Jonathan

:Jonathan Livingston Seagull ...

3

ค�฀น� ยินดี นดีตตอนรั อ นรับ ลูกแม โดม กแม โดม เลือดเหลื อดเหลืองแดง องแดง SEAsTU12/2011 รุรุ  น “500 ปสย฀ ระลึกเสมอว กเสมอวา “ที่นีน่ี มีแต แต สย฀฀ม-โปรตุ เกส” และขอใหระลึ ความวางเปล างเปลา ถ าทานไม านไมแสวงหา” แสวงหา” Good luck on your journey for life ครับ ชาญวิทยเกษตรศิ ทย เกษตรศิริริ 16 มิถุถนายน นุ ายน 2554/2011 cK@naKohSingh

... โจนาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน นางนวล: 4

ตอนหนึ ่ ่ง ตอนหนึ ยามเชา .....ดวงตะวันใหมสดใสสองแสงสีทอง ทอดทาบระลอกทะเลที ่ ่สงบเยื สงบเยือกเย็ อกเย็น

เรือตกปลาล� อตกปลาล�าหนึ ่ ่ าหนึงจอดลอยอยู งจอดลอยอยู  หหางจากชายฝ า งจากชายฝ  งหนึ งหนึ ่ ่งไมลส งไมล สงสั งสัญญาณให ญญาณให อาหารนกกระจายขึ ้นไปในอากาศ นไปในอากาศ และแลวฝู วฝูงนางนวลจ� งนางนวลจ�านวนพั านวนพันก็ นก็ โผบินเข นเขา มาแยงอาหารกั งอาหารกันกิ นกิน วันแห นแหงความสั งความสับสนอี บสนอีกวั กวันหนึ ่ ่ นหนึงก็ งก็เริ ่ ่เริมขึ ม ้ขึน...... น...... แต ไกลออกไปจากชายฝ  งและเรือ โจนาธาน ลิฟวิงสตั แต ไกลออกไปจากชายฝ งสตัน : นางนวล ก�าลังฝกบินอยูเดียวดาย มันบินสูงขึ ้นไปในท ไปใ นทองฟาหนึ ่ หนึ ่งรอยฟุต ลดเทาที ่ ่ที ติดกันลง นลง เชิดปากขึ ้น และกระชับป บปกเข กเขาหากันเพื ่ ่ นเพือหั อหักมุ กมุมเลี ้ยวที ่ ่ วทีแสนยาก แสนยาก เย็น เมื ่ ่ เมือมั อมันเลี ้ยวโจนาธานก็ ยวโจนาธานก็บิบนิ ไดชชาลง และเมื ่ และเมื ่อมันบิ นบินชาๆ าๆ สายลมก็พัด ผานหน านหนาราวกั าราวกับเสี บเสียงกระซิ ยงกระซิบ เบื ้องล องลางท างทองทะเลดู องทะเลดูสงบนิ ่ ่ สงบนิง โจนาธานหรี ่ ่ตาตั ตาตั ้ง สติแน แนวแน วแนกลั ก ้ลันหายใจ นหายใจ แลวก็ วก็บับังคั งคับให บใหตัตัวหั วหักมุ กมุมเลี มเลี ้ยว….อี ยว….อีกหนึ ่ ่ กหนึงนิ งนิ ้วฟุ วฟุต…แต ต…แต แลวขนของมั วขนของมันก็ นก็กระจุ กระจุย มันชงั นชงักเสี กเสียหลั ยหลักตกลงมา กตกลงมา คงจะรูกันวานางนวลนั ้น ไม ไมมี วัวันที ่ที ่จ ะบิ นเสี นเ สีย หลัก กา การเรเสีสีย หลักใน ใน อากาศเปนเรื ่ ่ นเรืองน องนาอายและเสี าอายและเสียเกี ยเกียรติ ยรติอย อยางยิ ่ ่ างยิง แตนางนวลโจนาธาน นางนวลโจนาธาน ลิฟวิ ฟวิสตั สตันไม ใช นไม ใชนกธรรมดาๆ นกธรรมดาๆ มันไม นไมอาย อาย มันกาง นกาง ปกออกอี กออกอีกครั กครั ้งเพื ่ ่ งเพือจะบิ อจะบินหั นหักมุ กมุมเลี มเลี ้ยวอั ยวอันแสนยากนั นแสนยากนั ้น มันบิ นบินอี นอีกอย กอยางช างชาๆ าๆ และ แลวมั วมันก็ นก็เสี เสียหลั ยหลักอี กอีกที กทีหนึ หนึ ่ ่งจนได งจนได


5

นางนวลสวนมากมั วนมากมักไมพะวงกั พะวงกับการเรียนรูเรื ่ ่เรืองบิ องบินมากไปกวาที ่ ่ าทีจะ จะ บินแบบงายๆ มันมักจะบินจากฝ  จากฝ งออกไปหาอาหารแลวก็บนกลั นิ กลับ ส� าหรั าหรับ นางนวลทั ่ ่วๆ วๆ ไป การกินนั นนั ้นส� นส�าคั าคัญกว ญกวาการบิ าการบิน แตส�สาหรั า� หรับโจนาธานนั บโจนาธานนั ้นการ นการ กินไม ใช นไม ใชเรื ่ ่เรืองที ่ ่ องทีส�สาคั า� คัญไปกว ญไปกวาการบิ าการบิน โจนาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน : นางนวล รักที กที ่ ่ จะบินเหนื นเหนือสิ ่ ่ อสิงอื ่ ่ งอืนใด นใด โจนาธานรู ววาการที ่ าการที ่มันคิดเชนนี ้ ท�าใหมัมันไมเปนที ่ที ่ชอบพอในหมู อบพอในห มูนก ดวยกัน แมแตพอแมของมันเองก็ไมพอใจที ่ อใจที ่โจนาธานใช จนาธ านใชเวลาทั ้งวันฝกบิน รอนระดั อนระดับต� ่ ่ บต�าอยู   าอยูตัตัวเดี วเดียว ยว ้ตังวั งวันละร นละรอยๆ อยๆ ครั ้ง โจนา ธานไมมรูวาท�าไมตนจึ โจนาธานไ ไ มตนจึง เป นเช นเช นนี นนี ้ แตเ มื ่อมันบินเหนื เห นือน� ้าเพี ยง ยง ครึ ่ ่งความยาวของป ครึ งความยาวของปก มันก็ นก็ลอยอยู   ในอากาศได ลอยอยู ในอากาศไดนานๆ นานๆ โดยใชความพยายาม ความพยายาม เพียงเล็กน กนอย อย เมื ่ เมื ่อมันรอนมาลงทะเลมั นก็ นก็ไมใชเทาระน� ้าแบบธรรมดา าแบบธรรมดา แต มันกลั นกลับหดเทาแน าแนนไว ไว กักับล� บล�าตัวเวลาลงแตะผิ วเวลา ลงแตะผิวน� ้ น� ้า และ และเมื เมื ่ ่อมันเริ ่ เริ ่มรร อนลง น ลง ชายหาด มันก็ใชล� าตั าตัวไถไปเปนแนวยาวบนพื นแนวยาวบนพื ้นทราย ซึ ่งท�าใหพพอ แมของ ของ โจนาธานออนอกอ อนอกออนใจอย อนใจอยางยิ ่ ่ างยิง “ท�าไมนะ จอน ท�าไม” แมถามขึ ้น “ท�าไมมันยากนั กรึ กรึท ่ี ่ีจะท�าตัวให เหมือนนกอื ่ ่ อนนกอืนๆ นๆ ในฝูง หือ จอน ท�าไมแกไม าไมแกไมปล ปลอยให อยใหการบิ การบินระดั นระดับต� บต� ่ ่าเป าเปนเรื ่ ่ นเรือง อง ขอนกเพลิแกน แกน หรือนกอั อนกอัลบาทรอส ลบาทรอส แลวท� วท�าไมแกไม าไมแกไมกิกินซะบ นซะบาง าง จอน แกนะ เหลือแต อแตกระดู กระดูกและขน!” กและขน!” “แม ฉันไม นไมกลั กลัวที ่ ่ วทีจะเหลื จะเหลือแต อแตกระดู กระดูกและขนฉั กและขนฉันเพี นเพียงแต ยงแตอยากรู  อยากรู ววาเมื ่ ่ า เมือ ฉันอยู นอยู ในอา ในอากาศ   กาศ ฉันจะท� นจะท�าอะไรได าอะไรไดหรื หรือท� อท�าไม าไม ได ไดฉัฉันเพี นเพียงแต ยงแตอยากรู อยากรู เท เทานั า ้นันเอง” นเอง” “นีนะโจนาธาน” “นี ่ ่ นะโจนาธาน” พอพู อพูดขึ ด ้ขึนอย นอยางไม างไม ไรความปรานี ความปรานี “หนาหนาวก็ ไม าหนาวก็ ไม ไกล นัก แลวเรื วเรือหาปลาเหลื อหาปลาเหลือไม อไมกี ่ ่กีล�ลา� และปลาผิวน� วน� ้าก็ าก็จะว จะวายลงสู   ายลงสูน� ้นาลึ า� ลึก ถาแกจะ าแกจะ ตองเรี องเรียนรู ยนรู  แกก็ แกก็ตตองเรี อ งเรียนรู ยนรู เรื ่ ่เรืองอาหาร องอาหาร และก็หาอาหารกิ หาอาหารกินให นให ได ไดเรืเรื ่ ่องการบิ องการบิน


นี ่ ่นีนะดี นะดีอยู   อยูหรอก หรอก แตแกก็ แกก็นนาจะรู  า จะรู ววาการบิ า การบินการร นการรอนกิ อนกินเข นเขาไปไม ได าไปไม ได อยาลื าลืมว มวา เหตุที ่ ่ทแกบิ แี กบินก็ นก็เพื เพื ่ ่อเอาไว อเอาไวหากิ หากิน” น” โจนาธานพยักหน โจนาธานพยั กหนารั ารับอย บอยางเชื ่ ่ างเชือฟ อฟง และในเวลาสองสามวันต นตอมามั อมามันก็ นก็ พยายามท�าตั าตัวเหมื วเหมือนๆ อนๆ นางนวลอื ่ ่ นางนวลอืนๆ นๆ มันพยายามส นพยายามสงเสี งเสียงร ยงรอง อง สู  รรอนลงแย อนลงแยง เศษปลาและขนมปงกั งกับฝู บฝูงนกที งนกที ่ ่ททาน� า น� ้าและเรือตกปลา อตกปลา แตมัมันก็ นก็ท�ทาได า� ได ไมตลอด ตลอด โจนาธานคิดว ดวาการท� าการท�าเช าเชนนั นนั ้นช นชางไม างไมมีมีจุจดหมายเสี ดุ หมายเสียเลย ยเลย บางครั ้งมั งมัน ก็ท ้ิงปลาแห ปล าแหง ซึ ่งได ได มาอย มาอย างยากเ งย ากเย็ย็นให ให กักับนกนางนวลแก นกนางนว ลแกๆ หิวโหยที โห ยที ่ ่บิน ตามมันมา นมา โจนาธานคิดว ดวามั ามันควรจะใช นควรจะใชเวลาทั เวลาทั ้งหมดในการฝ งหมดในการฝกบิ กบิน มีอะไรๆ อะไรๆ มากมายที ่ ่จะต มากมายที จะตองเรี องเรียนรู  ยนรู  อีกไม กไมนานตอมาโจนาธานก็ อมาโจนาธานก็ออกไปไกลอยู   ในทะเล ออกไปไกลอยู ในทะเล ตัวเดี วเดียว ยว มันหิ นหิว มีความสุ ความสุข และเรียนรู  ยนรู  สิ ่ ่สิงที งที ่ ่มัมันเรี นเรียนรู ยนรู ก็กคืค็ อื ความเร็ว และภายในเวลา และภายในเวลาหนึ หนึ ่ ่งอาทิ งอาทิตย ตยที ่ ่ทฝฝี กฝนอยู ก ฝนอยู   มันก็ นก็เรีเรียนรู  ยนรู เรื ่ ่เรืองความเร็ องความเร็วมากกว วมากกวานกนางนวลที านกนางนวลที ่ ่บิบนเร็ นิ เร็วที ่ ่ วทีสุสุดตั ดตัวใดๆ วใดๆ โจนาธานกระพือป อปกอย กอยางแรงที ่ ่ างแรงทีสุสดเท ดุ เทาที ่ ่ าทีจะท� จะท�าได าได มันทิ นทิ ้งตั งตัวจากความ วจากความ สูงหนึ ่ หนึ ่งพันฟุตดิ ่ดิ ่งลงมาห ลง มาหาฟอง าฟองคลื คลื ่ ่น และ และมัมันก็เริ ่ริ ่มจะรู จ ะรูวาท�า ไมน ไมนกนาง กนางนวล นวล อือื ่ ่นๆ นๆ ถึงไม งไมบิบนพุ   นิ พุงตั งตัวดิ ่ ่ วดิงลงมา งลงมา เพราะภายในเวลาหกวินาที นาทีมัมันก็ นก็สามารถบิ สามารถบิน ดิดิ ่ ่งได งไดเจ็ เจ็ดสิ ดสิบไมล บไมลตตอชั ่ ่ อ ชัวโมง วโมง ซึ ่ ่ซึงเป งเปนความเร็ นความเร็วที ่ ่ วทีท�ท�าให าใหปปกของมั ก ของมันสั ่ ่ นสังคลอนตอน งคลอนตอน ตีปปกขึ ก ้ขึน โจนาธานบินอย อยางระมั า งระมัดระวังและสุดความสามารถ แตมันก็เสียการ ทรงตัวเมื ่ ่ วเมือบิ อบินด นดวยความเร็ วยความเร็วสู วสูง มันพลาดครั นพลาดครั ้งแล งแลวครั วครั ้งเล งเลา มันบิ นบินขึ น ้ขึนไปสู นไปสูงหนึ ่ ่ งหนึงพั งพันฟุ นฟุต ตรงไปขางหน างหนาอย าอยางเต็ างเต็มก� มก�าลั าลัง ตีปปก แลว ก็พุพ  งดิ งุ ดิ ่ ่งลงมาเป งลงมาเปนแนวตรง นแนวตรง แตทุทกๆ กุ ๆ ครั ้งที งที ่ ่มัมันท� นท�าเช าเชนนั นนั ้น ปกซ กซายของมั ายของมันก็ นก็เสี เสีย หลักเมื ่ เมื ่อยกปกขึ ก ้ขึน มันถลาไปทางซายอยางรุนแรง มันพยายามใชปกขาง


7

ขวาทรงตัว แตมัมันก็ นก็ตีตลัลี ังกาหมุ งกาหมุนกลั นกลับทั บทันที นที ราวกับไฟปะทุ บไฟปะทุ โจนาธ านระมัดระวังไมพอตอนตี โจนาธานระมั อตอ นตีปก ขึ ้น มันพยายามใหม พยายามให มต ้ั งสิบครั ้ง และทั ้งสิบครั ้งนั งนั ้นมั นมันก็บินได นไดถงเจ็ งึ เจ็ดสิบไมลตอชั ่ ่ อชัวโมง วโมง แตขนของมันกระจุ นกระจุย เสียหลั ยหลัก ตกกระแทกลงสู   ตกกระแทกลงสูพืพ ้นน� นื น� ้า โจนาธ านเป ยกโชก โจนาธานเป ยกโชก และมันก็คิดไดในที ่ นที ่สุดวากุก ุญแจดอกส� แจดอ กส�าคัญของ การบินเร็วก็คือยึดปกทั ้งสองข สอ งขางไวใหแน แนน มันตีปกกระชั กร ะชั ้นกันหาสิบครั ้ง แลวก็ วก็ยึยึดไว ดไวเฉยๆ เฉยๆ มันพยายามอีกครั ้งจากระยะสู จาก ระยะสู งสองพั งสองพันฟุต ทิ ้งตัวดิ ่ดิ ่งลงมา ลงม า ปากพุ ง ตรง กางปกออกเต็ กออกเต็มที ่ ่ มทีและยึ และยึดนิ ่ ่ ดนิงเอาไว งเอาไวเมื ่ ่ เมือถึ อถึงตอนที ่ ่ งตอนทีบิบนด นิ ดวยความเร็ วยความเร็วห วหาสิ าสิบ ไมลตตอชั ่ ่ อ ชัวโมง วโมง มันใช นใชก�กาลั า� ลังมหาศาลแล งมหาศาลแลวก็ ได วก็ ไดผล ผล ในเวลาเพียงสิ ยงสิบวิ บวินาที โจนา นาที โจนา ธานสามารถบินไดเกาสิบไมลตอชั ่ชั ่วโมง และแล และแลวมั วมันก็ท�าสถิติความเร็ วามเ ร็วใน หมู  นกนางนวล! หมู นกนางนวล! แตความส� ความส�าเร็ าเร็จของมั จของมันสั น ้สันยิ นยิ ่ ่งนั งนัก ทันที นทีที ่ ่ท โจนาธา โจนาธานเริ ี นเริ ่ ่มลดความเร็ มลดความเร็ว และ ทันที นทีที ่ ่ทมัมี ันเปลี ่ ่ นเปลียนมุ ยนมุมป มปก มันก็ นก็บับังคั งคับตั บตัวไม วไมอยู   ในระยะของการบิ อยู ในระยะของการบินเก นเกาสิ าสิบไมล บไมล ตอชั ่ ่ อชัวโมง วโมง การเสียหลั ยหลักทรงตั กทรงตัวเกิ วเกิดขึ ด ้ขึนราวกั นราวกับดิ บดินระเบิ นระเบิด โจนาธาน : นางนวล เสียหลั ยหลักกลางอากาศและตกลิ กกลางอากาศและตกลิ ่ ่วลงกระทบผิ วลงกระทบผิวทะเลที วทะเลที ่ ่แข็ แข็งราวกั งราวกับอิ บอิฐ ถึงตอนนั ้น บร บรรย รยาก ากาศ าศก็ก็มื ดสนิ ดส นิท โจ โจนา นาธา ธานน ลอ ลอยตั ยตัวในม ใ นมหา หาสมุ สมุ ทร ทร ทามกลางแสงจั มกลาง แสงจันทร นทร ปกของมั ของ มันหนั นหนักราวกั กราวกับหอหุมด มดวยแทงตะกั ่ ว่ แต ดูดู เหมือนว อนวาน� าน� ้าหนั าหนักของความล กของความลมเหลวจะทับถมอยู บถมอยูบนหลั บนหลังมั งมันมากกวา โจนา ธานไดแต แตภาวนาอย ภาวนาอยางอ างออนระโหย อนระโหย ใหน�น ้�าหนั าหนักนั กนั ้นถ นถวงมั วงมันจมลงสู   นจมลงสูกกนทะเล น ทะเล จะ ไดจบสิ จบสิ ้นกั นกันเสี นเสียที ยที เ มื ่อ มันเริ เ ริ ่ ่ม จม จมลง ลงใน ในน� ้น�า ้นัน โจ โจนา นาธา ธานไ นไดดยิ นเสี นเ สีย งพู ดโหย ดโ หยหว หวนแ นและ ละ


ประหลาดขึ ้นมาในตั มาใ นตัวของมันเอง ไมมี ทางแน ทางแน ๆ ฉันเปนแต เพี เพียงนางนวล งน างนวล ธรรมชาติ ได ธรรมชาติ ไดสร สรางฉั างฉันขึ น ้ขึนมาอย นมาอยางจ� างจ�ากั ากัด ถาฉั าฉันถู นถูกสร กสรางมาให างมาใหเรีเรียนรู  ยนรู เรื ่ ่เรืองการ องการ บินได นได ฉันควรจะต นควรจะตองมี องมีมัมันสมองมากมาย นสมองมากมาย ถาฉั าฉันถู นถูกสร กสรางขึ างขึ ้นมาเพื ่ ่ นมาเพือให อใหบิบนเร็ นิ เร็ว ได ฉันก็ นก็นา จะตองมีปกสร สร างอย างอย างนกเหยี างนกเ หยี ่ ่ยวและฉั วแล ะฉันก็ควรจะกิ นหนู นหนูแทนที ทน ที ่ ่ จะกินปลา นปลา พอฉั อฉันพู นพูดถู ดถูกแล กแลว ฉันต นตองลื องลืมเรื ่ ่ มเรืองโง องโงๆ นี ่ ่นีเสี เสีย ฉันจะต นจะตองบิ องบิน ตอง อง บินกลับไปบานไปหาฝูงนกของฉัน และฉันควรจะตองพอใจตอสภาพของ นางนวลที ่ ่นนาสงสารและมี าสงสารและมีความสามารถจ� ความสามารถจ�ากั ากัดเช ดเชนนี นนี ้ เสียงพูดนั ้น เงี ยบหา ยบ หายไ ยไปป แล และโ ะโจน จนาธ าธาน านก็ก็เ ห็น พองด ง ดวย ที ่อ ยู ของ ขอ ง นางนวลยามค� ่ ่าคื าคืนก็ นก็คืคอชายฝ   อื ชายฝง โจนาธานใหสัสัญญากั ญญากับตั บตัวเองว วเองวานั านับแต บแตวาระ วาระ นี ้ตตอไป อ ไป มันจะยอมเป นจะยอมเปนางนวลธรรมดาๆ นางนวลธรรมดาๆ นั ่ ่นันจะท� นจะท�าให าใหตัตัวอื ่ ่ วอืนมี นมีความสุ ความสุขขึ ข ้ขึน โจนาธา นคอยๆ โจนาธานค ย ๆ บิน ้ขึนจากพื ้นน� ้าอันมืดสนิทอยางอ ง ออนระโหยกลั นระ โหยกลับ เขาสู   าสูชายฝ   ชายฝง มันบิ นบินกลั นกลับในระดั บในระดับต� ่ ่ บต�า และก็พอใจที พอใจที ่ ่ตนได ตนไดเรีเรียนรู  ยนรู เกี ่ ่ เกียวกั ยวกับการ บการ บินเช นเชนนั นนั ้น โจนาธานคิดตอไปอี ไป อีกวา ไม ฉันจะไม นจะไมเป นอย นอยางที ่ งที ่แลวมา ฉันจะเลิ นจะเลิก เรียน ฉันเปนนกเหมื นนกเหมือนกันกับนางนวลตั วอื ่ วอื ่นๆ ฉันจะบิ นจะบินใหเหมื เหมือนกับตัว อือื ่ ่นๆ แมวาจะเจ็บปวดอย ปวดอ ยางยิ ่ งยิ ่ง โจนาธาน โจนาธานก็ก็บินสูง ้ขึนสูง ้ขึนไปหนึ ่ ไปหนึ ่งรอยฟุต มันตี นตีปปกแรงมุ   ก แรงมุงกลั งกลับเข บเขาหาชายฝ   าหาชายฝง โจนาธานรู สึสกสบายใจขึ กึ สบายใจขึ ้น ที ่ ่ ได ไดตัตัดสิ ดสินใจเป นใจเปนนกเหมื นนกเหมือนๆ อนๆ กับนกในฝู บนกในฝูง ทีนีน ้ีก็ก็จะไม จะไมมีพันธะบั นธะบังคั งคับให บใหโจนาธานตองเรียนรู  แลวก็ วก็จะไม จะไมมีมีความท ความทาทาย าทาย หรือความล อความลมเหลวอี มเหลวอีกต กตอไป มันช นชางสวยสดจริ างสวยสดจริงที ่ ่ทีเลิ เลิกคิ กคิดเสี ดเสียได ยได และแลวโจ วโจ นาธานก็บิบนผ นิ ผานความมื านความมืด มุ  มุงไปหาแสงไฟที ่ ่ งไปหาแสงไฟที ชายฝ   ชายฝง ความมืด! ด! เสียงอั วันที่จะ จะ ยงอันโหยหวนก นโหยหวนกองขึ ้นอย นอยางตกใจ างตกใจ นางนวลไมมีมีวันที บินในความมืด! โจนาธานไมไดต ่ื ่ื นใจที ่ ใจที ่จะฟง เสียงนั ้น มันมั นมัวแตคิดวาช าง าง


9

งดงามเสียจริ ยจริง ดวงจันทร นทรสสองแสงระยิ องแสงระยิบระยับเหนื บเหนือพื อพื ้นน� ้าสาดแสงเป าสาดแสงเปนทาง นทาง ยาวเล็กๆ กๆ ทอดขามยามค� ่ ่ ามยามค�าคื าคืน ทุกอย กอยางสงบและนิ างสงบและนิ ่ ่ง…. ง…. บินลงไปซะ! นลงไปซะ! นางนวลไมเคยบิ เคยบินในความมื นในความมืด! ด! ถาเธอถู าเธอถูกสร กสรางมาให างมาใหบิบนิ ในความมื ในควา มมืด เธอจะตองมี องมีตาเหมื ตาเหมือนนกฮู อนนกฮูก เธอจะตองมี องมีมัมันสมองมากมาย นสมองมากมาย เธอ จะตองมี องมีปปกสั ก ้สันเหมื นเหมือนนกเหยี อนนกเหยี ่ ่ยว! ยว! โจน าธาน ลิฟวิง สตัน : นางน โจนาธาน นางนวล วล กระ กระพริ พริบตาในค ต าในความ วามมืมืดของย ข องยาม าม ค�ค� ่ ่าคื าคืน ในอากาศที ่ ่ ในอากาศทีสูสงหนึ ่ ่ งู หนึงร งรอยฟุ อยฟุต และแลวความปวดร วความปวดราว าว ค�ามั ่ ่ ามันสั นสัญญาของ ญญาของ มันก็ นก็สูสญสิ ญู ้สินไป นไป กที่สัส ั้ นอย นอยางนกเหยี างนกเหยี่ยว! ยว! ปกสั ก ้สัน ปกที

นั ่นั ่นคื อค� อค�าตอบ! ต อบ! ฉันชางโง งโง เสี ยนี ่ ยนี ่กระไร! ร ะไร! สิ ่งที ่ที ่ฉันตองการก็ องก ารก็ คืคอื ปป กสั ้น นั ่ ่นเอง นเอง สิ ่ ่สิงที งที ่ ่ฉัฉันต นตองท� องท�าก็ าก็คืคอื พับป บปกของฉั กของฉันไว นไวเสี เสียให ยใหเกื เกือบหมด อบหมด แลวก็ ใช วก็ ใชแต แต กสั ้ น น เพียงปลายป ยงปลายปกเท กเทานั านั ้นบิ นบิน! น! ปกสั และแลวโจนาธานก็ วโจนาธานก็บิบนสู นิ สูงขึ ง ้ขึนไปสองพั นไปสองพันฟุ นฟุต เหนือท อทองทะเลที องทะเลที ่ ่มืมดสนิ ดื สนิท โดยที ่ ่ไมตตองหยุ โดยที องหยุดชะงั ดชะงักนึกถึงความล งความลมเหลวหรือความตายมั อความตายมันยึดโคนปกไว แนนกับล�าตัว ปลอยแตเพียงสวนที ่ นที ่เล็ก ของปล ของปลายป ายปตวัดโตลม มันพุงตรง ลงมา เสียงลมก ยงลมกองสนั ่ ่ องสนันปะทะหั นปะทะหัวของโจนาธาน วของโจนาธาน มันบิ นบินเจ็ นเจ็ดสิ ดสิบไมล บไมลตตอชั ่ ่ อ ชัวโมง วโมง เกาสิ าสิบไมล บไมล รอยยี ่ ่ อยยีสิสบไมล บิ ไมล และก็ยิ ่ ่ยงเร็ งิ เร็วขึ ว ้ขึนๆ นๆ ตอนนี ้ปปกของมั ก ของมันที ่ ่ นทีกางบิ กางบินร นรอย อย สีสี ่ ่สิสิบไมล บไมลตตอชั ่ ่ อชัวโมงก็ วโมงก็ดูดไู มยากเย็นเหมื นเหมือนตอนบิ อนตอนบินเจ็ดสิ ดสิบไมลตอชั ่ อชั ่วโมง และ เพียงแค ยงแคมัมันบิ นบิดปลายป ดปลายปกนิ กนิดเดี ดเดียวมั ยวมันก็ นก็สามารถจะชลอความเร็ สามารถจะชลอความเร็ ว เมื ่ ่อพุ อพุ  งดิ งดิ ่ ่งลง งลง มาเหนือฟองคลื ่ ่ อฟองคลืน ซึ ่ ่งดู งดูราวกั ราวกับลู บลูกป กปนใหญ นใหญสีสเทาภายใต เี ทาภายใตแสงจั แสงจันทร นทร โจนา โจ นาธา ธานห นหรีรี ่ต าล าลงป งปะท ะทะล ะลมแ มแลลวก็ ลิลงิ โล โลดใ ดใจจ หนึ หนึ ่ ่ง รอ ยสี ยสี ่ ่สิ บไมล บไ มลตอ


ชั ่ชั ่วโมง! ้ซ�ายั ายังบั งบังคั งคับตั บตัวได! ถาหากฉั าหากฉันพุ   นพุงดิ ่ ่ งดิงจากระดั งจากระดับห บหาพั าพันฟุ นฟุต แทนที ่ ่ แทนทีจะ จะ เปนจากสองพั นจากสองพันฟุ นฟุต ฉันสงสั นสงสัยว ยวามั ามันจะเร็ นจะเร็วได วไดสัสักแค ไหน…… กแค ไหน…… โจนาธานลืมค� โจนาธานลื มค�ามั ามั ่ ่นสั นสัญญาที ญญาที ให ่ ่ ไวกักับตั บตัวเองเมื วเองเมื ่ ่อครู อครู  กกอนเสี อ นเสียสิ ย ้สินมั นมันโผบิ นโผบิน ไปมาในสายลม และมันก็ ไม นก็ ไมรู ร สึสู กผิ กึ ผิดที ่ ่ ดทีท�ทาลายค� า� ลายค�าสั าสัญญานั ญญานั ้นเสี นเสีย ค�ามั ่ ่ ามันสั นสัญญา ญญา แบบนั ้นเป นเปนเรื นเรื ่ ่องของนางนวลที ่ ่ องของนางนวลทียอมรั ยอมรับความธรรมดาสามั บความธรรมดาสามัญ แตส�สาหรั า� หรับผู บผู ที ่ ่ท ได ี ชิมความเป มความเปนเลิ นเลิศในการเรี ศในการเรียนรู ยนรู  ไม ไมมีมความจ� คี วามจ�าเป าเปนจะต นจะตองยึ องยึดค� ดค�าสั าสัญญาแบบนั ญญาแบบนั ้น เมือดวงตะวั เมื ่ ่ อดวงตะวันขึ น ้ขึน นางนวลโจนาธานยังคงฝ งคงฝกบิ กบินอยู นอยู  ตตอไป อ ไป จากระดับ หาพั าพันฟุ ตเรื ตเรือหาปลาดู อหาปลาดูเป เปนเพียงจุ ยงจุดเล็กจุ กจุดน ดนอย อย เหนือพื อพื ้นน� ้าสี าสีน�น ้�าเงิ าเงินที ่ ่ นทีแบน แบน ราบ กลุ   กลุมนกที ่ ่ มนกทีออกหากิ ออกหากินตอนเช นตอนเชาดู าดูคล คลายกลุ   ายกลุมฝุ   มฝุนบางๆ นบางๆ ที ่ ่ทีหมุ หมุนเป นเปนวงกลม นวงกลม โจนาธานรู สึสกมี โจนาธานรู กึ มีชีชวิวี ตชี ติ ชีวา วา มันสั นสั ่ ่นสะท นสะทานเล็ านเล็กน กนอยด อยดวยความดี วยความดี ใจ ภูมิ ใจที ม ใจที ิ ่ ่ บังคั งคับความหวาดกลั บความหวาดกลัวไว วไว ได ไดและแล และแลวโดยไม วโดยไมตตองมี อ งมีพิพธีธิ การมั กี ารมันขยั นขยับโคนป บโคนปกเข กเขา ล�าตั าตัวเหยี วเหยียดแต ยดแตเพี เพียงปลายป ยงปลายปกอั กอันสั น ้สันออกไป นออกไป โจนดิ ่ ่งพุ งพุ  งลงสู   งลงสูททองทะเล อ งทะเล เมื ่ ่ เมือถึ อถึง ตอนที ่ ่มัมันถลาลงจากระดั ตอนที นถลาลงจากระดั บสี บสี ่ ่พัพันฟุ นฟุต มันก็ นก็ถึถงที งึ ที ่ ่สุสดของความเร็ ดุ ของความเร็ว สายลมดูแข็ แข็ง ราวกับก� บก�าแพงเสี าแพงเสียงที ยงที ่ ่สกั สกัดกั ด ้กันไม นไม ใหมัมันถลาลงได นถลาลงไดเร็เร็วไปกว วไปกวานั า ้นัน โจนาธานยังคง งคง บินดิ ่ ่ นดิงตรงมาด งตรงมาดวยความเร็ วยความเร็วสองร วสองรอยสิ อยสิบสี บสี ่ ่ ไมล ไมลตตอชั ่ ่ อ ชัวโมง วโมง โจนาธานกลืนน� นน� ้าลาย าลาย รูรู  สึสกแน กึ แนววาถ า ถาหากป าหากปกของมั กของมันหลุ นหลุดกางออกในระดั ดกางออกในระดับความเร็ บความเร็วนี วนี ้ มันก็ นก็จะระเบิ จะระเบิด ออกเปนนางนวลชิ นนางนวลชิ ้นเล็ นเล็กชิ ก ้ชินน นนอยสั อยสักล กลานส านสวน วน แตความเร็ ความเร็วคื วคือพลั อพลัง ความเร็ว คือความรื ่ ่ อความรืนรมย นรมย และความเร็วคื วคือความงามบริ อความงามบริสุสทธิ ทุ ธิ ์ ์ โจนาธานเริ ่มชะลอความเร็ว เมื ่อถึงระดั โจนาธานเริ ่ งระดับหนึ บหนึ ่งพันฟุ นฟุ ต ปลายปกของ กของ มันสั ่ ่ นสันสะท นสะทานเมื านเมื ่ ่อต อตองลมมหากาฬนั องลมมหากาฬนั ้น เบื ้องหน องหนาของมั าของมัน เรือและฝู อและฝูงนางนวล งนางนวล พุพุ  งตรงเข งตรงเขามารวดเร็ ามารวดเร็วดั ่ ่ วดังดาวตก งดาวตก โจน าธานหยุ โจนาธา นหยุ ดไม ดไม ไดด  มันไมร ูวาจะหั จ ะหักเลี ้ยวได ว ไดอย างไร างไ ร เมื เมื ่ ่อบิ นด นดวย ความเร็ซขนาดนั ซขนาดนั ้น

11


ถาชนกั าชนกันก็ นก็ตายทั ตายทันที นที ดังนั งนั ้นโจนาธานจึ นโจนาธานจึงได งไดแต แตหลั หลับตา บตา บังเอิ งเอิญเหลื ญเหลือเกิ อเกินว นวาในตอนเช าในตอนเชาวั าวันนั นนั ้นหลั นหลังดวงตะวั งดวงตะวันขึ น ้ขึน นางนวล : โจ นาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน บินผ นผานพุ   านพุงเข งเขาไปในตอนกลางของกลุ าไปในตอนกลางของกลุ  มนกที มนกที ่ ่ออกหากิ ออกหากิน ตอนเชา มันผ นผานไปด านไปดวยความเร็ วยความเร็วสองร วสองรอยสิ อยสิบสองไมล บสองไมลตตอชั ่ ่ อ ชัวโมง วโมง ดวงตาปด สนิทลมและขนของมั ทลมและขนของมันส นสงเสี งเสียงหวาดหวื ยงหวาดหวือสนั ่ ่ อสนันแต นแตนางนวลแห นางนวลแหงโชคยิ งโชคยิ ้มให มใหมัมัน และไมมี ใครต ม ใครต ี องถึ องถึงตาย งตาย เ มื ่ ่ อ ถึง ตอ ตอนน ทีที ่ ่ มัมันเชิ เ ชิ ดปาก ดป ากบิบิ น สู ฟฟ า โ จ นา นาธธ าน ก็ ยัยังคง ค ง พุ งไปด งไ ปดวย ความเร็วหนึ ่ ่งร งรอยหกสิบไมลตอชั ่วโมง และเมื และเมื ่ ่อมั อมันลดความเร็ วเหลื วเหลือเพียง ยียี ่ ่สิบไมลตอชั ่วโมง มันก็ นก็กางปก ออกได ออกได ในที ในที ่ ่สุด ถึงตอนนั ้นเรือหาปลาลอย ห าปลาลอย อยู   ในทะเลเบื อยู ในทะเลเบื ้องล องลางห างหางจากมั างจากมันสี ่ ่ นสีพัพันฟุ นฟุต วสุดยอด! ดยอด! นางนวลบินได นได ถึง ง สิ ่ ่สิงที งที ่ ่ โจนาธานคิ โจนาธานคิดได ดไดก็ก็คืคอชั อื ชัยชนะ ยชนะ ความเร็วสุ สองร อยสิบสี บสี่ไมล ไมลตตอชั อชั่วโมง! วโมง! มันช นชางเป างเปนประวั นประวัติติการณเป การณ เปนชั ่ ่ นชัวขณะที วขณะที ่ ่ยิ ่ ่ยงใหญ งิ ใหญ ในประวัติตศาสตร ศิ าสตรของฝู ของฝูงนกนางนวล งนกนางนวล เปนชั ่ ่ นชัวขณะของยุ วขณะของยุคใหม คใหมที ่ ่ทเป เี ปดต ดตอนั อนับโจ บโจ นาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน มันบิ นบินออกไปยั นออกไปยังสถานที ่ ่ งสถานทีฝฝกบิ กบินอั นอันโดดเดี ่ ่ นโดดเดียว ยว หดปกเข กเขา เพื ่ ่อพุ   อพุงดิ ่ ่ งดิงลงจากระดั งลงจากระดับแปดพั บแปดพันฟุ นฟุต คราวนี ้มัมันจะค นจะคนหาวิ นหาวิถีถีหัหักมุ กมุมเลี มเลี ้ยว ยว

และแลวโจนาธานก็ วโจนาธานก็คคนพบว นพบวา เพียงขยั ยงขยับปลายป กเพี กเพียงส ยงสวนนิ วนนิดเดียว ยว ของหนึ ่ ่งนิ ของหนึ งนิ ้วฟุ วฟุต ท�าให าใหมัมันวาดวงโค นวาดวงโคงได งไดอย อยางสวยในช างสวยในชวงความเร็ วงความเร็วมหาศาลนั วมหาศาลนั ้น อยางไรก็ างไรก็ตามก ตามกอนมั อนมันจะค นจะคนพบวิ นพบวิธีธี มันก็ นก็พบว พบวาหากขยั าหากขยับขนมากกว บขนมากกวาหนึ ่ ่ าหนึงอั งอัน ในชวงความเร็ วงความเร็วนั วนั ้น มันก็ นก็จะหมุ จะหมุนติ น ้ติวราวกั วราวกับลู บลูกป กปนไรเฟ นไรเฟล…. ล…. โจนาธานกลาย เปนนางนวลตั นนางนวลตัวแรกที วแรกที ่ ่บิบนกายกรรมบนอากาศก นิ กายกรรมบนอากาศกอนนางนวลตั อนนางนวลตัวใดๆ วใดๆ ในโลก วันนั นนั ้น โจนาธานไมยอมเสี ยอมเสียเวลาที ่ ่ ยเวลาทีจะคุ จะคุยกั ยกับนางนวลตั บนางนวลตัวอื ่ ่ วอืนๆ นๆ มันบิ นบิน


ไปจนตะวันตก นตก มันค นคนพบวิ นพบวิธีธบิบี นเป นิ เปนวง นวง บินกลิ นกลิ ้งช งชา บินกลิ นกลิ ้งตรง งตรง บินหมุ นหมุนกลั นกลับ บินผลั นผลักนางนวล กนางนวล บินหมุ นหมุนลู นลูกข กขาง าง เมือโจนาธานกลั เมื ่ ่ อโจนาธานกลับเข บเขาไปหาฝู าไปหาฝูงนางนวลบนชายฝ   งนางนวลบนชายฝง เวลาก็ ลวงเลยเป วงเลยเปนกลางคื นกลางคืน มันรู  นรู สึสกเวี กึ เวียนหั ยนหัวและเมื วและเมื ่ ่อยล อยลานั านักหนา กหนา กระนั ้นก็ตามมั าม มันบิ นบินเป เป นวงเพื วงเ พื ่ ่อรอ นลงดวยความปติ ยิยนิ ดี มันคิ นคิดว ดวาเมื ่ ่ าเมือพรรคพวกได อพรรคพวกไดฟฟงเรื ่ ่ ง เรืองความส� องความส�าเร็ าเร็จพวกนั จพวกนั ้นคงจะตื ่ ่ นคงจะตืนเต นเตนดี นดี ใจดวย วย ชางมีคาเหลือเกินที ่จะมีชีวิตอยู ตอไปในตอนนี ไปในตอ นนี ้! ชีวิตมีความหมายมากขึ วามห มายมากขึ ้น กวาการบิ าการบินอย นอยางเซ็ างเซ็งๆ งๆ กลับไปกลั บไปกลับมาจากเรื บมาจากเรือหาปลา อหาปลา เราสลัดความโง ดความโงเขลา เขลา ทิ ้งเสี งเสียได ยได เราคนพบได นพบไดววาเราเป า เราเปนสั นสัตว ตววิวเศษ เิ ศษ ฉลาดรอบรู  เราเป เราเปนอิ นอิสระได สระได! เรา เรียนรู  ยนรู  ที่จะบิ จะบินได นได ! แลวกาลเวลาข วกาลเวลาขางหน างหนาก็ าก็กระหึ ่ ่ กระหึมและวาววามด มและวาววามดวยค� วยค�ามั ่ ่ ามันสั นสัญญา ญญา เมือโจนาธานร เมื ่ ่ อโจนาธานรอนลงนั อนลงนั ้น บรรดานกนางนวลจับกลุ บกลุมกั มกันเปนที ่ นที ่ประชุม สภา และก็คงยื คงยืนจั นจับกลุ   บกลุมกั มกันมาได นมาไดพัพักใหญ กใหญแล แลว ที ่ ่ทีจริ จริงพวกนั งพวกนั ้นคงจะรออยู นคงจะรออยู   “โจนาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน : นางนวล เขามายื ามายืนตรงกลาง!” นตรงกลาง!” เสียง ยงผู ้ ใหญ นก ดังขึ ง ้ขึนอย นอยางมี างมีพิพธีธิ รีรี ตองสู ตี องสูงสุ งสุด การยืนตรงกลางหมายถึ นตรงกลางหมายถึงเพี งเพียงความอั ยงความอับอาย บอาย หรือไม อไมก็กเสื ่ ่ เ็ สือมเสี อมเสียเกี ยเกียรติ ยรติยศอย ยศอยางใหญ างใหญหลวง หลวง แตการยื การยืนตรงกลางเพื นตรงกลางเพื ่ ่อเกี อเกียรติ ยรติ ก็เปนวิธีก�าหนดผูน�านางนวลขั ้นสูง โจนาธ โจนาธานคิ านคิดว า เมื เมื ่ ่อเช เช านี านี ้พวกฝูง นก ออกหากินคงจะไดเห็ เห็นความส�าเร็จในการบินของมันแน นแนทีเดียว! แตฉันไม นไม ตองการเกี องการเกียรติยศ ฉันไม นไมเคยคิ เคยคิดอยากจะเป ดอยากจะเปนผู  นผู น�น�า ฉันเพียงแต อยากเอาสิ ่ ่ อยากเอาสิง ทีที ่ ่คคนพบมาเผยแพร นพบมาเผยแพรรรวมกั วมกัน ฉันเพี นเพียงอยากให ยงอยากใหพวกเราทุกตั กตัวได วไดเห็นขอบน� ้า กับฟ บฟาเบื าเบื ้องหน องหนาโน าโนน แลวโจนาธานก็ วโจนาธานก็กกาวออกไป า วออกไป


13

นก นก พูด “เขามายื “โจนาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน” น” ผู ้ ใหญ ามายืนตรงกลางเพื นตรงกลางเพื ่ ่อให อใหนก นก อือื ่ ่นๆ นๆ เห็นความอั นความอับอาย!” บอาย!”

โจนา ธานรู สึสกึ เหมื โจนาธานรู เห มือนกับวาถู กตี กตีดวยแผนกระดาษ ก ระดาษ เขา ของมันออน เปลี ้ย ขนตกลู หู ้อืออื ยืนตรงกลางเพื ่ ่ ตรงกลางเพือความอั อความอับอาย? บอาย? เปนไปไมได! ความ ส�าเร็ าเร็จ!จ! พวกนั ้นไม นไมเข เขาใจ! าใจ! พวกนั ้นคิ นคิดผิ ดผิด พวกนั ้นคิ นคิดผิ ดผิด! ด! “…เพือความเหลวไหลและความหุ “…เพื ่ ่ อความเหลวไหลและความหุนหั นหันพลั นพลันแล นแลน” น” เสียงที ่ ่ ยงทีเคร เครงขรึ งขรึมดั มดัง ้ขึน ท�าลายเกี าลายเกียรติ ยรติยศและประเพณี ยศและประเพณีของตระกู ของตระกูลนางนวล..” ลนางนวล..” เขาไปยืนตรงกลางเพื ่ ตรงกลางเพื ่อความอั ความ อับอายหมายถึ บอายหม ายถึงวา โจนาธาน โจนาธานจะถู จะถูกไล ออกจางฝูงนกและถู งนกและถูกขั กขับให บให ไปมีชีชวิวี ตเดี ติ เดียวดายที ยวดายที ่ ่ หนาผาโพ าผาโพน “…สักวั กวันหนึ ่ ่ นหนึง โจนาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน : นางนวล แกจะรู  แกจะรู ววาการไร า การไรความ ความ รับผิ บผิดชอบไม ดชอบไมมีมประโยชน ปี ระโยชนอะไร อะไร ชีวิวตเป ติ เปนเรื ่ ่ นเรืองลี องลี ้ลัลับ และจะเรียนรู  ยนรู  ไม ไม ได ได เรามา อยู   ในโลกนี อยู ในโลกนี ้เพี เพียงเพื ่ ่ ยงเพือกิ อกิน และพยายามมีชีชวิวี ตอยู   ให ติ อยู ใหยืยนยาวเท นื ยาวเทาที าที ่ ่เราจะท� เราจะท�าได าได” นางนวลจะพูดโต ดโตตอบที ่ ่ ตอบทีประชุ ประชุมสภาไม ได มสภาไม ไดแต แต โจนาธานก็กล กลาวแย าวแยงขึ ง ้ขึน “ไรความรั ความรับผิ บผิดชอบ? ดชอบ? พี ่ ่พีนนองของฉั องของฉัน!” น!” มันร นรองขึ องขึ ้น “ใครกันแน นแนที ่ ่ทจะมี จี ะมีความรั ความรับ ผิดชอบเท ดชอบเทากั ากับนางนวลตั บนางนวลตัวที ่ ่ วทีคคนและติ น และติดตามความหมาย ดตามความหมาย ซึ ่ ่ซึงเป งเปนจุ นจุดประสงค ดประสงค สูงส งสงในชี งในชีวิวติ นับเป บเปนเวลาพั นเวลาพันป ที ่ ่ทพวกเราได พี วกเราไดแตตะกุ ตะกุยตะกายหาแต ยตะกายหาแตปลา ปลา แต บัดนี ้เรามีเหตุ เหตุและผลที ่ และผลที ่จะด�ารงชี ารงชีวิตอยู ตอยูเพื ่ ่ เพือเรี อเรียนรู ยนรู เพื เพื ่ ่อคนหา นหา และเพื ่ และเพื ่อเปน อิสระ! สระ! ให โอกาสฉันสั นสักครั กครั ้งให งใหฉัฉันแสดงให นแสดงใหททานดู า นดูววาฉั า ฉันได นไดคคนพบอะไร…” น พบอะไร…” ฝูงนกดู ไม งนกดู ไมตตางอะไรกั า งอะไรกับก บกอนหิ อนหิน “ความเปนพี ่ ่ นพีนนองขาดกั อ งขาดกัน” น” บรรดานางนวลกลาวขึ าวขึ ้นพร นพรอมกั อมกันและต นและตาง าง ก็ตกลงป ตกลงปดหู ไม ดหู ไมรัรับฟ บฟงหั งหันหลั นหลังให งให โจนาธาน


โจนาธานน างนวลใชเวลาหลังจากนั โจนาธานนางนวลใช งจากนั ้นอยูตัวเดียว มันบิ นบิน ไกลออก ไกล ออกไปจ ไปจาก าก หนาผาโพ ผาโ พน ควา ความเ มเสีสียใจขอ ใ จของมั งมันมิใชช ที ่ ่ี ตองอยู องอยู อยางสั างสันโดษ นโดษ แตเพราะนางนวลอื ่ พราะนางนวลอื ่นๆ ไมยอมเชื ่ อมเชื ่อ ในคว ใน ความ ามมหั มหัศจรร จ รรยยของก อ งการ ารบิบิน ทีที ่ ่ร อค อคอย อยพว พวกมั กมันอยู อ ยู พว พวกนั กนั ้น ไม ไมย อม อมทีที ่จ ะ ลืมตาออกดู มตาออกดู โจนาธานเรียนรู  ยนรู มากขึ มากขึ ้น ทุกวั กวัน ทุกวั กวัน มันค นคนพบว นพบวาการพุ   าการพุงดิ งดิงตรงลง งตรงลง มาท�าใหมัมันลงไปจั นลงไปจับปลารสอร บปลารสอรอยๆ หายากที หายากที ่ ่วา ยอยู ลึลกึ ถึงสิ บฟุ บฟุตใตผิวน� ้า ในมหาสมุทร ทร โจนาธานเลยไมตตองอาศั องอาศัยหากินกั นกับเรื บเรือหาปลา อหาปลา หรือขนมป อขนมปง เกาๆ าๆ อีกต กตอไป อไป มันเรี นเรียนรู  ยนรู วิวธีธิ ที ่ ่ที จะหลั จี ะหลับนอนในอากาศโดยการบิ บนอนในอากาศโดยการบินทวนลมบก นทวนลมบก ตอนกลางคืนเป นเปนระยะทางตั นระยะทางตั ้งร งรอยไมล อยไมลจากตะวั จากตะวันตกถึ นตกถึงตะวั งตะวันขึ น ้ขึน และดวยวิ วยวิธีธี เดียวกั ยวกัน มันสามารถบิ นสามารถบินฝ นฝาหมอกทะเลที ่ ่ าหมอกทะเลทีลงจั ลงจัด ้ขึนไปเหนื นไปเหนือสู อสู  ททองฟ อ งฟาที าที ให ่ ่ เป เปน ประกาย… ในขณะที ่ ในขณะที ่นกนางนวลตัวอื ่ ่ วอืนๆ นๆ ตองทนอยู องทนอยูที ่ ่ทชายหาด ชี ายหาด ทนอยู  ทนอยู กับ หมอกและฝน โจนาธานเรียนรู ยนรู วิวธีธิ รรี อนไปกั อ นไปกับลมที บลมที ่ ่พัพัดจั ดจัดลึ ดลึกเข กเขาไปจากชายฝ   าไปจากชายฝง และมันก็ ได นก็ ไดกิกนแมลงรสดี นิ แมลงรสดีๆ สิ ่ ่สิงที ่ ่ โจนาธานเคยหวั งที โจนาธานเคยหวังว งวาจะให าจะใหฝูฝงนกเรี งู นกเรียนรู  ยนรู นั ้นัน กลายเปนสิ ่ ่ นสิงที ่ ่ งทีมัมันรู  นรู  ไว แตเพี เพียงตั ยงตัวเดี วเดียวในขณะนี ยวในขณะนี ้ มันเรี นเรียนรู ยนรู การบิ การบินและก็ นและก็ ไมเสี เสียใจที ยใจที ่ ่ถูถกเคราะห กู เคราะหกรรม กรรม นางนวลโจนาธานคนพบว นพบวาความเบื าความเบื ่ ่อหน อหนาย าย ความกลัว ความโกรธ เปนต นตน เหตุที ่ ่ทท�ที าให า� ใหชีชวิวี ตนกนางนวลสั ติ นกนางนวลสั ้นยิ ่ ่ นยิงนั งนัก และเมื ่ ่อสิ ่ ่ อสิงเหล งเหลานี า ้นีสูสญหายไปจากจิ ญู หายไปจากจิตใจ ตใจ ของมัน โจนาธานก็มีมชีชี วิวี ตยื ติ ยืนยาวสดใสยิ ่ ่ นยาวสดใสยิง


15

พวกนั ้นมาถึ นมาถึงเมื ่ ่ งเมือตอนพลบค� อตอนพลบค� ่ ่า มาพบโจนาธานก�าลั าลังบิ งบินร นรอน อน อยู  อย อยางสงบตั างสงบตัวเดี วเดียวภายใต ยวภายใตททองฟ อ งฟาที าที ่ ่มัมันรั นรัก นางนวลสองตัว ทีที ่ ่มาปรา า ปรากฏใ กฏใกล กลปก ของ ของโจ โจนาธ นาธานนั านนั ้น ดูบริ สุสทุ ธิ ์ธิ ์ราวกับแสง ดาว และรังสีท ่ี ่ี เปล ป ลงออกม อ อกมาดู าดูเยื อกเย็ อกเ ย็นเป เ ปน มิตรในอา ร ในอากาศ กาศ ของยามค� ่ ่าคืน แตสิ ่ ่สิงที ่ ของยามค� งที ่งดงามที ่ ่ ดงามทีสุสดุ ก็คืคือ ความช�าน�าช�านาญในการบินของ นของ นกสองตัวนั ้น ปลายปกขยั ข ยับที บทีละนิ ละนิ ้วฟุ วฟุต อยางแมนย�าและมั ่ และมั ่นคงเมื ่ ่ คงเมือเที อเทียบ กับโจนาธาน บโจนาธาน โดยทีมิ ได โดยที ่ ่ ม ได ิ พูพดอะไร ดู อะไร โจนาธานท�าการลองเชิ าการลองเชิงนางนวลสองตั งนางนวลสองตัวนั วนั ้น การ ลองเชิงที งที ่ ่ ไม ไมมีมนางนวลตั นี างนวลตัวใดเคยผ วใดเคยผานไปได านไปได โจนาธานขยับบิ บบิดป ดปกร กรอนลงช อนลงชาลง าลง เหลือเพี อเพียงหนึ ่ ่ ยงหนึงไมล งไมลตตอชั ่ ่ อ ชัวโมงจนเกื วโมงจนเกือบหยุ อบหยุดนิ ่ ่ ดนิง เจาสองตั าสองตัวแสนงามนั วแสนงามนั ้นบิ นบินช นชา ลงเชนกั นกันอย นอยางนิ ่ ่ างนิมนวลด มนวลดวยท วยทาอั าอันถู นถูกต กตองมั องมันรู  นรู วิวธีธิ ีบิบนช นิ ชาเป าเปนอย นอยางดี างดี โจน าธานขยั โจนาธา นขยับป กเข กเข า ถลา ถลาไป ไป แลวก็พุ งดิ ่ดิ ่งลงด ล งดวยความ ยค วามเร็เร็ วเก วเก าสิ าสิบ ไมลตอชั ่ชั ่วโมง โม ง นางน นางนวลสอง วลสองตัตัวนั ่ วนั ่นก็ พุพงุ ดิ ่ดิ ่งลงมาพร ลง มาพรอมกับโจนาธานโ โจนา ธานโดยไม ดยไม ผิดพลาด ดพลาด ในที ่สุด โจน ในที ่ โจนาธา าธานก็ นก็เ ปลี ปลี ่ ่ยนควา น ความเร็ มเร็ วนั วนั ้น ้ขึนไปเป ไ ปเปนเส เ สนตรง ถลาไ ถลาไปป อยางช างชาๆ าๆ เจาสองตั าสองตัวนั วนั ่ ่นก็ นก็ถลาตามมาแล ถลาตามมาแลวยิ ว ้ยิม โ จ นา โจ นาธา ธานน ก ลับไปบิ ไ ปบิ นระ นร ะ ดับตร ต ร ง เ งีย บอ บอยูยู  ครู ครู  หนึ ่ ่ หนึ งก งก อ นที นที ่ ่จ ะพู ดขึ ด ้ขึ น “เอาละ” มันว นวา “เธอเปนใคร” นใคร” “เรามาจากฝูงของเธอ งของเธอ โจนาธาน เราเปนพี ่ ่ นพีนนองของเธอ” อ งของเธอ” ค�าพู าพูดดู ดดูหนั หนัก แนนและเยื นและเยือกเย็ อกเย็น “เรามาเอาเธอไปที ่ ่ “เรามาเอาเธอไปทีสูสงไกลออกไป งู ไกลออกไป เอาเธอกลับบ บบาน” าน” วหัวเน วเน และตอนนี ้เราก็ “บานฉั านฉันไม นไมมีมี ฝูงฉั งฉันก็ ไม นก็ ไมมีมี ฉันเป นเปนตัวหั เราก็บิบนอยู   นิ อยู ผาใหญ แลว เพียงอี สูงสุ งสุด ลมภูผาใหญ ยงอีกแค กแคสองสามร สองสามรอยฟุ อยฟุตฉั ตฉันก็ นก็จะพยุ จะพยุงตั งตัวบิ วบินสู นสูง


้ขึนไปกว นไปกวานี านี ้ ้ ไม ไม ได ไดแล แลว” ว” “แตเธอท� เธอท�าได าได โจนาธาน เพราะเธอไดเรีเรียนรู ยนรู มาแล มาแลว จบสิ ้นไปแล นไปแลวหนึ วหนึ ่ ่ง โรงเรียน ยน ตอนนี ้ ถึงเวลาที ่ ่ งเวลาทีจะต จะตองเริ ่ ่ องเริมใหม มใหมอีอกโรงเรี กี โรงเรียนหนึ ยนหนึ ่ ่ง”ง” เหมือนดั ่ นดั ่ง กับวา โจ โจนาธ นาธาน านได ไดรูมากแล าก แลวชั ่ชั ่ว ชีวิต นาง นางนวล นวลโจ โจนาธ นาธาน าน เขาใจเป าใจเปนอย นอยางดี ในฉั างดี ในฉับพลั บพลัน เจานกสองตั านกสองตัวนั ่ ่ วนันพู นพูดถู ดถูก โจนาธานบินสู นสูงขึ ง ้ขึนไป นไป ได และถึงเวลาที ่ ่ งเวลาทีจะต จะตองกลั องกลับบ บบานแล านแลว โจนาธานมองดูททองฟ โจนาธานมองดู อ งฟา แผนดิ นดินสี นสีเงิเงินงามที นงามที ่ ่มัมันได นไดเรีเรียนรู ยนรู อย อยางมหาศาล างมหาศาล เปนครั นครั ้งสุ งสุดท ดทายเป ายเปนเวลานาน นเวลานาน “ฉันพร นพรอมแล อมแลว” ว” โจนาธานพูดขึ ด ้ขึนในที ่ ่ นในทีสุสดุ และแลวนางนวลโจนาธาน วนางนวลโจนาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน ก็บิบนสู นิ สูงขึ ง ้ขึนไปพร นไปพรอมกั อมกับนกสอง บนกสอง ตัวที ่ ่ วทีสดใสราวกั สดใสราวกับดาวนั ่ ่ บดาวนัน หายเขาไปในท าไปในทองฟ องฟาที าที ่ ่มืมืดสนิ ดสนิท


17

ตอนสอง... แล วนี่ก็ก็คืคือสวรรค อสวรรค โจนาธ านคิดและต โจนาธานคิ แ ละตองยิ ้มกับตัวเอง วเอง มันชางไมน า นิยมเลยที ่ มเลยที ่จ ะวิ เครา เค ราะห ะหสวรรค วรร คในขณะ นข ณะทีที ่ก� าลั าลังบิน เขาไปหา าไปหา เวลาที โจนาธานบินออกจากโลก เวลาที ่ ่ โจนาธานบิ นออกจากโลก เหนือหมู   อหมู เมฆเคียงขางไปกับนางนวลสดใสสองตัวนั ้น มันเริ ่ นเริ ่มมองเห็ มองเ ห็นวาตัวของมัน เองก็สสงประกายสุ ง ประกายสุกสกาวราวกั กสกาวราวกับเจ บเจานกสองตั านกสองตัวนั วนั ่ ่น แนนอน นอน นางนวลหนุ   นางนวลหนุมโจ มโจ นาธานยังคงอยู งคงอยู  เหมื เหมือนเดิ อนเดิมดั มดั ่ ่งที งที ่ ่เคยเป เคยเปนมาเบื นมาเบื ้องหลั องหลังดวงตาสี งดวงตาสีทอง ทอง แตรูรปกาย ปู กาย ภายนอกไดเปลี ่ ่ เปลียนไปเสี ยนไปเสียแล ยแลว ความรู สึสกก็ ความรู  กึ ก็ยัยังเป งเปนตั นตัวนางนวล วนางนวล แตววามั า มันบิ นบินได นไดดีดกว กี วาตั าตัวเก วเกา ท�าไมล าไมละ โจนาธานคิดเ ดเ พียงใช ยงใชความพยายามเพี ความพยายามเพียงครึ ่ ่ ยงครึงเดี งเดียวฉั ยวฉันก็ นก็จะบิ จะบินได นไดเร็เร็วถึ วถึงสอง งสอง เทา สองเทาของวั าของวันที ่ ่ นทีเคยบิ เคยบินดี นดีที ่ ่ทสุสี ดบนพื ดุ บนพื ้นโลก! นโลก! ถึงตอนนั งตอนนั ้นขนของโจนาธานส นขนของโจนาธานสงประกายใสขาว งประกายใสขาว ปกของมั กของมันนุ นนุ  มนวลและ มนวลและ มัมั ่ ่นคงราวกั นคงราวกับแผ บแผนเงิ นเงินขั นขัด โจนาธานเริ ่ ่ โจนาธานเริมเรี มเรียนรู  ยนรู เกี ่ ่ เกียวกั ยวกับป บปกทั กทั ้งสองด งสองดวยความ วยความ ลิงโลด งโลด มันสอดใส นสอดใสพลั พลังเข งเขาไปในป าไปในปกอั กอันใหม นใหม โจน าธานรูรูสึกวามัมันเกือบถึ งที ่ โจนาธาน งที ่สุดของค ข องความ วามเร็เร็ว ในก ในการบิ ารบิน ระดับตรง แลว เมื ่ ่อมั อมันบิ นบินได นไดถึถงสองร งึ สองรอยห อยหาสิ าสิบไมล บไมลตตอชั อ ชั ่ ่วโมง วโมง และเมื ่ ่อมั อมันบิ นบินได นไดสองร สองรอย อย เจ็ดสิ ดสิบสามไมลตตอ ชั ่ชั ่วโมง มันคิ นคิดว ดวามันบินเร็วสู ดความสามารถแล ดความสามารถแลว และก็


ท�าให าใหมัมันผิดหวั ดหวังยิ ่ ่ยิงที ่ ่ งทีมีมขอบเขตจ� ขี อบเขตจ�ากั ากัดต ดตอรู อรูปกายตั ปกายตัวใหม วใหมของมัน แมววามั า มันจะ บินไดเร็วกวาสถิติบินระดับตรงเดิม กระนั ้นก็ยังเป นขอบเขตจ� นขอบ เขตจ� ากั ากัดที ่ที ่ตอง ใชความพยายามมหาศาลที ความพยายา มมหาศาลที ่ ่จะท�าลาย โจนาธานคิด วาไมควรจะมี วร จะมีขอบเขต อบเ ขต จ�ากั ากัดในสวรรค ดในสวรรคเลย เลย กอนเมฆแตกกลุมออก ม ออก นกที ่มาดวยทั วยทั ้งสองร งสองรองขึ ้นว นวา “ขอใหรรอนลง อนลง ดวยความปลอดภั วยความปลอดภัยนะโจนาธาน” ยนะโจนาธาน” แลวก็ วก็หายลั หายลับไปในอากาศที บไปในอากาศที ่ ่เบาบางนั เบาบางนั ้น โจนาธานบินอยู  นอยู เหนือทะเล อทะเล มุ  มุงไปสู   งไปสูแนวชายหาดที ่ ่ แนวชายหาดทีขรุ ขรุขระ ขระ นางนวล สองสามตัวก� วก�าลั าลังฝ งฝกบิ กบินพุ   นพุงขึ ง ้ขึนเหนื นเหนือหน อหนาผา าผา นกอีกจ� กจ�านวนหนึ ่ ่ านวนหนึงก� งก�าลั าลังบิ งบินอยู นอยู  ที ่ ่ที ขอบน� ้ากั ากับฟ บฟาไกลออกไปทางเหนื าไกลออกไปทางเหนือ นันั ่ ่นเป นเปนทั นทัศนภาพใหม ศนภาพใหมๆ ความคิดใหม ดใหมๆ ควรจะเต็มไปด มไปด วยฝูง ง และค�าถามใหม าถามใหมๆ ท�าไมถึ าไมถึงมี งมีนางนวลน นางนวลนอยนั อยนัก ในสวรรคควรจะเต็ นกนางนวล! และท�าไมฉั าไมฉันถึ นถึงได งไดเหนื ่ ่ เหนือยนั อยนัก อยางทั างทันที นทีทัทันควั นควัน นางนวลใน สวรรค ไมนนาจะเหนื าจะเหนื ่ ่อยได อยไดเลย เลย หรือก็ ไม อก็ ไมนนาจะต า จะตองหลั องหลับนอนด บนอนดวย วย โจ นาธานไ โจนาธ านไดดยินเรื เ รื ่อ งแบ งแบบนี บนี ้ม าจ าจากไ ากไหนน หนนะะ ควา ความทร มทรงจ� งจ�า ในชี วิวติ บน บน พื ้นโลกของ โล กของมัมันก�าลังหดหายไป งหดหา ยไป แนนอนพื อ นพื ้นโลกเป โล กเป นที นที ่ท ่ี ่ีมันไดเรีเรียนรู น รูอยาง มากมาย แตรายละเอี รายละเอียดเล็ ยดเล็กน กนอยก� อยก�าลั าลังจางหายไป งจางหายไป เรื ่ ่เรืองเกี ่ ่ องเกียวกั ยวกับการแย บการแยงชิ งชิง อาหาร เรื ่ ่เรืองเป องเปนตัวหั วหัวเน วเน นางนวลสิบสองตัวจากชายฝงตรงเขามาหาโจนาธาน ไมมีตัวไหน พูดอะไรสั ดอะไรสักค� กค�า แต โจนาธานรู แต โจนาธานรู สึสกว กึ วามั ามันได นไดรัรับการต บการตอนรั อนรับและที ่ ่ บและทีนีน ่ ่ก็กี คืค็ อบ อื บาน าน วัน นั ้นเป นเปนวั นวันส� นส�าคั าคัญส� ญส�าหรั าหรับมั บมัน เปนวั นวันที ่ ่ นทีมัมันจ� นจ�าไม ได าไม ไดววามี า มีดวงตะวั ดวงตะวันขึ น ้ขึนอี นอีกต กตอไป อไป โจนาธานคอยๆ อยๆ รอนลงบนชายหาด อนลงบนชายหา ด ตีปปกให ก ใหหยุ หยุดเพี ดเพียงหนึ ่ ่ ยงหนึงนิ งนิ ้วฟุ วฟุตบน ตบน อากาศ แลวก็ วก็หย หยอนตั อนตัวลงบนพื วลงบนพื ้นทรายอย นทรายอยางแผ างแผวเบา วเบา นางนวลตัวอื วอื ่ ่นๆ นๆ รอน อน ลงดวยเชนกั นกัน แตไมมีมีสัสักตัวเดี วเดียวที ่ ่ วทีตีตขี นมากกวาหนึ ่ ่ หนึงอั งอัน พวกนั ้นหมุนไป กับลม บลม เหยียดป ยดปกที กที ่ ่สดใสออกเต็ สดใสออกเต็มที มที ่ ่ แลวก็ วก็ขยั ขยับเปลี บเปลี ่ ่ยนวงโค ยนวงโคงที งที ่ ่ขนจนหยุ ขนจนหยุดอยู ดอยู  


19

กับที บที ่ ่ ในขณะเดียวกั ยวกับที บที ่ ่เท เทาของมั าของมันแตะพื นแตะพื ้นทราย นทราย มันช นชางเป างเปนการบั นการบังคั งคับตั บตัวที ่ ่ วที งดงาม แต ในตอนน แต ในตอนนี ้ ้ โจนาธาน โจนาธานก็ ี ก็หนื หนื ่ ่อยเกิ อยเกินกว นกวาที าที ่ ่จะลองท� จะลองท�าดู าดูบบาง า ง มันม นมอยหลั อยหลับ ไปในขณะที ่ ่ยืยนอยู   นื อยูบนหาดนั บนหาดนั ้นโดยที นโดยที ่ ่ยัยังมิ ได งมิ ไดพูพดอะไรสั ดู อะไรสักค� กค�าเดี าเดียว ยว หลายๆ วันต นตอมา อมา โจนาธานพบวามี ามีสิ ่ ่สงที ่ ่ งิ ทีตตองเรี อ งเรียนรู  ยนรู มากมายเรื ่ ่ มากมายเรืองการ องการ บินในสถานที นในสถานที ่ ่นี ้นี เหมือนกั อนกับในชี บในชีวิวตที ติ ที ่ ่มัมันทิ นทิ ้งไว งไวเบื เบื ้องหลั องหลัง แตก็กแตกต แ็ ตกตางกั างกัน ที ่ ่นี ่ ่นี นางนวลที ่ ่รู ร จัจู ักคิ นางนวลที กคิดเหมื ดเหมือนกั อนกับที ่ ่ บทีมัมันคิ นคิด ส�าหรั าหรับนกแต บนกแตละตั ละตัวนั ว ้นันสิ ่ ่ นสิงที ่ ่ งทีส�สาคั า� คัญที ่ ่ ญทีสุสุด ในการด� ในกา รด�ารงชี ารงชีวิวตคื ติ คือการไขว อการไขวคว ควาและสั าและสัมผั มผัสความเป สความเปนเลิ นเลิศซึ ศซึ ่ ่งพวกนั งพวกนั ้นรั นรักที กที ่ ่จะท� จะท�า สิสิ ่ ่งนั ง ้นันคื นคือการบิ อการบิน พวกนั ้นทั นทั ้งหมดนั ่ ่ งหมดนันแหละ นแหละ พวกนั ้นใช นใชเวลาชั ่ ่ เวลาชัวโมงแล วโมงแลวชั วชั ่ ่วโมง วโมง เลาทุ าทุกวั กวันเฝ นเฝาฝ าฝกบิ กบินทดลองการเดิ นทดลองการเดินทางอากาศที นทางอากาศที ่ ่พิพสดาร สิ ดาร เปนเวลานานที นเวลานานทีเดี เดียวที ยวที โจนาธ โจนาธานลื ่ ่ านลืมโลกที มโลกที ่ ่มัมันจากมา นจากมา ลืมที มที ่ ่ที ่ ่ทฝูฝี งนางนวล งู นางนวล ใชชีวิตอยู ดวยดวงตาที ยดว งตาที ่ ่ป ดสนิ ดสนิท ตอ ควา ความเ มเริริงรื ่รื ่นในกา ใ นการบิ รบิน ฝูงนางนว นา งนวลนั ลนั ้น ใชปปกเป กเปนเครื นเครื ่องมือสุดสิ ด ้สินเพียงการหาหรือแย อแยงชิ งชิงอาหารแต ในบางครั งอาหารแต ในบางครั ้งบาง คราวเพียงชั ่ ่ ยงชัวแวบโจนาธานก็ วแวบโจนาธานก็ระลึ ระลึกขึ ก ้ขึนมาได นมาไดบบาง า ง เชาวั าวันหนึ ่ ่ นหนึงโจนาธานออกไปกั งโจนาธานออกไปกับครู บครูผู ผ สอน สู อน ขณะที ่ ่ ขณะทีมัมันพั นพักอยู   กอยูที ่ ่ทชายหาด ชี ายหาด หลังจากวาระการบิ งจากวาระการบินถลาเร็ นถลาเร็วโดยพั วโดยพับป บปก มันก็ นก็นึนึกขึ ก ้ขึนมาได นมาได “เขาหายไปไหนกันหมด ชัลลิแวน” โจนาธานถามขึ ้นอย อ ยา งเงี ยบๆ ยบๆ ตอนนี ้มัมันคุ  นคุ นเคยกั นเคยกับการติ บการติดต ดตอสนทนาด อสนทนาดวยกระแสจิ วยกระแสจิตอย ตอยางง างงายๆ ายๆ ที ่ ่ทีนางนวล นางนวล เหลานี านี ้ ้ ใช ใชแทนการแหกปากตะโกนเจี แทนการแหกปากตะโกนเจี ๊ยวจ ย วจาว าว “ท�าไมถึ าไมถึงไม งไมมีมพวกเรามากกว พี วกเรามากกวา นี ้อยู   อยูที ่ ่ทีนีน ่ ่ี ท�าไมนะ าไมนะ ที ่ ่ทีที ่ ่ทฉัฉี ันจากมามี นจากมามี…” …” “….มีนางนวลเป นางนวลเปนพั นพันๆ นๆ ฉันรู  นรู ดีดี” ซัลลิ ลลิแวนส แวนสายหั ายหัว “ค�าตอบค� าตอบค�าเดี าเดียวที ่ ่ ยวที ฉันพอจะเห็ นพอจะเห็น โจนาธาน คือวาเธอเป าเธอเปนนกหนึ ่ ่ นนกหนึงในล งในลานที านทีเดี เดียว ยว พวกเราสวน วน มากมาที ่ ่นี ่ ่นชชี าเหลื มากมาที า เหลือเกิ อเกิน เราไปจากโลกหนึ ่ ่งสู งสู  อีอกโลกหนึ ่ ่ กี โลกหนึงที งที ่ ่เกื เกือบจะเหมื อบจะเหมือนกั อนกัน หมด แลวก็ วก็ลืลืมที มที ่ ่ที ่ ่ทเราจากมาทั เี ราจากมาทันที นที ไมสนใจว สนใจวาเราจะไปไหน าเราจะไปไหน เราอยู   เราอยูเพื เพื ่ ่อขณะ อขณะ


ใดขณะ หนึ ่ ่ง เธอรู ไหมว ใดขณะหนึ ไหมว าสั าสักกี ่กี ่ชาติท ่ี ่ีเราต รา ตองผ องผา นมาก อนที ่ อนที ่เราจะได ราจ ะไดคิดเปน ครั ้งแรกว งแรกวา ชีวิวตมี ติ มีความหมายมากกว ความหมายมากกวาการกิ าการกิน การแยงชิ งชิง หรืออ� ออ�านาจในฝู านาจในฝูง นก? ้ตังพั งพันชาติ นชาติ โจนาธาน หมื ่ ่ หมืนชาติ นชาติ! แลวก็ วก็อีอกหนึ กี หนึ ่ ่งร งรอยชาติ อยชาติที ่ ่ทจะได จี ะไดความคิ ความคิด ความหมายในการด�ารงชี ารงชีวิวตของเรา ติ ของเรา คือ การแสวงหาความเปนเลิ นเลิศอั ศอันนั น ้นันและ นและ เผยแพรตตอไป อ ไป กฎเกณฑอย อยางเดี างเดียวกั ยวกันนี นนี ้ตกอยู ตกอยู  กักับเราในป บเราในปจจุ จจุบับันแน นแนนอน นอน เรา เลือกโลกหน อกโลกหนาของเราจากสิ ่ ่ าของเราจากสิงที งที ่ ่เราเรี เราเรียนรู ยนรู ในโลกนี  ้ เมื เมื ่ ่อไม อไมเรีเรียนรู  ยนรู อะไร อะไร โลกหนา ก็เป เปนเหมื นเหมือนโลกนี อนโลกนี ้ มีขขอจ� อ จ�ากั ากัดเหมื ดเหมือนๆ อนๆ กันและสร นและสรางภาระให างภาระใหตตองเอาชนะ” อ งเอาชนะ” ซัลลิ ลลิแวนเหยี แวนเหยียดป ยดปกออกและหั กออกและหันหน นหนาไปทางลม าไปทางลม “แตเธอ เธอ จอน” มันพู นพูด ้ขึน “เธอเรียนรู  ยนรู มหาศาลเพี มหาศาลเพียงเวลานิ ยงเวลานิดเดี ดเดียว ยว เธอไมตตองผจญผ อ งผจญผานตั านตั ้งพั งพันชาติ นชาติ เพื ่ ่อมาถึ เพื อมาถึงชาติ งชาตินีน ้ี” ชั ่ ่ชัวขณะต วขณะตอมานางนวลทั อมานางนวลทั ้งสองก็ งสองก็ ้ขึขนไปลอยอยู นึ ไปลอยอยู   ในอากาศอี ในอากาศอีกครั กครั ้ง ฝกฝน กฝน การบินกลิ นกลิ ้งคู งคู  นัน ้ันยากยิ นยากยิ ่ ่งเพราะโจนาธานต งเพราะโจนาธานตองคิ องคิดเวลาตี ดเวลาตีลัลังกากลั งกากลับครึ บครึ ่ ่ง กลับโค บโคง มุมป มปก และกลับให บใหพร พรอมเพรี อมเพรียงกั ยงกับครู บครูผู ผ ูสอน สอน “ลองดูอีอกที กี ที” ซัลลิ ลลิแวนพู แวนพูดครั ดครั ้งแล งแลวครั วครั ้งเล งเลา “ลองอีกที กที” แลวในที ่ ่ วในทีสุสดุ “ดี” และนางนวลทั ้งสองก็ งสองก็เริ ่ ่เริมฝ มฝกบิ กบินวงนอก นวงนอก เย็นวั นวันหนี ่ ่ นหนีง บรรดานางนวล บรรดานางนวลทีที ่ ่ ไม ไม ไดบิบนกลางคื นิ กลางคืนยื นยืนรวมกั นรวมกันอยู   นอยูบนหาด บนหาด ทราย และตางก็คิด โจนาธานรวบรวมความกลาทั ้งหมดไว หม ดไวเดินเข เข าไปหา าไปหา น฀฀งนวลผู ้ ้ ใหญ ่ ่ตัตัวที ่ ่ วทีพูพดกั ดู กันว นวา จะไปพนโลกนี นโลกนี ้ ้ ในไม ในไมชชา “เจียง..” ยง..” โจนาธานกลาวขึ าวขึ ้น ประหมาเล็ าเล็กน กนอย อย นางนวลเฒามองโจนาธานอยางเมตตา “วาไงลูก” แทนที ่ แทนที ่จ ะอ ะออ น เรีเรี ่ ่ยวแรงโดยอายุขัขัย น฀฀งนวลผู ้ ้ใหญ กลับมีพลัง มั นสามารถบิ นสามารถบินไดเหนื เหนือ นางนวลใดๆ ในฝูง และมันได นไดเรีเรียนรู  ยนรู ความช� ความช�านิ านิช�ช�านาญที ่ ่ านาญทีนางนวลอื นางนวลอื ่ ่นๆ นๆ เพิ ่ ่ เพิง

21


จะเริ ่ ่มรู  มรู ทีทีละเล็ ละเล็กละน กละนอย อย “เจียง ยง โลกนี ้ ้ ไม ไม ใช ใชสวรรค สวรรคเลย เลย ใช ไหม?” ใช ไหม?” น฀ง฀ นวลผู ้ ใหญ ้ ้ยิยมภายใต มิ ภายใตแสงจั แสงจันทร“เธอก� นทร “เธอก�าลั าลังเรี งเรียนรู ยนรู อีอกแล กี แลวนางนวล วนางนวล โจนาธาน” มันพู นพูดขึ ด ้ขึน

“เออ อะไรจะเกิดขึ ด ้ขึนหลั นหลังจากที งจากที ่ ่นีน ้ี? เราก�าลั าลังจะไปไหนกั งจะไปไหนกัน ไมมีมีที ่ ่ทที ่ ่ที เป เี ปน สวรรคหรอกหรื หรอกหรือ?” อ?” “ไมมีมี โจนาธาน ไมมีมีที ่ ่ทที ่ ่ที เป เี ปนสวรรค นสวรรคดอก ดอก สวรรค ไม ไม ใช ใชสถานที ่ ่ สถานที และก็ ไมใชกาลเวลา าล เวลา สวรรคคืคือความเป อความเปนเลิศ” เจียงเงียบไปชั ่ ่ ยบไปชัวขณะ วขณะ “เธอเปนผู บินเร็ นเร็วมาก วมาก ใช ไหม?” ใช ไหม?” “ฉัน…ฉั นชอบความเร็ นชอบความเร็ว” ว” โจนาธานเอย ้ขึนตะกุ นตะกุกตะกัก แตก็ภูภมู ิใจที ่ ่ จที น฀฀งนวลผู ้ ้ ใหญ สัสังเกตเห็ งเกตเห็น “เธอจะเริมสั “เธอจะเริ ่ ่ มสัมผั มผัสสวรรค สสวรรค โจนาธาน เมื ่ ่อถึ อถึงเวลาที ่ ่ งเวลาทีเธอสั เธอสัมผั มผัสความเร็ สความเร็ว เลิศนั ้น และนั และนั ่ ่นไมใชการบินดวยความเร็ วยความเร็วหนึ ่ หนึ ่งพันไมล นไมลตอ ชั ่ ่ชัวโมง วโมง หรือหนึ ่ อหนึ ่ง ลานไมล หรือบินดวยความเร็วของแสง เพราะวาไมวาจ�านวนใดก็เปน ขอบเขตจ�ากั ากัด และความเปนเลิ นเลิศไม ศไมมีมขอบเขต ขี อบเขต ความเร็วเลิ วเลิศ,ลู ศ,ลูกรั กรัก คือการ อการ ไปถึงที ่ ่ งทีนั ่ ่นัน” น” โดยปราศจากสัญญาณใดๆ ญญาณใดๆ เจียงหายวั ยงหายวับไปและปรากฎตั บไปและปรากฎตัวใหม วใหมอยู   อยูที ่ ่ที ขอบน� ้าห าหาสิ าสิบฟุ บฟุตไกลออกไป ตไกลออกไป ทั ้งหมดนี งหมดนี ้ท�ทาเพี า� เพียงแค ยงแคแวบเดี แวบเดียวของชั ยวของชั ่ ่วขณะหนึ วขณะหนึ ่ ่ง เจียงหายวั ยงหายวับอี บอีกครั กครั ้งและกลั งและกลับมาเคี บมาเคียงข ยงขางไหล างไหลของโจนาธาน ของโจนาธาน ในเวลาเพียงมิ ยงมิลลิ ลลิ วินาที นาทีเช เชนกั นกัน “สนุกดี กดี” เจียงว ยงวา โจนาธานงงไปหมด มันลื นลืมที ่ที ่จะถามเรื ่ ่ ะถามเรืองสวรรค องสวรรค “เธอท�าอยางนั างนั ้นได


อยางไร างไร แลวรู  วรู สึสกอย กึ อยางไร างไร เธอไปได ไกลแค ไกลแค ไหน” ไหน” “เธอไปที ่ ่ ไหนก็ ไหนก็ ได เวลาไหนก็ เวลาไหนก็ ได ไดตามที ่ ่ ตามทีเธอปรารถนาจะไป” เธอปรารถนาจะไป” น฀฀งนวล ผู ้ ใหญ กล กลาวตอบ าวตอบ “ฉันได นได ไปมาแลวทุ วทุกหนทุ กหนทุกแห กแหง และทุกกาลเวลาที กกาลเวลาที ่ ่ฉัฉันพอ นพอ จะคิดได ดได” เจียงมองข ยงมองขามท ามทองทะเลออกไป องทะเลออกไป “ มันประหลาด นประหลาด นางนวลที ่ ่ นางนวลทีเยาะเย เยาะเยย ความเปนเลิ นเลิศเพื ่ ่ ศเพือที ่ ่ อทีจะได จะได ไปเที ไปเที ่ ่ยว ยว กลับไม ได บไม ไดไปไหน ไปไหน แลวก็ วก็เชื ่ ่ เชืองช องชา ผูผู  ที ่ ่ทพัพี ัก การเที ่ยวไวเพื ่พื ่อแสงหางความเป แสงหาง ความเปนเลิศ ไปไหนก็ไ ด และก็รวดเร็ ว ดเร็วฉับพลัน จ�าไว โจนาธาน สวรรค ไมใชสถานที ่ ่ สถานทีหรื หรือกาลเวลา อกาลเวลา เพราะสถานที ่ เพราะสถานที ่และกาล เวลาไรความหมายยิ ่ ่ ความหมายยิงนั งนัก สวรรคคืคือ..” อ..” “เธอสอนฉันให นใหบิบนอย นิ อยางนั างนั ้นได นได ไหม” นางนวลโจนา นางนวลโจนาธานสั ธานสั ่ ่นสะท นสะทานที ่ ่ านทีจะ จะ พิชิชตความไม ติ ความไมรู ร อีอู กอั กี อันหนึ ่ ่ นหนึง “แนนอน นอน ถาเธออยากจะเรี าเธออยากจะเรียน” ยน” “ฉันอยาก นอยาก เราจะเริ ่ ่มกั มกันได นไดเมื ่ ่ เมือไร” อไร” “เราเริ ่ ่มเดี ๋ ๋ “เราเริ มเดียวนี ยวนี ้ก็ ได ก ได ็ ถาเธอต าเธอตองการ” องการ” “ฉันอยากเรียนที ่ นที ่จะบิ ะ บินแบบนั แ บบนั ้น” โจ โจนาธ นาธานพู านพู ด และ และแสง แสงประ ประหลา หลาดด วูบวาบขึ บวาบขึ ้นในดวงตาของมั นในดวงตาของมัน “บอกฉันซิ นซิววาจะท� า จะท�าอย าอยางไร” างไร” เจียงพู ยงพูดขึ ด ้ขึนอย นอยางช างชาๆ าๆ และเฝาดู าดูเจ เจานางนวลหนุ านางนวลหนุ  มอย มอยางใกล างใกลชิชดยิ ่ ่ ดิ ยิง “การ ทีที ่ ่จะบิ จะบินให นใหเร็เร็วเท วเทาความนึ าความนึกคิ กคิด ไปที ่ ่ ไหนก็ ไปที ไหนก็ ไดคืคอ” อื ” เจียงกล ยงกลาว าว “เธอจะตองเริ ่ ่ องเริม ดวยความคิ วยความคิดที ่ ่ ดทีววาเธอได า เธอได ไปถึงแล งแลว…” ว…” ตามที ่เจียงว า เคล็ดลับก็คือโจนาธานตองเลิกมองตนเองว ตามที ่ มองตนเ องวาถู กักักอยู   กอยู ในรางกายที งก ายที ่ ่จ�ากัดเพียงสี ่ งสี ่สิบสองนิ ้วฟุตของความยาวข ของค วามยาวของป องปกหรื หร ือขอจ�ากัด ของการบินที ่ ่ นทีตราไว ตราไวบนตาราง บนตาราง เคล็ดลั ดลับก็ บก็คืคอื จะตองรู องรู ถึถึงธรรมชาติ งธรรมชาติที ่ ่ทแท แี ทจริ จริง


23

ของตนเอง อยู   ได อยู ไดทุทกๆ กุ ๆ แหงในฉั งในฉับพลั บพลัน ขามพ ามพนสถานที ่ ่ นสถานทีและกาลเวลา และกาลเวลา และ เปนเลิ นเลิศเสมื ศเสมือนเลขที อนเลขที ่ ่ ไม ไมมีมตัตี ัวเขี วเขียน ยน วันแลววันเลา โจนาธานเฝาฝกฝนอยางทรหดตั ้งแต แต ก อนตะวั อนตะ วัน ้ขึน จนเลยเที ่ ่ยงคืน และดวยความมานะทั จนเลยเที วยความมานะทั ้งหมดโจนาธานมิ ได งหมดโจนาธานมิ ไดขยั ขยับเขยื บเขยื ้อนจาก อนจาก ต�าแหน าแหนงที งที ่ ่ของมั ของมันแม นแมแต แตชชวงขนเดี วงขนเดียว ยว “ลืมความศรั มความศรัทธาซะ!” ทธาซะ!” เจียงพู ยงพูดแล ดแลวพู วพูดอี ดอีก “เธอไมตตองศรั อ งศรัทธาเพื ทธาเพื ่ ่อจะ อจะ บิน เธอตองการความเข องการความเขาใจการบิ าใจการบิน นี ่ ่นีก็กเหมื เ็ หมือนเดิ อนเดิมอี มอีก ลองใหมอีอกที กี ทีซิซ..” .ิ .” ตอมาวั อมาวันหนึ ่ ่ นหนึง โจนาธานยืนอยู   นอยูที ่ ่ทชายฝ   ชี ายฝง หลับตา บตา ส�ารวม ารวม ทันใดนั นใดนั ้นมั นมัน ก็รู ร สิ ่ ่สู งถึ งิ ถึงสิ ่ ่ งสิงที ่ ่ งทีเจี เจียงได ยงไดบอกมั บอกมันไว นไว “ท�าไม าไม ใชแล แลว ฉันเป นเปนเลิ นเลิศ เปนนางนวลที นนางนวลที ่ ่ ไมมีมีขอบเขตจ� ขอบเขตจ�ากั ากัด!” ด!” มันรู  นรู สึสกตระหนกด กึ ตระหนกดวยความยิ วยความยินดี นดียิ ่ ่ยิงนั งนัก “ดีแล แลว!” ว!” เจียงดู ยงดูมีมชัชี ัยชนะในน� ยชนะในน� ้าเสี าเสียงของมั ยงของมัน โจนาธานลืมตาขึ โจนาธานลื มตาขึ ้น มันมายื นมายืนโดดเดี นโดดเดี ่ ่ยวอยู ยวอยู  กักับนางนวลผู บนางนวลผู ใหญ  บนชายฝ   บนชายฝง ประหลาดอีกแหง ตนไมระลงไปที ่ ะลงไปที ่ริม ขอบ ขอบน� ้น�า ดวงต ดวงตะวั ะวันสีเหลื องสองดวง องสอ งดวง หมุนเวี นเวียนอยู   ยนอยูเหนื เหนือหั อหัว “ในทีสุสุดเธอก็ “ในที ่ ่ ดเธอก็ ไดความคิ ความคิด” ด” เจียงว ยงวา “แตการบั การบังคั งคับของเธอต บของเธอตองฝ องฝกฝน กฝน หนอย…” อย…” โจนาธานงุนงง นงง “เราอยู   “เราอยูที ่ ่ ไหนนี ท ไหนนี ่ ่ ี ” น฀฀งนวลผู ้ ้ ใหญ ปปดค� ด ค�าถามนั าถามนั ้นไป นไป โดยที ่ ่ ไม โดยที ไมตื ่ ่ตนเต นื เตนกั นกับสภาพแวดล บสภาพแวดลอม อม ทีที ่ ่ประหลาดนั ประหลาดนั ้น “ก็เห็ เห็นได นไดชัชัดนี ดนี ่ ่ เราอยู เราอยู  บนดาวพระเคราะห บนดาวพระเคราะหดวงหนึ ่ ่ ดวงหนึงที งที ่ ่มีมทที องฟ อ งฟา สีเขี เขียว ยว และมีดาวสองดวงแทนดวงตะวั ดาวสองดวงแทนดวงตะวัน” น”

โจนาธานสงเสี งเสียงด ยงดวยความดี วยความดี ใจ เปนครั นครั ้งแรกที ่ ่ งแรกทีมัมันส นสงเสี งเสียงร ยงรองนั องนับแต บแต


จากโลกมา “ไดผล” ผล” “ใช แนนอนมั นอนมันได นไดผล ผล จอน” เจียงพู ยงพูด “มันได นไดผลเสมอเมื ผลเสมอเมื ่ ่อเธอรู อเธอรู ววาก� า ก�าลั าลัง ท�าอะไรอยู   าอะไรอยู ทีนีน ้ีเรื ่ ่เรืองการบั องการบังคั งคับของเธอ….” บของเธอ….” เมือถึ เมื ่ ่ อถึงตอนที ่ ่ งตอนทีนางนวลทั นางนวลทั ้งสองกลั งสองกลับก็ บก็มืมดแล ดื แลว นางนวลอื ่ ่ นางนวลอืนๆ นๆ มองโจนา ธานดวยดวงตาสี วยดวงตาสีทองอยางประหลาดใจ เพราะพวกนี ้ ้ ได ไดเห็ เห็นโจนาธานหาย นโจนาธานหาย ไปจากที ่ ่ที ่ ่ทมัมี ันได นไดมาอยู   มาอยูเป เปนเวลานาน นเวลานาน โจนาธานยืนรั นรับการอวยพรนั บการอวยพรนั ้นเพี นเพียงไม ยงไมถึถงนาที งึ นาที “ฉันเป นเปนผู  นผู มาใหม มาใหมที ่ ่ทีนีน ่ ่!ี ฉันเพิ ่ ่ นเพิงจะเริ ่ ่ งจะเริมต มตน! น! ฉันเป นเปนผู  นผู ที ่ ่ทีตตองเรี อ งเรียนรู  ยนรู จากเธอๆ จากเธอๆ !” “ฉันไมแน ใจเรื น ใจเรื ่ ่องนั ้น จอน” ซัลลิ ลลิ แวนซึ แวนซึ ่งยืนอยู ใกลๆ พูด ้ขึน “เธอมี ความหวาดกลัวที วที ่ ่จะเรี จะเรียนน ยนนอยกว อยกวานางนวลใดๆ านางนวลใดๆ ที ่ ่ทีฉัฉันเคยเห็ นเคยเห็นมาในเวลาหมื นมาในเวลาหมื ่ ่น ป” ฝูงนางนวลนิ งนางนวลนิ ่ ่งเงี งเงียบ ยบ และโจนาธานก็อายอึ อายอึกอั กอักอยู   กอยู “เราเริมฝ “เราเริ ่ ่ มฝกเกี ่ ่ กเกียวกั ยวกับกาลเวลาได บกาลเวลาไดแล แลว ถาเธอต าเธอตอง” อง” เจียงกล ยงกลาวขึ าวขึ ้น “จน กระทั ่ ่งเธอสามารถบิ งเธอสามารถบินอดี นอดีตและอนาคตได ตและอนาคตได และเมื และเมื ่ ่อนั อ ้นันเธอจะได นเธอจะไดพร พรอมที อมที ่ ่จะเริ จะเริ ่ ่ม สิสิ ่ ่งที ่ ่ งทียากที ่ ่ ยากทีสุสดุ มีพลั พลังที งที ่ ่สุสุด และสนุกที กที ่ ่สุสดุ เธอจะพรอมที ่ ่ อมทีจะเริ จะเริ ่ ่มบิ มบินขึ น ้ขึน และรู  และรู  ถึงความหมายของความเมตตาและความรั งความหมายของความเมตตาและความรัก” ก” หนึ ่งเดือ น หรือไม หนึ ่ ไม ก็ส ่ิ ่ิงที ่ที ่รูสึกคลายๆ ายๆ กับเวลาหนึ บเวล าหนึ ่ ่งเดือ นผานไป นไ ป โจ นาธานเรียนรูเร็วจากประสบการณธรรมดาๆ ธรรมดาๆ และถึงตอนนี งตอนนี ้นักเรี กเรียนพิเศษ เศษ ของน฀฀งนวลผู ้ ้ ใหญ ่ ่เอง เอง ก็ ได ก็ ไดความคิ ความคิดใหม ดใหมมาราวกั มาราวกับเครื ่ ่ บเครืองคอมพิ องคอมพิวเตอร วเตอรขน ขน เพรียวลม ยวลม แตแล แลววั ววันที ่ ่ นทีเจี เจียงจะหายวั ยงจะหายวับไปก็ บไปก็มาถึ มาถึง เจียงก� ยงก�าลั าลังคุ งคุยอย ยอยางเงี างเงียบๆ ยบๆ อยู   กับบรรดานางนวลทั ้งหมด กระตุ กระตุ  นให นใหพวกนั พวกนั ้นไม นไมหยุด ้ยังการเรี งการเรียนรู ยนรู ฝกฝน พิชิชติ เพื ่ ่ เพือที ่ ่ อทีจะได จะไดเข เขาใจหลั าใจหลักการแห กการแหงชี งชีวิวตทั ติ ทั ้งมวลที ่ ่ งมวลทีเป เปนเลิ นเลิศและมองไม ศและมองไมเห็ เห็นยิ นยิ ่ ่ง


25

้ขึน และแลวขณะที วขณะที ่ ่มัมันพู นพูดอยู ดอยู   ขนของเจียงก็ ยงก็สดใสขึ สดใสขึ ้นๆ นๆ จนในที ่ ่ จนในทีสุสุดบรรเจิ ดบรรเจิดจ ดจา กระทั ่ ่งไม งไมมีมีนางนวลใดมองตั นางนวลใดมองตัวเจี วเจียงได ยงได “โจนาธาน” เจียงพูด และก็เปนค�าสุดทายที ่ ยที ่มันพูด “จงฝก ความรัก เอาไว” เมื ่ ่อนางนวลทั เมื อนางนวลทั ้งหลายมองอี งหลายมองอีกครั กครั ้งหนึ ่ ่ งหนึง เจียงก็ ยงก็หายไปเสี หายไปเสียแล ยแลว ในขณะที ่ ่วัวันคื นคืนผ นผานไป านไป โจนาธานรู  โจนาธานรู สึสกว กึ วาตนก� าตนก�าลั าลังคิ งคิดถึ ดถึงโลกที ่ ่ งโลกทีมัมันจาก นจาก มาครั ้งแล งแลวครั วครั ้งเล งเลา ถาหากว าหากวามั ามันรู  นรู เมื ่ ่ เมืออยู   ออยูที ่ ่ โน ท โน ี นเพี นเพียงหนึ ่ ่ ยงหนึงในสิ งในสิบ หนึ ่ ่ หนึงในร งในรอย อย ของที ่ ่นี ่ ่นี ชีวิวตคงจะมี ของที ติ คงจะมีความหมายมากมายเหลื ความหมายมากมายเหลื อเกิ อเกิน! น! โจนาธานยืนอยู นอยู  บนหาด บนหาด ทราย และสงสัยว ยวาจะมี าจะมีนางนวลสั นางนวลสักตั กตัวที ่ ่ โน วที โนนไหมที นไหมที ่ ่ก�กาลั า� ลังต งตอสู  อสู เพื ่ ่ เพือฟ อฟนฝ นฝาเขต าเขต วงจ�ากั ากัดออกมา ดออกมา เพื ่ ่ เพือที ่ ่ อทีจะพบความหมายของการบิ จะพบความหมายของการบินนอกเหนื นนอกเหนือไปจากบิ อไปจากบินไป นไป เอาเศษขนมปงจากเรื งจากเรือกรรเชี อกรรเชียง ยง บางทีอาจจะมี อาจจะมีนกสั นกสักตั กตัวที ่ ่ วทีถูถกขั กู ขับเป บเปนตั นตัวหั วหัว เนาไปแล าไปแลวก็ ได วก็ ได ในฐานะที ่ ่พูพดความจริ ดู ความจริงต งตอหน อหนาฝู าฝูงนางนวล งนางนวล และยิ ่ ่ และยิงโจนาธาน งโจนาธาน ฝกบทความเมตตามากขึ กบทความเมตตามากขึ ้นเท นเทาใด าใด ฝกเรี กเรียนรู ยนรู ธรรมชาติ ธรรมชาติของความรั ของความรักขึ ก ้ขึนเท นเทาใด าใด มันก็ นก็อยากกลั อยากกลับไปยั บไปยังโลกมากขึ งโลกมากขึ ้นเท นเทานั านั ้น แมววามั า มันจะมี นจะมีอดี อดีตที ตที ่ ่เปล เปลาเปลี ่ ่ าเปลียว ยว โจ นาธาน ก็เกิ เกิดมาเพื ่ ่ ดมาเพือเป อเปนครู นครูผู ผ ูสอน สอน และหนทางที ่ ่ และหนทางทีมัมันจะเสนอความรั นจะเสนอความรักได กไดก็กคืค็ อื ใหความจริงบางประก บา งประการที ารที ่ ่มันไดพบเห็ พบเห็น ใหตอนางนวลสักตัวที วที ่ ร่ องขอแต เพียงโอกาสที ยงโอกาสที ่ ่จะค จะคนหาความจริ นหาความจริงให งใหตนเอง ตนเอง ซัลลิ ลลิแวนซึ ่ ่ แวนซึงบั งบัดนี ด ้นีช� ่ ่ชาชองในการบิ า� ชองในการบินความเร็ นความเร็วความคิ วความคิดและก� ดและก�าลั าลังช งชวยนก วยนก อือื ่ ่นๆ นๆ ใหเรีเรียนรู  ยนรู อยู   อยู ยังสงสั งสงสัยนั ยนัก วหัวเน วเน ท�าไมเธอถึ “จอน ครั ้งหนึ ่ ่ งหนึงเธอเคยเป งเธอเคยเปนตัวหั าไมเธอถึงคิ งคิดว ดวานางนวลครั านางนวลครั ้ง กอนเก อนเกาของเธอจะรั าของเธอจะรับฟ บฟงเธอในตอนนี งเธอในตอนนี ้ เธอรู เธอรู  สุสภาษิ ภุ าษิตที ตที ่เปนจริ นจริงว งวา:า: นางนวล ที่บิบินสู นสูงที งที่สุสดุ ยอมมองเห็ อมมองเห็นไกลที นไกลที่สุสดุ นางนวลที ่ ่เธอจากมาเหล เธอจากมาเหลานั านั ้นได นไดแต แตยืยนื บนพื ้นทราย นทราย รองเอะอะแย องเอะอะแยงชิ งชิงในหมู   งในหมูกักันเองพวกนั นเองพวกนั ้นอยู นอยู  หหางไกลสวรรค า งไกลสวรรค ้ตัตังพั งพัน


ไมลแล แลว เธอวาเธออยากจะแสดงให าเธออยากจะแสดงใหเขาเห็ เขาเห็นถึ นถึงสวรรค งสวรรคจากที จากที ่ ่ที ่ ่ทเขายื เี ขายืนอยู นอยู  ! จอน พวกนั ้นมองแม นมองแมแต แตปลายป ปลายปกของตนก็ กของตนก็ ไมเห็ เห็น! น! อยู   อยูที ่ ่ทนี ่ ่นี ีเถิ เถิด ชวยนางนวลใหม วยนางนวลใหมๆ ทีที ่ ่นี ่ ่นี นางนวลที นางนวลที ่ ่สูสงส งู สงพอที ่ ่ งพอทีจะเห็ จะเห็นสิ ่ ่ นสิงที ่ ่ งทีเธอบอกให เธอบอกใหเขาฟ เขาฟง”ง” ซัลลิ ลลิแวนเงี แวนเงียบไปชั ยบไปชั ่ ่ว ครู   แลวพู ครู วพูดขึ ด ้ขึนอี นอีกว กวา “ถาหากว าหากวาเจี าเจียงกลั ยงกลับไปโลก บไปโลกของเข฀฀ เสียก ยกอน? อน? เธอจะ เปนอย นอยางไรในวั างไรในวันนี นนี ้?” ?” นสูงที งที่สุสดุ จุดสุ ดสุดท ดทายนั ายนั ้นแจ นแจมแจ มแจงนั งนัก และซัลลิ ลลิแวนพู แวนพูดถู ดถูก นางนวลที่บิบินสู ยอมมองเห็ อมมองเห็นไกลที นไกลที่สุสดุ

โจน าธานอยู โจนาธาน อยู ตตอ ไปแล ไ ปและช ะชว ยฝ กนกใหม กนก ใหมๆ ที ่เขข ามา ามา พวกนั ้นทั ้งหมด หม ด ฉลาดและรวดเร็วในบทเรี วในบทเรียนอย ยนอยางยิ างยิ ่ ่ง แตความรู ความรู สึสกเก กึ เกาก็ าก็กลั กลับมาอี บมาอีก โจนาธาน ชวยไม วยไม ไดที ่ ่ทจะคิ จี ะคิดว ดวาอาจจะมี าอาจจะมีนางนวลสั นางนวลสักตั กตัวหรื วหรือสองตั อสองตัวบนพื วบนพื ้นโลก นโลก ที ่ ่สามารถ สามารถ เรียนรู  ยนรู ได ไดโจนาธานคงจะได  โจนาธานคงจะไดเรีเรียนรู ยนรู มากมายแล มากมายแลวในบั วในบัดนี ดนี ้ถถาหากเจี า หากเจียงได ยงได ไปหา มันวั นวันที ่ ่ นทีมัมันถู นถูกขั กขับเป บเปนตัวหั วหัวเน วเน฀! “ซัลลี ่ ่ ลลี ฉันต นตองกลั องกลับไป” บไป” โจนาธานพูดขึ ด ้ขึนในที ่ ่ นในทีสุสดุ “นักเรี กเรียนของเธอก� ยนของเธอก�าลั าลัง ท�าได าไดดีดี เขาจะชวยเธอฝ วยเธอฝกนกตั กนกตัวใหม วใหมๆ ไดตตอไป” อ ไป” ซัลลิแวนถอนหายใจแต แวนถอนหายใจแตมิไดโตแยง “ฉันคิดวาคงจะคิดถึงเธอ โจนา ธาน” มันพู นพูดแค ดแคนั ้นัน “ซัลลี ่ ่ ลลี นาอาย!” าอาย!” โจนาธานพูดขึ ด ้ขึนอย นอยางต� างต�าหนิ าหนิ “แลวก็ วก็อย อยาเหลวไหล! าเหลวไหล! เรา ก�าลั าลังพยายามฝ งพยายามฝกท� กท�าอะไรอยู   าอะไรอยูทุทกวั กุ วันๆ? นๆ? ถาหากมิ าหากมิตรภาพของเราขึ ตรภาพของเราขึ ้นอยู   นอยูกักับสิ ่ ่ บสิง ทีที ่ ่เป เปนสถานที ่ ่ นสถานทีและกาลเวลา และกาลเวลา และเมื ่ ่ และเมือเราพิ อเราพิชิชตสถานที ่ ่ ติ สถานทีและกาลเวลาได และกาลเวลาได ในที ในที ่ ่สุสดุ เราก็ท�ทาลายภราดรภาพของเราเอง! า� ลายภราดรภาพของเราเอง! แตเมื ่ ่ เมือเราพิ อเราพิชิชตสถานที ่ ่ ติ สถานทีเราก็ เราก็จะเหลื จะเหลือแต อแต ทีที ่ ่นีน ่ ่ี เมื เมื ่ ่อเราพิ อเราพิชิชตกาลเวลา ติ กาลเวลา เราก็เหลื เหลือแต อแตปปจจุ จ จุบับันและในระหว นและในระหวางกลางของ างกลางของ ที ่ ่ทีนีน ่ ่ี และ ปจจุ จจุบับัน เธอไมคิคดหรื ดิ หรือว อวาเราอาจจะได าเราอาจจะไดพบกั พบกันอี นอีกสั กสักครั กครั ้งหรื งหรือสองครั อสองครั ้ง?” ง?”


27

นางนวลซัลลิ ลลิแวนหั แวนหัวเราะขึ วเราะขึ ้นทั นทั ้งๆ งๆ ที ่ ่ทีรู ร ววู าไม า ไมควร ควร “เธอนกบา”า” มันพู นพูดขึ ด ้ขึน อยางใจดี างใจดี “ถาจะมี ใครสั าจะมี ใครสักตั กตัวที ่ ่ วทีจะท� จะท�าให าใหผู ผ ูอยู   อยูบนพื บนพื ้นโลกเห็ นโลกเห็นได นได ไกลออกไปสัก พันไมล นไมล ก็คงจะเป คงจะเปนนางนวล นนางนวล : โจนาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน นั ่ ่นันเอง” นเอง” ซัลลิ ลลิแวนมอง แวนมอง ดูพืพ ้นทราย นื ทราย “ลากอน อน จอนเพื ่ ่ จอนเพือนฉั อนฉัน” น” “ลากอน อน ซัลลี ่ ่ ลลี เราจะพบกันอี นอีก” ก” และดังนั ง ้นัน โจนาธานก็วาดมโนภาพนางนวลกลุ   วาดมโนภาพนางนวลกลุมใหญ มใหญบนชายหาดของ บนชายหาดของ อีกกาลเวลาหนึ กกาลเวลาหนึ ่ ่ง และมันรู  นรู  ได โดยงายดั ายดังที ่ ่ งทีฝฝกฝนไว ก ฝนไวววาตั า ตัวมั วมันนั นนั ้นไม ใช นไม ใชกระดู กระดูก และขน แตเป เปนความนึ นความนึกคิ กคิดอั ดอันสมบู นสมบูรณ รณดดวยอิ ว ยอิสรภาพและการบิ สรภาพและการบิน ไมมีมีอะไร อะไร เปนข นขอจ� อจ�ากั ากัดแต ดแตอย อยางใด างใด นางนวลเฟลทเชอร ลินดยั นางนวลเฟลทเชอรลิ นด ยังเป งเปนหน ุ ุ นหนมน มนอย อย แตมัมันก็ นก็รู ร ววู ไม  มีมนกใดๆ นี กใดๆ เคย ถูกปฏิ กปฏิบับัติตตอบอย ติ อบอยางรุ างรุนแรงโดยฝู นแรงโดยฝูงนกหรื งนกหรืออย ออยางไร างไรความยุ ความยุติตธรรมยิ ่ ่ ธิ รรมยิงเท งเทามั ามัน “ฉันไมแครวาพวกนั ้นจะพู จ ะพูดอย อ ยา งไร งไร”” มันคิดอย อย างหนั ง หนักหนว ง และ สายตามัก็ก็พร พราเมื ่ ่ าเมือบิ อบินออกไปสู นออกไปสู   หน าผาโพ น “การบินมี นมีอะไรๆ อะไรๆ มากมายกวา งก็ท�ทาอย า� อยางนั างนั ้ นได นได ฉัฉัน เพียงการกระพื ยงการกระพือป อปก จาดที ่ ่ จาดทีหนึ หนึ ่ ่งไปอี งไปอีกที ่ ่ กทีหนึ หนึ ่ ่ง!ง! ย...ย...ยุงก็ นิดเดี เพียงแต ยงแตบิบนหมุ นิ หมุนสว นสวานเล านเลนรอบๆ นรอบๆ น฀฀งนวลผู ้ ้ ใหญ ดเดียว ยว เพื ่ ่ เพือความสนุ อความสนุก เทานั านั ้น ฉันก็ นก็กลายเป นตัวหั วเน วเน พวกนั ้นตาบอดกระมัง พวกนั ้นมองไม นมองไม เห็นหรือ พวกนั ้นคิด ถึงความรุ ควา มรุง โรจ โรจนนท ่จี ะมี ะม ีมาเมื าเ มื ่อเราเรี เ ราเรี ยนรู ยนรูการบิน อย าง าง จริงจั งจังไม ได งไม ไดหรื หรือ “ฉันไม นไมแคร แครววาพวกนั า พวกนั ้นจะคิ นจะคิดอย ดอยางไร างไร ฉันจะแสดงให นจะแสดงใหเขาเห็ เขาเห็นว นวาการบิ าการบิน เปนอย นอยางไร! างไร! ฉันจะเป นจะเปนตั นตัวนอกกฏนอกเกณฑ วนอกกฏนอกเกณฑจริ จริงๆ งๆ ถาเขาต าเขาตองการแบบนั องการแบบนั ้น และฉันจะท� นจะท�าให าใหเขาเสี เขาเสียใจนั ยใจนักเชี กเชียว...” ยว...” เสียงหนึ ่ ่ ยงหนึงดั งดังเข งเขามาในหั ามาในหัวของเฟลทเชอรการขั วของเฟลทเชอร การขับไสเธอออกมานั บไสเธอออกมานั ้นนาง นนาง


นวลอื ่ ่นๆ นๆ ไดท�ทาร า� รายตนเอง ายตนเอง และสักวั กวันหนึ ่ ่ นหนึงพวกนั งพวกนั ้นจะรู นจะรู  และสักวั กวันหนึ ่ ่ นหนึงพวก งพวก นั ้นจะเห็ นจะเห็นส น ิสงที งที ่ ่เธอเห็ เธอเห็น อภัยให ยใหเขา เขา และจงชวยให วยใหเขาเข เขาเขาใจ” าใจ” นางนวลทีขาวสดในที นางนวลที ่ ่ ขาวสดในที ่ ่สุสดในโลกก� ดุ ในโลกก�าลั าลังบิ งบินอยู นอยู  หหางจากปลายป า งจากปลายปกขวาของ กขวาของ เฟลทเชอรเพี เพียงหนึ ่ ่ งหนึงนิ งนิ ้ว รอนเรียงมาโดยปราศจากความพยายามใดๆ ไม ขยับขนแม บขนแมแต แตเส เสนเดี นเดียว ยว และก็บิบนเกื นิ เกือบเท อบเทาความสู าความสูงสุ งสุดของเฟลทเชอร ดของเฟลทเชอร มันเป นเปนชั ่ ่ นชัวขณะของความป วขณะของความป  นป นปวนต วนตอเจ อเจานกหน ุ ุ านกหนม “เกิดอะไรขึ ดอะไรขึ ้น ฉันบ นบาไม าไมหรื หรือ ฉันตายไปแล นตายไปแลวหรื วหรืออะไรนี ออะไรนี ่ ่” เสียงนั ยงนั ้นดั นดังเข งเขามาอี ามาอีกในความคิ กในความคิดของเฟลทเชอร ดของเฟลทเชอร ทุทุ  มและนุ   มและนุมนวล มนวล และ ถามหาค�าตอบขึ าตอบขึ ้น “เฟลทเชอร ลินด นดนางนวลเธออยากบิ นางนวลเธออยากบินไหม” นไหม” “ใช ฉันอยากบิ นอยากบิน!” น!” “เฟลทเชอร ลินด นางนวล เธออยากเปนมากกระทั ่ ่ นมากกระทังเธอจะอภั งเธอจะอภัยให ฝูงนก งนก เรียนรู ยนรู  และกลับไปหาพวกเขาสั บไปหาพวกเขาสักวั กวันหนึ ่ ่ นหนึง และชวยให วยใหเขารู  เขารู  ใช ใช ไหม” ไหม” ไม ววา นางนว น างนวลเฟล ลเฟลทเชอ ทเชอรรจะทะนงหรื ะทะน งหรื อปวดร อปว ดราวสักเทาใด ใ ด มันก็ไมม ี ความโปปดมดเท็ ปดมดเท็จต จตอเจ อเจานกที ่ ่ านกทีช�ชานิ า� นิช�ช�านาญวิ านาญวิเศษนั เศษนั ้น “ใช” มันตอบอย นตอบอยางอ างออนโยน อนโยน “เอาละ เฟลท” เจาสั าสัตว ตวสุสกใสพู กุ ใสพูดกั ดกับมั บมัน น� ้าเสี าเสียงกรุ ยงกรุณายิ ่ ่ ณายิงนั งนัก “เรามา เร ิ ิ ่ ่มต มตนด นดวยการบิ วยการบินระดั นระดับตรง” บตรง”


29

ตอนส฀฀ม ... โจนาธานบินเป นเปนวงกลมข นวงกลมข าๆ เหนือหนาผาโพน แลวก็เฝาดู เจานางนวลหนุม กราวเฟลทเชอรเปนนักเรียนบินที ่ที ่เกื อบเป อบเ ปน เลิศ มันแข็งแรง เบาและเร็วในอากาศแตท ่ี ่ี ส� าคั าคัญยิ ่ยิ ่ง กวานั านั ้นมั นมันมี นมีพลั พลังคุ งคุกรุ   กรุนที ่ ่ นทีจะเรี จะเรียนรู  ยนรู การบิ การบิน แลวในนาทีน ้ันรูปรางรางๆ างรางๆ สีเทาหมนก็ นก็พุพุงดิ ่ ่ งดิงโครมครามเข งโครมครามเขามา ามา พุง ผานครู านครูผู ผ ูสอนด สอนดวยความเร็ วยความเร็วหนึ ่ ่ วหนึงร งรอยห อยหาสิ าสิบไมล บไมลตตอชั ่ ่ อ ชัวโมง วโมง มันดึ นดึงตั งตัวอย วอยางทั างทัน ควันเพื ่ ่ นเพือลองอี อลองอีกครั ้งดวยการบิ วยการบินกลิ ้งอย งอยางช างชาเป าเปนแนวตั นแนวตั ้งนั งนับสิบหก บหก สงเสี งเสียง ยง นับออกดั บออกดังก งกอง อง “…แปด…เก า …สิ บ …เห็ น ไหม-โจนาธาน-ฉัน ก� า ลั ง บิ น สุ ด ยอด ความเร็วอากาศ…สิ วอากาศ…สิบเอ็ บเอ็ด…ฉั ด…ฉันอยากหยุ นอยากหยุด-แน ด-แนๆ-ดี ๆ-ดีๆ อยางเธอ างเธอ สิบสอง…แต บสอง…แตบาจั าจัง-ฉั ง-ฉัน-ท� น-ท�า-ไม า-ไม ได…สิ …สิบสาม…เหลื บสาม…เหลือสามหลั อสามหลักสุ กสุดท ดทาย…ไม าย…ไมมีม…สิ … ี สิบสี ่ ่ บสี…โอ …โอะ!” ะ!” การบินชะงักของเฟลทเชอรตอนจะสุดยอดนี ้ท�าให ใ หมนโมโหโ นั โม โหโกรธ กรธาา อยางล างลนเหลื นเหลือที อที ่ ่ลลมเหลวได ม เหลวไดมัมันถลาไปข นถลาไปขางหลั างหลังหกคะเมนคว� ่ ่ งหกคะเมนคว�ารุ ารุนแรงและหมุ นแรงและหมุน ตัวกลับติ ้ว แลวมั วมันก็ต ้ังหลักไดในที ่ ในที ่สุด สัสั ่ ่นสะทานอยูใตระดับหนึ ่ บหนึ ่งรอยฟุต จากครูผู ผ ูสอนของมั สอนของมัน “โจนาธาน เธอก�าลั าลังมาเสี งมาเสียเวลากั ยเวลากับฉั บฉัน ฉันโง นโงเกิ เกินไป! นไป! ฉันเซ นเซอเกิ อเกินไป! นไป! ฉันพยายามแล นพยายามแลวพยายามเล วพยายามเลา แตจะฉั จะฉันคงจะท� นคงจะท�าไม าไมส�สาเร็ า� เร็จ!” จ!”


นางนวลโจนาธานมองลงไปที ่ ่มัมันแล นแลวก็ วก็พยั พยักหน กหนา “เธอคงท�าไม าไมส�สาเร็ า� เร็จ แนๆ ถาเธอยั าเธอยังคงดึ งคงดึงตั งตัวแข็ วแข็งอย งอยางนั างนั ้น เฟลทเชอร เธอเสียไปตั ยไปตั ้งสี ่ ่ งสีสิสบไมล บิ ไมลตตอ ชัชั ่ ่วโมงตอนออกบิ วโมงตอนออกบิน! น! เธอตองนุ   องนุมนวล! มนวล! แข็งแกร งแกรงแต งแตนุน  มนวล มุ นวล จ�าได าได ไหม” เมือสิ เมื ่ ่ อ ้สินสามเดือ นโจนาธาน นโจนาธานมีมีนักเรียนอีกหกตัว ทั ้งหมดเป หมดเปนพวก น พวกหัว เน แตก็กกระหายที ่ ่ ก็ ระหายทีจะเรี จะเรียนรู  ยนรู ความคิ ความคิดแปลกๆ ดแปลกๆ ใหมๆ เกี ่ ่ยวกั ยวกับการบิ บการบิน เพื ่ ่ เพือ ความเริงรื ่ ่ งรืนแห นแหงการบิ งการบิน กระนั ้นก็ นก็ตาม เปนการงายส� ายส�าหรั าหรับพวกนี ้ที ่ ่ีจะฝ จะฝกบิ กบิน ้ชันสู นสูงไดดีกวาที ่ ่ จะเขาใจเหตุ าใจเหตุผลที ่ ่ ผลทีมีมีอยู   อยูเบื เบื ้องหลั องหลังการบิ งการบินนั นนั ้น งิ ใหญ “พวกเราแตละตั ละตัวโดยที วโดยที ่ ่จริ จริงเป งเปนความนึ นความนึกคิ กคิด ของ น฀฀งนวลที ่ ่ยิ ่ ่ยงใหญ เปนความนึ นความนึกคิ กคิดของอิ ดของอิสระเสรี สระเสรีที ่ ่ ไม ท ไม ี มีมขอบเขตจ� ขี อบเขตจ�ากั ากัด” ด” โจนาธานมักจะพู กจะพูดเช ดเชน นั ้นตอนเย็ นตอนเย็นๆ นๆ บนชายหาด “และการฝกบิ กบินเป นเปนขั น ้ขันตอนไปสู   นตอนไปสูการแสดงออก การแสดงออก ถึงธรรมชาติ งธรรมชาติอัอันแท นแทจริ จริงของเรา งของเรา อะไรก็ตามที ่ ่ ตามทีจะมาจ� จะมาจ�ากั ากัดเรา ดเรา เราตองป องปดออก ดออก ไปเสีย และการฝกความเร็วสูง ความเร็วต� ่ต� ่า การบินกายกรรมในอากาศก็ นกายกรรมในอากาศก็ เพื ่ ่อเหตุ เพื อเหตุผลที ่ ่ ผลทีววา….” า ….”

…และนักเรียนของโจนาธาน ก็จะหลับผลอยเหน็ดเหนื ่ อ่ ยจากก ย จากการ าร บินทั นทั ้งวั งวัน พวกนักเรี กเรียนชอบการฝ ยนชอบการฝกเพราะมั กเพราะมันเร็ นเร็วและน วและนาตื ่ ่ าตืนเต นเตน การฝกตอบ กตอบ สนองความกระหายที ่ ่จะเรี จะเรียนรู  ยนรู ซึ ่ ่ซึงเพิ ่ ่ งเพิมมากขึ มมากขึ ้นๆ นๆ ทุกๆ กๆ บทเรียน ยน แต ไม แต ไมมีมสัสี ัก ตัวเดี วเดียว ยว แมแต แตนางนวลเฟลทเชอรลิ นางนวลเฟลทเชอร ลินดที นด ที ่ ่จะเกิ จะเกิดความเชื ่ ่ ดความเชือมั ่ ่ อมันว นวาการบิ าการบินด นดวย วย ความนึกคิ กคิดจะเป ดจะเปนเรื ่ ่ นเรืองจริ องจริงจั งจังเหมื งเหมือนกั อนกับการบิ บการบินด นดวยลมและขน วยลมและขน “รางกายของเธอทั างกายของเธอทั ้งหมด งหมด จากปลายปกหนึ ่ ่ กหนึงไปสุ งไปสุดอีกปกหนึ ่ กหนึ ่ง” โจนา ธานมักจะพู กจะพูดขึ ด ้ขึนบางขณะ นบางขณะ “ไม ใช “ไม ใชอะไรอื ่ ่ อะไรอืนนอกจากความคิ นนอกจากความคิดของเธอเอง ดของเธอเอง มัน เปนรู นรูปร ปรางที ่ ่ างทีเธอมองเห็ เธอมองเห็นเมื นเมื ่ ่อเธอตั อเธอตัดโซ ดโซตรวนออกจากความคิ ตรวนออกจากความคิดไดเธอก็ ดได เธอก็ตัตัดโซ ดโซ ตรวนนั ้นออกจากร นออกจากรางกายได างกายไดดดวย…” ว ย…” แต ไม แต ไมววาโจนาธานจะพู า โจนาธานจะพูดว ดวาอย าอยางไร างไร มัน

31


ก็ฟฟงคล ง คลายๆ ายๆ นิยายสนุ ยายสนุกๆ กๆ เทานั านั ้น พวกนักเรี กเรียนต ยนตองการที องการที ่ ่จะนอนมากกว จะนอนมากกวา อีกหนึ ่ หนึ ่งเดื เ ดือนต น ตอ มาโ มาโจนา จนาธาน ธานพูพูดวว า ถึงเวลา เ วลาแล แลวที ่ที ่จะกลั ะ กลับไปหาฝู ไปห าฝูง นางนวล “เรายังไมพรอม!” นางนวลเฮนรี ่ นางนวลเฮนรี ่ แค แคลวิ ลวิน พูด ้ขึน “เ“เราไ ราไมม ได ไดรับการ บกา ร ตอนรับ! เราเปนพวก นพวกหัวเน ฀! เราจะบังคับตั บตัวเองให วเองให ไปที ไปที ่ ่ที ่ ่ีเราไม เราไม ไดรัรับการ บการ ตอนรั อนรับไม ได บไม ได ใช ใช ไหม” ไหม” “เรามีอิอสระที สิ ระที ่ ่จะไปที ่ ่ ไหนที จะไปที ไหนที ่ ่เราต เราตองการไดและก็ องการได และก็เป เปนอย นอยางที ่ ่ างทีเราเป เราเปนอยู นอยู   อยางนี างนี ้” โจนาธานตอบ มันบิ นบินขึ น ้ขึนจากพื นจากพื ้นทรายมุ นทรายมุ  งไปทางตะวั งไปทางตะวันออกตรงไป นออกตรงไป ยังถิ ่ ่ งถินฐานของฝู นฐานของฝูงนางนวล งนางนวล บรรดานักเรี ยนของโจนาธานงุ ยนของโจนาธานงุนงง และปวดราวอยู  วอยู ขณะหนึ ่ ณะหนึ ่งเพราะ วหัวเน฀ จะกลับไปอีกไมไดและกฎนี ้ก็ไมเคยถู มีกฎของฝูงว งวา ตัวหั เคยถูกท�าลาย แมแตค ้รังเดียวในเวลาตั วใ นเวลาตั ้งหมื ่ หมื ่นป กฎบอกว าให าใหอยู โจนาธา โจนาธานบอกว นบอกวา ใหไป และตอนนี ้โจนาธานก็ จน าธานก็ บิบนิ ขามผืนน� ้าไปได ไปไ ดหนึ ่งไมล ไมล แลว ถาพวกมันรี นรีรอต อ ตอ ไปอีกโจนาธานก็ กโจนาธานก็คงไปถึ คงไปถึงฝู งฝูงนกที ่ ่ ไม งนกที ไมเป เปนมิ นมิตรด ตรดวยตั วยตัวคนเดี วคนเดียว ยว “เอาละ เราไมจ�จาเป า� เปนจะต นจะตองเชื องเชื ่ ่อกฎถ อกฎถาเราไม าเราไม ไดเป เปนส นสวนหนึ ่ ่ วนหนึงของฝู งของฝูงนก งนก ใช ไหม” ใช ไหม” เฟลทเชอรพูพดขึ ดู ้ขึนอย นอยางมี างมีสติ สติ “นอกจากนั ้น ถาเกิ าเกิดต ดตอสู   อสูกักันขึ น ้ขึน เราก็ จะมีผู ผ  ไปช ู วยกั วยกันที ่ ่ โน นที โนนมากกว นมากกวาที าที ่ ่นี ่ ่นี” และพวกมันทั ้งหมดก็บิน ออกจากทิศ ตะวันตกในเช นตกในเชาวั าวันนั นนั ้น บินเปน รูปข ปขาวหลามตั าวหลามตัดซ ดซอนกั อนกันทั นทั ้งแปดตั งแปดตัว ปลายปกเกื กเกือบจะจรดกั อบจะจรดกันพวกมั นพวกมันบิ นบินข นขาม าม มายัง สภ฀฀ช฀ยห฀฀ด ของฝูงด งดวยความเร็ วยความเร็วหนึ วหนึ ่ ่งร งรอยสามสิ อยสามสิบห บหาไมล าไมลตตอชั ่ ่ อ ชัวโมง วโมง โจนาธานน� โจนาธ านน�าหมู  เฟลทเ เฟลทเชอร ชอรบินอยางนุ ง นุมนวลอยู นว ลอยู ทางป ทางปก ขวา เฮนรี เฮนรี ่ ่แคลวิ คล วิน มาทางซายอยางกล างกลาหาญ แลวทั ้งฝูงก็รรอ นอยางชาๆ ไปทางเบื ้องขวา องขวา ที


ละตัว….ได ว….ไดระดั ระดับ….หมุ บ….หมุนกลั นกลับ…เป บ…เปนระดั นระดับ สายลมกระพืออยู   ออยูเหนื เหนือพวกมั อพวกมัน เสียงกรี ๊ดกร กร าดเจี ๊ยวจาวอันเปนชีวิต ประจ�า วันของฝู นของฝู งนกถู งนกถูกตัดขาด ราวกับว บวากลุ   ากลุมของโจนาธานเป มของโจนาธานเปนเสมื นเสมือนมี อนมีดยั ดยักษ กษ ใหญ และแลวดวงตาทั วดวงตาทั ้งแปด งแปด พันดวงของบรรดานางนวลก็ นดวงของบรรดานางนวลก็จองแป องแปวโดยไมกะพริบเจานกทั ้งแปดโ แ ปดโผบิ ผบิน ้ขึนตั น ้ตังตรงที งตรงทีละตั ละตัว บินโค นโคงกลมลงมายื งกลมลงมายืนตรงแน นตรงแนวอยู   วอยูบนพื บนพื ้นทราย นทราย และเหมือน อน กับว บวาสิ าสิ ่ ่งที ่ ่ งทีเกิ เกิดขึ ด ้ขึนเป นเปนประจ� นประจ�า แตละวั ละวันนางนวลโจนาธานเริ นนางนวลโจนาธานเริ ่ ่มต มตนการวิ นการวิพากษ พากษ เกี ่ ่ยวกั เกี ยวกับการบิ บการบิน “การเริ ่ ่มต มตน” น” โจนาธานกลาวขึ าวขึ ้นอย นอยางยิ ้มเยาะ “พวกเธอทั ้งหมดเขา มารวมช วมชาไปหน าไปหนอย…” อย…” มันเหมื นเหมือนกั อนกับสายฟ บสายฟาฟาดผานฝูงนางนวล งนางนวล เจานกพวกโน านกพวกโนนเป นเปนพวก หัวเน วเน฀! และมันไดกับมาแลว และนั ้น..นั ่ ..นั ่นเปน ไปไมได! การตอสูท ่เี ฟลท เชอรคาดไว คาดไวลลวงหน วงหนากลั ากลับหลอมละลายไปกั บหลอมละลายไปกับความสั บความสับสนงุ บสนงุนงงของฝู นงงของฝูงนก งนก วเน฀ ” นางนวลวัยรุ   “เอาละ โอเค พวกนั ้นอาจเปนพวก หัวเน ยรุนบางตั นบางตัว กลาวขึ าวขึ ้น “แตพวกนั พวกนั ้นไปเรี นไปเรียนวิ ยนวิธีธบิบี นแบบนั นิ แบบนั ้นมาจากไหนในโลกนี นมาจากไหนในโลกนี ้นะ? นะ? ้ จะสงผ เปนเวลาเกื นเวลาเกือบหนึ ่ ่ อบหนึงชั งชั ่ ่วโมงกว วโมงกวาที าที ่ ่ค�คา� สั ่ ่สังของ งของ น฀ง฀ นวลผู ้ ใหญ งผาน าน ฝูงนกว งนกวาอย าอยาสนใจพวกนั าสนใจพวกนั ้น นางนวลตัวใดที วใดที ่ ่พูพดกั ดู กับตั บตัวหั วหัวเน วเนาจะต าจะตองเป องเปน หัว เน ไปดวย วย นางนวลที ่ ่ นางนวลทีนินิยมชมชื ยมชมชื ่ ่นตั นตัวหั วหัวเน วเนาเป าเปนผู  นผู ท�ทาลาย า� ลาย กฎของฝูง

นกขนสีเทาหันหลังใหกับโจนาธานนับแตบัดนั ้ นั ้นเป เ ปนตนไปแต ไปแต โจนา จ นา ธานดูจะไมใหความสังเกต มันเริ ่ เริ ่มตนบทเรีย นฝกบิ นเหนื นเหนื อสภ฀฀ช฀ดห฀฀ด และเริ ่ ่มหนุ และเริ มหนุนให นใหนันักเรี กเรียนของมั ยนของมันท� นท�าอย าอยางสุ างสุดความสามารถเป ดความสามารถเปนครั นครั ้งแรก งแรก “นางนวลมารติตน!” นิ !” โจนาธานตะโกนกองท องทองฟ องฟา “เธอวาเธอรู าเธอรู เรื ่ ่เรืองการ องการ บินความเร็ นความเร็วต� ่ ่ วต�า เธอไมรู ร อะไรเลยจนกว อู ะไรเลยจนกวาเธอจะพิ าเธอจะพิสูสูจน จน ใหเห็ เห็น! น! บิน” น”


33

ดังนั ง ้นัน นางนวลนอยมาร อยมารติตนิ วิลเลี ่ ่ ลเลียม ยม ผู เงีเงียบขรึ ยบขรึมก็ มก็งุงนงงที นุ งงที โดนค โดนครู ่ ่ รูผูผ สอน สู อน ตะโกนวา มันงงที ่ ่ งงที ตัตัวเองไดกลายเปนผู ผู วิวเิ ศษแหงความเร็ ค วามเร็วต� ่ วต� ่า มันสามารถ นสามารถ โคงขนพยุ งขนพยุงตัวขึ ว ้ขึนในลมที ่ นในลมที ่เบาบางที ่ ่ บาบางทีสุสดุ โดยไมตองตี องตีปปกแม ก แมแตค ้รังเดี งเดียวที ่ วที ่จะ ้ขึนจากพื นจากพื ้นทรายไปสู นทรายไปสู  เมฆแล เมฆแลวก็ วก็กลั กลับลงมาอี บลงมาอีกครั กครั ้ง นางนวลชาลส-โรแลนดก็เหมือนกัน มันบิ นบินไปกับ ลมภูผาใหญดดวย ความสูงสองหมื ่ สองหมื ่น สี ่พันฟุ ตและ ตแ ละกลั กลับมาอ ม าอยย างสะ าง สะททานสั ่ น่ จา จากบ กบรร รรยา ยากา กาศที ศที ่ ่ หนาวเย็นและเบาบาง นและเบาบาง มันประหลาดใจ นประหลาดใจ สุขใจ ขใจ และตั ้งใจว งใจวาพรุ   าพรุงนี งนี ้จะบิ จะบินให นใหสูสูง กวานั านั ้นอี นอีก นางนวลเฟลทเชอรนัน ้ันรักการบินกายกรรมมากกว าใครทั าใครทั ้งหมด มัน พิชิตการบินกลิ ้งตรงช ตร งชานับสิ บสิบหก ห ก และ และในวั ในวันตอมามั ม ามันก็ท�าได ได ดีดยี ่ ิ ง่ ้ขึนดวย การกระโดยใชปปก ยันขาชี ้ถึงสามทอดของขนมั งสามทอดของขนมัน สงประกายราวแสงแดดสี งประกายราวแสงแดดสี ขาวไปยังชายหาดซึ ่ ่ งชายหาดซึงมี งมีดวงตาลั ดวงตาลับๆ บๆ ลอๆ อๆ มากกวาหนึ ่ ่ าหนึงดวงเฝ งดวงเฝามองอยู   ามองอยู ทุกๆ กๆ ชั ่ ่ชัวโมงโจนาธานจะอยู วโมงโจนาธานจะอยู  เคี เคียงข ยงขางนั างนักเรี กเรียนแต ยนแตละตั ละตัวของมั วของมัน แสดง ใหดูดู เสนอแนะ กระตุ  กระตุ นเตื นเตือน อน น�าทางให าทางใหมัมัน บินไปกั นไปกับพวกนั บพวกนักเรี กเรียนผ ยนผานยาม านยาม ค�ค� ่ ่าคื าคืน หมอกเมฆ และพายุอย อยางรื ่ ่ งรืนเริ นเริง ในขณะที ่ ่ ในขณะทีฝูฝงนกต งู นกตองขดตั องขดตัวทนทุ วทนทุกข กข อยู  บนพื อยู บนพื ้นโลก นโลก เมื ่อการบิ เมื ่ การ บินจบลง จบล ง บรรดานักเรีย นจะพักผอนอยู บนพื ้นทรายและใน ทราย และใน เวลานั ้นพวกมั พ วกมันจะฟ จ ะฟ งโจนาธ งโจ นาธานอ านอยยา งตั ้งอกตั อ กตั ้งใจ ใ จ โจ โจนาธ นาธานมั านมักจะมี จ ะมีค วาม คิดประหลาดๆ ดประหลาดๆ ที ่ ่ทีพวกมั พวกมันไม นไมเข เขาใจ าใจ แตบางครั บางครั ้งโจนาธานก็ งโจนาธานก็มีมีความคิ ความคิดดี ดดีที ่ ่ทมัมี ัน เขาใจได าใจได ในทีสุสดุ ตอนกลางคืน นกอีกกลุ   ในที ่ ่ กกลุมก็ มก็เข เขามาห ามาหอมล อมลอมกลุ   อมกลุมนั มนักเรี กเรียน ยน เจา นางนวลกลุ  มที มที ่ ่อยากรู อยากรู อยากเห็ อยากเห็นนี น ้นีจะยื จะยืนฟ นฟงอยู งอยู ในคว ในความมื   ามมืดเป ดเปนชั นชั ่ ่วโมงๆ วโมงๆ จนจบ มันไม นไมอยากที ่ ่ อยากทีจะเห็ จะเห็นหรื นหรือให อให ใครเห็น และมันจะค นจะคอยๆ อยๆ หายไปกอนเวลาเช อนเวลาเชา


เปนเวลาหนึ ่งเดือนหลั นห ลังจากที ่ งจากที ่ไดกลับมา บมา มีนางนวลตัวแรกจากฝู งที ่ ่ งที กาวเข าวเขามา ามา และรองขอที ่ ่ องขอทีจะเรี จะเรียนรู  ยนรู การบิ การบิน นางนวลเทอรเรน เรน โลเวล ที ่ ่ทีเข เขามา ามา วหัวเน วเน และเปนนั รองขอนั องขอนั ้นก็ นก็กลายเป กลายเปนนกที ่ ่ นนกทีถูถกประณามว กู ประณามวาเป าเปน ตัวหั นนักเรี กเรียน ยน ตัวที ่ ่ วทีแปดของโจนาธาน แปดของโจนาธาน คืนตอมานางนวลเคิรก เมยนารด ก็ออกจากฝูงเดินโซเซมาบนพื ้น ทราย ลากปกข กขางซ างซายมาแล ายมาแลวล วลมลงที ่ ่ มลงทีเท เทาของโจนาธาน าของโจนาธาน “ชวยฉันด นดวย” วย” มัน พูดอยางแผวเบายิ ่งนัก พูดอยางผู ที ่ท ่ี จะตาย “ฉันอยากที ่ อยากที ่จะบินมากกว ม ากกวาสิ ่สิ ่ง ใดๆ ในโลก” “ก็มาด มาดวยกั วยกันซิ นซิ” โจนาธานตอบ “บินไปกั นไปกับฉั บฉันให นใหหหางพื างพื ้นทรายแล นทรายแลวเรา วเรา ก็จะเริ ่ ่ จะเริมต มตนกั นกัน” น” “เธอไมเข เขาใจ าใจ ปกของฉั กของฉัน ฉันขยั นขยับป บปกไม ได กไม ได” “นางนวลเมยนาร นารด เธอมีอิอสระที ่ ่ สิ ระทีจะเป จะเปนตั นตัวของตั วของตัวเอง วเอง ตัวเธอเองที วเธอเองที ่ ่แท แท จริง ที ่ ่นีน ่ ่และเดี ๋ ๋ แี ละเดียวนี ยวนี ้ และไมมีมอะไรจะขั อี ะไรจะขัดขวางเธอได ดขวางเธอได มันเป นเปนกฎของนางนวล นกฎของนางนวล ทีที ่ ่ยิ ่ ่ยงใหญ งิ ใหญกฎที ่ ่ กฎทีเป เปนเช นเชนนั นนั ้น” น” “เธอก�าลั าลังว งวาฉั าฉันบิ นบินได นไดหรื หรือ” อ” “ฉันว นวาเธอมี าเธอมีอิอสระ” สิ ระ” ชางง างงายและรวดเร็ ายและรวดเร็วเช วเชนนั นนั ้น นางนวลเคิรรก เมยนาร นารด กางปกออกโดย กออกโดย ไมตตองออกก� อ งออกก�าลั าลัง และมันก็ นก็พยุ พยุงตั งตัวขึ ว ้ขึนไปในอากาศอั นไปในอากาศอันมื นมืดของยามค� ดของยามค� ่ ่าคื าคืน ฝูง นกตื ่ ่น ้ขึนมาดวยเสี นกตื วยเสียงร ยงรองของนางนวลเมย องของนางนวลเมยนาร นารด ซึซึ ่ ่งดั งดังสุ งสุดเสี ดเสียงตะโกนของ ยงตะโกนของ มันจากความสู นจากความสูงห งหาร ารอยฟุ อยฟุต “ฉันบิ นบินได นได ฟงซี งซีฉัฉันบิ นบินได นได!”!” เมื ่ ่อดวงตะวันขึ ้น มีนกเกื เมื กเ กือบพันตัวมายื วมายืนถัดจากกลุมนักเรียน ตาง


35

มองดูเมยนารดอยางสนอกสนใจ มันไมแครวาจะถูกจองมองหรือไม และ มันพยายามฟ นพยายามฟง พยายามที ่ ่ พยายามทีจะเข จะเขาใจนางนวลโจนาธาน าใจนางนวลโจนาธาน โจนาธานพูดถึงสิ ่สิ ่งงายๆ ายๆ วาเปนการถูกตองส� องส�าหรับนางนวลที ่ นางนวลที ่จะบิน วาอิสระเสรีเปนธรรมชาติท ่ี ่ี แทจริงของตนเ ขอ งตนเอง อง วาอะไรที อ ะไรที ่ ่มาขวางกั าข วางกั ้นอิส ระ เสรีภาพจะต ภาพจะตองโยนทิ องโยนทิ ้งไป งไป ไมววาจะเป า จะเปนพิ นพิธีธกรรม กี รรม ความเชื ่ ่อโชคลาง อโชคลาง หรือข อขอ จ�ากั ากัดไม ดไมววาจะมาในรู า จะมาในรูปใด ปใด “โยนทั ้งไป” งไป” ทั ้งกลุ   งกลุมส มสงเสี งเสียงขึ ยงขึ ้น “แมกระทั ่ ่ กระทังกฎของฝู งกฎของฝูงนกหรื งนกหรือ” อ” “กฎที ่แทจริงอันเดียวคือ กฎที “กฎที ่ กฎที ่ ่น�าไปสู ไป สูอิสรเสรี ร เสรีภ าพ” โจนา โจนาธานตอ ธานตอบบ “ไมมีมกฎอื ่ ่ กี ฎอืน” น” “เธอหวังจะใหเราบินไดอยางเธอไดอยางไร” อีกเสียงหนึ ่ งหนึ ่งกล กล าวขึ ้น “เธอนั ้นพิ นพิเศษ เศษ มีพรสวรรค พรสวรรคเป เปนทิ นทิพย พยเหนื เหนือนกอื อนกอื ่ ่นใด” นใด” “ดูเฟลทเชอร เฟลทเชอร! โลเวล! ชาลส-โรแลนด -โรแลนด! ซิ พวกเขาพิเศษ เศษ มีพรสวรรค พรสวรรค เปนทิ นทิพย พยดดวยหรื ว ยหรือ ไมมากมายกว มากมายกวาพวกเธอ าพวกเธอ ไมมากกว มากกวาฉั าฉัน ขอแตกต อแตกตางมี างมีอัอัน เดียว ยว มีอัอันเดี นเดียวเท ยวเทานั านั ้น คือ พวกเขาเริ ่ ่ พวกเขาเริมที มที ่ ่จะเข จะเขาใจว าใจวาที าที ่ ่จริ จริงแล งแลวเขาเป วเขาเปนอะไร นอะไร และเริ ่ ่มที และเริ มที ่ ่จะฝ จะฝกฝนอั กฝนอันนั นนั ้น” น” นักเรียนของโจนาธานยกเวนเฟลทเชอรต างขยั างขยับตัวอึกอัก พวกนั ้น ไม ไดตระหนั ตระหนักว กวานั ่ ่ านันเป นเปนสิ ่ ่ นสิงที ่ ่ งทีพวกมั พวกมันก� นก�าลั าลังท� งท�าอยู   าอยู ฝูงนกขยายขึ งนกขยายขึ ้นทุ นทุกวั กวัน บางมาถามค� างมาถามค�าถาม าถาม บางมาบู างมาบูชา ชา บางมาดู างมาดูแคลน แคลน เชาวั าวันหนึ ่ ่ นหนึงหลั งหลังจากการฝ งจากการฝกบิ กบินความเร็ นความเร็วพิ วพิสดาร สดาร เฟลทเชอรบอกโจนา บอกโจนา ธานวา “พวกนั ้นก�าลังกลาวขวัญกันว นวาถาเธอไมใชบุตรของ ร ของ น฀฀งนวลที ่ย ่ิ ่ิง ใหญ เธอก็คงจะอยู คงจะอยู  กกอนกาลเวลาของเธอเองสั อนกาลเวลาของเธอเองสักพั กพันป นป”


โจนาธ านถอนหายใจ โจนาธานถอนห ายใจ มันคิดวารางวัลของการถู ของกา รถูกเข เ ขาใจผิ าใจผิด ก็คือ จะ ถูกเรี กเรียกว ยกวาเป าเปนป นปศาจหรื ศาจหรือไม อไมก็กเป เ็ ปนพระเจ นพระเจา “เธอละคิ ะคิดอย ดอยางไรเฟลท างไรเฟลท เราอยู   เราอยู กอนกาลเวลาของเราหรื อนกาลเวลาของเราหรือ” อ” เสียงเงี ยงเงียบไปนาน ยบไปนาน “เออ การบินแบบนี นแบบนี ้มีมีอยู   อยูเสมอส� เสมอส�าหรั าหรับที บที ่ ่ ใครก็ ใครก็ ได ไดจะ จะ เรียนรู  ยนรู  และใครก็ และใครก็ ได ไดที ่ ่ทีตตองการจะค อ งการจะคนพบ นพบ มันไม นไมเกี ่ ่ เกียวกั ยวกับเรื ่ ่ บเรืองกาลเวลา องกาลเวลา บางที เราคงจะน�าในเรื ่ ่ าในเรืองรู องรูปแบบ ปแบบ น�าในเรื ่ ่ าในเรืองวิ องวิธีธบิบี นของนกส นิ ของนกสวนมาก” วนมาก” “นันน “นั ่ ่ นนาฟ าฟงดี งดี” โจนาธานตอบ มันโผร นโผรอนหมุ อนหมุนตั นตัวกลั วกลับชั ่ ่ บชัวขณะหนึ วขณะหนึ ่ ่ง “นั ่ ่ “นัน ไมเลวเท เลวเทาครึ ่ ่ าครึงหนึ ่ ่ งหนึงของการอยู งของการอยู  กกอนกาลเวลาของเรา” อ นกาลเวลาของเรา” เหตุเกิ เกิดขึ ด ้ขึนหนึ นหนึ ่ ่งสั งสัปดาห ปดาหตตอมา อ มา เฟลทเชอรก�กาลั า� ลังแสดงบทเบื งแสดงบทเบื ้องต องตนเกี นเกี ่ ่ยว ยว กับการบิ บการบินความเร็ นความเร็วสู วสูงให งใหนันักเรี กเรียนชั ยนชั ้นใหม นใหมดูดู มันเพิ ่ ่ นเพิงดึ งดึงตั งตัวจากการพุ วจากการพุ  งตั งตัวจาก วจาก ระดับเจ็ บเจ็ดพั ดพันฟุ นฟุต เจานกหนุ านกหนุ  มตั มตัวหนึ วหนึ ่ ่งซึ ่ ่ งซึงเพิ ่ ่ งเพิงหั งหัดบิ ดบินเป นเปนครั นครั ้งแรกร งแรกรอนสวนตรง อนสวนตรง เขามา ามา ทางยาวสีเทาหม เทาหมนปะทุ นปะทุ ้ขึขนสองสามนิ นึ สองสามนิ ้วฟุ วฟุตเหนื ตเหนือหาดทราย อหาดทราย เจานกหนุ านกหนุ  ม สงเสี งเสียงลั ่ ่ ยงลันร นรองเรี องเรียกแม ยกแม เฟลทเชอรมีมเวลาเพี เี วลาเพียงหนึ ่ ่ ยงหนึงในสิ งในสิบของวิ บของวินาที นาทีเท เทานั านั ้น ทีที ่ ่จะหั จะหักตั กตัวกลั วกลับ เจานางนวลหนุ านางนวลหนุ  ม นางนวลเฟลทเชอร ลินด นด พุพุ  งไปทางซ งไปทางซาย าย อยางรุ างรุนแรงด นแรงดวยความเร็ วยความเร็วเกิ วเกินสองร นสองรอยไมล อยไมลตตอชั อ ชั ่ ่วโมงเข วโมงเขาปะทะหน าปะทะหนาผาหิ าผาหินแข็ นแข็ง หินผานั ่ ผานั ่น เป เปน เส เสมืมือ นป นประ ระตูตูยักษ ษ แข็ งกร งก ราว ทีที ่ ่เ ป ดไปสู ดไ ปสู อี กโลก กโ ลกหนึ หนึ ่ ่ง ส�าหรั าหรับเฟลทเชอร บเฟลทเชอร มันระเบิ นระเบิดด ดดวยความกลั วยความกลัว ช็อค อค และกลับด� บด�ามืดสนิทเมื ่ ่ ทเมือ เขาไปปะทะ าไปปะทะ และแลวมั วมันก็ นก็ลองลอยไปในท องลอยไปในทองฟ องฟาที ่ ่ทีประหลาดแสนประหลาด ประหลาดแสนประหลาด มันลื นลืมสิ ม ้สิน มันจ� นจ�าได าไดมัมันลื นลืมมั มมันกลั นกลัว เศราและเสี าและเสียใจมั ยใจมันเสี นเสียใจหนั ยใจหนักหนา กหนา แตเสี เสียงหนึ ่ ่ ยงหนึงก็ งก็ดัดังเข งเขาเหมื าเหมือนดั อนดังวั งวันแรกที นแรกที ่ ่มัมันพบ นพบ นางนวล : โจนาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน “เฟลทเชอร เคล็ดลับก็ บก็คอื เราก�าลังพยายามที ่ ่ พยายามที จะพิ จะพิชิตขอจ�ากัดของ


37

เราอยางมี างมีระเบี ระเบียบ ยบ : อยางอดทน างอดทน เราไมบิบนผ นิ ผาหิ าหินผา นผา จนกวาจะถึ าจะถึงระยะหลั งระยะหลัง ในรายการของเรา” “โจนาธาน!” กช฀ย฀ น฀ง฀ นวลที ่ ่ยิ ่ ่ยงใหญ งิ ใหญ” ครูผูผ สอนของ “หรืออย ออยางที ่ ่ างทีรูร จัจู ักกั กกันในนาม นในนาม ลูกช฀ สู อนของ มันกล นกลาวขึ าวขึ ้นอย นอยางกระด างกระดาง าง

“เธอมาท�าอะไรที าอะไรที ่ ่นี ่ ่นี หนาผา! าผา! ฉันไม ได นไม ได…ฉั …ฉันไม นไม…ตายไปแล …ตายไปแลวหรื วหรือ” อ” “โธ เฟลท ไมเอาละ เอาละ คิดซิ ดซิ ถาหากว าหากวาเธอก� าเธอก�าลั าลังพู งพูดอยู ดอยู  กักับฉั บฉันเดี ๋ ๋ นเดียวนี ยวนี ้นี ่ ่นี เธอก็ยัยังไม งไมตายแน ตายแน ใช ไหม ที ่ ่เธอได เธอไดท�ทาไปก็ า� ไปก็คืคอเปลี ่ ่ อื เปลียนระดั ยนระดับของสติ บของสติส�สานึ า� นึกอย กอยาง าง กะทันหั นหัน ตอนนี ้แล แลวแตเธอจะเลือกเอา อกเอา เธอจะอยูท ่ ่นี ่ ่นี ีแล แลวก็เรียนรู ยนรู ในระดั  บ ้นีก็ได ซึซึ ่ ่งเป งเปนระดับที ่ที ่สูงจากที ่ จากที ่ท ่ี ่ีเธอจากมามากนั ธอจากม ามากนัก หรือเธอจะกลั เธอจะก ลับไปเพื ่ บไปเพื ่อ ท�างานให างานใหกับฝู งก็ งก็ได พวกนกผู้ใหญ ก�าลั าลังหวังไววาจะมีความหายนะบาง อยาง าง แตพวกนั พวกนั ้นตกตะลึ นตกตะลึงที งที ่ ่เธอท� เธอท�าให าใหสมใจเขาอย สมใจเขาอยางล างลนเหลื นเหลือ” อ” “ฉันอยากกลั นอยากกลับไปหาฝู บไปหาฝูง แนนอน นอน ฉันเพิ ่ ่ นเพิงจะเริ ่ ่ งจะเริมต มตนกั นกับพวกกลุ บพวกกลุ  มใหม มใหม!”!” “ดีแล แลว เฟลทเชอรจ� เฟลทเชอร จ�าที ่ ่ าทีเราพู เราพูดไว ดไวววาร า รางกายไม างกายไม ใชอะไร อะไร นอกจากความ นึกคิ กคิดของเราเอง….?” ดของเราเอง….?” เฟลทเชอรสั ่ ่สันหั นหัว กางปกออก ลืมตาขึ มตาขึ ้นที ่ ่ทีตรงตี ตรงตีนหน นหนาผา มันปรากฎตั นปรากฎตัวท วทามกลางฝู ามกลางฝูงนกที ่ ่ งนกทีชุชมนุ มุ นุมอยู   มอยู เมื เมื ่ ่อมั อมันเริ ่ ่ นเริมขยั มขยับ ตัวก็ วก็มีมเสี เี สียงโห ยงโหรรองกรี อ งกรี ๊ดกร ด กราดเจี าดเจี ๊ยวจ ย วจาวจากกลุ าวจากกลุ  มนก มนก “เขายังมี งมีชีชวิวี ต! ติ ! เขาที ่ ่ เขาทีตายไปแล ตายไปแลว ยังมี งมีชีชีวิวตอยู   ติ อยู”


กช฀฀ยของ “เพียงแต ยงแตเอาปลายป เอาปลายปกไปแตะ! กไปแตะ! ก็ท�ทาให า� ใหเขาคื เขาคืนชี นชีวิวตขึ ติ ้ขึนมา! นมา! ลูกช฀ น฀฀งนวลที ่ ่ยิ ่ ่ยงใหญ งิ ใหญ”

“เปลา!า! เขาปฏิเสธ! เสธ! เขาเปนป นปศาจ! ศาจ! ปศาจ! ศาจ! มาท�าลายฝู าลายฝูงนก!” งนก!” กลุมนางนวลนั ้นมีอยู ดดวยกั วยกันสี ่สี ่พันตั นตัว ตกใจสิ ตกใจสิ ่ ่งที ่ที ่เกิด ้ขึนแลวสงเสียง รองว องวา ปศาจ! ศาจ! ซึ ่ ่ซึงดั งดังไปทั งไปทั ่ ่วราวกั วราวกับลมพายุ บลมพายุมหาสมุ มหาสมุทร ทร กลุ   กลุมนกก มนกกาวเข าวเขามาด ามาดวย วย ดวงตาวาว ปากเชิด มุ  มุงที ่ ่ งทีจะบดขยี จะบดขยี ้ โจนาธานพูดขึ ด ้ขึน “จะดีส�สาหรั า� หรับเธอไหมถ บเธอไหมถาเราจะไปกั าเราจะไปกันเสี นเสียเฟลทเชอร ยเฟลทเชอร” “ฉันก็ นก็จะไม จะไมขัขัดนั ดนักถ กถาเราจะไป…..” าเราจะไป…..” ในทันใดนั นใดนั ้น นกทั ้งสองก็ งสองก็ ไปยืนคู   นคูกักัน หางออกไปครึ างออกไปครึ ่ ่งไมล งไมลและปากอั และปากอัน แวววาวของฝูงก็ งก็งังับได บไดแต แตอากาศอั อากาศอันว นวางเปล างเปลา “ท�าไมนะ” โจนาธานถามอยางงงวย “สิ ่ “สิ ่งที ่ที ่ยากเย็ าก เย็นที ่ที ่สุดในโลก ใน โลก คือ การที ่ ่จะท�าใหนกตัวหนึ ่ การที วหนึ ่งเชื ่ เชื ่อวาตนเป ตน เปนอิสระและให ร ะและใหเขาเชื ่ เขาเชื ่อวาเขาจะพิ เ ขาจะพิสูจนน  ตัวเองได วเองได เพียงแต ใช ยงแต ใชเวลาฝ เวลาฝกฝนเพี กฝนเพียงนิ ยงนิดเดี ดเดียว ยว ท�าไมมั าไมมันช นชางยากอย างยากอยางนั างนั ้น” น” เฟลทเชอรยัยังคงกะพริ งคงกะพริบตาต บตาตอความเปลี อความเปลี ่ ่ยนแปลงของทั ยนแปลงของทัศนภาพ ศนภาพ “เธอ ท�าอะไรเมื ่ ่ าอะไรเมือกี อ ้กีนีน ้ีนะ นะ เรามาอยู   เรามาอยูที ่ ่ทีนีน ่ ่ ได ได ี อย อยางไร” างไร” “เธอวาเธออยากออกมาจากฝู าเธออยากออกมาจากฝูงนกไม ใช งนกไม ใชหรื หรือ ใช ไหม” ใช ไหม” “ใช! แตเธอท� เธอท�าอย าอยางไร…” างไร…” “ก็เหมื เหมือนอย อนอยางอื ่ ่ างอืนนั นนั ่ ่นแหละ นแหละ เฟลทเชอร ฝกฝน” กฝน” เมือถึ เมื ่ ่ อถึงตอนเช งตอนเชา พวกฝูงนกก็ งนกก็ลืลืมความบ มความบาคลั ่ ่ าคลังของมั งของมันได นได แตเฟลทเชอ เฟลทเชอ รยัยังไม งไมลืลมื “โจนาธาน จ�าที ่ ่ าทีเธอพู เธอพูดมานานแล ดมานานแลวได วได ไหม เรื ่ ่เรืองให องใหรัรักฝู กฝูงนกแล งนกแลวก วก


39

ลับไปช บไปชวยให วยใหเขาเรี เขาเรียนรู  ยนรู ” “จ�าได าได” “ฉันไม นไมเข เขาใจเลยว าใจเลยวา เธอจะรักฝู กฝูงนกบ งนกบาคลั ่ ่ าคลังที ่ ่ งทีพยายามจะฆ พยายามจะฆาเธอ” าเธอ” “โอ เฟลท เธอไมไดรักสิ ่ ่ กสิงนั งนั ้น เธอไม ไดรัรักความเกลียดชังและความ ชัชั ่ ่วช วชา แนนอนเธอจะต นอนเธอจะตองฝ องฝกที กที ่ ่จะมองเห็ จะมองเห็นนางนวลที ่ ่ นนางนวลทีแท แทจริ จริง ถึงความดี งความดีที ่ ่ทมีมี อยู อี ยู   ในแตละตั ละตัว และชวยให วยใหเขามองเห็ เขามองเห็นสิ ่ ่ นสิงที งที ่ ่อยู อยู   ในตั ในตัวเอง วเอง นั ่ ่นันคื นคือสิ ่ ่ อสิงที งที ่ ่ฉัฉันหมายถึ นหมายถึง ความรัก มันจะสนุ นจะสนุกเมื ่ ่ กเมือเธอแคล อเธอแคลวคล วคลองเรื ่ ่ องเรืองนี องนี ้” “เปนต นตนว นวาฉั าฉันจ� นจ�าเจ าเจานกหนุ   านกหนุมดุ มดุดัดัน ชื ่ ่อนางนวล อนางนวล : เฟลทเชอร ลินด นด ได วหัวเน วเน และก็พร เพิ ่ ่งจะถู งจะถูกไล กไลเป เปนตัวหั พรอมจะกลั อมจะกลับไปสู บไปสู กักับฝู บฝูงให งใหตายกั ตายกันไป นไป แลว ก็เริ ่ ่เริมต มตนสร นสรางสมนรกแห างสมนรกแหงความขมขื ่ ่ งความขมขืนเหนื นเหนือหน อหนาผาโพ าผาโพน แตเดี ๋ ๋ เดียวนี ยวนี ้ ทีที ่ ่นี ่ ่นีเขา เขา ก�าลั าลังสร งสรางสรรค างสรรคสวรรค สวรรคแทน แทน และก็ก�กาลั า� ลังจะน� งจะน�าฝู าฝูงนกทั งนกทั ้งฝู งฝูงไปในแนวทางนั งไปในแนวทางนั ้น” น” เฟลทเชอรหันไปหาครูสอนของมัน และมีช ่ ั ว่ ขณะหนึ ขณะห นึ ่งแหง ความตื ่ ่นตระหนกในดวงตา ความตื นตระหนกในดวงตา “ฉันนะรึ นนะรึ น�าฝู าฝูง? ง? เธอหมายความ วาอย าอยางไร างไร ฉันน� นน�าฝู าฝูง? ง? เธอเปนครู นครูผู ผ ูฝฝกที ก ที ่ ่นี ่ ่นี เธอจะไปไม ได!”!” “ไปไม ไดหรื “ไปไม ได หรือ เธอไมคิคดหรื ดิ หรือวาอาจจะมี าอาจจะมีฝูฝงู อื ่ ่อืน เฟลทเชอรตัตัวอื ่ ่ วอืน ซึซึ ่ ่ง ตองการครู องการครูผู ผ ูฝฝกมากกว ก มากกวาตั าตัวนี ว ้นี ตัวนี วนี ้ซึ ่ ่ซึงก� งก�าลั าลังเดิ งเดินทางไปสู นทางไปสู  ความสว ความสวาง?” าง?” “ฉันนะรึ นนะรึ จอน ฉันเป นเปนนางนวลธรรมดา นนางนวลธรรมดา และเธอเปน…” น…” กช฀฀ย ผูผู  เดี งิ ใหญ ฉันคิ “….ลูกช฀ เดียวของน ยวของน฀งนวลที ่ ่ยิ ่ ่ยงใหญ นคิดไว ดไวแล แลว?” ว?” โจนาธาน ถอนใจและมองออกไปสูทองทะเล องทะเล “เธอไมตองการฉันต นตอไปอีกเทาไรแลว เธอตองคนพบตัวเอง ทีละนอยๆ ทุกวันใหพบ นางนวลเฟลทเชอรท ่ี ่ี แท


จริงไม งไมมีมีขอบเขตจ� ขอบเขตจ�ากั ากัด เขาจะเปนครู นครูผู ผ ูฝฝกของเธอ ก ของเธอ เธอจะตองเข องเขาใจเขาและ าใจเขาและ ฝกกั กกับเขา” บเขา” ชั ่ ่ชัวขณะหนึ วขณะหนึ ่ ่งต งตอมา อมา รางของโจนาธานก็ างของโจนาธานก็ ้ขึขนไปลอpอยู นึ ไปลอpอยู  กลางอากาศ กลางอากาศ สง แสงแวววับและก็ บและก็เริ ่ ่เริมจะจางหายไป มจะจางหายไป “อยาปล าปลอยให อยใหพวกนั พวกนั ้นปล นปลอยข อยขาวลื าวลือโง อโงๆ เกี ่ ่ยวกับฉันหรื เกี นหรือท�าฉันใหเปนพระเจา โอเค เฟลท? ฉันเป นเปนนางนวล น างนวล ฉัน ชอบบิน บางที…” …” “โจนาธาน” “เฟลทที ่ ่นนาสงสาร า สงสาร อยาเชื ่ ่ าเชือสิ ่ ่ อสิงที งที ่ ่ดวงตาของเธอก� ดวงตาของเธอก�าลั าลังบอกเธอ งบอกเธอ สิ ่ ่งที ่ ่ งทีมัมัน บอกมีขขอจ� อ จ�ากั ากัด จงดูดดวยความเข ว ยความเขาใจ าใจ คนหาสิ นหาสิ ่ ่งที ่ ่ งทีเธอได เธอไดรู ร ูมาแล มาแลว แลวเธอก็ วเธอก็จะ จะ พบหนทางที ่ ่จะบิ จะบิน” น” แสงแวววาวนั ้นดับไป โจนา โจนาธานนา ธานนางนวลห งนวลหายวั ายวับไปในอากาศที ไปในอา กาศที ่ ่วาง เปลา เวลาผานไป นางนวลเฟลทเชอรพยุงตัวขึ ้นสู ทองฟ งฟ าและ แ ละ เผชิญหนากับกลุมนักเรียนใหม ที ่ ก่ ระ ระหา หายที ยที ่ ่จ ะเะเรีรีย นบ นบทท ฝกหั กหัดแรก ดแรก “การเริ ่ม ตน” เฟ “การเริ ่ เฟลทเ ลทเชอร ชอรพูดอย อย างหนั ง หนักแน แน น “เ“เธอ ธอจะ จะตตองเข งเ ขาใจว ใจ ว า นางนวลเปนความนึ นความนึกคิ กคิดของอิ ดของอิสระเสรี สระเสรี เปนภาพของนางนวลที นภาพของนางนวลที ่ ่ยิ ่ ่ยงใหญ งิ ใหญ และ รางกายของเธอทั ้ง หม หมดจ ดจาก ากปล ปลาย ายปป กหนึ กห นึ ่ง สู อีอกี ปล ปลาย ายหนึ หนึ ่ ่ง ไม ไมใ ช อะไร อะ ไรอือื ่ ่น นอกจากความคิดของเธอเอง” ดของเธอเอง” บรรดานางนวลหนุ  มมองมันอยางงงงวย บรรดานางนวลหนุ างงงงวย ไมเอานะพวกมั ะพวกมันคิ นคิด นีนี ่ ่มัมัน

41


ฟงไม งไมเหมื เหมือนกฎหมายบิ อนกฎหมายบินร นรอนลงเลย อนลงเลย เฟลทเชอรถอนใจแล ถอนใจแลวก็ วก็เริ ่ ่เริมใหม มใหมอีอกี “เออ เออ เอาละ”ะ” มันพู นพูดขึ ด ้ขึนแล นแลว ก็มองพวกนั มองพวกนั ้นอยางเครงเครี งเครียด” เรามาเริ ่มตนด นดวยการบิ วยการบินระดั นระดับ” บ” และแลว ดวยการพู วยการพูดเช ดเชนนั นนั ้นมั นมันก็ นก็เข เขาใจในทั าใจในทันที นทีววา เพื ่ ่ เพือนของมั อนของมันไม ได นไม ไดเป เปนทิ นทิพย พยอย อยาง าง จริงจั งจังมากไปกว งมากไปกวาเฟลทเชอร าเฟลทเชอรเอง เอง ไมมีมขอบเขตจ� ขี อบเขตจ�ากั ากัดหรื ดหรือ โจนาธาน? มันคิ นคิด ใชลละ ดังนั งนั ้นเวลาก็ ไม นเวลาก็ ไม ใช ใช กาลหางไกลออกไป างไกลออกไป เมื ่ ่ เมือฉั อฉันจะปรากฏตั นจะปรากฏตัวออกจากบรรยากาศอันเบาบางที ออกจากบรรยากาศอั นเบาบางที ่ ่ ชายหาดของเธอ และก็แสดงให แสดงใหเธอเห็ เธอเห็นสั นสักอย กอยางสองอย างสองอยางในเรื ่ ่ างในเรืองการบิ องการบิน! น! และแมวามันจะพยายามท�าตัวใหเครงครัดถูกตองตอหนาบรรดา นักเรียนของมั ยนของมัน นางนวลเฟลทเชอรเห็นในทั นที นทีทัทันควันว นวาสภาพที ่ ่ าสภาพทีแท แทจริง ของพวกนั ้นเปน อยางไร และชั และชั ่ ่วขณะหนึ ่ ขณะหนึ ่งมากกว มากก วาที ่ที ่มันจะชอบก็คือมันรัก สิสิ ่ ่งที ่ ่ งทีมัมันมองเห็ นมองเห็น ไมมีมขอบเขตจ� ขี อบเขตจ�ากั ากัดหรื ดหรือโจนาธาน? อโจนาธาน? มันคิ นคิด มันยิ น ้ยิมขึ ม ้ขึน และ แลวการแข วการแขงขั งขันที นที ่ ่จะเรี จะเรียนรู  ยนรู ของมั ของมันก็ นก็เริ ่ ่เริมขึ ม ้ขึน


ตอนต฀฀ม ถาจะว าจะวาไป าไป โจนาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน : นางนวล ก็เป เปน ปรากฏการณท ่ยี ่ี ่ิ ่ิงใหญอันหนึ ่ นหนึ ่งในโลกของหนั ในโลก ของหนังสือ นอกจากจะขายดีเปนที ่ที ่สุ ดแล ดแ ลวหนั ห นังสือ เล เลม นี ้ยัง ถูกวิพากษ พากษวิจารณ จารณตตา งๆ นานา บางคนก็วาเปนเรื ่ เรื ่องปรัชญาคริ ชญาคริสตศาสนา สตศาสนา บางคนวาเป าเปนฮิ นฮินดู นดู บางคนวาเป าเปนพุ นพุทธศาสนา ทธศาสนา บางคนวาเป าเปนแฟนตาซี นแฟนตาซีครึ ่ ่ ครึง ดิบครึ ่ ่ บครึงสุ งสุก หรือบางคนว อบางคนวาเป าเปนเรื ่ ่ นเรืองของ องของ Male Chauvinist (ซึ ่ ่ (ซึงหมายถึ งหมายถึงเรื ่ ่ งเรือง อง ทีที ่ ่เปป นทัศนคติท ่ี ่ี มองว อ งวา โลก โลกนีนี ้เปป นของผู ข องผูชายแต ายแต ฝา ยเดี ยว ยว ในเ ในเรืรื ่องนางนว งน างนวลล ปรากฏวาไมมีนกนางนวลตั วเมี วเมียสักตัวเดี ยว ยว ไดขาวลาวาคนสรางหนังนั ้น ก�าลั าลังจะเพิ งจะเพิ ่ ่มนกสาวๆ มนกสาวๆ เขาไปในหนั าไปในหนังที งที ่ ่ก�กาลั า� ลังถ งถายท� ายท�าอยู   าอยู) หรือบางคนถึ อบางคนถึงกั งกับว บวา เปนเรื นเรื ่ ่องเหลวไหลไร องเหลวไหลไรสาระ สาระ และเปนปรั นปรัชญาเก ชญาเกๆ ทั ้งหมดนี งหมดนี ้ท�ทาให า� ใหนนาตั า ้ตังค� งค�าถาม าถาม วา โจนาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน : นางนวล เปนอะไรกั นอะไรกันแน นแน ความเกรียวกราวของ ยวกราวของ โจนาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน : นางนวล จะเห็นได นไดจาก จาก อัตราการขายหนั ตราการขายหนังสื งสือเล อเลมนี ม ้นี กลาวคื าวคือภายในป อภายในปที ่ ่ทแล แี ลว (2515) หนังสื งสือเล อเลมนี ม ้นีขาย ขาย ไดเกิ เกินหนึ ่ ่ นหนึงล งลานเล านเลม โดยเริ ่ ่มพิ มพิมพ มพออกขายเป ออกขายเปนหนั นหนังสื งสือปกแข็ อปกแข็งราคาประมาณ งราคาประมาณ หนึ ่ ่งร งรอยบาท อยบาท พอขายดีเข เขาหน าหนอยราคาก็ อยราคาก็ ้ขึขนไปเล นึ ไปเลมละร มละรอยห อยหาสิ าสิบบาท บบาท จนใน ทีที ่ ่สุสดก็ ดุ ก็ออกมาเป ออกมาเปนฉบั นฉบับกระเป บกระเปา ซึซึ ่ ่งตกมาขายในบ งตกมาขายในบานเรา านเรา อัตราการขายหนั ตราการขายหนังสื งสือ เลมนี ม ้นีสร สรางความตะลึ างความตะลึงพรึ งพรึงเพริ งเพริดให ดใหกักับผู บผู แต แตงและผู  งและผู พิพมพ มิ พเป เปนอย นอยางมาก างมาก เพราะ ในตอนที ่ ่เริ ่ ่เริมขายดี มขายดีนัน ้ันปรากฏว นปรากฏวาขายได าขายไดอาทิ อาทิตย ตยละห ละหาพั าพันเล นเลม แลวก็ วก็ถีถบตั บี ตัวขึ ว ้ขึน


43

มาเปนขายไดวัวันละหมื ่ ่ นละหมืนเล นเลม ท�าลายสถิ าลายสถิติหนั หนังสื งสือที ่ ่ อทีเคยขายดี เคยขายดีทัท ้ังหมดแม งหมดแมแต แต เรืเรื ่ ่อง อง วิมานลอย มานลอย หรือ Gone With the Wind นั ้นเป นเปนมาตรฐานของการขาย นมาตรฐานของการขาย ดีดี ไม ไมววาจะเป า จะเปนหนั นหนังสื งสือหรื อหรือเป อเปนหนั นหนัง ดังนั งนั ้นใครที นใครที ่ ่จะมาท� จะมาท�าลายสถิ าลายสถิติตก็กิ ็มัมักจะเอา กจะเอา เรื ่ ่องนี องนี ้เป เปนหลั นหลักที กที ่ ่จะตั จะตั ้งชั งชัยชนะไวตั ยชนะไว ตัวอย วอยางล างลาสุ าสุดเห็ ดเห็นจะเป นจะเปนหนั นหนังเรื ่ ่ งเรือง อง เดอะกอ ดฟาเธอรซึซึ ่ ่งคุ ดฟาเธอร งคุยนั ยนักคุ กคุยหนาว ยหนาวาท� าท�าเงิ าเงินได นไดเกิ เกินหน นหนา วิมานลอย มานลอย หนังเรื งเรื ่ ่อง อง มนตรัรัก เพลงสวรรคหรื เพลงสวรรค หรือ The Sound of Music ก็เคยคุ เคยคุยเรื ยเรื ่ ่องท� องท�าลายสถิ าลายสถิติตรายได ริ ายไดของ ของ วิมานลอย มานลอย แลว (แตความเป ความเปนอมตะที ่ ่ นอมตะทีจะอยู จะอยู  ตตอไปได อ ไปไดอย อยาง าง วิมานลอย มานลอย ยังเป งเปน เรืเรื ่ ่องน องนาสงสั าสงสัยอยู   ยอยู) ถึงตอนนี งตอนนี ้ นางนวลถูกแปลงออกเป กแปลงออกเปนภาษาต นภาษาตางๆ างๆ มากมาย และก็ก�ก�าลั าลังถู งถูกสร กสรางขึ างขึ ้นมาเปนหนั นหนัง ซึ ่งคนแตงได งไดคาลิ าลิขสิ ขสิทธิ ์ ์ ไปแล ธิ ไปแลวสองล วสองลาน บาท และยังจะได งจะไดแบ แบงป งปนผลก� นผลก�าไรอี าไรอีก 50 เปอรเซ็ เซ็นต นตเมื ่ ่ เมือหนั อหนังออกฉาย งออกฉาย แรกเริ ่มเดิ มที แรกเริ ่ มทีไม มีมใี ครคิ คร คิดวาหนั ห นังสื งสือเล เล มนี ้จะขายได ะข ายได ริชารด บาค ผู แตงพยายามส งพยายามสงเรื ่ ่ งเรืองนี องนี ้ ไปตีพิพมพ มิ พหลายแห หลายแหงส งสงไปให งไปใหนินตยสารสองฉบั ติ ยสารสองฉบับแต บแตก็กถูถ็ กู ปฏิเสธ เสธ เพราะบรรณาธิการไม การไมแน ใจว แน ใจวาเป าเปนเรื ่ ่ นเรืองส� องส�าหรั าหรับผู บผู  ใหญออาน า น หรือเด็ อเด็ก อานกั านกันแน นแน ริชาร ชารค บาค สงไปให งไปใหส�สานั า� นักพิ กพิมพ มพอีอกสองแห กี สองแหงคื งคือ แรนดอมเฮาส และ ฮาฟเปอรแอนด แอนด โรวแต แตก็กถูถ็ กปฏิ กู ปฏิเสธอี เสธอีก ผลสุดท ดทาย าย บริษัษัทแมคมิ ทแมคมิลแลนด ลแลนด ยอมรับพิ บพิมพ มพ ใหอย อยางไม างไมสู ส จะเต็ จู ะเต็มใจนั มใจนัก แตก็กปรากฏว ป็ รากฏวาหนั าหนังสื งสือกลั อกลับขายดี บขายดีเป เปน เทน� ้าเททาดังกลาวขางต างตนจนกระทั นจนกระทั ่ ง่ ถึงกับตองออกพิ องออกพิมพเปนฉบับกระเปา โดยบริ ษัษัทเอวอนซึ ทเอวอ นซึ ่ ่งริชาร า รด บาค ไดคาลิขสิทธิ ์ ์ธิจาเอวอนเป จาเอ วอนเปนเงิ นยี ่ นยี ่สิบกว า ลานบาท านบาท ส�าหรั าหรับตั บตัวคนเขี วคนเขียน ยน คือ ริชาร ชารด บาคนั ้น ครั ้งนี งนี ้อาจจะเป อาจจะเปนครั นครั ้งแรกที งแรกที ่ ่ แกท�าอะไรได าอะไรไดส�สาเร็ า� เร็จ กลาวคื าวคือในอดี อในอดีตที ่ ่ ตทีผผานมา า นมา (แกอายุ 37 ป) แกมักจะล กจะลม เหลวอยูเสมอๆ เสมอๆ ไมววา จะไปจับงานอะไร บงานอะไร แกลองท�างานมาหลายอย างานมาหลายอยาง าง เชน เปนนั นนักบิน เป นบุ นบุรุรษุ ไปรษณีย เปนบรรณาธิ นบรรณาธิการ การ และเปนแมกระทั ่ ่ กระทังเทศน งเทศน ฆราวาสในโบสถนินกาย กิ าย Church of Christ ซึ ่ ่ซึงทั งทั ้งหมดนี งหมดนี ้แกก็ ไม แกก็ ไมเคยท� เคยท�าอะไร าอะไร


ถาวร มักจะเปลี กจะเปลี ่ยนงานอยูบบอยๆ อยๆ แมกระทั ่ ่งการเล งการเลาเรี าเรียน ก็เคยไปทดลอง เคยไปทดลอง เรียนหนังสือที ่ที ่ลองบี อ งบีช เสต เสตทคอ ทคอลเล ลเลจได จไดเพียงหนึ งห นึ ่ ่งปป ก็อ อกม อกมาา แต ทีท ่แี กดู ก ดูจะ ช�านาญและมี ใจรั านาญและมี ใจรักเห็ กเห็นจะไม นจะไมมีมอะไรเกิ อี ะไรเกิดการบิ ดการบิน แกเริ ่ ่มหั มหัดบิ ดบินตั น ้ตังแต งแตอายุ อายุ 17 ป แลวก็ วก็วนเวี วนเวียนไปมาเกี ยนไปมาเกี ่ ่ยวกั ยวกับอาชี บอาชีพการบิ พการบินนี นนี ้ บางครั ้งก็ ไปท� งก็ ไปท�างานเป างานเปนนั นนักบิ กบิน ไอพน บางครั ้งก็ งก็ท�ทางานรั า� งานรับจ บจางบริ างบริษัษัทท� ทท�าเรื าเรือบิ อบินบางครั นบางครั ้งก็ งก็ท�ทางานหนั า� งานหนังสื งสือพิ อพิมพ มพ ทีที ่ ่เกี ่ ่ เกียวกั ยวกับการบิ บการบิน คือ Flying และ Private Pilot ฉะนั ้นประสบการณ นประสบการณของแก ของแก ในเรื ่ ่องการบิ ในเรื องการบินนี นนี ้ จึงกลายเป งกลายเปนแรงบั นแรงบันดาลใจให นดาลใจใหแกเขี แกเขียนเรื ่ ่ ยนเรืองราวต องราวตางๆ างๆ เกี ่ ่ เกียว ยว กับการบินแกเขียนหนังสือออกมาสองสามเลมในท�านองนี ้แต ก็กไ็ มม ประสบ ระ สบ ความส�าเร็ าเร็จเท จเทาไรจนกระทั าไรจนกระทั ่ ่งเขี งเขียน ยน โจนาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน : นางนวล ในเรืองนางนวลนี ในเรื ่ ่ องนางนวลนี ้ แมจะเป จะเปนหนั นหนังสื งสือที ่ ่ อทีมีมีความสั ความสั ้นมากก็ นมากก็ตาม ตาม แตถถาจะ า จะ ดูเวลาที ่ ่ เวลาทีกว กวานายริ านายริชาร ชารด บาค จะเขียนเสร็ ยนเสร็จก็ จก็นนาแปลกใจดี าแปลกใจดี กลาวคื าวคือแกเกิ อแกเกิด ความรู  สึสกแวบหนึ ความรู กึ แวบหนึ ่ ่งเข งเขามาในหั ามาในหัวสมองว วสมองวา โจนาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน แลวแกก็ วแกก็เริ ่ ่เริม เขียนเรื ยนเรื ่ ่องทั องทันที นที (ชื (ชื ่ ่อของนางนวลนี อของนางนวลนี ้ ริชาร ชารด บาค อาจจะอามาจากชื ่ ่ อาจจะอามาจากชือคนจริ อคนจริงๆ งๆ คือ จอหน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน ซึ ่ ่งเป งเปนนั นนักบิ กบินมี นมีชื ่ ่ชือเสี อเสียงเมื ่ ่ ยงเมือราวสามสิ อราวสามสิบกว บกวาป าปมาแล มาแลว) ว) ครั ้งนั ง ้นันแกเขี นแกเขียนไปถึ ยนไปถึงตอนโจนาธานถู งตอนโจนาธานถูกไล กไลออกจากฝู ออกจากฝูงนก งนก แตก็กตต็ องหยุ อ งหยุดเขี ดเขียน ยน เพราะเขียนไม ยนไมออก ออก แกหยุดทิ ดทิ ้งไว งไว ้ตัตังแปดป งแปดป มาเริ มาเริ ่ ่มเขี มเขียนใหม ยนใหมเอาเมื ่ ่ เอาเมือป อป 2510 คราวนี ้แกไม แกไมไดเขียนแต ใช นแต ใชพิพมิ พดีดดี พิมพออกมาเลยรวดเดี ออกมาเลยรวดเดียวจน แลวแกก็ กลายเปนนั นนักเขี กเขียนมี ยนมีชื ่ ่ชือและเป อและเปนมหาเศรษฐี นมหาเศรษฐี ไปเพราะ นางนวล : โจนาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน ตัวนั ว ้นัน ในปจจุ จจุบับันแกก็ นแกก็ ใชชีชีวิวตอยู   ติ อยูกักับการบิ บการบินและก็ นและก็เลิ เลิกอะไรๆ กอะไรๆ ไป หลายอยาง าง เชน เลิกกั กกับภรรยาซึ บภรรยาซึ ่ ่งแกมี งแกมีลูลกด กู ดวยกั วยกันหกคน นหกคน เลิกไปฟ กไปฟงเทศน งเทศนที ่ ่ที โบสถ และเลิกส กสง ส.ค.ส.ตอนคริสต สตมาสและป ใหม มาสและป ใหม สิ ่ ่สิงที ่ ่ งทีท�ทาให า� ให นางนวล โดงดั งดังขึ ง ้ขึนมาคงจะเป นมาคงจะเปนความง นความงายของหนั ายของหนังสื งสือเป อเปน ประการแรก หนังสื อเล อเลมนี มนี ้งายในความหมายที ยในความ หมายที ่ ่ววาทั าทั ้งเด็ งเด็กและผู ใหญ  อานได สบายๆ ในขณะเดียวกันก็แฝงปรัชญาความคิดเอาไวดวย ลักษณะของ


45

หนังสื งสือเป อเปนเรื ่ ่ นเรืองผสมผสานกั องผสมผสานกันระหว นระหวางความเก างความเกาและความใหม าและความใหม ความใหมที ่ ่ที แทรกเขามาก็ ามาก็คืคอื ความทันสมั นสมัยและวิ ยและวิทยาศาสตร ทยาศาสตร ในรูปของ ปของ Science Fiction คือ เรื ่ ่องของการบิ องของการบินเร็ นเร็วและสามารถจะ วและสามารถจะ บินได นไดเร็เร็วเท วเทาความคิ าความคิด นอกเหนือไป อไป จากนี ้สิ ่ ่สิงที ่ ่ งทีส�ส�าคั าคัญที ่ ญที ่สุดที ่ ดที ่ประทับใจคนอ บใจคนอานก็คืคอื อิสระเสรีภาพ ภาพ คนอานไม านไมวา จะเปนใครก็ตามมีอิสระที ่จะตีความหนั ความหนังสือเลมนี ้ไดตามใจชอบดั ตามใจชอบดังนั ้นจึงไม นาสงสั าสงสัยอะไรเลย ยอะไรเลย ที ่ที ่มีคนตี คนตีความว ความวาปรัชญาของนางนวล ชญาของนางนวล เปนฮิ นฮินดูบางเป างเปน พุทธศาสนาบ ทธศาสนาบาง าง เปนคริ นคริสตศาสนานิ สตศาสนานิกาย กาย Christian Science บาง าง หรือแม อแม กระทั ่ ่งว งวาเป าเปนปรั นปรัชญาเก ชญาเกๆ ก็มีมี ในทีนีน ้ีอยากจะพู ในที ่ ่ อยากจะพูดถึ ดถึงปรั งปรัชญาที ่ ่ ชญาทีแฝงอยู   ในนางนวล แฝงอยู ในนางนวล วาเป าเปนปรั นปรัชญาของ ชญาของ คริสตศาสนานิ สตศาสนานิกาย กาย Christian Science ศาสนานิกายนี กายนี ้เป เปนศาสนาที นศาสนาที ่ ่เกิ เกิดขึ ด ้ขึน ในอเมริกา กา เมื ่ ่ เมือราวๆ อราวๆ ป พ.ศ.2422 ผู ้ตัตังนิ งนิกายเปนผู  นผู หญิ หญิงชื ่ ่ งชือ Mary Eddy Baker ปจจุ จจุบับันศาสนานิ นศาสนานิกายนี กายนี ้มีมศูศี นย นู ยกลางอยู กลางอยู  ที ่ ่ทเมื เี มืองบอสตั องบอสตัน และมี โบสถ และมี โบสถของ ของ ตนเองประมาณสองพันกว นกวาโบสถ าโบสถทั ่ ่ทัวอเมริ วอเมริกา กา มีสาขากว สาขากวาสามพั าสามพันสาขาในหก นสาขาในหก สิบประเทศทั บประเทศทั ่ ่วโลก วโลก สิ ่ ่งที งที ่ ่ ้ขึขนหน นึ หนาขึ า ้ขึนตาของศาสนานิ นตาของศาสนานิกายนี กายนี ้คืคอหนั อื หนังสื งสือพิ อพิมพ มพราย ราย วันชื ่ ่ นชือ Christian Science Monitor ซึ ่ ่ซึงมิ ใช งมิ ใชหนั หนังสื งสือเกี ่ ่ อเกียวกั ยวกับศาสนาแต บศาสนาแตเป เปน หนังสื งสือรายวั อรายวันที นที ่ ่ถืถอกั อื กันว นวา ลงขาวสารการเมื าวสารการเมืองดี องดีที ่ ่ทสุสี ดเล ดุ เลมหนึ ่ ่ มหนึงในอเมริ งในอเมริการอง การอง ๆ ลงไปจาก New York Times หรือ Washington Post ศาสนานิกายนี กายนี ้ยึยดึ คัมภี มภีรร ไบเบิ  ลเป ลเปนสั นสัจจะแห จจะแหงปรั งปรัชญา ชญา และเนนในเรื นในเรื ่ ่องของจิ องของจิตเป ตเปนอย นอยางมาก างมาก ดัง นั ้นปรากฏการณ นปรากฏการณตตางๆ า งๆ ที ่ ่ทีมนุ มนุษย ษยเห็ เห็นไปว นไปวาจะเป าจะเปนเรื ่ ่ นเรืองของความดี องของความดี ความเลว การเกิด การตาย จึงเป งเปนอุ นอุปาทานหรื ปาทานหรือเป อเปนภาพลวงตา นภาพลวงตา ความส�าคั าคัญทั ญทั ้งหมด งหมด อยู  ที ่ ่ีจิจติ ของมนุษย อยู ษยเองและมนุ เองและมนุษย ษยเป เปนตั นตัวตนที ่ ่ ไม วตนที ไมมีมกี าลเวลา ทุกสิ ่ ่ กสิงทุ งทุกอยาง าง ของมนุษย ษยเกิ เกิดขึ ด ้ขึนจากตั นจากตัวของตั วของตัวเอง วเอง ดังนั งนั ้นไม นไมววาจะเป า จะเปนความเจ็ นความเจ็บไข บไข ไดปปวย ว ย อะไรก็ตามมนุ ตามมนุษย ษยสามารถจะขจั สามารถจะขจัดได ดไดดดวยอ� ว ยอ�านาจจิ านาจจิต พวกนิกายนี กายนี ้ถืถอว อื วาเป าเปนยา นยา รักษาโรคที ่ ษาโรคที ่ดีท ่ี ่ีสุดของมนุษยย ก็กค็ ือจิตของตนนั ของ ตนนั ่ ่นเอง ฉะนั ้นพวกนี ้จึงปฏิเสธ


การใชหยู หยูกยา กยา หัวใจของนิ วใจของนิกายนี กายนี ้จะเน จะเนนอยู นอยู  ที ่ ่ที ตัวเอง วเอง (Self) และตัวตนที ่ ่ วตนทีแท แท จริงของมนุ งของมนุษย ษย ก็คือ วิญญาณที ่ ญาณที ่จะคงอยูตลอดไปชั ่ ่ ตลอดไปชัวนิ วนิรันดร นดร มีคนกลาววา ปรัชญาในหนังสือ นางนวล นั ้นมีเ รื ่องอิ ทธิ ทธิพลของศาส ลข องศาสนานิ นานิก ายนี ้แฝงอยู ฝง อยู อยางมาก างมาก (ริชาร ชารด บาค เคยเปนนั นนักเทศน กเทศนดัดังกล งกลาวข าวขางต างตน) น) เพราะส�าหรั าหรับโจ บโจ นาธานแลว ความเปนป นปจเจกบุ จเจกบุคคลส� คคลส�าคั าคัญที ญที ่ ่สุสุด และมีพลั พลังที ่ ่ งทีแฝงอยู   ในความ แฝงอยู ในความ เปนปจเจกบุคคลนี ้ เมื เมื ่ ่อสามารถคนพบพลังอั งอันนี นนี ้ไดก็สามารถน�ามาใชเพื ่พื ่อ พิชิชติ (ไมววาจะเป า จะเปนความเป นความเปนเลิ นเลิศในการบิ ศในการบิน ความเจ็บ ความตาย อยางกรณี างกรณี ทีที ่ ่นางนวลเฟลทเชอร นางนวลเฟลทเชอรบิบนชนหิ นิ ชนหินผา) นผา) สิ ่ ่สิงที งที ่ ่น�นามาใช า� มาใชเพื เพื ่ ่อการพิ อการพิชิชตนี ติ นี ้ ไมมีมอะไรอื ่ ่ อี ะไรอืน นอกจากการบังคั งคับควบคุ บควบคุมความคิ มความคิดของตนเอง ดของตนเอง ดังนั งนั ้นโจนาธานนางนวลจึ นโจนาธานนางนวลจึง กลาวว าววา “นางนวลเปนความคิ นความคิดแห ดแหงอิ งอิสรเสรี สรเสรีภาพ ภาพ ที ่ ่ ไม ที ไมมีมขอบเขตจ� ขี อบเขตจ�ากั ากัดเป ดเปน สถานภาพของนางนวลที ่ ่ยิ ่ ่ยงใหญ งิ ใหญ และรางกายของเธอทั างกายของเธอทั ้งหมดจากปลายป งหมดจากปลายปก หนึ ่ ่งสู   งสูอีอกปลายป กี ปลายปกหนึ กหนึ ่ ่ง ไม ใช ไม ใชอะไรอื อะไรอื ่ ่นนอกจากความคิ นนอกจากความคิดของเธอเอง” ดของเธอเอง” หรืออี ออีก นัยหนึ ยหนึ ่ ่งสิ ่ ่ งสิงที ่ ่ โจนาธานพยายามฝ งที โจนาธานพยายามฝกฝนก็ กฝนก็คืคอการหา อื การหา ตัวเอง วเอง (Self) ใหพบ พบ แลว ก็ใชการบังคับของจิตตนเองไปสูเปาหมายอันสูงสุด (ความเป นเลิศในการ บินไม นไมววาจะเป า จะเปนการบิ นการบินระดั นระดับต� ่ ่ บต�า บินระดั นระดับสู บสูง บินกายกรรมอากาศ นกายกรรมอากาศ หรือ บิน ความรัก) ก) และผลที ่ ่ และผลทีสุสดตั ดุ ตัวเอง วเอง (Self) นี ้ก็กจะอยู จ็ ะอยู   ไปชั ไปชั ่ ่วนิ วนิรัรันดร นดร อาจจะอยู   ในกาล ในกาล เวลาและสถานที ่ ่อีอกี แหงหนึ ่ เวลาและสถานที หนึ ่ง เสี ้ยมสอนผู ยมสอนผู อื ่อ ่นื ใหรถึถู ึงอิ งอิสรเสรีภาพความเปน เลิศในการบิ ศในการบินต นตอไป อไป ริชาร ชารด บาค ใหสัสัมภาษณ มภาษณทัทัศนะของเขาไว ศนะของเขาไวววา “จงคนหาว นหาวาเธอรั าเธอรักจะ กจะ ท�าอะไร แลวก็ท�ท�าสุ าสุดความสามารถใหบรรลุ บรรลุผลส�าเร็จ” เขาแยมไวอีกวาไม ตองห องหวงว วงวาศาสนาไหนจะอางว างวาโจนาธานก� าโจนาธานก�าลั าลังสั ่ ่สังสอนลั งสอนลัทธิ ทธิอยู ซึซึ ่ ่งก็ งก็คงจริ คงจริง เพราะริชารด บาค ก็ ได ก็ ไดให ใหอิอสิ รเสรีแก แกผูออา นที ่ ่ นทีจะตี จะตีความปรัชญานางนวลไว อยางกว างกวางขวาง างขวาง ไมววาจะเป า จะเปนศาสนาฮิ นศาสนาฮินดู นดู ศาสนาพุทธ ทธ ศาสนาคริสต สตและแม และแม กระทั ่ ่งปรั งปรัชญาเก ชญาเกๆ


47

ถาจะว าจะวาไป าไป ผมแปลเรื ่ ่ ผมแปลเรือง อง โจนาธาน ลิฟวิ ฟวิงสตั งสตัน : นางนวล นี ้ ้ขึนมา นมา ดวยเหตุ วยเหตุบับังเอิ งเอิญโดยแทจุ ญโดยแท จุดประสงค ดประสงคแรกก็ แรกก็คืคอเพื อื เพื ่ ่อส อสงให งใหกักับนิ บนิตยสารฉบั ตยสารฉบับหนึ บหนึ ่ ่ง เมื ่ ่อตอนนั เมื อตอนนั ้นเพื ่ ่ นเพือนๆ อนๆ กลุ   กลุมหนึ มหนึ ่ ่งจั งจัดพิ ดพิมพ มพหนั หนังสื งสือรายเดื อรายเดือนขึ อนขึ ้นมาชื นมาชื ่ ่อ เพื ่ ่ เพือน อน และ ก็ขาดเรื ่ ขาดเรื ่องที ่ ่ งทีจะลงพิ จะลงพิมพ มพ เรานั เรานั ่ ่งคุ งคุยกั ยกันไปนั ่ นไปนั ่งคุยกั ยกันมาแล นมาแลวก็ วก็สรุ สรุปว ปวาผมควรจะ าผมควรจะ แปลเรื ่ ่องที ่ ่ แปลเรื องทีออานสนุ า นสนุกๆ กๆ งายๆ ายๆ สักเรื กเรื ่ ่อง อง ก็เลยนึ เลยนึกขึ ก ้ขึนได นไดววามี า มีหนั หนังสื งสือเล อเลมนี ม ้นี ดังนั งนั ้น จึงเริ ่ ่ งเริมลงมื มลงมือแปลและเริ อแปลและเริ ่ ่มลงพิ มลงพิมพ มพ ในหนังสื งสือ เพื ่ ่ เพือน อน เมื ่ ่อต อตนเดื นเดือนพฤษภาคม อนพฤษภาคม 2516 ลงพิมพ มพติตดต ดิ ตอกั อกันได นไดเพี เพียงสองเดื ยงสองเดือนก็ อนก็ปรากฏว ปรากฏวา หนังสื งสือ เพื ่ ่ เพือน อน ของ เพื ่ ่อนๆ เปนอันต เพื นตองลมหมอนนอนเสื มหมอนนอนเสื ่อไป ดังนั งนั ้นตนฉบับที ่ บที ่มีอยูจึ งพิ งพิมพไม ครบถวนในคราวนั วนในคราวนั ้น นอกจากเหตุบับังเอิ งเอิญข ญขางต างตน สิ ่ ่งที งที ่ ่เป เปนแรงบั นแรงบันดาลใจให นดาลใจใหผมแปลหนั ผมแปลหนังสื งสือ เลมนี ้ ้ขึนมาก็ เพื ่ เพื ่ออุทิศ ใหกบเด็ บั เด็กเล็ เ ล็กๆ สักห กหาคน ผมเพีย งแตหวังวาคงจะ คงจ ะ มีใครไปอานใหแกฟงเปนเพื ่อนในยามว นในย ามวางหรื อยามเหงา อยามเ หงา และก็หวังวาเด็ก เล็กๆ กๆ เหลานั านั ้นคงจะได นคงจะไดรัรับความเพลิ บความเพลิดเพลิ ดเพลินหรื นหรือช อชวยสร วยสรางจิ างจินตนาการให นตนาการใหแก แก บาง าง ดูเหมื เหมือนเหตุ อนเหตุผลทั ผลทั ้งหมดก็ งหมดก็คงจะมี คงจะมีเท เทานี านี ้นั ่ ่นันเอง นเอง ชาญวิทยเกษตรศิ ทย เกษตรศิริริ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร ทยาลัยธรรมศาสตรต ต นฤดูร ร อน 2517


…….การตีความต ความตางๆ างๆ ที ่ ่ทีปรากฏจากนิ ปรากฏจากนิยายเชิ ยายเชิงปรั งปรัชญา ชญา เลมนี มนี ้ ยอม อม เปนสิ นสิทธิ ทธิ โดยเต็มที มที ่ ่จากผู จากผู ออานทุ า นทุกสมั กสมัย นางนวลตัวใหม วใหมก็กจะบิ จ็ ะบินเข นเขามาแทน ามาแทน ซึ ่ ่ซึง เปรียบได ยบไดกักับการแสวงหาที บการแสวงหาที ่ ่มีมเหตุ เี หตุผลและมี ผลและมีทางออกมากขึ ทางออกมากขึ ้น ส�าหรั าหรับผู  บผู เยาว เยาวที ่ ่ที เพิ ่ ่งเรี งเรียนรู  ยนรู บทเรี บทเรียนใหม ยนใหมๆ จากผู  จากผู มีมประสบการณ ปี ระสบการณเก เกา ในฐานะของ “จิตใจแห ตใจแหง นางนวล” ที ่ ่ทีทัทัดเที ดเทียมเสมอกั ยมเสมอกันเพื ่ ่ นเพือจะได“บิ อจะได “บินไปด นไปดวยความนึ วยความนึกคิ กคิด” ด” ใหเร็เร็วที ่ ่ วทีสุสดุ และรอบคอบมากที ่ ่สุสดุ ดังปรากฏถ งปรากฏถอยค� อยค�าชวนคิ าชวนคิดหลากหลายที ดหลากหลายที ่ ่ริรชาร ชิ ารด บาค ผูผู  เขี เขียนได ยนไดกล กลาวไว าวไว ในเลม - นางนวลเปนความนึ ความนึกคิดของความอิสระเสรี… รางกายของเธอ ทั ้งหมดจากปลายป งหมดจากปลายปกหนึ กหนึ ่ ่งสู งสู  อีอกป กี ปกหนึ ่ ่ กหนึง ไม ใช ไม ใชอะไรอื อะไรอื ่ ่นนอกจากความคิ นนอกจากความคิด ของ เธอเอง…. - อยาเชื ่ าเชื ่อสิ ่สิ ่งที ่ที ่ดวงตาของเธอก� วงตาของเธอ ก�าลั าลังบอกเธอ สิ ่สิ ่งที ่ที ่มันบอกมีขขอจ�ากัด จงดูดดวยความเข ว ยความเขาใจ าใจ คนหาสิ นหาสิ ่ ่งที ่ ่ งทีเธอได เธอไดรู ร มาแล มู าแลว…. ว…. เอาละ… โจนาธาน ชาญวิทย ทย : นางนวล ขอมอบ “ของขวัญแห ญแหงกาล งกาล เวลา” ้ชินนี น ้นีกลั กลับคื บคืนมาสู   นมาสูททานอี า นอีกครั กครั ้งหนึ ่ ่ งหนึงโดยการกลั งโดยการกลับคื บคืนมาครั นมาครั ้งนี ง ้นีคงย คงยอมมิ อมมิ ใช การแสวงหาครั ้งเก งเกา แตหากจะเป หากจะเปนการหมั ่ ่ นการหมันฝ นฝกฝน กฝน เพื ่ ่ เพือ “พิชิชิตข ตขอจ� อจ�ากั ากัด” ด” ใน การบินครั นครั ้งใหม งใหม หรือท อทานผู  านผู ออานคิ า นคิดเห็ ดเห็นประการใด นประการใด สิ ่ ่สิงใด งใด สิ ่ ่สิงนั งนั ้น ทานย านยอมรู อมรู  ได ในใจจาก “ชั ่ ่วโมงบิ วโมงบิน” น” ของทานเอง…. านเอง…. สิ ่ ่สิงใด งใด สิ ่ ่สิงนั งนั ้น เปนเช นเชนใด นใด ยอมอยู อมอยู  นอก นอก เหนือกาลเวลาไป อกาลเวลาไป จากการจัดพิ ดพิมพ มพครั ค ้รังนี งนี ้ เพราะมันจะเป นจะเปนเพี นเพียงของขวั ยงของขวัญชิ ญ ้ชิน เล็กๆ กๆ ที ่ ่ทีกระซิ กระซิบมอบให บมอบใหกักับ “โจนาธานตัวจริ วจริง”ง” ซึ ่ ่ซึงมี งมีอยู   ในตั อยู ในตัวเราทุ วเราทุกๆ กๆ คน เมื ่ ่อ วันคื นคืนเก นเกาๆ าๆ ผานพ านพนไป นไป รุ  รุงอรุ งอรุณแห ณแหงวั งวันคื นคืนใหม นใหมๆ ก็ยยอมจั อ มจักต กตองมาเยื องมาเยือน… อน… บางสวนจาก วนจาก “ของขวัญแห “ของขวัญแหงกาลเวลา” งกาลเวลา” ค�าน� าน�าในการพิ าในการพิมพ มพครั ครั ้ งที งที่๔ ๔ สุชาติ ชาติ สวั สวัสดิ สดิ ์ศรี


49

….ขอที อที ่ ่ควรพิ ควรพิจารณาอย จารณาอยางหนึ ่ ่ างหนึงก็ งก็คืคอื การแสวงหาความเปนตั นตัวของตั วของตัว เองที ่ ่นางนวลกระท� เองที นางนวลกระท�าอยู   าอยูอย อยางเอาเป างเอาเปนเอาตายนั นเอาตายนั ้น เปนการแสวงหาเพื นการแสวงหาเพื ่ ่อหลุ อหลุด พนเปนสวนตัว เพื ่ เพื ่อความภาคภู ความภ าคภูมิใจเป จ เปนสว นตัวหรื วหรือเป เป นการแสวงหาเพื การแ สวงหาเพื ่ ่อ สวนอื วนอื ่ ่นที ่ ่ นทีมิ ใช ม ใช ิ ตัตัวเอง วเอง ถาหากนางนวลอุ าหากนางนวลอุตส ตสาห าหบิบนแทบล นิ แทบลมแทบตายเพี มแทบตายเพียงเพื ่ ่ ยงเพือ ตองการให องการใหคนอื ่ ่ คนอืนมองเห็ นมองเห็นว นวา มันไม นไมเหมื เหมือนใคร อนใคร มันไม นไมเดิ เดินตามแบบใคร นตามแบบใคร ก็เป เปน เรืเรื ่ ่องสู องสูญเปล ญเปลาได าไดเช เชนเดี นเดียวกั ยวกัน เพราะโลกในยุคต คตอไปนั อไปนั ้น ไม ใช ไม ใช โลกที โลกที ่ ่แต แตละคน ละคน จะหลบหนี ไปแสวงหาความวิ จะหลบหนี ไปแสวงหาความวิเวกวั เวกวังเวงใจแตผู ผ ูเดี เดียว ยว แตเปนโลกที ่ ่ นโลกทีทุทกคนจะ กุ คนจะ ตองอุ องอุทิทศตนท� ศิ ตนท�างาน างาน เพื ่ ่ เพือแสวงหาทางรอดให อแสวงหาทางรอดใหกักับสั บสังคมที งคมที ่ ่เราอยู   โดยส เราอยู โดยสวนรวม วนรวม ……ขอที ่ ่ อทีคนอ คนอานหนั านหนังสื งสือไม อไมควรลื ควรลืมอย มอยางเด็ างเด็ดขาดคื ดขาดคือ หลักกาลามสู กกาลามสูตร ตร ทีที ่ ่พระพุ พระพุทธองค ทธองคของเรากล ของเรากลาวไว าวไวเมื ่ ่ เมือ 2500 กวาป าปกกอนทั อ นทั ้ง 10 ขอนั อ ้นันเป นเปนหลั นหลัก ยึดอย ดอยางดี างดี ในการพิจารณาป จารณาปญหาแต ญหาแตละป ละปญหาที ่ ่ ญหาทีเกิ เกิดขึ ด ้ขึนแลวในสั วในสังคมและใน งคมและใน โลกนี ้….. ….. บางสวนจาก วนจาก ค�าน� าน�าในการพิ าในการพิมพ มพครั ครั ้ งที งที่ 3 เสถียร ยร จันทิ จันทิมาธร มาธร


….นอกเหนือจากวิญญาณเสรีแลว โจนาธานยังมีความรับผิดชอบ มีความรักในมนุษยชาติ มีความอยากจะชวยเหลือผูอ ่ ื น่ เป เปดโอก โ อกาสแ าสและ ละ แนะแนวทางใหผูอ ่ื ่ื นได ได แสวงหา แสวง หา เรีย นรู และ และบรรลุ บรรลุ ตรงนี ้แหละที ห ละที ่ ่ท�าให ใ หโจ นาธานนาสนใจขึ ้น อีก เป เปน พิเ ศษ แล และโ ะโดย ดยสส วนตั วน ตัวของผ ขอ งผมที มที ่ ่เ ป นอาจ นอ าจาร ารยย สอนหนังสือก็ออกจะชอบทั ้งวิญ ญาณเ ญาณเสรี สรีและควา ล ะความเสี มเสีย สละข สละของโ องโจนาธ จนาธาน าน วิญญาณเสรีท�าให าใหเราหลุดพ ดพนจากความจ�าเจที ่ ่นนา เบื ่ ่ เบือหน อหนาย าย ความเสียสละ ท�าให าใหการมี การมีชีวิวตอยู   ติ อยูของเรามี ของเรามีคุคณค ณ ุ คายิ ่ ่ ายิงขึ ง ้ขึน ผมคิดว ดวาสองสิ ่ ่ าสองสิงนี งนี ้นนาจะอยู  าจะอยู ในวิสัย ทีที ่ ่มนุ มนุษย ษยเราพึ เราพึงจะท� งจะท�าให าใหแก แกกักันและกั นและกันได นได บางสวนจากค� วนจากค�าน� าน�าในการพิ าในการพิมพ มพครั ครั ้ งที งที่ 10 ชาญวิทยเกษตรศิ ทย เกษตรศิริริ พฤษภาคม 2527

51


- สันติ นติภาพ ภาพ click: http://www.petitiononline.com/sc2011/petition.html For Siam - สยาม click: http://www.petitiononline.com/SIAM2008, http://www.petitiononline.com/siam2007 For Pridi-Phoonsuk - ปรีดีดี-พู -พูนศุ นศุข click: http://www.pridi-phoonsuk.org For Puey - ปวย วย click: http:/www.puey-unphakorn.org For Textbooks - มูลนิ ลนิธิธ โครงก โครงการต� ิ ารต�าราสั าราสังคมศาสตร งคมศาสตรและมนุ และมนุษยศาสตร ษยศาสตร click: http://www.textbooksproject.com, http://www.textbooksproject.org http://www.facebook.com/textbooksproject For cK - ชว clic k: http://www.charnvitkasetsiri.com For Peace

Jonathan

Recommend Documents