Ang Aking Aking Pagtatapos Pagtatapos By: Jovelyn A. Ebio
Sa ating kagalang-galang na mga guro, sa ating mga magulang, sa mgabisita na nandito ngayon, sa aking kapwa magtatapos, magandang hapon. Ang hirap at pagsasakripisyo ng ating mga magulang ay makikita sa ating pagtatapos. Puno ng kagalakan ang ating mga puso ngayon. Dumating na ang pinakahihintay na araw sa pag-ani ng ating mga pinaghihirapan. Ang araw na ito ay araw nating lahat, ito ang wakas ng ating mga pagsisikap, sa bawat araw nating pagpunta sa paaralan upang makamit ang ating mga mithiin sa buhay sa loob ng maraming taon nating paggugol. Ngunit,ito`y hindi hangganan, kailangan nating palawakin ang ating paroroonan upang mahubog ang ating mga sarili. Sa aking pinakamamahal na magulang, na walang sawang sumuporta at pagbibigay sa lahat ng aking pangangailangan sa pag-aaral, na kahit minsan ay kapos tayo sa pera upang matustusan ang pambayad sa paaralan, ang hirap nadinanas nyo sa ilalim ng sikat ng araw, sa hampas ng mga naglalakiang alon at kung ito`y tag-ulan man ay pilit paring magtrabaho, sa wakas, ay may katumbas din. Sa aking pagtatapos pagtat apos ngayon, nais ko pong pasalamatan ng boung puso ang ak ing mga magulang, ma, pa, ina, ama, mahal na mahal ko po kayo, ang aking tagumpay ay tagumpay nyo rin. Maraming-maraming salamat po at sa uulitin,magandang hapon sa inyong lahat!
..---------------------------------------------------------;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ..---------------------------------------------------------;;;;;;;;; ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; ;;;;;;;;;
Naririto tayong lahat at nagtipon-tipon ngayong araw na ito upang ipagdiwang ang isang malaking pangyayari sa ating buhay bilang isang mag-aaral. Ito ang araw na ating pinakahihintay… ang katuparan ng ating masidhing pangarap na matapos ang ating puspusang pagpupunyagi sa pag-aaral. Mga hirap na ating naranasan upang matapos natin ang anim na taon sa piling ng ating mga kaibigan, kapwa-mag-aaral at mga guro.
Ito ang araw ng katuparan. ito ang araw na ating pinakahihintay, ang pinakaaasam- asam nating lahat… lahat… ang magawaran ng kaukulang pagkilala ang ating pagtitiis, paghihirap at pagsusumikap. pagsusumikap. Ito ang tamang araw upang ipagdiwang natin ang matagumpay na maisakatuparan ang pagsusunog ng ating kilay alang-alang sa ating kinabukasan. Ang tagumpay ay hindi lang para sa mga natatanging mag-aaral. Hindi lamang sa akin ang karangalan na makapagtapos nang may natatanging pagkilala, kundi ang karangalan ay para sa ating lahat.
Una na nating pasalamatan ang ating ating mahal na Paaralan na naging ikalawang ikalawang tahanan nating lahat. Sa loob ng mahabang anim na taon, naririto tayo upang hubugin ng ating mga dakilang guro ang ating pag-iisip, ang ating puso at ang ating pananamplataya, upang sa darating na panahon ay maging isang kapaki-pakinabang na mamamayan ng ating bayan sa isang tuwid na daan. Pinanday ang ating pagkatao sa loob ng tamang panahon at sa angking-talino ng mga tumayong ikalawang-magulang natin. Sa pamamag-itan ng tamang pag-gabay ay matagumpay nating naisakatuparan ang nais na igawad sa atin ng ating mga guro. Walang katapusang pasasalamat sa aming mga guro sa kanilang dakilang tungkulin sa mga mag-aaral.
Ang araw na ito ay ang katuparan ng pagtupad pagtupad natin sa pangarap pangarap ng ating mga magulang. magulang. Ang pangarap pangarap nilang nilang mabigyan ng tamang edukasyon ang kanilang mga anak. Mapapalad tayo at iginawad sa atin ng ating ating mga magulang ang ating karapatang makatanggap ng tamang edukasyon at mainit nating natanggap ang kanilang walang-sawang suporta sa ating pag-aaral. Mga magulang at guro na magkatuwang na humubog at gumabay
sa ating wastong asal. Sa kanilang mahabang panahon na ginugol, kaalamang itinuro at pagtuklas sa ating talino na kanilang nilinang, nakarating tayo sa espesyal na raw na ito. Ang lahat ng ito, na ating tinatamasa ngayon ay isang malaking tagumpay sa lahat ng mga taong naghirap para sa atin upang marating natin ang araw na ito.
Ngunit hindi dito nagtatapos ang lahat, hindi ito ang wakas. Ang bahaging ito ng ating buhay-mag-aaral ay pasakalye pa lamang ng ating mas malaking buhay. Inihanda lamang tayo ng ating mga guro at magulang upang maging matibay, malakas at matatag tayo sa mga darating na pagsubok at hamon sa ating buhay – maging ito man ay tungkol sa pag-aaral o personal na pakikibaka. Papunta pa lamang tayo sa isang mas mabigat na pakikipagsapalaran. Ngunit dahil sa tulong ng mga taong naghirap para makapagtapos tayo ng pagaaral ay taas-noo at buong-tiwala nating haharapin ang anumang pagsubok. Ang edukasyon ay ang sandata na ibinigay sa atin upang mapagtagumpayan natin ang mga darating na hamon ng buhay.
Para sa malaking bahagi ng aming tagumpay, maraming salamat sa aming mga magulang na naririto ngayon upang saksihan ang paunang-tagumpay ng kanilang mga anak. Kaya sampu ng aking mga kapwa-mag-aaral na magsisipagtapos, nais po namin kayong pagpugayan sa inyong kadakilaan. At higit kangino man, ang taospusong pasalamat natin sa Poong-Maykapal, na
siyang may bigay sa atin ng ating kalakasan at
karunungan. Kung wala Siya ay wala ang lahat ng ito.
At bilang pagtatapos sa aking talumpati, nais kong hikayatin ang aking mga kapwa magsisipagtapos na gamitin natin ang tinamasang karunungan sa ating pag-aaral. Isa-puso natin ang lahat ng ating mga natutunan sa paaralang ito. Mula sa mga libro na ating pinag-aralan, mga kaalamang ibinahagi ng ating mga guro at kaalamang pang-relihiyon na ating natutunan, gamitin natin sa kabutihan ang mga ito upang mapanatili natin ang tuwid na daan tungo sa tagumpay ng ating bayan. Mayroon tayong mahalagang papel na gagampanan para sa ating bayan. Bagamat nasa murang isipan pa lamang ay huwag tayong magsawalang-bahala dahil sa darating na panahon ay tayo ang mamamahala ng ating bayan. Kung kaya ngayon pa lamang ay maging isang mamamayan tayo na makatao at maka-Diyos upang makamtan natin ang kaginhawahan sa dulo ng tuwid na daan.
Isang mainit na pagbati para sa pagtatapos nating lahat. Nawa’y magtagumpay ang bawat isa sa atin sa ating buhay, pag-aaral, gawain at higit sa lahat sa mata ng Diyos.
Maraming-maraming salamat at magandang umaga sa inyong lahat. ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
HINDI kami mayaman. Tipikal na pamilyang nakatira sa isang maliit na tahanan dito sa kalakhang Maynila. Katunayan, isa lamang sekyu sa isang maliit na ospital ang aking ama, samantalang tindera naman ng mga gulay sa talipapa ang aking ina. Bukod doon ay lima kaming magkakapatid na magkatuwang nilang binubuhay, iginagapang sa pag-aaral at pilit na tinutustusan ang mga pangangailangan naming magkakapatid sa araw-araw. Ako si Jerlyn, panganay sa aming magkakapatid. Magtatapos ngayong buwan sa hayskul at ang tanging bagay na maipagmamalaki ko sa aking mga butihing magulang ay ang diploma at medalya na bunga ng aking pagsisikap at pagpupursige na makatapos sa sekundarya. At siyempre, ang walang patid na pagsisikap din ng aking mga magulang na igapang ang aking pag-aaral hanggang sa ako ay magtapos. Utang ko ang lahat ng ito sa kanila.
Alam ko na hindi birong sakripisyo at hirap ang ginagawa nina Itay at Inay para lamang maigapang kaming magkakapatid sa aming pag-aaral. May mga araw na pumapasok kaming walang baon na pera. Pero hindi iyon naging hadlang para huminto kami sa pag-aaral. Katunayan, ang kahirapan na aming tinatamasa ngayon ang isa sa mga naging inspirasyon ko para pagbutihan ang aking pag-aaral at para makapagtapos. Alam kong isa ang edukasyon sa mag-aahon sa amin sa kahirapan balang-araw. Kaya naman sa araw-araw na pagpasok sa eskuwelahan, sinisigurado kong isa ako sa mga magagaling at mahuhusay na estudyante. Lagi akong tutok sa bawat aralin sa loob ng klase, laging aktibo sa lahat ng extra curricular activities at mapalad ako dahil kabilang ako sa magtatapos ngayon sa aming batch na may bitbit na karangalan. Magtatapos ako bilang isang Salutatorian! Nakita ko sa luhaang mga mata ng aking mga magulang nang sabihin ko sa kanila na magtatapos ako na Salutatorian ang labis na galak at tuwa. Batid kong walang pagsidlan ang nadarama nilang kaligayahan ngayon dahil sa karangalang ito. Ramdam ko rin na sobrang proud sila pareho at alay ko sa kanila ang tagumpay kong ito. Sila ang aking inspirasyon sa tuwina. Ang aking lakas para maging matatag sa anumang hamon ng buhay dala ng kahirapan, ang aking pinakamahusay na mga guro, at ang mga idolo ko sa lahat ng bagay. Kaya sa aking pagtatapos, tutuntong ako sa entablado habang suot ang puting toga na punong-puno ng mga ngiti, pag-asa, pagmamalaki at pasasalamat. Kasama ang aking mga magulang. At sa araw ng aking pagtatapos, kasabay ng pagmartsa at pagbigkas ko sa aking Salutatory speech, ay ang pangako sa aking sarili na sa pagtuntong ko sa kolehiyo ay mas gagalingan at tututukan ko pa ang aking pagaaral. Umpisa pa lamang ito ng mas mahirap na yugto sa buhay ko bilang isang estudyante. Batid kong marami pa akong susuunging hirap at sakripisyo, lalo na ang aking mga magulang. Kaya gagawin ko ang lahat para mairaos ko din ang aking pag- aaral sa kolehiyo at kailanma’y hinding -hindi ko bibiguin ang aking mga magulang. Pangako ko rin sa aking sarili na darating ang araw na maiaahon ko sa kahirapan ang aking mga magulang at mga kapatid. Gagamitin ko ang talinong kaloob sa akin ng Diyos upang magtapos ulit ng may bitbit n a karangalan sa kolehiyo pagdating ng panahon. At ito rin ang magsisilbi kong sandata para maabot ang aking mga pangarap sa buhay! “Education is one of the steps to reach our dreams and goals in the future.”
