BINCANGKAN PERANAN DAN SUMBANAGAN MAHATMA GANDHI DALAM PERKEMBANGAN NASIONALISME INDIA Dala Dalam m gera gerakan kan nasio nasiona nali lism smee sese sesebua buah h negar negaraa , seor seoran ang g tokoh tokoh meru merupa pakan kan pengerak dalam mencapai matlamat nasionalisme. Dalam membincangkan
peranan
tokoh negara India , Mahatma Gandhi merupakan bintang yang paling bersinar antara tokoh – tokoh nasionalisme India yang lain. Ini adalah kerana perjuangannya adalah sesuatu yang unik iaitu tanpa kekerasan Dala Dalam m memb membin inca cang ngkan kan peran peranan an beli beliau au dala dalam m nasi nasiona onali lism smee Indi Indiaa dasa dasarrdasarnyalah yang menggerakkan nasionalisme .Sebelum kita membincangkan peranan Gandhi dalam nasionalisme India , adalah baiknya dibincangkan dahulu mengenai latar belakang dan pengalaman beliau . Mohandas Mohandas Karamchand Karamchand Gandhi ( 2 Oktober Oktober , 1869 - 30 Januar Januarii, 1948) 1948) juga dipanggil Mahatma Gandhi ( bahasa ( bahasa Sanskrit: Sanskrit: "berjiwa hebat") adalah seorang pemimpin spiritual dan tokoh politik tersohor dari India. India. Pada masa kehidupan Gandhi, banyak negeri negeri di India India yang yang merupak merupakan an jajahan British. Penduduk di koloni-koloni tersebut mendambakan kemerdekaan agar dapat memerintah negaranya sendiri. Gandhi adalah salah seorang yang paling penting yang terlibat dalam pergerakan kemerdekaan India. Dia adalah adalah aktivis yang yang tidak tidak menggun menggunakan akan kekerasan, yang yang mengus mengusung ung geraka gerakan n kemerdekaan melalui demonstrasi secara aman. Beliau dilahirkan pada 2 Oktober, 1869, 1869, di Porbandar , sebuah pekan kecil di wilayah Gujarat. Gujarat. Keluarganya dari kelas pertengahan dari kasta Vaishya. Bapanya, Karamchand, merupakan merupakan seorang seorang Dewan atau Perdana Menteri di pekan tersebut. Manakala ibunya bernama Putlibai, adalah seorang wanita yang lemah lembut dan warak, dan menjadi sumber inspirasi bagi beliau. Semasa Gandhi di sekolah rendah, rendah, beliau tidak menunjuk sebarang petanda akan menjadi seorang tokoh yang terkenal. Disekolah beliau dianggap sebagai seorang pelajar yang "mediocre" atau sederhana dan merupakan seorang yang sangat pemalu. Namun sejak kecil lagi, beliau menunjukkan sifatnya yang berintegriti. Sewaktu Sewaktu suatu suatu ujian ujian ejaan ejaan beliau beliau telah telah silap silap mengeja mengeja.. Tetapi Tetapi beliau beliau enggan enggan meniru meniru kawannya, walaupun diberi peluang oleh gurunya. Mengikut adat orang India pada waktu itu, beliau telah dikahwinkan pada usia yang muda iaitu pada umur 13 tahun kepada
Kasturbai, seorang gadis yang sebaya dengannya. Pada usia 18 tahun, beliau melanjutkan pelajarannya di Southampton, England dalam bidang undang-undang. Disamping mempelajari undang-undang, beliau mula menunjuk minat dalam bidang keagamaan. Pelbagai kitab serta buku-buku keagamaan seperti Hindu, Kristian, Yahudi dan Islam telah menjadi bahan bacaannya. Pada 1891, beliau lulus peperiksaan akhirnya dan pulang ke India sebagai seorang peguam.
Setelah lulus, Gandhi kembali ke India . Beliau bertugas sebagai peguam di Bombay .Selepas itu beliau telah ke Afrika Selatan .Dalam tahun 1893 satu peristiwa perit yang berlaku semasa di dalam keretapi telah menjadikan jiwa Gandhi mula memberontak untuk mempertahankan hak-hak kemanusiaan yang kemudiannya menjadi tekad dan teras perjuangan dalam jiwanya. Setelah memperoleh pengalaman menentang British tanpa kekerasan selama 21 tahun di Afrika Selatan , Gandhi pulang ke tanah air untuk membebaska India dari cengkaman British . Semasa di Afrika Selatan pun beliau berasa sifat perkauman dan penindasan banyak dilakukan ke atas kaum imigran dan pribumi. Seperti kata Mahatma Gandhi: " I discovered that as a man and as an Indian, I had no right . More correctly, I had no right because I was an lndian .Di Afrika Selatanlah beliau telah bergiat cergas menuntut keadilan untuk masyarakat India dengan menggunakan falsafah ' Satyagraha' yang bererti mempertahankan kebenaran tanpa kekerasan melalui kekuatan jiwa. Seperti yang telah saya katakan , memang sukar untuk melihat peranan Gandhi dalam pergerakkan nasionalisme India tanpa melihat dasar-dasar yang dibawanya dan tanpa meneliti maksud nasionalisme itu sendiri berasaskan tokoh ini. Dalam falsafah politiknya Gandhi dalam tahun 1925 telah mendifinisikan nasionalisme satu keadaan
yang akan memberikan sumber – sumber negara kepada semua lapisan masyarakat . Berasaskan konteks ini , beliau amat mementingkan golongan bawahan yang hidup dengan titik peluh mereka dan merupakan golongan majoriti India .Disamping
itu
nasionalisme untuknya ialah melalui penentangan tanpa kekerasan sehingga mencapai kemerdekaan.Kemerdekaan bagi Gandhi ialah : ”when the masse feel that they can improve their lot by their own effort and can shape their destiny the way they like” .
Oleh itu berdasarkan tafsiran inilah , Gandhi menekankan perlunya penglibatan rakyat jelata atau' massa' dalam gerakan nasionalisme India. Bagi menjayakan cita-cita beliau, beliau mula bergiat dalam Kongres Kebangsaan India sebaik sahaja ditubuhkan pada 1885.'Sebagai pendatang baru , beliau telah memperluaskan pengaruhnya dengan dasar-dasar perjuanganya , di samping pengalamannya di Afrika Selatan menyebabkan beliau diterima sebaga pejuang
kebangsaan. Dalam masa yang
singkat beliau telah
memegang tampuk pemerintahan Kongres. Jika dahulunya Kongres Kebangsaan India hanya dikuasai oleh saudagar-saudagar kaya , golongan pertengahan yang yang berpendidikan Inggeris , satu kelas yang kaya di Bengal , golongan peguam dan golongan-golongan saudagar yang berpengaruh , tetapi dengan
pengambilalihan
tampuk
pemerintahan
dengan
beberapa
pembaharuan
penyertaan telah diperluaskan . Ini adalah kerana pada anggapan Gandhi gerakan nasionalisme tidak
akan berjaya
jika hanya
sebilangan kecil
golongan yang
memperjuangkan tanpa sokongan majoriti ini . Bagi Gandhi penyertaan dan perpaduan adalah amat penting dan India adalah kepunyaan semua tanpa mengira kaum , kelas dan agama . Beliau pernah menyatakan : 'Both Hindus and Muslims are sons of India , Hindustan belongs to all who are born and bred here .Therefore ,it belongs to Parsi , Beni, Israels , Indian Chritiana, Muslims and other non-Hindus as much as to Hindus ‘
Gandhi juga telah menggunakan bahasa Hindi dalam pertuturan dan juga didalam kongres . Ini kerana golongan bawahan adalah tidak berpelajaran dan tidak boleh berbahasa Inggeris . Jadi sukarlah bagi mereka untuk menyertai kongres . Dengan cara perubahan bahasa dalam kongres , maka lebih ramailah lagi orang yang menyertainya . Bagi mendapatkan sokongan mereka , seseorang itu perlu bertutur dalam bahasa mereka , berpakaian seperti mereka dan memahami keperluan ekonomi serta harapan mereka . Gandhi yang sedar akan kehendak ini telah menukar tradisi lama kongres secara tidak langsung memberikan nafas baru kepada kongres . Selain daripada itu , Gandhi juga telah pergi dari satu tempat ke tempat yang lain untuk mendapatkan sokongan . Dengan itu , kongres menjadi satu pertubuhan demokratik yang besar dan mempunyai cawangan di seluruh negara . Meskipun dikampung-kampung kecil. Beliau telah menukarkan seluruh pergerakan nasionalisme dengan buat pertama kalinya pergerakan ini mempunyai pengikut dari golongan bawahan dan petani miskin . Sekarang ‘ Nasionalisme mula menjadi benar-benar nasional” Ini adalah bukti yang menunjukkan bahawa Gandhi memainkan peranan penting dalam nasionalisme India .Gandhi juga telah memastikan golongan petani miskin tidak ketinggalan dalam memperjuangkan nasionalisme India termasuk golongan kasta bawahan sekembalinya dari Afrika selatan , Gandhi telah menubuhkan sebuah ‘ Ashram” ‘Ashram ‘ ini didirikan di Sabarmati yang didiami oleh semua lapisan manusia tanpa mengira kasta atau kedudukan .Ini telah menjadikan beliau sangat disegani dan di terima oleh semua lapisan masyarakat Bagi golongan petani miskin , mereka dijadikan sebagai” Daridranarayana “ atau kepunyaan Tuhan dan golongan kasta rendah dijadikan “Harijans” atau anak Tuhan . Perjuangan yang mementingkan “ Ahimsa” dan kebenaran yang diamalkannya telah membawanya kepada penerimaan Gandhi sebagai ketua yang Karismatik . Selain itu , Gandhi juga percaya dengan terhapusnya ketidaksamaan sosial akhirnya India akan mencapai “ Swaraj” dan “Swedish” iaitu pemerintahan sendiri dan berdikari. Ghandi merasa bahawa beliau harus mendidik bangsanya untuk menghargai sesama manusia tanpa memandang kasta : Penubuhan “Ashram” telah merealisasikan cita-cita beliau dimana semua orang yang tinggal tidak dibahagikan mengikut kasta .
mereka adalah sama
, bercakap benar , tidak bermusuh – musuhan , berpakaian
sederhana , makan apa saja tanpa memilih dan melakukan pelbagai pekerjaan termasuk membersihkan tandas . Gandhi telah menunjukkan teladan yang baik dalam memerangi kasta dengan cara di mana beliau sendiri tinggal serumah
, mlakukan suruhan agama dan melakukan
pekerjaan buruh kasar bersama ahli “Ashram” untuk melihat dan seterusnya memberi penerangan . Usaha ini menyebabkan Gandhi ditangkap dan dan dibicarakan . Gandhi juga rela dihukum juka perbuatannya salah . Tetapi pihak mahkamah membebaskan tanpa syarat. Ini dapat dilihat dengan tindakan–tindakan dalam bentuk boikot dan kekacauan awam yang berkaitan dengan Akta garam ( 1930 ) . Ia bermula dengan penyertaan 78 orang , telah membawa kepada pertambahan beribu-ribu orang dalam perjalanan ke laut . Dalam usaha ini hampir 60,000 rakyat India berada dipenjara termasuklah Gandhi dan hampir kesemua pemimpin Kongres.
Penglibatan golongan massa ini tidak dapat dinafikan oleh sesiapa . James W.Michaels telah menyatakan: "Ghandi ,who knew how to sway simple peasants and rouse them to a sense of nationhood " Walaupun wujudnya pergerakan yang melibatkan semua golongan, namun masih wujud kesangsian di antara kaum-kaum utama di India. Ini adalah kerana adanya kaumkaum yang jauh ketinggalan dalam kebanyakan aspek jika dibandingkan dengan kaum Hindu .Walaupun selepas penubuhan Kongres pada tahun 1885,telah wujud kerjasama di antara semua kaum , namun keadaan ini tidak dapat bertahan lama. Ini adalah disebabkan munculnya reformasi Islam oleh
Sayyid Ahmad Khan dan juga sikap sesetengah
pemimpin Kongres yang mengamalkan diskriminasi. Akibatnya ahli-ahli politik Muslim memulaukan Kongres yang dianggap oleh mereka sebagai alat kaum Hindu. Gandhi yang menyedari akan keadaan ini telah memainkan
peranan sebagai
penyatu diantara golongan Hindu ,Muslim, Sikh , Kristian dan Parsi terutamanya golongan H indu -Muslim . Bagi tujuan ini, Gandhi telah menggunakan rasa tidak puas hati orang Islam terhadap British di Turh.Gandhi telah berkata bahawa "Jika kerajaan
British tidak menangani masalah khilafat , maka akan berlakulah ‘ Gerakan Tidak Kerjasama'. Beliau telah melancarkan resolusi ini , yang membawa kepada penyatuan keduadua kaum ini . Beliau juga telah berjaya berganding bahu dengan Liga Muslim semasa kempen ini dijalankan dari 1919 sehingga 1921. Sokongan ini telah membawa kepada persefahaman antara Liga Muslim dan Kongres di bawah pemerintahan Gandhi . Gandhi juga pernah berucap betapa pentingnya golongan ini semasa perhimpunan di Bombay. Antara kata-katanya ialah: “They are two thing to which I am devoting my life-permanent unity between hindus and muslims and satyagraha……. Tetapi apa yang diinginkan oleh Gandhi tidak mencapai matlamatnya. Dengan pembatalan" GerakanTidak Bekerjasama" dan " Gerakan Penentangan Awam', oleh Gandhi pada tahun 1930 telah merenggangkan tali persaudaraa Hinndu-Muslim. Ini bertambah buruk dengan termeterainya Pakatan Gandhi- Iriwin (1931)
jugu telah
menyebabkan pertelingkahan di antara kaum Hindu-Muslim.
Selalunya jika ada permusuhan seperti ni, maka Gandhi yang berjuang tanpa kekerasan akan berpuasa sehingga wujudnya semula perpaduan. lni selalunya akan dilakukan di rumah orang Muslim yang merupakan sahabatnya. Ada pendapat menyatakan ini merupakan satu teknik Gandhi dalam membawa perpaduan antara kaum Hindu-Muslim bagi menuntut kemerdekaan.
" The fasth became Ghandi's hand, the most potent of all ways an intergal part of a satyagraha armoury ………a fiery weapon and a last resort when all other avenue of redress have been explored and have failed.” . Contohnya, pada bulan September 1924,persengketaan komuniti telah memuncak ke tahap yang sukar dikawal dan Gandhi mengambil keputusan untuk berpuasa selama 21 hari bagi penyatupadukan semua komuniti . Puasa ini dijalankan dirumah kawanya tang beragama Islam. Setelah membincangkan bagaimana Gandhi membawa perpaduan, tidak penuh seandainya prinsip-prinsip utamanya yang merupakan taktik yang paling berkesan bagi semangat nasionalisme rakyat India dalam menamatkan imperialisme lnggeris.
Keunikan Gandhi dalam perjuangan nasionalisme menentang pihak Brtitish ialah dengan mengelakkan sebarang kekerasan. Dengan konsep ‘Ahimsa’ iaitu perjuangan tanpa keganasan yang lebih mengutamakan perasaan cinta sesama manusia telah menjadi asas kekuatan dan semangat membina masyarakat yang yakin dan berani terhadap pihak British.Cara ini telah digunakan dalam menangani Akta Rowlatt yang mana secara terang-terangan menghalang kebebasan rakyat India dalam pengeluaran akhbar, memenjara tanpa perbicaraan dan membuang negeri orang
yang didapati bersalah
menentang British. Gandhi telah menentang akta ini dengan mengadakan bantahan tanpa kekerasan dan secara pasif. Penentangan ini dengan cepat telah merebak sehingga ke beberapa daerah dan punjab telah menjadi nadi atau pusat perjuangan. Perjuangan jenis ini telah membawa kepada penyatuan rakayat dengan bertujuan supaya negara India mencapai ’swaraj’ iaitu pemerintahan sendiri oleh rakyat India. Penentangan seterusnya ialah pada tahun 1919 terhadap undang-undang awam yang telah digubal oleh pihak Brtish. Penentangan tanpa kekerasan kali ini telah menyebabkan lebih ramai rakyat di tangkap. Menurut Amaury De Riencourt: ”civil disobidience and passive resistance spread from one end of India to another, thirty thousand men were arrested on political ground including many memberis of India’s Intelegents elite”
Pada masa tersebut juga pihak British memonopolikan perusahan garam, Gandhi telah bertindak membantahkan dengan mengadakan ‘perarakan garam’ dari ‘sabarmati’ hingga kelaut untuk mengutip segenggam garam. Ini sebenarnya bertujuan menyindir pihak Brtish. Akibat tindak tanduk ini, beliau telah dipenjarakan bersama-sama sahabatnya Nehru atas kesalahan menghasut rakyat menentang Brtish.
Lanjutan daripada tindakan itu, tunjuk perasaan telah berlaku di Kilang Garam Dharasana di mana ramai penunjuk perasaan hanya membiarkan sahaja diri mereka dipukul tanpa membalas balik. Kejadian ini telah disaksikan oleh WebbMiller, seorang pemberita
Amerika dan laporkan tetang kekejaman ini telah menyentuh sanibari rakyat Britain dan dunia. Ini merupkan kejayaan bagi rakyat yang menyertai satyagraha.
Satu lagi kejayaan ‘satyagraha’ dan ‘ahimsa’ Gandhi ialah apabila beliau bersama-sama dengan Saddar Vallabhai Patel telah merancang bagi membela saudagar kaya yang telah dikenakan cukai sebanyak 22% dan mereka tidak mampu membayarnya. Akibatbat daripda itu, Gandhi menyeru supaya mereka tidak membayar dan lebih 87 000 saudagar kaya tersebut tidak membayar cukai yang dikenakan oleh pihak British. Setelah itu, harta benada saudagar-saudagar kaya tersebut di rampas. Gandhi sebaliknya telah menyeru rakyat India untuk memutuskan hubungan pentadbiran dalam hal ehwal India, tidak berkerjasama dalam pentadbiran taupun pengangkutan. Ini menyebabkan perhubungan di India menjadi lumpuh. Ini dapay dibuktikan dengan penyataan:
“Again as once before, India was completely paralyzed, nobody went to work and no public or commercial enterprise could function”
Akhirnya kerajaan pusat mengaku kalah dan menyerahkan semula segala harta benda golongan kaya. Dalam kes ini juga, jika kita tinjau dengan lebih lanjut lagi apabila pemogokan berlaku maka kita dapat melihat yang India memperolehi perhatian bukan sahaja daripada penduduk setempat bahkan juga daripada luar Negara. Ramai orang kaya luar Negara yang telah menolong penduduk yang terpaksa mengalami kesulitan.
“ Million of rupees were contributed by the rich Indian living aboard”
Semangant nasionalisme tidak pernah luntur walupun telah beberapa kali keluar masuk penjara. Pada tahun1930 pergerakan melanggar undang-undang awal telah dilaksanakan yang ternyata berbeza sekali dari sikap tidak bekerjasama pada tahun l92l dan pergerakan Garam. Ghandi telah mendapat simpati dari pihak Muslim India. Dengan kerjasama semua pihak Ghandi telah mengesyorkan supaya memboikot barangan buatan Britisb, terutamanya kain. Ghandi sendiri telah menenum kain pakaiannya untr:k dicontohi oleh pengikutnya. Akibat daripada boikot itu terah menjejaskan industri Britain.
Penentangan terhadap barangan British dan Perarakan Garam, adalah disebabkan Oleh penentangan terhadap Pesuruhjaya Simon yang menilai semula perjalanan pembaharuan Montagu-Chelmford. Suruhanjaya ini tidak mendapat sokongan Kongres , malahan Kongres telah memulaukan suruhanjaya lni. Ini adalah kerana tidak terdapat seorang pun bangsa lndia di daiam suruhanjaya itu . Walaupun tidak mendapat sambutan, namun suruhanjaya ini telah bejaya juga di dalam mengenal pasti masalah politik india. Akibatnya pihak British terpaksa juga mengadakansatu Persidangan meja Bulat yang diadakan di Lonodon pada penghujung 1930. Persidangan ini telah dihadiri oleh semua wakil-wakil parti di India dan juga raja-raja negeri tanpa Gandhi keranan beliau tidak dijemput. Ini adalah kerana pihak kongres tidak bersetuju menghadiri selagi pihak British masih mengamalkan dasar Dominannya di India. Ini telah membawa kepada bantahan pihak awam yang mana telah menyebabkan berlakunya rusuhan di merata-rata tempat.
Lanjutan daripda itu, pihak British telah menghantar Lor Irwin Vicroy untuk berunding dengan Gandhi. Rundingan ini dikenali sebgai perjanjian Gandhi-Irwin. Berikutan dengan peristiwa ini, pada tahun 1931, ’persidangan meja Bulat Kedua’ diadakan di London dan Gandhi merupakan wakil tunggal Kongres India yang mengahdair persidangan tersebut. Ghandi pula menyatakan bahawa beliau mewakili semua kumpulan , parti dan negeri di India tetapi tiada kata putus yang diperolehi. Ini adalah kerana British masih berpegang kepada Prinsip Negara Dominan.
Gandhi masih tidak puas hati lagi dan apabila pulang ke India pada penghujung tahun 1931, kempen bantahan awam disambung semula dan mengakibatkan penangkapan gandhi dan beberapa pemimpin kongres yang lain. Persidangan Meja Bulat Ketiga pada tahun 1932 membawa kepada Parlimen Brtish meluluskan Rang Undang-undang kerajaan Indiapada tahun 1935 yang mengandungi beberapa saranan. Antara sarananya ialah:
1. Menyatukan semua wilayah 2. pemimpin berkuaa di semua peringkat
Walaubagaimanapun, undnag-undang ini hanya dapat dilaksanakan pada tahun 1937 akibat tentangan daripda pihak kongres. Pencetusan perang dunia membawa satu nafas baru bagi Gandhi. Jawatankuasa kongres di bawah pimpinan Gandhi tidak mampu mempertahankan kedaulatan India. Ini kerana pada tanggapan mereka, negara mereka belum lagi merdeka. Pihak British memberikan kemerdekaan penuh sebagai syarakt mempertahankan India da serangan musuh.
Ini membawa kepada pihak British berjanji memberi kemerdekaan secara perlahanlahan yang merupakan satu helah baru. Pihak Gandhi menyedarinya tetapi pihat Brtish menyatakan ia merupakan omongan sahajadan apabila perang tamat, Brtish toidak lagi mengotakanya. Oleh itu gandhi mengugut untuk mengadakan pemberontakan secara terbuka jka british enggan meninggalkan India. Kerajaan India pula masih mengharapkan rundingan tetapi pihak kongres secara rasminya menerima saranan Gandhi dan mengadakan
pemberontkan
secara
aman.
Ini
mengakibatkan
pihak
British
mengisytiharkan Kongres sebagai pertubuhan haram dan Gandhi bersama-sama pemimpin lain telah ditangkap dan dipenjarakan.
Kemenangan Parti Buruh di parlimen brtish dan kekalahan Jepun dalam perang dunia kedua menyedarkan British tentang kelalaian mereka terhadap india. Kerajaan Buruh British telah menghantar Sir Stamford Cripps untuk menyakinkan dan memulihkan keadaan serta memberi harapan bahawa India adalah untuk orang India. Akhirnya segala pengorbanan serta tindak tanduk dan penat jerih Ghandi terbalas apabila India berjaya mencapai kemerdekaan pada 15 Ogos 1947.
