1.
-
Ako Ako ang aki aking ng kata katawa wan. n. Meron Meron ako akong ng kata katawa wan. n. - Tinatangka ng pilosopiya na mabigyan ng sagot ang simple at komplikadong tano tanong ng na ‘sin ‘sino o ba ako’ ako’.. Ayon Ayon kay kay gino ginoon ong g Cala Calasa sanz nz,, ma maha hala laga gang ng bigy bigyan ang g pans pansin in ang ang ati ating kat katawan awan sa pags pagsag agot ot ng tanon anong g na ito ito. Ma Mayy kinal inalam aman an ang ang kara karana nasa san n ng kat katawan awan sa pag-a ag-allam sa kat katotoh otohan anan an tung tungko koll sa sino sino.. Kini Kiniki kila lala la nati natin n na ang ang katawan ay bahagi ng kung sino ako pero ero hindi dito nat natatapos ang pagkilala sa sarili. - May mga panahong hindi nasasagot ng katawan ang tanong na sino ako. Dahil ang tao ay hindi lamang katawan. Ang tao ay may pag-uunawa at pag-iisip na dapat sa tao. May diwa’t kalooban ang tao na lumalampas sa pag-unawa ng kata katawa wan. n. Hind Hindii mo mina minama maha hall ang ang isan isang g tao tao hang hangga gang ng sa iyon iyong g kata katawa wan n lama lamang ng.. Minamahal mo siya kasama ng iyong buong diwa’t kaluluwa. - Nagkar Nagkaroon oon na ng iba’t iba’t iban ibang g panini paniniwal wala a tungko tungkoll sa ‘sino’ ‘sino’.. - Plato ang tao ay ang kaniyang kaluluwa; ito ang kaniyang tunay na sarili; ang katawan ay ang mapait na kulungan ng tunay na sarili; dalawang daigig- porma & materya - Aristoteles walang dalawang daigdig; ang kabuoan ng tao ay ang pags pagsas asam amaa ng idey ideyaa at kata katawa wan; n; you you cann canno ot thin thinkk witho ithout ut hav having ing a body body;; ang tao ay sabay kaluluwa at katawan - San Agustin ikaw ang mero meron; n; Diyos = mero eron; hati ang tao sa dal dalawa; pinaka-importa rtante nte ang lagay ng kaluluw uluwaa kaysa sa katawan; ma maaaring isakripisyo ang katawan para sa kaligtasan ng kaluluwa - Sto. Tomas kaila ailang ngan an panga angallanga angaan an ang ang kat katawan awan at kalu kalulu luwa wa;; hind hindii maaaring isa lamang; - Moderno rnong Pa Panahon pagmamalay sa kasiguraduhan; - Rene Descartes Dubium methodicum; →
→
→
→
→
→
2.
-
Si Marcel ay isang mandud dudula ula at mus musikero kung kaya’t malayong malayo sa pilosopiya ni Descartes ang kaniyang mga kaisipan. - Hindi niya tinitingnan ang meron bilang isang kalansay na may maayos na istruktura o siguradong panukat. - Dahil ahil ito ito sa kina kinagi gisn snan an niya niyang ng real realid idad ad na puno puno ng ma mali liwa wana nagg-ma mallabon abong g daig daigdi dig g ng drama at musika - Pumapasok na tayo sa ikalawang antas ng pagmumuni-muni -- ang suhe suheto to/s /sub ubje ject ctiv ive. e. Ito Ito an ang g pagm pagmum umun unii na ma mayy pagk pagkil ilal alaa sa paki pakiki kiba baha hagi gi ng sari sarili li
-
sa mismong suheto ng pagsisiyasat. Dahil hindi ito naiiba sa akin, kinakailangang namanamin ang sinisiyasat ng buong-buo--hindi ito maaaring pira-pirasuhin. Itinuturo ni Marcel na ang tao ay hindi hiwalay na katawan at kaluluwa. The soul is not seperate from the body. Mayroong malakas na ugnayan ang katawan at kaluluwa. Sinasabi ni Marcel na ang katawan ay hindi maiuuwi sa paglalarawan ng relasyon ng dalawa bilang pag-aari at kagamitan lamang. - Ang katawan natin ay ating pagmamay-ari. 1. Akin at akin lang ang katawan ko. Walang ibang pwedeng magmay-ari nito maliban sa akin. 2. May pananagutan ako sa aking katawan. Pinangangalagaan ko ito. 3. May kapangyarihan ako sa aking katawan. Ako ay nasa katayuan ng kapangyarihan para angkinin ito. Sumusunod ito sa akin. -
-
-
-
-
Pero hindi ito hiwalay sa akin. Hindi hiwalay ang aking katawan sa kung sino ako. Hindi tulad ng ibang bagay na hiwalay sa akin, hindi maaring iba ang kasaysayan at kalagayan ang aking katawan mula sa akin.
Ang katawan rin ay ating kagamitan. 1. Pinapalawak at pinagtitibay nito ang aking pag-iral at paggalaw sa mundo. 2. Ngunit kung kagamitan lamang ang katawan, nangangailangan din ito ng isa pang kagamitan...etc ad infinitum/infinite regress Para kay Marcel, ang katawan na tinitingnan na kagamitan lamang na maaaring gamiting ng iba maliban sa akin ang pagkakamali ng obhektibong pagmumuni-muni. Ako ang aking katawan . - Ngunit hindi lang ako ang aking katawan. - Hindi mapaghihiwalay ang katawan at ako. - Ang aking katawan ay isang kabuoan. - Mahalaga ang pagmumuni nang may pagdaramdam. Sumakatawang-diwa
-
KABALINTUNAAN: Hindi ko maihihiwalay ang aking katawan sa akin NGUNIT ang kabuuan ko ay hindi lamang ang aking katawan. I am more than the totality of my bones and skin. I am more than my body as a possession and tool.
-
Walang pumapagitna sa ugnayan ng “ako” at ng “aking katawan”. Walang pagkakaiba ang katawan sa kaluluwa. Hindi maaring mawala ang isa. Iiral lamang ang kaluluwa sa mundo kung mayroon itong katawan at hindi iiral ang katawan kung wala itong kaluluwa. 1. Ang katawan bilang namamagitan. a. Nararanasan ko ang aking daigdig sa pamamagitan ng aking katawan. Namamagitan ang aking katawan sa aking sarili (diwa) at sa daigdig. Tumatalab ang daigdig sa akin sa pamamagitan ng aking katawan. Bukas ako sa daigdig at bukas ang daigdig sa akin. “Maari lamang maganap ang karanasan ng aking sarili at ang
-
karanasan ng daigdig sa kanilang pagkakatagpo sa karansan ng aking katawan.”Magkaiba ang daigdig ng bubyog sa tao dahil magkaiba sila ng katawan. Dahil sa aking katawan nabibigyan ko ng kahulugan ang daigdig. b. Dahil rin sa aking katawan, namumulatan kong ang daigdig ay iba sa akin. Namumulatan ako na ako ay “nasa labas” ng daigdig. Bagaman ang ginagalawan ko ang daigdig, hindi ako ang daigdig sa kadahilanang ako ay may katawan. “Nakikibahagi ang aking katawan sa daigdig, ngunit hindi ito nauuuwi rito.” 2. Ang katawan sa pakikipagkapwa. a. Ang katawan ang tumutulay sa pakikipagkapwa. “May sariling gramatika at retorikaang wika ng aking katawan sa kaniyang pagpapahayag sa aking kalooban.” Kumbaga, ang katawan ang nagbibigay paraan upang maipakita ang aking saloobin. Ex: Love ng magjowa. Malalaman mo bang mahal ka niya kung hindi niya sasabihin gamit ang kaniyang katawan? Nararamdaman ang pagmamahal hindi lang sa pag-iisip na mahal mo siya. Kaya tayo umaamin sa mga taong minamahal natin. Sa pagkakataong gamitin natin ang atin boses upang maipahayag ang pagmamahal, tumatalab ang pagmamahal na ito sa daigdig at sa kapwa. (Pero ibang storya na yung pagbalik nung pagmamahal na iyon *cue hugot*) b. May dalawang mukha ang pamamagitan ng katawan. Maaring ipahayag ng katawan ang aking saloobin ngunit hindi nito magaganap ang kabuoan ng aking kalooban. “Mas malawak at mas malalim ang kaloobas kaysa sa pagsasakatawan nito.” You can only try to capture yourself through these bodily actions . Ang pagpapahalaga sa katawa
3.
-
Ano ang pagsasakasaysayan? - Isang mahalagang parte ng pagiging tao ng tao dahil ang tao ay isang maksaysayang nilalang. Hindi lang siya ang tagadala/taga-sulat ng kasaysayan siya rin ang gumaganap nito. - Ang tao ay isang history-making experience . May kalayaan ang taong pumili ng direksyong kaniyang tatahakin. HIndi gaya ng mga hayop, ang tao ay may kakayahang makontrol [to an extent ] and mga bagay na nangyayari sa kaniya. Ang mga hayop, may regularidad sa pamumuhay kung kaya’ madali silang pag-aralan at madaling matiyak ang kanilang mga susunod na gagawin. Ngunit
dahil ang tao ay bingyan ng kalayaan, samu’t saring pag-iral/pag-responde ang kaniyang pwedeng gawin sa mga bagay na tumatalab sa kaniya. - Tao mismo ang kasaysayan dahil may autonomiya siya. Tao lamang ang may kalayaang humarap sa daigdig. - ka an Ang salitang-ugat ay saysay. Nagpapahiwatig na kung ano man ang ating gawin, ito ang nagbibigay saysay sa atin. Kung ano man ang ating gawing pag-iral/pagtalab sa mundo, binibigyan tayong depinisyon nito. - Bago pa tuluyang mamulatan ang tao sa pgsasakasaysayan, naturingan ng mga Griyego na ipaubaya sa ‘tadhana’ ‘fate’ ang kanilang pag-iral. Sinasabi ng konsept ng ‘fate’ na ito na may mga bagay na nakatakda na. Noong medieval period naman, inilarawan ang konspetong ito sa pamamagitan ng ‘divine providence’. - Ito na ang techne ng tao. Ang pag-iral sa mundo bilang mga tagagawa at tagasulat ng kasaysayan--pag-iral sa mundo bilang tao. Ang tao ay produkto ng kasaysayan; ang tao rin ang pinagmumulan ng kasaysayan. - May tinatawag na ‘home-world’ si Dondeyne, ito ang katayuan ng mundo bago pa man tayo sumulpot rito. Nangangahulugan itong may mundo na o may kaayusan na bago pa man tayo sumulpot sa mundo. May kagigisnan na tayong mga katotohanan at kahulugan na pagmumulan ng ating mga karakter, pag-uugali, etc. Ang kaayusang ating kagigisnan ang huhubog sa ating saysay. Itong home-world na ito, pinakikilala niya ang kaniyang sarili sa pamamagitang ng pre-philo experience. Taliwas ito sa paniniwala ni Descartes na tayo ang magbibigay ng kahulugan sa mundong kagigisnan natin. - Sa kabilang banda, tayo rin ang tagagawa ng kasaysayan. Babalik tayo rito sa ideya na ang tao nga kasi ay may kalayaang pumili. At itong kalayaang ito ang sabay na huhubog sa kasaysayan. Sa patuloy na pagpapakilala ng mundo sa atin, nagiging bahagi tayo nito. Nagyayakapan ang tayo at ang mundo. Itong puntong ito ay ang punto ng pagkakaintindihan. Sa puntong ito, tumutubo na tayo sa mundo. Nakapagbibigay tayo ng kahit kakaunti sa paggawa ng kasaysayan. Ikaw lang makagagawa ng iyong kasaysayan at ito ang kontribusyon mo sa sangkatauhan. Ito ang tatak mo sa mundo. - Ang pagmamalay sa kasaysayan ay katumbas ng pagmamalay sa mundo ng tao. Tatlong elemento ng pagsasakasaysayan 1. Pagsasakatawang diwa ng tao →
-
-
-
embodied spirit
-
Ang katawan ay hindi hadlang sa pag-iral ng tao sa mundo. Hindi ito isang masamang aksidente sa tao. Ang katawan at material ang nagbibigay daan upang makapag-iwan ka ng marka sa mundo.
-
The body exteriorizes itself.
-
Hindi ka lang kaluluwang walang katawan o katawang kaluluwa kasi kung ganoon, wala kang magagawa sa mundo--wala kang saysay.
-
Papaano tayo tatatak sa mundo? Sa pagtupad ng tungkulin/task. Ang pagiging tao ay isang tungkulin. Tungkulin natin bilang isang sumakatawang-diwa na ganapin ang ating diwa/sarili. - Sa pagganap natin sa ating sarili, we humanize matter . Binibigyan natin ng kahulugan ang mundo na may kinalaman sa atin sa pamamagitan ng pagkilos [pagtupad sa tungkulin]. 2. Pakikipagdiwang-tao - Ang pagsasakasaysayan ay hindi ginagawa mag-isa. Hindi mo it magagawa kung mag-isa ka lang. - Mutual na pakikinig/pagtanggap at pagsasalita/pagbigay -
Meeting place of man It is man’s work that makes history possible.
3. Walang hanggang pagdaloy ng panahon - Ang tungkulin ng tao ay nagagawang posible dahil sa panahon - Panahon pamumuhay sa kasalukuyan pagp-presensiya hindi siya past, present, future just the experience of the now walang tigil na pagdaloy ng mga pagkakataon - Lived time , life stream of presence - We perceive reality as the experience of the present. →
→ → → →
4.
-
Tatlong elemento ng pagsasakasaysayan 1. Pagsasakatawang-diwa - ang tao ay hindi lamang diwang lumulutang lutang sa mundo, ang kaniyang katawan mismo ang nagiging paraan upang maipahayag niya ang kaniyang sarili sa mundo. Hindi ito sagabal, ito ay isang tulay. - Ipinahihiwatig ng conseptong ito na dahil nga ang tao ay may kakayahang ipahayag ang kaniyang sarili/diwa sa mundo, siya ay isang tungkulin. Ang pagiging tao ay isang tungkulin. - Humanizes matter. Sa pag-kilos ng tao ayon sa kaniyang tungkulin, naipapahayag niya ang kaniyang sarili sa mundo. Kumbaga, inilalarawan niya ang kaniyang sarili sa pamamagitan ng pagkilos.Sa paglalarawan na ito niya naipapakita sa munod at sa ibang tao kung sino ba siya talaga at ganitong paraan niya natutupad ang kaniyang pagiging tao-- ang kaniyang pagiging embodied spirit.
-
Ito ay resulta ng kaniyang kalayaan at obhetibong kaalaman ng mga bagay bagay. Ang pagsasakasaysayan ay nangyayari sa pamamagitan ng pagsasatao ng mga bagay sa paligid niya (culture and civilisation). 2. Pakikapagkapwang-tao - May kasama ako. Hindi ako nag-iisa. Ang kasaysayan ay hindi lamang tumutubo sa isang tao kundi sa kabuoan ng sangkatauhan. - “Meeting place of humankind.” Ito ang pagkilos ng mga tao upang bigyang kahulugan pa ang daigdig. Produkto tayo ng ating pakikipagkapwa tao. Ang saysay ko ay kung ano man ang natanggap ko sa daigdig. - 1. Receiving and Listening - Ang saysay ko ay kung ano man ang natatanggap ko sa daigdig. - 2. Giving and Speaking - May binibigay tayo at may nasasabi rin tayo sa kapwa natin. May naigdagdag ka sa tagpuan ng tao. Ito ang nagbibigay saysay sa'yo/sa ibang tao. - Hindi maitatanggi na kasama mo ang iba. 3. Walang hanggang pagdaloy ng panahon - Posible ang kasaysayan dahil sa panahon. Ang kasaysayan ay ang makahulugang pag-iral ng tao sa panahon. Tao lang ang may kalayaang sumakatawan sa panahon. Sa panahon lang natin magagawa ang ating tungkulin bilang tao. - NGUNIT hindi kailanman ako nabubuhay sa panahon sa abot tanaw ng noon, ngayon at bukas. - Nagagawa mo lamang ito kapag ikaw ay nagiging objective ka na. -
**discuss the article in 10 mins, basically loooool - Cross-points? - talaban at tumatama sa’yo sa iba’t ibang punt ng kasaysayan -
-
intersection
Ang tao ay tagpuan ng iba’t ibang elemento sa daigdig. Mga bahagi ng mga makasaysayang kilos na tumatalab at humuhubog sa pagkatao mo. 1. Natural Events
a. crosspoint in a physical sense b. Tayo ay tagpuan ng mga bagay na wala tayong kontrol. Tagpuan tayo ng mga bagay na nandito na bago pa man tayo nagsimulang umiral. c. Ang pagmamalay sa sarili ay ginagawang posible ang pagmamalay sa mundo. Ito ang mga bagay na kinagisnan mo pero ikaw ang pipili kung anong gagawin mo sa mga ito para magkasaysay ang pagkatao mo. 2. Interpersonal level a. crosspoint in a personal sense b. pagtatagpo ng mga pakikipag-kapwa/ pakikipag-ugnayan sa ibang tao. Kung sino ka, ay ang resulta ng pagtatagpo ng iba’t ibang tao sa iyo. Persona isang mukha; bukod tanging papel sa dramang ito na tinatawag nating buhay; original role that no one else can play but you c. Isang halimbawa, ikaw mismo ay isang resulta/crosspoint ng pakikipag-ugnayan ng iyong mga magulang sa isa’t isa. Ikaw ang cross-point ng pakikipag-ugnayan mo sa iyong mga kapatid. Minsan sinasabi na kapag panganay raw, madalas mas open sa responsibilidad, mas makikita ang pagiging ‘pinuno’ o ‘leader’. d. Sa simula ‘nakatadhana’ na itong mga interpersonal cross-points sa iyo. Ito yung panimula mo. Dito ka magisimulang gawing iyo kung ano man yung binigay sa’yo. Habang tumatanda ka namamalayan mo ang iyong mga limitasyon pero kasabay nito ang pagmamalay sa iyong potensyal. Itong pagkakaroon mo ng potensyal, ito ang nagbibigay sa iyo ng responsibilidad na gumawa ng naayon sa iyong mga posibilidad at limitasyon. e. Nagiging paraan ka rin (sa hinaharap) na maging dahilan ng cross-point. f. MAY KAKAYAHAN KA BILANG TAONG ITAKDA ANG SARILI MONG PERSONA. 3. Social a. crosspoint sa libel ng lipunan b. Pakikipag-ugnayan mo sa mga taong kinabibilangan mo. Ikaw ang pagtatagpo ng mga kaugalian, tradisyon, kultura, etc. →
c. de ja la, you are already there
d. May kakayahan kang kunin ang mga ito at gawing iyo. 4. Historical a. crosspoint ng mga dumadaan na sandali sa iyong buhay b. Ikaw ay resulta ng nakaraan--iyo man o hindi. Ikaw ay ang pagtatagpo ng mga makasaysayang pangyayari. c. We are what we are. Nagsimula tayo sa isang datos, isang pisikal na datos. Kinakailangan ito para makapagsimula tayo. Dapat may starting point . d. Kasabay ng mga limitasyon na binibigay ng mga historical crosspoints natin, binibigyan din tayo nito ng mga posibilidad na maarin nating gamitin. Halimbawa, ikaw ay pinanganak sa henerasyon ng mga milenyal (like me), o yung mga kabataang adik na adik sa makabagong
-
teknolohiya. Dahil sa ganitong punto ka ng panahon sumulpot, may posibilidad kang mas palawakin ang kaalaman mo sa teknolohiya upang makapag-bigay sa sangkatauhan. e. Mayroon kang kakayahang gawing realidad ang mga posibilidad na ito. Ideal na tao: alam kung ano ang mundong sinulputan niya, alam kung ano ang kinagisnan niya at ginamit itong kaalamang ito upang makagawa ng magandang pagbabago. Hindi niya hinayaang diktahan siya ng mga cross-points na ito habang buhay. May punto sa buhay natin na kailangan nating magdesisyon para sa ating mga sarili. At ito yung binibigay sa atin bilang creative agents. Bilang conscious beings. Bilang mga taong sumulpot sa isang punto ng panahon. Hindi tayo kinukulong ng mga crosspoints na to. Binibigyan nila tayo ng halaga, ng dahilan, ng layunin. Kung atin lamang gagamitin iyon ng maayos. Ito ang atin existential task. Dahil may kakayahan tayong umunawa at bigyan ng kahulugan ang mga bagay at gumawa, mayroong responsibilidad ang taong gamitin anf kakayahang ito.
