ‬ ‫ًﻣ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﻗَﻮ‬ ‫ﻼﻡ‬ ‫ﺳ‬

“

”

kelam‐ı

ilahisidir. Cennetlikler Allah Teâlâ nazar eder, onlar da Ońa nazar ederler ve nazar ettikleri müddetçe diğer nimetlerden hiç bir şeye iltifat etmezler, taki gaip olana kadar, o vakitte üzerle‐ rinde ve etraflarında nur ve bereketi baki kalır. Ancak o zaman cennet hakiki kıymetine kavuşur. Büyüklerin istemedikleri cennet Allah Teâlâýa nazar kılın‐ mayan cennettir. Yoksa nimeti inkâr olur ki, bu isyandır. Bü‐ yükler için ise böyle bir şey düşünülmez.

254

Kutsî Duâ


Yedi tamu Yedi tamu dedikleri katlanmaya dedikleri katlanmaya bir âh bir âhıma Sekiz uçmak aldamaya uçmak aldamaya bunda neye eğleneyim Yunus Emre

‫ﺕ‬‫ﺍ‬ ‫ ﻣﹶﺮ‬ ‫ْﻌﹶ ـ ـﻠﻴ ـﻢ‬ ‫ﻴﻊ ﺍﻟ‬‫ﺴ ـﻤ‬ ‫ﻫﹶﻮ ٱﻟ‬‫ﻭُﹶ‬ ‫ﺍ‬    ‫ﻢ ﺍ‬‫ﻬ‬‫َـ‬‫ﻔﻴـﻜ‬ْ‫ﻓَﺴﹶ ـﹶﻴﻜ‬

[

]

“O halde Allah Teâlâ onlara kar şı sana yetecektir ve O i şitendir, bilendir.” (Bakara 137) Mahlûkatın şerrine karşı Allah Teâlâ kâfidir. Yardımını biraz geciktirse bile muhakkak onların hakkından gelecektir, de‐ mektir. Allah Teâlâ duaları ve her türlü sözleri işitir. Niyetlere va‐ rıncaya kadar her şeyi bilir ve hükmünü icra eder. Hakka ihlâs ile bağlanmanın hükmü zafer, hakka karşı gelmenin hükmü de, erinde veya sonunda helaktir. Kutsî Dua Bahâiyyeýi okuyanın niyetinin olması için Allah Teâlâ kâfi gelecek demektir. Üç defa okunacaktır.

‫ﻫﹶﻮ‬ ‫ ﱠﻻ‬‫ٰۤﹶﻪ ﺍ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺍ‬‫ﻻ‬ ‫ُ ©ﺬﻯ‬ ‫ٱ‬ ‫ ٱﱠﻟ‬  ‫ﻫﹶﻮ ٱ‬

“O öyle bir Allah Teâlâ´d ır ki: Ondan ba şka ilâh yoktur.”

Bütün kemal sıfatlarını toplayan vacip‐ül vücut ve ülûhiyet kendinin hakkı olan bir zattır. Bütün ilâhi isimleri toplayan zat ismi olan Allah ismi Celâli´dir.

‫ﺣﻴﻢ‬ ‫ﺮ‬  ‫ﻦ ٱﻟ‬ٰ‫ﻤ‬‫ﺣ‬‫ٱﻟﺮ‬

“Allah Teâlâ Rahman ve Rahim´dir.” (Ha şır22)

Rahman ismi, sıfat ismi olmakla beraber Allah Teâlâ´dan

Kutsî Duâ


255

başkasına söylenmesi caiz olmayan has ismidir. Rahmet‐i Rahmaniye, öyle bir rahmeti ilâhiyedir ki, mümine de kâfire de, çalışana da çalışmayana da şamil olur. Meselâ vücut, bu rahmetin eseridir. Rahimdeki ceninler ve bütün hayvanat bu rahmet ile beslenir. Yine bu rahmet ile Allah Teâlâ kâfirlere dahi dünyada rızık, akıl vb. gibi nimetler verir. Rahîmî Rahmet, Rahîmî Rahmet, güzelce yaşayana ve çalışanlara verilen sı‐ nırsız rahmettir. Dinin, takvanın, çalışmanın ehemmiyeti bu‐ rada zahir olacaktır. Demek ki, rahîm sıfatı iman ile imansızı, iyi ile kötüyü, korunanlarla korunmayanları ayırt ederek iyileri mükâfat ile murada erdirmek manasını ifade eder. Buna karşı‐ lık rahmeti rahmaniye ise, kötülerin de mahrumiyet ve ceza ile mesuliyetlerini göz önüne almaz. Onun içindir ki, Rahman ile başlamıştır. “Rahmetim, gazabımı geçmi ştir” Hâdis‐i kutsi´si buna işarettir. Bir hadis‐i şerifte Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki: “Rabbímiz, sık ınt ıl ı durumun deği şeceği zaman yak ın ol ‐ masına rağmen kullar nn ümitsizli ğe düşmesine güldü.” güldü.” Ebu Rezin radiyallâhü anh devamla der ki: “Ey Allah´ “Ey Allah´ ın Rasulü dedim hiç Rab Teâlâ güler mi?” güler mi?” “Evet!” buyurdular. Ben de: “Öyleyse gülme vasf ı bulunan bir Rabb'ten bir Rabb'ten bize iyilik eksik iyilik eksik olmayacakt olmayacakt ır.” dedim. r.” dedim.

‫ﻠﻚ‬‫ْـﻤﹶ‬‫ﺍﻟ‬

“Mülkün sahibi Allah Teâlâ´d ır.”

Bütün mahlukatın hakiki sahibi ve mutlak hükümdarı Allah Teâlâ´dır.

256

Kutsî Duâ


Allah Teâlâńın, ne zatında ve ne de sıfatında hiçbir varlığa ihtiyacı yoktur. Aksine her şey zatında, sıfatında, varlığında ve varlığının devamında O'na muhtaçtır. Bütün kâinatın hakiki sahibi, mutlak hükümdarıdır.

‫ﺪﻭﺱ‬ُ‫ﻘ‬ ْ‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Kuddus´dür.”

Hatadan, gafletten, acizlikten ve her türlü eksiklikten çok uzak ve pek temiz olan Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâ, hissin idrak ettiği, hayalin tasavvur ettiği, veh‐ min hayal kurduğu, fikrin tasarladığı her vasıftan münezzeh ve yücedir. O hatadan, gafletten, acizden ve her türlü eksiklikten çok uzak ve pek temiz olandır. Bu bakımdan her türlü takdise la‐ yıktır. İnsanın kötü düşüncesi karışmadığı müddetçe kâinatta ya‐ ratılış olarak bulunan genel temizliğin hakikati de, Allah Teâ‐ lâńın Kuddus isminin tecellisidir.

‫ﺴ ﹶﻼﻡ‬ ‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Selam´d ır.”

Allah Teâlâ hadiselerden salim kalan, her türlü tehlikeler‐ den kullarını selamete çıkaran, cennetteki bahtiyar kullarına selam edendir. Bu ismi şerif, Kuddus ismi ile yakın bir mana ifade etmekte ise de Selam ismi, daha ziyade geleceğe aittir. Yani, Allah Teâ‐ lâńın gerek zatı, gerek sıfatı ileride en ufak bir değişikliğe, bir zaafa uğramaktan münezzehtir. O, ezelde nasılsa gelecekte de

Kutsî Duâ


257

öyledir. Her selametin kaynağı ve aslı, kendisi ayıptan, kusurdan, eksiklikten, fena ve zevalden, her eksiklikten salim olduğu gibi, selamet umulan ve arayanları selamete erdirecek olan da, O´dur.

‫ﻦ‬‫ﻣ‬‫ﻤﺆ‬ْ‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Mü´min´dir.”

Gönüllerde iman ışığı yakan, uyandıran, kendine sığınanla‐ ra aman verip onları koruyan, rahatlandıran, kalplere iman ve hidayet bağışlayarak oralardan şüphe ve tereddütleri kaldıran Allah Teâlâ´dır. Her şüpheden tereddütten münezzeh, her vasf ında mü‐ kemmel, sınırlamaya tasvire sığmayan, hiç bir leke kabul et‐ meyen, tertemiz olan Allah Teâlâ´dır. Emniyet ve eman verici, şüpheleri, tereddütleri kaldıran, kendine yönelenlere iman, korkanlara emniyet veren ve vere‐ cek olan da O´dur.

‫ﻤﻦ‬‫ﹶﻬﻴ‬‫ْﻤ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Müheymin´dir”

Gözetici ve koruyucu olan Allah Teâlâ´dır. Yarattığı mahlûkatının amellerini, rızıklarını, ecellerini bilip muhafaza eder. Bütün varlığı görüp gözeten, yetiştirip varaca‐ ğı noktaya ulaştıran ancak O'dur. Hiçbir zerre, hiçbir an, Ońun lütfundan, rahmetinden ve sevgisinden boş değildir.

258

Kutsî Duâ


‫ْـﹶﻌـﺰ©ﻳﺰ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Aziz´dir.”

Mağlup edilmesi mümkün olmayan, galip olan ancak Allah Teâlâ´dır. Bu isim, kuvvet ve galebe manasına gelen izzet kökünden gelir. Allah Teâlâ mutlak surette kuvvet ve üstünlük sahibidir. İ zzet s zzet sıfatı, Kurán‐ı Kerim´de birçok yerlerde azap ayetleri bahsinde gelmiştir. Fakat bu isimin yine birçok defa Hâkim ismi ile birleştiği görülür. Bunun manası: Allah Teâlâńın kud ‐ reti galip´dir, fakat hikmeti ile kötülerin cezasını geciktirir, kötülük edip durmakta olan insanlar ı cezaland ırmakta acele etmez, etmez, demektir. Allah Teâlâ izzetli, onurlu şanlıdır. Hiç bir şekilde mağlup edilmez, her işinde galiptir. Benzeri yok, gayet yüksek ve dile‐ diğini yapar. Bununla beraber alçaklığı, ahlaksızlığı, küfür, zulüm, fesat, isyan gibi fenalıkları sevmez.

‫ﺎﺭ‬‫ْـ ﹶﺠﺒ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Cebbar´d ır.”

Kırılanları onaran, eksikleri tamamlayan, dilediğini zorla yaptırmaya muktedir olan ancak Allah Teâlâ´dır. Bu isim cebr kökünden cebr kökünden gelmektedir. Cebr , kırık kemiği sarıp bitiştirmek, eksiği bütünlemek manasına geldiği gibi, icbar etmek, yani zorla iş gördürmek manasına da gelir. Bu manaya göre Allah Teâlâ Cebbar´dır. Yani, kırılanları onarır, eksikleri tamamlar, her türlü perişanlıkları düzeltir, yoluna koyar.

Kutsî Duâ


259

Allah Teâlâ zayi olanı yerine getiren, halkın eksikliklerini tamamlayan, ihtiyaçlarını gideren, dertlerine derman olan, işlerini düzelten, kırılanları onaran, yoksulları zengin eden, perişanlıkları yoluna koyup düzelten çok iktidarlı olan hâkim‐ dir. Cebbar ´ın bir başka manasına da; Allah Teâlâ kâinatın her noktasında ve her şey üzerinde di‐ lediğini yaptırmağa muktedirdir. Hüküm ve iradesine karşı gelinmek ihtimali yoktur. Allah Teâlâńın Kahhar ismi gibi, halkı iradesine mecbur eden, dilediğini ister istemez zorla yaptırmağa kadir olan, hükmüne karşı gelinmek ihtimali bulunmayan ceberut sahibi demektir. Bununla beraber kullara hiç zorlama yapmaz, her emri de cebr ile yürütür. Bundan insanların ihtiyari yoktur, manasını da, çıkarılmamalıdır. Çünkü O, emirlerini kulların iradelerine bağlı kılmış olduğunu “Allah Teâlâýa yard ım ederseniz O´da size yard ım eder” gibi birçok ayetle açıklar. Ancak bundan şu manayı anlamalıdır ki; Allah Teâlâ insanlara birçok fiillerde irade vermiş, hür ya‐ ratmış olmakla beraber bütün iradelerini yapmaya mecbur değildir. Dilerse dilediği anda iradelerini kaldırır. Nitekim bir hadisi şerifte buyrulmuştur ki; “Allah Teâlâ kaza ve kaderinin infazını murat etti murat etti ği vakit, i vakit, ak ıl sahiplerinin ak ıllar ını kald ır ıverir ki, kazası ve kaderi onlarda yer bulsun, yer bulsun, emri yerini emri yerini bulunca bulunca ak ıllar ını geri verir geri verir ve ve pi şmanl ık olur” k olur” Dilerse onların akıl ve iradelerini kaldırmakla beraber istek‐ lerinin aksi olarak kendi hüküm ve iradesini zor ile üzerlerinde icra eder. Allah Teâlâ´dan korkmayan, emirlerine karşı gel‐ mek isteyen asiler, azaba yanaşmak istemedikleri halde vakti

260

Kutsî Duâ


gelince cezalarını çekmeğe mecbur olurlar. Allah Teâlâńın mutlak iradesi altında ve mecbur kalmayacak hiç bir şey ta‐ savvur olunmaz.105

‫َﱢﺒﺮ‬‫ﺘَـﻜ‬ ‫ﻤ‬ْ‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Mütekebbir´dir.”

Her şeyde ve her hadisede büyüklüğünü ve ululuğunu gös‐ teren, ancak Allah Teâlâ´dır. Varlığı ile yokluğu Allah Teâlâńın bir tek emrine ve iradesine bağlı bulunan kâinattan hiçbir mevcut, bu sıfatı takınamaz. O çok büyüktür. Her hususta büyüklüğünü gösterir. Büyük‐ lük, ululuk, kibriya, azamet kendisine mahsustur ve kendisinin hakkıdır. Kibirlenmek, mahlûkun hakkı değildir, onun için mütekeb‐ bir sıfatı halk hakkında çirkin görülmüştür. Çünkü mütekebbir, kendisinde kibir izhar eden, büyüklenen demektir. Hâlbuki mahlûkta haddi zatında büyüklük ululuk yoktur, aksine haka‐ ret, zillet, ihtiyaç vardır, Hatta bir sinek, bir mikrop, bir Nem‐ rut’un işini bitirmeğe kâfi gelir. Böyle birçok ihtiyaçtan kendi‐ lerini kurtaramayana ise büyüklük, ululuk taslama cehaletten ve yalancılıktan başka bir şey olmaz. Fakat Allah Teâlâ zatında, sıfatında, fiilerinde büyüklüğün, ulviyetin, kutsiyetin her türlü‐ sünü cami´dir. Ońun bu sıfatını göstermesi ise, hiç bir şekilde ortak kabul etmediğinin, kendisinin celal ve cemalini kullarına 105

—Cebbar ismi celilinde bu iki mańadan başka bir açıklama daha beyan etmişlerdir. İbni Enbari demiştir ki: Allah Teâlâńın sıfa‐ tında cebbar, kendisine erişilmez, el uzatılamaz demektir. Bir de İbni Abbas Hazretlerinden rivayet olunduğu üzere el ceb‐ bar, büyük melik, yani çok büyük azametli padişah manasına gelir.

Kutsî Duâ


261

tanıtmak ve bilgilendirmek istediği bir sıfatı olmasındandır.

‫ﻖ‬‫ﺨَﺎﻟ‬ ْ‫ﻟ‬ ‫ﺍ‬

“Allah Teâlâ Halik´t ır.”

Her şeyin varlığını ve varlığı boyunca görüp geçireceği hal‐ leri, görüp gözeten, her şeye şahit ve koruyandır. Allah Teâlâ hadiseleri tayin ve tespit eden ve ona göre yaratan ve yoktan var edendir. Bu ismin manasında çıkan iki husus vardır: a‐ Bir şeyin nasıl olacağını tayin ve takdir etmek, b‐ O takdire uygun olarak o şeyi icat etmek. Halik , yok olan şeye vücut vermek, hiç bir asıl ve misali yok iken icat etmektir. Buna göre Allah Teâlâ´dan başka her şey mahluktur. Bazen bir şeyden diğer bir şeyi icat etmek manasına da kul‐ lanılır. Lakin bu manaya daha ziyade inşa eyledi, denir. Mah‐ lûklara nispet edilebilen en yüksek sanatlar, Allah Teâlâńın takdir buyurduğundan ileri geçemez. Çünkü mahlûk fiilinin bütün tafsilatını takdir edemez, yoktan var edemez. Yoktan bir yaratış sınırsız bir kudrete bağlıdır. Mahlûk ise bunu başa‐ ramaz. Her şeyi tam manası ile takdir ve icat ederek yaratan Allah Teâlâ´dır.

‫ِﺉ‬‫ْﹶﺒﺎﺭ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Bari´dir.”

Eşyayı ve her şeyin aza ve organlarını birbirine uygun bir halde yaratan Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâ, her şeyin vücudunu uygun, yani, azasını, hayat

262

Kutsî Duâ


organlarını ve unsurlarını nitelik ve nicelik bakımından birbiri‐ ne münasip olarak yarattığı gibi, hizmeti ve faydası da umumi ahenge uygun yaratmıştır. Öyle temiz yaratıcı ki, halk ettiklerini temiz ve sağlam bir nizam üzere seçip tesviye ve tekâmül ettirerek birbirinden farklı evsaf ve evsaf ve özellik ile açığa çıkarır. Yaratılışın tekâmül mer‐ tebelerindeki icatlar da Ońun bilgisi içindedir.

‫ ﹶﺼـﱢﻮﺭ‬‫ْﻤ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Musavvir´dir.”

Tasvir eden, her şeye bir şekil, suret ve özellik veren Allah Teâlâ´dır. Her şeyin kendisine göre şekli, dıştan görünüşü var‐ dır ki, başkalarına benzemez. Mesela: İnsanlar arasında tamamıyla birbirinin aynı iki in‐ san yoktur. Bundan daha garibi, parmak uçlarındaki çizgilerdir. Bu çiz‐ giler, insanların sayısı kadar değişik ve hiçbiri ötekine uyma‐ maktadır. Şu halde insanın hiç taklit olunamayacak imzası, bastığı parmak izidir. İşte bunlar, Allah Teala'nın Musavvir isminin tecellileridir. Mahlûkatın suret ve keyfiyetlerini dahi takdir edip dilediği yönde icat ederek tasvir edici ancak O´dur.

‫ْـﹶﻌـﻔﱠﺎﺭ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Gaffar´d ır.”

Mağfireti pek bol olan ancak Allah Teâlâ´dır. Gafr , örtmek ve korumak manasınadır. Allah Teâlâ mümin‐ lerin günahlarını örter. Dilediği kullarını da günahlardan, ko‐

Kutsî Duâ


263

rur. Bu, onlar için en büyük nimetlerden biridir.

‫ﺪﺉ‬ ‫ﺒ‬‫ﻤ‬‫ْـ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Mübdi’dir.” Mahlukatı maddesiz ve örneksiz olarak ilk baştan yaratan Allah Teâlâ´dır. Mübdi, bir manada icat demektir. Muîd ismi Muîd ismi de icat mana‐ sına gelir. İcadın bir benzeri daha evvel yaratılmış, meydana getirilmiş ise iade; değilse, yani, benzeri, maddesi olmayan yeni bir şey ise ibda denir.

‫ـﻴﺪ‬ ‫ﻌ‬ ‫ﻟْـﻤ‬ ‫ﺍ‬

“Allah Teâlâ Muîd´dir.”

Yaratılmışları yok ettikten sonra tekrar yaratan ancak Allah Teâlâ´dır. Her şey takdir edilen ömrünü tamamlayıp öldükten sonra, Allah Teâlâ´dan başka kimse kalmaz. Varken yok olan bu in‐ sanları ahiret günü Allah Teâlâ diriltip yeniden hayat vererek yaratır. Sonra da dünya hayatlarında yaptıkları işlerden hesa‐ ba çeker.

‫ﻟْـﺒﹶـﺮ‬ ‫ﺍ‬

“Allah Teâlâ Berr´dir.”

Kulları hakkında kolaylık isteyen; iyilik ve bahşişi çok olan yalnızca Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâ kulları için daima kolaylık ve rahatlık ister, zor‐ luk istemez, zorluk çıkaranları da sevmez. Yapılan kötülükleri

264

Kutsî Duâ


bağışlar, örter. Bir iyiliğe en az on kat mükâfat verir. Kul gön‐ lünden iyi bir şey geçirmiş ve onu yapmamış olsa bile, yapmış gibi kabul edip yine mükâfat verir. Aksine kötülükleri ise yap‐ madıkça cezalandırmaz. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki: “Ben bir ayet bir ayet biliyorum. biliyorum. E ğer insanlar er insanlar ın hepsi onu hepsi onu tutsay ‐ d ılar hepsine lar hepsine kâfi getirdi.” kâfi getirdi.” Ashab: “Ey Allah' “Ey Allah' ın Resulü, bu hangi ayettir?” dediler. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem şu ayeti okudu.

ً  ‫ْﹶﺮﺟﺎ‬‫ﺨ‬  ‫ﹶﻣ‬‫ﻟَﻪ‬ ْ‫ﺠﻌﹶﻞ‬ ‫ﻠّﻪﹶﻳ‬ ‫ ﺍﻟ‬ِ‫ﺘّﻖ‬ ‫ ﻳﹶ‬‫ﻭﹶﹶﻣﻦ‬

“Kim Allah Teâlâ´dan korkarsa, Allah Teâlâ o kimseye (darl ıktan geni şli ğe) bir ç bir ç ık ış yolu ihsan eder” (Talak eder” (Talak 2)

‫ﻲ‬‫ﺤﺼ‬ ‫ﻤ‬ْ‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Muhsî´dir.” Her şeyin sayısını bir bir bilen yalnızca Allah Teâlâ´dır. İlmi her şeyi kapsayan ve her şeyin miktarını bilip eksiksiz tastamam sayabilen Allah Teâlâ´dan başkası olamaz. Allah Teâlâ, her şeyi olduğu gibi görür ve bilir. Bütün mevcudatı toptan bir yığın halinde birbirinden seçilmez karışık bir şekilde değil; cinslerini, türlerini, sınıflarını, fertlerini, zerrelerini birer birer saymış gibi gayet açık görür ve bilir.

ُ ‫ﻕ‬ ‫ﺯﱠﺍ‬‫ٱﻟـﺮ‬

“Allah Teâlâ Rezzâk´t ır.”

Yaratılmışlara, faydalanacakları şeyleri ihsan eden Allah Teâlâ´dır.

Kutsî Duâ


265

Rızık, Allah Teâlâńın bilhassa yaşayan mahlûkatına fayda‐ lanmalarını nasip ettiği her şeydir. Rızık yalnız yenilip içilecek şeylerden ibaret değildir. Kendisinden faydalanılan her şeye rızık denir. Maddi r Maddi r ızık , her türlü yiyecek ve içecek, giyilecek ve kulla‐ nılacak eşya, para, mücevher, çoluk çocuk, vücudun çalışma kudreti, bilgi, mal mülk, servet vb. gibi şeylerdir. Manevi r Manevi r ızık ise, k ise, ruhun ve kalbin gıdası olan şeylerdir. Baş‐ ta iman olmak üzere insanın manevi hayatına ait bütün duy‐ gular ve o duyguların ihtiyacı olan şeyler, hep manevi rızıktır.

‫ﺩﺭ‬‫ﻘَـﺎ‬ ‫ْـ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Kâdir´dir.”

İstediğini, istediği gibi yapmağa gücü yeten yalnızca Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâ, kudretine bir ayna olmak üzere kâinatı yarat‐ mıştır. Gök boşluğunun ölçülmesi mümkün olmayan genişliği içinde, akıllara hayret ve dehşet verecek derecede birbirlerine uzak mesafelerde milyarlarca güneşleri, galaksilerde sayısı belirsiz yıldızları birbirine çarpmadan seyr ettirmek Ońa mah‐ sustur. Bir damla suyun içinde, birbirine temas etmeden he‐ sapsız hayvanatı yüzdürmek de Kadir isminin tecelliyatındandır.

‫ﺑِﺾ‬ ‫ﻘَﺎ‬ ‫ْـ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Kâbiz´dir.”

Sıkan, daraltan demektir. Kulların rızıklarını dilediği gibi da‐ raltır. Yaşama sevinçlerini kaldırıp karamsar kılar. Bütün varlık‐

266

Kutsî Duâ


lar Allah Teâlâńın kudret elindedir. Allah Teâlâ kulunda kudretini iki şekilde gösterir. —İşlediği günah sebebi ile dünyevi işlerin aksi gitmesi, —Sevap vermek için başına bir musibet bela vererek darlık ve sıkıntı içinde bırakması. Öyle ki istediği kulundan, ihsan ettiği serveti, evlat ve ayali yahut hayat zevkini, gönül ferahlığını alıverir. O adam zengin‐ ken fakir olur veya evlat acısına boğulur veya iç sıkıntısına, ıstırap ve huzursuzluk içine düşer. Bu isim imtihan makamının tecellisidir. Kul bu sıfatla imti‐ han edilmekten Allah Teâlâýa sığınmalıdır. Çünkü helak ol‐ makta vardır. Fakat bu terbiye yolunun müntesipleri bu ismin tecellisi ile gafletten ayıklığa geçerek kendilerini uyarırlar. Eğer bu ismin tecellisi zuhur ederse rıza makamından Allah Teâlâýa razı olmalı ve tevekkül etmelidir. “Her kim “Her kim ki benim kazama r ı za za göstermez ve belâma sa‐ bır etmezse, r etmezse, Benden başka Rabb arasın.” (Râmuz) n.” (Râmuz) “Hiçbir kul yoktur ki, onun razı olduğu veya olmad ığı bir hüküm vereyim de onun için hay ırl ı olmasın.” (Râmuz) n.” (Râmuz) “Allah Teâlâ için k ı zı p, Allah p, Allah Teâlâ için razı olmad ıkça, kul imanın hakikatine kavuşamaz.” “Ey Âdemo Âdemoğlu! Beni lu! Beni zikrettikçe zikrettikçe şükürdesin. Unuttukça kü‐ fürdesin.” (Râmuz) fürdesin.” (Râmuz) “Günah yapı p p ta onu aff ımın yanında büyük görene, ga‐ zapland ığım gibi hiçbir gibi hiçbir kimseye kimseye gazaplanmam. E ğer cezay er cezay ı acele verici olayd verici olayd ım veya acele etmek şanım‐ dan olayd ı , , rahmetimden ümit kesenlere cezay ı acele verir ‐ dim. E ğer kullar ıma merhamet etmeseydim bile, benim huzu‐ rumda durmak kendilerini korkutanlara bundan dolay ı rah‐

Kutsî Duâ


267

met ederdim. Sevaplar ını verirdim, korktuklar ından emin ederdim.” (Râmuz) ederdim.” (Râmuz)

ُ ‫ﻂ‬  ‫ْـﺒﹶﺎﺳ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Bâsıt´t ır.”

Açan, genişleten demektir. Allah Teâlâ, istediği kuluna da yepyeni bir hayat, neşe, rızık bolluğu verir, bu da Bâsıt isminin t isminin tecelliyatıdır. Bu ismin neti‐ cesi olan güzellikleri gören kul, şükür üzere olmalıdır. Allah Teâlâ nasıl ki zamanı gece ve gündüz ile devir ettiri‐ yorsa kullarını da bir genişlik ve darlık ile devir ettirir. Çünkü yaşamaktaki zevk durağan olanda değil hareketli olan şeyler‐ dedir. Mesela; her zorlukla beraber bir kolaylık vardır. Öyle ise her genişlik bir sıkıntının neticesidir. Bu iki isim (Kâbiz‐Bâsit) kulların kanatları gibidir. Onunla maneviyat ve maddiyat yolunda ilerler.

‫ﻓﺾ‬‫ﺨَﺎ‬ ْ‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Hâfid´d ır.”

Yukarıdan aşağıya indiren, alçaltan demektir. Allah Teâlâ istediği kulunu yukarıdan aşağı atıverir. Şan ve eref sahibi iken, rezil ve rüsva eder. Bu muamelesi çok defa, şeref sahibi kendisini tanımayan, emirlerini dinlemeyen asiler, başkalarını beğenmeyen mütekebbirler, hak, hukuk tanımayan zalim zorbalar hakkında tecelli eder.

268

Kutsî Duâ


‫ ـﻊ‬‫ﺮﺍﻓ‬‫ٱﻟ‬

“Allah Teâlâ Râfi´dir.”

Yukarı kaldıran, yükselten demektir. Allah Teâlâ istediği kulunu indirdiği gibi, istediği kulunu da yükseltir. Şan ve şeref verir. Bazı gönülleri iman ve irfan ışığı ile parlatır, yüksek hakikatlerden haberdar eder. Allah Teâlâńın yükselttiği insanlar, çok defa melek huylu, tatlı dilli, insanların ayıplarını, kusurlarını örtüp eksiklerini tamamlayan; onlara malıyla, bedeniyle, bilgisiyle, nasihatiyle yardım eden nazik, kibar insanlardır. Onlar bu istikametten ayrılmadıkça Allah Teâlâ da bu nimeti kendilerinden almaz.

‫ﻌ ـﺰ‬‫ـ‬‫ْـﻤ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Muizz´dir.”

İzzet veren, ağırlayan demektir. Bu isim ile Allah Teâlâ kul‐ larından bazılarını kendine dost seçer. Ońu diğer varlıklar arasında seçilmiş kılar. Bu yakınlık ile mahlûkat o seçilene medyun olur. Mesela Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz böyle birisidir. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki: “Allah Teâlâ bir kulu sevdi mi Hz. Cebrail aleyhisselâmá: “Allah Teâlâ falan Teâlâ falanı seviyor, onu sen de sev!” diye seslenir. Onu Cebrail de sever. Sonra o, gök ehline: “Allah falan “Allah falanı seviyor, onu siz de sevin!” diye sevin!” diye nida eder. Böy‐ lece bütün sema ehli de onu sevmeye başlar. Sonra onun için yer halkı arasına güzelce kabul etme hissi konur.” (Buhârî)

Kutsî Duâ


269

“Allah Teâlâ, bir kula da buğz etti mi, Cebrail Aleyhisselâmá: “Ben falancaya buğz ettim sen de buğz et!” diye seslenir. Ona Cebrail de buğz etmeye başlar. Sonra Cebrâil gök ehli‐ ne nida eder: “Allah Teâlâ falan kimseye buğz etti, siz de buğz edin!” Sonra yeryüzüne onun için buğz hissi konur.” (Müslim)

‫ﺬ ﱡﻝ‬ ‫ﻤـ‬‫ْـ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Müzill´dir.”

Zillete düşüren, hor ve hakir eden demektir. İzzet ve zillet, birbirine zıt manalardır. İzzet kelimesinde şe‐ ref ve ref ve haysiyet, zillet kelimesinde ise alçaklık manası vardır. Bunlar hep Allah Teâlâńın, mahlûkatı üzerindeki tasarruf ‐ ları cümlesindendir. Bu isim sebebi ile iblis alçaltılmıştır. Kıyamete kadar hor ka‐ lacak ve cehenneme atılacaktır.

‫ﻘﻴﺖ‬‫ﻤ‬ْ‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Mukît´dir.”

Her yaratılmışın yiyeceğini ve gıdasını tayin eden, ihtiyaçla‐ rını ve kuvvetlerini beden ve kalplere gönderen ancak Allah Teâlâ´dır. Bu manaya göre Mukit, Rezzak manasınadır. Yalnız Mukit , Rezzak´tan daha hususidir. Rezzak, yiyecek olanı da olmayanı da içine alır. Mukit yaratılmışların ihtiyaçlarını giderdikten sonra hâsıl olacak kuvvetleri göndermesidir.

270

Kutsî Duâ


ُ ‫ﻕ‬ ‫ﺎﺩ‬‫ٱﻟﺼ‬

“Allah Teâlâ Sâd ık´t ır.”

Allah Teâlâńın sözü doğrudur. Şüphe yok ki, Allah Teâlâ doğru yol üzerindedir. Doğrulu‐ ğun hamisi, doğruların yardımcısıdır. Rızası adalet ve istikamet üzeredir. Mahlûkat söz verdiğinde ya yapar veya yapamaz. Fakat Allah Fakat Allah Teâlâ kullar ına ne söz verdi ise verdi ise gerçekleştirecek ‐ tir.

‫ﻲ‬‫ْـﹶﺒﺎﻗ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Bâki´dir.”

Varlığının sonu olmayan ancak Allah Teâlâ´dır. Bu isim varlığın devamını bildiren bir kelimedir. Allah Teâ‐ lâńın varlığı, devamı, önü ve sonu olmamakladır. Önü olma‐ mak manasıyla Allah Teâlâýa Kadim, Kadim, sonu olmamak manasıy‐ la Baki denir. Baki denir. Bu manalara yakın Ezeli ve Ezeli ve Ebedi isimleri Ebedi isimleri de var‐ dır. Allah Teâlâńın varlığı, devam bakımından zaman öğesi içi‐ ne girmez. Çünkü zaman denilen şey, kâinatın yaratılmış oldu‐ ğu andan itibaren sonsuzluğa doğru akışının derecelerini gös‐ teren bir mahlûktur. Buna göre zaman yaratılmışlar ile başla‐ mıştır ve onlarla bitecektir. Kâinat yok iken zaman da yoktu, fakat Allah Teâlâ vardı.

‫ُﻑ‬‫ﺅ‬‫ٱﻟﺮ‬

“Allah Teâlâ Raûf´dur.” Çok merhamet ve şefkat sahibi demektir.

Kutsî Duâ


271

Mahlûkat içinde bilhassa insanlar için, Allah Teâlâńın yar‐ dımı, kerem ve şefkati hiçbir ölçüye ve ifadeye sığmayacak kadar geniş ve büyüktür. Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz buyurdular ki; “Allah Teâlâ mahlûkat ı yarat ınca, Allah Teâlâńın yanında ş‐tan üstün levh‐i mahfuzuna, O “Rahmetim, intikamıma Ar ş‐ galiptir” diye galiptir” diye yazmasını kaleme emretti.” “Allah Teâlâ rahmetini yüz rahmetini yüz parça yapt ı da, doksan dokuz parçasını kendi yanında tuttu, bir parças parçasını yeryüzüne indir ‐ di. İşte bu bir parça bir parça rahmet sebebiyle bütün mahlûklar bir ‐ birlerine ac ırlar, sevi şirler. Hatta k ısrak yavrusunu emzirir ‐ ken dokunur korkusuyla bir ayağının t ırnağını yukar ı kald ı‐ r ır.” Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem bir hutbesinde; “Ashabım, Sizden hiç birinizin hiç birinizin ibadeti asla ibadeti asla kendisini kurta kendisini kurta‐ ramaz, buyurdu. Bunun üzerine Ashab: —“Ya Rasülallah, Seni de Seni de mi ibadetiniz mi ibadetiniz kurtaramaz?” Diye kurtaramaz?” Diye sorduklar ında; —“Evet, beni de. Ancak Allah Ancak Allah Teâlâ beni rahmeti ile ko‐ rumuş ve muhafaza etmi ştir.” —“Ashabım, doğruluğun taraftar ı olunuz. İ badetinizde badetinizde aşır ıl ığa gitmeyiniz. Gündüzün ilk ve ilk ve son saatlerinde yürüyü‐ nüz, gecenin bir saatinden de istifade ediniz. Her hal ve ha‐ reketinizde ölçülü olunuz ki, maksad ını za eresiniz.”

‫ﻓـﻊ‬‫ﺎ‬‫ﺍﻟـﻨ‬

“Allah Teâlâ Nâfi’dir.” Hayır ve menfaat verici şeyleri yaratan yalnız Allah Teâ‐

272

Kutsî Duâ


lâ´dır. Hayır ve şerleri yaratan Allah Teâlâ´dır. İnsana menfaat ve zararlar belli bazı sebepler altında geliyorsa da, o sebepler o menfaat ve zararların sahibi ve müessiri değil, birer perdesi‐ dir. Gerçekte zararın da faydanın da, hayrın da şerrin de yara‐ tıcısı Allah Teâlâ´dır.

‫ـۤ ـﺎﺭ‬ ‫ٱﻟـﻀ‬

“Allah Teâlâ Dârr´d ır.”

Elem ve zarar verici şeyleri yaratanda Allah Teâlâ´dır. Darr ismi yalnız olarak söylenmez Nafi’ ismi ile beraber söylenmesi lazım gelir. Mesela; Darr isminin tecellisi şeytan, Nafi’ isminin Nafi’ isminin tecellisi Hızır aleyhisselâm´dır. Allah Teâlâ rahmeti icabı Darr ismini, Nafi’ isminin altında tecelli ettirir. Çünkü Ońun yaptığı her işte rahmet ön planda‐ dır.

‫ﻠﻚ‬‫ﻬ‬‫ْﻤ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ diledi ğ ini ini helak edendir.”

Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem buyurdu ki; “Hiç bir kimse yoktur ki, k ıyamet günü hesaba çekilsin de helak olmas helak olmasın” Allah Teâlâ bir şeyi helak etmek istediğinde onun sebeple‐ rini hazırlar. Çünkü yaratılmışlarda noksan ve eksiklik vardır. Allah Teâlâńın azap edeceği kullarına hesaptan önce vereceği yok edilme cezasıdır. Helak edilmenin neticesindeki hesapsa çetindir.

Kutsî Duâ


273

“O ülkeler ki, biz onlar ı zulmettiklerinde helak etmi şiz ve helaklerine bir zaman zaman tayin eylemi şiz.” (Kehf iz.” (Kehf 59) 59) “Hem onlardan evvel nice kasabalar helak ettik, hiç on‐ lardan birini hissediyor birini hissediyor musun musun yahut gizli yahut gizli bir bir seslerini seslerini i i şitiyor musun?” (Meryem musun?” (Meryem 98)

‫ﻘَـ ﱢﺪﻡ‬ ‫ْـﻤ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Mukaddim´dir.”

İstediğini ileri geçiren, öne alan demektir Allah Teâlâ bütün mahlûkatı yaratmıştır. Fakat seçtiklerini ileri almıştır. İnsanların bazısını dince veya dünyaca bazısının üzerine derece derece yükseltmiştir. Fakat bu yükseltme ve seçme, kulların kendi amelleri ile ona layık olmaları neticesin‐ de olmuştur.

‫ﻤﺆﹶ ﱢﺧﺮ‬ْ‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Muahhir´dir.”

İstediğini geri koyan, arkaya bırakan demektir. Allah Teâlâ istediğini ileri, istediğini geri aldığı gibi, bazen de kullarının teşebbüslerini, onların bekledikleri zamanda mükâfatlandırmaz, maksatlarını arkaya bırakır. Bunda birçok hikmetleri vardır. Bu hikmetleri araştırmalı, sezmeğe çalışma‐ lıdır. Yine Allah Teâlâ cezası verilmesi gereken kulların cezalarını dilediği zamana kadar erteler.

‫ﻔُـﻮ‬ ‫ْﹶﻌ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Afüv´dür.”

274

Kutsî Duâ


Aff ı çok olan ancak Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâ günahları silen, onları hiç yokmuş gibi kabul edendir. Bu manaya göre bu isim, Gafur ismine Gafur ismine yakındır. Ancak ara‐ da şu fark vardır: Gufran, Gufran, Günahları örtüvermek demektir. Afv demektir. Afv ise, ise, günahları kökünden kazımaktır. Günahları kökünden kazımak, o şeyi örtmekten daha iyidir. Kulun kendisinden ve meleklerden dahi saklamasıdır.

‫ﻨـﻲ‬َ‫ﻐ‬ ‫ْـ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Ganî´dir.”

Çok zengin ve her şeyden müstağni demektir. Gani, hiçbir şeye ihtiyacı olmayan, her şey yanında mevcut bulunduğu için hiçbir şekilde başkasına müracaat mecburiye‐ tinde kalmayan zat demektir. Allah Teâlâýa her şey muhtaç‐ tır. Yaratılanlar ihtiyaçları için ona müracaat ederler.

‫ﻐْـﻨﻰ‬ ‫ـ‬‫ْـﻤ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Mu ğ ni´dir.” ni´dir.”

İstediğini zengin eden Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâ dilediğini zengin eder, ömür boyunca zengin olarak yaşatır. Dilediğini de ömür boyunca fakirlik içinde bırakır. Bazı kullarını zenginken fakir, bazılarını da fakirken zengin yapar.

Yahya bin Muaz şöyle demiştir. “K ıyamet günü yamet günü fakirlik fakirlik ve ve zenginlik tart zenginlik tart ılmayacak; fakirli lmayacak; fakirli ğe ne ölçüde sabredildi ği, zenginli ğe de ne ölçüde şükredilmi ş

Kutsî Duâ


275

olduğu hesap edilecek. As edilecek. Asıl mesele, çok fakir çok fakir veya çok zengin olmak de olmak değil, çok sabretmek çok sabretmek veya veya çok şükretmektir.” Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem fakirlikle öğünmüştür. Çünkü fakirlik, nefsin isteklerini yaptırmaz. Onu dinlemez. Nefsi kırar. Rasüllerin gönderilmesi ve İslamiyetín emirleri, yasakları, hep, nefsi kırmak, ezmek içindir. Onun taşkınca isteklerini önleyip fakirleştirmek içindir. İslamiyet’e uyuldukça, nefsin istekleri azalır. Bunun içindir ki, İslamiyetín bir emrini yapmak, nefsin isteklerini yok etmekte, kendi düşüncesi ile yapılan binlerle senelik riyazet ve çalışmadan daha kuvvetli tesir etmektedir. Mesela; İ ki rekât ki rekât sabah sabah namazını cemaat ile cemaat ile k ılmak sünnet lmak sünnet olduğu için, gece sabaha kadar, nafile namaz k ılarak, sabah namazını cemaatsiz k ılmaktan daha iyidir.

‫ـﻢ‬‫ﻨـﺘﹶـﻘ‬‫ﻤ‬ْ‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Müntek ım´dir.”

Suçluları, adaleti ile müstahak oldukları cezaya çarptıran ancak Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâńın intikamı vardır. Asilerin belini kıran, canile‐ rin hakkından gelen, taşkınlık yapan azgınlara hadlerini bildi‐ ren şüphesiz O´dur.

‫ﻮﺍﺏ‬‫ٱﻟ ـﱠﺘ ـ‬

“Allah Teâlâ Tevvab´d ır.”

Tövbeleri kabul edip, günahları bağışlayan demektir. Bu isim, tövbenin çokluk ifade eden sığasıdır. Tövbenin asıl manası dönmektir. Kulun isyan yolundan dönmesi demektir.

276

Kutsî Duâ


106

“Âdem Yüce Rabb’i taraf Rabb’i taraf ından bir k bir k ısım kelimeler ald kelimeler ald ı. Onun üzerine tövbe eyledi. Tövbeleri ziyadesiyle Tövbeleri ziyadesiyle kabul eden, pek ziyade pek ziyade merhamet sahibi olan sahibi olan ise ancak O ancak O Kerem sahibi Rabb´d sahibi Rabb´d ır.” (Bakara (Bakara 37) Şu halde insanı mahvedecek şey, işlenen günah değil, gü‐ nahta ısrar etmek ve tövbeyi unutarak şeytana tabi olmaktır. İnsan Allah Teâlâýa, f ıtratına iftira etmemeli, şeytana ve şey‐ tanlığa karşı mücahede etmelidir. Nitekim Hazreti Âdem aleyhisselâm, zellenin neticesi olarak yeryüzüne inince ilahi lütuf ile kendini topladı ve f ıtratı ile ulaştığı kelimelerle amel etti, kusurunu itiraf ve itiraf ve iman ile “Ya Rabb beni kendime bırakma” diye yalvardı, Allah Teâ‐ lâ´da ona tekrar rahmeti ile iltifat etti, tövbesini kabul eyledi. Çünkü Allah Teâlâ Tevvab ve rahimdir. O, o kadar merhametli bir Allah Teâlâ´dır ki, kulunu hatası yüzünden bir kere terk edivermekle ilelebet terk edivermez. Kulu dönüp tövbe ettik‐ çe, İblis gibi ısrar etmedikçe yine bakar, yine bakar, sonsuz 106

—“Ancak tövbe edenler, kendilerini düzeltenler ve doğruyu açıklayanlar müstesna. İşte ben onlar ın tövbelerini kabul ederim. Tövbeyi çokça Tövbeyi çokça kabul eden, kabul eden, esirgeyen ancak benim.” ancak benim.” (Bakara (Bakara 160) “Onlar bilmediler mi ki, muhakkak Allah muhakkak Allah Teâlâ, O kerem sahibi mabut kullar mabut kullar ından tövbeyi kabul tövbeyi kabul eder eder ve ve sadakalar ını al ır. Şüphe yok ki tövbeleri kabul eden, pek merhametli olan ancak Yüce Yarat ıcı‐ d ır” (Tövbe (Tövbe 104) “E ğer üzerinize er üzerinize Allah Allah Teâlâńın lütfu ve rahmeti olmasa rahmeti olmasa idi haliniz idi haliniz ne olurdu? Şüphe yok ki, yok ki, Allah Allah Teâlâ tövbeleri kabul tövbeleri kabul edicidir, edicidir, hikmet sahibidir.” (Nur (Nur 10) “Art ık Rabbíne k Rabbíne hamd ederek hamd ederek tesbihte tesbihte bulun ve Ońdan mağ firet dile, şüphe yok ki: yok ki: O tövbeleri çok tövbeleri çok kabul kabul edici edici olmu olmuştur” (Nasr (Nasr 3)

Kutsî Duâ


277

bakar, bir oldu, iki oldu, nihayet üç oldu, yetişir artık demez, sayısız olarak döner bakar, çünkü rahimdir. Tövbe esasen aslına dönmek, demektir. Kula nispet edildi ği zaman; zaman; musallat olan günah halini bı‐ rakıp asli olan temiz haline dönmek demek olur. Allah Teâlâýa nispet edildi nispet edildi ği zaman i zaman da; da; gadap nazarından, asli nazarı olan rahmete dönmek manasını ifade eder. Bunun için tövbenin manası, kulun günahını itiraf ve ondan pişman olup bir daha yapmamağa azmeylemesi, Allah Teâlâńın da bu tövbeyi kabul ile günahı mağfiret etmesidir. Günah gerek özellik itibariyle ne kadar çok ve ne kadar bü‐ yük olursa olsun, Allah Teâlâńın tövbeyi kabuldeki lütfu ve rahmeti yanında bir hiçtir.107 107

—Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki: “Beni İsrail içinde bir kimse vardı. Doksan dokuz insan öldürmüş‐ tü. Sonra, bu adam evinden çıkıp, o zamanın büyük âlimlerine bu cinayetlerin tövbe ile afvı imkânını sormağa başlamıştı. Önce bir rahibe varıp sordu. Acaba benim için tövbeden istifade ihtimali var mıdır? Dedi. Rahip: —Hayır, yoktur, diye cevap verdi. Bu menfi cevap üzerine katil, rahibi de öldürdü. Sonra bu adam yine sormağa başladı. Sordukla‐ rından bir kişi ona: —Sen filan köye Nusrat köyüne ve oradaki filan mabede git. Orada birtak ım insanlar Allah Teâlâýa ibadet ederler. Sen de onlarla beraber Allah Teâlâýa ibadet ve günahlar ından tövbe et sonra memleketine bir daha dönüp gitme. Çünkü orası kötü bir yerdir, dedi. O da Nusrat köyüne yönelip gitti. Nihayet yolun tam yarısına vardığında ölüm erişti. Tövbekâr olmak için gittiği köye doğru göğsü ile yönelerek öldü. Şimdi rahmet Melekleriyle azap Melekleri tartış‐ maya başladılar;

278

Kutsî Duâ


“Bir kula bilmeyerek bir günah isabet edip veya bir günah işleyip de: —Ya Rabbí ben Rabbí ben bilerek bir bilerek bir günah günah i şledim yahut bilmeyerek yahut bilmeyerek ben bir günahla beraber oldum, hatamı af ve mağ firet eyle, diye günahını itiraf ve itiraf ve niyaz ederse, o kulun Rabbí: —Demek ki, Demek ki, kulum, dilerse günahını afv edecek, afv edecek, dilerse ce‐ zaland ıracak bir Rabbí olduğunu bildi. Şu halde ben de kulu‐ mu mağ firet ettim, firet ettim, buyurur. Sonra bu kul Allah Teâlâńın dilediği kadar bir zaman gü‐ nahsız yaşar. Sonra bir günah daha isabet edip veya bir günah işleyip de: Rahmet Melekleri: —Bu adam tövbe ederek ve kalbiyle Allah Teâlâýa yönelerek bi‐ ze doğru geldi, diyorlardı. Azap Melekleri de: —Bu adam asla hiç bir hayır işlememiştir, diyorlardı. Bu sırada insan suretinde bir Melek geldi. Her iki taraf bu Meleği aralar ında hakem yaptılar. O Melek: —Şimdi siz buradan itibaren geldiği köy ile gideceği köyün mesa‐ felerini ölçüp birbirine kıyas ediniz. Bunun öldüğü bu yer, iki köyden hangisine yakın ise ölü o köye ait olur, dedi. Bunun üzerine Allah Teâlâ tövbe için gideceği köye: “Biraz yaklaş!” diye, Ölünün kendi köyüne de: “Biraz uzaklaş!" diye vahyetti. Rahmet ve azap Meleklerine de: —Haydi, şimdi her iki taraf ı ölçerek ikisi arasındaki mesafeyi mu‐ kayese ediniz, diye emretti. Ölü tövbe köyüne bir karış daha yakın bulundu. Bu cihetle mağfiret olundu.”

Kutsî Duâ


279

—Ya Rabbí ben Rabbí ben bilerek bir bilerek bir günah günah i şledim yahut bilmeyerek yahut bilmeyerek bir günahla beraber oldum. Hatamı af ve mağ firet eyle, diye niyaz ederse, o kulun Rabb’i: —Demek ki, kulum, günahını affedecek veya cezaland ıra‐ cak bir Rabbí bulunduğunu gereği gibi bildi, şu halde ben de bu kulumu mağ firet ettim, firet ettim, buyurur. Sonra bu kul Allah Teâlâńın dilediği kadar bir zaman gü‐ nahsız yaşar. Sonra bir günah isabet edip veya bir günah işle‐ yip de: —Ya Rabb´í ben bir günah i şledim veya bir günahla bera‐ ber oldum, hatamı af ve mağ firet eyle, diye Allah Teâlâýa yalvarırsa, o kulun Rabbí: —Demek ki, kulum, günahını affedecek veya cezaland ıra‐ cak bir Rabbí olduğunu bildi, ben de üç defa kendisini afv ü mağfiret ettim. Art ık günah k günah i şledi ğinde tövbe etmesini bilen etmesini bilen bu kulum dile‐ di ği i i i şi i i i şlesin, buyurur.” Sonuçta kul günah işlemekten vaz geçer.

‫ﻤـﻴﻊ‬‫ ـ‬‫ٱﻟﺴ‬

“Allah Teâlâ i şitendir.”

Allah Teâlâ işitir. Kalplerimizdeki sözleri ve işitilmek sıfa‐ tından olan her şeyi işitir. Mesafeler, onun işitmesine perde olamaz. Birini işitmesi, ötekilerini işitmesine mani olmaz. Her hadiseyi aynı derece aynı anda açık olarak yönsüz olarak işitir.

‫ِﻢ‬‫ْـﹶﻌﻠﻴ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Alîm´dir.”

280

Kutsî Duâ


Her şeyi çok iyi bilen ancak Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâ, her şeyi tam manasıyla bilir. Her şeyin, içini, dışını, inceliğini, açıklığını, önünü, sonunu, başlangıcını, biti‐ mini çok iyi bilendir. O olmuşları bildiği gibi, olacakları da aynı şekilde bilir. Onun için, olmuş olacak, gizli açık söz konusu değildir. Bunlar, insanlar hakkında geçerli olan unsurlardır. İnsanların bilmesi izafî ve izafî ve geçicidir. Allah Teâlâńın bilmesi ise, bütün isim ve sıfatlarında olduğu gibi zatidir. Onun için Onun bilmesinde dereceler bulunmaz.

‫ﺼﲑ‬ ‫ْـﺒﹶ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ görendir.”

Allah Teâlâ herkesin gizli açık yaptığını ve yapacağını görüp durmaktadır. Karanlıklar O’ nun görmesine mani olamaz. Ka‐ ranlık gibi, yakınlık uzaklık, büyüklük küçüklük gibi insanların görmelerine engel olan şeyler de O’ nun görmesine mani ol‐ maz.

  َ ‫ﺎ ٱ‬ ‫ﻨ‬‫ﺴﺒ‬ ‫ﹶﺣ‬ ُ ‫ﻞ‬ ‫ﹶﻛﻴـ‬‫ﻮ‬ْ‫ﻌﹶﻢ ﺍﻟ‬‫ﻭـﻧﹶ‬ُ ‫ٱ‬

“Allah Teâlâ bize kâfidir ve ne güzel vekildir.”

“Onlar ki, insanlar onlara, halk sizin için kuvvet toplad ı‐ lar, art ık o düşmanlardan korkunuz dediler de, bu onlar ın imanını artt ırd ı. Allah Teâlâ bizlere kâfidir ve kâfidir ve ne güzel vekili güzel vekili ‐ dir, dediler.” (Al dediler.” (Al‐i İmran173) İbn‐i Abbas radiyallâhü anh´dan şöyle dediği rivâyet olun‐ muştur: “Allah Teâlâ bize yeti şir, o ne güzel vekil´dir” güzel vekil´dir” kelam kelamını İb‐ rahim aleyhisselâm Nemrutún ateşine atıldığı sırada söyle‐

Kutsî Duâ


281

miştir. Başka bir rivayet ise Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz kendisiyle, ashabından bazı kimse‐ lere ‘müşrikler aleyhinizde rikler aleyhinizde topland ılar’ dedikleri lar’ dedikleri ve bu suretle müslümanları korkutmak istedikleri zaman söylemiştir. Hâlbu‐ ki bu korkutmak teşebbüsü müslümanların imanlarını ve ira‐ delerini arttırmaktan başka bir şeye sebep olmamıştır. İlk dönemlerde korkular inancın kuvvetli olmasından dolayı fazla tesiri olmamıştır. Fakat ahir zamanda müslümanların yıkılmasında en büyük etken korkuların sinelere yerleşmesidir. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdular ki: “Size çullanmak üzere, yabanc ı kavimlerin, t ı pk pk ı sofraya çağır an an yiyiciler gibi, birbirlerini çağıracaklar zaman racaklar zaman yak ın‐ d ır.” Orada r.” Orada bulunanlardan biri: “O gün say ıca azl ığımı zdan zdan mı?” diye ?” diye sordu: “Hay ır” buyurdular. r” buyurdular. “Bilakis o gün siz çoksunuz. Fakat sizler bir selin getirip y ığd ığı hiçbir ağırl ığı olmayan çerçöpler durumunda olacak ‐ sını z. Allah Teâlâ, düşmanlar ın zn zn kalbinden size kar şı korku duygusunu ç ıkaracak ve karacak ve sizin kalplerinize zaaf kalplerinize zaaf atacak!” atacak!” “Zaaf da “Zaaf da nedir ey nedir ey Allah Allah Teâlâńın Rasulü?” denildi. Rasulü?” denildi. “Dünya sevgisi ve ölüm korkusu!” buyurdular." (Ebu Davud)

‫ﺕ‬‫ﺍ‬ ‫ ﻣﹶﺮ‬ ‫ﺼﲑ‬ ‫ﻌﹶﻢ ٱﻟ ـﻨ‬‫ـ‬‫ﻟﹶـﻰ ﻭﹶ ﻧ‬‫ْـﹶﻤﻮ‬‫ـﹶﻢ ﺍﻟ‬‫ـﻌ‬‫ﻧ‬

[

]

“Allah Teâlâ ne güzel Mevla (Sahip) ve ne güzel yard ımcıd ır.” “E ğer yüz çevirirlerse art ık biliniz ki, Allah Teâlâ muhak ‐ kak sizin kak sizin sahibinizdir. O, ne güzel sahip güzel sahip ve ne güzel yard güzel yard ımc ı‐

282

Kutsî Duâ


d ır.” (Tövbe 40) “Muhakkak Allah Teâlâ iman edenlerin yard ımc ısıd ır. Şüphe yok ki, kâfirlere gelince onlar için yard ımc ı yoktur.” (Muhammed 11) Allah Teâlâńın yardım etmesi demek, hayırlı şeylerde des‐ tek olması, şerli olan şeylerde ona mani olmasıdır.

‫ـۤﺎﺀ‬ ‫َﻨ‬‫ِﹶﻼ ﻓ‬‫ﻤﺎ ﺑ‬‫ـ‬‫ﺩۤﺍﺋ‬ ‫ﻳﹶﺎ‬

“Allah Teâlâ´m, sonu olmayan devams ın.”

Allah Teâlâńın varlığının sonu olmaması, daima var bu‐ lunması demektir. Allah Teâlâńın varlığının başlangıcı olmadığı gibi, sonu ve nihayeti de yoktur. O hem kadim ve ezelî, hem de baki ve ebedîdir.

ٍ‫ﺯَﻭﹶﺍﻝ‬ ‫ِﹶﻼ‬‫ﺎ ﺑ‬‫ﻤ‬‫ﻗۤﺎﺋ‬ ‫ﻭﹶ ﻳﹶﺎ‬

“Allah Teâlâ´m, yoklu ğ u zevali olmayan Vücudu- Mutlak´sın.” Allah Teâlâńın varlığı başka bir varlığa bağlı olmayıp, zatı‐ nın gereğidir. Yani vücudu, zatıyla kaimdir. Bu sebeple Allah Teâlâýa Vacibü'l‐Vücut denilmiştir. Vücutún zıttı olan adem (yok olma) Allah Teâlâ hakkında düşünülmez. Allah Teâlâńın yok olduğunu iddia etmek, kâinatı ve için‐ deki varlıkları inkâr etmeyi gerektirir. Çünkü her şeyi yaratan ve var eden O´dur.

ٍ‫ﺯﻳِﺮ‬ ‫ﺑِﹶﻼ ﻭﹶ‬ ‫ﺍ‬‫ﻣ ﹶﺪﺑﱢـﺮ‬‫ﻭﹶ ﻳﹶﺎ‬

“Allah Teâlâ´m, yard ımcı ya ya ihtiyacın olmadan i şleri biti-

Kutsî Duâ


283

rensin.” Allah Teâlâ başka bir varlığa ve hiçbir mekâna muhtaç ol‐ madan zat‐ı ile kaimdir. Mevcudatın hepsi, sonradan vücuda gelmiştir. Bu sebeple de bir Yaratana ve bir mekâna muhtaçtırlar. Buna karşılık her şeyin yaratıcısı olan Allah Teâlâńın vücudu, zat‐ının gereğidir ve varlığı hiçbir şeyé muhtaç değildir. Eğer Allah Teâlâ da var olabilmek için başka bir varlığa muhtaç olsa idi, O da mahlûk olur ve her şeyin Halikı ve baş‐ langıcı olmazdı. Hâlbuki O, her şeyin yaratıcısıdır. Ońdan baş‐ ka her şey mahlûktur. Halik ise, mahlûkuna asla muhtaç ol‐ maz. Allah Teâlâ zatında, sıfatlarında, fiillerinde bir olduğu; sal‐ tanat ve icraatında ortaksız bulunduğu mutlak bir hakikattir.

‫ﺕ‬‫ﺍ‬‫ ﻣﹶﺮ‬‫ﺴﲑ‬ ‫ﻛُ ﱠﻞ ﹶﻋ‬ ‫ﻮﻳﻨـﹶﺎ‬‫ﺑـﹶ‬َ‫َﻰ ﺃ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﻴﻨﹶﺎ ﻭﹶ ﻋﹶ‬‫َـ‬‫ ﻋﹶﻠ‬ْ‫ﺳﹶﻬﱢـﻞ‬

[

]

“Allah Teâlâ´m, bizim ve anne ve babalar ımı z z ın zor i şlerini kolay k ıl.” İçinde anne ve babaya niyaz yapılmayan duanın kabul ol‐ mayacağına dair rivayetler vardır. Öyle ki namazda bu duanın yapılması sünnettir. “ İ İkisi k isi için merhametten tevazu kanad ını indir. De ki, Ya Rabbí İ kisine kisine de merhamet buyur. merhamet buyur. Nasıl ki, l ki, onlar beni onlar beni çocuk çocuk iken besleyiverdiler.” ( besleyiverdiler.” (İsra 24) “Ey Rabb’imiz, “Ey Rabb’imiz, hesap olunacağı gün beni, anamı , babamı ve müminleri ba müminleri bağışla.” ( la.” (İbrahim 41) Ayrıca Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemé bir kişi geldi ve Ońdan cihada gitmek hususunda izin istedi. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem;

284

Kutsî Duâ


— Anan, baban sağ mıd ır? Diye r? Diye sordu. O, —Evet, diye tasdik etti. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve se‐ lem; —Şu halde sen onlar ın r ızasın kazanmaya çal ış , buyurdu.

‫ﻌ ﹶﺖ‬‫َﻄ‬ ‫ﻋ‬َ‫ـﻤﹶﺎ ﺃ‬‫ ـﹶﻊ ﻟ‬‫َﺎﻧ‬ ‫ﻻﹶﻣ‬  ‫ﻢ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬ ‫ﻌ ﹶﺖ‬‫ـﻤﹶﺎﹶﻣـﻨﹶـ‬‫ ﹶﻰ ﻟ‬‫ﻌﻄ‬َ ‫ﻣ‬‫ﻻ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Ey Allah Teâlâ´m, verdi ğ ine ine kimse mani olamaz.”

“Allah Teâlâ´m, mani oldu ğ unu unu kimse zorla alamaz.”

Kulların iyi ve kötü şeylerden pek çok arzuları vardır. Biri bitmeden diğeri ortaya çıkar. Yaşadığı müddetçe bunlar ne biter, ne de tükenir. Arzularını elde etmek için çalışır durur. Her arzu bir takım sebeplere, sebepler de Mâni’ ve Mu’tî olan Mu’tî olan Allah Teâlâńın emrine bağlıdır. Allah Teâlâ isteyenlerin isteklerini, dilerse verir. O zaman isteyenin tuttuğu sebepler çabucak meydana gelir. Mu’tî is‐ minin manası budur. Allah Teâlâ bazı isteklere de müsaade etmez. O zaman is‐ teyenin yapıştığı sebepler kısır kalır, ne kadar çabalanırsa ça‐ balansın netice vermez. Bu da Mâni’ isminin tecellisidir. Kullarının başına gelecek felâket ve musibetleri önlemek, geri çevirmek de yine Mâni’ isminin Mâni’ isminin tecelliyatındandır.

‫ﻴـ ﹶﺖ‬َ‫ﻀ‬ َ‫ﹶﻤﺎ ﻗ‬‫ـ‬  ‫ﺩ ﻟ‬‫َۤﺍ‬‫ﺭ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, kazâń ı kimse kald ıramaz.” Kaza hiçbir sebeple değişmez, değişse idi, “dua ile ret olur ret olur ‐

Kutsî Duâ


285

du” hükmünce du” hükmünce Allah Teâlâńın emri ve müsaadeleri ile olurdu. Bu ise külli iradenin tasarrufudur yorumu yapılmaz. “Deki, Sizin ibadetiniz, duanı z z olmay ınca Rabb’im size ne k ıymet verir.” ymet verir.” (Furkan (Furkan 77) Allah Teâlâ dilerse kuluna dua ettirir sonra duasını kabul eder. Dilemez ise de dua ettirmez, kazasını tecelli ettirir.

‫ﻤ ـ ﹶﺖ‬‫َـﻜ‬ ‫ﺣﹶـ‬  ‫َﻤﹶﺎ‬ ‫ﻟـ‬‫ﻝ‬ ‫َـﺒﹶﱢﺪﹶﱢﺪ‬ ‫ﻻ ﻣ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m, hüküm ve kaderini kimse de ğ i i ş tiremez.”

Allah Teâlâńın bir şeyin şöyle olup da böyle olmamasını di‐ lemesine kimse karşı çıkamaz. Allah Teâlâ kâmil bir irade sahi‐ bidir. Bu kâinatta olmuş ve olacak her şey Allah Teâlâńın di‐ lemesi ve irade etmesiyle olmuş veya olacaktır. Ońun her dilediği mutlaka olur, dilemediği de asla vücut bulmaz. Kurán‐ ı Kerim´de buyruldu ki; “Allah diledi ğini yarat ır. Bir i şe hükmederse yani onu di ‐ lerse ona ancak “ ancak “ ol ol “der, “der, o da oluverir.” (Âl oluverir.” (Âl‐i İmrân 47) Hadîs‐i şerîfte de: “Allah Teâlâńın diledi ği oldu, dileme‐ di ği de i de olmad ı” denilmi ” denilmiştir. Hz. Muhammed sallallâhü aleyhi ve sellemé biri gelip salihe bir kadınla evlenmek için dua talebinde bulundu. Efen‐ dimiz sallallâhü aleyhi ve sellem “melekler arasında dua et ‐ sem onlar âmin onlar âmin deseler bile deseler bile kaderin deği şmez” buyurdular. mez” buyurdular. “Sak ınmak kaderden nmak kaderden kurtulmaya fayda kurtulmaya fayda vermez. Lakin ba‐ şa gelen ve henüz gelmeyene de dua fayda eder. Öyle ise Allah Teâlâńın kullar ı duaya sar ıl ın.” (Ramuz) n.” (Ramuz)

‫ْـ ﹶﺠ ـﺪ‬‫ﻨـ ﹶﻚ ﺍﻟ‬‫ـ‬‫ﻟْﹶﺠ ـ ﱢﺪ ﻣ‬َ‫ﺍ‬ ‫ﺫﺍ‬  ‫ﻊ‬‫ﻔَـ‬ ‫ـ‬‫َﻨ‬ ‫ﻻﹶﻳـ‬ ‫ﻭﹶ‬

286

Kutsî Duâ


“ Allah Teâlâ´m, hiçbir zenginin zenginli ğ i ve kudretlinin kudreti, onlara fayda veremez.” “Benim muvaffakiyetim ancak Allah ancak Allah Teâlâ iledir. Yalnı z z ona dayand ım ve ancak ona ancak ona döneceğim.” im.” (Hud 88) “De ki, ben kendi nefsim kendi nefsim için Allah için Allah Teâlâńın diledi ğinden başka ne bir zarara bir zarara ve ne de bir faydaya bir faydaya malik olamam.” (Yunus 49) “O gün, ne mal fayda fayda verir ve verir ve ne de oğullar.” ( ullar.” (Şuara 88)

‫ِﻢ‬‫ْـﹶﻌـﻈﻴ‬‫ﻠ ﱢﻲ ﺍﻟ‬‫ْـﻌﹶ‬‫ﺒ ﹶﺤﺎﹶﻥ ﺭﹶﺑـﱢ ﹶﻲ ﺍﻟ‬‫ﺳ‬

]

“Büyük, yüksek, alî Rabb´ im, Sení takdis ve tenzih ederim.” Hakiki büyüklük Allah Teâlâ´'a mahsustur. Yerde, gökte, bütün varlık içinde mutlak büyüklük, ancak Ońundur. Her şey Ońun büyüklüğüne şahittir. Rabb, aslında terbiye manasına bir mastar olduğu halde çokluk ifadesi niyeti ile mürebbi (terbiyeci) olarak kabul edil‐ miştir. Mastarında rubûbiyet denilmiştir. Terbiyenin bütün gereklerine malik, kuvvetli ve mükemmel bir mürebbi demek‐ tir. Allah Teâlâ´dan başkasına Rabb ve umum ifade eden Rabb´ül âlemin kullanılamaz Terbiye, bir şeyi yavaş yavaş, azar azar kemaline eriştir‐ mektir. Bunun neticesi tekâmül olur. Âleminin her kısmında ise terbiye ve tekâmül kanunlarının cereyanı her an görülmek‐ tedir. Terbiye, İ slamiyetín slamiyetín emirlerinden biridir. Mana bak ımın‐ dan ( İ İslamiyet s lamiyet ve terbiye) birbirinden başka, ayr ı iki şey de‐ ildir. Ayr ı gibi görünen gibi görünen durumlar ise, durumlar ise, bilgi yönünden bilgi yönünden olmak ‐ ğildir. Ayr

Kutsî Duâ


287

tad ır. İ slamiyet’e slamiyet’e uymayan her şey bozuk olduğu gibi terbi ‐ yenin kapsam alanı d ışına da ç ıkmaktad ır. İ slamiyet’e slamiyet’e yapı‐ şarak ya arak yaşamak, terbiyeye kavuşmak demektir. mak demektir. Nefsinin arzularına tâbi’ olan, terbiye olmamış insan Allah Teâlâýa nasıl kul olur?

‫ﻭﻥ‬‫ﺮ‬‫َﺎﻓ‬‫ْﻜ‬‫ ﺍﻟ‬‫ﻮﻡ‬َ‫ﻟْﻘ‬ ‫ﺍﻻﱠ ﺍ‬ ‫ّﻪ‬‫ ﺍﻟﻠ‬ِ‫ﻭﺡ‬ ‫ﻦ ﺭ‬ ‫ﺲ ﻣ‬ َ‫ﻳ‬ ‫َﺎ‬ ‫ﻳ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﻧﱠﻪ‬‫ ﺍ‬‫ﻠّﻪ‬ ‫ ﺍﻟ‬ِ‫ﺡ‬‫ﻭ‬‫ﻦ ﺭ‬ ‫ﻮﺍ ﻣ‬‫َﺴ‬‫َﺎﻳ‬ ‫ﻻ ﺗ‬ ‫ﻭ‬

“Allah' ın rahmetinden umut kesmeyin. Çünkü kâfirler topluluğundan başkası Allah Teâlâńın rahmetinden umut kesmez.” (Yusuf,87) kesmez.” (Yusuf,87) ayeti ile terbiye yolunda çalışmak ve ilâhi ilimlere kavuşmak lazımdır. Anası çocuğu ne kadar dövse, çocuk yine döner, anasına sar ıl ır. İnsan da, Rabbíne karşı böyle olmalıdır. Fakat insan terbiye konusunda serbest bırakılmıştır. “Ant olsun “Ant olsun ki; Biz cin ve insanlardan birçoğunu cehennem için yaratt ık. Onlar ın kalpleri vard ır; anlamazlar, Gözleri vard ır; görmezler, Kulaklar ı vard ır; duymazlar.Onlar; hay ‐ vanlar gibidirler, vanlar gibidirler, hatta daha da sapıkt ırlar.İşte onlar; gafille‐ rin ta kendileridir (Âraf,179) ayeti korkumuzun artmasına sebep olduğu gibi;

‫َﻮﻧﻪ‬‫ـ‬ ‫ﺒ‬ ‫ﻳﺤ‬‫ﻢ ﻭﹶ‬‫ﻬ‬‫ـ‬‫ﺤﺒ‬ُ ‫ﻳـ‬

“Allah onlar ı sevdi ği gibi onlar da Ońu severler” (Mâide,54) sevincimize sevinç katmalıdır. Terbiye edilmi ş insan demek kuvvetler demek kuvvetler dengesini dengesini sa sağlamış 108 insan demektir. 108

—İyilik ve kötülü ğün varlığı ancak kıyas neticesinde açığa çı‐ kar. İnsan kadar karışık yani zıtları birbirinde bulundurabilecek bir mahlûk yoktur. Bu nedenle nefsin ve ruhun beden kafesinde tutul‐

288

Kutsî Duâ


Terbiye vahşi atın seyis altında koşuya çıkarılacak hale gelmesidir. Çünkü terbiye olmadan insan uzun hayat yolunu aşıp ilâhi mertebelere kavuşamaz. Aslında bütün yaratılmışlar Allah Teâlâýı tanırken, insanın kendini terbiyeden mahrum bırakması ne büyük şansızlıktır.109 Terbiyenin Gerekliliği Melekler akıldan, hayvanlar şehvetten, insanlar her ikisiyle birlikte yaratılmıştır. Terbiye yüksek kemal mertebesi olduğu gibi Allah Teâlâ yanında büyük imtiyaz ve sırlara kavuşma sebebidir.

‫ﺭ‬ِ ‫ﺎ‬‫َﺍﺏﹶ ﺍﻟﻨ‬‫ﻘﹶﻨﺎ ﹶﻋﺬ‬َ‫ﻓ‬ ‫َﺎﻧﻚﹶ‬‫ﺤﹶ‬‫ﺒ‬ ‫ ﺳ‬‫ﻼ‬‫َﺍ ﺑﹶﺎﻃ‬‫ﻘْﺖﹶ ﻫﺬ‬ ‫ﹶَﻠ‬ ‫ﺑﹶﻨﺎ ﻣﹶﺎﺧ‬‫ﹶﺭ‬

“Ey Rabbimiz, sen bunu boşuna yaratmad ın, seni bütün eksiklerden tenzih ederiz; o halde bizi o ateş azabından ko‐ ru.” (Al‐i İmran, 191) İnsanın niyetine göre de ihtiyaçlar şekillenmiştir. Nefis ter‐ biyesi yoluna girenlere de yol gösteren gereklidir. Çünkü reh‐

ması Allah Teâlâńın yüceliğini ortaya koymaktadır. Eğer insanın yaratılışında ruhun varlığı olmasayd ı, ilâhi zevklerin manasını kavra‐ yamazdı. Onun için terbiyede bu dengenin sağlanmasını sağlar.

‫ﺪﻩ‬ ‫ﻤ‬ ‫ﺑِﺤ‬ ‫ﺒﺢ‬‫ﺴ‬‫ﺍ ﱠﻻ ﻳ‬ ‫ﻰﺀ‬ ‫ﺷ‬ ‫ﻦ‬ ‫ ﻣ‬‫ﻥ‬‫ﺍ‬‫ﻭ‬  ‫ﻦ‬ ِ‫ﻦ ﻓﻴﻬ‬ ‫ﻣ‬‫ ﻭ‬‫ﺭﺽ‬ َ‫ﻻ‬ ْ ‫ﺍ‬‫ ﻭ‬‫ﻊ‬‫ﺴﺒ‬ ‫ ﺍﻟ‬‫ﻮﺍﺕ‬ ‫ﺴﻤ‬ ‫ ﺍﻟ‬‫َﻪ‬‫ ﻟ‬‫ﺒﺢ‬‫ُﺴ‬‫ﺗ‬ ‫ﺍ‬‫ﻔُﻮﺭ‬ َ‫ﻏ‬ ‫ﺎ‬‫ﺣﻠﻴﻤ‬ ‫ﻛَﺎﻥ‬ ‫ﺍﻧﱠﻪ‬ ‫ﻢ‬ ‫ﺤﻬ‬ ‫ﺒﻴ‬‫َﺴ‬‫ ﺗ‬‫ﻬﻮﻥ‬َ‫ﻔْﻘ‬ َ ‫ﻻ ﺗ‬ ‫ﻦ‬ ‫ﻟﻜ‬‫ﻭ‬ 109

‐

“Yedi gök, “Yedi gök, yer ve yer ve bunlar ın içinde bulunanlar, Allah' bulunanlar, Allah' ı tesbih eder ‐ ler. Ońu hamd ile hamd ile tesbih etmeyen hiçbir varl hiçbir varl ık yoktur. k yoktur. Fakat siz, Fakat siz, onlar ın tespihlerini iyi tespihlerini iyi anlamazs anlamazsınız. Şüphesiz O, halim‐ dir çok dir çok ba bağışlayand ır.” ( r.” (İsrâ,44)

Kutsî Duâ


289

bersiz makam ve isteklere kavuşulmaz. Mesela; bir kişi geceleyin bir şehre girmek isterse, yolu bilmezse, yol üzerinde haydutlar olduğu bildirilse veya bilse, iki şeye muhtaç olur. Biri fener, ikincisi rehber´dir. Buna göre nefis yolunda; fener esaslar , yol usul , rehber yol gösteren dir. Terbiyede gideceği şehirde insanl ık t k tır. Eğer feneri olsa, rehberi olmazsa isteğine kavuşamaz. Fe‐ nersiz gidecek olursa bu sefer de yolunu kaybedip telef olur. Rehberi olsa feneri bulunmazsa, rehberini göremez yolu kay‐ beder. Eğer bu yola giren hakikî üstada hakikî üstada yolu uğramazsa, o zaman‐ da hak olana ulaşması da mümkün değildir.110 Çünkü şeytanın hak yolundan görünüp azdırmaları çok olmaktadır. İnsan ter‐ biye edilmeden önce şeytanın yönlendirmelerine karşı istekli olduğundan hataya düşme ihtimalleri çok olmaktadır. Çünkü dış âlemdeki kötülüklerin bir benzeri insanın içinde de bulun‐ maktadır. Göz gönül, gönül göz olup, öğretmenin eteğine yapışan muhakkak Hakikate vasıl olur. O kişinin güneşi batmaz. Sabrı‐ nın neticesinde bütün bilgilerin dinle aynî şeyler olduğunu görür. Bu sayılanların bir olduğunu anlayabilmek için insanın 110

— Onun için terbiye yolunda önderlere ihtiyaç vardır. İhtiyac ın sırrını bilmeyenler, “Allah Teâlâ insanı kimseye muhtaç etmesin” diye dua ederler. Hâlbuki bu âlemde ihtiyaçsız kimse bulunmaz. Büyük bir ayet olan insan dahi ana ve babaya muhtaç olarak yara‐ tılmıştır. Bu nedenle öğrenci öğretmene, öğretmen öğrenciye, efen‐ di hizmetkâra, hizmetkâr efendiye muhtaçtır. Öğrenci olmasa öğ‐ retmen kimi irşat edebilir. Yaratılmış şeyler için ne gerekli ise onu Allah Teâlâ´ yaratm ıştır.

290

Kutsî Duâ


terbiyeden geçmesi gerekir. İnsan ruhanî hayatın terbiyesini alınca latif âlemin bilgile‐ rinden haberdar olur. Bilgi bakışa derinlik kazandırdığından, cismanî eşyayı gören gözler artık soyut âlemin manzaralarına bakmaya başlar. Gözler kalp, ruh, nefis ve akıl gözlerinin des‐ teği ile ilâhi temaşa başlar. Dışta görünen haller içe haller içe tanıkt ır. Bir şeyin bir şeye tesir etmesi ancak karşılık bulununca te‐ celli eder. Terbiye Ediciler; Sırayla Allah Teâlâ, Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem, evliyalar ve âlimlerdir. Terbiye yoluna girenler için sayılan sıranın alt makamından yukarıya doğru adım atmak gerek‐ mektedir. Âlimler Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem´den alınan bilgilerini aktararak yoldan haberdar ederler. Evliyalar bilgiyi yaşatırlar. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem´de kişideki bilgiyi kontrol edip uygunluğuna bakıp Allah Teâlâýa havale eder. Allah Teâlâ´da yetişmiş olanı dilerse kabul eder, dilerse etmez. Fakat Allah Teâlâ yoluna baş koyanları mahzun bıraktı‐ ğı olmamıştır.

‫ُ ﻧﹶﻮﻥﹶ‬‫ﺰ‬‫ﺤ‬ ‫ﻢﹶﻳ‬‫ﻫ‬َ  ‫ﻢﹶﻭﻻ‬ِ‫ﻬ‬ ‫ﻠَـﻴ‬ ‫ ﻋﹶ‬‫ﻮﻑ‬‫ﻻَﺧﹶ‬ ‫ﺍ‬ ِ ‫ﻟﻴﹶﺎﺀﹶ ﺍ‬‫ﻭ‬  َ‫ ﺍ‬‫َﻥ‬ ‫ﺍ‬ ‫ﺍَﻻ‬

“Haberiniz olsun ki, muhakkak Allah muhakkak Allah Teâlâńın dostlar ı için bir korku yoktur ve onlar mahzun da olmayacaklard ır.” (Yunus,62) Öyle bir hale gelirler ki ayrılık düşünülmez hale gelir. “Benim dostlar ım evliyalar şunlard ır ki, Benim zikrolunu Benim zikrolunu‐

Kutsî Duâ


291

şumla zikrolunur. umla zikrolunur. Onlar ın zikrolunuşu ile Ben zikrolunurum.” Ben zikrolunurum.” (Râmuz)

‫ﺮﻯ‬‫ﻮﻑﹶ ﻳ‬‫ﺳﹶ‬  ‫ﻌﹶﻴﻪ‬‫ﺳﹶ‬  ‫ﺍَﻥ‬ ‫ﻭﹶ‬

“ Şüphesiz kendi (emek ve) çabası da görülecektir.” (Necm, 40) Allah Teâlâńın insanda serkeşliği çok bırakmış olması, in‐ sanın ıslah ve ilerlemesi içindir. Çünkü insan noksan ve kusu‐ ruyla ve yapılması gereken şeyi yapamamaktan dolayı pişman‐ lık duyar ve tövbe ederek sayısız yükselmelere kavuşur. Terbiye Edilmiş İnsanlar a‐Terbiye olur. Fakat terbiyesinin bereketi kendini aşmaz. Yani kendisini insanlara faydalı duruma getiremez. Mesela; kısır insan gibi. Erginlik çağına ulaşır, evlenir, ço‐ cuğu olmaz. Aslında bu terbiye eksik kalan bir terbiyedir. b‐Terbiye olur. İnsanlara varlığı nimet gibidir. Bu insandan her şey menfaatlenir. Bunların içi Allah Teâlâ ile dışı insanlar ile olur. Bu insanın terbiyesi kemal bir terbiyedir. Meyve niyeti ile niyeti ile ağaç dikerler. aç dikerler.

‫ِ ِﺐ‬‫ْﹶﺤﺴﻴ‬‫ﺍﻟ‬

“Hasib olan Allah Teâlâý ı , , takdis ve tenzih ederim.”

Herkesin hayatı boyunca yapıp ettiklerinin, bütün tafsilat ve teferruatıyla hesabını iyi bilen, her şeye ve herkese her ihtiyacı için kafi gelen yalnızca Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâ neticesi hesapla bilinecek ne kadar miktar ve şey varsa hepsinin neticelerini hiçbir işleme muhtaç olmadan doğrudan doğruya ve apaçık bilir. Allah Teâlâ her şeyin, her ihtiyacı için kâfidir. Bu kifayet,

292

Kutsî Duâ


Ońun varlığının devam ve kemalini gösterir.

‫َِﻢ‬‫ﻟْﹶﺤﻜ‬ ‫ﺍ‬

“Hakem olan Allah Teâlâý ı , , takdis ve tenzih ederim.”

Allah Teâlâ hükmeden, hakkı yerine getirendir. Hâkim´dir, her şeyin hükmünü O verir ve hükmünü eksiksiz icra eder. Hâkimlerin hâkimliğine, hükümdarların hükümdarlığına hü‐ küm veren de ancak O´dur. Ońun hükmü olmadan hiçbir şey, hiçbir hadise meydana gelemediği gibi, Ońun hükmünü boza‐ cak, geri bıraktıracak, infazına mani olacak hiçbir kuvvet, hiç‐ bir hükümet, hiçbir makam da yoktur. Bazı kimseler kendi kimseler kendi idarecilerini kendileri idarecilerini kendileri tayin tayin ettiklerini sanırlar. Asl ında amirlerini Allah amirlerini Allah Teâlâ onlar ın hali üzere tayin eder. “ Şüphe yok ki, Allah ki, Allah Teâlâ bir kavme bir kavme ihsan etmi ş olduğu bir nimeti deği ştirici değildir, onlar kendi nefislerinde olanı deği ştirinceye kadar. Şüphe yok ki, yok ki, Allah Allah Teâlâ hakk ıyla i şiti ‐ cidir, tamamıyla bilicidir. (Enfal 53) Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve selem buyurdular ki; “Başını zdakilere küfür etmeyin, onlar sizin hallerinizle hallenmi şlerdir” Bu hikmete binaen hâkimler hâkimine itaat edip gerçeğin geldiği mecrayı görmek lazımdır. Seçilenleri seçen, bizzat kendisidir.

ِ‫ﻝ‬‫ْﹶﻌﺪ‬‫ﺍﻟ‬

“Adil olan Allah Teâlâýı , , takdis ve tenzih ederim.”

Allah Teâlâ mutlak adildir. Adalet, zulmün zıttı dır. Zulüm‐ de incitme, can yakma vardır.

Kutsî Duâ


293

Adalet; zulmetmeyerek herkese hakkını vermek, her şeyi akıl ve mantığa, hikmet ve yaratılışına uygun olarak yapmak‐ tır. Allah Teâlâ zalimleri sevmez. Zalimlerle düşüp kalkanları ve hatta sadece uzaktan onlara imrenenleri ve sevenleri de sev‐ mez. “Bu, sizin ellerinizin takdim etti ği şey sebebiyledir. ey sebebiyledir. Şüphe yok ki, Allah Teâlâ kullar ına zulmedici değildir.” ildir.” (Al‐i İm‐ ran182) “Denilir ki, “Denilir ki, bu azap senin iki elinin iki elinin evvelce yapt ığı şeyden dolay ıd ır. Şüphe yok ki, Allah ki, Allah Teâlâ kullar ı için hiçbir zulme zulme‐ den değildir.” (Hac ildir.” (Hac 10) “Benim kat ımda söz deği ştirilmez ve ben kullar ım için zulümkâr de zulümkâr değilim.” (Kaf ilim.” (Kaf 29) 29)

‫ﻴ ِﺐ‬‫ﺮﻗ‬‫ﺍﻟ‬

“Rakîb olan Allah Teâlâý ı , , takdis ve tenzih ederim.”

Allah Teâlâ bütün varlıklar üzerinde gözcü, bütün işler mu‐ rakabesi altında bulundurandır. Bir şeyi koruyan ve devamlı kontrol altında bulundurana Rakîb denir. Bu da bilgi ve muhafaza ile olur. Allah Teâlâ bütün varlıkları her an gözetip duran bir şahit, bir nazırdır. Hiçbir şeyi kaçırmaz. Her birini görür ve herkesin yaptığına göre karşılığını verir.

ِ‫ﺥ‬‫ﺒﺎﺫ‬ْ‫ﺍﻟ‬

“Mütekebbir, Azim ve Kebir olan Allah Teâlâý ı , , takdis ve tenzih ederim.”

294

Kutsî Duâ


Büyüklükte kendisinden daha büyüğü, yükseği mükemmeli düşünülemez. Allah Teâlâ kibriya sahibidir. Kibriya, zatın ke‐ mali demektir. Her bakımdan büyük, varlığının kemaline sınır yoktur. Bütün büyüklükler Allah Teâlâýa mahsustur.

‫ﻣ ِﺦ‬‫ﺎ‬‫ﺍﻟﺸ‬

“Muteâli ve kadri en yüksek olan Allah Teâlâý ı , , takdis ve tenzih ederim.” Yaratılmışlar hakkında aklın mümkün gördüğü her şeyden, her hal ve tavırdan en yüce ve münezzeh kudret sahibi Allah Teâlâ´dır. Ońun hakkında kötü hallerin olacağı tasavvur edi‐ lemez. Eksiklik ve noksanlıktan münezzehtir. İsteyenleri çoğaldıkça ihsanı artar, herkese hikmet ve ira‐ desine göre verir. Verdikçe hazineleri tükenmez. Çünkü muh‐ taçların ihtiyaç kapısıdır.

‫ِﺠﻴ ِﺐ‬ ‫ﻤ‬ ْ ‫ﺍﻟ‬

“Mucib olan Allah Teâlâý ı , , takdis ve tenzih ederim.”

Kendine dua edip yalvaranların isteklerini işitip cevap ve‐ ren, onları cevapsız bırakmayan Allah Teâlâ´dır. “Kullar ım, sana Benden sorduklar ı zaman şüphe yok ki, yok ki, ben pek yak pek yak ınım. Bana dua etti ği vakit i vakit dua dua edenin davetine icabet ederim. icabet ederim. Art ık onlar da benim için icabet etsinler. Bana iman eyle‐ sinler ki, sinler ki, doğruyu bulmuş olalar” (Bakara olalar” (Bakara 186) O bize bizden daha yak ınd ır. İşitmemiz, görmemiz, vb şeyler Ońunladır. Allah Teâlâńın olmayan hiç bir şey yoktur, hepsi Allah Teâlâńındır, lakin Al‐ lah Teâlâńın olmak, Allah Teâlâ olmak değildir.

Kutsî Duâ


295

“Nerede olursanı z z olun Allah olun Allah Teâlâ yanını zdad zdad ır.” Yukarıda geçen ayet‐i kerimedeki icabet , Allah Teâlâ tara‐ f ından her duaya cevap verileceği vaat edilmiştir. Fakat kabul edileceği vaat edilmemiştir. Bu sebeptendir, bir şeye cevap vermek ayrıdır, kabul etmek ayrıdır. Çünkü kabul edip etme‐ mek Allah Teâlâńın hikmetine bağlıdır. Hikmeti gereği istene‐ nin aynısını, aynı zamanda kabul eder. Dilerse istenenin daha iyisini verir. Dilerse o duayı ahiret için kabul eder, dünyada neticesi görülmez. Dilerse de kulun menfaatine uygun olma‐ dığı için hiç kabul etmez.111 Bu kabul etmeme ise hikmetin doruk noktasıdır.112 En çok dua edenler dilencilerdir. Fakat duaları netice vermez. Çünkü dua eden, sebeplerin sahibini istemezse, sebeplerde istek sahibine kurtuluş olmaz.

‫ ﱢﻲ‬‫ﻐَﻨ‬ ْ‫ﺍﻟ‬

“Gani olan Allah Teâlâý ı , , takdis ve tenzih ederim.” 111

—Allah Teâlâ beddualara geç cevap verir. Çünkü bazen insan sevdiklerine bile beddua eder ve bir zaman geçince pişman olur. Buda ayrı bir üzüntü olur. Allah Teâlâ kullar ına çok merhamet eder. 112 —Bir gün Davut aleyhisselâm kendisine zulmeden birine bed‐ dua etmiş icabet geç olmuştu. Davut aleyhisselâm bu duruma çok üzüldü. Allah Teâlâ “Ey Davut! Sende bir kimseye zulmedersen, o da sana beddua ederse; Ben sana geç icabet ettiğim gibi onada geç icabet edeyim diye, isteğine geç cevap verdim” Kul Allah Teâlâ´dan bir şeyi ister. Allah Teâlâ; “Peki, fakat ben fakat ben bunu sana, gerekti ği bir i bir vakitte vakitte vereceğim” der. im” der. Bu ya dünyada veya ahirette olur. Ahirette olan ise daha makbuldür. Çünkü ahirette isteme makamı olmayıp ceza ve mükâfat makamı vardır.

296

Kutsî Duâ


Allah Teâlâ çok zengin ve her şeyden müstağni, hiçbir şeye ihtiyacı olmayan, her şey yanında mevcut bulunduğu için hiç‐ bir şekilde başkasına müracaat mecburiyetinde kalmayandır.

‫ﺪ‬ ‫ﻴ‬‫ﺮﺷ‬‫ﺍﻟ‬

“Ra şid olan Allah Teâlâýı , , takdis ve tenzih ederim.”

Bütün işleri ezeli takdirine göre yürütüp, bir nizam ve hik‐ met üzere akıbetine ulaştıran, her şeyi yerli yerine koyan, en doğru şekilde nizama sokan yalnız Allah Teâlâ´dır. Raşid do id doğru ve selamet yolu gösteren, hiçbir işi boş ve fay‐ dasız olmayan, hiçbir tedbirinde yanılmayan, hiçbir takdirinde hikmetsizlik bulunmayan zat manasındadır. Maddi ve maneviyat yolunda bir rehbere ihtiyaç vardır.113 Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendi‐ 113

—Maneviyat yolundada ulaşılacak en yüksek makam irşat ma‐ kamıdır. Bu makam her kula nasip olmaz. Çok kimseler Velayet mer‐ tebelerini aşsa da bu makama erişememişlerdir. İrşat makamına oturan büyükler Allah Teâlâńın bu ismi ile talebelerini irşat ederler. Büyükler ise talebelerini iki halde yetiştirirler: a‐Bilgiden haberdar ederek. b‐ Bilgiyi bilmiyor gibi olarak. Bunların birbirlerinden üstünlük ve farklılıkları yoktur. Tıpkı iki ki‐ şinin birçok yol ve konaklardan sonra Kâbeýe ulaşmaları gibidir. Bunlardan biri her yerde, her şeye bakar, her şeyi görmeğe çalışır ve bir şeyler öğrenir ve öylece Kâbeýe ulaşır. Diğeri ise, bu konakladık‐ ları yer ve şehirlerde bir şeye bakmaz, incelemez ve gözü kapalı gibi Kâbeýe varır. İşte Kâbeýe kavuşmada bunların ikisi de aynıdır. Kâbeýe kavuşmada birinin diğerine üstünlüğü yoktur. Yolda ilerler‐ ken gördükleri ve görmedikleri farklıdır ve fark bu kadard ır. Çünkü her ikisi de aynı bilgiye kavuşmuştur.

Kutsî Duâ


297

miz, kâinatın sultanı olduğu halde Cebrail (a.s) sorardı. Mürşitsiz yola gidenin rehberi şeytan olur, denilmesini hikmeti budur. Allah Teâlâ bir kulunu irşat etmek isteyince şartlarını ve ortamını hazırlar. Hadi isminin Hadi isminin tecellisi ile kulunu istediği sevi‐ yeye çıkarır.

ِ‫ﺒﻮﺭ‬‫ ـ‬‫ٱﻟﺼ‬

“ Sabur olan Allah Teâlâý ı , , takdis ve tenzih ederim.”

Allah Teâlâ bir işi, vakti gelmeden yapmak için acele etmez. Yapacağı işlere muayyen bir zaman koyar ve onları koyduğu kanunlara göre zamanı gelince icra eder. Önceden belirlediği zamandan geciktirmediği gibi zamanı gelmeden yapmağa kalkmaz. Aksine her şeyi, hangi zamanda yapılmasını takdir buyurmuş ise, o zaman yapar. Hakikat ilminin sahipleri, Allah Teâlâńın Sabur isminin te‐ cellisi olan kişilerdir. Çünkü onlar olmuş olayı veya olacak olayı hakikati ile bilirler. Allah Teâlâńın kullarına sabrı tavsiye et‐ mesi ise, kulların cehaletinden dolayı hataya düşmemeleri içindir. İşin sonunu görmeyene sabır en r en güzel şeydir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem “ilmin başı sabırd ır” buyurması, neticeye iyi şekilde ulaşmanın tek formülü olduğundandır. Sabur isminin gereğince Allah Teâlâýa razı olmak ile mutlu sona ulaşırız. Olaylar karşısında sabır ve metanet sahibi olmamız gerek‐ tiği gibi, her şeyde bir hikmetin var olduğunu hatırdan çıkar‐ mamamız gerekir. Bunu ise Hz. Musa aleyhisselâm ile Hızır aleyhisselâm arasında geçen olayda, Allah Teâlâńın nasıl mu‐ amele ettiğini görmek açısından çok önemlidir.

298

Kutsî Duâ


‫ﻞ‬ِ‫ﻴ‬ ‫ﻟْﺠﹶﻠ‬ ‫ﺍ‬

“Celil olan Allah Teâlâýı , , takdis ve tenzih ederim.”

Allah Teâlâ ululuk ve heybet sahibi, celal sıfatları ile mutta‐ sıftır. Ululuk, Allah Teâlâýa mahsustur. Onun zat‐ı da büyük, sıfatları da büyüktür. Fakat bu büyüklük, cisimlerdeki gibi ha‐ cim veya yaşlılık itibarı ile olmayıp, zamanla ölçülmeyen, me‐ kânlara sığmayan büyüklüktür.

‫ﺪﻳـ ـ ِﻊ‬ ‫ﻟْـﺒﹶ‬ ‫ﺍ‬

“Bedi’ olan Allah Teâlâý ı , , takdis ve tenzih ederim.”

Allah Teâlâ örneksiz ve hayret verici âlemleri icat eden, as‐ lında, sıfatında, fiillerinde, benzeri görülmemiş olan yaratıcı‐ dır. Bedi’ , Mübdi manasınadır. Mübdi, örneği bulunmayan bir şeyi icat eden demektir. Yarattıkları nihayetinde yine kendine kalacak mutlaktır.

ِ‫ﻨ ـﻮﺭ‬‫ٱﻟ ـ‬

“Nur olan Allah Teâlâý ı , , takdis ve tenzih ederim.”

Allah Teâlâ, âlemleri nurlandıran, gönüllere nur yağdıran, bütün eşyayı aydınlatan ve nur sahiplerinin nuru´dur. Çünkü göklerin ve yerin nuru Allah Teâlâ´dır. Nasıl ki, gü‐ neşin aydınlattığı her zerre, güneşin varlığına bir delildir, kâi‐ natın her zerresinde görünen aydınlık da, o aydınlığı yaratan varlığın mevcut olmasına bir delil teşkil etmektedir.

Kutsî Duâ


299

‫ﺴﻂ‬ ْ‫ﻘ‬ ‫ﻤ‬‫ْـ‬‫ﺍﻟ‬

“Muksit olan Allah Teâlâý ı , , takdis ve tenzih ederim.”

Allah Teâlâ bütün işlerini denk, birbirine uygun ve yerli ye‐ rinde yapan, mazluma acıyıp zalimin elinden kurtaran, en üstün bir adalet ve merhametin sahibidir. Her işi birbirine uygundur. Zerre kadar da olsa haksızlık yapmaz. Kullarına muamelesi merhamet ve adalet üzeredir. Yapıl‐ mış olan hiçbir iyiliğin zerresini bile karşılıksız bırakmaz. İnsan‐ ların birbirlerine karşı işledikleri haksızlıkları da düzelterek hakkı yerine getirir. “Onlar ın kalplerinde bir hastal ık mı vard ır? Yoksa şüphe mi ediyorlar? Yoksa onlara Allah Teâlâńın ve rasülünün haksı zl zl ık edeceklerinden mi korkuyorlar? Hay ır, onlar zalim onlar zalim kimselerdir.” kimselerdir.” (Nur50)

‫ﻣ ـ ِﻊ‬‫ﻟْـ ﹶﺠﺎ‬ ‫ﺍ‬

“Cami´ olan Allah Teâlâý ı , , takdis ve tenzih ederim.”

Allah Teâlâ istediğini, istediği zaman, istediği yerde topla‐ yan, birbirine benzeyen, benzemeyen ve zıt olan şeyleri bir araya getirip tutandır. Cem, Cem, dağınık şeyleri bir araya toplamak demektir. Öyle ki Allah Teâlâ vücutlarımızın çürüyerek suya, havaya, toprağa dağılmış zerrelerini tekrar birleştirecek, bedenlerimizi yeni baştan inşa edecektir. Allah Teâlâ birbirine benzeyen şeyleri bir araya getirip top‐ ladığı gibi, birbirinden ayrı varlıkları da bir araya getirmekte‐ dir. Onların iç içe birlikte yaşamalarını temin etmektedir. Sı‐

300

Kutsî Duâ


caklık ile soğukluk, kuruluk ile nemlilik gibi birbirine zıt unsur‐ ları bir arada tutması da yine Allah Teâlâńın Cami isminin tecellisindendir. Bu isim olmasa idi, aileler, kavimler ve milletler oluşmazdı. Çalışanlar çalıştığının karşılığını bu isimle bulurlar. Allah Teâ‐ lâńın tecelliyatı bu isim ile mahlûkatta tezahür eder.

‫ﻰ‬‫ﻌـﻄ‬‫ﻤ‬‫ْـ‬‫ﺍﻟ‬

“ Mu’t ı olan Allah Teâlâýı , , takdis ve tenzih ederim.”

Allah Teâlâ kullarına dilediği kadar veren, vaad ettiği za‐ man sözünü yerine getiren, verdiği zaman son derece bol verendir. Çok çalışanlar vardır ki, az kazanır. Az çalışanlar vardır, çok kazanır. Onlara kendi menfaatleri gereği en iyi şekilde lütuf ve lütuf ve ihsan eden Allah Teâlâ´dır.

[

‫ﺪ‬ ‫ﺣ‬ ‫ﹶﻭﺍ‬ٍ‫ْﻔﺲ‬‫ﻨﹶ‬ِ‫ﻊ ﺑ‬ِ‫ـ‬ ‫ْـﻤﹶﺎﻧ‬ ‫ﺍﻟ‬ ][

“ Mani’ olan Allah Teâlâý ı , , takdis ve tenzih ederim.”

Olması gereksiz olan şeyi yaratmayan ancak Allah Teâ‐ lâ´dır. Çünkü O ne işlerse doğru ve isabetlidir ve kararları uy‐ gundur. “Bazen bir şeyden hoşlanmazsınız. Hâlbuki o şey sizin için bir hay bir hay ırd ır. Bazen de bir şeyi seversiniz eyi seversiniz hâlbuki o hâlbuki o şey sizin ey sizin için bir şerdir. Allah Teâlâ bilir, sizler ise bilmezsiniz.” (Bakara 216) Allah Teâlâ iyi kul olsun veya olamasın, kullarının başına gelecek felaket ve musibetleri önlemek, geri çevirmek de Rabb´ları olarak tasarrufunu kullanır. Musibetlerini belirli za‐

Kutsî Duâ


301

mana erteler veya layık oldukları cezayı indirir. Bir Hadisi Kutsi´de Allah Teâlâ buyurdu ki, “Kullar ımdan bazılar ını fakir yapt ım. E ğer zengin er zengin yapsa idim, kendileri için fena olurdu. Bazılar ını da hasta yapt ım, eğer devaml er devaml ı afiyette yapsa idim onlar için onlar için fena fena olurdu. Ben kullar ımın ihtiyaçlar ını bilirim. Ona göre tedbir al tedbir al ır ım” *Bu isimleri bir nefeste okumak gerekmektedir. Çünkü bu isimler topluca İsm‐i Âzam´ın sırlarını taşımakta‐ dırlar. Hepsi bir nefeste okunursa bir isim zikir edilmiş gibi olur.

‫ﻬِﻴﺪ‬ ‫ـ‬‫ٱُﻟـﺸ‬  ‫ﻞ‬ ‫ـ ـﻴـ‬‫ُْـﻮﹶﻛ‬ ‫ٱ‬ ‫ﻟ‬ ‫ ﺍ‬  ‫ ﱠﻻ ٱ‬‫ﹶﻪ ﺍ‬ٰ‫ﺍﻟ‬‫ۤـ‬ ‫ﻻ‬

“Vekîl ve Ş ehid ehid olan Allah Teâlâ´dan ba şka ilah yok114 tur.”

Usulüne uygun şekilde, kendisine tevdi edilen işleri en gü‐ zel şekilde neticelendiren, kendisine iş ısmarlanan zata vekil denir. Allah Teâlâ en güzel ve en mükemmel vekildir. İşlerin hepsini çeviren, tedbir ve idare eden O´dur. Fakat kendisi hiçbir işinde vekile muhtaç değildir. Allah Teâlâ kendisine tevekkül edenlerin işlerini en iyi neticeye ulaştırır.115 Kullar Allah Teâlâýa tevekkül ve itimat etmeli ve kendiişle‐ rinde muvaffak olmak için ona müracaat edip teslim olmalı‐ dır.116 Çünkü Ońdan başka dayanacak, işleri düzene koyacak 114

—“Göklerde olanlar da, olanlar da, yerde olanlar da olanlar da Allah Allah Teâlâńınd ır. Bir vekil olarak vekil olarak da da Allah Allah Teâlâ yeter” (Nisa yeter” (Nisa 132) 115 —“Artık onlardan yüz çevir ve çevir ve Allah Allah Teâlâýa tevekkül et. tevekkül et. Allah Allah Teâlâ vekil olarak vekil olarak yeter” yeter” (Nisa (Nisa 81) 116 —“Tevekkülde bulun, vekil olmaya Allah Teâlâ yeter.” (Ahzab (Ahzab

302

Kutsî Duâ


yoktur. Zira Ońun koruduğuna başkası zarar edemez, Ońun vereceği zarardan başkası da koruyamaz. Allah Teâlâ şahittir.117 Her zamanda hadiselerin dış ve iç yüzünü bilen ve her yerde hazır ve nazır olan ancak Allah Teâ‐ lâ´dır. Allah Teâlâ mutlak şekilde her şeyi bilir. Eşyanın ve olayla‐ rın sırlarını, içyüzünü bilmesi yönünden Habir ´dir. ´dir. Dışyüzünü bilmesi yönünden de Şehid dir. ehid dir. Hakiki şahit ancak Allah Teâlâ´dır.118 Allah Teâlâ başka hiç bir âlim ne kendine, ne de başka eşyaya tamamen şahit değil‐ dir. Rivayet olunur ki, Şam´ın Hıristiyan ulemasından iki zat gelmişlerdi, Medine’yi gördükleri zaman biri diğerine; —Bu kasaba ahir zamanda ahir zamanda çıkacak rasülün kacak rasülün kasabasına ne kadar benziyor kadar benziyor , dedi; Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín huzuruna girince Ońu tanıdılar. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemé —Sen Muhammed´ sin? Muhammed´ sin? Dediler, Dediler, —Evet buyruldu. Evet buyruldu. —Hem de Ahmed´sin? de Ahmed´sin? Dediler, Dediler, —Ben Muhammed ve Ahmedím, buyruldu. Bunun üzeri‐ ne; —Biz sana bir şey soraca ey soracağız, haber verirsen haber verirsen iman edeceğiz, 3)

117

—“Fakat Allah “Fakat Allah Teâlâ senin rasüllüğüne sana indirmi ş olduğu Kurán‐ı Kerim ile şahitlik ediyor ki, onu kendi ilmiyle indirmi ştir. Melekler de şahitlik ediyorlar. Allah Teâlâ şahit olmaya kâfidir.” (Nisa 166) 118 —“Hâlbuki Allah “Hâlbuki Allah Teâlâ yapt ıklar ınıza hakk ı ile şahittir.” (Al‐i İmran 98)

Kutsî Duâ


303

dediler, —Sorunuz, Sorunuz, buyruldu. Onlar da; —Bize Allah Bize Allah Teâlâńın kitabındaki en ndaki en büyük şahadeti haber ahadeti haber ver, dediler, “Allah Teâlâ, kendisinden başka bir ilâh bulunmad ığı‐ na adaletli olarak şahitlik etmi ştir. Melekler de, İ lim lim sa‐ hipleri de şahitlikte bulunmuşlard ır. O aziz, hakîmden başka asla bir ilâh bir ilâh yoktur.” (Al yoktur.” (Al‐i İmran 18) Bu ayeti kerime nazil oldu. Bunun üzerine ikisi de müslüman oldular.

‫ﺠِﻴﺪ‬ ‫ْـﹶﻤ‬ ‫ﺘـﲔـ ﺍﻟ‬‫ُْﻤﹶـ‬ ‫ٱ‬ ‫ ﺍﻟ‬  ‫ ﱠﻻ ٱ‬‫ۤـٰﹶﻪ ﺍ‬ ‫ﺍﻟ‬‫ﻻ‬

“Metin ve Mecid olan Allah Teâlâ´dan ba şka ilah yoktur.”

Çok sağlam, kuvvet, tam bir kudrete sahip olmak Allah Teâlâýa aittir.119 Allah Teâlâńın kuvveti de öteki sıfat ve isim‐ leri gibi sonsuzdur. Tükenmez, gevşemez, sınırlanamaz ve ölçüye gelmez. Allah Teâlâńın kudreti konusunda zorluk ko‐ laylık söz konusu değildir. Bir yaprağı yaratmakla âlemleri yaratmak da birdir. Allah Teâlâ, tam bir kuvvet sahibi olmak bakımından, Kavi’ , gücünün çok şiddetli olması bakımından Metin´ dir. dir. Zatı şerefli, işleri güzel olan, her türlü övgüye lâyık bulunan Mecid olan Mecid olan Allah Teâlâ´dır.120 119

—“ Şüphe yok ki, yok ki, Allah Allah Teâlâ, r ızk ı veren, güç ve kuvvet sahibi kuvvet sahibi olan O´dur.” (Zâriyat O´dur.” (Zâriyat 58) 120 —“Allah Teâlâńın rahmeti ve bereketleri sizin üzerinizdedir. Şüphe yok ki, yok ki, o övülmeye lay ıkt ır, iyili ği boldur.” i boldur.” (Hud73) (Hud73)

304

Kutsî Duâ


Bu isim sahibinde, azamet ve kudretinden dolayı yaklaşı‐ lamaz olmak, yüksek huylarından, güzel işlerinden dolayı övü‐ lüp sevilmek vardır.

‫ﻰ‬‫ﺍﻟ‬‫ﻟْﻮ‬ ‫ﺪ ﺍ‬ ِ‫ﺍﺟ‬‫ﻟْﻮ‬ ‫ﺪ ﺍ‬ ‫ﺣ‬ ‫ﺍ‬‫ﻟْﻮ‬ ُ‫ﺍ‬ ‫ٱ‬   ‫ ﱠﻻ ٱ‬‫ ﺍ‬‫ٰﻪ‬‫ﺍۤﻟ‬ ‫ﻻ‬

“Vahid, Vacid ve Vâli olan Allah Teâlâ´dan ba şka ilah yoktur.” Hiçbir şeye ihtiyacı olmayan, istediğini, istediği vakit bulan, kendisi için lüzumlu olan şeylerin hiç birinden mahrum olma‐ yan Allah Teâlâ Vâcid ´dir. ´dir. Ulûhiyet sıfatları ve bunların kemali hususunda kendisine gerekli olan her bir şey, şanı yüce olan Allah Teâlâńın zatında mevcuttur. Vahid olan Vahid olan Allah Teâlâ, zat‐ı ile tekdir. Zatında, sıfatlarında, fiilerinde, isimlerinde, hükümlerinde asla ortağı, benzeri ve dengi bulunmayandır. Mahlûkatın işlerini yoluna koyan, eşyayı tek başına idare eden ancak Vâli olan Vâli olan Allah Teâlâ tır. Allah Teâlâńın idaresi, tedbirsiz, sınırsız, gerçek ve hakiki‐ dir. Her şey emri ve iradesi altındadır. Ońun bilmediği şey olmadığı gibi, Ońdan habersiz mülkünde hiçbir iş ve hareket meydana gelmez.

‫ﻰ‬‫ﻌﺎﻟ‬َ‫ﻤـﺘ‬ْ‫ﺪ ﺍﻟ‬ ِ‫ﺟ‬ ‫ﺎ‬‫ْﻤ‬‫ﺍُﻟ‬ ‫ٱ‬   ‫ِ ﱠﻻ ٱ‬‫ﺍ‬ ‫ﻟٰﻪ‬ۤ‫ﺍ‬ ‫ﻻ‬

“Macid ve Muteâli olan Allah Teâlâ´dan ba şka ilah yoktur.” Kadri büyük, kerem ve cömertliği bol Macid olan Macid olan Allah Teâ‐ lâ´dır. Allah Teâlâńın kendisiyle yakınlığı olan kullarına kerem ve

Kutsî Duâ


305

iltifatı ifadeye sığmaz, ölçüye gelmez. Onları temiz ahlak sahi‐ bi olmaya, iyi işler yapmaya muvaffak kılar, sonra yaptıkları o güzel işleri, haiz oldukları seçkin vasıfları sebebiyle onları över, kusurları varsa afv eder, kötülüklerini mahveder.121 Yaratılmışlar hakkında aklın mümkün gördüğü her şeyden, her hal ve tavırdan pek yüce ve pek münezzeh aşkın olan, Müteâl Allah Teâlâ´dır. Ońun katında makamlar sonsuzdur. Bir zengin bir gün fakir düşebilir, sıhhatli hasta olabilir. Fa‐ kat Allah Teâlâ hakkında, bu gibi ihtimallerin düşünülmesi mümkün değildir. O, her türlü noksanlık, eksiklik, hata ve ku‐ surdan münezzehtir. Onun için hidayet Ońa aittir. Ońun kud‐ retinden hariç kalacak, çıkmayacak iş ve hiç bir şey yoktur.122

  ‫ ﱠﻻ ٱ‬‫ۤـٰﹶﻪ ﺍ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺍ‬‫ﻻ‬ ٍ‫ﻮﻝ‬‫ﻞ ﹶﻫ ـ‬ ‫ﻜُ ـ‬ ‫َﺎ ﻟ‬‫ﺩﻧ‬‫ـﹶﺪ‬ ‫ﻋ‬َ‫ﺍ‬ ُ ‫ٱ‬

“Kendisinden korktu ğ umuz umuz her bir korku için, kendisinden ba şka ilah olmayan Allah Teâlâ´d ır, diye söyleriz.”

Bir müslüman Kelime‐i Tevhidín manasını düşünerek ve temiz itikat ile itikat ile söylerse, Allah söylerse, Allah Teâlâ şüphesiz onu korktukla‐ r ından emin k ılar. Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz buyurdu ki: “ Lâilâhe Lâilâhe illallah söyleyip de kalbinde bir arpa ağırl ığınca hay ır yani r yani iman iman bulunan kimse cehennemden çıkacakt ır. Lâilâhe illallah söyleyip de kalbinde bir bu bir buğday a day ağırl ığınca 121

—“Rabbín diledi ğini yarat ini yarat ır ve r ve seçer, onlar için onlar için ise seçim hakk ı yoktur. Allah yoktur. Allah Teâlâ onlar ın ortak ko ortak koştuklar ından münezzehtir ve münezzehtir ve şanı yücedir.” (Kasas yücedir.” (Kasas 68) 122 —“O Yüce yarat ıcı gizliyi de, açıkta olanı da bilicidir. Pek bü‐ yüktür, her şeyden üstündür.” (Rad (Rad 9)

306

Kutsî Duâ


hay ır yani r yani iman iman bulunan kimse cehennemden çıkacakt ır. Lâilâhe illallah söyleyip de kalbinde bir zerre ağırl ığınca hay ır yani r yani iman iman bulunan kimse cehennemden çıkacakt ır.” Ebu Hureyre radiyallâhü anh; “Ya Rasulullah, k ıyamet gününde Senín şefaatin en fazla kime olacak?” diye olacak?” diye sordu. Buyurdu ki: “ ‐Ya Eba Hureyre, hadis bellemek için bellemek için sende gördüğüm hır ‐ sa göre bu soruyu senden evvel kimsenin evvel kimsenin bana sormayacağını zaten tahmin ediyordum. K ıyamet gününde yamet gününde halk içinde halk içinde şefaa‐ time en ziyade mazhar olacak kimse kalbinden yahut içinden halis olarak Lâilâhe olarak Lâilâhe illallah diyendir.” Ebu Zerr Gıfari radiyallâhü anh, Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem´den şöyle rivayet etmiştir: “Bir kere Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemí ziyarete gitmiştim. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem üzerinde be‐ yaz bir örtü bulunduğu halde uyuyordu. Döndüm sonra yine geldim. Bu defa uyanmıştı. Sohbet esnasında Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem, —Lâilâhe illallah , söyleyip sonra bu ikrar ve ikrar ve iman üzerine vefat eden hiç bir kul yoktur ki, muhakkak o kul, cennete dâhil olacakt dâhil olacakt ır, buyurdu. Ben: —O kul zina zina etse, hırsı zl ık etse k etse de mi? Diye mi? Diye sordum. Efen‐ dimiz sallallâhü aleyhi ve sellem; — Zina etse de, hırsı zl ık etse de, tövbe eder ve pi şman olursa , buyurdu. Ben hayret ederek: — Zina etse de, hırsı zl ık etmi k etmi ş olsa da mı? Diye ? Diye tekrar sor‐ dum. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem, — Zina etse de, hırsı zl ık etse k etse de, de, buyurdu. Ben üçüncü de‐ fa: — Zina etse de, hırsı zl zl ık etse de mi? Diye sordum.

Kutsî Duâ


307

Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem; —Evet, Ebu Zerín Ebu Zerín burnu toprakta sürtülmesine rağmen, o kul zina kul zina etse de, hırsı zl ık etmi ş olsa da cennete girecektir, buyurdu. (Ebu zer istemese bile) Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimiz, kıyamet günü “Ben dördüncü defa dönüp şefaat için geleceğim. Allah Te‐ âlâýa hamd ve sena edip sonra secdeye kapanacağım. Bunun üzerine bana: —Ya —Ya Muhammed, Başını kald ır ve r ve söyle; sözün dinlenecek, iste, dileğin verilecek. Şefaat et, efaat et, şefaatin de kabul olunacakt kabul olunacakt ır , denilecek. Ben de: —Ya Rabbí, bana müsaade buyur da buyur da Lâilâhe illallah , diyen bütün ehli Tevhid hakk ında şefaat edeyim, diye niyaz edece‐ ğim. Bunun üzerine Allah Teâlâ: —İ zzetim zzetim ve celalim, kibriya ve azametim hakk ı için Lâilâhe illallah´ illallah´ ı , , söyleyen tevhit ehlinin hepsini muhakkak surette cehennemden çıkaracağım” buyuracakt m” buyuracaktır. Lâilâhe illallah söylendiğinde; La, derken dışındaki ve içindeki Allah Teâlâ´dan başka ta‐ pılan, gönül verilen, kulluk edilen her şeyi silip yok etmek la‐ zımdır. llallah, derken, hatırına ve düşüncesine gelen her şeyi La İ llallah, ile kast ettiklerine dâhil etmeli, Allah Teâlâńın varlığını açığa çıkarmalıdır. Bu makamda vücut bile yolda kalıyor ve vücudun ötesini aramak gerekiyor.

ِ  ‫ﺪ‬‫ﻤ‬ ‫ﻟْﺤﹶ‬ ‫ ﺍ‬ِ‫ْﺲ‬‫ﻞﹶﺭﻏ‬ ‫ﻜُـ‬ ‫ﻭﹶ ﻟ‬

“Tüm nimetleri geni ş ihsan ile buldu ğ umuzdan, umuzdan, hamd Al-

308

Kutsî Duâ


lah Teâlâ içindir diye söyleriz.” Hamd , bir ihsana veya onun sahibine tazim ifade eden bir güzel bir zikirdir. Kısmen övünç ve kısmen şükür ile birleşen bir tazim ifadesi için kullanılan sözdür Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve selem “Hamd, şükrün başıd ır. Allah r. Allah Teâlâýa hamd etmeyen hamd etmeyen şük ‐ retmemi ş olur.” “En faziletli zikir Lâilâhe illallah , en faziletli dua Elhamdülillah´t Elhamdülillah´t ır” buyurdular. r” buyurdular. “Ya Rabbí, her hamd her hamd Sen'in Sen'in içindir. Sen, göklerin ve her yerin her yerin ve bunlardaki her bunlardaki her şeyin gözeteni ‐ sin. Her hamd Her hamd Sen'in Sen'in içindir. Sen, göklerin ve her yerin her yerin ve bunlardaki her bunlardaki her şeyin nurusun. Her hamd Her hamd Sen'in Sen'in içindir. Sen göklerin ve her yerin her yerin ve bunlarda bulunan her şeyin sa‐ hibisin.”

ِ  ‫ﻜْـﺮ‬ ‫ـ‬‫ ٱﻟـﺸ‬‫ۤﺎﺀ‬‫ﻞ ﺭﹶﺧ‬ ُ‫ﻜ‬ ‫ﻭﹶ ﻟ‬

“Huzur ve güzel ya şant ımı z için, şükrümüz Allah Teâlâýa d ır, diye söyleriz.” Şükür nimetin artmasına ve ziyadeleşmesine sebeptir. Bu halin başı zikir, sonu da şükürdür. Şükür nimeti ükür nimeti tutar, artması‐ na sebep olacak halleri zuhur ettirir. Kuldaki kibri söndürür, rızayı celp eder. İ nsanlara nsanlara şükür etmeyen, Allah Teâlâýa da şükür etmez. Fakat kul Allah Teâlâýa hangi hal üzere şükür etse bile, şükrü eda edemez.123 123

—“Her kim şükür ederse ancak kendi nefsi lehine şükür eder. Kim de nimete kar şı nankörlükte bulunursa, şüphe yok ki, yok ki, Rabbímin hiç bir şeye ihtiyacı yoktur, çok kerem çok kerem sahibidir.” ( sahibidir.” ( Neml 40)

Kutsî Duâ


309

“Bir kimse belaya uğramış birini görüp ‘Çok şükür Allah ükür Allah Teâlâýa seni u seni uğratt ığı beladan beni muaf beni muaf tuttu tuttu ve birçokla‐ r ına vermedi ğini bana verdi’ derse sağ oldukça o beladan muaf ya muaf yaşar.” (Ramuz) ar.” (Ramuz) Hz Ebubekir radiyallâhü anh “Afiyette olup şükretmeyi, im‐ tihanda olup sabretmeye tercih ederim” demiştir.

‫ٱ‬ ِ ‫ﺒ ﹶﺤﺎﹶﻥ ٱ‬‫ﺳ‬ ‫ﻮﺑﹶﺔ‬‫ﻋﺠ‬ُ‫ﺃ‬ ‫ﻞ‬ ‫ﻜُـ‬ ‫ﻭﹶ ﻟ‬ “Acayibimize giden Sübhânallah söyleriz.”

ve şa şırd ı ğ ımı z z şeyler

için,

Allah Teâlâńın hakkında acayibimize bir şey gitmez, çünkü O her türlü noksanlıktan münezzehtir. Kullar hakkında acayip bir şeyde görürsek, biliriz ki her şey Allah Teâlâ´dandır. Bu üç zikrin hakkında şöyle bir rivayet vardır. Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efen‐ dimizé Muhacirin fakirleri gelip dediler ki: —“Ya Rasülallah, servet ve saman sahipleri en yüksek de‐ receleri kazanı p, p, fazilet ve fazilet ve saadeti al ı p p gittiler: Hem bizim k ıl ‐ d ığımız gibi onlar gibi onlar da da namaz k ıl ıyor, bizim oruç tuttuğumuz gibi onlar da oruç tutuyorlar. Hem de onlar ın art ık mallar ı var da onunla haccediyor, umre yapıyor, cihat ediyor, cihat ediyor, sadaka veriyor ‐ lar.” Efendimiz lar.” Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurdu ki: —“Size —“Size bir şey haber ey haber vereyim mi ki, siz onu yapt ığınız tak ‐ dirde hem bu hususlarda sizi geçmi sizi geçmi ş olanlara yeti şesiniz, hem de sizden sonraya kalanlardan hiçbir kimse size yeti şemesin? çlerinde bulunduğunuz cemaat içinde en hay ırl ı ümmet siz İ çlerinde olasınız? Meğerki onlar ın içinde size tavsiye etti ğim amelin

310

Kutsî Duâ


mislini yapan mislini yapan biri buluna: biri buluna: Her farz farz namazdan sonra otuz üçer kere tesbih ve tahmid eder, tahmid eder, tekbir al tekbir al ırsınız.”

  ‫ﺒِﹶﻰ ٱ‬ ‫ﺴ‬ ‫ ﹶﺣ‬‫ﻟَـﺰﹶ ٍﻥ‬ ‫ﻞ‬‫ُـﻜ‬‫ﻭﹶ ﻟ‬ ُ ‫ٱ‬

“Darl ık ve sık ınt ıl ı zamanlar ımı zda, zda, Allah Teâlâ bize kâ fidir deriz.” “Allah Teâlâ kuluna kâfi de kâfi değil midir? il midir? Seni Ońdan Seni Ońdan başkalar ıyla korkutuyorlar. Allah Teâlâ kimi sapıkl ığa düşürürse art ık onun için bir hidayet rehberi hidayet rehberi yoktur. yoktur. (Zümer 36) Allah Teâlâ kulunun zannına göre muamele eder. Kul Allah Teâlâýı nasıl bilirse, karşılaşacağı muamelede odur.

   ‫ ٱ‬‫ﻔـﺮ‬‫ﻐْـ‬ ‫َـ‬‫ﺳﺘ‬َ‫ﺍ‬ ‫ﺛْـ ٍﻢ‬ِ‫ﻞ ﺇ‬ ُ‫ﻜ‬ ‫ـ‬‫ﻭﹶ ﻟ‬ َ ‫ٱ‬

“Günahlar ımı z z için Allah Teâlâýa isti ğ far ederiz.”

İstiğfara devam edene Allah Teâlâ kuvvetine kuvvet ve‐ rir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem “Vallahi ben Allah Teâlâýa günde yetmi ş defadan çok isti çok isti ğ far ve far ve tövbe ederdim” buyurarak istiğfarın önemini vurgulamıştır. Allah Teâlâńın Nuh aleyhisselâmá tavsiyesi de budur. Hz. Hasan radiyallâhü anh çocuğu olmayana istiğfarı tavsi‐ ye etti. “Onlar isti ğ farda bulunduklar ı halde de Allah Teâlâ onlar ı 124

124

—“Öyle zatlar ki, bir büyük günah yapt ıklar ı veya nefislerine zulmettikleri zaman zulmettikleri zaman Allah Allah Teâlâý ı zikrederler, hemen günahlar ı için isti ğ farda bulunurlar. Kimdir Allah Kimdir Allah Teâlâ´dan başka günahlar ı bağış‐ layan? Onlar layan? Onlar yapt yapt ıklar ında bile bile ısrar etmezler.” srar etmezler.” (Al ‐i İ mran135) mran135)

Kutsî Duâ


311

azapland ır ıcı değildir.” (Enfal ildir.” (Enfal 33) Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem buyurmuştur ki; “Başlangıçta bir günah bir günah yapıld ığı zaman kalp de bir kara bir kara bir leke olur, eğer sahibi er sahibi pi pi şman olur, tövbe ve isti ğ far ederse far ederse kalp yine parlar, isti ğ far etmez de günah tekrarlanırsa ederse o leke de artar nihayet arta, arta bir hale gelir ki leke bir örtü gibi bütün gibi bütün kalbi kaplar.” kalbi kaplar.” “Her kim gecenin bir k ısmında, bir taraftan öbür tarafa dönerek uyan dönerek uyanır da, r da, sonra pe sonra peşinden, Lâilâhe illallahu vahdehu la şerike leh, lehül ‐mülkü ve lehül ‐hamd, ve hüve ala külli şeyin kadir. Elhamdülillah ve Sübhânallah, ve Lâilâhe illallahu vallahü ekber. Ve la havle ve la kuvvete illa billah, söyleyip sonra: Allahümmeğ fir li fir li ; ‘Allah Teâlâ´m, beni yarl beni yarl ığa’, derse mağ‐ firet edilir firet edilir veya veya dua ederse, onun duasına icabet edilir. icabet edilir. Abdest Abdest al ı p p namaz k ılarsa, o da kabul olunur.” kabul olunur.”

  ‫ ٱ‬‫ۤﺎﺀ‬‫ﺎ ﺷ‬‫ ﻣ‬ٍ‫ﺠﻮ‬ ‫ﺷ‬ ‫ُـﻞﱢ‬‫ﻜ‬‫ ﻟ‬‫ﻭ‬ ُ ‫ٱ‬

“Üzüntülü ve sevinçli hallerimizde, Ma şallah söyleriz.”

Olan şeylerin hepsi Allah Teâlâńın dilemesidir. İyi halimiz‐ de sevincimizden, kötü halimizde kendimizi teskin etmek için, Maşallah ( Allah Teâlâńın diledi ği oldu) i oldu) deriz. “Allah Teâlâńın diledi ği müstesnâ, şüphe yok ki: O, aşi ‐ kâr olan kâr olanı da, gizliyi de gizliyi de bilir.” (A’la, (A’la, 7) Allah Teâlâ, kâmil bir irade sahibidir. Bu kâinatı ezeli olan iradesine uygun olarak yaratmıştır. Bu kâinatta olmuş ve ola‐ cak her şey Allah Teâlâńın dilemesi ve irade etmesiyle olmuş veya olacaktır. Ońun her dilediği mutlaka olur, dilemediği de

312

Kutsî Duâ


asla vücut bulmaz.125 Allah Teâlâńın iki kula aynı tecellisi hiçbir zaman hiçbir zaman olma‐ d ığı gibi, bir kula yapt ığı bir tecelliyi ikinci defa göstermez. Fakat fark fark ını görmek mümkün görmek mümkün değildir. Allah Teâlâ kullarını dardan genişe çıkarır, sevindirir. Geniş‐ ten dara sokar, üzüntü verir. Bu hadiselerde hep kulunun hay‐ rını gözetir. Kul hepsini Allah Teâlâ´dan bilirse kendisini kurta‐ rır. Sevinçli anında şükrederek, üzüntülü anında Allah Teâlâ´m böyle dilemiş diye söylerse mutlu ve rızayı kazanan kul olur.

‫ﺎْ ٍﻥ‬ ‫ﻫﹶﻮ ﻓﻰ ﺷﹶ‬ ٍ‫ﻮﻡ‬‫ُ ﱠﻞﹶﻳ‬‫ﻛ‬

“O, her gün yeni bir i ştedir.” (Rahman,29)

Hiçbir şey yoktur ki, birbirine benzesin. Hatta Ońu sevmek bile herkeste ayrı bir numunedir. İlâhi aşk birdir, fakat tecellisi farklılık gösterir.

‫ٱ‬ ِ ‫َﻰ ٱ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﻋﹶ‬  ‫ﺖ‬ ‫ﻠْـ‬ ‫ﻮﱠﹶﻛـ‬َ‫ ﺗ‬ٍ‫ﻗَﹶﺪﺭ‬ ‫ ﻭﹶ‬‫ۤﺎﺀ‬‫ﻗَﻀ‬ ‫ﻞ‬‫ُﻜ‬‫ـ‬ ‫ﻭﹶ ﻟ‬

“Kaza ve kaderden ne olursa hepsi için Allah Teâlâýa tevekkül etti ğ imizi imizi söyleriz.”

Kader , Allah Teâlâńın ezelden ebede kadar olmuş ve ola‐ cak, iyi ve kötü her şeyin oluş zamanını, yerini ve her türlü özelliklerini ezelden bilmesi, öylece takdir ve tespit etmesidir. Kaza ise, zamanı gelince ezeli ilmine ve takdirine uygun olarak eşya ve olayları yaratmasıdır. Bu tariften anlaşıldığına göre, kader Allah Teâlâńın ilim ve irade sıfatının bir tecellisi, 125

—“Allah dilediğini yaratır. Bir işi dilerse ona ancak ‘ol’ der, o da oluverir” (Al‐i İmran, 47)

Kutsî Duâ


313

kaza da tekvin (oluşturma) sıfatının eseridir. İmanlı insan, başına ne derece büyük bir hadise gelirse gel‐ sin, imanın verdiği tevekkül ve teslimiyetle, kadere rıza duy‐ gusu ile o hadise ve musibetleri metanetle karşılayabilir; sabır ve tahammül ile göğüs gerebilir. Ümitsizliğe, düşmez. İsyan ve feryada başvurmaz. Bu onun imanının kazandırdığı güç ve kuvvetten ileri gelmektedir. İmansız insanların basit bir hadi‐ se, küçük bir musibet yüzünden intihar edip hayatlarına son verecek derecede korku ve ümitsizliğe kapıldıkları ise çok sık görülen olaylardandır. Bizler her halimizde Allah Teâlâ´dan razı olarak Ońa dua etmeli ve yardımını istemeliyiz. Çünkü Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem “dua ibadetin ili ğidir” “ibadet idir” “ibadet duadan duadan ibaret ‐ tir” buyurmuştur. Bu sebepten dikkat edilirse dikkat edilirse görülür ki, du‐ ay ı önemsemeyenler, ibadeti de önemsemezler. Dua etme‐ yen insanlar genellikle kadere ve kazaya isyan eder ve Allah Teâlâýa yalvarmaktan kaçınırlar. Allah Teâlâ bizden dua etmemizi istemiştir.126 Dua eden tevekkül edendir.127

 ‫ﺎ‬ِ ‫ﺑِﺎ‬ ‫ ﱠﻻ‬‫ ﺍ‬‫ﻮﺓ‬ ‫َُـ‬‫ﻗ‬ ‫ﻻ‬ ‫َﻭ‬ ‫ﻝ‬ ‫ﺣﻮ‬ َ ‫ﻻ‬ ‫ﻴـﺔ‬‫ﺼ‬‫ﻌ‬‫ ﻣ‬‫ ﻭ‬‫ﻋـﺔ‬ َ‫ﺎ‬ ‫ﻜُﻞﱢ ﻃ‬ ‫ـ‬‫ ﻟ‬‫ﻭ‬

“Allah Teâlâýa yak ınl ı ğ ımı z z ı sa ğ layan layan ibadet için, Allah Teâlâ´dan uzakla şt ıran isyan için La havle vela kuvvete illa billah söyleriz.” La havle vela kuvvete illa billâh, billâh, güç ve kudret ancak Allah 126

—“Kullar ım sana benden sorarlarsa ben yak ınım, bana dua et ‐ ti ği zaman i zaman dua edenin duasına icabet ederim” icabet ederim” (Bakara,186) (Bakara,186) 127 —“Allah Teâlâýa tevekkül et. tevekkül et. Şüphe yok ki, yok ki, Allah Allah Teâlâ tevek ‐ kül edenleri kül edenleri sever.” sever.” (Al (Al‐i İmran 159)

314

Kutsî Duâ


Teâlâńın demektir. Her halimiz Allah Teâlâńın emri ve kudre‐ ti iledir. İyilikte Ońun yardımı, kötülükten muhafazamız Ońun engellemesi iledir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem; “Allah Teâlâ´m beni göz aç ı p p kapayana kadar nefsimle baş başa bırakma” buyurarak kuvvetin idaresini Allah Teâ‐ lâýa teslim etmeyi tavsiye etmiştir.

ِ  ‫ﺇﻧِﱠﺎ‬ ‫ـﺔ‬‫ ـﻴـﺒ‬‫ﻣﺼ‬ ‫ﻜُﻞﱢ‬ ‫ ﻟ‬‫ﻭ‬

“Musibetlerimizde ‘inna lillah ve inna ileyhi raciûn’ söyleriz.

Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín buyurduğu “Mümine eza verecek her şey ona bir musibettir” hadisi şerifi gereğince eza görecek her hangi bir zarara müptela ol‐ duğumuz zaman “inna lillahi ve lillahi ve inna ileyhi raciun” ileyhi raciun” demeliyiz. demeliyiz. “Bizler her halde Allah Teâlâńı z z ve ona dönüp varacağı z” diye Allah Teâlâýa teslimiyet ile sabretmeliyiz. Bunu yalnız lisanen değil, bütün kalp ile söylemeliyiz. Bunda kaza ve kade‐ re rıza vardır ki bu makam büyük bir makamdır. Kullar Allah Teâlâńın koyduğu kanunlar çerçevesinde bazı şeylerle imtihan olunacağı açık bir gerçektir. Resimdeki noksanl Resimdeki noksanl ık ressam k ressamın isteğidir. “Allah Teâlâýa ant olsun ant olsun ki: Mallar ını z ve nefisleriniz hakk ında imtihan olunacaksını z. z. Elbette sizden evvel kendilerine evvel kendilerine kitap verilmi ş olanlardan ve müşriklerden birçok incitici birçok incitici sözler sözler i i şiteceksiniz. E ğer sabrederseniz er sabrederseniz ve korunursanı z, z, şüphe yok ki, yok ki, bu me‐ taneti gerektiren taneti gerektiren i şlerdendir.” (Al lerdendir.” (Al‐i İmran 186)

Kutsî Duâ


315

“Yoksa Cennete gireceğinizi mi inizi mi zannettiniz? zannettiniz? Sizden evvelki geçmi ş ümmetlerin hali sizlere gelmedik ‐ çe. Onlar ı nice şiddetli ihtiyaçlar, hastal ıklar kaplad ı ve sar ‐ sınt ılara uğrad ılar. Hatta rasülleri ve onunla beraber iman edenler, Allah' ın yard ımı ne zaman? ne zaman? Diyecek Diyecek bir bir hale hale geldiler. Haberiniz olsun Allah' ın yard ımı şüphe yok ki pek ki pek yak ın‐ d ır.” (Bakara r.” (Bakara 214) “Görmüyorlar m “Görmüyorlar mı ki, onlar her onlar her y y ıl mutlaka l mutlaka bir defa bir defa veya iki defa bir fitneye, fitneye, bir belaya bir belaya tutuluyorlar da tutuluyorlar da sonra tövbe etmi ‐ yorlar. Onlar dü Onlar düşünüp ibret de ibret de almıyorlar.” (Tövbe (Tövbe 126) “Size musibetten her ne her ne şey isabet ey isabet ederse ederse kendi ellerinizin kendi ellerinizin kazand ığı şey sebebiyledir ve birçoğundan ise afv eder.” (Şura 30) “Allah Teâlâńın izni olmad izni olmad ıkça musibetten bir şey isabet ey isabet etmez. Her kim Allah kim Allah Teâlâýa iman ederse kalbini hidayete kalbini hidayete erdirir. Allah Teâlâ her şeyi hakk eyi hakk ıyla bilendir.” (Te bilendir.” (Teğabun 11) Ümmeti Muhammed’in üzerine gelecek belaların durumu Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem taraf ından beş grupta incelenmiştir. “Beş şey, beşle birlikte olur . Bir kavim Bir kavim ki; Ahdini bozarsa, Allah Teâlâ düşmanlar ını onlara hâkim k ılmasın. Allah Teâlâńın hükümleri ile hükmetmezler ise, fakirlik yaygınlaşmasın. Fuhşiyat yayg iyat yaygınlaşı p p göz yumarlarsa, ölümler artmas ölümler artmasın. Ölçüde hile yaparlarsa , bitkiler azal bitkiler azal ı p p ve k ıtl ık artmas k artmasın. Zekât ı vermezlerse, yağmurlar kesilmesin” murlar kesilmesin”

316

Kutsî Duâ


‫ﻞ ﹶﺷ ـ ِﺐ‬ ُ‫ﻜ‬ ‫ﻭﹶ ﻟ‬ ‫ﺎ‬ ِ ‫ﺎ‬  ِ‫ﺑ‬ ‫ﺖ‬ ‫ﻨ‬‫ـﻌﹶـ‬َ‫ﺳﺘ‬ ‫ٱ‬

“Elem ve üzüntülerimizde Allah Teâlâ´m yard ım et deriz.128” İptila; dünya isteklerimizin zamanın hadiselerine ve olayla‐ rına bitiştiğinde istenmeyen şekilde olmasıdır. Doğum ve ölüm arası kısa bir yol olmasına rağmen düzenli bir akış görülmez. Allah Teâlâ bir şekilde kulunu imtihan ve sıkıntılardan geçirir.129 Kulun ise Allah Teâlâýı sınaması hiç yoktur. Sevgilinin acı ikramını kabul etmeyen, sır perdesinin r perdesinin açıl ‐ masını beklemesi bo beklemesi boş hevestir. İnsanda istekler bittiğinden kederde kalmamıştır. Ne za‐ manki nefis dünyaya meylederse kederler başlamış demektir. İptilaya sabır ile varılan yol en kestirme yoldur. Çocuğu ana sütünden keser gibi nefsin hoşuna giden rahatlık hissinden uzaklaşmalıdır. Rahat insanı gaflete iter. Maddi ve manevi halimize kanaat edip maneviyattan ayrılmamalıdır. İnsan her bir sıkıntıyı ganimet bilip Allah Teâlâńın kemalat yoluna ken‐ disini sevk ettiğini bilmelidir. Yanmadan pi Yanmadan pi şmek olmaz. mek olmaz. Bizlere düşen musibetin ilk anında sabır ile Allah Teâlâýa 128

—“Allah Teâlâ buyurdu ki; “Kulum benden isterse veririm. İ s‐ temezse gazap ederim.” (Ramuz) ederim.” (Ramuz) 129 sanlar “iman ettik” demeleriyle bırak ılacaklar ını ve —“ İ İnsanlar n kendilerinin imtihan edilmeyeceklerini mi, sanıverdiler.” Ankebut 2 “Vallahi biz “Vallahi biz sizleri elbette sizleri elbette biraz korku ile açl ık ile k ile mallardan, can‐ lardan, mahsulâttan biraz eksiklik ile imtihan edeceğiz. Sabredenleri müjdele.” (Bakara155) müjdele.” (Bakara155)

Kutsî Duâ


317

yönelmeli; ‘Bundan öncekiler geçti, öncekiler geçti, bu da geçer Ya geçer Ya Hû’ demeliyiz. Hû’ demeliyiz. Müslümana iptila bir sermayedir. Kemal derecesini göste‐ 130 rir. İnsanlar üzerine gelebilecek en büyük iptilalar rasüller üzerine gelmiştir. Onların hali başkadır.

َ ‫ﻙ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﻬِـ‬ ‫ـﺸ‬ُ‫َ ﻧ‬ ‫ﺎ‬ ‫ﻨ‬ ‫ﺻﺒﹶﺤ‬ َ‫ﻴﻨﹶﺎ ﺃ‬‫ﺴﹶـ‬‫ﻣ‬ َ‫ﺃ‬ ‫ﱠﺎ‬  ِ‫ﺇﻧ‬ ‫ﻢ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬ [

]

“Ey Allah Teâlâ´m Sení şahit k ılarak geceledik. (sabahlad ık)”

Allah Teâlâ´m bizler geceye dâhil olduğumuz zaman ulûhi‐ yetini ikrar, rububiyetini itiraf, birliğini ispat ettiğimize Sení şahit kılarız; Bizim bu halimize vakıf olduğuna kalben inanıyoruz; de‐ mektir.

‫َ ﹶﻚ‬‫ﻜَـﺘ‬ ‫ﺌ ـ‬ۤ‫ﻠـ‬  ‫ﺪ ﻣﹶ‬ ‫ِـ‬‫ ـﻬ‬‫ُـﺸ‬‫ﻭﹶ ﻧ‬ ‫ ـ ﹶﻚ‬‫ﺮﺷ‬‫َﹶﻋـ‬ ‫ﺔ‬ َ‫ﻠ‬ ‫ﻭﹶ ﺣﹶـﻤﹶ ـ‬

“ Meleklerini de şahit k ılarak geceledik. (sabahlad ık)”

“Ar ş-ıńı ta şı yan meleklerini de şahit k ılarak geceledik. (sabahlad ık)”

130

—Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem “Ya Rasulullah seni seviyorum,” seni seviyorum,” diyene; diyene; O zaman belalara hazır ol. r ol. Yine “Ya Rasulullah, ben Allah ben Allah Teâlâý ı seviyorum, dediğinde; O zaman iptilalar elbisesini iptilalar elbisesini giyin” giyin” buyurmu buyurmuştur.

318

Kutsî Duâ


َ ‫ﻙ‬ ‫ۤﺎﹶﺀ‬‫ِـﻴ‬‫ﻧْـﺒ‬‫ﹶَﺃ‬ ‫ﻭ‬ ‫ﻘـ ﹶﻚ‬‫ْﹶﻠـ‬‫ﺧ‬  ‫ـﻴﹶﻊ‬‫ﻭﹶ ﺟﹶﻤ‬

“Nebilerini de şahit k ılarak geceledik. (sabahlad ık)”

“Bütün mahlûkat ı da şahit k ılarak geceledik. (sabahlad ık)”

‫ﻧْﺖ‬ ‫َﺍ‬ ‫ ﱠﻻ‬‫ ﺍ‬‫ﻟٰﻪ‬ۤ‫ﺍ‬ ‫ﻻ‬ ‫ٱُﱠﻟ ©ﺬﻱ‬ ‫ٱ‬   ‫ ٱ‬‫ْـﺖ‬‫َﺍﻧ‬ ‫ـﻚ‬‫َﻧـ‬‫ﺑِﺎ‬

“ Ş ahadetimiz ahadetimiz Sen´den ba şka ilah olmayan Allah Teâlâ oldu ğ undur.” undur.” “E ğer gökler ile yerde Allah Teâlâ´dan başka ilahlar olsa idi elbette idi elbette ikisi de ikisi de fesada fesada uğramış olurdu. Ar olurdu. Ar ş´ ın Rabbí olan Rabbí olan Allah Teâlâ, onlar ın vasf ettikleri şeylerden yücedir” (Enbiya (Enbiya 22)

‫ﻟَ ﹶﻚ‬ ‫َﹶﺷـﺮ©ﻳـ ﹶﻚ‬ ‫ﻻ‬ َ ‫ﻙ‬ ‫ﺣ ـ ﹶﺪ‬ ‫ﻭﹶ‬

“ Ş ahadet ahadet ederiz ki, Zat- ında birsin, orta ğ ın da yoktur.”

“Onunla Allah “Onunla Allah Teâlâ ile birlikte hiçbir ilah hiçbir ilah yoktur. E ğer ol er ol ‐ sayd ı her ilah her ilah kendi yaratt kendi yaratt ığını kabullenir ve kabullenir ve korurdu. Mutla‐ ka birisi di birisi di ğerine galebe eder üstün eder üstün gelirdi.” (Müminun gelirdi.” (Müminun 91). Hâkimiyetin en esaslı ve vazgeçilmez kanunu, bağımsızlık‐ tır. Bu ortak ve bağımlı olmaktan kurtulmak ile olur. Ortak sahibi iradesizdir. Eğer uyum olmaz ise istikrar kaybolur ve düzen bozulur. Allah Teâlâ âlemi istikrar içinde yönetiyorsa bunun bir sebebi her konuda tek güç ve kudret sahibi olma‐ sındandır.

Kutsî Duâ


319

“De ki; Allah ki; Allah Teâlâ birdir” ( birdir” (İhlas 1)

‫ ﻭﹶ‬‫ﻟٰﻪ‬‫َﻰ ﺍ‬ ‫ﻠ‬ ‫ ﻭﹶ ﻋﹶ‬‫ﻴﻪ‬‫َـ‬‫ُﹶﻌﺎﻟﹶـﻰ ﻋﹶﻠ‬ ‫ٱ‬ َ‫ ﺗ‬  ‫ٰﻰ ٱ‬‫ـ‬‫ﺍ ﺻﹶﻠ‬‫ﻤﺪ‬‫َﹶﺤ‬ ‫ﻣ‬‫ﺎ‬ ‫ﺳﹶـﱢﻴـﹶﺪﻧ‬ ‫ﺃَﻥ‬ ‫ﻭﹶ‬ ‫ﻟُ ﹶﻚ‬ ‫ ـﻮ‬‫َﻭﹶﹶﺭﺳ‬ ‫ﻙ‬ ‫ﺪ‬ ‫ﺒ‬‫ِ ©ﻪﹶﻭﺳﹶـﱠﻠـﹶﻢ ﻋﹶـ‬‫ﺤﺒ‬ ‫ﹶﺻ‬

“Yine şahadet ederiz ki, Allah Teâlâń ın salât ve selam ı âli ve ashabı üzerine olan Hz. Muhammed Mustafa Efendimiz Senín kulun ve rasulündür.” Muhakkak ki, Muhakkak ki, Hz. Muhammed sallallâhü Muhammed sallallâhü aleyhi ve aleyhi ve sellem mahlûkat ın en şereflisidir. Hakk ı ile tebli ğ ve ir şat etti. at etti. Sana lay ık kul k kul olarak olarak bize bize örnek oldu. örnek oldu. Bize O şahit olacak k ıyamet günü cennete girmemize se‐ bep olacakt ır. Di ğer ümmetler ve nebileri dahi Efendimiz sallallâhü aleyhi ve aleyhi ve sellemí kendi sellemí kendi nefisleri nefisleri için için şahit tutacaklar. ahit tutacaklar.131

‫ﻈـﻴـ ِﻢ‬‫ْـﹶﻌـ‬‫ﻠ ﱢﻲ ﺍﻟ‬‫ﻌﹶ ـ‬ ‫ﺎ‬ ْ‫ﺍﻟ‬ ِ ‫ﺑِﺎ‬ ‫ﺍ ﱠﻻ‬‫ﹶﺓ‬‫َـﻮ‬ ُ‫ﻻ ﻗ‬ َ‫ﻭﹶ‬ ‫ﻝ‬ ‫ﻮ‬‫َﹶﺣ ـ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Güç ve kudret yalnı z yüksek ve büyük olan Allah Teâlâńınd ır.” 131

—“Nasıl olacak, l olacak, her ümmetten her ümmetten bir şahit getirece ahit getirece ğimiz, seni de seni de onlar ın üzerine bir şahit getirece ahit getirece ğimiz zaman?” (Nisa, zaman?” (Nisa, 41) “O gün her ümmet için de üzerlerine kendilerinden birer şahit göndereceğiz, seni de seni de bunlar ın üzerine bir şahit olarak ahit olarak getirdik. getirdik. Sana kitabı her şey için bir apaçık beyan ve bir hidayet ve bir rahmet ve müslümanlar için müslümanlar için bir müjde bir müjde olmak üzere olmak üzere indirdik” (Nahl indirdik” (Nahl 89)

320

Kutsî Duâ


Bizim bu şahadetimiz Allah Teâlâńın yardımı ve kudreti iledir. Şahit getirmedeki hikmet, davanın kuvvetine ve samimiye‐ tin izharı içindir. Çünkü davasında zayıf olan şahadetten ve şahitten kaçınır. Allah Teâlâ bile kıyamet günü kulun her halini en ince ayrıntısına kadar bildiği halde azalarını kula şahit ola‐ rak getirecektir. “Nihayet oraya “Nihayet oraya geldikleri vakit geldikleri vakit onlar onlar ın aleyhine ne i şlemi ş olduklar ına dair kulaklar ı ve gözleri ve derileri şahitlikte bulunmuş olurlar. Derilerine derler ki: derler ki: —Ne için aleyhimize şahitlik ettiniz? ahitlik ettiniz? Derileri Derileri de, de, derler ki: derler ki: —Her şeyi söyleten eyi söyleten Allah Allah Teâlâ, bizi söyletti. bizi söyletti. O sizi ilk sizi ilk de de‐ fa yaratt ı ve O’ na döndürüleceksinizdir. Sizin aleyhinize ne kulaklar ını z zın ve ne gözlerinizin ve ne de derilerinizin şahitlik etmesinden sak ınmıyordunuz. Lakin zannetmi ştiniz ki, Allah Teâlâ, sizin yapt ıklar ını zdan birçoğunu bilmez” (Fussilet 20– 21–22)

ِ‫ﺧـﹶﺮﺓ‬ٰ‫ﻻ‬  ْ‫ﻢﺍ‬‫ﻴـ‬ ‫ﻧـﻴﹶﺎ ﻳﹶﺎﺭﹶﺣ‬ْ ‫ﻟـﺪ‬ ‫ٱ‬  ‫ﻦ‬ٰ‫ ـ‬‫ﺣـﻤ‬ ‫ﻳﹶﺎ ﺭﹶ‬

“Ey dünyada Rahman, ahirette Rahim olan Allah Teâlâ´m.” Rahman, Rahman, Allah Teâlâńın bir ismi olmak itibarı ile manası ezel ve ebedi içine alır. Bu cins rahmet kullardan olması düşü‐ nülemez. Rahim ise Ońa has olmadığından ezeliyeti gerekli değildir. Bu cins merhametin kullardan olması mümkündür. Demek rahmeti rahman şartlı iken, rahmeti rahimin şartı yoktur. Rahmaniyet ezele, Rahmaniyet ezele, rahîmiyet ebede rahîmiyet ebede bakar. Mahlûkat, merhameti önce rahmaniyeden, sonra

Kutsî Duâ


321

rahimiyeden alır. Bu noktaya işaret için dünyanın rahmanı, ahiretin rahimi denilmiştir. Allah Teâlâ dünyanın da, ahiretin de hem rahmanı, hem rahimidir. Fakat her ikisinde öncelik dünya yönü ile rahman, ahiret yönü ile rahim olduğuna işaret için Dünya rahmanı ve Ahiret rahimi denilmiştir ki “hem müminlerin, hem kâfirlerin rahmanı ve yalnız müminlerin rahimi” denilmesi rahimi” denilmesi de bu neden‐ dir. Allah Teâlâ rahman sıfatında rahmeti umumidir. Bu itibar ile rahmani rahmetinden hiç bir mahlûk mahrum kalmaz. Fa‐ kat ilk yaratılış beğenme ile değil, yalnız rahmaniye ile husule gelir. Taşın taş, ağacın ağaç, insanın insan olması böyle bir rahmetin eseridir. Bu noktadan âlemde her şey Allah Teâ‐ lâńın rahmeti rahmaniyesine gark olmuştur. Canlısından can‐ sızına, taşından ağacına, bitkisinden hayvanatına, hayvanatın‐ dan insanlarına, mümininden kâfirine, melaikesinden şeyta‐ nına varıncaya kadar âlemlerin hepsi rahmeti rahmandan istifade eder. Allah Teâlâńın çalışana, çalışmayana bakmadan rahmeti, rahmaniyedir. Çalışanlara çalıştıkları içinde mükâfat vermek rahmeti rahîmiyedir. Buna göre rahmeti rahmaniye olmasaydı, mahlûkat yara‐ tılmaz malik oldukları güçten mahrum kalırlardı. Rahmeti rahîmiyede olmasaydı, mahlûkat ahiret sermaye‐ leri olan ibadetleri yapamazdı. Buna göre dünya ve ahiretin rahmanı ve ahiretin rahimi yahut mümin ve kâfirin rahmanı, müminin rahimi denilmesi‐ nin yönü budur.

322

Kutsî Duâ


‫ﺎ‬ ‫ﻋﹶـﻨ‬  ‫ﻒ‬ ‫ﻋـ‬‫ﻭﹶ ﺍ‬

“Allah Teâlâ´m, günahlar ımı z z ı mahvet.”

Günahlarımızı af ederken af ederken kendimize dahi unuttur. İçlerimiz ferahlansın demektir. Öyle günahlarımız vardır ki, biz bile ha‐ tırlamaktan iğreniriz.

َ ‫ﺎ‬ ‫َﻨ‬‫ﻟ‬‫ﻔـﺮ‬‫ﻏْـ‬ ‫ ﺍ‬‫ﻭ‬

“Allah Teâlâ´m, bizi ma ğ firet et.”

Mağfiret olunan günahlarımızın varlığını hissettirerek Sana şükran ve kulluğumuzun artmasına sebep ol, demektir. Çünkü minnet ve teşekkür itaatı ve hizmeti artırır. Kul daha çok iba‐ det ederek Allah Teâlâńın rızasını kazanır. “Sevgiliden gelen haber, sana verilen hizmettir.”

 َ‫ﻨﺎ‬ ‫ﻤ‬‫ﺣ‬‫ﺍﺭ‬‫ﻭ‬

“Allah Teâlâ´m, bize ac ı , , merhamet et.”

Sana layık kul olamayacağımızdan, bize rahmetini indir. Çünkü bütün mahlûkat ancak rahmetinle hidayet bulacaktır. Kötülüğe kötülük etmek kulların vasf ıdır. Allah Teâlâ ise kullar ına kar şı kötülük etmeyecektir. Cehennem azabı ise Allah Teâlâńın kullar ın birbirindeki hakk ı tahsil etmesidir. Çünkü aczin kuvvetliye faydası ve zararı olmaz. Bir kulun Bir kulun Allah Allah Teâlâýa isyanında bile salih kulun hakk ı vard ır. Çünkü gü‐ nahın zarar ı yapana olduğu gibi çevreyededir. gibi çevreyededir.

‫ﻟﹶـﻴﻨﹶﺎ‬‫ﻧْ ﹶﺖﹶﻣﻮ‬ ‫ﺍ‬ َ

Kutsî Duâ


323

“Sen bizim Efendimiz´sin.” Efendiliğe layık olan sıfat, kulu bağışlamak ona merhamet etmektir. En güzel Efendi Allah Teâlâ olduğu için kuluna rah‐ met etmesi Ońdan beklenilen şeydir.

‫ﻤ ﹶﲔ‬‫ـ‬‫ٰﺣ‬‫ﺮ‬  ‫ﺮٱﻟ‬ ‫ﻧْ ﹶﺖ ﺧﹶـﻴ‬‫ﹶَﺍ‬ ‫ﻭ‬

“ Çünkü Sen merhametlilerin en merhametlisisin.”

Allah Teâlâ kuluna gelecek zararı kaldırarak onu emniyete aldığı gibi, dilediği zamanda istemeden kuluna layık olsun olmasın lütufta bulunur. Allah Teâlâńın emirlerini tutup, yarattıklarına merhamet etmek en güzel yoldur. Merhamet eden, Merhamet eden, merhamet olunur. merhamet olunur.

  ‫ﻫﹶﻮ ﺍ‬‫ـﰲ©ﺎ‬‫ٱﻟـﺸ‬ ‫ٱ‬   ِ ‫ ٱ‬‫ ـ ِﻢ‬‫ﺑِﺴ‬ ُ ‫ﺍ‬

“ Ş âfî âfî olan Allah Teâlâń ın ismi ile istiyorum.” Dertlerin sahibide, şifa vereni de ancak Allah Teâlâ´dır.

  ‫ﻫﹶﻮ ٱ‬ ‫ﰲﺎ‬©‫َﰲﺎ‬‫ْـﻜ‬ ‫ٱ‬ ‫ﻟ‬ ‫ ﺍ‬ِ ‫ﻢٱ‬ِ‫ـ‬ ‫ِﺴ‬‫ﺑ‬ ُ ‫ٱ‬

“Kâfi olan Allah Teâlâń ın ismi ile istiyorum.”

Daha öncede bahislerde geçtiği üzere eşyadaki eksikliğin tamamlayıcısı ve desteği yalnız Allah Teâlâ´dır. Mahluka düşen Allah Teâlâ´dan istemeyi bilmesidir. Allah Teâlâ´dan istemeyi bilmeyip de Allah Teâlâ bana yardımını göndermedi diyen ancak yalancılardır. İsteyenlerin hiçbir zaman boş çevrilmeyeceği kapı Allah Teâlâńın kapısıdır.

324

Kutsî Duâ


©‫ـﻌﹶﰲﺎ‬‫ْـﻤ‬ ‫ٱ‬ ‫ﺍ‬  ُ ‫ﻫﹶﻮ ﺍ‬ ‫ﹶﰲﺎ‬ ‫ﻟ‬ ‫ ﺍ‬ِ ‫ ٱ‬‫ ـ ِﻢ‬‫ﺑِﺴ‬

“Muâfî olan Allah Teâlâń ın ismi ile istiyorum.”

Tövbeleri kabul eden Allah Teâlâ´dan başka kim olabilir. Hatayı kendi nefsinde bulanların günahlarını af etmek Allah Teâlâńın kendini mecbur ettiği hususlardandır. “Allah Teâlâ, O zatt ır ki, kullar ından tövbeyi kabul eder ve günahlardan afv eyler afv eyler ve ve ne yapt ıklar ını z zı bilir.” (Şûra 25) “Her kim “Her kim bir kötülük bir kötülük yapar yapar veya veya nefsine zulmeder nefsine zulmeder de de son‐ ra Allah ra Allah Teâlâ´dan mağ firet dilerse firet dilerse Allah Allah Teâlâý ı çok ba çok bağış‐ layan, pek layan, pek esirgeyen esirgeyen bulur” (Nisa bulur” (Nisa 110.)

‫َ©ﰲ‬ ‫ﻻ‬ ‫ ﻭﹶ‬‫ ِﺽ‬‫ﻷَﺭ‬ ْ‫ ©ﰲ ﺍ‬‫ﺀ‬‫َﹶﺷﻲ‬‫ ©ﻪ‬‫ﻤ‬‫ ـﹶﻊ ٱﺳ‬  ‫ﹶﻣ‬‫ﻀُـﺮ‬ َ ‫ﻻ ﻳﹶ‬ ‫ ©ﺬﻱ‬ ‫ٱ‬ ‫ ٱﱠﻟ‬ِ ‫ ٱ‬‫ـ ِﻢ‬‫ﺑِﺴ‬ ‫ﺍﺕ‬‫ﹶﻣﺮ‬٣٣ ‫ﻠـﻴـ ِﻢ‬‫ْـﻌﹶ‬  ‫ﻊﺍﻟ‬‫ﻴ‬‫ـﻤ‬‫ﻟٱـﺴ‬  ‫ﻫـﹶﻮ‬‫ ﻭﹶ‬‫ﻤۤﺎﺀ‬ ‫ ـ‬‫ٱﻟـﺴ‬ [

]

“ İ smi smi ile beraber oldu ğ umuz umuz da yerdekiler ve göktekiler bize zarar veremedi ğ i Allah Teâlâńın ismi ile istiyorum. O şeyi bilen ve i şitendir.” her ş “Allah Teâlâ, O zat´d ır ki, r ki, gökleri ve gökleri ve yeri alt yeri alt ı günde yarat ‐ t ı , , sonra ar ş üzerine istiva buyurdu. Yerde dâhil olan dâhil olan şeyi ve eyi ve ondan ç ıkan şeyi ve eyi ve semadan ini ‐ veren şeyi, ondan yükselen şeyi bilir. eyi bilir. O, her nerede olsanı z z sizinle beraberdir. Allah, beraberdir. Allah, ne i şledi ‐ inizi hakk ıyla görücüdür” (Hadid görücüdür” (Hadid 4) ğinizi hakk Âlemleri yaratan kendine yönelenleri ve dostlarını düş‐ manları karşısında korur ve isteklerini yerine getirir. Allah Teâlâńın “Kim benim dostlar ıma düşman olursa, onlara harp ilan

Kutsî Duâ


325

ederim” buyurmas ederim” buyurması bunun en açık misalidir.

‫ﺍﺕ‬‫ﲔﻤ ﹶﻣﺮ‬‫ﺣﲔﹶﻤ‬ ‫ﺍ‬‫ـﺮ‬  ‫ﻢ ٱﻟ‬‫ ﹶﺣـ‬‫ﺍَﺭ‬ ‫ﻫﹶﻮ‬‫ًﺎ ﻭﹶ‬‫ﻈ‬‫ ﹶﺣﺎﻓ‬‫ﻴﺮ‬‫ُﹶﺧ‬ ‫ٱ‬   ‫ﻓَـٱ‬

[

7]

“Allah Teâlâ en hayırlı koruyucu ve merhamet edenlerin en merhametlisi.(Yusuf 64) merhametlisi.(Yusuf 64) Allah, koruduğu takdirde en hayırlı bir koruyandır. Koru‐ mak murat edince nerede olursa olsun en hayırlı bir surette korur. Onun için her şeyi Allah Teâlâńın hıfzına emanet et‐ mek daha hayırlıdır. O, erhamürrahimîndir . Rahmetindendir ki, muhafaza etiği‐ ne de bir musibet vermez. ‘Allah Teâlâýa emanet ol’ emanet ol’ bu bu güzel bir emniyet kelamıdır. Çünkü Allah Teâlâ emanetine ihanet etmez. Kuluna ne dilerse hayırlı olur. Allah Teâlâ buyurdu ki; “Hiçbir kul “Hiçbir kul yoktur yoktur ki, ki, onun razı olduğu ve olmad ığı hüküm vereyim de onun için hay ırl ı olmasın.” (Ramuz) n.” (Ramuz)

‫ﻔُﻮﻅ‬ ‫ﺤـ‬ ‫ﹶﻣ‬ٍ‫ﻮﺡ‬‫َـ‬‫ﺪ ©ﰲ ﻟ‬ ‫ِـﻴ‬‫ﻥ ﻣﹶـﺠ‬ٰ‫ﺍ‬ ‫ﻗُ ـﺮ‬ ‫ﻫﹶﻮ‬ ‫ﻞ‬ْ ٌ ‫ﻂ ﺑﹶ‬ ‫ﺤﻴ ـ‬ ‫ﻣ‬‫ﻢ‬‫ـ‬‫ ـﻬ‬‫ۤﹶﺍﺭﺋ‬‫ ﻭ‬‫ُﻦ‬ ‫ٱ‬ ‫ ﻣ‬  ‫ﻭﹶ ٱ‬

“Onlar ı Allah Teâlâ, arkalar ından ku şat ıcıd ır. Hayır o, yalanlad ıklar ı , , şeref ve kadri pek büyük olan, bir Kurán´d ır. Korunmu ş olan bir levhadad ır. (Buruc 20–22 ) Bu ayetin manası; Allah Teâlâ bütün mahlûkatı hükmü altı‐ na almış, amel kitaplarını arkalarından verecek, onun ilmin‐ den, kudretinden çıkıp kurtulmalarına imkân yok, demektir. Kâfirler yalanlıyorlar, fakat bunları anlatan bu kitap yüksek şanlı bir Kurándır. Kitaplar içinde şeref ve şanı en yüksek; üslubu hepsinden âli, töhmetten arî, iman ile okunup amel

326

Kutsî Duâ


edilmesi lazım gelen bir kitabıdır. Kurán Levh‐ı mahfuzdadır. Allah Teâlâńın koruması ile tahriften, yanlışlıktan korunmuş, bir levhada sabit ve mahfuzdur. Bu levha, buyrulduğu üzere bütün eşyanın yazıldığı asıl sahifedir. Onun ve kitapların aslı olan ise Allah Teâlâńın ilmidir. Buna göre bütün mahlûkat Ońun ilminden ayrı olmadığı gibi, olan ve bitecek her şeyi kendi ilminde saklı tutmaktadır.

‫ـ ﹶﲔ‬‫ ـﺘ‬‫ﺎﻧ‬ َ‫ ﻗ‬ِ ‫ﺍ‬ ‫ﻮ‬ ‫ﻗُﻮﻣ‬ ‫ﻄٰﻰ ﻭﹶ‬ ‫ـ‬‫ﻮﺳ‬‫ﻟْـ‬ ‫ ﺍ‬‫ﻠٰﻮﺓ‬ ‫ـ‬‫ ﻭﹶ ٱﻟ ـﺼ‬‫ﻠَـﹶﻮﺍﺕ‬ ‫ـ‬‫َﻰ ٱﻟـﺼ‬ ‫ـﹶﻠ‬ ‫ﻋ‬  ‫ﻈُﻮﺍ‬ ‫ ـ‬‫ﺣﹶﺎﻓ‬

“Namazlara ve orta namaza devam ediniz. Allah Teâlâ için onu zikredici olarak k ı yamda yamda bulununuz.” 132 (Bakara 238) 132

—Beş vakit namaz vakit namazı , , nafile namazları ve orta namazı üstlerine düşerek muhafaza ediniz. Her birini dikkatle gözetip vaktinde eksik‐ siz olarak edaya devam ediniz. Allah Teâlâ için kıyam edip divan durunuz, yani Allah Teâlâ için kalkıp önünüze bakarak, ellerinizi güzel bir vaziyette tutup oynatmayarak sekinet ile Allah Teâlâ diye‐ rek namaza durunuz. Kunut , bir şeye sureti ile devam edip durmaktır ki, taat, huşu, sükût, kıyam manalarını taşır. Lisanımızda divan durmak tabir olu‐ nur. Bunun için kunut, taattır, Kunut uzunca kıyamdır, kunut sükût‐ tur, kunut huşudur. Uzun kıyam demektir. Bir hadisi şerifte “en faziletli namaz faziletli namaz kunutu uzun oland ır” buyrulmu r” buyrulmuştur. Namazda kıyam ve kıraati, duayı veya huşu ve sükûtu uzatmağa da kunut denilir. Bu suretle kıyam, namazın ilk rüknüdür. Her namazda evvela divan durmak vardır. Bu sebeple namaz esasen bir kunuttur. Fakat vitir namazı gibi bazı namazda kıyam esnasında bir tekbir ile daha dua için kıyamı uzatmağa da kunut denilir ki, kunut içinde kunut demek olur, Asıl kıyam daha ziyade zikrullah ile durup huşu ile sükût mana‐ sına gelmektedir. Vusta , orta veya efdal demektir. Bunun için salât ‐ı vusta hakkın‐

Kutsî Duâ


327

da mana itibariyle orta namaz veya efdal namaz diye çeşitli görüşler vardır. Bu namaz için; 1‐İkindi namazıdır Rasulullah Efendimiz “Ahzab muharebesi günü bizi salât bizi salât ‐ı vusta olan salât ‐ı asırdan meşgul ettiler, gul ettiler, Allah Teâlâ kalplerine ve evlerine ateş doldursun” buyurmu doldursun” buyurmuştur. Çünkü düşman‐ ların hücumlarından dolayı korku namazı suretiyle dahi olsun, vak‐ tinde kılamamışlar, güneş battıktan, sonra kılmışlardı. Hazreti Ali kerremallâhü veche de “biz salât ‐ı vustay ı , , sabah namazı zanneder ‐ dik, nihayet Rasulullah söyledi de bunun ikindi olduğunu tanıd ık” demiştir. İkindi namazı vakti herkesin ticaret ve maişet için en ziyade meşgul oldukları bir vakittir. Meleklerin görev teslim alma verme zamanıdır. 2‐Sabah namazıdır. Bunun hakkında da Rasulullah´ın bir gün sabah namazını kılıp rükûdan önce kunut de yaptığı ve elini kaldırıp dua ettiği ve sonunda “bu orta namazd ır, bunda kunut yapmamız emredildi” buyurdu emredildi” buyurduğu rivayeti vardır. 3‐Öğle namazıdır. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem öğle sıca‐ ğında namaz kılar, insanlar da evlerinde: sıcaktan korunmaya çalışır‐ lar, cemaate gelmezlerdi, Rasulullah bu hususta söylendi, cenabı Allah “orta namazı koruyun” inzal koruyun” inzal buyurdu ki, murat öğle namazıdır. Yine rivayet olunmuştur ki o zaman öğleyin Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem arkasında ancak bir iki saf cemaat bulunurdu, Rasulullah “vallahi şu namaza gelmeyen kavmin üzerlerine evlerini yakay ım diye gönlüme geldi” buyurmu geldi” buyurmuş, bunun üzerine bu ayet nazil olmuştur. Öğle namazı Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizín Cebrail aleyhisselâm imametiyle kıldığı ilk na‐ mazdır. Bundan başka Cuma namazı bu vakittedir, bunun fazileti ise malumdur. 4‐Akşam namazıdır. Zira bu namaz hazarda ve seferde hep üç rekât sabittir. 5‐Yatsı namazı olduğu da bazı zevattan nakledilmiştir. 6‐Beş vakit namazın hepsidir ki, Muaz ibni Cebel radiyallâhü

328

Kutsî Duâ


En büyük dua büyük dua namazd ır.

Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem buyurdu ki; “Bana ulaşt ığına göre, k ıyamet günü kulun ilk bak ılacak ameli namazd ameli namazd ır. E ğer namaz er namazı kabul edilirse, kabul edilirse, geri kalan geri kalan amellerine bak ıl ır. E ğer kabul er kabul edilmezse edilmezse di ğer amellerin er amellerin hiçbirine bak ılmaz.”

(Muvatta) “ İ İstikamet s tikamet üzere olun. Bunun sevabını siz sayamazsını z. anh buna kail olmuştur. Öyle ise namaz terk edilmeyecek bir ibadet‐ tir. 7‐Beş vakit namazdan birisidir. Allah Teâlâ, Ramazanda Kadir Gecesini, Esma‐i Hüsna´sında İsmi A´zam´ını, Cuma günü icabet saatini gizlediği gibi namazlar içinde de salât ‐ı vustayı gizlemiş ve bununla beraber muhafazasını emretmiştir. Namazların hepsine devam ve muhafazasına itina olunsun. 8‐Cuma günü Cuma namazı, diğer günlerde öğle namazıdır, Bu da Hazreti Ali kerremallâhü veche den rivayet edilmiştir: 9‐Yatsı ve sabah namazlar ıdır ki Ebu Hayyan´ın zikrine göre Hazreti Ömer radiyallâhü anh ve Hazreti Osman radiyallâhü anh buna kail olmuşlardır. 10‐ Sabah ve ikindi namazlarıdır. 11‐ Cuma namazıdır. 12‐ Farz namazlar ın hepsinde cemaattir. 13‐ Salât‐ı havftır.(Korku namazı) 14‐ Vitir namazıdır. 15‐ Kurban bayramı namazı, 16‐ Ramazan bayramı namazı 17‐ Kuşluk namazıdır. Orta namaz her kul için ayrı ayrı tecelli eder. Bir kul hangi na‐ mazda tembellik ediyorsa, bu onun orta namazıdır. Namaz iman ve küfrü ay ıran tek unsurdur. tek unsurdur.

Kutsî Duâ


329

Şunu bilin ki, en hay ırl ı ameliniz namazd ır. Abdestli olmaya ancak mümin ancak mümin riayet eder.” riayet eder.” (Muvatta) (Muvatta) “ İ İlim l im dindir. Namazda dindir. Bak ını z, z, ilmi kimden al ıyor ‐ sunuz ve namazı nasıl k l k ıl ıyorsunuz. var ya, siz k ıyamet gününde yamet gününde bundan sorulacak ‐ Şu namaz var ya, sını z.” (Râmuz) z.” (Râmuz) Namazın önemli olması hakkında Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín son vaktini göz önüne alıp değerlendirmek gereklidir. “Hz. Aişe radiyallâhü anha Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín vefat anını şöyle anlattı. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem ve: “Halk namaz “Halk namazını k ıld ı mı?” diye ?” diye sordu. Biz: “Hay ır! Ey Allah' Allah' ın Resûlü, onlar sizi onlar sizi bekliyorlar!” bekliyorlar!” dedik. dedik. “Leğene benim için su koyun!” emrettiler. Hemen dediğini yaptık, o da yıkandı. Sonra kalkmaya çalıştı, fakat üzerine bay‐ gınlık çöktü. Sonra kendine geldi ve tekrar: “Cemaat namaz “Cemaat namaz k ıld ı mı?” diye ?” diye sordu. “Hay ır!” dedik, “onlar sizi bekliyorlar Ey Allah' Ey Allah' ın Resulü!” Tekrar: “Benim için leğene su koyun!” emretti. Dedi ğini yaptık, yı‐ kandı. Sonra tekrar kalkmak istedi. Yine üzerine baygınlık çök‐ tü. Sonra ayılınca: sanlar namaz k ıld ı mı?” diye “ İ İnsanlar namaz n ?” diye sordu. “Hay ır! Dedik, onlar sizi bekliyorlar, Ey Allah´ın Resulü! Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve selem; “Benim için leğene su koyun!” dedi koyun!” dedi ve yıkandı. Sonra kalk‐ maya yeltendi, yine üzerine baygınlık çöktü, sonra ayıldı. “Halk namaz “Halk namazı k ıld ı mı?” diye ?” diye sordu.

330

Kutsî Duâ


“Hay ır, onlar sizi onlar sizi bekliyorlar bekliyorlar Ey Ey Allah' Allah' ın Resulü!” dedik. Resulü!” dedik. Halk mescide çekilmiş, Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemí yatsı namazı için bekliyorlardı. Fahri Âlem Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz, Hz. Ebubekir radiyallâhü anhýa adam göndererek halka namaz kıldırmasını söyledi. Elçi gelerek ona: “Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem halka namaz k ıld ır ‐ manı emrediyor!” dedi. İnce duygulu bir kimse olan Ebubekir radiyallahü anh: “Ey Ömer “Ey Ömer halka halka namazı sen k ıld ır!” dedi. r!” dedi. Hz. Ömer: “Buna sen daha ziyade hak sahibisin!” hak sahibisin!” cevab cevabında bulundu. O günlerde namazı Ebu Bekir radiyallahü anh kıldırdı. Sonra Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem, kendinde bir hafiflik hissetti. Biri Abbas radiyallâhü anh olmak üzere iki kişinin arasında, öğle namazı için çıktı. O sırada namazı halka Ebubekir radiyallâhü anh kıldırıyordu. Ebubekir, Rasûlüllah´ın geldiğini görünce, geri çekilmek istedi. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem geri çekilme diye işaret buyurdu. Kendisini getirenlere: “Beni yan Beni yanına oturtun” dedi. oturtun” dedi. Onlar da Hz. Ebubekir radiyallâhü anh’ın yanına oturttular. Hz. Ebubekir radiyallâhü anh, Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín namazına uyarak namaz kılıyordu. Halk da Hz. Ebu Bekir'in namazına uyarak namazını kılıyordu. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem oturmuş vaziyette idi.” Fahri Âlem Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizín namaz konusunda titiz davranması, bizim de titiz durmamızı gerektirir. Eğer böyle olmasa idi, son isteği namaz olmazdı. Onun varislerinin de son istekleri de namaz olmuş‐

Kutsî Duâ


331

tur. “Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemí herhangi bir şey üzecek olursa üzecek olursa namaz k ılard ı.” Öyle .” Öyle ki, “Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín arkadaşlar ı ameller içerisinde sadece namazın terkinde küfür görürler ‐ di.” (Tirmizî) di.” (Tirmizî) Bunun ötesini düşünmemek lazımdır. İnsanda değer vere‐ ceğin tek şey namazı ve dünya isteklerine olan meylinin du‐ rumu olmalıdır. Dünyada secdeye varmayan yüzler kıyamet günü yüzleri üzere cehenneme sürüleceklerdir. Onların namazlarını ahirette eda etmeleri de onlara fayda vermeyecektir. Çünkü ahiret hasat yeridir. Böylece onlar karışılacakları eza ve cefaya karşı ancak vücutlarının yüz azaları ile korunabileceklerdir. Yani ayakları ve elleri onları koruyamayacaktır. Allah Teâ‐ lâńın hedeflerine gidişini ayakları yerine yüzlerine yaptırması, dünyada iken yüzlerini secdeye koymadıklarından dolayıdır. “Biz onlar ı k ıyamet günü körler, sağırlar olarak yüzüko‐ yun haşr ederiz. Onlar ın varacağı yer cehennemdir. Ateşi yavaşlad ıkça biz onun alevini art alevini art ır ır ı z. (İsrâ 97) H ırsı zın ibadethanesi zindand zindand ır.

ٌ ‫ﻆ‬ ‫ﻓـ‬‫ـﻬﹶﺎ ﹶﺣﺎ‬‫ﻠَـﻴ‬ ‫ﺎ ﻋﹶ‬‫ﻟَـﻤ‬ ٍ‫ﻔْﺲ‬ َ‫ﻧ‬ ‫ُـ ﱡﻞ‬‫ﻥ ﻛ‬‫ﺍ‬

“Hiç bir nefis yoktur ki, onun üzerinde bir gözetici olmasın. (Tar ık 4)

Her nefis üzerinde mutlak koruyucular vardır. Onu her ha‐ linde bütün varlığı ile fiilerini ve ona yönelen her şeyi görür

332

Kutsî Duâ


gözetir, hepsi onu korumak için, hareket ederler. Levhi mah‐ fuzu da koruyan da Allah Teâlâ´dır. Bir nefis ne kadar yüksek olursa olsun her halinde, üzerin‐ de bir muhaf ız bulunmaktadır. İnsan hiç bir zaman kendi ken‐ dine yalnız ve terk edilmiş bırakılmaz, her an kontrol altında‐ dır. İnsanlar üzerine her yaptıklarını bilerek, yazan ve Allah Teâlâńın emriyle her insanı önünden ve arkasından muhafaza ederek takip eden muhaf ız Melekler bulunmaktadır. Kirâmen kâtibin melekleri insanın nefsindeki her gizli ves‐ veseye nüfuz edemez. Fiillerini, sözlerini, kararlarını kayıt ederler ise de bütün olarak içini ihata eylemezler. Ancak Allah Teâlâ hepsinin üzerinde muhaf ızdır. Bütün muhaf ızlar Ońundur. İnsanın muhafazası da Ońun korumasının delille‐ rinden biridir. Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem buyurmuş‐ tur ki: “Mü´mine yüz altmış Melek müvekkil Melek müvekkil k k ıl ınmışt ır, onlar bal onlar bal çanağından sinek kovalar gibi müminden şeytanlar ı kovar ‐ lar. İ nsan nsan göz aç ı p kapayana kadar kendine kadar kendine bırak ılsa şeytan‐ lar onu lar onu kapışıverirlerdi” Bazıları ayetteki muhaf ızı, bu koruyucu muhafaza Melek‐ leriyle, bazıları da amelleri kaydeden Kirâmen kâtibin ve göze‐ tici melekler ile tefsir etmek istemişlerse de asıl murat her iki mana ile hepsinin üzerinde muhaf ızı, akıl diye anlamak iste‐ yenlerde olmuştur. Lâkin söylediğimiz gibi akıl korunması ge‐ reken şeylerden biridir.

  ُ ‫ﻆ ٱ‬ ‫ﻟْـ ﹶﺤﺎﻓ‬ ‫ﻌﹶﻢ ﺍ‬‫ﻧـ‬ ُ ‫ٱ‬

“Allah Teâlâ ne güzel koruyucudur.” Her şeyin bir muhaf ızı vardır. Muhaf ızların muhaf ızı ise Al‐

Kutsî Duâ


333

lah Teâlâ´dır.

‫ْﻨـﹶﺎ‬‫ﻔَﻈ‬ ‫ُﺣ‬ ‫ﻆ ٱ‬ ‫ﻔﻴـ‬‫ﻳﹶﺎ ﹶﺣ‬

“Kâinat ı koruyan Allah Teâlâ´m, bizi muhafaza k ıl.”

Mahlûkat her an Allah Teâlâńın koruması altındadır. Eğer bir an Allah Teâlâ tasarrufunu çekmiş olsa düzen bozulur ve âlemler birbirine girer. İşte Hâkim‐i Mutlak muhafazasında tutarak kendi varlığının hakikatini göstermektedir.

‫ﻢ‬ُ‫ﻨﻜ‬‫ًـ‬ ‫ﺔ ﻣ‬ َ‫ﻔ‬ ‫ـ‬‫ۤﺎﺋ‬‫ﺸٰﻰ ﻃ‬ ْ‫ﻐ‬ ‫ﺎ ﻳﹶ‬‫ًﹶﻌﺎﺳ‬ ُ‫ﺔ ﻧ‬ ‫ﺍَﻣﹶـﻨﹶـ‬ ‫ﻐَـﱢﻢ‬ ‫ﻟْـ‬ ‫ﺪ ﺍ‬ ‫ﻌ‬‫ ﺑﹶـ‬‫ﻦ‬‫ﻢ ﻣ‬ُ‫ﻴﻜ‬‫ﻠَـ‬ ‫َﻋﹶ‬ ‫ﻝ‬ ‫ﻧْـﺰﹶ‬‫َﺍ‬ ‫ُﻢ‬‫ﺛ‬ ‫ﻇَـﻦ‬ ‫ﻟْﺤﹶـ ﱢﻖ‬ ‫ﻴﺮﹶ ﺍ‬‫ﻏَـ‬ ‫ٱ‬ ِ ‫ِـٱ‬‫ﻨﻮﹶﻥ ﺑ‬‫ﻈُ ـ‬ ‫ﻢ ﻳﹶـ‬‫ﻬ‬‫ـﺴ ـ‬ُ‫ْﻔ‬‫َﺍ ﻧ‬ ‫ﻬﻢ‬‫ﺘْـ‬ ‫ـ‬‫َﻫﹶﻤ‬‫ﺪ ﺍ‬َ‫ﻗ‬ ٌ ‫ﺔ‬ َ‫ﻔ‬ ‫ـ‬‫ﻃۤﺎﺋ‬ ‫ﻭﹶ‬ ِ ُ‫ﻛُ ـﻠﱠـﻪ‬ ‫ﻣـﺮﹶ‬َ‫ﻻ‬  ْ‫ﺍ‬ ‫ﻥ‬‫ﺍ‬ْ‫ُـﻞ‬‫ ﻗ‬‫ﻰﺀ‬ ‫ ﺷﹶ‬‫ﻣـﻦ‬ِ‫ﻣﺮ‬َ‫ﻻ‬ ْ‫ ﺍ‬‫ﻣﻦ‬‫ﻟَـﻨﹶﺎ‬ ْ‫ُـﻮﹶﻥ ﹶﻫـﻞ‬‫ﻘُﻮﻟ‬ ‫ﹶﻳ‬‫ﺔ‬‫ـﻴ‬‫ْـﺠﹶﺎﻫﻠ‬‫ﺍﻟ‬ ِ‫ـﺮ‬‫ﻻَﻣ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ﹶﻦ‬‫َـﻨﹶﺎ ﻣ‬‫َﺎﹶﻥ ﻟ‬‫ ﻛ‬‫ﻟَﻮ‬ ‫ﻟُـﻮﹶﻥ‬ ‫ُـﻘﻮ‬‫ﹶ‬ ‫ﻳ‬ ‫ﻟَ ﹶﻚ‬ ‫ﺪﻭﹶﻥ‬ ‫ﺒ‬َ ‫ـ‬‫ﻻ ﻳ‬ ‫ﻢ ﻣﹶﺎ‬ِ‫ﻬ‬‫ـ‬‫ﺴ‬ ُ‫ﻧْـﻔ‬ ‫َﺍ‬ ‫ﻔُﻮﹶﻥ ©ﰲ‬ ‫ْـ‬‫ﺨ‬‫ﻳ‬ ‫ ﹶﺐ‬‫ﻛُ ـﺘ‬ ‫َﱠﻟ ©ﺬﻳﹶﻦ‬ ‫ﺯٱ‬ ‫َـﺒﹶﺮﹶ‬‫ﻢ ﻟ‬ُ‫ﺗﻜ‬‫ﻴﻮ‬‫ـ‬‫ﻢ ©ﰲ ﺑ‬ُ‫ﺘ‬ ‫ﻨ‬‫ُـ‬‫ ﻛ‬‫ﻟَﻮ‬ ْ‫ﻗُﻞ‬ ‫ﻬﹶﻨﺎ‬ٰ‫ ـ‬‫ﻠْـﹶﻨﺎ ﻫ‬ ‫ـ‬‫ُـﺘ‬‫ ﻣﹶﺎ ﻗ‬‫ﺀ‬‫ﺷﹶﻰ‬ ‫ﻢ ﻭﹶ‬ُ‫ِﺭﻛ‬‫ﻭ‬ ‫ﺪ‬ ‫ُﻣﹶﺎ ©ﰲ ﺻ‬ ‫ٱ‬   ‫ ﹶﻰ ٱ‬‫ﺘَـﻠ‬ ‫ـ‬‫ﻴـﹶﺒ‬‫ﻢ ﻭﹶ ﻟ‬ِ‫ﻬ‬‫ِﻌ‬‫ ﹶﱃ ﻣﹶﻀﹶـﺎﺟ‬‫ُﺍ‬ ‫ﻞ‬ ‫ْـ‬‫ﻘَـﺘ‬ ‫ْـ‬‫ﺍﻟ‬  ‫ﻢ‬ِ‫ﻬ‬‫َـﻴ‬‫ﻋﹶﻠ‬ ِ‫ﺪﻭﺭ‬ ‫ﺼ‬ ‫ ٱﻟ‬‫َﺕ‬ ‫ﺬﺍ‬ ِ‫ﺑ‬ ‫ﻢ‬‫ﻠﻴ‬‫ُﻋﹶ‬ ‫ٱ‬   ‫ﻢ ﻭﹶ ٱ‬ُ‫ﺑِﻜ‬ ‫ُﻮ‬‫ﻗُـﻠ‬ ‫ﹶﻤ ﱢﺤ ﹶﺺ ﻣﹶﺎ ©ﰲ‬‫ـﻴ‬‫ﻟ‬ “Sonra o üzüntünün ard ından üzerinize bir emniyet, hafif

334

Kutsî Duâ


bir uyku indirdi ki, sizden bir gurubu örtüp kaplay ıverdi. Sizden bir gurubu da nefisleri kayg ı ya dü şürmü ştür. Allah Teâlâýa kar şı cahiliye dü şüncesi gibi, hakka muhalif bir zanda bulunuyorlard ı . . şey var mıd ır? De ki: Diyorlard ı ki: Bize bu emirden bir ş Ş üphesiz üphesiz emrin hepsi de Allah Teâlâń ınd ır. Onlar sana açıklamayacaklar ı şeyleri kendi nefislerinde gizleyiverirler. Derler ki, E ğ er er bizim için bu emirden bir şey olsayd ı burada öldürülmezdik. De ki, E ğ er er sizler evlerinizde olsayd ını z, z, üzerlerine öldürülmeleri yaz ılmı ş olanlar yine çıkar, ölüp yatacaklar ı yerlere kadar muhakkak giderlerdi. Allah Teâlâ gö ğ üslerinizin üslerinizin içinde olanı meydana koymak ve kalplerinizde olanı temizlemek için, bu hadiseyi vücuda ğ üslerde getirirdi. Allah Teâlâ gö ğ üslerde bulunanlar ı hakk ı yla bi İ mran154) lendir.” (Al-i İ mran154) Bilindiği üzere insanı, şiddetli korku içinde uyku tutmaz, uykusuzluk devam ettikçe de perişanlığı artar. Böyle bir hal içinde uyuyabilen korkuyu unutmuş, bir emniyet duymuş, sükûnet bulmuş demektir. 133 133

—Rivayet olunur ki, müşrikler, Uhud´tan açılırken yine gelece‐ ğiz diye tehdit savurarak açılmışlardı. Müslümanlar da çekilmelerine rağmen emin olamıyorlardı. Düşmanın sahte bir ricatla tekrar hü‐ cum etmesinden veya giderken Medineýe bir baskın yapmasından pek ziyade endişe ediyorlard ı. Hatta düşman dönüp şiddetle bir hücum daha yapacak olursa bütün, bütün mahvolmak tehlikesinin bile baş göstereceğinden korkanlar bulunuyordu. Bunun için kalkan ‐ larının altında savaşa hazır bir halde duruyorlardı. İşte bu korku ve üzüntü içinde bulundukları bir sırada idi ki, Allah Teâlâ bir emniyet verdi. Uyuklama ğa başladılar. Hazreti Zübeyr radiyallâhü anh demiş‐

Kutsî Duâ


335

tir ki, “Korkunun şiddetlendi ği sırada ben Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem ile beraberdim. Allah beraberdim. Allah Teâlâ bize bir uyku bir uyku verdi ki verdi ki beni beni uyku uyku basıyordu ve uykum arasında rüya gibi “Muttlaib gibi “Muttlaib ibni Ku ibni Kuşeyr” in eyr” in ini vallahi iti iti şiyordum” . َ “ ‫ﻬﻨﺎ‬ۤ‫ﻫ‬َ  ‫ﻠْﻨﺎ‬ ‫ﺘ‬ُ‫ ﻣﹶﺎ ﻗ‬‫ﺀ‬‫ ﹶﺷﻰ‬‫ ِﺮ‬‫َﻣ‬‫ﺍْﻻ‬ ‫َﻦﹶ‬ ‫ ﻣ‬ ‫ﻟَﻨﺎ‬ ‫َﺎﻥﹶ‬‫ﻮ ﻛ‬َ‫ﻟ‬ ” dedi ğini vallahi

Ebu Talha Hazretleri radiyallâhü anh de demiştir ki “Uhud günü başımı kald ırd ım kimi gördümse kalkanının alt ında uykudan eğilmi ş idi, o gün ben de uyku basanlardan idim, elimden k ıl ıcım düşerdi al erdi al ırd ım. Sonra kamçım düşerdi al erdi al ırd ım.” Bu şekilde bir emniyet uykusu Bedirde dahi vakı´ olmuştur. Bu uyku alel´âde bir uyku olmayıp, orada bütün müminleri hepsini birden kaplamıştı. Askerin içinde iki taife vardı: Müminler, münaf ıklar. Müminler Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz´ín Allah Teâlâ taraf ından hak rasül olduğuna ve sözleri hevadan olmayıp vahyi hak bulunduğuna inanmış ve Allah Teâlâńın bu dine yardım edeceğini ve bütün dinlere galip kılacağını da Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem´den dinlemiş bulunduklarından bu kötü durumu atlatacaklar ına ümitleri vardı. Bu sayede o korkula‐ ra rağmen emniyetleri tecelli etmiş bulunduğundan kendilerini uyku tutabilmiş ve bununla bütün bir sekinet bularak korkuları tamamen zail olmuş ve kendilerini toplamışlardı. Diğer bir taife de münaf ıklar idi; nefisleri derdine düşmüş kendi‐ lerinden başka bir şey düşünmüyor ve dine, Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve seleme ehemmiyet vermiyorlard ı. Şüphe üzerine bulunu‐ yorlar. Muharebeye ganimet hevesi ile gelmişlerdi. Ekserisi daha başlangıçta Abdullah ibni Übey ile beraber savuşup gitmişti. Bir kısmı da kaçamamış kalmıştı. Vaká bu hale dönünce, önce gönülle‐ rinde intikam almış gibi bir memnuniyet hissettiler. Sonra da her iki taraf için taraf için şüpheli mevkide bulunduklarından dolayı korkular ı gittikçe artt ı. Gözlerine uyku girmedi. Cahiliye kafası ile Allah Teâlâýa hak‐

336

Kutsî Duâ


sız kötü zanda bulunuyorlardı. Artık Nebińin işi bitti, “Muhammed hak nebi hak nebi olsa olsa idi, Allah idi, Allah Teâlâ ona böylece kâfirleri musallat kâfirleri musallat etmezdi” etmezdi” diyorlardı. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemé güya danışıyor‐ larmış, talimat istiyorlarm ış gibi hareket ediyorlard ı. Ya Muhammed sallallâhü Muhammed sallallâhü aleyhi ve aleyhi ve selem! “Deki emrin hepsi Allah hepsi Allah Teâlâńınd ır. Sonuç ve zafer Ońun ve onun dostlar ınınd ır, bütün tedbir onundur. tedbir onundur. Ezelde ne hükmetmi ş ise o olacakt ır” Ya Muhammed sallallâhü Muhammed sallallâhü aleyhi ve aleyhi ve selem! “O münaf ıklar, nefislerinde yani gönüllerinde veya kendi arala‐ r ında bir şey, bir fikri, fikri, bir küfür bir küfür gizliyorlar gizliyorlar ki ki onu onu sana açmazlar.” Denilmiş ki, müslümanlarla beraber bir muharebeye geldiklerine nedamet ediyorlard ı. Aralarında bizim için, “O va´d olunan emirden bir şey olsa idi, Muhammedín va´di doğru olsa idi yahut bizim yahut bizim görüşümüzü alsa idi, reýimimle hareket edilse idi, burada böyle ölüme maruz kalmaz, içimizden bu kadar ölü kadar ölü vermezdik” diyorlard vermezdik” diyorlardı. Münaf ıklar bu kinle besleniyorlar. Açığa da çıkaramıyorlardı. Hâlbuki Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendi‐ miz münaf ıkların başı olan Abdullah ibni Übeyýi istişareye davet etmiş idi, kendisi de rüyasını anlatm ıştı. Aynı görüşte bulunmuş, fakat şûranın ekseriyeti çıkmak görüşünde ısrar ettiklerinden dolayı o görüş hâkim olmuştu. Bu olay ile tecrübe, göstermişti ki, münaf ık‐ ların istişareye alınması doğru değildir. Bu noktan da, hakikat göste‐ rilmi ştir. Bunlara rağmen İslam devletinde istibdat olmadığını, ayrıca açıklamak için de “i şlerinizde isti şare edin” emri gelecektir. Şimdi “böyle ölüler vermezdik” ölüler vermezdik” iddialar iddialar ına da, Ya Muhammed sallallâhü Muhammed sallallâhü aleyhi ve aleyhi ve sellem de ki; “Uhud”a çıkmay ı p p da evlerinizde yani Medine’de bulunsa idiniz ölümleri yazılmış olanlar, her halde devrildikleri yerlere çıkacaklar, yine öldürüleceklerdi” Çünkü takdiri İlahî değişecek değildir. Bundan dolayı Allah Teâ‐

Kutsî Duâ


337

Bu ayette 28 harfin hepsi mevcuttur. Bu ayet İsm‐i Âzam´ın harflerini taşıdığından bu ayetle ya‐ pılan dua ret olmaz. İsm‐i Azam kaderi etkilediğinden bu ayet kader sırlarını açıklayan ayettir. Dikkatli okunmalı Allah Teâlâńın kullar üzerindeki tecelliyatını anlamaya çalışmalıdır.

‫َﹶﺏ‬ ‫ﺬﺍ‬ ‫ﻨـﹶﺎ ﹶﻋ‬‫ـﻮﺑﹶـﹶﻨﺎ ﻭﹶ ﻗ‬‫ُﻧـ‬‫َﺫ‬ ‫ﺎ‬ ‫ﻟَـﻨ‬ ‫ﻔ ـﺮ‬‫ﻏْـ‬ ‫ﻓَﺎ‬ ‫َٰﻣﹶـﻨـﺎ‬ ‫ﺍ‬ ‫ﺎ‬ ‫ﺍﱠﻧـﻨ‬‫ـﻨﹶﺎ‬‫ُـﻮﹶﻥ ﺭﹶﺑ‬‫ﻘُـﻮﻟ‬ ‫ٱﻟﱠـ ©ﺬﻳﹶﻦ ﻳﹶـ‬ ‫ﻘ ﹶﲔ ﻭﹶ‬‫ﻔـ‬‫ـ‬‫ﻤـﻨ‬‫ْـ‬‫ ﹶﲔ ﻭﹶ ﺍﻟ‬‫ـﺘ‬‫ﻘَـﺎﻧ‬ ‫ْـ‬‫ﺩﲔﹶﻗ ﻭﹶ ﺍﻟ‬‫ـﺎ‬‫ﺑِﺮﻳﹶﻦ ﻭﹶ ﺍﻟـﺼ‬‫ـﺎ‬‫َﻟـﺼ‬‫ ﺍ‬ِ‫ﺭ‬ ‫ٱﻟـﻨﺎ‬ ‫ُﻭﹶ‬ ‫ﺔ‬ ‫َﻜ‬ ‫ـ‬ ‫ـﺌ‬ۤ‫ْﹶـﻟﺍﻤﹶﻠ‬ ‫ﻫﹶﻮ ﻭ‬ ‫ ﱠﻻ‬‫ٰۤﹶﻪ ﺍ‬ ‫ﺍﻟ‬‫ﻻ‬ ُ ‫ﻪ‬ ‫ﻧ‬ ‫ٱ‬ ‫َُﺍﱠ‬ ‫ﻬِﹶﺪ ٱ‬‫ ﺷﹶـ‬ِ‫ ـ ﹶﺤﺎﺭ‬‫ﻻَﺳ‬ ْ‫ﺑِﺎ‬ ‫ـ©ﻳﺮﹶﻦ‬‫ْـﻔ‬‫ﺘـﻐ‬َ‫ﺴ‬ ‫ْـﻤ‬‫ﺍﻟ‬ ‫ﻳّﹶﻦ‬‫ﺪ‬ ‫ﻟ‬  ‫ﻥ ٱ‬‫ﺍ‬  ‫ﻢ‬‫ْﹶﺤﻜﻴـ‬‫ﻟ‬  ‫ ﺍ‬‫ْﻌﹶـ©ﻳﺰﺰ‬‫ﻫﹶﻮ ﺍﻟ‬ ‫ ﱠﻻ‬‫ٰﹶﻪ ﺍ‬‫ۤﻟ‬ ‫ﺍ‬‫ﻻ‬ ‫ﺴـﻂ‬ ‫ﻘـ‬ْ‫ﻟ‬ ‫ِﺎ‬‫ﺎ ﺑ‬‫ﻤ‬‫ﻗۤﺎﺋ‬ ‫ْﻠـ ِﻢ‬ ‫ـﻌ‬ْ‫ُﻮﺍ ﺍﻟ‬ ‫ﺍﻭﻟ‬ ‫ـ ﹶﻼﻡ‬‫ﻻﺳ‬ ‫ﺍ‬ ْ‫ ﺍ‬ِ ‫ﻨ ﹶﺪ ﺍ‬‫ﻋ‬ lâýa sui‐zanda bulunmamalıdır. Allah Teâlâ bunları müminlere inayeti olmadığından değil, nice hikmeti göstermek, imtihana çek‐ mek ve kalplerinizdeki gizli şeyleri vesveseleri, şüpheleri, günahları temizlemek için böyle yapmıştır. Allah Teâlâ sinelere saklananı ve onlardan ayrılmayan fikirleri bi‐ lir. İmtihana çekmesi de bilmediğinden değildir. Bunda Rabb´lık sırları vardır, bununla müminleri belirler, münaf ıkların da halleri meydana çıkar.

338

Kutsî Duâ


“Onlar ki, Ey Rabb’imiz; biz muhakkak iman ettik, art ık bizim için günahlar ımı z z ı ba ğ ı şla ve bizleri o ate ş azabından koru, derler. Onlar, sabır eden, sad ık olan, ibadetlere devam eden, in ğ farda bulunanlard ır. fak eden, seher vakitlerinde de isti ğ Allah Teâlâ, kendisinden ba şka bir ilâh bulunmad ı ğ ına adaletle kaim olarak şahitlik etmi ştir. Melekler de, İ lim lim sahipleri de şahitlikte bulunmu şlard ır. O aziz, hakîmden ba şka asla bir ilâh yoktur. Ş üphe üphe yok ki: Allah Teâlâ kat ında din, İ slam´dan slam´dan ibarettir.” (Al-i tir.” (Al-i İmran 16–19) Hakiki şahit ancak Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâ´dan başka hiç bir âlim ne kendine, ne de diğer eşyaya tamamen şahit değildir. Ben, benim diyebilen insanın bile nefsine şahadeti tam ve mutlak değildir. İnsanın kendisinde bilmediği, şahadet edemediği nice gerekçeler vardır. İnsanın gerek kendinde gerek eşyada hakikaten bilebildiği bilgileri, şahadeti sezebildi‐ ği şeyler kadardır. İnsanda hakiki bir ilim varsa, o da Allah Teâlâńın bildirdiği İlâhi ilimdir. Çünkü bu ilim gerek kendisine ve gerek eşyaya olan ilimlerin hepsinin aslıdır. Bundan başka her hangi bir ilimde kâmillik yoktur. Nefislerinde Hakk Tealańın bu şahade‐ tini sezemeyenler âlimde olamazlar. Allah Teâlâ ülûhiyetine, birli ğine kendisi de kendisi de şahadet etmi ahadet etmi ş olmakla ile İ slam´ slam´ ın Allah Teâlâńın dini olduğunda şüpheyi kald ır ır. İşte İ slam slam dini Allah dini Allah Teâlâ ile kullar arasındaki birliktir. Meleklerin ve ilim ehlinin, dini de dini de budur. İ limde limde bundan baş‐ ka bir din bir din yoktur. İslam dinin başı ilmi hak, hak ilmin başı da İslam´dır. İ s‐ lam´dan başka bir din aramak veya Allah veya Allah Teâlâńın emrinin

Kutsî Duâ


339

d ışına ç ıkmaya çal ışmak, Allah Teâlâ´dan başkasına teslim olmak demektir ki, demektir ki, dinsizlik ve küfürdür. İ syan syan ve felakettir. Her kim Her kim küfreder, İ slam slam Dinińden kaç ınırsa Allah rsa Allah Teâlâ ceza‐ lar ını vermekten çekinmez.

‫ ©ﰲ‬ ‫ﻤﺪ‬‫ْﹶﺤ‬‫ﺍﻟ‬ ‫ﻟَﻪ‬ ‫ﻮﹶﻥ ﻭﹶ‬ ‫ِﺤ‬‫ﺒ‬‫ﺼ‬  ُ‫ﺣ ﹶﲔ ﺗ‬ ‫ﺴـﻮﹶﻥ ﻭﹶ‬ ‫ﻤ‬ُ‫ﺣ ﹶﲔ ﺗ‬ ‫ٱ‬ ِ ‫ﺒ ﹶﺤﺎﹶﻥ ٱ‬‫ﺴ‬ َ‫ﻓ‬ ‫ﹶﻦ‬‫ﻣ‬  ‫ﻰ‬ ‫ْﺤﹶـ‬‫ﻟ‬  ‫ﺝ ﺍ‬ِ‫ﺮ‬ ‫ﺨْـ‬ ‫ﻭﹶﻥ ﻳ‬‫ﻬِـﺮ‬ ‫ْـ‬‫ﺗُـﻈ‬ ‫ﲔﹶـ‬‫ﺎ ﻭﹶ ﺣ‬‫ـﻴ‬‫ ﻭﹶ ﹶﻋﺸ‬‫ ِﺽ‬‫ﻻَﺭ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ ﻭﹶ‬‫ﻤٰﹶﻮﺍﺕ‬ ‫ٱﻟﺴ‬ ‫ ـﻬﹶﺎ‬‫ﺗ‬‫ـﻌﹶﺪ ﻣﹶـﻮ‬‫ ﹶﺽ ﺑﹶ‬‫ﻻَﺭ‬ ْ‫ﺍ‬ ©‫ﻴِﻰ‬ ‫ـ‬‫ﺤ‬‫ْﹶﺤ ـ ﱢﻰ ﻭﹶ ﻳ‬‫ﻣـﹶﻦ ﺍﻟ‬‫ْـﹶﻤ ـﻴﱢـ ﹶﺖ‬  ‫ﺝ ﺍﻟ‬ِ‫ْﺨﺮ‬ ‫ﺖ ﻭَﻳﹶ‬ ‫ْﻤﹶ ـﱢﻴـ‬‫ﺍﻟ‬ ‫ـﻮﹶﻥ‬‫ﺨْـﺮﹶﺟ‬ ُ‫ﺗ‬ ‫َﹶﻚ‬ ‫ـ‬‫ﺬﻟ‬ ‫َـ‬‫ﻭﹶ ﻛ‬

“Art ık ak şamlad ı ğ ını z z vakit ve sabahlad ı ğ ını z z vakit Allah Teâlâýa tenzih ve tesbihte bulunun. Hamd, göklerde ve yerde Ońa mahsustur ve gündüzün nihayetinde de ve ö ğ le le vaktine vard ı ğ ını zda da, Allah Teâlâýa tesbihte bulunun. Ölüden diriyi çıkar ır, diriden ölüyü ç ıkar ır ve yeri ölümünden sonra diriltir. İşte siz de öylece çıkar ılacaksını z. z. (Rum 17–19)

Tenzih, kalp ile veya onunla beraber dil ile olur. Çünkü in‐ san, kalbinden bir şeye itikat edince, dilinden zahir olur. Söy‐ lediği zaman da doğruluğu, fiilerinde açığa çıkar. Lisan, kalbin tercümanı, amel de lisanın burhanıdır. Amellerin en faziletlisi ise, lisan ile zikri ve zikri ve kalp ile niyeti ta niyeti taşıyan namazd ır. Onun için namaz hem zikirdir, hem zikirdir, hem bir tenzih bir tenzih ve tesbihtir. Tesbih denilince her türlü zikri içine alan namaz akla gelmeli‐

340

Kutsî Duâ


dir. Onun için burada zamanın ahirete doğru akışını gösteren en mühim anları takip eden bereketli beş vakit namazın saat‐ leri açıklanmıştır. Ayetteki Ölüden diri çıkarır bitkiden hayvan, yumurtadan civciv, nutfeden insan, cahilden âlim, kâfirden mümin gibi, uyuyandan uyanık çıkar ır. Diriden ölü çıkar ır ve ölümünden sonra hayat verir. hayat verir.

‫ﺍﺕ‬‫ ﹶﻣﺮ‬ ‫ﺼـﲑ‬ ‫ﺎ ﺑﹶـ‬ ‫ﻤـﻴـﻊ ﻳﹶ‬‫ﻳﹶﺎ ﺳﹶـ‬

[

]

İ yi i şiten ve iyi gören Allah Teâlâ´m.” “ İ

On defa okunacakt ır. Allah Teâlâ işitir. Kalplerimizdeki sözleri ve işitilmek şanın‐ dan olan her şeyi işitir. Her hadiseyi aynı derece açık olarak işitir. Allah Teâlâ herkesin gizli açık yaptığını ve yapacağını görüp durmaktadır. Karanlıklar O'nun görmesine mani olamaz. Ka‐ ranlık gibi, yakınlık uzaklık, büyüklük küçüklük gibi insanların görmelerine engel olan şeyler de O'nun görmesine mâni ol‐ maz.

ِ ‫َﻰ ٱ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﻋﹶـ‬  ‫ﺖ‬ ‫ْـ‬‫ﻮﱠﹶـﻛـﻠ‬َ‫ﻰ© ﺗ‬‫ﺍﻧ‬ّ ٌ ‫ﺬ‬ ‫ﺧ ـ‬َ ‫ﺍ‬ ‫ﻫ ـﹶﻮ‬ ‫ ﱠﻻ‬‫ ﺍ‬‫ﺔ‬‫ﺩۤﺍﺑ ـ‬ ‫ﻣـﻦ‬‫ﻢﹶﻣﺎ‬ُ‫ـﻰ© ﻭﹶ ﺭﹶﺑﱢـﻜ‬‫ﺭﹶﺑ‬ ‫ٱ‬ ‫ﻘـﻴ ٍﻢ‬‫َـ‬‫ﺴﺘ‬ ‫ﻣ‬‫ﺻـﺮﹶﺍﻁ‬ ‫َﻰ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﺭﹶﺑﱢـﻰ© ﻋﹶ‬  ‫ﻥ‬‫ـﻬﹶﺎ ﺍ‬‫ﺻﻴﹶـﺘ‬‫ِﻨﹶﺎ‬‫ﺑ‬

“ Ş üphe üphe yok ki, ben, benim Rabbím ve sizin Rabbíniz olan Allah Teâlâýa tevekkül ettim. Hiç bir hareket sahibi canl ı yoktur ki, onun perçeminden

Kutsî Duâ


341

tutan ancak O´dur. Muhakkak ki, benim Rabbím dosdo ğ ru ru bir yol üzerinedir.” (Hud dir.” (Hud 56) Sizin de, benim de Malikim, Efendim O´dur, Ońun irade ve dilemesi olmadan, sizden bir fayda, ne de bana bir zarar eri‐ şebilir, Çünkü hiç bir dabbe (bir deprenen) yoktur ki O, Ońun perçeminden tutmuş olmasın. Ben her halimde Allah Teâlâýa tevekkül ettim. Ońun emniyetine dayandım. Allah Teâlâ Rabbím ve Rabbínizdir, demektir. Allah Teâlâ, dilediği gibi tasarruf eder, hiç birini kaçırmaz, isterse hiç kımıldatmaz. Şüphe yok ki, Allah Teâlâ doğru yol üzerindedir. Doğruluğun koruyucusu, doğrular ın yardımcısıdır. R ızası adalet ve

istikamet üzeredir.

‫َﻰﹶﻣﺎ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﻋﹶ‬  ‫ﻥ‬‫ﺒِﺮﹶ‬ ‫َـﻨﹶﺼ‬‫َـﹶﻨﺎ ﻭﹶ ﻟ‬‫ـﻠ‬‫ـﺒ‬‫ﺪﻳـٰﻨﹶﺎ ﺳ‬ ‫ﺪ ﻫﹶ‬َ‫ﻗ‬ ‫ﻭﹶ‬ ‫ٱ‬ ِ ‫َﻰ ٱ‬ ‫ﻠ‬ ‫َﻋﹶ‬ ‫ﻞ‬ ‫ـﻮﹶﱠـﻛ‬َ‫ﻧَـﺘ‬ ‫ﺍَ ﱠﻻ‬ ‫ﻟَـﻨﹶﺎ‬ ‫ﻭﹶﹶﻣﺎ‬ ‫ﻠُـﻮﹶﻥ‬ ‫ﻛـ‬‫ـﻮﹶ‬َ‫ﻤﺘ‬ْ‫ ﺍﻟ‬‫َـﺘﹶﻮﻛﱠ ِﻞ‬‫ْـﻴﹶ‬‫ـﻠ‬ ‫ٱ‬ َ‫ ﻓ‬ِ ‫َﻰ ٱ‬ ‫ﻠ‬ ‫َﺎ ﻭﹶ ﹶﻋ‬‫ﻤﻮﻧ‬ُ‫ـﺘ‬‫ٰﺫَﻳ‬‫ﺍ‬

“Biz niçin Allah Teâlâýa tevekkül etmeyelim ki, bize yollar ımı z z ı dosdo ğ ru ru göstermi ştir. Elbette bize yapt ı ğ ını z z eziyetlere sabrederiz. Tevekkül edenler de art ık, Allah Teâlâýa tevekkülde bulunsunlar.” (İ brahim brahim 12)

Her halimizde tevekkül etmek üzerimize vaciptir. Kulun ba‐ şındaki sıkıntılar olgulaşmanın olacağı işaretidir.

‫ٱ‬ ِ ‫َﻰ ٱ‬ ‫ﻠ‬ ‫ـﻴٰﻨﹶﺎ ﻭﹶ ﻋﹶ‬ ‫ﻟ‬‫ﻫﹶﻮ ﹶﻣﻮ‬ ‫َُـﻨﹶﺎ‬ ‫ٱ‬ ‫ ﻟ‬  ‫َ ﹶﺐ ٱ‬‫ ﱠﻻ ﻣﹶﺎ ﻛﺘ‬‫ـﻴﺒﹶـﻨـﹶﺎ ﺍ‬‫ﻳﺼ‬‫َﻦ‬‫ ﻟ‬ْ‫ﻗُﻞ‬

342

Kutsî Duâ


‫ﻨﻮﹶﻥ‬‫ﻣ‬‫ﻤـﺆ‬‫ﻟْـ‬ ‫ ﺍ‬‫َـﺘﹶﻮﻛﱠـ ِﻞ‬‫ْـﻴﹶ‬‫ﻓَـﻠ‬

“Deki: Bize Allah Teâlâń ın yazmı ş oldu ğ u şeyden ba şkası isabet etmez. O bizim Mevlâ´mı zd zd ır. Mümin olanlar art ık Allah Teâlâýa tevekkül etsinler.” (Tövbe etsinler.” (Tövbe 51) Acı tatlı her ne başımıza gelirse hepsi Allah Teâlâńın yaz‐ dığıdır. Ne sizin, ne de başkalarının değil, ancak olan şeyler Allah Teâlâńın takdiridir. O da lehimizedir. Maddî ve Maddî ve manevî iyili manevî iyiliğimiz, menfaatimiz, hayrımız içindir. O bizim Mevlâ´mızdır, sahibimiz, yardımcımız ve her şeyi‐ mizdir. Üzerimizde bütün tasarruf ve tasarruf ve hüküm Ońundur. Nasıl dilerse öyle yapar ve ne yaparsa hakk ımızda hay ırl ı‐ sını yapar. O, bize hayat ve ölümümüzde kendimizden daha evlad ır.Bütün müminler Allah Allah Teâlâýa tevekkül ederler. tevekkül ederler. Allah Teâlâýa ne kadar tevekkül ve itimat olunursa da, O daha ziyadesine şayan ve lay ıkt ır. Ońdan başka tevekkül edi tevekkül edi ‐ lecek, kuvvet ba kuvvet bağlanacak yer lanacak yer yoktur. yoktur. Kâfirler bunu bilmedikleri için bir insana gerekli olan şeyin kuvvet ve nefis olduğunu zannederler. Kulların yönetimini elimize aldık, diye sevinirler. Bu suretle her biri bir amir ol‐ mak, yönetimden bir hisse almak isterler, Dünyada karışıklık, nifak saçarlar. Aslında az bir aklı olan bir kimse idrak eder ki, Allah Teâlâýa dayanmayan bir fâninin kendi kendine yetecek kuvveti ve hiç bir şeyi yoktur. O bir seraptan ibarettir. Bundan dolayıdır ki, kâfir ne kadar kendine güvenirse güvensin, bir gün zayi olur gider. Fakat hiç bir şeye değil de, ancak Allah Teâlâýa tevekkül eden hakikî mümin hakikî mümin ölümden bile korkmaya‐ rak imanı kâmil ile Rabbínin huzuruna varır. Fakat şunu

Kutsî Duâ


343

unutmamak lazım gelir ki tevekkül, vazife değil, emirdir. Bir‐ çokları ise bundan gaflet ederek tevekkülü terk edilecek vazife gibide görürler.

‫ﺮ‬ٍ‫ـ‬ ‫ـﻴ‬َ‫َﺨ‬ ‫ِـ‬‫ﻙ ﺑ‬ ‫ﺩ‬ِ‫ﻳـﺮ‬‫ﻥ‬‫ﻫﹶﻮ ﻭﹶ ﺍ‬ ‫ﱠﻻ‬ ‫َﻪ ﺍ‬‫ﺷ ﹶﻒ ﻟ‬ ‫ﻛَﺎ‬ ‫َﹶﻼ‬‫ﻀُﺮﱟ ﻓ‬ ُ ‫ٱ‬  ِ‫ ﺑ‬ ‫ﺴ ﹶﻚ ٱ‬ ‫ﻤ ﹶﺴـ‬‫ﻥ ﻳﹶ‬‫ﺍ‬‫ﻭﹶ‬ ‫ﻔُﻮﺭ‬ ‫ﻐَـ‬ ‫ﻟْـ‬ ‫ﻫـﹶﻮ ﺍ‬ ‫©ﻩ ﻭﹶ‬‫ـﹶﺒﺎﺩ‬‫ ﻋ‬‫ﻣـﻦ‬ ‫ﺸۤﺎﺀ‬ ‫ ﻳﹶـ‬‫ِـ ©ﻪ ﹶﻣـﻦ‬  ‫ﺑ‬ ‫ﺐ‬ ‫ﺼﻴ‬ ‫ﻠـ ©ﻪ ﻳ‬ْ‫َﻔﻀ‬‫ﻟـ‬  ‫ﺩ‬‫ﺭۤﺍ‬ ‫َﹶﻼ‬‫ﻓ‬ ‫ﻴـﻢ‬ ‫ﺣ‬ ‫ٱﻟﺮ‬

“E ğ er er Allah Teâlâ sana bir zarar dokundurursa art ık ondan ba şka onu bir giderecek yoktur. E ğ er er sana bir hay ır dilerse art ık onun lütfunu ret edecek de yoktur. Bunu kullar ından diledi ğ ine ine eri ştirir ve O ba ğ ı şlayand ır, esirgeyendir.” (Yunus107) esirgeyendir.” (Yunus107)

‫ﹶﻫﺎ ﻭﹶ‬‫ﻘَـﺮ‬ ‫َﺘـ‬ ‫ﺴ‬  ‫ﻢ ﻣ‬َ‫ﻠ‬ ‫ـ‬‫ﻗُ ـﻬﹶﺎ ﻭﹶ ﻳﹶﻌ‬ ْ‫ﺭِﺯ‬ ‫ٱ‬ ِ ‫َﻰ ٱ‬ ‫ﻠ‬ ‫ ﱠﻻ ﻋﹶ‬‫ ﺍ‬‫ﺭ ِﺽ‬َ‫ﻻ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ ©ﰲ‬‫ﺑﺔ‬‫ۤﺍ‬‫ ﺩ‬‫ﻦ‬‫ﻭﹶ ﻣﹶﺎ ﻣ‬ ‫ـ‬‫ﺒِﲔ‬ ‫ـ‬‫ ﻣ‬‫ﺘَﺎ ٍﺏ‬ ‫ـ‬‫ُ ـ ﱞﻞ ©ﰲ ﻛ‬‫ﹶﺩﻋﹶـﻬﹶﺎ ﻛ‬‫َـﻮ‬‫ﺴـﺘ‬ ‫ﻣ‬

“Yeryüzünde hiçbir yürüyen hayat sahibi yoktur ki, onun r ı zk zk ı ancak Allah Teâlâýa aittir. Onun duraca ğ ı yeri de, emanet b ırak ılacak yeri de bilir. Hepsi de apaç ık bir kitaptad ır.” (Hud r.” (Hud 6)

Yerde hiç bir dabbe: yani deprenen hiç bir hayvan yoktur ki, her halinde rızkı Allah Teâlâ üzerine olmasın. İnsan da bu sınıftandır. Yani gerek insan, gerek hayvanın rızkı, kuvveti,

344

Kutsî Duâ


gıdası, bütün geçimi Allah Teâlâýa aittir. Allah Teâlâ yaşatmak istemediği vakitte rızkı kesiverir. O kesince kimsenin vermesi‐ ne imkân ve ihtimal yoktur. Fakat yaşatmak istediği müddetçe de bütün âlem mani olmağa çalışsa yine göndereceği rızkı gönderir. Her birinin duracağı yeri de, emanet bırakılacak yeri de bi‐ lir. Sulbünü bilir, rahimini de, yatağı yeri, öleceği yeri de, vak‐ tini de bilir. Hep bunları bilir ve ona göre rızkını verir. Hepsi bir Kitab‐ı Mübin´dedir. Bütün dabbeler, rızkları, duracağı yeri de, emanet bırakıla‐ cak yeri levh‐ı mahfuza yazılmış, bu kitabı görebilen Melekler, o yazıyı açıktan açığa okur anlarlar. İşte Allah Teâlâńın ilmi, kudreti böyle geniş ve kaplayıcıdır. İ nsan nsan r ı zk zk ını Allah Teâlâ´dan istemeli ve istemeli ve r ı zk için zk için değil, Al il, Al ‐ lah Teâlâ için çal ışmal ıd ır. Rızk meselesi o kadar endişe edilecek bir şey değildir. Allah Teâlâ´dan başkasından rızk beklemek, boşa emek sarf etmek sarf etmek‐ tir.

‫ﻫـﹶﻮ‬‫ﻢ ﻭﹶ‬ُ‫ـﺎﻛ‬‫ﻳ‬‫َﻭﹶ ﺍ‬ ‫ﺎ‬ ‫ـﻬ‬‫ُﻗ ـ‬‫ﺮﺯ‬ُ ‫ٱ‬  ‫ ﻳﹶ‬ َ‫ٱ‬ ‫ﺎ‬ ‫َـﻬ‬‫ﺯْﻗ‬ ِ‫ُﺭ‬ ‫ﻞ‬ ‫ﻤ‬ ‫َﺤ‬ ‫ﺗ‬ ‫ﻻ‬ ‫ـﺔ‬‫ۤﺍﺑ‬‫ ﺩ‬‫ﻣﻦ‬ ٍ‫ﺄَﻱ‬ َ‫ﻭﹶ ﻛ‬ ‫ﻠﻴ ِﻢ‬‫ْﻌﹶـ‬  ‫ﻊ ﺍﻟ‬‫ﻤﻴ ـ‬‫ـ‬‫ٱﻟﺴ‬

“Yeryüzünde yürüyen nice hayvanlar vard ır ki, r ı zk zk ını ta şı yam yamı yor. yor. Onlar ı da sizleri de Allah Teâlâ r ı z z ıkland ır ır. O, hakk ı yla yla i şiticidir, bilicidir.” (Ankebut bilicidir.” (Ankebut 60) Yarattığı mahlûkun hayat garantisi Allah Teâlâńın teminatı altındadır. Sebepleri birbirine bağlıyarak isteyerek ve isteme‐ yerek birbirlerinden rızıklanırlar. Öyle bir zincir oluşturur ki,

Kutsî Duâ


345

birinin hayat için mücadelesi, di ğerine hayat garantisi olur. Yeri gelir acizden kuvvetli, yeri kuvvetliden aciz istifade eder.

‫َﹶﻼ‬‫ﻚ ﻓ‬ ‫ﺴ‬ ‫ﻤ‬‫َـﻬﹶﺎ ﻭﹶ ﻣﹶﺎ ﻳ‬‫ﺴـ ﹶﻚ ﻟ‬ ‫ﻤ‬‫َـ ﹶﻼ ﻣ‬‫ ﻓ‬‫ﹶﻤﺔ‬‫ﻦﺭﹶﺣ‬‫ﻣـ‬ ‫ ِﺱ‬ ‫ﻠُ ـﻨﺎ‬ ‫ٱ‬ ‫ ﻟ‬  ‫ ٱ‬‫ﺘَ ِﺢ‬ ْ‫ﻣﹶﺎ ﻳﹶﻔ‬ ‫ﻴﻢ‬‫ْﹶﺤﻜ‬  ‫ﻟ‬ ‫ ﺍ‬‫ْﻌﹶـ©ﻳﺰﺰ‬‫ﻫﹶﻮ ﺍﻟ‬ ‫ﺪ©ﻩ ﻭﹶ‬ ‫ﻌـ‬‫ﹶﺑ‬‫ﻦ‬ ‫ﻣ‬‫َﻪ‬ َ‫ﻞ ﻟ‬ ‫ﺳ‬‫ﺮ‬‫ﻣ‬

“Allah Teâlâ, insanlara rahmetten neyi açarsa sonra onun için tutacak yoktur. Neyi tutarsa art ık bundan sonra onu sal ıverecek yoktur. Aziz, Hakîm olan O´dur.” (Fat O´dur.” (Fatır 2)

ْ‫ُﻞ‬ ‫ٱ‬ ‫ﻗ‬    ‫ﻦ ٱ‬‫ﻟُـ‬ ‫ُﻘﻮ‬‫ـﻴﹶـ‬َ‫ ﹶﺽ ﻟ‬‫ﻻَﺭ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ ﻭﹶ‬‫ﻤـٰﹶﻮﺍﺕ‬ ‫ـ‬‫ﻠَﹶﻖ ٱﻟﺴ‬ ‫ ﺧﹶ‬‫ﻢ ﻣﹶﻦ‬‫ﻬ‬‫َـ‬‫ـﺘ‬‫َﻟـ‬‫ ﹶﺳﺄ‬‫ﻦ‬‫ﻟَـﺌ‬ ‫ﻭﹶ‬ ‫ﻦ‬‫ ﻫ‬ْ‫ﻀُـﺮﱟ ﹶﻫـﻞ‬ ُِ ‫ﺑ‬    ‫ـ ﹶﻰ ٱ‬‫ﺍَﺭﹶﺍﹶﺩﻧ‬ ‫ﻥ‬‫ﺍ‬ ‫ٱ‬ ِ ‫ ٱ‬‫ﺩﻭ ِﻥ‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﻋـﻮﹶﻥ‬‫ﺪ‬‫َﺎﺗ‬‫ﻢ ﻣﹶ‬‫ﺘُـ‬ ‫ـ‬‫ﹶَﻳﺃ‬ ‫ـﺮ‬َ‫ﺍﻓ‬ ْ‫ﻗُﻞ‬ ‫ﺘ ©ﻪ‬‫ﻤﹶـ‬‫ﺭﹶﺣ‬  ‫ﺕ‬ ‫َﺎ‬‫ﺴﻜ‬ ‫ﻤـ‬  ‫ﻦ ﻣ‬‫ﻫـ‬‫ﻞ‬ْ‫ ﻫ ـﹶ‬‫ـﻤﹶﺔ‬‫ﺑِﺮﹶﺣ‬ ©‫ﻰ‬‫ﺍَﺭﹶﺍﺩﹶﻧـ‬ ‫ﺍَﻭ‬ ‫ﺿُـﺮﱢﻩ‬ ‫َﺎﺕ‬‫ ـﻔ‬‫ﻛَﺎﺷ‬ ‫ﻠُﻮﹶﻥ‬ ‫ﻛـ‬‫َـﻮﹶ‬‫ـﺘ‬‫ُْﻤ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻞ ﺍ‬ ‫ـﻮﹶﱠﻛ‬َ‫ ﻳﹶـﺘ‬‫ﻴﻪ‬‫َـ‬‫ُﻋﹶﻠ‬ ‫ﺍ‬   ‫ِﹶﻰ ﺍ‬‫ﺴﺒ‬ ‫ﹶﺣ‬ “Ant olsun ki, onlara soracak olsan, Gökleri ve yeri kim yaratt ı? Elbette diyeceklerdir ki; Allah Teâlâ. Deki; O halde gördünüz mü? Bana haber veriniz. Allah Teâlâ´dan ba şka kendilerine şeyler, e ğ er ibadet etti ğ iniz iniz ş er Allah Teâlâ bana bir zarar verirse; onlar, Ońun zarar ını açabilecek kimseler midir? Yahut bana bir rahmet dilese; onlar, Ońun rahmetini tu-

346

Kutsî Duâ


tabilir kimseler midir? De ki, Allah Teâlâ buna kâfidir. Tevekkül edenler, ona tevekkülde bulunurlar.” (Zümer (Zümer 38)

‫ﺑِ©ﻪ ﻭﹶ ﻣﹶﺎ‬ ‫ﻢ‬‫ُﻜ‬ ‫ـ‬ ‫ﻮﺑ‬ُ‫ﻗُـﻠ‬  ‫ﻦ‬‫ﺌـ‬‫ْﻤﹶـ‬‫ﺘَﻄ‬ ‫ ـ‬‫ﻢ ﻭﹶ ﻟ‬ُ‫ﻟَﻜ‬ ‫ﺸ ـﺮﹶﻯ‬ ‫ﺑ‬‫ﺍُ ﱠﻻ‬ ‫ﺍ‬   ‫ﺍ‬  ‫ﻪ‬‫َﻠﹶ‬‫ﺟﹶﻌ‬  ‫ﻭﹶ ﻣﹶﺎ‬ ‫ﻢ‬ِ‫ـﻴ‬ ‫ْـﺤﹶﻜ‬‫ ﺍﻟ‬ِ‫ْـﹶﻌـﺰ©ﻳﺰ‬ ‫ٱ‬ ‫ﻟ‬ ‫ ﺍ‬ِ ‫ﺪ ٱ‬ ‫ﻨ‬‫ـ‬‫ ﻋ‬‫ﻣﻦ‬‫ﱠﻻ‬  ‫ ﺍ‬‫ﺼﺮ‬ ‫ٱﻟ ـﻨ‬

“Allah Teâlâ, bunu size s ırf bir müjde olsun ve kalpleriniz bu sayede rahatlas ın diye yapt ı . Zafer, yalnı zca mutlak İ mran güç ve hikmet sahibi Allah kat ındand ır.” (Al-i İ mran 126) Allah Teâlâńın koyduğu kanunlardan biri de, kulun artık tükendiği yerde ona yardım etmesidir. Çünkü çaresizlikte ku‐ luna yardım etmemek yüce şanına yakışmaz. Kullar üzerine teklifte bulunurken güçleri miktarınca ister. Gücünü aştığı zaman Zat‐ı devreye girer. “O da Rabbíne dua etti. Şüphe yok ki, yok ki, ben mağlûbum, ar ‐ t ık intikam k intikam al, diye niyazda bulundu.” (Kamer bulundu.” (Kamer 10)

‫ﺍﺕ‬‫ۤ ﹶﻣﺮ‬ ‫ﻖ‬ ۤ ‫ﺴ ـ‬ ۤ ‫ﻌ ـ‬ ‫ۤ ـ‬‫ﺣٰﻤ‬ ۤ ‫ﺺ‬ ۤ ‫ﻌ ـ‬ ٰ‫ـ‬ ‫ﻬـٰﻴ‬ۤ ‫ ـ‬‫ﻛ‬

[

]

“Kâf Ha Ya Ayn Sâd, Ha Mîm Ayn Sîn Kâf.”

Üç defa okunacaktır. Hz. Ali kerremallâhü vecheńin rivayetine göre bunlarda İsm‐i Âzam sırları vardır. Şiddetli zamanlarda bu isimler ile Allah Teâlâýa dua edilmelidir. Sırları çok olan bu isimlerden istifade etmek için, kalbin inanması ve istenen şeyin Allah Teâlâ yanında muteber bir şey olması gereklidir. Hz Ali kerremallâhü veche Ercûze Kasidesińde buyurdular ki;

Kutsî Duâ


347

“Ey talip; ona ulaşmak istiyorsan arif ol, cahillerden olma. Ońa ait olan nasları yerli yerince koy, başka bir şeyde kast etme. Allah Teâlâýa karşı korkun olsun. Bir kimse İsmi‐ Azam´ı yerine kor ve dua ederse bilmeli ki kâinat onunladır. Ońunla tutunur ve her iş onunla hallolur. Ondan faydalanmanın tek şartı inanman ve kabullenmendir. İnancında zayıflık olursa, onun büyüklüğü zayıflığa döner. Bu isimler, azametine yemin olsun ki; Rabb´ım taraf ından inanç sahibine verildi. Bunların çok büyük olduğunu kabul et. Hidayetine vesile olur. Bu harfleri heceleyerek teker teker yaz. Hükümdarları sabah fakir olarak kaldırır.” Kutsi Dua Bahâiyye´de İsm‐i Âzam sırlarından çok bahse‐ dilmektedir. Asıl hedef isimleri yeri ve zamanına göre zikir etmektir. Bu nasip meselesidir. Çalışıp ermek isteyenler çok olmasına rağmen az kişi bu devlete ermiştir. Bu yolun rehberi Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz ve dostlarıdır.

‫ـﻨﹶﺎ‬‫ﻤ‬ ‫ﺣﹶـ‬‫ـﻨﹶﺎﻭﹶ ٱﺭ‬‫ﻔ‬ ‫ْـ‬‫ﺇِﻛ‬

“Allah Teâlâ´m, bizi dü şmanlar ın şerrinden koru ve bize rahmet et.”

  ‫ﻫـﹶﻮ ٱ‬ ُ ‫ٱ‬

“O, Allah Teâlâ´d ır.”

Allah Teâlâ, birliği ile taptığımız, azameti ile müminlerin kalbinde yer tutandır. Ońun zikri ile kalpler terbiye olur ve fena makamlarında yol alınır.

348

Kutsî Duâ


‫ﺭ‬‫َﺩ‬ ‫ﻘﺎ‬ ‫ْـ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Kâdir´dir.”

İstediğini, istediği gibi yapmağa gücü yeten Allah Teâlâ, kudretine bir ayna olmak üzere kâinatı yaratmıştır. Kuvvet ve kudret sahipleri üzerinde istediği gibi tasarruf eden de O´dur. Allah Teâlâ her şeye karşı mutlak kadirdir. Her şeye kadir olduğu içindir ki, dilediği şeyi yaratır ve is‐ terse onda dilediği kadar kuvvet ve kudret de yaratır.

‫ﻫﺮ‬َ ‫ﻘﺎ‬ ‫ْـ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Kâhir´dir.”

Her şeye, her istediğini yapacak surette galip ve hâkim olan ancak Allah Teâlâ´dır. Kahretmek, bir şeye, onu hor ve hakir kılacak veya mahv ve helak edebilecek surette galip olmaktır. Kuvvet ve kudretiyle her şeyi içinden ve dışından kuşatmıştır. Hiçbir şey Ońun hükmünden dışarı çıkamaz. Ona karşı her şeyin boynu bükük‐ tür. Kahrına yerler, gökler dayanamaz. Kahr ile nice azıp sap‐ mış ümmetleri ve milletleri mahv ve perişan etmiştir.

‫ﻫﺮ‬‫ٱﻟـﻈﱠﺎ‬

“Allah Teâlâ Zâhir´dir.”

Kesin delillerle ve tecellisi ile bilinen Allah Teâlâńın varlığı her şeyden aşikârdır Duyularımız ve hislerimizle bildiğimiz her şey, Ońun varlı‐ ğına, birliğine, kemal sıfatlarına delildir. Eşyayı Ońunla hisse‐

Kutsî Duâ


349

der, eşyadaki tecelli ile Ońu buluruz. Güneş aynadaki aksi ile kendi varlığını bize gösteriyorsa, kâinat ise varlığı ile Allah Teâlâýı bize bildirmektedir. Varlığın aslı yine Ońunladır.

‫ﺍﻟْـﹶﺒﺎﻃﻦ‬

“Allah Teâlâ Bat ın´d ır.”

Gizli olan; duyu organları ile idrak edilemeyen Vücudu Mutlak Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâńın varlığı hem aşikârdır, hem gizlidir. Zat‐ı mevcut olmasına rağmen ulaşılmaz bir sır perdesi al‐ tında gizlenmiştir. Çünkü biz Ońu aslı ile bilemeyiz. Fakat varlığını kati surette biliriz. Öyle bir yakîn ile biliriz. “Görülmesi an Görülmesi anında bile bu yakinimizden başkası olmazd ı.” Hz. Ali kerremallâhü veche Allah Teâlâńın zahir ve batın olması aynı anda hususiyet gösterir. Zıt faktörlerin aynı anda bulunması ancak Allah Teâlâ için geçerlidir. Mahlûkatta ise bu durum böyle olamaz. Biri gelirse diğeri gider.

‫ﻃـﺮ‬َ ‫ﻔﺎ‬ ‫ْـ‬‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Fât ır´d ır.”

Fat ır ve r ve f ıtrat kelimesi de aynı kökten gelmektedir. Dilimiz‐ deki “Yaratmak” kelimesi “Yaratmak” kelimesi manasına uygun düşmektedir. Yok‐ tan varlık sahasına çıkaran demektir. “De ki; Göklerin ve yerin yarat ıcısı olan Allah Teâlâ´dan başkasını dost edinir dost edinir miyim? miyim? Hâlbuki o Hâlbuki o besliyor ve besliyor ve kendisi beslenmekten kendisi beslenmekten uzak bulunuyor. uzak bulunuyor. De ki;

350

Kutsî Duâ


Ben muhakkak emr olundum ki, müslümanlar ın birincisi olay ım ve sak ın müşriklerden olma buyruldu.” (Enám (Enám 14)

‫ﻄﻴﻒ‬‫ٱﻟﱠـ‬

“Allah Teâlâ Lâtif´dir.”

En ince işlerin bütün inceliklerini bilen, nasıl yapıldığına nü‐ fuz edilemeyen en ince şeyleri yapan, ince ve sezilmez yollar‐ dan kullarına çeşitli faydalar sağlayan ancak Allah Teâlâ´dır. Eşyanın inceliklerini bilir. Çünkü onları yaratan O´dur. Nasıl yapıldığı bilinmeyen, gizli olan en ince şeyleri yapar.

‫ﺨَﺒ ِﲑ‬ ْ‫ﺍﻟ‬

“Allah Teâlâ Hâbir´dir.”

Allah Teâlâ, her şeyin iç yüzünden, gizli taraflarından, en küçüğünden en büyüğüne kadar bütün eşya ve hadiselerden haberdardır. Onun haberi olmadan hiçbir hadise cereyan et‐ mez.

ِ‫ﺐ‬‫َـﻴ‬‫ْﻐ‬‫ﻢ ﺍﻟ‬ ‫ﻋﺎﻟ‬ ِ‫ﻮﺭ‬‫ ©ﰲ ٱﻟـﺼ‬‫ﻔَـﺦ‬ ‫ـ‬‫ـﻨ‬‫ ﻳ‬‫ﻮﻡ‬ ‫ـ‬‫ ﻳ‬‫ﻠْـﻚ‬ ‫ ـ‬‫ْـﻤ‬‫ ﺍﻟ‬‫َﻪ‬‫ ﻟ‬‫ﻭ‬  ‫ﻖ‬ ‫ﺤـ‬ ْ‫ ﺍﻟ‬‫ﻟُﻪ‬ ‫َـﻮ‬‫ﻗ‬ ‫ﲑﺒ‬‫ﺨَﲑﺒ‬ ‫ْـ‬‫ﻢ ﺍﻟ‬ ‫ﻜﻴ‬‫ْﺤ‬‫ ﺍﻟ‬‫ﻫﻮ‬ ‫ ﻭ‬‫ﺩﺓ‬ ‫ﺎ‬‫ـﻬ‬‫ ٱﻟﺸ‬‫ﻭ‬

“Allah Teâlâńın sözü hakt ır ve sura üfürülece ğ i gün mülk Ońundur. Gizli olanı da açık olanı da bilendir. şeyden haberdard ır. (Enám 73) O hikmet sahibidir, her ş

Allah Teâlâńın bize vahyettiği sözlerin hepsi gerçekleşe‐ cektir. Bu iman ile Ońa yönelip yardım isteriz. Asıl çetin gün‐

Kutsî Duâ


351

ler kıyamet günü olacaktır.

‫ﺍﺕ‬‫ﺮ‬‫ﻥ ﻣ‬ ‫ـﺎ‬‫ـﻨ‬‫ﺎﻣ‬‫ﻥ ﻳ‬ ‫ـﺎ‬‫ ـﻨ‬‫ﺎ ﺣ‬‫ﻳ‬

[

]

“Hannân ve Mennân olan Allah Teâlâ´m.”

Hannân, geniş rahmet ve karşılıksız iyilik eden, kullarını za‐ rar veren şeylerden himaye eden, kendinden yüz çevirenin dönüşünü kabul buyuran, hatasını kulun başına kakmayan demektir. Mennân, kullarına inam ve ihsanını minnetsizce layık olup olmamasına bakmadan istemesinden önce veren demektir. Bu iki isim 99´lük Esma‐ül Hüsna içerisinde geçmez. Lakin bu iki ismin zikrine çalışanlar sırrını görünce hayretler içinde kalırlar. Öyle ki dua içinde zikredilsin de o dua ret olsun. Tec‐ rübe ile sabit olduğu müşahede edilmiştir. Üç adet okunmalıdır.

‫ﺭ ِﺽ‬َ‫ﻷ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ ﻭﹶ‬‫ﻤـٰﹶﻮﺍﺕ‬ ‫ﺴـ‬ ‫ﻳﹶﺎﹶﺑ ©ﺪﻳـﹶﻊ ٱﻟـ‬

“Yeri ve gökleri yoktan var eden Allah Teâlâ´m.”

Zatında, sıfatında, fiillerinde, emsali görülmemiş olan ve benzeri olmayan şeyleri yaratan ancak Allah Teâlâ´dır. Allah Teâlâ yok olan bir şeyi çal ışma ve araşt ırma yapma‐ dan ‘ol’ diyerek yaratand ır. Kâinat yarat Kâinat yarat ıl ırken öncesi ve öncesi ve ben‐ zeri olmadan zeri olmadan iradesine uygun yarat ılmışt ır.

‫ﺍﺕ‬‫ﺮ‬‫ ﻣ‬‫ﻴـﻮﻡ‬‫َـ‬‫ﺎﻗ‬‫ ﻳ‬ ‫ﺣ ـﻲ‬ ‫ﺎ‬‫ﻳ‬

[

]

“ Hayy ve Kayyum olan Allah Teâlâ´d ır.”

Hayy, diri demektir, Öyle bir diri ki, her şeyi bilen ve her şeye gücü yeten demektir.

352

Kutsî Duâ


Allah Teâlâ için ölüm düşünülmez. Daima hazır ve nazırdır. Yaşayan mahlûkatın hayatını veren de O´dur. O olmasaydı hayattan eser olmazdı. Var olanın muhtaç olduğu Vücut‐u Mutlak´tır. Kayyum, her şey üzerinde kaim, eşyayı ayakta tutan de‐ mektir. Bir başka manası da, bir şeyin kıyamı, yani, varlık sahibi olarak durabilmesi neye bağlı ise, onu veren demektir. Allah Teâlâ her şeyin takdir edilen vaktine kadar durması için sebeplerini ihsan etmiştir. Onun için her şey Hak ile kaim‐ dir. Allah Teâlâńın bir an tasarrufunu çektiği tasavvur olunsa idi âlem helak olurdu. Üç defa okunmalıdır.

‫ﺍﺕ‬‫ ﹶﻣﺮ‬ِ‫ﻛْـﹶﺮﺍﻡ‬ ِ‫ﻹ‬ ْ‫ ﻭﹶ ﺍ‬ِ‫َْـ ﹶﺠـ ﹶﻼﻝ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺍ ﺍ‬ ‫ﻳﹶﺎﺫ‬

[

]

“Zül-Celâl ve Zül- İ krâm krâm olan Allah Teâlâ´m.”

Allah Teâlâ büyüklük ve kerem sahibidir. Celal; büyüklük, ululuk manasınadır. Büyüklük alameti olan ne kadar kemaller varsa hepsi Allah Teâlâýa mahsustur. Allah Teâlâ aynı zamanda büyük bir fazl‐ı kerem sahibidir. Mahlûkat üzerine akıp taşmakta olan sayıya gelmez, sınır ka‐ bul etmez nimetler hep Ońun ihsanı ve ikramıdır. O nimetle‐ rin zerresinde olsun hiç kimsenin hakkı yoktur. Bu isimleri mahlûkat için düşünmek mümkün olmayan şeylerdir. Bu iki isimde İsm‐i Âzam sırlarının olduğu rivayeti vardır. Yedi adet okunmalıdır.

‫ﺔ‬‫ـ‬ِ‫ﻟْـﺒﹶـ ﹶﺸ ـﺮ ﻳ‬ ‫ ﺍ‬‫ ـﺒﹶﺎ ِﻉ‬‫ ﻃ‬‫ﻣـﻦ‬‫ـﺒﹶﺎﻋﹶـﻨﹶﺎ‬‫َﻃ‬ ‫ﻞ‬ ‫ُﻘـ‬‫ـ‬ ‫ـﻨ‬َ‫ﻥ ﺗ‬َ‫ﺍ‬ ‫ـﺔ‬‫ﺗـ ـﻴ‬‫ﻮ‬‫ ﺍ ﱠﻻﻫ‬‫ﻈَـ ِﻢ‬ ‫ﻌ‬ِ‫ﺑ‬ ‫ ﹶﻚ‬‫َﺄﻟـ ـ‬‫ﺴ‬ َ‫ﻧ‬

“Allah Teâlâ´m, azamet-i Lahûtiyen ile Sen´den be şeri

Kutsî Duâ


353

tabiat ımı z z ın hayvaniyetini, f ıtrat ımı za za dönmesini istiyoruz.” Lahût; keyfiyeti, belirtisi olmayan gözlerin idrakinden gizli olan demektir. ‘Hu’ ismi buna i şaret eder. Yani O, zat ‐ının bildi ği, bizim bilmedi ğimiz gibidir. O, O´dur. Bu sı fatla fatla Allah Teâlâ´dan istenmesi sırr ına bizim vak ı f f olamad ığımız bir hal bir hal yine yine aynı özellikten zahir olaca zahir olacağındand ır. İnsan yaratılışta melek ve hayvan taraf ını haiz olarak dün‐ yaya gelir. Fakat Allah Teâlâńın yardımı ile hayvanı taraf ını terbiye ve tahvil ederek, melekiyet sıfatına erer. Burada değiş‐ tirilmesi istenen kötü ahlakın, güzel ahlaka tahvili ve f ıtratın bozulmamasıdır. Çünkü nefis başıboş bırakılırsa aşısız meyve ağaçları gibi, meyvesinden yoksun veya olgun olmayan mey‐ veler verir. Bıyıkları, tırnakları kesmek, koltuk ve kasıkları temizlemek vb. f ıtrat amellerindendir. Bunlar bile terk edildiğinde noksan‐ lıklar zuhur eder. Mesela, Benî İsrail´de erkekler bıyıklarını uzatmaya başla‐ yınca kadınlar zinaya yönelmişlerdir. Çünkü kadın tabiatı uzun bıyığı sevmez. Bu sebepten dolayı Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem bir şeyi tavsiye etmişse bunda ancak bir hayır ve hikmet aranmalıdır. Nefis terbiye edilmediği zaman insanın f ıtratı bozulur. Kad ına erkek huyu erkek huyu verirsen sevici, erkeğe kad ın huyu ve‐ rirsen lûti olur. lûti olur. Ancak yarat Ancak yarat ıl ıştaki noksanl taki noksanl ık tedavi k tedavi olmaz. olmaz. Bülbüle gülis‐ tan, böceğe çöplük gereklidir. çöplük gereklidir. Asl ı noksan olanın, halleri de halleri de noksand ır. Yeni testi sidi ği çekerse art ık su ondan pisli ğini gidere‐ mez.

354

Kutsî Duâ


‫ﺔ‬‫ﻠْﻮﻳِـ‬ ‫ـ‬‫ْـﻌ‬‫ ﺍﻟ‬‫ﺘ ﹶِﻚ‬‫ﻜَـ‬ ‫ـ‬‫ـۤﺌ‬ ‫ـﻬﹶﹶﺠـﻨﹶﺎﹶﻣـﹶﻊ ﻣﹶﻠ‬‫ﻣ‬ ‫َـﹶﻊ‬‫ﻓ‬‫َـﺮ‬‫ﻥ ﺗ‬َ‫ﺃ‬ ‫ﻭﹶ‬

“Allah Teâlâ´m ruhlar ımı z z ı ulviyette olan meleklerin kat ına çıkarmanı isteriz.”

Burada asıl istenilen şey yaratılışı ulviyet ve süfliyyet olan insanın tercih yönüdür. Katade kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz demiştir ki; melekler akıldan, hayvanlar şehvetten, insanlar akıl ve şehvetten yaratılmışlardır. İnsanda hangi yön galip olursa insan o hal üzere olur. Bir başka manada, melekler ulviyet ve süfliyyet ile memur olduklarından dolayı kötü kişileri cehenneme, iyileri cennete ulaştırırlar. Allah Teâlâ kullarına ihsanlarını kat kat artırır, kendine dost seçer. Bu ihsanlarından kendisini bile haberdar etmez. İmam Rabbanî kaddese’llâhü Rabbanî kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz buyurdular ki; “Allah Teâlâ dostlarını öyle saklamıştır ki, zahirleri bile kalplerindeki kemalattan habersizdir. Nerede kaldı ki, başka‐ ları onların halini bilsin” bilsin”

ِ‫ﻟْﺤﹶـﺎﻝ‬ ‫ ﺍ‬ِ‫ﺣـﺴﹶـﻦ‬َ‫ﺃ‬ ‫َﻰ‬ ‫ﺍﻟ‬ ‫ ﻟ‬ ‫ﹶَﻟﺎـﻨﹶﺎ‬ ‫ﺣ‬  ‫ﻝﺣﹶـ ـﻮﱢ ْﻝ‬ِ‫ـﻮﹶﺍ‬‫ﻷَﺣ‬ ْ‫ ﻭﹶ ﺍ‬ِ‫ﻮﻝ‬‫َْﹶﺤـ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻝ ﺍ‬ ‫ﹶﺤـﱢﻮ‬‫ﻣـ‬ ‫ﻳﹶﺎ‬

“Halleri de ğ i i ş tiren Allah Teâlâ´m, hallerimizi iyi ve güzel olanlara çevir.” Manasından da anlaşılacağı üzere; kul avam sınıf ından ise kötü huylardan iyi huylara, havastan ise ileri makamlara yük‐ selmesi olarak gerçekleşir. Çünkü ‘Ebrarların iyilikleri, mukarrebler yanın da günah gibidir’ sözü bu gerçeği göster‐ mektedir. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín “Ben günde yetmi ş kere isti ğ far ederim” demesi Efendi‐

Kutsî Duâ


355

mizin günahkâr olmasından olmayıp, terakki eden hali sebebi iledir. Maneviyat yolunda nefsin terakkisi, mükellefiyetin art‐ masına sebep olur. Nimetin ziyadeleşmesi, külfetin artmasına sebeptir.

َ ‫ﻙ‬ ‫ﺪ‬ ‫ِﹶﺤﻤ‬‫ﻭﹶ ﺑ‬  ‫ﻢ‬‫ﻬ‬ٰ‫ ـ‬‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬ ‫ﻧَ ﹶﻚ‬ ‫ﺒ ﹶﺤﺎ‬‫ﺳ ـ‬

“Allah Teâlâ´m Sení hamdin ile takdis ve tenzih ederim.”

Allah Teâlâńın şanına layık olan tesbih yine zat‐ı taraf ın‐ dan olan ile olabilir. Allah Teâlâńın şükrünü yine Allah Teâlâ ile yapabiliriz. Acizin, mutlak üzerinde bir keyfiyeti olmaz. Sakalının beyaz‐ lamasına mani olmayan insan neye gücü yetebilir.

‫ﻧْـ ﹶﺖ‬‫ﱠَﺍ‬ ‫ﻻ‬‫ٰۤﹶﻪ ﺍ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺍ‬‫ﻻ‬ ‫ﻥ‬  َ‫ﺃ‬ ‫ﺪ‬ ‫ـﹶﻬـ‬‫ﺃَﺷ‬ ‫ﻴ ﹶﻚ‬‫َـ‬  ِ‫ﻟ‬ ‫ﺏ ﺇ‬ ‫ُﺗﻮ‬‫ﹶَﺃ‬ ‫ﻭ‬ ‫ﻙ‬ ‫ﻔﺮ‬‫ﻐْـ‬ ‫َـﺘ‬ ‫ﺳ‬َ‫ﺃ‬

“ Senden ba şka ilah olmad ı ğ ına şahadet ederim.”

“ İ sti sti ğ far ederim ve tövbem sanad ır.”

‫ﻚ‬‫َﻴ‬  ِ‫ﻟ‬ ‫ ﺇ‬‫ﺗُﻮﺏ‬َ‫ﻭﹶَ ﺃ‬  ‫ﺮﻙ‬‫ْﻔ‬‫ﺘَﻐ‬ ‫ﺃَﺳ‬ ‫ﻧْﺖ‬َ‫ﺍﻻﱠ ﺃ‬‫َﻪﹶ‬ ۤ‫ﻟ‬ ‫ ﺍ‬ ‫ﻥ ﻻ‬  َ‫ ﺃ‬‫ﹶﻬﺪ‬‫َﺷ‬ ‫ﺃ‬  ‫ﺪﻙ‬‫ﻤ‬ ‫ِﺤﹶ‬‫ﻭﹶ ﺑ‬  ‫ﻢ‬‫ﺍَﻟﱠﻠﻬ‬ ‫ﻧَﻚﹶ‬ ‫ﺤﺎ‬‫ﺳﺒ‬

Bu dua hakk ında şu rivayet vard rivayet vard ır. “Abdest bitiminde baş göğe yönelmiş olarak okunursa cennetin sekiz kapısı açılır. ‘Dilediğinden gir’ diye seslenilir.

‫ﺮﻩ‬‫ﻧُ ـ‬ ِ‫ﺎَﻡ‬ ‫ﻷَﻧـ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫َﻰ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﺍ‬ِ‫ِـﻖ‬‫ﺑ‬ ‫ﺪٱﻟـﺴـﺎ‬‫ﻤ‬ ‫ﺤﹶ‬‫َﻣ‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ﺪ‬‫َﻰ ﺳﹶـﱢﻴ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﻢ ﻋﹶ‬‫ﻠـ‬‫ﻞ ﻭﹶﺳﹶ‬ ‫ﺻﹶ‬ ‫ﻬﻢ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬ “Mahlûkat

yarat ılmazdan

önce

nuru

yarat ılan

356

Kutsî Duâ


Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín üzerine salat ve selam olsun.” Bütün mevcudat Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizín hürmetine ve Ońun nuru şanından yaratılmıştır. Bu bir hakikattir. Hakikat‐ı Muhammediye ilk yaratılışta var olan ve bütün varlığın esası olan zattır. Buna İsm‐i Âzam´da denir ki, Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz´dir.

‫ﺭﻩ‬‫ﻬﻮ‬‫ﻇُ ـ‬ ‫ﻤ ﹶﲔ‬َ‫ﻟ‬ ‫ٌْـﹶﻌﺎ‬ ‫ﻠ‬‫ﺔ ﻟ‬ ‫ـﹶﻤ‬‫ﺭﹶﺣ‬

“Hz. Muhammed sallallâhü aleyhi ve sellemín bu âleme te şrif buyurması rahmettir.” Müminlerin terakkisine ve Allah Teâlâýa yaklaşmalarına, kâfirlerin ise azaplarının tehir veya teciline sebep olmuştur. Çünkü Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem dünyaya teşrif buyurmadan önce Gazab‐ı İlahi tecelli edince azap peşinen gelirdi.

‫ﻘ ﹶﻲ‬‫ﹶﺑ ـ‬‫ ﻭﹶﹶﻣـﻦ‬‫ِـﺔ‬‫ﻟْـﹶﺒﺮﻳ‬ ‫ﻣـﹶﻦ ﺍ‬‫ٰﻰ‬‫ﹶﻣﻀ‬‫ﹶﻋـﺪﹶﹶﺩﹶﻣـﻦ‬

“Allah Teâlâ´m, mahlûkat ından geçenler ve kalanlar sa yısınca Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemé salât ve selam ederim.” Kutsi Dua Bahâiyye okuma anı itibarı ile geçmiş ve gelecek‐ ler sayısınca Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem e dua ederiz demektir. “Darda kald ın mı , , yolda kald ın mı , , düşmanın oldu mu, im‐ tihanda, zor i şlerinde; ‘ Sallallahü Sallallahü alâ Muhammed’ demeli ‐ dir.” Gönenli Mehmet Efendi kaddese’llâhü sırrahu’l‐aziz

Kutsî Duâ


357

‫ ﹶﻲ‬‫ ﹶﺷﻘ‬‫ﻢ ﻭﹶﹶﻣـﻦ‬‫ﻬ‬‫ ـ‬‫ﻨ‬‫ﻌ ﹶﺪ ﻣ‬‫ ﺳﹶـ‬‫ﻭﹶﹶﻣـﻦ‬

“Allah Teâlâ´m geçen ve kalanlar ister mümin olsun, ister kâfir olsun, say ılar ınca salât ve selam ederim.”

‫ﺤﹶﱢﺪ‬ْ‫ُﺎﻟ‬ ِ‫ﻂ ﺑ‬ ‫ﺤﻴ‬ ُ‫ﺗ‬ ‫ﻭﹶ‬  ‫ﺪ‬ ‫ُْـﹶﻌ‬ ‫ﻟ‬ ‫ﻕ ﺍ‬ ِ‫ﻐْﺮ‬ ‫َﺘـ‬ ‫ﺴ‬َ‫ ﺗ‬‫ﹶﺻ ﹶﻼﺓ‬

“Sayılar ın sonsuzlu ğ u ve sınırlar ı (boyutlar ı ) kaplayan salât ile Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemé salât ve selam ederim.” Allah Teâlâńın bildiği sayılar ve boyutlar ile salât ve se‐ lamda bulunurum demektir.

‫َـﹶﻬﺎ‬‫ﻀۤﺎﹶﺀ ﻟ‬ ‫ﻘـ‬َْ ‫ﻻ ﺍﻧ‬ ‫َـﻬﹶﺎ ﻭﹶ‬‫َﹶﻣ ﹶﺪ ﻟ‬ ‫ﺃ‬ ‫ﻻ‬ ‫َـﻬﹶﺎ ﻭﹶ‬‫ﻬۤﺎﹶﺀ ﻟ‬ ‫ ـ‬‫َْـﺘ‬ ِ‫ﻧ‬ ‫ﻻ ﺇ‬ ‫ـَﻬﹶﺎ ﻭﹶ‬ َ‫ﻟ‬ ‫ﺔ‬ ‫ﺎﻳـﹶ‬َ‫ﻏ‬ ‫ﻻ‬ ‫ﹶﺻ ﹶﻼﺓ‬

“Ba şlang ıçlar ı ve sonlar ı olmayan, tükenmeyen, okundukça artan salât ile salât ve selam ederim.”

ً ‫ﺔ‬ ‫ ـﹶﻤـ‬‫ﺩۤﺍﺋ‬ ‫ ﺻﹶ ـ ﹶﻼﺓ‬‫ﻴﻪ‬‫َـ‬‫ِـﻬﹶﺎ ﻋﹶﻠ‬‫ﻴ ﹶﺖ ﺑ‬‫َـ ﹶﻚ ٱﻟﱠﺘﻰ© ﺻﹶﻠﱠـ‬‫ﹶﺻ ﹶﻼﺗ‬

“Zat-ıńın Fahri Âlem Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizé devaml ı durmaksı z z ın etti ğ in in salât ın ile salât ve selam ederim.” “Muhakkak ki, Allah Teâlâ ve melekleri Nebi üzerine sa‐ lâtta bulunurlar. Ey iman Ey iman etmi ş kimseler Ońun kimseler Ońun üzerine salât ‐ ta, teslimiyetle selamda bulunun.” (Ahzab (Ahzab 56)

‫ِٰـ ©ﻪ‬‫َﻰ ﺍﻟ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﻭﹶ ﻋﹶ ـ‬

“Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín âline de salât

358

Kutsî Duâ


ve selam olsun.” Âl, Ehli Beyt‐i Muhammediye sallallâhü aleyhi ve sellem, akrabaları ve Ońun yolunda gidenlerdir. Ehl‐i Beyti sevmeyi İmam Şafi radiyallâhü anh farz kabul eder.

‫ﺒِﻪ‬ ‫ﺤـ ـ‬ ‫ﹶﻭ ﹶﺻـ‬

“Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín ashab ına da salât ve selam olsun.” Ashab, sahabenin çoğuludur. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemí gören, iman edenlerdir.

‫ـﻪ‬‫ﺗ‬‫ﺘْﺮ‬ ‫ﻋ‬‫ﻭ‬

“Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín nesline, zürri ş ve gelecek akrabasına ve a şireti üzerine de yetine, geçmi salât ve selam olsun.”

‫ـٰ ﹶﻚ‬‫ﺫَﻟ‬ ‫ﻞ‬ ‫ﺜْـ‬ ‫ﻣـ‬ ‫ﻔُﻮﹶﻥ‬ ‫ ـ‬‫ﺎﹶﻳﺼ‬‫ ﻋﹶﻤ‬‫ﺰﺓ‬‫ﻌـ ـ‬ْ‫ﺒ ﹶﺤﺎﹶﻥ ﺭﹶﺑﱢـ ﹶﻚﹶﺭ ﱢﺏ ﺍﻟ‬‫ـ ـ‬‫ﺳ‬

“Yine, sayılar ın sonsuzlu ğ u ve sınırlar ı (boyutlar ı ) ) kapla yan salât ile bu sayd ıklar ımın üzerine tekrar ım olsun.”

“Rabbín, izzet sahibi, onlar ın (kâfirlerin) isnat ettikleri vası flardan flardan münezzehtir.”

‫ﻠﻴـﹶﻦ‬‫ﺮﺳﹶ‬‫ﻤ‬ْ‫َﻰ ﺍﻟ‬ ‫ﻠ‬ ‫ ﻋﹶ‬‫ﹶﻭﺳﹶـﻼﹶﻡ‬

“Selam Rasüllerin üzerinedir.”

Kutsî Duâ


359

‫ـَﻴـﹶﻦ‬ ‫ﻟﻤ‬ ‫ْـﹶﻌـﺎ‬‫ﺭﹶ ﱢﺏ ﺍﻟ‬ ِ  ‫ﺪ‬‫ﻤ‬ ‫ﻟْﺤﹶ‬ ‫ﻭﹶ ﺍ‬

“Hamd, âlemlerin Rabbí olan Allah Teâlâ içindir.” (Saffat 180–182) Bir hadiste Efendimiz sallallâhü aleyhi ve selem buyurmuş‐ tur ki: “Her kim “Her kim k ıyamet günü yamet günü ecirden tam ölçekle ölçmek sevindi ölçmek sevindi ‐ recekse meclisinin sonunda kalkacağı sıra bu ayetleri okusun.” ayetleri okusun.”

‫ـﻨﹶﺎ‬‫ﻠَـﻴ‬ ‫ﺐ ﻋﹶـ‬ ‫ُ ـ‬‫ﻭﹶ ﺗ‬  ‫ﻢ‬‫ﻠﻴـ ـ‬‫ْـﻌﹶ‬  ‫ﻊ ﺍﻟ‬‫ﻤﻴـ‬‫ ـ‬‫ﻧْ ﹶﺖ ﺍﻟﺴ‬‫ﺍﻧﱠﻚﹶَﺍ‬‫ﺎ‬‫ﻣﻨ‬ْ‫ﹶـﻞ‬‫ﻘَـﺒ‬ ‫ﺗَـ‬ ‫ـﻨﹶﺎ‬‫ﺭﹶﺑ‬ ‫ﺕ‬‫ﺍ‬ ‫ ﻣﹶﺮ‬‫ﺣـﻴـ ِﻢ‬ ‫ﺮ‬‫ـ‬  ‫ﺏ ﺍﻟ‬ َ‫ﻮﺍ‬‫ﻧْ ﹶﺖ ﺍﻟـﱠﺘ ـ‬‫ﹶَﺍ‬ ‫ﻚ‬‫ﺍﻧ‬‫ﱠـ‬ [

]

“Ey Rabbímiz, bizden kabul buyur. Ş üphe üphe yok ki Sen i şitensin ve bilensin. Tövbelerimizi de kabul buyur. Ş üphe üphe yok ki sen merhametlisin, tövbeleri kabul edensin. ” (Bakara 127–128) Üç defa okunacak.

‫ﺍﺕ‬‫ ﹶﻣﺮ‬ٍ‫ﻞ ﺷﹶـﺮﱟ‬ ُ‫ ﻛ‬‫َﻦ‬ ‫ﺎ ﻣ‬ ْ‫ﻧ‬‫ﺬ‬‫ﺃَﻋ‬ ‫ﺮﻭﹶ‬ٍ‫ﺧ ـﹶﻴ‬  ‫ُ ﱠﻞ‬‫ﻨﹶﺎ ﻛ‬‫ﻋﻄ‬  َ‫ﺃ‬ ‫ﻢ‬‫ﻬ‬ٰ‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬

[

]

“Allah Teâlâ´m, bütün hay ırlar ı verdi ğ in in gibi, şer olan şeyden sak ınmamı z her ş z ı bizlere nasip k ıl.” Üç defa okunacak. İnsana hayrın ve şerrin ne olduğunu öğrenmesi farzdır. Bu öğrenmenin faydası insanın kendine olduğu gibi başkasına da vardır. Allah Teâlâ´dan bir şey istemek için, o şeyin bilgisine kavuşmayı da Ońdan istemek lazımdır.

360

Kutsî Duâ


İslamiyet, insanların saadetine çalışanları, kendini kurtar‐ mağa çalışanlardan, daha üstün tutmaktadır İlim öğrenen kimse, nefsine uymakla kendine zarar yaparsa da, herkes onun ilminden faydalanır. Kendini yakarsa da, baş‐ kalarının kurtulmasına sebep olur. Her şeyin cehaletinden ilmi daha hayırlıdır. Hz. Ali kerremallâhü veche “ şerri şerden kurtulmak için öğrenin” buyurdu. renin” buyurdu.

ِ‫ﺍٰﻝ‬ ‫َﻰ‬ ‫ﻠ‬ ‫ﺪ ﻭﹶ ﻋﹶ‬‫ﻤ‬ ‫ﺤﹶ‬‫َﻣ‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ﺪ‬‫َﻰ ﺳﹶـﱢﻴ‬ ‫ﻠ‬ ‫ ﻋﹶ‬ْ‫ﺭِﻙ‬ ‫ﻢ ﻭﹶﹶﺑﺎ‬‫ﻞ ﹶﻭﺳﹶ ـﻠ‬ ‫ ﹶﺻ‬ ‫ﻬﻢ‬ٰ‫ ـ‬‫ـ‬‫ﺍَﻟـﻠ‬ ‫ﻟَ ﹶﻚ‬ ٍ‫ﻮﻡ‬‫ﻌﻠ‬‫ﻞﹶﻣ‬ ‫ُـ‬‫ ﻛ‬‫ِﹶﻌ ﹶﺪﺩ‬‫ ﺑ‬ٍ‫ﻔَﺲ‬ َ‫ﻧ‬ ‫ ﻭﹶ‬‫ﻤ ﹶﺤﺔ‬‫َـ‬‫ﻞ ﻟ‬ ‫ُـ‬‫ﺪ ©ﰲ ﻛ‬ ‫ﻤ‬‫ﻣ ﹶﺤ‬َ ‫ﻧﺎ‬ ‫ﺪ‬‫ﺳﹶـﱢﻴ‬

“Allah Teâlâ´m Muhammed sallallâhü aleyhi ve sellem ile Muhammed sallallâhü aleyhi ve sellemín ümmeti üzerine rahmetini ve bereketini, Sana malum olan şeyler sayıcınca gözümüz açı p kapayınca ve nefes al ı ş ve veri şteki her anımı zda zda dileriz.” Üç defa söylenecek. Üç defa yine bilinen bir salâvat okunacak134

‫ﺭ‬َِ‫ﺎ‬ ‫ﺬَﺍ ﹶﺏ ٱﻟـﻨ‬ ‫ـﹶﻨﺎ ﻋﹶ‬‫ﻭﹶً ﻗ‬ ‫ﺔ‬ ‫ ﹶﺣ ﹶﺴﻨﹶ‬‫ﺧﹶﺮﺓ‬ٰ‫ﻻ‬ ْ‫ﺍ‬ ‫ﻭﹶً ©ﰲ‬ ‫ﺔ‬ ‫ـﻴﹶﺎ ﹶﺣﺴﹶـﻨﹶ‬ْ‫ﺪﻧ‬ ‫ـٰﻨﹶﺎ ©ﰲ ﺍﻟ‬َ‫ﺗ‬  ‫ﺎ ﺍ‬ ‫ـﻨ‬‫ﺭﹶﺑ‬

“Allah Teâlâ´m, bize dünyada ve ahirette de iyilik ver ve bizi ate ş azabından koru der.” (Bakara 201)

Hasene, insanın nefsinde, bedeninde, hallerinde kavuşun‐ ca sevinç duyacağı nimettir. 134

—Bir işin olması için yedi günde yedi defa Salâvat okunması uygundur.

Kutsî Duâ


361

Kelime manası ise; güzel ve güzellik demektir. Esasen hasen; hasen; güzel, sürur ve rağbet olan her hangi bir şey demektir. Bunun için yalnız dünya iyiliği istemek akıl işi değildir. Basiret sahipleri “Ya Rabbí hem dünyada ve hem de ahirette iyilik ver” derler ve hatta bu kadarla da kalmayıp, cehennem azabından sığınarak, talep ve dua ederler. Dünya ve Ahiret ve Ahiret haseneleri haseneleri nelerdir? nelerdir? Dünyada sıhhat, her şeye gücü yetmek ve hayırlı işler. Ahirette de ise sevaptır. Üç defa okunacaktır. Daha sonra Kutsi Dua Bahâiyyeńin bitiminde; 1‐adet Fatiha‐i Şerif 3‐adet İhlâs‐ı Şerif 3‐Salâvat‐ı Şerif; okunur. Kutsi Dua Bahâiyyeńin başında zikredilen gibi hediye yapı‐ lır.Allah Teâlâ´m yazdığımız açıklamayı eksik ve noksanları ile kabul buyur. Elhamdülilahi rabbil âlemin. Hüküm ve bekâ ancak Allah Teâlâ´ nındır. 26.06.2005 Esenler / İstanbul

KAS İ D İDE- E- İ İ ERCUZE 135

‫ﻟﲪﺮﻦ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ‬ ‫ ﺍﻟﲪﺮ‬‫ﺑﺴـــﻢ ﺍ‬ BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM Hamd; âli, sadık, bir, tek, âlim, rızk veren, melik, kutsî, celal sahibi, rızklar ve ecelleri takdir eden, ilm‐i küllîyeýe sahip olan, benzeri olmayan, celali büyük olan, kaderleri takdir eden, denizleri, karalar kadar yaratan, Ońun için Zatı'na sıfat olarak celal isimi verilenédir. Ońa kimse benzeyemez, nimetleri toplanıp sayılamaz, ya‐ ratılanlar hükmünü değiştiremez. O lütfu ihsanı ile insana bilmediğini öğretti. Yakin derece‐ sinde olan hakikati bize ulaştırdı. O Yüce Rab zatıyla birliği ile tek oldu. Gizlediği ilmide dile‐ diğine bağışladı. Elín de topladığı kudreti istediğine verdi. Âlemin zerrelerinden kavimleri seçti. Kader kalemini iyilik‐ le hareket ettirdi. Hakikat varidatlarını insana yükledi. Sonra doğru yola Elest Meclisin´den beri hidayet etti. Biz buna şahidiz. İnsanlar verdiğiniz sözü unutmayın. Hamd, bizi dalaletten hidayete sevk eden ve bu yolu seçe‐ nedir. Salât ve selam kesintisiz, bizlerden kadri ve kıymeti yüce olan Nebińin üzerine olsun. 135

— Tercümede toplu manaya gidilmiştir. Dipnotlar ve eksik olan manalar şahsımıza aittir.

364

Kasîde-i Ercûze

Kıyamete yakın gönderilen Hz. Muhammed sallallâhü aley‐ hi ve sellemé ikram layıktır. O iyilik hazinesi, cömertlik denizidir. Huda’nın nurudur. Vasıfta Efendi, sıfatta kâmil, nuru za‐ tıńdandır, bakanlarından değildir. Ońun nuruyla Levh‐i Mah‐ fuz'da satırlar parıldar. Bize bu haber geldi. haber geldi. O her şeye muttali olduğu halde, bilinmeyeni bildiği halde hakkına tecavüz etmez ve etmemiştir. Her şeyin sahibi Ońa dostum dedi. Ońu, Ońunla anlattı. Sırları, Ońa anlattı. Bir sözü sakladıysa edebindendir. Ońun göğsünde topla‐ nan ilim gelmiş ve geleceğin ilmidir. Vera sahibine bu sıfatla kim kıyas edilebilir. Bu bendeki olan Ońun feyiz deryasından avuçladıklarımdır. Kudret ve zengin Mevla’mız aff ına ulaşan Kuluńa sarılarak bu sözleri söylüyorum. Ben doğru yola çağıran Hidayet sahibi Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem in Amcası oğlu Aliýim. Bana Ali adından başka Haydar, Huneyn ve Hayber Fatih'i derler. Bizimle harp edenlerle döne, döne tozu dumana kata‐ rak savaşırım. Askerler Medine'den çıktıktan sonra sekine ve yardımla kuvvetlenmesinden sonra emniyetle hükmüne Allah Teâlâńın dinine çağırdılar, ben de çağırdım. Gecenin bir yerinde bir vadide konakladığımızda Hz. Bilal radiyallâhü anh ayağa kalktı ve seslendi. “Kim bu askerin pe askerin peşinden gelirse Allah gelirse Allah Teâlâýa verdi ği ahit i ahit üzeredir. Kaybolmay ın, kaybolan kendini kaybeder tedavisi olmayan derde düşer.” O zaman Hz. Osman akrabalığından dolayı cahil kavme Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizín

Kasîde-i Ercûze

365

emriyle uyarıcı olarak gönderildi. Çünkü Arap arasında sevi‐ lirdi. O yüceler yücesi iki nurunu Ońa verdi. Bu yüzden “Onla‐ r ı incitirim diye, bana sabr ı indir” derdi. indir” derdi. Ben gizli bir sesle yardım istedim, Bana; “Ey Ali korkanlardan Ali korkanlardan olma!” Bu bana hidayeti ve cesareti buldurdu. Düşmanlar üzerine yürümek için kalkıverdiğim de yerin üzerine bir hat çizerim. Sonra miğferimi giyerim, Zülfikâr ´ımı alırım, çevikçe atıma binince korku benden uzaklaşır. Devamlı olmasa da gözlerimde ağrı olurdu. Uyumuştum, Fatıma radiyallâhü anha beni uyandırdı. Yanaklarıma dokun‐ du. —Nazma koyduğun haber verdi ğin şeylerden, elemdeki gözlerin hakk ına bendeki ilimden haber ver. O gözlerde halle‐ rin şerhi vard erhi vard ır. Gizlemeden o sırlar ı açıkla. Babamın askerleri ‐ ne çal ışmalar ının kar şıl ığı vard ır. Sonra Hasan ve Hüseyin radiyallâhü anhüma beni arayıp, ulaşılmaz bir nazarla, uykuları gözlerinden aka, aka beni yolcu ettiler. Rabb´ımın daveti için oruç adadım. Allah Teâlâ için selamet emniyet benimle, her iki yanı keramet olanlarla gece‐ ledim. Bu gece TA‐HA136 ile şereflendim, ta ki sabah oldu. Kim TA‐ HA ile istediğine ulaşmasın. Nebi Muhammed sallallâhü aleyhi ve selem uykular bastırırken, elindeki sancakla bana bakarak dedi ki; “Allah Teâlâ ve Rasülüńün sevgisini kazanmış , güzellikleri toplamış birine sancağı yar ın vereceğim. Ya Ali senin gözlerine Allah Teâlâ´dan şifa isteyeceğim.” 136

—Ta‐Hańın ebcedi 14 rakamına eşittir. Onun için 14.Yüzyıl Müslümanların lehine olacağına işaret eder.

366

Kasîde-i Ercûze

Ağzından tükürüğünü alıp gözüme sürdü. Gözlerime sandım ki, bal dolmuştu. Ońun eliyle hastalık gitti, şifa geldi. Gözüm aydınlandı. Mübarek ellerini doya, doya öptüm, şükür ettim. Harp meydanında en çok silah kullanan, atan, en ileride hare‐ ket eden, heybeti ile önü alınmayan savaşçı ben oldum. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve selem; “Ey Ebu “Ey Ebu Talib'in oğlu bize savaşın zaferini getirdin” zaferini getirdin” Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizín hiç hatal hiç hatal ı görüşü olur mu? olur mu? Biz Ońunla akılı bulmuşuz. Biz onunla kendilerine hidayeti getiren Tevrat'ı terk eden‐ lere hidayet gösteren olmuşuz. Yazıklar olsun o Yahudilere. . . Aslanın darbeleri ile doğruyu görecekler.137 Haykırıyorum; Benim Aslan gibi yakalamama, benimle ge‐ len şiddetli korkuya, vuruşuma, nasıl mani olabilirler. Kim bile, bile bana nasıl vurmaya kalkabilir. Elimde kalkanım ve Zülfikâr´ım ile yaklaşanları ve darbelerini yıkarım. Öyle ki savaşın dehşetinden meydandaki cinler bile kaçtı. O gün meleklerin yardımı büyüktü. Çünkü bu vuruş Kuv‐ vetli Melik Büyük yardım sahibi, Hâşimín vuruşudur. Savaş meydanında ateşin yükseldiği anda, semadan bir ses işittim. Beşerin seçilmişine ve en hayırlısına, “Bu ses nedir?” Dedim. nedir?” Dedim. Buyurdu ki; “Sabitkadem ol; müjde, zafer senindir. zafer senindir. Allah Allah Teâlâńın yar ‐ d ımı da üzerimizedir. Cibril ve melekler gökte yüksek sesle bize, düşmanlar ımıza ve Yahudilere kar şı Hayber´de yard ım için dua ettiler; bu duyduğum ses odur.” 137

—Ayrıca kıyamete yakın Yahudilerle yapılacak savaşta aslan simgeli ordunun muzafferiyetinden bahsedilmektedir.

Kasîde-i Ercûze

367

Bizler onların açıkça yardımını, tekbirlerini sıkıntı ve savaş zamanlarında gördük. İslam askerleri onları alçaltarak topladı. Hezimete uğratarak o kaleden çıkarttık. Savaşta Allah Teâ‐ lâńın izni ile korkuları daha ziyadeleşti. Kale halkı toplandıkları zaman zannetmişlerdi ki, zenginlik her şeydi. Ben azimle kapının taraf ına yöneldim, kapıyı şiddetle kav‐ radığımda kapı yerinden ayrıldı, taşlar yerinden kopmaya baş‐ ladığında yüzleri kapkara kesildi. Kapının kırılıp ayrılması ile hezimete uğradılar. “Onlar ın kaleleri bir kaleleri bir koruyucu koruyucu olamad ı” 138 Balığın karnında‐ ki Yusuf îbn Yusuf îbn‐i Metta gibi yalvarır halde toplanmışlardı ve me‐ det istiyorlardı. İsyankâr olanlar bize itaatkâr da olmadılar.139 Derin hendeklere doldular ve onlara en kolay şey ölmek idi. Allah Teâlâ Ońa zafer verdi. Kale ehlini Tubba ve Ad Kavmi gibi, ehli kalmaz kıldı. Bize korkudan eminlik ve yumu‐ şaklık ihsan edildi. Ońun fethi TA HAńın mucizesidir. Bunun misli benzeri ve izahatı da yoktur. Bana; Kenan´dan, Adnaná gelen Hâdi ve Nebi Muhammed

138

—“Ehl‐i kitaptan inkâr edenleri, ilk sürgünde yurtlarından çıka‐ ran O´dur. Siz onların çıkacaklar ını sanmamıştınız. Onlar da kaleleri ‐ nin, kendilerini Allah Teâlâ´dan koruyacağını sanmışlardı. Fakat Allah Teâlâńın azabı, onlara beklemedikleri yerden geliverdi. O, yüreklerine korku düşürdü; öyle ki evlerini hem kendi elleriyle, hem de müminlerin elleriyle harap ediyorlardı. Ey akıl sahipleri! İbret alın.” (Haşr,2) 139 —Devletine isyan eden topluluklar ve gruplar hep hezimete uğramıştır. Terörle kurulan bir devletin hiçbir zaman sürekli bir hâ‐ kimiyeti olmamıştır.

368

Kasîde-i Ercûze

sallallâhü aleyhi ve sellem EBU TURAB140 dedi. Bir gün Hz. Fatıma radiyallâhü anha beni incitmiş idi. Fakat yaptığından da pişman olmuştu. Bende mescidin bir köşesin‐ de yan üzerime yatmış olarak uyudum. Tavandaki topraklar üzerime dökülmüş ve bu hal üzere iken Rabbíme bir yakınlık hâsıl oldu. Arab´ın Efendisi Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem geldi ve bendeki bu halin aslını içimin darlığını, bana sıkıntı veren kalbimin üzgünlüğünü gördü. “Kalkar m “Kalkar mısın, Ya Ebu Turab, Beni buraya Beni buraya getiren sana isa‐ bet eden bet eden şeydir” Şefkatli ellerini bana uzattı. Büyük rıza ile birbirinize yak‐ laşın. Fatıma radiyallâhü anha seni bekliyor. Sen kırgın olarak evden çıktın çıkalı, kalbi mahzundur. Kalbimde bir yumuşama oldu, alelacele emrin tutmak için Yaratılmışların En Şereflisi Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellemín arkasından yürüyerek Marziye (rızayı kazanmış kadın)´ın evine geldik. Şeytanın vermiş olduğu sıkıntı bizden gitti. Hz. Fatıma'nın ellerinden tuttum, “Senin için bende bir k bir k ırgınl ık yoktur” k yoktur” “Ya Ali sen Ali sen rütbece yüksek, Allah yüksek, Allah Teâlâńın bir nuru, bir nuru, bana kulluk yönünden bir kulun sığınacağı en güzel sığınılacak bir yersin. Sana kar şı şeytana ve nefsime uydum.” Zehra radiyallâhü anha böyle yakardı; O ve Ben, Hz. Mu‐ hammed sallallâhü aleyhi ve sellemé yalvararak; “Ey Babam “Ey Babamız cahilli ğimizi af imizi af ediniz” ediniz” Yüce Rabbímiz Duamızı kabul buyurdu. Ben bu hadisemi‐ zin bilinmesi için bu nazmı dile getirdim. Cibril aleyhisselâm gelerek; “Ya Muhtar sallallâhü aleyhi ve selem! Yüce Rabbímizin 140

—Toprağın Babası,

Kasîde-i Ercûze

369

sizlere selamı var. Hz. Aliýi Hz. Aliýi ve ve kad ınlar ın Efendisi Hz. Efendisi Hz. Fat ıma’y ı taraf ımızdan müjdele, aralar ındaki k ırgınl ığı ve daha sonra yapacak olduklar yapacak olduklar ını da af ettim. af ettim. Çünkü ben hatalar ı af eden af eden ve iyiliklerle kar şılayanım” buyurdu. m” buyurdu. Cibril aleyhisselâm, bana TA‐Ha yı da öğretti. Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem Allah Teâlâńın bize olan nimetlerini müjdeledi, sonra; “Ey merhametlilerin en merhametlisi Ehli Beytimin günah‐ lar ını af eyle, af eyle, tükenmez ilim ve amel ihsan amel ihsan et, ebedi merhamet ebedi merhamet et” buyurdu. et” buyurdu. Ey benden ince meseleleri soran “ilmi ledünni” “ilmi ledünni” bana bana miras‐ tır. Dilersen geçmiş zamanları sor, dilersen gelecek zamanları sor. Geçmiş ve gelecek benim yanımda aşikârdır. Onların sırlarını ancak ben açığa çıkarırım. Bu söz açık bir delildir. Sen ayetlerden araştırarak beyan edebilirsin. Farslar'ın hesabına göre Doksan sene, dokuz yüzden sonra gelen dokuz karanl ıkta, kta, Fars´ın Arapá üstünlüğü olur. Köpek öldürür gibi Arapları öldürürler. Avab vabis denen fitnelerin baş‐ laması, domuz karanlıkları gibi karanlıklarla gelir. O beldelerdeki insanlar şımarırlar. Fitneler ço Fitneler çoğal ır fesat artar. fesat artar. Yer sakinleri(binalar ı ve dağlar ı , , vb) ile sarsılmaya baş‐ lar.141 Şımaran kavimlerin helakine kadar sürer. kadar sürer. 142 Kim daima kurtuluşta olmak isterse bizim sözümüze gelsin. Bizim öğrettiğimiz tılsıma yönelsin. Bu sırlar inananlar taraf ın‐ 141

—1999 senesinden sonra deprem günlük hayatın bir unsuru olmuştur. 142 —Allah Teâlâýa isyan eden kavimler. Batı.

370

Kasîde-i Ercûze

dan tecrübe edilmiştir. Bu şifreye CENNET ÜL ESMA‐DAİRE‐ TÜ CELİLE´TÜL AHFA ismi verildi. Bu şifreyi Allah Teâlâ´dan Cibril aleyhisselâm hediye olarak getirdi. “Ey Seçilmi ş Nebi bil ki; yard ım senin üzerinedir. Seni se‐ vindirmeye geldik, muhakkak Rabb´ muhakkak Rabb´ ın keremiyle seni hidayete seni hidayete erdirdi ve bu sırlar ı sana gönderdi. Biz melekler Bedir´de bu‐ nunla yard ımda bulunduk. Ya Habiballah! Ömrüne yemin olsun ki, bu t ılsımın kadri çok yücedir. çok yücedir. Çün‐ kü Rabb´ ımın isimlerinden olan İ smi smi Azam Azam vard ır, boyunlarda‐ ki gerdanl ki gerdanl ık gibidir. k gibidir. Âlemde olan her şey, O' na O' na bakar. Saadet onunla Saadet onunla açığa çı‐ kar. Bir bilsen, silah üzerine yazsan aniden kesen yi ğit gibi tesir eder. tesir eder. Onunla müjdeye yak ın olursun. Her şeyi gören Rabb´ ımın bize mucizesidir; bu t ılsım düş‐ manlar ını kahır ile zelil etmen için geldi. Hadi olan Rabb´ ına şükret.” Bir taş üzerinde yazılı olarak bu şifre gelmiştir. Üzerinde iki iç içe dairede yazılı idi. Cebrail aleyhisselâm; “Ya Ali “Ya Ali bu bu Sekine‐i Rabbül i Rabbül âli´dir. âli´dir. Korktuğundan emin k ılar. Kar şılaşt ığın düşmana korku verir” dedi. verir” dedi. Ben aynı alacakaranlık gibi ürperti veren karanlıklar içinden bir ses işittim. Ben tespih edince; “Sana işleri bitiren ve yapan olarak Rabb´ın yeter. Sana ineni kavmin meydanında kalk konuş. Bilsinler ki, bu sabahları seninle keremli olacak. Esma‐i Kahr‐ı ilahinin sırrı düşmanlarınızın üzerine çevril‐ di, müslümanlar sevinsinler; bu sağlam ipe bağlansınlar. Bu şifreyi temiz tutup boyunlarına bağlasınlar” Onların elleri uzaklaştı, ciğerleri üzüntüden kopacak hale

Kasîde-i Ercûze

371

geldi. Putların kölelerine karşı yardım buldular. Bu da Yara‐ tılmışların en hayırlısı Hz. Muhammed Mustafa sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimizín bir davetidir. O doğruluk üzere‐ dir. Bu şifre ile Amr‐u Lain, Şeybe, Utbe, Muğire; dördü, Be‐ dir'de ölen yedi müşrik zülüm ve küfürlerinden dolayı yaka‐ landılar. Kalplerine korku, akıllarında delilikleri arttıkça arttı, istemeye, istemeye zorlukları kabullendiler. İşte bu sefil kavim Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem kıbleye dönmüş namaz kılarken, kesilmiş hayvan işkembesini, bir hevesle kötülük yapmak için arkadan Efendimiz sallallâhü aleyhi ve sellem secde halinde iken, boynu ve sırtı arasına o lâşeyi koydular. Yaptıklarına da kahkahayla güldüler. Hemen Vahyi İlahi geldi. “Habibim onlar ı dilersen helak edeyim, helak edeyim, düşmanlar ının hep‐ sinden seni kurtaray seni kurtaray ım” Fatıma Betül (şehvete düşkün olmayan) radiyallâhü anha Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemín gözbebeği yetişti. Onların hepsine yüzünü ekşiterek tek başına o pisliği almaya yöneldi, aldı. İşte bu cesaret bu isimlerin manalarından çıkan zuhurattır. İsimlerin toplamı ve dairesi parlayan güneş gibidir. Bu dediği‐ miz zan değil hakikattir. Bu bize Kerametli Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellem Efendimiz sebebiyle Yüce Rabbímizin ikramıdır. Bu eşsiz inci‐ ler için bu manzume yazıldı. Kendi hüküm sahibi davet edici oldu. Kim bunu okursa kendinden şüpheler gider. O bizim açlı‐ ğımızı gideren, halis altındır. Bizim ilmimiz onunla deryaya döndü. Bu ilmin dalgıçları, onunla inciler çıkarır. Bir kimse ki ona

372

Kasîde-i Ercûze

itiraz ederse büyük bir helak ile karşılaşmasından korkulur. Ey talip; ona ulaşmak istiyorsan arif ol, arif ol, cahillerden olma. Ońa ait olan hükümleri yerli yerince koy, başka bir şeyde kast etme. Allah Teâlâýa karşı korkun olsun. Bir kimse İsmi‐ Azam´ı yerine kor ve dua ederse bilmeli ki kâinat onunladır. Ońunla tutunur ve her iş onunla hallolur. O isimlerin yüceliği bilinmiş oldu. Musa aleyhisselâm Kelîmullah'ı nurlandıran da O dur. Açıkça O nuru görünce, ailesine ben bir ateş gördüm de‐ meye başladı. O nura yaklaşınca baktı, şüphesi gitti. Şaşırdı ve işitti. Korkuları gitti ve o nurun içine girdi, ama girmesi de hicapsız olmadı; Ezel‐i Rab O' na nida eyledi. “Ya Musa, Yüce olan Allah Teâlâ´dan korkma. Tuva Dağı Kutsî bir dağd ır, zat ın takdis edildi, nal ınlar ını çıkar ve sırt ın‐ dakini yere dakini yere ser. Bizim hicabımız senden kald ır ıld ı. Sen şu anda konuşmak ve mak ve i şitmek makam itmek makamındasın.” İsmi‐Âzam burada EL‐KELİM olarak sabit oldu. Kim İsmi‐ Âzam'dan menfaatlanmak isterse bu eşsiz yıldızlara sahip çıksın. Ey Talip, çabuk ulaşmak istiyorsan kork ve adakta bulun; edep yanında bulunsun. Adağın olması, lütuf yolu ile ihsana ulaşmak ve iptilaya düştüğünde takat getirebilmen içindir. Kim ki; kabul edilen bir isteğe ulaşmak istiyorsa sorumlu ola‐ cağı bir adağı olsun. Bu manevi dairenin hediyesi olacaktır. Celal ve nimet veren Rabb´ımın İsimlerinin kadri o kadar bü‐ yüktür ki; onu ölçüye vuramazsın. Ne zamanki tasdik edersen bu zor yola ulaşırsın. Diyorum ki; “Kim buna kasten cahilane itiraz ederse, kabul ettirmeye çal ışma. Biz güneşin batt ığı ve doğduğu yerler aras yerler arasında büyük

Kasîde-i Ercûze

373

hüküm sahibiyiz.” Bir ilim ki; dünyanın yaratılışından ahirete kadar manası biz de vardır. Bu keşif bizde apaçık zuhur etti. Bütün şüpheler yarın daha basit gelir. Bir şey hakkında (nas) haber geldi mi, O bizim için kıyas edilecek hayırlı bir şeydir. Bizim virdimiz avuç‐ layana güzel bir içecek, yaptığımız tasnif arif tasnif arif olana olana kolay gelir. Bu mevahib‐i seniyye (Rasûlüllah sallallâhü aleyhi ve sellemé gelen) hediyedir. Bununla mevla güzelleri feyizlendirdi. Bu anlattığımız Altı isim´dir ki; harfleri on dokuz dur. Bu isimler FERDÜN, HAYYUN, KAYYUMÜN, HAKEMÜN, ADLÜN, HAKEMÜN, ADLÜN, KÜDDÛSÜN

‫ﻓﺮﺩ ﺣﻰ ﻗﻴﻮﻡ ﺣﻜﻢ ﻋﺪﻝ ﻗﺪﻭﺱ‬ Bununla nice nefisler tertemiz oldu. Bunları harf harf harf harf daire daire şeklinde yaz ve çevir. Her harfe hizmet eden bir melek vardır. Ayrı, ayrı yazmanda büyük hikmetler vardır.143 Bu yazı hattını inkâr etme. Rabb´ım böyle yazdı. Sayarken de on dokuz kere say. İnkârcılara yakıcı bir ateş hazırlamış olursun. Bununla sihirleri yok edersin. Her ayın başında ve ikinci günü muhab‐ bet için okuyabilirsin. Onunla düşmanlarını kovabilir ve hilele‐ rini bozabilirsin. Bu altı ismi sayarken gizlice say, on adet peş peşe tekbir getir sonra onların hezimete uğrayışını gör. Gizliden gizliye bozulduklarını gör. Bir zalim hükümdarın emrindeki mazlum HAKEMÜN 143

—Levh‐i Mahfuz´da Kurán‐ı Kerim tek tek harflerle yazılıdır.

374

Kasîde-i Ercûze

ADLÜN desin, sonra da, on kere YA FERDÜN YA KUDDÛSÜN desin ve gözünü yumsun. O hükümdarın derileri titrer. Her zorluktan sonra bir kolaylık geldiğini görürsün. Bu olanlar İsmi Âzam´ın sırlarından bir sırdır. Kuldan değildir. Muradını gizli fut, irşat dairesine sarıl, bu dairenin vasıf ve faydaları daha önce yine bahsedilmişti. Durum olarak hiçbir şey ona yetişe‐ mez. Bizim yanımızda menfaati kesindir. Bütün kötülüklere kalkan, delilere şifadır. Darlık hallerini genişletmek özelliği vardır. Allah Teâlâýa karşı nefsini korkuyla terbiyene sebep olur. Ey okuyucu, sonra işitici! Sözümüzü tut, menfaatini de muhafaza et, iyiliğin için bu manzumeye sahip çık. Belanın büyüklüğüne göre ondan fay‐ dalanmanın tek şartı inanman ve kabullenmendir. İnancında zayıflık olursa, onun büyüklüğü zayıflığa döner. Bu isimler, azametine yemin olsun ki; Rabb´ım taraf ından inanç sahibine verildi. Bunların çok büyük olduğunu kabul et. Hidayetine vesile olur. Bu harfleri heceleyerek teker teker yaz. Hükümdarları sabah fakir olarak kaldırır. Diyorum ki; Bir vakit, kıyamete yakın yalancıları yoldan çıkaran Deccal beklenir. Kullar arasında diyarlar arası gezen fitne çoğalır. Allah Teâlâ dilerse bu sekine ile onun yok olmasına yardım eder. Ey kardeşler; Ahir zaman fitneleri âlimleri ile olacak. Onlar ağızları ile di‐ ni söyleyecekler fakat nefislerine uyacaklar. İlim hak için okunmayacak ücret aranacak. Dünya için kolaylıklar arzulanacak. Onları geniş ve güzel el‐ biseler içinde karınları haramla dolmuş göreceksin. İnsanların peşini zilletler bürüyecek.

Kasîde-i Ercûze

375

Âlimlerin zilleti bundan bin kat daha fazla olacaktır. Âlimler ameli bırakınca iptilalara düşecek. İnsanlar âlimlere soru so‐ ramayacak. (Güven kalmayacak) Mal toplamanın fitnesi aşağı tabaklarda, yüksek tabakalar‐ da zina çoğalacak. İşte bu vakitte âlem karanlığa boğulunca sayılamayacak belalar gelecek. Deccal fitnesi zuhur edecek. Bu kâfir gittiği yere sıkıntıyı götürecek. İşte bu zamandan Mevlaýı Azim´den kurtulmayı iste. Sı‐ kıntı ve mihnetle bu fitne herkse ulaşacaktır. Bundan kim emin olmak isterse bizim sözümüze bağlansın, ayrılmasın em‐ rimizi yapsın. Muhakkak ki, biz hakikaten darlık ve sıkıntı zamanında yar‐ dıma koşarız. Bizden istediğinizi, biz de Allah Teâlâ´dan isteriz. Bunu da başkası isteyemez. Bizim için önemli olan ömrün salih amelle bitmesi, mümi‐ nin ruh teslimini kolay yapabilmesidir. Kim fitneden uzak ölür‐ se Allah Teâlâýa hakkını ödeyemeyeceği minnet borcu olur. Ońunla manaların zuhur ettiği, yaratılmışların seçilmişine salât ve selam olsun. Efendilerin en hayırlısı Hz. Muhammed sallallâhü aleyhi ve sellem Allah Teâlâńın hediyelerini bize ulaştırdı. Kuvvetli genç ve bilge ihtiyarların güç yetiremeyeceği mucizeleri mey‐ dana getirdi. Salâtın en güzeli ve ebedi selam, yıldızı batmayan Hz. Mu‐ hammed sallallâhü aleyhi ve sellemé olsun. Ayrıca Âline ve Ashabına salât ve selam olsun. Onlar vefayı yerine getirenler‐ dir.

376

Kasîde-i Ercûze

Bu Ercuze144'nin beyanı içinde çok büyük manalar vardır. İçindeki müfredatı araştır. Onun içinden altın gibi sırlar çıkar. Bundan önce bu sırları hiçbir beşerin derlediği kitap topla‐ yamadı, toplayamaz ve derecesine ulaşamaz. Lakin bunlar fikrinin cilalarından çıkar. Zamanla bunları tespit edebilirsin. İçi içe sırlarla doludur, Zamanla çıkar. Bil ki; Bu Allah Teâlâ´'ın bir ihsanıdır. Şükürler olsun, bize verdiği bu güzel nimetlere. . . Hz. Ali Hz. Ali Kerremallâhü Kerremallâhü veche radiyallâhü anh

144

— Ercuze: Her mısrası müfret olan, her mısrasında ayrı, ayrı sırları olan kaside

kutsi dua

Recommend Documents